หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Pa'veaw]

ชอบคู่ พี ทัวร์จังงง

น่ารักกก

 

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังเลยยยยยยยยยย

[Fairy_94]

คิดถึงสลิ่ม >< พี่เบบี้สู้ๆ ^__^

[Fish129]

ทัวว์ นี้น่า

พระเจ้า ก็ไม่เว้น

คู่นี้ มันอยู่กันรอดได้ไงว่ะเนี่ย

[som]

พี่พีกับพี่ทัวร์มา แต่อยากรู้เรื่องราวของทางบ้านพ่อพี่ทัวร์มั่งอะครับเจ้

[Nankoong]

คิดถึงหลิ่มน้อยยยยย

[เบบี้]

ตอนพิเศษ10  กลับบ้าน..




“นี่เงินส่วนของน้องนะ” แม่ยื่นเงินมาให้  วันนี้เป็นวันที่กูต้องเดินทางกลับกรุงเทพ  เปลี่ยนแผนนิดหน่อยหลังจากที่สึก  แม่บอกให้กูอยู่ที่ภูเก็ตต่อสองสามวันเพราะจะพาไปแนะนำให้ผู้ใหญ่ที่โรงแรมรู้จัก  ส่วนสลิ่มกลับมาตั้งแต่วันอังคารแล้ว  เราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เพราะมันเองก็คงเหนื่อยหลังจากที่มาถึง  ส่วนวันต่อมาก็ต้องไปมหาลัยเลยทันที
“ส่วนนี่ของแก” แม่ยื่นเงินให้อีก  กูรีบนับมันเดี๋ยวนั้น
“หมื่นเดียว” กูเงยหน้ามองหน้าแม่
“....................” แม่ทำหน้าเอือม
“เดี๋ยวก็ต้องโอนให้ตอนไปสิงค์โปรอีก เอาอะไรนักหนา” แม่ว่าคิ้วขมวด
“ง่ะ..” กูทำปากเบะ  หมื่นเดียวก็หมื่นเดียววะ 
“ไปเร็ว เดี๋ยวตกเครื่อง” พ่อบอก  เดินนำออกจากบ้านไป
“ไปนะ” กูบอกแม่  แม่ผายแขนออกเหมือนให้กูเข้าไปกอด  กูเข้าไปกอดแม่ไว้
“เพิ่งสึกนะเมตร” แม่พูดบอก
“หึ..” กูหัวเราะเพราะรู้ว่าแม่คงแค่เตือนไปอย่างนั้น  และต้องการพูดกวนมากกว่าจะเตือน
พ่อขับรถไปส่งกูที่สนามบิน  แม่ไม่ได้ไปด้วยเพราะเพื่อนจะมาหาที่บ้าน  กูกับพ่อไม่ได้ร่ำลาอะไรมาก  พ่อลงมาส่งกู  พอกูเช็คอินเสร็จพ่อก็กลับไปไม่ได้อยู่รอเป็นเพื่อนหรืออะไร..


...................
...................


