หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[knightto]

เฮ้อ. .. .. เพิ่งพูดไปว่าอย่าท้อ

จงหน้าด้านต่อไป    - -*
แต่... ..เอาเข้าจริง .. .เจอตอนนี้เข้าไป  เป็นใคร ใครไม่ท้อ  ก็แบบ   

สลิ่ม. . .. .จะเลือกใคร ร ร  .. ..

เมตร ถามไปเลย ย ย   

เรื่องนี้เป็นอะไรที่นานมาก. . .. .นายเอกไม่มีทางใจอ่อนเลยสักนิด   
แคร์กันบ้างมั้ยเนี้ย ยย  .. .

(โหมด :: สงสารอิพี่เมตร)

เป็นกำลังใจให้เบบี้นะ     

ปล. ขอตอนต่อไปเลยได้ม้ยอ่ะ   

[wan]

หงุดหงิด หึง ก็เป็นธรรมดา

แต่ถ้าปิ้งปลาประชดแมว ระวังนะ ชะนี เฮ้ย... ไม่ใช่ แมวจะคาบปลาไปแด.....

รอตอนต่อไปนะ เบบี้ +1 พร้อมกำลังใจครับ

[pukpra]

อิพี่เมตร ตีตนไปก่อนไข้ มีอะไรก็ไม่ถามน้องสลิ่ม เดี๋ยวปั๊ดดดดดด

[amito]

เป็นไงหล่ะพี่เมตร เจอคู่แข่งแสดงตัวบ้างแล้ว สลิ่มมันน่ารักขนาดนั้นจะมีแมลงมาตอมมั่งก้อไม่ใช่เรื่องแปลก 

"ของดีมีแต่คนเค้าอยากได้ ไม่รู้จักปืนป่ายจะได้หรือ" สู้ต่อไปนะพี่เมตร หุ หุ

[Na_RimKLonG]

ถึงพี่เมตรเราจะ เถื่อน แต่ก็เจ็บเป็นนะเว้ยยย

[in_blu]

อึมครึมมากอะ น่าสงสารพี่เมตร

สลิ่ม จะเอายังไงก็เอา เคลียร์ๆดิ๊

[tombaza]

ชอบพี่เมตรอ่ะ
เริ่มเซ็งกับสลิ่ม ชัดเจนหน่อยดิ

[hikikomori]

เจ็บนี้มันลึก  ลึกกกก  ลงกลางใจ

ไม่ไหวจะเคลียยย  สงสารเฮียเมตรได้อีก

สลิ่มก็นะ  ถึงไม่รักอะไรยังไงก็น่าจะเห็นใจกันบ้าง

ช่วยทำอะไรให้ชัดเจนหน่อย   


ปล.  เพลงซึ้งได้อีกจ่ะ

[jara]

อ่านตอนนี้แล้วแอบสงสารพี่เมตรอะ 

ไม่ร้วาตัวเองเป็นใคร แล้วก็มีสิทธิ์แค่ไหน

อยากรู้เหมือนกันว่าสลิ่มจะทำไงอะ

[เบบี้]

   ตอนที่ 29  ..เมา..



