หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[PANGGii]

หายไปไหนค๊าาาาาา
เบบี๊ พาสลิ่มไปส่งบ้านถึงไหนหว๊าาาาาา


หลายวันแล้้วเด้ๆๆ

[เบบี้]

^
^
^
จิ้มรีบน
เค้าจำได้ว่าพึ่งเข้าวันที่ 3 เหอะๆ หลายตรงไหนง่ะ
ไปดีก่าาาาา

[iiดาวพระสุขლii]

^
^
^
^
   จิ้ม เบเบ๊ อย่างกระแทกกระทั้น เหมือนเคย...

555   

[PANGGii]

^
^
^
จิ้มรีบน
เค้าจำได้ว่าพึ่งเข้าวันที่ 3 เหอะๆ หลายตรงไหนง่ะ
ไปดีก่าาาาา

5555 .. 3  วันก้ิอหลายแล้วววว  เอิ้กกก

ปล.. รู้สึกว่าหน้ามันจะลดน้อยลง (คิดไปเองป่าวหว่ะ)

[jobisuka]

เข้ามารอเบบี้
รอความหน้าด้านของพี่เมตร
รอความน่ารักของไอ้หัวหลิม 

[engrish]

ขอยาว ยาว
 
แบบ บทที่แล้ว

มาต่อด้วย

 

[zatamare]

^
^
^
จิ้มรีบน
เค้าจำได้ว่าพึ่งเข้าวันที่ 3 เหอะๆ หลายตรงไหนง่ะ
ไปดีก่าาาาา

5555 .. 3  วันก้ิอหลายแล้วววว  เอิ้กกก

ปล.. รู้สึกว่าหน้ามันจะลดน้อยลง (คิดไปเองป่าวหว่ะ)

ไม่ได้คิดไปเองหรอกเจ้าค่ะ

[@BUA@]

หลิ่มเอ๊ยยยยยยย
ไม่ยอม ก็ต้องยอมแล้วล่ะลูก งานนี้
พี่เมตรมันเล่นกัดไม่ปล่อยเลย
 

[menano]

ไม่น่าเชื่อออออออออออออออออ
พาร์ทนี้ยาวเสียสะใจ
แต่ไม้เมตรนี่ยกนิ้วให้เรื่องหน้าด้านได้อีก
พูดเองเออเองสุด ๆ 555555555555
อย่างนี้แหละ
ถ้ารอให้อนุญาตคง 3 ชาติกว่าจะได้เป็นแฟนกัน
จัดไปเลยไม้เมตรที่รัก 

[เบบี้]

ไม่วันนี้ดึกๆ
ก็วันศุกร์บ่ายๆ
แฮะๆ
ไปแระ

[chivalry]

ที่รักมึงอยากได้ลูกหมางัยในปากน่ะเลี้ยงให้ดีก่อน
อย่าพึ่งเลี้ยงเพิ่มเลยสงสารคนอื่นเค้า 
^
^
^

[เบบี้]

ที่รักมึงอยากได้ลูกหมางัยในปากน่ะเลี้ยงให้ดีก่อน
อย่าพึ่งเลี้ยงเพิ่มเลยสงสารคนอื่นเค้า 
^
^
^

ครวยยยยยยยยยยยยย !! 
กวนตีน เดี๋ยวกูจะเอาตีนเขี่ยหมาออกจากปากมึงให้บ้าง ไอ้ห่า

[aimaim]

ว้ายๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดด  พี่เมตรด้านได้อีก 55+

[ToeyTato]

คืนนี้ใช่ม๊ายยย รอออได้ อิอิ



ว่าแต่ อีกนานมั้ยกว่ามันจะได้กันสักที 555

ขนาดขนมกะพี่ทายนะ จบแ้ล้วจนตอนพิเศษมันยังไม่ได้แบบ ฟูลคอร์สเลยนะเนี้ยย คุณน้องขาอ แต่ก็รอ กร๊ากกก
พูดไปงั้นแหละ 

[zatamare]

ลงวันนี้ดึกๆเนอะ

อย่าไปลงเลยวันศุกร์บ่ายๆ มันร้อน

กักๆ

[Safina_safe]

น่ารักได้อีก โหดไปนิด แต่ได้ใจ

 
ต่อทุกวันไม่ได้หรอ

นะนะ....เห็นใจคนรอ

[annestrong]

