หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[tutu]

    โส..น้า..น่า

[jeaby@_@]

เมตรเเมร่งเจ้าชู้วะ
เเต่ชอบอะ พระเอกเเบบนี้
เเต่สลิ่มคงเอือมเเน่ๆ จะเกิดรายขึ้นบ้างเนี่ย
สนุกมากกก

อีน้องเป เเร(ด)ง ได้อีก

[+S+]

ก็เด็กมันเล่น ก็เเค่คล้อยตาม   
ไม่ได้ไปต่อกับพวกมันซธหน่อนิค๊าบ 

ู^

^
^
ประมาณว่าเป็นตัวเเทนอิพี่เมตร 

[เบบี้]

   ตอนที่ 24  ..506..



   "ไปไหนอีกวะ" ไอ้โมทถามอย่างรู้ทันเมื่อกูเดินกลับเข้ามาเอาของในร้าน  กูสะพายเป้ขึ้นหลังเรียบร้อย
   "ไปหาสลิ่ม" กูตอบ
   "อ่าว.." ไอ้โมทอ้าปากเหวอ
   "เอ่อ เดี๋ยวไงกูโทรหา" กูบอกมัน
   "เออๆ ขับรถดีๆล่ะ" ไอ้โมทอก  กูพยักหน้ายิมๆแล้วเดินออกมา  กูรีบเดินจ้ำผ่านโต๊ะของน้องติไปแต่เมื่อเดินออกมานอกร้านกลับได้ยินเสียงเรียกตามหลัง  กูแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินแต่เสียงกลับดังขึ้นเรื่อยๆ
   "พี่เมตรรรรรรร~" กูไปมอง  น้องติวิ่งเข้ามา
   "ครับ" กูยิ้มรับอย่างปกติ
   "กลับแล้วเหรอฮะ" น้องติถามหน้ามุ่ย
   "ครับ" กูตอบแค่นั้น
   "อ่าว..ไหนบอกจะไปกับเปกับติไง" น้องติทำหน้าผิดหวัง
   "ขอโทษครับ พี่ยังไม่ได้รับปากนะ..เหอะๆ" กูหัวเราะเจื่อนๆ  ซึ่งปกติกูจะไม่ค่อยปฏิเสธใครถ้าสับคิวไม่ทันจริงๆ
   "แล้วนี่จะไปไหนครับ" น้องติถามพร้อมมองสำรวจกูอย่างจับผิด
   "ไปบ้านเพื่อน" กูตอบอย่างรักษาอาการ
   "บ้านเพื่อนแน่เหรอฮะ" อีกฝ่ายยิ้มเจ้าเล่ห์
   "ครับ" กูยิ้มตอบ
   "ก็ได้ งั้นวันอื่นเดี๋ยวติแวะพาเปมาเที่ยวใหม่..ไม่อยากจะบอกสรรพคุณของเปมันหรอกนะ" น้องติขยิบตาให้กู
   "เอ่อ ครับ" กูตอบแบบเบลอๆเนื่องจากสมองกูคิดไปไกลเป็นฉากๆ  นึกแล้วก็แอบเสียดาย
   "ไปนะครับ" กูบอกก่อนที่สิ่งที่จินตนาการอยู่จะเลยเถิดซะก่อน
