หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Mrl●]

ชอบคู่นี้สุดๆ !
พีก็มีมุมน่ารักแบบนี้ ><

[Saint De Jupiter]

 

จิ้มเจ๊บี๋

กดบวกๆๆ

[melonmook]

รักพีทัวร์ <3 !!! 

[mymint]

คิดถึงสลิ่มกะเฮียเมตร

ดันๆๆๆเบบี๋

[april@tbl]

ดีใจแทนทัวร์ที่อิพี่พีแสดงออกว่าหึงบ้างไรบ้าง

อยากให้เป็นจุดเริ่มต้นให้ทัวร์มีความสุขได้สามีดีๆซะที จะเป็นไปได้ไม๊นะ

[wan]

นี่หรือเปล่า ที่เค้าเรียกว่า " รักนะ แต่ไม่แสดงออก "
ตอนนี้ต้องยก  ให้กับพี่พี เป็นทั้งผู้ปกป้อง กับผู้ดูแล  แบบนี้ก็ป๋านี่เอง
+1 เป็นกำลังใจให้ เบบี้ ครับ

[nopkar]

แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ทำสู้ฝน 555555555555

[しろやま としんや]

พีแรงว่ะ แต่สะใจ 5555+

[qq_oo]

พี่พีน่ารักจังเลย

[a_tapha]

  รอตอนต่อไป

[kaporzung]

เยี่ยมจริงๆ ทำสู้ฝน อิอิ ^ ^~

[jakkee]

โอ้ว อยากทำสู้ฝน อย่างนี้บ้างจัง 

[เบบี้]

ตอนที่144  ผัวหนูก็มีวันเกิดนะ = พี & ทัวร์

~ทัวร์~

“ใช่ครับ ครับ หึหึ”
“คุยกับใคร” ผมละสายตาจากเสื้อที่กำลังจะซื้อนี่เดินเข้าไปหาพี่พีที่ยืนคุยโทรศัพท์คิกคักอยู่
“อย่ายุ่ง” พี่พีผลักหน้าผมออก
“เอ้ ใครอ่ะ” ผมปัดมือมันแล้วเข้าไปใกล้
“คุยกับรุ่นน้อง อย่ายุ่งได้ไหม” มันหันมาว่า
“..................” ผมยืนนิ่งหน้างอมองมัน
“ใช่ ก็ถ้าอยากจะทำพี่ก็จะคุยให้..หึ ไม่เป็นไรหรอก” มันยิ้มแล้วเดินหนีผมไป  ไอ้บ้า..  ผมเดินไปหยิบเสื้อที่เลือกไว้แล้วยื่นให้พนักงาน  พอคิดเงินเสร็จก็เดินออกมาจากร้านเลย  พี่พีเดินตามหลังมา
“อะไร” มันกระชากแขนผมไป  หน้ามันบอกอารมณ์หงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
“ใครล่ะ” ผมถาม
“ก็บอกว่ารุ่นน้องๆ ห่า” มันพูด
“...................” มันเงียบ  ผมก็เงียบด้วย
“เอาไปเลยป่ะ โทรไปถามมันเลยว่าเป็นใคร กูตุ๋ยตูดมันไปรึยัง” มันยื่นมือถือมันให้ผมแล้วเดินหนีผมไปเลย
“....................” ผมก็ไม่วายกดเปิดที่โทรเข้าเครื่องมันเมื่อกี้  หน้าจอโชว์เบอร์ว่า >> “น้องริท” 
“....................” ผมยืนจ้องมือถืออยู่นาน  สุดท้ายก็กดโทรออกเบอร์นี้ไป
“ฮัลโหลครับ” อีกฝ่ายรับ  เสียงแมนมาก TT
“อ่ะ เอ่อ..” ผมอ้ำอึ้งไม่รู้จะเริ่มยังไงก่อนดี
“พี่พี มีไรเปล่าพี่” อีกฝ่ายถาม
“....................” ผมเงียบ
“ฮัลโหล พี่..ได้ยินรึเปล่า”
“ได้ยิน” ผมพูดห้วนๆเพราะไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง  อีกฝ่ายเสียงแมนมากและพูดเป็นปกติจนผมไม่กล้าว๊ากใส่
“ครับ เอ่อ” อีกฝ่ายอ้ำอึ้ง
“ใครอ่ะครับ”
“เมื่อกี้ คุยกับพี่พีหรอ” ผมถาม
“ครับ เอ่อ..นี่ใครอ่ะครับ” อีกฝ่ายถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
“คน” ผมตอบ
“งั้นแค่นี้นะ” ผมพูดแล้วชิงตัดสายก่อนเลยกลัวหน้าแตก กร๊าก  ผมรีบเดินตามหาพี่พีแล้วก็เจอมันอยู่ที่ร้านกีฬาชื่อดังร้านหนึ่ง  ผมเดินเข้าไปหาแล้วยื่นมือถือคืนให้มัน
“...................” มันกระชากมือถือไปไม่พูดไม่จา
“เจ็ด” มันพูดบอกพนักงานพร้อมกับยื่นแบบรองเท้าให้ดูด้วย
“อันนี้ก็สวย” ผมชี้บอก  แต่มันกลับไม่สนใจ  เดินดูทำหน้าเชิดหนีผมอีก  ผมเลยต้องเดินตามไปต้อยๆ
“...................” พอผมเข้าไปจะกอดแขนมันไว้แต่มันกลับดึงแขนออกอีก
“อะไรเล่า” ผมว่า
“ยุ่ง” มันพูด
“...................” ผมจ้องหน้ามันนิ่ง  มันก็จ้องกลับนิ่งๆเหมือนกัน
“ขอโทษ” ผมพูด
“เบอร์เจ็ดได้แล้วค่ะ” อีพนักงานก็เสือกมาพูดแทรกอีก  พี่พีหันไปรับรองเท้าแล้วเดินไปลอง
“พอดีไหมคะ” ชีถาม
“พอดีครับ” พี่พีตอบ  ผมนั่งลงที่เก้าอี้รอมัน  มันเดินไปหยิบคู่นู้น  ลองคู่นี้จนเกือบครบสิบคู่  และได้ที่เลือกมาสำหรับจะซื้อจริงๆสามคู่  พอมันจ่ายเงินเสร็จมันก็เดินถือถุงเดินหนีผมออกนอกร้านไปไม่มีการบอกกล่าวสักนิด  ผมรู้ตัวอีกทีพนักงานมันก็ยืนมองยิ้มแหยๆให้ผมเหมือนทำตัวไม่ถูก
“ออกมาแล้วก็ไม่บอก ไอ้บ้า” ผมว่าไล่หลังมัน
“ถือ” มันยื่นถุงสองใบมาให้ผม  ผมก็ต้องรับมาถือไว้
“โกรธหรอ ไม่โกรธน้า” ผมเอาแขนเข้าไปเกี่ยวแขนมันไว้  พี่พีหยุดเดินเหล่ตามามองผมหน้านิ่ง
“..................” ผมยิ้มกว้างให้
“ขอโทษแล้วไง” ผมพูด
“แล้วมันใช่เรื่องไหม” มันย้อน
“ขอโทษ” ผมบอกเสียงหงอยลง  มันน่ากลัวอ่ะ  ทำตาขวางอยู่ได้ไอ้บ้า TT
“...................” มันยืนนิ่ง  คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็หันมามองกันเป็นตาเดียว
“ฮื้มม” มันถอนหายใจทำหน้าเซ็งแล้วเดินต่อ  ผมก็เกี่ยวแขนมันไม่ปล่อย  พี่พีก็ไม่ได้ว่าอะไร  เราเดินเลือกซื้อของกันต่อ  พี่พีเองก็กลับมาเป็นปกติหายโกรธผมและกลับมาคุยเหมือนเดิม  วันนี้เราว่างกันทั้งวันทำให้ออกมากินข้าว ดูหนัง ซื้อของด้วยกันได้นะครับ  เพราะทุกทีเวลาว่างจะไม่ค่อยตรงกันนัก  ทำให้ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยเท่าไหร่  วันนี้ทะเลาะกันน้อยด้วย  จะทะเลาะกันก็เรื่องโทรศัพท์เมื่อกี้เรื่องเดียวแหละครับ  นอกนั้นก็กลับสู่โหมดปกติแบบชาวบ้านดี


