หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[saiyotha]

อ่านมาสามวันแล้วยังไม่จบเลย เรื่องสนุกมาก

[netwoon.km]

อ่านจบแล้วเย้ ๆ รวดเดียวจบ เข้าเบบี้จริงๆเรื่องกิจกรรม เรียน บลาๆในมหาลัย
ไอตัวเราคนอ่านยังไม่มีเวลาจะมาอ่านเลย แล้วไอคนแต่งมันจะหนักมากแค่ไหน
เบบี้จัดสรรเวลาเก่งมากอ้ะ นับถือสุดๆ _/l\_


ความรักของเมตรและสลิ่มมันดูเป็นความรักที่เกิดขึ้นจริงกับมนุษย์ทั่วๆไปอะเน๊าะ
ดูไม่เว่อจนเกินไป ไม่ได้แบบว่าคนสองคนจะรักกันจะเว่อไปทุกสิ่ง รักเมตรหลิ่มมากอ้ะ
อยากอ่านเขต ในทายขนมแต่ขอดูตังในกระเป๋าก่อน 55 งานเยอะมากเงินหายหมด เอิ้กๆ

[Saint De Jupiter]

ขอบคุณมากครับเจ๊

^O^

กด +อ แทนคำขอบคุณเน้อ

[โน๊อา]

ขอบคุณค้าบ สำหรับเรื่องราวน่ารัก น่าถีบ อิอิ

[Fae~For~One]

รักไอ้เมตร รักสลิ่ม รักเบบี้ด้วย เป็นกำลังใจให้สำหรับทุกๆ เรื่องนะคะ

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับนิยายดีๆ ที่ช่วงแรกๆ อ่านแล้วอึดอัดกับนิสัยตัดเอกอย่างเมตรและสลิ่ม แต่สุดท้าย แล้วดีมั่กๆๆอ ่ะ

ขอบคุุณค๊าบบบบบ

[pak_kikkok]

โอ้ยตอนนี้น่ารักมากอ่ะ  ถ้าเค้าเป็นพี่เมตรเค้าก็คงคลั่งเพราะน้องหลิ่มแน่ๆเลยค่ะ

เขินได้น่ารักมาอ่ะ  แล้วแบบเป็นคนที่แสดงออกตรงข้ามกับในใจจริงๆเลย (บ้างครั้งอ่ะนะ)

ชอบอ่ะ ๆ ๆ กรี๊ดๆ  ๆ ๆ

[noosao]

ขอบคุณเบบี้าสำหรับนิยายสนุกๆๆค่ะ 
ชอบเรื่องนี้มากเลย
เมตร + สลิ่ม
 

[myd3ar]

จบได้ดีค่ะ รักตวละครทุกตัวเลย

แถมทรงผมเมตรเท่มากๆ ค่า 

จบท้ายด้วยหนูลูกหิน น่ารักที่สุดและน่าฟัดมากค่ะ

คะแนนนำพ่อกะแม่มันขาดลอยเลย 5555

[ขนมหวาน]

คิดถึงสลิ่ม คิดถึงลูกน้อยนามลูกหิน และน้องชอปเปอร์ พี่เมตร พี่โมท ทัวร์ อีพี่พี
น้ององุ่น และน้องมิ้วท์
รวมทั้งเดอะแกงค์ทั้งหลายด้วย

[DexTunG]

 

[dolphins]

คิดถึงเบบี้

[nam_lah]

สวัสดีครับ ผมชื่อต้นนะครับ วันนี้มาอ่านตออนจบแล้วก็มาสารภาพบาป(มั้


คือว่าที่ผ่านมาเวลาผมอ่านเรื่องนี้ผมจะอ่านจากน้องที่รู้จักกันคือน้องเค้าจะก๊อปมาให้อ่านอะครับ

แล้วทีนี้น้องเค้าบอกว่าตอนนี้มันเป็นตอนสุดท้ายแล้ว ผมเลยเข้ามาอ่านเองแล้วก็มาเม้นท์ด้วย

ที่ผ่านมาต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้มาเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนเลย ที่จริงผมก็เคยเข้ามาอ่านเองบ้าง

แต่ที่อ่านจริงๆจังๆจะเป็นเรื่อง สุดท้าย...กูก็รักมึงจนได้ไอโรคจิต พอน้องเค้าบอกว่ามีอีกเรื่องนึงที่คนเขียนคนเดียวกันผมเลยเอามาอ่าน

ขอบคุณคนเขียนมากๆนะครับที่เขียนเรื่องๆดีๆมาให้อ่านกัน ขอบคุณคร้าบบบบบ 

[Mura_saki]

เบบี้ เรายังรอเสมอกับตอนพิเศษ และเรื่องนี้ได้พิมพ์เป็นหนังสือ

รออยู่นะ

[YourSister]

  เพราะคิดถึง เมตร + สลิ่ม
.
.

อ้อ เบบี้ด้วย    

เลยเข้ามาอ่านใหม่อีกรอบ   

  อีกครั้งสำหรับเรื่องดี ๆ อีกหนึ่งเรื่องจ้า

ป.ล. อากาศเปลี่ยนรักษาสุขภาพด้วยเน้อ

*แ้ก้คำผิด+เพิ่ม ปล.*

[ไอ้หัวแห้ว]

เพิ่งอ่านจบ

อ่านอยู่หลายวันมากกกกกกกกกกกกกกก



สนุกครับคุณเบเบี้

มีีครบทุกรสชาติจริงๆ
ไม่ว่าจะสุข ทุกข์ เศร้า เหงา

แต่ละอารมณ์ของตัวละคร
ทำให้ยิ้มได้ ร้องไห้ได้ เหงาได้ ซึ้งได้


มีข้อคิดดีๆ หลายๆ อย่างที่สอดแทรกเข้าไว้ในเรื่อง

ขอบคุณมากๆ ครับ

[J_Dargon]

ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ค่ะ

จะพยายามไม่พลาดตอนรวมเล่มน่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[mamacub]

คิดถึงเมตรกับสลิ่มมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เหมือนชีวิตขาดหาย   

[tum23082521]

ชอบอ่านแนวนี้แฮะ จะซื้อนิยายของคุณเบบี้เก็บไว้ดีป่าววะเนี่ย ไม่เค๊ยไม่เคยติดนิยาย....เฮอะ พอเจอคนเขีนถูกใจก็บ้าไปละ

[mamacub]

แอบคิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกก 

[Mura_saki]

