หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Kfc_Pizza]

 

[both^^]

หง่ะ แปปๆ ทะเลาะงอนกันอีกละ
อาเมนมากคู่นี้
ดูก็รู้ว่ารักกันน่ะแหละ แต่บางทีอาจจะหาจุดเหมาะสมกันยังไม่เจอมั้ง
ดูเอาแต่ใจกันทั้งคู่

[YongaMO]

กลับมายังคร๊าาา า า าา า ~ า   

[watwong]

คิดถึงๆๆๆๆๆๆ สลิ่มกะพี่เมตร แล้วววววว

[gayraygirl]

กลับเข้าช่วงปกติของไอ้พี่พีแล้วใช่มะ
ตอนที่แล้วมันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงงงงงงงง
แหม!! มองอะได้ แต่อย่าน่าเกลียดเกินจิ
นี่จ้องขนาดนั้นลุกไปแดกเลยดีก่ามั้งนั่น 

[wan]

ไม่มีอะไรในโลกนี้ ได้ตามใจปราถนาของเราดอก ทัวร์จ๋า
การปรับตัว ไม่ว่าจะปรับเข้าหากัน หรือปรับคนเดียว ถ้าคิดจะรักแล้ว ก็จำเป็นต้องทำ
ไม่งั้น ก็ ทางใครทางมัน แน่ ๆ
+1 ให้หนูเบบี้ พักผ่อนให้สนุกนะครับ 

[suginosama]

เริ่มสงสารทัวร์แล้วค่ะ
พี่พีใจร้ายมากกกกกกกกกก

[จริงใจ]

เฮ้อ วันนี้เบบี้จะออกหวยให้ไหมน้อ 
๓ วันผ่านไปไวเหมือนโกหก แต่วันนี้
เป็นวันที่ ๔ แว้ว เบบี้ทามมายยังไม่มา
รอออออออออออออออออออออออ

[sweetiiez]

ตอนที่แล้วไม่ได้ชมพี่พีเลยนะ 555
ขอด่าก่อน เห็นแก่ตัววะ!! นิสัยยังไงก็ยังงั้น
โอเคเข้าใจนะรักทัวร์ขึ้นมาบ้าง แต่นิสัยให้ทัวร์ปรับคนเดียวมันไม่ได้หรอก
แฟนกันก็ปรับให้เข้าหากันดิ อีกคนปรับแต่อีกคนสันดานเหมือนเดิม
มันก็มีแต่ทะเลาะกันแบบนี้แหละ เข้าใจม่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเรา
คิดว่าแฟนตัวเองชอบรึไงถ้าแฟนเรามองสาวอื่นนะ
ถ้าสมมติทัวร์มองผู้ชายคนอื่นหรือว่าผู้ชายคนอื่นมาจีบทัวร์
พี่พียังชอบอยู่ป่ะละ ยังนั่งทนดูแบบทัวร์ได้ม่ะ
ส่วนทัวร์เข้าใจนะว่ารักไอ้พี่พีมันอ่ะ ยังอุตส่าห์ทนกับมันอีกเนอะ
แต่ว่าเซ้าซี้เกินก็ไม่ไหวหรอก ผู้ชายเค้ารำคาญอ่ะ
อะไรที่เพลาๆได้ก็เพลาๆเนอะ
เฮ้อ ~ ปวดประสาทค่ะ สองคนนี้ ร้ายหรือดีขึ้นอยู่กับตัวของเรา
ว่าจะทำยังไงให้เราสองคนสามารถผ่านไปได้อ่ะนะ

[เบบี้]

ตอนที่131  มีรัก..4

~ทัวร์~

“......................” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ  ปรากฏว่าไอ้พี่พีไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว  มันออกไปเมื่อไหร่ผมไม่ทราบแต่ไม่ได้ยินเสียงมันสักพักแล้วผมเลยรีบอาบน้ำแล้วออกมาดู  ผมรู้สึกอึ้งและน้อยใจขึ้นมาเมื่อมันไปโดยไม่บอกผมสักคำ  แค่พูดว่า “ไปก่อนนะ” กูยังดี  แต่นี่มันไม่พูดอะไรเลย  ผมแต่งตัวก่อนที่จะลงไปที่ร้านอาหารที่พี่เมตรจองไว้  ก่อนเข้าไปผมก็โทรหาพี่เมตรก่อนเพราะไม่รู้ว่าพี่เมตรนั่งอยู่ตรงโต๊ะไหน  พอผมเดินไปถึงโต๊ะพวกพี่ๆเค้าก็ทักผมกันดีเป็นปกติ  แต่ไอ้พี่พีกลับไม่มองผมสักตา  พี่เมตรเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งลงข้างๆตัวเอง  ส่วนอีกข้างเป็นพี่โปรนั่งติดอยู่กับผม
“เป็นไรวะ ทะเลาะกันหรอ” พี่เมตรกระซิบถามเนียนๆโดยการจัดจานกับช้อนส้อมให้ผม
“อืม” ผมพยักหน้าตอบ
“เรื่องอะไร เมื่อกลางวันอ่ะนะ” พี่เมตรถามอีก
“ไม่รู้อ่ะ” ผมตอบ  เพราะผมไม่รู้จริงๆว่ามันโกรธอะไร  มันโกรธที่ผมหงุดหงิดแล้วเหวี่ยงใส่มันหรือว่ามันโกรธที่ผมให้พี่เมตรไปว่ามันกันแน่  แต่ผมก็เอาใจมันแล้วนะ  ผมชวนมันคุยแล้วก็เหมือนขอสงบศึกแล้ว  ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะโกรธอะไรผมอีก  คนที่ควรจะโกรธมันต้องเป็นผมไม่ใช่รึไงกัน
“ญาติพี่เมตรมาด้วยหรอ” ผมถามเพราะดันหันไปเห็นอีชะนีญาติพี่เมตรมานั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะอีกฝั่ง
“อืม ไอ้แตมมันชวนมา” พี่เมตรตอบ
“......................” ผมเงียบแล้วหันไปพยักหน้าให้เขตที่ถามผมว่าเอาเหล้าหรอ  ผมหันไปมองหน้าพี่พีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม  มันก็เหลือบมองผมตาขวางๆแล้วก็หันไปดื่มเหล้าต่อไม่สนใจผม  ผมรู้สึกแย่เข้าไปอีกเมื่อพี่แสตมป์ทำอย่างนี้  มันจะชวนญาติพี่เมตรมาอันนี้ผมไม่ว่า  แต่พี่แสตมป์  พี่โปรและไอ้พี่พีมันก็พอๆกัน  พอๆกันในที่นี้คือมันก็ต้องยุตามๆกันไปซึ่งผมไม่ชอบใจนักถ้าพี่พีมันจะฟังคำพูดของเพื่อนมันมากกว่าที่จะแคร์ความรู้สึกผม  ผมนั่งกินข้าวเงียบๆไม่พูดกับใครเท่าไหร่จนทำให้คนอื่นสังเกตเห็นได้  พี่เมตรชวนผมคุยเป็นระยะๆแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมามากนัก  ผมพยายามกินให้อิ่มจะได้รีบลุกไปจากตรงนี้  อยู่ดีๆผมกลับรู้สึกทั้งน้อยใจ ทั้งเครียดเข้ามาในความรู้สึกอย่างแปลกๆ
“แดกกันเบาๆหน่อยนะพวกมึงอ่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้านะเว้ย” พี่เมตรตะโกนบอก
“เออน่า” พวกพี่ประสานเสียงกันตอบเหมือนสนใจพี่เมตรกันมาก -_-
“ทัวร์อิ่มแล้ว” ผมพูดแล้วรวบช้อนส้อมเข้าด้วยกัน
“อ่าว จะไปแล้วหรอ” พี่เมตรถาม
“อืม” ผมพยักหน้าตอบ
“มึงโอเคป่าวเนี้ย” พี่เมตรถามอีก
“บ้า..จะเป็นไรล่ะ” ผมยิ้มตอบให้แล้วลุกขึ้นทำเอาคนทั้งโต๊ะหันมาสนใจผมกันหมด
“อ่าวเจ๊ กลับแล้วหรอ” ไอ้น้องวิทย์ตะโกนถาม  ผมพยักหน้าตอบให้กวนๆแล้วเดินออกมาเลยไม่ได้ฟังเสียงใครอีก  ใจแม่งเจ็บแปลบๆน้ำตาแทบไหล แม่ง มีผัวเฮงซวย..ป่วยหัวใจจริงๆกู T^T ผมกลับขึ้นมาบนห้องแล้วล้างหน้าล้างตาอีกครั้งก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นชุดนอน  ผมนอนดูโทรทัศน์ไปเรื่อยเปื่อยเพราะยังไม่ง่วงและก็ยังรู้สึกกังวลใจอยู่ด้วย


