หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[amito]

หลิ่มมันอารมณ์แปลกๆเนอะ รำคราญเค้าแต่ก้อยอมมากับเค้า มันยังไงกันเนี่ย

[porpeppe]

เมตรสู้ๆๆ

อิอิ

รักลิ่มสงสัยต้องรักด้วยลำแข้งละม้าง

55+

 

[namtaan]

ที่น่าสงสัยคือ สลิ่มคิดอะไรหว่า

แล้วตกลงเคยเจอกันใช่มั้ยเนี่ย สลิ่มมีพิรุธ(มั้ง)

บวก 1แต้ม ขอบคุณเบบี้จ้า

[[[_GozpeL_]]]

มาอ่านใหม่~


เค้าว่ากันว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกจิงๆนะเออ...


  :กอด1:พี่เบบี้

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ลื้อหมายถึงอาราย เด๋วโดนนนนนนนสกายคิก! ไอ้หื่นนนนนนนนน 


 

[OHmeza019]

555 ขนาดพูดเบาๆๆ ยังเกือบตาย
พูดดังที นี้ไม่เตรียมจองวัดหรอคับ
สลิมนี้ดุดีน่ะค้าบบ ชอบ ๆๆ

[a_tapha]

+1 ให้กับความขยันของเบบี้

ถึงแม้จะสั้นไปหน่อยยยยยยยยยยยก็เหอะนะ 

[mecon]

นุ้งสลิ่มเด็กปากแข็ง ใจคิดยังไงไมไม่พูดไปล่ะลูก
กินข้าวไป กัดจิกไอ้พี่เมตรไป เจริญอาหารชิมิเคอะ
+1 คะ

[nOn†ღ]

หนทางของพี่เมตร ท่าทางจะอีกยาวไกล

รอลุ้นกันต่อไปจ้ะ 

[ToeyTato]

อยากจะรู้ว่าจะมีวันที่มันพูดดีๆหวานๆกันบ้างมั้ยว่ะเนี้ยย 555+

เถื่อนมันทั้งคู่อ่ะว่ะ

รอต่อ งุงิ

[nopkar]

ได้ไหม นี่ย่อมาจาก จำได้ไหม รึป่าวอ่ะ  ชอบเพลงนี้ๆ

[morrian]

อยากอ่านน้องสลิ่มก้นงอนต่อแล้วอ่ะคับบ

เบบี้หายเหนื่อยแล้วก็ขอแบบยาวๆนะ 

[เบบี้]

ได้ไหม นี่ย่อมาจาก จำได้ไหม รึป่าวอ่ะ  ชอบเพลงนี้ๆ

แหมม  ฉลาดเป็นกรด  นับถือนับถือ

[kangkaw]

มาแล้ว ๆ ^_^    ไปอ่าน ๆ

[ToeY_@_KP]

เมตรสู้ๆ   ต้องใจอ่อนซักวันล่ะน่ะ..

[DEMON3132]

+1 ให้คุณเบบี้คนขยัน .......
พี่เมตร  จริง ๆ แทบทุกตอน แต๊ะอั๋งบ้าง
ลวนลามด้วยวาจาบ้างล่ะ แล้วเมื่อไหร่จะได้พูดจาภาษา
ดอกไม้กันบ้างล่ะ แต่นานแค่ไหนก็จะรอ .....สลิ่มน่ารัก

[ordkrub]

สงสัย.....ลุ้น.....เหนื่อย
Thankssssss krub

[jeaby@_@]

สู้โว้ยยย ไอ้เมตร
น้องหลิ่มเคยรู้จักอะเเหละ เเต่ไม่พูด

thx ja!

[Ramika]

สงสัยกำลังนั่งทาปกสันกาว อยู่

เลยมาได้แค่นิดเดียว

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

สลิ่มแรง
แรงจนเหนื่อยแทนพี่เมตร
สู้ต่อไปโว้ยยย

[www.maxdevil]

ก้นงอน ...... 

ชอบ ๆ

รอตอนต่อไปครับ

[เบบี้]

เบบี้ได้แจ้งรายชื่อคนโอนเงินทั้งหมดแล้ว
ใครที่สั่งนิยายสุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต(ยาวฉิบหาย ขี้เกียจพิมพ์)
รบกวนช่วยเชครายชื่อตัวเองที่บอร์ดด้วยนะคะ เผื่อว่ามีอะไรตกหล่น

เมื่อวานกับเมื่อวานก่อนเล่นเอากรูเกือบตาย นอนตีสี่ตีห้า เริสสุด
วันนี้กะว่าจะมาต่อเมตรกะสลิ่มให้นะ ไม่รู้จะมาต่อได้ไหม จะรีบไปพิมพ์ให้

ไปล่ะ มาบอกแค่นี้ บายๆ

[JJHJJH]

^
^
จิ้ม + เบบี้แล้วนั่งรออ่านตอนต่อ (ตาปริบๆ)

[จริงใจ]

ไปเช็คชื่อมาแว้ว  O.K. ฮะ

แต่ตอนนี้  มานั่งรอเมตรกับสลิ่มคร้าบ

[ToeyTato]

รออ่าน ต่อไป หุหุ เบบี้สู้ๆ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

จะรออ่านเว่ย
ไอ่น้อง
ไปพิมพ์ไป

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

งั้นก็+1รอเมตรกะสลิ่มนะเบี้

[Aon]

  มาให้อยากแล้วจากไป...

