หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[A-J.seiya*]

ตอนเด็กๆ สลิ่มน่ารักกกก
งอนพี่เมตรก็ร้องให้
ตอนนี้ก็งอนบ่อย แต่เป็น งอน แล้วลงมือ
ฮ่าๆๆ

ชอบ!!!!

[Saneige]

ตอนเด็กๆน่าร๊ากกกกก. คริคริ

[Fish129]

อดีตน่ารัก


สลิ่มเอาแต่ใจตั้งแต่เด็กเลยนะ


พี่เมตร ขี้เอาใจ ก็ต้องเอาแต่ใจเป็นธรรมดา

รึที่สลิ่ม นิสัยเสีย จะเป็นเพราะพี่เมตร

[loveyy]

เฮียเมตรตามใจหลิ่มแต่เด็กเลยอ่ะ 

[ปุยหมาม่วง]

จะจบแล้วเหรอคะ อยากอ่านพีทัวร์ 

[aehJTS]

น่ารักอ่ะตอนนี้ ความรักของเมตรยิ่งใหญ่จังในสายตาเรา

  คะ

[Non_stop]

 

ตอนนี้อ่านแล้วอิจฉาสลิ่มมากๆอ่ะ

พี่เมตรของเราเอาใจใส่ดูแลมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว

เป็นแบบนี้สลิ่มรักพี่เมตรตายเลยอ่ะ 

[Still_14OC]

เมตร มันสปอยน้องมาตั้งแต่เล็กๆนี่เอง โตมาสลิ่มถึง น่ารักน่าหยิกแบบนี้ กับ พี่เมตรมันคนเดียว

[april@tbl]

น่ารักกันตั้งแต่เด็กเลยคู่นี้^^

[lovely1714]

เล็กจนโตก็เหมือนเดิน

[dolphins]

ไอ้หลิมนี่มัน..  ขี้งอนตั้งแต่เด็ก เห็นแกกินตั้งแต่เด็ก แล้วก็น่ารักมากมายมาตั้งแต่เด็ก 
เมตรก็นะเอาใจ ตามใจน้องมาตั้งแต่เด็ก ...ไม่น่าเชื่อว่าเมตรจะเป็นผู้ชายที่อบอุ่นได้ขนาดนี้ 
...ชอบสลิ่มมาตลอดจนเรื่องจบ  แต่จะเป็นไรไหมถ้าตอนนี้จะบอกว่าหลงรักเมตรเข้าแล้วอ่ะ
  :เบบี้

[DasHimmel]

อะไรมันจะเสน่ห์แรงกันทั้งผัวทั้งเมียเนี่ย~
อยากบอกชะนีน้อยใหญ่ทั้งหลายเหลือเกินว่าทั้งผัวทั้งเมียคู่นี้มีเจ้าของแล้ว!! 

ตอนเด็กก็น่ารักมากมาย สลิ่มจะน่ารักไปไหนเนี่ย     น่ารักๆๆๆๆๆๆ
ถ้ามีคนแบบสลิ่มมาอ้อนมางอนบ้างชีวิตคงดีไม่น้อย  แหะๆ 
เมตรก็หวานมากกกก~ ชอบตอนตื่นจากฝันแล้วไปจุ๊บๆกอดๆสลิ่ม อ่านแล้วอบอุ่นใจมากมาย   

[Ferfa]

น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะหลิ่มน้อย  จุ๊บๆๆ

[patchybelle]

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
ตอนสมัยเด็กน่ารักมาก

[boboaje]

โหยยย ย ย ย ยย ย  ดูมีความสุขมากเลย อยากไปบ้างจังแบบนี้อ่ะค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ ไม่อยากให้จบเล้ยยยยย

[pochu52]

ตอนเด็กๆ น้องสลิ่มน่ารักมาก แต่โตมาสลิ่มเราแนวมากๆ จะยังไงพี่เมตรก็รักอ่ะ อิจฉา

[YongaMO]

พี่เมตรน่ารัก ๆๆๆ ตามใจสลิ่มตลอดๆๆๆ ชอบอ่ะ ๆๆ   

[kobshine]

  ตามอ่านมา 2 อาทิตย์ ทำงานไป อ่านไป จนจบ อิอิ มีความสุขอีกแล้ว
ขอบคุณเบ๋บี๋นะครับ ที่เขียนนิยาย ให้อ่าน ไม่เคยผิดหวังเลยสักครั้ง 

รอตอนพิเศษอีกตอน ขอบคุณนะครับ จะรอน๊า ... 

[Whatever it is]

ขำสลิ่มอะ หวงน้องจริงอะไรจริง 

[Whatever it is]

อ๊ายยย ตอนนี้น่ารักอะ มีตอนเด็กๆด้วย 

[love2y]

อ่านตอนนี้จบแอบโล่งใจเบาเบา ที่ ญ คนนั้นไม่เข้ามาวุ่นวาย

แต่ตอนหน้านี่ซิ อืมมมม รอลุ้นต่อค่ะ ^^

[qq_oo]

สนุกมากเลยจ้า
รอตอนต่อไปอยู่น้า
สู้ๆๆๆๆๆ

[เบบี้]

ตอนพิเศษ4  แพ็ครัก..4(จบ)