.................
.................



“พรุ่งนี้บ่ายมึงว่างไหม”
“ไม่ว่าง” ผมตอบ
“ทำไมยะ ไปไหน” อีเจ๊ทำหน้าจับผิดมองผม
“ไม่บอก” ผมยิ้มตอบ
“ค่า ดอกจริงๆน้องกู” มันยิ้มพูด
“ทัวร์ โทรศัพท์” เจมส์เดินเอามือถือมายื่นให้ผมที่กำลังทำผมให้ลูกค้าอยู่
“ฮัลโหล” ผมรับ  ปลายสายคือไอ้พี่พีเอง
“ซื้อบุหรี่มาให้หน่อย” มันพูดทันที
“อืม” ผมตอบ
“วันนี้ต้องกลับไปนอนบ้านนะ จะไปด้วยไหม” มันถาม
“ปาย” ผมลากเสียงตอบเขินๆเพราะวันนี้พี่พีมันพูดเพราะ  ผมหมายถึง..ถามผมแบบปกติที่มนุษย์เค้าใช้ถามกัน
“เป็นบ้าไร” พี่พีพูดเสียงห้วน  - -  เหี้ย..ให้กูเพ้อหน่อยก็ไม่ได้นะ
“เออ บ้า” ผมว่า
“แล้วพรุ่งนี้ไปไหน” ผมถาม
“ไม่ไปไหน ทำงานปกติ..ไมวะ” มันถามกลับ
“อ่าว กะ..ก็ เปล่า” ผมตอบเพราะงง  พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของมันนี่  มันไม่คิดจะไปไหนเลยรึไงกัน
“เดี๋ยวถึงแล้วกูโทรไปนะ แค่นี้ก่อน..ต้องดูเอกสาร” มันพูดจบก็ตัดสายไปเลย 
“........................” ผมยืนนิ่งมองมือถือ
“อะไรของมึง” อีเจ๊ถาม
“พี่พีมันปกติไหม พรุ่งนี้วันเกิดมัน มันพูดเหมือนมันไม่ได้เกิดพรุ่งนี้” ผมพูดงงๆแล้วยื่นมือถือกลับให้เจมส์
“แล้วไง มึงจะให้เค้าวี๊ดว๊ายยังไง” อีเจ๊พูด
“เปล่า มันไม่อยากออกไปแดกเหล้ากับเพื่อน หรืออะไรรึไง งง..ผิดอาการ” ผมพูด
“ผัวอยากอยู่บ้านก็ดีแล้วนิ” อีเจ๊พูด
“แปลก” ผมยังบ่นไม่เลิกแล้วหันกลับมาทำผมต่อ  มันงงตรงที่ถ้าเป็นผู้ชายปกติมันจะต้องบอกว่า “พรุ่งนี้ร้านเหล้า” ที่ไหนๆก็ว่ากันไป  แต่นี่มันนิ่งซะจนผมงงอ่ะสิครับ
หลังจากที่ผมตัดผมให้ลูกค้าเสร็จก็รีบไปซื้อบุหรี่ยี่ห้อโปรดให้พี่พีก่อนเพราะถ้าไปซื้อตอนมันใกล้มาถึงแล้วต้องให้มันรอนานขึ้นมา  คนที่โดนด่าก็จะเป็นผมเองนะสิครับ 
“ซื้อหนังสือมาให้ไหม” มันถามเมื่อก้นผมแตะเบาะรถเรียบร้อย
“นี่” ผมชูถุงให้ดูเพราะวิ่งไปซื้อมาให้เมื่อกี้
“บุหรี่ล่ะ” มันถามอีก
“นี่” ผมชูอีกถุงให้ดู
“หึ..” มันยิ้มแล้วหันไปสตาร์ทรถ
“ไร” ผมพูด
“เปล่านิ” มันตอบแต่เสือกทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่หยุด
“กินอะไร” มันถาม
“หรือว่าจะไปกินที่บ้านพร้อมม้ากูก็ตามใจนะ”
“ไม่เอาอ่ะ” ผมพูดทันที  พี่พีหัวเราะ
“อยากกินอาหารทะเล ไปกินกัน” ผมบอก
“ร้าน............แล้วกัน” มันบอก  ผมพยักหน้าตอบแล้วเอื้อมกดเปิดเพลง  ระหว่างทางรถค่อนข้างติด..มาก!! ทำให้กว่าจะได้แตะร้านอาหารก็ปาไปเกือบทุ่ม  กว่าจะได้กินก็เกือบสองทุ่ม  แต่ก็ดีครับยิ่งช้ายิ่งดีกลับบ้านดึกๆคุณม้ากับคุณป๊าก็คงหลับไปหมดแล้ว  ผมเองก็จะได้สบายหูด้วย เหอะๆ
“แล้วพรุ่งนี้ไม่ไปไหนจริงๆหรอ” ผมถามย้ำ
“ฮึ..” มันส่ายหัวตอบปากก็กำลังเคี้ยวกุ้งอยู่
“ทำไมล่ะ” ผมถามอีก
“อะไรล่ะ มึงนี่ถามเซ้าซี้” มันพูดคิ้วขมวด
“ก็..พรุ่งนี้วันเกิดมึงนี่” ผมพูด
“แล้วไงวะ” มันถามด้วยหน้าตาที่สงสัยสุดๆ
“อ่าว..” ผมได้แต่อ้าปากค้าง  งงกับมันจริงๆ
“แต่พรุ่งนี้คงกลับเย็นๆนะ เข้าโกดังที่นนท์นู่นแหละ กว่าจะถึงคงทุ่มสองทุ่ม” มันบอก
“พรุ่งนี้จะนอนบ้านหรอ” ผมถาม
“กลับคอนโด เช้าพรุ่งนี้ม้ากับป๊าคงลากกูไปทำบุญ”
“แล้วให้กูไปด้วยหรอ” ผมถาม
“เออสิ” มันตอบ
“แต่..” ไม่ใช่ไรครับ  ขี้เกียจฟังแม่มันบ่นจริงๆนี่น่า
“แล้วพรุ่งนี้มึงจะไปไหน ถามแล้วถามอีก..หาเรื่องไปแรดใช่ไหม” มันพูด
“เปล่าสักหน่อยไอ้บ้า ก็ถาม..ไม่ได้รึไง” ผมว่า
“..................” มันไม่ตอบแล้วกินต่อ  หลังจากกินกันเสร็จก็กลับบ้าน  ที่บ้านเงียบหมดคงเพราะนอนกันหมดแล้ว  เช้าวันรุ่งขึ้นพี่พีไปทำบุญกับที่บ้านโดยมีผมไปด้วย  ตอนสายๆพี่พีไปส่งผมที่คอนโด  ตอนแรกมันจะให้ผมไปที่โกดังด้วยแต่ผมไม่ไปเพราะจะกลับมาจัดงานวันเกิดให้มันนี่แหละครับ  ที่ปฏิเสธอีเจ๊โตโต้ไปก็เพราะสาเหตุนี้ด้วยนี่แหละ


.................
.................