ขอให้มาตอนดึกๆละกันเนอะ รอๆ

[posshiza]

  เฮียเมตรด้านได้อีกนะเนี่ย ชอบ ๆ
ว่าแต่น้องสลิ่มนี่โหดได้อีก น่ารักจริง ๆ เลย
อยากให้รักกันไว ๆ จัง อยากรู้ว่าน้องสลิ่มจะเป็นยังไงอ่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้เบบี้จ๊า

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เบบี้

[morrian]

เข้ามารอเบบี้ 

[เบบี้]

ตัวอย่างหนังสือชุดแรกมาประเดิมเฉยๆ
อยู่ที่บอร์ด
เชคกันเอาเอง
กร๊าก
ไปแระ
แบรๆ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

  :z13:จิ้มเบบี้ให้ถึงตับ ไต ไส้ พุง

[zatamare]

ตัวอย่างหนังสือชุดแรกมาประเดิมเฉยๆ
อยู่ที่บอร์ด
เชคกันเอาเอง
กร๊าก
ไปแระ
แบรๆ

ไปไหน ไม่ต้องไป กลับมา ม๊ะ มาต่อเร็ว

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ตัวอย่างหนังสือชุดแรกมาประเดิมเฉยๆ
อยู่ที่บอร์ด
เชคกันเอาเอง
กร๊าก
ไปแระ
แบรๆ

ไปไหน ไม่ต้องไป กลับมา ม๊ะ มาต่อเร็ว

เห็นด้วยๆ มามะ มาเร็ว 

[SoN]

^^

[PeeraDHa]

สง่างามมาก

[เบบี้]

   ตอนที่ 22  ข้าว..



