หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[menano]

เมตรจ๋า ดู ๆ แล้วเนี่ย
คิดว่าน้องติยังคงแรงได้อีกนะคะไม่ต้องถามหรอก 
เตรียมตัวเคลียร์กับน้องสลิ่มเลยดีกว่าง่ายกว่าเยอะ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

สลิ่ม

พี่เมตร

สลิ่ม

พี่เมตร

 

[PANGGii]

ความรัก...ทำให้เรื่องที่เปนไปไม่ได้ ให้ เปนไปได้ ขึ้นมา
ความรัก...ทำให้ไอ้พี่เมตรตื่นเช้า ได้ 555
ขนาดคนใกล้ตัวยังไม่เชื่อ แล้วนับประสาอะไรที่สลิ่มจะเชื่อออออ 

อิน้องติมันมาอีกแระ   

แต่ก้อดีนะ..อยากรู้ว่าหลิ่มจะว่ายังไง??  น่าสนๆๆ
 

[YourSister]

มาเป็นกำลังให้คนเขียนจ้า    

แล้วก้อ   รอต่อไป

[เบบี้]

   ตอนที่ 23  ตัวแรง !!



   "พี่เมตร" น้องติทักเสียงหวาน  เสียงน้องติน่ารักดี..กูปฏิเสธไม่ได้ว่ายังหลงอยู่น่ะนะ
   "ครับ" กูยิ้มแล้วนั่งลงข้างๆ  ไอ้ตัวดีเข้ามาเกาะแขนกูไว้ทันที
   "ทำไมหลบหน้าติล่ะ" อีกฝ่ายพูดซะตรง  แม่ง..รู้ได้ไงวะว่ากูหลบหน้า
   "เปล่าหลบ..พอดี พี่ต้องดูหลังร้านน่ะ" กูแก้ตัวอย่างมาดนิ่ง
   "นะ..อย่าให้ติรู้นะว่าหลบหน้าติ" อีกฝ่ายทำเสียงขู่แบบไม่ได้จริงจังอะไร
   "ค้าบ" กูตอบเสียงยานคางให้อีกฝ่ายแต่สายตากูเหลือบมองที่เคาร์เตอร์ตลอดเวลา  กลัวว่าจะมีใครโผล่มาแถวนั้น
   "มองไรพี่เมตร" น้องติไม่พูดเปล่า  กลับชะเง้อมองตามด้วย
   "เปล่าครับ เอ่อ..ติ" กูพยายามจะหลบเลี่ยง
   "พี่ติ..ใครอ่ะ" กูหันไปตามเสียงใสๆ  พอเห็นคนตรงหน้าก็อดนึกไม่ได้ว่า.."น่ารักดี"  สันดานออกและหางโผล่เล็กน้อยแต่พองาม
   "แฟนพี่ ทำไม" น้องติยิ้มย้อนคนตรงหน้าอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับกระชับกอดแขนกูแน่นกว่าเดิม
   "ก็ไม่ทำไม" น้องคนนี้เบะปากยิ้มตอบแต่กลับส่งสายตาเจ้าชู้มาทางกู  น้องแกนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม  ส่วนน้องติเองก็เหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดที่ดูไม่จริงจังนั่น  เพราะทั้งสองคนต่างฝ่ายต่างทำหน้าเจ้าเล่ห์จนกูอ่านเกมออก
   "นี่น้องเป นี่พี่เมตร" น้องติแนะนำ  กูพยักหน้ายิ้มๆ
   "สวัสดีครับ" น้องเปยิ้มทัก  เป็นรอยยิ้มที่คิดถึงใต้สะดือกูอย่างไม่ผิดแน่
   "ไรพี่เมตร มองซะขนาดนั้น" น้องติเขย่าแขนกูเล็กน้อย
   "เปล่า.." กูยิ้มตอบให้ติ
   "วันนี้ไปกับตินะฮะ" น้องติชวนด้วยน้ำเสียงออดอ้อน  กูส่ายหัว  คือไม่อยากตอบออกไปตรงๆแต่ใจจริงก็อยากไปนะเพราะดูแล้วน่าจะได้ถึงสอง
   "ไมล่ะ วันนี้ติกะว่าจะจัดชุดพิเศษให้พี่เลยนะ..มีเปไปด้วย" น้องติแสยะยิ้ม  แม่ง..คิดได้ไง  ถูกใจอ่ะ
   "จริงดิ" กูพูดกวนๆ
   "นะ..นิสัย ติว่าแล้วว่าพี่เมตรต้องสนเป" น้องติว่ากูอย่างรู้แกว
   "เปล่า..พี่ก็แค่ถามเฉยๆ"
   "แล้วตกลงจะไปไหมล่ะ" น้องติถามอีกครั้ง
   "เอ่อ..คือ" กูอ้ำอึ้งอย่างคิดไม่ตก  เพราะว่าอย่างไรก็อยากไปส่งสลิ่มด้วย
   "ทำไมคิดนานจัง" น้องติจับผิดอย่างสงสัยเพราะปกติกูจะตอบรับแบบไม่คิดเลย
