หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[knightto]

สลิ่มยังคงใจแข็ง. . . ..

แล้วแบบนี้อิพี่เมตร ไม่เหี่ยวตายก่อนรึเนี้ย  . .. 5 5  5 +



เป็นกำลังใจให้เบบี้นะ. . . .. 

[Nus@nT@R@]

  แวะมามองหน้าสลิ่ม

ไปแระ คิดถึงนะจ๊ะ หัวหลิม....

[vk_iupk]

รีบๆ มาต่อนะค่ะ

ลุ้นมากมาย

 

[mantdash]

สลิ่มนี่ยังไงชิงเปิดฉากก่อนเลย สงสัยกลัวเสียเปรียบ

อิพี่เมตรนี่ไม่ไหวเลยนะ เพ้อเจ้อมาก แต่ก็นะคงคอนเซป 5555

[PANGGii]

เอ่อ...ผัวเมียคู่นี้ ชื่นชอบชวนหาเรื่องเนาะ
เดินซื้อของอยุ่ดีๆ  อยากจะวัดกำลังตีนเล่นซะงั้น   

แต่สลิ่มเลือกหมวกแม่งโครตน่ารักอ่ะ เหมาะกะวัยมากค่ะ 55
อิพี่เมตรคงจะยิ้มหน้าบานคับร้านไปแล้วแน่ๆ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เพ่เพ่ มาต่อได้แล้วววววววววว

มาต่อตอนต่อไปได้แล้วมา

[เบบี้]

เมื่อกี้ตกหน้า 2 อารมณ์เสียเว้ยยยยย!! นอย

[anterosz]

มาได้แล้ววว คิดถึงหัวหลิมแล้วง่ะเบบี้ 

[kangkaw]

รอพี่เมตรเข้าหอ  ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   

 

[som]

ดันพี่เบบี้ให้ติด.................................................................................เพดาน

[jeaby@_@]

ดันๆ กระเเทกๆๆ เอ้ยยยย

เเหะๆๆ อยากอ่านเเล้ว

เข้าหอยัง 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ดันมะดันดอง ตีหนึ่งตึสองชวนบี้ขึ้นมาดัน

เมื่อกี้ตกหน้า 2 อารมณ์เสียเว้ยยยยย!! นอย

ไหนไปหน้าสองตอนไหน มันก็อยู่หน้าหนึ่งไม่ใช่เหรอตัวเอง

[zeazaiz]

ว้าย ตกหน้าสอง     แวะมาดันสักหน่อย
รอติดตามนะจ๊ะ

[เบบี้]

เสดไม่ทันว่ะ
เที่ยงๆ
บ่ายๆ
เดี๋ยวมาแล้วกัน
จะพยายามให้ตื่นเช้า เช้า เช้า .. ดูการ์ตูนยามเช้าก่อน ค่อยพิมพ์
ฝันดีทุกคน บรึ้ยยยยยยยยยย

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เนี่ยะเค้ามาดันให้แต่เช้าเลยนะเนี่ยะ

กลัวบี้นอยด์ถ้ามันไปหน้าสอง

ว่าแต่เพ่ตื่นยังเพ่

[jira]

เข้ามารอ....... ว่าแต่เรื่องนี้มันเคยอยู่หน้าสองด้วยเหรอ?
เดี๋ยวเต้นให้เบบี้ดู...จะได้หายนอยด์

อีกซักสเตป
 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 ::แบบว่าตอนนี้มันบ่ายแล้วอ่ะตัวเองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[som]

แต้แล้วอ้ายเบบี้นี่บ่ายกว่าแล้วเน้อ  ยะอะหยังถึงยังบ่มา  คิดถึงอีตายแล้วนิ ไซไม่มาทีแข้บมาหีดตะ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

บ่ายสองแล้วจ้าบ่ายสอง

[เบบี้]

