หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[netwoon.km]

มารอเบบี้น้า 

[kuku]

เบบี๋ เบบี้จัง

[monkiez_bew]

มาชื่นชมเบบี้ค่ะ แต่งเรื่องได้น่าติดตาม เหมือนว่าเราได้เข้าไปอยู่ในเรื่องนี้เลย
เหมือนทุกคนในเรื่องมีชีวิตจริงๆ คาแรคเตอร์ของตัวละครก็แตกต่างกันชัดเจน อ่านแล้วไม่เบื่อเลย
สลิ่มกับพี่เมตรเป็นคู่ที่น่ารักมากๆ เราชื่นชมความรักของสองคนนี้จัง รักแรก...รักสุดท้าย เป็นอะไรที่ประทับใจมากเลยอ่ะ

ตอนแรกที่อ่านเรื่องเมตรกับทัวร์เราไม่รู้สึกเกลียดทัวร์หรือพี่เมตรเลยอะ แค่หมันไส้นิดๆ
คงเป็นเพราะเราเข้าใจความรู้สึกของทัวร์มั้ง ที่เมตรมาคบทัวร์โดยที่ไม่ได้รัก เหมือนแค่คลายเหงา พอเจอรักแท้ก็ตีจากไปT^T

ยิ่งพอมาอ่านเรื่องทัวร์กับพี(เราชอบคู่นี้มาก) เราเลยยิ่งสงสารทัวร์ไปใหญ่เลยอ่ะ เรื่องที่พ่อแม่หย่ากัน เรื่องที่พีมาทำเหมือนเล่นๆแล้วไม่ชัดเจน
เราอ่านไปร้องไห้ไปตลอดเลย อยากให้ทัวร์กับทำพีให้สะใจ แต่สุดท้ายสองคนนี้ก็ลงด้วยเอยกันด้วยดี ดูๆแล้วทัวร์เป็นคนใจอ่อนมากๆ เพราะไม่ว่าพีจะทำกับทัวร์มาขนาดไหน
แค่พีบอกว่ารักทัวร์ก็หายโกรธหายงอนแล้ว แต่คนแบบนี้ถึงจะคบกับคนห่ามๆอย่างพีได้เนอะ

ตอนล่าสุดน่ารักมากค่ะ พีเริ่มจะแอบหวานนิดๆแล้ว แต่แอบไว้ลึกไปหน่อยนึงนะเลยไม่ค่อยจะเห็นเลยอ่ะ 55

[dolphins]

มาชื่นชมเบบี้ค่ะ แต่งเรื่องได้น่าติดตาม เหมือนว่าเราได้เข้าไปอยู่ในเรื่องนี้เลย
เหมือนทุกคนในเรื่องมีชีวิตจริงๆ คาแรคเตอร์ของตัวละครก็แตกต่างกันชัดเจน อ่านแล้วไม่เบื่อเลย

^
^
เห็นด้วยค่ะ  แต่จะบอกว่าเรื่องอื่นๆ อ่านแล้วก็ให้ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน  ลองหาอ่านดูนะคะ  
นิยายของเบบี้อ่ะ เจ๋งทุกเรื่อง (โดยเฉพาะ ตาร์+ข้าว )

ปล.ขอบคุณเบบี้สำหรับตอนนี้ พีนี่มันสุดๆเลยอ่ะ  รักนะแต่ไม่แสดงออกจริงๆ
แต่รู้สึกว่าทัวร์จะน่ารักขึ้นเรื่อยๆนะ

[YongaMO]

  รอ ร๊อ ร อ อ อ. . .. อ

[@StaR@]

พีทัวร์คู่นี้รักรุนแรงกันจริงๆเลย
แต่คนอ่านโคตรชอบแต่ที่แน่ๆ
พีเขินเป็นด้วยถ้าเมตรไม่บอกไม่รู้แน่ๆ
 

[ArCaNiNe]

อ่านทันแล้ว
เยอะมาก ยาวมาก สนุกมาก ฮามาก ซึ้งมาก สลิ่มน่ารักมาก

[kuku]

อ่านก็แล้ว เม้นท์ก็แล้ว ทำไมยังไม่มา ไม่ว่างหรอจ๊ะ

[Mura_saki]

รักจังเลย...........

