หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Whatever it is]

พีนี่ใครได้เปนแฟนเครียดตาย 

[กุหลาบเดียวดาย]

เชียร์น้องทัวร์

[both^^]

พีโกรธนานมาก อยากรู้จริงๆ ว่าเรื่องอะไร
หึงเมตรป่ะเนี่ยลึกๆ แล้ว

รอยสักที่ขาสลิ่มทำเมตรหน้าบานเลยนะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ปลื้มแทนพี่เมตร

[peppier]

 

[Fae~For~One]

อยากรู้จัง ว่าสักว่าไรที่ต้นขาอ่ะ   

รำคาญไอ้พี่พีวุ้ย หึงก็บอกว่าหึง ดิวะ

มอง ผญ อื่นต่อหน้าขนาดนั้นนี่ น่าตื้บชิบเป๋ง

[เบบี้]

ตอนที่132  มีรัก..5

~ทัวร์~

“นอน”
“นอนสิ”
“เฮ้อ..ทำไมไม่หลับสักทีวะเนี่ย” ผมลุกขึ้นมานั่งแล้วหยิบนาฬิกามาดู  เวลาปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้วแต่ผมก็ยังนอนไม่หลับอยู่ดี  ผมลุกไปเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์มาดื่มย้อมใจ  กระป๋องแรกผ่านไปก็เริ่มกระป๋องที่สอง สามและสี่ นี่กะกินให้เมาแล้วหลับไปแบบสวยๆเลยดีกว่า  ไม่งั้นคงจะได้นอนทรมานกว่านี่แน่ๆ
“ไปกินข้าวกัน” พี่เมตรบอก  ผมเดินตามพี่เมตรไปที่ห้องอาหาร  วันนี้ผมตื่นแต่เช้าเพราะจะไปวัดพร้อมกับพี่เมตร
“สลิ่มล่ะ” ผมถามเพราะไม่เห็นน้องมันลงมาพร้อมกับพี่เมตรด้วย
“มันไปกินก่อนแล้ว” พี่เมตรบอก  พอผมกับพี่เมตรมาถึงห้องอาหารก็เห็นสลิ่มกับพวกเพื่อนๆนั่งกินอาหารเช้ากันแล้ว
“อ่าวพี่พี มานี่ๆ” น้องเขตกวักมือเรียก  ผมรีบหันหลังกลับไปมองเห็นไอ้พี่พีเดินตามหลังมาด้วย  ผมรีบเดินไปนั่งข้างสลิ่มทันทีเพราะกลัวได้นั่งใกล้พี่พีมัน
“.....................” อยู่ๆทั้งโต๊ะก็เสือกเงียบ
“อึมครึมเชียว” ไอ้น้องเขตแซวแล้วลุกหนีไปตักอาหาร
“พี่ไปด้วย” ผมบอกน้องเขตแล้วลุกตามไป  ผมเดินไปตักข้าวต้ม  ฮอทดอก  สลัดเอามาวางไว้ก่อนแล้วเดินไปรินน้ำส้มมาอีก  ผมว่าของผมเยอะแล้วนะแต่ของสลิ่มกับพวกดิ  เอามาซะไม่กลัวโรงแรมเจ๊งกันเลยทีเดียว
“เดี๋ยวไปถ่ายรูปที่ชายหาดก่อนได้ไหม” สลิ่มถามพี่เมตร
“ไม่ได้ ต้องรีบไปวัด” พี่เมตรบอก
“อ่ะ..อุตส่าห์ตื่นเช้า ไปถ่ายแป๊บเดียว กูขอเวลาสิบนาที” สลิ่มพูดขอ
“ไม่ได้ก็ไม่ได้สิ มาถ่ายตอนเย็นไม่ได้รึไง” พี่เมตรบอกเสียงเข้ม
“ตอนเย็นมันไม่เหมือนตอนเช้านี่หว่า” สลิ่มบอก
“พรุ่งนี้เช้าก็ได้” พี่เมตรพูดอีก
“พรุ่งนี้เช้าตั้งใจว่าจะตื่นสาย” ดูมัน..เอากับมันสิครับ
“..................” พี่เมตรถึงกับเงียบ
“ก็ได้..แต่แค่สิบนาทีนะ” พี่เมตรบอก
“อื้อ” สลิ่มพยักหน้าตอบยิ้มๆ  ผมนั่งกินอาหารตรงหน้าไม่พูดอะไรและก็ไม่ได้มองพี่พีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วย  ผมก็มองไปรอบๆเรื่อยๆแบบตาลอยๆคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย  เหอะๆ  ก็ไม่รู้จะทำยังไงนี่น่า..ในเมื่อมันนั่งอยู่ข้างหน้าขนาดนี้อ่ะ -_- พอกินข้าวเสร็จพี่เมตรก็ชวนให้ผมไปด้วยกันเพราะคงรู้ว่าผมกำลังอึดอัด  
“มึงไม่คิดจะถามหรอ” พี่เมตรพูดขึ้น
“ถามไร” ผมถามกลับแล้วนั่งยองๆลงมองสลิ่มที่กำลังถ่ายรูปอยู่ด้านหน้า
“ก็ถาม..เกี่ยวกับมัน” พี่เมตรพูด
“ไม่รู้ดิ” ผมตอบเพราะรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยขึ้นมากับเรื่องนี้จริงๆ
“หึ..แปลก” พี่เมตรยิ้มแล้วนั่งลงบ้าง
“แล้วมันพูดอะไรรึไง” ผมพูด
“ก็แค่ถามว่า..มึงไปไหน” พี่เมตรบอก
“กูบอกว่ามึงเปิดห้องใหม่ แค่นั้น..จะด่ามันต่อรึก็กระไร เดี๋ยวจะงอนกูขึ้นมาอีก” พี่เมตรเล่า
“มันก็ปกตินิ” ผมยิ้ม..ที่พี่เมตรเล่าก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกไปจากนิสัยมันตรงไหน
“กูถามให้แล้วนะว่าโกรธอะไร มันก็ไม่ตอบ” พี่เมตรบอก
“แล้วทำไมมันลงมากินข้าวเช้าได้ล่ะ” ผมถามเพราะปกติถ้ากินเหล้าดึกขนาดนั้นก็ต้องตื่นสายกว่านี่  ถึงแม้วันนี้จะต้องรวมตัวกันไปวัดก็เหอะแต่รถตู้ที่นัดพวกมันไว้นัดกันไว้ประมาณเก้าโมงเช้า  นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงครึ่งอยู่เลย
“มันจะไปด้วย” พี่เมตรบอก
“แล้วทำไมไม่บอกทัวร์ ทัวร์จะได้ไม่ไป” ผมพูดหน้างอมองหน้าพี่เมตร
“ก็ถ้าบอกมึงก็จะเป็นอย่างนี้ไง มึงก็ดีๆกับมันสักทีเหอะวะ..มันโกรธง่ายหายเร็วจะตาย” พี่เมตรพูด
“หรออออออออออ” ผมทำเสียงใส่พี่เมตร
“แต่ก่อนที่ทัวร์ตามอาละวาดพี่เมตรอ่ะ มันน่าเบื่อมากเลยหรอ” ผมถาม
“มาก” พี่เมตรตอบทันที