   ตอนที่ 27  สมน้ำสมเนื้อ
   


   "กลับไปได้ละ" พอกูจอดรถสนิทที่หอมัน  สลิ่มก็ออกปากไล่กูทันที
   "อะไรวะ ไม่คิดจะชวนขึ้นไปล้างนงล้างหน้า ทำแผลบ้างไง" กูโวยอย่างข้างๆคูๆแล้วถอดหมวกกันน็อกออกเพราะเดี๋ยวเถียงมันไม่ทัน
   "............." สลิ่มยืนนิ่ง  มันถอดหมวกกันน็อกออกไม่พูดไม่จา  น้ายามสองคนมองมาที่กูกับสลิ่มเหมือนกับสงสัยว่ากูสองคนเถียงห่าอะไรกัน
   "เจ็บปากด้วยเนี้ย" กูบ่นอย่างสำออยพอเป็นพิธี
   "ร้อนก็ร้อน ยังไม่อยากกลับเลยอ่ะ" อันนี้เรื่องจริง  ใครมาขับรอมอเตอร์ไซด์เวลาแบบนี้แล้วไม่บ่นนี่กูให้ถีบ  อย่างแสบแขน  สลิ่มยังคงยืนนิ่ง  กูว่ามันคงกำลังใช้ความคิดขั้นสูงเลยละ
   "นะค้าบ ขอเข้าไปหน่อยนะ" กูยิ้มอ้อนพร้อมบิดกุญแจรถเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว
   "ตกลมึงนี่จะมุ่งมั่นเข้าห้องกูใช่ไหม" สลิ่มทำเสียงเอือม
   "นั่นก็ส่วนนึง" กูตอบ
   "เอาไป" มันยื่นหมวกกันน็อกของมันให้กู  กูยังคงนั่งมองมันอย่างรอคำอนุญาต
   "เอารถไปจอดสิ" มันขมวดคิ้วสั่งส่งๆ
   "คร้าบ" กูแทบกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ  กูรีบจูงรถไปจอดในที่จอดรถด้านในตัวอาคาร  พอจอดเสร็จก็รีบวิ่งตามไปหาสลิ่มที่ยืนรออยู่ตรงประตูทางเข้า  มันพาเข้าไปด้านในแล้วกดลิฟต์
   "ชั้นห้า" กูพูดยิ้มๆ  ร่าเริงเกินไปไหมกู
   "เป็นบ้ารึไง" สลิ่มว่า  ง่ะ..ก็ห้องมันอยู่ชั้นห้าจริงๆอ่ะ  แค่พูดย้ำเฉยๆเอง  พอลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้นห้าแล้ว  สลิ่มก็เดินนำไปที่ห้อง  กูยืนยิ้มอย่างลุ้นๆ