[Dear271136]

ได้ใจทั้งคู่เลยนะ พีทัวร์

เมตรสลิ่มก็น่ารัก  หวานกันได้อีก

5555+

[เบบี้]

ตอนที่130  มีรัก..3

~ทัวร์~

“ทัวร์..มีบุหรี่เปล่าวะ” ไอ้พี่พีตะโกนถามจากข้างนอก  ตอนนี้ผมกำลังแต่งตัวในห้องน้ำอยู่
“อยู่ในกระเป๋าหน้ากระจกอ่ะ” ผมบอก
“ของไรวะ” มันถามอีกคงเพราะยังหาไม่เจอ  ผมฉีดน้ำหอมเสร็จก็เดินออกมาเห็นมันกำลังจะเปิดกระเป๋าเฉพาะบุหรี่กับไฟแช็กไว้
“ไม่มีของมึงนะ” ผมบอกหมายถึงยี่ห้อที่มันชอบสูบประจำ
“ของเวอร์จิเนียหรอ” มันพูดแล้วทำหน้าเซ็ง
“ฟิลิปป์ มอริส” มันหยิบซองบุหรี่อีกซองออกมาแล้วหันมามองหน้าผม
“ดูดไรเนี้ย” มันพูด
“กูก็ดูดยี่ห้อนี้มาตั้งนานละ เบาดีออก” ผมบอก
“เออ..มีแบล็ค สโตนอ่ะ เอาเปล่า” ผมบอกเมื่อนึกขึ้นได้ว่าซื้อยี่ห้อนี้มาแต่ว่าไม่ชอบเลยเอายัดใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทาง
“เอา” มันตอบทันที
“ห่า ดูดไปได้ไง มึนจะตาย” ผมบ่นแล้วเดินไปหยิบให้มัน  แบล็ค สโตน  ทั้งมึนทั้งเผ็ดผมดูดไม่ไหวจริงๆครับ
“ผู้ชายเค้าก็ดูดกันอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ” มันพูด แหม ไอ้สัตว์..แอบด่าผัวในใจ
“มึงเลิกดูดได้ละ พี่เมตรยังเลิกได้เลย” ผมบอก
“มึงเลิกก่อนสิ” มันย้อนผม
“มึงจะเลิกปะละ” ผมย้อนบ้าง  เพราะผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว  ที่จริงแม่ก็ไม่ชอบให้ผมดูดหรอก  ผมเลยไม่เคยดูดให้แม่เห็นเลยคืออยู่ที่บ้านนี่จะไม่ดูดเลยก็ว่าได้
“.....................” ไอ้พี่พีถึงกับเงียบไป
“เลิกเหอะนะ..น้า” ผมเข้าไปกอดมัน
“เออน่า..ไว้ก่อน” มันตอบส่งๆอีกละ  ผมหน้างอเงยมองหน้ามัน
“ไปเหอะ..ไอ้เมตรคงถึงแล้ว” มันเปลี่ยนเรื่องทันที  ผมได้แต่เซ็งเดินตามมันออกไปและก็เลยเลิกพูดเรื่องให้เลิกบุหรี่ไปโดยปริยาย
“ขาถ่างเลยหรอมึง” พี่เมตรแซว
“บ้า” ผมว่าเขินๆแล้วหยุดเดินทันที  ทำเอาไอ้พี่เมตรหัวเราะแล้วมองผมหัวจรดเท่า  สุดท้ายผมก็ต้องก้าวขาเดินต่อแบบพยายามไม่ให้ขาถ่างเพราะเดี๋ยวพี่เมตรมันจะแซวเอาได้อีก
“แล้วจะไปไหนอ่ะ” ผมถามพี่เมตร
“ไปบ้านย่ากู ทำกับข้าว..พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้า” พี่เมตรบอก
“แล้วพี่โมทอ่ะ” ผมถาม
“ไปอยู่วัดตั้งสองอาทิตย์แล้ว” พี่เมตรบอก
“ทำไมต้องไปอยู่วัดตั้งสองอาทิตย์อ่ะ” ผมถามด้วยความอยากรู้
“ก็ถือศีล ปฏิบัติธรรมแหละมั้ง..ประมาณนั้น กูก็ไมค่อยรู้เหมือนกัน” พี่เมตรตอบ
“โห น่าอึดอัดจัง” ผมพูด
“มึงก็เป็นผู้ชาย เดี๋ยวก็ต้องบวช” ไอ้พี่พีหันมาพูด
“......................” ผมเงียบแล้วนึกถึงสภาพตัวเองตอนจะบวช  กูจะอดทนได้ไหมเนี้ย
“หิวว่ะมึง” พี่พีบ่นบอกพี่เมตร
“เออไปกินที่บ้าน พวกมันก็กำลังตั้งโต๊ะกันเลย” พี่เมตรบอก
“กินอะไรไม่ได้ก็บอกล่ะ ไม่ต้องฝืนกิน” พี่เมตรหันมาบอกพวกผม
“ไมอ่ะ” ผมถามงงๆ
“ก็อาหารที่ทำไปงานบวชมันเป็นอาหารมัง เมื้อเช้าแม่กูเลยทำข้าวต้มกุ้งให้เฉพาะพวกเรา มื้อกลางวันแม่กูก็ทำอาหารให้พวกมึงแค่สองสามอย่างเองเพราะมันวุ่นวาย” พี่เมตรบอก
“อ๋อๆ ไม่เป็นไร..ถ้าทัวร์กินไม่ได้ ทัวร์กินข้าวต้มกุ้งก็ได้” ผมบอก
“สายไปละทัวร์ ไอ้เหี้ยพวกนั้นล่อกันหมดหม้อไปละ ไม่เหลือข้าวสักเม็ด” พี่เมตรพูด
“เหอะๆ..งั้นแวะเซเว่นให้ทัวร์ก่อนนะ” ผมบอก
“เออ” พี่เมตรยิ้มตอบ  ก่อนไปบ้านย่าพี่เมตรก็แวะซื้อขนมที่เซเว่นก่อนแล้วก็ของกินรองท้องเผื่อถ้าผมกินอาหารที่บ้านพี่เมตรไม่ได้ล่ะซวยท้องผมแน่


