หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[zeazaiz]

เมตรจีบสลิ่มน่ารักดีเนอะ

[love_y]

เอาละเว้ยเฮ้ย เหมือนสลิ่มจะใจอ่อนนิดๆแล้วอ่ะ
ไม่อ่อนให้มันรู้ไปอิพี่เมตรเล่นอ้อนซ่ะขนาดนั้นอ่ะ
งี้อีกไม่นานก็จะโจ๊ะกันแล้วดิใช่ป่ะเบบี้  
แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์นะเบบี้  

[nOn†ღ]

รุกไปได้อีกคืบนะพี่เมตร หุหุ

รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ 

[กะทิน้อย]

ไปส่งที่หอแล้วเมื่อไหร่จะได้ไปส่งหน้าห้อง..หน้าเตียง
อยากอ่าน ๆ ตอนน้องสลิ่มหึงพี่เมตร (รีเควสล่วงหน้า)
อยากอ่าน ๆ ตอนน้องสลิ่มตกเป็นของพี่เมตร (รีเควสต่อ)
อยากอ่าน ๆ ตอนน้องสลิ่มอ้อนพี่เมตร (รีเควสไม่หยุดยั้ง)

ส่วนน้องมิ้ว ถ้าองุ่นจีบยากขนาดนั้น
แอบยุให้จีบพี่เขตแทนเลยดีป๊ะ ??

[กุหลาบเดียวดาย]

ตื้อต่อไป ตื้อเท่านั้นครองโลก
ถ้าไม่มีใจ คนอย่างสลิ่มคงไม่ยอมขนาดนี้หรอก

[urmein]

พี่เมตร นี่มันงานช้างเลยนะเนี่ยยยย

ตื้อไว้ๆ แต่อย่าลืมแสดงความจริงใจด้วยหล่ะ บอกชอบน้องสลิ่มยังไปหม้อคนอื่นอีกนะ เดี๋ยวเหอะ 

สุขสันต์วันแห่งความรักย้อนหลังนะจ้ะ เบบี้...

[เบบี้]

