หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[[newZy]CASS]

น่ารักจังเลย
สลิ่มก็ฟังเมตรหน่อยสิ
แต่เมตรก็ต้องตามใจสลิ่ม 55
 

[♫~Eristneth~♪]

 

หัวเราะดีใจสักนิด

กรี๊ดดดดดดด

ในที่สุดก็ได้เม้น (พึ่งสมัครเสร็จเมื่อกี้)

ฮุฮุ

ความจริงอ่านตามทันนานเเล้วค่ะ

เเต่พึ่งสมัคร (เคยสมัครเเล้วมันไม่มีเมล์ตอบกลับ)



เป็นเรื่องเเรกที่เรามาเม้นก่อน ฮ่าๆๆๆๆ

เเต่ก็เเอบเสียดายจะจบเเละ   

[kihaezzzzzz]

สลิ่มไปใต้กะเมตรเหอะ

อิอิ

[covnizz]

กึดเติงสลิ่มก๊าบบบ ..



ขะไจ๋มาต่อเต๊อะ ,,,,,,,,,, 

[8X]

เย้ อ่านทันตอนล่าสุดแล้ว ตาล้าไปเลยอะ
ขอบอกว่าสนุกมากเลยค่ะเรื่องนี้ แค่ละคู่ก็มีแนวที่แตกต่างกันไป
ตอนต่อไปมาได้แล้วม๊ายยยย heehee

[bowbeauty]

จงอัพบ่อยๆๆๆ แต่อย่าหนีหายไปไหนนะ^^

[pattybluet]

ชอบปรัชญาที่มากับบทละครนี้จังค่ะ

[ขนมหวาน]

ผลสรุปจะเป็นยังไงเนี่ย
ต่างคนต่างแรงด้วย

พี่เมตรตามใจสลิ่มตลอด ๆ
แต่คราวนี้เพราะห่วงถึงห้าม
สลิ่มเข้าใจหน่อยนะจ๊ะ

[KaniSui]

หัวหลิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

[dolphins]

วันนี้จะมาต่อหรือเปล่าเบบี้ อยากรู้คำตอบอ่ะว่าไอ้ดื้อสลิ่ม    มันจะทำยังไง
ใจนึงก็คิดว่าจะไปสมุยกับเมตรนะ เพราะมันก็รักเมตรมากอ่ะ แต่ด้วยนิสัยดื้อ เอาแต่ใจของ "เหี้ยน้อย" เดาใจยากจริงๆ
มาเฉลยหน่อยนะ  อยากอ่านต่อแล้วอ่า 

[kuku]

อยากด้วย

[Fish129]

สลิ่มจะไป ให้ได้ใช่ไหม??ฃ

ทำไม สลิ่มดื้อกับพี่เมตรจังเลยอ่า


ถึงแม้พี่เมตรจะเข้าใจ ปรัชญา แต่เค้า ไม่ค่อยเข้าใจนะ

[golly*]

ตกไปหน้าสองแว้วววว

รอเบบี้เหมือนเดิม

[boboaje]

ตามทันแล้วค่า อิอิ ชอบคู่ทัวร์กะพี่พีอ่ะค่ะ โดนใจ

[kuku]

ดัน

[Ball]

เข้ามารอพี่เมตรกะสลิ่มค่ะ 

[Phantom]

 
ว้าว เบบี้โหมดปรัชญา เยี่ยม!

รอลุ้นว่าสลิ่มจะไปบิ๊กเมาเท่นมั้ย

สลิ่มแรงแต่ก็น่ารักกับเมตรขึ้นเยอะเลยอะ
มีอ้อนเยอะขึ้น น่ารักจริง ๆ 
 

[เบบี้]

ตอนที่124  อย่าดื้อ


“เมตร”
“เมตร”
“อื้ออออ” ตอบมันหน่อยเดี๋ยวมันด่า
“ตื่นสิ” เสียงเริ่มหงุดหงิด
“อือ” ง่วงฉิบหาย  คงเพราะว่าเมื่อคืนหนักไปหน่อย  ล่อเหล้าไปเยอะเกินเอาซะหนักหัวเลยกู
“ไอ้เมตร” กูว่าแล้วว่ามันต้องโมโห
“ค้า..บ” ฮ้วย  ง่วงอ่ะ
“ลุกสิ เดี๋ยวพี่โมทก็ว่าเอาหรอก มึงตกเครื่องกูไม่รู้ด้วยนะ” มันว่าแล้วเขย่าตัวกูด้วย
“กูนั่งในเครื่อง ไม่ได้นั่งตรงปีกซะหน่อยจะได้ตก” อืม ยังมีแรงย้อนนะกู
“...................” ถึงกับเงียบ  เหอะๆ
“โอเค งั้นเรื่องของมึง” สลิ่มพูดแล้วสะบัดผ้าห่มนอนต่อไม่สนใจกูเลย  
“...................” ง่ะ ไม่ง้อกูจริงอ่ะ
“...................” สงสัยจะไม่ -_--
“เอ้..” สลิ่มดิ้นเมื่อกูหันไปกอดมันไว้
“ลุกไปสิ” มันพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดใส่อีก
“กอดหน่อยดิ..เดี๋ยวจะไม่ได้กอดตั้งหลายวันนะ” กูพูดแต่ตากูก็ยังหลับอยู่เพราะว่ามันหนักตามากจนไม่สามารถลืมขึ้นได้ตอนนี้จริงๆ  ง่วงฉิบหาย
“เหม็นเหล้า แม่ง” สลิ่มบ่นเพราะเมื่อคืนมันไม่ได้กิน  แต่กูจัดชุดหนักอยู่กับไอ้พีสองคน  เหอะๆ
“อื้อ” กูจับมือสลิ่มมันให้มาจับน้อยชายกูอย่างไม่มีสาเหตุ
“ไอ้เมตร ไอ้บ้านี่” สลิ่มว่าพยายามกำมือตัวเองจะไม่ยอมจับของกูให้ได้
“หึ” กูหอมแก้มมันอย่างหมันเขี้ยว  สลิ่มเอาอีกมือมาทุบกูเหมือนจะให้กูปล่อย


