หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[เบบี้]

ตอนที่119  สามหนุ่มสามมุม


“เมตรๆ”
“....................” เงียบไว้เพราะปากยังคาบมือถืออยู่เพราะมือกูไม่ว่าง
“เมตร~” สลิ่มเรียกเสียงยานอีกครั้งเหมือนจะให้กูหันไปฟังมันให้ได้
“อับ” ที่จริงจะพูดว่า “ครับ” แต่มันออกได้แค่นั้นจนสลิ่มมันต้องหยิบมือถือออกไปจากปากกู
“เมตรฟังนะ” มันพูดแล้วเอาหน้ามาจ่อใกล้ๆหน้ากู  กูจึงหันไปมอง
“สักอีกที่นึงได้ไหมอ่ะ” มันยิ้มระรื่นถามทันที
“ไม่ได้” กูตอบเสียงดังฟังชัดแล้วหันมาขัดท่อรถมอเตอร์ไซด์เวสป้าที่รักของกูต่อ
“ไรเล่า..นะ” มันย้ำอีก
“บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิ” กูบอกมันเพราะว่าหลังจากที่มันกลับมาจากญี่ปุ่นก็ไปสักมาเพิ่มอีก  อะไรกันคร้าบ..เยอะ ลายทั้งตัวพอดีอ่ะ
“จิ้” มันทำเสียงไม่พอใจใส่อีก
“อยากสักอ่า” มันนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเล็กด้านข้างแล้วทำเสียงไม่พอใจดิ้นกระแด่วๆไปมาเหมือนเด็กโดนขัดใจนั่นแหละ
“พอแล้วครับ” กูบอก
“พี่เมตร พอสตาร์ทแล้วไส้ในท่อมันหลุดอ่ะ” ไอ้มิ้วค์หน้างอเดินมาบอก
“เออ แป๊บ” กูตอบก่อนที่จะเก็บของแล้วเดินไปดูรถ C70 ที่กูกับไอ้มิ้วค์เพิ่งไปขอซื้อจากคุณลุงเพื่อนของลุงปุ๊พ่อครัวที่ร้านไอ้โมท  ไปยืนขอซื้อตั้งนานลุงแกก็เล่นตัวจะไม่ยอมขายให้แถมกดราคากูอีกจะขายตั้งเป็นหมื่น  รถก็แทบเป็นเหมือนซากอะไรสักอย่างแต่สุดท้ายกูกับไอ้มิ้วค์ก็ต้องเอามาเพราะยังไงก็ต้องมาเปลี่ยนใหม่ทุกอย่างอยู่แล้ว  เพราะถ้าซื้อแบบที่แต่งแล้วก็คงแต่งไม่ถูกใจแล้วก็จะโดนกดราคาอีกเหมือนกัน  ก็เลยซื้อจากลุงแกมาได้เจ็ดพันห้าเพราะต่างคนต่างก็ไม่ยอมกัน  กูเองก็ไม่ยอมซื้อแพงไปกว่านี่  ลุงแกก็ไม่ยอมจะเอาราคาประมาณนี้  ยืนต่อกันขาหนีบเหนียวหมดห่ากว่าจะได้มา เหอะๆ
“ทีตัวเองยังซื้อรถได้เลย” สลิ่มมันพูดขึ้นเหมือนจะหาหัวข้อมาโต้แย้งกูเหมือนจะให้กูยอมให้มันสักให้ได้
“มันไม่เหมือนกัน” กูพูดแค่นั้นไม่สนใจมันแล้วเดินไปสตาร์ทรถซีของไอ้มิ้วค์มัน  
“เปลี่ยนท่อใหม่ เปลี่ยนเครื่องใหม่” กูบอกไอ้มิ้วค์หลังจากที่สตาร์ทรถติดแล้วลองขับดูแล้วไส้ในท่อแม่งชอบไหล่ออกมาจริงๆ
“..................” ไอ้มิ้วค์ยืนอ้าปากค้างมองหน้ากู
“เปลี่ยนเบาะ ทำสี..ใส่ตะแกรงท้ายรถ จดดิวะ” กูบอกมันเพราะเสือกเอาแต่ยืนอ้าปาก  ยังไงรถมันก็ต้องทำใหม่หมดอยู่แล้วแม่งไม่รู้จะอึ้งทำไม
“พี่ว่าเอามันไปทุบแล้วเก็บโครงไว้ค่อยเอาเครื่องมาประกอบใหม่ดีไหม” สลิ่มพูดเหมือนขำไอ้มิ้วค์มัน
“เมตร..พรุ่งนี้จะไปซื้อของด้วยไหม จะไม่ไปก็ได้นะกูไปคนเดียวได้” สลิ่มพูด  พรุ่งนี้มันจะไปช็อปเสื้อผ้าเรื่องที่ต้องถ่ายแบบอะไรนั่น  แล้วเห็นว่าต้องนัดเด็กที่ชื่อขนมนั่งไปด้วยมั้ง
“ไปดิ ว่าง” กูตอบ
“แล้ววันมะรืนจะไปด้วยไหม” มันถามอีก
“อือว่างหมดแหละ ไปซื้อตั๋วด้วยเลยวันอังคารหน้าต้องกลับบ้าน” กูบอกมัน
“..................” สลิ่มเงียบไป  กูหันไปมองว่ามันนั่งเงียบทำไม
“ทำไมไม่เห็นบอก” มันพูดมองหน้ากู
“ก็บอกอยู่นี่ไง” กูตอบ
“..................” สลิ่มนิ่งไปแล้วนั่งเอามือเท้าคางมองไปทางประตูรั้ว  ไอ้มิ้วค์ยืนยิ้มมองหน้ากูเหมือนรู้ว่าสลิ่มมันงอน
“จุ๊บ~” กูเดินไปนั่งแล้วหอมแก้มสลิ่มมันแล้วยิ้มให้
“บ้า” มันหันมาว่าเขินๆ แล้วผลักหน้ากูจนกูล้มลงไปนั่งกับพื้น  สลิ่มยิ่งเขินทำตัวไม่ถูกมากกว่าเดิมเมื่อไอ้มิ้วค์ยืนขำ
“แล้วก็อย่าให้รู้ทีหลังว่าไปแอบสักมานะครับ” กูยิ้มบอก
“เออ” มันกระแทกเสียงใส่หน้ากู  
“เอาเบาะคู่หรือเบาะเดี่ยวดีอ่ะ” ไอ้มิ้วค์ถาม  กูเลยลุกไปวิเคราะห์ตามแบบที่กูอยากได้
“คู่เหอะ” กูบอก  ไอ้มิ้วค์ก็เตรียมสมุดจดเรียบร้อยเพราะมันต้องจดรายจ่ายทั้งหมดที่มันต้องจ่ายเกี่ยวกับรถคันนี้ของมัน  เพราะมันออกเงินเองหมดเลยนี่นะ  อีกอย่างมันก็เป็นคนเจ้าระเบียบอย่างนี้อยู่แล้วด้วย
“ทำสีน้ำตาลลายไม้” กูบอกอีก
“โหหหหหหห” ไอ้มิ้วค์ทำเสียงใส่
“ช่วยออกเงินไหมค้าบ” มันทำเสียงบอกกู
“หึ” กูหัวเราะส่ายหัวตอบเพราะเสือกไปให้มันเล่นสีรถอีก
“งั้น..กูก็อยากซื้อรถบ้าง” สลิ่มมันลุกขึ้นพูดบอกกู  ไอ้เด็กห่านี่อันนี้ไม่ได้จะเอาอันนู้น  อันนู้นไม่ได้ก็จะเอาอันนั้นทำไมมันนิสัยแบบนี้วะ  ไอ้ที่ห้ามๆนี่มันจะเอาหมดเลยรึไง  
“ขับของมิ้วค์ก็ได้” มิ้วค์บอกเพราะมันคงอ่านสีหน้ากูออก
“นอกจากกูอนุญาต” กูบอกมัน
“น่าเบื่อจริง อันนู้นก็ไม่ได้อันนี้ก็ไม่ได้” มันกระแทกเสียงประชดใส่กู