.....................
.....................


“หลิ่มกินได้ไหม” สลิ่มถามแล้วชี้ไปที่อาหารมากมายวางเรียงรายอยู่
“อันนี้กินได้ลูก อันนี้ยังกินไม่ได้พรุ่งนี้ถวายพระ” แม่บอก  สลิ่มเห็นดังนั้นมันก็รีบตักอาหารที่อยู่ตรงหน้าเข้าปากทันที
“....................” ผมยืนมองหน้าสลิ่มที่พอมันเอาอาหารเข้าปากเคี้ยว  หน้ามันบอกบุญไม่รับมากๆ  ผมรีบทำหน้าแหยๆตาม
“อี๋..อะไรอ่ะแม่” สลิ่มพูดทั้งๆที่อาหารอยู่เต็มปาก
“หึ..โปรตีนเกษตรน่ะลูก แล้วกินเข้าไปแม่ก็นึกว่ากินเป็น” แม่พูด
“ไม่อร่อยเลย นี่ต้องเอาไปให้พี่โมทกินพรุ่งนี้หรอ..โอ้แม่ แล้วพี่โมทจะกินได้ยังไง” สลิ่มโวยวายไม่หยุด
“โมทมันกินได้..มันไม่ใช่มึง” พี่เมตรเคาะหัวสลิ่มเบาๆ
“แต่มันกินไม่ได้จริงๆนะ” สลิ่มยังโวยวายไม่หยุด
“หุบปากไปเลย มึงอ่ะกินทุกอย่าง..ไม่น่าเชื่อว่าจะกินของพวกนี้ไม่ได้” พี่เมตรพูด
“แต่ก็ดีเหมือนกัน..เหลือไว้ให้ชาวบ้านเค้าได้กินบ้าง” พี่เมตรยิ้มพูด
“ห่า กูก็ไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อย” สลิ่มพูดเสียงเบาลง
“พูดมึงกูกันทำไมล่ะลูก” แม่พี่เมตรพูดทำเอาสลิ่มกับพี่เมตรมองหน้ากันปะหลับปะเหลือก
“เห็นไหม พี่บอกแล้วว่าให้พูดเพราะๆไง” พี่เมตรยิ้มพูดหน้าบาน  ดูท่าแล้วนี่เข้าทางมึงเลยนะ..ไอ้ห่าพี่เมตร
“สลิ่มก็ไม่ได้อยากจะพูดหรอกนะแม่” สลิ่มยักไหล่พูดทำเอาพี่เมตรทำหน้าแหยแบบเซ็งใส่สลิ่ม
“เรียกพี่เมตรสิ” พี่เมตรยังยื้อไม่หยุดที่จะให้สลิ่มพูดเพราะๆกับตัวเอง
“แม่..ดูมันอ่ะ” สลิ่มฟ้องแล้วหันไปดันหน้าพี่เมตรอย่างหงุดหงิดแล้วเดินหนีเข้าไปในบ้านทันที  ผมเดินกลับไปที่โต๊ะที่พวกพี่เค้านั่งกินเหล้ากันอยู่  นี่ขนาดมาช่วยงานพวกมันก็ยังไม่เว้นที่จะนั่งกินเหล้ากัน  เห็นพี่เมตรบอกว่าแม่ห้ามเด็ดขาดเรื่องเหล้าแต่สุดท้ายพวกพี่เค้าก็ตั้งวงกันหน้าบ้านจนได้
“คุยไรกันอ่ะ” ผมถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นพี่พีกำลังคุยกับพี่โปรและพี่แสตมป์อย่างออกรส
“ยุ่ง” ไอ้พี่พีหันมาพูดใส่  ผมมองมันตาขวางแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านั่น
“เมตร” พี่แสตมป์เรียกพี่เมตรที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดของ  พี่เมตรหันมามองอย่างสงสัยแล้วรีบเดินมาที่โต๊ะ
“ไร” พี่เมตรถาม
“ใครวะ” พี่แสตมป์ถามแล้วมองไปอีกโต๊ะที่มีผู้หญิงนั่งกันอยู่สองสามคนพร้อมกับพวกญาติพี่เมตร  
“คนไหน” พี่เมตรถาม
“เสื้อขาวผมยาวนั่นอ่ะ” พี่พีพูด
“....................” ผมได้แต่นั่งเงียบหน้างอ  นี่ขนาดต่อหน้าผมนะมันไม่เคยจะสลดอะไรบ้างเลย
“อ๋อ เพื่อนญาติกูเอง ชื่อแต” พี่เมตรบอก
“ไมวะ” พี่เมตรถาม
“.....................” พวกพี่ทั้งสามตัวเงียบนั่งยิ้มกริ่มกัน  พอไอ้พี่พีหันมาเห็นผมที่นั่งหน้างอมองหน้ามันอยู่มันก็ชะงักไปเล็กน้อย
“นี่ขนาดทัวร์อยู่ด้วยนะ” ผมพูด  ทำเอาพี่โปรกับพี่แสตมป์รีบกินเหล้าทำท่าแบบไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับไอ้พี่พี