ซ่า ~~

กูเดินมาหยุดอยู่ที่ริมน้ำตกคนเดียว  พวกสลิ่มมัวแต่ไปเดินเล่นกันแถวรอบนอก  เดินเข้าป่าเข้าดงไปไหนของพวกมันก็ไม่รู้  กูขี้เกียจไปเพราะขี้เกียจเดิน  เหตุผลกูง่ายๆไม่มีอะไรมาก
“จะเอ๋ ทายสิใครเอ่ย” กูนั่งนิ่งให้น้องแนนเอามือปิดตากูไว้  กูรู้แหละว่าเป็นน้องแนนเพราะจำเสียงได้
“แม่ย่านาง” กูพูด
“ใช่ เป็นแม่ย่านางที่สวยมาก” น้องแนนพูดแล้วปล่อยมือออก 
“ไมมานั่งคนเดียวอ่ะพี่เมตร แล้วน้องติสไปไหน”
“ตกลงจะถามถึงพี่หรือถามถึงไอ้ติส”
“หึหึ..ก็ ทั้งสองอย่าง” น้องแนนพูด
“มันเดินไปไหนของมันก็ไม่รู้” กูตอบ
“แวร์ๆ มานี่ๆ” กูหันไปมองเห็นน้องแวร์กำลังเดินเข้ามาทางพวกกู
“..................” กูหันกลับมาแล้วนั่งเงียบ  น้องแนนเงียบไปแต่กูเห็นหางตาว่าน้องแกกำลังทำท่าประหลาดๆอยู่ข้างๆกู
“ไอ้ต่อล่ะ” กูพูดตรงประเด็นทำเอาทั้งสองคนนิ่งไป
“พี่เมตรนี่ จะตรงไปไหนเนี้ยห๊ะ” น้องแนนทำหน้าหาเรื่องใส่กูทันที
“หึ เปล่าสักหน่อย” กูยิ้มให้ทั้งคู่เพราะน้องแวร์หน้าเสียไปแล้ว
“ฉันคิดถึงเธอ~ ตั้งแต่หัวค่ำ จน..อุสาสาง~อาง อาง อาง..” เสียงร้องกวนส้นตีนแบบนี้คงไม่มีใคร  กูจำได้ดีว่าเป็นเสียงของไอ้เขตเป็นแน่
“มึงจะเอื้อนหาพ่อมึงหรอ” สลิ่มว่าขำๆ  กูนั่งขำพวกมัน
“อัยย่ะ!” ไอ้เขตจ้องหน้ากูพร้อมกับมองมาที่กูสามคน
“อัยย่ะ!” สลิ่มมันก็เอากับเค้าด้วยอีกคน
“สามสี่..” ไอ้เขตทำท่านับ
“อัยย่ะ!!” พวกมันทำเสียงพูดออกมาพร้อมกัน
“ไอ้เหี้ย” กูด่าขำๆ  หันไปมองน้องแวร์เห็นน้องแกนั่งอมยิ้มไปแล้ว
“น้องติส” น้องแนนเรียกน้องติสอย่างเขินๆ  ไอ้ติสยิ้มตอบให้ตามสไตล์คือก็แค่..ยิ้ม อะนะ  พวกมันนั่งลงห่างจากกูประมาณเมตรสองเมตรได้
“ไปชั้นสองกัน” ไอ้มิ้วค์ยืนพูดบอกพวกสลิ่มที่นั่งก้นติดพื้นกันเรียบร้อยแล้ว
“มึงไม่บอกก่อนที่กูจะนั่งลงล่ะ” ไอ้เจ๋งพูด
“ลืมอ่ะพี่ ไปชั้นสองกัน” ไอ้มิ้วค์กระโดดโลดเต้นเหมือนไม่ยอมให้ได้
“เออๆ” พวกมันลุกขึ้น 
“..................” กูนั่งมอง  อยากไปแต่ขี้เกียจเดิน
“เฮียอยู่นี่แหละ” ไอ้เขตห้ามกูไว้ก่อน
“หลิม” กูเรียก  สลิ่มหันมามอง  มันยิ้มแล้วยักคิ้วให้กูก่อนที่จะโบกมือบ๊ายบายให้เป็นการบอกลากูอีกด้วย
“ดี..” กูพูดบ่นกับตัวเอง  เจริญจริงนะเมียกู..หึงกูบ้าง หวงกูบ้างละไม่มี
“ไปด้วยได้ไหมคะ” น้องแนนตะโกนเสียงดังและยังไม่ทันได้คำตอบจากพวกนั้น  น้องแนนก็ลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว
“เชิญครับ” ไอ้เจ๋งพูด  น้องแนนวิ่งไปหาไอ้ติสอย่างรวดเร็ว 
“..................” กูหันมามองหน้าน้องแวร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้ากู
“ไม่ไปหรอครับ” กูพูด
“ไม่อ่ะ ขี้เกียจเดิน” น้องแวร์ส่ายหัวตอบ
“...................” สถานการณ์ตอนนี้เริ่มเงียบกว่าเดิมเมื่อไอ้พวกนั้นเดินไปเรียบร้อยแล้ว  กูนั่งตัวแข็ง  พอหันไปมองน้องแวร์  แกก็หันมายิ้มให้เฝื่อนๆ
“พี่เมตรเป็นเพื่อนกับพี่ต้นหรอ” น้องแวร์เปิดประเด็นก่อน  ก็ดีเหมือนกันกูจะได้ไม่เกร็ง
“เปล่า..พี่ชายพี่เป็นเพื่อนกับพี่ต้นน่ะ” กูตอบ
“มีพี่ชายด้วย นึกว่ามีแต่น้องชาย” น้องแวร์ยิ้ม
“ครับ” กูก็ยิ้มตอบ
“แล้ว..พี่เมตร อยู่แถวไหนหรอ”
“แถว............น่ะ แวร์ล่ะ เรียนอยู่ใช่ไหม”
“ค่ะ เรียนอยู่..............น่ะ” น้องแกยิ้มเขินเพราะกูเสือกไปจ้องนานไปหน่อย  ก็เห็นเลยว่าน้องแกเขิน  ไม่ใช่ดูไม่ออก..สักกะหน่อย  กูไม่ใช่ควายนะ
“แวร์” กูกับน้องแวร์หันไปมอง  ไอ้ต่อกำลังเดินมาทางนี้  หน้าตาถมึงทึงมาเชียว 
“ทำไรอ่ะ” ไอ้ต่อพูดคิ้วขมวดก่อนที่จะหันมาจ้องหน้ากู  กูลุกขึ้นยืนก่อนเพราะกูมองการไกล  ถ้าเกิดสมมุตว่าไอ้ต่อเกิดหงุดหงิดกูขึ้นมาและถ้ากูไม่ลุกขึ้นยืนตอนนี้  กูคงโดนไอ้ต่อกระทืบเละคาตีนมันแน่ๆ
“ไอ้เหี้ยพี่เมตร มึงคุยไรกับแฟนกูวะ” ไอ้ต่อพูดน้ำเสียงไม่พอใจนัก 
“ต่อ” น้องแวร์ลุกขึ้นปรามไอ้ต่อทันที
“หึ ถ้ามึงจะเรียกกูขนาดนี้ ไม่ต้องมีพี่ก็ได้มั้ง” กูยิ้ม
“ก็ได้..แล้วไม่บอกตั้งแต่แรก ตกลงมึงคุยอะไรกับแฟนกู ไอ้เหี้ยเมตร” มันพูดจ้องกูเขม็ง
“..................” กูยืนจ้องตอบเงียบๆ  พุธ โธ พุธ โธ  โกรธหนอ  โกรธหนอ..มันซี๊ดมาก  อารมณ์กูนี้มันซี๊ดมาก
“ก็คุยกันปกติ แต่มึงกำลังไม่ปกตินะไอ้ต่อ ไปทำอารมณ์ให้เย็นซะไป” กูพูดเสียงเรียบ
“ต่อ..ไปเถอะ” น้องแวร์ดึงแขนไอ้ต่อ  แต่ไอ้ต่อกลับยังจ้องหน้ากูเหมือนไม่ยอม
“มึงมีปัญหาอะไรมากมายวะ ไหนมึงบอกกูสิ” กูพูดเสียงเรียบอย่างปกติที่สุด
“อย่ามายุ่งกับแฟนกู” มันผลักอกกูอย่างแรง
“...................” กูเซแต่ตาก็ยังจ้องตอบมันอยู่  กูได้แต่มองไอ้ต่ออย่างสมเพช  กูละอยากจะบอกมันจริงๆว่า..เมียมึงนั่นแหละที่มาให้ท่ากู  แต่ก็นะ..ถ้าพูดได้ก็คงพูดไปแล้วล่ะ
“มึงอย่ามาแน่กับกูไอ้ต่อ” กูกระชากเสื้อมันมาอย่างแรง
“มึงเป็นใครหื้อ คิดซะบ้างว่ามีคนอีกเป็นล้านที่มีชั้นเชิงเยอะกว่ามึง” กูผลักมันจนมันเซไป
“อย่าเที่ยวเปรี้ยวไปเรื่อย” กูชี้หน้ามันพร้อมก้าวขาจะเดินหนีออกมา
“แน่ตายล่ะไอ้เหี้ย!” ไอ้ต่อตะโกนว่ากูเสียงดัง
“อ่าวเฮ้ย ไรกันวะ” ไอ้ลี่เดินมา  มันมองหน้ากูสลับกับไอ้ต่อไปมา
“ไง..ไหนมึงแสดงให้กูดูสิว่ามึงแน่ยังไง” ไอ้ต่อท้าทายกูไม่หยุด 
“ไอ้ต่อ..มึง มึงเป็นเหี้ยไรเนี้ย” ไอ้ลี่ว่า
“พี่ไม่ต้องมายุ่ง” มันว่า
“อ้าวไอ้สัตว์ มึงมาปีนเกลียวเหี้ยไรเนี่ย” ไอ้ลี่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจบ้าง
“.................” ไอ้ต่อเงียบไป
“กูไม่อยากมีเรื่อง ไปนะ” กูบอกไอ้ลี่  ที่กูไม่อยากมีเพราะมันไร้สาระ  กูไม่อยากให้เป็นขี้ปากคนในทีมรถว่ากูต่อยกับไอ้ต่อเรื่องผู้หญิง  ซึ่งมันจะต้องเอาไปพูดกันอย่างนั้นแน่ๆ  อีกอย่างกูก็เกรงใจพี่ต้นด้วย