   "เปล่าครับ..คือ พรุ่งนี้พี่มีเรียนน่ะ คงไปด้วยไม่ได้" กูบอก
   "หื้มมมมมม.." น้องติร้องเสียงสูงด้วยสายตาไม่เชื่อ  อีกฝ่ายมองหน้ากูอย่างสำรวจความผิดปกตินี่
   "ที่จริงเอ่อ..เดี๋ยวต้องอยู่ช่วยไอ้โมทที่ร้านด้วยแหละ ช่วงนี้มันบ่นพี่น่ะ" กูรีบแถทันที
   "หึ..ก็ได้ฮะ ไงก็ได้" น้องติหัวเราะกวนๆเหมือนยังไม่เชื่อกูก่อนหันไปยกแก้วกระดกทั้งที่อีกแขนยังกอดแขนกูอยู่ไม่ปล่อย
   "งั้นเดี๋ยวไงพี่ขอตัวก่อนนะ" กูบอกแล้วจับแขนน้องติออกอย่างเบามือ
   "ครับ" น้องติพยักหน้ายิ้มๆ  กูลุกขึ้นหันไปยิ้มให้น้องเปที่มองกูตาเป็นมัน 
   "เฮ้อออออออ.." กูถอนหายใจแรงแบบ..โคตรโล่งได้อีก
   "ไงล่ะมึง" ไอ้โมทแซวขำๆ
   "ห่า..เกือบละ" กูบอกแล้วลูบหน้าลูบตาตัวเองอย่างเรียกสติ
   "อ่าว ขึ้นแล้วเหรอวะ" กูหันไปทักพวกนักดนตรีที่เดินออกมาจากห้อง  สาด..อย่างถูกเวลา  ดีนะที่กูเดินออกมาจากโต๊ะน้องติก่อน
   "เออ" ไอ้โปรพยักหน้าตอบ  กูหันไปยิ้มให้สลิ่ม  มันมองกูด้วยหางตาแล้วตวัดตากลับไปอย่างสวยงาม เชี้ย..กวนตีนมากครับ
   "ดีนะที่เค้ายังมองมึงบ้าง" ไอ้โมทประชดขำๆแล้วเดินหนีไปเช่นกัน  ดี..รักกูกันทั้งนั้นแต่ละคน  กูออกจะเป็นคนดีขนาดนี้ทำไมต้องว่ากูกันด้วย  มิเข้าใจ
   "แหมะ.." กูบ่นกับตัวเองด้วยรู้สึกชีวิตตัวเองจะมีรสชาติดีพิลึกที่ไม่ว่าใครก็คอยจะเหน็บแนมแกมประชดกูตลอดเวลา  บางทีก็รู้สึกดีแบบแปลกๆ..กร๊าก
   "สวัสดีครับ" ไอ้ดิวพูดใส่โมโครโฟน  แล้วกรี๊ดกร๊าดและเสียงปรบมือดังขึ้นต้อนรับ  กูหันไปมองรอบร้าน  วันนี้คนเยอะตั้งแต่หัววันเลย  หัวเริ่มหงอกและหัวดำแน่นร้านไปหมด
   "ไอ้เมตร มาหลังร้าน..มาช่วยกัน แขกมันเยอะ" ไอ้โมทเดินออกมาตาม  กูทำหน้าตอบมันประมาณว่า.."อยากดูสลิ่มร้องเพลงอ่ะ"  แต่ก็โดนสายตาไอ้โมทอาฆาตให้หลังจากนั้น  กูเลยเดินไปหลังร้านอย่างว่าง่าย
   "อ่ะ.." ไอ้โมทยื่นออร์เดอร์มาให้
   "สั่งห่าไรกันนักหนาวะ" กูบ่นเมื่อเห็นออร์เดอร์
   "หึ.." ไอ้โมทหัวเราะชอบใจเพราะมันไม่ใช่คนทำอาหารนี่  กลายเป็นว่าในครัวตอนนี้มีลุงปุ๊กับกูที่ทำกับข้าว  ส่วนไอ้โมทกับเด็กเสิร์ฟคนอื่นๆก็ช่วยกันเดินเข้าเดินออกให้วุ่นไปหมด
   "มึงจะทอดถึงชาติหน้าเลยไหม" ไอ้โมทเดินมาด่ากูที่กำลังยืนเฝ้าเฟรนฟรายอยู่  ก็มันยังไม่เหลืองนี่หว่า
   "K" กูด่ามัน  ไม่ช่วยทำยังปากเสียอีก
   "มึงรีบมึงก็ทำเองเลยป่ะล่ะ" กูท้าทายด้วยอยากออกจากครัวจะแย่แล้ว
   "ขึ้นเสียง..ขึ้นเสียง" ไอ้โมทโบกมือมาตบหัวกูให้  กูไม่สู้ด้วยกลัวน้ำมือมัน  เวลามันโกรธมันน่ากลัวออก..เดี๋ยวมันไม่ให้เงินใช้ด้วย  อันนี้น่ากลัวสุด
   "พวกไอ้ยุทธกับไอ้เหี้ยออยมา ถ้ามีเรื่องกันนะมึง" ไอ้โมทส่ายหัวบ่นๆถึงกลุ่มสองกลุ่มที่ชอบมาร้านประจำ  ไอ้ยุทธกับไอ้ออยเป็นสองกลุ่มที่ไม่ถูกกัน  มาร้านกูคราวก่อนเจอกันหน้าร้านก็ตีนกันซะตำรวจต้องมาลากตัวกลับไป