“แต่ตอนนี้ทัวร์ก็ไม่ได้ทำถึงขนาดที่เคยทำกับพี่เมตรสักหน่อยทำไมมันต้องหงุดหงิดใส่ทัวร์ขนาดนี้ด้วยล่ะ นี่ขนาดทัวร์ทำแค่นี้มันยังรำคาญทัวร์ขนาดนี้ แล้วถ้านานๆวันเข้าล่ะพี่เมตร” ผมพูด
“ก็ต้องคุยกันให้มากขึ้น ยิ่งมันพูดไม่รู้เรื่องมากเท่าไหร่ มึงต้องเป็นศูนย์กลางจับความบ้าของมันให้อยู่ให้ได้ เพราะไอ้พีมันไม่ค่อยฟังใคร..มึงเป็นแฟนมัน มึงต้องทำให้มันรู้สึกว่ามึงก็เป็นส่วนหนึ่งในตัวมันเหมือนกัน” พี่เมตรบอก
“หึ..พูดนี่เหมือนทำง่ายมาก นี่ขนาดทัวร์ทำเหมือนเป็นแค่ส่วนหนึ่งนะเนี้ย ถ้าทัวร์ทำส่วนมากนี่มันไม่กระทืบทัวร์เลยหรอ” ผมพูด
“อันนี้ไม่แน่ หึหึ” พี่เมตรหัวเราะเยาะอีก
“ไอ้หลิม ไปได้แล้ว” พี่เมตรตะโกน
“แป๊บ” สลิ่มตอบส่งๆ แล้วถ่ายรูปต่อ
“เร็วๆครับ อย่าให้ลุกไปหานะ” พี่เมตรขู่
“แล้วเอาไงต่อ” พี่เมตรหันมาถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน เอาไงก็เอา” ผมตอบส่งๆแล้วลุกขึ้นปัดกางเกงของตัวเอง  พี่เมตรลุกตามแล้วเรียกสลิ่มอีกครั้ง  สลิ่มก็รีบวิ่งกลับมาหาพี่เมตรทันที  ผม พี่เมตรและสลิ่มเดินกลับไปที่ล็อบบี้เพราะไอ้พี่พีกับพวกเพื่อนสลิ่มนั่งรออยู่ที่นั่น  พี่เมตรบอกให้ทุกคนไปด้วยกันเลย  
“ใครนั่งตักใครล่ะเนี่ย” น้องเขตพูดแล้วมองรถเพราะถึงรถจะคันใหญ่แต่มันก็เป็นรถเก๋งอ่ะ  จะยัดผู้ชายเจ็ดคนเข้าไปได้ยังไงหมดถ้าไม่นั่งซ้อนกัน  ผมยืนเก้ๆกังๆเพราะกลัวว่าจะได้นั่งตักกับพี่พีมัน
“ไอ้วิทย์กับไอ้เวนั่งหน้าแล้วกัน” พี่เมตรจัด
“มึงไปนั่งตักไอ้พีไป” พี่เมตรพยักหน้าสั่งผมอีก
“ไม่เอา งั้นทัวร์ตามไปทีหลังก็ได้” ผมบอก
“....................” แล้วอยู่ๆในที่นี้ก็เงียบไป
“กูนั่งตักไอ้เขตก็ได้” สลิ่มบอก
“เออ เราออกจะรักกันๆเนอะ” น้องเขตกอดสลิ่มไปมา
“....................” พี่เมตรนิ่งมองหน้าผม
“อืมๆ ก็ได้” พี่เมตรบอก  น้องเวกับน้องวิทย์ที่ตัวใหญ่กว่าเพื่อนไปขึ้นนั่งด้านหน้า  ส่วนไอ้พี่พีมันเหมือนรู้งานมันเดินไปที่ประตูอีกด้าน  ผมกำลังจะสะกิดให้สลิ่มเข้าไปนั่งก่อนแต่กลับโดนไอ้น้องเขตผลักให้ขึ้นรถ
“ขึ้นเลยพี่ทัวร์” มันบอกซะเสียงดัง  ผมก็กลัวจะเสียฟอร์มก็เลยต้องขึ้นไปนั่งตรงกลาง  กลายเป็นว่าตอนนี้ผมนั่งติดกับไอ้พี่พีไปแล้วง่ะ -0- พอผมขึ้นนั่งเรียบร้อยน้องเขตก็เข้ามานั่งก่อนแล้วสลิ่มก็ขึ้นมานั่งบนตักน้องเขตก่อนที่จะออกเดินทางไปวัดกัน
“...................” ผมนั่งเงียบตัวลีบ  พยายามเอาแขนไม่ให้ไปโดนไอ้พี่พีมันเพราะเดี๋ยวมันจะสปาร์คกัน ฮ่าๆๆ และเนื่องจากในรถเงียบไปหน่อยพี่เมตรเลยกดเปิดเพลงคลื่นวิทยุฟัง
“แม้บางคำฉันบอกไม่บ่อย..เท่าที่ควร” ค่ะ..อีปลวก ไม่มีเพลงอื่นให้เปิดแล้วรึไง  กูฟังจนกูเอียนแล้วเนี้ย  แล้วยังมาเปิดตอนกูอารมณ์แบบนี้อีก  ดูเหมือนไอ้พี่เมตรจะจงใจแกล้งผม  มันหันมายิ้มใส่กระจกหลังให้ผมเลยค้อนมันไปหนึ่งดอก
“อย่ากังวล..หรือหวั่นใจ รักนะคะคนดีของฉัน จะวันไหนก็รักเพียงเธอ” ยัง..ยัง อีบี้ยังคงไม่หยุดร้อง  ผมนั่งหันหน้าหนีไปทางน้องเขตพยายามไม่ให้มันรู้ว่าผมรู้สึกสะเทือนใจกับเนื้อหาเพลงนี้นิดหน่อย  เซ็ง..ถ้าเปิดตอนกูอารมณ์ดีกูจะไม่ว่าเลย
“และจะบอกว่ารักเธอที่สุด ใจดวงนี้ของฉันหยุดที่เธอ” พวกเพื่อนสลิ่มร้องประสานพร้อมกันอย่างสนุกสนานไม่ได้นึกถึงหัวอกกูกันเลยสักคน  ใช้ซี้..คู่กูไม่เหมือนคู่พวกมึงนิ
“รักนะคะคนดีของฉัน โปรดจงมั่นใจ..ทุกๆอย่างที่ฉันทำ ทุกๆคำคือคำว่ารักเธอ” ยัง..มันยังไม่หยุดกันอีก  กลายเป็นว่าพวกมันร้องกันจนจบเพลงนั่นแหละ เซ็งจิต
“น้ำมันจะหมดอีกละ” พี่เมตรบ่นพึมพำแล้วขับเลี้ยวเข้าปั้มน้ำมัน
“เท่าไหร่คะ” เด็กปั้มถามทันทีเมื่อพี่เมตรเลื่อนกระจกรถลง
“เต็ม” พี่เมตรตอบ
“ใครเอาไรไหม” พี่เมตรหันมาถาม
“ไปด้วย” สลิ่มระริกระรี้ทันที
“ไปด้วย” น้องเขตบอกแล้วเปิดประตูรถแล้วลงตามไป  ผมลุ้นอยู่ในใจขอว่าไอ้น้องวิทย์กับน้องเวอย่างลงตามไปนะ  แต่อยู่ๆน้องเวก็บ่นว่า “เมื่อย” ทั้งสองคนเลยเปิดประตูรถแล้วออกไปยืนอยู่นอกรถ  ผมขยับตัวเองให้นั่งห่างไอ้พี่พีมันหน่อยนึงเพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดมากมายนัก  เดี๋ยวมันจะหาเรื่องด่าให้อีก
“จะไปไหน” ผมสะดุ้งเพราะอยู่ๆพี่พีก็พูดขึ้นเหมือนสั่งว่า “นั่งอยู่นี่แหละ”  