“โฮ่งๆ  ๆ  ๆ”
“หึ..รู้แล้วๆ” กูยิ้มให้ทั้งไอ้ลูกหินและไอ้ช็อปเปอร์ที่วิ่งเข้ามาตะกายขากู  ดูมันจะกระตือรือร้นในการต้อนรับกลับบ้านของกูจริงๆ
“พี่เมตร!” ไอ้มิ้วค์ตะโกนเรียกเสียงดัง  มันรีบวิ่งออกมารับ
“มาถึงแล้วทำไมไม่โทรมา กูเพิ่งวางสายจากแม่เมื่อกี้ ก็ว่าทำไมมึงไม่ถึงสักที” ไอ้โมทบ่น 
“แท็กซี่ก็ง่ายดี” กูบอก  เมื่อกี้กูนั่งแท็กซี่กลับมาบ้านเองโดยไม่ได้โทรบอกให้ไอ้โมทมารับ  วันนี้เป็นวันหยุดของมัน  กูแค่อยากให้มันพักผ่อนก็เท่านั้น  ก่อนหน้าพ่อบอกว่ามันป่วยเพราะว่าทำงานหนักเกินไป 
มันสองคนเข้ามาช่วยกูถือกระเป๋า  ทำให้กูได้เดินตัวปลิวเข้าบ้าน
“สลิ่มล่ะ” กูถามถึง  ถอดรองเท้าไว้ที่ชั้นวางรองเท้าหน้าประตูบ้าน
“อยู่บ้านมั้ง แต่วันนี้ยังไม่โทรมาเลยนะ” ไอ้โมทบอก  กูพยักหน้ารับรู้  ไอ้มิ้วค์จัดการขนกระเป๋ากูขึ้นไปไว้บนห้องให้เรียบร้อย  กูเดินเข้ามานั่งในห้องนั่งเล่นและก็ต้องเอนตัวลงนอนเพราะรู้สึกปวดหลังขึ้นมา
“เป็นไง” กูหันไปมองหน้าไอ้โมทที่นั่งอยู่โซฟาอีกตัว
“ก็ดี” มันตอบขำๆ
“มึงอ่ะ” มันถามกลับ
“มึงดูสภาพกูสิ” กูบอกทำเอาไอ้โมทหัวเราะดังกว่าเดิม
“โดนเล่นงานหนักเลยอ่ะดิ โดนพระองค์ไหนล่ะมึง” มันคงถามถึงพระที่ต้องคอยดูแลกูในทุกๆเรื่อง  รวมถึงท่านสั่งอะไร  กูก็ต้องทำประมาณนั้น
“หลวงพ่อธรรม ดุดีฉิบหาย” กูบ่น  นึกถึงแล้วยังขยาดอยู่เลย
“ฮ่าๆๆ โคตรซวยอ่ะ” ไอ้โมทหัวเราะ
“แล้วหลวงพ่อใหญ่เป็นไงบ้าง” มันถาม
“ก็ไม่ค่อยดี ป่วยตลอด..มึงดูดิ กูอย่างดำอ่ะ” กูชูแขนให้มันดู  เพราะตอนที่กูอยู่ที่วัดกูทำงานหนักจริงๆ  ตอนแรกไอ้โมทเคยเล่าให้ฟังว่าเจออะไรบ้าง  แต่กูคิดว่ากูทำไหวแต่พอไปเจออากาศที่นั่น  บวกกับที่กูต้องต่อสู้กับอาการขี้เกียจที่มีอยู่ในตัวกูไม่ให้นอนแต่ต้องนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมก่อน  มันโคตรจะยาก  ยากสุดๆ  ยากแบบที่ว่าให้กูทำงานหนักเยี่ยงทาสดีกว่าถ้าให้กูไปนั่งเดินจงกรมและนั่งสมาธิ  วันไหนที่กูได้เดินจงกรมหรือนั่งสมาธินานๆ  วันนั้นกูหลับเป็นตายตลอด  เรียกว่าหลับง่ายกว่าการให้กูไปแบกปูน  ขนไม้ซะอีก
“กลับมาก็ดีละ” มันพูด
“ไรอีกล่ะ ไอ้สาด” กูดักทางไว้ก่อน
“กูว่าจะลงเรียนโทพอดี เพราะพ่อยังไม่ให้ไปสัมภาษณ์งานที่อื่น เค้าให้กูช่วยดูงานกับมึงก่อน” มันบอก
“อืม ไงก็ได้” กูพยักหน้า
“กูว่าจะลงราม จะได้ไปไหนมาไหนสะดวกหน่อย ไม่ต้องกังวล กูจะได้ไปดูงานที่บริษัทแทนมึงได้”
“อืม”
“มึงจะพูดอะไรไหม” มันถาม
“.......................” กูนอนนึก
“ดูที่ให้กูรึยัง เรื่องร้าน” กูถาม