“ก็รู้นิ” กูย้อน
“ขับของมิ้วค์ก็ได้..ไม่งั้นให้มิ้วค์ขับไปส่งพี่ที่มหาลัยก็ได้นะ” มิ้วค์พูด
“จริงอ่ะ” สลิ่มร่าเริงขึ้นมาทันที
“อื้อ” ไอ้มิ้วค์ตอบ  กูได้แต่ส่ายหัวเซ็งๆให้กับไอ้มิ้วค์ที่เอาใจพี่เขยซะเหลือเกิน
“เออขัดเงาด้วย..แล้วก็เปลี่ยนอะไหล่ล้อ” กูบอก
“ทำไมต้องเปลี่ยนเยอะขนาดนั้นด้วย” สลิ่มพูดถามอีก
“ก็มันเก่าแล้วนิ” มิ้วค์ตอบ
“ก็อยากขับเก่าๆไม่ใช่หรอ ก็นี่ไง..เก่าดีออก” ไอ้สลิ่มพูดกวนตีนอีก
“..................” กูกับไอ้มิ้วค์ยิ้มพยักหน้ามองหน้ากันกวนตีนสลิ่มมันกลับบ้าง
“แล้วอันนี้รุ่นอะไรอ่ะ” มันถามอีก  วันนี้สงสัยปากว่างไม่มีอะไรแดก  ถามตั้งแต่เช้ายันเที่ยงละ
“เจ็ดสิบ” กูตอบ
“ทำไมต้องเจ็ดสิบ” มันย้อนถามอีก
“..................” กูหันไปมองหน้ามันเหมือนเตือนมันว่า  ถ้ามึงถามอีกกูจะถีบมึงละ  อะไรประมาณนั้น
“ไม่..กูหมายความว่า มันมีรุ่นเยอะขนาดนั้นเลยหรอ แล้วเจ็ดสิบนี่มันรุ่นไหน ยังไง..งง” มันพูดแก้แล้วยิ้มทันที
“เจ็ดสิบจะเป็นรุ่นใหม่หน่อย ซีจะมีอยู่..เอ่อ ซีห้าสิบ ซีหกห้า ซีเจ็ดสิบ ซีเก้าสิบแล้วแต่รุ่น” ไอ้มิ้วค์อธิบาย
“ตัวเลขก็คือซีซีของรถ อย่างคันนี้ซีเจ็ดสิบก็คือรถเจ็ดสิบซีซีไง” มิ้วค์บอก ไอ้สลิ่มก็นั่งอยู่บนเวสป้าของกูพยักหน้าหงึกๆรับรู้อย่างเดียว
“แล้วมันแตกต่างกันยังไง พี่ก็เห็นว่ามันเหมือนๆกันหมด” มันถามอีก
“อย่างซีเจ็ดสิบก็จะใหม่หน่อยไง ซีห้าสิบก็จะเก่า  แต่ละรุ่นตัวเครื่องกับรูปทรงก็จะแตกต่างกันเล็กน้อยแต่ก็ไม่ถึงกับเปลี่ยนรูปทรงของรถไปหมดเลย  อย่างตัวรุ่นคันนี้มันเป็นรถบ้านเจ็ดสิบซีซี  สีมันก็จะเก่าและเป็นสภาพเดิมแบบที่ยังไม่ได้ทำอะไรมาเลย ราคามันก็จะอยู่ประมาณนี้แหละที่ซื้อมาไม่เกินหมื่น เกินหมื่นก็ไม่มีใครเอาแล้วเพราะตัวเครื่องมันเก่าหมดเลย  รุ่นยี่สิบสามสิบปีที่แล้วอ่ะ” กูบอก
“ยังงี้ก็แบบคลาสสิกไม่มีวันตายเลยดิ” สลิ่มมันตื่นเต้นตาโตขึ้นมาอีก
“ก็ประมาณนั้น เพราะเรียกว่าคลาสสิกก็คืออมตะ ยังไงก็ยังมีความสวยในตัว..ก็แล้วแต่คนชอบอะนะ” กูบอก
“เอาบ้าง จะซื้อบ้าง” มันพูด
“ไม่ได้” กูดีดเข้าที่หน้าผากมัน
“ห้ามขับ” กูย้ำบอก
“งั้น..งั้น งั้นซื้อรถเต่าก็ได้ ใช่..รถเต่า” สลิ่มเหมือนคิดผลุดขึ้นมาได้ในหัว  มันตื่นเต้นทันที  จะเล่นรถโฟล์คละเมียกู
“....................” มันยังยิ้มแป้นแล้นให้กูกับไอ้มิ้วค์
“นะ..น้า” มันเข้ามาเกาะแขนกูเหวี่ยงไปมา  กูก็ยืนนิ่ง
“มึงรู้ไหมว่ามันคันละกี่แสน” กูพูด
“ขอพ่อ” มันพูดเสียงดังฟังชัด
“แล้วมึงรู้ไหมว่ามันเสียบ่อยแค่ไหน” กูพูดอีก
“มึงซ่อม” มันยังคงพูดเสียงดังฟังชัดเหมือนเดิม
“แล้วถ้ามันเสียตอนที่กูไม่อยู่” กูพูดอีก
“....................” มันเงียบไปครู่หนึ่ง
“โทรให้อู่มารับรถ” มันพูดเสียงเบาลงไปแล้วหัวเราะส่งท้ายปิดประโยคให้ด้วย
“เฮ้อ..” กูกับไอ้มิ้วค์ถอนหายใจพร้อมกัน  มันไม่เข้าใจอะไรเลยว่าการที่มันต้องขับรถเนี้ยกูเป็นห่วงไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่ แล้วยิ่งถ้าขับรถยนต์ก่าอีกมันก็ห่วงพอๆกับขับมอเตอร์ไซด์นั่นแหละนะ  อย่างกูกับไอ้มิ้วค์ก็ขับกันมาจนชินซะแล้วเพราะอย่างน้อยที่มาขับรถโบราณกันนี่กูกับไอ้มิ้วค์ยังซ่อมเป็นกันบ้าง  แต่ไอ้โมทนี่ไม่ต้องพูดถึงมันซ่อมเก่งระดับมือโปรเลยแหละ  ในบรรดาพวกที่เล่นรถโบราณอย่างพวกกู  สมมุติว่าขับไปต่างจังหวัดจะต้องมีมือโปรซ่อมรถเก่งมากๆอยู่หนึ่งคนก็คือไอ้เย็นเพื่อนสนิทที่คณะวิศวะของไอ้โปรมัน  ส่วนถ้าเรื่องโปรรถยนต์ก็ต้องยกให้เป็นไอ้พีมันแทนเพราะบ้านมันเปิดอู่ซ่อมรถ  ส่วนพวกที่เป็นลูกมือและพอถูๆไถๆไปได้ก็จะมีกูกับไอ้โปรและก็เพื่อนคนอื่นๆอีกสองสามคน  นอกนั้นก็จะยืนเป็นเสาหลักเมืองเวลารถเสียเพราะทำไม่เป็นกัน  แต่ส่วนมากพวกที่เล่นรถประจำมันจะจำเป็นไปในตัวว่าจะต้องซ่อมได้  ซ่อมเป็นกัน  ไม่งั้นก็ต้องบำรุงเครื่องให้ดีสำหรับคนที่ซ่อมไม่เป็นเลยเพราะถ้ารถเกิดเป็นอะไรขึ้นมาระหว่างทางก็จะได้ไม่ลำบากโทรตามช่าง
“หึ..กลับไปคิดงานไป๊” กูไล่พร้อมกับดันหัวมันด้วย
“เอ้ บอกว่าจะซื้อก็คือจะซื้อไง เข้าใจไหม..กูจะซื้อ!” มันย้ำพูดจบปุ๊บก็เดินหนีเข้าบ้านไปเลย
“เหมือนมิ้วค์จะได้นั่งไอ้เต่ายังไงไม่รู้” ไอ้มิ้วค์ยิ้มกริ่มพูด  ไอ้มิ้วค์ก็ใช่เล่นเหมือนไหร่ตัวชอบรถเต่าเหมือนกัน
“ดื้อฉิบหาย” กูส่ายหัวบ่นเซ็งๆกับความดื้อของสลิ่มมันที่เหมือนกูจะควบคุมมันไม่ค่อยอยู่เท่าไหร่นัก เฮ้อ..มีเมียเด็กให้ปวดหัวเล่นจริงๆ