[เบบี้]

“ทำให้สลิ่มด้วยนะ” สลิ่มยืนพูดไม่หยุดอยู่ตั้งนานแล้ว
“จ้า” ผมตอบ  วันนี้ผมโทรหาพี่เมตรแต่เช้าบอกพี่เมตรไปว่าจะทำอาหารอะไรบ้าง  พี่เมตรก็ให้รายการอาหารมาให้ผมไปซื้อ  ผมออกจากห้องไปซื้อของเตรียมทำอาหารตั้งแต่เกือบเที่ยง  ออกไปสั่งเค้กแล้วออกไปรับของขวัญ  กว่าจะเสร็จและกลับมาถึงคอนโดได้ก็เกือบบ่ายสามโมงเลยล่ะ
“พี่ทัวร์ทำแค่นี้มันจะไปพอกินอะไรเล่า” สลิ่มพูดชี้ไปที่ปลาดิบที่ผมกำลังแล่อยู่  วันนี้ผมทำเมนูที่พี่พีชอบกินทั้งนั้นเลย  ทั้งเมนูปลาดิบ  ปลาทูน่าทอดน้ำมันงา  สเต็กเนื้อพริกไทยดำ  กุ้งผัดพริกเกลือ  มันบดซอสขาว  คิมบับและสปาเก็ตตี้ครีมซอสไข่กุ้ง  ทั้งหมดนี่เป็นเมนูที่พี่พีชอบกินประจำไม่ว่าจะไปร้านอาหารแบบไหน  เมนูที่จะต้องสั่งจะต้องมีอันนี้นำมาก่อนโดยไม่ต้องเปิดดูเมนู  แต่อาหารที่ผมทำทั้งหมดผมทำอย่างละนิดอย่างละหน่อยนะครับ  แต่ที่ต้องทำเพิ่มเยอะเนี้ยก็เพราะไอ้ตัวที่ยืนพูดๆเกาะอยู่ที่เคาร์เตอร์นี่แหละ  สลิ่มมันเตรียมทัพเพอร์แวร์มาอย่างดีเพราะตั้งใจว่าผมจะต้องทำอาหารเผื่อมันเป็นแน่
“พี่ก็หั่นให้อยู่นี่ไง กินจุจริง” ผมบ่น  ผมไม่ใช่คนกินเยอะอะไร  ส่วนพี่พีผมก็แบ่งส่วนของมันไว้แล้ว  ดังนั้นอาหารที่ผมซื้อมามากมายมันก็คงจะต้องเหลือแน่ถ้าไม่ทำให้สลิ่ม  ผมเลยกะว่าทำให้สลิ่มไปให้หมดเลยจะได้ไม่ต้องมาเสียคาตู้เย็น
“เมนูไม่ได้เข้ากันเลย ไอ้พีท้องเสียนี่อย่ามาโทษกูนะ” พี่เมตรพูดบ่น
“ง่ะ” ผมตอบ  ก็มันอยากกินพวกนี้  ผมก็เลยทำคละๆกันไป  เผลอถ้าผมไปเลือกทำเมนูใดเมนูหนึ่งเป็นหลัก  แล้วเจ้าของวันเกิดมันไม่ชอบกินขึ้นมาได้มีโดนด่าอีก  เพราะขานี้เป็นคนเอาใจยากมากๆ  วันๆมันจะอยากกินอะไร  อยากทำอะไรไม่มีใครไปสามารถตรัสรู้ได้หรอกครับ  ดังนั้นควรทำเผื่อๆไว้ดีกว่า
“กี่โมงแล้ว” พี่เมตรถามสลิ่ม 
“จะหกโมงแระ” สลิ่มตอบ
“เดี๋ยวมันจะกลับมาแล้วอ่ะ” ผมบอกอย่างร้อนรนเพราะสปาเก็ตตี้ที่วางไว้เป็นเมนูสุดท้ายยังไม่ได้ทำเลย
“แป๊บเดียวน่า” พี่เมตรตอบ  ผมละสงสารพี่เมตรจริงๆครับ  เพราะทุกอย่างพี่เมตรเป็นมือหลักหมดเลย  ทำอะไรก็พี่เมตรหมดตั้งแต่หั่นผักนู่นนี่ทุกอย่าง  พี่เมตรรู้ว่ามันควรจะทำยังไง  ผมเลยได้แต่ยืนดูและเป็นลูกมือบ้างนิดหน่อย 
“ไม่มีไรทำเลยเฮ้อ” สลิ่มเดินวนไปวนมาในห้องเหมือนต้องการหาอะไรทำสักอย่างแล้วน้องมันก็เดินไป
“ซนจริงๆนะแฟนพี่เนี่ย” ผมบ่นเพราะผมสังเกตสลิ่มอยู่นานแล้ว  น้องมันเล่นหกสูงไปทั่วมุมห้องผม  เดินไปเปิดโทรทัศน์  เล่นมือถือของผมบ้าง  เล่นโน้ตบุ๊กของผม  สักพักก็ละไปอ่านหนังสือ  สักพักนึงก็นั่งร้องเพลงฮึมฮัมคนเดียว  สุดท้ายตอนนี้ลงไปนอนไปละครับ
“เดี๋ยวมันเหนื่อย มันก็นอนเองอ่ะ” พี่เมตรพูด
“นอนแล้วเหอะ” ผมบอก  พี่เมตรหันกลับไปมองสลิ่มที่นอนหลับอยู่บนโซฟา
“หึ..” พี่เมตรยิ้มเหมือนรู้ว่าสถานการณ์แบบนี้ต้องเกิด  ผมช่วยเป็นลูกมือพี่เมตรอยู่ไม่นานอาหารทุกอย่างก็เสร็จ  รวมทั้งอาหารที่ใส่กล่องทัพเพอร์แวร์ให้สลิ่มเอากลับบ้านด้วย  ผมเดินลงไปส่งพี่เมตรที่รถพร้อมกับขอบคุณเป็นการยกใหญ่  พี่เมตรเองก็คงเข้าใจแหละครับ  พี่เค้าก็ยังพูดๆว่าพี่พีมันไม่เคยฉลองวันเกิดเลย  ไม่ว่ากับเพื่อนหรือกับครอบครัวมันก็ไม่เคย  มันจะเงียบและอยู่นิ่งๆเหมือนวันๆนี้เป็นแค่วันธรรมดาวันหนึ่งเท่านั้น 
หลังจากที่พี่เมตรกลับไปผมก็ขึ้นมาทำความสะอาดครัว  จัดโต๊ะอาหารให้เรียบร้อย  แล้วอาบน้ำแต่งตัวใหม่เพราะเหงื่อเต็มตัวไปหมดแล้วครับ


