หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[[newZy]CASS]

น่ารักมากๆเลย

[TinyB]

ทัวร์น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 
อิพี่พีโชคดีอย่างแรงที่ได้ทัวร์เป็นเมีย



ขอบคุณพี่เบบี้ครับ   

[pukpra]

พีเอ้ย มีเมียอย่างทัวร์ค๊อดโชคดีอ่า ^^

[✪PATTY✪]

 

[Fish129]

ตอนนี้ มันน่ารักจริงๆ

คู้นี้มันเหมาะกันขึ้นทุกที  แลดูเข้าก๊าน  เข้ากัน

[Azitten]

ตอนนี้มันน่ารักกอะ
บรรยากาศยังกะไม่ได้อ่านพี ทัวร์ เลยอะ 555555555

ดีใจๆๆๆๆที่สองงงคนนี้รักกันได้ขนาดนี้อะ

[pochu52]

น้องทัวร์สู้ๆ พี่พีเริ่มค่อยๆ หายซึนแล้วล่ะ

[both^^]

แอร๊ยยน่ารักอ่ะ
พี่พีนี่ชอบสั่งชอบใช้เนอะ
แต่ทัวร์มันก็ดูแฮบปี้ทำให้ผัวรักทุกอย่าง 555+
ปลื้มแทนทัวร์กับงานวันเกิดครั้งแรกของพี่พี
ได้ไปเที่ยวด้วยกันด้วย งานนี้พีตามใจทุกอย่าง

[archi_10_001]

น้องน่ารักเกินห้ามใจ โฮะ ๆ

[NCJung]

มาแบบเบาๆ ไม่มีฉากสยิว อิอิ

[jakkee]

อยากได้แฟน เหมือน อิพี่พี จัง 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 ::ช๊อบชอบๆๆๆ น่ารักมากมายเลยอะ ทัวร์พี ปกติทะเลาะกันตล๊อดๆๆๆ

ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ

[A-J.seiya*]

พี่พี น่ารักมากอ่ะตอนนี้
ชอบตอนอ่านการ์ด ,, ทัวร์เขียนว่าไงอ่ะ (อยากรู้เรื่องชาวบ้าน)
แล้วก็หยุดงานนนน
<3

[PlenG]

ทัวร์ตามใจผัวตลอด ที่จริงทัวร์ไม่ต้องซื้ออะไรให้พีมันก็ได้นะ
แค่มันได้ทัวร์เป็นเมีย ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตมันแล้วล่ะ

[april@tbl]

ดีใจแทนพีที่มีแฟนน่ารักแบบทัวร์
ดีใจแทนทัวร์ที่อิพี่พีมันยอมตามใจพาไปเที่ยวเสียที
อยากให้ทัวร์มีความสุขมากขึ้นๆไปทุกวัน

[Madness69]

อินู๋ทัวร์ของเจ๊ น่ารักว่ะ เหมือนลูกหมาซนๆ ที่ชอบแอบขโมยถุงเท้าเจ้าของไปกัดเล่นแล้วกลัวโดนจับได้เลย
ประมาณว่ารู้ว่าต้องโดนดุ แต่ก็ยังอยากทำ ...หุหุ

สเปคที่ชอบ กับคนที่ใช่ มันไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดียวกันก็ได้เนอะ ว่ามั๊ย

พีเอ๊ย ยอมข่มความเขิน หวานบ้าง ไรบ้าง บ่อยๆ ก็ดีนะ
เป็นยาใจให้คนอ่าน มีแรงไปบู๊ต่อว่ะ 555+


ขอบคุณไอ้น้องบี้ +++ แล้วก็ + 
 

[jojobuffy]

ทำไมพี่พี ปากร้ายจัง หุหุ แต่ก็รักนะ

[Mura_saki]

HBD พี่พีนะ

ช่วงนี้พีมันดีเกินคาดแฮะ....น่ารักจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[toou]

กรี๊ดดดดดดดด  ตอนนี้น่ารักสวีทจัีงเลยยยยยยยยยย
พีทำตัวน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
อยากรู้จังทัวร์เขียนอะไรในการ์ดวันเิกิดเอ่ย ?? อิอิ

[tagloveX-Mark]

ดีใจกับทัวร์ ในที่สุดก็ happy in love กับพีซะที สวีทหวานแหวว สุดๆ อิจฉาๆ ยิ่งตอนพีแสดงความเป็นเจ้าของด้วยแล้วยิ่งชอบใหญ่ ^^