   "ตาฝาด" เสียงไอ้มิ้วค์พูดขึ้น  กูที่กำลังเดินลงมาจากบ้านอย่างงัวเงียเหลือบมอง
   "ตาฝาดแน่ๆ" มันพูดซ้ำ  หน้าตากวนกูได้อีก
   "ห่าไร" กูว่าน้องชายกูที่ยืนทำหน้าตาไม่เชื่อว่าจะได้เห็นกูในเช้าวันนี้
   "กินไรมาอ่ะ ตื่นเช้าได้..หรือว่าเมื่อคืนนอนตั้งแต่สองทุ่ม" มันถามอย่างเหน็บๆ
   "กินความรัก" กูยิ้มตอบ
   "ถุยยยยยยยยยยยย" แหม..ยากกันเกิน  ทั้งพี่ชายทั้งน้องชาย
   "แล้วนี่โผล่หัวตื่นเช้ามาทำไม" ไอ้โมทถาม
   "ไปรับแฟนดิ" กูตอบแล้วเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อหยิบนมออกมากล่องนึง  บ้านกูเน้นแดกกันเป็นขวดๆ  ขวดขนาดกลางนะไม่ใช่ขวดใหญ่และต้องไม่ใช่แบบกล่องด้วย  คนเปิดขวดจะต้องรับผิดชอบแดกให้หมด  มันคือสิ่งที่แม่ปลูกฝังพวกกูมาตั้งแต่เด็กเลยทำให้พวกกูตัวสูงใหญ่แบบที่เห็น
   "ใคร.." มันพูดพร้อมกัน
   "สลิ่ม" กูตอบแล้วยกนมเข้าปากก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว  ทั้งหมดเงียบมองหน้ากูเป็นตาเดียว
   "แหม..แดกกันไม่เผื่อกูเลยนะ" กูเปลี่ยนเรื่องเพราะมันสองคนทำอึ้งอยู่ได้  สิ่งที่กูเห็นคือไข่ลวก  ไข่ดาว  ฮอทดอกและก็ผักสลัดที่กูไม่รู้จักเต็มจานของไอ้มิ้วค์ไปหมด  ส่วนไอ้โมทก็เป็นโจ๊ก  นมและปาท่องโก๋ที่วางอยู่ตรงหน้ามัน
   "พี่เคยตื่นมากินข้าวเช้าด้วยรึไง ตื่นอีกทีก็ข้าวเช้า กลางวัน..เย็นรวมกันมื้อเดียวตลอด" ไอ้มิ้วค์เปิดปากบ่น
   "ห่า..ไปทำไรให้กูหน่อยไป หิวเหมือนกันเนี้ย" กูโวยสั่ง
   "ทำเอาสิ มิ้วค์ต้องรีบกิน รีบไปเรียน" มันพูดย้อน
   "มึงรักกูมาก" กูเอื้อมไปตบหัวมันหนึ่งที
   "พี่โมทดูมันดิ" ไอ้มิ้วค์จับหัวตัวเองฟ้องไอ้โมทอีก  กูยักคิ้วยังคงกวนตีนมันเล่นก่อนยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาเหยียบเก้าอี้อย่างผู้ดีสุดๆ
   "มึงก็ไปแกล้งมัน หัดทำเองบ้างสิ" พี่ที่กูรักมาตลอดมักลำเอียงเสมอ  ที่จริงกูทำเป็นนะแต่ติดชอบแกล้งไอ้มิ้วค์มากกว่า
   "ขี้เกียจ" กูพูด
   "แล้วนี่ตกลงยังไง" ไอ้โมทเหลือบตามามองกูเหมือนกำลังมองหาเหี้ยอะไรจากตัวกูสักอย่าง
   "อะไรยังไง" กูทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
   "อย่ามาทำเนียน เดี๋ยวถีบให้" ไอ้โมทย้อนแต่ดูเหมือนจะไม่เดี๋ยวเพราะมันเอาตีนมาถีบกูแล้วเรียบร้อย
   "ก็ไม่ไง ก็จีบมันอยู่" กูพูด
   "แล้วเด็กมันเล่นด้วยรึไง"