................
................


“.....................” พี่พียืนนิ่งจ้องอาหารที่อยู่บนโต๊ะ  ผมไม่สามารถปิดบังหรือรอเซอร์ไพรส์มันได้เพราะโต๊ะอาหารอยู่นอกห้อง
“ทำอะไรเยอะแยะ” มันพูด
“ชอบไหม” ผมยิ้มถาม
“....................” มันพยักหน้าแต่เหมือนยังงงๆอยู่
“ทำเอง” มันถาม
“อือฮึ” ผมพยักหน้าตอบ  ขอโกหกนิดหน่อยไม่เป็นอะไรหรอก
“ไปอาบน้ำสิ จะได้มากิน” ผมเข้าไปดันตัวพี่พี  พี่พีก็ยอมเดินเข้าห้องไปแต่เหมือนมันยังงงไม่หาย  พอผมต้อนพี่พีเข้าห้องน้ำไปได้แล้ว  ผมรีบจัดเตียง  เอาเค้กมาปักเทียนเตรียมไว้  จัดการปิดไฟหมดทั้งห้องเตรียมรอไว้ก่อน
“จะเสร็จรึยังอ่ะ” ผมตะโกนถาม
“อืม แป๊บ..ทำไม” มันถามกลับ
“เปล่า ปวดฉี่” ผมบอก  ผมนั่งรออีกไม่ถึงห้านาที  เสียงในห้องน้ำเงียบไปทำให้ผมรู้ว่ามันอาบน้ำเสร็จแล้ว  ผมรีบไปจุดเทียนบนเค้กที่วางอยู่บนเตียงทันที 
“...................”