[เบบี้]

ตอนที่145  สิ่งมีชีวิตที่เรียก..คู่รัก1



บรื้น ๆ ๆ~~


“โฉบสุดๆ” น้องชายกูชมเปราะ
“ห้ามแตะเว้ย” กูตีมือไอ้มิ้วค์ที่จะเข้ามาแตะมอเตอร์ไซด์KSR คันใหม่ รุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งไปถอยมาเมื่อวันก่อน
“ไรวะ” ไอ้มิ้วค์บ่น
“จะขับ” สลิ่มเดินมาพูดหน้าตาย  ในมือมันกำลังถือขวดวิปปิ้งครีมที่มันซื้อมาเพื่อเอาไว้กรอกปากกินเล่น
“พี่สลิ่มก็จับอ่ะ” ไอ้มิ้วค์ชี้มือสลิ่มที่จับเบาะรถกูอยู่
“มึงตี กูตบ” สลิ่มพูดทันทีที่กูง้างมือจะตีมือมัน
“เออ ไม่ให้ขับ” กูพูดแล้วดึงกุญแจรถออกมา
“ไรวะ” สลิ่มบ่นปากก็มีเสียงแจ๊บๆเพราะอมวิปปิ้งครีมอยู่  กูเดินกลับเข้ามาในบ้าน
“เมตร” พี่โมทเรียก  มันสึกมาได้อาทิตย์กว่าแล้ว
“หื้อ”
“อาทิตย์หน้าพ่อจะมาแล้วนะ คงมาอยู่ยาวหน่อยเพราะจะไปดูบริษัท” มันบอก
“อืม ให้นอนไหน” กูถาม
“นอนห้องกูแล้วกัน เดี๋ยวกูไปนอนห้องไอ้มิ้วค์ เผื่อแม่มาด้วย” พี่โมทบอก
“เออ ไงก็ได้” กูตอบแล้วนั่งลงที่โซฟา
“งั้นกูกลับบ้าน” สลิ่มพูด  มันเดินมาแล้วนั่งโซฟาตัวด้านข้างกู
“กลับทำไม” กูถาม
“ก็พ่อมึงมา” มันบอก
“ไม่เกี่ยวกัน พ่อก็พ่อ มึงก็มึง” กูบอก
“แล้วเรื่องร้านเหล้า หาคนดูแทนได้รึยัง..แล้วพี่ปั๊นล่ะ มันติดต่อมาบ้างไหม” กูถามพี่โมท
“บ้าง..” พี่โมทตอบเสียงเซ็งเหมือนไม่อยากพูดถึง
“พี่ทิดแม่งงอนยาวว่ะ” สลิ่มแซว
“ไอ้นี่” ไอ้โมทยิ้มหยิบหมอนขว้างมาใส่สลิ่ม
“กูจะไว้ใจมันได้ไหม เดี๋ยวอาทิตย์หน้าแหละกูจะแปะป้ายรับพนักงาน” พี่โมทบอก  พวกกูตกลงกันแล้ว  เรื่องร้านเหล้าจะไม่ปิด  ส่วนไอ้โมทมันก็ยังไม่อยากออกจากที่ทำงาน  กูเองตอนนี้ก็เรียนทำอาหารกับเวลาว่างก็ช่วยพ่อดูงานที่บริษัทใหม่อยู่ด้วย  ตอนนี้ทุกอย่างก็ตกลงกันได้ลงตัวดีไม่มีปัญหาอะไร  แต่ถ้าบริษัทก่อตั้งได้สักพัก  คนที่ดูแลคงต้องตกเป็นหน้าที่กูเพราะพี่โมทมันไม่ยอมลาออกมาดูงานแทนพ่อ  กูเลยต้องรับแทนเพราะสงสารพ่ออะนะ
“พอได้แล้วสลิ่ม” กูพูดเพราะมันเล่นกินไม่หยุดเลย
“....................” มันทำหน้าทะเล้นแล้วยังกินต่ออีก
“ฮื้มม..” กูได้แต่ถอนหายใจเพราะดูเหมือนคำพูดกูจะไม่มีผลต่อการกินของมันเลย  วันนี้วันหยุดพร้อมกันครบทีมเพราะเป็นวันหยุดนขัตฤกษ์  พรุ่งนี้พี่โมทต้องไปทำงานปกติ  ไอ้มิ้วค์มีเรียน  ส่วนสลิ่มหยุดเพราะไม่มีเรียนแต่พรุ่งนี้มันต้องไปซ้อมละครที่มหาลัย  ส่วนกูมีเรียนทำอาหารตอนบ่าย


................
................


