หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[loveorlike]

เอาแล้วไงไอ่คุณเมตรรรร....
แอบพัฒนากะเข้าแล้วนะ
เล่นปล้ำจูบเอาจนเข้าเคลิ้มด้วยแล้วม๊ายย
แต่ว่าหลังจากนี้ตั้งรับให้ดีล่ะ ไอ่หลิ่มมันนิ่งเกินน่ากลัวนะนั้น
ฮ่าๆๆแต่จะว่าไงก็ตาม ชอบแกวะไอ่คุณเมตร
สู้ๆเว้ยๆ...น้องหลิ่มอยู่แค่เอื้อมแล้วมั้งงงงงงง...

 

[Gulp]

คิดถึงสลิ่มแล้วครับเบบี้

[PeeraDHa]

 

[zheeiiz*]

มาดัน ๆ ~~
รอตอนใหม่ด้วยย *

[+S+]

พี่บี้คนสวย รีบมานะครับ คิดถึง 

[kaporzung]

พี่เมตรจ๋า รีบมาง้อสลิ่มเร้วๆๆๆ ^ ^ น่าร๊ากอ่าคู่นี้

[•JaJuJing•]

น่ารักดีค่ะ

จูบกันแล้วๆๆๆ

ท่าทางจะงอลไปนานเลยสลิ่ม หุหุ

[Mr.Frog]

เบบี้จ๋ามาเร็วๆๆๆ รออยู่ มามะ มาต่อซะดีๆ
คิดถึงสลิ่มแล้วอ่ะ

[OHmeza019]

โอ้วว วว   ทำไงละทีนี้


 

[a_tapha]

จะตกหน้าแว้วววว  เมื่อไหร่เบบี้จะมาคร่ะ

รออยู่น้า 

[เบบี้]

 

ก็ดันอย่าให้มันตกสิ หึหึ

[MIXER]

^
^
   จิ้มตูดเบบี้
ฮึบ ๆๆ พร้อมเข้ามาดัน  ปูเสื่อนอนรอ 

[railay]

 
ดันรอ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เบบี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาเถ๊อะ

[เบบี้]

คนเขียนกำลังบิ้วอารมณ์อยู่อ่ะ ไม่มีไรกระตุ้นเลย มันเลยเขียนไม่ออก

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ให้ช่วยกระตุ้นไหมจ๊ะเบบี้ที่รัก

[annestrong]

งั้นมาช่วยดัน รอเบบี้ละกันเนอะ

[BeeRY]

เป็นกำลังใจเบบี้จร้า
อยากรู้น้องสลิ่มโกรธเฮียเมตรจริงอ่ะ

[┗◎┗◎]

555+ สลิ่มถูกจุ้บซะแล้ว
จุ้บแบบ ยาวนานซะด้วย 

[lune]

 

[YourSister]

แวะมาเป็นกำลังใจเบบี้จ้า 

   

[SoN]

^^

[aimaim]

พึ่งตามอ่านจนทันอ่ะ

เหอๆๆ ชอบเมตรอ่ะ ทั้งชื่อและนิสัย เถื่อนดี

รอตอนต่อไปอย่างสงบเสงี่ยม

[kunnyppk]

เบบี้ยังไม่ว่าง
รอแบบเงียบๆเหงาๆ

[+S+]

เบบี้อยากได้อะไรมากระตุ๊นเหรอ
ให้ยืมตัวไหมครับ เดี๋ยวผมไปนั่งกระตุ้นอยุ่ข้างๆ   

[zheeiiz*]

ดัน ดัน ดัน
เบบี้จงมา ~~~
 

[เบบี้]

เบบี้อยากได้อะไรมากระตุ๊นเหรอ
ให้ยืมตัวไหมครับ เดี๋ยวผมไปนั่งกระตุ้นอยุ่ข้างๆ   

ขอให้พูดจริงเด้ คริคริ ขอให้มาจริง กร๊ากกก
(คิดจริงไปแล้วกู)