แกรก~~

“....................”
“หึหึ” ผมหัวเราะเพราะพอพี่พีเดินออกมาจากห้องน้ำมันชะงักไปด้วยความตกใจ  หน้ามันเหวอไปเลยอ่ะครับ
“..................” พี่พีเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา  ผ้าขนหนูอีกผืนก็พาดอยู่บนหัวไหล่มัน 
“อะไร” มันพูดจ้องผมที่นั่งอยู่บนพื้นห้องเอาแขนเท้าเตียงอยู่  ตรงหน้าผมมีเค้กวางอยู่ด้วย
“นั่งลงซี่” ผมดึงแขนพี่พีเหมือนบอกให้มันนั่งลงมา  พี่พีรั้งตัวเองหน่อยนึงแต่สุดท้ายก็ยอมนั่งลง
“แฮปปี้..” ผมอ้าปากจะร้องเพลง
“อาไอเอ้า” ผมพูดทันทีเพราะตอนนี้ผมโดนพี่พีเอามือมาปิดปากผมไว้เรียบร้อยแล้ว
“จะทำอะไร” มันพูดหน้าเครียด
“จะแฮปอี้เอิดเอไง” ผมพูดเสียงอู้อี้อยู่ในอุ้มมือของมัน
“..................” พี่พีนิ่งไป
“หายใจไม่ออก” ผมกระชากมือพี่พีออกอย่างแรง  มือใหญ่ชะมัด
“ไม่ร้องได้ไหมล่ะ” มันพูด
“มีเค้กแล้วไม่ร้องเพลงได้ไงล่ะ” ผมพูด
“..................” พี่พีเงียบ
“ร้องนะๆ” ผมยิ้มบอกแล้วเตรียมปรบมือให้เข้าจังหวะ
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ด..”
“ฟู่~”
“อ้า!!..ไอ้พี่พี” ผมร้องเสียงหลงเพราะผมร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ยังไม่ทันจบดีแต่พี่พีกลับเป่าเทียนบนเค้กจนเทียนดับไปหมดแล้ว
“ดับละ” มันพูดหน้าตาย
“...................” ผมนั่งเงียบหน้างอ  กูงอนจริงๆนะเว้ย  ห่า..อุตส่าห์ตั้งใจทำให้อ่ะแม่ง TT อีผัวบ้า
“อะไรล่ะ” มันพูด
“..................” ผมไม่ตอบจะลุกขึ้นยืนแต่โดนมันกระชากแขนไปจนก้นผมกระแทกพื้นไปตามแรง
“อุตส่าห์ทำให้อ่ะ” ผมพูด  มือก็ผลักไหล่มันด้วย
“ก็..ไม่เห็นจำเป็นต้องร้องเลย” มันพูด
“จำเป็นสิ” ผมพูด
“..................”
“ไม่เคยร้องแฮปปี้เบิร์ดเดย์รึไง ใครๆเค้าก็ร้องกันทั้งนั้นอ่ะ” ผมพูด
“..................”
“นี่อย่าบอกนะว่าไม่เคยจัดงานวันเกิดอ่ะ” ผมพูด
“เออ แล้วทำไม” มันย้อน
“จริงอ่ะ” ผมพูดเสียงดัง
“เสียงดังทำไม” พี่พีเอามือมาตีปากผมเบาๆ
“หึ..ครั้งแรกใช่ไหม เปิดซิงเลย” ผมเข้าไปกอดคอพี่พีอย่างดีใจ
“หนัก” มันว่าแต่ก็ปล่อยให้ผมขี่อยู่บนตัวมันโดยไม่ได้สะบัดตัวผมออกอะไร
“เออๆ ร้องก็ร้อง” มันพูดส่งๆ
“หึหึ” ผมยิ้มแล้วรีบลุกไปหยิบไฟแช็คมาจุดเทียนใหม่  พี่พียังนั่งอยู่ที่เดิม
“เอาละนะ..แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์” ทั้งห้องมีแต่เสียงผมคนเดียว  เพราะพี่พีเอาแต่นั่งนิ่ง
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู..ยู~”
“อย่าเพิ่งเป่า” ผมรีบเอามือไปปิดปากพี่พีไว้ก่อนเพราะมันจ้องจะเป่าแต่เทียนอย่างเดียวเลยอ่ะครับ เฮ้อ..
“อธิษฐานก่อนสิ” ผมบอก
“ต้องอธิษฐานด้วยหรอ” มันถามหน้างง
“อืมสิ”
“อืม..” มันนิ่งไปก่อนที่จะเก้ๆกังๆยกมือขึ้นมาพนมทำท่าตั้งใจอธิษฐาน
“..................” ห้าวิผ่านไป
“.....................” สิบวิผ่านไป - -)
“.........................” สิบห้าวินาทีผ่านไป  มันยังไม่จบอีก
“เสร็จละ” มันบอก
“เป่าสิ” ผมบอกหลังจากนั้นพี่พีก็เป่าเค้กจนเทียนดับจนหมด 
“ขอไรอ่ะ” ผมถาม
“เสือก” มันตอบได้ชัดถ้อยชัดคำมาก
