หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Ferfa]

งาบในน้ำซักรอบก็ดีนะ หึหึ

[scottoppa]

น้องมิ้วแม่มมมมมมม น่าฟัดดดด
ฮ่าๆๆๆๆๆ รักเด็ก น่ารักไปไหม
สลิ่มทำน้องมิ้วลงจริงอ่ะ โคดน่ารักขนาดนั้น
อย่าใจร้ายกับน้องเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อิจฉาองุ่นจริงๆ

ไม่รู้จะได้นวดก้นกันไหมนะ(ป้าดดด คิดอะไร)

กอดเบบี้ๆๆ

[a_tapha]

พี่เมตรไม่กินหอย  เหอะๆ ชัดเจนมากพี่ 

[เบบี้]

ตอนพิเศษ3  แพ็ครัก..3


“แสบตาว่ะ” กูบ่น  ตอนนี้พวกกูจอดแวะพักกันที่ปั้มน้ำมันในตัวเมืองพิษณุโลกแล้ว
“ขับให้ไหม” สลิ่มยิ้มแฉ่งทันที
“ไม่เป็นไรครับ อยู่เฉยๆเถอะ” กูตอบเพราะกูรู้ดีว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
“ชิร์” สลิ่มหน้างอทันทีที่ผลตอบรับจากกูไม่เป็นไปตามที่มันหวังไว้
“ไปติส กูไปด้วย” สลิ่มตะโกนบอกแล้วรีบวิ่งตามตูดไอ้ติสไปทางไปห้องน้ำ  กูจัดการล็อกรถแล้วรีบเดินตามสลิ่มไปด้วย  ระหว่างที่กูกำลังจะเดินไปตรงห้องน้ำ  แฟนของไอ้ต่อกับน้องแนนกำลังเดินออกมาตรงทางเดินห้องน้ำพอดี  น้องแนนยิ้มกว้างให้กู  กูยิ้มตอบให้


ปึก !!


“อุ้ย..”
“....................” กูมองหน้าแฟนไอ้ต่อที่ตอนนี้กำลังอยู่ในแขนของกู  เพราะเมื่อกี้เธอดันสะดุดกับพื้นอิฐบล็อกจะล้มลงมาทางกูพอดี
“ขอโทษค่ะ” อีกฝ่ายพูด  กูยิ้มตอบให้หน่อย
“อ๋อ พี่เมตร..นี่แวร์ แวร์นี่พี่เมตร” น้องแนนแนะนำ
“ขอบคุณค่ะ พี่เมตร” แวร์ยิ้มบอก  กูยิ้มตอบให้
“พี่..” กูพูดแค่นี้แล้วชี้ไปทางห้องน้ำ  น้องแนนพยักหน้าตอบให้เลยทำให้กูได้ออกมาจากตรงนั้น  กูเดินเข้ามาในห้องน้ำเห็นสลิ่มกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี  กูเดินไปฉี่ที่โถฉี่ด้านนอกเสร็จก็เดินมาล้างมือล้างหน้า  สลิ่มยื่นผ้าเช็ดหน้าให้กู  มันรอจนกูเช็ดหน้าเสร็จมันถึงเอาเก็บพับใส่กระเป๋าใบเล็กของมันเหมือนเดิม
“ทาให้ด้วย” กูบอกเพราะเห็นสลิ่มหยิบโลชั่นทามือออกมาทามือของตัวเอง
“...................” กูยื่นมือไปให้มัน  สลิ่มบีบโลชั่นลงที่ฝ่ามือกูแล้วจัดการทาให้กู
“กูด้วย” ไอ้เขตเดินมายื่นมือตรงหน้ากู
“พี่ด้วย” ไอ้โปรเดินมายื่นมือบ้าง
“เปลืองแล้วอ่ะ” สลิ่มโวยคิ้วขมวดติดกัน
“โด่ ไรวะ..สองมาตรฐาน” ไอ้เขตพูด
“มึงก็ไปเอาโลชั่นมึงมาสิ เดี๋ยวกูทาให้” สลิ่มย้อน  กูยืนยิ้มยักคิ้วให้ไอ้เขต  มือของกูก็ยังถูกสลิ่มลูบโลชั่นให้อยู่
“จิ้..” ไอ้เขตกับไอ้โปรจิปาก
“อ่ะๆ..เอาไปเลยป่ะ” สลิ่มโยนขวดโลชั่นให้ไอ้เขต
“ไม่เอาแล้ว งอน” ไอ้เขตพูดด้วยท่าทีสะบัดสะบิ้งแล้วโยนโลชั่นกลับคืนให้สลิ่มก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำไป
“เค้าก็งอน” ไอ้โปรสะบัดหน้าใส่แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปอีกคน
“ฮื้ม ประสาท” สลิ่มส่ายหัวอย่างหน่ายๆแล้วเก็บขวดโลชั่นใส่กระเป๋าอย่างเดิม 
“ถุงมือล่ะ” กูถามเพราะเมื่อกี้ตอนที่จอดรถแล้วเข้าไปหาอะไรกินที่เซเว่นกูถอดถุงมือออกแล้วให้สลิ่มเป็นคนเก็บไว้  สลิ่มหยิบถุงมือออกมายื่นให้กู 
“อีกไกลไหม” มันถาม
“อีกแป๊บเดียวก็ถึงแล้วครับ ทนหน่อยนะ” กูลูบหัวมันเพราะกูรู้ว่ามันคงเหนื่อยเพราะมันไม่เคยออกมาเที่ยวแบบนี้มาก่อน
“อืม” สลิ่มพยักหน้า  กูกับสลิ่มเดินออกมาจากห้องน้ำ  คนอื่นๆเตรียมพร้อมอยู่ประจำรถของตัวเองกันเรียบร้อยแล้ว  เราออกเดินทางกันต่อ  รอบนี้จัดยาวกันไปจนถึงน้ำตกเลย  จะไม่มีแวะพักอีกนอกจากมีเหตุฉุกเฉินอะไรเกิดขึ้นเท่านั้น