ปัง ๆ  ๆ


“ไอ้เมตร!” ไอ้โมทตะโกนเรียกซะเสียงดัง
“เครื่องออกสิบโมง มึงจะตื่นสิบโมงเลยไหม” ไอ้โมทตะโกนประชดใส่กูอีก
“เออ!” กูตะโกนกลับ
“เร็วๆล่ะ” ไอ้โมทบอก
“ค้าบ” กูตอบ
“เห็นไหม โดนว่าเลย..เดี๋ยวพี่เค้าก็หาว่ากูไม่ปลุกมึงอ่ะ” สลิ่มพูดหน้างอ
“ค้าบ ขอโทษ” กูลืมตาขึ้นช้าๆแต่ก็ยังเอาหน้าซุกสลิ่มมันอยู่
“ลุกสิ” มันสั่งอีก
“หนักหัว ไม่อยากไปแล้วอ่ะ” กูบอก
“...................” สลิ่มนอนเงียบ
“อย่าซุกได้ไหมเล่า” สลิ่มผลักหัวกูอย่างแรงที่กูเข้าไปไซร์ต้นคอมัน
“โอ้ย หึหึ” กูกลับมานอนหงายเหมือนเดิมแล้วห่มผ้าจะนอนต่อเพราะขี้เกียจมากจริงๆ
“ไอ้เมตร ทำไมมึงเป็นอย่างนี้เนี้ย..ลุกเลยนะ ก็บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะๆ” สลิ่มบ่นแล้วเอามือมาทุบตัวกูผ่านผ้าห่มหนาๆนี่กูเลยไม่เจ็บเท่าไหร่นัก
“เค้าง่วง” กูบอก
“.....................” แล้วสลิ่มก็เงียบไป  กูรู้สึกได้ว่าสลิ่มมันลุกไปจากเตียงแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง
“พี่โมททททททททททท ไอ้เมตรมันไม่ยอมตื่น!!!!” สลิ่มตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน
“ห่า” กูรีบลุกขึ้นทันทีหันไปเห็นสลิ่มที่ยืนยิ้มอยู่หน้าห้อง
“แบร” สลิ่มหันมาแลบลิ้นใส่แล้วยิ้มเดินหนีกลับเข้าห้องมา
“นิสัยอ่ะ” กูบ่น
“ไปส่งกูไหม” กูถาม
“อยากนอนต่อ” มันพูดแล้วล้มตัวลงมาบ่นเตียงเพราะคงขี้เกียจไม่ต่างจากกู
“ไปส่งกูหน่อยสิ” กูพูดแล้วก้มลงไปกอดมันไว้
“กูไม่ไปแล้วเครื่องมันจะไม่บินรึไง” มันย้อน
“ปากนี่นะ” กูเอามือไปบีบปากมันด้วยความหมันไส้ในความปากหมาของมัน
“อาบน้ำกันเหอะ” กูบอก
“ไม่เอา” มันหลบตาทันทีที่กูจ้องตามัน
“น้า..อาบน้ำกัน” กูพูดไม่พูดเปล่ามือกูลูบอยู่ตรงสะโพกมันนั่นแหละ
“ชักช้าเดี๋ยวก็โดนพี่โมทว่าหรอก” สลิ่มหันมาพูดคิ้วขมวด
“..................” สลิ่มตัวเกร็งขึ้นมาทันทีเมื่อกูลูบขึ้นมาเรื่อยๆ โดยไม่ฟังคำบ่นจากมันสักนิด
“หึ..”
“จุ๊บ~~” กูก้มลงจุ๊บปากมันเบาๆแล้วยิ้มให้
“อาบน้ำกันเหอะ” กูบอกแล้วลุกขึ้นจับมือสลิ่มให้ลุกตามมาด้วย  สลิ่มลุกขึ้นตามแต่ก็ยังขืนแรงไม่ยอมเดินตาม
“..................” กูไม่พูดอะไร เพราะถ้าพูดสลิ่มมันจะยิ่งเขินกูแล้วจะไม่ยอมโอนอ่อนตามกูมา  กูเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มมันเบาๆจนสลิ่มมันเคลิ้มตามน้ำกูนี่แหละกูถึงลากเข้าห้องน้ำมาด้วยได้ กร๊าก แอบเลว
“เฮ้อ เบื่อจริงๆ” กูบ่นแล้วแดกข้าวไปด้วย  วันนี้ไอ้โมททำเนื้อทอด ไข่เจียวหมูสับกับต้มจืดหมูสาหร่าย
“หึ..” ไอ้โมทหัวเราะเหมือนรู้ว่ากูบ่นเรื่องอะไร
“หึ..” กูหัวเราะกลับแต่มองหน้ามันด้วยความแค้นนิดหน่อย  เพราะพ่อกับแม่อะไรๆก็ให้กูกลับตลอดอ่ะ  แม่ง  สองมาตรฐานชัดๆ
“พี่โมทวันนี้เรื่อง.............เข้าอ่ะ ไปดูกันไหม สลิ่มเชคแล้วเข้าประมาณบ่ายครึ่งอ่ะ” สลิ่มวิ่งลงมาจากห้องนอนกู  มันแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยครบเครื่องกันเลยทีเดียว