“ดูแล้ว” มันบอก หันไปหยิบแฟ้มที่วางอยู่บนโต๊ะและโยนมาให้กู
“ขอบคุณ” กูรับมาแต่ยังไม่เปิดดู
“กูเหนื่อย” กูบอกถึงสาเหตุว่าทำไมกูยังไม่เปิดดูเดี๋ยวนี้
“เออ เรื่องของมึงเหอะ” มันว่า
“พี่เมตร เงินมิ้วค์อ่ะ..” ไอ้มิ้วค์โผล่หัวเข้ามา
“เหี้ยนี่ก็ทวงแต่เงิน มึงติดเชื้อไอ้หลิมมารึไง” กูบ่น  ควานหากระเป๋าสตางค์ในกระเป๋าเป้
“อ่ะ เอาไป” กูยื่นเงินให้
“แฮะๆ ขอบคุณครับ” ไอ้มิ้วค์ยิ้มร่า
“เท่าไหร่น่ะ” ไอ้โมทถาม  ไอ้มิ้วค์ขมวดคิ้วและนับเงินของตัวเอง
“ห้าพัน” มันบอก
“งั้นอาทิตย์นี้พี่ก็ไม่ต้องให้สินะ” ไอ้โมทยิ้มเจ้าเล่ห์
“ง่ะ ไม่ได้ดิ..อันนี้มิ้วค์ขอพ่อมาซื้อซีดีกับหนังสือเรียนเหอะ” ไอ้มิ้วค์หน้างอ
“หึหึ เหี้ยนี่แม่งเอาทั้งขึ้นทั้งล่องอ่ะ” ไอ้โมทยิ้มให้กู
“สบายดีฉิบหาย เป็นน้องนี่” กูบ่น  ตาลอยมองไปที่เพดาน
“มึงก็น้องมั้งได้ข่าว” ไอ้โมทว่าทับกูทันที
“แล้วไม่โทรหามันล่ะ” ไอ้โมทถาม  คงหมายถึงสลิ่มละมั้ง
“ไม่โทร เมื่อวานมันรู้แล้วว่ากูกลับวันนี้และถึงกี่โมง ดังนั้นกูจะไม่โทร กูจะดูดิมันจะโผล่หัวมาโดยที่กูไม่ต้องสั่งไหม” กูว่า
“......................” ไอ้มิ้วค์กับไอ้โมทเงียบไป  กูหันกลับไปมอง
“พนันกันไหมพี่โมท” ไอ้มิ้วค์ถาม
“ฮ่าๆๆ ก็ดีนะ” ไอ้โมทหัวเราะร่า
“โมท” กูเรียก  มันเลิกคิ้ว
“กูหิว” กูบอก
“จะแดกไรล่ะ”
“มึงก็รู้ ว่าช่วงเวลาที่กูอยู่ที่วัดกูต้องกินอะไรไปบ้าง มันจะดีมาก..ถ้ามึงขนอาหารทะเลทุกอย่างมาไว้ที่บ้าน เพื่อกู” กูทำเสียงและทำสายตาอ้อนวอนมัน
“เออๆ เดี๋ยวเย็นนี้จะไปซื้อมาให้กิน จะทำแบบไหนล่ะ”
“ปิ้งย่าง” ไอ้มิ้วค์แย่งตอบเสียงดัง
“มันทำให้กู ไม่ใช่ทำให้มึง” กูกัดฟันพูดและด้วยความหมันไส้จึงเอาขาทั้งสองข้างไปเกี่ยวตัวของไอ้มิ้วค์ทำให้มันเซจนล้มลงบนโซฟา
“กินด้วยอ่ะ กินด้วย..” มันโวยวาย
“งั้นกูขอไปงีบก่อนนะ เดี๋ยวเย็นๆจะออกไปซื้อก็แล้วกัน” ไอ้โมทบอก
“อื้อ” กูพยักหน้าตอบ  ไอ้โมทเดินออกจากห้องไป
“ไปจัดของให้กูหน่อย” กูสั่ง
“สั่งๆๆ” ไอ้มิ้วค์บ่น
“มึงเป็นน้องนะ ไปเร็วๆ” กูเอาตีนถีบมันเบาๆ
“เออ” ไอ้มิ้วค์ทำหน้ากวนใส่ให้กูแล้วเดินออกจากห้องไปอีกคน  กูนอนนิ่งอยู่บนโซฟาอยู่อย่างนี้เกือบครึ่งชั่วโมง  สุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้าเหลือแต่บ๊อกเซอร์ให้สบายตัว
“เสร็จละ” ไอ้มิ้วค์บอก
“ขอบใจ” กูบอก  มองตัวเองในกระจก  เมื่อไหร่ผมกูจะขึ้นวะ..ฉิบหาย
“ไปละนะ” มันบอกก่อนจะเดินตัวปลิวออกจากห้องไป  กูเดินลงมาจากห้องกะว่าจะมาหาอะไรกินสักหน่อย  แต่ในตู้เย็นไม่เหลือเหี้ยอะไรเลยนอกจากฮอทดอก  กูหยิบฮอทดอกออกมาหั่นกะว่าจะทอดกินแก้หิวไปอย่างนั้น  จะเก็บท้องทั้งหมดไว้ให้อาหารทะเลมื้อใหญ่เย็นนี้