.................
.................


“บ้านพักด้านบนนะครับ พี่จะให้เป็นที่พักสำหรับผู้หญิงเท่านั้นและก็ใครที่ไม่ได้เอาเต้นท์มา..ก็มีสี่คน” พี่ต้นพูดบอก  ตอนนี้พวกกูถึงน้ำตกชาติตระการกันแล้ว  ประมาณเวลาก็เกือบๆห้าโมงเย็น
“ส่วนห้องน้ำใครจะขึ้นไปใช้บนบ้านก็ใช้ได้เลยนะครับ”
“ใครที่ต้องการผ้าห่ม หมอน ถุงนอน..มาติดต่อ แล้วเดี๋ยวพี่จะไปติดต่อเจ้าหน้าที่ให้อีกทีนะ”
“จะเอาผ้าห่มอีกไหม” กูถามสลิ่ม  เพราะยังไงกูสองคนก็เอาถุงนอนกันมาอยู่แล้วบวกกับผ้าห่มผืนเล็กของสลิ่มอีกหนึ่งผืนด้วย 
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง เอาแต่หมอนอ่ะ” สลิ่มตอบ
“งั้นก็หาที่หาทางกันได้ตามสบายเลยครับ” พี่ต้นบอก  พวกกูแยกย้ายกันกางเต้นท์  กูนอนกับสลิ่ม  ไอ้เขตนอนกับไอ้มิ้วค์  ส่วนไอ้เจ๋งนอนกับไอ้ติส  ไอ้โปรก็นอนกับไอ้ใหม่ตามระเบียบ 
“พี่เมตร” กูหันไปมองน้องแนนที่นั่งลงข้างๆกู
“ฮึ..”
“ขนม” น้องแนนยิ้มแล้ววางถุงเลย์ลงบนตักกู 
“มีคนฝากมาให้” น้องแนนกระซิบพูดที่หูกูเบาๆ  กูหันไปมองสลิ่ม  สลิ่มมองหน้ากู  น้องแนนยิ้มมองหน้าสลิ่ม  สลิ่มเลยต้องยิ้มตอบให้แหยๆ
“น้องคนนั้นน่ารักอ่ะ ชื่อไรอ่ะ” น้องแนนชี้ไปที่ไอ้ติส
“มัดผมอะนะ” กูถามเพื่อความแน่ใจ  ไอ้ติสมันทำผมทรงอัฟโฟลแต่ตอนนี้มันมัดผมไว้
“ติส” กูตอบ
“ชื่อก็น่ารัก” น้องแนนวี๊ดว๊ายทันที  กูส่ายหัวตอบให้ทำเอาน้องแนนเขิน
“ไปจีบเองเลยไป” กูไล่
“มันจะดูน่าเกลียดไปป่ะ” น้องแนนยิ้ม
“ขนาดนี้แล้ว ยังกล้าตัวเองเสียเนอะ..” กูพูดตรงๆ
“พี่เมตรอ่ะ” น้องแนนตีแขนกูเบาๆ
“ไอ้ติส” กูเรียกทำเอาน้องแนนตกใจตาโต
“แนนชอบ” กูบอก  พวกสลิ่มกางเต้นท์ไปอมยิ้มไป
“บ้า..พี่เมตรอ่ะ เขิน” น้องแนนบิดตัวไปมาเอาหน้ามาซบแขนกูตลอดเวลาที่ไอ้ติสหันมามอง
“มีแฟนยัง” น้องแนนถามอีก
“ให้นับไหมล่ะ” กูย้อน
“โหย มีแฟนแล้วหรอ” น้องแนนทำหน้างอ
“จะไปรู้ไหมล่ะ ไปถามมันซิ้ มึงมาเซ้าซี้ไรกูเนี้ย กูจะกางเต้นท์” กูจะสะบัดแขนออกแต่มันเกาะกูเป็นปลิงเลยทีเดียว
“น้องเค้ากางจะเสร็จแระ” น้องแนนพูดถึงสลิ่มที่กำลังกางเต้นท์ของเราอยู่
“แล้วพี่เมตรอ่ะ มีแฟนยัง” น้องแนนถาม
“แล้ว” กูตอบ
“ใครอ่ะ” น้องแนนถามเสียงดัง
“..................” กูเงียบ  ยิ้มแทนคำตอบ
“แล้วทำไมไม่เอามาด้วยล่ะ”
“..................” กูเงียบตอบอีก
“อะไรของพี่เนี่ย”
“ตอนนี้พี่เมตรทำงานอะไรอยู่หรอ” น้องแนนถามอีก
“ถามอะไรนักหนา” กูพูด
“ก็มีคนอยากรู้”
“ใคร” กูถามกลับ
“ไม่บอก” น้องแนนเล่นเสียงตอบ
“งั้นพี่ก็ไม่บอก” กูย้อน
“บอกหน่อยซี่ แล้วจะไม่เซ้าซี้ละ”
“ช่วยงานที่บริษัทพ่อ เรียนทำอาหาร ช่วยงานที่ร้านพี่โมท..แค่นี้แหละ” กูตอบไปงั้น  จะได้จบๆไปเร็วๆ
“อืม..แล้ว”
“พอ” กูดักไว้ก่อน
“ไปได้แล้ว..มีแต่คนมอง” กูบอกเพราะพวกเพื่อนๆน้องๆคนอื่นๆที่มาด้วยกันเริ่มมองมาทางกูแล้ว
“สนไร..เพื่อนกันทั้งนั้น” น้องแนนบอก
“แนน..มึงจะปล้ำพี่เมตรหรอ” พวกรุ่นน้อง  เพื่อนของน้องแนนตะโกนแซวมาทางกู
“พี่เมตร ระวังอีแนนมันปล้ำนะ..อีนี่มันแรงควาย” ไอ้ไผ่ตะโกนยิ้มๆ  ทำให้ทุกคนหันมายิ้มมองกูกันเป็นตาเดียว