“...................” กูจ้องมองสลิ่มมันอึ้งๆเพราะสลิ่มมันไม่เคยชวนกูไปดูหนังเลย  สองปีที่คบกันมากูกับมันไปดูหนังกันประมาณสามเรื่องได้  เพราะถ้าสลิ่มมันจะต้องการดูในโรงหนังมันจะดูเฉพาะหนังที่มันต้องการดูมากๆจริงๆ  ขอย้ำว่า..มากๆจริงๆ หรือไม่ก็เรื่องนั้นมีดารานำที่มันชอบมากๆนั่นแหละมันถึงจะไปดู  ส่วนมากถ้าจะดูในโรงหนังก็จะดูแต่หนังบู้เท่านั้น  แต่ปกติแล้วที่สลิ่มมันชอบดูหนังก็จะดูที่บ้าน  ก็อย่างที่เห็นว่าตอนพามันไปซื้อซีดีแต่ละครั้งมันจะเลือกนานแล้วซื้อมาทีเป็นสิบๆเรื่อง  ส่วนมากจะดูแต่เรื่องอาร์ตๆดราม่าเข้าถึงยาก  หนังโรคจิตฆาตกรรมที่กูไม่ค่อยชอบดูนัก  เวลาที่กูกับสลิ่มนอนดูหนังด้วยกันที่บ้านที่ดูร่วมกันได้ก็จะเป็นหนังบู้แอ๊คชั่นนั่นแหละ  เพราะส่วนมากบู้แอ๊คชั่นกูกับไอ้โมทจะเป็นคนซื้อมาซะมากกว่า
“จริงดิ ไปๆ..ว่างพอดีเว้ย ไอ้มิ้วค์ไปดูไหม” ไอ้โมทตะโกนถามไอ้มิ้วค์ที่อยู่ในครัว
“ไปๆ” ไอ้มิ้วค์รีบตอบทันที
“เหี้ยไรพวกมึงกันเนี้ย มึงช่วยพูดกันตอนที่กูไม่อยู่ได้ไหม” กูแม่งน้อยใจอ่ะ
“หึ” พวกมันหัวเราะชอบใจกัน  ไอ้มิ้วค์เดินเอาน้ำส้มมาให้วางให้กู
“งั้นส่งมันเสร็จก็ไป...............กันเลยนะ สลิ่มจะไปดูกางเกงด้วยอ่ะ” สลิ่มพูดแล้วนั่งลงข้างๆกู
“อืม พี่ดูด้วย..อยากได้ตัวใหม่เหมือนกัน” ไอ้โมทบอก
“อะไรวะ มึงไม่คิดจะชวนกูบ้างเลยรึไง” กูพูด
“เอ้า..ก็มึงต้องกลับบ้าน บ้าเปล่าเนี้ย” สลิ่มพูด
“ทีกูอยู่ไม่เห็นชวนกูไปดูบ้างเล่า” กูเถียงอีก
“ก็ไม่มีหนังที่อยากจะดูนี่” มันพูด
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เป็นแฟนกันเค้าก็ต้องไปดูหนังด้วยกันอยู่แล้ว..หนังดีหรือไม่ดีก็อีกเรื่องนึงดิ” กูย้อน
“แต่กูไม่ต้องการรับรู้ว่าดีหรือไม่ดี กูรับรู้ความรู้สึกกูที่ว่าต้องการไปดูหรือไม่ต้องการ” มันย้อนกูทันที
“หึ..” ไอ้โมทหัวเราะ
“หึหึ” ไอ้เหี้ยมิ้วค์ก็สมทบด้วยอีกคน
“เออ” กูกระแทกเสียง แม่ง น้อยใจอ่ะ
“ดึม ดึม ดึ้ม ดึ้ม” ไอ้เหี้ยโมททำเสียงฮัมดนตรีแล้วทำแขนโยกไปมาล้อแกล้งกูอีก
“เดี๋ยวกูแทงด้วยส้อมเลย” กูหยิบส้อมขู่มันทำเอาไอ้โมทหัวเราะออกมา  หลังจากที่กูนั่งกินข้าวร่วมกันต่อ  พวกมันก็ยกโขยงกันไปส่งกูเพราะว่าหลังจากที่ส่งกูเสร็จมันจะไปดูหนังกันต่อตามที่มันแพลนเอาไว้นั่นแหละ
“ไปนะครับที่รัก” กูยิ้มบอกแล้วก้มลงไปหอมแก้มมัน  สลิ่มเบนตัวหนีหน้าแดงทันที
“อย่ามาทะลึ่ง” สลิ่มว่าแล้วมองไปรอบๆอย่างระแวง
“ทะลึ่งที่ไหน ใครๆเค้าก็ลากันแบบนี้ทั้งนั้นแหละ” กูบอก
“ไปเร็วๆเลยไอ้ห่า ลีลา” ไอ้โมทไล่
“ขอให้หนังไม่สนุก” กูพูดแช่ง
“แบร~” สลิ่มแลบลิ้นใส่เล่นหน้าเล่นตาไม่สนใจอีก
“อย่าดื้อรู้ไหมครับ” กูสั่งเสียก่อน สลิ่มหุบยิ้มนิ่งไปทันที  กูหันไปมองหน้าไอ้โมทกับไอ้มิ้วค์เป็นการส่งท้ายก่อนที่จะเดินจากมา  พวกมันก็ยืนรอจนกูเชคกระเป๋าเสร็จมันก็เดินไป  คำพูดส่งท้ายที่บอกสลิ่มมันแค่เป็นการสั่งเสียย้ำบอกมันให้อย่าทำตามใจตัวเองมากนักเพราะกูไม่ได้อยู่ด้วยพักนึง  กูเองรู้อยู่แก่ใจว่าเหมือนกับทั้งกูและมันจะต้องประลองใจกันแน่ๆในวันที่มันจะไปบิ๊กเมาเท่น  แต่ต่างคนต่างยอมไม่พูดอะไรก็เท่านั้นเอง