[เบบี้]

   ตอนที่ 16  จูบ



   "อ่าว มาเร็วจังวะ" พี่ปั๊นทักกูเมื่อเห็นสาระร่างกูเดินเข้ามา
   "เมื่อไหร่พวกมึงจะเลิกทักกูเรื่องมาเร็วมาช้ากันวะ" กูบ่น
   "ไปรับสลิ่มมาน่ะ ก็เลยมาเลย" กูขออวดมันหน่อย
   "เฮ้ย คืบหน้าขนาดนั้นเลย" พี่ปั๊นตกใจ
   "ก็นะ.." กูยักคิ้วยิ้มๆแล้วเดินเอาของไปไว้ในห้องพักพนักงานก่อนจะเดินออกมา
   "ไอ้โมทยังมาไม่เหรอ" กูถาม
   "มันกำลังมา ไปรับมิ้วค์มาด้วยวันนี้"
   "อ่าว..มันจะมาทำไม" กูถามอย่างงงๆ  ปกติไอ้มิ้วค์มันไม่ชอบมาที่ร้านมันเลยไม่ได้มาที่ร้านบ่อยนักหรอก
   "เห็นมันให้ไอ้โมทพาไปซื้อของมั้ง แล้วโมทมันขี้เกียจขับรถไปกลับ มันเลยลากมาด้วย" พี่ปั๊นตอบ
   "อ้อ เหรอ..แล้วมีไรให้ผมช่วยเปล่า" กูถามแล้วมองไปที่มือของพี่ปั๊นที่กำลังจดอะไรใหญ่
   "มึงรอเช็คของไป เดี๋ยวเค้าจะเอามาส่งแล้ว" พี่ปั๊นสั่งพร้อมกับยื่นเอกสารมาให้กู  กูรับมาแล้วเดินไปหยิบเบียร์ออกมาดื่มอย่างถือวิสาสะ
   "ลงบิลไว้ด้วยนะ" กูบอก  พี่ปั๊นพยักหน้า  กูเลยเดินออกมานั่งรอคนส่งของที่หน้าร้าน  แดกเบียร์ไป  ดูดบุหรี่รอไป  คนส่งของก็มาช้าดีแท้เหลือเกิน  กูรอนานถึงขนาดไอ้โมทกับไอ้มิ้วค์มาถึงแล้วคิดดู
   "อ่าว..รออะไร" ไอ้โมททัก 
   "รอคนส่งของ กูรอมาครึ่งชั่วโมงละเนี้ย มันยังไม่มาเลย มึงโทรไปเช็คดิ" กูบ่น
   "ของไรล่ะ" ไอ้โมทถาม
   "ไม่รู้..ไอ้ปั๊นมันให้กูรอ กูก็รอ" กูตอบส่งๆ  ขนาดเอกสารที่มันยื่นมาให้กูยังไม่อ่านเลยคิดดู  ด้วยความขี้เกียจล้วนๆ
   "ไอ้ห่า งั้นก็รอไป" ไอ้โมทปัดอย่างรู้นิสัย
   "มองห่าไร" กูหันไปหาเรื่องไอ้มิ้วค์ที่ยืนมองกูหน้านิ่ง  ไอ้โมทเดินเข้าร้านไปแล้ว
   "อ่ะ..นี่" มันยื่นหนังสือให้กู  กูรับมาอย่างไม่เข้าใจ
   "อ่านฆ่าเวลา เผื่อว่าจะฉลาดขึ้นบ้าง" มันพูดหน้าตาย
   "ไอ้สัตว์" กูด่าแล้วเอาหนังสือขว้างใส่มันด้วย  ไอ้มิ้วค์หัวเราะก่อนโวยวายใหญ่ว่าหนังสือเป็นของมีค่านะก่อนจะเดินเข้าร้านไป  กูนั่งรอต่อไปเรื่อยๆ  บุหรี่หมดไปสองมวนแล้วจนกูเริ่มขี้เกียจแม้แต่จะดูดต่อ  กูเลยเลื้อยตัวลงนอนบนเก้าอี้ยาวหน้าร้าน
   "ไอ้เหี้ยเมตร!" เสียงแม่งกระแทกโสตประสาทกูมากๆ
   "ห่า.." กูงัวเงียตื่นขึ้นมา  พอลืมตาขึ้นก็เห็นไอ้โปรกับไอ้ดิวยืนอยู่ตรงหน้า
   "มาหลับเหี้ยไรตรงนี้ เด็กมาส่งของเค้าไม่กล้าปลุกมึงนู่น" ไอ้โปรบอก
   "อ่าว..มาแล้วเหรอ" กูลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่รถส่งของ
   "ไม่มาพรุ่งนี้เลยวะ ห่า" กูบ่นอย่างหัวเสีย  พวกมันหัวเราะก่อนเดินไป  กูลุกขึ้นไปเช็คของที่เป็นพวกเหล้าเบียร์นำมาส่ง
   "ครบไหมวะ" ไอ้โมทถาม  กูพยักหน้าแล้วส่งเอกสารให้พี่ปั๊นแล้วเดินไปหยิบเบียร์อีกขวดมาเปิด