“เมตร อยากกินยำ” สลิ่มนอนพูด  รอบนี้มันเรียกกูประมาณรอบที่สี่ได้แล้ว  ก่อนหน้านี้อยากกินนู่นนี่กูก็ไปหามาประเคนให้ทุกอย่าง  และตอนนี้มันกำลังนอนสบายดูหนังอยู่กับไอ้มิ้วค์สองคน  ส่วนกูกำลังจำสูตรอาหารที่ต้องทำวันพรุ่งนี้อยู่เพราะว่าอาจารย์เค้าจะให้ลองปฏิบัติเอง
“...................” กูนั่งเงียบ
“เมตร อยากกินยำ” มันพูดอีก
“ค้าบ” กูตอบแล้วลุกขึ้นเดินเข้าครัวไปทำยำให้มันกิน  ไม่เกือบครึ่งชั่วโมงก็เสร็จนำมาให้ท่านเมียที่นอนอยู่ลุกขึ้นมากิน  มันรู้สึกจะสบายซะเหลือเกินทั้งไอ้มิ้วค์และสลิ่ม  กูกลับมานั่งจำสูตรของกูต่อ  พร้อมกับอ่านประวัติอาหารนู่นนี่ด้วย
“เมตร” เรียกอีกละ
“หื้ม” กูขานตอบ
“อยากกินเค้ก” มันพูด
“ลุกไปหยิบสิครับ” กูบอกไม่ได้ละสายตาออกจากหนังสือ
“เมตร เค้กอ่ะ” มันพูดซ้ำอีก
“อืม แป๊บ” กูตอบแต่ก็ยังไม่ลุกเพราะเริ่มขี้เกียจละ
“เมตรรรรรรรร..”
“เออ” กูตอบแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบเค้กใส่จานมาให้มันแล้วเอามาเสิร์ฟให้ถึงที่
“ขอบใจ” มันยิ้มบอก
“กองไว้เหอะ” กูบอกแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะอย่างเดิม  เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขกับหนังและอาหารของมันสองคนทำให้เริ่มรบกวนประสาทกูมากขึ้น
“เมตรๆ”
“อะไรอีก” กูพูดอย่างหมดความอดทน
“...................” สลิ่มลุกขึ้นนั่งมองหน้ากูที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากโซฟานัก
“อยาก กินป๊อปคอร์นอ่ะ” มันพูดเสียงเหมือนกลัวว่าจะโดนกูด่า
“มึงกินหรือมึงยัดห่าเนี่ยห๊ะ” กูบ่น
“หึหึ” ไอ้มิ้วค์หัวเราะ
“ป๊อบคอร์นอ่ะ” มันพูดด้วยสีหน้าที่อ้อนขอให้กูไปทำให้อีก
“เฮ้อ” กูถอนหายใจแต่สุดท้ายก็ลุกจะไปทำให้มันอยู่ดี
“เอารดกาแฟนะ” มันบอก  กูไม่ตอบกลับไปแต่กูเดินเข้าครัวไปอีกครั้ง  วันนี้กูเดินเข้าห้องครัวประมาณสิบกว่ารอบได้แล้ว  กว่าจะทำป๊อบคอร์นเสร็จก็ใช้เวลามากหน่อยเพราะกูต้องเคี่ยวกาแฟสำหรับราดป๊อบคอร์ดด้วย
“อ่ะ” กูเดินเอาป๊อบคอร์มาเสิร์ฟให้มันทั้งคู่  กูทำไปเยอะมากเพราะกะว่าป๊อบคอร์นนี่แหละมันจะต้องอิ่มเพราะป๊อบคอร์นมื้อนี้เป็นมื้อสุดท้ายแน่ๆ  กูนั่งทำงานต่อได้เกือบสิบห้านาที  เหมือนได้ยินเสียงหัวเราะจากพวกมันอีกครั้ง  กูหันไปมอง
“อยากกินน้ำมะพร้าว” สลิ่มพูด
“..................” กูมองหน้าพวกมันสองคนนิ่งๆ
“ด้ายยย!” กูตอบกระแทกเสียง
“กูจะไปซื้อน้ำมะพร้าวมาให้”
“หึหึ” พวกมันสองคนหัวเราะ  กูดูท่าแล้วพวกมันจะไม่ใช่แค่อยากกินอย่างเดียวเท่านั้น  แต่มันคงกำลังเล่นอะไรให้กูหัวปั่นอยู่แน่ๆ
“แต่เอามาราดหน้ามึงสองคนนะ” กูพูด
“โดนนนนนนน” พวกมันประสานเสียงกัน
“ไอ้เหี้ย กวนกูอยู่ได้..มึงเป็นเหี้ยไรกัน” กูว่า
“ฮ่าๆๆๆ” พวกมันขำ
“ก็พี่ใช้ง่ายดีอ่ะ” ไอ้มิ้วค์พูด  กูได้แต่ส่ายหัว  เพราะเมียกูใช้มั่งเหอะไม่งั้นกูไม่ลุกไปทำหรอก..ห่า