................
................


“ฮันแน่ ทำไรกันอ่ะ” กูแซวพ่อกับแม่ที่นั่งจู๋จี๋กันอยู่
“อ่าว มาแล้วหรอ” แม่หันมาทักไม่ได้สะทกสะท้าน  แม่ส่งคนรถที่โรงแรมไปรับกูที่สนามบิน  ไม่ได้ห่วงลูกชายเลยแม้แต่น้อย
“ยัง..ไอ้เมตรอยู่หนามบิน ที่ยืนอยู่นี่แบรดพิตต์” กูพูดแล้วเอากระเป๋าเป้วางลงบนโซฟา
“หึ..มานี่สิ” แม่หัวเราะหน่ายๆแล้วเรียกกูให้เข้าไปหา  กูยกมือไหว้พ่อกับแม่ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาแม่  แม่จับหน้ากูไปหอมแก้มทั้งสองข้างจนพอใจกูก็นั่งลงข้างๆพ่อ
“ไง” พ่อพูดขึ้น
“แล้วพ่ออ่ะ” กูย้อนก่อน  เพราะกลัวคำถามไอ้ที่พูดสั้นๆว่า “ไง” นี่มันฟังดูพิลึกไปไหม
“ก็ดี” พ่อตอบยิ้มๆ
“คุยอะไรกันเนี้ย” แม่พูดสีหน้าหงุดหงิดที่ไม่เข้าใจกูกับพ่อว่าเล่นบ้าอะไรกัน
“หิวอ่ะแม่” กูบอก
“จะกินอะไรล่ะ” แม่ถาม
“อยากกินสุกกี้” กูบอก
“สั่งละกัน” แม่พูด  คงเพราะขี้เกียจที่จะทำ  
“กินแตงโมไหม แม่เพิ่งซื้อมาเมื่อเช้า” แม่บอกแล้วลุกขึ้นยืน
“ครับ” กูตอบแล้วแม่ก็เดินไปทางเข้าครัว
“ลูกชายคนเล็กบอกว่า ขอเงินห้าพันด้วย ค่าแต่งรถ” กูบอก
“บอกน้องไปว่าเดี๋ยวพ่อโอนให้พรุ่งนี้” พ่อตอบได้ง่ายดายมาก
“ทำไมให้ง่ายจังล่ะ ทีเมตรทำไมพ่อต้องบ่นก่อนด้วย” กูพูด
“ก็เกรดเทอมที่แล้วน้องได้คะแนนดี อยากได้อะไรก็ให้มันไปเหอะน่า” พ่อพูด
“ทีเมตรบ่น” กูพูดเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นลูกคนกลาง
“แกซื้อคันละตั้งเท่าไหร่ แพงกว่าน้องตั้งเยอะ..แล้วนี่ยังไง ซื้อไปรึยัง แม่บ่นให้พ่อฟังทุกวันว่าไม่อยากให้ซื้อ” พ่อพูด
“ยัง..แต่คันเก่าขายไปแล้ว” กูบอก
“ได้เท่าไหร่” พ่อถาม
“หกหมื่นห้า” กูบอก
“ขายให้ไอ้พีแหละ มันอยากได้รุ่นเก่า” กูบอก
“แล้วคันที่จะซื้อใหม่นี่เท่าไหร่” พ่อถาม
“......................” ไม่อยากพูดอ่ะ ไม่พูดได้ไหมวะ เพราะว่าเดี๋ยวจะโดนด่า
“เท่าไหร่” พ่อถามย้ำอีกครั้ง
“แปดหมื่น” กูตอบเสียงเบา แต่ยังไม่ได้บอกราคาแต่ง ราคาอุปกรณ์เครื่องให้ครบครันต่างๆก็น่าจะตกประมาณแสนต้นๆ กร๊าก
“เฮ้อ” พ่อถอนหายใจทันที
“บอกแม่รึยัง” พ่อพูด
“ยัง พ่อพูดให้หน่อยสิ..เมตรอยากได้จริงๆนะ” กูบอก
“พูดเองสิ ตัวเองอยากได้นิ” พ่อย้อน
“โหย พ่ออ่ะ” กูนั่งเอื่อยเฉื่อยอยู่ครู่หนึ่งแม่ก็ยกจานแตงโมมาให้  กูนั่งกินอยู่กับพ่อกับแม่สักพัก  คุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนสุกกี้มาส่ง  หลังจากที่กินเสร็จกูก็โทรหาสลิ่มก่อนที่จะจัดข้าวของของตัวเองแล้วก็นอนต่ออีกสักพักเพราะตอนเย็นแม่จะพาไปกินข้าวที่โรงแรมคู่แข่งสักหน่อย  ไม่ค่อยเท่าไหร่..เห็นบอกว่าจะไปดูการตลาดคนอื่นเค้า  เหอะๆ


