หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

[Phantom]

ไปอ่านแล้วจ้า

อยากอ่านเรื่องนี้ต่อด้วยแหละ
มามะคนดี มาต่อสักทีเถอะนะ

[Poes]

เค้าคงไม่ตกหล่นนะ หาทางเข้ามะเจอ 

[P★RiTŸ]

เจ๊...

มาต่อซะที่จิกะ

(ได้ข่าวตัวเองยังอ่านไม่จบเลย)

ก็เค้ามาช่วยคนอื่นทวง  

อยากมีส่วนร่วมบ้าง

กลับไปอ่านหนังสือสอบต่อดีกว่า  

.............

[bbyuqin]

เบบี้มาบอกแบบนี้เลยไม่กล้าเร่งเลย..กร๊ากกก เพราะรอหนังสือเช่นกัน...เอาเป็นว่าว่างเมื่อไหร่ก็มาเน้ออออ

[ToeyTato]

เบบี้จ๋าเข้ามาแล้ว สนสักตอนมั้ยอ่ะ 5555

[เบบี้]

เออ..รู้แล้ว จะรีบพิมพ์โว้ยยยย

[DEMON3132]

+1 ให้น้องเบบี้ สรุปว่าพี่เมตรกับสลิ่มต้องมีความหลังกันใช่ป่ะ
อยากอ่านหนังสือ พร้อมทั้งอยากอ่านเรื่องนี้ต่อด้วยล่ะ เอาใจช่วย
ให้ประสบความสำเร็จอย่างดีทั้งสองอย่างเลย รอลุ้นรักระหว่าง
สลิ่มกับพี่เมตรตอนต่อไป ......หรือจะลุ้นคู่น้องมิ้วกับน้ององุ่นอีกคู่
ดีมะ ......

[ying_kimki]

เบบี้สู้ๆๆ

จาตั้งใจรอเบบี้พิม     


 

[BeeRY]

แวะมารอด้วยคน

[kunnyppk]

ไปดูมาละ :pig4:จ้า

[namtaan]

ตามไปอ่านบอร์ดแล้วนะ
ขอบคุณเบบี้ที่มาแจ้งนะจ๊ะ

แล้วก็มารอคอยเรื่องนี้ด้วยจ้า   

[Little Devil]

 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ทวงๆๆ  พิมพ์เสร็จยัง?  เอามาๆ~

[Aon]

  พี่เบบี้ใจร้ายรอน๊านนาอ่ะคราวนี้

[a_tapha]

ดัน 

[Ramika]

ง่ะ โผล่มาแค่นี้เองเหรอ

เศร้า..."

[DekDoy]

มาต่อไวๆ น้า

รออยู่ค๊าบบ

[PANGGii]

wait to chapter 15

[เบบี้]

   ตอนที่ 15  ได้ไหม..



   "เราเคยรู้จักกันใช่ไหม.."
   "สลิ่ม..มึง" กูเรียกมันเพราะเห็นมันยืนนิ่ง
   "เดี๋ยว" กูเรียกไว้เพราะเห็นมันทำท่าจะเดินต่อโดยเลี่ยงไม่ตอบคำถามกู
   