“ถ้ามึงยังไม่หยุดขำ เดี๋ยวคืนนี้มึงจะโดนชุดคอมโบ้เซ็ตนะสลิ่ม” กูเตือนมัน
“..................” มันหุบปากทันที
“เฮ้อ ไม่อ่านแม่งละ” กูปิดหนังสือ
“อ่าว มันเพราะกูเมื่อไหร่” สลิ่มพูด
“ค้าบ ไม่ใช่เพราะพวกมึงเลย” กูตอบแล้วลุกขึ้นเดินไปนอนที่โซฟา  
“โอ้ย พี่เมตร” ไอ้มิ้วค์ร้องเพราะกูกลิ้งตัวลงจากโซฟาไปทับมันที่นอนอยู่บนพื้น
“หึ..” กูหัวเราะแล้วกลิ้งตัวเองต่อให้ไปนอนแทรกระหว่างกลางสลิ่มกับไอ้มิ้วค์
“อะไรมึงเล่า” สลิ่มผลักกูออก
“ง่วงอ่ะ” กูกอดมันเข้ามา
“กูกินอยู่เนี้ย” มันโวยวายดิ้นจะหนีอีก
“พรุ่งนี้ต้องไปกี่โมง” กูถาม
“เก้าโมง” สลิ่มตอบ
“กูกลับมารับได้ตอนสี่โมงเย็นนะ” กูบอก
“อื้อ” มันพยักหน้าตอบ  ปากก็เคี้ยวป๊อบคอร์นอยู่ไม่หยุด
“.....................” กูเอาหน้าเข้าไปใกล้
“อะไร” สลิ่มผลักหน้ากูออก
“ห้ามกินข้าวเย็นแล้วนะ” กูบอก
“เกี่ยวไรล่ะ” มันพูด
“กินรึแดก ห่า..พอแล้ว อ้วนกูไม่รักนะ” กูพูด
“....................” สลิ่มเงียบมองเหล่หน้ากู
“หึ..กูพูดจริง” กูย้ำบอก
“ก็เรื่องของมึงสิ” มันพูดทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่รักนะ อ้วน” กูหันกลับมานอนหงายเหมือนเดิม  ที่จริงถึงสลิ่มกินมากแค่ไหนมันก็ไม่อ้วนหรอกนะ  เพราะมันออกกำลังกายตลอด  แต่การที่มันกินมากและออกกำลังกายตลอด  กูกลัวว่าสักวันมันจะโตไม่หยุดแล้วเลยกูนี่สิ TT แต่ถึงแม้ความสูงของมันจะเริ่มคงที่แล้วอาจทำให้กูสบายใจไปบ้าง  แต่กูก็ไม่อยากให้มันตัวสูงใหญ่เกินกว่านี่อะนะ  หุ่นกำลังพอดีมือกูเลย..หึหึ
“....................” สลิ่มนอนเงียบ
“งอนแล้ว” ไอ้มิ้วค์กระซิบที่ข้างหูกู  กูหันไปยักคิ้วให้  งอนก็งอนไปเหอะ..กูชอบ  กูนอนดูหนังต่อ  สลิ่มนอนนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา  กูก็ขำกับไอ้มิ้วค์บ้างแต่สลิ่มก็ยังนอนเงียบอยู่จนหนังจบ
“กินนอน กินนอน..เฮ้อ แฟนใครวะเนี้ย” กูลุกขึ้นนั่งบ่น
“...................” ไอ้มิ้วค์ลุกเก็บที่นอนเอาไปวางไว้บนโซฟา  กูนั่งมองสลิ่มที่นอนอยู่  มันเหล่ตามองหน้ากู
“ลุกได้แล้ว เย็นแล้ว เดี๋ยวปวดหัว” กูบอก  สลิ่มลุกขึ้นนั่ง
“หึ..” กูเข้าไปกอดเอวมันไว้
“โกรธอะไร” กูกอดแน่น  สลิ่มเงียบ  มือกูลูบไล้อยู่ที่หน้าท้องของมัน
“ก็กินมาก พอไม่ให้กินก็โกรธกูอีก..” กูพูด
“พอกูให้กินมึงก็เคยตัว กินไม่หยุดเลยเนี่ยแต่เช้ารู้ตัวไหม” กูพูดแล้วหอมต้นคอมัน
“ก็อยากกินอ่ะ ผิดอะไร” มันพูด
“ก็ไม่ผิด แต่ให้มันพอดีหน่อยได้ไหม..กูหมดเงินกับค่ากินมึงเดือนนึงกี่หมื่นเนี้ย” กูบ่น
“...................” สลิ่มเงียบ  มันคงรู้ว่าสิ่งที่กูพูดคือความจริง
“กูไม่ได้อ้วน มึงปากมาก” มันเอามือมาดันปากกู
“ค้าบ ไม่ได้อ้วน แต่ถ้ามึงอ้วน..กูไม่รักจริง จบไหม” กูพูดขู่มัน
“อ๋อ มึงจะเลิกรักกูเพราะกูอ้วนแค่นั้นใช่ไหม” มันหันมาพูดใส่พร้อมกับง้างมือจะตบกูแต่กูจับไว้ได้ก่อน