[kunnyppk]

^
^
จิ้ม จิ้ม จิ้ม

[เบบี้]

   ตอนที่ 17  ภาพซ้อน



   "เป็นไรวะ" ไอ้โปรถามด้วยสีหน้าอยากรู้เมื่อมันเห็นว่าสลิ่มเดินนิ่งขึ้นเวทีนำไปก่อนแล้ว
   "เอ่อ.." กูไม่กล้าตอบมัน  เดี๋ยวมันต่อยปากเอาดันเสือกไปจูบน้องชายมันโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฝ่ายใด
   "เปล่า" กูยิ้มแก้สถานการณ์  กูนั่งลงที่โต๊ะที่พวกมันนั่งอยู่  พวกนักดนตรีก็ขึ้นไปบนเวทีอีกครั้ง
   "ไม่เชื่อ" ไอ้มิ้วค์ที่นั่งอยู่ข้างกับกูหันมาพูดใส่
   "ห่าไร" กูถามปัด
   "ไปทำไรเค้าหลังร้านน่ะ" มันพูดอย่างกับตาเห็น  เห็นสันดานของพี่มันน่ะนะ
   "ทำห่าไรล่ะ เปล่าเว้ย" กูโวยวายแกล้งโมโหไว้ก่อน
   "หึ คงเชื่อ" ไอ้มิ้วค์หัวเราะ  กูนั่งรอสลิ่มอยู่กับไอ้มิ้วค์  นักดนตรีเริ่มเล่นเพลงอีกครั้ง
   "พี่คิดว่าไง" ไอ้มิ้คว์พูดขึ้น  กูมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ
   "คิดไร.." กูถาม
   "คิดว่าพี่สลิ่มจะเอาพี่ไหมไง" มันตอบได้กวนส้นตีนมาก
   "น้อง.." กูเชยคางไอ้มิ้วค์ขึ้นอย่างเก็บอารมณ์
   "นี่ใคร" กูชี้หน้าตัวเอง
   "ตัว.." ไอ้มิ้วค์อ้าปากกำลังจะพูดตอบอย่างกวนกูกลับ
   "ไม่ดีครับ ไม่ดี" กูรีบบีบปากน้องชายตัวดีเอาไว้ด้วยความรักเพราะกูรู้ดีว่ามันจะตอบกูว่าอะไร
   "เดี๋ยวกูจะเอามันมาเป็นพี่สะใภ้มึงให้ดู..น้องดูฝีมือพี่ให้ดี อย่าแม้แต่กระพริบตาสักวินาทีเดียว" กูยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์จนไอ้มิ้วค์อ้าปากค้างไปอย่างตอบอะไรกลับไม่ได้
   "ทำห่าไรกันพวกมึงสองตัว" ไอ้โมทเดินมา  กูเลยต้องปล่อยมือออกจากไอ้มิ้วค์
   "ปากดี" ไอ้มิ้วค์กระแทกเสียงใส่กูอีก
   "เดี๋ยไงวันนี้มึงเอารถจอดไว้นี่แล้วกัน ขัยรถให้กูหน่อย" ไอ้โมทพูด
   "ได้" กูรับปากแล้วหันไปมองคนบนเวทีต่อ  แต่เมื่อมองเพลินจนหันไปมองอีกทางที่รอบๆร้านก็พบว่าทัวร์นั่งมองหน้ากูอยู่  กูจึงได้แต่ทำเป็นไม่เห็นแล้วหันหน้าหนีทันที
   กูนั่งรอสลิ่มร้องเพลงจนนักร้องเลิก  พี่ปั๊นขึ้นไปเปิดเพลงแล้ว  กูตั้งท่ารอสลิ่มมันนานแล้วเพราะพอมันลงจากเวทีได้มันก็เข้าไปเอาของในห้องพักนักดนตรี  เสร็จแล้วมันก็เดินจ้ำออกนอกร้านไปทันที