...............
...............


วันต่อมาเป็นวันพ่อ  กูกับพ่อและแม่ไปวัดกันแต่เข้า  แล้วก็เดินสายทำบุญเก้าวัดด้วย  ก่อนที่ตอนเย็นจะไปกินข้าวที่ร้านอาหารกัน  กูกับไอ้โมทและไอ้มิ้วค์เตรียมของขวัญไว้ให้พ่อแล้วก็คือเสื้อเชิ้ตที่หารกันไปซื้อมาให้  พ่อดูจะดีใจมากได้แต่นั่งยิ้มมองเสื้ออยู่นั่นแหละ  วันต่อมากูก็ไปช่วยพ่อทำงานที่บริษัทและเย็นวันนี้กูกับพ่อก็มารอแม่ที่บริษัทเพราะจะกินข้าวเย็นกันที่นี่
“เมตร” พ่อเรียก
“ครับ” กูขานตอบแต่ไม่ได้เงยหน้าไปมองพ่อที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“พ่อว่าจะให้แกไปคุยกับโมทให้หน่อย” พ่อพูด  กูเลยละสายตาจากแบบโปรชัวร์ในแฟ้มไปมองหน้าพ่อ
“พ่ออยากให้แกสองคนดูแลสาขาใหม่ที่กรุงเทพ” พ่อพูด
“.....................” อึ้งแดก
“เหอะๆ” กูก็ยังอึ้งอยู่  เลยได้แต่หัวเราะมองหน้าพ่ออย่างงงๆ
“พ่อคิดดูแล้ว ถ้าโมทมันอยากลาออกจากงานเพื่อดูร้านเหล้า หรือว่าอยากปิดร้านเหล้าเพื่อทำงานมันคงต้องเลือกสักอย่างถ้ามันจะแต่งงาน” พ่อพูดบอก
“แล้วงานที่ดูแลมันได้ก็คืองานที่โรงงาน เพราะยิ่งมันชำนาญงานเค้าก็จะยิ่งปลดมันไม่ลง” พ่อพูดอีก
“พ่อหมายความว่าไง เมตรงง” กูพูดถาม  เพราะไหนบอกจะให้กูเปิดร้านกูก่อนไง
“พ่ออยากลองเปิดสาขาที่กรุงเทพดู ให้มันโคกันกับที่นี่แค่สองที่เท่านั้น..แล้วอยากให้แกกับโมทเป็นชื่อหุ้นส่วนกันในบริษัท” พ่อบอก
“แล้วร้านเมตรล่ะ” กูถาม
“แกก็ดูที่ดูทางมาปีกว่าแล้วนี่หว่า อีกอย่างแกก็ยังไม่มั่นใจที่จะยืนโดยไม่มีใครไม่ใช่รึไง” พ่อพูด
“....................” กูเงียบ เพราะกูเข้าใจความหมายของพ่อดี
“ถ้าอยากจะลองงาน  พ่อก็อยากให้แกลองเปิดสาขาดูก่อน เพราะถ้าเจ๊งก็ยังพอยืนได้..แต่ถ้าร้านอาหารแกเจ๊งมันก็จะหนักอยู่นะ” พ่อบอก  ก็ใช่อีกเพราะที่ร้านมันต้องลงทุนเยอะมากเลยแหละ  แล้วก็เป็นทุนพ่อกับแม่กูล้วนๆ
“คุยอะไรกันอยู่” แม่เดินมาพอดี  แม่นั่งลงข้างๆพ่อแล้วยิ้มให้
“เรื่องนั้นแหละ” พ่อพูดบอก  แม่รับรู้ทันทีอย่างกับคุยกันเรื่องนี้กันมาก่อนหน้านี้แล้ว
“โมทมันก็รักร้านมัน” กูพูดขึ้น
“แต่เมตรก็ไม่รู้จะพูดยังไง มันเองก็บ่นว่าเหนื่อย แต่มันก็ไม่หยุดทำ” กูบอก  เพราะเมตรมันต้องอยู่ร้านดึกตลอด  บางทีบ่ายก็ต้องไปทำงานที่โรงงานมัน  เสร็จกลับมาก็ไปดูที่ร้านต่ออีก
“พ่อไม่ได้บอกให้ขายร้านนะ จะทำร้านต่อก็ได้แล้วแต่..แต่ถ้าสักวันมันมีครอบครัวมันจะเอาเวลาไหนไปดูแลครอบครัว” พ่อพูด
“พ่อคุยกับมันแล้วรึยัง” กูถาม
“ยัง” พ่อตอบ
“แล้วพ่อคิดว่ามันจะดีหรอ ถ้าเกิด..เมตร” กูพยายามจะอธิบายความรู้สึกกูตอนนี้เพราะมันดูสับสนไปหมด
“ถ้าแกดูสาขานี้ได้ แกก็จะเป็นงานมากขึ้น..แกจะได้ไม่ต้องกลัวไงเวลาต้องทำกิจการของตัวเองขึ้นมา ที่พ่อให้ทำสาขานี้ก็ให้เป็นชื่อแกกับไอ้โมทด้วย  พอเป็นงานมากขึ้นมีลูกน้องมากขึ้นมันก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอก หลังจากนั้นจะเอายังไงก็ค่อยว่ากันอีกที” พ่อบอก
“....................” คิดไม่ออก บอกไม่ถูก
“ส่วนเรื่องที่บอกแม่ว่าจะเรียนทำอาหารอะนะ..แม่คิดดูแล้ว แล้วก็ไปถามเชฟตี้มาให้แล้วด้วย เชฟแกบอกว่าให้ไปเรียนที่................ก่อน ส่วนถ้าเมตรพร้อมเมื่อไหร่ก็มาเป็นลูกมือให้แกได้ที่นี่” แม่กูพูดบอก  เชฟตี้เป็นเชฟใหญ่ด้านอาหารหวานอยู่ในโรงแรมที่แม่กูทำอยู่นี่แหละ
“แล้วเมตรจะเอาเวลาไหนนักหนา” กูเริ่มสับสนกับตัวเอง
“ถ้าคิดว่าไหวมันก็ต้องไหวอ่ะ” แม่บอก