“......................” กูตกใจ  จ้องมองที่มือที่มีขนมครกอยู่ตรงหน้า  กูหันไปมองว่านั่นเป็นมือของใครก็เห็นไอ้ตัวดียืนยิ้มหน้าบานอยู่ข้างๆ  ปากคงกำลังเคี้ยวขนมครกอยู่เต็มปาก  อีกมือถือถุงขนมครกไว้  กูเหลือบกลับมามองขนมครกที่สลิ่มยื่นเหมือนจะให้กูกินอีกครั้ง
“อ๊ะ..” กูได้ยินเสียงมันร้อง  เพราะกูแกล้งเดินหนีไปหยิบกระทะขึ้นตั้งทำเป็นไม่สนใจมัน
“อะไรอ่ะ ขนมครกนะ” มันโวยวายที่กูไม่กินขนมครกที่มันยื่นให้เมื่อกี้  กูไม่ตอบโต้แต่ก็ต้องหันกลับไปมองเพราะเสียงมันเงียบไป
“เจ้าดังด้วยเนี้ย” มันบ่นคิ้วขมวด  กูยิ้มให้พร้อมกับเดินเข้าไปหา
“อะ..อะไร” มันระแวง  ก้าวขาถอยหลัง
“กูจะกินขนมครกไง” กูบอก
“เอาไปเด๊ะ” อยู่ๆมันก็ยื่นถุงขนมครกมาให้กู  แถมยังกินขนมครกที่ตั้งใจจะป้อนให้กูเมื่อกี้เข้าปากตัวเองไปซะเฉย  กูยิ้มพร้อมกระชากข้อมือสลิ่มเข้ามา  ถ้ากูไม่กระชากคนเจ้าเล่ห์อย่างมันก็ต้องหนีกูได้แน่ๆ 
“ม่ายยยยยยยยยยย” มันโวยวายดันหน้ากู
“หึ..โอ้ยๆ” กูร้อง  เอาอีกแขนล็อกเอวมันเข้ามาชิดกับตัวกู
“ขนมครกเละอ่ะไอ้เมตร”
“อื้อ เดี๋ยวซื้อให้ใหม่” กูซุกไซร์อยู่ตรงต้นคอของมันและอดไม่ได้ที่ต้องกัดไปที่รอยสักที่ต้นคอของมันเบาๆ
“ปล่อยซี่” มันพูดเสียงเบาลงแล้ว  กูจูบขึ้นไปถึงใบหูของมัน  สลิ่มหดคอหนีแต่ก็หนีไม่พ้นอยู่ดี
“คิดถึงฉิบหาย” กูกระซิบบอก  มันนิ่งไป
“.......................”
“ปล่อย” มันพูดเบาๆ  กูทั้งจูบทั้งหอมแก้มมันไม่หยุด  กูกระชับกอดมันมากขึ้นกว่าเก่าทำให้สลิ่มตัวลีบอยู่ในแขนกู  มันไม่ต่อต้านอีก  กูกับมันเลยได้แต่ยืนกอดกันอยู่อย่างนั้น  ไม่สิ..กูเป็นฝ่ายกอดมันฝ่ายเดียวต่างหาก
“อะแฮ่ม!” กูสะดุ้ง  ปล่อยแขนออกและเหลือบหันไปมอง  เห็นไอ้เหี้ยเขตยืนอมยิ้มอยู่หน้าประตูห้องครัว  ยืนล้วงกระเป๋าทำกุ๊ยใส่อีก
“เหมือนมาคนเดียวเนอะ” มันแซวสลิ่ม
“มึงเข้ามาช้าเองไม” สลิ่มว่าไม่ยอมสบตาไอ้เขต  หูมันกำลังแดง 
“แล้วเข้ามายังไง ทำไมหมากูไม่เห่า” กูถาม
“เรียบร้อยไปละ” ไอ้เขตชูถุงให้กูดู  เคเอฟซีเป็นสาเหตุที่ทำให้ไอ้สองตัวดีที่เลี้ยงไว้นั้นไม่เห่า  ดีมากจริงๆ T^T
“ท่าจะพันธุ์เดียวกันแฮะ” กูพูดแกมขำเหลือบมองสลิ่ม 
“กูไม่ใช่หมา” มันว่า
“มาหวีดกันแล้วปล่อยให้กูให้อาหารหมานี่นะ” ไอ้เขตว่า
“ไม่ได้หวีดเว้ย ไอ้เหี้ยเมตรแหละแม่ง” สลิ่มบ่นแล้วเดินออกจากห้องครัวไป 
“แหมะ พี่ทิด” ไอ้เขตแซว
“สัตว์” กูตบหัวมันเบาๆเป็นการทักทายที่ไม่ได้เจอกันเสียนาน