   ปี๊มมมมม !!
   "สลิ่ม" กูอุทานด้วยความตกใจ  ไวเท่าความคิดกูรีบเข้าไปกระชากมันออกมาก่อนเพราะมันมัวแต่ยืนทื่ออยู่กลางถนนอยู่ได้
   "โอ้ย" ทั้งกูและมันร้องพร้อมกับด้วยตัวมันเข้ามากระแทกตัวกูอย่างแรง  พอได้สติต่างฝ่ายก็ต่างเงียบมองหน้ากัน  สลิ่มเหลือบมองกูเล็กน้อยก่อนผละออกจากตัวกู
   "เป็นไรไหม" กูถาม  ปกติเวลาดูในละครเห็นพระเอกแม่งชอบถามนางเอกอย่างนี้  เคยนึกเหมือนกันว่าทำไมมึงถามอะไรปัญญาอ่อนอย่างนั้น  แต่พอมาเจอกับตัวเองแล้วถึงรู้ว่าคิดคำที่ดูไม่ปัญญาอ่อนไม่ออกจริงๆเวลาอยู่ตรงหน้าคนที่ชอบ  สลิ่มไม่ตอบคำถามแต่มันเหลือบไปมองรถยนต์คันนั้น
   "จารย์ขับรถไงเนี้ย!" มันโวยวายใส่อาจารย์ผู้หญิงวัยกลางคนลงมาจากรถ
   "แกนั่นแหละเดินยังไง" เธอย้อนว่าพร้อมกับเท้าเอวมอง
   "ขับรถเร็วงี้ไปขับแลนลี่ที่พัทยาเลยไป" มันว่าอาจารย์มันด้วยคำพูดที่สนิทสนม
   "ปากดีไอ้นี่..แล้วเป็นไรไหม" แกถาม
   "ไม่เป็นไรครับ..ไปนะจารย์ อย่าไปชนใครเค้าเข้าล่ะ" มันปัดส่งๆ  ยกมือไหว้อาจารย์ก่อนจะเดินหนีไป  กูผงกหัวให้อาจารย์มันเล็กน้อยและรีบจ้ำเท้าตามสลิ่มทันที
   "มึงยังไม่ตอบกูเลย" กูพูดเดินไปขนาบข้างมัน
   "ตอบไร.." มันย้อนถาม
   "เมื่อกี้ไง ที่กูถาม" กูบอก
   "กูจะไปรู้จักคนอย่างมึงได้ไง" มันชักสีหน้ากลับ
   "กูเป็น..เอ่อ" กูอ้ำอึ้งไม่รู้จะอธิบายยังไง  พอมันย้อนอย่างนี้กูเลยไม่กล้าที่จะอธิบายออกไป  ด้วยจะกลัวว่าหน้าแตกและอะไรหลายๆอย่าง
   "ก็มึงเหมือน" กูพูดอย่างมีความหวัง  สลิ่มยืนนิ่งมองกูและต่างก็เงียบลงอีกครั้ง
   "มึงเหมือนคนที่กูเคยรู้จัก แต่มันนานมากแล้ว" กูพูดอย่างให้ประโยคเป็นกลางมากที่สุด
   "อ๋อ ก็เลยคิดจะจีบกูเพราะเหตุนี้งั้นสิ" มันว่าอย่างจับผิด
   "เปล่า" กูรีบปัด 
   "กูไม่ใช่เด็กที่มึงเคยไปปล่อยของเหลวไว้หรอกนะ ไม่ต้องห่วง" มันเบะปากกัดให้อีกหนึ่งดอก
   "เชี้ย" กูด่ามันพร้อมกับลูบหัวตัวเองอย่าหาทางออกไม่เจอ
   "เอ่อ..แล้วมึงเป็นคนกรุงเทพเหรอ" กูถามเมื่อสลิ่มเริ่มก้าวเท้าเดินต่อ 
   "เออ" มันตอบส่งๆ
   "เหรอ" กูพูดด้วยน้ำเสียงส่งๆเช่นเดียวกันเพราะกลัวว่าถ้ามันใช่อย่างที่กูหวัง  สลิ่มเองก็คงกำลังจะเล่นเกมอะไรกับกูอยู่เป็นแน่
   "แล้วเรียนที่นี่นานรึยัง" กูยิงคำถามอีก
   "มอสี่" มันตอบ
   "เหรอ..แล้ว"
   "มึงจะถามอีกนานไหม" มันหันมาค้อน
   "ก็กูอยากรู้นี่" กูตอบ
   "แล้วจะไปไหน" กูถาม
   "กลับหอ" มันตอบ
   "โหย อย่าเพิ่งดิ..นี่กูเพิ่งมารับเองนะ จะกลับละ..กูหิวข้าวอ่ะ ไปแดกข้าวกันก่อนนะ" กูบอก  หาเรื่องอยู่กับมันสองต่อสองนานๆ  มันนิ่งไป
   "นะ.." กูทำหน้าอ้อนวอนใส่
   "อืม" มันพยักหน้าตอบส่งๆอีกเหมือนเดิม  กูรีบขึ้นคร่อมสตาร์ทรถแล้วยื่นหมวกกันน็อกให้มัน 
   "ทำไมอ่ะ" กูถามเพราะเห็นสลิ่มทำหน้าครุ่นคิดมองหมวกกันน็อก
   "คราวที่แล้วกูลืมถาม สะอาดไหม" มันทำหน้าเครียดปนแหยงๆ  กูถอนหายใจแรง
   "มึงนี่นะ" กูออกปากอย่างเหลือเชื่อ
   "งั้นเดี๋ยวกูไปซื้อมาให้ใหม่ก็ได้ เฉพาะมึงเลย..ให้มึงใส่คนเดียว" กูยิ้มบอก  สลิ่มมองหน้ากูก่อนกลอกลูกตาไปมาอย่างหน้าทะเล้น
   "เอาไว้ให้เด็กมึงเหอะ" มันพูดไม่เต็มเสียงนักจนฟังดูน่ารัก
   "มึงไงเด็กกูอ่ะ" กูยิ้มแกล้ง

