หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[menano]

เค้ามีซัมติ้งรองกันด้วยยยยยยยยยยยยยยย
ขอภาวนาให้เป็นคนเดียวกันทีเท้ออออออออออออออ
แหมมมมมมมมมมมมมม
จะว่าไปถ้าใช่ขึ้นมานี่ พรหมลิขิตสุด ๆ 

[kannooh]

 

น้องสลิ่ม   ดุได้ใจ

[kunnyppk]

อิพี่เมตรนี่น้า เป็นเอามากอะ
ว่าแต่น้องสลิ่มดุขนาดนี้ อิพี่เมตรยังสามารถแว่บได้  :เฮ้อ:ปลงกะพี่แกจริงๆ
แล้วถ้าเคยมีซัมติงกันจริง พี่แกจะตัดขาดจากคนอื่นได้ปะเนี่ย

[┗◎┗◎]

อ้าว "แฟนฉัน" ป่าวนั่น 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

สมัยพี่เมตรยังไม่หื่น
คงจะมีประสบการณ์ดีๆ นะ
หวังว่า
 

[pukpra]

ความหลังครั้งเยาว์วัยแหง๋มๆ ใช่ป่าววจ๊ะ

[jeaby@_@]

เมตร สู้โว้ยยย
ว่าเเล้วต้องรู้จักกัน
รักกันเร็วๆ เเล้วก็  เหอเหอ

[vvivy]

ความสุขเล็กๆน้อยๆของ(ไอ้)พี่เมตร

รอตอนต่อไปอยู่น๊าเบบี้

[@BUA@]

สืบความหลังกันขนาดนี้
น้องหลิ่มคงรอดจากพี่เมตรยากแล้วล่ะ
 

[Gulp]

เชียร์สลิ่มกับมิ้วได้มั้ยอ่าาา

[mascot]

สืบให้ได้นะนายเมตร

[panang]

อยาก อ่านต่อแล้วเว้ย

[DekDoy]

น้องมิ้วท์กับน้องเขตได้มั้ยอ่ะ

[annestrong]

~รักแรก รักสุดท้าย~ นี่เป็นของสลิ่มใช่ป่ะ พี่เมตรนี่ไม่น่าใช่เพราะเจ้าชู้เหลือเกิน
กลัวอีตาพี่เมตรนี่ทำให้สลิ่มเสียใจจัง

[PANGGii]

ไหง...สลิ่มไม่โวยวายไรเลยอ่ะ ??
ทำไมนิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง นิ่งงงงงงง

แล้วหมาหูดำนั้นอ่ะ สลิ่มเปนคนให้รึป่าว??
เหนหมาแล้วถึงกับตกใจ ฮ่าๆ  5555


ปล..*  สลิ่ม ปิด บัง อะ ไร อยู่ ? ?   อยากรู้ความจริงเรวๆอ่าเบบี๊   

[DexTunG]

 

[ToeyTato]

 :laugh:ความหลังฝัง อดูดมากกกกก อยากรู้แล้วว่าเกิดไรขึ้นนนนน

แต่คิดว่าสลิ่มคงรู้ดีอ่ะนะ แต่แบบมัยอ่ะ ดิฉันมึนงงคนเดียว งง ตัวเอง กร๊ากกกก

[เบบี้]

จะพยายามให้เสร็จคืนนี้ หึหึ

[anterosz]

เข้ามานั่งรอนอนรอตอนที่ 19 

[เบบี้]

   ตอนที่ 19  แอบ..