   "เออ..มึงก็ดูๆ เตือนๆมันแล้วกัน" กูบอกเพราะนอกจากมันจะเป็นเจ้าของร้านที่สนิทกับทั้งสองกลุ่มแล้ว  พวกมันยังเคารพไอ้โมทมากแต่อย่างไรก็ได้แค่เตือนน่ะนะ
   "อ้ะ.." กูยื่นจานที่เพิ่งทอดเม็ดมะม่วงหิมพานต์อีกกระทะนึงเสร็จก็ตักใส่จานยื่นให้  แล้วตักเฟรนฟรายขึ้นใส่  ไอ้โมทรับไปก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
   "ห่า..ยากๆ ขี้เกียจทำ" กูบ่นเมื่อเห็นเมนูต่อไปที่ต้องทำ  ซึ่งเป็นเมนูที่ต้องใช้แรงและเทคนิคเยอะเป็นพิเศษ
   "ลุงทำต่อนะ" กูส่งต่อด้วยความเลว
   "เออๆ เดี๋ยวลุงทำเอง" ลุงปุ๊ตอบยิ้มๆ
   "แฮะๆ งั้นเมรไปนะ" กูยิ้มเขินแล้วหลบหนีออกมาทันที
   "อ่าว..เอ่อ" กูหยุดชะงัก  เมื่อเดินออกมาจากห้องครัวระหว่างทางจะไปหน้าร้านก็เห็นน้องเปมายืนอยู่  อีกฝ่ายหันมายิ้ม  กูยิ้มให้เล็กน้อย
   "เอ่อ.." กูอ้ำอึ้ง  ไม่รู้จะพูดอะไรดี
   "พี่เมตรไม่ไปต่อกับเปเหรอฮะ พี่ติให้มาชวนน่ะ" น้องเปยิ้มพูด  กูอ้าปากเหวอ
   "เอ่อ.." กูยังคงอ้ำอึ้งไม่เลิก  อยากพูดออกไปว่า..อยากไปแต่ไปไม่ได้  ก็ไม่สามารถพูดได้เพราะกลัวว่าจะขุดหลุมฝังตัวเอง
   "เห็นพี่ติบอกว่าพี่เมตร.." น้องติดเดินเข้ามาใกล้  เอ่อ..ใครจะร้ว่าเด็กมันยั่วกูมากแค่ไหน  น้องเปเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ  กูเองก็ไม่ได้หลบอะไร  ยืนนิ่งอย่างอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำยังไง
   "พี่ทำไมครับ" กูถามกลับอย่างไม่ทิ้งลาย
   "ไอ้เมตร" กูแทบสะดุ้ง  หันไปมองไอ้โมทที่ยืนตาขวางแทบแดกกูแล้ว
   "ค้าบ" กูขานรับยิ้มๆ
   "กูบอกให้มึงทำอะไร" มันพูดเสียงเข้ม
   "ก็ออกมาช่วยดูแขกนี่ไง" กูแถไปก่อน
   "ไปเลย" ไอ้โมทชี้มือไล่  กูหันไปมองน้องเปก่อนที่จะเดินออกมา
   "พี่เมตร เดี๋ยวสิ" น้องเปเดินเข้ามากอดแขนกูทันที  กูชะงักหันไปมอง  อืม..ยิ่งใกล้ยิ่งย้ำว่าน้องมันน่ารักจริงๆ
   "คือ..ขอพี่ทำงานก่อนได้ไหมครับ ไอ้โมทมันจะกินหัวพี่อยู่แล้วนั่นน่ะ" กูหัวเราะบอกแล้วจับแขนต้องเปออกช้าๆอย่างไม่ให้เสียมารยาท
   "ก็ได้ครับ งั้นเปถือว่าพี่เมตรตกลงไปกับเราแล้วนะ"
   "เอ่อ..คือ" กูกำลังงงๆ
   "โอเคฮะ ไปนะ" น้องเปตัดสินใจซะเองแล้วเดินหายตัวไปทันทีอย่างกะผี  กูยังคิดไม่ทันเลย..สาด  พอได้สติกูก็เดินไปหยิบน้ำแข็งไปเสิร์ฟตามออร์เดอร์  เดินไปรับแขกบ้างโดยไม่ว่าจะหลีกยังไงก็ต้องโฉบเฉี่ยวโต๊ะของน้องติและน้องเปตลอด  แต่กูก็พยายามแสดงว่ากูดูยุ่งมากเพราะงานจะได้ไม่เข้า
   "เล้ง..น้ำแข็งโต๊ะแปด พี่ไปฉี่ก่อน" กูตะโกนบอกไอ้เล้งและเร่งฝีเท้าไปที่ห้องน้ำทันทีด้วยรู้สึกปวดจนอั้นไม่ไหวแล้ว 
   "อืมหืม..อัดอั้นกันมาจากไหน" กูบ่นคนเดียวเมื่อเห็นว่าคนรอคิวห้องน้ำกันแน่นไปหมด  กูเลยเดินมาที่หลังร้านเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำด้านหลังที่ส่วนมากจะมีแต่คนในร้านเท่านั้นที่รู้และเข้าไปใช้ได้
   "ฮา..." กูร้องอย่างรู้สึกโล่ง  โปร่งสบายแบบสุดจะบรรยาย