มาต่อตอนพิเศษด้วยนะเบบี้

[boboaje]

ชอบค่ะ ยังรอเรื่องต่อไป และจะกลับไปอ่านเรื่องที่จบๆ ไปแล้วอีกเมื่อโอกาสอำนวยค่ะ ไม่รู้เป็นไรแบบว่าชอบอ่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ อ่านรายละเอียดท้ายเรื่องแล้ว  นับถือจริงๆค่ะ


ขอบคุณ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ   

[De_Lete]

*คถ  สลิ่มเหมือนเดิม .. ไอ่เมตรด้วยนะ


 

[Still_14OC]

เฮือ........................ก หายใจหอบใหญ่ กว่า จะอ่านจบ เกือบอาทิตย์

แต่ก็นะกว่าจะจบเล่นเอา ทั้งขำ ทั้งฮา รอยยิ้ม คราบน้ำตา มาพร้อมกันหมด


ถึงจะ ปี56 ก็จะรออ่ะนะ เบบี้ ระหว่างนี้ ก็จะตามไปโผล่ไปหลอนเรื่องอื่น แทน 

[เบบี้]

ตอนพิเศษ1  แพ็ครัก..1


“อยู่ร้าน................เนี้ย” มันบอกชื่อร้านอาหารไทยร้านหนึ่ง  เสียงที่หงุดหงิดของไอ้พีทำให้กูรู้แล้วว่าอารมณ์ของมันคงไม่ดีนัก
“เออ เดี๋ยวกูไป” กูตอบ  วันนี้กูมาแถวสยามเพราะพาสลิ่มมันมาเจอคนที่เค้าติดต่อจะให้มันไปเป็นถ่ายโฆษณา  ซึ่งสุดท้ายคุยกันไปคุยกันมามันก็ขอเค้าคิดดูก่อน  ดูเหมือนมันจะไม่อยากทำเท่าไหร่นัก  แต่ประเด็นที่มันลังเลอยู่คือมันอยากได้เงิน  และที่กูกับไอ้พีนัดเจอกันเพราะไอ้พีต้องมารับทัวร์หลังจากมันทำงานเสร็จ  ส่วนทัวร์มาดูเพชรให้แม่มันที่ร้านเพชรที่พารากอน  กูกับไอ้พีก็ไม่ได้เจอกันมาเกือบเดือนแล้ว  พอมันรู้ว่ากูอยู่แถวนี้พอดีมันก็เลยชวนให้มากินข้าวกลางวันด้วยกัน
“อยู่นั่นไง” กูชี้บอก  วันนี้วันหยุดสุดสัปดาห์  คนเลยเยอะแบบมหาศาล  ประมาณว่าเหมือนแม่งไม่มีที่จะไปกัน 
“หน้างอเป็นส้นตีนเลย” กูพูดบอกสลิ่มเมื่อเห็นหน้าของไอ้พี 
“กูสั่งอาหารไปแปดเก้าอย่างละ มึงอยากกินอะไรก็สั่ง” มันพูดเสียงห้วน  ทัวร์นั่งหน้าเสียมองหน้ากู
“ตั้งแปดเก้าอย่าง มึงสั่งมาเลี้ยงหมู่บ้านรึไง” กูพูดยิ้มๆ
“..................” มันก็ยังนั่งหน้างออยู่อีก
“เป็นเหี้ยไร” กูถาม
“เปล่า” มันตอบแต่เสือกหันหน้าหนี  ทัวร์ส่ายหัวให้กูเหมือนมันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“แล้วน้ำแม่งจะไม่มาเสิร์ฟใช่ไหม” ไอ้พีว๊ากอีก
“เออ ใจเย็น” กูปรามมันก่อน  เพราะตอนนี้คนก็ค่อนข้างเยอะ  มันเองก็คงอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วยเดี๋ยวได้แย่กันเข้าไปใหญ่
“...................” สลิ่มมองตามพนักงานที่เดินมาเพื่อรับเมนูโต๊ะข้างๆเสร็จและพนักงานกำลังจะเดินไป  แต่พนักงานกลับไม่มองมันทำให้มันหน้าเหวอหันมามองหน้ากู  กูยิ้มเหวอตอบกลับให้มันเหมือนกัน  สุดท้ายกูก็ต้องลุกจากเก้าอี้เป็นฝ่ายเดินไปหาพนักงานเอง
“เอ่อ ขอน้ำด้วยครับ สั่งไปแล้ว” กูบอก  พนักงานพยักหน้าตอบเฉยๆ
“บอกกูได้รึยังว่าเป็นห่าไร” กูถามมันอีก
“หงุดหงิด..นิดหน่อย” มันตอบหน้างอ
“ไม่นิดแล้วแหละ” สลิ่มพูดเสียงเรียบ
“หิว ลูกน้องแม่งไม่ได้ดั่งใจ แล้วตอนนั้นกูก็หงุดหงิด พอเสร็จกูก็หิว กูรีบมาเพื่อจะรีบมาแดกข้าว รถแม่งติด..พอมาถึง คนแม่งก็เยอะ รำคาญ..อีเหี้ยนี่ก็เสือกรับออร์เดอร์ช้าอีก หงุดหงิดแม่ง จบ” มันเล่าอย่างใส่อารมณ์
“หึหึ..ไอ้เชี้ย” กูด่ามันขำๆ
“ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ทัวร์พูดเบาๆ
“ทำไม มึงไปทำผิดอะไรมา” ไอ้พีหันไปมองหน้าทัวร์ตาขวางทันที
“เปล่าสักหน่อย” ทัวร์ตอบ
“อย่าให้กูรู้นะ” ไอ้พีพูดกัดกรามแน่น  มึงจะบ้าพลังไปไหน
“เออแล้วเรื่อง ไปพิโลกอ่ะ เอาไง” กูถาม  แก๊งรถที่กูเคยขับไปต่างจังหวัดด้วยกันเค้าโทรมาหากูเมื่ออาทิตย์ก่อนว่าจะมีแผนไปพิษณุโลกกันอาทิตย์หน้า  ซึ่งคนที่ตกลงไปก็มีไอ้เขต  ไอ้มิ้วค์  ไอ้ติส  ไอ้เจ๋ง  ไอ้โปร  ไอ้ใหม่  สลิ่มและกู  ส่วนไอ้ห่าพีมันยังตัดสินใจไม่ได้สักที