ก๊อก ๆ  ๆ


ผมรีบวิ่งไปดูที่ตาแมวทันที  แต่พอเห็นเป็นพี่เมตรกลับรู้สึกโล่งใจที่ไม่ใช่ไอ้พี่พี  อยู่ดีๆผมกลับรู้สึกไม่อยากเผชิญหน้ากับมันขึ้นมา  เพราะผมไม่รู้จะทำตัวยังไง  ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องพอดีในตรงไหนบ้าง  
“มีไรหรอ” ผมถามหันไปมองหน้าพี่เมตรที  มองหน้าสลิ่มที
“ทำไรอ่ะ” สลิ่มถามแล้วเดินเข้าห้องผมมาหน้าตาเฉย
“ดูโทรทัศน์” ผมตอบแล้วเดินตามสลิ่มเข้าไปในห้อง  พี่เมตรปิดประตูแล้วเดินมานั่งตรงเก้าอี้หน้ากระจก
“มันเป็นไรวะ” พี่เมตรถามตรงประเด็น
“ไม่รู้” ผมตอบแล้วนอนลงบนเตียง
“มันโกรธกูหรอ มันก็คุยกับกูปกติ” พี่เมตรบอก
“คนอย่างมันจะโกรธพี่เมตรหรอ มันก็หาว่าทัวร์สิผิด” ผมพูด  มันเคยโทษเพื่อนมันเมื่อไหร่ล่ะ
“เออโทษที เมื่อกลางวันกูก็ใส่อารมณ์กับมันมากไปหน่อย” พี่เมตรบอก
“พี่เมตรไม่ผิดหรอก” ผมบอก
“อยากอาบน้ำแล้วอ่ะ เหนียวตัว” สลิ่มบ่นหน้างอ
“ไปด้วย” ผมรีบลุกขึ้นนั่งเพราะไม่อยากอยู่คนเดียวในห้องนี้อีก
“พี่เมตร..ทัวร์ขอนอนด้วยนะ” ผมเข้าไปกอดแขนพี่เมตรไว้
“เหี้ยเหอะ มันจะได้มาฉีกอกกูอ่ะสิ” พี่เมตรรีบส่ายหัวตอบทันที
“มันไม่สนใจหรอก นะพี่เมตรนะ..ทัวร์ไม่อยากนอนคนเดียวอ่ะ” ผมพูดบอก
“ไม่ได้” พี่เมตรดันหัวผมออก
“ไปสลิ่ม” แล้วพี่เมตรก็ลุกขึ้นทันที  สลิ่มลุกขึ้นตาม  ผมมองสองคนอย่างค้อนๆ
“เดี๋ยวมันก็คงขึ้นมาแล้วแหละ” พี่เมตรพูด
“ทัวร์ไม่อยากอยู่คนเดียวอ่ะ” ผมย้ำบอก
“เออน่า กูไม่อยากให้มึงมีปัญหามากไปกว่านี้..ยอมๆมันไปเหอะ” พี่เมตรพูดคิ้วขมวด  ผมเลยได้แต่นั่งนิ่ง
“ฝันดีนะครับ” สลิ่มยิ้มบอก
“ย้ะ” ผมสะบัดเสียงตอบให้อย่างงอนๆ  ทำเอาสลิ่มกับพี่เมตรอมยิ้มแต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ออกจากห้องผมไป  ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้งดูโทรทัศน์ต่อจนเกือบสี่ทุ่มครึ่งแต่ก็ยังไม่เห็นท่าทีว่าพี่พีมันจะกลับขึ้นมา  ผมได้แต่มองโทรศัพท์ปิดๆเปิดๆอยู่อย่างนั้นไม่กล้าโทร  จนสุดท้ายก็เซ็งปิดไฟตั้งใจว่าจะนอนแต่ก็นอนไม่หลับจนผ่านไปครึ่งชั่วโมง  ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงอยู่อย่างนั้นจนเกือบเที่ยงคืน