“พี่เมตรจะต้องติดใจในลีลากูแน่นอน” น้องแนนตะโกนตอบด้วยความมั่นใจ
“หึ..” กูหัวเราะเพราะเห็นไอ้เหี้ยโปรกับไอ้เหี้ยใหม่ขำหัวทิ่มหัวตำไปแล้ว  สาบานได้เลยว่าถ้าน้องแนนมาควบม้าบนตัวกูจริงๆ  กูก็คงจะไม่รู้สึกอะไร  กูไม่ใช่ไม่เคยลอง  เคยลองจะทำกับผู้หญิงแล้ว  แต่มันรู้สึกไม่อะฮื้ออะฮ้าซู่ซ่าเลยจริงๆให้ตาย
“โอย เมื่อยขาแระ..เดี๋ยวแนนมาคุยด้วยใหม่นะ” น้องแนนลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับไปหาเพื่อนตัวเอง  กูนั่งมองสลิ่มที่ตอนนี้มันกางเต้นท์เสร็จเรียบร้อยแล้ว 
“เก่งจริงๆเลย แฟนใครเนี่ย” กูยิ้ม
“พลอยเณอ” สลิ่มตอบหน้านิ่ง
“หึ..”
“เอาเสื่อปูก่อน แล้วเอาผ้าปูรองอีกที แล้วค่อยเอาของไปวาง” กูบอก
“ไม่ทำเองอ่ะ” มันนั่งทำปากยื่นปากยาวใส่
“เหนื่อยครับ” กูตอบ  มันกลอกตากวนกูอีกเหมือนทำหน้าคิดว่า “อืม..สงสัยมึงคงจะเหนื่อยจริงๆ งั้นกูทำเองก็ได้” อะไรประมาณนี้  สลิ่มหยิบเสื่อเข้าไปปูในเต้นท์แล้วหยิบเอาผ้าปูอีกผืนเข้าไปปูรอง  มันเข้าไปจัดของอยู่ในเต้นท์อยู่เกือบสิบห้านาทีก็โผล่หัวออกมา
“ห.จ.ม.อ” มันพูด
“อะไร” กูยิ้ม
“หายใจไม่ออก แค่นี้ก็ไม่รู้..ไอ้ฟาย” มันว่า  กูได้แต่ยิ้มเพราะกูถือคติ  เมียชอบด่าแสดงว่ามันโคตรจะรักกู
“ปวดตีน อยากเอาตีนจุ่มน้ำ” กูพูด  ตอนนี้กูรู้สึกว่าขากูตึงแน่นไปหมด
“ไปด้วยไหม”
“ไปเซ่” มันตอบเสียงกวน  กูกับสลิ่มถอดกางเกงยีนออกเอาไปตากที่ราวไม้ที่ไอ้โปรเป็นคนทำขึ้นสำหรับตากผ้า 
“เอากล้องก่อน” สลิ่มพูดแล้วมุดหายเข้าไปในเต้นท์อีกครั้ง
“ไปด้วยๆ” ไอ้เขตพูดขึ้น  กูกับสลิ่มต้องยืนรอไอ้เขตเปลี่ยนกางเกง  พอมันเปลี่ยนเสร็จดันมีไอ้ติสและไอ้เจ๋งพ่วงมาด้วย
“ไม่เอาไปกินหรอ” สลิ่มเหล่ตามองมาที่ถุงเลย์ที่น้องแนนเอามาให้
“ทำไม..หึงหรอ” กูยิ้ม
“กูจะกิน” มันพูดตาถลนใส่
“หึหึ” กูเดินไปหยิบถุงเลย์มาด้วย  พวกเราเดินกันไปถ่ายรูปไปตลอดทางจนถึงน้ำตก
“เค้า ห้าม สูบ..บุ..หรี่” สลิ่มตบหัวเพื่อนมันเรียงตัวทันทีที่พวกมันกำลังคาบมวนบุหรี่อยู่และกำลังตั้งท่าจะจุดไฟแช็คแล้ว
“หึ..ไอ้เหี้ย แทบลงคอ” ไอ้เจ๋งหัวเราะแล้วเก็บบุหรี่กลับที่เดิม
“จะตบหัวเพื่อนนี่ก็เกรงใจพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดกูบ้างอะไรบ้าง” ไอ้เขตพูด
“แม่มึง เค้าให้เกียรติกูมากกว่ามึงอีก” สลิ่มย้อน  พวกกูยืนหัวเราะ
“ถ้ากูมีเมียมือหนักตีนหนักงี้นะ ไม่เอาทำเมียหรอกแม่ง..อารมณ์เสีย” ไอ้เขตบ่น
“กูก็ไม่ได้อยากเป็นเมียมึงเลย แหม..ดีตายอ่ะ” สลิ่มย้อนหน้าตาจริงจัง
“อ่ะกิ้ววววววววว..” พวกมันยิ้มแซวกันทันที
“พี่เมตรดีนักดิ” ไอ้เจ๋งย้อน
“ถีบแม่งดีไหมเนี้ย” สลิ่มกัดฟันพูดพร้อมกับง้างขาเข้าจะถีบเพื่อนตัวเองอีก
“รอด้วยโว้ยยยย!!” พวกกูหันไปมองไอ้ใหม่กับไอ้โปรกำลังวิ่งมา
“ไม่ชวน” ไอ้ใหม่ว่ามาทางกู
“ลืม” กูยิ้ม  พวกกูเดินไปที่บริเวณแอ่งน้ำ  กูนั่งลงตรงริมน้ำให้เท้าลงไปจุ่มลงน้ำพอดี  หันไปมองพวกนั้นอีกทีเห็นมันถ่ายรูปเล่นกันบ้าง  วิ่งเล่นแกล้งกันเป็นเด็ก  ส่วนกูขออยู่เงียบๆดีกว่า  ไม่ไหวละตอนนี้..เหนื่อยแทบน็อก