ปึก !!


กูได้ยินเสียงเหมือนไอ้ต่อเดินเข้ามา  กูหันไปมองเห็นไอ้ลี่เข้าไปดักแล้วผลักอกไอ้ต่อไปอย่างแรง 
“มึงจะเอาไหมไอ้เหี้ยต่อ กูจะไม่ห้ามนะ!” ไอ้ลี่ด่าเสียงดังทำให้คนที่เล่นน้ำอยู่แถวนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว
“มึงโดนไอ้เมตรกระทืบขึ้นมา กูไม่ห้ามมันให้มึงนะ” ไอ้ลี่ชี้หน้าไอ้ต่อ  ไอ้ต่อมองไอ้ลี่เขม็ง  สายตามันเหมือนแค้นและโมโหซะไม่มี
“อ่าว มีไรกันวะ” กูหันไปมองไอ้โปรเดินมาหยุดอยู่ข้างๆกู  แต่แล้วก็หันไปเห็นไอ้เขตที่ตอนนี้ขี่อยู่บนหลังของไอ้ติสและที่หัวเข่ามันมีแผล
“เปล่า” กูตอบ
“มันแน่ก็ให้มันยอมรับหน่อยสิว่ามันทำอะไร” ไอ้ต่อว่า
“..................” กูมองหน้าไอ้ลี่นิ่งๆ
“วันหลังถ้ามึงมาแล้วจะมีปัญหาแบบนี้ก็ไม่ต้องเสือกมา เมียมึงด้วย..ถ้าอยากเอามาโชว์มากนักก็ให้ดูแลกันดีๆ” ไอ้ลี่ว่า
“เฮ้ย ไอ้ลี่..ไม่เป็นไรว่ะ ใจเย็น” กูเข้าไปตบไหล่มันเบาๆเพราะไม่คิดว่าไอ้ลี่จะว่าแรงขนาดนี้
“..................” อยู่ๆทั้งหมดก็เงียบไป
“เด็กมันอยากลอง มึงก็ไม่ให้ลองไปหน่อยละว้า” ไอ้โปรพูด
“เออ อยากก็ดูเหมือนกันอ่ะ” สลิ่มเสริมเสียงกวนอีก  หาเรื่องให้กูแท้ๆเลยไอ้คู่พี่น้องนรก
“จะเอาไหม แต่ถ้ามึงสู้ไม่ไหว กูไม่ช่วยนะ” ไอ้ลี่พูดหน้าตากวนตีนกลับ
“...................” ไอ้ต่อยืนเงียบ
“ต่อ ไปกันเถอะ..ไม่มีอะไรสักหน่อย” น้องแวร์ว่า
“ใช่ๆ พี่ลี่..ใจเย็นๆนะ” น้องแนนรีบเข้ามากอดแขนไอ้ลี่ไว้
“เพื่อนกันทำไมไม่ดูกันให้ดีๆห๊ะแนน” ไอ้ลี่หันไปว่าน้องแนน
“ขอโทษ” น้องแนนหน้าสลดไป
“เฮ้ยพอเหอะ น้องมันไม่รู้เรื่องหรอก” กูห้ามไอ้ลี่ไว้เพราะไม่อยากให้น้องแนนโดนด่าไปด้วยอีกคน
“ไปเหอะ อ่าว..แล้ว มึงไปโดนไรมา” กูทักไอ้เขตที่ยังคงขี่อยู่บนหลังของไอ้ติส
“สะดุดหิน ตกเขา..หึหึ” สลิ่มพูดไปขำไป  ไอ้เขตเอาตีนไปเขี่ยแขนสลิ่มเบาๆเหมือนบอกให้สลิ่มหยุดพูด  พวกกูเดินกันออกมาโดยที่กูเองก็ไม่ได้หันไปมองว่าไอ้ต่อกับแฟนนั้นเป็นยังไงบ้าง  ไอ้โปรเดินกอดคอกูมาจนถึงที่พัก  ไอ้ติสจัดการเอาไอ้เขตไปนั่งที่เก้าอี้เล็ก  ส่วนสลิ่มกำลังไปขอกล่องยาจากพี่ต้น 
“มา..” สลิ่มพูดพร้อมกับนั่งลงตรงหน้าไอ้เขต
“ไม่อาววววววว” ไอ้เขตร้องเสียงหลงพร้อมกับพยายามเอาขาตัวเองหลบสลิ่มทันที
“อะไรเล่า” สลิ่มว่าอย่างหงุดหงิดแล้วดึงขาไอ้เขตให้กลับมาอยู่ตรงหน้ามัน
“เฮียไม่เอา..เฮีย ทำแผลให้หน่อย” ไอ้เขตร้องหน้าตาอ้อนวอนใส่กู
“กูทำเอง..กูเป็นลูกหมอนะเว้ย” สลิ่มยิ้มกรุ่มกริ่มพูด
“มึงไปให้ไกลตีนกูเลยไอ้หลิ่ม ไอ้สัตว์..มือหนักอย่างกับตีน” ไอ้เขตผลักหัวสลิ่มจนมันหน้าหงายไป
“เฮีย ทำให้หน่อยยยยยยย” ไอ้เขตอวดครวญ
“...................” กูลุกไปนั่งตรงหน้าไอ้เขตแล้วหยิบกล่องยามาจากสลิ่ม
“มึงใช้ขาหน้าเดินหรอ ถึงได้ตกลงมาน่ะ” กูยิ้มว่า
“ไอ้หลิ่มแหละ เล่นอยู่ได้อ่ะ..เขตเผลอเลยสะดุดล้มกลิ้งหยุดไม่อยู่เลยอ่ะแม่ง” มันบ่น
“ฮ่าๆๆๆ ตอนมันตกลงไปมันร้องไงรู้ป่ะมึง” สลิ่มหันมายิ้มเล่าบอกกู
“ว๊ากกกกกกกกก แม่จ๋า..แล้วแม่งก็กลิ้งลงไปเลย กร๊าก โคตรฮาอ่ะ” สลิ่มเล่าไปขำไป
“ขำมากๆ” ไอ้เขตทำหน้าทำตาไม่พอใจเพื่อนตัวเอง  กูจัดการหยิบน้ำยาฆ่าเชื้อออกมา
“ซี๊ดดดดดดดดดดดด อะ..ฮ้า” ไอ้เขตร้องหลับตาปี๋
“ไอ้เชี้ย ตอนมึงสุดนี่มึงเสียงนี้ป่ะเนี้ย” ไอ้เจ๋งถามขำๆ
“เชี้ย” ไอ้เขตว่าเขินๆ
“เฮียเบาๆเด้” มันร้องว่าพร้อมกับดึงขากลับ 
“อะไรของมึงเนี้ยห๊ะ สำออยฉิบหาย” สลิ่มว่าพร้อมกับล็อกขาไอ้เขตไว้แน่น
“ไอ้โรคจิต ไอ้ซาดิส” ไอ้เขตว่าไม่หยุดพร้อมกับพยายามดึงขาของตัวเองให้หลุดออกจากมือของสลิ่มด้วย  แต่ก็เหมือนจะไม่สำเร็จ
“หึหึ ฮ่าๆ” สลิ่มหัวเราะมองแผลของไอ้เขตด้วยความพอใจอย่างยิ่ง
“ไอ้ผิดเพศ” ไอ้เขตว่าต่อ