   ตอนที่ 14  โรงเรียน..โรงยิม



   "บ้านเงียบมากได้อีก" กูบ่นกับตัวเองเมื่อเดินลงมาจากบนบ้านก็ไม่พบใคร  เพราะกูไม่ค่อยชอบเวลาที่บ้านไม่มีใครอยู่สักเท่าไหร่
   "ไอ้โมทไปทำงานเหรอวะ" กูบ่นแล้วเดินไปกดโทรศัพท์บ้าน
   "โหล" กูพูด
   "ไร" พี่ชายกูรับสาย
   "มึงไปทำงานเหรอ" กูถาม
   "เออสิ..กูไม่ได้สบายแบบมึงนี่" มันว่าแดกดันเข้าให้  ไม่น่าโทรเลยกู..อยู่สบายๆดีก็ดีอยู่แล้ว
   "เออ..รีบกลับมานะ" กูบอก
   "เป็นเหี้ยไรล่ะ" มันถามด้วยน้ำเสียงขำๆ
   "เปล่า..ก็ กูไม่ชอบบ้านมันเงียบอ่ะ" กูตอบ
   "อย่างกับกูกลับไปแล้วมึงเคยอยู่บ้านงั้นแหละ..ไอ้นี่ แค่นี้นะ" มันพูดแล้ววางสายไป  เวลาที่กูอยู่บ้านคนเดียวกูจะรู้สึกอยากให้พี่น้องอยู่บ้านด้วยกันแม้จะไม่ได้ทำอะไรร่วมกัน  หรือบางทีเวลาที่มันอยู่ร้านหรืออยู่บ้าน  กูขอแค่ได้รับรู้ก็พอเพื่อความสบายใจของกู  อย่างที่ไอ้โมทว่านั่นแหละ..คนที่ไม่ค่อยอยู่บ้านมากที่สุดก็คือกูนี่แหละ
   "วันนี้ใส่ชุดไรดี" กูพึมพำ
   "ชุดปกติแหละ แต่ต้องหล่อหน่อย..คึ" กูหัวเราะเองคนเดียว  นั่งคำเอง..บ้าบอ
   "อยากเห็นหน้ามันเร็วๆจัง" กูยิ้มบ่นแทบเป็นบ้า  กูกำลังคิดว่าถ้ากูรีบไปหามันที่โรงเรียนเลยจะดีหรือเปล่า  จะดูมากเกินควรไปไหม  ที่จริงกูกับสลิ่มยังไม่ได้นัดเวลากันเพราะว่ากูกลัวว่ามันจะกลับคำก่อน  ดังนั้นกูเอาไว้ถามเวลาใกล้ๆดีกว่า  แต่คิดไปคิดมาด้วยความตื่นเต้นกูเลยรีบอาบน้ำแต่งตัว  หาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วดูยอดเยี่ยมกระเทียมดองมากที่สุดมาใส่  เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วกูจึงโทรหาไอ้เขตคนที่เป็นคนเดียวที่หนุนหลังกูได้ดีมากที่สุดในตอนนี้
   "ฮัลโหล ว่าไงครับพี่" มันทักเสียงใสเข้ามา
   "มึงเรียนอยู่เปล่าวะ" กูถาม  เหลือบมองดูนาฬิกาไปพลาง
   "เปล่าพี่ คาบว่างน่ะ..แต่เดี๋ยวก็เลิกแล้วครับ" มันบอก
   "เหรอ..เอ่อ เดี๋ยวกูไปหาที่โรงเรียนเลยได้เปล่าวะ แต่อย่าเพิ่งบอกสลิ่มมันนะ" กูพูด
   "แหมพี่ ไม่มากไปหน่อยเหรอ" มันแซวเหมือนอ่านความคิดกูออกอย่างนั้น
   "นะ..ก็กูอยากรู้ว่าตอนมันอยู่โรงเรียนมันเป็นแบบไหน" กูพูด  พอนึกถึงคำพูดไอ้มิ้วค์เมื่อวานก็ทำให้อดคิดมากไม่ได้เหมือนกัน
   "ก็มาได้นะพี่ รอเลิกเรียนก่อนไหม จะได้เข้าง่ายหน่อย"
   "ที่จริงวันนี้กูนัดกับสลิ่มไว้ว่าจะไปรับมันที่โรงเรียน" กูพูด
   "เฮ้ย จริงดิพี่..คืบหน้าขนาดนั้น" ไอ้เขตอุทานอย่างตกใจ
   "ก็นะ..ก็กูมันหล่ออ่ะ" กูพูดเขินๆ
   "เหอะๆ" มันหัวเราะ  หัวเราะแบบเดิมอีกแล้ว..ถ้ามันยังไม่หยุดหัวเราะแบบนี้อีกไม่นานกูคิดว่ากูจะเกลียดมันเป็นแน่
   "มันบอกรึเปล่าว่าให้พี่มารับกี่โมงอ่ะ ก็มันมีซ้อมหนิ" ไอ้เขตพูดคล้ายบ่น
   "ซ้อมไรวะ ไม่เห็นมันบอกอะไรนะ..กูก็ยังไม่ได้นัดเวลากับมันด้วย" กูพูด
   "อ่าว พี่ไม่รู้เหรอ" มันพูดงงๆ
   "รู้ไรวะ" กูถาม
   "เปล่า" มันเสือกตอบเสียงสูงใส่  กูคงเชื่อตายห่าละว่าไม่มีอะไรจริงๆ
   "เอาดีๆ" กูพูดเสียงเข้ม
   "ซ้อมเต้นบัลเล่ห์" ไอ้เขตพูด
   "ไอ้ห่านี่" กูหัวเราะว่ามัน
   "เอาเป็นว่า..พี่ไปเคลียร์กับมันก่อนดีกว่าว่ามันจะให้มารับกี่โมง ผมจะได้รู้ว่ามันอะไรยังไง" ไอ้เขตว่า
   "เออได้..เดี๋ยวงั้นกูโทรกลับไปใหม่" กูพูดเสร็จก็ตัดสายเลยทันทีแบบไม่ค่อยเสียมารยาทเท่าไหร่  หลังจากนั้นกูก็ต่อสายโทรหาสลิ่ม
   "ไร.." แหม..พูดซะเสียงหวานมาเลย
   "วันนี้ให้กูไปรับกี่โมงดี" กูถาม
   "ห้าโมงครึ่งแล้วกัน" มันตอบ
   "ไมนานจังวะ เลิกเรียนสี่โมงไม่ใช่ไง"
   "เออ..ยุ่งยากจริงนะ ตกลงจะมาไม่มาก็เรื่องของมึงเหอะ" มันว่า  มาทำอารมณ์เสียใส่กูซะงั้น
   "ค้าบๆ..ไปสิ ห้าโมงครึ่งก็ห้าโมงครึ่ง เดี๋ยวถึงแล้วโทรไปอีกที" กูรีบพูดเพราะกลัวว่ามันจะหงุดหงิดจนเปลี่ยนใจจริงๆ
   "แค่นี้นะ" มันบอก
   "อืม" กูบอกแล้วมันก็ตัดสายไป  กูเลยกดโทรหาไอ้เขตเดี๋ยวนั้น  พอต่อสายได้ไม่กี่วินาทีมันก็รับ
   "ว่าไงบ้างพี่.." มันถาม
   "มันบอกให้กูไปรับห้าโมงครึ่งอ่ะ" กูพูดบอก
   "นั่นไ..ก็บอกแล้วว่าวันนี้มันมีซ้อมบัลเล่ห์" ไอ้เขตพูด  น้ำเสียงมันจริงจังจนกูจะเชื่ออยู่แล้วเนี้ย
   "จริงอ่ะ" กูถามด้วยรู้สึกคำพูดไอ้เขตมันแปลกๆ
   "หึ..หึหึ" มันหัวเราะได้เหี้ยทุกเสียงเลยรึไงวะ  สาด
   "ตกลงจะมาเลยเปล่าครับ ผมจะได้สละเวลาอันไร้สาระของผมให้มีสาระขึ้นมาบ้างอะไรบ้าง" มันพูด  กูบอกแล้วว่าพอสนิทไอ้ห่านี่เริ่มออกลาย  เพราะท่าทางมันเกรียนใช่ย่อยเมื่อไหร่
   "เออ เดี๋ยวกูไปเลย..จะเลิกแล้วใช่ป่ะ" กูถาม
   "ครับ..เดี๋ยวก็เลิกแล้ว ก็พอดีที่พี่มาถึงแหละ"
   "เออ..งั้นถ้าถึงแล้วเดี๋ยวกูโทรหา" กูบอก
   "พี่ก็ขับเข้าด้านหน้านะ แล้วก็ถามยามว่าให้จอดรถตรงไหน..ถ้าเค้ายังไม่ให้เข้าก็โทรหาผม เดี๋ยวผมออกไปรับ" มันบอก
   "เออเค..แค่นี้นะ เจอกัน" กูบอกก่อนจะวางสายไป  พอกูวางโทรศัพท์เสร็จกูก็จัดเตรียมของสำคัญใส่เป้อย่างเคยชิน  แล้วปิดบ้านเรียบร้อยก่อนนำเวสป้าคู่ใจออกไปขับ  วันนี้รถช็อปเปอร์ไม่อยู่บ้านคาดว่าพี่ชายกูคงนำขับไปทำงานแล้ว..