   "เล่นด้วยไม่เล่นด้วยกูไม่รู้..แต่กูชอบของกู" กูย้อนบอกอย่างไม่แคร์
   "หน้าด้านฉิบหาย" ไอ้โมทพูดขำๆ
   "นั่นก็เรื่องของกูอีก" กูยักคิ้วยิ้ม
   "งั้นจะเป็นเรื่องของมึงเลยนะถ้ารถไฟชนกันอีก กูไม่ช่วย" ไอ้โมทพูดทำเอาไอ้มิ้วค์หัวเราะเยาะ  เพราะมันชนกันบ่อยๆจริงๆ
   "แหม..มึงนี่" กูหันไปยิ้มกว้างให้อย่างรักใคร่เพราะไอ้โมทเป็นคนเดียวที่เด็กกูจะกลัวมากที่สุดรองจากกู
   "แถได้ตลอด สงสารพี่เค้าจัง..อย่าไปยุ่งกับพี่สลิ่มเลยพี่เมตร เค้าเป็นผู้ชายปกติด้วย..ไปลากเค้าลงเหวทำไม" ดู..มึงดูปากน้องชายกู  ปากกับหน้าตานี่ไม่ได้ไปด้วยกันได้เลย  สาด..หน้าตาดีซะเปล่า
   "กูชอบนี่หว่า" กูตอบอย่างลดน้ำเสียงลงเพราะอย่างไรแล้วไอ้มิ้วค์ก็พูดจริงของมัน
   "ชอบแล้วเปลี่ยนเพื่อเค้าได้ไหมล่ะ นิสัย" ไอ้มิ้วค์กระแทกน้ำเสียงเล็กน้อย
   "จะเป็นแม่กูแล้วมั้งมึงน่ะ" กูว่ามันก่อนดกนมจนหมดขวด
   "เป็นพ่อเว้ย" มันขึ้นเสียงพร้อมกับกระแทกส้อมลงบนจานอย่างโมโหๆ
   "ไรวะ..กูผิดไร กูชอบมันนี่กูผิดอะไร" กูพูด
   "ไม่ผิดหรอกถ้าพี่รักเค้าจริงๆแล้วเปลี่นแปลงนิสัยเก่าๆของตัวเองได้เพื่อพี่เค้าน่ะ" กูว่าไอ้มิ้วค์คงอยากอธิบายโดยใช้คำว่า..สันดาน  กับกูมากกว่าน่ะนะแต่มันคงไม่อยากพูด
   "เออๆ กูรู้แล้ว..รักจริงหวังแต่งเว้ยคนนี้" กูปัด
   "ถุย!!" แหม..ชัดเจนในความหมายกันจริงๆพวกมึงสองตัว
   "เปื้อนขอบจานหมดแล้วมั้ง" กูแซวขำๆ  พวกมันอมยิ้ม
   "สงสารเด็กมันนะมึง ถ้ามึงไม่เอาจริงก็หยุดเหอะ..เกิดเด็กมันเสียใจขึ้นมา ไอ้ห่าโปรเอามึงตายห่ากันพอดี" ไอ้โมทบ่นแล้วจู่ๆก็ลุกขึ้นเอาจานไปเก็บทิ้งไว้เพียงกูกับไอ้มิ้วค์ที่กำลังส่งสายตาอาฆาตมาให้
   "รู้แล้วน่า.." กูปัดๆ
   "ค้าบๆ..รู้แล้ว ชอบจริงๆคนนี้น่ะ รักเลยแหละ" กูรีบย้ำพูดใส่ไอ้มิ้วค์เพราะขี้เกียจต่อกรกับมัน
   "มิ้วค์ก็เหมือนกัน..คนอื่นมิ้วค์ไม่เคยห้ามเลยนะ แต่คนนี้มิ้วค์สงสารเค้า" มันพูดเหมือนแม่ง  กูผิดอย่างนั้นอ่ะ
   "บอกว่ารู้แล้วไง..พูดมากจริงวุ้ย" กูบ่นแล้วเอาสองนิ้วเข้าไปเกี่ยวจมูกมันแม่งเลย  หมันไส้ปากมัน
   "ไอ้พี่เวร" มันด่าแล้วปัดมือกูออก  กูหัวเราะ
   "อาบน้ำดีกว่า" กูบอกอย่างลั่นล้าแล้วเดินกลับขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัว
   "กูกับไอ้มิ้วค์จะไปแล้วนะ ออกไปก็ปิดบ้านให้เรียบร้อยด้วยล่ะ" ไอ้โมทตะโกนบอกขึ้นมา
   "เออ" กูตอบส่งๆแล้วเปิดประตูเข้าห้องทันที

