หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[C2U]

แอรั๊ยยยยยยยยยยยยยย  เขิน     

[som]

ไม่มีอะไรครับ เข้ามาคิดถึงสลิ่มเฉยๆ

[netwoon.km]

คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงง ง :')

[Saint De Jupiter]

สุขสันต์วันสงกรานต์นะเจ้  ^___^

[เบบี้]

ตอนที่134  ไม่ค่อยเอาแต่ใจเท่าไหร่



“อะไรของสองคนนี้เนี้ย” ทัวร์โวยวายทันทีเมื่อเห็นแหวนที่มือกู
“อะรายกันห๊ะ!” มันจับมือสลิ่มไปแล้วหันมาค้อนกูอีก  เสร็จแล้วก็หันไปค้อนมองไอ้พี
“จะเอา” มันพูดบอกไอ้เหี้ยพี
“เดี๋ยวกูซื้อให้ร้อยวงเลย” ไอ้พีบอก
“จริงนะ” ทัวร์ทำท่าดีใจทันที
“เออ เพชรลิเกนะ” ไอ้พีอมยิ้มพูด
“ไอ้บ้า” ทัวร์ว่าแล้วเดินทำหน้างอแต่เสือกเข้าไปกอดแขนไอ้พีไว้
“อยากอาบน้ำแล้ว เหนียวตัว” สลิ่มพูด
“ไปดิ” กูบอกแล้วจะจับมือมัน
“ไม่ต้องเลย ไปถือขนมขึ้นห้อง” สลิ่มบอก  กูมองไปที่ขนมที่เพิ่งเอาไปวางไว้บนโต๊ะไว้เมื่อไม่กี่นาทีมานี้  บางถุงเป็นขนมที่กูซื้อมาให้พวกเหี้ยนี่กิน  แต่บางถุงกูกับสลิ่มจะเอากลับไปบ้านไปฝากคนที่บ้านสลิ่มกับคนที่ร้านกู
“ชิร์” กูจิปากตอบใส่แล้วเดินไปแยกถุงขนมออกมาเพื่อจะเอาขึ้นห้อง
“เฮ้ย ไปไหนกันอ่ะ” ไอ้เหี้ยแสตมป์ทักทันที
“ขึ้นห้องแล้ว สลิ่มมันเพลีย” กูบอก
“เพลียจริงเด้” ไอ้แสตมป์แซวอีก
“กวนละพี่” สลิ่มพูด
“แหมะ โชคดีๆ..ตามสบายๆ” ไอ้เหี้ยแสตมป์พูดแซวไม่เลิก  กูเห็นสลิ่มมันส่ายหัวแล้วเดินนำกูเข้าไปที่ตัวโรงแรม  พอถึงห้องสลิ่มก็อาบน้ำก่อนเลย  พออาบน้ำเสร็จมันก็ออกมานั่งเล่นเนตต่อ
“เจ็บๆตาอ่ะ” สลิ่มพูดแล้วหยิบกระจกไปส่อง  กูที่นั่งเพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเมื่อกี้ก็รีบเดินสาระแนไปหามันที่โซฟาทันที
“........................” สลิ่มหันหน้ามาแล้วแหกตาให้กูดู
“ไม่มีไรนิ” กูบอก
“หรอ กูคงขยี้มากไปมั้ง” มันพูดแล้วหันไปเล่นโน้ตบุ๊กต่อ
“ก็เล่นมันเข้าไปสิคอมเนี้ย” กูพูดแล้วเดินเอาผ้าขนหนูไปตากที่ระเบียงห้อง
“คืนนี้พวกพี่คงอยู่ดึกแน่อ่ะ จะกลับแล้วด้วย” สลิ่มพูดถึง  วันนี้ที่กูกับสลิ่มไปสวีทหวานแหววกันมาก็เหลือเพียงพรุ่งนี้อีกวันที่ได้เที่ยวเพราะวันมะรืนก็เป็นวันที่ต้องเดินทางกลับกันแล้ว
“พรุ่งนี้ไปบ้านด้วยกันไหม” กูถามเพราะกูกะว่าพรุ่งนี้จะอยู่บ้าน  แม่กับพ่อคงไปทำงานแต่ว่าไอ้มิ้วค์ก็คงเฝ้าบ้านอยู่ที่นั่น  อีกอย่างตั้งแต่มานี่หลังจากที่เสร็จงานบวชไอ้โมทกูก็ยังไม่ได้ไปหาแม่กับพ่อเลย
“มึงจะทำไรหรอ” มันถามเหมือนสงสัย
“ว่าจะไปทำข้าวเย็นให้น่ะ แม่กับพ่อคงกลับสักสี่ห้าโมง” กูบอก
“........................” สลิ่มเงียบแล้วตามองหน้าจอโน้ตบุ๊ก
“ไปเปล่า” กูถามอีก
“แล้ว..กูไปจะดีหรอ” มันพูด
“ไม่ดียังไง มึงเมียกูนะ” กูพูดแล้วเอาหน้าไปใกล้


ผลัวะ !!