“ไม่ไป” ทัวร์พูด
“เสือกไรเนี้ย” ไอ้พีด่าอีก
“ก็..” ทัวร์เงียบไปเพราะโดนไอ้พีมองตาขวางกว่าเดิม
“ไปแหละ บอกเฮียไป” มันพยักหน้าบอก
“อืม” กูตอบ  กูกับพวกมันนั่งคุยรออาหารที่สั่งไปเกือบครึ่งชั่วโมง  อาการของไอ้พีที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเวลาเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่เท่าไหร่แล้วตอนนี้
“แล้วมึงไม่นั่งร้านอื่นวะ” กูบ่นบ้างเพราะเริ่มไม่พอใจด้วยเหมือนกัน
“มึง..มึงดู มึงแหกตาดูสิ มีร้านไหนว่างไหม ร้านที่ว่างแม่งไม่อยากแดกอ่ะเข้าใจป่ะ” มันพูดใส่อารมณ์กับกูอีก  กูเริ่มมองหาพนักงานด้วยสีหน้าไม่พอใจ  กูมองตามพนักงานที่ถือถาดอาหารมาใกล้และแล้วมันก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะของพวกกูสักที
“....................” พวกกูนั่งมองทอดมันกุ้งที่มาเพียงจานเดียว  แล้วพนักงานก็เดินจากไป 
“....................” ไอ้พีเริ่มหายใจเข้าออกอย่างแรงเหมือนมันกำลังระงับสติอารมณ์ของตัวเอง  กูเข้าใจดีว่าคนมันหงุดหงิดมาเป็นทุนอยู่แล้ว  พอมาเจออะไรแบบนี้อะไรก็คงไม่เข้าหูเข้าตาไปซะหมด 
“เดี๋ยว..เดี๋ยวไปถามพนักงานให้” ทัวร์เหมือนรู้ว่าผัวตัวเองกำลังต้องการอะไร  มันรีบลุกไปทันที  มันเดินไปคุยกับพนักงานสักพักมันก็เดินกลับมา
“เค้าบอกว่ากำลังทำ” ทัวร์บอกแล้วนั่งลง
“นานเท่าไหร่ มาครบแปดจานเนี้ยนานเท่าไหร่” ไอ้พีมองหน้าทัวร์
“...................” ทัวร์เงียบ
“เฮ้ย..” พวกกูร้องอุทานพร้อมกันเพราะอยู่ๆไอ้พีเสือกคว่ำจานทอดมันกุ้งลงบนโต๊ะ  เท่านั้นไม่พอมันยังคว่ำแก้วน้ำของมันอีกด้วย
“เฮ้ยไอ้พีๆ” กูรีบลุกขึ้นเพราะไอ้พีมันลุกขึ้นทำท่าจะเดินไปหาพนักงาน  โต๊ะข้างๆพวกกูเริ่มมองกันเป็นตาเดียว 
“...................” กูเดินตามหลังไอ้พีไป  มันเดินไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าพนักงานชายและหญิงสองคนที่ยืนอยู่ตรงเคาร์เตอร์
“ผู้จัดการร้านอยู่ไหน” มันพูด  พนักงานหน้าเหรอหราแต่มันก็ยังยืนทำมึนไม่ทำอะไรอีก  ไอ้พีหยิบแบงค์ห้าร้อยออกมา
“เก็บเศษนั่นไว้ให้หมาที่บ้านมึงแดกซะ ถ้าร้านอื่นคนไม่เต็ม กูไม่เข้าร้านมึงให้เสียอารมณ์หรอก..กูไม่ได้มาขอพวกมึงกิน บริการส้นตีน!” มันพูดจบมันก็เหวี่ยงแบงค์ห้าร้อยใส่หน้าพนักงานแล้วมันก็เดินออกไปทันที
“อ๊ะ..เอ่อ เข้าใจที่พี่คนเมื่อกี้พูดไหมครับ” สลิ่มพูดด้วยท่าทางกวนใส่พนักงานทำให้กูต้องรีบกระชากคอมันห้ามไว้แล้วพยายามลากมันออกมาจากตรงนั้น
“ต้องการซับอิ้งค์ไหมค้าบบบบ” มันพูดตะโกนบอกพนักงานอีก  เฮ้อ..เอากะมัน
“ไอ้พี มึงจะไปไหน” กูรีบเดินไปถาม
“ไม่รู้ กูหิว” มันพูด
“กลับบ้านกูเหอะ” กูหาทางออกที่ดีที่สุดให้  เพราะถ้าเกิดมันไปนั่งที่ร้านอื่นแล้วถ้าเกิดไปเจอพนักงานแบบร้านเมื่อกี้อีก  หรือถ้าซวยทำอาหารช้าอีก  กูว่าคราวนี้มันคงได้เผาร้านเค้าแน่ๆ
“....................” มันเงียบ
“อืม ไปบ้านพี่เมตรดีกว่านะ” ทัวร์พูด
“แยกกันไป ไอ้มิ้วค์อยู่บ้าน..เดี๋ยวกูไปซื้อของที่ซุปเปอร์แล้วเดี๋ยวตามไป” กูบอก  มันก็พยักหน้าตอบแต่โดยดี
“อยากแดกไร” กูถาม
“ทุกอย่าง” มันตอบหน้านิ่ง
“หึ เออ..พามันกลับบ้านไป แล้วก็ไม่ต้องเสือกขับรถล่ะไอ้เหี้ย ไม่ใช่กูทำกับข้าวไม่ถูกปากเกิดอารมณ์อยากเผาบ้านกูขึ้นมาซวยนะเนี้ย” กูพูดทำเอาพวกมันอมยิ้มกัน  กูแยกกันออกมา  กูกับสลิ่มไปซื้ออาหารสดก่อนที่จะขับรถกลับบ้าน


..............
..............