- - - - - - - - - -
   "มึงช้าไปสิบนาที" สลิ่มพูดขึ้นทันทีที่กูจอดรถตรงหน้ามัน
   "โทษทีว่ะ" กูบอกมันพร้อมกับยิ้มแหยอย่างสำนึกผิด  อีกฝ่ายหน้างอมอง
   "แค่สิบนาทีเอง เหลือเวลาอีกตั้งเยอะ" กูบอกมัน  เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงกว่าโรงเรียนจะขึ้น  มันจะรีบไปนั่งเผากระดาษรึไงวะ..รีบเหลือเกิน  แต่ก่อนเวลากูไปโรงเรียนนี่  ถ้าเพื่อนไม่ขึ้นเรียนแล้ว  กูก็ยังไม่ถึงห้องเรียนหรอก
   "สิบนาทีที่มึงผลาญกูไปเมื่อกี้ มันคือเวลาที่มึงต้องขับรถไปส่งกูถึงโรงเรียน และเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงไว้ให้กูไปนั่งแดกน้ำผลไม้อร่อยๆที่โรงเรียน..พร้อมกับอ่านหนังสือการ์ตูนของกู" มันพูดอธิบายแล้วขึ้นมาคร่อมมอเตอร์ไซด์ด้วย
   "หืม..เว่อร์" กูว่าแล้วสตาร์ทรถ
   "เวลาของกูมีค่าเสมอ" มันพูดนิ่งๆ
   "ค้าบ..จะรีบไปส่งเดี๋ยวนี้ครับองค์หญิง" กูพูดอย่างประชดประชัน
   "โอ๊ย เชี่ยนี่" กูด่าสลิ่มเพราะมันดันนำมือมากระชากหมวกกันน็อกกูให้หงายหลังไปตามแรงดึง
   "หุบปากแล้วขับไปเลย" มันว่าแล้วปล่อยมือออก
   "รู้แล้วน่า เมื่อกี้ที่มึงดึงหมวกก็ปาไปห้าวิแล้ว" กูว่ามัน
   "โอ๊ย มึงอ่ะ" กูร้องเพราะมันยังมีการมาผลักหัวกูอีก  กูรีบขับรถไปส่งสลิ่มที่โรงเรียนและชวนมันคุยบ้างแต่อย่างว่าแหละ  ดูเหมือนมันไม่อยากจะคุยกับกูสักเท่าไหร่  พอถึงหน้าโรงเรียนมันก็ลงจากรถและเตรียมถอดหมวกกันน็อกออก
   "ตอนเย็น..." กูเอ่ยปากจะพูด
   "กูกลับกับเพื่อนกู ไม่ต้องสาระแนมารับ" มันพูดหน้านิ่งอย่างรู้ทัน
   "โห ไรอ่ะ..เอ่อ งั้นมารับมึงตอนที่มึงอยู่กับเพื่อนเสร็จแล้วก็ได้นะ" กูบอก
   "กูจะกลับกับไอ้เขต ต้องทำงานกับเพื่อน..ไปรอที่ร้านนั่นแหละ" มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
   "หึ..ให้รอด้วยเหรอ" กูยิ้มถามกลับเพราะรู้สึกดีใจกับประโยคแปลกๆเมื่อกี้นี้
   "............." สลิ่มชะงักไปจนกูแทบขำ
   "ไม่รอก็เรื่องของมึงดิ" มันว่า
   "รอสิคร้าบ งั้นไปรออยู่ที่ร้านนะ..รีบๆมาล่ะ" กูบอก
   "เออ..ไปละ" มันปัดแล้ววางหมวกกันน็อกไว้บนตักกู  กูรีบคว้ามากอดไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันหลังเดินไป
   "ไอ้หลิม" กูเรียก  ไม่ได้เรียกมันว่า..ไอ้หลิ่ม  แบบที่พวกเพื่อนมันเรียกเพราะอยากให้เป็นพิเศษ  อีกอย่างคือมันเกลียดคำๆนี้  ดังนั้น..ถ้ามันยิ่งเกลียด  มันจะยิ่งสนใจกูมากขึ้น  แม้จะเป็นการสนใจแบบด่ากูก็ตาม..แต่ไม่เป็นไร  กูไม่ถือ
   "กูบอกว่ากูชื่อสลิ่ม" มันหันมาว่าอย่างหงุดหงิด  กูขำทันทีเมื่อเห็นหน้ามัน
   "เออ นั่นแหละ..เดี๋ยวกูโทรหานะ"
   "ปิดมือถือ" มันเลิกคิ้วกวน
   "เออ กูจะโทรจนกว่ามึงจะเปิดนั่นแหละ" กูประชดกลับแม่งเลย  กวนกูดีนัก
   "ประสาท" มันทำปากขมุบขมิบว่าแล้วหันมาค้อนกู  กูยกมือบ้ายบายมันยิ้มๆ  สลิ่มทำจมูกย่นแล้วแลบลิ้นให้กูอย่างต้องการกวน  แต่มันจะรู้ไหมว่ามันทำตัวน่ารัก..น่ารักมากอ่ะ
   "น่าร๊ากกกกกก~" กูตะโกนเสียงดังไม่อายผู้คนหรือฟ้าดิน
   "พ่อมึงตายเหรอ!" สลิ่มหันมาด่าเสียงดัง  มันมองรอบตัวเองหน้าแดงๆเพราะคนหันมามองมันกันเป็นตาเดียว  กูว่าคำด่าของมันดังกว่าคำพูดของกูซะอีกนะ  กูหัวเราะยักคิ้วให้  ส่วนมันน่ะเหรอ..วิ่งหนีสายตาเข้าโรงเรียนไปแล้ว
   พอขับรถมาระหว่างทางก็รู้สึกว่าตัวเองง่วงขึ้นมา  ด้วยไม่ค่อยตื่นเช้ามากขนาดนี้  การที่กูต้องตื่นเช้าเพราะกูไปรับปากสลิ่มไว้ว่าจะมารับมันไปส่งโรงเรียน  ดังนั้น..เป็นการฝืนที่ตั้งใจทำ  แต่หลังจากนี้คงต้องกลับไปนอนชาร์ตพลังก่อน  อีกไม่กี่วันกูคงปรับตัวเองให้ตื่นเช้าได้แต่ไม่ใช่วันนี้แน่นอน

