หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[dolphins]

 

 

เบบี้...อยากกินสลิ่ม

[kuku]

เม้นด้วย ดันด้วย บวกด้วย

[MiNaTeuk]

พี่บี้จร้า
คิดถึงหนูหลิ่มแล้วน๊า
มาต่อไวๆๆๆๆๆนะค่ะ
ดัน ดัน ดัน ดัน ค่ะ

[kuku]

ดันให้

[ฺ13eLIEve]

ขอบอกว่าเรื่อง สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้ไอ่โรคจิต....
เป็นนิยายที่ทำให้เสียน้ำตา นอยด์แดกไปเยอะมาก
เยอะมากจริงๆ แบบว่า...มีทุกอารมณ์ โดยเฉพาะเรื่องเพื่อน อ่านแล้วแบบ รักเพื่อนขึ้นมาอีกเยอะเลย

ขอบคุณเบบี้ที่น่าัรักมากๆน๊า

ปล.ว่าแต่ เมื่อไรเมตรที่รักของเค้าจะมาอ่ะ หรือว่า...ขี้ไม่ออกอ่ะเบบี้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

[Mura_saki]

คิดถึงสลิ่ม

[เบบี้]

ตอนที่141  มีผัวเหี้ย..ป่วยใจจนตัวตาย

~ทัวร์~

“เฮ้อ.........” นานไปแล้วนะ ทำไมยังไม่กลับมาอีก  ผมนั่งรอผัวกลับมาห้องจนนี่จะตีสองแล้ว  ไอ้พี่พียังไม่โผล่หัวกลับมาเลย  เห็นมันบอกว่าออกไปเที่ยวกับพวกพี่เมตร  ผมเห็นนานๆทีเพื่อนฝูงจะรวมตัวกันผมก็เลยให้ไปไม่ได้ว่าอะไร  อีกอย่างมีพี่เมตรอยู่ด้วยก็คงจะไม่มีปัญหา  แต่นี่ปาเข้าไปตีสองแล้ว  ยังไม่มีท่าทีว่าจะกลับเลยเพราะผมบอกว่าถ้าไม่ให้พี่เมตรมาส่งให้โทรมาเดี๋ยวจะออกไปรับ
“มีผัวเหี้ย ป่วยจนตัวตายจริงๆกู” ได้แต่บ่นกับตัวเอง


ตื๊ด ๆ..ๆ...ๆ


สายเข้า >> “พี่พี”
“ฮัลโหล จะกลับรึยัง” ผมพูดทันที
“เออ มาราบหน่อยเด้” มันพูดด้วยน้ำเสียงยานคางตามสไตล์คนเมา
“เมาเป็นหมาอีกแระไอ้บ้า” ผมว่า
“เอิ้ก..อยู่เนี้ยๆ อยู่ร้านกับ..ไอ้เมตร” มันพูด
“อืมๆ รออยู่นั่นแหละ เดี๋ยวจะไปรับเดี๋ยวนี้” ผมบอกแล้ววางสายไปก่อน  ผมหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์แล้วรีบไปรับมันที่ร้านเหล้าทันที  ร้านเหล้าที่ผมรู้จักดีเพราะก่อนที่พี่พีจะออกไปผมได้สอบถามรายละเอียดไว้หมดแล้วเรียบร้อย
“...................” TvT ตอนนี้อย่าเรียกว่าเมาเป็นหมาเลยครับ  คืนนี้ผมจะได้หลับได้นอนไหมเนี้ย..สภาพแม่ง 
“เอา ทัวร์มาแล้ว” พี่เมตรผลักหัวพี่พีออกจากบ่าตัวเองอย่างแรง
“เออ เมียจ๋า..หึหึ” ไอ้พี่พีเข้ามากอดเอวผมไว้  ไอ้บ้า..เมาทีไรเรียกงี้ทุกที  กูก็เขินเป็นนะ..บ้าๆ  คึคึ  พี่ๆทั้งโต๊ะหันมามองผม  มีการทักทายกันเล็กน้อยแต่ผมไม่ทักตอบ  มองทุกคนด้วยสายตาหยามเหยียดเพราะเสือกพาผัวกูมาเมา
“มา เดี๋ยวกูช่วย” พี่เมตรบอกแล้วช่วยพยุงตัวพี่พีให้เดินมาที่รถ  กว่าจะเดินมาถึงก็ยากลำบากมากเพราะมันเดินก้าวหน้าถอยหลังอยู่นั่น
“เออ ขอบจายๆเพื่อน” พี่พีพูดมือปัดไปปัดมา
“มึงจะขนมันขึ้นห้องไหวหรอ” พี่เมตรพูด  เสือกใช้คำว่า “ขน” กับผัวกู  ผู้ชายนะไม่ใช่หมูไอ้ห่า
“ก็ว่า” ผมคิดหนัก
“เดี๋ยวให้ยามช่วยแหละ” ผมบอก
“อืมๆ ขับกลับดีๆล่ะ” พี่เมตรบอก
“ขอบคุณครับ” ผมบอกแล้วขึ้นรถ  ระหว่างทางพี่พีก็กวนไม่หยุด  มันหาเรื่องให้ผมหันไปสนใจมันตลอดทาง
“เมียจ๋า..เอิ้ก” - - เฮ้อ..
“ไอ้พี นั่งเฉยๆดิวะ..เดี๋ยวรถก็ชนหรอก” ผมว่ามันเพราะมันเสือกเอามือมาสะกิดผมอยู่ได้
“จะอ้วก” มันพูด
“เชี้ยเอ๊ย” ผมรีบมองซ้ายมองขวาหาที่จอดรถ  พอจอดรถสนิทผมรีบกดเปิดกระจกรถทันที
“เอาหน้าออกไปสิ เอาหน้าออกไป” ผมบอกแล้วช่วยดันตัวมันด้วย
“อึก..ไอ้เหี้ย แม่ง” มันบ่นอะไรของมันก็ไม่รู้ครับผมจับใจความไม่ได้  ผมลูบหลังพี่พีเบาๆ
“ทัวร์..” มันเรียก
“หื้อ” ผมขานตอบ
“ทุบ” มันพูด
“ทุบหลังกูดิ” มันสั่ง
“เอาจริงหรอ” ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“เออ เร็วๆ เหี้ย..ทรมาน” มันว่าแล้วก้มหัวไปมากขึ้น  ผมเลยจัดการทุบให้มันตามที่สั่ง