“.....................” ผมเงียบแล้วกลับมานั่งเหมือนเดิม  ตอนแรกว่าจะออกไปข้างนอกซะหน่อย  หลังจากนั้นพวกผมก็ต่างคนต่างเงียบจนพี่เมตรซื้อของในซุปเปอร์เสร็จก็มาจ่ายค่าน้ำมันก่อนที่จะเดินทางไปวัดต่อ  พอถึงวัดต่างคนก็ต่างเดิน  ผมไปช่วยพวกแม่ๆที่โรงทาน  ช่วยจัดเตรียมของต่อจนเสร็จก็ออกมานั่งอยู่กับพวกพี่เมตร  พวกพี่โปรและคนอื่นๆมาถึงวัดแล้วเรียบร้อย  ผมนั่งฟังเพลงเล่นเนตบนมือถือไปเรื่อยเปื่อยจนเข้าช่วงพิธีบวช  พิธีบวชดูขลังมากเพราะแม้กระทั่งคนเยอะแยะมากมายแต่วัดกลับเงียบไปสนิท  ไม่มีเสียงแตรวง  ไม่มีเสียงเพลง  ไม่มีเสียงอะไรเลยเพราะไม่มีวงดนตรีอยู่แล้ว  ไม่มีการแห่หรืออะไรอย่างที่พี่เมตรว่า  การบวชเป็นไปอย่างเรียบง่ายและพระสวดได้ไพเราะอย่างที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน
“พี่เมตรๆ” ผมกระซิบด้วยความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา  มือก็ยังพนมมือไหว้อยู่เลย
“ไร” พี่เมตรกระซิบกลับ
“เสียเงินไปเท่าไหร่หรอ บวชเนี่ย” ผมถาม
“ไม่รู้แม่ว่ะ..แต่เท่าที่รู้ก็ไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายอะไรนะ เสียก็แค่ค่าทำอาหารมาถวายพระนี่แหละ” พี่เมตรบอก
“อ๋อ” ผมพยักหน้ารับ
“ไม..มึงจะบวชหรอ” พี่เมตรแซว
“บ้า” ผมว่า  คนอย่างผมเนี้ยนะจะบวช..ไม่เอาง่ะ  ดูพระแต่ละรูปดิ..หน้าดุชะมัด
“แล้วเค้าห้ามตุ๊ดบวชรึเปล่าอ่ะ” ยังสงสัยไม่เลิก
“ที่จริงก็..ห้าม” พี่เมตรบอก
“อ่าว” ผมได้แต่ตอบหน้าเอ๋อใส่  ทำไมต้องห้ามตุ๊ดด้วยอ่ะ..ตุ๊ดผิดตรงไหน -_- เชอะ ! และพิธีก็เริ่มดำเนินต่อไป
“กุฏฐัง” พระรูปที่นำสวดเสียงเพราะมากๆ  แถมยังหล่ออีกด้วยอ่ะ  ม่ายยยยยยยยยย ><
“พระหล่อมากอ่ะ” ผมกระซิบบอก
“พระก็เว้นบ้างเหอะ” พี่เมตรกระซิบว่า
“คัณโฑ” ระหว่างที่พระกล่าวผมก็ได้แต่นั่งฟังอย่างเคลิบเคลิ้ม
“นัตถิ ภันเต” เสียงนาคขานตอบ  ผมเหลือบไปเห็นแม่พี่เมตรนั่งร้องไห้ซะงั้น  ตกใจมากมาย
“แม่พี่เมตรร้องไห้ง่ะ” ผมรีบสะกิดบอก  พี่เมตรหันไปมองอึ้งๆแล้วยิ้มพยักหน้าให้ผมเหมือนกับบอกว่า “ปล่อยแกไปเหอะ” ประมาณนั้น  กว่าจะเสร็จพิธีก็เล่นเอาตะคริวกันไปตามๆกัน  ผมออกมาเดินยืดแข้งยืดขาข้างนอกแล้วนั่งรอจนคนเริ่มทยอยออกมา  พี่ดิว พี่อาร์ม พี่โปรเดินมานั่งกับผม  ไม่นานวรนุชก็เดินตามออกมาด้วย  มันเดินมานั่งแต่ไม่พูดไม่จา
“แตไปไหนวะ” พี่โปรพูดชื่ออีชะนีตัวนี้ขึ้นมาอีกละ
“พี่โปรชอบพี่คนนี้จริงๆหรอ” สลิ่มถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“ไม่สวยหรอวะ โคตรคมอ่ะ” พี่โปรบอก  ที่จริงมันก็สวยอะนะ  ผิวสีน้ำผึ้ง คมๆ
“ก็สวยอ่ะ แต่พี่ไม่กลัวพี่แพรจับได้รึไง” สลิ่มพูด
“ถ้ากลัวมันจะทำหรอ” พี่อาร์มพูดกวน
“สลิ่มบอกพี่แพรให้เอาม๊ะ” สลิ่มพูดอีก
“กวนนะไอ้น้องเวร” พี่โปรล็อกคอสลิ่มไปกอดไว้
“พี่แพรออกจะน่ารัก เทคแคร์ทุกอย่าง..พี่จะเอาอะไรอีก” สลิ่มพูดแต่มันดันมาตรงจุดเกิดเหตุผมดัง “ฉึก”
“กูก็รักแพร โคตรๆรักมึงก็รู้” พี่โปรบอก
“แต่หยุดไม่ได้!” พวกพี่ดิว พี่อาร์ม พี่พีและไอ้พี่แสตมป์ที่ยืนฟังอยู่พูดพร้อมกัน  ผมนั่งเงียบแต่ไม่หันไปมองหน้าพี่พีมัน  พูดออกมาได้ “หยุดไม่ได้” สัตว์..โคตรวรนุชจริงพวกมึงเนี้ย
“เหี้ยเหมือนกันหมด” ผมพูด
“อ่าว” พวกพี่แกประสานเสียงพร้อมกัน
“หรือไม่จริง” ผมพูดยักไหล่แบบไม่สนใจว่าถ้าที่ผมด่าไปแล้วพวกพี่เค้าจะโกรธกัน
“จริง!” กลับกลายเป็นว่าพวกมันดันประสานเสียงตอบด้วยความหนักแน่นอีก T-T
“ไอ้เมตรก็เจ้าชู้เหมือนกันเหอะ มึงไประวังมันเหอะไอ้หลิ่ม” พี่โปรพูดเมื่อเห็นพี่เมตรเดินมา
“อ่าว คุยเรื่องเหี้ยไรเสือกมาโยนขี้ให้กูเนี่ย” พี่เมตรพูดงงๆ
“ตัวพ่อเลย” พี่อาร์มกระแทกเสียง  ทำเอาพวกพี่เค้าหัวเราะกันออกมา
“.....................” สลิ่มเบะปากแสยะแบบไม่กระหยี่อะไรใส่พี่เมตร
“กูมีขึ้นมาแล้วมึงจะหนาว” พี่เมตรพูด
“ก็เอาดิ..กูห้ามเมื่อไหร่” สลิ่มพูด
“โดนนนนนนนนนนนนนนน” พวกพี่ๆกับเพื่อนสลิ่มลากเสียงยาวพร้อมกัน  พี่เมตรยิ้มเขินๆจะเข้าไปกอดสลิ่มแต่สลิ่มผลักออกส่งสายตาค้อนให้หนึ่งดอก
“พวกมึงกลับก่อนเลยก็ได้นะ กูอยู่รอแม่ก่อนน่ะ” พี่เมตรบอก
“เออ แดกเหล้าเหอะ” มันไม่มีคำพูดอื่นกันแล้วรึไงวะ เช้าแดกเหล้าเหอะ เที่ยงแดกเหล้าเหอะ เย็นก็แดกเหล้าเหอะ..ห่า
“งั้นพวกกูกลับกันก่อนนะ” พี่ใหม่บอก
“เออเจอกัน” พี่เมตรพูด
“กูไปกับพี่ๆนะ” สลิ่มหันไปบอกพี่เมตร
“อ่าว ไม่อยู่กับกูอ่ะ” พี่เมตรท้วง
“ง่วงแล้วอ่ะ เมื่อเช้าตื่นเช้า” สลิ่มพูดหน้างอ
“เออๆ อยากไปก็ไป” พี่เมตรบอกส่งๆ  พวกผมเลยพากันยกโขยงมาขึ้นรถตู้กลับโรงแรมและแน่นอนเหมือนเดิมว่าผมนั่งกลับคันเดียวกับพวกสลิ่มอีกนั่นแหละ