   "สลิ่ม.." กูรีบเรียกและเดินตามมันให้เร็วที่สุด
   "สลิ่มเดี๋ยวก่อนดิ" กูรีบเดินไปขนาบข้างมัน  ไอ้เขตเหมือนรู้งาน  มันจึงเดินตามอยู่ห่างๆพร้อมกับเบสคู่ใจของมัน
   "คุยกันก่อน" กูดึงแขนมันไว้
   "ไอ้เขตเปิดรถ" สลิ่มหันมามองหน้ากูตาขวางแต่ปากกลับสั่งไอ้เขต  วันนี้ที่ไอ้เขตเอารถยนต์มา  มันรีบกุลีกุจอไปเปิดระตามที่เพื่อนมันสั่ง
   "เดี๋ยวสลิ่ม กูขอโทษ..คือกู" กูยังไม่ทันพูดจบ  มันก็สะบัดแขนออกจากมือกูแล้วหนีไปขึ้นรถทันที  ไอ้เขตได้แต่ยืนอึ้งๆทำหน้าไม่ถูกมองหน้ากู  กูเลยได้แต่พยักหน้าส่งๆบอกให้มันไปได้  ไอ้เขตยกมือไหว้กูก่อนจะขึ้นรถและขับออกไป
   "เป็นไงมึง" ไอ้โปรที่คงเห็นเหตุการณ์เดินมาตบไหล่กูเบาๆ
   "กลับแล้วเหรอ" กูหันไปถามมัน
   "เออ..รีบ พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า" ไอ้โปรตอบ  กูพยักหน้ารับอย่างเดียวแล้วอารมณ์นี้
   "ทำใจว่ะ คือมึงทำยังไงมันก็ได้อย่างนั้นอะนะ" ไอ้โปรทำหน้าช่วยไม่ได้
   "อะไรของมึงวะ" กูขมวดคิ้วถามกลับ
   "ก็มึงทำอะไรมันไว้ล่ะ ใจเย็นๆหน่อยสิวะ จะจีบเค้าอ่ะ" มันพูดคล้ายเตือนสติ
   "ก็น้องมึงมันน่าไหมล่ะ" กูย้อน
   "เออ..น้องกู ไอ้เชี่ยนี่" มันตบหัวกูเข้าให้หนึ่งฉาก
   "ใจเย็นเว้ย แต่..ติดแน่เหรอวะ" ไอ้โปรพูดเหมือนไม่เชื่ออนาคตสักเท่าไหร่จนกูอยากจะเอาส้นตีนอุดปากมันซะ
   "ติดดิวะ..ติดแน่ มึงคอยดู" กูกัดฟันพูดใส่หน้าไอ้โปรอย่างมาดมั่น  มั่นใจในตัวเองไว้ก่อนเว้ย
   "เออ กูจะคอยดู" ไอ้โปรเบะปากยิ้ม  มันควงกุญแจรถมอเตอร์ไซด์ตัวเองไปมา
   "ไปนะ" มันยักคิ้วให้
   "เออ โชคดี" กูโบกมือลาแม้เพื่อนจะกวนตีนแค่ไหนแต่ก็ยังรักมันอยู่ดี  กูเดินกลับเข้ามาในร้านและทำหน้าที่เทคแคร์ลูกค้าต่อ  แต่ก็ทำได้ไม่นานใจกูก็เรียกร้องถึงสลิ่มอีกแล้ว  กูรีบหลบเข้ามาในห้องพักนักดนตรีแล้วกดโทรหาสลิ่มทันที  กูรอสายมันอยู่นานมากแต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับสาย  กูจึงตัดสายแล้วโทรกลับไปใหม่อีกครั้ง