   แกรก~
   แหม  ขนาดเสียงเปิดประตูกูก็ยังลุ้นอ่ะคิดดู  กูยืนมองเมื่อสลิ่มเปิดประตูเข้าไป
   "เดี๋ยว" มันหันมามองหน้ากู
   "ไม่ต้องเข้าละ กูเปลี่ยนใจแล้วดีกว่า..กูสมควรที่จะไม่ไว้ใจมึง" ดูมันพูด
   "จะเข้าอ่ะ" กูท้วงอย่างไม่ยอมแล้วนำมือไปผลักประตูเพราะว่ากูสูงกว่ามันพอสมควร  สลิ่มไม่ทันตั้งตัว  มันหน้าเหวออย่างตกใจแล้วทำท่าจะห้ามกู  แต่กูแรงเยอะกว่าครับพี่น้อง..ขอโทษด้วย  เห็นอย่างนั้นกูรีบเข้าไปกอดสลิ่มไว้แล้วออกแรงพามันเข้ามาในห้องพร้อมกันซะเลย
   "ไอ้เชี้ยยยยยยยยย.." มันด่าลากเสียงซะยาว  กูปล่อยมันออกแล้วมองไปรอบๆ
   "ห้องสวยนะเนี้ย" กูพูดแล้วเริ่มเดินชมห้องมันแม้จะไม่ได้กว้างมาก
   "ไอ้เชี้ยนี่ ถอดรองเท้าด้วยสิวะ" สลิ่มโวยใหญ่  ตอนนี้มันคงไม่สนใจแล้วว่ากูควรจะเข้าห้องหรือไม่ควรเพราะยังไงกูก็เข้ามาแล้วและคงเกาะเป็นตุ๊กแกไม่ยอมออกง่ายๆแน่
   "ครับผม" กูตอบอย่างว่าง่ายแล้วเดินกลับไปตรงประตูเพื่อถอดรองเท้าออกแล้ววางอย่างเป็นระเบียบอย่างไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต
   "อย่าเดินไปทั่วได้ไหมวะ" มันบ่นเมื่อกูเดินสำรวจดูนู่นนี่
   "แล้วจะให้ทำไรล่ะ" กูย้อน
   "ไหนบอกเจ็บปาก พูดมากจริงนะมึง" มันว่าก่อนเอากระเป๋าเป้ของตัวเองไปเก็บตรงโต๊ะเขียนหนังสือ  ส่วนของที่ซื้อมามันก็นำไปวางไว้บนเตียง
   ".............." กูเงียบ  ทำปากจู๋อย่างช่วยไม่ได้เพราะที่จริงแล้วกูไม่ได้เจ็บปากแม้แต่นิดเดียวน่ะสิ
   "หิวน้ำ" กูพูด  หิวจริงๆไม่ได้โกหก  สลิ่มส่ายหัวแต่ก็เดินไปที่ตู้เย็นขนาดเล็กแล้วหยิบขวดน้ำออกมาให้กูหนึ่งขวด
   "เน้! แก้ว..ไอ้ห่า" มันด่าทันทีที่กูจะเปิดฝาออกแล้วยกดื่ม  สลิ่มยื่นแก้วให้ 
   "ใครจะรู้ล่ะ" กูย้อนขำๆแล้วรับแก้วมารินใส่
   "แดกน้ำเสร็จก็กลับไปได้ละ" มันสะบัดไปทางประตู
   "ไม่กลับ" กูบอกทันที  สลิ่มค้อนขวับเข้าให้
   "ยังเหนื่อยอยู่เลย ไม่อยากกลับด้วย" กูบอกอย่างไม่แคร์  พอกินน้ำเสร็จก็กูเดินไปที่ชั้นวางหนังสือที่อยู่ติดผนังห้องตรงปลายเตียงที่อยู่ฝั่งเดียวกับระเบียงห้อง  ห้องมันสวยดี  จัดเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างกับไม่ใช่ห้องผู้ชาย  ดูแล้วคงเป็นคนระเบียบจัดน่าดู  ห้องไม่เล็ก  ไม่ใหญ่  ก็เป็นหอนักศึกษาในมาตรฐานที่ดีทั่วไปนั่นแหละ
   "เดือนเท่าไหร่อ่ะ" กูถาม
   "ถามทำไม"
   "เผื่อมาช่วยหาร" กูยักคิ้วยิ้ม  สลิ่มไม่มองหน้ากู  มันเดินไปหยิบของออกจากถุงที่เพิ่งซื้อมา
   "หกมัน" มันพูดขึ้นทั้งที่กูนึกว่ามันจะไม่ตอบกูแล้ว
   "แพงว่ะ" กูพูด
   "รวมร่าน้ำค่าไฟยัง"
   "สมอง..คิดนิดนึง ถ้ารวมคนอื่นเค้าก็ใช้กันบานแล้วสิ" มันว่าให้จนรู้สึกเจ็บแปล๊บๆดีที่เสือกไม่คิดก่อนถาม
   "เออเนอะ" กูพยักหน้าตอบ
   "งั้นกูมาอยู่ด้วยนะ" กูยิ้มอย่างปรีดา  สลิ่มเงียบ  ยืนเท้าเอวก่อนทำหน้าเซ็งจัดแล้วก้มลงเก็บของต่อ
   "ไม่ตอบนี่ได้ใช่ป่ะ" กูยังเล่นไม่เลิก
   "เอ่อ สงสัยจะไม่ได้" กูยิ้มแหยเมื่อสลิ่มเหลือบสายตาพิฆาตมาให้
   "กูชอบห้องมึงนี่" กูพูดตามความรู้สึกก่อนเดินออกไปสำรวจที่ระเบียง  ระเบียงไม่กว้างมากแต่ประมาณเมตรเดียวได้ละมังแต่ระเบียงยาวไปตามขวางของห้องเพื่อให้มีพื้นที่ใช้สอยได้มากขึ้น  สลิ่มเอาราวตากผ้าวางไว้หนึ่งอัน  พอกูสำรวจเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องอีกครั้ง
   "ปิดด้วย" สลิ่มสั่ง  คงหมายถึงประตูกระจกตรงระเบียงหลังห้อง
   "คร้าบ" กูตอบเสียงกวนมันเล่นไปอย่างนั้น
   "เออ..แล้วไอ้พวกที่ไปกระทืบเมื่อกี้นี่ มึงรู้จักเหรอวะ" กูถามแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้โซฟาเล็กๆที่อยู่ติดกับหัวเตียง  ตรงหัวเตียงมันมีโคมไฟสีดำ  ห้องแต่งโทนสีดำตัดขาวกับน้ำตาลหมดเลย