ก๊อก ๆ  ๆ


ผมรีบวิ่งไปที่ประตูทันทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู  พอผมเห็นว่าเป็นไอ้พี่พีผมก็รีบเปิดประตูให้มัน  ไอ้พี่พีเดินเข้ามาเงียบๆด้วยอาการเมานิดหน่อย  กลิ่นเหล้ามันแตะจมูกแต่ผมก็ไม่ได้อะไรมากเพราะมันก็ชอบเป็นอย่างนี้อยู่ตลอดอยู่แล้ว  มันเดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆ  ผมจึงปิดประตูห้องแล้วเดินไปนั่งรอมันที่เตียง  มันเข้าห้องน้ำไปสักพักแล้วออกมาพร้อมกับบ๊อกเซอร์ที่มันใส่อยู่เพียงตัวเดียว  มันเดินมาที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนไม่พูดไม่จาสักคำทำให้ผมได้แต่นั่งเงียบอยู่อย่างนั้นเพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี  สรุปคือมันเป็นบ้าอะไรของมันอีก
“มึงโกรธกูเรื่องเมื่อกลางวันหรอ” ผมตัดสินใจพูดออกไปทั้งๆที่ในอกก็ยังรู้สึกน้อยใจกับสิ่งที่มันได้ทำ  แต่ผมก็อยากเป็นฝ่ายง้อมันก่อนเพราะไม่อยากให้เรื่องมันปานปลาย
“.....................” มันนอนนิ่งเงียบหันหลังให้
“พี..” ผมเรียกมันอีกครั้ง
“จะนอน” มันพูดแค่นั้นทำให้ผมชะงัก  ผมนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นสักพักเพราะตัวแข็งจนไม่กล้าล้มตัวลงนอน  ผมน้อยใจมันมากๆเลยจนไม่รู้จะทำยังไง  ผมปิดไฟหัวเตียงก่อนที่จะนอนลงโดยต่างคนต่างนอนหันหลังให้กัน  


.................
.................


“โหหหหห..” สลิ่มส่งเสียงทันทีเมื่อเห็นคนเต็มวัด
“ไมคนเยอะจัง” ผมถามพี่เมตร  วันนี้ตอนเช้าผมลุกอาบน้ำก่อนพี่พี  พอมันเห็นว่าผมตื่นแล้วมันก็ตื่นแล้วลุกไปอาบน้ำแต่ต่างคนก็ต่างไม่พูดอะไร  ผมเองก็งอนและน้อยใจอยู่อีกอย่างผมก็ง้อมันไปแล้วแต่ในเมื่อเป็นอย่างนี้ผมก็จะไม่ง้อแล้ว  ส่วนไอ้พี่พีรายนี้จะง้อใครเป็นกัน  ตอนเช้าผมเดินทางมาวัดพร้อมกับพี่เมตรคือรถของแม่พี่เมตรนั่นแหละ  แต่คนอื่นๆขึ้นรถตู้ตามมาอีกคัน
“อุปสมบทหมู่น่ะ ญาติก็เลยเยอะเป็นธรรมดา” พี่เมตรบอก
“อ่าว” ผมมองหน้าพี่เมตรงงๆ  เวลาบวชก็บวชทีละองค์ไม่ใช่ไง
“บวชวัดป่า ส่วนมากก็อุปสมบททีละหลายรูปแบบนี้แหละ มันไม่ยุ่งยาก ไม่มีพิธีรีตองไรมาก ปลงผมวันนี้พรุ่งนี้นาคก็เข้าพิธีบวช” พี่เมตรบอก
“เอ่อ เมตร” สลิ่มสะกิดแขนพี่เมตรใหญ่แต่ตายังมองอยู่ที่ร้านอาหารมากหน้าหลายตาตรงหน้า
“หื้มมม” พี่เมตรขานตอบ
“ทำไม..ร้านมันเยอะจังอ่ะ” สลิ่มพูด
“หึ..” พี่เมตรหัวเราะทำเอาสลิ่มหันมาค้อน
“ไปขนของก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยมากิน” พี่เมตรบอก
“แสดงว่ากูกินได้” สลิ่มพูดเป็นเชิงถาม
“เออ” พี่เมตรตอบ
“ฟรีด้วย” พี่เมตรพูดบอกอีก
“ฟรี!” สลิ่มกระแทกเสียงพูดตาวาว
“เออ หึ” พี่เมตรตอบยิ้มๆ
“ทำไมฟรีล่ะ” ผมถามเพราะสงสัย
“ก็โรงทานไง พวกญาติโยมที่เป็นญาติของผ้าขาวที่จะบวชเค้าก็มาช่วยๆกัน เหมือนทำบุญนั่นแหละ..กินฟรี มึงอยากกินอะไรก็กินได้เลย เพราะกว่าพระจะสวดอะไรเสร็จ กว่าพระจะฉันท์อาหารเสร็จกูว่ามึงก็คงหิวตายก่อน ส่วนไอ้คนที่ทนไม่ไหวก็น่าจะเป็นไอ้ตัวที่อันเลิทอยู่นี่” พี่เมตรพูดแล้วมองไปที่สลิ่มที่ยังไม่หันมาสนใจพี่เมตรเลย
“งั้นขนของเหอะ” ผมบอก  พี่เมตรพยักหน้าแล้วเปิดท้ายรถเพื่อเอาของท้ายรถ  ผมกับพี่เมตรและสลิ่มขนของไปที่โรงทาน  พอจัดการอะไรเสร็จแม่พี่เมตรกับญาติและแฟนของพี่โมท ชื่อเบนรึไงนี่แหละเท่าที่จำได้ก็ช่วยจัดการอาหารเพื่อเตรียมถวายพระด้วย  หลังจากเสร็จผมก็โดนสลิ่มลากให้มาหาอะไรกินที่ซุ้มอาหาร