ปึก !!


“ว้ากกกกกกกกกก แง่งงงง” ไอ้เขตร้องเสียงหลง  กูก้มลงมองน้องชายกูที่เพิ่งโดนไอ้เขตปัดมือมาถูก  มันเด้งดึงๆท้าทายไอ้เขตซะไม่มี  สงสัยมันจะรู้สึกตั้งแต่ที่กอดสลิ่มเมื่อกี้แล้วละมั้งกูว่า
“อะไร” สลิ่มวิ่งหน้าตั้งกลับมา
“มะเขือยาวพี่เมตรอ่ะ ว๊ากกก..มือกูไปโดนมะ เขือ ยาวอ่ะ” ไอ้เขตโวยวายด้วยสีหน้าหวาดกลัวผสมกับหน้าตากวนตีนของมัน  มันกำมือทั้งสองมือของตัวเองแน่น
“K” กูว่ายิ้มๆ  สลิ่มยืนหัวเราะท้องคับท้องแข็งไปแล้ว 
“มึงอย่ามาโอเว่อร์” กูว่า
“เฮียหื่นกาม” ไอ้เขตว่า
“จับทำเมียแม่งไอ้เหี้ย ทำเป็นอ่อนต่อโลก” กูเข้าไปจะบีบก้นมัน  ไอ้เขตรีบวิ่งหนีไปที่ประตูบ้านทันที
“กร๊าก..แคะๆ โอ๊ะเชี้ย” สลิ่มขำจนสำลักน้ำลายตัวเอง 
“กลับแล้ว” ไอ้เขตว่า
“ไปไหนก็ไปเหอะ” กูกับสลิ่มพูดพร้อมกัน
“ใช่ซี้..กูมันหมดความหมายแล้วนิ” ไอ้เขตว่าสลิ่ม  สลิ่มแลบลิ้นตอบให้ไอ้เขตอย่างไม่สนใจ
“ไปนะเฮีย ไปจัดการให้มันเรียบร้อยไปซะไป..” มันหันมาว่ากูอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากบ้านกูไป 
“มันก็ไม่ลงจริงๆว่ะ” กูหันไปยักคิ้วให้สลิ่ม  สลิ่มหันมามองที่น้องชายกูอีกครั้ง
“ไปตายซะ!” มันด่าเสร็จก็เดินหนีออกจากบ้านไปด้วยอีกคน  กูเดินตามสลิ่มไปที่หน้าบ้าน  ลืมไปเลยว่าอยากกินฮอทดอกทอด  สลิ่มเดินไปเล่นกับไอ้หมาสองตัวที่ทรยศเพียงเพราะไก่เคเอฟซี  ดูมันสองตัวจะตื่นเต้นที่ได้เล่นกับสลิ่ม  โดยเฉพาะไอ้ลูกหินที่วิ่งรอบตัวสลิ่มไม่หยุด  ไม่รู้มันจะวิ่งเหี้ยอะไรนักหนา
“......................” กูเดินไปนั่งที่ระเบียงแล้วนั่งลงที่ริมระเบียง  สลิ่มเหลือบมามอง  พอมันเห็นว่ากูมองอยู่มันก็หันกลับไปเล่นกับหมาต่อ
“คิดถึงอ่ะดิ คึคึ” มันคุยกับหมา  กูนั่งยิ้มคนเดียว
“คืนนี้จะนอนไหน” กูถามขึ้น
“......................” มันเงียบไป
“จะไม่นอนนี่ก็ได้นะ ถ้าไม่อยากนอน..ก็ไม่ได้ว่าไร” กูพูดด้วยน้ำเสียงปกติ  ไม่ได้กะประชดหรืออะไร  แต่กูพูดให้โอกาสมันเลือกไปอย่างนั้นเอง  เพราะถึงยังไงกูก็ไม่ยอมให้มันไปนอนที่ไหนอยู่แล้วแหละ  เพราะกูต้องการจะกวนตีนมัน
“กลับไปนอนบ้าน” กูว่าแล้วว่ามันจะต้องตอบแบบนี้
“.......................” กูยิ้มกว้างให้สลิ่มที่นั่งหน้างอมองหน้ากูอยู่
“งั้นไปด้วย” กูบอก
“อ๊ะ ก็บอกว่านอนไหนก็ได้ แล้วมึงจะตามไปด้วยทำไมเล่า” มันว่า
“กูบอกเหรอว่า กูจะไม่ไปด้วยน่ะ ก็แค่ให้เลือกเฉยๆ” กูหัวเราะ
“K” มันด่า
“แต่คงไปด้วยไม่ได้หรอก พูดไปงั้น” กูทำเสียงเบาลง  ก้มหน้าก้มตาเล่นตัวบ้าง  สลิ่มหันหน้ามาจ้องเขม็ง
“ลูกหิน มานี่!” สลิ่มเรียกเสียงดัง  ไอ้ลูกหินวิ่งมาตะกายขากู  กูเอาขาเข้าไปช้อนตัวเล่นตอบมัน  มันเลยสนุกใหญ่  กูหันไปยักคิ้วให้สลิ่มที่นั่งหน้างออย่างไม่พอใจที่ไอ้ลูกหินเปลี่ยนมาเล่นกับกูแทน
“ไปไหน” กูถาม  สลิ่มลุกขึ้นเดินกลับเข้ามา  พอกูเลิกเล่นกับไอ้ลูกหินเลยทำให้มันเห่าไล่กูใหญ่  กูเดินเข้าไปดักสลิ่มไว้
“มาเอาของ จะกลับบ้านแล้ว”
“อ๋อ นี่ไม่ได้ตั้งใจกลับมาหากูงั้นสิ” กูพูด