แชะ~

กูเงยหน้าไปมองแล้วก็ต้องยิ้มให้กับกล้องเพราะสลิ่มกำลังยืนถ่ายกูอยู่
“หันหน้ากลับไปเหอะ ดูดีกว่าเยอะเลย” มันยิ้ม
“ทะลึ่ง” กูว่า
“..................” กูนั่งนิ่ง  อยู่ๆสลิ่มก็มายืนคร่อมอยู่ที่ระหว่างขาของกูและยังคงถ่ายรูปกูไม่หยุด
“หยุดถ่ายได้รึยัง” กูว่า
“..................” มันนั่งยองๆลงและยังจ่อเลนส์กล้องมาทางกูต่อ  กูเลยต้องนั่งนิ่งให้มันถ่าย
“แลบลิ้นดิ” มันสั่ง  กูก็ต้องแลบลิ้นอย่างที่มันสั่ง  เมียสั่ง = = ก็ต้องทำ
“ฮื้ม..มานี่” กูจะจับตัวมันเข้ามา  สลิ่มหลบมือกูได้ทันแต่กูยังดึงเสื้อของมันได้ทำให้มันล้มลงกับพื้นทรายมาตามแรง
“หึ..ฮ่าๆ อย่าดิ้” มันว่าพร้อมชูกล้องขึ้นสูง
“กวนอยู่ได้” กูว่าและพยายามจะจับมันเข้ามากอด  มันดิ้นไปมาจนสุดท้ายก็หนีมือกูไม่พ้น
“ไอ้เมตร คนมอง” มันว่าเสียงเบาพร้อมกับผลักตัวกูให้ออกห่าง  กูปล่อยมันออก
“..................” กูจ้องหน้ามันนิ่งๆ
“ไอ้ฟาย” มันว่าไม่กล้ายอมสบตากูมากนักแล้วลุกวิ่งหนีไป
“หึ..” กูขำเพราะเดี๋ยวนี้กูรู้สึกมันจะติดการด่ากูว่า “ไอ้ฟาย” จริงๆ 
กูเอนตัวนอนลงบนพื้นทราย  ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวจากพวกมันดังก้องไปทั่วแบบไม่ได้มีความเกรงใจกันเลยทีเดียว  แต่ก็ดีกูว่ามันรู้มีความสุขแปลกๆดี  กลิ่นน้ำตกกับเสียงของน้ำตกมันทำให้กูผ่อนคลายขึ้นเยอะ  กูหลับตาลงช้าๆเพราะทนกับแสงที่แทงตาไม่ไหว  บวกกับที่วันนี้ขับรถมาทั้งวันแม่งรู้สึกปวดลูกตาสุดๆ  พอได้ปิดตาลงทำให้กูรู้สึกเหมือนตากูผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย


..................
..................