...............
...............


“กินอะไรนักหนา” สลิ่มบ่น
“อยากกินอ่ะ” กูตอบ  ที่สลิ่มมันบ่นเพราะวันนี้เป็นเหี้ยอะไรไม่รู้กูอยากกินนู่นนี่ไม่หยุดเลยตั้งแต่เช้าแล้ว
“เมื่อไหร่จะมานะ” สลิ่มพูด  กูเอาลูกชิ้นไปจ่อปากมันแล้วมันก็อ้าปากรับไปกิน บ่นกูแต่ก็ยังกิน
“จะถ่ายที่นี่หรอ” กูถามเพราะวันนี้มาดูสถานที่ที่มหาวิทยาลัยของสลิ่มมัน  และตอนนี้กูกับสลิ่มก็ยืนรอเด็กที่ชื่อขนมอะไรนั่นให้มาเจอกันที่นี่ด้วย
“อื้อ แล้วก็ที่สตูดิโอด้วย” มันตอบแล้วหันหน้ามาเหมือนจะขอน้ำกินเพราะอ้าแต่ปากแต่มือเสือกไม่ยอมขยับ  กูเลยต้องป้อนมันอีก
“มึงนัดเค้ากี่โมง” กูถาม
“สิบโมง” มันตอบ
“เดี๋ยวก็คงมาแล้วแหละ” กูบอกเพราะตอนนี้ก็เกือบสิบโมงแล้ว
“อื้อหือ” กูได้แต่มองค้างกับรถที่กำลังขับมาทางพวกกู
“มึงไปให้เค้าชนมึงสิไอ้เมตร  กูอยากได้เงิน” สลิ่มพูดหน้านิ่งตาก็มองไปที่รถเฟอร์รารี่สีแดงคันงามนั่น
“เฟอร์รารี่16 เอ็ม สูคูร์ดิเรีย สไปเดอร์” สลิ่มพูดตาก็ไม่ยอมละไปจากรถเลยสักนิด
“499 คันทั่วโลก ความเร็วสูงสุดสามร้อยสิบห้ากิโลเมตรต่อชั่วโมง” กูขยายความต่อด้วย  แล้วหยิบแก้วน้ำมาดูดกินทั้งๆที่ตาก็ยังจับจ้องคนในรถอย่างอยากรู้ว่าใครเป็นเจ้าของมันแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นเพราะฟิล์มรถมันมืดมาก
“มาซะ กูดูจนไปเลย” สลิ่มพูดหน้านิ่ง
“อึก แคะๆๆ” ไอ้เชี้ย..ถึงกับสำลักน้ำอ่ะกู  ไม่ใช่เพราะเห็นไอ้เด็กที่ชื่อขนมออกมาจากรถคันนั้นหรอกนะ  แต่สำลักคำพูดของสลิ่มมันนี่แหละ
“หวัดดีครับๆ” ขนมเดินมายกมือไหว้กู  กูก็รับไหว้ยิ้มๆแล้วหันไปยิ้มให้ไอ้ผู้ชายที่มาด้วยอีกคน  เป็นผู้ชายคนเดิมที่เจอที่ร้านอาหารวันนั้นแหละ  มันก็ยิ้มตอบให้กูด้วย
“ขอโทษนะฮะที่ช้า” ขนมยิ้มบอก
“เราก็เพิ่งมาน่ะ” สลิ่มยิ้มบอก
“เอ่อนี่พี่ทาย” ขนมเก้ๆกังๆแนะนำเหมือนพูดไม่เต็มปากเต็มคำเท่าไหร่
“เมตรครับ” กูยิ้มผงกหัวตอบให้เพราะคนชื่อทายมันก้มๆหัวให้กูหน่อยๆ
“พี่คนนี้ก็จะทำงานด้วยหรอครับ” ไอ้เด็กนี่ถามหน้าตาอยากรู้ขึ้นมาทันที
“เอ่อ..” กูอ้ำอึ้งหันไปมองสลิ่ม
“เอ่อ..” สลิ่มเกาหัวหน่อยๆ
“รุ่นพี่น่ะ” กูแย่งตอบก่อนเพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย
“อ๋อฮะ” ไอ้เด็กนี่ก็พยักตอบง่ายเหลือเกิน  สงสัยบ้างก็ได้ห่า
“งั้นเดี๋ยวไปเจอกันที่................แล้วบ่ายๆไป..................วันนี้ว่างทั้งวันใช่ไหม” สลิ่มถาม
“อื้อ” ขนมตอบเขินๆเพราะโดนสลิ่มมันจ้องเข้าให้  
“งั้นเดี๋ยวไปดูห้องที่จะถ่ายก่อน มาอีกครั้งนึงจะได้ชิน” สลิ่มบอกแล้วเดินนำทางไป  สลิ่มมันก็พาเดินไปดูที่ที่จะถ่ายเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปเจอตามนัดอีกที่หนึ่ง  วันนี้กูกับสลิ่มเอาเวสป้ามาเหมือนเคยแต่ไม่ต้องห่วงว่าจะขนของกลับไม่ได้เพราะว่าเตรียมถุงกระสอบมาใส่เรียบร้อย กร๊าก ตอนแรกกูบอกให้เอารถไอ้โมทมาสลิ่มมันก็ไม่ยอมท่าเดียวไม่รู้ว่าทำไมชอบนั่งเวสป้าของกูซะจริง
“เมตรขากลับไปซื้อโดนัทกันนะ” สลิ่มเดินมาบอกกูที่นั่งรออยู่ที่นั่งพักตรงหน้าร้าน  เพราะต้องปล่อยให้มันเข้าไปช็อปปิ้งกันสองคน  กูเองวันนี้ก็ต้องเดินทั้งวันดังนั้นต้องเก็บแรงไว้ก่อนเดี๋ยวเดินไม่ไหว  สังขารก็เป็นไปตามเวลาแล้วด้วย
“อื้อ” กูพยักหน้าตอบ