- - - - - - - -
   "เขต..พี่ถึงแล้วนะ" กูแทนตัวเองว่า.."พี่" บ้างเพราะเดี๋ยวน้องมันจะไม่นับถือเอาซะก่อน  แต่คงไม่บ่อยหรอกเพราะกูจะติดแทนตัวเองกับคนอื่นว่ามึงกูซะมาก
   "ครับ..เดี๋ยวผมรีบลงไป รออยู่ตรงนั้นแหละ" มันบอก  กูยังคงคร่อมมอเตอร์ไซด์อยู่  โรงเรียนแปลกหูแปลกตาเลยไม่ชินที่  ไม่เหมือนโรงเรียนของไอ้มิ้วค์ที่กูไปซะเคยชิน  กูรออยู่ไม่นานนักไอ้เขตก็วิ่งหน้าตั้งมาหาพร้อมกับกระเป๋าเป้ของมัน
   "เลิกแล้วเหรอ" กูถามเพราะว่าเริ่มเห็นเด็กเดินออกมาแล้ว
   "เลิกแล้วพี่" มันตอบ  เสียงหอบเล็กน้อย
   "สลิ่มล่ะ" กูถามถึง
   "มันไปที่โรงยิมแล้ว..แล้วนี่พี่มีไร ถึงต้องขนาดมาโรงเรียนอ่ะ" มันถามยิ้มๆ
   "ก็ไม่มีไร เห็นไอ้มิ้วค์บอกว่ามันดัง..กูเลยอยากรู้ว่ามันดังยังไง อยู่โรงเรียนเป็นไงบ้าง" กูตอบไปแบบไม่ได้อายเพราะรู้สึกอย่างนี้จริงๆ
   "งั้นไปเลยไหม จะไปแบบเปิดตัวหรือแบบหลบๆซ่อนๆดี" มันขำ  ไอ้ห่านี่รู้ใจกูตลอด  แซวกูจัง
   "มันอยู่ไหนล่ะ" กูเดินนำไปช้าๆ
   "เดี๋ยวก็รู้ บอกว่าเต้นบัลเล่ห์ๆ" มันพูดด้วยสีหน้ามีเล่ห์นัยมากๆ
   "ไอ้สัตว์ หน้ามึงนี่นะ" กูไม่ด่ามันอย่างเดียวก็ง้างขาขึ้นเตะมันเบาๆอย่างหมันไส้  ไอ้เขตขำ  ไอ้เขตเดินนำไปหลังจากนั้นค่อนข้างไกล  จนเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าโรงยิมขนาดใหญ่  กูยืนมอง
   "ทางนี้พี่" มันบอก  กูเดินตามเข้าไปด้านใน  ได้ยินเสียงผู้คนอยู่ด้านในค่อนข้างเยอะเหมือนกัน
   "มานี่ๆ" มันกวักมือเรียก  กูเดินตามไป