“อะไรวะ..แค่นี้เองโวยวายไปได้” พี่พีพูดคิ้วขมวด
“ญาติกูนะ กูไม่ยุ่ง..จะจีบก็จัดการกันเอาเอง” พี่เมตรออกตัวแล้วเดินหนีไปเลย  ผมเริ่มมีอาการเซ็งขึ้นมาตงิดๆเลยเดินไปช่วยพี่เมตรในครัว
“เจ๊เป็นไรอ่ะ” ไอ้น้องวิทย์ถามผมที่กำลังนั่งแกะพริกอยู่  แกะก็ไม่ค่อยจะเป็นด้วย  พริกอะไรก็ไม่รู้เผาด้วยยาวๆด้วยอ่ะ  งง..ไม่รู้จัก -_-
“คนสวย” ผมตอบ
“กูไม่น่าถาม” น้องวิทย์พูดทำหน้าเอือม
“บอกมาคืนนี้..อยากได้กี่ครั้ง” น้องเวร้องเพลงไปตำน้ำพริกไป
“หึ..จัดไปสักสองสามดอก” น้องวิทย์ยิ้มกริ่มตอบ  น้องเวเงยหน้ามองแล้วยิ้มให้กันเหมือนอ่านกันออก
“น้ำลายลงครกหมดแล้วมั้ง” พี่เมตรเดินมาตบหัวน้องเวเบาๆ
“เมตร..โทรหาร้านขนมครกรึยัง” แม่พี่เมตรตะโกนถาม
“โทรแล้ว” พี่เมตรตอบ
“เออ..ออกไปซื้อโยเกิร์ตกับนมเปรี้ยวมาให้แม่หน่อยสิ” แม่พี่เมตรสั่ง
“เอ้า..ตอนที่เมตรออกไปเมื่อกี้แม่ทำไมไม่บอกล่ะ” พี่เมตรพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดนิดหน่อย
“โอ๊ะ ก็มันนึกไม่ออกอ่ะ” แม่พี่เมตรก็ขึ้นเสียงนิดหน่อยเหมือนกันแล้วหันมาค้อนพี่เมตร  พี่เมตรนั่งหน้างอด้วยอาการเซ็งสุด  ทำเอาพวกผมนั่งเงียบกันหมดเลย
“มึงเป็นพ่อหรือเป็นลูกกูเนี้ยห๊ะ..ออกไปซื้อมาเร็วๆ” แม่พี่เมตรโวยวาย
“ไปลูกไป..แกจะโวยวายทำไมเนี่ย” ป้าพี่เมตรพูดว่าแม่พี่เมตร
“เอาเงินป้าไป ซื้อนมมาเยอะๆหลายๆแพ็คนะ พรุ่งนี้จะได้ถวายพระ” ป้าพี่เมตรเดินเข้ามาตบไหล่พี่เมตรแล้วยื่นเงินให้  พี่เมตรก็ยังนั่งหน้างอไม่เลิก
“ซื้อลูกอมมาด้วย เลือกมาหลายๆรสล่ะ” ป้าพี่เมตรบอก  พี่เมตรรับเงินจากป้ามาแต่ก็ยังไม่ยอมลุก
“ไปเร็วๆสิ อืดอาดยืดยาดเป็นพ่อมึงเลย” แม่พี่เมตรว่าให้
“จิ้..แม่จะโวยวายทำไมเนี้ย” พี่เมตรบ่นหน้างอแล้วลุกขึ้นเดินหนีไปเลย O_O ทำไมผู้ชายต้องไม่ชอบให้ใครมาโวยวาย วุ่นวายใส่ด้วยไม่เข้าใจ  ในเมื่อตัวเองก็ผิดเหมือนกันอ่ะ  ผมหันไปเห็นสลิ่มนั่งอ้าปากเหวอเหมือนกำลังงงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ลูกคู่นี้
“ไปเป็นเพื่อนมันไปลูก” อยู่ๆแม่พี่เมตรก็เดินมาดันไหล่สลิ่มเหมือนให้สลิ่มไปซื้อของเป็นเพื่อนพี่เมตร  สลิ่มก็พยักหน้างงๆแล้วรีบวิ่งตามออกไป
“มันขี้หงุดหงิด แม่ละเบื่อมันจริงๆ” แม่บ่นบอกพวกผม  ผมยิ้มให้แม่แต่กลับนึกในใจว่า “แม่ก็ขี้โวยวายเหมือนกันแหละ” แต่อยู่ๆก็หันมาสะดุดกับนิสัยตัวเองว่าแม่งคล้ายกับแม่พี่เมตรเลย Omg ฮ่าๆๆ
“เป็นลูกคนกลาง แต่เอาแต่ใจล่ะที่หนึ่ง” แม่บ่นไม่เลิก
“ปลอกช้าจริง” น้องวิทย์ว่าผม
“ตัวเองปลอกเร็วตายอ่ะ” ผมย้อนมองมันที่กำลังปลอกมันอยู่
“ว่าคนอื่นทำอย่างกับตัวเองทำกับข้าวเป็น” ผมว่า
“หึ..” น้องเวหัวเราะที่น้องวิทย์หน้าเสียนิดหน่อยเพราะผมดันไปรู้ไต๋มัน
“ตัวเองก็ทำเป็นตายอ่ะ” น้องวิทย์ย้อนผม
“ก็ทำไม่เป็นทั้งคู่อ่ะ จะกัดกันเพื่อ..ไอ้วิทย์มึงชอบพี่เค้าหรอ” น้องเขตว่าขึ้น
“....................” น้องวิทย์เงียบเพราะผมยักคิ้วยิ้มมองหน้ามัน
“เออ มันชอบพี่เค้า..เสือกมาทำเป็น” น้องเวพูดยิ้มแซว