จัดให้กูหนึ่งดอกเลยไง -_- กูเองก็ไม่เคยจำ  สาระแนเอาหน้าไปใกล้มือเค้าอีก
“ไปด้วยกันนะ” กูบอก
“......................” มันพยักหน้าตอบ
“ไปนอนไป” มันไล่ทันทีที่กูเข้าไปกอดมันไว้
“ไม่อาว” กูกอดเอวมันไว้แน่นทำให้สลิ่มต้องเอนตัวมาพิงกู
“อย่าสิ..ไอ้เมตร” มันว่าแล้วจับมือกูที่ลูบอยู่ตรงต้นขาของมัน
“หึ..”
“ไอ้ห่า เหี้ย” มันว่าแล้วพยายามจะหุบขาที่นั่งขัดสมาธิอยู่เมื่อกี้เพื่อหลบมือกู  ไม่ให้กูล้วงลึกอะไรไปมากกว่านี้
“เมตร..” มันเรียกแค่นั้นเสียงก็เงียบไปหนึ่งอึดใจ
“อื้อ” มันห้ามมือกูแล้วดิ้นหนีจนแขนไปกระแทกกับโต๊ะที่วางโน้ตบุ๊กอยู่  กูรีบคลานตามไปประกบตัวมันไว้แล้วเข้าไปจูบมัน
“ดะ..เดี๋ยว” มันห้ามพร้อมกับเอามือมาดันไหล่กูไว้ก่อน
“อือ สลิ่ม..อย่าหนีสิ” กูบอกแล้วจับแขนมันห้ามไว้
“มึง..เมตร มะ ไม่” มันพูดห้ามเหมือนหายใจไม่ทันที่กูจูบไม่ทิ้งจังหวะให้มันได้หายใจเลย  กูลูบเข้าไปใต้เสื้อกล้ามของสลิ่มทำเอาเจ้าตัวมองตามมือของกู  กูไม่ถอดเสื้อของมันออกเพราะกูตั้งใจแต่กูลูบขึ้นไปลึกถึงหน้าอกของมันจนสลิ่มหันหน้าหนี  กูไซร์จูบมันไปทั่วจนสลิ่มมันครางออกมา
“เสียวหรอ” กูแซว


ปึก !!!


จัดมาอีกหนึ่งดอกเข้าที่หน้ากู
“หึ..” กูหัวเราะแล้วก้มลงหอมแก้มมันด้วยความหมันเขี้ยว  กูเอามือลูบลงต่ำทำเอาสลิ่มเอามือมาเกาะไหล่กูโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“อึ..อ้า~” มันครางเสียงดังขึ้นกว่าเดิม
“สลิ่ม..เสียวว่ะ” กูบอกตรงๆเพราะแค่กูได้ยินเสียงมันกูก็ขนลุกวาบไปทั้งตัวแล้ว  กูจับกางเกงของสลิ่มให้ถอดออกอย่างรวดเร็ว  พอมือกูแตะเข้าที่น้องชายของมันสลิ่มก็สะดุ้งตัวเกร็ง
“หึ ทะลึ่งจัง แฟนใครวะ” กูแซวอีกมือกูก็ยังลูบอยู่อย่างนั้น
“อ๊ะ อ้า..อา” สลิ่มครางทันทีที่กูจูบไซร์ต้นขามันไปจนถึงน้องชายของมัน  มันเอนตัวเอาข้อศอกเท้าพื้นห้องไว้เหมือนจะเอนตัวลงไปนอนแล้ว  กูลุกขึ้นถอดเสื้อตัวเองออกแล้วอุ้มสลิ่มขึ้นเตียง  มันมองตามกูตาปรือ  กูยิ้มตอบให้แล้วจับมือของมันให้มาจับเจ้าโลกกูไว้แต่ดูเหมือนมันยังกล้าๆกลัวๆไม่ชินที่จะกับน้องชายของกูสักกะที  หลังจากที่อะไรๆเริ่มเข้าที่เข้าทางกูเพราะสลิ่มมันเคลิ้มตามโดยที่ไม่ปริปากพูดห้ามอะไร
“อ๊ะ!”
“เจ็บหรอ” กูถามทันทีที่สลิ่มมันสะดุ้งเกร็งตัวแน่น
“........................” มันไม่ตอบแต่หายใจเข้าออกเหมือนระบายความเจ็บ  มือมันคลายแรงลง  กูก้มไปจูบสลิ่มอีกครั้งเพื่อให้มันผ่อนคลาย
“โทษที ใจร้อนไปหน่อย” กูกระซิบพูด
“เหี้ย” มันด่าเบาๆ  หลังจากนั้นกูก็ไม่ฟังเสียง  ดูเหมือนไอ้ที่กูถามไปว่า “เจ็บหรอ” เมื่อกี้มันได้ออกไปจากสารบบสมองกูไปแล้ว  เพราะไม่ว่าแรงกระแทกที่กูส่งเข้าไปในตัวของสลิ่มมันมากเท่าไหร่  สลิ่มมันก็ตอบสนองเป็นไปตามที่กูคาดหมายมากเท่านั้นจนกูเองก็ห้ามตัวเองไม่อยู่  จนยกแรกผ่านไปทำเอาสลิ่มนอนหอบนิ่งแทบจะหลับไปอยู่แล้ว  แต่กูกลับสะกิดมันอีกครั้งโดยที่มันตอบปฏิเสธแต่สุดท้ายมันก็สู้แรงกูไม่ไหวอยู่ดีนั่นแหละ
“สลิ่ม” กูกระซิบแล้วก้มลงไปหอมแก้มมัน
“ขยับให้หน่อยนะ” กูบอก
“มะ..ไม่” สลิ่มร้องท้วงทันทีแต่จังหวะนั้นเองกูก็ยกตัวมันให้ขึ้นมาอยู่ข้างบนกูแทนแล้ว  สลิ่มมองกูอย่างเก้ๆกังๆเหมือนทำตัวไม่ถูก  ทั้งๆที่แสงไฟสีเหลืองอ่อนส่องให้เห็นเพียงนิดเดียวแต่ก็ทำให้กูได้เห็นหน้ามันที่แดงจัดมากกว่าเดิมพร้อมกับเหงื่อท่วมตัว
“........................” กูเงียบจ้องมองแต่ร่างกายของมันเหมือนเสพเท่าไหร่ก็ไม่เคยอิ่มไม่เคยพอเลย  สลิ่มเริ่มขยับสะโพกของตัวเองช้าๆด้วยหน้าตาเหยเก  กูลูบไล้เนื้อตัว  สะโพก  ต้นขา  หน้าท้อง  หน้าอกไปทั่วจนสลิ่มครางก้มลงเอาหน้ามาซุกไหล่กูและหยุดขยับกลายเป็นกูเองที่ต้องเริ่มขยับให้แทน
“อ๊ะ อืม..ฮ้า เมตร”
“หื้ม คับ..อ๊ะ”


...................
...................