   "ครับ" น้องติหอมแก้มกูเบาๆก่อนที่จะโบกมือลากูเดินกลับเข้าร้านไป
   "ห่า.." กูสบถคนเดียว  เหี้ย..โคตรเสียดายเลยแม่ม 
   กูรีบขับรถไปที่หอของสลิ่มทั้งที่ลืมไปเลยว่าไม่เคยขึ้นไปบนห้องของมัน  แล้วอย่างนี้กูจะทำยังไงล่ะ  ให้มันลงมาหามันคงจะลงมาหาหรอก
   "มาหาใครครับ" คุณน้ายามถามกูทันทีที่กูดับรถที่หน้าหอ  น้ายามที่เฝ้าอยู่ปฏิบัติหน้าที่เป็นอย่างดีรีบวิ่งมาถามพร้อมกับมองหน้ากูอย่างจับผิด  สงสัยกูทำหน้าตาน่าสงสัยละมั้ง 
   "หาเพื่อนครับ" กูตอบ  เนียนๆไปก่อนแล้วกัน
   "เอาไงดีวะ" กูบ่นแล้วรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรหาไอ้โปร  รอสายอยู่ไม่นานมันก็กดรับ  กูใจชื้นนึกว่ามันจะหลับไปแล้ว
   "ไร.." เสียงห้วนบอกอารมณ์เชียว
   "มึง..รึ้เปล่าวะว่าห้องสลิ่มห้องไหน" กูถาม
   "ไม..นี่มึงอยู่หอมันเหรอ"
   "เออสิ" กูตอบ
   "ห้องห้าศูนย์หก" ไอ้โปรบอก
   "แล้ว..ขึ้นไปได้เลยรึเปล่าวะ เมื่อกี้ยามถามกูอ่ะว่ากูมาหาใคร" กูเล่าให้ไอ้โปรฟังอย่างระแวง
   "มึงก็ขึ้นไปเลย ไม่เป็นไรมันไม่รู้หรอก..ขึ้นลิฟต์ชั้นห้า เลี้ยวขวาห้องริมซ้าย" ไอ้โปรอธิบาย
   "หรือถ้าเค้าถามมึงก็บอกชื่อจริงสลิ่มไป บอกว่าเป็นน้องอะไรก็ว่าไป" มันบอกอีก
   "อืม ได้ๆ..ขอบใจมาก" กูบอก
   "แค่นี้ก่อนนะ" กูตัดบท
   "เมตร" ไอ้โปรเรียกไว้
   "หื้ม.." กูขานรับอย่างสงสัยว่ามันจะเรียกกูทำไม
   "อย่านึกว่ากูไม่เห็นนะ กับไอ้เด็กที่ร้านนั่นน่ะ" ไอ้โปรพูดเสียงเรียบ
   "มึงเห็นเหรอวะ" กูพูดอย่างตกใจ  แม่ง..เห็นได้ไงวะ  ก็ตอนนั้นมันเล่นดนตรีอยู่ไม่ใช่รึไง
   "ก็มึงเล่นดนตรีอยู่" กูพูดอึ้งๆ
   "มีแต่กีตาร์สองตัว ได้ข่าวว่ามือกลองจะมาเยี่ยวเหมือนกัน" ไอ้โปรพูดนิ่งๆ