“นี่ก็น่ากิน” สลิ่มพูดแล้วชี้ไปที่ขนมเบื้อง
“นี่ก็น่ากิน” ยังไม่ทันพูดจบดีมันก็ลากผมไปอีกซุ้มนึงแล้ว
“ถ้าเราขอเยอะๆมันจะน่าเกลียดไหม” สลิ่มหันมาขอความคิดเห็น
“อาจจะ” ผมพูด
“ไม่หรอกมั้ง” มันพูดเข้าข้างตัวเองอีก  
“หยิบได้เลยค่ะ” ผู้หญิงที่ยืนเตรียมขนมครกอยู่พูดบอกสลิ่ม  สลิ่มยิ้มแล้วหยิบห่อใบตองที่ใส่ขนมครกมา
“ขอบคุณครับ” สลิ่มบอกแล้วยื่นมาให้ผมถือ
“พี่ทัวร์ถือสิ เดี๋ยวเค้าหาว่าสลิ่มเอาเยอะ” สลิ่มพูด  ผมเลยต้องรับมาถือไว้  แล้วสลิ่มก็วิ่งไปได้ข้าวเหนียวมะม่วงกับขนมเบื้อง  แล้วก็ผัดไทยมาให้ผมช่วยถืออีก
“พอก่อนไหม” สลิ่มพูดเหมือนขอความคิดเห็นจากผม
“น่าจะ” ผมยิ้มตอบ
“หาที่นั่งกันเหอะ คนเยอะจัง” สลิ่มบ่นแล้วเดินนำผมไปหาที่นั่ง  ผมนั่งกินอาหารกับสลิ่มไปเรื่อยจนพวกไอ้พี่พีมาถึง  พอพวกมันมาจากปกติคนที่เยอะอยู่แล้วก็ต้องเบียดเสียดกันเข้าไปอีก  แต่ก็นะ..มันไม่ได้ทำให้พวกมันหยุดแดกกันได้เลย  พวกมันกินกันได้ตลอดจนผมแทบสงสารโรงทาน  พี่เมตรกับมิ้วค์เดินมาหาพวกผมเป็นระยะเหมือนมาดูว่าพวกผมยังคงอยู่สบายดีไหม  ระหว่างที่พระสวดพวกผมก็ยังไม่หยุดกินกันอยู่ดี กร๊าก จนเข้าช่วงบ่ายที่จะต้องปลงผมนาคนี่แหละ  ไม่ได้จะพูดว่าความวุ่นวายน้อยลง  แต่ความวุ่นวายเพิ่มมากขึ้นต่างหาก  เพราะตากล้องคือทั้งน้องเขต น้องเวและพี่โปรต่างก็เมามันกับการถ่ายรูป  ส่วนไอ้พวกที่อยากมีส่วนร่วมในรูปนี่ก็วุ่นวายกับกิจกรรมทุกสิ่งอย่าง  ทุกคนทำให้ผมยิ้มและหัวเราะได้จนผมลืมไปเลยว่ากำลังโกรธเคืองอยู่กับไอ้พี่พี
“พี่นาคคึ” สลิ่มเรียกพี่โมทที่ปลงผมเสร็จ
“หึหึ” แล้วมันก็นั่งหัวเราะคนเดียว
“อะไรของมึงพี่นาคคึเนี่ย” ไอ้น้องวิทย์ถาม
“นาค..ทำไมไม่เขียนเป็นกอไก่ ทำไมต้องใช้คอควายวะกูอยากรู้อ่ะ..พอมีคอควายเลยทำให้กูนึกถึงว่าจะต้องออกเสียงเหมือนภาษาอังกฤษรึเปล่าไรงี้อ่ะ..จากนาคเฉยๆก็ต้องเป็น นาค คึ ด้วยดิวะ” สลิ่มพูดหน้าตาจริงจัง
“ไอ้เหี้ย คิดได้” น้องวิทย์ด่า
“งั้นบวช ไม่ต้องออกเสียง บวชฉึ ไง” พี่เมตรพูด
“อันนี้ผมก็สงสัยอยู่” สลิ่มพยักหน้าตอบเหมือนเห็นด้วยกับพี่เมตรอีก
“นาคไม่ต้องห่วงนะ แฟนนาคนี่กูจะดูแลเป็นอย่างดีเลย” เพื่อนพี่โมทพูดบอกทำเอาพี่โมทหันสายตาค้อนหน่อยๆ   หลังจากเสร็จพิธีผมก็ถ่ายรูปกันต่อ  พี่เมตรบอกให้พวกผมกลับกันก่อนเพราะว่าต้องมีพิธีอะไรอีกก็ไม่ทราบและต้องอยู่ถึงเย็น  พวกผมเลยต้องรีบกลับเพราะคนเยอะมันไม่ค่อยมีที่นั่งด้วย  ผมเดินทางกลับโรงแรมโดยนั่งรถตู้กลับคันเดียวกับสลิ่ม  ถ้ากลับคันเดียวกับพวกพี่พีคงได้อึมครึมเป็นแน่
“พวกพี่เค้าจะไปกินเหล้ากันที่หาดอ่ะ พี่ทัวร์ไปด้วยกันไหม” สลิ่มถาม
“ไม่อ่ะ ไปเถอะ” ผมบอก
“ไมล่ะ” น้องวิทย์ถาม
“เบื่อมึงอ่ะ” ผมตอบปัด
“โด่ ตัวเองไม่น่าเบื่อเลย” ไอ้วิทย์พูดย้อน
“อ่าว ทัวร์ไม่ไปด้วยกันหรอ” พี่ดิวตะโกนถามเมื่อเห็นผมจะเดินขึ้นเข้าไปในตัวโรงแรม
“ไม่อ่ะ” ผมส่ายหัวตอบ  เหลือบหันไปเห็นไอ้พี่พีมันก็ยืนจ้องอยู่ด้วย  ผมขึ้นห้องมานอนต่อและคงเพราะว่าวันนี้ตื่นเช้าและผมเพลียที่จากงานที่วัดผมก็เลยฟังเพลงแล้วหลับสนิทไปเลยตื่นมาอีกทีเพราะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องนี่แหละ