[เบบี้]

“อย่า..อื้อ”
“อื้อออ จะนอน” สลิ่มร้องบอกแล้วพลิกตัวหนีกูที่กำลังซุกไซร์มันเพื่อเป็นการทักทายยามเช้าสักหน่อย
“ก็ที่รักเซ็กซี่อ่ะ” กูบอกแล้วจูบไหล่มันไม่เลิก
“...........................” สลิ่มเงียบนอนนิ่ง  กูเลื่อนมือลูบสะโพกมันที่ใส่เพียงกางเกงในตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว  เพราะทั้งกูและทั้งมันก็หมดแรงหลับกันไปทั้งคู่หลังจากเสร็จกิจไปสองยก  แค่หยิบอะไรมาใส่ๆได้ก็บุญนักหนาละ  กูขยับตัวให้ตัวเองไปอยู่ระหว่างขาของมัน  สลิ่มลืมตาขึ้นมามองหน่อยแล้วก็หลับตานอนต่อเหมือนมันจะง่วงมากๆ
“...........................” กูเลื่อนมือลูบไปตรงขาอ่อนของมัน  สลิ่มสะดุ้งแล้วเอามือมาดันมือกูออกทั้งๆที่หลับอยู่ 
“อ๊ะเมตร อย่า” มันร้องบอกทันทีที่ปากกูแตะลงที่ต้นขาของมัน  กูไล่จูบไปจนถึงรอยสักที่ต้นขาอีก  กูเหลือบตามองขึ้นไปเห็นสลิ่มนอนหลับตาพริ้มแต่หน้าตามันเสือกเรียกอารมณ์ให้กูฟุ้งซ่านซะไม่มี  เพราะมันเล่นปล่อยฟีโรโมนเต็มที่อย่างไม่รู้ตัว  เนื้อตัวที่บิดไปมาช้าๆนี่ทั้งๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำและเช้าอยู่แต่กูกลับยิ่งเห็นว่ามันเซ็กซี่มากกว่าเดิมอีก
“หลิม..ทำได้ไหม” กูไซร์จูบไปถึงต้นคอมันแล้วกระซิบถาม
“อื้อ..” มันตอบในลำคอ 
“ไม่ได้” อ่าวห่า..เมื่อกี้ก็นึกว่าตอบตกลงแล้ว
“นิดเดียวก็ไม่ได้หรอ” กูถามแต่มือไม้กับปากก็ไม่หยุดอยู่กับที่
“แล้วที่ทำอยู่ไม่เรียกว่านิดเดียวรึไง ไปอาบน้ำไป กูจะนอน” มันล่อมาเป็นชุด
“ค้าบบบบ” กูตอบ แม่ง อย่างกับแม่กูเลยนิ
“อ๊ะ ไอ้เมตร..เจ็บ” มันร้องตื่นตาโต  กูยิ้มมือก็บีบหัวนมแกล้งมันไม่ยอมปล่อย
“ปล่อย เจ็บ..โอ้ย” สลิ่มร้องมือก็จับอยู่ที่มือกูพยายามแกะมือกูให้ปล่อยให้ได้
“ไอ้เชี้ย โรคจิต” มันว่า
“หึ..ก็อยากไม่ให้ทำทำไมล่ะ” กูพูดแล้วลุกจากเตียงเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำมาเลย  กูล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำอยู่ไม่ถึงสิบนาทีก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตัวเองดังนานมากเหมือนสลิ่มไม่ต้องการรับให้กู  กูเลยรีบสระผมเพื่อที่จะออกไปรับสายทีเดียว  แต่เสียงโทรศัพท์มันก็เงียบไปแล้ว  พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกทีกูกลับได้ยินเสียงสลิ่มมันพูดรับสาย
“อาบน้ำอยู่” สลิ่มพูด
“.......................” กูเงี่ยหูฟังแล้วรีบล้างฟองแชมพูให้เสร็จ
“ก็บอกว่าอาบน้ำอยู่ไง คุณพูดไม่รู้เรื่องรึไง” สลิ่มเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด  ทำให้กูต้องรีบล้างออกให้เร็วกว่าเดิม
“โอ้ย ไอ้เหี้ยเอ๊ย กูไม่รู้..กูบอกว่ามันอาบน้ำอยู่เข้าใจไหมวะ” ระหว่างประโยคนี้เองกูนี่แทบวิ่งไปหยิบผ้าขนหนูมานุ่งแล้ว
“สัตว์ คนจะหลับจะนอน..พ่อมึงตายเหอะโทรมาตอนนี้อ่ะ เหี้ย!” สลิ่มด่าเสียงดัง  พอกูออกมาจากห้องน้ำก็เห็นสลิ่มมันนอนบนเตียงเป็นปกติดี  แต่มือถือกูมันไม่ปกติเพราะตอนนี้มันอยู่ตรงปลายตีนของสลิ่ม
“คะ..ใครหรอ” กูถามอย่างหวาดๆเพราะก็ไม่ได้ไม่มีชนักติดหลังเมื่อไหร่  เด็กกูหรือว่าใครๆอาจจะโทรมาเมื่อไหร่ก็ได้  เพราะแต่ก่อนเวลาที่กูต้องการอะไรกูเองก็โทรไปนัดปุ๊บปั๊บแบบไม่ได้นัดหมายก่อนเหมือนกัน
“เหี้ยไหนกูจะรู้ไหม” สลิ่มตอบเสียงหงุดหงิดแต่เบาลงกว่าเมื่อกี้หน่อย  กูหยิบมือถือมาดูเห็นเป็นเบอร์ของน้องโฟลคแฟนเก่ากูที่เคยคบกันก่อนหน้าทัวร์อีก
“.........................” กูพยายามทำตัวเงียบและปกติที่สุดก่อนที่จะกดโทรกลับไป  ที่โทรกลับไปเพราะไม่ได้คิดอะไรแค่อยากรู้ว่าน้องมันโทรมาทำไมก็แค่นั้นเอง
“ฮัลโหล” กูพูด
“พี่เมตร..โหย เมื่อกี้นี้ใครอ่ะดุชะมัด” โฟลคพูดบ่นทันที
“โฟลคมีอะไร” กูถาม
“เปล่า..แค่นึกได้ก็เลยโทรหาอ่ะ แฟนใหม่พี่เมตรหรอ” โฟลคพูด
“อื้ม” กูตอบ
“จริงดิ นึกว่ายังโสดอยู่ซะอีก” โฟลคพูดเหมือนผิดหวังซะงั้น
“นี่โทรมาไม่ได้มีอะไรเนี้ยนะ” กูพูด
“ก็โฟลคเหงาอ่ะ ไม่มีเพื่อนคุยเลยจะโทรหาคุยเล่นเฉยๆ แต่ไม่คิดว่าจะเจอหมาบ้า..ปากจัดชะมัด นี่พี่เมตรคบผู้ชายเลยหรอ โฟลคคิดว่าเด็กช่าง ตกใจหมด” โฟลคพูด
“หึ เปล่าเว้ย..ออกจะน่ารักเหอะ” กูพูด
“แหวะ” โฟลคทำเสียง
“แล้วนี่เป็นไง ไม่ได้คุยกันนาน สบายดีรึเปล่า” กูถาม
“ก็ดีอ่ะ เพิ่งเลิกกับแฟน พี่เมตรเลิกกับทัวร์แล้วหรอ” มันถาม
“อืม นานแล้ว” กูตอบ
“ก็ดี” โฟลคพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไร
“แต่มันไปคบกับไอ้พีแทนนะ” กูพูด
“ห๊ะ!!” โฟลคร้องซะเสียงดัง
“ตลกแล้ว ตลกแล้วววววว..ไม่ขำอ่ะพี่เมตร” น้องโฟลคพูดเหมือนไม่เชื่อจริงๆ
“จริงๆ พี่จะโกหกทำไม” กูพูดแกมหัวเราะ
“ไม่อยากจะเชื่อ น่ากลัวที่สุด..โคจรมาคบกันได้ไงเนี้ย” โฟลคพูด
“หึ..”
“เออ ไม่มีไรแระ โทรมาแค่นี้แหละ..คิดว่าจะได้กลับมาเลิฟๆกันซะอีก แต่เป็นกิ๊กกันก็ได้นะ โฟลคไม่ถือ..เหมือนที่พี่เคยทำไง เป็นแฟนกับโฟลคแต่ดันไปมีคนอื่น" มันเสือกกัดกูให้อีกหนึ่งดอก
“เฮ้อ เหี้ย..พูดเพื่อ” กูพูดเอือมๆ
“หึ..เอารึเปล่าล่ะ” โฟลคพูดด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริงอีก
“ไม่ว่ะ เสียใจด้วยนะ คนนี้พี่ก็รักของพี่อ่ะ” กูบอก
“แหวะ เลี่ยน..งั้นแค่นี้นะ หมดสนุกแล้ว” โฟลคกระชากเสียงพูด
“ครับ” กูตอบเพียงแค่นี้โฟลคก็ตัดสายไปเลย
“ที่ร๊าก” กูก้มลงไปเอาแขนคร่อมตัวสลิ่มไว้แล้วก้มลงหอมแก้มมัน
“สิบโมงแล้วนะ ต้องไปซื้อกับข้าวตอนเที่ยง พี่ให้เวลาอีกแค่ชั่วโมงครึ่งนะครับ” กูกระซิบบอก
“...........................” มันนอนนิ่งสนิท
“เมื่อกี้แฟนเก่ากูล่ะ มันบอกว่ามึงปากจัด ดุ” กูพูดแกล้ง
“ก็แน่ล่ะ หมายังหวงเจ้าของเลย มึงก็ต้องดุเป็นธรรมดาดิเนอะ” กูพูด