“กางเกงใคร” กูถามทัวร์ที่ใส่บ๊อกเซอร์อยู่
“น้องมิ้วค์” มันตอบ  กูจ้องเพราะสงสัยว่าทำไมบ๊อกเซอร์มันสั้นกว่าปกติ 
“หึหึ” ทัวร์หัวเราะเลิกเสื้อขึ้นให้กูดู  ขอบกางเกงถูกมันพับไปน่าจะประมาณสองสามทบได้
“พี่เมตร” มันเดินเข้ามากอดแขนกู
“หื้อ” ตอบแต่ไม่ได้มองเพราะกำลังจัดของที่อยู่บนโต๊ะอยู่
“พี่เมตรบอกไอ้พี่พีดิว่าอย่าไปเลยนะ” ทัวร์พูด  กูหันไปมอง
“ทัวร์ไม่อยากให้มันไปอ่ะ ทัวร์เป็นห่วง” มันพูด  สีหน้ามันดูเป็นห่วงไอ้พีจริงๆ
“มึงก็ไปบอกมันสิ” กูบอก
“ไม่เอาอ่ะ พี่ก็รู้ว่ามันไม่ฟังทัวร์ แล้วมันหงุดหงิดอยู่ด้วย..พูดไป จะได้โดนด่าอ่ะดิ” มันว่า
“มึงก็พูดกับมันดีๆสิ ไปงี่เง่าใส่..มันก็ด่าสิ” กูบอก
“อ่ะ..พี่เมตรอ่ะ” มันหน้างอทันที  สลิ่มเดินลงจากมากบนบ้าน  มันเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นเรียบร้อยแล้ว
“ไอ้ติสจะคุยด้วย” สลิ่มเดินเอามือถือมายื่นให้กูแล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ไปคุยกับมันไป” กูดันแขนเบาๆแต่ทัวร์ก็ยังเกาะแน่นกว่าเดิมอีก
“ไม่เอา ไปคุยให้หน่อย..นะๆ” มันพูดพร้อมดึงแขนกูด้วย
“จะคุยโทรศัพท์เนี้ยเห็นไหม”
“...................” ทัวร์หน้างอมองหน้ากูทันที
“มึงให้กูไปพูดแทนมึง มันจะได้โกรธมึงมากกว่าจะมาโกรธกูนะสิ..” กูบอก  ทัวร์หน้าสลดลง
“ไม่อยากให้ไป ก็ไปคุยกับมันดีๆ..พูดดีๆนะ ไม่ใช่งี่เง่า..ไป” กูไล่แกล้งทำหน้าโหดใส่มันด้วย
“ไปก็ได้” มันพูดเสียงเบาลงแล้วเดินออกจากบ้านไปเพราะว่าไอ้พีมันนั่งเล่นกับหมาอยู่ตรงระเบียงหน้าบ้านกู
“ว่า..” กูพูดทักปลายสาย
“ตกลงไปวันไหนอ่ะพี่ แล้ว..เอาเต้นท์ไปเองใช่ไหมครับ” ไอ้ติสถาม
“อืม วันศุกร์หน้า..เอาไปเอง แต่ที่จริงมันมีให้เช่าแหละ แล้วแต่มึง” กูบอกพร้อมกับหยิบพริกโยนไปตรงหน้าสลิ่ม  มันมองหน้ากูนิ่งเหมือนถามกูว่าต้องการให้มันทำอะไร  กูทำปากบอกว่า “แกะ” มันก็ทำหน้าเซ็งๆแต่ก็ยอมแกะขั้วพริกให้
“คนละพัน เป็นกองกลาง” กูบอก
“โอเค..” ไอ้ติสตอบ
“เจอกันที่บ้านกูแล้วกัน เดี๋ยวโทรไปนัดอีกที” กูบอก
“ครับ งั้นแค่นี้นะพี่”
“อืม” พอกูวางสายกูก็เปิดดูสายโทรเข้าเครื่องสลิ่มมันซะเลย  สลิ่มจ้องกูตาเขม็ง

[เบบี้]