   "ไอ้ห่าเมตร พอเลยนะมึง..ลงบิลไว้กี่รอบแล้ว จ่ายสักทีเหอะ..แดกอย่างเดียว วันหลังกูจะเอาเยี้ยวกรอกปากมึงแทนเหล้า" ไอ้โมทด่ากูทันที  มือกูยังค้างจับขวดเบียร์ที่อยู่ในตู้แช่อยู่เลย
   "นิดหน่อยเอง มึงจะหวงห่าไรวะ..กูก็ไม่เคยได้จ่ายอยู่ละ" กูบอกแล้วเดินนำขวดมาเปิดโดยใช้เทคนิคพิเศษส่วนตัวอย่างไม่ต้องใช้เครื่องช่วยเปิด  คือเหล้าเบียร์ที่ร้านใครลงบิลก็ตามสมควรจะรับผิดชอบจ่าย  แต่มีกูคนเดียวนี่แหละที่ลงบิลไว้แล้วไม่ยอมจ่ายจนไอ้โมทมันเอือมแล้ว
   "สลิ่มจะมายังวะ เห็นบอกมีเพลงอยากเล่นนี่หว่า" ไอ้ดิวพูดขึ้น 
   "เพลงไรวะ" กูถามอย่างอยากรู้
   "เห็นบอกจะเล่น what do you want from me กูเคยซ้อมนะ..แต่ยังไม่เคยเล่นจริง" ไอ้โปรพูด
   "กูชอบๆ" กูบอก  กูชอบทุกเพลงที่มันร้องนั่นแหละ
   "แหมมมมมมมมมมมมมมมมมม" พวกมันประสานเสียงแซวกันทันที
   "ทีเรื่องไม่ดีๆเนี้ยช่วยกันทำเชียวนะ" กูกัดมันบ้าง
   "กูเพิ่งซื้อมาใหม่นะ ห่า..เอามาเลย" ไอ้โปรบ่นแล้วแย่งหนังสือเพลงของมันออกจากมือกูไปทั้งที่กูยังไม่ทันเปิดดูเลย  ไอ้มิ้วค์นั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลจากเคาร์เตอร์นัก ไอ้โปรเดินมานั่งข้างๆกู
   "เพลงนี้กูอยากร้องอ่ะ" กูบอก
   "แหมะ!" ไอ้โมทำเสียงกระแทกใส่  กูเลยหันไปมองหน้าพี่ชายกูว่ามันจะทำเสียงอย่างนั้นทำไม  พอกูมองหน้ามันไอ้โมทก็เสือกมองไปทางประตูร้าน  สลิ่มเดินเข้ามาพอดี  กูอึ้งมองมันหัวจรดเท้า
   "แหมะ" กูทำเสียง  แม่ง..น่าทำเสียงอย่างนี้จริงๆนั่นแหละ  สลิ่มเดินเข้ามาพร้อมกับไอ้ใหม่และไอ้เขต
   "เอาใจน้องพี่ไปเลยค้าบ" ไอ้โมทพูดขึ้นเสียงดัง  กูรู้อยู่แล้วว่ามันต้องการที่จะแซวกู  กูอมยิ้มหน่อยๆ วันนี้มันก็น่ารักอีกแล้ว
   "มองห่าไร" สลิ่มถามกูหน้ากวน  มันวางกระเป๋าเป้ของมันไว้ข้างไอ้มิ้วค์  วันนี้มันก็ยังแต่งตัวแนวอีกวันแต่แปลกตาหน่อยเพราะวันนี้ออกแนวร็อคจนเกือบจะพังค์เป็นพิเศษ  ผิวขาวๆของมันตัดกับเสื้อผ้าสีดำได้เป็นอย่างดี  แต่งขึ้นจนกูอยากจะจับมันทำอะไรต่อมิอะไร
   "มองKไรเนี้ย!" กูสะดุ้งทันทีที่โดนสลิ่มตะวาดเข้าให้ 
   "กร๊ากกกกกกกกกกก" พวกเพื่อนกูพากันฮากันยกร้าน  สงสัยเมื่อกี้กูจะพิจารณาอะไรนานไปหน่อย  ตาดันเสือกไปจ้องอยู่ที่น้องชายของมันอยู่นานสองนานจนลืมว่าอีกฝ่ายเป็นคนไม่ใช่หุ่น
   "ห่า..เปล่านะเว้ย" กูรีบแก้ตัวไปก่อนเพราะอยู่ในที่สาธารณะ
   "Kแม่ง" กูได้ยินสลิ่มบ่นงุบงิบ
   "หวัดดีพี่" ไอ้เขตยกมือไหว้ทุกคนแบบมารยาทดีเสมอ
   "วันนี้ผมขอให้เขตมาเล่นด้วยได้ไหมครับ..พอดีมันอยากเล่นด้วยน่ะ" สลิ่มพูดขึ้น