“ชิร์..แต่ก็ สุขสันต์วันเกิดนะ” ผมบอกแล้วยื่นกล่องของขวัญที่เตรียมไว้ให้
“หึ..ไร” มันแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ตามเคยแล้วรับกล่องไปจากมือผม
“เปิดไฟสิ มึงจะนั่งหน้ามืดอีกนานไหม” มันว่า
“จิ้” ผมจิปากเซ็งกับนิสัยชอบสั่งของมันแต่ก็ต้องลุกไปเปิดไฟตามคำสั่งของมันอยู่ดี  ผมกลับมานั่งลงตรงหน้าพี่พี  มันเกะกล่องของขวัญออกมา
“...................” มันยิ้มมองนาฬิกาที่อยู่ในกล่อง  นาฬิกายี่ห้อBreitling ที่ผมเลือกอยู่ตั้งนานกว่าจะตัดสินใจเลือกอันที่คิดว่าพี่พีมันน่าจะชอบ
“ชอบไหม” ผมหยิบนาฬิกาออกมาจากกล่องแล้วแกะใส่ข้อมือให้พี่พี
“...................” มันเงียบนั่งนิ่งปล่อยให้ผมใส่นาฬิกาให้
“สวย” ผมพูดมองข้อมือมันเพราะไม่กล้าเงยหน้ามองหน้ามัน  มันเอาแต่จ้องผมอยู่ได้
“อ๊ะ..” ผมตกใจเพราะอยู่ๆก็โดนพี่พีกระชากเอวเข้าไปกอด  ผมไม่กล้าสบตาอีกเพราะรู้ว่าดีสายตาของมันตอนนี้กำลังเป็นยังไง  ยิ่งมันไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ด้วย  ไอ้ผมก็วาบหวิวง่ายอ่ะ  เค้าเป็นคนรู้สึกเร็วอ่ะ..คริคริ
“หึ เป็นอะไร” มันยิ้ม  ผมเข้าไปกอดคอพี่พีเอาหน้าซุกไหล่มันไว้แก้อาการเขินของตัวเอง
“มีการ์ดด้วย” ผมพูดบอก
“สุขสันต์วันเกิดนะ” ผมบอกอีก
“อืม” มันตอบในลำคอ
“เอาเงินกูซื้อรึเปล่าเนี่ย” มันถามขำๆ
“เงินกูเหอะ แพงกว่าวงเงินบัตรมึงอีก จะใช้ได้ไง” ผมว่า  เรือนนี้ซื้อมาตั้งสองแสนกว่าแน่ะครับ  ตัดใจซื้อมาให้เพราะผมเองก็ชอบเรือนนี้มากจริงๆ  เลือกอยู่ตั้งนานแต่พอเห็นเรือนนี้ปุ๊บก็ตัดสินใจได้เลยว่าจะเอาเพราะว่ามันโดนมากๆ
“.......................” ผมหลบตามัน
“จ้องทำไมเล่า” ผมว่า  มันก็แสยะยิ้มอีก
“จะกินรึยัง อาหารเย็นหมดละ” ผมบอก
“ก็ลุกไปสิ” มันพูด
“แล้วดึงลงมาทำไมล่ะ” ผมย้อนแล้วจะลุกขึ้นแต่โดนพี่พีเข้ามากัดหูผมอย่างแรง
“ไอ้โรคจิต” ผมว่าแล้วผลักหน้ามันเพราะเจ็บหูอ่ะครับ
“หึหึ” มันหัวเราะ 
ผมลุกขึ้นยืนแล้วหยิบเค้กออกมาแต่ไม่ได้หยิบการ์ด  การ์ดยังคงวางไว้ที่เดิม  ผมหวังว่าพี่พีมันคงจะเอาไปอ่านหรือจะทำอะไรก็แล้วแต่มันเถอะครับ  ผมออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหาร  พี่พีแต่งตัวอยู่ไม่ถึงห้านาทีก็เดินออกมา  เรากินอาหารมื้อเย็นนี้ด้วยกัน  สุดท้ายพี่พีก็รู้ว่าผมไม่ได้ทำอาหารเองคนเดียวเพราะมันไม่เชื่อในตัวผมเอาซะเลย  ผมเลยต้องสารภาพว่ามีพี่เมตรมาช่วยด้วย  พี่พีกินอาหารทุกอย่างจนหมด  เรียกว่าหมดเรียบเลยก็ว่าได้  ผมเองก็กินไปเยอะเหมือนกันคงเพราะวันนี้ทั้งวันใช้พลังงานมากเกินไปหน่อย
พอกินเสร็จผมก็ต้องเก็บกวาดอาหารทั้งหมด  พี่พียังไม่กินเค้ก  มันบอกเอาเก็บไว้กินวันพรุ่งนี้เพราะวันนี้มันอิ่มแล้ว  ผมหน้างอไปหน่อยแสดงออกให้มันเห็นว่าผมอยากให้มันกินสักคำก็ยังดี  สุดท้ายพี่พีก็กินเค้กไปเพียงคำเดียวอย่างช่วยไม่ได้  หลังจากนั้นเราก็นอนดูหนังกันจนจบไปสองเรื่อง  ผมน่าจะเป็นฝ่ายหลับก่อนเพราะรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พี่พีลุกขึ้นไปปิดโทรทัศน์นั่นแหละครับ