“นี่ใคร” กูยื่นมือถือกลับให้มัน  เบอร์เป็นชื่อภาษาอังกฤษที่พิมพ์มั่วๆงงๆ
“ดาวคณะ” มันตอบ  ดีมาก..เกือบได้เป็นเดือนคณะเลยทำให้ต้องสนิทกับดาวคณะนับสิบ  ที่มันเกือบจะได้เป็นเพราะที่จริงแล้วรุ่นพี่เลือกให้มันเป็นเดือนสาขาแล้วแต่มันเสือกสักซะเต็มตัวทำให้อาจารย์จำเป็นต้องคัดมันออกทั้งๆที่โดนพวกรุ่นพี่คัดค้านกันเต็มที่  แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถต้านทานแรงของอาจารย์ได้ เหอะๆ เหตุนี้ทำให้เป็นที่พอใจต่อสลิ่มมันมากแต่กลับกลายเป็นว่ามันดันเสือกไปสนิทกับดาวสาขาอื่นคณะอื่นไปซะทั่ว  จนกูเห็นสายเข้าเบอร์ไม่ซ้ำแต่ละวัน  ตกลงกูควรจะสบายใจหรือกูควรจะหนักใจกันละเนี้ย
 “...................” กูเงียบรับรู้  ที่จริงก็แค่อยากรู้เท่านั้น  เช็คมือถือมันบ่อยๆเพราะอยากรู้ความเป็นไป  ไม่ได้มีอะไรมากหรอกถ้ามันไม่เล่นตุกติกกับกูก่อนอะนะ
“เงียบไม” มันถาม
“ไร” กูแกล้งทำหน้านิ่ง
“แล้วไรล่ะ” มันย้อนหน้านิ่งเหมือนกัน
“เปล้า” กูตอบ
“..................” สลิ่มเงียบเหลือบตาขึ้นมองกูอย่างต่างคนต่างลองเชิงกัน
“หึ..” กูยิ้มเดินหนีจะออกมา  จะมาดูทัวร์มันหน่อยว่าโดนไอ้พีฆ่าตายไปรึยัง
“ขำไรอ่ะ” สลิ่มโวย  กูได้แต่ยิ้ม
“ไอ้บ้า” มันด่ากูไล่หลังอีก
“แกะพริกไป ให้ไว” กูตะโกนสั่ง  กูเดินไปที่หน้าบ้านเงียบๆ  ไอ้พีนั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านโดยมีทัวร์นั่งกอดแขนมันอยู่  กูยืนเงียบอยู่ที่ด้านหลังของพวกมัน  แล้วก็ต้องนั่งยองๆลงเพราะกลัวว่าถ้ายืนแล้วไอ้พีมันจะหันมาเห็นกูซะก่อน  ที่จริงก็ไม่ได้อยากจะรู้อะไรมากมายหรอกนะ  แต่แค่หวังว่าจะได้เห็นไอ้พีในบางมุมที่กูไม่เคยได้เห็นมาก่อนก็เป็นได้  เผื่อจะเป็นบุญตาน่ะ
“......................” มันสองคนนั่งเงียบ  ทัวร์เอาหัวพิงไหล่ไอ้พีที่ตอนนี้มีไอ้ช็อปเปอร์อยู่บนตักมัน  กูละสงสัยว่ามันคงชอบไอ้ช็อปเปอร์เข้าแล้วแหละ  เพราะปกติมันไม่ชอบสิ่งมีชีวิตอื่นๆเลยนอกจาก..คนที่มีรูให้มันเอา = =
“เดี๋ยวนี้มึงมาออเซอะตัวกูบ่อยเกินไปนะ” ไอ้พีพูดเสียงเรียบ  กูได้แต่นั่งกลั้นขำ
“ออเซอะไม่ได้ไง” ทัวร์เหวี่ยงเบาๆ
“อะไรมึงเนี้ย” และอย่าหวังว่าไอ้ห่าพีจะง้อ  ไอ้พีมองทัวร์ด้วยหางตา  สุดท้ายทัวร์ก็เอาหัวไปพิงไหล่ไอ้พีอย่างเดิม
“ตกลงจะไปไหม” ทัวร์ถาม
“ไป” ไอ้พีตอบชัดเจนมาก
“มะ..ไม่ไปไม่ได้หรอ ขอให้ไม่ไปนี่ไง” ทัวร์พูด
“.....................” ไอ้พีเงียบ
“ทำไม” ไอ้พีพูด
“เป็นห่วง” ทัวร์ตอบเสียงเบาลง
“ก็ไปด้วยกันดิ” มันพูด
“เดี๋ยวผิวเสีย” อืม..เอากันเข้าไป  โคตรจะปัญญาอ่อนอ่ะมึงสองตัว
“ฮื้ม..” ไอ้พีถอนหายใจแรง
“มันไม่คุ้มกันหรอกนะ ไปเที่ยวเอาสนุก..แต่นั่นมันมอเตอร์ไซด์นะ รถยนต์ยังตายมาแล้วเลย” ทัวร์พูด
“จะตายมันก็ตาย ใครห้ามไรได้ไหมล่ะ” ไอ้พีย้อน
“มึงอ่ะ” ทัวร์เริ่มเหวี่ยงละ  กูเตือนมันก่อนหน้านี้ว่าอย่างี่เง่า  แต่นี่ดูเหมือนมันจะลืมตัว
“ก็บอกว่าเป็นห่วงๆไม่เข้าใจรึไง เป็นห่วงอ่ะ คนรออยู่บ้านมันเป็นห่วงเข้าใจไหม..มึงไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไงอ่ะ” ทัวร์ว่าเสียงดังเหมือนมันคงจะเหลืออดแล้ว  ทัวร์ลุกขึ้นยืนมองหน้าไอ้พีทำให้มันหันมาเห็นกูพอดี  กูขยิบตาให้มันเป็นการบอกว่า “เงียบๆไว้” มันก็เหมือนอ่านกูออกว่ากูต้องการอะไร
“.......................” ไอ้พีเงยหน้ามองทัวร์  ตามันลอยๆมองหน้าทัวร์
“บะ..บ้าไร” ทัวร์ว่าเขินๆ
“พูดหรือสำรอกเนี่ย” ไอ้พีพูด  รอบนี้ทำให้กูลงไปนอนดิ้นขำแบบทนไม่ไหวแล้วจริงๆ  เพราะหน้าไอ้พีนิ่งมากจนทำกูขำ  ทัวร์ยืนหน้างอสุดท้ายมันก็ทำท่าสะดีดสะดิ้งกลับลงมานั่งอย่างเดิม
“ทัวร์เป็นห่วง..อย่าไปเลยนะ” ทัวร์ก้มหน้าก้มตาพูดเสียงเบา
“ถ้าพี่ไป..ทัวร์จะนอนไม่หลับ” กูนั่งอมยิ้ม กร๊าก ขำสาด  กูนั่งเท้าคางนั่งมองมันสองคนต่อ
“.......................” ไอ้พีเงียบไป
“อืม” ไอ้พีตอบ
“อะไร อืม..ของมึงนี่อะไร” กูพูดออกไปเพราะคันปากแบบทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ไอ้เชี้ย” ไอ้พีหันมาด่ากูทันที  มันลุกขึ้นยืนในมือก็อุ้มไอ้ช็อปเปอร์อยู่ด้วย
“หึหึ..อืมอะไรของมึงล่ะ บอกมันไปสิ” กูยิ้มพูด  ไอ้พีหน้างอกว่าเดิม
“มึงนี่..” ไอ้พีพูดอย่างอ่อนใจ
“เหี้ยจริงๆ” มันว่ากูอีก
“หึหึ..” กูหัวเราะ  ไอ้พีเดินหนีไปที่สวนตรงใกล้ๆกรงของไอ้ช็อปเปอร์กับไอ้ลูกหิน 
“พี่เมตรบ้า” ทัวร์หันมาว่าแล้วก็วิ่งตามตูดผัวตัวเองไปทันที


แปะ !!


“มาสาระแนไร” สลิ่มเดินมาตบหัวกู  ไอ้เหี้ยนี่ก็หน้าตายอีกคน
“แกะพริกเสร็จแล้วรึไง”
“เออ” มันตอบ
“เอาหอมไปล้าง” กูลุกขึ้นยืน
“ทัวร์..มาช่วยทำกับข้าวเลย” กูตะโกนสั่ง
“งั้น..ให้พี่ทัวร์ทำนะ ง่วงอ่ะง่วง” มันบ่น
“เดี๋ยว” กูกระชากแขนมันไว้ก่อน
“อะไร” มันถาม  กูยิ้มให้พร้อมกับแบมือออก
“เอามา” กูพูดหมายถึงมือถือในมือมัน
“จะไปนอน” มันพูดแต่มุมปากเสือกอมยิ้มออกมา  ไอ้นี่แม่งเจ้าเล่ห์จริงๆ
“เอามาครับ ได้โปรดอย่าทำตัวเหี้ยตามชื่อ” กูพูด
“แม่ง ไรเนี้ย” มันบ่นแต่ก็เอามือถือของมันมาวางไว้บนมือกูแล้วเดินเข้าบ้านไป  กูรู้ดีว่ามันจะขึ้นไปนอนแต่ที่รู้แน่กว่านั้นคือจะต้องมีผู้หญิงโทรมาหามันแน่ๆ  ซึ่งกูก็เห็นมันรับบ้างไม่รับบ้าง  เวลาที่มันรับสายเค้ามันก็คุยสนุกสนานเป็นปกติ  แต่มันไม่รู้หรอกว่าการทำอย่างนั้นมันทำให้ผู้หญิงคิดไปไกล  หรือว่าที่จริงกูว่ามันอาจจะรู้แต่มันก็เสือกอยากจะทำอะนะ
“มิ้วค์ มาช่วยทำกับข้าวหน่อย” กูพูดบอก  ไอ้มิ้วค์เดินหน้าป่วยมาแต่ไกล  ทัวร์กับมิ้วค์มาช่วยกูทำอาหาร  ประมาณชั่วโมงก็เสร็จเพราะทำหลายอย่าง  ออกจะวุ่นวายไปหน่อยแต่ก็วุ่นวายน้อยกว่ามีสลิ่มอยู่ในครัวด้วยอะนะ


....................
....................