“สัตว์..ใครชอบ ที่รักก็พูดไป” น้องวิทย์พูดเสียงเบาเพราะกลัวพวกญาติๆพี่เมตรจะได้ยิน
“แล้วไมเชลโล่ไม่มาด้วยกันอ่ะ” ผมถาม
“มันกลับอิตาลีอ่ะ เห็นว่ากลับไปเยี่ยมปู่มันรึไงนี่แหละ” น้องเขตบอก
“แหม รู้ดี” น้องวิทย์แซว
“พี่น้องกันมั่งเหอะ แสรด” น้องเขตย้อนยิ้มแบบไม่กระหยี่อะไรที่น้องวิทย์แซวมันแบบนั้น
“หึหึ” พวกผมหัวเราะแบบมีเล่ห์นัยพร้อมกัน  ไอ้น้องเขตยักไหล่แบบไม่สนใจอะไรแล้วเดินออกไปจากครัว  พอผมปลอกพริกเสร็จก็ไปช่วยแม่ทำวุ้นต่ออีก  ขอบอกว่าทำอาหารนี่มันเหนื่อยมากจริงๆ  แถมหน้าสวยๆของผมก็เหนียวไปหมดเลยด้วยง่ะ
“ชอบหรอ” ผมถามพี่พีตรงๆ  เห็นมันมองอีผู้หญิงคนนั้นบ่อยเหลือเกิน
“เออ สวยดี” มันพูดแล้วหันหน้าหนีเหมือนไม่อยากจะสนใจผมอีก
“...................” ผมเงียบนั่งจ้องจนพี่พีหันกลับมามอง
“ถามตรงๆก็ตอบตรงๆ ไม่พอใจอะไรอีก” มันพูด
“ก็ไม่ชอบอ่ะ” ผมขึ้นเสียง
“กูยังไม่ได้อะไรสักหน่อย แค่มองเอง..แม่ง” มันบ่นหน้าตาเริ่มไปตามอารมณ์
“มองก็ไม่ชอบ” ผมพูด
“พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่าน้องทัวร์ นั่นเพื่อนญาติไอ้เมตรนะ” พี่โปรพูดเมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี
“ญาติพี่เมตร ไม่ใช่ญาติมันนิ..พี่ก็น่าจะรู้สันดานเพื่อนพี่ดี” ผมพูด
“เหี้ย..อย่าหาเรื่องว่ะ” พี่พีหันมาว่าแล้วหันหน้าหนีผม
“เออ ไม่พูดก็ได้” ผมกระแทกเสียงใส่แล้วนั่งหันหน้าไปอีกทาง  
“....................” ทั้งผมและไอ้พี่พีนั่งเงียบกันทั้งคู่  ต่างคนต่างเงียบเพราะรู้สึกหงุดหงิดพอกัน  พอผมเห็นพี่เมตรกับสลิ่มกลับมาแล้วผมเลยลุกขึ้นไม่พูดไม่จาเดินเข้าครัวไปอีกรอบ  ปล่อยให้พวกมันเฮฮากันไปเหอะ  ผมอารมณ์เสียมากๆเลยตอนนี้
“เงินเหลือห้าร้อยอ่ะป้า เมตรขอนะ” พี่เมตรพูดบอกป้าเมื่อวางของทุกอย่างไว้บนโต๊ะเสร็จ
“เออ เอาไปเหอะ” ป้าพี่เมตรตอบ
“ไปให้มันทำไม” แม่พี่เมตรท้วงขึ้น
“ไม่ให้ก็จะเอา” พี่เมตรพูดย้อนแม่ตัวเอง
“แล้วนี่เป็นไรอีก” พี่เมตรหันมาถามผมที่นั่งลงข้างน้องวิทย์
“เพื่อนพี่เมตรอ่ะแหละ” ผมบอก
“อีกละ” พี่เมตรพูดอย่างกับเดาทุกอย่างออก
“เบาๆบ้างเหอะมึงอ่ะ ไอ้พีมันขี้รำคาญ..เกิดทะเลาะกันเรื่องใหญ่ขึ้นมามึงเองแหละจะซวย” พี่เมตรพูดเตือน
“เออ งั้นทัวร์ผิดงั้นสิ” ผมพูดพยายามคงระดับเสียงให้ปกติเพราะไม่อยากให้คนอื่นแตกตื่น
“ใครผิดไม่ผิดกูไม่รู้ แต่มึงควรระงับอารมณ์ลงบ้าง..ไอ้พีมันเหมือนชาวบ้านเค้าที่ไหนล่ะ ม้ามันมันยังไม่เว้นเลย..มึงก็เบาๆปากบ้างสิ มันขี้รำคาญมึงก็รู้อยู่” พี่เมตรพูดเหมือนอารมณ์เสียใส่ผมอีก
“ทำไมพี่เมตรต้องขึ้นเสียงใส่ทัวร์ด้วยล่ะ ทำไมพี่เมตรไม่ไปว่าเพื่อนพี่เมตรบ้าง” ผมพูดน้ำตาคลอ  ทำไมมีแต่คนเข้าข้างไอ้พี่พีล่ะ  แล้วผมล่ะ..ทำไมล่ะ
“เออ คุณก็ไปว่าเพื่อนคุณบ้างสิ ไม่เห็นยุติธรรมเลย” สลิ่มพูด  ผมชะงักเพราะได้ยินคำว่า “คุณ” จากปากสลิ่ม
“ผมผิดว่างั้น” พี่เมตรย้อนเสียงสูงใส่สลิ่ม