ปึก !!  ปึกๆๆๆ !!

“เหี้ย..มึงแค้นไรกูป่ะเนี่ย” มันว่า  ผมได้แต่หัวเราะ
“อึก..” หลังจากอึกแรก  มันก็ปล่อยออกมาเต็มที่เต็มถนน  ผมรีบลูบหลังแล้วควานหาขวดน้ำที่เบาะหลังมาเตรียมไว้ให้
“น้ำๆ” ผมสะกิดบอก  มันรับขวดน้ำไปดื่ม
“เฮ้อ..” พี่พีกลับมาเอนตัวนอนลงเมื่อได้ปล่อยทุกข์แล้วเรียบร้อย  ผมหยิบกระดาษทิชชู่เช็ดปากให้มัน
“มึงเป็นเด็กรึไงห๊ะ กูถึงต้องมาดูมึงเนี่ย” ผมบ่น
“ไม่เด็กแล้ว” มันยิ้มพูดตาปรือแล้วเสือกจับมือผมให้ไปจับที่น้องชายมันด้วย
“นี่..” ผมกัดฟันออกแรงบีบน้องชายมันด้วยความหมันไส้
“โอ้ยยยย..เชี้ยทัวร์” มันร้อง
“เดี๋ยวทุบแม่งเลยดีไหม” ผมว่าแล้วปล่อยมือออก
“หึหึ..อึก” สะอึกอีก  ไอ้เวร  ผมต้องกลับมาขับรถต่อ  พี่พีหลับตานอนนิ่งไปแล้ว  พอขับถึงคอนโดผมก็ต้องให้ยามมาช่วยพยุงพี่พีขึ้นห้องเพราะผมแบกคนเดียวไม่ไหว  มันเล่นไม่ยอมก้าวขาเดินเองเลย
“เฮ้อ..ขอบคุณมากนะครับ” ผมบอกแล้วหยิบเงินให้ไปร้อยนึงเป็นสินน้ำใจ  พี่ยามรับไปง่ายๆ  ผมว่าก็ดีจะได้ไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจกัน 
“....................” ผมยืนมองสภาพพี่พีว่าจะเอายังไงดี  แม่ง  เมาขนาดนี้กูไม่อยากนอนด้วยเลยให้ตายเหอะ
“เออ ทัวร์..” มันเรียกมือก็ปัดไปป่ายมา
“เมียจ๋า มาหาหน่อยเซ่” มันเรียก  ผมเลยเดินเข้าไปหา
“มีไร” ผมถาม
“หึหึ..” มันเสือกหัวเราะ  ผมยืนมองนิ่งๆแต่มันก็ยังไม่ยอมพูดอะไรอีก  ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเพราะจะเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ทัวร์” มันก็เรียกผมอีก
“อะไรเล่า” ผมขานตอบ
“อื้ออออออออ” มันตอบแค่นี้  เหมือนขอเรียกไปทีอย่างงั้น  ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จกะว่าคืนนี้จะนอนพื้นเพราะกลิ่นเหล้าพี่พีแรงมากจริงๆ
“ทัวร์ อื้อ..อ้วก” มันพูด T^T ผมเดินไปหาถุงให้มันในครัวแล้วกลับเอามาจ่อที่ปากมันให้
“อ้วกสิ” ผมบอก
“ไม่อ้วก” มันตอบอีก
“อะไรเนี้ย หลับไปเลยนะ” ผมว่าแล้วเหวี่ยงถุงใส่หน้ามัน
“หึหึ” มันหัวเราะชอบใจอีก  ผมขนเอาที่นอนจากในตู้ออกมาปูข้างเตียงอีกฝั่ง  หยิบหมอนกับผ้าห่มมาจัดการนอนข้างล่าง  กลิ่นเหล้าจากตัวพี่พีแรงไปทั่วห้อง  แต่ผมง่วงมากแล้ว  ขอลาโลกเพียงเท่านี้เถอะครับ..