   "ห่า..มึง ก็เด็กมัน.." กูพยายามจะอธิบายเพราะอย่างไรเราก็คบกันมานาน  ไอ้โปรมันคงรู้ดีว่ากูผ่านอะไรมาบ้าง
   "เด็กมันให้ท่า" ไอ้โปรพูดแทรกขึ้น
   "เออสิ" กูพึมพำ
   "มึงเลยสนอง" มันย้อนประชดอีก
   "ก็..นิดหน่อย" กูพูดอย่างเสียไม่ได้
   "มึงนะไอ้เมตร" ไอ้โปรถอนหายใจแรง
   "ถ้ามึงยังทำตัวจังไรอยู่อย่างนี้ มึงก็อย่าไปยุ่งกับสลิ่มเลยว่ะ" ไอ้โปรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเซ็งใส่
   "ยังไงมันก็ญาติกูนะ กูเป็นห่วงมัน..เป็นเรื่องธรรมดา"
   "แต่ กูจริงจังนะ กูขอโทษ" กูรีบพูด  เดี๋ยวไอ้โปรจะพาลโกรธกูด้วยอีกคน
   "เออ ช่างแม่งเหอะ" ไอ้โปรปัดส่งๆ
   "มึงอย่าบอกมันนะ" กูพูด  กลัวว่ามันจะเอาไปบอกสลิ่มอ่ะ
   "เออ ถ้ากูบอก..กูบอกไปนานแล้ว มึงก็ขึ้นไปหามันเหอะไป" มันว่าอีก
   "เออ ขอบใจ" กูพูด
   "งั้น.." กูอ้าปากจะพูดอีก
   "เดี๋ยวก่อน" ไอ้โปรทำเสียงเข้มดัก
   "ห้ามทำอะไรน้องกูนะ อย่าหาว่ากูไม่เตือน" ไอ้โปรพูดขู่
   "เออน่า..รู้แล้วแหละห่า" กูปัดส่งๆ  กูลงจากรถโดยไม่ได้เก็บหมวกกันน็อกและตีเนียนแกล้งทำเป็นเดินคุยโทรศัพท์เข้าไปในตัวตึก  ซึ่งน้ายามเองก็ไม่ได้ห้ามอะไร  กูขึ้นไปในตัวหอซึ่งเป็นประตูใหญ่ที่สามารถเข้าไปได้เลย  ด้านซ้ายของตัวตึกเป็นร้านเกม  ร้านอินเตอร์เน็ตซึ่งยังคงมีคนมาใช้บริการเต็มร้าน  ขวามือเป็นร้านซักรีด  ร้านสะดวกซื้อ  ร้านอาหารและกึ่งคอฟฟี่ช็อป  ส่วนข้างๆกันเป็นห้องออฟฟิตเล็กๆซึ่งทั้งหมดที่ว่ามานี้ปิดหมดยกเว้นร้านสะดวกซื้อเล็กๆ  กูเดินไปทางตัวลิฟต์ที่อยู่ด้านในสุด  ก่อนจะเข้าไปจะต้องใช้คีการ์ด  กูยืนรออยู่อย่างนั้นจนมีคนเดินออกมาก็รีบแทรกตัวเข้าไปในนั้นทันที  กูเดินไปแล้วกดลิฟต์ชั้นที่ไอ้โปรบอกด้วยความตื่นเต้น