   แกรก~
   "............." กูหันไปมองแล้วก็ต้องยืนอึ้ง  น้องเปเปิดประตูห้องน้ำเดินเข้ามาหน้าตาเฉย  แม่ง..รู้ได้ไงว่ากูอยู่ในนี้
   "มีอะไรรึเปล่าครับ" กูถามอย่างเก็บอาการตกใจเอาไว้  อีกฝ่ายยิ้มแฉ่งเลยทีเดียว
   "เปปวดฉี่" น้องเปตอบสีหน้าเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด
   "ครับ..งั้นเข้าที่นี่ก็ได้" กูบอกแล้วจะเดินออก  แต่จู่ๆน้องเปก็เข้ามาผลักตัวกูค่อนข้างออกแรง  กูเซแล้วเดินถอยหลังจนติดผนังห้อง

   แกรก~
   น้องเปหันไปกดล็อกประตูห้องน้ำต่อหน้าต่อตา  กูยืนนิ่ง
   "เอ่อ ทำไรอ่ะครับ" กูพูดยิ้มน้อยๆ  ก็พอจะอ่านออกว่าน้องจะทำอะไรแต่แค่แกล้งโง่รักษาท่าทีไปอย่างนั้นเอง  นี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีคนแรงกว่าน้องติอีก
   "ก็อยากรู้ไรบางอย่าง..เห็นพี่ติเล่าว่า" น้องเปตอบ  น้ำเสียงเซ็กซี่ชวนคิดเบื้องต่ำแล้วเอนตัวเข้ามาใกล้กูมากขึ้น 
   "เล่าอะไรครับ" กูทำหน้าซื่อ
   "ก็..." น้องเปไม่พูดเปล่า  อีกฝ่ายเล่นหน้าเล่นสายตายั่วกูไม่พอแต่กลับดันนำนิ้วมาไล่ตามหน้าท้องน้อยกู  เราต่างยืนนิ่ง  อีกฝ่ายลูบไล้อยู่อย่างนั้น  กูยืนยิ้มเพราะรู้สึกเพลินดี
   "ใครให้จับครับ" กูเข้าไปกระซิบพร้อมกับจับมือของน้องเปที่กำลังเลื่อนต่ำลงไปที่เป้ากางเกงกูอย่างไม่ขออนุญาต  อีกฝ่ายยืนเงียบยิ้มเขิน
   "หน้าแดงทำไม พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย..ถูกกระทำทั้งนั้น" กูก้มลงไปกระซิบที่ข้างแก้ม
   "ว่าไงครับ" กูปล่อยมือน้องเปออกช้าๆแต่น้องเปกลับจับมือกูไว้อย่างเดิม  มือกูที่ตอนนี้กำลังโดนน้องเปหยอกเล่นด้วยนิ้วอีกฝ่าย  น้องแกหัวเราะคิกคักเมื่อกูเล่นนิ้วตอบ  เสียงในห้องน้ำเงียบลงเมื่อจู่ๆน้องเปก็เงยหน้าขึ้นจูบกู
   "อื้ม..เดี๋ยวครับ" กูเบนหน้าหนีปากอีกฝ่ายหลังจากที่จะจูบต่อ  อีกฝ่ายนำมือขึ้นมาล็อกหน้ากูไว้แล้วเริ่มจูบอีกครั้งจนกูต้องตามน้ำไปอย่างเคยๆ
   "อ้ะ" อีกฝ่ายครางเบาๆเมื่อกูจูบตอบแรงมากขึ้น  มือไม้เลื่อนลงสำรวจร่างกายอีกฝ่ายอย่างจนน้องเปเริ่มขยับตัวโต้ตอบ
   "อืม..พี่เมตร" น้องเปครางชื่อกูอย่างแผ่วเบา
   "หึ.." กูหัวเราะและปล่อยปากออกเมื่อน้องเปเลื่อนมือเข้าไปกุมเป้ากางเกงกูไว้  น้องแกก้มหน้าลงมองแต่เป้ากูไม่ยอมมองหน้ากูไปแล้ว
   "เดี๋ยว อย่าบีบสิ" กูปรามแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเพราะอีกฝ่ายกลับย้ำมือมากขึ้นกว่าเดิม  กูพยายามรวมรวมสติไม่ให้เกิดอารมณ์ไปมากกว่านี้  ได้แต่ถอนหายใจทางปากเบาๆและทำตัวนิ่งเข้าไว้