เพี้ย !!

“ใครผิดเพศ” สลิ่มกัดฟันว่าไอ้เขตหลังจากที่มันตบหัวไอ้เขตไปเมื่อกี้
“มาเน่ กูทำเอง” สลิ่มพูดเสียงกระชากพร้อมกับดึงสำลีออกจากมือกู  กูขยับหนีให้สลิ่มได้ทำถนัดมากขึ้น
“ไม่ไอ้หลิ่ม ไม่..ม่ายยยยยยยยยยยยย!!” พวกกูนั่งขำกันท้องคับท้องแข็งเพราะไอ้ห่าเขตเสือกร้องซะดังเพราะโดนสลิ่มมันตั้งใจเอาสำลีจี้เข้าไปที่แผลของมัน
“หึหึ กร๊ากกกกกกกกกก” พวกกูลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีไอ้เขตที่นอนซึมตัวแข็งกับพื้นหญ้าไปแล้ว  สภาพตอนนี้คล้ายๆคนโดนรุมโทรมเสร็จ  กูก็จะไม่อยากจะว่าอย่างนั้นอย่างนี้หรอกนะ  แต่มันก็สำออยจริงๆ  กูไม่อยากจะเอามันมาเปรียบเทียบกับสลิ่มหรอก  แต่สลิ่มมันไม่เคยโอดครวญแบบนี้เลย  ไม่ว่าจะตอนที่มันไปตีกับเค้ามาแล้วได้แผลมา  ไปชกมวยแล้วช้ำมาทั้งตัว  รถล้ม  เกิดอุบัติเหตุ ป่วยห่าเหวอะไรมันก็ไม่ค่อยจะบ่นอะไรนัก  แมนกว่ากูอีกบางทีอ่ะ..แมร่ง
“อ่าว มาๆๆ” ไอ้เกลือรุ่นน้องในทีมรถกวักมือเรียกพวกกูให้เข้าไปในวงเหล้า  หลังจากนั้นก็จัดการชง กระดก ซดกันตามอัธยาศัย 

[เบบี้]

พอตกเย็นพวกกูก็ลากกันไปเล่นน้ำกันอีกรอบ  โดยมีไอ้เขตที่ได้แต่นั่งดูตามระเบียบ  พวกกูแบ่งทีมกันโดยมีไอ้โปรคู่กับสลิ่ม  กูกับมิ้วค์  ไอ้ใหม่กับไอ้เจ๋งและไอ้ติสเป็นกรรมการ  กติกาแค่ง่ายๆคือฝ่ายหนึ่งขี่หลังอีกฝ่ายหนึ่ง  คนที่ขี่หลังของคู่ใครจมลงน้ำก่อนแพ้  ง่ายมาก..เกมนี้ฟังดูง่ายมาก  แต่กูคู่กับไอ้มิ้วค์เนี้ยดิ  แล้วกูจะชนะไหม แสรด..พอเวลาล่วงเลยไป  ตอนนี้เหลือแค่คู่ของกูกับคู่ของสลิ่มที่ประชันกันอยู่  เพราะคู่ไอ้ใหม่กับไอ้เจ๋งโดนคู่ของกูกับสลิ่มยำไปแล้วเรียบร้อย
“กล้าก็เอาดิ” สลิ่มพูด
“โคตรแฟร์อ่ะ” กูย้อนและขยับไอ้มิ้วค์ที่ขี่อยู่บนหลังกูให้ถนัดมากขึ้น
“ไม่แคร์อ่ะ แคร์แต่ชนะ” มันยักไหล่ยิ้มกวนใส่กู
“ก็ได้” กูยักไหล่ตอบบ้าง
“แล้วมิ้วค์จะกล้าทำไหมเนี้ย” ไอ้มิ้วค์กระซิบที่ข้างหูกู  ไอ้โปรกับสลิ่มยืนยักคิ้วให้อย่างสบายใจก็ไม่ปาน
“มึงก็ผลักมันแรงๆดิ อย่าให้มันจับตัวมึงได้ก็แล้วกัน” กูบอก  เพราถ้าสลิ่มจับตัวไอ้มิ้วค์ได้  ไม่ต้องมองอนาคตอ่ะ..ยังไงๆไอ้ห่ามิ้วค์ก็คงต้องแพ้อยู่แล้ว
“เอาละนะ..สาม สอง หนึ่ง เริ่มได้” ไอ้ติสนับ 
“...................” คู่ของกูกับสลิ่มยิ้มจ้องมองกันพร้อมกับก้าวเดินหมุนเป็นวงกลมเหมือนต่างคนต่างรองเชิง
“มึงเข้าก่อนดิ” สลิ่มพูด
“มึงก็เข้าก่อนดิ” กูย้อน
“ป๊อดหรอ” มันพูด
“มึงนั่นแหละ ป๊อดหรอ” กูย้อนยิ้มๆ
“....................”
“มึงจะวนกันจนค่ำเลยไหม กูจะได้ไปอาบน้ำก่อน” ไอ้ใหม่พูด
“หึหึหึ”
“นับหนึ่งสองสาม ให้พุ่งเข้าหากันนะเว้ย” ไอ้ติสบอก
“เออๆ” สลิ่มตอบ
“อ่ะ..หนึ่ง สอง สาม” หลังจากทีไอ้ติสนับเสร็จ  คู่ของกูกับสลิ่มก็พุ่งเข้าหากันทันที  สลิ่มที่อยู่บนตัวไอ้โปรพยายามกวาดมือมาเพื่อจะจับไอ้มิ้วค์ที่อยู่บนตัวกูให้ได้  พวกกูสู้กันไปก็ขำกันไป  กูเอาตัวเข้าไปดันไอ้โปรไว้พร้อมกับเอาขาถีบมันด้วย 


ปึก  !!