“เฮ้ย ไอ้เมตร..ไปไหนวะ ไม่เล่นต่อหรอวะ เดี๋ยวไปเล่นเกมบ้านไอ้บาวต่อนะโว้ย”
“กูลืม..สลิ่มรออยู่บ้าน ไปนะ” ฮื้ม..ทำไมกูมาอยู่ที่สนามบอลแถวบ้านที่ภูเก็ตวะ
“เหี้ยแม่งอีกแระ อะไรก็สลิ่ม” เพื่อนกูบ่น  กูจำไม่ได้ว่ามันชื่ออะไร  จำได้แค่ว่ามันเป็นเพื่อนสมัยเด็กๆก็เท่านั้น
“บายโว้ย” กูโบกมือให้เพื่อนแล้วรีบหยิบรองเท้าบอลของตัวเองวิ่งสปีชกลับมาที่บ้าน  กูเพิ่งนึกได้เมื่อกี้เองว่ากูนัดสลิ่มไว้ตอนเช้า  เมื่อเช้าไอ้บาวโทรมาชวนให้กูไปเตะบอลด้วย  และด้วยความที่กูลืมสนิทและอยากไปเล่นบอลมากเลยได้ตอบตกลงไปทันที
“แม่ !!” กูตะโกนเสียงดังเมื่อเข้ามาในเขตรั้วบ้านของตัวเอง  เมื่อกี้วิ่งผ่านบ้านของสลิ่มก็ไม่พบรถของพ่อแม่สลิ่มจอดอยู่ในบ้านแล้ว  ไม่ใช่เจ้าตัวออกไปกับพ่อแม่หรอกนะ..
“ฮึก~~”
“....................” กูชะงัก
“ไอ้เมตร!!” แม่กระแทกเสียงดัง  กูยืนอึ้งมองสลิ่มที่ยืนร้องไห้กอดตุ๊กตาตัวโปรดของตัวเองอยู่
“ขอโทษๆ” กูรีบพูดแล้วเดินเข้าไปหาทันที
“นัดน้องไว้แล้วมึงไปไหนมา” แม่ผลักหัวกูอย่างแรง  นี่น่าจะเป็นเหตุผลที่กูโตมาแล้วเรียนไม่ค่อยเก่งแน่ๆ  แม่แม่งลงไม้ลงมือกับกูตลอดๆ
“คือ..เมตร เมตร ลืมอ่ะ” กูตอบเสียงเบาด้วยความรู้สึกผิด
“สลิ่มเล่นกับพี่เค้านะลูก พี่เค้ามาแล้ว” แม่กูพูดบอกไอ้ตัวเล็กตรงหน้ากูนี่
“...................” สลิ่มส่ายหัวตอบ  ง่ะ..โดนโกรธอีกแระกู
“ไปปิดประตูบ้านให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้” แม่สั่งเสียงแข็ง  กูรีบวิ่งไปล็อกประตูรั้วบ้านทันที
“อ่ะ ไปเล่นกับพี่เค้าไป เดี๋ยวแม่ขึ้นไปทำงานบ้านก่อนนะ” แม่กูพูดบอกสลิ่มแล้วเดินเข้าบ้านไป
“....................”
“อึก..” อีกฝ่ายยังไม่ยอมเงยหน้ามองกูอีก
“สลิ่ม พี่ขอโทษ” กูพูด
“ฮึก..พี่เมตร ลืมอ่ะ” มันพูดอู้อี้อยู่ตรงหัวตุ๊กตาหมีของมัน
“ไม่ได้ลืม เนี่ย..นึกได้ก็รีบมาเลย” กูบอก
“นั่นแหละ ลืม..อึก”
“เข้าบ้านกันนะ” กูบอกแล้วจับมือของอีกฝ่ายให้เดินตามเข้าบ้านกูทันที  วันนี้พ่อกับแม่ของสลิ่มต้องไปทำธุระแต่เช้า  สลิ่มเลยขออยู่เล่นกับกูที่บ้านด้วย  กูเองก็รับปากไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่เสือกเป็นฝ่ายลืมเองเลยทำให้อีกฝ่ายโกรธกูอย่างที่เห็น
“ไหน..สลิ่มเอาอะไรมาบ้าง” กูพูดแล้วค้นกระเป๋าเป้ของสลิ่มออกมา  กูหยิบสมุดวาดเขียนออกมาแล้วกางออกให้อีกฝ่ายที่นั่งอยู่บนโซฟาและยังไม่ยอมหันมามองหน้ากู
“ฟื้ดดดดดดดดด” อีกฝ่ายสูดขี้มูกเสียงดัง  กูหยิบกระดาษทิชชู่ยื่นให้  สลิ่มลงมานั่งที่พื้นเงียบๆแล้วหยิบสมุดวาดเขียนไปวางตรงหน้าตัวเองก่อนที่จะหยิบกล่องสีของตัวเองออกมาระบายไม่ยอมพูดไม่ยอมจา
“....................” กูนั่งมองอีกฝ่ายที่นั่งระบายสี  แก้มก็เปื้อนคราบน้ำตา  หน้าตางอๆที่งอนกูอยู่นั้นทำให้ปากเชิดขึ้นอย่างที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว
“หึ..”
“...................” สลิ่มหันมาค้อนกูทันที
“เปล่าๆ ยกโทษให้พี่แล้วใช่ไหมครับ” กูพูด
“ไม่” อีกฝ่ายตอบเสียงดัง
“โหย ขี้งอน” กูว่า