“.....................”
“ที่จริง เมตรยังไม่ได้คิดเรื่องนี้” กูบอก
“แล้วจะคิดเมื่อไหร่” แม่ย้อน
“ก็เมตรคิดว่าจะได้เริ่มร้านก่อน พอมาคุยกันแบบนี้เมตรก็ไปไม่ถูก” กูบอก
“ถ้าแกอยากเปิดร้านก่อนก็ได้แม่ไม่ว่า..แต่มั่นใจรึเปล่าล่ะ” แม่ย้อนนิ่งๆ
“......................” กูส่ายหัวตอบ
“ค่อยเป็นค่อยไปมาตั้งปี  ลองเรียนรู้ดูอีกหน่อยให้แน่ใจดีกว่านะ..การจะลงทุนอะไรเวลาล้มแล้วมันหนักนะ เชื่อแม่เถอะ” แม่บอก
“......................” กูเงียบ  พ่อกับแม่ก็นั่งเงียบจ้องหน้ากู
“แล้วพ่อกับแม่จะให้เมตรทำยังไง” กูถาม
“ไปดูทำเลที่สำหรับสาขาเรา  แล้วเตรียมเปิดสาขาสองได้..อย่างแรกเลยคือไปคุยกับไอ้โมทให้พ่อก่อน  คุยกันให้เรียบร้อย..แล้วหลังจากนั้นแกอยากทำอะไรก็เรื่องของแก” พ่อพูด
“ระหว่างที่เมตรดูแลเริ่มสาขาสอง  เมตรก็ต้องเรียนทำอาหารไว้เลยใช่ป่ะ” กูถาม
“ใช่..สองที่เลยได้ยิ่งดี เรียนทำอาหารไทยก่อน ส่วนอีกอย่างนึงอยากเรียนอะไรก็เรียน..เรียนให้เป็นเยอะๆ ส่วนร้านจะเปิดแบบไหนเรื่องนั่นยังไม่ต้องไปคิด  คิดอย่างเดียวคือทำยังไงให้บริษัทสาขาสองไม่เจ๊งเป็นพ่อ” แม่พูด
“พอตั้งหลักได้แล้วค่อยกลับมานี่ มาอยู่ที่นี่สักห้าหกเดือน..เป็นลูกมือให้เชฟก่อน แม่จะได้จัดการเรื่องให้” แม่บอก
“เล่นเส้นว่ะแม่อ่ะ” กูบอก
“หรือจะสมัครเอง” แม่ย้อนทันที
“ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ” กูบอก
“ตามนี้นะ..คุยกับโมทให้รู้เรื่องล่ะ เดี๋ยวพ่อจะโทรไปคุยอีกที เห็นงานยุ่งๆพ่อก็เลยไม่ได้เริ่มพูด” พ่อบอก
“แล้วเรื่องบวชมันล่ะ” กูถาม
“เห็นมันบอกว่ายังไม่อยากแต่งหลังบวชเพราะเป็นห่วงแกนั่นแหละ” แม่พูดยิ้มๆ
“บ้าน่า เมตรน่าห่วงตรงไหน” กูพูด
“ทุกตรง” แม่ตอบทันที
“ลูกสะใภ้ก็ได้เห็นแค่รูป ตัวจริงจะเป็นยังไงก็ไม่รู้เนอะ..จะไหวไหมเนี้ย” แม่บ่นพึมพำ
“พี่เค้าก็น่ารักดี” กูบอก
“แต่จะยังไงก็ค่อยดูๆกันไป” กูบอก
“.....................” อยู่ๆทั้งโต๊ะก็เงียบไป
“เฮ้อ ก็ดีเหมือนกัน..จะได้ตั้งหลักได้สักที” กูบอกอย่างโล่งอกขึ้นมาเมื่อคิดว่าถ้าทำสาขาสองให้พ่อได้  ส่วนกูก็ได้เริ่มเรียนทำอาหารไปพลางๆด้วย  ส่วนเรื่องร้านกูที่อยากมีเองนั้นก็คงต้องดูทำเลกับวางแผนการตลาดต่อไปอย่างรอบคอบที่สุดเพื่อที่พอบริษัทสาขาสองของพ่อไปได้ดีแล้วกูจะได้ตั้งหลักของร้านกูเองบ้าง  อย่างที่แม่กูเตือน..กูเองก็ไม่อยากล้มเท่าไหร่ ใครๆที่อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองก็ไม่อยากล้มทั้งนั้นแหละ
“แล้วให้ปั๊นมันดูที่ร้านไอ้โมทไปไม่ได้หรอ” พ่อพูด
“ไม่ได้หรอกพ่อ ก็ตั้งแต่ที่พี่ปั๊นโดนไอ้โมทไล่ไป..ก็ยังไม่กลับมาเลยนะ ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง” กูบอก
“แม่จะให้โมทบวชวัดไรอ่ะ” กูถาม
“วัด..................เป็นวัดป่า ไม่รู้ว่ารายนั้นจะทนไหวไหม ไม่ใช่ผ้าเหลืองร้อนก่อนซะล่ะ” แม่บ่น
“หึ..ถ้ามันอยากบวชเอง ผ้าเหลืองคงไม่ร้อนหรอกมั้ง เราไม่ได้บังคับมันสักหน่อยนิ” กูบอก
“ก็ดี..แล้วแกล่ะ เมื่อไหร่จะบวชให้พ่อกับแม่บ้าง” แม่พูดขึ้น
“ไว้ก่อนน่าแม่” กูตอบปัดๆเพราะยังไม่ได้คิดเรื่องนี้
“ถ้าสาขาสองไปได้ดีแล้ว ก็บวชให้พ่อหน่อยแล้วกันนะ” พ่อพูดขึ้นเรียบนิ่งได้อีกแล้วยิ้มให้กูเหมือนบังคับกูไปในตัวแล้วแหละ
“....................” กูเงียบมองหน้าพ่อกับแม่
“....................” แล้วก็ยังจ้องกูไม่เลิกอีก
“ก็ได้ๆ” กูรับปากไปเพราะโดนสายตากดดัน