ก๊อก ๆ  ๆ


“หื้มมม” ผมเดินไปเปิดประตูแล้วขานรับสลิ่มที่ยืนยิ้มอยู่หน้าห้อง
“หลับหรอ” สลิ่มพูด
“อื้ม” ผมตอบแล้วลูบหน้าลูบตาตัวเอง
“นี่เย็นมากละนะ จะหกโมงอยู่แล้ว..ไปว่ายน้ำกันไหม” สลิ่มพูด
“ว่ายน้ำ” ผมพูด
“อื้อ ไปไหม..พี่ทัวร์เอากางเกงว่ายน้ำมารึเปล่าอ่ะ” สลิ่มถามอีก
“เอามา” ผมตอบ
“งั้นไปกัน ทุกคนอยู่ที่สระว่ายน้ำหมดละ” สลิ่มบอก
“พี่เมตรกลับมาแล้วหรอ” ผมถาม
“กลับมาตั้งนานแล้ว” สลิ่มตอบ
“งั้นเดี๋ยวแป๊บนึงนะ เข้ามาก่อนสิ” ผมบอกแล้วเดินนำเข้าห้องมา  สลิ่มเดินตามมานั่งที่เตียงแล้วนอนรอผม  ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำแล้วใส่กางเกงว่ายน้ำเตรียมพร้อมเลย  ผมใส่ชุดคลุมออกมาด้วยแล้วหยิบของที่สำคัญใส่กระเป๋าเพราะจะเอาลงไปด้วย
“โห เปลี่ยนเลยหรอ” สลิ่มพูด
“อือดิ” ผมพยักหน้าตอบ
“งั้นเปลี่ยนด้วย แป๊บนะ..หลิ่มไปเปลี่ยนก่อน” สลิ่มพูดแล้ววิ่งออกจากห้องผมไปทันที  ผมนั่งทาครีมกันแดดรอสลิ่มไม่นานมันก็วิ่งกลับมาที่ห้องผมทันที  ผมกับสลิ่มลงมาที่สระว่ายน้ำของโรงแรมผมก็เจอพวกเปรตวงเหล้าทั้งหลายมันย้ายมานั่งอยู่ข้างสระว่ายน้ำแล้วเรียบร้อย  แต่ก็ไม่ครบองค์ประชุมเท่าไหร่นัก  เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังนั่งจิบเบียร์เบาๆอยู่ที่ริมสระว่ายน้ำนี่
“น่ากินจัง” ผมทักอาหารที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าพี่เมตร
“ไง..ตื่นแล้วหรอ” พี่เมตรหันมาทักผม
“พี่เมตรอ่ะ” >< ผมนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆพี่เมตรแล้วกอดแขนซบไหล่พี่เมตรอย่างหลงใหลกับกล้ามและหุ่นของพี่เมตรที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ผมก็ยังคงชอบหุ่นนี้อยู่ดีอ่ะ
“ว่ายน้ำกัน” ผมชวนแล้วเอามือลูบตรงหน้าท้องพี่เมตรที่ไม่ได้ใส่อะไรปิดบัง  เพราะตอนนี้พี่เมตรใส่กางเกงว่ายน้ำอยู่แล้วเรียบร้อย
“ไปชวนผัวมึงดิ” พี่เมตรพูดเสียงไม่ได้ดังอะไร  แต่ทำให้ผมต้องหันไปมองไอ้พี่พีที่นั่งอยู่หัวโต๊ะของอีกฝั่ง
“งอน ไม่ง้อแล้ว” ผมพูดหน้างอแต่ก็ยังกอดพี่เมตรอยู่
“แล้วอีชะนีพวกนั้นมาทำไมน่ะ” ผมพูดจิกกัดไปที่ชะนีญาติพี่เมตรที่นั่งอยู่ตอนนี้ด้วย
“ญาติกูอยู่อีกจังหวัด แล้วเรียนอยู่กรุงเทพไม่ค่อยได้กลับภูเก็ตบ่อยๆ เค้าก็อยากพาเพื่อนมาเที่ยวบ้างสิ” พี่เมตรบอก
“แล้วทำไมต้องมาที่นี่ด้วยเล่า” ผมพูด
“อันนี้ก็ต้องอยู่ที่คนชวนแล้วล่ะนะ” พี่เมตรบอก
“ผู้ชายก็เหมือนกันทุกราย” ผมหยิกแขนพี่เมตรด้วยความหมันไส้แล้วลุกขึ้นเดินไปหาพวกสลิ่มที่อยู่กันริมสระว่ายน้ำ
“ไม่ยักรู้ว่าพี่ดิวก็แอบซ่อนรูปนะเนี้ย” ผมแซวหุ่นพี่ดิว  พี่ดิวยิ้มเขินๆ
“มึงว่ายน้ำเป็นด้วยหรอ” ผมแกล้งไอ้น้องวิทย์ก่อนบ้าง
“ผมไม่เหมือนเจ๊หรอก” มันย้อน
“อ๊ะ..แน่นอน คนสวย ทำอะไรก็ดูดี” ผมยักไหล่พูดแบบไม่แคร์อะไรแล้วมองน้องเวที่กำลังขึ้นจากสระ  หุ่นไอ้น้องเวก็เรียกเลือดผมซะไม่มีอ่ะ >)<
“ที่รักขึ้นแล้วหรอ” วิทย์ทัก
“เออ ตัวจะเปื่อยละห่า..หิวน้ำด้วย” น้องเวพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะพี่เมตร
“สลิ่มถอดชุดออกสิ” ผมพูดแล้วจะถอดชุดคลุมของสลิ่มออก  สลิ่มรีบเอามือมาดึงปิดไว้เหมือนเดิมอย่างเขินๆ  หน้าก็เริ่มแดง
“หึ” ผมหัวเราะแล้วลุกขึ้นตามสลิ่มที่เดินหนีผมเดินกลับไปที่โต๊ะ  ผมพยายามจะดึงชุดคลุมของสลิ่มออกอีกแต่สลิ่มก็ยิ้มเขินๆปิดไว้อีก
“พี่ทัวร์อย่าเพิ่งดิ้..มาดูอะไรสลิ่มเล่า” สลิ่มพูด
“ก็อยากเห็นอ่า” ผมพูดเพราะอยากเห็นหุ่นสลิ่มทั้งตัวจริงๆ
“เขิน” สลิ่มทำคอหดแล้วยิ้มอย่างทะลึ่งตึงตังทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้  สุดท้ายแล้วสลิ่มก็ถอดชุดคลุมออกจนได้  ผมมองสลิ่มหัวจรดเท้าทำเอาเจ้าตัวหน้าแดง
“สลิ่มสักตรงนี้ด้วยหรอ” ผมตื่นเต้นทันทีเมื่อเห็นรอยสักตรงต้นขาสลิ่มที่เลยขอบกางเกงว่ายน้ำมาเพียงนิดเดียวเอง
“พี่ทัวร์อย่าดูดิ้..มันใกล้” สลิ่มพูดเสียงสูงด้วยความตกใจเมื่อผมก้มลงดู  ไอ้ที่มันใกล้นี่มันคงหมายถึงช้างน้อยของมันนั่นแหละครับ  ผมหัวเราะท้องคับท้องแข็งเพราะสลิ่มมันดันเอามือไปกุมน้องชายตัวเองไว้ทั้งสองมือ
“ไอ้หลิ่มมึงสักตรงนี้ด้วยหรอวะ” น้องเวพูดด้วยความสนใจแล้วลุกมาดูทันที