เพี้ย !!


แต่อีกมือเสือกจับไม่ทัน  ทำให้มันฟาดมือเน้นๆลงมาที่หัวกู
“ทะเลาะกันอีกละ” พี่โมทเดินมา
“พี่โมท ไอ้เมตรมัน..” สลิ่มจะฟ้องอีก
“คู่มึงนี่นะเลิกกัดกันสักทีเหอะ ไป..ไปกินข้าวกัน” พี่โมทพูด
“หึ..กลัวกูไม่รักอ่ะดิ” กูยิ้มยักคิ้วให้แล้วลุกขึ้นยืน  สลิ่มหน้าหงิกหน้างอแค้นกูอย่างเห็นได้ชัด
“โหย ถ้ามึงอ้วน อย่างกับกูจะเอามึงเหอะ” มันพูดย้อนเสียงดังอย่างไม่ยอม  กูไม่สนใจเดินออกจากห้องนั่งเล่นขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องทันที  



.................
.................


“นานจัง ฮัดเช้ย!” สลิ่มบ่นพร้อมจาม
“ไม่เคยตรงเวลาหรอกเด็กไทย ฮัดเช้ย!” กูเองก็จามกับมันด้วย
“ซื้ดดดดดด..เหี้ย ฉุนฉิบหาย” สลิมบ่น
“หึ..เอ้ มึงอ่ะ ให้กูกินบ้างดิ้” กูปัดมือมัน  เล่นจกเอาจกเอาไอ้ห่า  
“ฮัดเช้ย!”
“ฮัดเช้ย!” ดีมาก  กูสองคนจามไม่หยุดเลย  ตอนนี้กำลังนั่งแดกทวิตตี้บอมบ์  ที่ทั้งเผ็ดและฉุนได้ใจสุดๆไปเลย  ตอนนี้เป็นเวลาประมาณสิบโมงเช้าได้  กูมาส่งสลิ่มที่มหาลัยและก็นั่งเฝ้ามันด้วยเพราะเดี๋ยวกูต้องไปเรียนทำอาหารตอนบ่ายโมง  กะว่ากินข้าวเที่ยงกับสลิ่มเสร็จก็จะไปเรียน  แต่ตอนนี้ระหว่างที่รอให้คนในชมรมการแสดงมากันครบ  พวกมันซึ่งนัดว่าเก้าโมงแต่ตอนนี้ปาเข้าไปจะสิบโมงอยู่แล้วก็ยังมีแค่สลิ่มกับนักแสดงคนอื่นอีกสองสามคนเท่านั้นเอง
“ซื้ดดดดด..ชอบอ่ะ” มันยิ้มบอกปากก็เคี้ยวขนมอยู่ด้วย  กูเองก็ชอบเหมือนกัน  แดกได้ตลอดอ่ะรสนี้
“กินแบบนี้อีกละ เดี๋ยวก็ท้องเสียอีกอ่ะ” กูว่ามัน  เพราะมันเสือกซื้อแซนวิช  นมเปรี้ยวกับอะไรๆที่ไม่เข้ากันมากินในตอนเช้า
“น่า” มันตอบปัด
“เอ้า ยังมากันไม่ครบอีกหรอ นี่อุตส่าห์เผื่อเวลาให้แล้วนะเนี้ย” ตุ๊ดนางนึงเดินเข้ามาในห้องซ้อม  กูหันไปมอง
“ใครวะ” กูถาม
“พี่คนคุมแอคติ้งนักแสดง” สลิ่มตอบ  มันหันไปไหว้ตุ๊ดคนนั้น
“หวัดดีจ้ะ” ตุ๊ดรับไหว้ยิ้มสยามให้แล้วหันมามองหน้ากู  กูยิ้มให้หน่อยๆแล้วก้มหน้ากินต่อ  การแสดงชุดนี้เป็นของชมรมการแสดงที่สลิ่มมันอยู่  สลิ่มอยู่ชมรมดนตรีสากล ดนตรีคลาสสิกและชมรมการแสดงทั้งสามชมรม  ทำให้มันค่อนข้างจะวุ่นวายกับกิจกรรมทั้งหมด  และละครชุดนี้เป็นละครระดับมหาลัยที่อาจารย์จากมหาลัยอื่นจะต้องมาชมด้วย  ทำให้ต้องซ้อมหนักแทบทุกวัน  โดยเฉพาะมัน..ที่เล่นเป็น “พระเอก” TT