   ติ๊ง~~
   เมื่อลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้นห้าสามที่ไอ้โปรบอก  กูเดินไปตามทางและก็มาหยุดยืนอยู่ที่ห้อง 506 ซึ่งกูจำได้แม่นขึ้นใจ  กูยืนอยู่อย่างนั้นเพื่อรวบรวมสติอยู่พอควรก่อนลงมือเคาะประตู

   ก๊อก  ๆ  ๆ..
   "ใคร" เสียงด้านในถามออกมาห้วนๆ  กูได้ยินเสียงฝีเท้ามันเดินเข้ามาใกล้แต่แล้วก็เงียบไป  มันคงเห็นกูผ่านตาแมวแล้วล่ะ
   "มาไมอ่ะ" มันถามด้วยน้ำเสียงจับผิดไม่ไว้ใจ
   "เปิดก่อนดิ" กูบอก
   "............" ข้างในเงียบไปและยังไม่มีท่าทีว่าจะเปิด
   "เปิดหน่อยดิวะ" กูย้ำพูดอีก

   แกรก~
   กูแทบจะหลุดยิ้มออกมากว้างๆเมื่อเห็นว่าสลิ่มยอมเปิดประตูออก
   "มีไร.." มันถามเสียงห้วน  กูมองมันตั้งแต่หัวจรดปลายตีน  มันใส่ชุดนอนเต็มยศน่ารักดี
   "เปล่า..แค่อยากมาหา แค่นั้น..ที่จริง กู..เอ่อ คิดถึง ด้วย" กูบอกมันตะกุกตะกัก  ไม่รู้กูจะอึ้งแล้วทำตัวไม่ถูกทำไม  ตื่นเต้นทำไมก็ไม่ทราบเหมือนกันในเมื่อปกติกูไม่ค่อยเป็น  หรือว่ากูเขินมันอยู่..ไม่นะ แสรด
   "รู้ได้ไง พี่โปรบอกเหรอ" มันถามเสียงเรียบ
   "อืม" กูพยักหน้าตอบ  จ้องหน้ามันไม่วางตา  เราเงียบลงอีกครั้งเมื่อสลิ่มเป็นฝ่ายไม่พูดอีก  ตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วยทั้งตึกก็เลยเงียบไปหมด
   "กู..เข้าไปไม่ได้ ใช่ไหม" กูถามออกไปอีกครั้ง  ก็มันไม่ชวนและกูคิดว่ามันคงไม่ออกปากชวนด้วย  กูแค่ลองเชิงถามไปอย่างนั้นเอง  สลิ่มยืนเงียบไม่ตอบและไม่มีท่าทีว่าจะขยับตัวให้กูเข้าไป  กูเกาหัวเขินๆ 
   "งั้น..กูกลับ..นะ" กูบอกมัน  ที่จริงใจกูไม่ได้คิดอย่างนี้แต่ปากดันพูดออกไปเองคงเพราะแคร์ความรู้สึกมันในตอนนี้  มันคงกำลังลำบากใจอยู่ก็ได้  มันนิ่งจนกูเริ่มกลัวความคิดของมันขึ้นมา  กูยกมือขึ้นแทนคำลาแล้วเดินออกมา  ระหว่างที่เดินออกมากูรู้สึกว่ากูเดินช้ามากแบบที่ไม่เคยเดินมาก่อน  เสียงเงียบรอบตัวไปหมดแม้แต่เสียงกูเดินยังเบาอย่างกับคนไม่มีชีวิต  ห่า..ทำตัวไม่ถูกวุ้ย
   "ขับ..ดีๆล่ะ" กูแทบชะงักเมื่อได้ยินเสียงจากทางด้านหลัง  กูหยุดยืนนิ่งกับคำพูดนั้น.."ขับดีๆล่ะ"  อย่างแทบไม่เชื่อหู  กูหันกลับไปมองที่สลิ่ม  มันยืนพิงประตูมองหน้ากูอย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ  กูยิ้มกว้าง  สลิ่มกลอกตาดำไปมา
   "มึงพูดเหรอ" กูย้ำถามไปงั้นทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นมัน  ใจเต้นดีพิลึก
   "มึงเห็นคนอื่นไหมล่ะ" มันย้อน  กูยิ้มกว้างกว่าเดิม
   "ควาย!" มันด่าให้

   ปัง !! ...กว่าที่กูจะได้พูดอะไรไปกว่านั้นมันก็ปิดประตูหนีซะดัง  ทิ้งให้กูยืนค้างเป็นบ้าอยู่คนเดียว
   "หึ.." กูลูบหน้าตัวเองอย่างเขินๆ  หรือดีใจ..หรือขำการกระทำของสลิ่มมัน  ทั้งหมดมันตีกันจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร  กูเดินกลับไปที่ลิฟต์แล้วกดลง  ในใจมันอิ่มไปหมด  กูขับรถกลับบ้านอย่างช้าๆเพราะกำลังดีใจกับคำเตือนที่ว่า.."ขับดีๆล่ะ" นั่น  จึงทำให้กูยิ้มมาได้ตลอดทางกลับบ้านอย่างมีความสุขแบบเว่อร์ๆ