...............
...............


เช้ามาผมตื่นมาทำข้าวต้มรอไว้  ปาเข้าไปสิบเอ็ดโมงแล้วแต่พี่พียังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลย  ผมจัดการทำนู่นทำนี่  ทำความสะอาดครัว  ดูทีวีไปเรื่อย
“ทัวร์” ผมหันไป  ไอ้พี่พีเดินออกมาจากห้อง
“ปวดหัว” มันพูดหน้างอ  เดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร
“ก็แน่ล่ะ เมาซะขนาดนั้น” ผมว่าแล้วตักข้าวต้มให้มัน
“อ่ะ” ผมเอาข้าวต้มมาวางให้ 
“โอย ไม่มีแรง” มันงอแงวางช้อนลง  ผมหันไปมองแต่กลับมารินน้ำส้มเตรียมไว้ให้
“ยาอยู่ไหน” ผมถามถึงยาประจำแก้อาการเมาค้างของมัน  พี่พีจะซื้อมาใช้เป็นประจำเพราะเวลาที่มันเมาทีไร  เช้ามาจะทำตัวแบบนี้ตลอด
“ไม่รู้” มันตอบหน้ายังคงงอไม่เลิก  ผมหยิบน้ำส้มมาวางให้
“จิ้” ผมบ่นบ้างเดินไปหายาให้มันในห้อง  แล้วก็เจอยาอยู่ในลิ้นชักหัวเตียง  ผมหยิบออกมาแล้วเดินออกมาจากห้องก็เห็นพี่พีมันยังไม่ยอมกินข้าวเลย
“กินสิ รออะไรล่ะ” ผมว่าแล้วเกะยาให้มัน
“....................” มันนั่งเงียบเฉยได้อีก  ผมเลื่อนเก้าอี้มาใกล้แล้วนั่งลง
“ก็รู้ว่าต้องเป็นงี้ แล้วจะกินเยอะทำไม” ผมว่า  เลื่อนถ้วยข้าวต้มมาใกล้มือตัวเอง  ผมคนข้าวต้มให้ก่อนที่จะตักป้อนมัน  พี่พีนั่งนิ่งอ้าปากกินเข้าไป
“...................” มันไม่ต่อว่าอะไร  นั่งอ้าปากรอให้ผมป้อนอย่างเดียว  ผมก็ไม่รู้จะว่าอะไรอีกเพราะถึงว่าก็เป็นเหมือนเดิมอีกอยู่ดี  ผมแค่ต้องเตรียมตั้งรับเท่านั้นแหละ  พอให้มันกินข้าวต้มจนหมด  ก็ให้กินน้ำส้มต่อด้วยยาถึงไล่มันไปอาบน้ำอาบท่าได้ 