...................
...................


“......................” ผมลืมตาตื่น  หันไปมองนาฬิกาบอกเวลาเกือบแปดโมงแล้ว  ผมพลิกตัวหันไปเห็นพี่พีนั่งอยู่ที่ขอบเตียง  มันนั่งนิ่ง  ในมือมีการ์ดวันเกิดที่ผมเขียนให้อยู่ในมือ  ผมทั้งตกใจและตื่นเต้นที่อยู่ๆมาเห็นมันนั่งอ่านการ์ดอยู่ข้างๆ  พี่พีเองก็คงไม่รู้ว่าผมตื่นแล้ว  ผมเองก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยแกล้งหลับไปก่อน  มันเขินๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะครับบอกไม่ถูกเหมือนกัน
“......................” ผมได้ยินเสียงกุกกัก  เห็นพี่พีเดินเอาการ์ดไปเสียบใส่หนังสืออะไรของมันสักอย่างที่อยู่ในลิ้นชักเก็บของ  ผมแกล้งหลับต่อเมื่อเห็นว่ามันกำลังดินกลับมาที่เตียง  ผมนอนนิ่งแต่ใจกลับเต้นตูมตามกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้
“ฮัลโหล”
“วันนี้พีไม่เข้านะครับ” พี่พีพูด
“ใช่ครับ จะเข้าพรุ่งนี้ สายๆ”
“พี่ช่วยรับเอกสารไปก่อนก็แล้วกัน ฝากบอกป๊าด้วยว่าพีขอหยุดหนึ่งวัน ครับ หวัดดีครับ”
“.....................”
“นี่!” อยู่ๆมันก็เอาหมอนมาเหวี่ยงใส่หน้าผม
“อื้อออ” ผมแกล้งทำเป็นงัวเงียเหมือนเพิ่งตื่น   ตีบทแตกสุดๆ
“จะนอนไปถึงไหน นอนมากหมอยงอกมากนะมึง” มันยิ้มพูด
“ไอ้บ้า” ผมว่า
“หึ..” มันขำอีก  ผมเองก็ขำ แม่ง กวนตีนแต่เช้าเลย
“อยากไปไหน” มันพูดถามขึ้นโต้งๆ
“หื้ม” ผมงง
“อยากไปไหน วันนี้ว่าง” มันบอก  ว่างห่าไร..ได้ข่าวว่าเมื่อกี้มึงโทรไปขอลาอยู่หยกๆ
“จริงนะ” ผมยิ้ม  แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ที่จริงก็ดีใจแหละครับที่มันให้ผมเป็นคนเลือก  ผมนึกไปสักพัก  เวลาที่มันจะอยู่กับผมทั้งวันมีน้อย  ดังนั้น  ผมจึงขอไม่เลือกที่จะออกไปกินข้าว  ช็อปปิ้งและดูหนังเพราะสิ่งนี้ทำเมื่อไหร่ก็ได้
“ไปอัมพวา” ผมบอก
“โหย ร้อน” มันบ่นหน้าหงิกงอทันที
“ก็มึงให้กูเลือกไง น้า..ไปอัมพวา นอนคืนนึง..นะๆ” ผมกระเถิบตัวเข้าไปใกล้มันที่นั่งอยู่ขอบเตียง
“......................” มันเงียบมองเหล่ผมอีก
“ไปเถอะน้า” ผมย้ำพูด
“อืม” มันพยักหน้าส่งๆ
“ลุกสิ” มันสั่งอีก  ผมจึงรีบลุก  พับผ้าห่มจัดที่นอนให้เรียบร้อยแล้วรีบเข้าไปอาบน้ำทันที  เราออกเดินทางกันเกือบสิบโมงโดยประมาณ  แต่เดินทางแบบไม่รีบ  อยากแวะที่ไหนก็แวะแหละครับ  อยากกินอะไรก็ซื้อกินตลอดทางเลย  พี่พีบ่นนิดหน่อยเพราะมันร้อนมาก  ผมเลยต้องเป็นคนขับรถหาที่พักต่อ  กว่าจะได้ที่พักเป็นที่พอใจของคุณชายก็นานอยู่เหมือนกัน  แต่ก็ไม่เป็นไรผมมีความสุขดี  เราซื้อนู่น กินนี่ตลอดทาง  เถียงกันบ้างเล็กน้อยพอเป็นกระษัย  แล้วก็ได้นอนที่โฮมสเตย์ด้วยกัน  มันโคตรจะโรแมนติกสุดๆเพราะบ้านพักของผมอยู่ติดริมน้ำ  มีพากันไปดูหิ่งห้อยด้วย  ถึงแม้พี่พีมันจะไม่ค่อยอยากดูเท่าไหร่ก็เถอะนะครับ  แต่มันก็ยอมพาผมไปแต่โดยดี 
และแล้ววันเกิดของพี่พีและก็เหมือนเป็นวันพิเศษของผมด้วยเช่นกันได้ผ่านไปด้วยดี  ผมเองก็มีความสุขถ้าพี่พีมันชอบและพอใจ  และถ้าผมทำให้มันมีความสุขผมก็สุขด้วยเหมือนกัน  ดีจริงๆเลย..นานแล้วที่ผมไม่ได้มาเที่ยวกับคนที่ผมรักจริงๆแบบนี้  เขินง่ะ..คืนนี้ได้เปลี่ยนบรรยากาศอีกแระนิ คริคริ