- - - - - - - - - -
   "โหววววววว.." แม่ง..ยาวเกินไหมไอ้มิ้วค์  ปากดีแซวกูแต่เช้า
   "กวนตีน" กูด่ามันต้อนรับวันใหม่เสียเลย  พอดีว่าเมื่อคืนหลังจากที่กูกลับถึงบ้านแล้วกูก็โทรหาสลิ่มขอมันว่าเช้านี้กูจะไปรับมันพาไปส่งโรงเรียนเอง  กูไม่อยากตื่นสายให้สลิ่มเหน็บแนบอีกวันนี้กูเลยรีบตื่น  และที่สำคัญคือ..กูอาบน้ำแล้วด้วย 
   "หกโมงสามสิบห้านาที..สามสิบวินาที" ไอ้มิ้วค์พลิกนาฬิกาข้อมือดู
   "ไมวะ" ไอ้โมทถามขำๆ
   "จะจด..เป็นประวัติศาสตร์โลกที่น่าบันทึก" ไอ้มิ้วค์พูดยิ้มๆ  กูเดินยิ้มไปตบหัวน้องชายตัวเองเบาๆเป็นการทักทายอีกหนึ่งดอก
   "ไปไหนอีกล่ะ" ไอ้มิ้วค์ถาม
   "อย่าให้ทาย" มันสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน  แล้วแม่งจะถามกูทำไม
   "ไม..เมื่อคืนไปได้สวยรึไง หน้าระรื่นขนาดนี้" ไอ้โมทพูด  กูเดินไปหยิบนมมาหนึ่งขวดเหมือนเดิมแล้วเปิดขวดเดินดื่มมาถึงโต๊ะกินข้าว
   "ก็ประมาณนั้น" กูตอบยิ้มๆ
   "ไม่น่าเชื่อ" พวกมันสองคนพูดพร้อมกันอีกครั้งและเบะปากใส่กูอีกด้วย
   "เย็นนี้แม่มานะ..เห็นบอก" ไอ้มิ้วค์บอกกู
   "อ่าวเหรอ..แม่นอนห้องมึงใช่ไหม" กูถามน้องชาย
   "อยู่แล้ว ห้องพวกพี่แม่คงนอนได้หรอก" ไอ้มิ้วค์ย้อนหน้าเซ็ง
   "ห้องกูสวย ทำไม" กูหน้าด้านย้อนกลับ  เพราะกูมั่นใจในความสะอาดของพื้นที่ที่ตัวเองอยู่เสมอ
   "งั้นกูไปนะ" กูยกนมขึ้นกระดกหมดขวดภายในไม่กี่นาทีแล้ววางขวดทิ้งไว้บนโต๊ะไม่เอาไปทิ้งถังขยะ
   "เอาไปทิ้งด้วยสิพี่เมตร" ไอ้มิ้วค์ว่าหน้าเข้ม
   "มึงน้องกูนะ มาสั่งกูเหรอ" กูว่า  แม่ง..อ้างไปก่อน  กูเดินไปใส่รองเท้า
   "เฮ้อ..ตลอดเลย นิสัยแม่ง" ไอ้มิ้วค์บ่น  กูหันไปเห็นมันหยิบขวดนมของกูไปทิ้งให้ในครัว
   "จะกลับมาอีกไหม" ไอ้โมทถามขึ้น
   "ไม่แล้ว มึงก็ปิดบ้านเลย..เดี๋ยวกูไปเรียนต่อ" กูตอบ  ไอ้โมทอึ้งไป
   "มิ้วค์ๆ" ไอ้โมทตะโกนขึ้น
   "ไรพี่" ไอ้มิ้วค์เดินออกมา
   "เมื่อกี้เวลาเท่าไหร่นะ" ไอ้โมทถามไอ้มิ้วค์  กูถอนหายใจกับความกวนตีนของพี่น้องกูและนั่งมองรอว่าพวกมันจะเล่นอะไรจากความขยันของกูอีก
   "เวลา.." ไอ้มิ้วค์ทำหน้างง
   "ก็ที่มึงบอกเมื่อกี้นี้น่ะ กูจะเอาไปซื้อหวยสักหน่อย..ห่า" ไอ้โมทยิ้ม
   "กูหล่อ" กูพูดอย่างมั่นใจ
   "คนละเรื่องละ" ไอ้มิ้วค์ว่ากู  กูลุกขึ้นยืนแล้วหยิบเป้ขึ้นสะพาย
   "ไปนะเว้ย เจอกันเย็นนี้" กูโบกมือลา
   "อ่าวพี่เมตร งั้นพี่ก็ไปรับมิ้วค์ได้แล้วสิ" ไอ้มิ้วค์ตะโกนถามด้วยน้ำเสียงดีใจ
   "ให้ไอ้โมทรับแล้วกัน ไม่ไงมึงก็กลับเองแหละ..สะดวกดี" กูบอกอย่างรักน้องตัวเองแบบสุดซึ้ง
   "ห่า..ไอ้พี่เวร" ไอ้มิ้วค์ด่ากูไล่หลัง 
   "ไปละคร้าบ" กูลาอีกครั้งแล้ววิ่งไปที่โรงรถ  อากาศยามเช้านี่ช่างดีจริงๆ  นานเท่าไหร่แล้วที่กูไม่ได้สูดอากาศยามเช้าที่เช้ามากขนาดนี้  กลิ่นดิน  กลิ่นลมมันหอมสดชื่นแปลกๆ  สงสัยกูคงต้องซื้อหวยตามเลขที่ไอ้มิ้วค์ว่าละมัง  นี่ถ้าไม่ได้รับรู้บรรยากาศอย่างนี้กูคงลืมไปแล้วว่าเวลาที่กูเคยตื่นเช้าสุดคงเป็นตอนที่อยู่ปีหนึ่งในมหาวิทยาลัยนั่นแหละ..