“ครับ” สลิ่มตอบหน้าตาย  พี่เมตรทำหน้าเซ็งแล้วเดินไปที่หน้าบ้านทันที  ผมรีบวิ่งตามไปแอบดูเห็นพี่เมตรเดินไปหาไอ้พี่พีที่โต๊ะ
“สลิ่มก็ทะเลาะกับพี่เมตรหรอ” ผมหันมาถามสลิ่มที่เดินตามมาดูด้วย
“ก็ทำนองนั้น..ก็ไม่เชิง เหอะๆ ก็แม่บอกว่าให้พูดเพราะๆนิ ก็เลยตกลงกันว่าต่อหน้าแม่ให้พูดว่า คุณกับผม” สลิ่มบอก
“....................” ผมมองหน้าสลิ่มแบบประมาณว่า “มึงสองคนนี่นะ” แต่สลิ่มกับมองหน้าผมประมาณว่า “กูก็ไม่ได้อยากจะพูดหรอก แต่มันจำเป็น” ตอบใส่ผม
“ทำไมหรอ” สลิ่มถาม
“เปล่า..ที่จริงแล้ว มันก็ดู..ธรรมชาติมากเลยอ่ะ” ผมพูดเอาใจแล้วหันกลับมาดูพี่เมตรกับไอ้พี่พีที่โต๊ะเหล้านั่น  ผมเห็นพี่เมตรพูดอะไรนิดหน่อย   แล้วอยู่ๆไอ้พี่พีก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่พี่เมตรขึ้นมา  พี่เมตรตะคอกกลับว่าอะไรบ้างก็ไม่รู้แล้วพี่พีก็ไม่ตอบโต้นั่งหน้างอคิ้วขมวดติดกันเป็นปมเชียวครับ  ผมใจเต้นตูมตามเพราะกลัวพี่พีมันจะกลับมาเหวี่ยงผมแทนนี่อ่ะสิ  ผมล่ะกลัวใจมันจริงๆตอนนี้  แล้วสักพักพี่เมตรก็เดินกลับมา
“......................” ผมเงียบเดินเข้าไปหาพี่เมตรอย่างสำนึกผิดที่ทำให้พี่เมตรต้องเดือดร้อน
“พูดไม่รู้เรื่องว่ะ มันเมาด้วย..กูด่ามัน มันก็คงรู้แหละว่ากูไม่พอใจ” พี่เมตรพูด
“ทะ..ทัวร์ขอโทษ” ผมจับแขนพี่เมตรเบาๆ
“เออช่างมันเหอะ” พี่เมตรพูดปัด
“ไปทำกับข้าวไป” พี่เมตรบอก  หลังจากนั้นผมเลยต้องสงบปากสงบคำแล้วช่วยที่บ้านพี่เมตรทำอาหารจนเย็นกว่าจะเสร็จ  พวกเราเดินทางกลับมาที่โรงแรมเพื่อจะมากินอาหารเย็นกันที่นี่  และพวกที่อยู่วงเหล้าก็จะกินเหล้าต่อด้วย  ผมกับไอ้พี่พีขึ้นมาบนห้องเพื่ออาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวลงไปร้านอาหารข้างล่างที่พี่เมตรได้จองโต๊ะไว้แล้ว
“......................” ผมได้แต่เงียบเพราะเห็นไอ้พี่พีมันนิ่งเงียบไม่ยอมพูดยอมจา
“ใส่ชุดไรอ่ะ” ผมถามเอาใจมันเพราะจะได้เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้
“......................” มันเงียบแล้วถอดเสื้อผ้าออกไม่สนใจผม
“อาบน้ำให้ไหม” ผมพูดอีก
“.......................” มันก็ไม่ตอบแล้วเหวี่ยงเสื้อผ้ากองๆไว้แล้วไปหยิบผ้าขนหนูมานุ่ง
“เมารึเปล่า ถ้าเมาก็นอนเลยไม่ดีกว่าหรอ..สั่งอาหารขึ้นมากินบนห้องก็ได้นิ” ผมพูดเอาใจมันอีก
“........................” มันไม่ตอบแล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไปเลย  ผมนั่งลงบนเตียงอยู่อย่างนั้นเพราะไม่รู้จะทำยังไง  ผมกำลังงงว่าผมผิดหรอ  มันเองก็ผิดด้วยไม่ใช่รึไง  หรือว่าผมต้องทำตัวเป็นเมียที่ต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ไม่สนใจอะไรผัวตัวเองเลย  ผมทำไม่ได้หรอกเพราะผมไม่ใช่คนแบบนั้นนิ  แต่ผมก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ทำให้มันโดนพี่เมตรว่า  แต่มันก็สมควรโดนบ้างไม่ใช่รึไง  ผมต้องคอยฟังทุกคนพูดว่าหุบปากและสงบปากสงบคำกับการกระทำของไอ้พี่พีตลอดเลยหรอ  ทำไมต้องเป็นผมคนเดียวล่ะที่ต้องปรับทุกอย่างให้เข้ากับพี่พีมัน  