   ตับ !!
   ตุบ !!!!
   "ฮุกซ้าย หนักๆ!" เสียงคนตะโกนดังลั่นโรงยิม  เสียงคุ้นหูแบบนี้จะชักยังไงๆแล้ว  มันเป็นน้ำเสียงและคำพูดที่กูเคยได้ยินสมัยกูเรียนประถมจนถึงมัธยมปลาย  พอกูเดินเข้าไปใกล้ประตูทางเข้ากูก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยและรู้สึกแน่ใจดังมากขึ้นๆ
   "ไหนบัลเล่ห์มึงอ่ะ" กูตบหัวไอ้เขตหนึ่งทีเมื่อกูเห็นภาพตรงหน้า  เพราะนักมวยเต็มครึ่งค่อนโรงยิมกันเลยทีเดียว  ซึ่งแบ่งฝากนักมวยกับนักเทควันโด  แม่ง..โรงฝึกโหดชัดๆ
   "หึ..ก็นี่ไง ขาไอ้หลิ่มมันขาวนะ ไม่ชอบดูเหรอ" ไอ้เขตชี้ไป  กูชะเง้อคอดูตามมือไอ้เขตชี้ไปที่สลิ่มที่กำลังซ้อมอยู่  แม่ง..ขามันก็ขาวอย่างที่ไอ้เขตบอกจริงๆนั่นแหละ  แถมเตะไม่ยั้งอีกต่างหาก  หึ..แบบนี้ค่ายมวยที่บ้านกูเรียก "มวยเตะ" เพราะว่ามีชั้นเชิงในการเตะสวยงาม  สำหรับกูไม่ใช่ทุกคนจะดูเป็นว่าใครเชิงมวยสวยหรือไม่สวยนอกจากคนเล่นมวยจริงๆ  บางคนขอให้ได้มาเรียนมวยเอาเท่แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีศิลปะที่สามารถออกท่วงท่าของมวยไทยได้  บางทีของอย่างนี้ก็ขึ้นอยู่ที่พรสวรรค์ส่วนตัวด้วย  ใครชกเป็นหรือไม่เป็น  สอนให้เป็นมวยไทยได้หรือไม่ได้ก็ดูกันที่ตรงนี้ล่ะว่าใครได้แค่ไหน
   "โอ้ย..ไอ้เชี้ยหลิ่ม" เพื่อนมันที่ซ้อมอยู่กับมันร้องบ่นขึ้นเสียงหลงเพราะว่าสลิ่มเตะพลาดไปโดนเอวของเพื่อนมันแทนที่จะเป็นนวม  เพื่อนมันจุกนั่งลงกับพื้นเพราะสลิ่มคงไม่ได้ยั้งแรงเลย  กูกับไอ้เขตนั่งลงตรงที่นั่งบนอัศจรรย์โดยที่สลิ่มไม่ทันได้สังเกตเห็น
   "เฮ้ย กูขอโทษ" สลิ่มพูดไปขำไปแล้วลงไปช่วยเพื่อนมันขึ้นมา
   "โอ้ย..ขาก็เล็ก ไอ้สัตว์นี่แรงเยอะจังวะ" เพื่อนมันบ่นคล้ายหงุดหงิด
   "กูไม่ขาถึกอย่างมึงหรอก ถึกซะเปล่า" มันย้อนไปยิ้มไป  ไม่พอดันทำเท้าเขย่งไปมาอย่างสับขาหรอกโดยไม่สนเพื่อนมันอีกด้วยว่าจะเจ็บมากแค่ไหน
   "เย็นนี้ดอทเอกับกูเปล่า" เพื่อนคนเดิมยังมีแรงชวน  กูแอบนึกยิ้มในใจ  มันจะไปได้ยังไงในเมื่อมันต้องกลับกับกู..ฮิฮิ
   "ดอทเหี้ยไรล่ะ กูมีร้องเพลงประจำแล้ว..กูคงไปดอทแดทกับมึงไม่ได้อีกละ" มันพูดบ่นๆ
   "แล้วไงวะ กับไอ้เหี้ยเก้งอ่ะ" เพื่อนมันถามเหมือนหายเจ็บแล้ว  มันลุกขึ้นเป็นกาดให้สลิ่มได้เตะต่อ  กูไม่รู้ว่าสลิ่มตอบอะไรหลังจากนั้นเพราะกูได้ยินแต่เสียงเตะกับต่อยพร้อมกับเสียงคำรามจากมันดังเป็นระยะ  กูเหลือบไปมองนักเทควันโดที่อยู่ด้านข้าง  เสียงร้องของนักเทควันโดกับเสียงร้องของนักมวยจะแตกต่างกันค่อนข้างมาก  ปกตินักมวยจะมีเสียงเป็นเอกลักษณ์คือ..ในเสียงคำรามนั้นจะมีความกวนส้นตีนอยู่เล็กน้อย  ยิ่งนักมวยคนไหนที่กวนตีนๆหน่อยแล้วเสียงร้องจะกวนส้นตีนเป็นพิเศษ  ซึ่งกูคิดว่านักกีฬาอย่างอื่นไม่สามารถทำกันได้
   "ยังสู้อยู่เปล่าพี่ ถ้าพี่สู้นะ..ผมจะเชียร์ให้พี่จีบมันเลยอ่ะ แบคหน้าเลย" ไอ้เขตท้าทายกู
   "ฮึ..คิดว่ากูกลัวรึไง" กูแสยะหัวเราะ  ที่จริงกูเคยซ้อมมวยมาก่อน  ซ้อมตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วเรียกได้ว่าหลงใหลจนแทบคลั่งเลยละตอนนั้น  ซ้อมมาเรื่อยๆจนขึ้นมัธยมต้นแล้วก็เริ่มเกเรบ้างจนไปซ้อมบ้างไม่ซ้อมบ้าง  ช่วงก่อนหน้านั้นก็ขึ้นชกบ้างเพราะกำลังบ้าเลือดไม่เลือกหน้า  พอเข้ามากรุงเทพก็หยุดแต่จะไปซ้อมที่ค่ายมวยต่างๆบ้างประปราย  ซึ่งเรื่องนี้จะไม่ค่อยมีใครรู้นอกจากเพื่อนสนิทของกู  เวลาที่มีเรื่องแล้วตัวต่อตัวพวกเพื่อนกูถึงไม่เคยห่วงกูเลยเพราะไม่ว่ากี่ครั้งกูก็ไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว
   "ขาเล็กอย่างนั้น มีไว้ทำอย่างอื่นเว้ย" กูยักคิ้เจ้าเล่ห์จนไอ้เขตอ้าปากค้างไป  ขาเล็กแค่นั้นกูจับสองขามือเดียวยังอยู่เลย
   "มั่นใจมาก..ดี  ดี" ไอ้เขตกัดฟันพยักหน้างึกงัก