   "ได้ดิ..ชิวๆ สนุกดีออก เอามัน" ไอ้ดิวอนุญาต
   "เล่นไรล่ะ" ไอ้ดิวถาม
   "เบสครับ" ไอ้เขตตอบ
   "แล้วจะซ้อมเลยไหม" ไอ้ดิวถามอีก
   "ซ้อมเลยก็ได้ครับ" สลิ่มยิ้มตอบทันที  พวกมันเลยพากกันเข้าห้องพักนักดนตรีไป  กูเลยได้แต่นั่งเป็นหมาหงอยเลยทีนี้
   "หึหึ..หึ" กูได้ยินเสียงไอ้มิ้วค์นั่งหัวเราะในลำคอมองมาทางกู
   "ห่า.." กูด่ามันเพราะแม่ยเยาะเย้ยกูกันจริง
   "เกือบละอีกนิดนึง" ไอ้มิ้วค์ยิ้มพูด  มันคงไม่ได้หมายถึงกูเกือบจะจีบสลิ่มติดแล้วแต่ความหมายคงจะเป็นเกือบโดนส้นตีนสลิ่มมันแล้วมากกว่า  นั่งส่ายหัวก่อนเดินไปช่วยไอ้โมททำงาน  ประมาณชั่วโมงกว่าๆพวกนักดนตรีก็พากันออกมาตั้งเครื่องและซ้อมก่อนเปิดร้าน
   "ซ้อมก่อน" ไอ้ดิวพูดบอกกู
   "ห่าเมตร" กูหันไปตามเสียง
   "ไปกับกูหน่อย" ไอ้โมทพูด
   "ไปไหน" กูถามอย่างหัวเสียเพราะกูอยากดูสลิ่มซ้อม
   "ไปซื้อของ ของไม่ครบ"
   "มึงไปเองไม่ได้เหรอวะ ไปกับไอ้มิ้วค์ดิ" กูพูดเพราะไม่อยากไปจริงๆ
   "มิ้วค์ทำการบ้าน" ไอ้มิ้วค์ที่นั่งอยู่พูดขึ้นแทบจะทันที
   "ห่า..เออๆ" กูตัดบทเซ็งๆ  สุดท้ายก็ต้องตามไอ้โมทไป  ไอ้โมทขับรถพาไปที่ห้างสรรพสินค้าบิ๊กซีที่อยู่ใกล้ตรงนี้มากที่สุดแล้วซื้ออาหารสด  วันนี้คนส่งของดันนำของมาส่งไม่ครบเพราะว่าของเอาไปให้ลูกค้ารายอื่นหมดเลยไม่ถึงร้านพวกกู 
   "มึงนี่ท่าจะเป็นเอามากนะ กูอยากจะรู้จริงๆถ้าได้มันแล้วมึงจะเป็นอย่างนี้อยู่ไหม" ไอ้โมทบ่นขึ้นเพราะกูรบเร้าให้มันรีบกลับร้านเร็วๆ
   "ปากเสีย" กูว่าแล้วเดินหนีไปขึ้นรถก่อนเลย  พอกลับมาถึงร้านพวกมันก็ซ้อมเสร็จกันไปแล้ว  พี่ปั๊นตั้งไฟเปิดร้านแล้วเรียบร้อย
   "สลิ่มไปไหนอ่ะ" กูมองหา
   "อยู่หลังร้านกับไอ้เขต" ไอ้โปรตอบ
   "ไม่ต้องเสือกไปเลยมึง กูเห็นมันเครียดๆกันอยู่ไม่รู้มีอะไร เดี๋ยวได้โดนส้นตีนมันเข้าจริงๆ" ไอ้โปรห้ามขึ้นเหมือนรู้ว่ากูจะเดินไปตาม
   "ก็กูอยากเห็นหน้ามันอ่ะ" กูทำหน้าหงอยใส่
   "มึงได้เห็นทั้งคืนแหละ มาแดกเหล้ากับกูนี่" มันกวักมือชวนกู  เด็กดีอย่างกูเลยพลอยจะเสียไปด้วย  กูเดินไปนั่งลงข้างไอ้โปรอย่างช่วยไม่ได้แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก  ไม่นานลูกค้าก็เริ่มทยอยกันเข้ามา  สลิ่มกับไอ้เขตเดินกลับเข้ามาในร้าน  มันนั่งลงอีกข้างของไอ้โปรที่ว่างอยู่  กูเหลือบมองมัน  มันหันมาสบตากูด้วยท่าทางกวนๆก่อนหันไปมองทางอื่น
   "มีคนให้มาขอเบอร์สลิ่มอ่ะ" ไอ้เล้งเดินมาบอกพวกกูทุกคนที่โต๊ะ  ไอ้เล้งมองหน้ากูด้วยเหมือนลำบากใจ  พวกกูทั้งโต๊ะเลยมองตามว่าเป็นใครที่มาขอ
   "ใครวะ" กูถามทันที  ไม่ได้อายใครจะหาว่ากูเสือกเลยแม้แต่น้อย