   ก๊อก !!
   "ซี๊ดดด โอย" กูร้องพร้อมกับจับหน้าผากตัวเองด้วยรู้สึกเจ็บมากที่มันเสือกเอาหมวกกันน็อกมาเคาะหัวกูซะงั้น
   "แม่ง หัวคนนะเว้ย" กูว่า แต่กลับเห็นมันอมยิ้มหน่อยๆ
   "กูไม่เอากระแทกปากหมาๆของมึงก็ดีเท่าไหร่แล้ว ตกลงจะไปไม่ไป" มันว่า
   "ไปคร้าบ" กูรีบตอบพร้อมกับสตาร์ทรถ  กูใส่หมวกกันน็อกของตัวเองเรียบร้อย  สลิ่มใส่หมวกกันน็อกเสร็จมันก็ขึ้นคร่อมก่อนที่กูจะขับออกมา  กูขับไปตามเส้นทางที่กูจะพามันไปร้านอาหาร  เป็นร้านอาหารบ้านๆธรรมดาไม่ได้ใหญ่โตอะไรแต่ราคาปานกลางและที่สำคัญคือ..สะอาด  จากที่ดูคาดการณ์แล้วสลิ่มจะเป็นคนสะอาดมากไม่น้อยดังนั้นกูควรระวังเรื่องนี้ให้มาก  อีกอย่างร้านก็ตกแต่งน่านั่งอีกด้วย..
   "มึงสั่งก่อนเหอะ" กูบอกก่อนเพราะสลิ่มมองหน้ากูเหมือนขอความคิดเห็นรอกู
   "งั้น..เอา ยำวุ้นเส้นรวมมิตรทะเล" มันพูดบอกพนักงานที่เป็นต่างด้าว
   "แกวเขียวหวานเนื้อ..มึง แดกได้เปล่า" มันยังมีน้ำใจเงยหน้ามาถามกู
   "แดกได้..ทุกอย่าง" กูตอบเพราะกูแดกได้ทุกอย่างจริงๆ  ไม่เกี่ยง..ด้วยที่ว่ากู  ไอ้โมทและไอ้มิ้วค์ต้องไปแก๊งรถที่ต่างจังหวัดกันบ่อยครั้งดังนั้นจึงกินง่ายอยู่ง่ายเป็นเรื่องธรรมดาไป
   "เอาผัดพริกแกงปลาหมึก ต้มจืดสาหร่าย" มันสั่ง  กูเงยหน้าจากโทรศัพท์มองหน้าสลิ่มอย่างอึ้งๆ  นี่มันจะไม่เหลือไว้ให้กูสั่งเลยใช่ไหม..สาด
   "ไข่เจียวหมูสับ แล้วก็..ข้าวหม้อนึงครับ" มันยิ้มให้พนักงาน  พนักงานพยักหน้ารับ
   "มึงเอาไร" มันหันมาถามกู  ค้าบ..ยังกล้าถาม
   "มึงแดกหมดเหรอนั่นน่ะ" กูถามอย่างหวาดๆ
   "หมด..ไม มึงมีปัญหาไร" มันย้อนถามด้วยน้ำเสียงหาเรื่องคล้ายกับไม่ชอบให้ไปว่าว่ามันกินเยอะ
   "อ้อ เปล่า" กูรีบตอบทันควัน
   "ตกลงเอาไร เค้ารอมึงน่ะเห็นไหม" นั่น..ความผิดกูอีก
   "เอา..ผัดขิงเครื่องในครับ" กูบอก
   "แค่เนี้ย" มันย้อนเสียงสูง
   "เออ แดกให้หมดเหอะที่สั่งมาน่ะ" กูว่ามัน
   "หมดอยู่ละ" มันเชิดหน้าแล้วเอนตัวพิงพนักเก้าอี้
   "รับน้ำอะไรคะ" พนักงานถามเหมือนนึกขึ้นได้
   "น้ำเปล่าครับ" สลิ่มตอบ  กูเลยต้องพยักหน้าว่าเอาน้ำเปล่าเหมือนกัน  หลังจากนั้นพนักงานก็เดินไปจึงเหลือแต่ความเงียบสงัดไว้เบื้อหลังนี้  สลิ่มมองออกไปนอกร้าน  กูเลยมองตามว่าข้างนอกมันมีอะไรน่าสนใจกว่าหน้าหล่อของกูนักรึไง  สุดท้ายกูก็ต้องเหลือบมองมันเป็นระยะ  มองเหลือบสายตากันหนีไปมาจนสายตามาปะทะกันจนได้  กูจ้องตามันทันทีคล้ายต่างคนต่างไม่ยอม