“ไอ้เชี้ยเมตร” ไอ้โปรกับสลิ่มด่าพร้อมกัน  สลิ่มเอื้อมมือมาพร้อมกับตบเข้าที่หน้ากูทันที
“อะไรวะ ผิดกติกาอ่ะ” กูร้องเสียงดัง  แต่ดูเหมือนทั้งกรรมการและคนดูจะไม่สนใจ  มันเอาแต่นั่งขำกันลูกเดียว
“ไอ้มิ้วค์!!” สลิ่มตะคอกเสียงขู่ไอ้มิ้วค์
“มึงกล้าหรอห๊ะๆ” สลิ่มพูดไม่พูดเปล่า  ไม่รู้อีท่าไหนทำให้ไอ้โปรขยับเข้ามาใกล้ข้างตัวกูหลังจากนั้นสลิ่มก็ล็อกคอไอ้มิ้วค์พร้อมกับดึงลงน้ำไปอย่างแรง
“เย้ ๆๆ..ชนะ” มันกำมือชูขึ้นสองมืออย่างมีชัย
“ขี้โกง” กูว่า
“ไม่แคร์อ่ะ” มันยิ้มเล่นหน้าเล่นตาอีก  ไอ้มิ้วค์ตะเกียดตะกายขึ้นมาจากน้ำ
“มึงจะฆ่าน้องกูหรอ” กูว่า
“หึหึ ขอโทษ” สลิ่มยิ้มบอก
“น้องกูตาย น้องมึงก็ไม่ได้แต่งงานหรอก..ไม่มีใครจะดีเท่าน้องกูอีกแล้วแหละ” กูว่า  ไอ้พวกที่นั่งดูอยู่ยิ้มกันใหญ่  สลิ่มเริ่มหน้างอ
“ชิร์..กูไม่ให้ใครแต่งทั้งนั้นแหละ ไม่ให้แต่งโว้ย กูจะแต่งกับน้องกูเอง” มันว่า
“อืมหื้ม หลิ่มเอ๊ย” ไอ้โปรเข้าไปกอดน้องมัน
“มึงก็ปล่อยๆน้องมึงบ้างเหอะ” ไอ้โปรว่าด้วยสีหน้าจริงจัง
“ปล่อยแล้วนะ นี่ยังเรียกว่าไม่ปล่อยอีกหรอ..พี่โปรอ่ะ” มันว่าพร้อมกับผลักไอ้โปรออกอย่างไม่พอใจ
“ฮื้มม” ไอ้โปรส่ายหัวหน่อยๆ  สลิ่มเดินไปนั่งลงข้างๆไอ้เขต  กูเดินตามไปนั่งด้วย
“กูไปอาบน้ำก่อนดีกว่าว่ะ เดี๋ยวดึกอีก..แม่งหนาว” ไอ้ใหม่บ่น
“เฮ้ย กูไปด้วย ปวดฉี่” ไอ้โปรบอก
“อ่าว พี่ไม่ได้ฉี่ไปแล้วหรอ เมื่อกี้ไรอุ่นๆอ่ะ” สลิ่มยิ้ม  ไอ้โปรทำหน้าเอือมใส่น้องมัน
“นวดขาให้หน่อยดิ” กูบอกสลิ่ม
“...................” มันทำหน้าเซ็งแล้วกระพริบตาใส่ให้กูอ้อนเหมือนทุกครั้ง  ทำแบบนี้แสดงว่า “กูขี้เกียจทำ” นั่นแหละ
“ปวดขาอ่ะ พรุ่งนี้ต้องขับรถต่ออีกนะ” กูบอก
“จิ๊” มันจิปากแต่ก็ขยับตัวไปใกล้ตรงขากู  มันนวดขาให้กูเบาๆเหมือนขี้เกียจทำให้จริงๆ
“นวดดีๆเซ่” กูพูดเนือยๆ  สลิ่มออกแรงนวดให้กูแรงมากขึ้นกว่าเดิม
“เมตร”
“หื้อ” กูขานตอบแต่ตากำลังมองเด็กที่เล่นน้ำอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“มีไรจะบอก” มันพูด
“ไร” กูหันกลับมามองสลิ่มทันที  พูดแบบนี้แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีแน่..กูคิดในแง่ลบไว้ก่อนแหละ  เพราะเมียกูมีนิสัยพิสดารกว่าชาวบ้านเค้า
“แฮะๆ” มันยิ้มกว้าง
“เอิ่ม..คือ” มันหันมองไปทางนู้นทีทางนี้ทีเหมือนไม่อยากเล่า
“ไร” กูพูดเสียงเข้มขึ้นเพื่อเค้นให้มันพูดออกมาเร็วๆเพราะกูลุ้น
“เดินพฤษภาอ่ะ” มันพูด
“...................” กูเงียบจ้องมัน
“กูอะนะ เอ่อ..จะไปจีนเดือนนึงอ่ะ” มันพูดแล้วยิ้มในตอนท้าย
“...................” กูนิ่งกว่าเดิมเพราะรู้สึกอึ้งไปหน่อย  มันไม่ใช่คำขออนุญาต  ประโยคที่มันพูดออกมาเหมือนเป็นประโยคบอกเล่าว่ามันจะไป  คำว่าจะไป..แสดงว่าตกลงปลงใจไว้แน่แท้แล้วว่าต้องไปอย่างแน่นอน  โดยก่อนหน้านี้มันไม่ได้ปรึกษาหรือบอกอะไรกูสักคำ  ไม่มีวี่แววอะไรแม้แต่น้อยเลย
“คือจะไป” กูพูดเสียงเรียบที่สุดเพราะกำลังเข้าข้างตัวเองว่ามันอาจจะไม่กล้ามาปรึกษากูเพราะกลัวว่ากูจะไม่ให้ไป 
“อืม” มันพยักหน้าตอบ
“ไปทำไม” กูถาม
“มันเป็นแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมนักศึกษาไทยจีนน่ะ กูเห็นว่ากูว่างพอดี..ไม่ได้ทำไร ไปก็ได้ไม่ได้เสียหายอะไร” มันบอก
“อีกอย่างมันก็ว่างๆ”
“นี่เรียกว่าว่างหรอ” กูพูด
“...................” สลิ่มเงียบ  มันว่างเหี้ยไรกูเห็นวันๆมันไม่เคยจะอยู่บ้าน  โอเควันที่มันมีเรียนมันจะกลับบ้านเร็ว  แต่ทุกอาทิตย์มันก็มีร้องเพลงที่ร้านไอ้โมท  บางทีมันก็ไปซ้อมดนตรีกับพวกไอ้เขต  ไปเรียนไวโอลินอีก  เรียนวาดรูปอีกแล้วไหนมันจะต้องออกนอกรอบไปทำงานที่เกี่ยวกับวิชาเรียนของมัน  แถมยังต้องทำกิจกรรมที่มหาลัยอีก  กูไม่เคยเห็นว่ามันจะว่างตรงไหน  วันที่มาพักที่นี่สามวัน  ทั้งกูและมันก็พยายามแล้วที่จะหาวันหยุดให้ตรงกัน
“ก็ไม่..ว่างในที่นี้กูหมายถึง ไอ้ที่กูไปทุกวัน เว้นไปสักเดือนนึงมันก็ไม่เป็นไรไง..กูเห็นว่ามันเป็นเวลาที่ดี แค่เดือนเดียวเอง..แป๊บเดียวก็กลับมาเรียนต่อแล้ว เรื่องกิจกรรมที่มหาลัยก็ไม่ได้มีอะไรเสียหาย ตอนนี้ก็ปิดเทอมอยู่ด้วยอ่ะ ส่วนเรียนดนตรีกูก็เลื่อนไปแค่เดือนเดียว ส่วนเรื่องดนตรีไม่ซ้อมเดือนเดียวก็คงไม่เป็นไรหรอก แล้วเรื่องร้องเพลงที่ร้านพี่โมท ก็กะว่าจะขอพี่โมทดูอ่ะ” มันพูดยาวเหมือนกะว่าอธิบายให้หมดทีเดียวเลย
“มึงตั้งใจจะไปก็ไปดิ” กูพูด
“...................” มันเงียบไป
“กูก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย จะไปว่าอะไรได้ล่ะ”
“มึงอ่ะ ก็อย่างนี้ตล๊อดตลอดเลยอ่า” มันทำเสียงสูงทะเล้นใส่  กูแทบจะหลุดยิ้มออกมาเพราะว่าเมื่อกี้มันน่ารัก  แต่ก็ต้องข่มอารมณ์ตัวเองให้อยู่ปกติ  พยายามไม่ให้ตัวเองหลุดขำออกไป
“แล้วมึงตั้งใจจะบอกกูเมื่อไหร่ล่ะ วันที่เดินทางเลยดีไหม..” กูพูดแล้วหดขากลับมานั่งขัดสมาธ
“ก็..” มันหน้าหงอยไป
“งั้นคราวหลังมีอะไรก็ไม่ต้องปรึกษากันก็ได้ใช่ไหม อย่าคิดเองเออเองได้ไหมสลิ่ม..งั้นวันหลังกูก็ไม่ต้องบอกเรื่องบางเรื่องกับมึงก็ได้ ถ้ามึงจะคิดว่าบอกก่อนหรือว่าบอกหลังก็มีค่าเท่ากัน” กูพูด
“กูไม่ได้คิดอย่างนั้นสักหน่อย ก็เดี๋ยวมึงก็ไม่ให้กูไปอีกอ่ะ” มันย้อน
“ถ้ามึงไป แล้วกูจะไปดึงขามึงได้ไหม เออ..ถ้ามึงมีเหตุผล แล้วทำไมกูต้องรั้งมึงไว้ด้วย” กูว่า
“อ่าว อย่าทะเลาะกันสิ” ไอ้เขตพูดเสียงเบาเหมือนเตือนสติกูทั้งคู่
“...................” สลิ่มนั่งเงียบมองหน้ากู  กูหลบตาหันไปมองทางอื่นแทน