ปึก !!

“พี่เมตรบ้า” สลิ่มว่าหลังจากที่ขว้างสีในมือมาใส่กู
“ฮึก..” ง่ะ..ร้องอีกแระ  ไรเนี้ย !!  กูไม่แปลกใจเลยที่มันโตมาแล้วมีนิสัยแบบปัจจุบัน
“สลิ่มอย่าร้องสิครับ” กูบอกอย่างร้อนใจ
“นะครับ..เป็นเด็กดีไม่ร้องนะ” กูลูบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ  สลิ่มสะอึกสะอื้นแต่ก็หยุดร้องในที่สุด
“..................” แล้วอยู่ๆมันก็หันกลับไประบายสีต่อ T---T อืม..อารมณ์มึงเข้าๆออกๆเหมือนตอนโตเปี๊ยบ
“เดี๋ยวพี่มานะ” กูบอกแล้วลุกขึ้นยืนเพราะดูท่าอีกฝ่ายจะไม่หายงอนง่ายๆแน่  กูรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องกูทันทีเพราะนึกขึ้นได้ว่ามีเงินเก็บของอาทิตย์นี้เหลืออยู่ยี่สิบบาท  กูหยิบออกมาแล้วรีบวิ่งไปห้องนอนของแม่
“แม่..เมตรขอเงินหน่อย” กูบอกแล้ววิ่งไปที่วางกระเป๋าสตางค์ของแม่ทั้งๆที่แม่ยังไม่ได้อนุญาต
“จะเอาไปทำอะไร” แม่ถาม
“ขะ..ขอ” กูนึก
“ขอสามสิบ” กูบอก  แม่หยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกไปจากมือกูแล้วหยิบเงินยื่นมาให้กู
“จะไปไหนน่ะ” แม่ถาม
“ไปหน้าปากซอย” กูตอบแล้ววิ่งลงมาข้างล่างทันที
“พะ..พี่เมตร จะไปไหน” สลิ่มเรียกไว้
“เดี๋ยวมา” กูตอบ
“แต่..” สลิ่มอ้ำอึ้งเหมือนไม่กล้ารั้งกูไว้  งอนทีไรก็เป็นอย่างนี้ตลอดแหละ  กูยิ้มให้แล้ววิ่งออกมาจากบ้านทันที  กูหยิบจักรยานคู่กายปั่นออกไปด้วยความเร็วสุดชีวิตที่เด็กคนหนึ่งจะมีแรง  อืม..กูไม่ได้ปั่นจักรยานแบบนั้นมานานเท่าไหร่แล้ววะ 
“อ่าวเมตร..เอาอะไร” ป้าคนขายเค้กทักถาม  กูจ้องมองเค้กปอนด์แบบโคตรเล็กที่อยู่ในตู้  เล็กไม่พอแถมแพงอีกต่างหาก สาด
“เอาอันนี้” กูเลือกเค้กที่มีรูปหมาอยู่บนหน้าเค้ก
“เอ้ย..หกสิบเลยหรอป้า แพงอ่ะ” กูพูดหมาสำรอกมาก  ทำไมตอนเด็กๆกูช่างไร้สัมมาคาราวะแบบนี้วะ  เพิ่งสำนึกได้..
“เมตรมีห้าสิบ แปะไว้ก่อนได้ป่ะครับ” เติม “ครับ” ไปให้หน่อย  เผื่อแม่งจะใจอ่อน
“ก็เลือกชิ้นอื่นสิ” ป้าพูด
“เมตรอยากได้ชิ้นนี้ นะๆ..เดี๋ยวอีกสิบบาทเอามาคืนให้วันหลัง” กูบอก
“.................” ป้าจ้องหน้ากูเซ็งๆอย่างเห็นได้ชัด
“น้าป้านะ” กูตะโกนดังลั่นร้านกะให้ป้าแกอายจะได้ขายให้กู
“เออๆ” ป้าตอบแล้วหยิบเค้กออกจากตู้ให้กู  พอกูได้เค้กเรียบร้อยแล้วก็รีบปั่นจักรยานเอาเค้กกลับบ้านอย่างไว
“กลับมา..” กูชะงักเพราะคนที่กูอยากซื้อเค้กให้กลับนอนหลับบนพื้นพรมไปแล้ว  หึ..ร้องไห้อยู่ดีๆ  ออกไปแป๊บเดียวกลับมาดันหลับหนีซะงั้น  กูเดินเอาเค้กไปวางไว้บนโต๊ะแล้วเอาเค้กออกจากถุงมาวางทับบนสมุดวาดเขียน
“กลับมาแล้ว” กูพูดบอกเสียงปกติ  อีกฝ่ายสะดุ้งตื่นด้วยความงัวเงีย
“..................” กูนั่งมองสลิ่มที่ลุกขึ้นนั่งอย่างสะลึมสะลือ  แล้วอยู่ดีๆก็ตาโตมองเค้กที่อยู่ตรงหน้าตัวเองและรอยยิ้มก็เริ่มพลิออกมาทีละนิด