   "โอเค..ผมข้างพี่!" ไอ้ชี้ผายมือมาตรงหน้ากู
   "ดี..ดี" กูเลียนเสียงมันเมื่อกี้แล้วจับมือมันตอบ  เราสองคนพยักหน้าให้กัน
   "บอกอะไรอย่าง..มึงจะได้หมดห่วง" กูพูดขึ้นยิ้มๆ
   "กูนักมวยเก่า" กูฉีกยิ้มบอก
   "อย่าไปบอกมันล่ะ" กูพูด  ไอ้เขตอ้าปากค้างเติ่งไป 
   "แต่เลิกตั้งแต่เรียนมอปลายแล้ว ไปซ้อมบ้างนิดหน่อยแต่ไม่ได้ขึ้นแข่งอีก..รู้สึกจะถึกขึ้นเรื่อยๆ นวมมันรับไม่ไหว" กูพูดติดตลกไปงั้น  ที่จริงไม่ใช่อะไร..การเป็นนักกีฬาโดยเฉพาะนักมวยมันค่อนข้างเสี่ยงอะไรหลายอย่าง  น็อกเป็นน็อก  ล้มมวยก็คือล้มมวย  บางครั้ง..ตายเป็นตาย  ไม่มีใครจะมาแคร์นอกจากพ่อแม่  อีกอย่างสมัยกูอยู่มัธยมต้นตัวกูก็ใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้น  พอยิ่งไปซ้อมมันก็เอาไม่อยู่  เวลาจะขึ้นชกก็ต้องลดน้ำหนักอีก  เรียกได้ว่าทรมานฉิบหาย..กูเลยเปลี่ยนมาเล่นบอล  เล่นบาสชิวๆ  จากที่ออกด้านข้างตัวเลยมาออกด้านบนแทนอย่างที่เห็น
   "จริงดิ" ไอ้เขตพึมพำ  กูยักไหล่
   "แล้วพี่จะเอาไงต่อ พยศนะเว้ย..พันธุ์เนี้ย" ไอ้เขตพยักหน้าไปทางสลิ่มทำเอากูหัวเราะ
   "ไม่รู้ดิ..ก็คอยดูกันไป เพื่อนมึงแม่ง..จิ เข็ดฟันกูฉิบหาย" กูพูด  ตามองไปที่สลิ่ม
   "หึ พี่แม่งหื่นว่ะ" ไอ้เขตยิ้มกว้าง  กูยักคิ้วดูมันซ้อมต่อ
   "ห้าโมงครึ่งใช่ป่ะ" ไอ้เขตถาม  มันพลิกนาฬิกาข้อมือดู
   "ไปหาไรแดกก่อนเปล่า" กูถาม
   "ก็ได้.." มันพยักหน้าตอบทันที
   "พี่เลี้ยงนะ" มันพูด  อืมหื้ม..หน้าตาท่าทางมึงก็เหมือนลูกคนมีเงินอยู่หรอกนะ  ไม่น่าเลยไอ้เขต
   "เออ" กูตอบตกลง  อย่างน้อยมันก็เชียร์และช่วยเหลือกูน่ะนะ  พวกกูเดินออกจากโรงยิม  ไอ้เขตพาเดินไปซื้อที่ร้านค้าไม่ไกลนัก
   "มันเป็นไงบ้างวะเวลาอยู่กับพวกมึงอ่ะ" กูถามขึ้นหลังจากที่ซื้อลูกชิ้น
   "ก็ดีอ่ะพี่ แต่..ไม่ค่อยเข้าใจว่าพี่หมายถึงเรื่องอะไร" มันถาม  หันมามองหน้ากู
   "ก็หมายถึง..มันเป็นยังไงเวลาอยู่กับมึง เพื่อนรักไหม ร่าเริงไหม หรือว่ากวนตีนรึเปล่า..คนชอบเยอะไหมไรงี้" กูอธิบาย
   "ไอ้คนชอบเยอะไหมนี่สงสัยอยากรู้มากสุด" ไอ้เขตพูดแกมหัวเราะ  กูยิ้มอย่างไม่ปฏิเสธ
   "ก็ดีอ่ะ..มันเป็นอย่างที่มันเป็น ขี้หงุดหงิด..แบบ มากถึงมากที่สุด คนที่ขี้หงุดหงิดมากที่สุดก็เห็นจะมีมัน..รองมาก็ไอ้วิทย์ บางครั้ง..บทจะเฮฮาก็เฮฮาเอาไม่อยู่ บทกวนตีนก็กวน..บทจะโหดก็โหด บางครั้งก็อ่อนโยนผิดบุคลิก ส่วน..คนชอบมันเยอะไหม ก็..เยอะนะ เยอะเลยล่ะ" ไอ้เขตเบะปากหน่อยๆ
   "เชี้ย ตกลง..เยอะมาก" กูย้ำเป็นคำถาม
   "ก็นะ..แต่มันก็ไม่ค่อยสนใจไรนะ มันจีบใครไม่เป็นด้วยมั้ง ผมยังไม่เคยเห็นมันจีบใครเลยเนี่ย" ไอ้เขตว่า
   "ทำไมวะ" กูถามอย่างอยากรู้
   "ก็ไม่เคยเห็นมันจีบใคร แต่เล่นด้วยบ้างน่ะมี..อ้อ มีคนนึงที่มันชอบ รุ่นพี่ที่อยู่มอหก" มันพูดขึ้นเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้
   "ใครวะ ผู้หญิงเหรอ"
   "ผู้หญิงดิเฮีย ถามได้..เป็นรุ่นพี่คนนึงที่อยู่ห้องคิงอะนะ เรียนเก่ง..น่ารัก ขี้อาย ขาว สวย อืม..ที่จริงผมก็ชอบน่ะนะ" มันทำหน้าเพ้อก่อนพูดออกมา  กูส่ายหัว  จู่ๆมันก็เปลี่ยนสรรพนามที่เรียกกูว่า "พี่" เป็น "เฮีย" ซะอย่างนั้น  กูไม่ได้ปรามเพราะอยากเรียกอะไรก็เรียกไป  เอาสบายใจทั้งสองฝ่ายดีกว่า
   "สวยขนาดนั้นเลย" กูชักเริ่มระแวง
   "จะว่าน่ารักดีกว่า ส่วนมากไอ้เหี้ยหลิ่มมันชอบมองคนเรียบร้อย ออกแนวขี้อายๆหน่อย..แต่งตัวแนวๆไม่เซ็กซี่จ๋าอะไรแบบนั้นน่ะ" มันอธิบาย
   "แล้วไง..มัน จีบเค้ายัง" กูถามอย่างลุ้นๆ
   "ก็ไม่อ่ะ ไม่รู้ดิ..มันแค่ให้พวกผมไปบอกพี่เค้าว่ามันชอบ แค่นั้น..ผมไม่เห็นมันทำอะไรมากกว่านั้นนะ หรือทำลับหลังพวกผมเงียบรึเปล่าอันนั้นอีกเรื่อง" มันว่า