ปึก !!


พอกูไม่มองก็เสือกเอาก้อนหินก้อนเล็กขว้างใส่พุงกูอีก  ดูมันทำ = =
“เอ้..” กูหันไปว่าเพราะมันเสือกขว้างใส่กูไม่หยุด
“ก็บอกแล้วนี่ไง จะอะไรอีกล่ะ” มันพูดหน้างอ
“มึงก็เป็นอย่างนี้อ่ะ” มันว่ากูอีก
“ก็ถ้ามึงบอกกูตั้งแต่ก่อนหน้า แล้วตอนนี้อะไร..มึงเพิ่งมาบอก มึงบอกกูได้เต็มปากเต็มคำไหมล่ะ ว่านี่คือการขออนุญาตจากกู คำพูดที่มึงบอกกูนี่คือสิ่งที่มึงต้องการปรึกษากู ใช่รึเปล่า” กูพูด
“...................” มันเงียบ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มึงตัดสินใจว่าจะไป ให้กูทาย..ก็คงตั้งแต่ที่มึงรู้ข่าวนั่น มึงก็คงตัดสินใจเลย” กูพูดเพราะกูรู้ดีว่าสลิ่มถ้าอยากได้ทำอะไรแล้วมันก็จะทำเลยทันที  อย่างคราวที่แล้วมันตัดสินใจว่าจะลงประกวดการแสดงมันก็ทำเลยทันทีที่เห็นป้ายโฆษณา  หรือบางทีมันอยากไปทัศนะศึกษาต่างประเทศมันก็จะตัดสินใจเลยว่า “กูจะไป” มันจะติดต่อที่มหาลัยเรียบร้อยก่อนที่มันจะไปปรึกษาพ่อแม่มันด้วยซ้ำ  เพราะมันรู้ว่ายังไงๆเค้าก็ต้องตามใจและอนุญาตให้มันไป  ทุกอย่างไม่ว่าจะซื้อของ  ประกวดงานต่างๆ  ทำกิจกรรมหรือทำอะไรที่มันชอบ  ทุกอย่างจะขึ้นอยู่กับการควบคุมของตัวมันเอง  เพราะมันเชื่อว่าจุดศูนย์กลางของชีวิตมันคือหัวใจมัน  หัวใจมันเรียกร้องอะไรมันก็จะทำตามนั้นโดยไม่ได้นึกถึงคนรอบข้างเท่าไหร่นัก
“ขอโทษ” มันพูดเสียงเบา
“โทษ โทษๆๆๆๆๆ” มันพูดรัว
“นิสัยเสีย” กูว่า
“...................” มันทำหน้าสำนึกผิดแล้วทำตากลอกไปมาพร้อมกับทำปากจู๋ใส่กูอีก  กูแกล้งเหลือบเหสายตามองไปทางอื่นอีกครั้ง 
“อะไรเล่า” มันว่าแล้วเอาเท้ามาเขี่ยขากูอีก
“ไม่ต้องมายุ่งเลย” กูขยับเอาขาหนีแล้วลุกขึ้นยืน
“...................” กูเดินออกมาแต่ก็ได้ยินเสียงสลิ่มเดินตามมาด้วย  มันเดินมาขนาบข้างกูเงียบๆ  กูหันไปมอง  มันทำตาปริบๆใส่กูอย่างไม่ได้มีสำนึกเลยว่าตัวเองผิดน่ะ..ห่า
“ทำแบบนี้อีก คราวหน้าไม่ต้องมาคุยกันเลยนะ” กูแกล้งพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจัง
“รู้แล้ว” มันกระชากเสียงตอบ
“รู้ไหม” กูย้ำพูดอีก
“แล้ววววววววววววววว แล้วววววววววววววววววว” มันลากเสียงกวนตีนกูอีก  กูเดินส่ายหัวหนีมันกลับมาที่เต็นท์เพื่อที่จะเตรียมตัวมาเอาเสื้อผ้าไปอาบน้ำ  สลิ่มก็ตามมาด้วยเหมือนมันคงคิดว่ากูยังไม่หายโกรธ  แต่ที่จริงกูก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอก  แค่รู้สึกน้อยใจก็แค่นั้นเอง 
พออาบน้ำเสร็จก็หาอาหารเย็นกินกัน  เหมือนเดิม..เย็นนี้เป็นอีกคืนที่กินข้าวพร้อมกับเหล้า  กูนั่งกินไปซ่อมยางรถของไอ้เขตที่รั่วเมื่อตอนขามาด้วย  กะว่าซ่อมเสร็จจะเอาคืนให้ไอ้เขตพกไว้เป็นยางสำรอง  ปะเสร็จแล้วยังเอาไปเปลี่ยนใช้งานได้อยู่  ไอ้เขตมานั่งดูการปะยางจากกูด้วย  มันถามกูไม่หยุดว่าต้องทำยังไงบ้าง  กูปะไปสอนมันไปและก็ลองให้มันทำเองด้วยเพราะมันจะได้ทำเป็นสักที  บ้านกูทำเป็นหมดทั้งไอ้มิ้วค์ ไอ้โมทและกู  อย่างยางรถยนต์เวลามีปัญหาถ้าเปลี่ยนเองได้ทำเองตลอด  ถ้ารถเสียแต่พอมีปัญญาซ่อมได้ก็จะตรวจดูกันเอง  ถ้ารถอาการหนักหนาจนซ่อมเองไม่ได้นั่นแหละถึงเอาเข้าศูนย์ 