“พวกเหี้ย” ไอ้โมทยังไม่หยุดด่า  พวกกูนั่งอมยิ้มจัดของกันไปเรื่อย  เหตุที่ทำให้ไอ้โมทด่าเพราะว่ามันต้องการไปเที่ยวกับพวกกูด้วย  เพราะว่ามันไม่ได้ขับรถมอเตอร์ไซด์ออกต่างจังหวัดนานมากแล้ว  พอพวกกูเหมากันไปหมดบ้านแบบนี้เลยทำให้พวกกูต้องเป็นขี้ปากมันตั้งแต่เช้ามืดแล้ว
ตอนแรกกูตั้งใจว่าจะเอาช็อปเปอร์ของไอ้โมทไปเพราะต้องขึ้นเขาด้วย  แต่คิดไปคิดมาไม่เอาไปดีกว่าเพราะแก๊งรถที่ไปกันส่วนมากเป็นรถเก่าทั้งหมด  กูเอาช็อปเปอร์ไปคันเดียวมันก็จะโดดเกินไปหน่อยอะนะ  เลยต้องตัดสินใจเอาเวสป้าไปเช็คเครื่องใหม่เตรียมไว้เป็นอาทิตย์
เมื่อคืนนี้ไอ้ใหม่กับไอ้โปรมานอนที่บ้านกู  ทำให้วันนี้ไม่ได้วุ่นวายอะไรมาก  ตอนนี้รอแค่พวกไอ้เขตอย่างเดียวแหละ
“โมท” กูเรียก  ไอ้โมทหันมามอง
“....................” กูยื่นโปรชัวร์มอเตอร์ไซด์ฮอนด้าสี่สูบที่กูเพิ่งไปเอามาจากไอ้ห่าพีเมื่อวันก่อน  เพราะกูเห็นอัพเดทข่าวจากทางเวปพอดี  แต่ก็ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับไอ้โมท  กะว่าวันนี้ออกเดินทางแล้วค่อยบอก  ให้มันได้อยู่คนเดียวจะได้คิดเรื่องนี้ยาวๆ..หึหึ
“สวยมากจริงๆ” กูพูด
“จริงๆแล้ว มันสวยมาก” ไอ้มิ้วค์เสริมทันที  ไอ้โมทนั่งเงียบไป 
“กูรู้ว่ามึงอยากได้ ไม่ต้องเสือกเงียบ” กูพูด
“มึงสิอยากได้” ไอ้โมทย้อนว่ากู
“มึงสิอยากได้” กูเลยย้อนว่าไปทางไอ้มิ้วค์บ้าง
“เท่าไหร่” ไอ้โมทถาม
“สี่แสน....มั้ง” กูตอบส่งๆ  เพราะถ้าสั่งเข้ามาจริงๆน่าจะอยู่ประมาณห้าแสนได้
“มึงต้องการอะไรจากกู” ไอ้โมทพูดหน้านิ่ง  พวกกูขำกันออกมาทันที
“อยากได้อ่ะ” กูพูด
“อยากได้ด้วย” ไอ้มิ้วค์บอก  พวกกูนั่งยิ้มให้กันเพราะคันนี้สวยมากเกินห้ามใจกูได้จริงๆ  สีสวยลงตัวมาก  ถ้าจะเอาจริงๆกูเล็งสีดำเทาไว้  ส่วนเครื่องยนต์อื่นๆไม่ต้องพูดถึง  เฉียบสุด
“มึงจะให้กูบอกแม่ว่างั้น รถมึงยังไม่ได้ซื้อเลยไอ้ห่าเมตร” ไอ้โมทเอาตีนมาถีบกูอีก
“ฮ่าๆๆๆ ก็กูอยากได้คันนี้อ่ะ ไม่ได้อยากได้รถยนต์สักหน่อย” กูพูด
“มา..หลิ่มช่วยถีบ” สลิ่มพูดไม่พูดเปล่า   มันเอาตีนมาถีบกูด้วยอีกคน
“หรือมึงไม่อยากได้” กูย้อนไอ้โมท  มันเงียบไปพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“ก็ได้..แต่ต้องมีข้อตกลง กูขอเวลาคิดระหว่างที่พวกมึงไม่อยู่ก็แล้วกัน” มันพูดแล้ววางโปรชัวร์ไว้บนโต๊ะ
“มาแล้วค้าบ” เสียงคนตะโกนดังเข้ามาในบ้านกู  ไอ้เขต ไอ้ติสและไอ้เจ๋งเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น 
“เราจะออกเดินทางกันได้รึยังครับผม” ไอ้เจ๋งพูด
“กูรอพวกมึงนี่แหละ ห่า” สลิ่มบ่น
“ซี๊ดดดดดด ขอโทษทีเพื่อน เมื่อคืน..เราใช้งานร่างกายหนักไปหน่อย” ไอ้เจ๋งทำหน้าแหบเสียงแห้งซี๊ดซ๊าดบอกอารมณ์
“หึหึหึ” พวกกูได้แต่นั่งหัวเราะเพราะรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง
“ไปๆ..ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวพี่ต้นโทรมาตามพอดีอ่ะ เกรงใจเค้า” กูลุกขึ้นยืนบอก 
“ลืมเสื้อ” สลิ่มพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นบ้านไป  กูเดินออกมาใส่รองเท้าแล้วหยิบแจ็กเก็ตออกมาใส่
“.....................” พอสลิ่มเดินออกมาจากบ้าน  มันก็มายืนมองหน้ากู
“อะไร” กูถามเพราะมันเสือกมองกูตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เปล่า” มันตอบหน้าเชิดหนีไปใส่รองเท้า
“หึ..”
“ยิ้มเชี้ยไร” มันว่าพร้อมกับง้างรองเท้าบู๊ทหนังของตัวเองเตรียมจะขว้างมาใส่กู
“เพราะว่าเสื้อกูสวยมากจริงๆ” กูยักคิ้วบอก  เสื้อตัวนี้เป็นแจ็กเก็ตที่กูเพิ่งไปถอยมา  เป็นเสื้อที่สลิ่มมันซื้อให้เพราะว่ากูขอให้มันซื้อ  ที่มันจำยอมซื้อให้กูเพราะว่าเสื้อตัวนี้เหลือแค่ตัวเดียวในร้านแถมยังเป็นไซด์ที่มันใส่ไม่ได้  แต่ไอ้การที่มันอยากได้เสื้อตัวนี้มากถึงจะใส่ไม่ได้ก็ตาม  สุดท้ายมันก็ยอมซื้อให้กูเพราะมันไม่อยากให้เสื้อตัวนี้ตกไปอยู่ที่มือคนอื่นอ่ะสิ
“อ่าว เฮ้ย..กระเป๋ากูไปไหนวะ” กูยืนงงมองหากระเป๋าที่จัดใส่เสื้อผ้าของทั้งกูและสลิ่มไว้  กูเอามันมาวางไว้ที่รถแล้วแต่ตอนนี้กลับไม่มี
“หลิม กระเป๋าล่ะ” กูหันกลับไปถามมัน  มันเงียบไม่ตอบกำลังม่วนอยู่กับการผูกเชือกรองเท้าอยู่
“ไอ้หลิม กระเป๋าอยู่ไหน” กูย้ำถามอีกครั้ง
“กระเป๋า เสื้อผ้าอะนะ” มันยืนถามกูหลังจากที่ใส่รองเท้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว  กูพยักหน้าตอบ  เสียงรอบข้างเริ่มดังเพราะไอ้มิ้วค์มันสตาร์ทเครื่องแล้ว  อยู่ๆสลิ่มก็เดินเข้าบ้านไป  กูยืนรอไม่นานมันก็เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าหนังของมัน
“อะไรของมึง” กูเริ่มหน้าเครียดละ