“.......................” มันชะงัก
“หลิม”
“ไร” มันตอบ
“นอนด้วยกันนะ” กูจะเข้าไปหอมแก้มมัน  แต่สลิ่มเสือกหันหน้าหนีทำให้ปากกูไปแตะเข้าที่จมูกของมันพอดี
“หึหึ..” กูหัวเราะ  สลิ่มเอามือปิดจมูกตัวเอง  คิ้วขมวดเข้าชิดกัน
“โอ้ย ไอ้เมตร..จะกลับบ้าน” มันโวยวาย
“แน่ใจเหรอว่าอยากกลับ” กูหยุดพร้อมจ้องหน้ามันด้วย
“เย็นนี้ไอ้โมทจะทำอาหารทะเล มึงคงไม่อยากกินหรอกใช่ไหม”
“......................” สลิ่มกลอกตาไปมาแล้วเหลือบมามองหน้ากู  มันทำตาแบบนี้วนอยู่สองสามรอบ
“ทะลึ่ง” กูเอามือตีที่ตามันเบาๆ 
“พรุ่งนี้มีเรียนไหม” กูถาม
“มี..เลิกเที่ยง” มันตอบ
“หัวโล้นไปรับนี่ไม่อายเหรอ” กูแกล้งถาม  ประมาณว่าถ้าพรุ่งนี้กูไปรับ..มึงจะโอเคไหม
“อาย” มันอมยิ้มพร้อมพยักหน้าตอบ
“หึหึ..ฮ่าๆๆๆ” กูหัวเราะกับหน้าตาและคำตอบที่บอกจากใจจริงของมัน  กูกอดแล้วซบหน้าลงที่ไหล่ของมัน
“ตอนนี้กูไม่รู้เลยว่ากูรู้สึกว่าคิดถึงมึงหรืออยากจับมึงขึ้นเตียงมากกว่ากัน” กูบอก
“เชี้ย” มันดันตัวกูเบาๆ
“แล้วจะไปไหนต่อ” กูถามถึงแพลนวันพรุ่งนี้
“วันมะรืนเป็นวันเกิดแม่ พรุ่งนี้ตอนบ่ายจะซ้อมดนตรี ส่วนตอนเย็นจะไปร้านเค้ก” มันบอก
“ไปกับกูเหรอ” กูถามอีก
“เออสิ ให้กูไปกับใครล่ะ” มันค้อน
“แต่พรุ่งนี้คงซ้อมนานมาก วันจันทร์มีอัดเพลงที่บ้านกู”
“บ้านมึง” กูขมวดคิ้ว
“อืม ไอ้เหี้ยวิทย์แหละ..ต้องทำผลงานส่งอาจารย์ เรื่องดนตรีเหี้ยไรไม่รู้ เลยลำบากพวกกูอีก..แต่เห็นว่า ถ้าชนะ..จะได้เงินด้วย สองต่อ..หึหึ” มันยิ้มกริ่ม
“ประเด็นมันอยู่ที่ประโยคหลังสุดนี่แหละกูว่า” กูบ่น
“แต่พรุ่งนี้มึงเอารถพี่โมทไปได้ไหม ไปรับองุ่นด้วย..องุ่นต้องไปซ้อมด้วย” สลิ่มบอก
“ไอ้ให้มิ้วค์ไปรับดิ” กูบอก
“......................” สลิ่มเงียบไป
“เออๆ ก็ได้..กูจะเอารถไอ้โมทไปรับ” กูตัดบท
“ดีมาก” มันยิ้มกว้าง
“งั้น..ขึ้นห้องกันเหอะนะ” กูทำตาปริบๆ
“......................” สลิ่มยืนนิ่ง  เหลือบตามองไปอีกทาง 
“นะ..” กูเข้าไปคลอเคลียมัน
“คืนนี้ไม่ได้รึไง” มันพูดเสียงเบามากอย่างกับกลัวว่าไอ้หมาสองตัวที่ยืนมองพวกกูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆนั่นจะได้ยิน
“คืนนี้ก็ส่วนคืนนี้ดิ” กูว่า
“โอ้ยยยยยยยย” กูร้องเพราะโดนสลิ่มกัดเข้าที่หูกูอย่างแรง
“เหวอ ไอ้เชี้ยเมตรรรร..” มันร้องเสียงหลงที่กูอุ้มมันขึ้นอย่างไม่บอกไม่กล่าว
“เดี๋ยวตกอ่ะไอ้เชี้ย” มันกอดคอกูแน่น  คิ้วขมวดอย่างไม่พอใจ 
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า กูไม่ทำยาวขนาดไม่ให้มึงไม่ได้กินอาหารทะเลหรอก เพราะกูก็อยากกินเหมือนกัน” กูพูดแซวไม่ฟังเสียงโวยวายจากมัน
“เหี้ย ไม่ใช่เรื่องนั้น” มันว่า  เอามือมาตบเข้าที่หัวกูอย่างแรง  แต่ตอนนี้กูไม่มีผมไง  มือของมันเลยลื่นไปอย่างแรงเหมือนตบลมแทนที่จะโดนหัวกู  เวลาหนึ่งเดือนคงทำให้มือของสลิ่มลืมจังหวะการตบหัวของกูละมั้ง
“ฮ่าๆๆๆ” กูและมันหัวเราะพร้อมกันเสียงดัง
“แม่ง ไอ้เหี้ยโล้น” มันหัวเราะไม่หยุด  เอาหน้ามาซุกที่ไหล่ขำกูยกใหญ่ 