   "เอ่อ แล้ว..มีคนมาชอบมันไหม ตอนนี้" กูถามอีก
   "พี่จะถามเอาโล่เลยใช่ป่ะ" มันว่ายิ้มๆ
   "เออ มีโล่ให้กูไหมล่ะ..กูอยากรู้นี่หว่า ไอ้ห่า" กูย้อน  ไอ้เขตหัวเราะ
   "เยอะแยะอ่ะ..แต่มันไม่ค่อยเล่นด้วยหรอก ส่วนมากสาวๆได้เบอร์มันก็จากพวกผมนี่แหละ..เบอร์ไอ้เหี้ยหลิ่มหาง่ายกว่าเบอร์รถดูดส้วมอีก คนนู้ก็มีคนนี้ก็มี..แต่ผมไม่เห็นมันจะร่าเริงตื่นเต้นอะไรกับใคร"
   "จริงดิ" กูดีใจขึ้นมา
   "ครับผม..แต่เฮียแม่งเจ๋งว่ะ มารับมันได้เนี้ย" ไอ้เขตทำหน้าเหลือเชื่อ
   "นะ..นิดนึง" กูยักคิ้ว
   "แต่คิดดีแล้วเหรอเฮีย รู้เหรอว่าไอ้หลิ่มมันคิดอะไรอยู่..ขนาดผมเป็นเพื่อนมันมาตั้งหลายปียังไม่รู้เลยว่าทำไมมันถึงยอมให้เฮียมารับ ปกติถ้าเป็นผู้ชายมันถีบกระเด็นไปละเนี้ย" ไอ้เขตพูด
   "ตรงๆนะ กูไม่รู้เหี้ยอะไรเลย..นอกจาก กูชอบมัน" กูพูดตามความจริง  พอชอบไปแล้ว..เหตุผลเหี้ยอะไรดูเหมืนอจะไม่สำคัญสำหรับกูอีก
   "มันตรงกับคำถามผมตรงไหนเนี้ย" ไอ้เขตสบถ
   "อิ่มยัง" กูถาม
   "ขออีกหน่อยดิ ไม่มีไรล้างปากเลย" มันพูดยิ้มๆแล้วแบมือตรงหน้ากู  กูส่ายหัวแล้วหยิบเงินให้มัน  ไอ้เขตวิ่งไปซื้อน้ำโดยกูยังคงนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ไม้หินอ่อนอย่างเดิม
   "เฮีย..แม่ง มานั่งแค่แป๊บเดีมีสาวมาขอเบอร์เลยวุ้ย" ไอ้เขตเดินมาบ่นๆพร้อมกับยื่นแก้วน้ำโค้กให้กูด้วยหนึ่งแก้ว
   "ไรวะ" กูถามงงๆ  กวาดตามองไปรอบๆตัวเพราะกูยังไม่เห็นสาวมาขอเบอร์กูสักคน
   "โต๊ะนู้นอ่ะบอกเฮียหล่อขอเบอร์ให้หน่อย" ไอ้เขตยิ้มพูดแล้วชี้ไปที่กลุ่มผู้หญิงหลายคนที่นั่งอยู่ใกล้กับร้านน้ำ  พวกเธอหันมามองกูกันหมดทั้งโต๊ะ
   "เห็นผมยาวที่หันหลังนั่นไหมเฮีย คนที่หันหน้ามามองน่ะ..ดั้มโรงเรียนเลยนะ" ไอ้เขตเอาศอกสะกิดกูเหมือนจะยุให้กูเอา
   "ง่ายเนอะ" กูพูดขำๆแล้วดูดน้ำ  มองกันมาหมดทั้งโต๊ะอย่างนั้นกูก็เขินเบาๆนะ
   "ก็งี้แหละ..ผู้หญิงจีบผู้ชายมันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว กลายเป็นว่าผู้ชายเป็นฝ่ายกลัวที่จะให้เบอร์ ฮ่าๆๆ" ไอ้เขตขำ
   "แล้วตกลงจะให้เปล่าเนี้ย เดี๋ยวพวกมันทวง" ไอ้เขตพูด  มันคงสนิทสนมกับผู้หญิงโต๊ะนั้นพอควร
   "กูจะบอกอะไรมึงให้นะไอ้เขต ว่าผู้หญิงไม่เคยอยู่ในสายตากูเลย.." กูพูดขึ้นทำเอาไอ้เขตค้างไป
   "แล้วกูก็ไม่เคยปิดด้วยว่ากูเป็นเกย์ อีกอย่างคือ..กูไม่เคยเข้าใจเลยว่าตลอดมาทำไมผู้หญิงถึงมองไม่ออกว่ากูเป็นเกย์ บางทีกูก็รำคาญเหมือนกันนะ" กูพูดเสียงเรียบไม่แสดงอารมณ์เพราะบางครั้งกูเซ็งที่จะต้องปฏิเสธคำอย่างอื่นเพื่อให้ไม่ดูน่าเกลียด  หรือบางครั้งที่กูหงุดหงิดอยู่กูก็จะบอกออกไปตรงๆเลยว่ากูเป็นเกย์
   "เอาจริงดิพี่" ไอ้เขตอึ้ง  ปากยังคาบหลอดอยู่เลย
   "กูไม่ชอบผู้หญิง" กูย้ำบอกมองตามัน  อยากจะพูดออกไปว่า..Kกูไม่แข็งกับผู้หญิง  ก็ดูจะรุนแรงไปสักหน่อยเพราะยังไม่ได้สนิทกันถึงขั้นนั้น
   "หึ..พี่นี่กะมุ่งมั่นทางนี้เลยใช่ป่ะ" ไอ้เขตขำออกมา
   "ไอ้เชี้ย" ก็หัวเราะแล้วง้างขาจะเตะมันอีก  กวนส้นตีนดีฉิบหาย
   "ให้ๆมันไปเหอะ มองพี่จนจะแดกละ" ไอ้เขตพูดแล้วหันไปมองเพื่อนมัน
   "ถึงสวยขนาดดาราก็ก็ไม่ให้ไอ้เหี้ย กูหะ..เอาไม่ลง" กูยืนขึ้นแล้วเล่นเสียงพูดใส่ไอ้เขตอย่างติดตลก  ไอ้เขตหัวเราะกร๊ากหงายท้องหงายไส้ไปแล้ว
   "ไปเหอะ กูคิดถึงเมียกูจะแย่ละ" กูพูดบอก
   "โห..หึ เต็มปากเต็มคำมาก!" มันกระแทกเสียงแล้วลุกขึ้น
   "อ่าว ไปทางไหนละเนี้ย..ตึกเยอะได้อีกนะมึง" กูบ่นเพราะไม่รู้จะก้าวขาไปทางไหนดี
   "ทางนี้ๆ" ไอ้เขตบอกแล้วเดินนำไป  กูเดินตามมันไปจนถึงโรงยิม  เราสองคนไปหาที่หลบมุมนั่งในโรงยิม  กูเห็นสลิ่มกำลังนั่งเล่นกับเพื่อนมันอยู่  มันพูดคุยกันอย่างเฮฮสนุกสนาน  เสียงแม่งดังได้อีกไม่มีเกรงใจใครเลย