ตื๊ด ๆ..ๆ...ๆ


“โหล ไงอีเจ๊” ผมรับ
“มึงอยู่ไหน” อีเจ๊ถาม  ฟังแบบนี้..บางทีก็รับรู้ได้ว่าต้องมีเรื่องให้ช่วย
“อยู่ห้องผัว” ผมตอบ
“ค่ะอีดอก” อีเจ๊ว่า
“ไม” ผมถามแกมหัวเราะ
“มาหากูที่มอ.............หน่อยสิ มีงานให้ช่วยหน่อย” อีเจ๊บอก
“งานไร” ผมถามก่อน
“ก็แต่งหน้า ทำผม..พอดีรุ่นน้องกูมันจ้างให้กูมา กูก็ทิ้งร้านมาให้ลูกน้องอยู่ร้านเนี้ย ลูกมือกูเลยไม่พอ มึงมาช่วยกูหน่อย” อีเจ๊บอก
“ผัวกูเมาค้างอยู่นี่ ไปจะได้โดนด่าอ่ะสิ” ผมว่า
“ถ้ากูรู้ว่าการที่มึงมีผัวแล้วมึงจะไม่ช่วยงานกูแบบนี้ กูไม่ให้มึงมีหรอก..ตกลงจะมาไม่มา” มันว่า
“เออๆ บ่ายสองนะ..เคเปล่า” ผมถามหลังจากเหลือบดูนาฬิกาแล้ว
“เออได้ กินอะไรมาให้เรียบร้อยล่ะ” อีเจ๊สั่ง
“เออ ให้ไปหาที่มอเลยใช่ไหม” ผมถามอีก
“อืม ถึงมอแล้วโทรมา” อีเจ๊บอก  เราร่ำลากันก่อนที่จะตัดสายไป
“พี..” ผมเรียกเดินเข้าไปหามันที่นอนอยู่บนเตียง  มันเหลือบมามองผมหน่อยนึง
“เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกนะ เจ๊ให้ออกไปช่วยงาน” ผมบอก
“...................” มันมองผมนิ่งออกแนวตาเริ่มขวางละ
“มันไม่มีคนช่วย กูต้องไปช่วย..มึงอยู่ได้ใช่ไหม” ผมพูด
“ไม่ได้” มันตอบซะตรง
“ไม่ได้ก็ต้องได้ กูรับปากไปแล้ว” ผมบอก
“กูป่วยอยู่นะ เหี้ยนี่” มันด่า
“มึงไม่ได้ป่วย แต่มึงทำตัวมึงเอง..อย่ามาหาเรื่อง” ผมว่าแล้วเดินหนีมันเข้าห้องน้ำก่อน  ผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อย  ไอ้พี่พียังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียง
“กลับกี่โมงไม่รู้นะ” ผมบอก  เดินไปจัดกระเป๋าด้วย
“หิวก็สั่งอาหารมากินล่ะ” ผมบอกอีก
“..................” มันยังคงนิ่ง  ผมหันไปมอง  พี่พีจ้องผมเขม็ง
“เฮ้อ..อะไรล่ะ” ผมว่า
“จะรีบกลับมาแล้วกัน” กลับมาเพื่อมารับใช้มึงนี่ไง..อีผัวเวร
“ยาอยู่บนโต๊ะ น้ำส้มกับน้ำองุ่นอยู่ในตู้เย็น หากินล่ะ..เดี๋ยวขากลับจะซื้ออาหารมาให้” กร๊าก เหมือนเลี้ยงหมาเลยวุ้ยกู
“ไปตายไหนก็ไปเลยป่ะ” มันพูดเสียงเรียบได้อีก  ทุกทีจะด่าดุดันและรุนแรงกว่านี่  แต่อารมณ์ของมันตอนนี้คงขี้เกียจจะด่าผมแล้วละครับ เหอะๆ 
“ไปน้า จุ๊บ” ผมเข้าไปหาแล้วจุ๊บที่ปากมันเบาๆ 
“...................” แต่ก็ต้องค้างเพราะโดนมันมองนิ่งได้อีก 
“อื้ออออออออ อ่ะ เชี้ย..อย่า” ผมตกใจเพราะอยู่มันก็คว้าจับหน้าผมเข้าไปกดจูบอย่างแรง  ผมล้มลงบนตัวมันทำให้มันจูบผมได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม  มือของมันก็ดันแกล้งมาลูบเข้าใต้เสื้อของผมอีก
“หึ..” มันแสยะยิ้ม
“เหี้ย” ผมว่าทันทีที่มันปล่อยออก  ผมรีบเดินถอยห่างออกมา
“ไปไหนก็ไปเลยไป เกะกะลูกตา” มันพูดแล้วพลิกตัวนอนต่อ 
“ชิร์” ผมเดินออกมาจากห้องทันที  ผมจัดการปิดห้องให้มันเรียบร้อย  แล้วลงมากินข้าวที่ร้านอาหารข้างคอนโดก่อนที่จะขับรถไปหาอีเจ๊โตโต้ที่มหาลัย...............


..................
..................