   "มีเหี้ยไร" มันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
   "พูดเพราะๆหน่อยไม่ได้รึไง" กูว่า
   "มึงพูดได้ไหมล่ะ" มันย้อนกู
   "ได้ครับ" กูตอบแทบจะทันที  ถึงแม้ที่จริงกูก็พูดเพราะตลอดไม่ได้หรอกแต่ถ้ามันอยากให้กูพูดเพราะๆกูก็จะพยายามน่ะนะ 
   "สลิ่ม.." กูเรียก  สลิ่มเหลือบตากลับมามอง
   "ทำไมมึงถึงยอมให้กูมารับล่ะ" กูถาม
   "กูต้องมีเหตุผลด้วยรึไง"
   "มีสิ..มึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึง" กูบอก
   "ก็ไม่ไง รำคาญก็แค่นั้น" มันตอบแล้วหันไปมองแก้วน้ำที่พนักงานเพิ่งนำมาเสิร์ฟเมื่อกี้
   "เหรอ" กูตอบหงอยๆ
   "สลิ่ม" กูเรียกขึ้นอีกเพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงมันก็คงไม่ง้อกูหรอก
   "กูจีบมึงได้ไหม" กูถามขึ้นโต้งๆ
   "จะให้ตอบไหม" มันยังคงนิ่งอย่างควบคุมสถานการณ์ไว้ได้
   "ไม่ต้องอ่ะ ยังไงกูก็จะจีบมึงอยู่ดี" กูพูดยิ้มๆ
   "Kเหอะ ใครให้จีบวะ" มันบ่นคล้ายของขึ้น
   "ใจกูนี่ไงอนุญาต" กูยักคิ้วพร้อมกับทำท่าเสี่ยวให้มันดูอีกด้วย
   "มึงก็ชอบกูเหมือนกันแหละใช่ไหมล่ะ ไม่งั้นไม่ยอมให้กูมารับหรอก" กูพูด
   "ให้จีบกับจีบได้ ไม่ได้หมายความว่ากูจะชอบมึงสักหน่อย..อยากทำห่าไรก็ทำไปเหอะ" มันเบะปากอย่างมีชัยชนะ
   "............" กูเงียบลงทันทีเพราะว่าคนอย่างมันกูเดาไม่ค่อยออกว่าพูดเล่นหรือพูดจริง  ดังนั้น..ถ้ามันพูดออกมาแบบนี้สงสัยกูคงเดาทางมันผิดละมัง
   "มึงรู้อะไรไหม" กูถามขึ้นแล้วเท้าแขนลงบนโต๊ะทำให้ใกล้มันยิ่งขึ้น
   "กูมั่นใจว่า..อีกไม่นาน มึง..ต้องชอบกู" กูยิ้มตาวาว
   "เฮอะ" มันแสยะหัวเราะก่อนเบะปากยิ้มออกมา  นี่ถ้าหน้าตาไม่ดีนะมีเจอตีนกูแน่  แม่ง..อย่าวกวนเบื้องต่ำเลย
   "ก็ลองดู" มันพูดแล้วนำศอกเท้าโต๊ะทำท่าเดียวกับกู  กลายเป็นว่าทั้งกูและมันในตอนนี้เหมือนกำลังประกาศสงครามกันสุดฤทธิ์
   "แหม..อยากเห็นหน้ากูใกล้ๆอ่ะดิ" กูยักคิ้วแซว
   "อืม..นี่อะไร" สลิ่มชูสองนิ้วขึ้นยิ้มถามกู  กูมองนิ้วมันอย่างไม่เข้าใจ
   "นิ้ว" กูตอบซื่อๆ
   "โอ้ย!" กูร้องเสียงหลงรีบจับตาตัวเองทันทีเพราะจู่ๆสลิ่มก็นำนิ้วที่ชูอยู่มาจิ้มสองลูกกะตากูเข้าให้
   "เหี้ย" กูด่ามัน  มือปิดสองตาเพราะลืมไม่ขึ้น
   "หึ..สม" มันเยอะเย้ย
   "ถ้าตากูบอดทำไงเนี้ย งั้นกูก็ไม่ได้เห็นมึงแก้ผ้าอ่ะดิ" กูยังเล่นไม่หยุด
   "ไอ้เชี้ยนี่" สลิ่มโวยเสียงกระซิบคงเพราะกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน
   "สนอะไรล่ะที่รัก หื้ม" กูพูด  พอรู้สึกว่าตาหายเจ็ฐบ้างแล้วจึงเบิกตาขึ้นมองทำเจ้าเล่ห์ใส่
   "ถ้ามึงพูดอีก มึงโดนแน่" มันขู่ฟ่อ
   "อะไรครับที่.." กูกำลังจะพูดแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะมือสลิ่มไวกว่าปากกู  ตอนนี้มันคว้าถังน้ำแข็งไว้ในมือเรียบร้อยแล้ว
   "กูล้อเล่น ห่า..รุนแรงจังนะมึง" กูบ่น  มันพละมือออก
   "รู้ป่ะ..เลือดร้อนงี้ ลูกดกแน่..ดี กูชอบ" กูยิ้มพูด  แซวมันเองกูดันรู้สึกเขินนิดๆเหมือนกัน  ยิ้มจะปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว  สลิ่มถลึงตาเหมือนโกรธๆทำท่าจะเอาคืนแต่พนักงานเดินมาเสิร์ฟอาหารซะก่อน
   "อาหารได้แล้วค่ะ" พนักงานพูด  ช่วยชีวิตกูไว้ชัดๆ  มันเสิร์ฟไข่เจียวกับข้าวก่อนอันดับแรก
   "เดี๋ยวไปซ้อมเพลงไรบ้าง มีเพลงใหม่รึเปล่า" กูเปลี่ยนเรื่องถามเพราะอยากสงบศึกไว้ก่อน  สลิ่มตักข้าวใส่จานของมัน
   "อ่าว..ของกูล่ะ" กูท้วงเพราะเห็นว่ามันไม่ตักเสิร์ฟให้กู
   "ไหนมือ" มันย้อนมองหน้ากู  กูก็ซื่อเสือกยกมือให้มันดู
   "ไหนข้าว" มันถามอีก  พอได้สติอีกทีก็เพิ่งรู้ว่ามันกำลังด่ากูอยู่
   "ถ้า.." มันอ้าปากต่อ
   "โอเค..กูตักเองได้ครับ" กูปรามไว้ก่อนที่จะยาวไปมากกว่านี้  กูรีบนำข้าวมาตักใส่จานของตัวเอง  ไม่นานผัดขิงที่กูสั่งก็มาเสิร์ฟ  สลิ่มเริ่มออกอาการยัวะที่ของมันดันได้ทีหลัง
   "มันสั่งทีหลังทำไมได้ก่อนอ่ะ" สลิ่มพูดต่อหน้าพนักงานเหมือนเด็กเรียกร้องสิทธิ์ตัวเอง  ไม่ได้ใช้น้ำเสียงก้าวร้าวแต่อย่างใด
   "เอ่อ ไม่รู้อ่ะค่ะ พอดี..พ่อครัวเค้าทำมาก่อน" พนักงานที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ตอบ
   "เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ..ขอโทษด้วย" กูบอกเธอ  พนักงานยิ้มๆก่อนเดินไป  พอพนักงานไปไอ้คนตรงหน้ากูก็ตักผัดขิงไปที่จานตัวเองพร้อมกินทันที  กูส่ายหัวนั่งกินต่ออย่างเงียบๆไม่พูดอะไรอีกเพราะเดี๋ยวได้ทะเลาะกันกินไม่เสร็จไปกัน 
   หลังจากที่สงบศึกกินข้าวเสร็จกูก็ไปส่งสลิ่มที่หอ..
   "เจอกันเย็นนี้" กูยิ้มบอก  สลิ่มพยักหน้าส่งๆแล้วยื่นหมวกกันน็อกคืนให้กู
   "กูจะรีบไปรอนะ" กูบอกอีกซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้ทำหน้าตาอยากรู้แต่อย่างใด
   "เออ" มันตอบส่งๆแล้วหันหลังเดินไป
   "ก้นงอนดีนะ" กูพูดเบาๆ  สายตามองก้นมันอย่างห้ามไม่อยู่