“ขะ..ของพี่เมตรหรอ”
“เปล่า ของสลิ่มไง..พี่ให้” กูบอก
“จริงนะ” อีกฝ่ายยิ้มหน้าบาน
“อื้ม กินสิ..แต่ ยกโทษให้พี่ได้รึยังครับ”
“ได้แล้ว” อืม..ทันทีเลยนะ  สาด..มึงเป็นคนอย่างนี้เองใช่ไหม
“แต่ยังไม่กิน เก็บไว้กินหลังข้าวกลางวันได้ไหมฮะ”
“อืม ได้สิ” กูยิ้มตอบ  อีกฝ่ายยังคงนั่งจ้องเค้กอย่างมีความสุขก็ไม่ปาน  มันก็คงไม่แปลกที่ตอนเด็กๆเราจะดีใจอะไรกับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้  บางทีเราก็มักจะลืมความรู้สึกดีๆสมัยเด็กไป  ถ้าตอนโตนี้เราได้พอใจอะไรกับสิ่งเล็กๆน้อยๆแบบสมัยเด็กมันก็คงจะทำให้เรามีความสุขขึ้นเยอะ  แค่กูได้เห็นหน้ามันยิ้ม..กูก็มีความสุขแล้ว
“...................” กูลืมตาสะดุ้งตื่นขึ้น  นอนมองเต้นท์  รอบข้างเงียบไปหมดแสดงว่านี่คงยังไม่มีใครตื่น 
“หึ..” กูยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงความฝันเมื่อกี้  กูตะแคงข้างหันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างๆกู  สลิ่มยังนอนหลับสนิท  กูขยับเข้าไปใกล้แล้วรูดซิบถุงนอนของสลิ่มออกช้าๆ
“...................” กูเอาแขนเข้าไปกอดที่เอวของสลิ่มเบาๆและพยายามเอาแขนอีกข้างของตัวเองไปให้สลิ่มหนุนแทนหมอน
“อึ..” สลิ่มตาปรือขึ้นมองเพียงนิดเดียวก็หลับตาลงไป
“ชู่~” กูจูบหน้าผากมันเบาๆ  สลิ่มเอามือดันตัวกูเหมือนมันคงอึดอัด  กูเลยเอาแขนออกมาแล้วกอดตัวมันด้านนอกแทนทำให้สลิ่มซุกเข้ามาอยู่ในอกกูใกล้กว่าเดิม
กูนอนกอดมันเงียบๆ  สลิ่มนิ่งหลับสนิทไป  กูที่นอนกอดมันอยู่ไม่นานก็ต้องหลับตามมันไปด้วย
“อื้อ” กูตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงคนที่กูกอดอยู่ร้องเบาๆ
“..................” สลิ่มเงยหน้ามองกูตาปรือ
“กี่โมงอ่ะ” มันถามเสียงเครืออยู่ในลำคอ  กูเอื้อมหยิบนาฬิกาข้อมือมาดู
“เจ็ดโมง” กูตอบ  สลิ่มเงียบนอนนิ่งเหมือนเดิม  กูลูบหัวมันเบาๆ
“..................” กูก้มลงจูบที่หูมันทำให้สลิ่มเริ่มขยับตัวหดหนีปากกู
“กูฝันถึงมึงด้วย” กูกระซิบบอก  มือก็ลูบหลังมันเบาๆ
“ง่วง..นอนต่อ” มันพูดแล้วซุกตัวเองเข้าใกล้กูมากกว่าเดิม
“หึ..มึงอ้อนกูหรอ” กูยิ้ม
“โอ้ยยยยยย ค้าบๆ ไม่ได้อ้อนๆ” กูร้องบอกก่อนเพราะไม่งั้นเนื้อกูอาจจะหลุดติดคามือมันไปก็ได้อะนะ
เรานอนหลับกันต่อตื่นมาอีกทีก็เกือบสิบโมง  พวกเราตื่นมาก่อไฟทำอาหารกินกัน  แยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่าบ้าง  บางคนก็ไปเล่นน้ำ  บางคนก็ออกไปเดินเล่น  ใครเหนื่อยก็นั่งอยู่แต่กับวงเหล้านั่นแหละ  พวกเราไม่ได้มีแผนจะไปที่ไหนกันเพราะมากันแค่สามวันสองคืนเท่านั้น  วันนี้เป็นวันที่เราจะต้องเสพอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอดก่อนที่พรุ่งนี้ต้องขับรถกลับกรุงกันอีก

................>>>><<<<................