.................>>>><<<<.................

มาต่อเรียกน้ำย่อยให้ก่อนที่เค้าจะหนีไปพักผ่อนสักสองสามวัน
ปล. โปรดเถิดคนอ่าน โปรดจงจำไว้ว่า เมื่อตอนที่แล้ว"ชมไอ้พี่พี" กันเป็นทิวแถว กร๊ากกกกกกกกกกกกก

[ammer]

นั่นดิ ตอนที่แล้วอุตส่าห์ดีกันแล้ว แล้วทำไมมาทะเลาะกันอีกละเนี่ย
พี่พีมันไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าจริงๆด้วย เกิดเป็นเมียไอ้พี่พีต้องอดทนว่ะทัวร์

[silverspoon]

เป็นแฟนกันก็ต้องมีหวงกันมั่งดิ
ไม่ได้เป็นแค่คู่ขาเปลี่ยนรสชาด จะได้ไม่ต้องแคร์ถ้าบางเวลาจะหลีกทางให้กันและกันไปซั่มกับคนอื่นบ้าง
ขัดใจพีนะ เปลี่ยนผัวดีมะ  

[love2y]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไอ้พี่พี ห่านนนนนนนนมาก!!!!!!!!!
'รมณ์เสีย!!!! เดินสะบัดตรูดจากไป.........