ผลัวะ !!


“ไหงไม่หลับล่ะ” กูจับหน้าตัวเองหลังจากที่โดนมันตบหน้าเข้าให้
“หุบปากสักทีสิ” มันพูด
“หึ แอบฟัง..เสียมารยาท” กูบอก
“กูนอนอยู่ตั้งนานแล้วเหอะ มึงเสือกมายืนคุยให้กูฟังทำไมล่ะ” มันย้อน
“ครับๆ พี่ผิด” กูพูดแล้วก้มลงจูบที่หน้าผากมันอีก 
“รักนะครับ” กูบอก
“เหี้ยน้อย”
“ไอ้เชี้ยเมตร” สลิ่มตะหวัดมือจะมาทุบหัวกูอีก
“หึหึ..ฮ่าๆๆ” กูวิ่งหนีมายืนอยู่หน้ากระจก  สลิ่มคงขี้เกียจมันไม่ลุกตามแต่มองค้อนมาทางกู  มันไม่ค่อยชอบคำว่าเหี้ยน้อยเท่าไหร่นัก  กูเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“ชื่อส้นตีน” มันพูดแล้วพลิกตัวนอนคลุมโปงต่อ  กูแต่งตัวเสร็จก็นั่งเล่นโน้ตบุ๊กต่อจนเกือบชั่วโมง  สลิ่มลุกขึ้นมานั่งสะลึมสะลือแล้วมองมาทางกูที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
“อาบน้ำไป” กูบอก
“อื้อ ขี้เกียจ” มันนั่งทำหน้าบู้อีก
“อยากบอกว่ารัก  รักเธอเหลือเกิน  แม้วันคืนล่วงเลยพ้นเป็นปี” กูร้องตามเพลงที่เปิดจากโน้ตบุ๊กทำเอาสลิ่มมันเบนหน้าหนี
“แต่คืนนี้  อยากบอกเธอนะคนดี  อยากให้เธอเชื่อชั้นคนนี้..ชั้นรักเธอ”
“เป็นเหี้ยไร” สลิ่มว่า
“หูแดงไม กูแค่ร้องเพลง” กูพูด
“แดงที่ไหน บ้า” มันว่าแล้วลุกจากเตียงหน้างอเดินไปจัดนู่นจัดนี้แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป  นี่เป็นอีกวิธีนึงที่สามารถทำให้มันไปอาบน้ำได้ง่ายขึ้นเพราะไม่งั้นก็นั่งๆนอนๆงัวเงียอยู่อย่างนี้นี่แหละ
กูโทรศัพท์หาแม่ว่าวันนี้จะไปหาที่บ้าน  จะไปทำกับข้าวรอ  แม่เลยบอกว่าจะรีบกลับพร้อมพ่อประมาณบ่ายสองบ่ายสาม  เพราะแม่บอกว่าวันนี้พ่อออกนอกพื้นที่แล้วข้าวกลางวันก็คงไม่ได้กิน  เลยจะกลับมากินที่บ้านพร้อมกับกูเลยทีเดียว


.................
.................