   ตู๊ด  ๆ  ๆ ๆ..
   "ห่า ทำไมไม่รับวะ" กูบ่นแต่ด้วยความพยายาม  กูเลยกดโทรหามันอีกครั้งและอีกครั้ง  แต่มันก็ไม่ยอมรับจนมันปิดเครื่องหนีไปนั่นแหละ 

   ตื๊ด  ๆ  ๆ ๆ..
   กูมองหน้าจอที่มีคนโทรเข้า  สายจาก.."เปีย"
   "ครับ" กูกดรับอย่างคุ้นเคย
   "ไม่โทรหาเปียเลยนะ ลืมกันแล้วเหรอ" เปียทักเสียงใสมาเชียว  กูได้แต่อมยิ้ม
   "ไม่ลืมครับ พอดีเมตรยุ่งๆน่ะ" กูตอบ
   "โกหก มีเด็กใหม่อีกแล้วล่ะสิ" เปียพูดอย่างรู้ทัน
   "หึ..เปล่า" กูหัวเราะด้วยรู้สึกสบายใจขึ้นมา  เปียเป็นคนที่กูคุยด้วยแล้วสบายใจดีด้วยเพราะเป็นคนแบบนี้นี่แหละ
   "ว่าไงครับ แฟนกลับไปแล้วเหรอ" กูถาม
   "กลับไปเมื่ออาทิตย์ก่อน" เปียตอบ
   "งั้นก็นานแล้วสิ..แสดงว่าหลังจากที่แฟนกลับไปก็มีคนอื่นก่อนหน้าเมตรอ่ะดิ" กูแซวเปียอย่างรู้ทันอีกฝ่ายบ้าง
   "ก็นะ เมตรไม่โทรหาเปียอ่ะ..แล้ววันนี้ว่างรึเปล่า ไม่คิดจะมาหาหน่อยเหรอ" เปียถามด้วยน้ำเสียงอ้อนๆแกมหยอก  เป็นการอ้อนกูที่สำเร็จเสมอ
   "ครับ..แต่คงช้าหน่อยนะ พอดีต้องขับรถกลับไปบ้านให้พี่โมทมันก่อน" กูบอก
   "อื้อ..ไม่เป็นไร เปียรอได้ งั้นถ้าเมตรถึงแล้วก็โทรมานะ" เปียทำเสียงน้อยๆบอก
   "ครับ เดี๋ยวโทรไป" กูตอบก่อนจะตัดสายไป  กูเดินออกไปนอกร้านแล้วช่วยไอ้โมททำงานต่อจะได้เสร็จเร็วๆเพราะลูกค้าก็เริ่มทยอยกลับกันบ้างแล้ว  วันนี้ร้านได้ปิดเร็วกว่าวันก่อนเพราะไอ้โมทเป็นห่วงไอ้มิ้วค์ว่าจะนอนดึกตื่นเช้าไม่ไหว  เพราะมันจะต้องไปโรงเรียน  กูขับรถไปส่งพี่ชายกับน้องชายที่บ้านแล้วขอตัวเอารถยนต์ของมันขับไปบ้านเปียเลยทันทีไม่ให้เสียเวลา
   พอมาถึงคอนโดของเปียกูก็โทรให้เปียลงมารับเช่นทุกที  พอออกจากลิฟต์ได้  ยังไม่ถึงห้องดีอีกฝ่ายก็เริ่มลวนลามกูแล้ว  กว่าจะเดินเข้าห้องได้ก็ทุลักทุเลน่าดู
   "ครับๆ ใจเย็นสิ" กูปรามแกมหัวเพราะพร้อมกับประคองตัวเปียที่มือไม้ไม่อยู่กับที่  อีกฝ่ายดูท่าจะเมานำหน้ากูไปก่อนแล้ว  เมาจริงหรือแกล้งเมาอันนี้ไม่รู้  แต่ใครจะสนล่ะ
   "คิดถึงอ่ะ" เปียพูดไปก็คอเคลียกูไปด้วย
   "ครับ..เหมือนกัน" กูยิ้มก่อนหอมลงที่ต้นคอเปียเบาๆ  อีกฝ่ายเอาแขนมาคล้อคอกูทันที
   "เปียหอมไหม" เปียยิ้มถามเสียงเล็กเสียงน้อย
   "หอมครับ" กูตอบก่อนก้มลงนำปากไปจูบเปียเบาๆ