   "เป็นไงบ้างวะ" กูถามไอ้โปรทันทีที่เจอหน้า  วันนี้กูมาหามันที่หอตั้งแต่บ่ายเพราะรู้ว่ามันไม่มีเรียน  เลยโทรหามันถามว่ามันอยู่ไหนแน่และได้การว่ามันอยู่หอกูเลยรีบมานี่แหละ
   "เออ..ลืมถาม" มันพูดหน้าตายจนกูแทบอยากจะมอบบาทาให้
   "Kมั่งเหอะ ไปถามเลยดิวะ..ยิ่งรีบๆอยู่" กูโวยมัน
   "เออน่า..มึงนี่จะไรนักหนาวะ กูก็รีบอยู่เห็นไหม" มันพูดทั้งที่ไม่สำเหนียกสภาพตัวเองในตอนนี้เลย  มันเดินไปถอดบ๊อกเซอร์ที่ใส่อยู่ออกทั้งที่กางเกงในก็ไม่ได้ใส่
   "Kเหอะ" กูบ่นแล้วเดินไปนั่งรอ  มันไม่ได้อายอะไรกูเลยแต่ก็อย่างว่าแหละ  พวกกูเห็นของกันบ่อยจนชินตาไปแล้ว
   "ยังไงวะเนี้ย นี่กูก็โดดเรียน นึกว่ามึงได้เรื่องแล้วเลยรีบมา" กูพูดอย่างร้อนใจ
   "มีอะไรนักหนาวะ เล่ามาดิ" มันพูดแล้วเอาผ้าขนหนูมาพันตัวเองไว้
   "มีดิ..แล้วนี่ยังไง ไหนเมื่อคืบอกจะกลับบ้าน ห่า" กูสงสัยเพราะเมื่อคืนตัวมันเองเป็นคนบอกกูว่าจะกลับไปนอนบ้าน
   "เด็กนอนด้วย เลยไม่ได้กลับ" มันตอบ
   "เออ..เร็วๆ แล้วนี่จะไปบ้านใช่ไหม" กูถาม
   "เออสิ นี่ถ้ามึงไม่มาเร่งกู กูก็ไม่กลับหรอก" มันว่าอีก
   "งั้นกูไปด้วยนะ" กูพูด  ถ้าให้มันไปคนเดียวแล้วกูต้องนั่งรอมันอีกกูได้อกแตกตายแน่ 
   "ตามใจมึง เดี๋ยวนี้มีเรื่องไรไม่เล่าให้กูฟังนะ" มันหันมาพูดเหมือนน้อยใจกูอย่างนั้น
   "เออน่า.." กูปัดส่งๆแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นชาวบ้านอย่างถือวิสาสะ
   "แดกได้ไหม" กูถามเป็นมารยาทนิดนึง
   "แดกไรก็แดกไปเหอะ" ไอ้โปรตอบส่งๆกลับเช่นกัน
   "อาบน้ำก่อนนะ" มันพูดแล้วเดินสะบัดตูดเข้าห้องน้ำไป  กูนั่งรอไอ้โปรอย่างใจจดใจจ่อเพราะตอนนี้ใจกูนั้นถึงบ้านไอ้โปรเรียบร้อยแล้ว  กูอุตส่าห์โดดเรียนตื่นเพื่อมาหามันแต่เช้า  แต่แม่งนี่ปาเข้าไปสายแล้วกูกลับยังไม่ได้ความอะไรเลย  เพื่อนเวรจริงๆ  กูนั่งรอมันอยู่สักพักใหญ่  มันออกมาแต่งตัวไปคุยไปด้วยกับกู  พอกูเร่งมันมันก็ด่ากูใหญ่
   "นั่งรถกูไปนี่แหละ" กูตัดบทเพราะมันเสือกหากุญแจรถตัวเองไม่เจอสักที
   "เออ ก็ได้" มันบอกแล้วเดินตามกูที่เดินนำออกจากห้องมันมาก่อนเพราะว่าใจร้อนมากตอนนี้  กูขับพามันไปที่บ้านอย่างรู้ทางดีเพราะไปบ้านมันมาแล้วสามสี่ครั้ง  จะมีเรื่องอะไรนอกจากพากันไปแดกเหล้า 
   "สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่" กูยกมือไหว้ทั้งพ่อและแม่ของมันอย่างนอบน้อม  พ่อกับแม่ไอ้โปรเป็นคนใจดี  อบอุ่นและน่ารักมาก
   "หวัดดีจ้ะลูก ไปไงมาไงล่ะเนี้ย" แม่มันทัก
   "พอดีไอ้ห่าเมตรมันมีเรื่องจะถามไรพ่อกับแม่หน่อยน่ะ" ไอ้โปรเปิดประเด็นซะดูน่ากลัว  พ่อกับแม่มันหันมามองหน้ากูอย่างสงสัย
   "คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ" กูบอก  ไหนๆมันก็เปิดให้แล้วกูก็เล่าไปอย่าให้เสียเวลา  พ่อกับแม่มันชวนเข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่นก่อนฟังกูเล่าไป  กูเองก็มีเสริมแต่งนิดหน่อยเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่มันรู้ความจริงทั้งหมดว่ากูอยากรู้ไปทำไม
   "ตกลงว่าที่อยู่ตรงนี้แน่นอนใช่ไหมครับ" กูย้ำถามอีกครั้งหลังจากที่เล่าเรื่องทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
   "ใช่สิ นี่น้องพ่อนะ..ทำไมพ่อจะจำไม่ได้ นี่ก็โทรไปถามมันให้อีกรอบแล้ว" พ่อตอบ
   "แล้วมีอะไรรึเปล่า" พ่อถามอย่างสงสัยว่ากูจะมีนอกมีในมากกว่านั่น
   "อ้อ..เปล่าครับ พอดีว่าสงสัยว่ารุ่นน้องที่รู้จัก อาจจะเคยรู้จักกันน่ะครับ..พ่อแม่เค้ากับพ่อแม่ผมค่อนข้างสนิทกันแต่ขาดการติดต่อกันมาสักพักแล้ว ก็แค่คิดถึงน่ะครับ" กูบอก  เอ่อ..กูก็รู้น่ะนะว่ามันเป็นการแก้ตัวที่ดูจะถูไถไปสักหน่อยแต่กูคิดไม่ทันจริงๆ
   "งั้นเหรอลูก อ่าว..บ้านนี้มันบ้านของสลิ่ม ไม่งั้น..หรือว่าองุ่นกันนะ" แม่พูดอย่างคิดๆ
   "เอ่อ ประมาณนั้นอ่ะครับ" กูหัวเราะ
   "เอาน่าแม่ก็..ไปมึงไอ้เมตร ไปกับกู" ไอ้โปรช่วยชีวิตกูไว้ทันที  มันพูดแล้วลุกขึ้นยืน  กูรีบบอกลาพ่อกับแม่และตามมันไปทันที
   "ตกลงนี่ยังไง" ไอ้โปรว่าอย่างไม่เชื่อกับเรื่องทั้งหมด
   "เอาความจริง" กูย้อนถามมัน
   "เออสิ" มันกระแทกเสียง
   "กลับหอมึงก่อนไหม" กูถาม
   "ก็ได้.." ไอ้โปรบอกแต่สุดท้ายกูกับไอ้โปรก็มาจบที่ร้านข้าวเพราะว่าต่างคนต่างหิว 
   "เล่ามา" มันพูดขึ้นหลังจากที่เราสั่งอาหารกันเสร็จ
   "เอาเลยเหรอวะ" กูเขินนิดหน่อย
   "เออ" มันกระแทกเสียงคล้ายรำคาญ
   "คือ.." กูอ้ำอึ้ง
   "อย่าลีลา" มันว่าให้อีก
   "เออๆ เล่าก็ได้" กูรีบบอก
   "อย่าหัวเราะล่ะ" กูปรามมันไว้ก่อน  หลังจากนั้นกูก็เล่าทุกอย่างให้ไอ้โปรฟัง  เรียกว่าทุกอย่างแบบหมดเปลือกจริงๆ  สำหรับกู..การจีบใครสักคนที่เราชอบมากจริงๆเป็นเรื่องที่ยาก  ดังนั้นกูก็อยากมีใครสักคนที่คอยรับฟังและรู้เรื่องราวของกูทุกอย่างไว้  เพราะจะได้รู้สึกสบายใจ
   "เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ" กูพูดเมื่อเล่าเสร็จ
   "เหอะๆ" ไอ้โปรหัวเราะแหยๆ  เหมือนมันกำลังคิดหนัก
   "เป็นนิยายที่ดีนะ" มันพูด
   "ไอ้สัตว์.." กูด่ามันยิ้มๆเพราะมันทำท่าเหมือนกับว่า  เรื่องทั้งหมดที่กูเล่ามานั้น  ดูน้ำเน่าอย่างมาก
   "โอเค มึงว่าไง" กูย้อนถาม
   "น้ำเน่ามาก" มันยังย้ำคำเดิม  กูถอนหายใจแรง
   "เน่าตรงไหน สำหรับกูแม่งเรียกว่าพรหมลิขิตเว้ย" กูบอกเขินๆ
   "ถุยยยยยย.." แม่ง  ถุยซะยาว
   "แล้วจะทำยังไงต่อ ดูน้องกูมันจะไม่เล่นกับมันสักเท่าไหร่"
   "ไม่รู้ว่ะ..กูคงตื๊อไปเรื่อยๆล่ะมั้ง แต่น้องมึงน่ะ..ต้องมีเคลียร์กับกูหน่อย" กูพูด
   "ห่า..มึงก็ช่างมันเหอะ" ไอ้โปรปัดอย่างเข้าข้างน้องตัวเอง  มันจะไม่ให้กูหงุดหงิดได้ยังไง  เพราะเรื่องทั้งหมดมันกระจ่ายชัดว่าสลิ่มคือคนๆเดียวกับสลิ่มที่กูรู้จัก  ไอ้ฝ่ายนั้นก็ปิดปากเงียบทั้งที่รู้หมดทุกอย่าง..
   "แสดงว่ามันรู้ มึงเข้าใจไหมว่ามันรู้" กูย้ำความจริง
   "หรือมันอาจจะไม่รู้ก็ได้" แม่ง  อย่างเข้าข้างครับพี่น้อง
   "มันจะไม่รู้ได้ไง..ไม่งั้นแม่งไม่มาถามมึงหรอก" กูขึ้นเสียงด้วยนึกหงุดหงิดที่สลิ่มเองก็มาถามเรื่องของกูกับไอ้โปรเหมือนกัน
   "เออ..แล้วแต่มึง ช่างหัวมึง Kพวกนี้ทำกูปวดหัว" มันบ่น
   "อย่าให้กูรู้ว่ารู้ก่อนนานแล้วก็แล้วกัน เดี๋ยวมึง" กูกัดฟันอย่างคิดหนัก
   "ไรมึง..มึงจะทำไรน้องกู" ไอ้โปรขู่ทันที
   "เออน่า..จะทำไรได้วะ กูหลงน้องมึงซะขนาดนี้" กูยิ้มพูด
   "ไอ้เชี้ยนี่ก็หื่นดีนะมึงเนี่ย" มันบ่นเพราะสงสัยกูคงจะทำหน้าหื่นเกินไปหน่อย  กูกับไอ้โปรกินข้าวกันต่อเมื่อพนักงานนำมาเสิร์ฟ  กูไปส่งไอ้โปรที่หอแล้วอยู่เล่นที่หอมันต่อ  ระหว่างที่ว่างกูก็คิดต่างๆนาๆว่าควรทำอย่างไรกับสลิ่มดี  จะทำยังไงให้มันพูดออกมาจากปากมันทั้งหมด  คิดไปคิดมาก็รู้สึกหมันไส้มันมากๆเลยแม่ง

- - - - - - - - - -
   "ว่าไงอีกเฮีย" ไอ้เขตทักปลายสายแบบกวนตีนมาเลย  กูที่นอนเล่นอยู่ห้องไอ้โปรนึกเบื่อๆเลยโทรหาไอ้เขตสักหน่อย
   "K ว่ากูวุ่นวายมึงใช่ไหม" กูว่าพร้อมกับทำเสียงโกรธมันนิดหน่อยอย่างน่ารัก
   "ไม่ช่าย..ก็พี่มีไรล่ะ เรื่องไอ้หลิ่มอีกอ่ะสิ" มันพูดอย่างรู้กัน
   "เออ วันนี้.." กูกำลังจะเอ่ยถ้อยคำอันอ่อนหวานถามไอ้เขตออกไป
   "วันนี้มันมีประชันร้องเพลง ไม่มีซ้อมมวย" ไอ้เขตพูดทันที  แม่ง..อย่างรู้ใจกูเลย
   "ร้องเพลงไรวะ" กูถาม
   "ก็วันนี้อ่ะ ทางโรงเรียนมีให้ซ้อมใหญ่ของวันเปิดตัววงดนตรีรุ่นน้องใหม่ๆเข้ามา ก็ให้รุ่นพี่เปิดตัวก่อนไรงี้..แล้วพี่จำวันนั้นได้เปล่า วันที่พวกผมมีเรื่องที่ตลาดนัดนั่นน่ะ" มันถาม
   "เออ จำได้ดิ ทำไมวะ"
   "ก็ไอ้เหี้ยเก้งที่สลิ่มชกหน้าไปวันนั้น่ะ" ไอ้เขตพูด
   "พอดีว่า..ก็ตอนนั้นสลิ่มมันขอตัวออกจากวง สลิ่มมันก็ไปซ้อมอีกวง ก็เพื่อนพวกผมนี่แหละ..แต่พวกผมอ่ะยังอยากซ้อมกับสลิ่มอยู่ คือเราไม่ได้ตัดขาดกันอย่างที่พี่เห็นนั่นแหละ ผมก็ยังไปไหนมาไหนกับมันอยู่..พวกผมก็เลยแอบให้สลิ่มมันซ้อมโดยไม่ให้ไอ้เก้งรู้ว่าพวกผมก็ซ้อมกับสลิ่มด้วย แล้วไอ้เก้งมันก็ดันมาปากดี..มันไปท้าสลิ่มเมื่ออาทิตย์ก่อน" ไอ้เขตเล่ายาวแบบไม่ให้กูคั่นกลางให้เสียเวลา
   "อืม.." กูเพียงขานรับรู้เท่านั้น
   "มันรู้อยู่แล้วว่าสลิ่มไม่มีวงไง..ส่วนนักร้องใหม่ของวงผมตอนนี้ก็ดันเสือกไม่ถูกกับสลิ่มอีก ก็..พวกเดียวกับไอ้เก้งมันนั่นแหละ ก็เลยไปกันใหญ่..เขม่นกันโรงเรียนแทบระเบิดอยู่แล้วพี่" ไอ้เขตบ่น
   "ทีนี้ไอ้เก้งก็ท้าสลิ่ม ก็..ไม่เชิงว่าท้าหรอก มันปากดีแซวสลิ่มประมาณว่าถ้าแน่จริงก็หาวงขึ้นร้องเพลงให้ได้ดิ ที่จริง..แต่ก่อนวงผมดังที่สุดในโรงเรียนนะพี่ แต่พอสลิ่มหายไป..มันก็แบบมีคนไม่พอใจอ่ะ แล้วไอ้เหี้ยหลิ่มแม่งก็คิดพิเรนทร์ มันนัดให้พวกผมไปซ้อมด้วยแบบไม่ให้ไอ้เก้งรู้ ดูความกวนส้นตีนของมัน..แต่ความซวยจะตกอยู่ที่ผมวันนี้นี่แหละ" ไอ้เขตเล่าไปบ่นไป
   "หึ.." กูหัวเราะ  ชอบมันอ่ะ  ชอบความเลวของว่าที่ภรรยาตัวเอง..
   "แล้วพวกเพื่อนในวงก็ไม่อยากให้มีเรื่องกันด้วย ก็นะ..ยังไงก็เพื่อนกันมาก่อน ถ้าไอ้เก้งกับไอ้โด นักร้องนำคนใหม่วงผมเห็นนะพี่..ไม่รู้แม่งสภาพจะเป็นยังไง คงช็อกตาแหกตาย" ไอ้เขตพูดขำๆ
   "แล้วยังไงวะเนี่ย" กูพูดแต่หัวเราะไปด้วยความสะใจ
   "ยังไงล่ะพี่ ก็รอดูเย็นนี้แหละ..วงมารวมตัวกันหลายวงด้วย แล้วสลิ่มน่ะ..ศิษย์รักอาจารย์ในโรงเรียนเลย เค้าเชียร์ให้มันขึ้นร้อง ทั้งที่อาจารย์เค้าก็รู้นะว่ามันออกจากวงแล้ว..มันก็ไม่อยากทำให้อาจารย์ผิดหวังด้วยแหละ"
   "กู.."กูพูดขึ้น
   "จะมาได้ใช่มะ" ไอ้เขตพูดอย่างรู้ทันกูอีกครั้ง  นี่ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นเพื่อนสนิทของว่าที่ภรรยากูนี่กูจีบไปแล้วนะเนี้ย  กวนกูดีเหลือเกิน
   "แหม..รู้ใจ" กูพูดไปยิ้มไป
   "เริ่มขึ้นซ้อมจริงกันตอนสี่โมงเย็น แต่ซ้อมก่อนขึ้นจริงตอนบ่ายสอง..พี่มาตอนสี่โมงเย็นเลยก็ได้ เพราะพวกผมขึ้นเวทีใหญ่กันตอนสี่โมงเย็นแหละ" ไอ้เขตบอกข้อมูล
   "ได้ๆ" กูรับคำ
   "งั้นเดี๋ยวกูโทรหามึงนะ แต่อย่าบอกมันนะเว้ยว่ากูไปหาอ่ะ" กูเตือนก่อน
   "ได้ครับผม" ไอ้เขตรับปาก
   "งั้นแค่นี้ก่อนนะ มีไรคืบหน้าโทรบอกกูด้วยล่ะ..กูอยากรู้ ทุกอย่างอ่ะ" กูบอกไปยิ้มไป  บ้าไปแล้วกู
   "นะ..เหอะๆ" ไอ้เขตหัวเราะอย่างเคย  กูละหน่าย
   "เออ..แค่นี้แหละ" กูตัดบทแล้วตัดสายไป  เมื่อถึงเวลาตอนเย็น  กูก็ลาไอ้โปรและเดินทางไปที่โรงเรียนสลิ่มทันที

- - - - - - - - - -
   "เอาไงดีพี่ รออยู่นี่ได้เปล่า..สลิ่มโทรตามผมแล้ว" ไอ้เขตพูดอย่างตื่นๆ  มันแวบออกมารับกูเมื่อกูมาถึงโรงเรียนโดยที่มันพากูมายืนหลบมุมอยู่ที่หอประชุมที่ต้องซ้อมกับเวทีจริง  ตอนนี้โรงเรียนเต็มไปด้วยซุ้มร้านอาหารและเครื่องเล่นหลายๆซุ้มเต็มโรงเรียนไปหมด  รวมไปถึงเวทีก็จัดเตรียมขึ้นบ้างบางส่วนแล้วด้วย
   "เออ..ได้ๆ มึงก็ไปอยู่กับมันเหอะ กูอยู่นี่แหละ..ร้องเสร็จเดี๋ยวไงกูโทรหา ไงก็อย่าลืมเปิดดูโทรศัพท์บ้างนะมึง" กูบอกมัน
   "โอเคครับ ผมไปก่อนนะ" ไอ้เขตพูดยังไม่ทันจบมันก็วิ่งไปทันที  กูนั่งดูพวกเด็กนักเรียนที่เริ่มทยอยกันเข้ามาในหอประชุมจนเต็มไปหมด  ทั้งที่แบบนั่งรอเพื่อดูและบางคนก็ยืนรอส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายเป็นเจ้าถิ่น  นี่ขนาดแค่ซ้อมจริงเฉยๆยังมากันขนาดนี้  นี่ถ้าเล่นจริงกูว่าเด็กต่างโรงเรียนได้แห่กันมาเพิ่มอีกแน่
   ไม่นานพวกนักดนตรีก็มาออกันอยู่หน้าเวที  กูเห็นอาจารย์ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นครูสอนดนตรีเพราะหน่วยก้านให้  เขาเตรียมจัดแจงคิวต่างๆและด่านักเรียนไปด้วยในคราวเดียวกัน  มันเหมือนจับปูใส่กระด้งน่ะกูว่า
   "อ้า..นักเรียนทุกคนครับ ผู้มีเกียรติที่ใส่ชุดนักเรียนอยู่ทุกท่าน" คุณครูสอนดนตรีพูดใส่ไมโครโฟน  น้ำเสียงปกติแต่คำพูดประชดประชันอย่างสนิทสนมทำให้เรียกเสียงหัวเราะจากลูกศิษย์ได้
   "ช่วยขยับถอยหลังไปสามก้าวนะครับ..สามก้าว เดี๋ยวจะให้นักดนตรีรอกันตรงนี้ครับ ใครไม่ใช่นักดนตรีถอยหลังไปสามก้าวเลยครับ" อาจารย์พูดสั่ง  พวกเด็กมันก็ขยับกันตามที่สั่งกันอย่างว่าง่าย  ไม่นานนักดนตรีก็มานั่งที่ของตนเอง  เครื่องเสียงบนเวทีจัดกันบ้างบางส่วนแล้ว  ใครนำเอากีตาร์มาเองก็ตั้งเสียงตั้งสายกันไปเพื่อรอเวลา
   "มาแล้ว.." กูกูพึมพำเสียงเบาคนเดียวเมื่อเห็นสลิ่มเดินเข้ามากับพวกเพื่อนมันนับสิบซึ่งล้วนเป็นคนที่กูไม่รู้จัก  วันนี้สลิ่มสะพายกีตาร์มาด้วยซึ่งกูก็ไม่รู้ว่าของมันหรือของเพื่อนน่ะนะ"
   "พี่สลิ่ม! กรี๊ดดดดดดดดดด~" เสียงกรี๊ดแตกดังระงมทันที  กูหันไปมองและอดหัวเราะไม่ได้เพราะทั้งผู้หญิงและตุ๊ดต่างโบกมือให้  สลิ่มยืนยิ้มและโบกมือกลับด้วยท่าทางเขินน่าดู
   "อีเหี้ย น่ารักอ่ะ อ๊ายยยย!" พวกเด็กๆมันกรีดร้องกันเอง  กูส่ายหัวยิ้มๆ  วันนี้มันก็น่ารักอีกวัน..เรียกได้ว่าน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยก็ว่าได้  ชุดนักเรียนที่มันใส่อยู่เสื้อเริ่มหลุดออกมาจากกางเกงเล็กน้อย  เถื่อนดี..กูชอบ  กูนั่งจ้องสลิ่มและเพื่อนมันอย่างเก็บรายละเอียดไม่วางตา  ไม่นานก็เห็นคนชื่อเก้งเพื่อนร่วมวงที่แสนดีของมันเดินเข้ามาในหอประชุม  กูดูปฏิกิริยาของพวกมันที่ทำให้คนทั้งหอประชุมเงียบไปสะงัด  เพราะทั้งกลุ่มของสลิ่มและกลุ่มของไอ้เก้งปะทะสายตากันแบบที่เรียกได้ว่าแทบแดกกันเลยทีเดียว
   "กูว่ากูคงได้ดูมวยแทนดูดนตรีซะมั้ง" กูหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินเด็กนักเรียนผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านหลังมันพูดบอกกัน
   "ครึ่งหอประชุมก็ฝั่งพี่เจ๋งป่ะวะ กูคนนึงล่ะ" เด็กผู้ชายอีกคนพูด  ซึ่งกูเริ่มอยากรู้ว่าฝั่งคนที่ชือเจ๋งที่มันว่านี่คือฝั่งของสลิ่มหรือฝั่งของไอ้เก้งกันแน่
   "พี่สลิ่มไม่เอา พี่เจ๋งก็ไม่เอาหรอก..แต่กูว่านะ ให้พี่เจ๋งล่อไอ้เก้งบ้างก็ดีนะ มึงว่าป่ะ ไอ้เหี้ยโคตรเก๊กอ่ะ" อีกคนพูดแสดงความกระจ่างให้กูว่าคนที่ชื่อเจ๋งคงเป็นฝั่งเดียวกับสลิ่ม
   "เรียงตามวงที่ให้ไปเลยนะครับ" อาจารย์พูดใส่ไมโครโฟนอีกครั้งหนึ่ง  ครั้งนี้ไม่เป็นพิธีการเท่าไหร่  คงอยากให้ลองเวทีจริงอาจารย์จึงมาคุยพอเป็นพิธีแค่นั้นเอง
   วงต่อวงเล่นเรียงตามลำดับกันไป  เด็กสมัยนี้กูว่ามีพัฒนาการที่ก้าวไกลขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ  แต่ละวงกูถือว่าฝีมือนี่ได้ระดับอาชีพเลยก็มี  มันเล่นเนียนมากแบบไร้ที่ติ  มีทั้งวงของเด็กมัธยมต้นและมัธยมปลายขึ้นไปร้อง  พวกเด็กนักเรียนมัธยมต้นก็ส่งเสียงเชียร์กันใหญ่  ส่วนมากมันจะนั่งด้านหน้ากัน  ส่วนนอกนั้นก็จะเป็นพวกผู้หญิงและตุ๊ดที่ดูจะกรี๊ดจนแสบแก้วหู  วงแต่ละวงก็เล่นต่างแนวกันไป  บางวงมาร็อค  บางวงมาป๊อป  บางคนมาเลดโทรหูแทบระเบิดเลยก็มี  ซึ่งก็เรียกเสียงเฮฮาปนด่าบ้างว่ากันไป  ซึ่งอาจารย์ให้โชว์วงละเพลงเท่านั้นเลยทำให้หงอยกันได้บ้างถ้าวงไหนเป็นวงที่ชื่นชอบของหลายๆคน 
   ไม่นานนักวงของไอ้เก้งได้ขึ้นไปร้อง  กูมองมันเพราะไอ้เก้งนี่ขี้เก๊กอย่างที่เด็กๆข้างหลังกูมันว่าจริงๆ  มันเล่นกีตาร์  ส่วนนักร้องนำคนใหม่ก็เสียงดีแต่เป็นเสียงคนทั่วไปไม่ได้เด่นอะไรมาก  กูก็ไม่ได้จะเข้าข้างสลิ่มนะ  แต่สลิ่มเป็นคนเสียงใสและเสียงกว้างมาก  มันมีเทคนิคการร้องและรู้ด้วยว่าควรปรับมากน้อยแค่ไหนให้เป็นสไตล์ของตัวเอง  เหมือนกับว่ามันได้เรียนการร้องเพลงมานานมากแล้วอย่างนั้น..
   เมื่อวงของไอ้เก้งเล่นเสร็จ  มันก็เดินลงจากเวทีพร้อมกับนักร้องนำ  มีเสียงปรบมือให้ได้ยินบ้างแต่ดูเหมือนทุกคนจะงงเพราะทั้งไอ้เขตที่เล่นเบส  มือกลองและมือกีตาร์อีกคนกลับไม่กระดิกไปไหน  ยังคงยืนอยู่อย่างนั้นไม่ลงจากเวที  ไอ้เก้งมีท่าทีงงๆและเหมือนหันกลับไปมองและถามว่าทำไมถึงไม่ลง  คงจะประมาณนั้นเพราะมันไกลมากกูเลยพยายามอ่านปากและสีหน้าเอา  ไม่ถึงห้าวินาทีสลิ่มก็เดินออกมาปรากฏตัวบนเวทีพร้อมกับกีตาร์ในมือ  มันยิ้มกว้างออกมาเลย  เสียงกรี๊ดกลบทันทีอย่างกับทุกคนไม่ได้สังเกตสีหน้าของไอ้เก้งในตอนนี้เลยว่าอึ้งทึ่งแค่ไหน  มันสองคนปะทะสายตากันครู่ก่อนที่สลิ่มจะยักคิ้วอย่างกวนตีนให้
   "กูบอกแล้วว่าพี่หลิ่มขึ้นร้อง" กูได้ยินเสียงเด็กผู้ชายกลุ่มเดิมพูดขึ้น
   "อ่าว..ไหงงั้นวะ แล้ว..มึงดูหน้าไอ้เก้งดิ" เด็กผู้ชายอีกคนพูดตะกุกตะกักอย่างไม่เข้าใจ
   "กรี๊ดดดดดดดดดด พี่สลิ่ม..อ๊ากกกกกกก~" เสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิงดังขึ้นหลังจากนั้นดูเหมือนจะขาดการควบคุมตัวเองไปแล้ว  แม่ง..แค่นักร้องในโรงเรียนมันเป็นได้กันถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ  กูไม่เข้าใจ..

   ~ Ahha ahha ahh ohh ahhha ahha ah ohh
   I took my own advice I put it over ice
   I never seem to listen when you pour
   I didn't treat you right so now I'm thinking twice
   You look so pretty walking out the door ~

   ~ And you can be the Captain I can be the ship
   An you can be the Razor blade going up my wrist
   Every time I see you smile..girl you make me want to change
   I'll try for you, I'll try for you
   So tell me how to get you back
   You got me going six feet under the ground to prove
   I'd die for you.. ~
   กูนั่งฟังอย่างไม่รู้ว่าที่สลิ่มร้องอยู่นั่นคือเพลงห่าอะไรเพราะไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต  เป็นเพลงร็อคที่กูจับใจความน่าจะประมาณเกี่ยวกับผู้หญิงหรือคนรัก  และดูเหมือนคนฟังก็ดูจะไม่ได้ฟังความหมาย  บางคนลุกขึ้นเต้นอย่างไม่สนใจใครไปแล้ว  สลิ่มที่ร้องและเล่นกีตาร์อยู่บนเวทียังคงกวนตีนไม่เปลี่ยน  และยิ่งร้องเพลงแบบนี้ดูยิ่งกวนเข้าไปยกใหญ่  เวลาผ่านไปไม่กี่นาทีมันก็ร้องจบและยังคงเรียกเสียงกรี๊ดอย่างดังเหมือนเดิม  หรือที่จริงอาจจะดังกว่าเดิมด้วยซ้ำ
   "พี่สลิ่มจะกลับมาร้องให้วงเหรอวะ" ไอ้กูก็หูดี  ดันได้ยินเด็กมันคุยกันอีกทั้งที่เสียงกรี๊ดก็กลบอยู่
   "ไม่รู้ดิวะ แต่กูชอบพี่สลิ่มมากกว่าว่ะ..กูไม่ชอบขี้หน้าไอ้เหี้ยโด จะว่ากูลำเอียงก็ได้" เด็กมัธยมต้นอีกคนพูดบอก  กูเหลือบมองพวกมันเล็กน้อย  พอร้องเสร็จสลิ่มก็เดินลงจากเวที  ไอ้เขตหันมามองทางกูอย่างโจ่งแจ้ง  มันยกมือขวาขึ้นให้  กูก็พยักหน้าแล้วชูโทรศัพท์ขึ้นประมาณว่าค่อยคุยกัน
   "จะไปไหนกันวะ" กูถามทันทีเมื่อเดินออกมานอกหอประชุมแล้ว
   "เดี๋ยวลงไปห้องดนตรีกันครับ เดี๋ยวพี่เดินไปรอก่อนเลยแล้วกันนะ" ไอ้เขตบอก
   "ให้กูเจอมันเหรอ" กูถามด้วยความโง่
   "อ่าว..แล้วพี่จะเจอไหมล่ะ" ไอ้เขตย้อนถาม
   "เจอ..งั้นกูเดินไปรอที่ห้องดนตรีนะ" กูบอกมัน  กูเคยไปห้องดนตรีมาแล้วครั้งหนึ่งเลยรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน
   "ครับ..เจอกัน" ไอ้เขตรับปากก่อนตัดสายไป  ว่าแล้วกูก็รีบเดินไปที่ห้องดนตรีทันทีเพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้สลิ่มอาจจะรู้ได้ว่ากูมาแอบดูมันนานแล้ว  เดี๋ยวมันจะรู้ว่าไอ้เขตเป็นสายให้กูซะก่อน