“มิ้วค์ไม่ต้องๆ วันนี้พี่จะทำเอง” สลิ่มพูดพร้อมกับทำมือห้ามไอ้มิ้วค์ที่กำลังเดินมาเหมือนจะช่วยเตรียมของที่กูกับสลิ่มเพิ่งไปซื้อมาจากตลาด
“เอ่อ..” ไอ้มิ้วค์ยืนมองสลิ่มอย่างไม่แน่ใจนัก
“มึงแน่ใจหรอ” กูถาม
“ทำไม กูทำนี่มันเป็นยังไง” มันตอบหาเรื่องกูอีก
“เปล่า..กูกลัวแม่กูท้องเสีย” กูพูด
“โด่ ทำกับข้าวมันจะยากแค่ไหนเชียววะ” มันพูด
“เฮ้อ แต่เหมือนจะขี้เกียจเหมือนกันนะเนี้ย เยอะสิ่งจริง” มันพูดทำหน้าเหนื่อยอีกทั้งๆที่ยังไม่ทันได้เริ่มทำเลย
“พี่จะทำไรกันบ้างอ่ะ” ไอ้มิ้วค์ถาม
“เห็นแม่บ่นว่าเบื่ออาหารทะเลแล้ว ไม่ต้องทำกูเลยจะทำอะไรง่ายๆแหละ” กูบอก
“ก็มีต้มจืดผักกาดดองกับไข่เจียวหอยนางรม” กูบอกแล้วหยิบอาหารออกจากถุง
“พี่จะทำต้มจืดผักกาดดอง พี่เคยทำ” สลิ่มพูดอวดอีก
“ตีนมั้งได้ข่าวเพิ่งเคยทำไปรอบเดียว กูสอนอีกซ้ำ” กูพูด
“เหอะๆ” มันหัวเราะ
“แกงเขียวหวานเครื่องใน ไก่ราดซอส ยำวุ้นเส้น..เจ๊แกสั่งมาบอกว่าอยากกิน” กูบอก  อาหารที่แม่รีเควสมาอย่างนึงคือ ยำวุ้นเส้น
“กล้วยบวชชี” กูบอกตบท้าย
“หิวแล้ว” สลิ่มพูดหน้าตาย
“ยังไม่ทันได้ทำ” กูพูด
“สักประมาณบ่ายโมงกว่าๆค่อยทำแล้วกัน เวลาจะได้พอดีที่พ่อกับแม่กลับมา” กูบอก
“อื้อ งั้นไปนอนก่อน” สลิ่มบอก
“ขึ้นไปนอนกะเค้าเหอะ” กูพูด
“ตีน” มันว่า
“ไปนอนกัน” กูบอกแล้วเดินไปลากแขนมันจะให้ขึ้นห้องกูด้วย  ไอ้มิ้วค์ส่ายหัวเดินหนีไปที่ห้องรับแขกไปแล้ว
“จิ๊ ไม่เอา” สลิ่มตอบปัดจะเดินหนีอีก
“น่า เหอะ” กูบอกแล้วอุ้มมันขึ้นซะเลย
“ไอ้เมตร” สลิ่มโวยวายรีบกอดคอกูทันที
“ตัวหนักจังวะ” กูแกล้งบ่น
“ก็ปล่อยลงเด้ ไอ้ห่า กูเสียว” มันพูดแต่แขนกลับกอดคอกูแน่นแต่กูไม่ฟังเสียงอุ้มมันขึ้นห้องกู  พอเข้าไปในห้องกูก็ล็อกห้องก่อนที่สลิ่มมันจะออกไปได้  กูยักคิ้วให้แล้วดึงเอวมันให้ลงมาที่เตียงด้วยกัน
“นอนเฉยๆด้วย” มันพูดบอกดักทางกูก่อนเลย
“หึ เออ..มึงคิดว่ากูหื่นขนาดนั้นเลย” กูพูด
“มีลิมิตหรอมึงอ่ะ” มันย้อน
“สัตว์” กูด่าแล้วลากมันให้ขึ้นมาหนุนหมอนเดียวกัน
“มันร้อนไหมเมตร” สลิ่มพูดเพราะกูกอดมันไว้แน่นและไม่ได้เปิดแอร์  กูหัวเราะแล้วลุกมาเปิดแอร์แล้วลงไปนอนต่อ
“มึงอย่าหลับล่ะ ไหนบอกว่าจะช่วยเป็นลูกมือกูไง เดี๋ยวตื่นมาก็งอแงอีก” กูพูด
“กูเคยงอแงเมื่อไหร่” มันย้อน
“ทุกเมื่ออ่ะ” กูตอบ
“คิดถึงเนอะ” กูบอกพอนึกว่าแต่ก่อนสลิ่มมันก็ชอบขึ้นมาเล่นที่ห้องนี้ด้วยกันบ่อยๆ  เล่นแต่เสื้อผ้าบ้าง  กูกับมันชอบแอบเข้าห้องพ่อกับแม่ของกูแล้วเอาเนคไทของพ่อมาผูกเล่นกันบ่อยๆ
“.........................”
“มึงชอบเอาลิปสติกแม่กูไปทาเล่นด้วยกูจำได้” กูพูด