“เอ่อแล้วก็ ไปซื้อ.............ด้วยนะ” มันยิ้มบอกอีก
“ครับ” กูตอบ
“...................” -_----)) เอ่อ จะจ้องพวกกูกันอย่างนั้นทำไมไม่ทราบวะ
“อ๊ะ เหอะๆๆๆ” ขนมหัวเราะเมื่อโดนพวกกูจับได้ว่ามันแอบมองพวกกูอยู่ทุกการกระทำ
“งั้นไปร้านนู้นกัน” สลิ่มบอกขนม
“กูนั่งรอนี่นะ” กูบอก
“อืม” สลิ่มพยักหน้าตอบแล้วเดินไปพร้อมกับขนม  เหลือกูนั่งเงียบๆกับไอ้ผู้ชายที่ชื่อทายนี่สองคน
“...................” อือ..รู้งี้กูเข้าไปในร้านด้วยก็ดีอ่ะ T___T รู้สึกกดดันแปลกๆ
“เป็นแฟนกันหรอ” กูหันไปมองหน้ามันทันทีเพราะมันเสือกพูดออกมานิ่งๆ  พอกูหันไปมองมันก็ยิ้มให้เหมือนเป็นมิตร
“ครับ” กูยิ้มตอบ อ่าว..ตอบซะง่ายเชียวนะกู
“แล้วขนมกับ..คุณล่ะ” กูถามกลับ
“เรียกทายก็ได้ครับ นี่เรียนปีไรหรอ” มันถาม
“จบมาสองปีแล้วน่ะ” กูตอบ  ทำไมบทสนทนามันเหมือนกับผู้ชายสองคนที่เกร็งกันทั้งคู่มานั่งเหมือนไม่รู้จะถามอะไรกันวะ
“อ่าวงั้นก็เป็นพี่ผมอ่ะดิ” มันบอก
“หึ ครับ” กูยิ้มตอบ
“งั้น..เรียกพี่แล้วกัน” มันพูดบอก
“แล้วทายกับขนมเป็นแฟนกันหรอ” กูถามด้วยความเสือกซะไม่มีเพราะกูอยากแน่ใจว่าคำบอกเล่าของไอ้เชลโล่มันเป็นความจริง
“ครับ” มันยิ้ม
“น่ารักดีนะ” กูบอก
“ของพี่ก็น่ารักนะ  แต่ดูจะโหดไปหน่อย” มันยิ้มบอก
“ไม่หน่อยอ่ะ” กูพูดขำๆ  ออกแนวระแวงนิดหน่อย
“.....................” แล้วก็เงียบไปทั้งคู่
“เห็นบอกว่าเป็นคนที่ปลื้มมานานแล้ว ก็เลยตอบรับแบบไม่คิดอะไรน่ะ” ทายพูดบอก
“หึ..”
“อีกอย่างดูท่าจะชอบช๊อปกันทั้งคู่นะ” ทายพูดอีก
“ก็น่าจะอย่างนั้น  ขานั้นก็เบาซะเมื่อไหร่..ว่างเป็นช๊อปตลอด ใช้เงินเก่งจนน่าปวดหัว” กูบ่น
“หึหึ..เหมือนกันเลยพี่ ขัดก็ไม่ได้นะ งอนอีก” มันยิ้มบอก
“พี่ทายตัวนี้สวยไหมฮะ” พูดยังไม่ทันจบดีไอ้เด็กขนมก็เรียกซะดังเอาหน้าโผล่ออกมาจากนอกร้านแล้วโชว์เสื้อให้ดูเพราะเอาออกมาจากนอกร้านไม่ได้
“......................” อีกฝ่ายได้แต่ยิ้มพยักหน้าตอบให้แล้วอยู่ดีๆไอ้ตัวเล็กนั่นก็วิ่งออกมา  ว่าสลิ่มมันตัวเล็กแล้วแต่สลิ่มมันก็ยังมาตรฐานชายไทยแค่โครงสร้างกระดูกของมันเล็กเท่านั้นแต่มันก็มีเนื้อหนังมังสา มีกล้ามเล็กน้อยด้วยแต่ไอ้เด็กคนนี้ดิตัวเล็กของแท้เลย
“ซื้อให้ขนมหน่อย” มันมาหยุดยืนแล้วแบมือของ่ายดายมาก  อีกฝ่ายก็หยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองให้ไปทั้งกระเป๋าง่ายดายอีกเช่นกัน  พอได้กระเป๋าไปปุ๊บมันก็วิ่งกลับเข้าไปในร้านทันที
“เชื่อไหมว่าถ้าพี่ให้กระเป๋ามันไปแบบนั้นบ้าง  พี่จะได้กระเป๋าเปล่าๆกลับมา” กูพูดบอกมัน
“หึหึ” ไอ้ทายหัวเราะ  กูกับไอ้ทายนั่งรอสองหน่อนั่นอีกครู่หนึ่ง  สลิ่มมันต้องทำเวลามากเพราะต้องซื้อเสื้อผ้าให้ครบภายในวันนี้  ค่าใช้จ่ายเสื้อผ้าทุกอย่างมันเป็นคนออกเองทั้งหมดเพราะรูปแบบเสื้อผ้าที่มันวางไว้นั้นมันต้องเอาไปโชว์ให้อาจารย์ดูด้วย  ดังนั้นก็เหมือนเอาสลิ่มมาลองให้พอดีตัวก็เท่านั้นแหละ  แต่ก็เหมือนว่าเจ้าตัวขนมเองมันก็ซื้อของมันเองด้วยเยอะแยะพอตัวเหมือนกัน  หลังจากซื้อของเสร็จก็พากันไปกินข้าว  ระหว่างกินข้าวขนมมันก็จับผิดมองกูกับไอ้สลิ่มตลอดเวลาเหมือนมันคงสงสัยว่ากูสองคนเป็นอะไรกันนั่นแหละ  แต่กูกับสลิ่มก็ยังไม่ยอมบอกอยู่ดี  ทำเหมือนคนไม่รู้ไม่เห็นอะไรจนแยกกันกลับ