[เบบี้]

“เกล้าแบบกูให้หมดเลย” อีเจ๊สั่ง
“..T__T..” ผมมองหน้ามัน  กี่หัวเนี้ยที่มึงสั่งกู  นั่งกันหน้าสลอนเชียว
“เร็วเหอะน่า เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าว” มันบอก
“บ้านกูก็ไม่ได้จนนะได้ข่าว” ผมพูดเซ็งๆแล้วจับชะนีเกล้าผมให้
“ค่ะอีดอก ผัวเป็นไง” เจ๊ถาม
“เหวี่ยงไล่กูก่อนออกมานี่” ผมบอก
“ฮ่าๆๆ ผัวมึงนี่ดุอย่างกับหมา อยากได้บ้างไรบ้าง” มันพูด  ทำเอาน้องชะนีที่นั่งอยู่ขำ 
วันนี้เป็นวันงานวัฒนธรรมของมหาลัยรึไงนี่แหละครับ  ไม่รู้รายละเอียดมาก  แต่มีการแสดงโชว์ของแต่ละคณะแค่นั้น(มั้ง)  ผมจัดการเกล้าผมให้นางชะนีทั้งหลายแหล่นี่เสร็จก็จับมันแต่งหน้าแต่งตาให้สวย(เพราะปกติหน้าสดของมันไม่สวย)
“มึง” อีเจ๊เรียก
“มีอีกสามวันนะ มึงโอเคใช่ไหม” อีเจ๊พูดหน้านิ่งมาก
“....................” ผมมองหน้ามัน
“กูมีเรียนไงอีเจ๊” ผมบอก
“เออน่า เลิกแล้วรีบมาหากูแล้วกัน” อีเจ๊พูดแกมบังคับ
“เออๆ มึงนี่นะ..บอกกูล่วงหน้าบ้างก็ได้อ่ะ” ผมบ่น
“น้องมานี่” ผมเรียกผู้ชายที่ยืนรออยู่ห้าหกคนเพื่อจะแต่งหน้า
“อย่าคาบไปแดกล่ะ น้องพวกนี้เด็กกูหมด” อีเจ๊แซว  น้องผู้ชายก็ยิ้มๆให้ผม
“รูมันหลวม น้องจะเอาหรอ” ผมพูดกัดกลับบ้าง 
“หึหึ” ไอ้น้องผู้ชายนั่งหัวเราะเหมือนเขินที่พวกผมพูดกันซะตรง
“อีนี่” อีเจ๊ว่า  ผมจัดการทาครีมรองพื้นให้น้องแกก่อนที่จะหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงออกมาเพราะรู้สึกว่ามันสั่น
“...................” ผมมองหน้าจอก็ต้องนิ่งไปพักนึง
“ผัวโทรมาล่ะสิ” อีเจ๊ทัก
“เออ แม่ง” ผมกดรับ
“โหล”
“จะกลับรึยัง” มันถามเสียงห้วนมาเลย
“ยังไม่เสร็จเลย” ผมตอบ
“เออ เร็วๆล่ะ” มันพูดเสร็จก็ตัดสายไปเลย TLT กูเพลีย..
“หึหึ” อีเจ๊หัวเราะ
“ขำมากอีเหี้ย สั่งกูยิ่งกว่าพ่อกูอีก” ผมบ่นแล้วแต่งหน้าต่อ  พอจัดการแต่งหน้าให้ทุกคนเสร็จไปเรียบร้อย  เวลาบอกเกือบหกโมงเย็นแล้ว  ผมก็ช่วยอีเจ๊เก็บของ
“ทัวร์” อีเจ๊โตโต้เรียก
“หื้อ” ผมขานตอบแต่ไม่ได้หันไปมองหน้ามัน
“มึงอย่าเพิ่งหันนะ กูบอกให้หันแล้วมึงค่อยหัน” อีเจ๊พูดเสียงมีลับลมคมใน  ผมเลยต้องทำตาม
“ด้านขวามือของมึง มึงลองทำเป็นมองไปทั่วๆ..จะเห็นผู้ชายใส่เสื้อสีขาวสูงๆยืนมองมาทางมึงอ่ะ เออหัน” อีเจ๊สั่ง  ผมเลยแกล้งหันกลับไปมองรอบๆเหมือนไม่ได้สนใจอะไรและก็เห็นผู้ชายคนที่อีเจ๊ว่าจริงๆ
“ไมวะ” ผมแกล้งกลับมาจัดของต่อแต่ก็ถามอีเจ๊ไปด้วย
“กูว่ามันจ้องจะงาบมึงแน่ๆ” อีเจ๊ว่ายิ้มๆ
“ตลก” ผมบอก
“กูเห็นมันยืนมองมึงตั้งนานละ กูรู้จัก..มันเป็นเกย์ ผัวของอีตั้มอ่ะ” อีเจ๊เล่า
“ตั้มไหนวะ” ผมสงสัย
“อีตั้มลูกไฮโซแต่เปลือกไง อีดอกนั่นอ่ะ..ที่มึงบอกว่าไม่ชอบหน้าตามันตอนที่เจอที่ผับ........นั่นไง” อีเจ๊พูดใส่อารมณ์ด้วย
“อ๋อ อีนั่นอะนะ ได้ผัวหล่อขนาดนี้เลย” ผมพูดอย่างไม่เชื่อ
“เออดิ เกาะแดกมั้ง” ผมหยิบบุหรี่ออกมาสูบหลังจากจัดของเสร็จแล้ว