   หลังจากบุหรี่หมดไปสี่ห้ามวน  กูก็กลับเข้ามาในร้านโดยการเป็นฝ่ายเอ็นเตอร์เทนลูกค้าแทนแลกกับการดื่มเหล้าฟรี  พวกสลิ่มกับเพื่อนกูก็กลับกันไปหมดแล้วตามที่คาด
   "พี่เมตรๆ" เสียงเจี๊ยวจ๊าวเรียกพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าให้กู
   "อ้ะ..ชนนนนนนนนนน" พวกกูประสานเสียงกัน  ยาวเลยทีนี้..เรียกได้ว่ายกกระดกรวดเดียวหมดแก้ว
   "เฮียแม่งแดกเปลืองงี้ช่วยจ่ายตังเลยนะเว้ย" ไอ้พวกเด็กกูโวยวายยกใหญ่
   "ลากกูมาแดกเองนี่หว่า" กูบอกอย่างหน้าด้านๆ  หัวแม่งแทบยกไม่ขึ้นแล้ว  ถึงกับขนาดต้องเอาหัวพิงไหล่ไอ้บาสที่นั่งอยู่ข้างๆ 
   "ไอ้ห่าเมตร พอได้แล้วมึง" ไอ้โมทเดินมาเตือนกู  ไม่ทันแล้วละ..ไอ้สาด
   "เออน่า" กูปัด  ตาเยิ้มเข้าไปกอดพี่ชายสุดที่รักเอาไว้
   "ห่าเอ๊ญ ไปนั่งเลยไป..เดี๋ยวกูเช็คเอง" ไอ้โมทบ่นเซ็งๆ
   "ไร..จะปิดร้านแล้วเหรอ ไม่นะ" กูโวยแล้วพลิกนาฬิกาข้อมือดูแต่ทำไมกูมองไม่เห็นอะไรเลยวะ  ไม่รู้แม่งในร้านมันมืดหรือว่ากูเมากันแน่
   "เออสิ มึงจะให้พ่อมึงมาช่วยปิดไหมล่ะ" มันด่าให้  พี่กูนี่บางทีก็ทำตามกฎหมายผิดหน้าตาจริงๆ  ไม่ใช่อะไรหรอก..กูรู้ว่ามันมีงานที่บริษัทตอนบ่ายนะสิ
   "คร้าบ" กูลากเสียงพร้อมกับผงกหัวให้  ไอ้โมทส่ายหัวเซ็งๆ  กูเดินไปนั่งกับโต๊ะของเพื่อนที่มหาลัยกู  พวกมันยังคงแดกกันอยู่
   "ไงวะมึง หายหัวไปเลยนะ" เพื่อนกูทักตาปรือไม่ต่างกัน
   "บายดี อ้ะ..ชนๆ" กูยกแก้วเหล้าที่เอามาจากโต๊ะรุ่นน้องเมื่อกี้ขึ้นชนพวกมัน  พวกมันเฮฮาชนตอบกลับกันระนาว  กูนั่งดื่มต่อประมาณสี่ห้าแก้วคนก็เริ่มทยอยกันออกเป็นระยะ
   "ไอ้แก้ว ดูหลังร้านเรียบร้อยแล้วนะ" ไอ้โมทตะโกน  กูยังคงนั่งนิ่ง  เพื่อนกูกลับไปกันหมดแล้ว  พวกมันจัดแจงกันเก็บร้านให้วุ่นวายไปหมด  โชคดีหน่อยคือ..เด็กในร้านกูขยันทุกคน  ใช้ได้ทุกคนไม่มีเกี่ยง  เพราะถ้าเกี่ยง..กูตบ
   "ไอ้เมตร ไปๆมึง" ไอ้โมทเข้ามาเรียกแต่กูไม่หันไปมองมันเพราะมึน
   "เอิ้ก~" ขอเรอหน่อยเบาๆ
   "เสร็จเรียบร้อยแล้วครับพี่" กูได้ยินเสียงคนตะโกนดังแว่วๆ
   "แบบขยะไปที่รถดิ" ไอ้โมทสั่ง
   "กูหมายถึงไอ้เหี้ยเมตรนี่..ห่า" ไอ้โมทว่าให้  กูเป็นขยะไปแล้วเหรอวะ  แม่ง..ใช่ซี๊  กูไม่ได้ด่าอะไรกลับไป  รู้สึกตัวอีกทีก็มีคนมาเกี่ยวแขนกูขึ้นทั้งสองข้างแล้ว  กูลืมตาขึ้นมอง
   "โอ๊กกกกกกก" กูหันไปเรอใส่หน้าไอ้เล้งทันทีที่มันหันหน้ามามองหน้ากู
   "หื้มมม..พี่เมตร!" ไอ้เล้งทำหน้าตาเหยเก  กูหัวเราะชอบใจ
   "อย่านะเฮีย ผมปล่อยจริงๆด้วย" ไอ้แก้วขู่กูทันทีที่กูหันหน้าไปทำท่าจะเรอใส่หน้ามันบ้าง