.................>>>><<<<...................

แจ้งให้ทราบ..
เปิดจองหนังสือเรื่อง "ชุลมุนวุ่นรัก" แล้วนะคะ
รายละเอียดที่กระทู้นิยายเลยค่ะ
เบบี้ ^^

[Mint]

^

  ก่อนอ่าน


แอร้ยยย ทัวร์ทุ่มให้ปั๋วจิงๆ

[ren]

น่ารักอ่ะแก    

[Ploy-ha]

มาแว๊วๆๆๆๆ

จะนอนเลยไม่ได้นอนเลยกร๊ากกกกก

 :

[Yunatsu]

 

[Cacao]

  ลงไปนอนดิ้นแด่วๆๆ ตอนนี้หวานสุดๆฉุดไม่อยู่
อ่านไปจิกตัวเองไปทำร้ายตัวเองไป น่ารักไม่ไหวแล้วว วว ว วว   
แลดูเป็นผู้ชายน่ารักเสมอเลยพี่พี ฮืออออ

[kannooh]

น่ารักมาก

รู้สึกดี

ขอบคุณเบบี้

[1582]

+1 และจิ้มบี้ด้วย  ตอนนี้ทัวร์น่ารัก มาโหมดหวาน 
แต่สลิ่มมาแป๊ปเดียว ไม่วายขโมยซีนนะ  ซนเป็นลิงเลย ชอบๆ  ^^

[HOLIC]

กรี๊ดดดดด

อิพี่พี น่ารักมากอ่ะ ทัวร์ก็ทุ่มทุนให้คุณสามีสุดๆจริงๆ

แต่แปลกแฮะ ไร้ฉากเอ็นซี ฮ่าๆ

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีมากเลยอ่ะเบบี้  

ขอบคุณนะค๊าบบ

[huimei]

แอร๊ยยยย!! น่ารักขึ้นทุกวันๆนะคู่นี้ 
 

[ammer]

มีเมียแบบนี้รักตายเลย
ปล แต่มีไม่ได้ไง เอิ้กๆ
 

[pattybluet]

น่ารักมากกก พีทัวร์เวอร์ชั่นนี้อ่านแล้วอดยิ้มไม่ได้เลย

[paradoxxx]

อ่านไปยิ้มไป  ฮ่าฮ่าๆ  เป็นบ้า
ตอนนี้น่ารักอะ


 

[C2U]

   แอรั๊ยยยยยยยยยยยยยย


คู่นี้ มีสวีทกะเค้าด้วย 

[DraCo_SLa13]

คิดไปเองหรือป่าวว่า  ตอนนี้พีมันสงบผิดกับตอนแล้วๆมาเน๊อะ

[naiin]

เขินง่ะ..คืนนี้ได้เปลี่ยนบรรยากาศอีกแระนิ คริคริ



จุดที่สำคัญของวันนี้ล่ะมั้ง    แต่ก็สวืทกันแบบนี้ดีนะ

[akaipee]

+1 น่ารักจังคู่นี้ หรือว่าช่วงนี้ พี ทัวร์เซอร์วิส 555