   "ก็ พอรู้จัก..คู่อริเก่าไอ้เขตมัน" สลิ่มตอบ  มันยืนขึ้นเมื่อจัดของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว
   "อ๋อ แล้วงี้มึงไม่กลัวมันกลับมาเอาเรื่องอีกรึไงวะ" กูถามเพราะอย่างนี้ตีกันไม่จบไม่สิ้นแน่
   "ขอให้มา" สลิ่มพูดแค่นั้นแล้วเดินไปถอดถุงเท้าโยนใส่ตะกร้าที่วางอยู่ติดกับหน้าห้องน้ำ
   "เปรี้ยวจริงนะ" กูพูดแกมหัวเราะ
   "แล้วนี่จะกลับไปได้รึไง" สลิ่มหันมายืนเท้าเอวมองหน้ากู  มันยืนอยู่ตรงปลายเตียงซึ่งตอนนี้กูนั่งอยู่ที่โซฟาบนหัวเตียง
   "ไล่อยู่นั่นแหละ ไม่อยากกลับนี่หว่า" กูหันหน้าหนีมองออกไปนอกระเบียง
   "แล้วจะอยู่ทำห่าไรเล่า" มันโวย
   "เออ..นั่นดิ ทำไรดี" กูหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ให้  สลิ่มขมวดคิ้วมากกว่าเดิม
   "กูรอมึงไปพร้อมกูเย็นนี้เลยไง" กูเปลี่ยนเรื่องเพราะเดี๋ยงมันโกรธกูอีก
   "อีกตั้งนาน กูจะทำการบ้านก่อนด้วย" สลิ่มพูดแล้วเดินไปเปิดแอร์
   "ไม่เป็นไร กูรอได้..แต่ขอนอนรอได้เปล่า ง่วงว่ะ" กูบอกพร้อมที่จะทิ้งตัวลงบนเตียง
   "เอ๊ะ ไอ้นี่..ไม่ได้ ตัวสกปรก" สลิ่มตกใจเมื่อกูล้มตัวลงนอนบนเตียงมันแล้ว 
   "แหม..กูแฟนมึงนะ" กูแซวยิ้มๆ
   "ไอ้ห่านี่ ไปล้างเท้าก่อนเลยนะ" สลิ่มโวยวายหน้าเครียดแล้วเดินมาผลักกูที่นอนกลิ้งตัวไปมาบนผ้าห่มของมัน
   "โอย..ขี้เกียจ เรื่องมากจริง" กูบ่นแต่ก็ต้องลุกขึ้นเพราะกลัวว่ามัจะเปลี่ยนใจไม่ให้นอน
   "ถอดถุงเท้าล้างเท้าก่อนเลย เชี้ย..สกปรก แม่ง" มันบ่นหน้าหงิกงอ
   "เออๆ..ก็ได้" กูตอบเสียงยานคางแล้วถอดถุงเท้าออกแล้วนำไปวางไว้ใกล้กับรองเท้ากูที่ถอดวางไว้ตรงประตูห้อง  กูเดินเข้าไปในห้องน้ำ  สำรวจของใช้ในห้องน้ำก่อนล้างเท้า  ล้างหน้า  ล้างมือ
   "อ้ะ" เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำสลิ่มก็ยื่นผ้าขนหนูให้
   "ขอบคุณครับ" กูยิ้มแล้วนำมาเช็ดหน้าเช็ดมือ  เท้ากูก็เช็ดกับพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำไปด้วยพร้อมกัน
   "คืน" กูพูดแล้วนำผ้าขนหนูที่เช็ดเสร็จวางไว้บนหัวสลิ่ม
   "ไอ้สัตว์นี่" มันด่าเสียงเบาก่อนหยิบผ้าออกจาหัวตัวเอง
   "หลิม" กูเรียกแล้วเดินเข้าไปกอดเอวสลิ่มไว้แบบไม่ให้มันได้ขานหรือด่ากูกได้ก่อน
   "อะไรเล่า.." มันว่าแล้วดิ้นนิดหน่อย
   "ขอกอดหน่อยสิ จะนอนแล้ว" กูอ้างไปก่อน
   "แล้วเกี่ยวเหี้ยไรกับกูไม่ทราบ..ปล่อยเด้" มันบอกแล้วนำมือมาดันหน้ากูที่เทินอยู่บนไหล่มันจนหน้าหงายไปตามแรง
   "หึ..เดี๋ยวจับนอนด้วยแม่งเลย" กูขู่ยิ้มๆแล้วก้มหน้าลงไปใกล้  สลิ่มหน้างอเงียบไป
   "โอ๊ย" กูร้องเพราะโดนฝ่ามือพิฆาตตะปบเข้าที่หน้าเต็มๆ
   "หื้ม.." กูนำมือล็อกคอสลิ่มแล้วก้มลงไปใกล้  อีกฝ่ายดิ้นยกใหญ่  มันพยายามเบี่ยงหน้าหนีและร้องในลำคอเหมือนบอกให้กูปล่อย  อีกฝ่ายคงกลัวว่ากูจะจูบเลยเม้มปากแน่นเลยทีเดียว
   "หึ.." กูหัวเราะกับท่าทีของมัน  ถึงจะขัดขืนแต่ก็น่ารักดี
   "ไอ้เหี้ย" มันด่าทันทีที่ลืมตาเห็นว่ากูมองมันอยู่
   "ด่าเหรอ หื้ม" กูเลิกคิ้วกวนมันแล้วทำท่าจะก้มลงไปจูบอีกครั้งเพื่อแกล้งแหย่  สลิ่มหลับตาและเม้มปากแน่นอีกครั้ง  ตกลงนี่มึงกลัวกูจะจูบหรือมันอนุญาตให้กูจูบกันแน่  ชักเริ่มไม่แน่ใจ  กูเงียบมองท่าทีของมันและก้มหน้าไปอย่างเงียบปากที่สุด  สลิ่มยังคงหลับตานิ่งอยู่และมันคงสังเกตได้ว่ากูเงียบผิดปกติ  มันลืมตาขึ้นมองอย่างช้าๆ  หน้าของเราสองคนใกล้กันมากขึ้นกว่าเดิม  หรือที่จริงอาจจะใกล้มากเกินไป  ทันทีที่สลิ่มเผยปากออกเพื่อจะด่ากู  ปากของกูก็แตะเข้าไปที่ปากของมันพอดิบพอดี  สลิ่มเริ่มออกแรงดิ้นอีกครั้งแต่กูกระชับกอดไว้แน่นทำให้มันหยุดดิ้นทันทีทันใด  กูหลับตาก่อนประกบปากจูบสลิ่มอย่างแนบแน่น  มือจับต้นคออีกฝ่ายอย่างประคอง  จากที่จูบช้าๆอีกฝ่ายที่เผยปากให้จูบอย่างไม่ขัดขืนกูจึงได้สอดลิ้นเข้าไป 