- - - - - - - - - -
   "คอยาวเป็นยีราฟแล้วน้องกู" ไอ้โมทแซวกูที่กำลังนั่งรอสลิ่มตั้งแต่เวลาเปิดร้านจนล่วงเลยมาหลายชั่วโมงแล้วมันก็ยังไม่มาสักที
   "ทำไมมันยังไม่มาอีกวะ เมื่อกี้มันบอกว่าออกมาแล้วนี่" กูบ่นแล้วเหลือบมองนาฬิกาในมือถือ
   "เมื่อกี้ของมึงน่ะมันกี่โมง กรุงเทพนะโว้ย..ไม่ใช่บ้านนอก" ไอ้โมทประชดกูอีก
   "เออ" กูกระแทกเสียงปัดๆอย่างไม่มีอารมณ์ต่อปากต่อคำ
   "เดี๋ยวลูกค้าก็เข้าแล้ว ถ้ายังทำหน้าเป็นตูดอยู่เดี๋ยวกูจะถีบให้" มันขู่  กลัวตายห่าล่ะ
   "เออน่า.." กูปัด
   "เฮ้ย" กูอุทานเมื่อเห็นสิ่งที่ไม่ควรเจอ
   "ไรวะ" ไอ้โมทถาม
   "น้องติมา" กูพูดอย่างรู้สึกผวา  ห่า..กูกลัวว่าน้องติจะมาทำก้อร่อก้อติกกูต่อหน้าสลิ่มน่ะสิ
   "หึ..สม" ไอ้โมทหัวเราะใส่
   "กูเข้าห้องก่อนแล้วกัน มึงก็รับๆไปก่อนนะครับพี่ชาย" กูส่งต่อเลยทันทีแล้วเดินเข้าไปที่ห้องพักหนักงานอย่างไม่รอความสมัครใจจากไอ้โมท  กูเข้ามานั่งเอ้อละเหยลอยชายสักพักใหญ่
   "อ่าว..ไมอยู่นี่วะ" ไอ้โปรเปิดประตูเข้ามา  มันวางกีตาร์ไว้ข้างผนังห้อง  กูเหลือบไปเห็นด้านหลังมันมีสลิ่มเดินตามเข้ามาด้วย
   "อ๋อ..ง่วงๆว่ะเลยเข้ามางีบหน่อย" กูตอบ
   "เหรอ..แขกเยอะแล้วนะ ไม่ไปช่วยพี่เค้าล่ะ" ไอ้โปรพูด
   "เออ เดี๋ยวค่อยออกไป" กูบอก  สลิ่มเดินนำเอากระเป๋าเป้ของมันมาวางไว้บนโซฟาตรงข้ามกับกูก่อนจะนั่งลง
   "กินไรยัง" กูถามสลิ่ม
   "ยัง" ไอ้โปรเสือกตอบ
   "กูถามสลิ่ม" กูพูดแล้วกรอกตาไปมองไอ้โปรเหมือนบอกให้มัน..หุบปาก
   "K" ไอ้โปรด่าให้  ไอ้ดิวกับไอ้ใหม่เดินเข้ามาอีก
   "กินยัง..เดี๋ยวไปหาให้" กูเอนตัวเข้าไปเหมือนรอฟังคำตอบ  สลิ่มมองหน้ากูนิ่งๆ  มันเงียบและส่ายหัวแทนคำตอบ
   "จะกินอะไร" กูถามอีก
   "ไรก็ได้" สลิ่มตอบเสียงเบา
   "............." จู่ๆในห้องแม่งก็เงียบสนิท  กูเลยหันไปมองว่าพวกมันจะเงียบกันทำห่าอะไร  พวกมันทุกคนจับจ้องมาที่กูเป็นตาเดียว
   "มองห่าไร" กูว่า
   "เปล้า" แหม..เสียงพวกมึงจะสูงทำไม่
   "งั้นเดี๋ยวมานะ" กูบอกสลิ่มซึ่งมันก็ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไร
   "ไม่คิดจะถามพวกกูเลยว่า..แดกไรมารึยัง กูไม่มีปากไว้แดก ไม่มีท้องไว้ให้ข้าวลง..ไม่มีตูดไว้ให้ขี้เลยว่างั้น" ไอ้ใหม่ล่อซะยาว
   "เออ..แหม พวกมึงจะแดกอะไรกันดีละครับ ประชดกูกันจริงไอ้สัตว์นี่" กูเข้าไปตบหัวมัน  พวกมันขำแล้วหลบมือกูกันใหญ่
   "ข้าวผัดแล้วกัน กินง่ายอยู่ง่าย..ไม่ยากหรอกหนูอ่ะ" ไอ้ใหม่ตอบเล่นเสียง  พวกกูหัวเราะ