   ก๊อก  ๆ  ๆ..
   กูสะดุ้งอย่างตกใจ  ต่างฝ่ายต่างหันไปมองประตูห้องน้ำ
   "ใครอยู่ข้างในอ่ะ" เสียงข้างนอกตะโกนสู้กับเสียงเพลง
   "กูเอง เมตร..ใครวะ" กูตะโกนถาม
   "เล้งเองพี่ ปวดฉี่อ่ะ" มันพูดน้ำเสียงร้อนรน
   "ห่า..เออๆ" กูตอบอย่างโล่งอกแล้วเปิดประตูออกไปดูก่อน  ไอ้เล้งตาค้างเมื่อเห็นน้องเปอยู่ในนี้ด้วย  น้องเปเกาะแขนกูแจเลยทีเดียว  กูกระพริบตาให้ไอ้เล้งอย่างรู้กันว่าให้มันเงียบๆไว้
   "ห้ามบอกใครนะมึง" กูพูดข้างหู  ไอ้เล้งพยักหน้รับรู้อย่างกวนๆ
   "เอ่อ น้องเปกลับโต๊ะไปก่อนนะครับ เดี๋ยวไงพี่ไปหา" กูหันไปบอก  น้องเปพยักหน้ายิ้มๆ
   "อย่านานนะฮะ"
   "ครับ" กูตอบ