“อ่ะ..เออ” สลิ่มตอบตะกุกตะกักแล้วทำท่าเหมือนจะเดินหนี
“ดูไรกันวะ” ไอ้น้องวิทย์และน้องเขตขึ้นจากสระว่ายน้ำและเริ่มมาสนใจสลิ่มที่ยืนเก้ๆกังๆเขินทุกคนอยู่
“หึ..” อยู่ๆน้องเวก็หัวเราะออกมาแล้วมองหน้าสลิ่มอย่างเจ้าเล่ห์
“ห่า..หุบปากไปเลย” สลิ่มพูดว่าน้องเวหน้าแดงทั้งๆที่น้องเวยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
“หลบๆ จะว่ายน้ำ” สลิ่มพูดแล้วแทรกทุกคนลงสระว่ายน้ำไป  ผมเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆพี่เมตรเหมือนเดิม
“เฮีย” น้องเวเรียก
“ฮึ..” พี่เมตรหันไปมองหน้าน้องเวอย่างสงสัย
“ที่ขามันสักว่าไรอ่ะ” น้องเวถาม
“เออใช่ๆ..สักว่าไรหรอ” ผมถามเพราะอ่านไม่ออก
“อืม เห็นมันบอกว่า..กีตาร์รึไงนี่แหละ” พี่เมตรตอบ
“หึ..” น้องเวอมยิ้มมองหน้าพี่เมตรกวนๆ
“ไรวะ” พี่เมตรถาม
“เฮียไม่รู้หรอว่ามันสักว่าอะไร” น้องเวถามอีก
“ก็ตอนที่กูถามมันบอกว่าแปลว่ากีตาร์อ่ะ..แล้วกูจะตรัสรู้ไหมล่ะ อ่านไม่ออกนี่หว่า” พี่เมตรพูด
“หึหึ” น้องเวหัวเราะอีก
“ไรอ่ะ พี่อยากรู้” ผมเริ่มสนใจขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสีหน้าน้องเวที่ดูเจ้าเล่ห์เหลือเกิน
“มันไม่ได้สักว่ากีตาร์สักหน่อย” น้องเวบอก
“อ่าว” พี่เมตรมองหน้าน้องเวงงๆ
“เฮียนี่..อื้มฮื้ม เชื่อมันง่ายไปไหม” น้องเวพูด
“มันสักว่าไรหรอ” น้องวิทย์ที่ยืนฟังอยู่นานถามขึ้น
“แล้วมึงรู้ได้ไง” พี่เมตรถามกลับ
“ก็ผมอ่านออก” น้องเวตอบ
“ห่า งั้นมันสักว่าไรวะ” พี่เมตรพูด
“หึหึ” น้องเวยิ้มกริ่มอีก
“เฮียอยากรู้จริงอ่ะ” น้องเวถาม
“เออดิวะ” พี่เมตรตอบทันที
“อยากรู้คนเดียวหรืออยากบอกทุกคนตรงนี้เลย” น้องเวถามอีก
“คนเดียว” พี่เมตรตอบเสียงดังฟังชัด
“อ่าว” พวกผมประสานเสียงพร้อมกัน
“เมียกู กูก็อยากรู้ของกูคนเดียวสิ” พี่เมตรพูดแล้วลุกขึ้นเรียกให้น้องเวเดินตามไป  ผมเห็นทั้งสองคนไปกระซิบกระซาบกันอยู่สักพักพี่เมตรมันเดินยิ้มหน้าบานไปหาสลิ่มที่สระว่ายน้ำทันที  แล้วอยู่ๆพี่เมตรมันพูดบอกอะไรสลิ่มก็ไม่ทราบทำเอาสลิ่มเขินหน้าแดงว่ายน้ำหนีพี่เมตรไปเลย
“เกลียดจริง” ผมพูดว่าเพราะอิจฉาทั้งสองคน  เขินกันได้เขินกันดี..ห่า  ว่าแล้วก็เลยหันกลับไปมองผัวตัวเอง  มันนั่งจิบเบียร์เป็นระยะๆ  พอมันเหลือบหันมามองผมผมก็หันกลับ  ในเมื่อมันโกรธผมโดยเป็นเรื่องที่ผมได้ง้อแล้วผมเองก็ไม่ควรที่จะทำอะไรที่มันมากไปกว่านี่  ถึงผมจะง้อมันยังไงเรื่องที่ผมโกรธมันและน้อยใจมันยังไงมันก็ยังฝังใจผมอยู่  ผมไม่รู้ว่ากับอีเรื่องแค่นี้มันจะโกรธผมทำไมทั้งๆที่มันเป็นสิทธิ์ที่คนเป็นแฟนกันเค้ามีสิทธิ์ทำได้  ถ้านานๆไปมันทำอะไรมากกว่านี่แล้วผมจะอดทนได้เท่าไหร่  ในเมื่อมันไม่อยากให้ผมโวยวายผมก็จะไม่โวยวาย  ในเมื่อผมยังคงเสียใจอยู่ น้อยใจอยู่มันก็คงต้องเป็นอย่างนี้ต่อไปถ้ามันไม่คิดจะมาง้อผมเลย
“พี่ทัวร์..ว่ายน้ำแข่งกันเหอะ” น้องเขตชวนแล้วเดินนำผมลงสระว่ายน้ำไป  ผมถอดชุดคลุมออกแล้วรีบตามไปติดๆ  ผม สลิ่ม เขต วิทย์ เวและก็พี่ดิวเล่นน้ำกัน แข่งว่ายน้ำแล้วก็ดำหาเหรียญกันอย่างสนุกสนานและตัวแทบเปื่อยแต่พอพระอาทิตย์ตกและฟ้ามืดมันก็ยิ่งอยากว่ายน้ำต่อเพราะมันได้อารมณ์มากกว่าว่ายตอนกลางวันจริงๆ
“ขึ้นมากินข้าวได้แล้ว” พี่เมตรเดินมาตามพวกผมที่ไม่ยอมขึ้นจากสระสักที
“ไปกินร้านเดิมกันไหมพี่ทัวร์ อร่อยดีอ่ะ” สลิ่มหันมาชวน
“เลี้ยงไหมล่ะ” ผมย้อน
“......................” สลิ่มคิดนิดหน่อย
“เลี้ยงก็ด๊ะ” สลิ่มพูด
“แต่เลี้ยงแค่พี่นะ คนอื่นไม่เลี้ยง” สลิ่มพูดดักทุกคนก่อน
“ทำไมมึงเลี้ยงแค่พี่ทัวร์วะ คิดไรป่ะเนี่ย” น้องเขตแซว
“ก็พี่ทัวร์เลี้ยงกูบ่อย” สลิ่มพูด
“กูก็เลี้ยงมึงออกบ่อย” น้องเขตบอก
“ไอ้ลูกชิ้นกับน้ำแข็งไสอะนะ กูไม่เคยนับ ห่า” สลิ่มพูดขำๆ
“โด่ ไอ้แสรด” น้องเขตว่าเขินๆ
“ไปชวนมันไปกินข้าวไป แดกแต่เหล้า” พี่เมตรพูด
“ไม่อ่ะ” ผมตอบเสียงนิ่ง
“ไม่ดีกันสักทีวะ พวกกูก็อึดอัด” พี่เมตรพูด
“ทัวร์ง้อมันแล้วนะ มันก็ไม่ยอมคุยกับทัวร์ เหวี่ยงใส่อีก” ผมพูดบอก
“เป็นเหี้ยไรของมัน อารมณ์แม่งยิ่งกว่าผู้หญิงตอนผัวไปมีเมียน้อยอ่ะ” พี่เมตรวิเคราะห์
“ทัวร์เหนื่อยมากอ่ะ” ผมพูดบอกแต่ไม่ได้เงยหน้ามองพี่เมตร