...............
...............


“เฮ้อ คิดให้สลิ่มถูกแบบนี้สลิ่มเกรงใจจริงๆนะ” มันตีหน้าเศร้าพูดความเท็จสุดๆ
“หรอออออออ” กูกวนตอบสลิ่มมัน  วันนี้เป็นวันที่นัดกันมาถ่ายรูป  สลิ่มมันจ้างทัวร์มาเพื่อแต่งหน้าให้นิดหน่อยพร้อมกับให้ช่วยแต่งตัวให้ด้วยเพราะสลิ่มมันจะเป็นคนถ่ายรูปเอง  ตอนแรกสลิ่มมันจะจ้างคนถ่ายรูปแต่มันกลัวว่าจะไม่ได้ตามแบบและมุมแบบที่มันวางไว้มันก็เลยจัดการถ่ายเองซะเลย  ด้วยกล้องใหม่ที่มันเพิ่งไปถอยมาเกือบห้าหมื่นเมื่อเดือนที่แล้วจากเงินของแม่มันล้วนๆ  ส่วนเรื่องทัวร์มันก็จะจ้างทัวร์ตามราคาที่เวลาทัวร์ต้องไปทำงานนั่นแหละ  แต่ทัวร์มันดันคิดกับสลิ่มแค่ครึ่งราคาเท่านั้นเพราะไม่ได้แต่งหน้าเยอะเหมือนงานที่มันเคยทำ  ที่จริงทัวร์มันจะไม่คิดเงินเลยด้วยซ้ำแต่สลิ่มมันไม่ยอมเพราะมันบอกว่าถ้าทัวร์ยังไม่ยอมคิดเงินอีกคราวหน้ามันก็จะไม่กล้าจ้างอีกอ่ะสิ
“แล้วคนไหนล่ะ” ทัวร์ถาม
“รอแป๊บนึง เค้าบอกว่ากำลังมาอ่ะ” สลิ่มตอบ
“แล้วไอ้พี่พีมันไปไหนของมันเนี้ย” ทัวร์หันมาบ่นหน้านิ่วคิ้วขมวด
“บอกว่าไปหาไรกินนิ เดี๋ยวคงมาแหละ” กูตอบ
“แล้วถ่ายที่สตูดิโออีกวันนึงหรอ” ทัวร์ถาม
“อื้อ วันนี้คงต้องถ่ายไปดูรูปไปอ่ะว่าใช้ได้ไหม คงวันเดียวเสร็จพอดีแหละ แล้วพรุ่งนี้ก็ที่สตูดิโออีกวันก็เสร็จแล้ว” สลิ่มตอบ
“มาแล้วนั่นไง” สลิ่มชี้บอก
“รวยนิ” ทัวร์พูดนิ่งๆเมื่อเห็นรถของไอ้ทายที่ขับเข้ามา เอ่อ..เมื่อวานเฟอร์รารี่วันนี้มันล่อเมอรซิเดสเบนซ์มาเลย  กูว่าบ้านทัวร์มันก็รวยแล้วนะเอาเป็นว่าบ้านทัวร์มันรวยแบบไม่ต้องทำงานก็มีพอกินพอใช้ไปทั้งชาติอ่ะ  มันถึงโดนผู้ชายมาจีบเพราะหวังเกาะบ่อยมาก  และก็มีไอ้พีนี่แหละที่กูรู้จักและฐานะที่บ้านก็มีเงินพอสมควร  นอกนั้นก็พอมีพอแดกแบบว่ามีเงินไว้ถลุงเล่นพองามกับประเภทที่ว่ามีเงินพอประมาณให้ใช้ได้ในวงเงินจำกัดเท่านั้น  กูจึงรู้จักอยู่สี่พวกนี้ตามลำดับ
“เมอรซิเดสเบนซ์ SLR Mclaren” ทัวร์พูด
“ฉิบหาย..เสียเงินซื้อไปได้ไงวะ” ทัวร์พูดอีก
“โหหหห..เมอรซิเดสเบนซ์ SLR Mclaren ห้าพันสี่ร้อยสามสิบเก้าซีซี..หกร้อยยี่สิบหกแรงม้า” พวกกูหันไปตามเสียงเห็นไอ้พีมันเดินมาอยู่ข้างหลังพวกกูพร้อมกับสายตาลุกวาว  แต่ก็ไม่เป็นที่งุนงงสำหรับพวกกูเท่าไหร่นักเพราะรู้ว่าไอ้พีมันก็ต้องรู้จักรุ่นและประวัติรถพวกนี้ดีเป็นธรรมดา
“สิบห้าล้านกว่า..เลขกลมๆ สิบหกล้าน” ไอ้พีบอก  กูหันไปเห็นทัวร์มันทำปากเหมือนกับว่า “ไม่น่าเชื่อมึงซื้อมาได้เนอะ” ประมาณนั้น ฮ่าๆๆ
“ขายบ้านซื้อบ้าง แล้วไปนอนในรถกันไหมมึง” สลิ่มหันมาถามกู
“หึ ห่า..นอนคนเดียวเหอะ” กูว่ามัน
“โห..น่ารักจังวะ” ไอ้พีพูดเสียงอ่อนเสียงหวานทันทีเมื่อเห็นขนมลงมาจากรถ
“โอ้ย” ไอ้พีร้อง  กูกับสลิ่มหันไปมองเห็นมันโดนทัวร์บิดเข้าที่หูอย่างแรง
“โอ้ย โอยยยยยยย..เจ็บไอ้เชี้ย” มันร้องแล้วก้มตัวลงตามแรงบิดของทัวร์ที่บิดหูมันอย่างแรง  ดูทัวร์มันจะสะใจมากเพราะระหว่างที่บิดมันก็กัดฟันไปด้วย เหอะๆ
“ไอ้เหี้ย เจ็บนะเว้ย” ไอ้พีโวยวาย
“หลับตาไปเลย” ทัวร์ว่าแล้วตีเข้าที่ตาไอ้พีมัน
“ขนมนี่พี่ทัวร์จะมาช่วยแต่งหน้าแล้วก็แต่งตัวนะ” สลิ่มแนะนำ
“ส่วนนั่นพี่ทาย” สลิ่มแนะนำบอกทัวร์
“นี่ไอ้พีเพื่อนพี่เอง” กูบอกไอ้ทาย
“หวัดดีครับ” ทายพยักหน้ารับยิ้มๆ
“เข้าไปแต่งตัวก่อนดีกว่านะ” สลิ่มบอกแล้วเดินนำไปก่อน กูยกของแล้วตบหัวไอ้พีให้มันมาช่วยยกด้วยเพราะมันเสือกเอาแต่มองขนมอยู่ได้
“แฟนเค้ามาด้วยน่ะมึงเห็นไหม” กูตบไปอีกครั้งย้ำสติมัน
“อ่าวแฟนหรอ” ไอ้พีพูดแล้วหันไปมองทั้งคู่  กูยกของเดินนำมาก่อนมันถึงเดินตามกูมาด้วย
“แล้วมึงคิดว่ามึงจะได้แดกรึไง หึ” กูยิ้มเจ้าเล่ห์แซวมันไปถึงเมียมันด้วย
“ไอ้เหี้ย..รอบก่อนนี่จับได้ว่ากูแอบโทรหาเด็ก โดนด่าหูชาเลย ความรู้สึกเหมือนกูมีม้าเพิ่มมาอีกคนอ่ะ” มันบ่น