   "มันเป็นคนแบบนี้เหรอวะ กูคิดว่ามันจะเงียบๆ" กูถามไอ้เขต
   "อืม..ถ้าเพื่อนเยอะมันจะอย่างนี้แหละ ตัวเอนเตอร์เทนเลยบางทีอ่ะ แต่ถ้ามันเข้าสู่โลกส่วนตัวเมื่อไหร่..เอาเหอะ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรอก คล้ายคนกำลังเข้าณานอย่างนั้น..มันบ้า หึหึ" ไอ้เขตว่า
   "เออ กูก็ว่างั้น" กูเห็นด้วย
   "จะปรากฏตัวยัง" มันถาม
   "อืม..มึงเดินไปบอกมันหน่อยว่ากูมารับแล้ว กูรอนี่แหละ..คนเยอะว่ะ"
   "ได้ๆ" ไอ้เขตรับปากแล้วเดินลงไปที่ลานโรงยิมทันที  กูยืนรออยู่ด้านหน้า  ไม่นานสลิ่มก็เดินมาหยุดยืนตรงหน้ากู
   "กลับรึยัง" กูถามแต่สายตาไม่รักดีเสือกมองต่ำไปที่หน้าอก  หน้าท้อง  ซิกแพคน้อยๆและหัวนมนั่น  สาด..เดินมาหากูแบบไม่ใส่เสื้อก่อนนี่มันทำร้ายตัวเองชัดๆ 
   "รีบมาทำไมล่ะ กูนัดกี่โมงแล้วนี่มันกี่โมง" มันพูด
   "ก็กูอยากเห็นหน้ามึงไวๆ" กูยิ้มบอกตรงๆ  มันจิปากเล็กน้อยแต่ไม่ได้ว่าอะไร
   "กูอาบน้ำก่อน" มันบอก
   "อืม..เดี๋ยวรอตรงนี้แหละ"
   "งั้นมึงก็เข้าไปนั่งด้านในสิ จะมายืนขาแข็งทำไม..ปัญญาอ่อน" มันว่าให้อีกหนึ่งดอก  ขยันด่ากูดีจริงๆ
   "เออๆ" กูรับปากแล้วเดินตามมันเข้าไปในโรงยิมอีกครั้ง  พวกเพื่อนของมันหันมามองหน้ากูอย่างงงๆประมาณว่ากูเป็นใคร  กูเดินไปนั่งตรงที่นั่งอัศจรรย์ฝั่งเดียวกับที่ซ้อมมวย  ไอ้เขตเดินกลับมานั่งเป็นเพื่อนกู
   "ถ่ายคริปเพื่อนผมอาบน้ำเปล่า" มันชวน
   "ก็ดีนะ" กูเห็นดีเห็นงามด้วย
   "พี่นี่ถ้าจะเป็นเอามากนะ" ไอ้เขตหัวเราะ
   "กูก็ว่างั้น" กูพูดอย่างไม่ปฏิเสธ  ถ้าไม่เป็นเอามากคงจะไม่เป็นขนาดนี้  กูรอจนสลิ่มจัดการตัวเองเสร็จ
   "กูไปนะ ถ้ามาแล้วก็โทรมาแล้วกัน" สลิ่มบอกไอ้เขต  ไอ้เขตพยักหน้า
   "หวัดดีครับ" มันยกมือไหว้กู  กูพยักหน้าแล้วยักคิ้วให้มัน  ไอ้เขตยิ้มอย่างรู้กัน  กูโบกมือลาก่อนเดินตามสลิ่มออกมา
   "หิวไหม" กูถาม
   "นิดหน่อย" มันตอบ  บางทีก็รู้สึกใจชื้นเวลาที่มันพูดกับกูดีๆ  แม่งอยากจะอัดเวลานี้เอาไว้นานๆ
   "จอดไว้ที่ไหน" มันถาม
   "ตรงป้อมยามหน้าโรงเรียนอ่ะ" กูตอบแล้วกูจะเขินเวลามันมองกูทำไมวะเนี้ย..ไหวไหม ห่าเมตร
   "พี่สลิ่มกลับแล้วเหรอ" เสียงเรียกดังเจี๊ยวจ๊าวดังมา  สลิ่มหันไปยิ้มแล้วพยักหน้าแทนคำตอบ
   "คนรู้จักมึงเยอะเนอะ อิจฉา" กูพูดขึ้นลอยๆ
   "ก็หนังหน้ามึงไม่ดีอ่ะดิ ก็เลยไม่มีคนชอบ" มันว่ากูด้วยท้าทางทะเล้นเหมือนเด็กจะเอาชนะ
   "เปล่าสักหน่อย..กูอิจฉาพวกเด็กนั่นที่ได้เห็นหน้ามึงทุกวันต่างหาก กูอยากเห็นมึงทุกวันแบบนี้บ้าง" กูหันไปยิ้มบอก  มันชะงักไป
   "อ่าว..จะรีบไปไหน" กูท้วงแล้วรีบจ้ำเท้าเดินตามสลิ่มไป
   "กูจะกลับเอง" มันว่า
   "อ่าว ไมอ่ะ" กูโวย
   "กูรำคาญมุขเสี่ยวๆของมึง" มันพูด 
   "หึ..ครับๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ มาทางนี้ดิ" กูเข้าไปจับแขนมันให้เลี้ยวไปทางที่จอดรถไว้
   "อย่าจับดิ" มันทำท่าจะดึงแขนออก  กูเลยปล่อยอย่างว่าง่าย
   "กูชอบมึงจริงๆนะ" กูพูดขึ้นทันทีเพราะสลิ่มดันข้างถนนไปก่อน  มันหยุดชะงัก  กูเองก็หยุดเหมือนกัน
   "จะให้กูพูดยังไงถึงจะสื่อถึง..กูไม่รู้ เหมือน..เหมือนกูเคยรู้จักมึงมาก่อน กูผูกพัน คือกู.." จู่ๆกูก็พูดอะไรไม่เข้าท่าออกไป  กูแค่อยากจะบอกก็เท่านั้น  จู่ๆคำพูดก็พรั่งพรูออกมา  สลิ่มยืนเงียบไป  มันหันหลังให้  กูยืนมองแผ่นหลังของมันอย่างไม่พูดอะไร  ชุดนักเรียนของมันเปียกนิดหน่อยเพราะว่าเพิ่งอาบน้ำมา  ต้นคอ  ผม  ใบหู  แขน  ขา  มือและทุกส่วน  กูรู้สึกเหมือนกับว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ากูในตอนนี้..คือคนที่กูเคยรู้จักมาก่อน
   "เราเคยรู้จักกันใช่ไหม.." กูพูดถามออกไปในที่สุด