   จุ๊บ~  อีกฝ่ายนำปากมันจุ๊บกูอย่างรวดเร็วเหมือนแกล้ง
   "นิสัยนะ อยากให้แฟนมาเห็นจริงๆ" กูอดแซวอย่างนึกหมันเขี้ยวไม่ได้  เปียทำปากจู๋ใส่
   "เมตรอ่ะ อยู่กับเปียไม่พูดถึงผู้ชายคนอื่นสิ" เปียว่า
   "หึ..ไหนครับ ขอตรวจหน่อยซิว่ามีตรงไหนบุบรึเปล่า ไอ้เด็กใหม่นั่นชื่ออะไร" กูแซวแกล้งแล้วเริ่มลูบไล้ตัวเปียไปมา  อีกฝ่ายคล้อเอวกูแล้วนำตัวเข้าประชิดทันทีอย่างรู้ทางกัน  ต่างฝ่ายต่างมองกันจนแทบจะกลืนกิน  เปียยอมกูในแบบที่ตัวเองก็คงรู้ว่ากูชอบมีอะไรกับเปียในรูปแบบไหน  ทุกอย่างตามน้ำไปอย่างของเคยๆ

- - - - - - - - - -
   "อืม..เปีย คือ เมตรมีเรียนบ่ายนี้นะครับ" กูพลิกตัวเปียให้นอนลงบนเตียงเมื่อรู้สึกว่าโดนอีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามาในแดนกูแต่เช้า 
   "ไม่เอาอ่ะ" เปียอ้อนอีก  มือล้วงเข้ามาใต้ผ้าห่มแล้วชักน้องชายกูที่ตั้งรอเต็มที่เข้าพอดีมือ
   "หึ.." กูหัวเราะทั้งที่ยังนอนหลังตาอยู่อย่างนั้น
   "เดี๋ยวๆ เปีย" กูรู้สึกจักกะจี้ที่หัวนมเลยลุกขึ้นเข้าไปคร่อมตัวเปียไว้  ไม่อย่างนั้นเปียได้แกล้งกูไม่หยุดเป็นแน่
   "ไปทำงานได้แล้วครับ สายแล้วนะ" กูลืมตาขึ้นมองบอกอีกฝ่าย
   "ชิ..เซ็งเมตร" เปียทำหน้างอแล้วเบือนหน้าหนีเล็กน้อย
   "ค้าบ..เซ็งๆ แต่ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวเมตรไปส่ง" กูก้มลงหอมแก้มเปียเบาๆ
   "ก็ได้ๆ" เปียตอบด้วยน้ำเสียงยานคางก่อนลุกจากเตียงไป  กูจึงล้มตัวลงนอนอีกครั้งด้วยความสุขปนความเหนื่อย  สงสัยเมื่อคืนจะเล่นหนักไปหน่อย  รู้สึกว่าตัวเองล้าไปหมด
   "เฮ้อ.." กูถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงใครบางคนเข้าอีกแล้ว  "ปล่อย"..ภาพที่กูจูบสลิ่มผุดขึ้นมาในหัว  เมื่อนอนนิ่งๆภาพมันก็ซ้อนกันไปต่างๆนาๆจนแทบจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าควรคิดถึงเรื่องไหนก่อนดี
   "ฉิบ" กูบ่นเบาๆอย่างรู้สึกผิดในใจขึ้นมา  กูนอนกลิ้งตัวเอาหน้าซุกหมอน  สายตามองทอดไปที่ประตูห้องน้ำที่เปียเพิ่งเดินเข้าไป
   "คิดถึงมึงจังวะ" กูบ่นเสียงเบา
   "สลิ่ม.." กูพึมพำคนเดียว  รู้ตัวอีกทีก็นึกถึงฉากที่เริ่มจะทำร้ายร่างกายมันอีกแล้ว  มือกูกำน้องชายตัวเองไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ  เมื่อรู้อย่างนี้จึงไม่ดีกับตัวกูแน่  กูลุกขึ้นเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