“ก็ตอนนั้นสีมันแปลกๆนี่หว่า” มันพูดแล้วเอาขามันมาพาดอยู่บนตัวกู  กูหอมหน้าผากมันเบาๆ  เราสองคนนอนคุยกันจนประมาณบ่ายสองโมงกูกับมันก็ลงมาทำกับข้าวกัน  ปกติถ้ากูทำกับไอ้มิ้วค์มันก็จะไม่วุ่นวายเท่าไหร่เพราะรู้ทางกันแต่สลิ่มนี่ดิโคตรจะวุ่นวาย “นู่นใส่ยัง นี่ใส่เลยไหมอ่ะ” คือมันคุยคนละเรื่องเดียวกันไปหมดจนกูเริ่มเวียนหัว
“มึงช่วยหยุดก่อน ถ้ากูไม่ได้บอกให้มึงทำอะไรก็ให้มึงอยู่เฉยๆ” กูพูด
“ทำไมอ่ะ กูจะทำ” มันพูดเอาเรื่องอีก
“กูเวียนหัวไปหมดละนี่” กูบ่น
“ก็กูอยากช่วยอ่ะ” มันพูดทำท่าเต้นไปมาเหมือนอยากจะทำจริงๆอีก
“เอากล้วยบวชชีนี่ไปใส่ตู้กับข้าว” กูสั่ง  มันก็เอาไปเก็บใส่ตู้กับข้าวตามที่กูบอก  กูทำแกงเขียวหวานกับกล้วยบวชชีเสร็จแล้ว  ก็เหลืออีกแค่ต้มจืดผักกาดดอง ไก่ทอดราดซอส ไข่เจียวและก็ยำวุ้นเส้น
“ตอกไข่รอไปสี่ฟอง” กูบอก
“ใส่นี่หรอ” มันชูถ้วยให้ดู  กูก็พยักหน้าตอบ  ตอนนี้ไอ้มิ้วค์กำลังเตรียมเครื่องเคียงที่จะทำยำวุ้นเส้นเพื่อรอให้กูเป็นคนยำเอง  พอสลิ่มตอกไข่เสร็จกูก็ให้มันมาเป็นฝ่ายทอดไก่หลังจากที่กูหมักไก่เสร็จเรียบร้อยแล้ว
“อย่างนี้หรอ” มันถามแล้วพลิกคนไก่อย่างแรง
“อย่ากลับแรงสิ” กูบอก
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกก” มันร้องเสียงหลงกระโดดหลบเป็นลิงไปอยู่กลางห้องครัว
“ร้อนๆ..ร้อนอ่า” มันร้องโวยวายมือก็ประกบจับแขนตัวเองอีกข้าง
“ก็บอกว่าอย่างกลับแรงๆ” กูพูด  นี่กูเริ่มเครียดกับมันแล้วเนี้ย..ทำกับข้าวก็หลายอย่าง  ทำกับข้าวนี่มันเหนื่อยนะเว้ยกว่าจะเสร็จแต่ละอย่างอ่ะแล้วยังมีไอ้ตัวจุ้นนี่มาวุ่นวายอีก
“หึหึ” ไอ้มิ้วค์หัวเราะ
“ไหนดูสิ” กูจับแขนมันมาดูเห็นเป็นรอยแดงๆ
“มานี่” กูลากมันให้ไปที่อ่างล้างจานแล้วเอาน้ำล้างให้
“ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยเล่า” มันพูด
“กูขึ้นเสียงเมื่อไหร่เนี้ย” กูตอบ
“เมื่อกี้..มึงทำเสียงเหมือนไม่พอใจ” มันพูด
“ก็ไม่พอใจนี่ไง บอกให้ทำเบาๆ แล้วเป็นไง..เจ็บไหม” กูว่า
“......................” สลิ่มเงียบหน้างอ  กูเดินไปหยิบน้ำแข็งในตู้เย็นมาแล้วเอาผ้าห่อเพื่อมาประคบให้มัน  มันก็ยืนนิ่งหน้างอให้กูประคบแขนให้  ไอ้มิ้วค์เดินไปหยิบบัวหิมะมายื่นให้กู  กูรับมาแล้วเช็ดแขนให้สลิ่มมันก่อนที่จะทาบัวหิมะให้อีก
“งอนทำไมเนี่ยห๊ะ ตัวเองดื้อเองนะ” กูพูด
“.......................” มันยืนนิ่งอีก
“จุ๊บ~” กูจุ๊บแก้มมัน
“เดี๋ยวกูทำเอง มึงไปนั่งดูโทรทัศน์ไป” กูบอก
“ไม่..กูจะทำ” มันพูดตอบเสียงจริงจังอีก
“มิ้วค์ไปทอดไก่ไป เดี๋ยวกูยำเอง” กูบอกไอ้มิ้วค์
“โห ไม่ห่วงน้องโดนน้ำมันกระเด็นใส่บ้างเลย” ไอ้มิ้วค์พูดแซว
“หึ..” กูหัวเราะตบหัวมันเบาๆ  กูให้สลิ่มปรุงเครื่องทีละอย่างตามที่กูบอกก่อนที่จะให้มันคลุกยำให้เข้ากัน  ดูมันจะสนุกสนานมากเหมือนกำลังเล่นมากกว่าที่จะตั้งใจทำ