...............
...............

[เบบี้]

“.....................” ไม่หรอกเราคงคิดไปเอง  ผมรีบจ้ำเดินจะให้ถึงลิฟต์ไวๆ
“.....................” ง่ะ..ไอ้พี่พีมันเดินตามหลังมาจริงด้วยอ่ะ  ผมหยุดยืนหน้าลิฟต์ตัดสินใจเดินกลับไม่ขึ้นลิฟต์แล้วเดินไปทางห้องอาหารแทน  พอเดินมาตรงนี้ผมหันไปก็เห็นไอ้พี่พีมันเดินตามมาอีก  ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้ามัน
“จะไปไหน เอาสักอย่างได้ไหม” มันพูดเหมือนผมผิดอีก
“จะไปไหนมันก็เรื่องของกูอ่ะ” ผมพูดแล้วหันหน้าหนี
“....................” ผมยืนเป็นปลากัดจ้องหน้ากันจนพนักงานโรงแรมเริ่มสังเกตมอง
“จะขึ้นห้องแล้ว” ผมพูดเสียงเรียบไม่ได้ขึ้นเสียงหรืออะไรเพราะไม่งั้นกลัวว่าจะทะเลาะกันอีก  ผมเดินหนีออกมาไอ้พี่พีก็เดินตามมาอีก
“จะตามมาทำไม” ผมพูด
“แล้วใครบอกให้มึงย้ายห้อง” มันพูดหน้าตาหาเรื่อง
“....................” ผมเงียบแล้วกดลิฟต์
“อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากทะเลาะ..อย่าหาเรื่องได้ไหม” ผมพูดแล้วเดินเข้าลิฟต์มาแล้วกดปิดลิฟต์ทันทีแต่ไอ้พี่พีมันดันเอาตัวมาแทรกไว้ก่อน  สุดท้ายมันก็เข้ามาอยู่ในลิฟต์ด้วยกันกับผมจนได้  ผมกดชั้น 5 เพราะเป็นชั้นห้องเก่าที่ผมเคยพักกับไอ้พี่พีผมกะว่าจะส่งไอ้พี่พีก่อนที่จะขึ้นไปชั้น 7 ที่ห้องของผม  พอถึงชั้น 5 ลิฟต์ก็เปิดออกแต่ไอ้พี่พีก็ยังไม่ยอมออกจากลิฟต์อีก
“ถึงแล้วอ่ะ” ผมพูดบอก
“....................” มันยืนนิ่งเงียบทำท่าทางกวนตีนไม่สนใจคำพูดผมอีก
“ไอ้พี่พี” ผมเรียกมือก็ยังกดเปิดลิฟต์ค้างไว้อยู่
“....................” มันกลอกสายตามามองผม  ทำคอเอียงด้วยความกวนตีนสุดๆไปเลย  ไอ้เชี้ย..นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผัวนะแม่ง
“ถ้ามึงไม่ออกไป กูก็จะลง” ผมบอก
“ทำไมกูต้องเลือก” มันย้อนหน้าตาหาเรื่องอีกแล้วเดินเข้ามากระชากแขนผมให้เดินออกจากลิฟต์ตามมันไปตามแรง
“ปล่อย” ผมพยายามสะบัดแขนแต่ก็ไม่หยุดเลยไม่กล้าสะบัดแรงไปมากกว่านั่นเพราะมันจับตรงข้อศอกผมไว้แรงมากและผมกลัวว่าข้อศอกผมมันจะหักเอาซะก่อนถ้าจะสะบัดแรงไปมากกว่านี้
“อะไรอีกล่ะ” ผมพูด
“อย่ามากวนตีนกูนะ ใครใช้ให้มึงไปเปิดห้องใหม่” มันหันมาพูดตาแทบจะถลนออกมาอยู่ละ
“ก็มึงเอาแต่กินเหล้าๆๆๆ แล้วเป็นบ้าอะไรกูจะรู้ไหมละ” ผมกระแทกเสียงว่ากลับ
“ทัวร์!” มันขึ้นเสียงดังกว่าเดิมทำให้ผมต้องหยุดนิ่ง  แล้วผมก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูออกมาดูก็เห็นเป็นห้องพี่เมตรที่มีสลิ่มกับน้องเขตเปิดออกมาดู  ห้องน้องวิทย์น้องเวก็เปิดออกมาดูอีก  พอน้องมันเห็นว่าผมหันไปเห็นมันก็ยิ้มให้แล้วปิดประตูไป  ผมโดนไอ้พี่พีกระชากเข้าไปในห้อง
“ปล่อยเลย..ไหนบอกไม่ชอบให้โวยวายไง แล้วตัวเองโวยวายทำไม” ผมว่า
“อย่าหาเรื่องกูนะ” มันพูดเสียงเข้มอีก
“อะไรๆก็ว่ากูหาเรื่องๆตลอด กูผิดตลอด” ผมโวยวายไม่เลิกเพราะเหมือนสติมันหลุดอ่ะ
“เออ ก็ถ้ามึงไม่โวยวายตั้งแต่แรกเรื่องก็ไม่เกิดหรอก” มันว่ากลับ
“ก็ถ้ามึงไม่เที่ยวเจ้าชู้ไปเรื่อยเรื่องก็ไม่เกิดหรอก” ผมเถียงกลับ
“มันก็ต้องมีบ้างดิวะ” มันพูดตะคอกใส่อีก
“ไม่เอา! ไม่อยากให้มีเข้าใจไหม..ไม่อยากให้มีๆๆๆ” ผมตะโกนพูดเสียงดัง
“หุบปากนะทัวร์” มันพูดเสียงเบาลงคงเพราะกลัวห้องอื่นจะได้ยิน
“มึงแหละหุบปาก” ผมตะคอก
“อิทัวร์” พี่พีกัดฟันพูดเหมือนโมโหผมซะเต็มประดา  มันเข้ามาบีบจับข้อมือผมไว้อย่างแรง
“เจ็บ..” ผมร้องเพราะรู้สึกเหมือนเจ็บไปถึงกระดูก  แต่ไอ้พี่พีก็ยังไม่ยอมผ่อนแรงอีก
“อื้อ เจ็บ..บอกว่าเจ็บอ่ะ” ผมร้องบอกแล้วทุบตัวพี่พีเพราะผมเองก็ดันไม่ชอบที่มันมาใช้กำลังกับผมแบบนี้
“อื้อ ไอ้บ้า” พอไอ้พี่พีปล่อยข้อมือผม  ผมก็พาดมือเข้าที่หน้ามันทันทีทั้งๆที่ข้อมือยังเจ็บอยู่นั่นแหละ