   ปึก !! ....สลิ่มกำหมัดทุบเข้าที่หน้าอกกูอย่างแรง
   "อะ..โอย" กูร้องด้วยรู้สึกจุกแล้วผละปากออก
   "เจ็บนะที่รัก" กูร้องบอกอย่างรู้สึกเจ็บหลังจากที่จุก  สลิ่มเงียบ  ยืนนำมือเช็ดปากตัวเองอย่างลวกๆ  พอมันหันหน้ามา  กูเลยยิ้มให้เพราะมันน่าแดงได้น่ารักมาก
   "ไอ้..ไอ้ โว้ย!" มันกัดฟันแน่นคงเพราะไม่รู้จะด่าอะไรกู  จู่ๆมันก็เดินหนีไปซะงั้น  กูรีบเข้าไปกอดมันจากด้านหลังอีกครั้ง
   "ไอ้เหี้ยเมตร ปล่อยกูนเว้ย..ไอ้เวร ไอ้ลุงบ้ากาม..ไอ้" มันโวยวายด่ายกใหญ่  กูดึงมันให้ล้มลงบนเตียงมาพร้อมกัน  เพียงแค่จะแกล้งมันเล่นเท่านั้น  ไม่ได้คิดจะทำอะไรเกินเลยเลย
   "ด่าเหรอ..กูอยากจะรู้เหมือนกันว่าจะด่ากูได้อีกนานไหม" กูแกล้งขู่แล้วขึ้นคร่อมตัวสลิ่มไว้
   "ว่าไงครับ" กูยิ้มแล้วนำขากูเข้าล็อกขาสลิ่มอย่างชำนาญ  มันหน้าเหวอ
   "ปล่อยกูนะ" มันโวยกระแทกน้ำเสียง
   "พูดดีๆสิ ไม่งั้นก็ไม่ปล่อยอ่ะ" กูเล่นหน้าเล่นตาอย่างเหนือกว่า
   "ปล่อยสิวะ" สลิ่มพยายามดิ้นแต่รู้สึกจะไม่เป็นผล  กูจับแขนมันล็อกขึ้นเหนือหัว  ท่านี้ถ้าได้ล็อกแล้วไม่ว่าจะออกแรงมากหรือน้อย  ฝ่ายที่ถูกคร่อมอยู่เป็นต่อสู้ไม่ได้เกือบทุกรายไป  กูใช้กับเด็กกูบ่อยๆเลยท่านี้พิชิตใจ
   "พูดเพราะๆ..พี่เมตรค้าบ ปล่อยสลิ่มเถอะนะฮะ" กูพูดสาธิตให้มันฟัง  อีกฝ่ายหน้าแดงกว่าเดิม
   "เรื่องเหอะโว้ย" มันตะโกนใส่หน้ากู
   "งั้นก็ไม่ปล่อยเหมือนกัน อีกอย่าง..กูก็ไม่รับรองความปลอดภัยนะครับน้อง" กูยักคิ้ว
   "มึงจะทำอะไร" มันถามอย่างระแวง
   "ไม่รู้" กูตอบหน้ากวน  ไม่รู้จริงเพราะไม่ได้คิดไว้
   "มึงก็ลองดูสิ..กูจะฟ้องพี่โปร" มันขู่
   "กลัวอ่ะ เค้ากลัว" กูแกล้งทำสีหน้าร้องไห้
   "ไอ้สัตว์" มันด่าหน้าเสีย
   "บอกสิ..พี่เมตรค้าบ" กูสาธิตอีกครั้ง
   "ปล่อยเว้ย แม่ง..ไอ้ลุงเหี้ย" มันด่าน้ำเสียงฟึดฟัดแล้วพยายามดิ้นให้หลุด
   "ม่ายยยย..ปล่อย" กูพูด
   "โอ้ย! อ้ะ..โอย" จู่ๆสลิ่มก็ร้องขึ้นด้วยสีหน้าเจ็บปวดจนกูตกใจ  เพราะกูยังไม่ได้ทำอะไรมันเลยแม้แต่น้อย
   "เป็นอะไร" กูถามอย่างระแวงว่ามันจะเจ็บตรงไหนขึ้นมา
   "เจ็บ.." มันพูดเสียงหงอยด้วยสีหน้าเจ็บปวด
   "สลิ่ม มึงเป็นอะไรอ่ะ" กูถามอย่างร้อนรนแต่มือยังคงไม่ปล่อยแขนมัน
   "อึก..เจ็บ" มันร้องบอกอีกครั้ง  กูจึงรีบปล่อยข้อมือของมันออกแล้วลุกขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอน  นั่งมองหน้ามันอย่างทำตัวไม่ถูก
   "เป็นไรวะ บอกกูสิ" กูพูด
   "กู..เจ็บไง ไอ้เวร" สลิ่มเบิกตาโตตอบกระแทกเสียง  กูยังไม่ทันได้ตกใจดีหรืองงดีก็โดนอีกฝ่ายเข้าล็อกคออย่างรวดเร็วท่าเดียวกับลิงเลยแม่ง
   "เฮ้ย" กูร้องประท้วง  ตัวหงายลงบนที่นอน  ไม่ทันได้ร้องกว่านั้น  สลิ่มหยิบหมอวนใบใหญ่เอามาอัดหน้ากูเต็มแรง
   "ไอ้อาอิ่ม" กูพูดโดยที่หน้าโดนหมอนปิดอยู่อย่างนั้น
   "ตายซะมึง คนหื่นอย่างมึงต้องตายยยยยยย" มันพูดไม่พูดเปล่า  เสียงหัวเราะอย่างเหี้ยมๆด้วยความสะใจ  มันกดหมอนหนักกว่าเดิมทำให้กูรู้สึกเริ่มหายใจไม่ออก  กูนำมือป่ายไปมาที่ตัวมันเพราะตอนนี้มองไม่เห็นอะไร  พอมือกูป่ายไปเจอหูสลิ่มทั้งสองมือ  กูก็ออกแรงดึงในทันที
   "ไอ้เชี้ยเมตรรรรรร.." สลิ่มร้องเสียงหลง  ตัวมันหงายท้องไปตามแรงดึง
   "หึหึ..แกล้งพี่เหรอครับ ไม่น่ารักเลยเด็กน้อย" กูทำเสียงหื่นใส่  สลิ่มหน้าตาเลิกลัก
   "อ้ะ ไอ้.."
   "หึ..โอ๊ย" กูร้องด้วยเพราะโดนมันนำขามาเตะเข้าที่เป้ากูอย่างจัง
   "ไอ้เลว" มันด่าเมื่อกูนั่งจุกอยู่  มันลุกขึ้นแล้วหยิบหมวนกระหน่ำฟาดเข้าที่กูไปพร้อมกับด่ากูเป็นจังหวะที่ตีด้วย
   "พอแล้วๆ..ไม่เล่นแล้วก็ได้ ห่า ฤทธิ์เยอะจริง" กูยกมือขึ้นยอมแพ้
   "มันแน่นอนอยู่ละ" สลิ่มยิ้มแล้วทำท่าเหมือนตัวเองได้รับชัยชนะ
   "หึ..มึงน่ารักรู้ตัวป่ะ" กูยิ้มแล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรง  สลิ่มลงจากเตียงเงียบๆพร้อมกลอกสายตาไปมาไม่ยอมสบตากูที่นอนจ้องมันอยู่
   "เอาไป" มันโวนหมอนมาให้  กูรับมากอดไว้
   "หอมจัง" กูมองอย่างเจ้าเล่ห์
   "ห้ามพูด ห้ามกวน" มันขึ้นเสียงแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะเขียนหนังสือ
   "คร้าบ" กูตอบเสียงหวาน  สลิ่มนั่งเปิดหนังสือทำการบ้านแล้วไม่พูดอะไรอีก  แต่ดูก็รู้ว่ามันกำลังเขินกูอยู่  กูกระเถิบตัวกระดื๊บๆเป็นหนอนชาเขียนขึ้นไปบนหัวเตียงเพื่อให้ได้เห็นหน้าของสลิ่มชัดมากขึ้น  กูนอนจ้องมันอยู่อย่างนั้น
   "หยุดจ้องสักทีได้ไหมเล่า แม่ง" มันหันมาว่าหน้างอ
   "คร้าบ" กูขานตอบยิ้มๆแล้วหลับตาลง  ไม่รู้ว่าเพราะง่วงหรือเพราะรบกับสลิ่มจนเหนื่อยกันแน่  ไม่นานกูก็หลับไปเพราะความเงียบที่เป็นบรรยากาศเป็นใจ