“แล้วมันมาทำไรที่นี่วะ” ผมถามอย่างสงสัย
“ก็อีตั้มมันเรียนอยู่นี่อ่ะ เห็นว่าเป็นคนคิดท่าทีมเชียร์ของคณะมนุษย์รึไงนี่แหละ”
“เจ๊ มึงนี่แม่นเนอะเรื่องชาวบ้านเนี้ย” ผมยิ้ม
“ค่ะ นิดนึง” อีเจ๊ยิ้ม
“มึงก็ลองเล่นหน่อยดิ กูอยากเห็นอีนั่นเต้นว่ะ..หมันไส้ ชอบมาทำเชิดใส่กู” อีเจ๊ยิ้มเหี้ยอีกแล้ว  ผมยิ้มบ้างแล้วหันกลับไปมองผู้ชายคนนั้น  ตอนนี้มีอีตั้มที่กำลังเป็นหัวข้อสนทนาระหว่างผมกับเจ๊โตโต้โผล่ออกมา  มันกำลังยืนกอดแขนผัวตัวเองอยู่
“ใครมาแต่งหน้าให้ล่ะ” ผมกับอีเจ๊ยิ้มเพราะได้ยินเสียงของอีตั้มเข้ามาใกล้ตัวมากขึ้น  มันเดินเข้ามาถามพวกน้องๆที่ผมได้แต่งหน้าทำผมให้เมื่อกี้
“พี่โตโต้น่ะค่ะ” น้องผู้หญิงคนนึงตอบ
“อ่าว โต้นี่เอง” เสียงดอกมาก  ทำเหมือนรู้จักกันมาชาตินึง
“ค่ะ เดี้ยนเอง” อีเจ๊ก็เอากับเค้าด้วย -_-
“ไม่เห็นหน้ากันซะนานเลยนะ นี่..” ตั้มเดินเข้ามาทัก  มันเหลือบมามองผมหน่อยนึงและทำอย่างกับไม่เคยเจอกันมาก่อนงั้นแหละ  ผมเจอมันบ่อยๆที่ห้างในร้านเสื้อผ้า  ไม่ได้อยากเจอแต่เจอกันบ่อยมาก  เดินสวนกันไปมาแต่ไม่เคยได้คุยกันจริงจัง  ผมรู้แค่ว่ามันรู้จักกับเจ๊โตโต้ก็เท่านั้น
“ทัวร์จ้ะ น้องสาวพี่เอง” อีเจ๊แนะนำ
“สวัสดีครับ” ผมยิ้มให้ทั้งมันและผัวมัน  ผัวมันก็ยิ้มตอบให้ผมด้วย
“เราเคยเจอกันบ่อยๆนี่เนอะ แต่ไม่ได้ทักแค่นั้น” มันพูด
“หึหึ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อกับอาการเอียนในความตอแหลของมัน  ผมเกลียดหน้าตามันจริงๆ  ดูดอกๆพิลึก
“แล้วปีนี้เป็นไง โชว์..เริสสู้คณะนิเทศได้รึเปล่าล่ะ” อีเจ๊กัดให้หนึ่งดอก
“ได้สิ ระดับนี้ละ” มันกัดเสียงนิดหน่อย  ผมได้แต่ยิ้ม  น้องๆที่ยืนมองอยู่ก็ยิ้มมอง
“อ๋อ ลืมแนะนำ..นี่ฮัท แฟนเราเอง” มันยิ้มบอก
“รู้จักจ้ะ หล่อขนาดนี้ไม่รู้จักได้ยังไง..เนอะ” อีเจ๊โตโต้ทำเสียงตอนท้ายว่า “เนอะ” ได้ดอกมาก ฮ่าๆๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ผมยื่นมือไปจะให้ผัวมันจับ 
“ยินดีครับ” มันก็จับผมตอบอย่างว่าง่าย  ตอนนี้หน้าเมียมันงอเป็นกระบวยตักน้ำไปแล้ว 
“ขอตัวก่อนแล้วกัน คงได้เจอกันอีก..ขอให้ชนะนะ” อีตุ๊ดนี่พูดแล้วเดินจากไปเลย
“ค่ะอีดอก” อีเจ๊กกัดฟันพูดส่งท้ายให้..ผมว่ามันคงหมันไส้อีนี่มากจริงๆแหละครับ
“พวกมึงต้องชนะนะ ไม่ชนะมีตบกับกู” อีเจ๊พูดเสียงดังทำเอาน้องๆที่เป็นทีมเต้นยิ้มกันหมด
“อีเจ๊ อีเหี้ย..มึงมาเกี่ยวอะไรกับทีมกู” พี่คนนึงคงเป็นคนคุมเต้นว่า
“กูหมันไส้อีดอกคณะมนุษย์ จบป่ะคะ..ถ้าพวกมึงแพ้ กูคิดค่าแต่งหน้าเพิ่ม” อีเจ๊ว่า
“โหหหหหห..” พวกเด็กๆโห่ร้องพร้อมกัน
“ไปละ เจอกันพรุ่งนี้” ผมหันไปบอก
“อีนี่ก็ทิ้งผัวแป๊บเดียวไม่ได้เลย” มันว่าผม
“เออน่า กูไปละ..พรุ่งนี้กี่โมงก็โทรมานัดแล้วกัน กูเลิกเรียนประมาณเที่ยง” ผมบอก
“เออ เจอกัน ขอบใจมากมึง” อีเจ๊พูดบอก  ผมโบกไม้โบกมือเดินกลับมาที่รถ  ผมต้องขับรถไปห้างก่อนเพื่อไปซื้ออาหารเข้าห้องสำหรับหมาที่ห้อง