   "เออๆ เดี๋ยวทำให้" กูตอบ
   "โห นี่พี่เมตรจะลงมือทำเองเลยเหรอครับ" ยัง..ไอ้ดิวยังไม่หยุดกวนตีนกู
   "เออ มึงจะแดกไหมล่ะครับ กูไปสั่งพ่อครัว กูก็ต้องจ่ายตังให้พวกมึงน่ะสิ" กูบ่นแล้วเดินออกมาแม่งเลยไม่รอให้พวกมันได้แซวกันต่อ  เพราะอย่างน้อยกูก็รู้สึกเขินเหมือนกันเนื่องจากกูทำเป็นแต่ถ้ากูไม่อยากทำแล้วละก็  ใครก็มาฉุดกูให้ทำไม่ได้แต่สลิ่มกูกลับออกตัวแรงเองตลอด  พอกูเดินออกมาจากห้องกูก็มองสำรวจเล็กน้อยเพื่อความปลอดภัย  เมื่อกูเห็นว่าน้องตินั่งอยู่ตรงไหนและไม่ทันให้น้องได้สังเกตเห็นกู  กูก็รีบจ้ำเท้าเข้าหลังร้านไปทางห้องครัวทันที
   "เฮีย ขอทำกับข้าวหน่อย" กูตะโกนบอกลุงปุ๊  พ่อครัวของที่นี่
   "อ่าว..จะทำเองเลยรึ" ลุงแกถาม
   "ทำเองเลยครับ เดี๋ยวไอ้โมทันให้ผมจ่ายเงน" กูพูด  ลุงปุ๊ขำ
   กูลงมือทำกับข้าวอย่างสุดฝีมือให้ทั้งสลิ่มและเพื่อนผู้ปากดีทั้งหลาย  พอทำเสร็จก็ตักแยกสำหรับสลิ่มและเพื่อนทั้งสามคน  กูทำต้มจืดหมูสาหร่ายอีกแต่กลับแยกออกเป็นสองถ้วย  สำหรับเพื่อนกูสามคนหนึ่งถ้วยและสำหรับสลิ่มหนึ่งถ้วย  ไม่ลำเอียงเลยกูอ่ะ
   "ไอ้เล้ง..ช่วยกูถือหน่อยดิ" กูบอกเด็กในร้านแล้วเลื่อนอีกถาดให้ไอ้เล้งถือ
   "แหม..พิเศษ" ไอ้เล้งแซว
   "เสือกละไอ้ห่า" กูว่ามันยิ้มๆแล้วเดินนำกลับมาที่ห้องพักพนักงาน  พอกูเปิดประตูห้องเข้ามา  พวกมันหยุดคุยเรื่องเพลงแล้วหันมามองหน้ากูกันทั้งห้อง
   "มองไร" กูพูดเสียงแข็งแล้ววางถาดลงตรงหน้าสลิ่ม
   "ฮึ.." ไอ้โปรหัวเราะแทนคำตอบ
   "ไร" กูหาเรื่องมันเมื่อหยิบจานชามออกจากถาดรองอาหารแล้ว
   "กูกำลังคิดว่านี่จะเป็นข้าวผัดน้ำตาลหรือเปล่า" ไอ้ดิวแซวพร้อมกับชี้ไปที่จานข้าวผัดของสลิ่ม
   "ไม่ได้ใส่น้ำตาลเลยมึง..ใส่ใจล้วนๆ" กูย้อนตอบ  เมื่อเพื่อนชงมา  กูก็ชงกลับอย่าให้เสีย
   "ฮิ้ววววววววว" ไอ้ดิว  ไอ้ใหม่และไอ้เล้งร้องช่วยกูอีกแรง
   "ไปเลยมึงไอ้เล้ง ห่า..อู้งาน" กูไล่มันแล้วยื่นถาดให้มันเอาไปเก็บด้วย
   "ค้าบเฮีย" มันก้มหัวให้กูอย่างกวนๆแล้วเดินออกไป
   "ที่จริงต้มจืดกูให้พวกมึงสามคนถ้วยเดียวน่ะนะ..ถ้วยนี้กูให้สลิ่มคนเดียว แต่ถ้ากูพูดขนาดนี้แล้วพวกมึงยังหน้าด้านจะแดกอีกก็ตามใจ" กูว่ากัดก่อนล่วงหน้าแล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟาข้างๆกับไอ้ดิว
   "เหี้ยเหอะ..พวกกูสามคน ถ้วยเท่าสลิ่ม" ไอ้ดิวบ่น
   "พวกกูจะแดก มึงจะทำไม" ไอ้โปรว่าอีก
   "เออ..กูยกให้มึงคนนึง ถือว่าเป็นพี่เมียกู" กูยักคิ้วยิ้มบอก