“ที่เค้าว่ามีเมียเหมือนมีแม่นี่มันจริงๆ” มันบ่นอีก  พอถึงห้องแต่งตัวสลิ่มกับทัวร์ก็จัดแจงช่วยกันแต่ง  กู ไอ้ทายและไอ้พีก็นั่งคุยกันเรื่องรถไปเรื่อย  ไอ้ทายชอบรถยุโรป กูเล่นแต่รถโบราณ ไอ้พีที่บ้านมันส่วนมาก็เชี่ยวชาญเรื่องรถยุโรปกับรถญี่ปุ่นเป็นอย่างดีเลยคุยกันถูกคอซะไม่มี  ทายมันก็ถามเรื่องรถโบราณจากกูและดูจะสนใจเรื่องที่กูกับไอ้พีชอบขับมอเตอร์ไซด์ไปต่างจังหวัดด้วย  กลายเป็นว่านั่งคุยกันเพลินกันเลยทีเดียว  หลังจากถ่ายรูปไปได้ส่วนหนึ่งก็พักกินข้าวกลางวันกันก่อนที่จะถ่ายช่วงบ่ายต่อ
“หมันไส้จริงๆ” ทัวร์พูดเบาๆ
“ไรวะ” กูถาม
“หมันไส้เด็ก หน้าเนี้ยเด็กไปม๊ะ” ทัวร์พูดด้วยสายตาจิกกัดตามสไตล์มัน
“เด็กมันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว” ไอ้พีพูด
“หรอ!” ทัวร์หันไปกระชากเสียงใส่แล้วค้อนไปที่ไอ้พี
“อย่าให้รู้อีกน้า” ทัวร์พูดพร้อมกับเอามือไปบิดหูไอ้พีจนไอ้พีหน้าบิดหน้าเบี้ยวด้วยความเจ็บตามทันที
“อ่ะนี่ของมึง ของพี่พีและก็ของพี่ทัวร์” สลิ่มเดินมาพร้อมกับน้ำดื่มทั้งหมด  ส่วนทายกับขนมก็ยกอาหารมาด้วย  วันนี้ที่มหาลัยยังมีบางร้านที่เปิดขายอยู่บ้างก็เลยกินกันที่นี่ซะเลย
“เปลี่ยนแผนนิดหน่อยอ่ะ แต่งตัวเสร็จเดี๋ยวไปถ่ายตรงแม่น้ำกันนะ” สลิ่มยิ้มบอกกู
“แม่น้ำไหน” กูถาม
“ที่..................ไง” สลิ่มบอก  
“รำลึกความหลังหรอครับที่รัก” กูแซวไปอย่างลืมตัว  พอนึกขึ้นได้ก็รีบหันไปมองหน้าขนมมันทันที  กลายเป็นว่ามันยืนหน้าแดงมองมาที่กูกับสลิ่ม  พอมันเห็นว่ากูหันไปมองมัน  มันก็เขินหน้าแดงเหมือนทำตัวไม่ถูกทันที
“......................” ทั้งโต๊ะเงียบทำเอาขนมหน้าแดงมากกว่าเดิม
“เอ่อ กินข้าวดีกว่านะ” สลิ่มพูดขึ้นทำลายบรรยากาศ  ขนมเลยนั่งลงตรงข้ามกับพวกกูโดยที่สลิ่มจัดเรียงจานข้าวให้ทั้งขนมและก็ไอ้ทาย
“น้องชอบสลิ่มหรอ” ดูทัวร์มันถามขึ้นโต้งๆ ปากเปราะจริงๆอีนี่ O_o
“อ๊ะเอ่อ” ขนมอ้ำอึ้งหันมามองหน้าสลิ่มแล้วก็หน้าแดงอีก
“เปล่า..ฮะ” ขนมตอบเสียงเบา
“งี้แฟนไม่หึงแย่หรอ” ทัวร์พูดอีกทำเอาไอ้เด็กนั่นจากที่หน้าแดงกลายเป็นว่าเลือดสูบฉีดไปที่ใบหูแล้วเรียบร้อย  ส่วนไอ้ทายก็ได้แต่นั่งยิ้ม
“ขนมกับพี่ทาย..เอ่อ” ขนมพูดขึ้นเหมือนจะแก้ตัวแต่ก็เหมือนพูดไม่ออก  มันคงไม่คิดว่าพวกกูรู้หมดแล้วว่ามันเป็นแฟนกับไอ้ทายน่ะสิ  ไม่งั้นคงไม่เขินขนาดนี้หรอก
“แหม ดูแค่นี้ก็รู้แล้ว..แต่ก็ดีแล้วแหละที่มีแฟน ไอ้แก่แถวนี้มันจะได้ไม่ต้องไหลไปมาเนอะ มันอันตราย” ทัวร์พูด
“ไอ้แก่” ขนมมองทัวร์งงๆ
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก..กินข้าวดีกว่านะ” ทัวร์เปลี่ยนเรื่องแล้วตั้งหน้าตั้งตากินข้าวเลยทันที
“ตามสบาย” สลิ่มยิ้มบอก  แล้วเราทุกคนก็ลงมือกินข้าวแล้วพักผ่อนกันใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้น  สลิ่มก็พาขนมไปแต่งตัวก่อนที่จะเดินทางไปที่แม่น้ำที่กูกับสลิ่มเคยไปนั่งกินข้าวด้วยกันเมื่อตอนกูจีบสลิ่มใหม่ๆ  ถ่ายที่นั่นเสร็จก็ไปถ่ายที่อื่นอีกสองสามที่จนได้รูปครบตามแบบที่วางไว้  ตอนเย็นกูเลยชวนให้ทายกับขนมมาที่ร้านไอ้โมทเพื่อเลี้ยงตอบแทนหน่อยเพราะถึงยังไงขนมก็มาช่วยโดยที่ไม่คิดเงินเลย  ดังนั้นก็คงต้องบริการเค้าให้ดีเป็นพิเศษอะนะ  เค้ามีน้ำใจกับเราๆก็ต้องบริการเค้าไปตามแบบที่เราสามารถทำได้  คืนนี้สลิ่มก็นัดกับขนมอีกเรื่องถ่ายที่สตูดิโอพรุ่งนี้แล้วก็คุยเรื่องที่ว่าถ้างานออกมาดีได้คะแนนดีมันก็จะเลี้ยงข้าวขนมอีกที  กลายเป็นว่ามันทั้งคู่สนิทกันไปแล้ว  กูเองก็สนิทกับไอ้ทายด้วย  มันก็ดูเป็นคนไม่ถือตัวอะไร  ดูจะติดดินมากด้วยซ้ำ  มีลักษณะเฮ้วลุยๆดี  กูเองก็ชอบเพราะว่าคุยง่าย  กูชอบคนที่กูคุยไปแล้วมันคุยกลับมาแบบมีอาการตอบรับคล้ายๆกันเพราะเวลาคุยแล้วมันรู้สึกสนุกและเพลินด