[kokikung]

เมื่อตอนที่แล้วได้ชอบไอ้พี่พีไปเปล่าวะช่างมัน

แต่ตอนนี้จะขอด่าสะหน่อย

เห็นแก่ตัวที่สุด ไม่ค่อยจะชัดเจนที่สุด หน่ายที่สุด

ปวกกระบาลกับคุ่นี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายพอๆๆกับไอ้พี่เมตรกับสลิ่มเลย

ไม่ต้องปรับไรแล้วทัวร์ช่างหัวผัวมันเลย

[สมุนไพร]

สามวันดีสี่วันไข้

[Poes]

โห เชี้้ยพีเป้นไรเนี่ย เดี๋ยวยุให้ทัใร์หาผัวใหม่เลยนิ เซงผัวเฮงซวยจริงๆ 

[NASS.NET]

ตอนนี้ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
พีทำไมอ่ะ!!!!
บอกตรงๆ เลิกอ่ะ (ถ้าเป็นเราอ่ะนะ)
เพราะจะไม่ทน และไม่ยอม
ถ้ารักกันก็แคร์กันหน่อย แต่ถ้าไม่ก็จบมันซะดีกว่า(แค่ความเห็นส่วนตัว)
รออ่านตอนต่อไปค่ะ^^

[waan_warunee]

ตอนที่แล้วยังหวานกันอยู่เลย 

[lovevva]

 :m16:เคือง กลับตัวยังทันไหมคะ ไม่ไหวจะเคลียร์กับไอ้พี่พีแล้วจริงๆ

แอบเห็นด้วยกับทัวร์เลยอ่ะว่าทำไมถึงต้องให้ปรับตัวเข้าหาพีอยู่แค่ฝ่ายเดียว แต่พีไม่คิดจะปรับปรุงตัวเองให้เข้ากับทัวร์บ้างเลย

คิดแล้วก็โมโหไอ้พี่พี หมั่นไส้

[ปลายพู่]

แสรดพี เช๊อะ!!!!!! 

[Little Devil]

สงสารทัวร์ น้องทัวร์เลิกหาใหม่ดีกว่า
ปล่อยไอ้พีเข้าป่าชะนีไปเลย 

[pukpra]

ไอ้พี่พี อ๊ากกกก  :serius2:อึดอัดแทนเลย มันน่านัก 

[in_blu]

ไอคุณพี่พี มันเอาอีกแล้ววะคะ

ท่าทางต้องให้น้องทัวร์จัดหนัก ฮ่าๆๆๆ

[ClioNe]

คู่นี้นี่นะ..
สงสารทัวร์..

[Azitten]

รู้สุกพลาดจิงๆๆๆที่ชม ไอ้พี่พีไปตอนที่แล้วอะ 555

แต่ว่านะ เอาจิงๆๆพีก็ยังไม่ได้ทำอะไร
ทัวร์ก็บ่นเยอะไปหน่อย
แต่ทัวร์ก็พยายามปรับตัวขึ้นเยอะแล้วอะ
ทำไมพีไม่พยายามปรับตัวอีกนิดให้ทัวร์มั่ง

แล้วตกลงเมตรไปว่าไรพี่พีอะ 555555
อยากรู้มั่ง
กลัวแทนทัวร์กลัวโดนเหวี่ยงอะ  

เรียกกันว่า คุณ น่ารักกดีอะ  

[โจ๊กกุ้ง]

มีเขตกะเชลโล่โผล่มาแว้บๆ มีความสุข อิอิ อาร์ตตัวพ่อจริงๆนายพี

[luvY]

ปรับอารมณ์ไม่ทันตามไอ่พี่พีเลย 
ยังงี้ทัวร์หาสามีใหม่เหอะ 

[Mr.Frog]

อย่างนี้มันต้องมีจุดแตกหัก

ซักวันเหอะอิพี่พี แม่งงงงงงง นิสัย

[kazhiki]

ช่วยให้มีใครมาจีบทัวร์ที ไอ้บ้านี่จะได้สำนึกซะบ้างงงงง