“อร่อย” มันพูดหลังชิมยำเสร็จ
“แน่นอน กูทำนิ” กูบอก
“กูทำมั่งเหอะ” มันย้อน
“อืม มึงทำ” กูตอบ  ยอมๆมันไปเหอะ..ไอ้ที่มันปรุงเองตามที่กูบอกสำหรับมันก็คงหมายถึงตัวมันทำเองทุกอย่าง -_-  พอทำยำเสร็จก็ทำน้ำซอสสำหรับราดไก่ต่อ  หลังจากนั้นก็ทำต้มจืดผักกาดดองเป็นอาหารที่สลิ่มมันภูมิใจนำเสนอมากๆเพราะมันทำเองตั้งแต่หั่นผักกาดดอง ฮ่าๆๆ แต่กูก็ต้องคอยยืนคุมอยู่ทุกวินาทีเพราะไม่งั้นอาจจะแดกไม่ได้ก็เป็นได้ 
“เสร็จรึยัง” แม่เดินเข้ามาในครัว
“พ่ออ่ะ” กูถาม
“ขึ้นไปเก็บของ” แม่ตอบ
“เร็วๆล่ะ พ่อบ่นหิวอยู่” แม่บอก
“อืม ทอดไข่เจียวก่อนแป๊บนึง” กูบอก
“หลิมไปตั้งโต๊ะไป” กูไล่
“เออ” มันกระแทกเสียงตอบแล้วเดินไปเตรียมจัดโต๊ะกับแม่กู  พอจัดโต๊ะเสร็จทุกอย่าง  พ่อกับแม่ก็ยืนมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะเหมือนกำลังพิจารณา
“มันเป็นขนาดนี้แล้วหรอแม่” พ่อถามเหมือนไม่เชื่อว่ากูทำซะงั้น
“ก็คุณไม่กินเองนิเวลาที่ลูกมันทำ” แม่พูด
“ก็คิดว่ากินไม่ได้” พ่อพูด
“ฮื้มม..จะกินไหมเนี่ย” กูพูดถามพ่อ
“กินดิ” พ่อตอบแล้วรีบนั่งลงที่เก้าอี้หัวโต๊ะ  กูกับสลิ่มนั่งติดกัน  ส่วนอีกฝั่งเป็นแม่กับไอ้มิ้วค์
“สลิ่มช่วยทำด้วยหรอ” พ่อถาม
“ครับ สลิ่มทำ” มันตอบได้เต็มปากเต็มคำมาก
“เต็มปากเต็มคำเนอะ” กูแซว
“หึ..” กูหัวเราะตอบเพราะมันเอาขามาเตะเข้าที่ขากูเหมือนปรามให้กูหยุดปากเสีย
“สลิ่มทำจริงๆนะแม่ ดูสิ..โดนน้ำมันลวกแขนด้วย” มันชูแขนให้แม่ดูเหมือนกลัวว่าแม่จะไม่เชื่อ
“จ้าแม่เชื่อ” แม่ตอบ
“แต่ไอ้เมตร..มึง คะคุณ จะทำหน้าอย่างนี้ทำไมล่ะ” มันหันมามองค้อนแล้วหลุดคำว่า “มึง” ต่อหน้าแม่กับพ่อกู  มันเลยรีบกลับคำแทบไม่ทัน
“เปล่าสักหน่อย กินสิครับ” กูพูด
“กลับพรุ่งนี้หรอ” พ่อถาม
“ครับ บ่ายน่ะ” กูตอบ
“เมตรทิ้งรถไว้ที่โรงแรมนะแม่” กูบอก
“อืม เอากุญแจขึ้นมาให้แม่ที่ห้องแล้วกัน” แม่บอก
“พรุ่งนี้คุณจะไปส่งฉันแล้วเอารถไปใช่ไหม” แม่ถามพ่อ
“อืม แล้วแต่คุณแหละ” พ่อตอบ
“เดี๋ยวแม่ซื้อของฝากไปให้พ่อกับแม่ที่กรุงเทพด้วยนะสลิ่ม” แม่บอก
“ขอบคุณครับ” สลิ่มยิ้มตอบทันที
“คุณปฏิเสธบ้างเป็นไหม” กูพูด
“ผมเป็นคนมีมารยาท ผู้ใหญ่ให้อะไรก็เอาหมดแหละครับ” มันตอบหน้าตาย
“หรอ หึหึ..กล้าพูดเนอะ” กูบอก  สลิ่มก็เอาแต่อมยิ้มเพราะกูรู้ดีว่าที่มันไม่ปฏิเสธเพราะมันชอบกินนั่นแหละ  หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จกูกับสลิ่มก็ช่วยกันล้างจานแล้วออกมานั่งคุยกับพ่อและแม่ที่สวนหน้าบ้านจนเกือบเย็นก็ต้องกลับโรงแรม  กูนัดไอ้มิ้วค์ก่อนว่าถ้าไปถึงโรงแรมแล้วให้ขึ้นไปที่ห้องหรือว่ารอที่ล็อบบี้ก็ได้  เพราะว่าพรุ่งนี้มันต้องมาโรงแรมตั้งแต่เช้าพร้อมกับแม่