   จุ๊บ~
   น้องเปเขย่งเท้าขึ้นแล้วหอมแก้มกูแล้วเดินไป  ทิ้งให้กูยืนค้างแบบแข็งไปทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าเนื่องจากว่าตรงนี้มันด้านนอกแล้วกูกลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า  กูรีบมองสำรวจและพบว่าตรงนี้ไม่มีใคร  สลิ่มยังคงร้องเพลงอยู่บนเวทีด้วย  กูเดินกลับเข้าไปช่วยในร้านซึ่งเรียกได้ว่าแย่งงานคนอื่นทำเกือบทุกอย่างเพราะกลัวว่าจะโดนเรียกให้ไปหาอีก..
   "อาราย.." กูผลักไอ้โปรกลับ  ตอนนี้นักดนตรีเล่นเสร็จแล้วและพวกมันก็เดินทยอยกันเข้าห้องพักนักดนตรีกันไปหมดแล้ว  กูก็จะเดินตามเข้าไปแต่ดันโดนไอ้โปรดักเอาไว้ก่อนเหมือนแกล้งกูอย่างนั้น
   "สัตว์นี่ ปล่อยดิ" กูผลักสู้แรงกับมันอย่างขำๆกันทั้งคู่
   "กูจะไปส่งน้องกูเอง..วันนี้มึงไม่ต้องเสือก" มันพูดบอกกู
   "เชี้ย มึงอย่ายุ่งได้ไหมไอ้ห่า..กูจะไปส่ง" กูบอกแล้วผลักมันออกอย่างแรงก่อนวิ่งเข้าไปในห้องพักนักดนตรี
   "หลิม กลับยัง" กูยิ้มหน้าบานเข้าไป
   "กูไปส่งนะ" กูบอก  สลิ่มมองหน้ากูนิ่งๆ
   "เดี๋ยวพี่ไปส่ง ไม่ต้องไปกับมัน" ไอ้โปรยิ้มบอก  ไอ้เหี้ยนี่ผีเข้ารึไง..เสือกมาขวางกูเนี่ย
   "มึงอย่ายุ่งดิวะ เค้าจะหวีดกัน" กูเอื้อมมือไปผลักหัวไอ้โปรเพื่อนรัก
   "นี่น้องกูเว้ย" ไอ้โปรโวย
   "กูสนเหรอ" กูย้อนอย่างไม่แคร์
   "ไอ้เชี้ย" ไอ้โปรด่าอย่างเหลืออด
   "มึงก็รู้ว่ามันหน้าด้านแค่ไหน" ไอ้ดิวพูดขำๆ
   "ถือให้" กูรีบบอกสลิ่มพร้อมกับยื่นมือจะไปรับกระเป๋าเป้จากมัน
   "แป้ววววววว.." พวกมันล้อกูกันทันทีเพราะสลิ่มไม่ยอมให้กระเป๋ากูแถมยังเอาขึ้นสะพายหลังหน้าตาเฉยอีกต่างหาก  กูเลยได้แต่นำมือลูบหัวแก้เก้อไป
   "หวัดดีครับพี่" สลิ่มยกมือไหว้ทุกคนยกเว้นกูอีกนั่นแหละ
   "ไม่กลับกับพี่เหรอ" ไอ้โปรถามแล้วชี้หน้าตัวเองด้วยท่าทางจริงจัง
   "พี่โปรจะไปส่งเหรอ" สลิ่มถามอย่างไม่เชื่อ  หน้ามันเหมือนสสัยว่าไอ้โปรเอาจริงเหรออย่างนั้น
   "อื้ม ถ้าสลิ่มไม่อยากกลับกับมันน่ะนะ" ไอ้โปรส่งสายตาเหยียดหยามมาทางกู  กูยืนนิ่งมองหน้าสลิ่มอย่างรอลุ้น
   "งั้นกลับกับพี่ก็ได้" สลิ่มยิ้มน้อยๆตอบ
   "เฮ้ย" กูร้องทันที
   "ไร" สลิ่มหันมาถามห้วนๆ
   "กูจะไปส่งอ่ะ"
   "ก็กูจะไม่ไปกับมึง มึงจะทำไมวะ" สลิ่มพูดอย่างหาเรื่อง
   "แต่กูอยากไปส่ง.." กูบอก  แม่ง..ไรวะ  กูจะเคืองไอ้ห่าโปรจริงๆอ่ะรอบนี้
   "แต่กูไม่ไป" สลิ่มย้ำมองหน้ากู
   "ไป พี่โปร" มันออกคำสั่งแล้วเดินนำออกไปก่อนเลย
   "ไปนะเพื่อน" ไอ้โปรตบไหล่กูเบาๆ  กูยืนเงียบอย่างเคืองมันเพราะมันดันมาขัดขวางกูทั้งที่ปกติมันไม่ทำแบบนี้ด้วยซ้ำ
   "เออน่า คิดมากมึง" ไอ้ใหม่เดินเข้ามาปลอบ
   "ไอ้โปรแม่งไรวะ" กูบ่นเมื่อไอ้โปรเดินไปแล้ว
   "มันก็แกล้งมึงเอาสนุกไปงั้นแหละ..ห่า ไปแดกเหล้าต่อกับกูเปล่า" ไอ้ใหม่วชวน
   "ไม่อ่ะ กูไม่มีอารมณ์" กูปัดส่งๆ
   "ให้กูอยู่เป็นเพื่อนเปล่า" ไอ้ดิวถาม  กูส่ายหัวแทนคำตอบ
   "พวกมึงกลับไปเหอะ"
   "งั้นกูไปนะ พรุ่งนี้ไปเรียนด้วยล่ะ" ไอ้ใหม่ตบไหล่กูสองสามที
   "เออ" กูพยักหน้ารับก่อนเดินออกมาจากห้องก่อนแล้วเดินไปนั่งที่เคาร์เตอร์  พวกไอ้ใหม่เดินออกจากร้านไป  กูกลับมานั่งช่วยไอ้โมทคิดบิล
   "เป็นส้นตีนไรอีกล่ะ" ไอ้โมทเดินมาบ่นแล้วยื่นบิลให้กูคิด
   "หน้ากูเหมือนรูปส้นตีนมากขนาดนั้นเลยรึไง" กูที่หงุดหงิดเป็นทุนอยู่แล้วย้อนกลับก่อนกดเครื่องคิดเลขไปด้วย
   "ฮึ..ตอนหน้าปกติก็เหมือนอยู่แล้ว พอหน้างอเป็นกระบวยอย่างนี้ยิ่งเหมือนไปใหญ่" ไอ้โมทพูดขำๆ
   "ตกลงหน้ากูเหมือนกระบวยหรือเหมือนส้นตีนกันแน่" กูประชดมัน
   "เอ๊ะ ไอ้นี่..กวนตีน" ไอ้โมทว่าแล้วรับบิลที่กูคิดเสร็จเรียบร้อยไปจากมือ
   "น้องติมึงก็รอมึงอยู่นะ" ไอ้โมทแซว  กูหันไปมองโต๊ะที่น้องตินั่งอยู่  น้องแกหันมามองหน้ากูยิ้มๆ  กูเพียงยิ้มตอบน้อยๆเพราะไม่มีอารมณ์แล้ว
   "ช่างแม่งเหอะว่ะ" กูพูด  ไอ้โมทหัวเราะคล้ายไม่เชื่อแล้วเดินไป  มันเอาบิลกลับมาให้อีกสองสามครั้ง
   "หน้าเป็นส้นตีนขนาดนี้ กลับไปเหอะว่ะ..เห็นแล้วรกลูกตากูจริง" ไอ้โมทบ่นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
   "ไร..กูก็ช่วยแล้วไม่ดีรึไง" กูย้อนอย่างหงุดหงิดเช่นกัน
   "ไปทำหัวให้เย็นลงก่อนไปแล้วค่อยกลับมาทำ" ไอ้โมทบอก
   "อืม" กูตอบแล้วหยิบเบียร์ที่แดกเหลือเมื่อกี้พร้อมกับบุหรี่ออกมาด้วย  กูเดินผ่านโต๊ะน้องติออกไปไม่ได้มองเพราะถ้ากูมองน้องติอาจจะเรียกกูได้