................
................


“อึ..”
“..................” กูนอนจ้องสลิ่ม  มันเริ่มลืมตาขึ้นช้าๆด้วยความงัวเงีย 
“อาบน้ำ” กูบอก
“อื้ออออ” มันร้องพร้อมกับพลิกตัวหนี 
“ไม่อยากกลับเลยอ่ะ” มันพูดเสียงอู้อี้ในคอ  กูเข้าไปกอดมันไว้  สลิ่มเกร็งตัวเองบิดขี้เกียจอยู่ในแขนกู
“หึ..อะไรเนี่ย” กูแซวเพราะมือกูไปโดนน้องชายมันที่กำลังแข็งเคารพธงชาติอยู่
“เอ้..” มันปัดมือกูออก  แต่กูก็เอามือไปจับไว้เหมือนเดิม
“ไอ้เมตร” มันกระซิบปราม
“ในป่าในเขานะ ไอ้ห่านี่” มันดันกูที่กำลังเริ่มซุกไซร์ตัวมัน
“อืม กูไม่ถือ” กูบอก
“แต่กูถือ..ออกไปเลย ใส่พระอยู่ด้วยเนี้ยเห็นไหม” มันดันหัวกูอย่างแรงพร้อมกับชี้สร้อยพระที่มันใส่อยู่ด้วย
“โหย ไรเนี้ย” กูบ่นแล้วพลิกตัวกลับมานอนอย่างเดิม
“ตายด้านพอดีอ่ะกู” กูบ่นไม่เลิก
“บ่นมาก” สลิ่มว่าเอาแขนมาทุบท้องกูอีก  มันลุกขึ้นนั่งมองหน้ากูหน้างอ  ที่หน้างออย่างนั้นก็คงเพราะอาการง่วงของมันนั่นแหละ
“จูบหน่อย” กูนอนมองมัน
“ไม่เอา” มันตอบแล้วหันหน้าหนี
“จูบหน่อย” กูลุกขึ้นนั่งเข้าไปกอดมันจากด้านหลังไว้ 
“อึ..” สลิ่มร้อง
“ชู่..อย่างร้องสิ” กูกระซิบบอกแล้วกดปากจูบสลิ่มมากกว่าเดิม  กูย้ำจูบมากขึ้นทำเอาสลิ่มเกร็งจับเสื้อกูไว้แน่น  พอกูเลื่อนมือเข้าไปใต้เสื้อของมัน  มันก็รั้งข้อมือกูไว้
“อ่ะ” มันครางเมื่อมือกูเลื่อนต่ำไปจนถึงหน้าท้องมัน
“อะ..อะไร” กูพูดเสียงเบาที่สุด  ตอนนี้กูกำลังโดนสลิ่มจิกผมรั้งไว้เหมือนมันไม่ยอมให้กูจูบมันต่อ
“พอแล้ว” มันพูด  กูออกแรงจะกลับไปจูบอีกแต่มันก็เกร็งคอเอาหน้าหนีกูอีก
“กูอยากอ่ะ” กูพูด
“มันใช่เวลาไหมเล่า ไอ้บ้า” มันว่าแล้วผลักจนกูล้มลงนอนอย่างเดิม
“ไม่น่ารักเล๊ย”
“อย่ามาปัญญาอ่อน” มันว่า
“เก็บที่นอนด้วยล่ะ ไปอาบน้ำแล้ว” มันเตรียมของเสร็จก็ออกจากเต็นท์ไป  กูลุกขึ้นเก็บที่นอนแล้วเตรียมเสื้อผ้าไปอาบน้ำ  หลังจากอาบน้ำเสร็จพี่ต้นแกสั่งให้พวกเราเก็บเต็นท์กันได้เลยเพราะว่าจะต้องรีบออกเดินทางก่อนแปดโมง  กูกับสลิ่มและไอ้มิ้วค์อาบน้ำแต่งตัว  เก็บของเสร็จเป็นคนแรกเพราะเสือกตื่นก่อนชาวบ้านเค้า  พอกูเก็บของเสร็จกูก็เอาไปมัดที่รถทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา 
“เก็บหินปรับตั้งห้าร้อยถึงสองหมื่นแน่ะ แพงจังวะ..” สลิ่มบ่นกับป้ายประกาศข้อห้ามของทางอุทยานที่อยู่ตรงหน้า
“ไอ้เหี้ยเมตรโดนปรับเยอะเลยอย่างนี้” ไอ้โปรพูดขำๆ  ตอนนี้พวกกูรอพวกลูกทีมของพี่ต้นที่กำลังเก็บข้าวเก็บของกันอยู่  มันดูจะวุ่นวายสักหน่อยเพราะห้องน้ำไม่พอ  กู สลิ่ม ไอ้มิ้วค์และไอ้โปรเลยออกมาเดินเล่นกันฆ่าเวลาไปก่อน
“ไอ้เหี้ยเมตรโดนข้อนี้เลย นำอาวุธเข้าไป..ห้าร้อย” ไอ้โปรบอก  มันคงหมายถึงปืนเก้าม.ม.ที่กูฝากไว้กับมัน  กูพกปืนมาด้วยแต่ไม่อยากเก็บเองเพราะกระเป๋าของกูกับสลิ่มใช้ร่วมกัน  และกูกลัวว่าสลิ่มมันจะเอาออกมาเล่น  ไอ้โปรกับไอ้ใหม่ใช้ปืนเป็นอยู่แล้ว  สมัยมัธยมกูกับไอ้ดิวเคยไปเรียนยิงปืนด้วยกัน  กูเลยต้องเอาปืนไปฝากไว้ตรงไอ้โปรเพื่อความสบายใจของกูเอง
“เอามาด้วยหรอ” สลิ่มหันมาถาม
“อือ” กูพยักหน้าตอบส่งๆ
“แล้วอยู่ไหนอ่ะ” มันถามอย่างสงสัย
“ตรงไหนก็ได้ที่ไม่อยู่ใกล้มือมึงน่ะ” กูพูด
“ไม” มันถามน้ำเสียงไม่พอใจ
“มึงมือบอน เกิดเปรี้ยงป้างขึ้นมา..ลำบากกูได้หาเมียใหม่อีกอ่ะ” กูพูด
“ตีน” มันด่าพร้อมทำท่าจะเอาตีนมาถีบกูอีก
“หึ..ส่งเสียงอื้อฉาว” ไอ้มิ้วค์อ่านขำๆ
“ปรับห้าร้อย” ไอ้โปรบอกพร้อมแบมือมาทางกู
“เสียงอื้อฉาวเหี้ยไร” กูถาม
“ได้ยินนะ เมื่อเช้าอ่ะ” ไอ้มิ้วค์พูด  สลิ่มหันไปมองหน้าไอ้มิ้วค์ทันที  กูเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าข้างเต็นท์กูเป็นเต็นท์ของไอ้เขตกับเต็นท์ของไอ้โปร
“..................” กูยืนยิ้ม  สลิ่มเดินหนีไปแระ 