“นางเอกน่ารัก” มันยิ้มพูด  กูหันไปมองผู้หญิงที่หันมายิ้มให้สลิ่ม  ก็ดีอ่ะ..ก็น่ารัก  แต่ก็งั้นๆ..กูพิศวาสไม่ลง
“งั้นๆ” กูบอกแล้วพับถุงเก็บไว้เอาไปทิ้งถังขยะ  
คนเริ่มทยอยกันเข้ามามากขึ้น  สลิ่มกินอาหารจนหมดมันก็ไปรวมตัวกับพวกนักแสดง  ทิ้งให้กูนั่งอยู่คนเดียวที่มุมห้อง -o-
“พระเอก จำบทได้แล้วใช่ไหมคะลูก” ตุ๊ดถาม
“ก็..พอได้” สลิ่มตอบเสียงไม่มั่นใจนัก  ในมือของมันก็ถือบทละครอยู่ด้วย  อาจารย์ที่คุมการแสดงก็เข้ามา  ทีมฉากก็เข้ามาเพื่อเซ็ตระหว่างดำเนินเรื่องด้วย  หลังจากนั้นอาจารย์ก็นัดรวมตัวเพื่อพูดคุยก่อนที่จะเริ่มงาน  และพูดถึงเรื่องฉากแต่ละฉากที่จะต้องดำเนินไปทั้งหมดของเรื่องอีกครั้งก่อนที่จะเริ่มแสดง  กูก็นั่งฟังไปโดยปริยายเพราะไม่รู้จะไปตรงไหน เหอะๆ
“เพลงจบแล้ว พระเอกเดินมา พอเดินมาปุ๊บให้หยุดอยู่ฝั่งหน้าฉากต้นไม้” ตุ๊ดพูดสั่ง  ทุกคนยืนฟังเงียบๆ  ตอนนี้ถึงฉากที่ห้าหรือหกนี่แหละกูจำไม่ได้  กว่าจะผ่านไปแต่ละฉากกูแทบหลับเพราะแม่งเล่นซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกูง่วงไปหมดแระ
“นางเอกยังนั่งอยู่ พระเอกเจอหน้านางเอกให้ยิ้มอย่างรักใคร่ นางเอกหันมามองหน้าพระเอก แต่ให้หันกลับอย่างขวยเขินนะคะ ก่อนที่พระเอกจะเริ่มเรด เรด โรสเลยนะ โอเคนะ”
“เดี๋ยวเอาแค่นี้ก่อน พระเอกอยู่หลังฉากหลังสวน แล้วเพลงเปิด” ตุ๊ดพูดบอกอีก หลังจากนั้นก็เริ่มแสดงใหม่อีกครั้ง
“O, my love is like a red, red rose,
That is newly sprung in June.
O, my love is like the melody,
That is sweetly played in tune.” สลิ่มร้องเป็นเพลง
“หึหึ” กูนั่งขำเพราะรู้สึกเขินแทนมัน  แต่มันกลับเล่นได้ถึงบทโดยที่ไม่ได้เขินอะไรสักนิด  คนเต็มห้องซ้อมกว่ายี่สิบชีวิต  เป็นกูคงแสดงไม่ได้อ่ะ
“นางเอกลุกขึ้นๆ” ตุ๊ดพากย์  นางเอกก็ลุกขึ้นแสดงตามที่สั่งทันที
“พระเอกตามค่ะ”
“As fair are you, my lovely lass,
So deep in love am I,
And I will love you still my Dear,
Till all the seas go dry.”
“บ๊อก บ๊อกๆ” กูหันลงมองต่ำก็พบว่ามีหมาตัวนึงมาหยุดอยู่ตรงหน้ากู  กูยิ้มให้มันเพราะรู้สึกถูกชะตาขึ้นมา  ตอนนี้กูละสายตาจากละครที่สลิ่มมันซ้อมอยู่มาสนใจลูกหมาตัวนี้แทน