“ทัวร์ ! แม่งเอ๊ย” มันตะคอกแล้วผลักผมอย่างแรงจนผมเซล้มลงไปที่เตียง
“......................” ผมอึ้งมองหน้ามันเพราะว่ามันผลักผมแรงมากอ่ะ  มันกล้าผลักผมด้วยอ่ะ
“ไอ้เหี้ยพี ไอ้สัตว์” ผมด่าแล้วลุกปรี่เข้าไปตบและทุบตีมันอย่างแรง  ไอ้พี่พีได้แต่เอาแขนป้องกันหน้าตัวเองไว้  แต่ผมก็ยังไม่หยุดที่จะทุบตีมันด้วยความโมโหอยู่ดี
“โอ้ย เจ็บ..ตากู” พี่พีโวยวายมือจับตาตัวเอง  ผมหยุดเพราะตกใจที่นิ้วมือไปข่วนเข้าที่ตามัน
“.....................” ผมยืนเงียบ  พี่พีเอาอีกตาที่มันไม่ได้เอามือปิดไว้มองมาทางผมตาขวาง
“เลิกโวยวายได้รึยัง” มันยังมีแรงกระชากตัวผมเข้าไปหามันอีก
“มึงผลักกูทำไมล่ะ” ผมพูดเสียงเครืออยู่ดีๆก็เสือกร้องไห้ขึ้นมาทำไมไม่รู้อ่ะ
“แล้วที่มึงตบกูล่ะ” มันพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนข่มไม่ให้ตัวเองโมโหไปมากกว่านี้
“กูจะตบ..ก็มึงทำกูก่อนทำไมล่ะ กูเจ็บอ่ะ..อึก” ผมพูดไปร้องไห้ไป
“เชี้ยเอ๊ย..ดูดิ เป็นแผลไหมเนี่ย” มันพูดแล้วปล่อยมือที่ตาตัวเองลง  ผมมองไปที่ตาตามคำสั่งมันแต่มองไม่ค่อยเห็นเพราะตามันพร่าเพราะน้ำตา  ผมเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนที่จะเขย่งดูตรงตาของพี่พีให้
“เป็นแผล” ผมพูดเสียงเบาเพราะกลัวความผิดขึ้นมา  ตรงหางตามันโดนเล็บผมข่วนทำให้เลือดออกนิดหน่อย
“แค่..นิดหน่อย” ผมก้มหน้าบอก
“พอใจรึยัง” มันพูด
“ยัง..ไม่ต้องมาจับ” ผมสะบัดแขนออกเพราะรู้สึกอารมณ์ขึ้นกับคำพูดมันนี่แหละ
“จะอะไรอีก” มันพูด  ผมเดินหนีไปนั่งตรงโซฟาแล้วมองข้อมือตัวเองที่แดงและช้ำนิดหน่อย  มือผมยังสั่นอยู่ไม่รู้เพราะว่าโมโหหรือเพราะเจ็บแขนกันแน่
“.....................” พี่พีนั่งลงตรงตรงปลายเตียงเงียบๆ
“.....................” ผมเงียบหันไปจ้องมัน
“รู้ตัวไหมว่าตัวเองผิด” มันหันมาพูด
“ตัวเองก็ผิดเหมือนกันนั่นแหละ” ผมย้อน
“กูไม่รู้เลยว่ามึงเป็นบ้าอะไร โอเค..กูผิด แต่แล้วยังไงอ่ะ มึงไม่เคยเข้าใจกูเลย” ผมพูดไปน้ำเสียงก็เครือพร้อมไปด้วย  
“มึงทำเหมือนกูไม่ใช่แฟนมึงอย่างนั้นแหละ กูหวงมึง กูหึง..แต่กูโวยวายไม่ได้เพราะมึงไม่ชอบ แล้วไง..มึงจะให้กูนั่งยุบหนอพองหนอรึไง” ผมลุกขึ้นพูดเสียงก็เริ่มดังขึ้นแต่ก็ไม่ได้ใส่อารมณ์เท่ากับที่ตีกันไปก่อนหน้า
“แต่ตัวเองทำได้ ตัวมึงทำได้” ผมพูดอีก
“มันก็ต้องมีขอบเขตบ้าง” มันพูด
“กูไม่มี กูก็เป็นของกูอย่างนี้..อย่างที่เคยเป็นกับพี่เมตร มึงรับไม่ได้ใช่ไหมล่ะ..รับไม่ได้แล้วจะมาคบกับกูทำไม” ผมหันไปขึ้นเสียงใส่
“อยากมีคนอื่นก็เลิกกับกูไปสิ ทำไมต้องทำกันแบบนี้ด้วยอ่ะ” ผมพูดพร้อมกับปาดน้ำตาตัวเอง
“พูดเหี้ยไรเนี่ย” มันว่าอย่างหงุดหงิด
“อึก..” ผมดันตัวมันออกทันทีที่มันจะเข้ามาจับตัวผม
“มึงก็เป็นซะอย่างนี้ไง” มันว่า
“กูเป็นอย่างนี้แล้วทำไม กูเป็นอย่างนู้นก็ไม่เอา เป็นอย่างนี้ก็ว่า..มีเหี้ยไรที่มึงพอใจบ้างล่ะ อะไรก็ว่าแต่กู โทษแต่กู” ผมเข้าไปผลักมันไม่เลิกจนพี่พีตัวเซไป
“จะไม่เลิกจริงๆใช่ไหมไอ้นิสัยจุกจิก ขี้โวยวาย นิดหน่อยไม่ได้เนี้ย” มันว่าเสียงดัง
“เออ!” ผมกระแทกเสียงตอบ
“เชี้ยแม่ง งั้นก็เรื่องของมึงเหอะ” มันพูดแล้วเดินหนีไปนั่งที่เตียงทิ้งให้ผมยืนร้องไห้อยู่ตรงมุมห้องไม่ง้อผม
“ฮึ..อึก” ผมยังยืนร้องไห้ไม่เลิก  ยิ่งมันทำเมินผมก็ยิ่งร้องไห้เข้าไปใหญ่
“อื้อออ..” ผมร้องไปสะอึกไปไม่ยอมเดินไปไหนด้วย  ตัวมันแข็งอ่ะก้าวขาไม่ออก
“เฮ้อ..หยุดร้องได้รึยัง” มันพูดแล้วเดินเข้ามาหาผม  ผมยืนนิ่งแล้วมันก็เข้ามากอดผม  ไอ้ผมก็ใจง่ายเลยรีบกอดตอบมันเลยทันที กร๊าก
“อึก กูขอโทษแล้ว..มึงไม่สนใจกูทำไมอ่ะ” ผมพูดซุกอยู่ตรงหน้าอกของพี่พี
“ดัดนิสัยไง แต่ดูท่าจะไม่หาย” มันพูดด้วยน้ำเสียงเอือมๆ
“มึงไปยุ่งกับอีนั่นทำไมล่ะ กูไม่ชอบนิ” ผมพูดเสียงเครือ