   ก๊อก   ๆ ๆ..
   "ไร.." เปียเปิดประตูห้องน้ำออกมามองกูอย่างเจ้าเล่ห์  อีกฝ่ายแก้ผ้าเรียบร้อยแล้ว
   "อาบด้วยคนดิ" กูยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบ  เปียอมยิ้มน้อยๆ  กูโอบแขนเข้าไปดึงเอวเปียมากอดย่างแรง
   "อื้อออออ เมตร..เดี๋ยวก่อน" เปียห้ามตะกุกตะกักอย่างทัดทานกูไม่ทัน  กูก้มลงจูบพร้อมกับชักเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ  อีกฝ่ายโอนอ่อนตามแรงและเริ่มจูบกูกลับแล้ว  ในหัวกูนึกถึงแต่สลิ่ม  เซ็กส์ที่กูอยากมีกับมัน  คนที่กูกำลังทำอยู่คือมัน  แต่อย่างนั้นกูก็ไม่สามารถร้องเรียกชื่อมันออกไปได้  สำหรับกูแล้วไม่ว่าคู่นอนจะเป็นใคร  เอามาไว้บำบัดความใคร่อย่างไร  ก็ห้ามเด็ดขาดที่จะเรียกชื่อของคนอื่นให้คู่นอนที่กูกำลังกอดอยู่ให้ได้ยินเพราะไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่  กูเชื่อว่าไม่มีใครชอบ  แล้วอาจจะได้โดนส้นตีนเปล่าๆ
   กูจับเปียทำเมียอีกครั้งในห้องน้ำ  กูกับมันใช้เวลาร่วมชั่วโมงในนั้นก่อนออกมาเช็ดเนื้อเช็ดตัว
   "เมตรบ้า เปียเจ็บนะ" เปียบ่นออดแอด
   "เหมือนไม่เคยไปได้" กูแซว
   "ก็นี่มันเช้านะ เปียต้องไปทำงานอ่ะ" เปียพูดหน้างอทำงอนอย่างกับเด็ก  กูเหลือบมองเปียที่เดินขาถ่างเล็กน้อยเพราะเมื่อกี้กูกระแทกไม่ยั้งจริงๆ
   "เปียไหวอยู่แล้วแหละ" กูพูดแกมหัวเราะ
   "บ้า" เปียหันมาตีกูเบาๆ
   "รักษาให้ไหม ถ้าไม่กลัวไปสาย" กูยิ้มบอก
   "ไม่ต้องเลย" เปียว่าเสียงเข้มก่อนดันตัวกูออก  เราต่างแยกย้ายกันไปแต่งตัว  หาอาหารเช้าทานหลังจากนั้นกูก็ขับรถไปส่งเปียที่ทำงานแล้วกูก็ขับรถกลับบ้าน  กูกลับมาอาบน้ำที่บ้านอีกรอบแล้วเปลี่ยนใส่กางเกงนักศึกษารอไว้เลยก่อนล้มตัวลงนอนชาร์ตพลัง  ตื่นมาอีกทีก็เกือบบ่ายโมงได้เวลาไปเรียนพอดี  คิดไปคิดมาก็เบื่อการเรียนฉิบหาย  ดูท่าแล้วกูคงเกลียดการเรียนเอามากๆ..ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่อยากเรียน  ให้ตายเหอะ