..........>>>><<<<............

[เบบี้]

"สั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!"

ตาม "ขนาดดดดดดดดดดดดดดดดด" ของ "อารมณ์ คนเขียนดิ" ก๊ากกกกกกกกก

ไปดีก่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ยังไม่ง่วง แต่จำเป็นต้องนอน

อ่านแล้วเม้น ใครไม่เม้น ขอให้มันหลั่งเร็ว "สองวิเสร็จ" ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[Little Devil]

ท่าทางเลิกกะสลิ่มง่ายกว่า
เลิกเจ้าชู้นะนายเมตร

[~l3aml3ery~]

กร๊ากกกกก 2 วิเสร็จ

พี่เมตรสู้ๆๆๆ

ปล.ชอบนุ้งมิ้วอ่ะ น่ารักอ่ะ

+1

[a_tapha]

อิพี่เมตรอารมณ์ดีเชียวตอนนี้

แต่ตอนหน้าให้รีบเคลียร์ 2 หน่อซะนะพี่

ไม่งั้น 

[SoN]

^^

[JJHJJH]

ปั๊ดตะนาสุดๆ

[กะทิน้อย]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สลิ่มเริ่มใจอ่อน
อ้า~~~~~~~~~~~~~
อีกไม่นานจะได้เห็นสลิ่มอ้อนแล้วใช่ป๊ะ ????
รอวัน
สลิ่มโดนกด
ห้า ห้า ห้า

[ToeY_@_KP]

เด็กก็แรง  เมตรก็ไม่สงวนตัวเล้ย

   กันลืม...ว่ายังจีบสลิ่มอยู่อ่ะ..

[kimagain]

ดีนะที่เฮียเลือกไป506 ถ้าเฮียไป69จะด่าให้

[kunnyppk]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกแอบสงสารอิพี่เมตรไงไม่รู้แฮะ

แต่แค่"แอบสงสาร"แค่นั้นยังคงหมั่นไส้ไม่เปลี่ยน ชิส์ เจ้าชู้!