...............
...............


“ไม่กลับมาสักเที่ยงคืนเลยล่ะ” มันกัดผมทันทีที่ขาผมก้าวเข้าห้อง  นี่เพิ่งจะสี่ทุ่มเอง..ห่า  ทีตัวเองกลับตีสองกูว่าไหม..ออกไปรับให้อีกต่างหาก
“บ่นไรนัก” ผมว่าแล้วเดินเอาของไปจัดในครัว
“หายรึยัง” ผมถามมันที่เดินมายืนจ้องผมที่หน้าประตูห้องครัว
“.......................” มันเงียบ
“อะไร จะหาเรื่องอะไรอีกล่ะ” ผมหยุดจัดของแล้วหันไปมองมัน
“เปล่า หิว” มันบอกแล้วเดินไป  เฮ้อ..นี่ตกลงจะไม่ทำมาหาแดกเองเลยใช่ป่ะ เหี้ย..กูกลับมานี่ก็เหนื่อยนะเว้ย  ต้องมารับใช้มึงอีก  อยากด่าแต่ด่าไม่ได้ แสรด..กลัวโดนมันทิ้ง -)-
“จะกินไร” ผมเดินออกไปถาม 
“แต่อย่าเลือกเยอะ ทำไม่เป็น” ผมบอกก่อน  ถึงพี่เมตรจะสอนมาบ้างก็เป็นเท่าที่พี่เมตรสอนไว้แค่นั้นแหละครับ
“ทำไรก็ทำมาเหอะ” มันตอบส่งๆ  ผมเลยทอดไข่เจียวทรงเครื่องให้มันและผมคนละจาน
“ยังไม่ได้กินมาหรอ” มันถามขึ้น  ผมยื่นช้อนส้อมให้
“อือ เสร็จแล้วก็มาเลย” ผมตอบแล้วนั่งลง
“พรุ่งนี้กูจะเข้าอู่นะ คงกลับเย็นๆ” มันบอก
“กูต้องไปช่วยเจ๊โต้เหมือนกัน ไม่รู้จะได้กลับกี่โมง” ผมบอก
“.......................” มันทำหน้าเหมือนกับพูดว่า “อีกแระ”
“ที่จริงอีกสามวันเลยแหละ” ผมบอก
“ได้เงินไหม” มันถาม
“ไม่ได้” ผมตอบ
“ไม่ได้แล้วช่วยทำไม เหี้ย” มันด่าให้
“นั่นเพื่อนกูนะ แล้วทีมึงช่วยพี่แสตมป์ ช่วยพี่เมตรล่ะได้เงินไหม..งั้นช่วยทำไม เหี้ย” ผมด่ากลับ
“เออสัตว์ อยากทำเหี้ยไรก็ทำไปเลยป่ะ” มันว่าอีก
“อะไรของมึงเนี้ย ว่ากูอยู่ได้”
“กูก็เหนื่อยนะ เอาแต่ว่า..ไม่เคยให้กำลังใจกันเลย” ผมว่าอย่างน้อยใจแล้วก้มกินต่อ
“...................” ไอ้พี่พีเงียบไป
“เหนื่อยก็กลับไปนอนบ้านเลยป่ะ” มันพูดขึ้นเสียงเรียบ
“...................” ผมเงยหน้าจ้องมัน  พี่พีก้มลงกินข้าวต่อ
“อืม พรุ่งนี้กูจะกลับไปนอนบ้าน” ผมตอบ  หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างเงียบจนเข้านอน  ผมไม่พูดอะไรอีก  มันเองก็ไม่ใช่คนชอบง้ออยู่แล้ว  ช่างหัวมัน..ผมเองก็เหนื่อยเหมือนกัน  จะให้มาง้อตอนนี้ก็ไม่ได้  ผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอกนะครับ  แค่คิดว่าเหนื่อยแล้วอย่ามาหาเรื่องกันก็เท่านั้น  รอให้หมดงานอีเจ๊โตโต้ก่อนค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน

.................>>>><<<<..................

[nick2xiah]

เบบี้มาเเล้วววววววววววววว

[Jimmeiiii*]

 
รอชมไอ้พีกระทืบคน

[kazhiki]

อิพี่พีนี่ก็นะ   
แต่โหดได้ใจ ชอบๆ

[knightofbabylon]

ชื่อตอนกินขาดจริงๆเบบี้ 

เหมือนพีกำลังเรียกร้องความสนใจจากทัวร์ หรือเปล่าหว่า
รอดูต่อไป แอร๊ยยยยยยย
 




 

[Poes]

อ้าวจะมาม่าซะงั้น ไอ้พีเดี๋ยวจะได้หึงตาค้างแน่ ทัวร์มีคนจ้องจะงาบอยู่นะเว้ย
อย่าคิดว่าทัวร์เป้นของตายจิ 

[Motor-tricycle]

โห  ทัวร์ตอบได้ใจมาก เอาซะมั่ง 

[kokoro]

ปากดี ชอบไล่ดีนัก 
เชิดกลับบ้านไปเลย 


เดี๋ยวจะคอยดูเวลาที่รู้ว่ามีคนแอบเหล่ทัวร์ 
.
.
.
แต่คิดไปคิดมา สุดท้ายคนที่ซวยสุดจะไม่พ้นทัวร์อีกรึเปล่าเนี่ย? 

[love2y]

ไอ้พี่พีนี่นะ ปากเสียตลอดเลย อ่านแล้วโมโหแทนทัวร์จริงๆ 

[ladymoon_yy]

เบบี้มาแล้วววววววว 

พี่พีปากเสียอะ

[k00_eng^^]

 

[rujaya]

ไอ้พีสันดานไม่เคยเปลี่ยน


มีผัวเหี้ยๆก็อย่างนี้ละทัวร์เอ๊ยยยยยยยยยยยย

[ขนมหวาน]

ผัวเมียละเหี่ยใจคู่นี้ก็นะ กัดกันตลอดกาล
คิดว่าว่าไอ้พี่พีมันเจอคุณฮัทจะหลีเมียมันจะว่าไงเนี่ย
ลุ้น ๆ อยากเห็นใครโดนตื้บ

สงสารทัวร์นะเนี่ย ต้องมาดูแลผัวแบบอีพี่พี555555
มีแต่ด่ากับประชด 

[aehJTS]

คู่แท้ปฏิหารจริง ๆ คู่นี้

  คะ

[1582]

คู่เพลียจริงๆ  เดี๋ยวงอนกัน เดี๋ยวทะเลาะกัน
มันน่าหมั่นไส้ทั้งคู่นะเนี่ย หึหึ ต้องทำโทษคนแต่ง  555+

[โจ๊กกุ้ง]

  :beat:พี่พี  เห็นใจทัวร์จัง

[Fanun]

เบบี้มาแล้ว  

คู่นี้ทะเลาะกันตลอด
รอตอนต่อไปจ้าา

[~l3aml3ery~]

ตอนต่อไปคงจะสนุก อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย

[คนริมคลอง]

พริกกับเกลือแสบๆคันๆ ผสมกันก็อร่อย

[CheeTah]

ทัวร์สู้ๆนะค้าฟฟฟ

ถึงจะเหนื่อยหน่อยย แต่ก้อสงสารทัวร์เหมือนกัน

ทำไมพี่พีไม่หวานบ้างอะไรบ้าง

[beer]

พี่พีมันเคยพัฒนาปากตัวเองบ้างไม๊เนี่ย

เอาใจใส่ทัวร์บ้างดิ

[YunNie]

ไอคุณพี่พีผัวเทวดาน่าจะโดนทัวร์เอาคืนซะบ้างนะคะ  น่าหมั่นไส้ 

จะคอยติดตามต่อไป เอาใจช่วยพี่ทัวร์ และเบบี้ด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษอีกตอน 

[kitty]

รอทัวร์ไปมีกิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


รออีพีหึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง