หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[zatamare]

มาบอกว่า "ฝันดี" ทุกคนนนนนนนนนนนนนนนน

ไปนอนละ

ใจร้าย


ฝันดีจ้า




ไอเราก็อีกนานเลยกว่าจะนอนเพราะพึ่งตื่น เหอๆ


ดูฟ้านึกว่าใกล้สว่างแล้ว พอดูนาฬีกา เหอๆ ตีหนึ่ง

[+S+]

ไมเบบี้นอนเร็วจังคร๊าบบ (เหรอ บ้านเราเรียกดึกมากก)
ไม่โต้รุ่งเป้นเพื่อนเลย
ฝันดีนะคร๊าบ

[PANGGii]

เบบี๊ใจร้ายสุดพลัง


 

[andyus1]

ฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอตัวแสบ อย่าเพิงไปนอนนะเฟ้ย

เอามาลงก่อนนะคร้าบคนดี

เด๋วป๋าซื้อขนมไปปลอบถึงบ้านเลย

ปล. มึงไปประกันกุจิงนะ อย่ากลับคำ ก๊าากก เลวได้อีกกู

[zatamare]

ฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอตัวแสบ อย่าเพิงไปนอนนะเฟ้ย

เอามาลงก่อนนะคร้าบคนดี

เด๋วป๋าซื้อขนมไปปลอบถึงบ้านเลย

ปล. มึงไปประกันกุจิงนะ อย่ากลับคำ ก๊าากก เลวได้อีกกู

มารั้งมาอ้อน ช้าไปแว้ว แง่งๆ

[andyus1]

^
^
^

555+ โทษทีคับรีบน ผมแค่แว๊บไปด้านนอกมาแป๊ปนึง

ไอน้องตัวดีมันชิ่งไปนอนซะงั้น เอ้อ อดอ่านกันเลย

 

หลับกันรึยัง ฝันดีกันเปนทิวแถวแน่ๆ ครายฝันเหนเลขเด็ดบอกกันมังนะคร้าบ 555+

ไปซื้อปาท่องโก๋กินดีกว่า ใครสนมั่งคับ

[เบบี้]

แหม เค้าหายตัวไปนอน   ไม่ยอมให้ไปกัน คิดถึงเค้าอะจิ กร๊าก (เข้าข้างตัวเองเวอร์สุด)

เฮียแม่งนอนดึกว่ะ ไม่นอนสักที แล้วงี้จะตื่นกี่โมงฟร่ะ กรูนี่ตั้งนาฬิกาปลุกสามรอบ ลุกมาปิดสามรอบเลย อนาถตัวเองมาก นี่ก็พึ่งตื่น เอิ้กกกก

เฮียจะเอาขนมมาเลี้ยงจิงนะ งั้นเจอกันในตู้ กร๊าก (เรื่องตู้ยังไม่จบจิ)

มาต่อละ ใครห้ามแซกกลาง  :angry2:กูจะต่อนิยายเว้ย

[เบบี้]

   ตอนที่ 21  ยิ่งกว่าหน้าด้าน


   "ปล่อยสิ..เช็ดห่าไร" มันปัดมือที่จับแก้มมันอยู่ออก  แม่ง..อารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าสาวเมนมา
   "อ่าว..ก็" กูกำลังจะพูด
   "ออกไป จะกลับบ้าน" มันว่าแล้วผลักตัวกูออกเบาๆ
   "ห่า..แปรปรวนจริง เมนมารึไง" กูบ่น
   "แล้วจะไปไหน.." กูถามแล้วลุกขึ้นยืนตาม
   "ถามว่าจะไปไหน" กูย้ำถามพร้อมกับกระชากแขนมันด้วย  เดี๋ยวมันหนีอีก
   ".............." สลิ่มหันมาจ้องกูเขม็ง
   "ไปไหน" กูย้ำ
   "ไปซ้อมดนตรีสิ เพื่อนกูรออยู่" มันตอบ
   "ก็บอกดีๆสิ เดี๋ยวไปส่ง" กูบอก
   "ไม่ต้อง ไปเองได้" มันพูด
   "กูจะไปส่ง" กูย้ำคำ
   "มึงจะเสือกไรนักหนา" มันบ่น
   "พูดไม่เพราะเลยครับ พูดแบบนี้ไม่น่ารักนะครับรู้ไหม" กูยิ้มเจ้าเล่ห์ให้  สลิ่มหน้าแดงมองหน้ากู
   "ไม่จำเป็น" มันตอบ
   "หึ..เดี๋ยวไปส่งแล้วกัน" กูตัดบท
   "ใครขอ" มันยังคงเล่นลิ้น
   "ปากแข็ง" กูบอก  สลิ่มเงียบไป
   "มองหน้าทำไม อยากให้กูจูบมึงอีกอ่ะดิ" กูลอยหน้าลอยตาแซว

   เพี้ย ! ....โดนฝ่ามืออรหันต์เต็มๆปาก
   "เจ็บนะเว้ย" กูจับปากตัวเอง
   "ตีให้เจ็บ" มันว่า
   "พยศยังนะ" กูคว้าเอามันเข้ามากอด
   "เชี้ย..ปล่อย" มันบ่นเสียงเบาแต่ดันดิ้นอย่างแรง
   "ไอ้ลุง...กูบอกให้ปล่อยไงวะ" มันโวย  เหลือบตามองทางนู้นทีทางนี้ทีเหมือนกลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า 
   "ถ้าไม่แล้วมึงจะทำไม" กูพูดใส่อย่างกวนอารมณ์อีกฝ่าย
   "จะเอาใช่ไหม" มันปั้นหน้ายิ้มให้อย่างกวนตีนกูกลับเช่นกัน
   "เชิญ" กูท้าทาย

   ปึก !!
   "โอ้ย..ค Kเอ๊ย" กูร้องด้วยความจุก  เข่าอ่อนลงกับพื้นทันทีที่โดนสลิ่มตีเข่าเข้าที่น้องชายสุดรักสุดหวงของกู
   "Kกู" กูร้องอย่างทรมานด้วยรู้สึกเจ็บจนจุก
   "ไอ้หลิ่ม ไอ้เชี้ยนี่" กูโวยด้วยความตกใจเพราะสลิ่มพยายามจะเอาเท้าเข้ามาเหยียบซ้ำเป้ากูอีก  กูรีบดึงขามันมากอดไว้แน่น
   "ปล่อยนะ" สลิ่มโวย  มันพยายามดึงขาออก  ตอนนี้กูรั้งไว้อย่างกับปลาหมึกเลยก็ว่าได้
   "คิดว่าทำแบบนี้แล้วกูจะปล่อยไปง่ายๆรึไงห๊ะ!" กูขึ้นเสียงแล้วดึงมันให้ล้มตัวลงมาอย่างแรง
   "โอ้ย!" สลิ่มร้องด้วยความเจ็บเพราะตัวมันกระแทกลงกับพื้นอย่างที่กูคาดหมายเอาไว้
   "ม..มึงจะทำอะไร" สลิ่มตาค้างด้วยสีหน้าเหรอหรา
   "ทำอะไรที่แฟนเค้าทำกันไง" กูยิ้ม
   "ใครแฟนมึง" มันยังมีแรงย้อน
   "อ้อ..ยังไม่รู้ตัวสินะ งั้นเดี๋ยวกูมีวิธีบอกให้" กูพูดพร้อมกับนำหน้าเข้าไปใกล้
   "ปล่อย..ปล่อยยยยยย" สลิ่มร้องพร้อมกับปัดมือไปมา  กูขืนตัวทั้งที่เป้ายังเจ็บอยู่เข้าไปล็อกมันไว้ก่อนก้มหน้าลงไปที่ต้นคอมันทันที  สลิ่มดิ้นสุดแรงนั่นยิ่งทำให้กูเน้นปากดูดคอมันแรงมากขึ้น  ขามันปัดป่ายพยายามดันกูใหญ่  กูจึงนำขากูไปทับกดไว้
   "ปล่อยนะโว้ย" มันโวยวายเสียงดัง  กูจึงดูดไม่ยั้งปาก
   "หยุดร้อง" กูขู่เสียงเข้ม
   "ไม่!" มันกระแทกเสียงอย่างไม่หมดฤทธิ์
   "กูบอกให้หยุดร้อง" กูขึ้นเสียงเล็กน้อย
   "ปล่อย ไม่..อย่านะ" มันร้องใหญ่เมื่อเห็นว่ากูก้มลงไปที่ต้นคอมันอีกครั้ง
   "โอ้ย!" สลิ่มสะดุ้งเพราะโดนกูกัดเข้าที่คอเต็มๆ  แต่กูไม่ได้กัดนาน  กูปล่อยปากออกหลังจากที่อีกฝ่ายเงียบไป  แต่กูยังคงได้ใจ  เน้นจูบและหอมอยู่แถวนั้นนานพอสมควรจนอีกฝ่ายอ่อนเลยตามเลย
   "เอ่อ ขอโทษ" กูได้สติ  เห็นมันนิ่ง  ตาเหม่อมองไปอีกด้าน  พอมันเห็นว่ากูหยุดแล้วมันก็เอามือมาดันตัวกูอีก
   "ปล่อยกู" มันพูดบอก
   "ขอโทษ" กูรีบเข้าไปกอดสลิ่มจากด้านหลังเมื่อมันลุกขึ้นนั่ง  พร้อมกับนำคางไปเกยอยู่บนหัวไหล่มันไว้  หลังจากนั้นก็เกิดอาการเงียบไปชั่วขณะ
   "เอ่อ.." กูอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดอะไร  สลิ่มลุกขึ้นยืนไม่พูดไม่จา  กูรีบลุกขึ้นตาม
   "ขอโทษ" กูพูดอีกครั้งแล้วเข้าไปจับมือสลิ่มไว้  มันทำท่าจะสะบัดออกแต่กูจับไว้แน่น
   "เดี๋ยวกูไปส่งนะ" กูบอกก่อน  สลิ่มเดินนำหน้ากูไป  กูจึงรีบเดินตามเพราะว่าไม่อยากปล่อยมือมันออก
   "ปล่อยได้รึยัง" มันหันมาทำหน้าหงุดหงิดใส่อีก
   "ค้าบ" กูตอบรับแล้วปล่อยออกพร้อมกับส่งสายตาง้อๆไปให้มันด้วย  กลัวมันโกรธเอาอ่ะ
   "ไปเอารถเซ่" มันขึ้นเสียงสั่ง  กูรีบเดินไปเขนรถมอเตอร์ไซด์คันงามออกมาด้านหน้าบ้าน
   "เอ่อ สลิ่ม" กูเรียกไว้ก่อน
   "ไร" อีกฝ่ายถามเสียงห้วน
   "ตกลง กูกับมึงอ่ะ" กูอยากถามเพื่อนความแน่ใจ  เพราะเมื่อกี้กูคงคิดไปเองล้วนๆ  กูเงียบไม่ได้พูดต่อเพราะสลิ่มยืนเท้าเอวเหมือนไม่รู้ไม่ชี้  พอมันเห็นว่ากูเงียบมันก็หันกลับมาจ้องกูอีก
   "เออ ช่างมันเหอะ" กูปัด
   "เอาเป็นว่ากูรู้เรื่องคนเดียวแล้วกัน ส่วนเรื่องมึงเป็นแฟนกูอ่ะ..มึงก็รู้ตัว โอเคป่ะ" กูพูด  ใครจะว่ากูหน้าด้าน  ตรงจุดนี้กูขอผ่าน  เพราะกูคิดว่าระดับกูเลยจุดๆนั้นมาแล้ว
   "K..ใครแฟนมึง มั่ว" มันพูดด้วยสีหน้าเลิกลัก
   "มึงไงแฟนกูอ่ะ มึงนั่นแหละมั่ว..ไม่รู้ตัวสักที กูพูดจนเหนื่อยแล้วเนี้ย" กูแกล้งว่าเป็นความผิดมันซะเลย
   "ไม่ได้ตกลงด้วยสักหน่อย" สลิ่มย้อน
   "งั้นมึงจะปฏิเสธกูไหมว่ามึงไม่ใช่ไอ้เด็กปัญญาอ่อนข้างบ้านน่ะ" กูยิ้มแกล้งเมื่อขุดเรื่องเก่าๆ 
   "ไอ้.." สลิ่มอ้าปากจะด่าอีก
   "แต่ถึงยังไง กูก็ไม่เคยตกลงเป็นแฟนมึงเว้ย" มันโวยวาย
   "นี่หลิม" กูเอื้อมมือไปจับหัวมันให้หันมามองหน้ากู  มันขืนแรงกูเล็กน้อยแต่ก็หันมาจนได้
   "กูชื่อสลิ่ม" มันบ่นหน้างอ
   "เออ..หึ นั่นแหละ"
   "กูเคยบอกมึงแล้วไม่ใช่เหรอว่ากูขอจีบมึง"
   "แล้วมึงก็ไม่ยอมให้กูจีบ..ใช่ไหม" กูถามอีก  สลิ่มพยักหน้าตอบเหมือนกำลังมึนๆงงๆและตามน้ำกูอย่างซื่อๆ
   "แล้ว..กูฟังมึงไหม" กูชี้หน้าผากมัน
   "ฮึ.." สลิ่มส่ายหัวตอบ  กูยิ้มกว้างเพราะมันยังไม่ได้สติอีก
   "นั่นแหละ ความนี้มึงเป็นแฟนกูไปโดยปริยายแล้ว..ถึงแม้ว่ามึงจะไม่ตอบตกลงก็ตาม มึงคิดว่ากูอย่างกูจะสนที่มึงพูดป่ะล่ะ" กูพูดไปหัวเราะไป
   "ฮึ อ่ะถูกค้าบ" กูพูด
   "แม่ง Kเหอะ..คนละเรื่องกันแล้วโว้ย" มันปัดมือกูออกจากหัวมัน
   "เรื่องเดียวกันสิวะ มึงกับกูเป็นแฟนกันแล้ว ทุกอย่างจบ!" กูตัดความเหวี่ยงๆ
   "ฝันไปเหอะ กูไม่ลดตัวไปคบกับคนอย่างมึงหรอก" มันเบะปาก
   "ทำไม..คนอย่างกูมันเป็นยังไง หื้ม..เป็นยังไง มานี่!" กูพูดไปของขึ้นไปเลยเอื้อมตัวไปกระชากมันเข้ามาอย่างแรง
   "เดี๋ยวนี้มึงกล้าดื้อกับกูเหรอ" กูทำเสียงเข้ม  สลิ่มเอาแขตมากั้นระหว่างตัวกูกับตัวมันไว้เพราะแนบชิดดีเหลือเกิน
   "ไม่ว่าเดี๋ยวนี้หรือเดี๋ยวไหนกูก็กล้า จำไรผิดๆไว้รึเปล่า" มันแสยะยิ้มพูด  อ้อนส้นตีนดีแท้
   "มึง.." กูกัดฟัน  กำลังนึกว่าจะเอาอะไรมาแกล้งมันอีกดีเพราะรู้สึกจะเถียงไม่ทันมันแล้ว
   "ทำตัวให้มันน่ารักเหมือนแต่ก่อนไม่ได้รึไงวะ" กูบ่นแล้วปล่อยตัวมันออกอย่างเซ็งๆ
   "ไม่จำเป็น" มันพูดเสียงเบา  กูหันหน้าไปมองสลิ่มที่ยืนนิ่ง
   "โว้ย แล้วจะให้กูทำไงเนี้ย.." กูเอามือลูบหัวตัวเองอย่างหงุดหงิดแบบที่ไม่สามารถหาทางออกให้กับกูและมันได้
   "มึงจะบ้ารึไง กูเป็นผู้ชายนะ" มันพูดขึ้นเหมือนรู้ว่ากูหมายความว่าอย่างไร
   "เออ กูชอบ..เดี๋ยวกูสอน" กูพูดอย่างตรงไปตรงมา
   "เอ๊ะ แล้วกู..กูเป็น มึงจะบ้ารึไงเล่า" มันพูดเหมือนไม่รู้จะเอาอะไรมาย้อนเถียงกูอีก
   "เออ กูบ้าไง..มึงจะหยุดเถียงกูได้รึยัง นี่ถ้ามึงยอมรับว่ากูเป็นแฟนมึงง่ายๆนะ กูก็ไปส่งมึงถึงบ้านเพื่อนมึงแล้วเนี้ย" กูบ่น  แถไปก่อน  สลิ่มยืนเงียบเหมือนได้สติแต่หน้ามันยังคงงงๆอยู่
   "มึงไม่ชอบกูบ้างเลยรึไง กูอุตส่าห์ตามตื๊อตั้งนาน" กูพูดเสียงเบาคล้ายน้อยใจ
   ".............." อีกฝ่ายยืนเงียบ
   "พูดไรบ้างเด้" กูท้วง
   "ไรเล่า" มันบ่นอย่างหงุดหงิดๆ
   "เออ..ช่างแม่งเหอะ มึงไม่ยอมรับว่าเป็นแฟนกูก็ช่างมึง แต่สำหรับกู..มึงคือแฟนกู แล้วมึงอย่าคิดว่าใครหน้าไหนจะได้มึงไปด้วย เสียใจ..กูไม่ได้ ไอ้สัตว์หน้าไหนก็ไม่สมควรคู่กับมึงทั้งนั้น" กูยักคิ้วพูดอย่างรวบรัด
   "มะ.." สลิ่มอ้าปากจะเถียงอีก
   "ถ้าเถียง กูจูบ" กูชี้หน้าขู่
   "งั้น กูถีบ" มันย้อน  พอพูดจบ  กูยังไม่ทันได้ตั้งตัวดี  อีกฝ่ายก็ง้างตีนถีบกูอย่างรวดเร็ว
   "โอ้ยยยย.." กูร้องเมื่อก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น  ไม่ได้เพราะเจ็บที่โดนถีบหรอกนะแต่ร้องที่ตั้งหลักไม่ทันต่างหาก
   "กูขอบอกมึงไว้ก่อนเลยนะ" กูพูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ได้ลุกขึ้นนั่นแหละ
   "มึงอยากถีบ อยากทำอะไรก็ทำไปเลย" กูพูดพร้อมกับลุกขึ้น  ปัดก้นตัวเองด้วย
   "เพราะ...กูชอบ" กูเน้นเสียงและแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา  สลิ่มยืนอ้าปาก  ตาค้างไปเรียบร้อย  กูยิ้มเดินไปหยิบหมวกกันน็อกแล้วเอาไปวางเทินไว้บนหัวสลิ่มที่ยังยืนอึ้งอยู่  พอมันได้สติมันก็กดหมวกกันน็อกใส่ลงบนหัว  กูรัดคางให้มันเสร็จ
   "ขึ้นรถครับ" กูพูดแล้วขึ้นไปสตาร์ทรถรอ  สลิ่มบ่นด้วยน้ำเสียงจิจ๊ะบอกอารมณ์แล้วขึ้นมาซ้อนแต่โดยดี
   กูขับรถพาสลิ่มไปที่บ้านเพื่อนมัน  กูไม่เคยมาที่นี่มาก่อนสลิ่มเลยต้องบอกทางกูมาเป็นระยะ  เมื่อมาถึงก็พบว่าเป็นบ้านขนาดกลาง  ไม่ใหญ่แต่ไม่เล็ก  อยู่ใจกลางตัวเมืองกรุงเทพ  ร่มรื่นด้วยต้นไม้  ดูแล้วน่าจะสร้างมาได้หลายปีแล้ว  หรือไม่น่าจะต่ำกว่าสิบกว่าปีเพราะบ้านเป็นทรงเก่าแม้จะมีต่อเติมบางส่วนบ้างจนสังเกตเห็นได้
   "หืม..กว่าจะมาได้นะมึง" ไอ้เขตทักก่อนคนแรก  กูขับเข้าไปในบ้านเพราะสลิ่มบอกให้เข้ามาได้เลย  ประตูรั้วบ้านเองก็เปิดรอรับไว้อยู่แล้ว  รถยนต์จอดเต็มหน้าบ้าน  ส่วนรถมอเตอร์ไซด์สงสัยเป็นของพวกเพื่อนมันนั่นแหละ  พวกเพื่อนสลิ่มที่นั่งอยู่ตรงลานหน้าบ้านหันมามองหน้ากูอย่างสงสัย
   "กูจะแนะนำให้แล้วกัน..หน้าพวกมึงคืออยากรู้มาก" ไอ้เขตพูดขึ้นขำๆ  กูยิ้มสยามอย่างเป็นมิตร  เราต้องเป็นมิตรกับเพื่อนภรรยาไว้ก่อน  มีอะไรมันจะได้ช่วยเหลือกูได้
   "นี่พี่เมตร..เจ้าของร้านที่สลิ่มไปร้องเพลงอยู่" ไอ้เขตแนะนำ  พวกมันยิ้มยกมือไหว้กู  นี่เป็นหนึ่งสิ่งที่กูคิดว่ามันเองก็เป็นมิตรกลับกับกูเหมือนกัน  เพราะไม่อย่างนั้นมันคงไม่ยกมือไหว้หรอก  กูยกมือรับไหว้เช่นกัน
   "ส่วนอีกเรื่อง.." ไอ้เขตพูดขึ้นก่อนทิ้งน้ำเสียงอย่างมีลับลมคมใน  พวกมันหันไปมองหน้าไอ้เขตอย่างอยากรู้กันเลยทีเดียว
   "พี่เค้า..กำลังจีบสลิ่มอยู่ด้วยละพวกเมิงงงงงงงง~" ไอ้เขตประกาศเสียงดัง  มันทำท่าทำทางได้แบบสุดจะบรรยาย
   "ไอ้เหี้ยเขต!" สลิ่มขึ้นเสียงปรามเพื่อนมัน  มันรีบเข้าไปตบหัวไอ้เขตทันที  ไอ้เขตหลบมือยิ้มๆ  กูสังเกตเห็นสีหน้าเพื่อนมัน  บางคนก็ดูอึ้งๆ  ส่วนบางคนดูจะเห็นดีเห็นงามหัวเราะกันยกใหญ่
   "มึงอย่าไปเชื่อมัน ห่า" สลิ่มบ่นหน้างอ
   "เอออออออออออออออออ" พวกเพื่อนสลิ่มประสานเสียงกันได้แบบ..กวนตีนได้อีก  กูยืนหัวเราะ
   "ส่วนนี่ไอ้วิทย์ครับ มือกีตาร์..ส่วนนี่ไอ้เว มือกลอง" ไอ้เขตชี้ไปที่ไอ้วิทย์และไอ้เว  ไอ้วิทย์คือผู้ชายตัวใหญ่ที่บอกว่าจะขอออกจากวงและกวนตีนไอ้เก้งเมื่อบ่ายนี้  พวกมันสองคนพยักหน้ายิ้มให้กู 
   "จะซ้อมยัง แนะนำถึงพรุ่งนี้เลยไหม" สลิ่มบ่นขึ้น
   "เดี๋ยวดิ วงไอ้ดอนมันซ้อมอยู่" ไอ้วิทย์พูด
   "มึงแกะเพลงเสร็จยัง" สลิ่มถามไอ้วิทย์  ไอ้วิทย์หน้าเครียดไปและมันก็ยิ้มน้อยๆออกมา
   "เหลือโซโล่นิดหน่อยน่า กูฟังมาเยอะแล้ว" ไอ้วิทย์ตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้
   "มึงนี่นะ ผลัดตลอด..กูจะเล่นเพลงนี้ ไปเร็วๆเลย" มันสั่งเพื่อนมันด้วยน้ำเสียงที่ดูจะยังหงุดหงิดไม่หาย  ไอ้วิทย์ลุกขึ้นแล้วตามสลิ่มไปอย่างว่าง่าย  ไอ้เขตเดินมาหากู
   "เป็นไงพี่ เรียบร้อยเปล่า" ไอ้เขตถาม
   "ไม่ค่อยยัดเยียดเพื่อนมึงให้กูเลยนะ" กูพูดยิ้มๆ  ยืนพิงเบาะรถมอเตอร์ไซด์ไว้
   "ก็นิดหน่อย อยากเห็นคนปราบม้าพยศน่ะ" ไอ้เขตยักคิ้ว
   "เหอะๆ..มึงรู้ไหมว่ากูทั้งโดนถีบ ทั้งโดนตบ รอดมาให้มึงเห็นนี่ก็ดีนักหนา" กูส่ายหัวยิ้มๆ
   "จริงดิ ฮ่าๆๆๆ" ไอ้เขตหัวเราะร่า
   "แล้วนี่บ้านเพื่อนมึงเหรอ" กูถามด้วยความสงสัย  พวกมันคงจะสนิทกันมาก  เป็นบ้านที่มีห้องซ้อมดนตรีอยู่ในบ้านด้วย  คงจะลงทุนไปไม่น้อยทีเดียว
   "บ้านเพื่อนผมเองพี่ ที่จริง..เพื่อนสนิทของสลิ่มมันน่ะ ชื่อไอ้ติส..ติสมันเล่นกลองอยู่อีกวง เพื่อนๆกินเหล้าด้วยกันนี่แหละ พ่อมันโคตรรักมันอ่ะ..ทำห้องซ้อมดนตรีให้อย่างดี พวกผมเลยได้พึ่งใบบุญมันไปด้วย ไม่ต้องเสียเงินไปซ้อมที่ห้องซ้อม" ไอ้เขตเล่ายิ้มๆ
   "อ่าว อย่างนี้ ใครนึกอยากมาก็มาดิ" กูพูด
   "เปล่าครับ..ส่วนมากก็มีแค่วงไอ้ดอน กับวงผมนี่แหละที่มาบ่อยๆ บางทีพวกผมเกรงใจก็จะไปห้องซ้อมกันบ้าง..หรือไม่ก็เลี้ยงเหล้าไอ้ติสเป็นการตอบแทน ที่วนเวียนมาซ้อมบ้านไอ้ติสจะเป็นเพื่อนสนิทๆกันเท่านั้นแหละ ที่วันนี้มากันเยอะเพราะมารอแดกเหล้าต่อหลังซ้อมเสร็จ..ไม่ใช่นักดนตรีหรอก ที่เห็นนั่งดูดบุหรี่กันอยู่นู่นนั่นเล่นเขี่ยขี้ไก่เป็นก็ดีนักหนาละ" ไอ้เขตพูดบ่นๆแกมขำชี้ไปที่เด็กวัยรุ่นอีกกลุ่มที่หน้าตาค่อนข้างดีสูบบุหรี่อยู่อีกมุมหนึ่งของบริเวณบ้าน
   "แล้วจะซ้อมเมื่อไหร่" กูถาม
   "ก็รอไอ้ดอนเสร็จ เข้าไปเปล่าพี่..ดูฝีมือไอ้วิทย์หน่อย มันเก่งนะ มือกีตาร์วงผมอ่ะ" ไอ้เขตพูดอวด
   "อวด..ไอ้สัตว์" กูว่าแล้วผลักหัวมันเบาๆ
   "อ่าว..จริงๆ" ไอ้เขตเน้นเสียง
   "เข้าไปจะดีเหรอวะ กูคนนอก" กูพูดอย่างเกรงใจ
   "เดี๋ยวก็สนิทพี่ แป๊บเดียว" ไอ้เขตพูดปัดๆแล้วเดินนำกูเข้าไปในตัวบ้าน  กูเดินเข้าไปในบ้านหลังเล็กที่แยกออกมาจากบ้านหลังใหญ่  บ้านไม่ได้ดูหรูหราอะไร  ดูเป็นบ้านชนชั้นกลางปกติแต่บริเวณบ้านใหญ่และค่อนข้างกว้างขวาง  แต่กูคิดว่าถ้าบ้านมันทำบ้านหลังเล็กไว้สำหรับให้ลูกซ้อมดนตรีเลยแล้วละก็  คิดว่าคงมีฐานะพอดูเหมือนกันเนื่องจากการสร้างห้องดนตรีจะต้องลงทุนหลายแสน  บวกกับเครื่องดนตรีด้วยแล้วทั้งหมดถึงหลักล้านได้
   "ไอ้ติส นี่รุ่นพี่กู..แฟนสลิ่มมัน" ไอ้เขตแนะนำสนุกปากแต่กูก็ชอบน่ะนะ 
   "หวัดดีครับ" คนชื่อติสยกมือไหว้  กูเคยเห็นหน้ามันบ้างก่อนหน้านี้เพราะบุคลิกและท่าทางค่อนข้างเด่น  มันยกมือไหว้กู
   "ไอ้เหี้ยเขต มึงนี่..ไม่ใช่นะไอ้ติส" สลิ่มรีบแก้ตัวยกใหญ่  กูยิ้ม  ได้ยินเสียงดนตรีเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินจากอีกฝั่งห้องหนึ่ง
   "หึ..เออ ให้เคลียร์ก่อนแล้วค่อยเล่าให้กูฟังก็ได้" ไอ้ติสพูดขำๆ  กูชักชอบกลุ่มของสลิ่มเพราะดูแล้วจะไม่ค่อยมีคนตกใจเรื่องที่กูมาจีบสลิ่มนัก  หรือมองอีกมุมหนึ่งคือ  พวกมันยังพูดคุยกันเป็นเรื่องปกติเสียด้วย
   "ไอ้ติส" สลิ่มกระแทกเสียงคล้ายขัดใจ
   "มึงนะ.." สลิ่มหันมาชี้หน้าคาดโทษกูแล้วหันกลับไปหาไอ้วิทย์ที่กำลังนั่งเช็คเพลงอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงฝั่งสำหรับรับแขกหน้าห้องซ้อม  กูมองไอ้วิทย์ที่มีกีตาร์โปร่งอยู่บนตักกับตัว  มันเปิดเพลงย้อนไปย้อนมา  บางครั้งก็เล่นตาม  คอร์ดนี่ตรงเป๊ะ..เรียกได้ว่าหูเทพมากๆ
   "มึงลอง" ไอ้วิทย์ยื่นกีตาร์ให้ไอ้เขต
   "เหอะๆ ไม่เอาว่ะ" ไอ้เขตส่ายหัวดิกๆและไม่ยอมรับกีตาร์มาจากเพื่อนมัน
   "แกะเบส" ไอ้วิทย์สั่งหน้านิ่ง
   "มึงก็แกะให้กูดิ เหลืออีกไม่กี่ห้องเองอ่ะ" ไอ้เขตโวยวายแต่สุดท้ายก็รับกีตาร์มาเพราะสายตาอาฆาตจากไอ้วิทย์นั่นแหละ  ดุซะ
   "ฮึ.." กูหัวเราะเพราะไอ้เขตดูน่ารักดี  ไอ้วิทย์เปิดเพลง  ส่วนไอ้เขตก็พยายามเล่นตามแต่ดูเหมือนมันจะไม่กล้าเล่น  ปกติเวลาที่กูเห็นไอ้เขตมันก็เป็นคนฝีมือดีทีเดียว  แต่ทำไมจู่ๆมันถึงไม่กล้าเล่น..กูชักสงสัย
   "ห่า ผิดขึ้นมานะมึงไอ้วิทย์" ไอ้เขตเอากีตาร์คืนให้เพื่อนมันด้วยสีหน้ากังวล  ไอ้วิทย์กับสลิ่มส่ายหัว  กูเดาว่าไอ้เขตคงไม่กล้าแกะเพลงเองแน่ๆ
   "หึ..เออ เอามานี่" ไอ้วิทย์รับกีตาร์ไปอย่างเสียไม่ได้  มันหันไปแกะเพลงต่อ  ฟังแล้วเขียนลงบนกระดาษที่มีเนื้อเพลงอยู่แล้ว  ไม่นานเท่าไหร่มันก็แกะเสร็จ  อย่างเทพ  กูยืนมองอย่างอึ้งๆเพราะว่ากูไม่เคยเจอใครแกะเพลงเร็วขนาดนี้มาก่อน  สมัยกูเล่นดนตรีเอาสนุกตอนมัธยมกับเพื่อนๆก็ต้องพึ่งสมุดเพลง  ส่วนโซโลก็พึ่งอาจารย์  จะเห็นมีเด็กเก่งจริงๆก็ไม่กี่คนเท่านั้น 
   "อ่าว หวัดดีพี่" กูหันไปมองพวกเด็กๆที่เดินออกมาจากห้องซ้อมด้านใน  มันคงซ้อมกันเสร็จแล้ว  กูว่าพวกนี้น่าจะเป็นเด็กมัธยมต้น  รุ่นน้องของพวกมันเพราะยกมือไหว้พวกสลิ่มกันให้ดะไปหมด  พวกสลิ่มพยักหน้านิ่งๆ
   "กลับแล้วเหรอวะ" สลิ่มถามพวกนั้น
   "ยังพี่..รอถ่ายวิดีโอให้พี่ก่อน" เด็กคนหนึ่งตอบ
   "เรื่องตัดต่ออะนะ" สลิ่มถามกลับ
   "ครับ" พวกมันตอบอย่างมีมารยาทมากซึ่งแทบไม่เหมาะกับหนังหน้าและการแต่งตัว
   "เอายัง.." ไอ้ติสถามขึ้น  สลิ่มพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องซ้อมไปก่อน  ทิ้งกูอีกละแม่ง
   "เข้าไปเปล่าพี่" ไอ้เขตถาม   ไอ้วิทย์กับไอ้เวหันมามองหน้ากูเหมือนรอคำตอบเช่นกัน  ห่า..กดดันไหม  เพราะกูไม่รู้ว่าพวกเพื่อนของสลิ่มคนอื่นคิดยังไง
   "ไม่ดีกว่า พวกมึงไปซ้อมกันเหอะ..เดี๋ยวกูนั่งรอข้างนอกนี่แหละ" กูบอก
   "แหม..รู้ว่าอยากเข้า เข้าได้นะพี่ ด้านในก็มีที่นั่ง" ไอ้เขตบอก
   "จะดีเหรอวะ" กูหัวเราะเฝื่อนๆ  แต่ในนี่เข้าไปนั่งรอเรียบร้อยละ
   "ไม่เป็นไรครับ เข้าได้" ไอ้ติสพูดยิ้มๆก่อนจะเดินนำเข้าห้องไปก่อน
   "มาเหอะน่า" ไอ้เขตเข้ามาดึงแขนกูให้เดินตามมันเข้าไปในห้องเลย  กูก็รอเวลาคนมาบังคับอยู่นานเลยตามมันเข้าไปอย่างกับเด็กตามผู้ใหญ่  ไอ้วิทย์กับไอ้เวอมยิ้ม  ห่า..เขินเด็กเบาๆ  พอกูเดินเข้าไปในห้องสลิ่มก็หันมามองกูตาขวางเลยทีเดียวเชียว
   "มาไม" มันถามเสียงห้วน
   "คิดถึง" กูตอบยิ้มๆอย่างเคยชิน  พวกเพื่อนมันพากันอมยิ้มใหญ่
   "ไปไหน" ไอ้เขตถามสลิ่มที่ทำท่าจะเดินออกนอกห้อง
   "ให้ไอ้วีเล่นกีตาร์อีกตัว" สลิ่มตอบก่อนออกไปตะโกนคนที่ชื่อวีก่อนจะกลับเข้ามา  ไอ้วีเด็กผู้ชายที่บอกว่าจะถ่ายวิดีโอเดินเข้ามาในห้อง
   "นั่งนี่เฮีย" ไอ้เขตจัดแจ  กูเดินไปนั่งลงที่โซฟาติดพนังอีกฝั่งหนึ่ง  ซึ่งเป็นด้านที่นั่งหันหน้าเข้าหาสลิ่ม
   "เอาห่านี่เข้ามาทำไมไม่รู้" สลิ่มบ่นงุบงิบแต่กูอ่านปากออก  พอมันหันมาสบตากู  กูก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้จนอีกฝ่ายถลึงตาปรามก่อนหันหน้าหนีอย่างหงุดหงิด
   "เอานี่ให้ไอ้วี" ไอ้วิทย์พูดแล้วยื่นกระดาษให้
   "สร้างบรรยากาศค้าบ" จู่ๆไอ้ติสก็พูดขึ้น  น้ำเสียงมันกวนส้นตีนแบบที่คนปกติทำไม่ได้  มันปรับไฟให้เป็นไฟหรี่สีส้มแทน  กลายเป็นว่าห้องดูมืดไปถนัดตา
   "เล่นถูๆไป นี่ได้เปล่า" ไอ้วิทย์พูดบอกไอ้วีที่ยืนมองกระดาษอยู่อย่างตั้งใจ 
   "แหมเฮีย พักตาบ้างเหอะ" ไอ้เขตแซวกูเพราะว่ามันอยู่ใกล้กูมากที่สุด ไอ้เขตหยิบเบสมาสะพาย
   "ทำไม..กูจะมองแฟนกูไม่ได้ไง" กูกระซิบตอบอย่างเต็มปากเต็มคำกับคำว่า "แฟน"
   "จริงอ่ะ" ไอ้เขตทำหน้าเหลือเชื่อ  กูยักคิ้วเล่นตอบ
   "เอาใจไป" ไอ้เขตทำท่าทำทาง  แม่ง  ดีใจกว่ากูอีกมั้ง  ขนาดพูดเล่นนะ
   "ไอ้เขต มึงจะซ้อมไหม" สลิ่มพูดเหน็บไอ้เขตเสียงแข็ง
   "กูซ้อมจนจำได้หมดแล้ว มึงนั่นแหละพร้อมไหม" ไอ้เขตย้อนเพื่อนมันกลับ
   "ถุย..ถ้าเล่นผิดนะมึง" สลิ่มขู่  ไอ้เขตยักไหล่เบะปากไปมาอย่างไม่แคร์
   "อ่าว มึงอัดแล้ว" สลิ่มพูดขึ้นเสียงสูงถามไอ้เด็กที่ยืนถือกล้องวิดีโออยู่
   "อัดนานแล้วครับ" มันตอบขำๆ  พวกสลิ่มส่ายหัว
   "ฮู้~~" กูหันไปมองตามเสียงโฮ่ร้องมาทางประตูทางเข้าห้อง  ข้างนอกส่งเสียงดังอะไรสักอย่างก่อนประตูจะเปิดเข้ามา  ผู้ชายตัวใหญ่สองคนเดินเข้ามา  แล้วมีผู้ชายตัวประมาณไอ้เขตเดินตามมาด้านหลัง  กูคิดว่าหมดแค่นั้นแต่กลับมีผู้ชายตัวอ้วนๆตามติดท้ายมาด้วย  ทั้งหมดใส่ชุดนักเรียน  หน้าตาดูเกรียนใช้ได้  พวกมันหันมามองกูแต่กลับยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร  กูยิ้มตอบให้ 
   "ล็อกห้องเลยไอ้ดอน กูรำคาญเดี๋ยวได้มีตัวเหี้ยเข้ามาอีก" สลิ่มสั่งเด็กผู้ชายที่ชื่อดอน  ซึ่งกูไม่รู้ว่าสลิ่มมันประชดใคร  แต่กูจะไม่เข้าข้างว่ามันประชดกูคนเดียวหรอกนะ
   "แหม..ว่าเพื่อนอ่ะ" ผู้ชายหนึ่งในที่เดินเข้ามาเมื่อกูพูดขึ้นด้วยท่าทางเขินๆกวนอารมณ์  มันพูดแล้วเข้าไปกอดคอสลิ่มอย่างสนิทสนมด้วย
   "เพลงไรวะ" ไอ้คนเดิมถาม  สายตามันมองไปที่กระดาษที่วางอยู่บนที่วางโน้ตเพลง
   "แหม ปล่อยผีอีกละ" มันพูดแซวๆสลิ่ม
   "เอาด้วยไหมล่ะ" สลิ่มส่ายหัว
   "อ่ะ ขอก็ต้องจัดไปสิ" มันตอบกลับกวน  หน้าตากวนตีนมาก  เด็กสมัยนี้นี่มันจริงๆ  ไม่รู้ว่าสมัยตัวเองเป็นเด็กวัยรุ่น  พวกผู้ใหญ่จะมองแบบเดียวกับสิ่งที่กูเห็นรึเปล่า
   "ไอ้เชี้ยเจ๋ง เอาอีกแล้วนะมึง" ไอ้ติสพูดขึ้น  กูหันไปมองว่ามันบ่นอะไร  ดูมันจะหงุดหงิดใส่กันเล็กน้อย
   "นิดหน่อยน่า กูติดลมมาอ่ะมึงก็.." ไอ้เจ๋งพูดบอก  ไอ้เจ๋งคือผู้ชายคนที่กอดคอสลิ่มเมื่อกี้นี้นั่นแหละ  จู่ๆมันไปหาเบียร์มาจากไหนกระดกเข้าปากรึก็ไม่ทราบ  หรือเพราะกูสนใจสลิ่มมากไปหน่อยเลยลืมสังเกตเห็น
   "ห่าเอ๊ย..กูบอกว่าอย่าเอาอะไรเข้ามากินในห้อง พวกมึงกลับไปกูทำความสะอาดนะ..กลิ่นเข้าแอร์กูด้วย" ไอ้ติสบ่นหน้าเครียดจริงๆ  ไม่น่าเชื่อว่าเด็กมัธยมปลายที่หน้าตาดูร้ายจะเป็นคนที่รักความสะอาดขนาดนี้  แต่อย่างว่าแหละ..ห้องตกแต่งดีขนาดนี้มันก็ต้องหวงเป็นธรรมดา  ดูจากเครื่องเสียงทั้งหมดแล้ว  เรียกว่าใช้ยี่ห้อดีทั้งนั้นเลย  กีตาร์สี่ห้าตัวที่แขวนติดอยู่บนผนังห้อง  เรียงให้เห็นไปเลยว่ามีเงินซื้อกีตาร์ราคาแพง  กูอยากจะรู้จักพ่อแม่มันจริงๆว่าเป็นคนยังไงถึงได้ยอมลูกมากขนาดนี้
   "เออ..ซ้อมเลยๆ รำคาญเสียงเหี้ยนี่ว่ะ" ไอ้เจ๋งปัดส่งๆด่าเจ้าของบ้านซะงั้น  พวกมันหัวเราะกันเอง  ไอ้ติสส่ายหัวแล้วเดินมานั่งลงข้างๆกู  พอดนตรีขึ้นอินโทรเป็นเพลงที่กูไม่รู้จักอีกว่านั่นคือเพลงอะไร  กลองกับกีตาร์เล่นมันได้อีกแต่มีข้อผิดพลาดตรงที่ไอ้เขตเล่นผิด  ลืมบ้างประปรายซึ่งก็ได้โดนสายตาสลิ่มมองค้อนไปหลายรอบทีเดียว  ไอ้เขตแทนที่จะกลัวเสือกยิ้มทำท่าเขินซะงั้น 
   "Kเหอะ ชาติหน้าเพลงจบมั้ง" สลิ่มโวยขึ้นทำเอาพวกมันต้องหยุดเล่น  ไอ้เจ๋งกับพวกเพื่อนมันขำกร๊ากกันออกมากับท่าทีหงุดหงิดของสลิ่ม
   "ใครผิดนะมึง จ่ายมาเลยรอบละยี่สิบ" สลิ่มพูดขู่
   "โห ผมด้วยเหรอพี่" ไอ้เด็กผู้ชายคนที่ชื่อวี  ผู้เป็นมือกีตาร์จำเป็นพูดอย่างเรียกร้องสิทธิ์อันไม่ชอบธรรม
   "มึงด้วย" สลิ่มสั่งคำขาด
   "กึบหน่อยเพื่อนกึบหน่อย..ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ" ไอ้เจ๋งเข้าไปหาสลิ่มพร้อมกับยื่นขวดเบียร์ให้  กูก็คิดว่าสลิ่มจะไม่เอา  เสือกรับขวดไปยกกระดกซะอย่างนั้น  ไอ้เจ๋งฮาไปขำไปคนเดียว  กูว่ามันแม่งเมามากนะนั่น
   "เอาเลย" สลิ่มส่งสัญญาณให้เริ่มใหม่อีกครั้ง  ไอ้เวมือกลองนับจังหวะก่อนที่จะเริ่มเล่นอีก
   

[เบบี้]

~  ~

กูฟังสำเนียงร้องของสลิ่มอย่างเพลินหู  ถึงแม้จะไม่ใช่เพลงที่เคยฟังแต่ก็เป็นเพลงที่พวกมันเล่นได้ดีจนฟังแล้วเพลินไม่ได้ติดขัดอะไร  ด้วยเพราะสำเนียงภาษาอังกฤษของสลิ่มดีมากแบบไม่มีที่ติด้วย  ไอ้วิทย์ที่ไอ้เขตอวดนักอวดหนาก็เล่นได้ดีอย่างที่มันว่า  นี่ขนาดเป็นเพลงที่เล่นเอฟเฟคหนักๆ  รอบหน้ากูจะขอดูมันโซโลสักหน่อยว่าจะเก่งปราดเปรียวแค่ไหน  ส่วนคนอื่นๆก็เข้าภวังค์ไปแล้วเรียบร้อย  บางเนื้อพวกมันมีร้องคอรัสช่วยเพื่อนมันด้วย  ส่วนไอ้เจ๋งดูท่าจะเมาไม่เบา  มันไปคว้าไมโครโฟนอีกตัวแล้วนำมาร้องช่วยเพื่อนตัวเองทันที  พวกมันกอดคอร้องกันอย่างมีความสุขและเมามัน  จากที่เห็นหงุดหงิดเมื่อตอนแรกตอนนี้กลับยิ้มร่าไปแล้ว  เด็กที่มาอัดวิดีโอมันก็ดูเหมือนจะเป็นงานดี  พวกสลิ่มเล่นกล้องด้วย  ยิ่งสลิ่มแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใหญ่ทำทะลึ่งทะเล้นน่ารักดี  ผิดจากไอ้เขตที่ชอบกวนตีนแต่พอเล่นดนตรีกลับนิ่งผิดปกติ  มันเพียงยิ้มทักทายกล้องเป็นระยะเท่านั้น  ส่วนไอ้เวมือกลองก็นิ่งมาก  กูว่ามันมีเสน่ห์มากเวลาที่ตีกลอง  ตอนแรกที่กูเห็นมันก็เป็นคนหน้าตาดีที่ดูไม่เด่นอะไรมากแต่ตอนนี้กูต้องขอพูดใหม่แล้วแหละ  ระหว่างที่ร้องบางครั้งไอ้เจ๋งก็กระดกเหล้าเข้าปากเป็นระยะเหมือนหยุดไม่ได้แต่ยังดีที่กล้องรู้และไม่ถ่ายช่วงนั้น  กูได้แต่ส่ายหัวยิ้มๆ  กูนั่งฟังจนมันเล่นกันเสร็จ  เมื่อดนตรีหยุดเสียงในห้องก็เงียบลงถนัด
   "ก็เล่นได้นี่หว่า" ไอ้เขตพูดขึ้นขำๆเหมือนจะบอกตัวเองซะมากกว่า
   "K" กูว่ามันเบาๆและอดหัวเราะไม่ได้  มันออกจะเก่งด้วยซ้ำแต่ทำไมเหมือนมันไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเอาซะเลย
   แต่ก่อนเวลาที่กูเรียนอยู่มัธยม  กลุ่มเด็กเกรียนกับเด็กที่เล่นดนตรีมักจะเป็นเพื่อนสนิท  เรียกได้ว่าแก๊งเดียวกัน  กูจึงได้คลุกคลีกับคนมากหน้าหลายตา  แล้วการที่วงดนตรีมาซ้อมดนตรีที่ห้องซ้อมดนตรีนั้น  ไม่มีทางซ้อมเพียงรอดเดียวแล้วรอดหรอก  มันต้องจับทางกันที่ตรงนู้นผิด  ตรงนี้ไม่ใช่  มีลืมท่อนนู้นบ้าง  ท่อนนี้บ้าง  ซึ่งกูคิดว่าวงของสลิ่มน่าจะเจนเวทีไม่น้อยแต่ดูไม่เหมือนบุคลิกไม่มั่นใจที่ไอ้เขตมีในบางครั้ง  ผิดกับสลิ่มที่ไม่เคยแสดงออกว่าไม่มั่นใจให้เห็น
   กูนั่งดูพวกมันซ้อมกันต่ออีกสองเพลง  บางเพลงก็สองรอบถึงสามรอบ  หลังจากนั้นก็เป็นวงของไอ้ติสที่ซ้อมต่อ
   "อ่าว.." กูอุทานเบาๆเมื่อเห็นไอ้เจ๋งไปจ่ออยู่ที่ไมโครโฟน  เลยทำให้เห็นว่าไอ้เจ๋งคือนักร้องนำของวงไอ้ติส  ซึ่งเรียกได้ว่ามันเสียงดีฉิบหายเลยก็ว่าได้
   "ไปเหอะพี่" ไอ้เขตหันมาบอกกู 
   "ขอบใจมากติส กูกลับก่อนนะ" สลิ่มหันไปบอกเพื่อนมันที่นั่งประจำที่กลองแล้วเรียบร้อย
   "เออ..เจอกันพรุ่งนี้ ไม่ไงเดี๋ยวเย็นนี้กูอาจจะแวะไปหาที่ร้าน" ไอ้ติสยิ้มบอก
   "ไปด้วยยยยยย" เสียงไอ้ห่าเจ๋งพูดใส่ไมโครโฟนทำเอาพวกกูปิดหูแทบไม่ทัน
   "เออ..มาก็มา" สลิ่มส่ายหัวยิ้มๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
   "หวัดดีครับ" ไอ้ติสยกมือไหว้กูทันทีที่กูยกมือขึ้นจะลามัน 
   "ดีคร้าบเฮียยยยยยย.." ไอ้เจ๋งยกมือไหว้กูด้วยอาการเมาหนัก  มันก้นหัวซะเกือบจะติดพื้นอยู่แล้วก่อนเงยหน้ามายิ้มให้กูอีก  กูหัวเราะให้แล้วยกมือโบกลาพวกมันก่อนจะเดินออกมา  กูชักเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้เขตถึงบอกว่า..เดี๋ยวก็สนิท  เพราะแม่งสนิทกันได้รวดเร็วดีจริงๆ  พวกมันเป็นกันเองมาก
   "เดี๋ยวกูไปส่ง" กูรีบเดินไปบอกสลิ่ม
   "ก็สมควรจะเป็นอย่างนั้น" มันทำฟอร์มเก๊ก  กูยิ้ม
   "ยอมรับกูแล้วอ่ะดิ" กูแซวมัน
   "ส้นตีนเหอะ กูขี้เกียจให้พ่อมารับ..แล้วถ้าให้คนอื่นไปส่งมันก็ลำบากเพื่อนกูด้วย" มันรีบแก้ตัวยกใหญ่
   "ไม่ต้องเสียงดังขนาดนั้นก็ได้เพื่อน กูรู้ว่ามึงไม่อยากไปกับพี่เค้าหรอก..มึง ไม่ อยาก ไป..เลย" ไอ้เขตเดินมาตบไหล่สลิ่มและพูดด้วยน้ำเสียงกวนเบื้องต่ำ

   ปึก !! ....สลิ่มกระทุ้งศอกเข้าที่ท้องไอ้เขตเข้าให้อย่างแรง
   "โอ้ย.." ไอ้เขตร้องนำมือกุมท้องตัวเองไว้ด้วยสีหน้าเจ็บๆ
   "ถ้าไม่หุบปากซะบ้าง มึงจะโดนนี่" สลิ่มพูดพร้อมกับชูตีนให้เพื่อนตัวเอง  กูยืนยิ้มมองมันสองคน  ไอ้วิทย์เดินออกมาจากตัวบ้านพร้อมกับไอ้เว
   "ไปเลยเหรอ" สลิ่มหันไปถามทั้งสองคน
   "เออ..ไปส่งไอ้เวก่อน" ไอ้วิทย์ตอบ
   "เออ..โชคดี เจอกันพรุ่งนี้" สลิ่มบอก  ไอ้วิทย์กับไอ้เวหันมายิ้มให้ก่อนจะยกมือไหว้แบบสัมมาคารวะดีกันทุกคน  ซึ่งดูขัดกันกับบุคลิก
   "ครับ" กูยกมือรับไหว้
   "แล้วมึงกลับยังไง" กูถามไอ้เขต
   "อัดแซนวิสไปได้เปล่าล่ะ" ไอ้เขตย้อนกู
   "Kเหอะ" กูตอบ
   "มึงก็ไปแซนวิสกับมันสองคนแล้วกัน กูให้ไอ้วิทย์ไปส่งก็ได้" สลิ่มพูดขึ้น
   "เฮ้ย ไม่ให้ไป" กูรีบรั้งมันไว้  ไอ้วิทย์กับไอ้เวรู้งาน  มันขึ้นรถยนต์ไปแล้วเรียบร้อย  ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นรถยนต์ของไอ้วิทย์เพราะมันเป็นคนขับ
   "แซนวิสน่ะ มันทำสองคนไม่ได้สลิ่ม มึงไม่รู้เหรอ" ไอ้เขตยังไม่หยุดกวนตีน  มันพูดได้หน้าตายจนกูจะหลุดขำ
   "ไอ้.." สลิ่มอ้าปากจะด่า  ไอ้เขตเอื้อมมือไปปิดปากสลิ่มไว้
   "เก็บเสียงเพราะๆของมึงไว้ร้องเพลงดีกว่า ด่ากูก็เสียเวลาเปล่า" ไอ้เขตพูดก่อนหันมาหัวเราะกับกูสองคน
   "กวนตีนว่ะเหี้ย น่ารำคาญ" สลิ่มด่ากูทั้งสอง
   "กูกวนตีนสักคำยัง ไอ้เขตทั้งนั้นอ่ะ" กูบอก
   "หึ..หึหึ" ไอ้เขตยืนหัวเราะ  มือยังคงกุมท้องตัวเองอยู่
   "กูกลับแล้ว มึงไม่เห็นรึไงว่ากูเอารถมา" ไอ้เขตชี้ไปที่รถมอเตอร์ไซด์คันงามของมัน  ที่บอกว่าคันงาม..เพราะว่างามจริงๆ
   "เออ..รีบไสหัวไปเลยไป" สลิ่มไล่
   "ค้าบ ไล่กูจัง..อยากวี๊ดวิ้วอ่ะดิมึง" ไอ้เขตส่ายหัว  ท่าทางมันกวนส้นตีนมากแบบที่กูแทบกราบ  เรียกได้ว่าเกรียนแบบที่กูไม่สามารถทำได้เหมือน  สลิ่มทำท่าจะเข้าไปเตะไอ้เขตแต่เพื่อนมันวิ่งหนีไปแล้ว
   "ไปนะมึง พี่เมตรฝากเพื่อนผมด้วยล่ะ" ไอ้เขตตะโกนบอกกูทั้งๆที่ใส่หมวกกันน็อกอยู่และกำลังจะขับรถผ่านหน้าพวกกูสองคนไป 
   "แน่นอนอยู่แล้ว ขับดีๆล่ะมึง" กูโบกมือลา  สลิ่มยืนหน้างอ
   "ครับผม" ไอ้เขตยิ้มรับปากพร้อมกับแลบลิ้นให้สลิ่มก่อนที่จะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
   "หึ ไปยัง" กูถามคนข้างๆ
   "อมยิ้มห่าไร" ดูคำตอบดิ..แม่ง  แค่ได้ยินก็เสียวแล้ว  แซ๊บดี
   "เปล่า" กูตอบและยังคงแกล้งอมยิ้มอยู่
   "กูถามว่าอมยิ้มห่าอะไร" สลิ่มไม่ยอมให้ได้  มันหาเรื่องไม่หยุด
   "ถามมากจริง เป็นเมียกูรึไง.." กูย้อนแกล้งมัน
   "เอ๊ะ.." ทำเอาอีกฝ่ายชะงักอ้าปากเถียงไม่ออก 
   "แต่เอ๊ะ เดี๋ยวไม่นานก็คงเป็น" กูทำหน้าทำตาใส่  สลิ่มหน้าแดงทันที
   "กูไม่มีทางซ้อนท้ายมึงอีกแน่" มันชี้หน้าว่า
   "เฮ้ย ล้อเล่น..กูล้อเล่น" กูรีบเข้าไปคว้าแขนมันไว้  สลิ่มนิ่งหน้างอแต่กลับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
   "โทรหาใครอ่ะ" กูถามอย่างระแวง 
   "ไม่ให้โทร กลับกับกูสิ" กูกระชากมือถือออกจากมือมัน
   "เอามานี่" สลิ่มพยายามยื้อไว้
   "กลับกับกู..อย่างเรื่องมากดิวะ" กูพูด
   "ไอ้เชี้ย ปล่อย" สลิ่มร้องบอกถึงโทรศัพท์มือถือที่กูกำไว้แน่น
   "ไปดีๆ..อยากให้กูป่ามป้ามมึงต่อหน้าพวกเพื่อนมึงรึไง" กูพูดขู่  เหลือบมองเห็นพวกเพื่อนมันเดินออกมาป้วนเปี้ยนแถวหน้าบ้านห้องดนตรี  สลิ่มหันกลับไปอย่างระแวง
   "ไอ้..ไอ้ลุงเชี้ย" มันด่าเสียงเบาอย่างขัดใจ
   "หึ..ก็แฟนมึงอ่ะ" กูหัวเราะเยาะใหญ่แล้วคว้าแขนเข้าไปกอดเอวมันเข้ามา  สลิ่มดิ้นหน้าตกใจและพยายามดันแขนกูออกคงเพราะกลัวว่าเพื่อนจะเห็น
   "จะไปไหม" กูถาม
   "ไปก็ไป ปล่อยสิวะ" มันกระซิบสั่งเสียงแข็ง  กูปล่อยออกและคืนโทรศัพท์มือถือให้มันด้วย  กูขึ้นสตาร์ทรถ  ใส่หมวกกันน็อกแล้วยื่นหมวกกันน็อกอีกอันให้มัน
   "เดี๋ยวป๋าพาแว้น" กูพูดยิ้มๆอย่างไม่วายอยากกวนตีน
   "ไอ้..โรคจิต" มันกัดฟันว่าแล้วรับหมวกกันน็อกไปใส่  มันหยิบกระเป๋าเป้ที่วางอยู่บนตะกร้าข้างมอเตอร์ไซด์ขึ้นสะพายหลัง
   "เกาะให้แน่นๆหน่อยนะน้องนะ" พอสลิ่มขึ้นคร่อมกูก็ร้องเพลงแซวซะเลย
   "เกาะให้แน่นๆหน่อยนะเธอประเดี๋ยวตก" เพลงเก่าได้อีก..สาด  ชั่วโมงมีความรักนี่อะไรปัญญาอ่อนแม่งทำหมด  เชื่อกูเถอะ..เป็นเหมือนกันทุกคู่ทั่วโลก
   "ขับปายยยยยยยยยยย" สลิ่มเค้นเสียงแล้วจู่ๆกูก็รู้สึกว่ามันเข้ามากัดที่หัวไหล่กูอย่างแรง
   "ซี๊ดดดดดดด..โอ้ยๆ เจ็บ..ปล่อยก่อน เดี๋ยวกูเสียว" กูร้องบอกก่อนทำเสียงกระเส่าหลังจากนั้นเพราะรู้ว่าถ้าทำไม้นี้สลิ่มยอมปล่อยแน่
   "ไอ้.." มันอ้าปากจะด่า 
   "ไปแล้วก็ได้" กูสงบศึกอย่างมีความสุข  กร๊าก..ก็คนมันมีความสุข  กูมีความสุขดี  ไม่มีใครเหมือนกูอีกแล้ว..หึหึ

...............>>>>><<<<<...............

[iiดาวพระสุขლii]

จิ้ม  เบเบ๊.....      

จากอ่างน้ำ เมิงเปลี่ยนเป็นตู้แล้วเหรอวะ...
ที่มันอับไปป่าววะ แต่ก็น่าตื่นเต้นเร้าใจดี   5555  

แล้วทำไมกรูต้องเปิดหน้าเล้า ตอนนี่เมิงเพิ่งเม๊นท์เสร็จทุกทีเลยวะ...
เห็นแล้วมันอดไม่ได้ ต้อง   ให้หาย.....



อ่านจบล่ะ...

เอี้ย...คนเอี้ยไรวะ โคตร หน้าด้านมากๆ
ด้านแบบ ถ้ากรูเจอคนแบบนี้ตามจีบ
กรูไปผูกคนตายใต้ต้นผักชี ดีกว่าว่ะ 


นี่เมตรมันถอดแบบมาจากเอ็งเลยใช่ป่ะ เบเบ๊   กร๊ากกกก
เขียนได้ลื่นไหล ประหนึ่งเอาสันดานตัวเองออกมา   <<<  กรูชมนะ...
กรูเข้าใจคำว่า  "ยิ่งกว่าหน้าด้าน" แล้ววะ...
ซึงกรูก็ไม่แน่ใจ ว่าเข้าใจจาก นิยาย หรือ คนเขียน  <<< อันนี้กรูก็ชมอีกนะ

แต่สลิ่มท่าทางมันรักกันกะเพื่อนดีนะ
นึกถึงสมัยสาวๆ
กรูเคยไปห้องซ้อม สมัยสาวๆเหมือนกัน
เสียงดังสะจวย มากๆ แต่กรูไม่ค่อยชอบนะ ออกมาแล้วหูอื้อ

วิทย์ กะ เขต ดูมี something wrong รึเปล่า...กรูเดาไปเรื่อยๆ

เมื่อคืนไม่หลับไม่นอน...นะเมิง..
รักษาสุขภาพด้วย... 
กรูเป็นห่วง (นิยาย....)   5555

[tutu]

 

สลิ่ม....เขิลแล้วโหดอ่ะ..

[ToeyTato]

ยาวมากกกกกกกกกกกก ขอไผปอ่านก่อง เด๋วกลับมาเม้นใหม่ 555

ดิท

หลิ่มน่ารักหว่ะ 555
ว่าแต่อีพี่เมตรแกเนี้ยนะ ซาดิสนี่หว่า ชอบความทรมานหรืองัยว่ะ โรคจิตอยู่นะเนี้ยย
เใื่อไหร่จะได้กันสักที คงอีกนานช่ม่ะ  สรุปพอถึงตอนนั้นอีพี่เมตรโดน:oo1: 555

[เบบี้]

ใครอ่านแล้วไม่เม้น
เย็นนี้เจอดีกับสถานการณ์ที่จะเจอ
เพราะกรูแช่งไปเรียบร้อยแล้ว
หึหึ

[เบบี้]

จิ้ม  เบเบ๊.....      

จากอ่างน้ำ เมิงเปลี่ยนเป็นตู้แล้วเหรอวะ...
ที่มันอับไปป่าววะ แต่ก็น่าตื่นเต้นเร้าใจดี   5555  

แล้วทำไมกรูต้องเปิดหน้าเล้า ตอนนี่เมิงเพิ่งเม๊นท์เสร็จทุกทีเลยวะ...
เห็นแล้วมันอดไม่ได้ ต้อง   ให้หาย.....



อ่านจบล่ะ...

เอี้ย...คนเอี้ยไรวะ โคตร หน้าด้านมากๆ
ด้านแบบ ถ้ากรูเจอคนแบบนี้ตามจีบ
กรูไปผูกคนตายใต้ต้นผักชี ดีกว่าว่ะ 


นี่เมตรมันถอดแบบมาจากเอ็งเลยใช่ป่ะ เบเบ๊   กร๊ากกกก
เขียนได้ลื่นไหล ประหนึ่งเอาสันดานตัวเองออกมา   <<<  กรูชมนะ...
กรูเข้าใจคำว่า  "ยิ่งกว่าหน้าด้าน" แล้ววะ...
ซึงกรูก็ไม่แน่ใจ ว่าเข้าใจจาก นิยาย หรือ คนเขียน  <<< อันนี้กรูก็ชมอีกนะ

แต่สลิ่มท่าทางมันรักกันกะเพื่อนดีนะ
นึกถึงสมัยสาวๆ
กรูเคยไปห้องซ้อม สมัยสาวๆเหมือนกัน
เสียงดังสะจวย มากๆ แต่กรูไม่ค่อยชอบนะ ออกมาแล้วหูอื้อ

วิทย์ กะ เขต ดูมี something wrong รึเปล่า...กรูเดาไปเรื่อยๆ

เมื่อคืนไม่หลับไม่นอน...นะเมิง..
รักษาสุขภาพด้วย... 
กรูเป็นห่วง (นิยาย....)   5555

หึหึ มึงชมกรูใช่ไหมป้า กรูจะเข้าใจว่ามึงชมกรูนั่นแหละ
มึงเคยมีตอนช่วงตัวเองสาวๆด้วยหรอ  :m20:หึหึ
ส่วนวิทย์กับเขต มันก็กล้าจิ้นเนอะ สมอง..คิดได้นะป้า สงสัยแก่แล้วเลอะเลือน
แหม ที่จิงห่วงกรูแล้วมาทำเป็น กร๊าก (กรูหน้าด้าน)
ไปแระจิ

[Phantom]

ตอนนี้ยาวจุใจมาก เบบี้
เมตรนี้ตื๊อได้ใจจริง ๆ
สลิ่มก็นะ จะโหดไปไหนเนี่ย
นึกถึงวันที่สลิ่มเป็นเมียเมตรไม่ออกเลย โหดขนาดนี้

ชอบเพื่อน ๆ สลิ่มอ่ะ
กวน ๆ ใส่กันแต่สัมมาคารวะเยี่ยมเลย
เลิฟเบบี้จริง ๆ เขียนเรื่องไหนก็ทำให้เราติดซ้าาาาา
 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

โหยยยยย~ ดีใจโคตรๆ มาต่อซะที ขอแว๊บไปอ่านก่อนล่ะ ดูซิลุงเมตรจะด้านไปไหน  


------------------------------------------


โหวววววว~~ ซาดิส มาโซ กันได้ใจจจจจจจจจ รักรุนแรงนะเนี่ยยยยย 

ลุงเมตรมั่วนิ่มหน้าด้านได้อีก ตกลงเป็นแฟนกันแล้วซิเนอะ

เพื่อนๆสลิ่มสนิทๆกันทั้งนั้นเลยนี่นา วันหน้าพี่เมตรมีสิทธิปิดร้านเลี้ยงเหล้าเพื่อนเมียนะเนี่ยยย ไหวป๊ะๆ 

ตอนนี้ได้เห็นสลิ่มเขินนนนนน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก 

เมื่อไหร่ลุงเมตรจะจับหนูสลิ่มปล้ำทำเมียซะทีอ่ะ 

[Nus@nT@R@]

 :z2:ยาว... อ่านกันจนจุใจ(รึยัง)
เมตรก็ยังคงความหน้าด้านได้เหมือนเดิมจริงๆ 555
น้องหลิ่มก็นะ...เมื่อไหร่จะรับรักพี่เมตรซักทีอะค๊าบบบบ

[~l3aml3ery~]

อาห์.. จุใจ หายคิดถึง

+1 ให้คนขยัน

[a_tapha]

ตอนนี้ยาววววววววววววว มั่กมาก

+1 ให้กับความยาวววว (ขอย้ำคำว่ายาว เพราะชอบยาวๆ)

ถูกใจจริงๆ ค่ะเบบี้ 

[Little Devil]

ด้านได้ อายอด ใช่มะนายเมตร ...

+1 เป็นกำลังใจ

[morrian]

  จุใจจริงๆค้าบบ

น่ารักสุดๆเลยคู่นี้ 

เอาใจไปเลยเฮียเมตร 

[zatamare]

ได้อ่านแล้ววุ้ย


เอาอีกๆ 555

[♥a2k♥]

ตอนนี้ยาวววซะใจ ชอบมากจ้ะเบบี้
เวลาสลิ่มดื้อก็คิดซะว่าน้องเขินนะพี่เมตร กร๊าก
พี่เมตรพูด 'ครับ' อีกแล้ว ชอบที่สุดด

[ToeY_@_KP]

ยาวจุใจเจงๆ

เมตรยังกวนได้อีกอ่ะ...

[prawy]

 :pig4:มาต่อแล้ว

[K2KARN]

พี่เมตรมันต้องเป็น M แหง๋แซะ ,,
สลิ่มรุนแรงแล้วดูท่าทางชอบนะเฮียอะ ฮ่าๆ
ว่าแต่ เป็นแฟนกันแล้ว? แต่สลิ่มก็ไม่ได้ไรนี่เนอะ
555

[bobie]

มาต่อแล้ว
ยาวสะใจมากกกกก
^^

หวานอีกแล้ว
น่ารักๆ

[zatamare]

เมตรร้องเพลงนี้เลย



เธอเป็นแฟนฉันแล้ว รู้ตัวบ้างไหม



แล้วเมื่อไรหนอ ฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ

[joypluss]

รักกันด้วยลำแข้งจริงๆเลยสองคนเนี่ย   

พี่เมตรก็นะ เจ็บตัวถึงจะมีความสุขได้เนอะคนเรา....


  มาแบบยาวๆงี้บ่อยๆถี่ๆด้วยนะ เยี่ยมเลยพี่เบบี้

[เบบี้]

อ่านแล้วไม่เม้น
น่าเบื่อเนอะ
งั้นไม่ต้องมาอ่านก็ได้ 
จะได้ไม่ต้องเม้นไง
ดีม๊ะ
เหอะๆ
ว่าจะไม่พูดละ
สุดท้ายก็พูดจนได้
กร๊ากกกกกกกกกก อีบ้าบี้