“ยังไม่ได้ยุ่งสักหน่อย” มันพูด
“มึงมองมันอ่ะ” ผมเถียงอีก
“แล้วทำอะไรอย่างอื่นรึเปล่าล่ะ กูควักลูกตาไปให้เค้าไหม” มันว่าประชดกลับ -_-
“โอ้ยยยย” มันร้องเพราะโดนผมหยิกเข้าที่ท้องมัน
“........................” ผมยืนกอดกันเงียบๆจนผมหยุดร้องไห้
“วันหลังเรื่องยังไม่เกิดก็ไม่ต้องโวยวายอีกล่ะ” มันพูด
“อ๋อ คือเรื่องต้องเกิดก่อน..จับให้ได้ไล่ให้ทัน มึงต้องนอกใจกูเป็นตัวเป็นตนก่อนใช่ไหม” ผมพูดกัดทันที
“เออ ถึงวันนั้นค่อยโวยวาย” อร๊าย ดูมันย้อนผมดิ  ไอ้ผัวเหี้ย
“....................” ผมจ้องหน้ามันอย่างงอนๆ  ไอ้พี่พีแสยะยิ้มให้ผม
“ถึงกูจะมีกูก็รักมึงคนเดียวแหละน่า” มันพูดแล้วก้มมาคลอเคลียที่แก้มผม
“ก็บอกว่าไม่ให้มีไง” มันว่าแต่มันเสือกหัวเราะอีก
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ถ้ากูจะมีจริงๆกูไม่ให้มึงรู้หรอก..มึงจะได้ไม่ต้องเสียใจไง ดีไหม” มันพูดแกล้งอีก
“....................” ผมเงียบเพราะไม่รู้จะว่ามันยังไงแล้ว
“มึงทำแบบนี้ มึงไม่รักกูเลยใช่ไหม” ผมพูด
“....................” พี่พีกอดผมตอบแน่นกว่าเดิม
“ไม่ใช่เพราะกูรักมึงรึไง..ถึงคบมาถึงทุกวันนี้ มึงก็รู้ ว่ามึงเป็นคนเดียว..” มันพูดทิ้งไว้แค่นั้นเหมือนย้ำบอกกับสิ่งที่มันเคยบอกผมก่อนหน้านี้  ก่อนหน้านี้ผมเคยทะเลาะกับมันก็เรื่องที่มันไม่ค่อยใส่ใจผมนี่แหละ  มันได้แต่อ้างว่า “กูไม่รู้ๆ” มันเลยทำให้ผมปรี๊ดขึ้นมากกว่าเดิมและน้อยใจมันในครั้งนั้น  ครั้งนั้นพี่พีขอโทษผมและบอกให้ผมได้เข้าใจว่ามันเองก็ไม่เคยคบใครนานขนาดนี้และก็ไม่เคยต้องมานั่งใส่ใจรายละเอียดใครมากเท่ากับผมกับผม  พี่เมตรเคยบอกผมว่าให้ผมทำใจกับเรื่องความเจ้าชู้ของพี่พีมัน  พี่เมตรเคยพูดในความหมายเดียวกันกับที่พี่พีพูดตอนนี้และพี่เมตรก็ยังพูดอีกว่า “มึงจำไว้แค่ว่ามึงเป็นคนสำคัญของมัน ไม่งั้นมันคงไม่เลือกมึง..มันเลือกที่จะไว้ใจมึงและกล้าที่จะคบมึงอย่างเปิดเผย แต่มึงก็ต้องเข้าใจว่าบางนิสัยของมันมันแก้ไม่ได้ มึงไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาเหนือกว่ามึงหรอก..ไอ้พีมันไม่โง่” ผมยังจำน้ำเสียงที่พี่เมตรพูดได้ดีเพราะดูพี่แกจะอ่านพี่พีออกซะหมดและผมก็เข้าใจความหมายที่พี่เมตรกำลังจะบอกผมตอนนั้นดี  มันเหมือนกับย้ำบอกว่าสักวันผมต้อง “ทำใจ” อันนี้เรื่องมันจะเกิดขึ้นหรือไม่เกิดก็ไม่ทราบ  ถ้าเลือกได้ผมก็เลือกที่จะไม่รับรู้ดีกว่า  อย่างน้อยพี่พีมันก็ให้ความสำคัญผมจริงๆตามที่พี่เมตรพูด  ถ้ามันจะไปเอากับคนอื่นผมก็ขอให้มันเป็นแค่เซ็กส์ชั่วคราวสำหรับมันโดยที่ผมไม่รู้เลยดีกว่าว่ามันได้ไปมีหรือไม่มีใคร  ถ้าสักวันมันจะทำอย่างนั้นจริงๆก็ขอให้มันปิดผมให้เนียนอย่าให้ผมจับได้ก็พอ  ผมรู้นะตรงนี้และผมพยายามเข้าใจอย่างมากแต่ผมก็เลือกที่จะไม่พูดบอกมันออกไปเพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นว่ามันจะรีบระริกระรี้ไปเอาคนอื่นน่ะสิครับ
“กูไม่ทิ้งมึงหรอก และกูก็ไม่มีทางให้มึงทิ้งกูด้วย” มันพูด
“เห็นแก่ตัว” ผมว่า
“หึ..ก็รู้นิ” มันยิ้ม
“ไปล้างหน้าล้างตาไป” มันไล่  ผมหน้างอใส่มันก่อนที่จะสะบัดตูดเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
“ห่า รอยเล็บเต็มคอกูเลย” พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้พี่พีส่องกระจกกูสภาพตัวเอง  ผมยิ้มให้มันอย่างรู้สึกผิดนิดหน่อย
“ทีมึงล่ะ ทำกูแขนช้ำเลย” ผมชูแขนให้มันดู
“สมควร ตอแหลดีนัก” มันว่าแบบไม่สนใจอีก
“จะไปเช็คเอ้าท์ห้องไหม หรือจะนอนนั่นเลย” มันพูด
“อยากให้นอนไหนล่ะ” ผมพูดงอนๆ  แต่ไอ้พี่พีก็ยังไม่สนใจ  มันเอาแต่สนใจคอกับหน้ามันอยูได้อ่ะ
“พี..อยากให้ทัวร์นอนไหน” ผมเข้าไปดึงรั้งแขนมันพยายามทำให้มันพูดให้ได้
“อยากนอนไหนก็เรื่องของมึงดิ เสือกไปเองนิ” มันว่า