506เจ้าแม่เบบี้ใบ้หวย

[Ottomechan]

รุ้นะอีเมตร

- -*

แอบเสียดายติกะเปช่ายม๊ายยยย










 










สลิ่มน่าจะเห็นซะเลยย

 

[Poes]

สั้นไปมั้ยเบบี้ สั้นได้แต่ขอบ่อยๆดิ เค้าคิดถึงพี่เมตร

[nopkar]

"นิสัย" มันเปลี่ยนยากจิงๆ

[Ember]

มันต้องมีอะไรแน่เลย
ตามสไตล์เบบี้
อีกซักตอนสองตอน น่าจะมีอะไรร้ายแรงนิดนึง
ไม่งั้นอิน้องติ กับอิเวรเป มันไม่โผล่มาหรอก 555+
เริ่มเครียดแล้วๆ
 
จะเฝ้ารอต่อไปนะ

[menano]

ขอให้นายเมตรประพฤติตัวดีให้ได้ตลอดรอดฝั่งทีเท้อออออออออออออ 
จะได้ไม่มีเรื่องไรเข้ามาอีก

[♥a2k♥]

สลิ่มอ่อนลงเรื่อยๆแล้ว
พี่เมตรพยายามต่อไป
แต่ห้ามไปหาเด็กเก่านะเว้ย!

[bbyuqin]

บุคลิก พี่เมตรเวลาเขินนี่ดูท่าทางน่าจะตลกเหมือนกันเนอะ...คึคึ

น้องหลิ่มเริ่มพูดดีๆๆ ด้วยแล้วถึงแม้จะลงท้ายได้ประทับใจพี่เมตรว่า "ไอ่ฟายยย"ก็ตาม..กร๊ากก

แต่ตอนนี้ พี่เมตรต้องไปเคลียร์สองตัวแรงด่วนเลย

[กุหลาบเดียวดาย]

ด้วยความเคารพนะ เบบี้ เมื่อไหร่จะมีอะไรอ๊ะอ๊ะบ้างอ่ะ

[iiดาวพระสุขლii]

สั้น!!!!

ป้อม!!!

เหมือนเมิงเลยนะ เบเบ๊.... 


อิพี่เมตร ได้ยินแค่นี้....ถึงกับ    555

[zatamare]

"สั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!"

ตาม "ขนาดดดดดดดดดดดดดดดดด" ของ "อารมณ์ คนเขียนดิ" ก๊ากกกกกกกกก

ไปดีก่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ยังไม่ง่วง แต่จำเป็นต้องนอน

อ่านแล้วเม้น ใครไม่เม้น ขอให้มันหลั่งเร็ว "สองวิเสร็จ" ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

55555 อ่านนี้แล้วนึกถึง คำถามที่ว่า 3นาที คุรทำอะไรได้บ้าง



มีคนตอบว่าเสร็จไป3รอบ

[Cha Ris Ma]

 
พี่เมตร พยายามเข้า
เลิกเจ้าชู้ไม่ได้
ก็ไปเจ้าชู้กะสลิ่มคนเดียวดิ

[Jinkle]

 

[l3iZal2l2e]

อ่ะโหหหหห
ถึงขั้นไปหาที่หน้าห้องได้แล้วเว้ยยยย
 

ดีนะที่อิพี่เมตรมรึงไม่ไปกะน้องติกะน้องเป
ถ้าไปนะ อย่าหวังว่าพี่โปรจะยอมยกสลิ่มให้ง่ายๆ
กร๊ากกกกกกกก แต่นะ อย่างกะอิพี่เมตรมันสนอะ
 

[speedboy]

อย่าให้สลิ่มผิดหวังนะ

ขู่นายเมตรไว้ก่อน

 

[mantdash]

คุณพี่เบบี้มาต่อเร็วแหะช่วงนี้่ 

แต่ตอนนี้มันสั้นอะ งั้นพรุ่งนี้มาต่อเลยนะคร้าบ อิอิ

คำสาปแช่งน่ากลัวมาก กลัววววววว 

[kaporzung]

พี่เมตร อย่าไปมั่วกับคนอื่นอีกนะถ้าคิดจะจริงจังกับสลิ่ม ไม่งั้นขอให้เป็นเอดส์ตายห่า