   "น้องโต๊ะนั้นอ่ะ" ไอ้เล้งชี้ไปที่เป้าหมาย  พวกโต๊ะที่ว่าหันมายิ้มมองซึ่งเป็นผู้หญิงเกือบทั้งโต๊ะ
   "ไม่ให้โว้ย" กูพูดก่อนอย่างออกตัวแรง  เสียงค่อนข้างดังแต่ก็ไม่ถึงกับว่าดังมากเพราะมีเสียงเพลงเปิดอยู่ด้วย
   "มึงเป็นเหี้ยไรกับสลิ่มมัน เสือกจริง" ไอ้ดิวว่า
   "มึงจะให้เหรอ" กูหันไปถามสลิ่มตรงๆ
   "อ่าวเหี้ย" กูสบถทันทีเพราะสลิ่มไม่ตอบแต่มันดันลุกจากโต๊ะพวกกูแล้วเดินไปที่โต๊ะที่ขอเบอร์ซะเฉย  พวกเพื่อนกูพากันหัวเราะอย่างสะใจที่กูหน้าแตก
   "หล่อกว่าปกติด้วยวันนี้" ไอ้โปรขำไปพูดไป
   "Kเหอะ ขำมาก" กูบ่นอย่างหัวเสียแล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้  กูเหลือบมองอย่างรู้สึกหวงเป็นระยะ
   "เป็นเมียกูสักวันเหอะมึง" กูกัดฟันว่า
   "ถุ้ย!" พวกมันประสานเสียงพร้อมกันทันที  เข้าข้างกูกันเหลือเกิน  กูหยิบแก้วเหล้าขึ้นยกกระดกหมดแล้ว  สลิ่มก็หัวเราะต่อกระซิบกับผู้หญิงโต๊ะนั้นอย่างออกรสจนไอ้โปรเรียกให้ขึ้นเวทีนั่นแหละมันถึงปลีกตัวออกมาได้  ด้วยความที่กูน้อยใจคนอยู่คนเดียวเลยลุกออกไปนั่งที่นอกร้านแทนที่จะนั่งดูมัน  กูคุยกับลูกค้าที่หน้าร้านไป  พวกมันก็เกลอเก่ากูกันทั้งนั้น  พอนานเข้าก็ใจเย็นลงและรู้สึกอยากเห็นมันร้องเพลงขึ้นมาเลยต้องลุกกลับเข้าร้านอย่างช่วยไม่ได้  สุดท้ายแล้วกูจะน้อยใจไปก็เท่านั้นเพราะในเมื่อกูตัดสินใจว่าจะจีบมันแล้ว  มันเองก็คงมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้เพราะมันยังไม่ได้ชอบกูเลย  กูกำลังคิดในแง่ดีเข้าไว้จะได้มีกำลังใจสู้ต่อ
   "พี่เมตร" กูแทบชะงักเพราะเป็นเสียงที่คุ้นเคยกันดี
   "มาทำไม" กูถามกลับเสียงแข็งมองทัวร์ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
   "มาเที่ยวสิ ไม่ได้มาหาพี่เมตรสักหน่อย" มันยักไหล่ตอบอย่างน่าถีบ
   "เออ..งั้นไม่ต้องมายุ่งกับกูล่ะ" กูสั่งก่อนจะเดินหนีมาอีกทาง  กูเดินไปนั่งกับไอ้มิ้วค์
   "เพลงสุดท้าย เจอกันอีกทีห้าทุ่มครึ่งนะครับ" สลิ่มพูดใส่ไมโครโฟน
   "เป็นไรหน้ามุ่ย" ไอ้มิ้วค์ถาม
   "อีทัวร์มา" กูตอบส่งๆอย่างหงุดหงิด
   "สม" ไอ้มิ้วค์เบะปากพูดแค่นั้น  ทำไมถึงมีแต่คนคอยสมน้ำหน้ากูวะ..ห่าแม่ง  กูจะงอนแล้วนะ
   กูนั่งมองคนบนเวที  ไฟที่ส่องกระทบกับผิวของมันทำให้มันขึ้นและเหมาะกับแสงสีมากกว่าปกติ  ตัวกำลังพอดี  มีกล้ามนิดๆ  หุ่นไม่แห้งจนเกินไปเพราะโดยส่วนตัวกูไม่ชอบคนหุ่นทรงกระบอก  มีเนื้อมีหนังและดูเป็นคนสุขภาพดี  คิดไปคิดมากูดันจินตนาการไปถึงเวลาที่มันแก้ผ้าออก  เมื่อได้สติจึงนำจิตกลับมาที่เพลงอีกครั้งเดี๋ยวความคิดเกินเลยแล้วอะไรๆมันก็จะเกินตัวน่ะนะ..