- - - - - - - - - -
   ก่อนเข้าห้องเรียน  ด้วยใจกูยังไม่สงบดีพร้อมกับการเรียนกูจึงกดโทรหาไอ้เขตก่อน
   "ว่าไงพี่" ไอ้เขตรับด้วยน้ำเสียงสนิทสนมแล้ว
   "เพื่อนมึงล่ะ" กูถาม
   "เล่นบอลอยู่หลังห้อง" มันตอบ  ฟังดูแล้วน่าจะเป็นเด็กเรียนดีมาก
   "เย็นนี้มันซ้อมมวยเปล่า กูไปหาได้ไหมวะ..มันอารมณ์ดีขึ้นบ้างรึยัง"
   "เย็นนี้มันซ้อม คงเลิกห้าโมงกว่าๆนั่นแหละครับ ส่วนอารมณ์ดีไหม...." ไอ้เขตทิ้งน้ำเสียงลง
   "ไอ้เหี้ย K..หึ เจ็บตีนเว้ย" เสียงสลิ่มโวยวายดังขึ้น  แม้จะอยู่ไกลแต่กูก็จำได้อย่างแม่นยำ 
   "ก็ดีแล้วนะ แต่คือ..ถ้ามันเห็นหน้าพี่แล้วจะดีรึเปล่าอันนี้ผมไม่รู้อ่ะ" ไอ้เขตตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้
   "อืม..งั้นกูไปหานะเย็นนี้ ถ้าไม่ดักเจอ มันไม่ยอมเจอหน้ากูแน่" กูบอก
   "ก็ได้พี่"
   "เออ..งั้นเดี๋ยวถ้าประมาณห้าโมงกูคงไปถึงโรงเรียนแหละ แล้วเดี๋ยวโทรหานะ คงนั่งรออยู่หน้าป้อมยามเหมือนเดิม" กูบอก
   "เคพี่..เดี๋ยวไงพี่โทรมาละกัน ถ้ามีไรคืบหน้าผมโทรส่งข่าวอีกที" ไอ้เขตบอก
   "เออ ขอบใจ..แค่นี้นะ"
   "ครับผม" ไอ้เขตพูดก่อนตัดสายไป  กูยืนนิ่งรวบรวมสติอยู่หน้าประตูห้องเรียน
   "ตามจีบเด็กเหรอมึง" ไอ้อาร์มที่เพิ่งเดินมาถึงแซว
   "เออ แม่ของลูก" กูพูดแล้วยักคิ้วให้มัน
   "ห่า.." ไอ้อาร์มส่ายหัวอย่างเอือมกูก่อนกอดคอกูแล้วพากันเข้าห้องเรียนไปด้วยกัน  พอเรียนเสร็จพวกกูพากันไปส่งงานที่ห้องพักอาจารย์แล้วกูก็ขอตัวกลับออกมาก่อน  กูขับรถตรงไปที่โรงเรียนของสลิ่มทันทีเพราะจวนได้เวลาห้าโมงแล้ว
   "รออยู่หน้าโรงเรียนแล้วนะ ตรงป้อมยามนี่แหละ" กูโทรบอกไอ้เขต
   "ครับพี่ กำลังเดินไป" ไอ้เขตตอบ
   "ให้กูทำไงดีวะ" กูถามเพราะเห็นพวกมันเดินมาไกลๆแล้ว
   "ทำไงก็ได้อ่ะพี่ คือ..เพื่อนคนอื่นก็มาด้วย อย่าให้รู้แล้วกัน" ไอ้เขตเตือน
   "เออๆ.." กูตอบแล้วตัดสายไป  กูยืนหลบอยู่ตรงป้อมยามก่อน  ยามเองก็คงงงกับกูนั่นแหละว่ากูต้องการทำอะไร  พอพวกสลิ่มเดินเข้ามาใกล้กูถึงปรากฏตัวออกไป  สลิ่มดูชะงักทันทีที่เห็นแต่แล้วมันก็ทำท่าจะเดินต่ออย่างไม่สนใจกู
   "สลิ่ม.." กูเรียกไว้  พวกเพื่อนมันที่มาด้วยทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว  รวมทั้งสลิ่มก็หยุดเดินด้วย