“....................” ผมเงียบมองหน้ามันงอในกระจก
“เออๆ จะไปยัง” มันพูด  ผมยิ้มให้แล้วกอดแขนมันออกจากห้องเพื่อไปเก็บของที่ห้องที่ชั้น 7 พอไปถึงห้องก็ตามเดิมคือผมเป็นคนเก็บ  ไอ้พี่พีมันทำอะไรเป็นที่ไหนล่ะ  นี่ขนาดผมว่าผมเกิดมาบนกองเงินกองทองแล้วนะแต่ผมก็ยังหยิบจับอะไรบ้าง  แต่พี่พีมันไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องงานบ้านเลยจริงๆครับ
“นี่..ถ้าไม่มีทัวร์นี่พี่จะจัดกระเป๋าอะไรเองบ้างไหม” ผมหยุดเก็บของแล้วเดินจากห้องน้ำออกไปพูดถามเพราะอดสงสัยไม่ได้
“ก็ทำนะ แต่นี่มันมีมึงไง กูเลยไม่ทำ” มันยิ้มกวนให้
“เชี่ยจริงๆ” ผมบ่น
“นี่ๆพี่พี” ผมรีบกระโดดขึ้นเตียงไปกอดมันไว้อย่างอ้อนๆ
“จ่ายค่าห้องให้หน่อยสิ” ผมพูดแล้วคลอเคลียตัวมันไปเรื่อย
“....................” ไอ้พี่พีหันมามองหน้าผมเอือมๆแต่มันก็หยิบกระเป๋าสตางค์ของมันออกมาแล้วยื่นบัตรเครดิตให้ผม  ผมยิ้มกว้างแล้วรับมาทันที
“จุ๊บ ~~” ผมหอมแก้มมัน
“ไหนๆกูก็เป็นคนจ่ายค่าห้อง” มันพูดแล้วเอากระเป๋าสตางค์ไปวางไว้ตรงหัวเตียง  ผมมองหน้ามันงงๆ
“ก็คงต้องขอใช้ห้องหน่อย” มันยิ้มพูดอย่างเจ้าเล่ห์ทำให้ผมรู้ว่ามันต้องการอะไร
“ไม่มีอะไรเลยนะ ไม่ให้ทำ” ผมท้วงไว้ก่อน  ถุงยางก็ไม่มี  เจลก็ไม่มี..กูไม่เสี่ยงให้เจ็บตูดกูหรอกนะ  มันได้ไม่คุ้มเสียเว้ย
“มานี่” มันใช้แรงดึงตัวผมเข้าไปหา
“ไม่เห็นจะคุ้มเลย” ผมว่าเสียงอ่อนลงเพราะเริ่มเสียวที่มือไม้ของพี่พีมันลวนลามไปทั่วตัว
“ได้กูเป็นแฟนนี่ก็คุ้มสุดๆละ” มันพูดขำๆแล้วรุกขึ้นมาคร่อมตัวผมแทน  ไอ้ผมก็ใจง่ายอีกตามเคยอ้าขาตอบรับเค้าซะงั้น T~T
“ไม่ใส่นะ” ผมบอกก่อน
“.....................” มันเงียบเหมือนไม่รับปาก
“งั้นไม่ทำ” ผมดันตัวมันพยายามจะลุกขึ้น
“เอาน่า กูไม่มั่วสักหน่อย” มันพูดแต่เสือกยิ้ม
“หรอ..ไม่มั่วน้อยล่ะสิ” ผมว่าแล้วดันหน้ามัน  ไอ้พี่พีหัวเราะแล้วล็อกแขนผมไว้  มันยิ้มมองหน้าผมแล้วเอาเป้ามันมาถูตรงของผมอีก  ผมหน้าแดงมองมันอย่างเขินๆเพราะมันเสือกมากวนแกล้งผมอยู่ได้
“กูว่ากูเปลี่ยนใจละดีกว่า” มันพูดแล้วยักคิ้วให้
“ไม่ใส่ก็ไม่ใส่” มันพูดแค่นั้นแต่แล้วกลับก้มลงมาไซร์ซอกคอ ติ่งหูผมแล้วไซร์ผมไปทั่วทั้งตัว  ไอ้ความหมายของมันที่บอกว่าไม่ใส่ก็คือมันไม่ได้ทำอะไรเกี่ยวกับตัวมันเลย  น้องชายมันยังอยู่ในกางเกงเป็นปกติดีแต่มันดันแกล้งมาลงที่ตัวผมล้วนๆ  กลายเป็นผมคนเดียวที่แก้ผ้าล่อนจ้อนและถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดบนโรงแรมชั้นเจ็ดไปเรียบร้อย >< ถึงจะบอกว่าโดนพี่พีมันแกล้งแต่ผมก็เต็มใจให้มันแกล้งซะงั้นเพราะมันทั้งเสียวทั้งสะใจดีแปลกๆง่ะไม่รู้ทำไม  ทำมายยยยยยยยยผมต้องรู้สึกดีกับลีลาของมันตลอดเลยด้วย >)<
“ดีกันละ จบทีเตียง” พี่เมตรพูดเป็นเชิงถาม  กวนตีนซะไม่มี
“อ๊ะไอ้เหี้ย เต็มหน้าเลย กร๊าก” พี่เมตรหัวเราะเมื่อเห็นรอยที่หน้ากับที่คอพี่พี
“พี่เมตรดูมันดิ แขนทัวร์ช้ำเลยอ่ะ” ผมฟ้องก่อนแล้วเข้าไปกอดพี่เมตรก่อนที่จะเอาแขนให้พี่เมตรดู
“มึงตีกันยังไงของมึงเนี่ย” พี่เมตรพูดแล้วจับแขนผมไปดู
“มันแหละเริ่มก่อน ผลักทัวร์ด้วย..พี่เมตรยังไม่เคยทำเลยด้วยซ้ำ” ผมพูดเรื่องจริงเพราะขนาดผมเคยทำกับพี่เมตร  เคยอาละวาดกับพี่เมตรไว้รุนแรงกว่าพี่พีอีกพี่เมตรก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกับผมเลยสักครั้ง
“นั่นไอ้เมตร นี่มันกู..ผัวคนปัจจุบันของมึงคือกู มานี่” มันพูดแล้วกระชากตัวผมไป
“หึ..” พี่เมตรหัวเราะ
“ไปเช็คเอ้าท์ห้องก่อน” พี่พีบอกพี่เมตร  พี่เมตรพยักหน้าตอบให้
“เจอกันที่รถ” พี่เมตรบอกก่อน  เย็นนี้พวกเรานัดกันว่าจะกินอาหารเย็นกันอีกหาดเปลี่ยนบรรยากาศเพราะไหนๆก็หมดงานทุกอย่างแล้วพวกผมเลยกะจะเที่ยวกันให้เต็มที่ซะหน่อย