..................
..................


“อืม..ไม่ๆ” มันบ่นคนเดียวที่หน้ากระจก  กูนอนมองมันอย่างเงียบๆ  กำลังนึกในใจว่าถ้ามันไปเรียนสายกูจะขำให้  เพราะมันลองเสื้อผ้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่เกือบสิบห้านาทีแล้วแต่กลับยังไม่ได้ชุดที่ชอบใจสักที
“ชุดนี้ก็ไม่ได้” มันบ่นแล้วหายตัวไปในตู้เสื้อผ้าอีกครั้ง
“เสื้อตัวนี้เป็นไง” มันเปลี่ยนเป็นเสื้อสีดำอีกตัว  มันหันตัวมาให้กูดู  กูพยักหน้าตอบส่งๆ  เพิ่งตื่นเลยไร้อารมณ์ตอบนิดหน่อย
“.......................” คิ้วมันเริ่มขมวดติดกันเป็นปม  พร้อมกับหมุนตัวไปมาหน้ากระจก
“ไม่เอา ไม่เข้ากับรองเท้า” มันบ่นแล้วถอดเสื้อตัวนี้ออกอีกครั้ง 
“เฮ้อ..” มันถอนหายใจ  เสื้อผ้าที่มันลองไปแต่ละตัว  เป็นเสื้อผ้าที่ซื้อมานานแล้วแต่ยังไม่เคยใส่เลยด้วยซ้ำ  เพราะว่ามันใส่ไม่ทันเสื้อผ้าน่ะสิ
“ขอยืมหน่อยนะ” มันหยิบเสื้อแขนยาวสีไข่ของกูออกมา  มันสวมใส่เข้าไปแล้วล่นแขนเสื้อจนขึ้นมาถึงข้อศอกก่อนจะหมุนสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก
“อืม..ดีแล้ว ตัวนี่แหละ” มันยิ้มกับตัวเอง  เสื้อที่พอดีตัวกูพอไปอยู่บนตัวของสลิ่มเลยดูใหญ่นิดหน่อย  คอเสื้อที่กูใส่แล้วพอดีพอไปอยู่บนตัวมันเลยทำให้คอกว้างจนเห็นไหล่ของมันมากขึ้น
“ตกลงมึงไปเรียน หรือไปเดินแฟชั่น” กูว่า  กระพือผ้าห่มและซุกตัวเข้านอนอีกครั้ง
“หึ..ไปรับด้วยนะ เจอกัน” มันบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริงจนกูชักหมันไส้
“โอ้ย..” กูแกล้งร้อง
“เป็นไรอ่ะ” มันถาม 
“ตะคริวกินขา” กูบ่นแกล้งทำน้ำเสียงให้ฟังดูแย่เข้าไว้
“ไหน” มันเดินเข้ามาใกล้  กูพลิกตัวนอนหงาย  พอสลิ่มมันเข้ามาจะจับขากู  กูได้จังหวะเลยกระชากแขนมันเข้ามาอย่างแรง