   "สัตว์! รักกูกันจริง..แค่กลิ่นปากกูก็ดมกันไม่ได้ รักกูกันจัง รักจังเลยยยยยย" กูพูดเสียงดัง  ตะโกนโวยวายประชดเดือนประชดดาวไปทั่ว  พวกมันได้แต่ทำหน้าเอือมๆแต่สุดท้ายก็พากูมาส่งถึงรถ
   "เฮ้อ..มึงนี่นะ" ไอ้โมทถอนหายใจซะยาว  กูพลิกหัวตัวเองหันไปมองมันทางด้านคนขับก่อนยิ้มให้
   "กูร้อน" กูบ่นเสียงเอื่อย
   "กูเพิ่งสตาร์ทรถ ห่า" มันว่า  กูหัวเราะในลำคอ  ปากมันบ่นแต่ก็เอื้อมมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้กู  กูได้แต่นั่งนอนเฉยๆเพราะแทบอ้วกแล้วตอนนี้  หน้าไอ้โมทอยู่ใกล้กูมาก..เลยคิดว่าจะจัดให้พี่ชายสักหน่อย
   "เอิ๊กกกกกกกกกกก"
   "อื้มหืมมมมมม..ไอ้ เหี้ย เมตรรรรรรรรรร" ไอ้โมทกัดฟันสบถออกมาอย่างเหลือทน
   "หึหึ..หึหึหึ" กูนอนหัวเราะอย่างชอบเทคนิคการเรอขั้นเทพของตัวเอง
   "สัตว์นี่..มึงนี่นะ ห่าเอ๊ย! ศพตายในท้องมึงรึไงวะ" มันด่ากูชุดใหญ่
   "บ่นน่า รีบๆขับๆไปเลย..กูจะไปแดกต่อ" กูเอื้อมมือไปจับพวงมาลัยรถ  ไอ้โมทปัดมือกูออก
   "อยู่นิ่งๆไปเลย" มันว่า
   "แดกต่อแล้วมึงจะไปเรียนไหวไหม" ไอ้โมทบ่นแล้วเคลื่อนตัวรถออก  กูนอนไม่ตอบอะไรเพราะรู้สึกเวียนหัวไปหมด  ไม่เชิงหลับแต่มันรู้สึกเหมือนไม่อยากลุกไปไหนแค่นั้น  พอตากูเริ่มจะปิดก็รู้สึกว่าจะถึงบ้านแล้ว  ไอ้โมทลงจากรถไปเปิดประตูรั้วก่อนที่จะกลับเข้ามาขับรถเข้าบ้าน  กูนอนนิ่งในรถอยู่อย่างนั้นจนไอ้โมทเดินมาเปิดประตูรถด้านของกู
   "ไอ้เมตรถึงแล้ว ลงสิวะ" ไอ้โมทพูด
   "ปวดฉี่" กูบอกแต่ไม่ยอมขยับตัว  ไอ้โมทออกแรงเอาแขนกูไปคล้องคอมัน
   "ห่า ออกแรงหน่อย..ตัวอย่างกับควาย กูเอาไม่ไหวเว้ย" มันบ่น
   "อื้ออออ" กูอืมออในลำคอไปอย่างนั้นเพราะเริ่มรำคาญมันละ
   "มิ้วค์!" ไอ้โมทตะโกนเสียงดัง  มันยืนนิ่ง  ตัวกูก็นิ่งค้างไว้อย่างนั้นด้วย
   "ไอ้มิ้วค์!" ไอ้ห่า..ตะโกนซะดัง  กระแทกเข้าหูกูดังไป
   "ค้าบบบบบบ" ไอ้มิ้วค์ขานรับมาแต่ไกล
   "มาช่วยพี่หน่อย" ไอ้โมทบอก  กูหันไปยิ้มเมื่อเห็นน้องชายสุดที่รักเดินหน้างอมาเลย
   "จิ..น่าเบื่อ" ไอ้มิ้วค์ออกปากบ่นก่อนที่จะเข้ามาช่วยพยุงกู  สุดท้ายกูก็ลงมาจากรถได้สำเร็จ
   "ถอยหน้าถอยหลังอยู่งี้จะถึงบ้านเมื่อไหร่พี่เมตร แม่ง" ไอ้มิ้วค์ว่า
   "เอิ้กกกกกกกกกกก" กูเลยหันไปจัดให้มันซะหนึ่งดอก  โทษฐานว่ากู
   "หืมมมม..แม่ง อุบาทว์ว่ะ" ไอ้มิ้วค์ทำหน้าแหวะคล้ายจะอ้วก  กูหัวเราะ  ได้ยินเสียงไอ้โมทหัวเราะด้วย  ใช้เวลานานพอดูกว่ากูจะเข้ามาถึงในบ้านได้ 