   ตื๊ด  ๆ ๆ ๆ..
   "ฮัลโหล" กูรีบกดรับโทรศัพท์ทันทีเมื่อเห็นว่าสายที่โทรเข้าคือไอ้โปร
   "แหม..ห้วนเชียว ไง..เคืองกูรึไง" มันทำเสียงล้อ
   "เปล่า" กูตอบ  ที่จริงกูงอนมันเลยแหละ..สาด
   "แค่นี้ก็ถอดใจ มึงก็ไปหาเด็กคนอื่นแดกเหอะ" มันว่ากลับ
   "ก็มึงจะมาขวางกูทำไมวะ" กูว่า
   "เรื่องของกูเว้ย กูไปส่งมันที่หอแล้ว..เพิ่งลงจากรถไปเมื่อกี้ หลังจากนี้อยากทำไรก็ทำไปแล้วกัน" ไอ้โปรพูด  กูแทบยิ้มจะทันที
   "ให้กูทำไงล่ะ" แต่กูยังไม่วายจะประชดกลับ  เพราะอย่างไรคือมันกลับไปหอไปแล้ว  กูจะไปทำอะไรได้
   "เคยทำไงก็ทำงั้นแหละ" ไอ้โปรย้อนส่งๆแล้วตัดสายไปซะเฉย  กูนั่งกัดฟันแน่นนึกด่ามัน  ไอ้เพื่อนเหี้ย..เวร  กวนตีนแท้  ฉิบหาย..กูไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันดีเพื่อให้กูรู้สึกสบายใจขึ้น !

...........>>>><<<<............

[iiดาวพระสุขლii]

^
^
^
^
ขอกระซวก ตรูด เบเบ๊เหมือนเคย...

ทำไมได้โอกาสแทงข้างหลัง เมิงตลอดเลยวะ 

พรหมลิขิต แล้วอ่ะ ว่าม่ะ    5555

น้องเปนี่ท่าจะแรง แต่กรูชอบนะ ของฟรี....555555   

ไอ้เมตรแม่ง ทนดีว่ะ เป็นกูเจองี้ คงเสียเซลฟ์เหมือนกัน...
คงเสียใจอ่ะ ไม่เห็นหัวกรูบ้างเล๊ยยยยยย

ถ้าเป็นกรู คืนนี้กรูจะไปกับน้องติ 555 เพราะกรู ไม่ใช่ไอ้เมตร  555

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

เซ็งไอ้พี่เมตรว่ะ ถึงเด็กมันจะเล่นด้วย แต่ถ้าแกไม่เล่นด้วยและปฏิเสธให้ชัดเจน มันก็ทำไรมึงไม่ได้หรอก ไหนว่ามึงเจ๋งพอตัวไง มีแต่หาเรื่องใส่ตัวเอง

เกลียดอีเวรรรรรรรรรรรติกับเปจริง จะไรกับไอ้เหี้ยพี่เมตรนักหนาวะ ขาดแคลนกันนักไงวะ

แม่ง! กูไม่เชื่อมึงแล๊ะ ให้สลิ่มไปได้กับคนอื่นดีกว่า แล้วมึงเป็นเอดส์ตายไปซะ! 

มึงก็ได้แต่หื่นไปวันๆเท่านั้นแหละ ไม่ต้องมาพูดเลยว่ารักสลิ่มจริง  วันนี้ก็คงไปสวิงกิ้งกับไอ้พวกนั้นอีกล่ะสิ

[nOn†ღ]

แล้วพี่เมตรจะหลุดรอดเงื้อมือของน้องติกะเปมั้ยล่ะเนี่ย


 

[menano]

มาต่อไว ดีใจยิ่งนัก
ว่าแต่เมตรเนี่ยไม่ทิ้งสันดานเดิมเลยนะ
เฮ้ออออออออออออ
ไหนบอกว่ารักนักหนา
แต่ทำไมทำตัวงี้ฟระ 

[armchair2535]

คนอย่างเมตรต้องเจออย่างนี้   

[เบบี้]

ถ้าเป็นกู กูจะไม่ไปต่อกับใครทั้งนั้น
แล้วกูก็จะไม่ง้อไอ้หลิมด้วย
กร๊าก กรูงอน ฮ่าๆๆ

[Poes]

ขัดใจ เมื่อไหร่จะกดสักที  พี่เมตรก็เด้กเยอะจริง นุ้งหลิ่มก็นะเล่นตัวมากไปมั้ย
เอาแต่พองามนะหนู 

[bbyuqin]

แมร่งอิพี่เมตร เด็กในสังกัดนี่เยอะจริงเว้ย...น้องเปนี่ท่าจะแรง ว่าน้องติอีก...หุหุ..เมตรก็ท่าจะชอบเด็กแรงๆแบบนี้ซะด้วย ..
หลิ่มไม่ชายตามองพี่เมตรเลยอ่ะ...ส่วนเพื่อนโปรที่รัก  แมร่งจะแล้งทำมัยแค่นี้หลิ่มก็ไม่ค่อยจะสนใจไอ่เมตรอยู่แล้ว

[anterosz]

ไอ้เมตรนี่หื่นได้ทุกที่ทุกเวลาจิงๆ ดูๆแล้วนี่คงจะไปต่อกะบรรดาเด็กๆชัวร์ คงไม่ได้ตามไปง้อหัวหลิมมั้งเนี่ย  

รอตอนต่อปายยยย กะลังลุ้น  

[K2KARN]

เค้ารู้แล้วไงว่าไปคั่วน้องเปอยู่อะ อิพี่เมตร
ยังไม่ทิ้งสันดานเดิมนะ ท่าทางแก้ยาก
งั้นก็ไปเป็นเหมือนเดิมปะ อย่ามายุ่งกับสลิ่มเล้ย
เด๋วน้องมันจะเสียใจเปล่าๆ หึ!