- - - - - - - - - -
   หลังจากที่สลิ่มทำการบ้านเสร็จ  กูตื่นมาก็ไปจังหวะที่สลิ่มกำลังอาบน้ำแต่งตัวเตรียมมาร้านแล้ว  แล้วด้วยความทะลึ่งที่อยากเห็นมันร่างเปลืองอะไรงี้  กูเลยแกล้งมันแบบเผื่อฟลุ๊คแต่ดูสลิ่มจะไม่พอใจอย่างมาก  มันล่อเข้าที่เป้ากูเข้าให้อย่างเจ็บหนักอีกครั้งพร้อมกับตบหน้ากูอีกหนึ่งฉากเป็นการปิดคดีหื่นของกูได้อย่างราบคาบ  พอเสร็จสรรพเรียบร้อยก็ขับรถมาที่ร้านไอ้โมทพร้อมกัน
   "วี๊ดวิ้ววววววว~" ให้มันได้อย่างนี้  พอก้าวมาที่ร้านปุ๊บก็มีสัมภเวสีส่งเสียงแซวทันที
   "วี๊ดวิ้วววววววววววว"
   "แหม..มาด้วยกันแล้วโว้ย"
   "โดนมันทำไรรึเปล่าอ่ะ" ไอ้โปรรีบร้อนเดินเข้ามาถามน้องชายตัวเอง
   "กูทำน้องมึงหรือน้องมึงทำกูกันแน่ ห่า" กูฟ้องก่อนเลย  แม่ง..ล่าสุดเล่นซะกูลุกแทบไม่ขึ้นยังไม่หน้ามาห่วงน้องตัวเอง
   "มาด้วยกันได้ไงวะ ไปรับมาเหรอ" ไอ้โปรถามอีก
   "เออ" กูตอบส่งๆ
   "สลิ่มมีไรบอกพี่เปล่า" ไอ้โปรยังคงคาดคั้นน้องมันให้ได้  ไม่มีอะไรแม่งก็จะให้มีอะไร..สาด
   "ไม่มี หลิ่มหิว" สลิ่มพูดทำหน้าตาน่ารักใส่พี่ชายมัน  คือ..ที่จริงมันก็ทำหน้าปกตินั่นแหละแต่กูคงหลงมันมากไปหน่อย  มันทำเหี้ยไรก็น่ารักไปหมดละตอนนี้
   "ค้าบๆ..เดี๋ยวพี่ไปบอกพ่อครัวให้" ไอ้โปรรีบจัดแจงทันที
   "กูด้วย หิวเหมือนกัน" กูบอก
   "มึงมีของคาวไม่พอ เดี๋ยวได้เจอของหวานควบด้วย" ไอ้โปรชี้หน้ากู
   "ไรวะ..แต่ ก็ดีดิ" กูตอบมันถึงแม้จะไม่เข้าใจทั้งหมดแต่ก็ยิ้มสู้  กูเดินไปนั่งลงข้างๆกับไอ้ใหม่
   "แดกตีนกูนี่" ไอ้โปรชี้ไปที่ส้นตีนอันแสนสวยของตัวเองประมาณว่า..เดี๋ยวกูได้เจอตีนมันแน่อย่างนั้น  จะหวงน้องไปไหนวะ..ห่าน
   "เป็นไงวะ จั๊กกะดึ้ยไปยัง" ไอ้ใหม่กอดคอกูเข้าไปแล้วกระซิบถามด้วยท่าทางอันตราย
   "จั๊กกะดึ้ยห่าไรล่ะ" กูยิ้มให้กับท่าทางตลกๆของเพื่อนกู
   "ห่าไรวะ ไม่ใจเลยอ่ะ" ไอ้ใหม่ทำหน้าเซ็ง
   "มึงช่วยดูมันกับไอ้เหี้ยโปรด้วย ถ้าได้ง่ายๆ..กูคงได้ไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้วไอ้ห่า" กูว่าให้  นึกแล้วก็นึกหงุดหงิดที่ได้ยากได้เย็นแท้  ไอ้ใหม่เบะปากพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจกู
   "สุดยอดว่ะ แม่ของลูกมึงแน่นอนใช่ไหมคนนี้" ไอ้ใหม่ทำหน้าตาจริงจังสุดฤทธิ์
   "ฮึ..คงงั้น" กูตอบก่อนหันไปมองสลิ่มที่เดินลงไปนั่งอยู่ข้างๆกับไอ้โมท
   "น้องสลิ่มที่บ้านพ่อทำงานอะไรเหรอครับ" ไอ้โมทถามขึ้นทำให้กูกับไอ้ใหม่หยุดบทสนทนาเพื่อหันไปสนใจคำตอบจากสลิ่ม
   "พ่อเป็นทหารครับ" สลิ่มตอบ  เอิ่ม..พ่อเป็นทหาร
   "แล้วคุณแม่ละครับ" ไอ้โมทถามอีก  มันจะถามให้ได้อะไรขึ้นมาไม่ทราบ  แต่อย่างนั้นกูก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้ครอบครัวของสลิ่มเป็นอย่างไรแล้วบ้าง
   "แม่เป็นหมอครับ" สลิ่มตอบ
   "พี่โมทถามทำไมเหรอ" สลิ่มถามกลับ
   "อย่างนี้คิดค่าสินสอดกี่ล้านอ่ะ" ไอ้โมททำหน้าตาจริงจังจนกูอมยิ้มออกมา
   "เอ่อ เหอะๆ" สลิ่มค้าง  มันหัวเราะเฝื่อนๆ
   "เก็บเงินค่าสินสอดเอาเองละกันนะ กูช่วยไม่ไหวจริงๆว่ะ" ไอ้โมทหันมาบอกกูด้วยสีหน้าจริงจัง  สลิ่มหันมาส่งสายตาขวางๆให้กู
   "นี่เลยมึง..ดักฉุดแล้วจับทำเมีย กร๊าก "ไอ้ใหม่แนะนำต่อหน้าสลิ่มกันเลยทีเดียว
   "พี่ใหม่!" สลิ่มกระแทกเสียงเหมือนไม่กล้าต่อว่ามากนัก
   "เอ้า ก็จริงอ่ะ..คนไม่เอาไหนอย่างไอ้เหี้ยนี่อะนะ" ไอ้ใหม่ไม่พูดเปล่า  มันนำมือมาจิ้มที่หัวกูด้วย
   "จะเอาเงินที่ไหนไปสู่ขอน้อง" ไอ้ใหม่พูด
   "แต่ผมเป็นผู้ชายนะ" สลิ่มรีบเถียงแต่หน้ามันเขินๆเหมือนทำตัวไม่ถูก
   "เสียใจครับ..เพราะตั้งแต่ที่พี่คบกับมันมา พี่ยังไม่เคยเห็นมันชอบผู้หญิง" ไอ้ใหม่ย้อน
   "ตะ..แต่ ใครจะไปเอาคนอย่างมันกันเล่า" สลิ่มเถียงเสียงสูง  หูเริ่มแดงจนเห็นได้  พวกกูพากันหัวเราะชอบใจ
   "เห็นไหม น้องเค้าบอกว่า..ใครจะเอาคนอย่างมึง" ไอ้ใหม่พูดกับกูไปขำไป
   "เหรอครับ" กูหันไปยิ้มให้สลิ่มแล้วลุกขึ้นนำหน้าเข้าไปใกล้มันเพื่อจะแกล้งหอมโชว์สักหน่อย