   "กูขอคุยด้วยหน่อย" กูบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง 
   "กูไม่มีอะไรจะคุยกับมึง" มันหันมามองตาขวางใส่พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
   "สลิ่ม..เดี๋ยวสิวะ" กูเข้าไปคว้าแขนมันไว้
   "ขอคุยด้วยหน่อยไม่ได้รึไง" กูว่าคิ้วขมวด  สังเกตแล้วสลิ่มก็คงจะโมโหเหมือนกัน
   "มีปัญหาไรรึเปล่าวะสลิ่ม" เพื่อนมันคนหนึ่งถามขึ้น..ตัวแม่งใหญ่แทบจะเท่ากูอยู่แล้ว
   "เปล่า ยังไม่มี..แต่ถ้าไอ้เหี้ยนี่ยังไม่ปล่อย กูอาจจะมี" สลิ่มพูดตอบ  ตาจ้องกูเขม็ง
   "กูไม่ปล่อย" กูยังย้ำจุดยืนของตัวเอง  ถึงไอ้เขตจะเตือนว่าไม่ให้กูโจ่งแจ้งเกินไป  มันคงรู้ว่าสลิ่มไม่ชอบ  กูเองก็พยายามแล้วแต่ดูสลิ่มสิ  ดื้อจะตายห่า
   "สลิ่ม.." กูย้ำเสียง
   ".............." สลิ่มยืนนิ่ง  มันพยายามชักแขนตัวเองกลับแต่กูออกแรงกำไว้แน่น  เรียกว่ากำลังจ้องตากันอย่างใช้กำลังภายในสุดฤทธิ์
   "มึงมีไรเนี้ย" เพื่อนคนเดิมถามขึ้นอีกครั้ง
   "อย่ายุ่งน่า" กูหลุดปากพูดออกไปเพราะรู้สึกหงุดหงิดบ้างแล้ว
   "อ่าว.." เพื่อนมันหลายคนอุทานพร้อมกัน  สลิ่มยังคงยืนนิ่ง
   "ถ้ามึงไม่ปล่อย กู.." มันเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
   "เอาสิ ถ้ามึงจะยอมยกโทษให้กู มึงจะยอมไปกับกู" กูตอบคนละเรื่องเดียวกันเพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าสลิ่มต้องเล่นไม้แข็งกับกูแน่  สลิ่มนิ่งไปเลย
   "ไปกับกูนะ" กูพูดเสียงเบาอย่างลดน้ำเสียงแข็งกระด้านลง  เป็นการขอร้องอย่างไม่ออกอาการมากก็เท่านั้น
   "กูขอร้อง" กูพูดขอ
   "............." สลิ่มยังคงยืนนิ่ง  มันเหลือบไปมองไอ้เขต  ไอ้เขตพยักหน้า
   "ปล่อยกูก่อน" มันพูดเบาๆ  กูเลยปล่อยมือออกอย่างว่าง่าย
   "เดี๋ยวกูไปก่อนแล้วกัน พวกมึงก็ไปกินกันเหอะ" สลิ่มหันไปบอกเพื่อนมันทุกคนแต่มันไม่ได้มองไปทางเพื่อนของมัน  กลับมองไปทางไอ้เขตแทน
   "เดี๋ยวกูโทรหา" สลิ่มพูดบอกไอ้เขต  ไอ้เขตพยักหน้ารับ
   "จะไปไม่ไป" มันหันมาดุกูอีก
   "ไปๆ" กูรีบรับปากแล้วเดินนำไปที่รถมอเตอร์ไซด์  สลิ่มเดินตามกูมา  กูแอบอมยิ้มอยู่ในใจ  กูเก่งเหมือนกันนะเนี้ยพวกมึง..คริคริ

...........>>>><<<<............

[iiดาวพระสุขლii]

เก่งแบบน่า อนาถใจมากเลย... 5555