“หึ..” กูเอานิ้วเข้าไปแหย่  มันก็ทำท่าจะกัดมือกูให้ได้อีก  
“พักก่อน เจอกันหลังบ่ายโมงตรงนะคะ บ่ายโมงตรง..ย้ำอีกครั้ง บ่ายโมงตรง”
“หื้ยยย บีเกิ้ล” สลิ่มวิ่งพุ่งมาอย่างเร็ว
“น่ารักจังเลย” มันอุ้มลูกหมาไปกอด
“....................” กูนั่งมองอึ้งค้างไปหน่อยนึง  สลิ่มหันมามองกูงงๆ  กูยิ้มให้แล้วจับลูกหมาออกมาจากมือมันก่อนที่จะยื่นหมาเข้าไปเทียบใกล้กับหน้าสลิ่ม
“อะไร” มันถามด้วยหน้าตาสงสัย  กูยิ้ม
“เปล่า” กูตอบ  แต่กูกำลังอมยิ้มเพราะหมาตัวนี้หน้าเหมือนสลิ่มมันมากจริงๆ
“น่ารักจังเลย” มันเล่นกับหมาไม่หยุด
“พันธุ์อะไรน่ะ” กูถามเพราะไม่เคยเห็นมาก่อน  ปกติไม่ค่อยสนใจเรื่องหมาเลยไม่ค่อยรู้เท่าไหร่
“บีเกิ้ล” สลิ่มยิ้มตอบ
“จินนี่” เจ้าของหมาเดินมา
“หมาพี่หรอ” สลิ่มถาม
“อืม ชื่อจินนี่” ผู้หญิงคนนี้ตอบแล้วนั่งลงข้างสลิ่ม
“จินนี่ น่ารักจังเลย” สลิ่มเอาปากไปจุ๊บปากหมาอีก  อีหมาตัวนี้ก็เล่นเห่าตอบเหมือนชอบอีกฝ่ายด้วย
“เดี๋ยวพี่ต้องไปแล้ว” ผู้หญิงคนนี้พูด  สลิ่มยื่นหมากลับให้
“แห่..” มันทำหน้าขู่ใส่หมาเหมือนแกล้ง  หมาเห่ามันกลับทันที  สลิ่มหัวเราะชอบใจที่แกล้งหมาได้
“น่ารัก” กูบอก  
“อื้อ” สลิ่มยิ้มตอบ  แต่ที่จริงกูหมายถึง..ทั้งคน ทั้งหมาตัวเมื่อกี้  กูชอบมาก  ปกติกูไม่ใช่คนชอบหมาเท่าไหร่นัก  จะรู้สึกเฉยๆมากเวลาที่เห็น  แต่เมื่อกี้หน้ามันเหมือนสลิ่มมากจริงๆ  มันเหมือนมากจนกูไม่รู้จะบรรยายยังไง
“ไปกินข้าวเหอะ” กูบอก
“ไปดิ” สลิ่มลุกขึ้นยืนแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นสะพาย  กูกับสลิ่มไปกินข้าวที่ร้านอาหารหน้ามหาลัยแล้วก็กลับมาส่งสลิ่มที่ห้องซ้อมอีกครั้งก่อนที่กูจะต้องขับรถไปเรียน  ระหว่างทางที่ขับรถอยู่สมองกูก็เอาแต่คิดเรื่องหมากับหน้าสลิ่มเมื่อกี้  ตอนนี้กูตกลงปลงใจแล้วว่าจะซื้อพันธุ์นี้แน่นอน  ก่อนหน้านี้ที่พี่โมทสึกมามันบอกให้กูซื้อหมาไว้บ้านสักตัวสองตัว  ตอนแรกกูว่าจะซื้อลาบาดอล  แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อสักทีเพราะไม่ได้พิศวาสอะไรมากนัก  แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจละ  กูจะรีบไปซื้อไอ้หมาพันธุ์นี้  หึหึ..กูเปลี่ยนใจแว้ว ^^