“น่ารักจริงๆเลย” แม่ลุกขึ้นมาบีบแก้มกูหยอกล้อกูเล่นไปมา
“ไปขอเมียให้ด้วยนะ” กูพูดขึ้นโต้งๆ  ที่พูดแบบนี้ได้เพราะพ่อก็รู้ดีอยู่แล้วว่ากูคบกับสลิ่ม  เพราะแม่ก็เคยบอกกูว่าพ่อรู้แล้วว่ากูคบกับสลิ่มและพ่อก็รู้ว่าสลิ่มเป็นลูกใครอะไรยังไง  ส่วนที่พ่อมารับรู้ชัดเจนมากขึ้นก็ตอนที่พ่อมาได้ยินตอนกูคุยโทรศัพท์กับสลิ่มอยู่อย่างถึงพริกถึงขิงนั่นแหละ
“แม่ไม่ต้องห่วง เราได้ดองกันอยู่แล้วแหละ..เพราะไอ้มิ้วค์มันเสือกไปชอบน้องสาวสลิ่มด้วย” กูบอก
“...................” OMG แม่กูนั่งตาค้างไปเลย กร๊าก สะใจวุ้ย
“มิ้วค์มีแฟน” แม่พูด
“ช่าย” กูยิ้มบอก
“มิ้วค์มีแฟน” แม่ย้ำพูด
“กร๊าก เป็นไง ลูกรักอ่ะ” กูย้อนอย่างสะใจไม่เลิก
“แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง ดีไหม” แม่รีบถาม
“ก็ดี..น่ารัก สวย เรียนเก่ง แต่..คงไม่ได้ง่ายๆหรอก พี่ชายเค้าหวงน้องสาวเค้าจะตาย เพิ่งโดนสลิ่มจับได้ว่าแอบคบกันเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เอง เลยได้เป็นแค่พี่น้องกันเฉยๆอ่ะ..สลิ่มยังไม่ยอมให้คบกันเป็นแฟน เหอะๆ” กูเล่า
“โอย จะเป็นลม” แม่ทำท่าทำทาง
“มีแต่ลูกผู้ชายมันไม่ดีเลยเห็นไหมคุณ ต้องไปขอเค้าตั้งกี่บ้านเนี้ย” แม่บ่น
“หึ..ก็ดีแล้ว” พ่อพูดแล้วมองแก้วกาแฟ อยู่ๆพ่อก็เปลี่ยนสีหน้าไป
“....................” กูเงียบ
“ดีกว่ามันที่เป็นแต่ก่อนเยอะ” พ่อพูดแล้วมองหน้ากูนิ่ง  กูยิ้มให้พ่อเพราะรู้ว่าพ่อกำลังพูดถึงกูกับไอ้โมทอยู่และกูรู้ดีว่าพ่อหมายถึงอะไร
“....................” แม่ถึงกับเงียบไปเพราะอยู่ดีๆพ่อก็จริงจังขึ้นมา
“ตั้งหลักตั้งฐานสักทีนะ พ่อจะได้หมดห่วง” พ่อพูด
“ครับ” กูตอบ  
      กูไม่รู้ว่าพ่อคิดยังไงที่กูกับสลิ่มคบกัน  พ่อเองก็คงต้องผิดหวังในตัวกูบ้างนั่นแหละตามประสาคนเป็นพ่อ  กูกะว่าถ้าสักวันมีจังหวะดีๆกูจะถามพ่อตรงๆเรื่องนี้  กูอยากรู้จริงๆเพราะว่ากูรู้สึกอึดอัด  กูไม่รู้ว่าพ่อเสียใจมากน้อยแค่ไหนหรือว่าต้องการให้กูเป็นคนแบบไหน  แต่กูก็คงเปลี่ยนแปลงได้ตามที่พอจะเปลี่ยนได้  ถึงว่ามันจะเป็นไปตามแบบอย่างที่พ่ออยากให้เป็นไม่ได้กูเองก็อยากพูดคุยเปิดอกให้พ่อเข้าใจกูมากขึ้นกว่านี้และกูเองก็อยากเข้าใจพ่อด้วยเหมือนกัน  กูรู้ว่าพ่อเองก็คงเหนื่อย  บริษัทนี้พ่อก็ตั้งมันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองมันก็คงไม่แปลกที่อยากให้มีลูกๆไปสืบทอด  แต่ไอ้โมทมันกำลังอยู่ในช่วงที่กำลังทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ  ตอนที่มันเปิดร้านเหล้าพ่อก็คัดค้านเพราะพ่อไม่ชอบ  แต่สุดท้ายไอ้โมทมันก็ทำจนได้และก็อยู่มาถึงทุกวันนี้  มันเอาเงินของพ่อที่ไปลงทุนมาคืนพ่อได้หมด  นี่ก็ถือว่าเป็นการประสบความสำเร็จก้าวหนึ่งของไอ้โมทมันนั่นแหละนะ  แต่หลังจากนี้พ่อกับแม่เค้าคงวางแผนไว้หมดแล้วถึงได้มาพูดบอกกูแบบนี้  เค้าเองก็คงอยากให้ฐานพวกกูมั่นคงจนพวกเค้าแน่ใจว่าจะปล่อยกูได้  สักวันอะไรจะเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้  กูอาจจะกลับมาอยู่ที่นี่เพื่อดูบริษัทให้พ่อไปตลอดเลยก็ได้  หรืออาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้ก็ไม่แน่ใจเพราะมันเป็นเรื่องของอนาคต..ตอนนี้แค่ทำเรื่องที่เค้าสองคนสั่งมาตอนนี้ก็คงพอแล้วมั้ง  เพราะถึงยังไงกูก็ยังไม่รู้สึกว่าอยากเรียนต่อโทด้วย  สาขาสองนี้ผลประโยชน์ที่ได้ก็เข้าตัวกูเองล้วนๆ  ไม่มีเหตุผลอะไรที่กูจะปฏิเสธพ่อกับแม่ได้เลยจริงๆ