................>>>><<<<................

          

แจ้งข่าวสำหรับบางท่านที่ยังไม่ทราบ(และจะไม่พูดเรื่องนี้อีกจนกว่าจะเปิดให้จองหนังสือ!!)..ถือว่าได้แจ้งข่าวแล้วนะคะ

[/b]
แจ้งสำหรับคนที่รอหนังสือชุลมุนวุ่นรักและรีปริ้นตาร์ข้าว (70ชุด)ค่ะ ติดตามข่าวได้ที่บอร์ดเบบี้ ห้อง "เม้าแตก" ดูที่"ประกาศครั้งที่1" http://baby.thai-forum.net/ (นี่เป็นการแจ้งเฉยๆว่าซัมเมอร์นี้จะไม่ทำหนังสือ)
ปล.รายละเอียดทั้งหมดจะอยู่ในบอร์ดเบบี้เท่านั้น ย้ำว่า..รายละเอียดจะอยู่ที่บอร์ดเท่านั้นนะคะ !! ที่เล้าเป็ดเบบี้จะลงนิยายและจะแจ้งข่าวส่วนหนึ่งว่าที่บอร์ดอัพเดทข้อมูลอะไรบ้าง ส่วน Facebook และ Fan Page ทำขึ้นเพื่อแจ้งประกาศข่าวแต่ละครั้งว่ามีอัพเดทอะไรบ้างเช่นเดียวกันกับเล้าเป็ด แต่รายละเอียดข้อมูลทั้งหมดจะอยู่ที่บอร์ดเท่านั้น
*ดังนั้นเบบี้ให้ทุกทางแล้วหวังว่าจะไม่มีใครมาบอกว่า "ไม่รู้เรื่องอีก" ถ้าเบบี้เห็นอีกเบบี้จะถือว่าไม่รับรู้ประโยคนั้นๆและจะไม่ตอบด้วยนะคะ ^^
ขอบคุณค่ะ

[TOTO_951]

มา 3 คู่ กันเลยที่เดียว!