...................>>>><<<<.....................

[peppier]

 

สุขสันต์วันครอบครัวนะพี่เบบี้ '  ^ ^

[aohka]

อุ๊ๆๆ น้องเบบี้อัพฉลองสงกรานต์ เย้ๆๆๆ

[knightofbabylon]

สลิ่มน่ารัก น่ารัก น่ารักโคตรๆ ว้ากกกกกกกกกกกกกกก
เมตรกับสลิ่มเหมือนครอบครัวมากกว่าแค่แฟน..
 

กิ๊กเมตรเยอะเนอะ..ฮ่าๆ
แล้วไหงแฟนเก่าเมตรดูตกใจชนิดสะเทือนโลกว่าพีกับทัวร์เป็นแฟนกัน 


  สุขสันต์เทศกาลสงกรานต์นะเบบี้

[ปลาทองสีชมพู]

หึหึ..สลิ่มซนหว่ะ
แต่น่ารักเนอะ

ปล.เมื่อรัยเขตจะมีคนรักกับเขาสักทีน้า

[som]

สลิ่มโหดมากตอนนี้  5555
แต่น่ารักที่สุดเลย
แล้วเฮียเมตร ไม่พาสลิ่มไปดูบ้านเก่าของสลิ่มมั่งเหรอ

[Poes]

โห พี่เมตรสอยสองยก กีซซซซซ 

[ordkrub]

ครอบครัวสุขสันต์!!!!!!
สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ

[RakorN]

มันไม่ค่อยชอบคำว่าเหี้ยน้อยเท่าไหร่นัก  กูเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม


ถ้าสลิ่มชอบคงแปลกกว่านะ 

[Little Devil]

สุขสันต์วันสงกรานต์..เบบี้
+1

[dolphins]

ครอบครัวสุขสันต์  ในวันครอบครัวจริงๆ...
สลิ่ม   น่ารักอีกแระ แอบร้อนแรงด้วยอ่า เมตรตอนนี้ก็ดูหื่นกว่าปกติ อย่างว่าแหล่ะ อารมณ์มันต่อเนื่องจากตอนที่แล้วที่หวานกันสุดๆ

  ถ่ายถอดอารมณ์ และทุกความรู้สึกของตัวละครได้ดีจริงๆ เบบี้ 

[yeyong]

สลิ่มมันน่ารัก
และแอบน่าตื้บในบางครั้ง

[luvY]

สลิ่มน่ารักแบบโหดๆ  

แต่ว่ากิ๊กเก่าพี่เมตรทำไมตกใจเมื่อรู้ว่าพีคบกะทัวร์

ขอบคุณเบบี้จ้า  

[nunamicky]

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะเบบี้
+1 ให้สำหรับตอนพิเศษน่ารักๆ ค่ะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

สลิ่มน่าร้าก แอร๊ยยยย 
เรียก"คุณ"กับ"ผม" ชอบมากเลยค่า

[JJHJJH]

น่าอิจฉาจิงจิ๊ง

[pui]

อ่านตอนนี้แล้วหิวข้าวเลย
ตอนนี้หลิ่มน่ารักมากเลย
 

[kinjikung]

อิจฉาหว่ะ นับวันยิ่งน่ารักจริง ๆ คู่นี้
ว่าแต่ทำไมหลิ่มไม่เรียกพี่เมตรว่า พี่ หว่า เรียกตอนบอกรักกันครั้งเดียวเอง
 

[Yunatsu]

ไม่ค่อยเอาแต่ใจเท่าไรด้วยย หล่ิ่มมมม

อิอิ

[a_tapha]

สลิ่มน่ารักตลอดเวจริงๆ  ขอบคุณเบบี้มากๆ ค่ะ   

[2Botaku]

ต่อหน้าพ่อแม่ เนี่ย ผม คุณ

ลับหลัง ศัพท์พ่อขุนรามทั้งนั้น

[urmein]

น่าร้ากกกกก
แต่ขำอิตรงคุณกะผมเนี่ยแหล่ะ 555+

[ขนมหวาน]

เวียนหัวแทนพี่เมตร ตอนทำอาหารเนี่ย
วุ่นวายน่าดู ทำไม่เป็นแต่อยากทำมาก วุ่นวาย

สุขสันต์วันครอบครัวค่ะ ทุกคน

[love2y]

สลิ่มมันน่ารักจริงๆนะ ส่วนพี่เมตร......ชอบอ่ะ ชอบผู้ชายทำกับข้าว ^^

[mayuree]

ครอบครัวสุขสันต์จริงจริ้ง  น่าอิจฉาเนาะ
สลิ่มมีแอบหึงแน่ๆ พัฒนาขึ้นเยอะ