   ~  ~

   ~ ~
   กูนั่งมองสลิ่มร้องเพลงสุดท้ายอยู่บนเวที  มีเสียงร้องตามและเสียงสาวๆกรี๊ดมันเป็นระยะ
   "ไง..โดนของรึไงมึง" ไอ้โมทเดินมาแซว  มันกอดไหล่กูแล้วนั่งลง
   "น่ารักว่ะ" กูชม
   "หึ.." ไอ้โมทหัวเราะ  กูนั่งดูมันจนมันร้องจบเพลง
   "วี๊ดวิ้ว~" เสียงผิวปากแซวขึ้น  กูเหลือบมองตาขวางซะงั้น  ลืมตัว
   "น้องสลิ่มมมมมมมม อ๊าย!" เสียงร้องตะโกนจากโต๊ะเดิม
   "ขอบคุณครับ" สลิ่มยิ้มบอกอย่างโปรยเสน่ห์ไปทั่วร้าน 
   "สักวันกูจะฆ่าอีพวกนี้ทิ้ง" กูกัดฟันพูดและได้แต่กักเก็บอารมณ์ไว้ไม่ให้โจ่งแจ้
   "ไอ้เชี้ย" ไอ้โมทว่าแกมขำ  สลิ่มเดินลงจากเวทีแล้วกลับเข้าไปในห้องพักนักดนตรี  กูรีบเดินตามเข้าไป  ไอ้เขตที่กำลังจะเดินตามสลิ่มเข้าไปมันชะงักเมื่อเห็นว่ากูจะเข้าไป  มันเปิดทางให้ยิ้มๆ  กูเลยได้เดินเข้าไปคนเดียว
   "หิวฉิบหายอ่ะ" สลิ่มบ่นโดยที่ไม่ได้หันมามอง  มันคงคิดว่าคนที่เดินตามมันเข้ามาเป็นไอ้เขตละมัง
   "อยากกินอะไรล่ะ" กูถาม
   "..............." ความเงียบเริ่มครอบงำเมื่อสลิ่มหันกลับมามองอย่างตกใจ
   "ทำไมมึงต้องไปนั่งกับคนอื่นด้วยวะ" กูบ่นอย่างไม่ได้ออกน้ำเสียงอะไรมาก
   "เสือกไรกับกูล่ะ" มันว่ากลับ
   "ก็ไม่ชอบ" กูตอบ
   "กูจำเป็นต้องแคร์มึงว่างั้น" มันย้อนขำๆแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองมา

   แกรก~
   "พี่เมตร.." กูตะลึงเมื่อเห็นทัวร์เปิดประตูเข้ามาอย่างเคยชิน  แน่ละว่า..แต่ก่อนที่กูคบกับมัน  มันเข้าออกร้านนี้เยี่ยงเมียเจ้าของร้าน  อีกอย่างกูเองก็เคยจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะกับมันในห้องนี้ด้วย
   "มาทำไรเนี้ย" กูขึ้นเสียงอย่างหงุดหงิด  ทัวร์ยิ้มกวนตอบ
   "คิดถึงไงฮะ" ทัวร์ตอบเล่นสีหน้า  กูชักรู้สึกไม่ชอบมาพากลแล้วเพราะมันจะเล่นอะไรกับกูกันแน่  ทัวร์เดินเข้ามากอดแขนกู  สลิ่มมองหน้ากูกับทัวร์สลับกันไปมา
   "ตามสบายเลย" สลิ่มพูดแกมหัวเราะ
   "เฮ้ย..ไม่ใช่" กูจับแขนสลิ่มไว้
   "ปล่อย" มันพูดอย่างส่งสายตาและสะบัดแขนออกเขาๆ  กูปล่อยทันทีเพราะกูสายตาของมันเมื่อกี้  พอมันเดินออกจากห้องไปกูก็ก้มลงมองตัวการที่ยืนอยู่ข้างๆ
   "เหี้ยไรมึงเนี้ย" กูสะบัดมันออก
   "ชอบคนนั้นเหรอ" มันพูดอย่างรู้ทางกู  เหมือนอ่านกูออกหมดไส้หมดพุงอย่างนั้น
   "เรื่องของกู" กูพูดแล้วจะเดินออกจากห้อง
   "ถ้าพี่เมตรคิดว่าจะมีคนอื่นได้อย่างสงบๆก็ฝันไปเถอะนะ" ทัวร์พูดขึ้นทำเอากูชะงัก
   "มึงเป็นโรคจิตรึไง" กูเดินกลับเข้าไปบีบคางมันอย่างโมโห
   "คงงั้น ก็เหมาะกับคนอย่างพี่ดีไม่ใช่รึไง" มันต่อปากต่อคำอย่างไม่มีท่าทีว่าจะกลัวกู
   "อ่าว มีไรกันวะ" ไอ้ใหม่เดินเข้ามาพอดี  กูเลยปล่อยคางทัวร์ออก
   "อย่าให้มันตามกูมานะมึง เดี๋ยวกูได้ฆ่าคนจริงๆ" กูชี้หน้าทัวร์ก่อนเดินหนีออกมาเลย
   "สลิ่มล่ะ" กูถามไอ้โมทที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำงาน
   "หลังร้านมั้ง เห็นเดินไปทางนั้น" มันตอบแล้วเดินไปเสิร์ฟต่อ  กูเลยรีบเดินไปหลังร้าน  พอกูเดินออกมาก็เห็นว่ามันอยู่ที่นี่จริงๆ  มันนั่งอยู่ตรงโต๊ะไม้หินอ่อนคนเดียวเงียบๆไม่ได้ทำอะไร  กูเดินเข้าไปแล้วนั่งลงข้างๆมัน  สลิ่มหันมามองแล้วหันไปอย่างไม่สนใจกู
   "กูกับมันเลิกกันนานแล้ว แต่มันบ้า..มาราวีกูอยู่ได้ไม่เลิกรา" กูพูดขึ้นลอยๆ
   "............" อีกฝ่ายเงียบยังคงนั่งหน้านิ่งอย่างเดิม
   "กูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว มึงอย่าไปสนใจเลยนะ" กูบอก
   "ใครสนใจ" มันพูดขึ้นเสียงห้วนๆ
   "มึงไง" กูตอบอย่างซื่อๆ  ด้านได้ไว้ก่อน
   "เหี้ยเหอะ ไม่ได้สนเว้ย" มันขึ้นน้ำเสียงเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นยืนทันที
   "เหรอ..ไม่สนก็ดีแล้ว มึงจะได้เชื่อว่ากูไม่ได้มีอะไรกับทัวร์แล้ว" กูยิ้มบอกแล้วลุกขึ้นตาม
   "กูก็ไม่สนทั้งหมดนั่นแหละ" มันพูดแล้วทำท่าจะเดินหนี
   "เดี๋ยวดิ" กูรีบจับแขนมันไว้
   "แฮ่..รู้ทันหรอก" กูพูดยิ้มๆเพราะมันทำท่าจะมาต่อยกูแต่กูจับแขนมันไว้ได้ทัน  สลิ่มมีสีหน้าที่เริ่มโมโห  กูเลยยักคิ้วให้
   "เชิงมันคนละชั้นกันครับ" กูบอกกวนๆ
   "โอ้ย! เชี้ยยยยยยยยยย" กูร้องเสียงหลงทันทีจู่ๆมันก็ง้างขาเตะเข้าที่เป้ากูทีเผลอ  แม้กูจะรู้สึกเจ็บจนจุกอย่างนั้นกูก็ยังไม่ยอมปล่อยมือที่กำแขนมันไว้อยู่ดี  เรียกได้ว่าแน่นเป็นตุ๊กแกเลยทีเดียว
   "ปล่อยดิวะ" สลิ่มพยายามสะบัดแขนออกให้หลุด  กูกำแรงมากขึ้นและรีบมีสติให้ปรับสภาพกับอาการเจ็บสักที