   ปัก !! ....เอิ่ม....
   ปึก !! ....เสียงก้นกับหลังกูกระแทกเก้าอี้อย่างแรง
   "....โอ๊ย" กูอ้าปากร้องออกมาเพราะโดนสลิ่มถีบเข้าที่หน้าท้องอย่างแรง  กูทิ้งตัวนอนอยู่อย่างนั้น  ทั้งเพื่อนและพี่พากันขำระนาว 
   "ห่า เจ็บนะโว้ย" กูร้อง  แล้วลูบหลังตัวเอง  ไม่รู้ตอนนี้เจ็บด้านหน้าหรือด้านหลังมากกว่ากันแล้ว  ยอมรับจริงๆว่าสลิ่มประสาทรับรู้และสั่งงานของส้นตีนมันไวมากจริงๆ 
   "ฮ่าๆๆ สมน้ำสมเนื้อดีวุ้ย" ไอ้ใหม่ขำท้องคับท้องแข็งไปแล้ว
   "ขำไรกันอ่ะ" ไอ้โปรเดินมาถามงงๆ
   "ไอ้ลุงบ้านี่ดิ แกล้งสลิ่มอ่ะพี่โปร" สลิ่มรีบฟ้องพี่ชายตัวเอง  กูนอนนิ่งทำตาปริบๆน่าสงสารให้ไอ้โปรดูว่ากูเป็นผู้ถูกทำร้ายร่างกายด้วยนะ
   "สลิ่มจะซ้อมในห้อง ห้ามมันเข้ามาด้วย" มันพูดหน้างอแล้วเดินหนีเข้าห้องไปเลย  กูนั่งยิ้มมองอาการของมันจนสุดสายตาก่อนเหลือบมาเห็นไอ้โปรที่ยืนทำหน้าเหี้ยมอยู่
   "คร้าบ" กูยกมือไหว้มันทั้งที่ไม่มีแรงนั่นแหละ
   "ล้อเล่นเฉยๆ" กูเล่นเสียง  ไอ้โปรถอนหายใจพร้อมกับส่ายหัวเซ็งๆก่อนนั่งลงอีกฝั่ง
   "นี่คือวิธีจีบน้องกูของมึงใช่ไหม" มันพูดอย่างเอือมมาก
   "มึงก็ดูน้องมึงดิ" กูฟ้องบ้าง  ห่า..คนอย่างนี้จะให้กูจีบแบบธรรมดาเหมือนเด็กที่กูเคยจีบผ่านมาได้ยังไงละ
   "มันเล่นมุขไหนไม่ได้หรอกนอกจากมุขนี้น่ะ..ไอ้เสื่อม" ไอ้โมทหันมาตอกย้ำกูซะอย่างนั้น
   "อะไร..กูออกจะหล่อมากนะ" กูพูดหน้าตายคนละเรื่องเดียวกัน  พวกมันส่ายหัวทั้งที่ไอ้ใหม่แม่งยังไม่หยุดขำอะคิดดู..เป็นเอามากนะ