[JJHJJH]

จิ้มบวกๆๆ
ขนมน่ารักไม่เปลี่ยนเลยอ่าาาาาาาา

[Jimmeiiii*]

 

[kitty]

 

 :angry2:อีพี่พีนอกใจทัวร์ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[knightofbabylon]

อิหนูหลิ่มกวนตีนว่ะ แอบช็อค อิหนูใช้เงินกระหน่ำเยี่ยงผลิตแบงค์เองได้  
แต่ไม่เป็นไร อิหนูหลิ่มน่ารัก ให้อภัยได้ทุกกรณี ><
เมตรป๋าอยู่แล้ว เลี้ยงไหวใช่มั้ยเมตร  


ตอนนี้น่ารักดีอ่ะ ชอบจริงๆ





 

[Whatever it is]

ไอ้พี่พียังไม่เลิก 

สลิ่มยังน่ารักเหมือนเดิม 

[โจ๊กกุ้ง]

ชอบตอนนี้อ่ะ  ฮาและน่ารักมากกกกกกกก   ทายกะเมตรเหมือนผัวแอบนินทาเมียตัวเอง ฮ่าๆๆๆ

[yeyong]

ไอ้พี่พี สันดานไม่เปลี่ยน

[Little Devil]

อ่านไปยิ้มไป..สามหนุ่มสามมุม
+1

[Ball]

สลิ่มน่ารักขึ้นทุกวันอ่า  แต่พี่เมตรนับวันเค้ายิ่งรัก อ๊ายยยยยย
ชอบจังเรยเวลาที่พี่เมตรพูดกับสลิ่มแบบเพราะๆอ่า รู้สึกดี 
มาสามคู่เรยนะ ชอบทุกคู่และทุกคน หุหุ
น่ารักมากๆๆๆค่ะ ปลื้มพี่เมตรรรรรร 
  เบบี้

[dolphins]

“มึงไปให้เค้าชนมึงสิไอ้เมตร  กูอยากได้เงิน”  สลิ่ม กวนได้โล่เลยอ่ะ ตอนนี้โดนไปหลายดอก 555+
สนุกสนานอ่ะเบบี้ อ่านไปขำไป
 

[kunnyppk]

โธ่ เค้ามัวแต่อ่านเพลินลืมจิ้มเบบี้เลยไม่ทันซะละ จิ้มข้างบนแทนละกัน  
ขอบอกว่า นั่งยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียวอีกละมากันครบ3คู่ที่ชอบที่สู๊ดดดดดดดดดเลย แถมมิ้วด้วย
น่ารักไม่หวาดไม่ไหวละ ขออีกๆๆๆๆๆๆๆ ได้มั้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
  
ปล.มันเข้ายากมากเลยกว่าจะเม้นได้เลือดตาแทบกระเด็น

[NATYU]

 

[akaipee]

อ๊ายยยดีจัง สามคู่ชู้ชื่น 5555

+1 เบบี้

[silverspoon]

แบ่งฟากเป็นคุณสามีและภรรยาเลยงิ

[nemesis]

 

[kokikung]

โอ้โห้

3คู่ชูชื่นจริงๆๆๆ

รู้สึกสลิ่มนี่น่ารักขึ้นนะเนี่ยยย

ไม่ปฎิเศษเลยงานนี้

3หนุ่มก็ถูกคอกันจริงๆๆ

ไอ้พี่เมตรแก่วะงานนี้ เจอพี่ทายไป ฮ๋าๆๆๆ

[pinkky_kiku]

ขนมน่ารัก ท่าทางไปกะสลิ่มนี่ จะเป็นประเภท ช๊อปให้ตายชั้นก็ยังไม่เลิกช๊อป 555+
น่ารักดีค่ะ สามหนุ่มสามมุม เอ แล้วอย่างนี้ฝั่งภรรยาเค้าต้องเรียกว่าอะไรอ๊ะ

[gayraygirl]

3หนุ่มเขาเข้ากันได้ดีจริงๆ
3สาวเขาก็น่ารักกันจริงๆ คนละสไตล์กันแต่น่ารักเหมือนกัน

[K2KARN]

ชอบมาก เอาสามหนุ่มมาอยู่ด้วยกันอีก ฮ่าๆๆ 

[tutu]

  นู๋สลิ่มอยากขี่เต่าหรอจร๊ะ

[Poes]

ทายออกกว่าพี่เมตรหรอ ตอนแรกนึกว่าแก่กว่า  แต่ดุแล้วน่ารักดีอยากอ่านต่ออะ

[pui]

 

[A_ay]

5555+
ทัวร์
ขี้บ่นนะ   


"ไอ้แก่"    เป็นคำที่น่ารักน่าหยิกจริงๆ

[bbyuqin]

สลิ่มดื้อจริงจังว่ะ 5555 ยังไงก็จะเอาให้ได้ว่างั้น

อิพี่พีไหวมั้ย..ไหลไปเรื่อยอ่ะ

น้องขนมน่ารัก

[ammer]

สามคู่สามแนวกันเลยทีเดียว

แต่ฮาทัวร์กับไอ้พี่พีอ่ะ  ไอ้แก่!!

[Dorumi]

3คู่ชู้ชื่นกันจริงๆเลย
รถพี่ทายแต่ละคันเล่นเอาซะตะลึงไปเลย
ชอบตอนเมตรคุยกับทายอ่ะตลกดี
เหมือนครอบครัวเค้ามาปรึกษาปัญหาโลกแตกกันเลย อิอิ

“เชื่อไหมว่าถ้าพี่ให้กระเป๋ามันไปแบบนั้นบ้าง  พี่จะได้กระเป๋าเปล่าๆกลับมา”
คำพูดเมตรช่างคมคายเสียจริง

[toommin]

 

น่ารัก สามคู่เลย อิอิ

[love2y]

“มึงไปให้เค้าชนมึงสิไอ้เมตร  กูอยากได้เงิน”

สลิ่มเอ้ยยยยยยย เข้าใจคิดนะ หึหึ