.................>>>><<<<.................

Credit: คุณหมาบีเกิ้ล





เรื่องของ "เขต" ในเรื่องMemorial~รักแรก รักสุดท้าย  จะไปอยู่ในหนังสือเรื่อง ชุลมุนวุ่นรัก นะคะ
บอกให้ฟัง..เพราะใครที่รอเรื่องเขต ว่าทำไมไม่ดำเนินเรื่องของเขตนู่นนี่นั่น บลา บลา บลาสักที..เดี๋ยวก็จะหาว่าไม่บอกกันให้ทราบอีก
เท่านั้นเอง ^^ ซื้อหรือไม่ซื้อก็แล้วแต่คุณ..
แต่เบบี้จะไม่พูดเรื่องเขตซ้ำอีก ใครที่ถามเรื่องเขตมาหลังจากนี้..จะไม่มีการบอกซ้ำนะคะ(ว่าไอ้เขตไปอยู่ที่ไหน)
ขอบคุณค่ะ ^^ Love Love

[kitty]

 

[A_ay]

บีเกิ้ลเนี่ย
น่ารักจริงๆน้า
อิอิ

[ao16]

 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

เมตรเหมือนเป็นทาสเลยค่ะ 555
สลิ่มน่ารักเหมือนเดิมเลยค่า ^^

[Cacao]

พี่เมตรยิ่งกว่าคนใช้พม่าีอีกง่ะ โดนกดขี่ได้อีก ฮ่าๆ
แต่ชอบมากที่บอกว่าอ้วนแล้วไม่รัก เหมือนจะไม่ยอมหยุดกินทีแรก
แต่จริงๆแล้วแอบคิดมากพอตัวอยู่ กลัวพี่เมตรไม่รัก ฮ่าๆๆ น่ารักชิบเป๋ง
บีเกิ้ลน่ารัก สลิ่มก็น่ารัก แต่คิดๆไปแล้วมันจะเหมือนกันยังไงเนี๊ย ฮ่าๆๆ
แต่คงน่าัรักมากกกกเหมือนกัน 

[sunisa131]

เบบี้ เปลี่ยนไป !!!!!

ข้อแรก อัพตอนต่อไปเร็วกว่าปกติ (แต่เราชอบมากกกกกก )
ข้อสอง ช่วงนี้มาแนวหวานๆ จนนึกว่าอ่านผิดเรื่อง (แซวเล่นนะจ๊ะ)

แปลว่าช่วงนี้คนเขียนกินง่าย ถ่ายคล้อง แน่ๆ อิอิ


รออ่านตอนต่อไป จหวานกันต่อเนื่องก็มิมีปัญหา ชอบค่า

ปล. อยากเป็นแบบสลิ่มมั้ง กินแล้วไม่อ้วน

[ladymoon_yy]

สลิ่มแกล้วเมตรอะ แต่สลิ่มกินจุจริงๆ   

[ขนมหวาน]

พี่เมตรกับน้องสลิ่ม น่ารักว้อยยยยยยยยยยยย
กะเซ้าเย้าแหย่กันตลอด ๆ

น้องหมาก็น่ารัก พี่เมตรโปรดระวังถ้าซื้อน้องบีเกิ้ลมาเลี้ยง
พี่เมตรอาจหัวเน่าได้ เพราะสลิ่มจะรักน้องบีเกิ้ลมากกว่าพี่เมตร 5555555

[Ryojung]

  พีทัวร์น่ารักอ่า แต่แอบขัดใจไอ้พีตอนแรก แม่ง ไม่สนความรุสึกทัวร์เลย