   ผ่างงงงงงงงงง !!
   สลิ่มหันมามองตาขวางใส่กูทันทีที่มันได้ยิน  สายตาที่แทบแดกกูได้ทั้งตัว  ถ้ามันกระโดดถีบขาคู่กูได้ตอนนี้มันคงทำไปแล้ว  มันยืนนิ่งจ้องกูอย่างไม่ยอม
   "เปล่า..กูหมายถึง เอ่อ..ไปล่ะ" กูปัดพร้อมกับรีบสตาร์ทรถและขับออกทันที  สาด..หูดีแท้ !




............>>>><<<<..............

[เบบี้]

พอดีว่าต้องทำไรอีกเยอะง่ะ 
รีบพิมพ์ให้แล้วตามที่เคยบอกไว้
เอาไปสั้นๆก่อนนะ
เดี๋ยวจะรีบพิมพ์ให้อีก
เค
ไปแระ
เหนื่อยนิ
กร๊าก

[~NeMeSiS_PURE~]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไปอ่านก่อนนนน

***********************************************************

ว้าวววว ไปกินข้าวด้วยกันละ ดู ๆ เหมือนน้องก็มีความรู้สึกไรในใจอยู่บ้างนะ

ไม่งั้นคงไม่ยอมหรอกก แต่ต้องแกล้งไม่สนใจไปก่อนป่าว อิอิ

เห็นที่สลิ่มพูดกะอาจารย์แล้วก็นึกถึงตัวเอง พูดแบบนี้เหมือนกัน 

[PeeraDHa]

มาแว้ววววววว.......สุดสุดอ่ะ...นายเมตร

[♥a2k♥]

สลิ่มก้นงอน 
ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ความหลังของสองคนนี้
พี่เมตรไปทำอะไรไว้ป่าวหว่า

[PANGGii]

อยากรู้เรวๆว่า ความหลังเมื่อวัยเดก เกิดอะไรขึ้น?


 

[~l3aml3ery~]

มาแว้วววว 

_________________________________

ของเหลวของความเป็นพ่อ

[IZE]

เหอๆๆๆ  อาการปากเสีย พูดไม่เพราะ  เป็นเพราะว่ากลบเกลื่อนความอเขินอายเปล่าเนี่ย

อิอิ

ปล สลิ่มก้นงอนด้วย เหอะๆๆๆ

[jjuboy]

มาแล้วววววว
ต้องรีบไปอ่าน
นิยายตัวเองเอาไว้ก่อน..ขออ่านของเบบี้ก่อน

[NATYU]

มาต่อแล้วว   
สลิ่มรุนแรงได้อีก 555  รุนแรงต่อไปเถอะ ดัดนิสัยพี่เมตรมัน
ความหลังตอนเด็ก เมื่อไหร่จะรู้อ่ะ 

ตอนท้ายยังมีการบอกสลิ่มก้นงอนด้วย  สมควรโดน ฮ่า ๆ

[sakiko]

ว้าว มาต่อ แล้ว

เถื่อนได้ใจทั้งคู๋ เรย

55