   "กูจะแดกต่อ" กูบอกทุกคนเพราะกูยังไม่เมา  แค่ขาดการทรงตัวก็เท่านั้น
   "พอเหอะ" ไอ้โมทบอกแล้วทิ้งกูลงบนโซฟาในห้องรับแขก
   "ม่าย..กูจะแดกต่อ มึงก็ต้องมาแดกกับกูด้วย" กูเรียกร้อง
   "ห่านี่นะ" ไอ้โมทบ่น
   "โอ้ย..จะอ้วก" กูบ่น  แม่ง  เข้ามาผลักหัวกูทำไม...เอาซะลุกแทบไม่ขึ้น
   "นี่ยังไม่นอนเหรอ" ไอ้โมทถาม  กูลืมตามองพี่ใหญ่กับน้องเล็กของบ้านคุยกันอยู่ตรงปลายตีนกู
   "นอนตั้งแต่สองทุ่มละ เพิ่งตื่นขึ้นมาตอนตีสามนี่" ไอ้มิ้วค์ตอบ
   "อ่านหนังสือเหรอ" ไอ้โมทถาม  ไอ้มิ้วค์พยักหน้าตอบ  เป็นไง..สุดยอดไหมละน้องชายกู
   "มิ้วค์คร้าบ" กูแกล้งมัน
   "พี่จะนอนเลยรึเปล่า" ไอ้มิ้วค์กับไอ้โมทพูดไม่สนใจกูเลย
   "อืม..พี่ต้องตื่นเที่ยงอ่ะ วันนี้เข้าบ่ายสอง" ไอ้โมทบอก
   "งั้นพี่ไปนอนเหอะ..เดี๋ยวมิ้วค์ดูเอง แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มิ้วค์ทำกับข้าวไว้ให้"
   "อืม"
   "ไม่ไหวก็นอนไปนะ ไม่ต้องพล่ามมากล่ะ" ไอ้โมทหันมาสั่งกู  กูเลยเรอบอกลาพี่ชายไปอีกหนึ่งดอก 
   "จะนอนหรือจะยังไง" ไอ้มิ้วค์ถามกูด้วยทำเสียงไม่เต็มใจ
   "เอาเบียร์ให้กูอีกสองขวดเดะ" กูสั่ง
   "เฮ้อ" ไอ้มิ้วค์ถอนหายใจอย่างแรงก่อนจะเดินหายไป  มันกลับมาอีกครั้งพร้อมกับเบียร์ที่เปิดแล้วถึงสามขวด  พร้อมกับแก้วและถังน้ำแข็ง
   "ประชดกูรึไง" กูเลื่อนตัวลงมานั่งพื้นโดยให้หลังพิงโซฟาไว้
   "ขี้เกียจโดนเรียกหลายรอบ" มันตอบ
   "มิ้วค์อ่านหนังสืออยู่ข้างบน มีไรก็ตะโกนเรียกแล้วกัน" ไอ้มิ้วค์พูดก่อนจะลุกไปหยิบผ้าห่มที่วางอยู่บนโซฟาอีกตัวมาวางทับกับหมอนไว้ใกล้ๆกู
   "เปิดไหม" มันถามแล้วชี้ไปที่โทรทัศน์  กูพยักหน้าตอบ  มันเดินไปเปิดโทรทัศน์ให้ 
   "มีไรก็เรียกแล้วกัน" มันย้ำอีกครั้งก่อนเดินออกจากห้องไป  สุดท้ายกูเลยต้องนั่งแดกเบียร์ต่อคนเดียว  แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะกูยังไม่พร้อมให้ใครมาอยู่ด้วยเยอะๆ  ไม่มีอารมณ์พูดแล้ว  เมื่อกี้เพียงแค่ร่าเริงไปอย่างนั้นเอง 
   อาการขี้หึงอย่างนี้ของกูคงไม่ดีแน่  อาการคิดมากแบบนี้ก็ไม่ดีเช่นกัน  กูจะบังคับตัวเองไม่ให้แสดงออกถึงอาการแย่ๆนี้ได้มากน้อยแค่ไหนกูชักเริ่มไม่แน่ใจ  บางครั้งกูอยากถามสลิ่มออกไปให้แน่ใจเลยว่าที่กูทำอย่างนี้มันเกลียดหรือไม่ชอบใจแน่หรือเปล่า  ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสลิ่มคนๆเดียวกัน  แต่เราห่างกันมาหลายปี  มันเปลี่ยนไปอย่างไรบ้างกูแทบไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริง  อายุก็ห่างกันพอสมควร  แถมยังไม่แน่ชัดว่าที่ไอ้เขตเล่านั้นคือเรื่องจริงหรือเปล่า  คำถามกูมีมากมายในหัว  เวลาที่มีใครมาจีบมัน  มันรู้สึกยังไง..หรือรู้สึกปกติธรรมดาเหมือนกับที่กูกำลังจีบมันอยู่นี้