...................>>>><<<<...................

[Jimmeiiii*]

ชื่อตอนกับเนื้อหาในตอน สมพงษ์กันมากกกกกกกกกกก
เพราะอย่าดื้อคือ..อีพี่เมตรมึงอย่าดื้อกับพ่อกับแม่มาก

[K2KARN]

+1 เบบี้
คุยเรื่องการเรื่องงานกันแล้วก็โอเค
ว่าแต่กลับไปสลิ่มจะหนีไปบิ๊กเมาท์เท่นป่าววะเนี่ย 555

[engrish]

เมื่อถึงวันที่ต้องประลองใจกันจะเป็นยังไงเนี่ย
พ่อแม่วางแผนชีวิตไว้ให้ดีแล้ว อย่าขัดใจเลยเมตร

[WyJeen]

ฮ่าาาาาาาา

สลิ่ม อย่าดื้อ เหมือน พี่ดื้อกับพ่อแม่นะ

ฮ่าาาาาาาาาาา
 

[kaporzung]

ดื้อนะเมตร 5555 โตแล้วนะเราอะ

[lovevva]

  สลิ่มอย่าดื้อน้าว่าง่ายๆ โตไวๆ 

[Little Devil]

ชอบครอบครัวนี้มากเลย
+1

[Poes]

ตอนนี้ออกแนวจริงจังกับชีวิต และอนาคต อิอิ เค้าอยากอ่านหวานๆ 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

อืมมมมมม สลิ่มนี่ดื้อสุดๆไปเลยจริงๆ ไม่มียอมเมตรเลย  

ตอนนี้เครียดนะ เหอๆๆ รอดูวันพ่อแม่ไปขอสะใภ้ อิอิ  

[JJHJJH]

ยังไม่ยิ๊กเมาท์เท่นอี๊กกกกกกกก

[KaorPaor]

สลิ่มน่ารัก

[covnizz]

 


สลิ่ม