“จะ..เอาใบนี้อ่ะ” มันพูด  กระเป๋าใบที่มันกำลังถือมาอยู่เป็นกระเป๋าหนังสีน้ำตาล  เป็นหนังสี่เหลี่ยม  ถ้าคนอื่นมองอาจจะคิดว่ามันคือกล่องเก็บอะไรสักอย่าง  มันซื้อมาเพื่อการไปเที่ยวในครั้งนี้โดยเฉพาะ  แต่ที่กูต้องห้ามไม่ให้มันเอาไปเพราะว่ากระเป๋ามันค่อนข้างหนัก  ยิ่งถ้าใส่เสื้อผ้าไปด้วยแล้วมันจะยิ่งถ่วงทำให้รถหนักกว่าเดิม  แต่ดูมันสิ..มันเสือกเอาไปสับเปลี่ยนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“เฮ้ย เป๋าสวยว่ะ” ไอ้เจ๋งพูด
“ใช่ม๊ะ” มันได้ทีทันที  กูได้แต่ส่ายหัว  กูละหน่ายกับมันจริงๆเนี้ย !! 
“กูอุตส่าห์ซื้อมันมานะ มึงจะไม่ให้มันไปด้วยจริงๆหรอ” มันพูด  กูพยักหน้าตอบส่งๆ  มันรีบวิ่งเอามายื่นให้กูทันที  กูเอากระเป๋ามามัดผูกติดกับตะแกรงรถด้านหลัง
“ของครบใช่ไหม” กูถามหมายถึงเสื้อผ้าทั้งหมดทั้งของกูและของมันที่มันเสือกไปทำการสับเปลี่ยนมานี่
“ครบ” มันตอบ  ไอ้ลูกหินกับไอ้ช็อปเปอร์วิ่งมาพันแข้งพันขาพวกกูพร้อมกับเห่าสู้กับเสียงเครื่องยนต์
“มิ้วค์..มึงเอาเต้นท์ของกูไปมัดด้วย” กูบอกมันเพราะรถคันของไอ้มิ้วค์มันขับไปคนเดียว  ซึ่งรถมันเครื่องแรงกว่าของกูเยอะ  อีกอย่างมันเอาของไปค่อนข้างน้อยด้วย  กูเงยหน้าขึ้นมองเห็นสลิ่มยืนถือตะกร้าข้าวรอแล้ว  เป็นตะกร้าปิกนิกที่กูลุกมาทำทำอาหารใส่ไว้ในนั้นตั้งแต่เช้ามืด  กูจัดการมัดกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยก็มัดผ้าห่มผืนเล็กกับผ้าสำหรับปูรองตอนนอนที่ใส่ผ้ากันฝนไว้เรียบร้อยแล้ว  ที่จำเป็นต้องเอาผ้าห่มผืนนี้ไปด้วยเพราะว่าสลิ่มมันติดผืนนี้มาก
“กูขอไปส่งผ้าที่สำเพ็งก่อนนะ” กูลุกขึ้นยืนพูด
“ฮ่าๆๆๆ” พวกมันหัวเราะร่าเพราะรถกูของเยอะมากจริงๆ  กูเอาตะกร้าอาหารมามัดที่ตะแกรงหน้ารถจนเสร็จเรียบร้อยก็จัดการสตาร์ทอุ่นเครื่องรถของตัวเองเตรียมไว้ก่อน 
วันนี้ไอ้เขตเอารถซีเจ็ดสิบของมันมา  กูเวสป้า  ไอ้มิ้วค์เอารถโบราณเอสอาร์ตัวเก่งของมันไป  ส่วนรถของไอ้ติสเป็นเวสป้าด้วยเหมือนกัน  รถของไอ้โปรเป็นรถโบราณรุ่นเดียวกับของไอ้มิ้วค์แต่คนละสีเท่านั้น  ที่จริงมันแต่งคนละสไตล์กันเลยแหละเพราะไอ้โปรมันจะแต่งรถแรงหน่อย  ส่วนไอ้มิ้วค์จะแต่งแบบเรียบๆซะมากกว่า
“ไอ้สัตว์” พวกไอ้เขตยืนยิ้มมองรถของไอ้มิ้วค์ที่เครื่องแม่งร้อนแรงมากจริงๆ
“อย่าดูถูกนะมึง เครื่องแรงแบบเหยียบร้อยค้างที่ร้อยนั่นแหละ เบรกไม่อยู่ หึหึ” กูพูดบอกเพราะเบรกรถของไอ้มิ้วค์ฝืดมาก  ครั้งก่อนขับไปลูกบิดแม่งค้างอีกต่างหาก  เมื่อเดือนก่อนเพิ่งเอาไปซ่อมมานี่แหละ
“อ่าว..งี้ มึงไม่ต้องเบรกตั้งแต่ร้อยเมตรแรกเลยไง” ไอ้ติสพูด
“ก็..น่าจะอย่างนั้น” ไอ้มิ้วค์ตอบ
“ขอลองหน่อยดิ” ไอ้เขตพูดขึ้น  มันคงหมันเขี้ยวอยากจะลองนั่นแหละ  ไอ้มิ้วค์หลีกทางให้ไอ้เขต
“อย่าเร่งนะมึง กระชากขึ้นมา..ตีลังกากูไม่รู้ด้วยนะ” กูเตือนมันก่อนเพราะรถไอ้มิ้วค์ถ้าไม่ใช่พวกกูเองที่ชินไม้ชินมือกันดีแล้ว  คนที่มาลองแรกๆไม่มีใครตั้งตัวได้ทันหรอก  นอกจากโปรมากจริงๆ
“ไอ้เชี้ย เสียว” ไอ้เขตยิ้มบ่น  พอมันปล่อยเบรกเท่านั้นแหละรถแม่งกระเด้งขึ้นหน้าทันที 
“ว๊ากกกกกกกกกกกก” ไอ้เขตร้องเสียงหลงทำเอาพวกกูฮากันแบบหยุดไม่อยู่
“ฮ่าๆๆๆ..” พวกกูยืนมองมันที่ขับออกไปได้ถึงแค่หน้าประตูรั้ว  สุดท้ายมันก็เอาตีนมันตะเกียกตะกายเข็นรถกลับมาที่เดิม
“แรงเกิ้น” มันยิ้มพูดแล้วคืนรถให้ไอ้มิ้วค์
“โอเค ครบนะ” กูพูดขึ้น  กูยื่นหมวกกันน็อกให้สลิ่มมัน  มันเอาไปใส่  หมวกกันน็อกกูก็ต้องซื้อให้สลิ่มมันใหม่ด้วยเพราะมันบอกว่าอยากได้แบบมีหน้ากาก  ถ้าไม่มีหน้ากากมันจะไม่ไปเพราะมันกลัวหน้าไหม้และกลัวหน้าแก่..สาด
กูจับเสื้อเจ๊กเก็ตของมันแล้วรูดซิบให้  วันนี้มันเอากระเป๋าใบใหม่ที่น้ามันซื้อส่งมาให้จากอังกฤษมาใช้ประเดิมด้วย  ของๆกูทั้งหมดก็รวมอยู่ในเป้ของมันนั่นแหละ 
“แน่นไหมครับ” กูถามหลังจากที่รัดหมวกกันน็อกให้มันเสร็จแล้ว  มันส่ายหัวตอบหน่อยๆ
“อะแฮ่ม” พวกมันพร้อมใจกันกระแอมคอแซวกูอีก
“สักทีๆ” ไอ้เขตพูด 
“ขับดีๆล่ะ” ไอ้โมทบอก
“อืม” กูพยักหน้าตอบ
“มิ้วค์..อย่าขับเร็วล่ะรู้ไหม” ทำไมคำพูดที่มันบอกกูกับบอกไอ้มิ้วค์มันช่างแตกต่างกันจังวะ = =
“ครับ”
“อย่าปิดมือถือล่ะ แวะพักตรงไหนโทรหาพี่ด้วย” นั่น..ยาวกว่าบอกกูอีก  ไอ้สาด
“ค้าบ” ไอ้มิ้วค์ตอบ
“มึงยังเห็นกูเป็นน้องอยู่ไหม” กูหันไปเรียกร้องความสนใจบ้าง  ไอ้โมทหัวเราะ
“ไปนะลูกหิน” สลิ่มก้มลงอุ้มลูกหินขึ้นมาหอม  มันตะกายหน้าสลิ่มใหญ่  กูเอามือลูบหัวไอ้ลูกหินบ้างแล้วขึ้นคร่อมรถรอ  สลิ่มวางลูกหินลงอย่างเดิมแล้วขึ้นมานั่ง  กูตรวจตราและนึกอีกว่าลืมอะไรบ้าง  แต่ก็นึกไม่ออกแสดงว่าก็คงจะไม่ได้ลืมอะไรหรอกมั้ง  กูขับรถนำพวกมันออกมา แต่แล้วกูก็ต้องให้ไอ้รถของไอ้โปรกับรถของไอ้มิ้วค์เป็นฝ่ายขับนำไปก่อน  เพราะเครื่องมันแรงกว่า  มาตามกูมันก็จะอืดเกินไปหน่อย  ถ้าเกิดพลาดอะไรขึ้นมาชนกันหน้าแหกละจะเป็นเรื่อง  ส่วนคันหลังเป็นไอ้เขตและตามหลังจากนั้นก็เป็นคันของไอ้ติสที่มีไอ้เจ๋งนั่งไปด้วย  พวกกูขับไปที่อู่ของพี่ต้นที่นัดรวมตัวกับพวกพี่ๆแก๊งรถที่นั่นก่อนที่จะออกเดินทางพร้อมกันทั้งหมด