   "ไม่..วันนี้มึงทำให้กูอารมณ์เสีย" กูเค้นเสียงพูดทั้งเจ็บๆอยู่นั่นแหละ  กูพยายามยืนขึ้นแล้วปล่อยมือข้างหนึ่งออกก่อนล็อกเอวสลิ่มเข้ามากอดไว้ทันทีไม่ให้เสียเวลา  สลิ่มหน้าเหวอเบิกตาโพลง 
   "เหี้ย ทำไรวะ..ปล่อยนะโว้ย" มันโวยวายหน้าเสีย
   "ปล่อยให้โง่ดิ" กูเล่นตาเล่นตา  เหลือบสายตามองต่ำลงไปอย่างเจ้าเล่ห์ทำเอาสลิ่มโมโหกว่าเดิม
   "มึงกล้าก็ลองดู" มันขู่ทันทีพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตมาทางกู  กูก้มลงไปใกล้สลิ่มมากขึ้น
   "ท้าเหรอ.." กูกระซิบพร้อมแสยะยิ้ม  สลิ่มชะงักไป 
   "............." ความเงียบเริ่มครอบงำเมื่อทั้งมันและกูต่างไม่ต่อปากต่อคำอีก  สลิ่มเองก็คงกำลังตั้งรับกูอยู่เป็นแน่ว่ากูจะกล้าทำจริงๆอย่างที่ปากพูดไหม  กูก้มลงไปใกล้หน้ามันมากขึ้น  ใจเต้นตุบตับจนรับรู้ได้ด้วยตัวเอง  แม้จะอยากแกล้งแต่ก็แกล้งด้วยความรู้สึกที่ชอบและหลงใหลล้วนๆ  แม้อีกใจกูจะคันค้านว่ากูไม่ควรทำเพราะมันคงจะโกรธกูแน่ๆ  แต่มันก็ยั่วโมโหกูดีเหลือเกิน..จะทำหรือไม่ทำดูแล้วตอนนี้มันก็กำลังโกรธกูอยู่แน่ๆ
   "ไอ้เหี้ยเมตร!" สลิ่มตะโกนด่าขึ้นเพราะปากมันห่างจากกูเพียงไม่กี่นิ้ว  มันคงพยายามเรียกสติกูละมัง
   "ห่าเอ๊ย" กูสบถในลำคอด้วยรู้สึกตกใจนิดๆ  สลิ่มขมวดคิ้วเป็นปม  กูยิ้มออกมาก่อนก้มลงประกบปากมันทันทีไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้
   "อื้อออออออ.." เสียงประท้วงในลำคอมีให้ได้ยิน  ตัวสลิ่มพยายามดิ้นอย่างสุดฤทธิ์แต่กูก็ยังสามารถล็อกไว้ได้อยู่  กูเลื่อนมืออีกมือประคองต้นคอของมันไว้
   "อึก.." เสียงสลิ่มเหมือนหายใจไม่ทัน  ยังไม่ทันให้กูได้จูบดีกูก็ต้องปล่อยปากออกเพราะว่ามันดูเหมือนจะไม่ซาบซึ้งเท่าไหร่เนื่องจากว่ามันไม่ให้ความร่วมมือเลยโว้ย...ทำไมไม่เห็นเหมือนในหนังเลยวะ  เวลาที่พระเอกจับนางเอกจูบ  กูเห็นแม่งปิดปากเงียบทุกรายไป
   "ถ้ามึงทำอีก กูกัดลิ้นมึงแน่" มันขู่ฟ่อไม่หยุด  กูยิ้มอย่างมีความสุขซะงั้น  พอเห็นหน้าตอนโกรธของมันแล้วยิ่งรู้สึกสนุก  กูยักคิ้วให้ก่อนก้มลงจูบอีกครั้ง
   "อื้อออออออออออ" สลิ่มดิ้นแรงมากขึ้นทำให้กูต้องออกแรงล็อกตัวมันไว้แน่นกว่าเดิม  แรงเยอะดีฉิบ..ครั้งนี้กูไม่ยอมหยุดเพื่อกวนตีนมันอีก  กูประกบปากมันแช่อยู่อย่างนั้นอยู่ครู่หนึ่งจนสลิ่มผ่อนคลายลงกูจึงกล้าจูบต่ออย่างนุ่มนวล  เมื่อได้สติกูเลยเผยปากออกอย่างช้าๆ
   "ไม่กัดล่ะ" กูกระซิบพูด  ตายังคงมองปากแดงๆของสลิ่มอย่างโหยหาทั้งที่เพิ่งได้จูบมาสดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้เอง
   "ปล่อย" มันบอกเสียงเบา
   "โกรธเหรอ" กูกอดมันแน่นขึ้นกว่าเดิมด้วยกลัวว่ามันจะโกรธจนไม่คุยกับกู
   "กูบอกให้ปล่อย" มันขึ้นเสียง  กูเลยต้องปล่อยออกช้าๆ
   "สลิ่ม.." กูรีบเข้าไปจับมือมันไว้ก่อนที่มันจะเดินหนี
   "บอกให้ปล่อยไง" มันพูดน้ำเสียงเรียบนิ่ง  รอบนี้กูเลยต้องปล่อยไปจริงๆ  สลิ่มเดินเข้าร้านไปกูจึงรีบตามไปอย่างหน้าด้านๆเพราะยังไงก็แล้วแต่กูไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้แน่

............>>>><<<<>..............

[เบบี้]

[color=green]รอบนี้เพลงของ Adam Lambert เพลง Whataya want from me
แปะลิ้งค์ให้ไปฟังกันเอาเอง ประกอบอาการตามไอ้เมตร[/color]

http://www.youtube.com/watch?v=0r1bPaUk41g