...............>>>><<<<...............

แจ้งให้ทราบว่า !
เว้นวรรคเรื่อง Memorial~ รักแรก รักสุดท้าย .. ไว้ก่อนนะคะ ขอยังไม่ต่อเรื่องนี้สักพัก แต่ !!! จะไปต่อแสบปานให้แทน
แต่ยังไม่ทราบว่าแสบปานจะต่อให้ได้เมื่อไหร่ ระบุวันไม่ได้..แต่แจ้งให้ทราบไว้ก่อน
ปล.ไม่พูดซ้ำ ^^

[Jimmeiiii*]

 

ตบกันมันส์ดีฉิบหายเลย

[RakorN]

"ไอ้พีมันโง่" กร๊ากกกกกกกกกกก อ่านคำนี้แล้วขำหัวโยก แล้วก็ชอบที่พีบอกว่าผัวปัจจุบันคือมันนี่แหละ รู้สึกว่าหวานกว่าตอนที่มันบอกรักทัวส์ซะอีก  แต่ชอบเมตรมากๆเลย ตรงที่ไม่เคยทำเมียเจ็บอ่ะ 
+1 ให้เมตร

[punchnaja]

คู่นี้นี่ตบจูบๆจริงๆ

อ่านจนจบคู่นี้ ถ้าไอ้ทัวร์ไม่ทำใจ ถ้าพีไม่เลิกเจ้าชู้ ยังไงก็ไปไม่รอด เฮ้อออ

[peppier]

สรุปก็ต้องยอมกันนะ '
+1 ให้พี่เบบี้ที่รู้ใจนักอ่านซะเหลือเกิน 

[kinjikung]

ทัวร์นี่แมร่งแรงตัวแม่ งี่เง่าตัวแม่ จริง ๆ
ทุกอย่าง ฮ่า ฮ่า ดีกันได้ซักที

[@StaR@]

รับทราบค่ะไปต่อแสบปานกำลังคิดถึงเลย
พี่เมตรสุภาพบุรุษโคตรๆเลยแล้วก็รู้ว่าเพื่อนเป็นยังไง
พีทัวร์คู่นี้รักกัน กัดกัน รุนแรงกันตลอด
 

[tutu]

  สรุปว่าพอกันทั้งคู่กินกันไม่ลงว่างั้น

[kuku]

วันนี้เบบี้มาเร็ว มิน่าล่ะอากาศถึงได้เย็นแปลกๆ

[kokikung]

โอ๊ยตบตีกันได้ดุเดือนมากๆอ่า
ฮ๋าๆๆๆนึกว่าจะยังไม่คืนดีกันสะอีกนะเนี่ยยย
พวกเพื่อนๆๆนี่เป็นใจกันสุดพลัง
สงสัยนี่คงเป็นวิธีง้อของไอ้พี่พีมันรุนแรงจริงๆๆเหมาะสมกันดีมากมายคู่นี้
ปล.รออ่านน้องปานกะไอ้พี่แสบต่อ

[tachibanramen]

โหย กว่าจะดีกันได้ ทัวร์เสียน้ำตาไปกี่ลิตรเนี่ย
ค่อยประคับประคองกันไปเด้อ

[akiko]

ีดีกันซะที พี่พีกับทัวส์

รออ่านแสบปานคะ ชอบคู่นี้เหมือนกัน

[qq_oo]

พอกันทั้งคู่

[FanJKi]

เป็นกำลังใจให้จ๊ะ  & ขอบคุณที่แจ้งให้ทราบ

เรื่องไหน + เมื่อไหร่ก้อได้แล้วแต่สะดวกจ้า    

[C2U]

จบอย่างนี้ทุกที  555

ทัวร์ก็คงต้องทำใจหละนะ  พี่พีมันก็เป็นของมันอย่างนี้ 

แต่ยังไง มันก็รักทัวร์ที่สุด ก็พอละ

[saseum]

ตีกันขนาดนี้ ถ้ามีลูกคงหัวปีท้ายปีเลยมั้งเนี่ย

แรงด้วยกันทั้งคู่จริงๆ

[kitty]

 


ในที่สุดก้อดีกันนนนนนนนนนนนนนนนนนน 


ยังงัยก้อชอบคู่พีทัวร์ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[Sabaijai]

ีดีกันซะที พี่พีกับทัวส์

รออ่านแสบปานคะ ชอบคู่นี้เหมือนกัน

like 

[ladymoon_yy]

ตีกันขนาดนี้ ถ้ามีลูกคงหัวปีท้ายปีเลยมั้งเนี่ย

แรงด้วยกันทั้งคู่จริงๆ

เห็นด้้วยคะ   

[som]

นี่ๆๆพี่บี้ ตอนนี้จะร้องไห้ หรือหัวเราะ หรือยิ้มดีคับพี่  หลากหลายรสชาติ

[waan_warunee]

รักกันรุนแรงจริง ๆ คู่นี้
น่ารักไปอีกแบบ 

[eddiam]

สรุปแล้ว พีมันหยุดไม่ได้จริงๆหรอเนี่ย -*-

สงสารทัวร์อะ

[Poes]

ขัดใจเชี้ยพี เอาทัวร์เป้นของตาย  แล้วถ้าทัวร์ทำมั้งล่ะเนี่ย แบบไม่ให้ไอ้พีรู้ หรือให้รู้ดี
มันต้องเกลือจิ้มเกลือ  มึงทำได้ กูก็ต้องทำได้ 

[โน๊อา]

เอิ๊กกกกกก ใจหายใจคว่ำหมด