.........>>>><<<<...........

[♥a2k♥]

^
^
จิ้ไว้ก่อน  
-----------

พี่เมตรรู้แล้ววววว เราอยากรู้บ้างงง
ตอนเคลียร์จะีมี  :haun4:มั้ยคะพี่เมตร

[เบบี้]

รอบนี้เพลงของ Evan Taubenfeld สามีเบบี้เอง กร๊าก
แปะลิ้งค์ไว้ให้ ใครอยากดูก็ดูกันได้ว่าสลิ่มรอบนี้ร้องเพลงประมาณไหน น่าจะกวนตีนพอกัน แต่สลิ่มน่าจะมากกว่า กร๊าก

http://www.youtube.com/watch?v=ANJC6IWO2D8&feature=channel

รอบที่แล้วที่มีคนบอกว่าเอ็มวีผู้ชายจูบกันด้วย แฮะๆ ลืมบอกว่า Adam เป็นเกย์ เป็นนักร้องด้วยอ่ะ แรดดี หุหุ

[ChigoRita]

แอบซุ่มมานาน วันนี้ขอเม้นท์หน่อยยยยย

ชอบเมตรมากค่าาาาาาาาาาาาาาาาา เถื่อนๆ กวนๆ แล้วก็ ก๊องๆ ดีอ่ะ น่ารักเป็นที่สุด

อ่านไปยิ้มไปตลอดเลยค่ะ ชอบมากๆค้ะ

[anterosz]

เง้อออออ อยากรู้ว่าเมตรเล่าไรให้โปรฟังบ้าง ฮ่าๆๆๆ

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   แม่งสมน้ำหน้าว่ะ! หักหน้ากันชัดๆ แถมผลตอบรับดีกว่าอีกต่างหาก  

ทีนี้มีจุดแตกหักกันบ้างล่ะ ไอว่าคงต้องเลือกแล้วล่ะ ทำเฉยๆปล่อยต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ คนทั้งโรงเรียนก็เห็นแล้วด้วย  

หึหึหึ~ ดูซิ จะเป็นยังไง  งานนี้ไอ้พี่เมตรก็อยู่ในเหตุการณ์อีกแล้ววววววว



คืออยากรู้อะไรนิสหน่อยอ่ะ งงนิสนึง... ไอ้เขตเป็นมือกลองใช่ป๊ะ ไอ้เก้งก็เล่นกีต้าร์ใช่ป๊ะ? แล้วทีนี้อีกคนก็กีต้าร์ด้วยเหรอ? แล้วมือเบสหายไปไหนอ่ะ?
พอทีนี้สลิ่มก็ขึ้นมาร้องพร้อมเล่นกีต้าร์ไปด้วยอีกต่างหาก มีมือกีต้าร์2คนในวงไม่สงสัยหรอก แต่สงสัยว่ามือเบสหายไปไหนอ่ะ  

[knightto]

โห . ...เมตรไม่ค่อยเข้าข้าง(ว่าที่)ภรรยาเท่าไหร่เลยเนอะ

5 55 5 5 +

เด่วสลิ่มต้องมีเรื่องกับเก้งแน่เลยอ่ะ

เมตรปกป้องสลิ่มด่วน  . ... . ถือโอกาสทำคะแนน
เอิ๊กกๆ.ๆๆ..

 

[K2KARN]

กรี๊ด พี่เมตรจะรู้
เราก็อยากรู้เหมือนกันนะ!
ว่าแต่สลิ่มสาวเยอะนะพี่เมตร ฮ่าๆ ~

[Poes]

มากรี๊ดดดดดดดดดด พี่เมตร เหมือนพี่จะฉลาดเลยเนอะให้เขตเป็นสาย
ไม่ใช่น้องหลิ่มรู้แต่ไม่พุดหรอ 

[hikikomori]

เฮียเมตรรู้อะไรแล้วอ้ะ  เค้าอยากรู้บ้าง 5555

หวังว่าจะเคลียได้เรียบร้อนนะ  แต่จะมี :haun4:บ้างก็ดีนะ อิอิ

[Little Devil]

นายเมตรตั้งใจดีอะ
จะได้เคลียร์มั๊ยเนี่ย
เหมือนจะมีเรื่อง ...lol...

+1