ฟ้อดดดดดด !!


“ไปได้แล้วครับ เดี๋ยวสาย” กูยิ้มบอก
“เชี้ย” มันจับแก้มตัวเองพร้อมกับสะบัดแขนออก
“..เจอกัน” กูบอกและล้มตัวลงนอนอีกครั้ง  หลังจากนั้นเสียงประตูถูกปิดลงอย่างแรง  กูคิดว่ามันคงออกไปด้วยอาการหงุดหงิดอย่างเคย  กูนอนหลับต่อหลังจากนั้นเพราะต้องเก็บแรงเพื่อไปรับมันไปทำกิจกรรมที่ร่ายยาวให้ฟังเมื่อวาน..

...............>>>><<<...............

ต่อไปจะลง Limited Lovers ในวันจันทร์ที่ 26 ธ.ค 54 นะคะ 
ส่วนสลิ่ม & เมตร ตอนต่อไปจะแจ้งให้ท้ายเรื่องของ Limited Lovers ในวันจันทร์ที่ 26 ธ.ค 54 เช่นกันค่ะ

เบบี้..^^

[debubly]

ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหวววววววววววววว
 

[tippy]

ขอบคุณค่าาาาา หายคิดถึง ทิดเมตรสึกแล้วจ้า น้องหลิมน่ารักเหมือนเดิมอ่ะนะ

[mybum]

คิดถึงพี่เมตร น้องสลิ่มมากกกกกกกกกกกกก

"คิดถึงฉิบหาย"  กรี๊ดดดด  เราเขินแทน สลิ่ม อ่ะ   อิพี่ทิดทำเขินอีกแล้ววววว 

พี่เมตร น้องสลิ่ม  merry christmas   
เบบี้  merry christmas   
 

[Bowbonk]

อร๊ายยยยยยยยยยยยย   สลิ่ม   เมตร  คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


 

[gupalz]

เย้ มาแล้วววววว พี่เมตรก็ยังหื่นเหมือนเดิม

[beery25]

น่ารักเหมือนเดิม

[special]

อ่านแล้วเขินนนน ยังน่ารักกันแบบดิบๆเหมือนเดิม ชอบๆๆๆ

ทิดเมตร อัดอั้นมานานใช่ม๊ายยยยย

ส่วนหลิมก็น่ารักไม่เปลี่ยนแปลง *หัวใจ100ดวง*

เมอร์รี่คริสมาสต์นะคะ

[bytoey]

คิดถึงทั้งคู่เลยค่ะ

[Nankoong]

  :impress3:สวัสดีเบบี้  ...เพิ่งมาเป็นสมาชิกใหม่   ฝากตัวด้วยน๊า



  :-[คิดถึงพี่เมตรมากกกกกกกกกกกกกกก

[jeaby@_@]

น่ารักสุดๆ
Merry X'Mas

[kunnyppk]

มาให้หายคิดถึงได้บ้างละ สลิ่มกะพี่เมตรยังน่ารักเหมียนเดิม
 

[Karn12]

สลิ่มน่ารักขึ้นเยอะเลย  มีงอนมีอ้อนด้วยนะ

[jeeu]

อืม...~
พี่ทิดเมตรรรรร
เรียกแบบนี้น่ารักดีเนอะ

[rujaya]

พีีเมตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

สลิ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม


" คิดถึงฉิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

[nn~~NN]

พี่น้องบ้านเมตรรักกันมากอ่ะ ประทับใจ (กระทั่งบ้านสลิ่มก็ด้วย แต่อันนั้นน้องสาว ส่วนใหญ่ก็โอ๋กันอยู่แล้ว) 
เหมือนสลิ่มจะอ่อนข้อลงเยอะเลยเนาะ ถึงจะยังปากแข็ง แต่ก็ยอมหมดอ่ะ  น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดด

ปล. พี่ทิดจัดหนักแหงม

[yeyong]

พี่เมตรคึกคักยิ่ง

[ขนมหวาน]

ทิดเมตร กลับมาหื่นเหมือนเดิมแล้ว 5555
สามพี่น้องยังรักกันแบบเถื่อน ๆ เหมือนเดิม
ลูกน้อยสองตัวนี่มันเห็นแก่กินเคเอฟซีเหรอเนี่ย
สลิ่มก็ยังคงหวงน้องเช่นเดิม

ว่าแต่สลิ่มโดนจัดหนักไปป่ะเนี่ย 

[Whatever it is]

พี่เมตร&น้องหลิม 

merry  x'mas ค่ะ 

[THE MIN]

ตอนนี้กำลังจะไปสอบ มีกำลังใจขึ้นเยอะมากหลังจากอ่านสลิ่มเมตร 


คิดถึงมากกกกก 


น่ารรักจริงๆ


อย่าไปยิ้มไปไม่หยุดเลยย

  :bye2:เอาล่ะ ไปสอบล่ะน๊าาาาา

[Madness69]

พี่อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขมากกกกก ถึง มว๊ากกกกกกกที่สุด
ครอบครัว พี่น้อง คู่รัก อบอุ่นมากสมกับเป็นบรรยากาศที่เข้ากับสถานการณ์จริงตอนนี้เลยนะ



เป็นของขวัญ Merry X'mas ถูกใจแฟนที่ซู๊ดดด
ขอบคุณไอ้น้องบี้
 


ปล.  น้องเขตทักทาย แรดจริงไรจริงนะ วุ่นวายจริงกะมะเขือยาวพี่เมตร 555+

[Fairy_94]

กรี๊ด ด ด...!!~ พี่เมตรกะหัวหลิมยังน่ารักเหมือนเดิม ><

คิดถึงด้วยคน 555
ปล.อยากกินหนกครก ^///^

[pochu52]

สึกปั๊บทิดเมตรก็กลับมานิสัยเดิมเลยเนอะสลิ่ม อิอิอิ

[DEMON3132]

 merry christmas     
 คู่รักแบบเถื่ือน ๆ ยังไงก็น่ารักเนอะ
 + 1 แทนคำขอบคุณค่ะ