“ทัวร์เสียใจ ที่มันทำเหมือนทัวร์ไม่ใช่แฟนมัน” ผมพูดเสียงเริ่มสั่นขึ้นมาอีก  ก่อนที่พี่เมตรจะพูดอะไรไปมากกว่านั้น  ผมเดินหนีเพราะกลัวว่าน้ำตาตัวเองจะไหล  ผมเดินไปหยิบชุดคลุมมาใส่
“เดี๋ยวทัวร์ลงมานะ” ผมหันไปบอกพี่เมตรแล้วหยิบกระเป๋าเดินขึ้นห้องมาก่อน  ผมขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วกดโทรหาพี่เมตรก่อน  พอรู้ว่าพี่เมตรยังอยู่ในห้องผมก็เลยเดินไปหาพี่เมตร  นั่งรอทั้งสองคนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จถึงลงมาข้างล่างพร้อมกัน
“กูไปกินข้าวก่อนนะ มีใครจะไปด้วยไหม” พี่เมตรถามพวกที่นั่งกินเหล้ากันอยู่  
“ไอ้พี ไปป่าว” พี่เมตรหันไปถามพี่พี  ผมเหลือบไปมองมันก็ส่ายหัวตอบให้
“ฟ้าไปด้วยได้ไหมเมตร” ผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น
“ฟ้าอย่าเพิ่งไปเลย เดี๋ยวโปรพาไปกินนะ” พี่โปรพูดตาเยิ้มได้อีก  ผมได้แต่ยืนนิ่งไม่เพราะรู้สึกไม่ชอบใจอีชะนีพวกนี้มากขึ้น
“แต่ฟ้าหิวแล้ว” ผู้หญิงคนชื่อฟ้าบอก
“นั่งกับพวกโปรนี่แหละ เดี๋ยวโปรพาไปกินพร้อมกันนะ” พี่โปรพูดคำว่า “พวกโปร” ทำให้รู้สึกเหมือนรวมไอ้พี่พีไปด้วย  แล้วยิ่งไอ้พี่พีมันนั่งนิ่งแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกแย่ไปใหญ่
“เบาๆหน่อยก็ดีมั้งไอ้โปร” พี่เมตรแซวทำหน้าตาเหมือนมีเล่ห์นัยให้พี่โปร  ทำให้พี่โปรทำปากด่าพี่เมตรว่า “เหี้ย”
“ไปเหอะพี่เมตร” ผมบอกแล้วเดินนำออกมา ผม พี่เมตร สลิ่ม เขต วิทย์ เว พี่ดิวกับพี่เย็นมากินข้าวด้วยกัน  พวกเรากินกันไปคุยกันไป  อาหารอร่อยมาก  ลมก็เย็นเลยสั่งเบียร์มากินกันเบาๆจนผ่านไปเกือบชั่วโมงสองชั่วโมงถึงเรียกคิดเงินแล้วกลับโรงแรมกัน
“พี่เมตร..” ผมเรียกก่อนถึงห้อง
“หื้ม” พี่เมตรขานตอบ
“ทัวร์นอนด้วยได้ไหม” ผมถาม  พี่เมตรกับสลิ่มมองหน้าผมเหมือนอ่านผมออก
“ทัวร์ไม่อยากนอนคนเดียวอ่ะ” ผมพูด
“เหมือนทัวร์ต้องนอนรอให้มันกลับขึ้นมาบนห้อง” ผมยิ้มบอก
“.....................” พี่เมตรกับสลิ่มยืนเงียบ
“กูไปตามมันให้ไหม ไม่ใช่เพราะกูไม่อยากให้มึงนอนกับกูหรอกนะ..แต่มึงควรคุยกันได้แล้ว” พี่เมตรบอก
“ทัวร์ไม่อยากคุย ทัวร์กลัวมันโกรธทัวร์มากกว่าเดิม..ทัวร์กลัวมันจะหาว่าทัวร์หาเรื่องมันอีก” ผมพูดบอก
“ทัวร์..มึงต้องเข้าใจ” พี่เมตรพยายามจะอธิบาย
“ทัวร์เข้าใจ ทัวร์ถึงต้องทำแบบนี้ไง” ผมบอกก่อน
“มันไม่ได้โกรธมึงขนาดนั้นหรอกทัวร์ มันก็เป็นคนแบบนี้แหละ มึงง้อมันอีกหน่อยมันก็หายโกรธมึงแล้ว” พี่เมตรพูด
“ทัวร์ไม่อยากง้อแล้ว” ผมบอกน้ำตาคลอ
“เออๆตามใจ” พี่เมตรตัดบททันทีเมื่อเห็นน้ำตาผม
“ช่างมันเหอะ ทัวร์ไม่นอนแล้ว” ผมพูดอยู่ดีๆก็รู้สึกน้อยใจพี่เมตรขึ้นมาอีกคนที่ไม่เข้าใจผมตั้งแต่แรก
“จะนอนไหม” พี่เมตรถามแล้วดึงแขนผมไว้ก่อนที่ผมจะเดินหนี
“ทัวร์จะเปิดห้องใหม่” ผมบอก
“ทัวร์..อย่าทำตัวเป็นเด็กน่า” พี่เมตรบอก
“ทัวร์พยายามแล้วนะพี่เมตร ทัวร์แค่แยกห้องเอง มันอารมณ์ดีเมื่อไหร่ค่อยคุยกันก็เท่านั้นเอง” ผมบอก
“หรือถ้ามันยังเป็นอย่างนี้อยู่..ทัวร์ก็ไม่รู้จะว่ายังไง ทัวร์บังคับมันไม่ได้เลย ในเมื่อทำไม่ได้ ก็ไม่อยากให้ต้องทะเลาะกันอีก” ผมบอก
“แล้วนี่ไม่เรียกว่าทะเลาะรึไง” พี่เมตรพูด
“เรื่องเล็กแค่นี้มึงตีกันไปใหญ่ขนาดนี้ได้ไงวะ” พี่เมตรบ่นอีก
“ทัวร์ก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้สักหน่อย ทัวร์ก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันอ่ะ อึก..อยู่ๆมันก็เป็นขึ้นมาเอง ทัวร์ไม่รู้” ผมร้องบอก พี่เมตรถอนหายใจแล้วลูบหัวผมเหมือนปลอบ
“ไปเก็บของไป หรือว่าจะไปติดต่อห้องก่อน” พี่เมตรถาม
“ติดต่อห้อง” ผมพูดเสียงเครือ
“หลิมเข้าห้องไป เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อนทัวร์มัน” พี่เมตรยื่นกุญแจให้สลิ่มแล้วพี่เมตรก็ไปเป็นเพื่อนผมที่ล็อบบี้  ผมติดต่อห้องพักเปิดรายวันก่อนตามที่พี่เมตรบังคับ  เพราะตอนแรกผมจะเปิดตามวันที่จะกลับเลยแต่พี่เมตรไม่ยอม  พอติดต่อห้องพักเสร็จผมก็เก็บของๆผมไปไว้ที่ห้องใหม่แต่ก็จัดของไอ้พี่พีให้เรียบร้อยเพราะเดี๋ยวมันงงของๆมัน  เพราะเวลามันต้องการใช้อะไรก็ต้องมีผมคอยบอกตลอด  ผมเอากุญแจห้องเก่าไปฝากไปตรงพี่เมตรเพื่อที่จะให้พี่เมตรเอาให้พี่พีมันหลังจากนั้นผมก็กลับห้องของผมคนเดียว