   ป๊อก !!!
   "โหย ที่รักอ่ะ..ขว้างมาไมเนี้ย ไม่ใช่ของเล่นนะ" กูเจ็บที่สลิ่มขว้างซ็อนมาใส่โดนหัวกูพอดีแต่ก็ยังไม่วายปากเสีย
   "หึหึ" พวกมันหัวเราะมีเล่ห์นัยทำเอาสลิ่มหน้าแดง
   "อ่ะครับ เช็ดให้ละ" กูพูดแล้วยื่นช้อนคืนให้
   "คงสะอาดหรอก" สลิ่มว่าเพราะกูเอาชายเสื้อกูเช็ดให้มัน
   "หึหึ" กูหัวเราะ
   "เปลี่ยนกันเลยพี่โปร" สลิ่มพูดบอกไอ้โปรที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก  มันแย่งช้อนจากไอ้โปรไปทันที
   "อ่าว.." ไอ้โปรร้องแล้วรับช้อนไปจากมือกูอย่างเสียไม่ได้
   "กูจะติดเชื้อเอดส์ตายไหม" ไอ้โปรหันมาแกล้งกูหนึ่งดอก
   "ถ้ากูจะตาย มึงก็คตายก่อนกูอ่ะ" กูย้อนกลับอย่างรู้ทางกัน  เพราะไอ้โปรมันก็น้อยซะเมื่อไหร่
   "รีบแดกเหอะ ยังไม่ได้ซ้อมเลย..มาสายกันหมด" ไอ้ดิวผู้เป็นงานเป็นการสุดพูดเตือน
   "ไอ้เมตร" กูหันไป  ไอ้โมทเปิดประตูเข้ามา
   "ไมวะ" กูถาม  ไอ้โมทกวักมือแทนคำตอบ  กูเลยลุกออกไปเพราะมันดูผิดปกติ
   "มีไร" กูเดินออกไปนอกห้อง
   "น้องติเห็นมึงแล้วเหอะ เค้าเรียกให้มึงไปหา" ไอ้โมทพูด
   "ห่า..มึงก็ไม่บอกไปล่ะว่ากูไม่ว่าง" กูพูดอย่างเซ็งๆ
   "กูบอกแล้ว น้องเค้าบอกว่าจะรอ..ถ้ามึงไม่ออกมาน้องเค้าจะเดินเข้ามาหาเอง" ไอ้โมทพูดหน้าแหย
   "แรงอีก..แรงได้อีกไหม" กูบ่นอย่างเอือมๆ  ไอ้โมทหัวเราะ
   "ก็มึงชอบของแรงไม่ใช่รึไง ไอ้ควาย" ไอ้โมทด่ากูขำๆอย่างรู้สเปกว่ากูชอบแบบไหนอย่างไร
   "เออน่า" กูบ่นแล้วเดินไปที่โต๊ะน้องติทันทีไม่ให้เสียเวลา  พออีกฝ่ายเห็นกูก็ฉีกยิ้มกว้างต้อนรับเลยทีเดียว

.........>>>><<<<..........

[เบบี้]

เอาไปแค่นี้ก่อน
เหอะๆ
เดี๋ยวจะยาวเกินอีก
หิหิ
ปายดีกว่า

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

^
^
จิ้มก่อน

จะเอายาวววววววววววๆๆ  

ไปอ่านล่ะ  

.
.
.

ความครัวนี้รักกันดีจริงๆ 

สลิ่มนี่ก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกได้อีกอ่ะ มีแลบลิ้นน้อยๆหยอกพี่เมตรด้วย 


เบื่อไอ้เฮี้ยน้องตินี่จริงๆมารรรรรรรรรความสุขว่ะ    พี่เมตรไม่มีปัญญากำจัดมันไปไกลๆสักทีรึไงวะ  ถ้ามันมารังแกสลิ่มนะ

[bbyuqin]

สลิ่มเขินบ่อยว่ะพักนี้..สงสัยจะโดนมนต์ดำอิพี่เมตรเริ่มเป็นผล..กร๊ากกก...
แล้วอะไรเนี่ย กิ๊กเก่าๆๆอ่ะรีบๆเคลียร์ได้แล้ว...