.........>>>><<<<..........

[loveorlike]

 


+++++++++++++++

ร้อยเมตรไปอ่าน

นั้นงไไอ่คุณเมตรมันสงสัยเหมือนกันเลย
ถามไปแล้วจะตอบไงล่ะ
ถ้ารู้จักกันมาก่อนจริง ไอ่หลิ่มมันคงโกรธแน่เลย ฮ่าๆ
จำเขาไม่ได้อ่ะดิ โด่ๆๆๆๆ
หลิ่มดูโหดตลอดกาลจริงๆ ถ่ามันอ้อน :pighaun:เลือดฉันคงหมดตัวอ่ะ

ตั้งใจสอบนะเฟ้ยยยยย

[Gligar]

ระวัง!!! มันกำลังจะมา
เฮ้อ...ในที่สุดก็จะได้รู้สักทีว่า มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้บ้างและสัญญาอะไรกันไว้...รึเปล่า เหอะๆ

[Saint De Jupiter]

 
แวะมาให้กำลังนักเขียนดังแห่งเล้าครับ   ^__^

เหอๆๆ เพิ่งรู้ว่าพี่บี๋เป็นตัวแม่นะเนี่ย  คึคึ...

Get A นะเจ้

[จริงใจ]

เกือบแหละเมตร อีกนิ๊ดดดดดดดดดหนึ่ง ตื้อเท่านั้น เมตร สู้สู้

[jjuboy]

  :z2:เบบี้มาแล้วววววววววว
ไปอ่านก่อนนะ เดี๋ยวมา........ฟิ้วววววววววววววววววววว

[silverspoon]

ในที่สุดประโยคนี้ก็มา อ๊ากกก :serius2:แล้วสลิ่มจะตอบว่าไรล่ะเนี่ย

พี่เมตรน่าจะคิดออกเองนะ  จะดีมากกกเลย

ลป. สลิ่มแมนได้อีก มวยไทยซะงั้น  ชอบอ่ะ ชอบนายเอกแมนๆ

[yayu]

ต่อไปพี่เมตร ไปรับสลิ่มที่ดรงเรียนทุกวันเลยนะ
เจอกันบ่อยๆ เด่วน้องสลิ่มก็ใจอ่อนเอง

ชอบอ่ะ น้องสลิ่มน่ารักก 

+1 เป็นกำลังใจให้เบบี้ 

[เบบี้]

แวะมาให้กำลังนักเขียนดังแห่งเล้าครับ   ^__^

เหอๆๆ เพิ่งรู้ว่าพี่บี๋เป็นตัวแม่นะเนี่ย  คึคึ...

Get A นะเจ้

[color=green]ตัวแม่อะไรของแกวะไอ้กระต่าย ป่วนไปทุกที่เลยนะแกน่ะ[/color]

[เบบี้]

อีกเมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่ใช่ไม่อยากมาต่อ..แต่ว่าการสอบมันบังคับ 
ไม่ใช่ว่าอยากอ่านหนังสือ ..แต่อนาคตมันบังคับ
อืม..ตามนี้แล้วกัน ถ้าว่างก็จะมาต่อเลย แล้วแต่ตารางสอบอะนะ
หุหุ

[samsoon@doll]

เราเคยรู้จักกันใช่ไหม

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอ่ะ งี้งี้

[urmein]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

น้องสลิ่มจะตอบว่าไงนะ โอ่ยยยยยยยย

อยากรู้ๆๆๆๆๆ

แล้วทำไมน้องสลิ่มถึงยอมให้มารับนะ น่าคิดๆๆ 

ปล. เรื่องสอบ สู้ๆนะจ้ะ เบบี้

[mecon]

กีซซซซซซซซซนับวันไอ่พี่เมตรมันรู้ตัวล่ะ
ว่ามันคลั่งนุ้งสลิ่มอย่างที่ไม่เคยเป็ฯกับใคร
เซนส์บางอย่างผุดขึ้นมาแล้วเรอะ
+1 จ้าคนขยัน

[iiดาวพระสุขლii]

 


"อาจเป็นเพราะเราคู่กัน  มาแต่ชาติไหน"   

[Safina_safe]

ต่ออีกได้ไหม

[┗◎┗◎]

เฮียเมตรน่าร้ากกกกมาก ขอให้สมหวังไวๆ 

[Aon]

 :-[ต้องแบบว่าเอิ่ม....

ค้างอย่างแรงเลยอ่ะ

[PAnppyJunJii]

อ๊ายยย

น่ารักอ่า

ประโยคสุดท้าย
แล้วน้องสลิ่มจะตอบยังไงล่ะเนี่ย

[YourSister]

แวะมาให้กำลัง เบบี้ จ้า   

ขอให้สอบได้นะจ้า 

[mantdash]

คำตอบที่ได้น่าจะไม่ตรงกับที่คิดแหะ หรือไม่ก็ไม่ตอบ 

[JJHJJH]

คุณน้องหลิ่มจำได้เหรออออ บอกอิลุงเอาบุญเหอะ

[namtaan]

บวก 1แต้ม ขอบคุณเบบี้ และเป็นกำลังใจให้กับการสอบจ้า

คู่นี้รู้จักกันมาก่อนแน่เลย แต่ตอนไหน เมื่อไร ยังไง รอต่อไป

[pukpra]

พี่เมตรนี่เป็นเอามาก 
เบบี้จะสอบ สู้ๆ เอ..จำได้ว่า เวลาบีบคั้นเรื่องสอบทีไร เบบี้เขียนเรื่องลงคล่องบรื๋อทุกที อิอิ 

[Poes]

หรอว่าพี่เมตรกะนุ้งสลิ่มจะกลับชาติมาเกิด คู่กันในชาตินี้