.................>>>><<<<..................

เมื่อไหร่อีก ???????????????? ตอบ..ไม่รู้

ปล.ใครอ่านไม่เม้นขอให้ตูดแม่งด้านเหมือนหนังหน้า !! หรือหนังหน้าจะด้านเหมือนตูด !! 

[Jimmeiiii*]

พี่พีผัวเทวดาของทัวร์ เขาช่างเหวี่ยงได้ใจจริงๆ

ปล.ไอ้พี่เมตรขี้เสือก เขาคุยเสียงเบามึงยังได้ยินอีกนะ

[jojobuffy]

วู้ๆๆๆๆๆ จิ้ม เบบี้

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ไอ่พี่พีนี่น่ากลัวจริงๆ 
ทัวร์ง้ออีกตามเคย - -
ยังคิดถึงสลิ่มเหมือนเดิมนะคะ ><

[YourSister]

โชคดีที่คิดถึงหลิ่ม-เมตรเลยแวะมาดู 

เหมือนเดิมเลย พี+ทัวร์   

เป็นกำลังใจใ้ห้นะจ้า & ขอให้โชคดีในการสอบนะจ้า 

*Edit  ช่องว่าง *

[mamacub]

พีได้ใจมากๆ
คิดถึงสลิ่มกับพี่เมตรน่ะ