เหลือตอนพิเศษ4 แพ็ครัก..4 (จบ) จ้ะ ^___^

[Jimmeiiii*]

หัวหลิ่มน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[boylove_yj]

 


น่ารักอ่า ๆๆๆๆๆ    ชอบอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดๆ


ทำไมตอนเด็กๆ สลิ่มน่ารัก อย่างนี้นะ ไม่ผิดที่เมตรมันจะหลง กรี๊ดดดดดดๆ

[A_ay]

สลิ่ม 
น่ารักขึ้นเป็นกองเลย

[ppmayuree]

เอ๊.... แปลก ๆ นะ
ทำไมช่วงนี้ เบบี้ขยันผิดปกติ
แต่ชอบนะ เอาอีก ๆ ๆ

[luvY]

ตอนนี้พี่เมตรกะน้องหลิมน่ารัก
แต่ว่าจะมีอะไรหรือป่าวต่อจากนี้
ขอบคุณเบบี้จ้า

[inloverNUN]

โอ้ยยย อยากอ่านตอนจบแล้วอ่าา
>< สลิ่ม เมตร น่ารักมากก

 

[ปลาทองสีชมพู]

สลิ่ม ขี้งอนตั้งแต่เด็กเลยอะ
สลิ่มตอนเด็กก็น่ารัก
สลิ่มตอนเด็กติดพี่เมตรรรรรรรรรรรรรรรรร
พอโตมาก็ติดพี่เมตรเหมือนเดิม
ฮ่าๆๆๆ..น่ารัก

[NCJung]

แหะๆ พี่เมตรมีฝันถึงน้องตอนเด็กด้วย อิอิ

[kokikung]

น่ารักโว้ยยยยยยยยยตอนนี้
ฮ่าๆๆๆๆๆ หลิ่มแมร่งน่ารักสุดใจจริงๆๆๆ
มีแอบย้อนอดีตกันอีกน่ารักได้อีกกกก
ใกล้จบตอนแล้วสิน้าไม่อยากให้จบเลยยย 

[saseum]

ทำไมรู้สึกว่าสลิ่มตอนเด็กน่ารัก

โตมาออกแนวเกรียน
 

[rujaya]

  ตอนนี้รู้สึกถึงความหวานของเมตรสลิ่ม  โมเม้นในเต๊นท์มันน่ารักจังเล๊ยยยยยย

[mamacub]

สลิ่มน่ารักตั้งแต่เด็กเลย แล้วอย่างนี้พี่เมตรจะหนี้ไปไหนพ้น

[aekporamai2]

สลิ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม....น่ารักไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน.....

[KaniSui]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด มาต่ออีกแล้ว
กำลังอ่านเรื่อยๆอยู่นะ อีกนิดนึงๆค่าา

[น้ำแข็งใส]

สลิ่มตอนเด็กกับตุ๊กตาหมีตัวโปรด อารายกัน
ขอบคุณเบบี้ค่ะ

[1582]

ความทรงจำแสนหวาน  อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ

[kuku]

รักจ๊ะ

[nn~~NN]

สลิ่มโมตรอ้อน อ้อล้อกับพี่เมตรนี่ทำเอาระทวย... 
อยากเห็นตอนเด็กๆ  คงน่ารักน่าหยิกโคตรๆอ่ะเนาะ 

[gayraygirl]

หลิ่มตอนเด็กน่ารักอ่ะ 

[michiko_love]

อ่านไปยิ้มไป  หวานมากอ่ะ สลิ่มน่ารักม๊ากกกกกก ^^

[Cacao]

เหมือนจะไม่สวีท แต่โคตรจะสวีท พี่เมตรฝันถึงตัวเองกับสลิ่มตอนเด็ก
นอนกอดกัน จุ๊บหน้าผาก อ้อนกันอีก ! โว้ววววว

ปล... คิดถึงพี่พีค่า

[pui]

เมียสั่ง = = ก็ต้องทำ
ชอบอ่ะ

[akaipee]

น่ารักจังเลยอ่ะ +1 เบบี้

[amito]

งอนเค้าอยู่แป๊ป  :L3:เจอเค้กถูกใจง้อเข้าหน่อย  :impress2:หายงอนแระ 

สลิ่มเอ้ยโตยังไงก้อยังไม่เปลี่ยน พี่เมตรมีไม้ตายไว้ง้อแบบนี้นี่เอง 

[beery25]

 

[kenghan]

หลิ่มน่ารักขึ้นมากมาย จะจบแบบถาวรแล้วหรอ

อยากอ่านความในใจหลิ่มบ้างอะ