[arebaba]

ไอ้พี่เมตรนี่ยังไงไหนบอกว่ารักสลิ่ม

แต่พอเปมายั่วหน่อยก็น่ะ

อยากให้สลิ่มมาเห็นจริงๆ

แต่เปนิแรงจริงๆ ติชิดซ้ายไปเลยงานนี้ หุหุ

[zatamare]

งงๆเบอๆอะไรไม่รู้ สรุปตูค้าง - -*



อยากอ่านต่ออ่า เบบี้ - -*

[♥a2k♥]

พี่เมตรนี่ไม่ทิ้งลายเลยจริงๆ
ขอให้สลิ่มมาเจอเข้าสักวัน!

[mantdash]

ไอ้พี่เมตรเอ้ย เลือกเอาซักขบวนนะ ก่อนมันจะตกรางตายกันหมด

ดูท่าแล้วมันจะอีกนานละนะ ถ้าเป็นงี้ก็

สงสัยที่โปรแกล้งเพราะหมั่นไส้ไอ้ตรงนี้แหละมั้ง

[Cha Ris Ma]

 
พี่มีแววจะหัวแตก

[Jinkle]

 

[PANGGii]

เซงอิพี่เมตรว่ะ...อารายเยอะแยะ  ตามกระแส ตามเข้าไป
เด่วเจอวังน้ำวนแล้วจะหนาว ชิ
อิน้องเปก้อนะ...แถวบ้านเรียกคันนะค่ะ ไม่ไหวๆ
ออกตัวแีรงจิงๆ อิพี่เมตร ถ้าไปต่อกับมันนะ...
กุจะไม่เ้ข้าข้างมึงล่ะ หมั่นไส้ หลายครั้งล่ะ

ถ้าโดนจับได้นะ จะเหยียนซ้ำเลย คอยดู ชิๆ
เคืองงงงงอิพี่เมตรว่ะ

[thomaskung]

ทำเหมือนที่เคยทำหมายความว่า

ให้หิ้วเด็กกลับไปนอนใช่ไหม - -"

 

[~l3aml3ery~]

ถ้าเป็นกู กูจะไม่ไปต่อกับใครทั้งนั้น
แล้วกูก็จะไม่ง้อไอ้หลิมด้วย
กร๊าก กรูงอน ฮ่าๆๆ

ตามนั้น
จัดมาเลยค่ะ.. เบบี้

[mascot]

 
รอตอนต่อไป

[ClioNe]

อิพี่เมตร..   
น้องรู้เมื่อไรนะแกตายแน่..

ชอบเรื่องนี้มาก ๆ เป็นกำลังใจให้นะ..

[สมุนไพร]

โหยยย ... อีพี่เมตร ... ขอให้ความลับนี้แตก

[aha]

  ช่วงนี้เบบี้ น่ารักจัง มาโพส บ่อยมาก 

[เบบี้]

เซ็งไอ้พี่เมตรว่ะ ถึงเด็กมันจะเล่นด้วย แต่ถ้าแกไม่เล่นด้วยและปฏิเสธให้ชัดเจน มันก็ทำไรมึงไม่ได้หรอก ไหนว่ามึงเจ๋งพอตัวไง มีแต่หาเรื่องใส่ตัวเอง

เกลียดอีเวรรรรรรรรรรรติกับเปจริง จะไรกับไอ้เหี้ยพี่เมตรนักหนาวะ ขาดแคลนกันนักไงวะ

แม่ง! กูไม่เชื่อมึงแล๊ะ ให้สลิ่มไปได้กับคนอื่นดีกว่า แล้วมึงเป็นเอดส์ตายไปซะ! 

มึงก็ได้แต่หื่นไปวันๆเท่านั้นแหละ ไม่ต้องมาพูดเลยว่ารักสลิ่มจริง  วันนี้ก็คงไปสวิงกิ้งกับไอ้พวกนั้นอีกล่ะสิ

กร๊ากกก ฟีตแบคดีมากกกกกกกกกกก
จะจริงจังไปไหน แต่แบบนี้แหละที่ต้องการ กร๊าก ถือว่าประสบความสำเร็จจุดหนึ่ง เอิ้กกกกกกก

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

^
^
^

ขำกันซะงั้น ตอนนั้นฟิลล์มันขึ้นขั้นหนักเน่

แต่คิดอีกทีตอนนี้ก็ยังเซ็งไอ้พี่เมตรอยู่ดี