...................>>>><<<<....................

[TOTO_951]

จอง
------------
โอ้ยเครียด...
ปล.ปลายพู่ไม่ทันเค้าหรอก ฮ่าๆ

[ปลายพู่]

จองด้วยคน เกือบจะจิ้มตูดทะลุแล้วเชียว 555555555

----------------------
Edit

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อยากรู้จัง พีจะโกรธจนขอเลิกเปล่าน้อ โอ้ย ลุ้น แต่ก็นะ ไม่รู้ดิ ถ้าเค้าเป็นทัวร์ เค้าก็น้อยใจนะ บางเรื่อง มันก็ร้าวในความรู้สึก
หรือพีจะโกรธที่ทัวร์อะไรๆก็พี่เมตรตลอด

[knightofbabylon]

สงสัยจริงจัง พีมันโกรธอะไรทัวร์กับเมตร
หรือลึกๆพีก็คิดมากเรื่องทัวร์กับเมตรที่ผ่านมาแล้วอยู่?
(อันนี้เดามั่วซั่วด้วยความเบลอ..)
คงไม่เลิกหรอกใช่มั้ยคู่นี้ 

อยากจะรู้ชัดๆอีกรอบได้มั้ยเนี่ย รอยสักอิหนูหลิม ขอคำแปลที่รู้ชัดๆจะได้กรี๊ดดังๆ  


 

[WhatLoveIs]

ขอบคุณที่มาต่อจ้า
แต่ว่าค้างมากเลยอ่ะ เบบี้ -*-

อากาศก็หนาวเจอสถานการณ์ทัวร์พีเข้าไปหนาวใจยิ่งกว่าเดิมอีก เฮ้อ


อ่านซ้ำรอบที่ 3 มาเพิ่มเพลง

ถ้าหากว่ารักกันมันยากขนาดนี้ ก็จบกันไปจะดีกว่าไหมเธอ อย่าฝืนเลย...
http://www.youtube.com/watch?v=S7Y44KD3Wrk
 

[akaipee]

จิ้ม เบบี้ +1 ด้วย เกือบไปนอนล่ะ

ตกลงไอ้พี่พีมันเป็นอะไรเนี่ย ชักงง ๆๆกะมัน หึง หวง หรืออะไรหว่า มึน

ปลฦอยากรุ้ว่า น้องสลิ่มสักคำว่าอะไรหว่า พี่เมตรถึงได้ย้มหน้าบานขนาดนั้น หุหุหุ

รอตอนต่อไป ไปนอนล่ะ

[ninkara]

  :monkeysad:สงสารทัวร์จังเลย

ทำไมพีนิสัยเสียแบบนี้ :m31:อ๊ากกกกก

[gayraygirl]

อ่านตอนนี้แล้วเหนื่อยใจแทนทัวร์จริงๆ

[pattybluet]

พีทัวร์ มันจะอะไรกันนักหนาว๊า  หวานกันอยู่คืนเดียว นอกนั้นหดหู่จริงจัง  
ปล.หลิ่มต้องแอบสักอะไรๆที่แปลแล้วน่ารักแน่ๆเลย เฮียแกถึงได้ยิ้มแก้มแตกแบบนั้นอ่ะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

 :เฮ้อ:  กูก็ไม่เข้าใจไอ้พีเหมือนกัน อึดอัดว่ะ ทัวร์..หาผัวใหม่เหอะ ไอ้นี่แม่งเฮงซวย


ถ้ารักนี้มันยากลำบากนักก็จบกันไปด้วยดีเถอะ!

[Yunatsu]

 

ไม่มีอะไรจะพูดจิงๆ
 

[Akad3ar]

เฮ้ออออ...

[Smirnoff]

  สงสารทัวร์โว้ยยยยยยยยยย

[yoyo]

ก็ไม่เคยจะเห็นมันเป็นคนดีอะนะไอ้พี่พีนี่ 

ถ้ามีแฟนแล้วทำตัวดีๆไม่ได้ก็ไม่ต้องมี
ทีตอนคบกับชะนีแฟนเก่ายังเทคเค้าดีเลยอะ
สงสารทัวร์  มันไม่ได้รักเอ็งจริงหรอก
เลิกเหอะ  หาคนดีๆมีอีกเยอะ 

[akiko]

สงสารทัวส์อะ  
พี ทำยังงี้หมายความว่าไง
คืนดีกันได้แล้ว

พอเค้าไม่อยู่จะรู้สึกนะพี

[engrish]

โอ๊ย!!!ทำไมยังไม่เคลียร์กันอีกเนี่ยเรื่องแค่นี้ ไอ้พีก็จะอะไรนักหนา ก็เข้าใจทัวร์นะแต่แยกห้องนี่จะทำให้เรื่องมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่าเนี่ย พี่เมตรช่วยหน่อยดิ

[RakorN]

เกิดมาคนเดียว เวลาตายก็ตายคนเดียว ถ้ามีคู่ชีวิตแบบพี สู้บวชฉีไปเลยดีกว่า เพลียมันอ่ะ  ถ้าว่าทัวส์นิสัยผู้หญิง พีนี้ก็วัยทองเลยอ่ะ 
+1 ให้ทัวส์
ปล,สลิ่มสักไรอ่า อยากรู้ด้วยคน 

[love2y]

ทัวร์!!!!! เลิกกับมันไปเลย!!!!!
ขอให้มีคนใหม่มาจีบทัวร์เต๊อะ
อยากรู้ไอ้พี่พีมันจะทำยังไง - -"

[aekporamai2]

 กูก็ไม่เข้าใจไอ้พีเหมือนกัน อึดอัดว่ะ ทัวร์..หาผัวใหม่เหอะ ไอ้นี่แม่งเฮงซวย


ถ้ารักนี้มันยากลำบากนักก็จบกันไปด้วยดีเถอะ!

เห็นด้วยอย่างยิ่ง

[watwong]

โอ๊ย อยการู้ว่าสลิ่มสักว่าไง ต้องประมาณว่า รักเมตร หรือ เจ้าของชื่อเมตรแน่เลย ฮ่าๆๆๆ

เปลี่ยนอารมณ์ เกลียดพีชิบ สันดานแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยน เลวววววววววววว

[Forget..*]

อยากรู้คำแปลของรอยสักสลิ่ม คาใจ 555
พีก็นะ..คงสโลแกนเดิมเลย พูดบ้างดิ มองเป็นอย่างเดียว เหวี่ยงเป็นอย่างเดียวหรอไง
มันไม่ใช่ว่ะพี;(