............>>>><<<<............

[arjinn]

พยายามต่อไป...

[posshiza]

กร๊ากกกกกกกกกกก
เหมาะกันจริง ๆ สองคนนี้
เฮียเมตรสู้ ๆ นะ

[pattybluet]

คู่นี้เค้าหยอกกัน? น่ารักดีเนอะ
อ่านแล้วก้อลุ้น กลัวสลิ่มพลาด 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[prawy]

 :laugh:คูนี้เค้าหยอกกันแรงเนาะ

[iiดาวพระสุขლii]

555    วันนี้ ท่าทางฝนจะตก จิ้งจกออกลูกเป็นตัววุ้ย
ไอ้เบเบ๊   มาอัพ กลางวัน...  5555


เออ อ่านแล้วแม่งสมน้ำสมเนื้อจริงๆ  ปากถึงตีนถึงกันดีว่ะ  555   

[+S+]

เอสว่าถ้าไอ้พี่เมตรโดนเตะบ่อยๆ ของมันจะเสื่อมได้นะคร๊าบบบบ 55

[princehoo]

หยอกล้อกันรุนแรงกันจังคู่นี้

 

[pearleye]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

[Ottomechan]

สลิ่ม เตะมากพังพอดี

[silverspoon]

ดีแล้ว สลิ่มอย่าไปยอมง่ายๆดิ