“ก็ยังจะได้ยินอ่ะเนอะ” กูพูดอย่างเอือมๆแล้วเดินตามสลิ่มมาทันที  สลิ่มเดินนำไปที่รถ  กูเดินไปนั่งลงที่เบาะรถข้างๆสลิ่ม 
“..................”
“..................” ไม่รู้จะนั่งเงียบกันทำไม T--T
“ระหว่างที่มึงไปจีน งั้นกูจะบวชนะ” กูพูดขึ้นโต้งๆทำเอาสลิ่มหันมามองกูทันที  เมื่อคืนหลังจากที่แดกเหล้าเสร็จเข้านอนกลายเป็นว่ากูดันนอนไม่หลับเพราะคิดเรื่องนี้ทั้งคืนนั่นแหละ
“ผลัดแม่มานานแล้ว ปลายปีก็รับปริญญาพอดี จะได้ไม่วุ่นวาย” กูบอกแต่ไม่ได้หันไปมองหน้ามัน
“..................” เงียบ
“........................”
“ที่ภูเก็ตหรอ” มันพูดเชิงถาม
“น่าจะอย่างนั้น” กูตอบ
“อืม” มันอืมในลำคอ 
“...................”
“ก็ดี..แระ” มันบอก
“เหงาหรอ” กูยิ้มถาม
“ไร..บ้า” มันตอบหันหน้าหนี
“ทีตัวเองไป ไม่นึกว่าคนอื่นเค้าจะเหงา..นิสัย” กูพูด
“ก็..” มันหันมาเหมือนจะเถียงอีก
“ไม่ต้องห่วงหรอก กูไม่ได้บวชประชดมึงสักหน่อย..มึงไป ส่วนกูบวช กลับมาจะได้เจอกันพอดีไง ไปรับกูด้วยล่ะ” กูบอก
“...................” มันพยักหน้าส่งๆ
“หึ..” กูยิ้มลูบหัวมันเบาๆ  กูกับสลิ่มนั่งรอพวกนั้นอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง  คนเริ่มทยอยมาจัดของที่รถของตัวเองกันเรื่อยๆ
Thank you เครดิตเพลง A beautiful Mess ของ Jason Mraz
กูร้องขึ้นหลังจากที่ไอ้เขตเดินไป  เมื่อกี้ไอ้เขตดันเปิดเพลงนี้ตอนที่มันมาจัดของที่รถ  เลยทำให้กูหยุดร้องเพลงนี้ไม่ได้เพราะมันติดปากไปละ  สลิ่มร้องตาม  กูหันไปมอง
“แย่งซีนอีกละ” กูว่า  มันยิ้มตอบให้
“จะร้องด้วยอ่ะ” มันพูด  สุดท้ายกูเลยต้องปล่อยให้สลิ่มมันร้องไป  กูได้แต่นั่งมองมันร้องจนจบเพลง  มันร้องเพราะมากจนกูเองก็อดอมยิ้มไม่ได้  พอมันร้องจบมันก็พูดว่า “เปลี่ยนเพลงดีกว่า” แล้วมันก็เริ่มร้องเพลงใหม่อีกเพลง  กลายเป็นว่าเช้านี้กูได้นั่งฟังมันร้องเพลงจนเริ่มออกเดินทาง
เราออกเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองพิษณุโลก  ก่อนจะเข้าเมืองกลุ่มของกูก็หยุดพักข้างทางกันก่อนเพราะไอ้เขตกับพวกไอ้เจ๋งมันมีแผนจะทำวิดีโอในการเที่ยวนี้ทั้งหมด  ทำให้พวกกูต้องร่วมอัดด้วย  พอเข้าไปในตัวเมืองก็แยกย้ายกันหาอะไรกินก่อนที่จะออกเดินทางไปซื้อของฝากกันก่อนที่จะออกเดินทางต่อ  กลุ่มของกูก็หยุดแวะข้างทางเรื่อยๆเพราะไอ้เจ๋งมันอัดวิดีโอไว้ตลอดเวลาและมันต้องการทำเหมือนพวกมันเป็นคนร้องเพลงเอง  พวกสลิ่ม ไอ้ติส ไอ้เขตและไอ้เจ๋งพากันลากไปร้องประสานเสียงกันอยู่กลางทุ่งนา  ข้างถนนใหญ่บ้างพร้อมกับทำท่าทางต่างๆนาๆไม่ได้อายชาวบ้านชาวเมืองที่ผ่านไปมาเลย  แต่มันก็ดีนะ  เพราะมันทำให้พวกกูขำตลอดการเดินทาง  แทนที่ขากลับจะรู้สึกเหนื่อยแต่กูกลับรู้สึกมีความสุขและสนุกมาก  ตอนแรกกูคิดว่ากูคงจะง่วงเพราะเมื่อวานก็ดื่มหนัก  แต่เปล่าเลย..ร่างกายกูแม่งตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาการเดินทาง  นั่นก็คงเพราะพวกสลิ่มมันนั่นแหละที่สร้างรอยยิ้มให้กูได้ตลอดเวลา

................ปิดทริป................

[โจ๊กกุ้ง]

เขตน่าร๊ากอ่า ชอบเขต ฮ่าๆ กวนมาก
อยากให้พี่เมตรจัดให้ต่อซักดอกเหมือนกัน น่าหมั่นไส้รวมทั้งแฟนมันด้วย
หลิ่มก็ยังเป็นหลิ่มนะตัดสินใจอะไรเองเหมือนเดิม และน่าร้ากเหมือนเดิมจ้า

[rujaya]

จบทริปแต่มันค้างอะเบบี้  สลิ่มจะไปจีน เมตรจะบวช 

งั้นมันต้องมีต่อใช่ปะ   

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

อร๊ากกกกกกกกก หมดทริปแล้ว
นึกว่าพี่เมตรจะงานเข้าซะอีก 

[lovely1714]

สลิ่มน่ารักมากๆ

[YourSister]

หลิ่มน้อย น่ารักเหมือนเดิม      เบบี้จ้า

[Fish129]

น่ารักกันทุกคนเลยนะ


ต่อ จะมาหึง พี่เมตร ทำไม ไม่ศึกษาเลย

พี่เมตร เขาไม่สนหญิงหรอก อิอิ