- - - - - - - - - -
   "พี่เมตร.." กูแทบผงะเมื่อรู้สึกเหมือนเสียงใครแว่วๆอยู่ใกล้ตัว  ไอ้มิ้วค์งั้นเหรอวะ  มากกว่าจะทำให้ลืมตาขึ้นตื่น  ความง่วงและอาการปวดหัวเหนื่อยล้าตามตัวไม่สามารถทำได้อย่างใจนึก  หรือบางทีอย่างจะเป็นความฝันก็ได้  แก้มของกูรับรู้ได้ถึงสิ่งอุ่นๆที่นำมาจับ  จับอยู่ได้ไม่นานนักก็ปล่อยไป  กว่าจะมีสติให้รู้ตัวว่านั่นคืออะไรกันแน่ก็ทิ้งดิ่งลงไปอีกครั้ง 
   "หนาว" กูพึมพำ  แม่ง..ใครเปิดแอร์วะ  หนาวฉิบหาย
   "พี่เมตร..ไอ้ พี่เมตร!"
   "อื้อออ" กูครวญครางอย่างรำคาญ
   "พี่เมตรรรรรรรรรรรรร.." ไอ้ห่ามิ้วค์ยังไม่เลิกตะโกน  กูซุกตัวหนีด้วยรู้สึกผะอืดผอม
   "ปล่อยมัน ไม่ต้องไปบอกมันหรอกว่าสลิ่มมา" เสียงหนึ่งพูดขึ้น  เสียงคล้ายพี่ชายสุดที่รัก
   "ห๊ะ..สลิ่มมาเหรอ" กูสะดุ้งตื่นเต็มตาลุกขึ้นด้วยความตกใจสุดขีด
   "ไปแล้ว" คนแรกที่กูเห็นคือไอ้โมทที่ยืนตอบกูอยู่ตรงปลายตีน
   "มึง..โกหกกูใช่ไหม" กูยิ้มแหย  อีกใจก็ดีใจแต่อีกใจก็รู้สึกว่านั่นไม่ใช่ความจริง
   "มันจะมาทำไม" กูพูดเสียงหงอย  ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรมันก็คงไม่ถ่อมาถึงที่นี่หรอก
   "จะไปรู้น้องมันเหรอ มาพร้อมกับไอ้โปร..เห็นว่าไอ้โปรไปส่งไปโรงเรียนแล้ว" ไอ้โมทพูดหน้านิ่ง
   "มึงโกหกกูอยู่ใช่ไหมเนี้ย" กูยังคาดคั้นอย่างไม่แน่ใจ  ที่จริงแล้วกูอยากให้เป็นความจริงน่ะนะ
   "ห่า..โกหกกูแล้วมึงได้อะไรล่ะ มันมามึงก็เสือกหลับไม่รู้เรื่องเอง" ไอ้โมทว่า
   "แล้วทำไมไม่ปลุกกูวะ" กูโวยซะเลยและตอนนี้กูก็เชื่อด้วยว่าสลิ่มมา  ไม่แน่คนที่เรียกกูเมื่อกี้อาจจะเป็นมันหรือก็ได้ 
   "พี่สลิ่มบอกว่าไม่ต้องปลุกอ่ะ" ไอ้มิ้วค์พูด  กูมองไอ้มิ้วค์ที่ตอนนี้แต่งชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้ว
   "กี่โมงแล้ว" กูถาม  รู้สึกตัวก็มึนหัวฉิบหาย
   "เจ็ดโมงแล้ว" ไอ้มิ้วค์ตอบ
   "เฮ้อ..ปวดหัวอ่ะ" กูบ่นแล้วจับขยี้ตาตัวเองให้หายมัว
   "มิ้วค์ทำข้าวต้มไว้แล้ว มีไส้กรอกกับหมูทอดไว้ให้แล้วด้วย..อยู่บนโต๊ะ" ไอ้มิ้วค์พูด
   "ไปไงล่ะ..เอารถไปสิ" กูบอกไอ้มิ้วค์  เพราะวันนี้ไอ้โมทเข้าเวรบ่ายซึ่งไอ้โมทเองก็สภาพไม่ต่างจากกูนัก 
   "ไม่อ่ะ ไปรถเมล์ก็ได้..มิ้วค์ไปล่ะ" มันบอก
   "เออ..นี่ยา วางไว้นี่นะ" มันหันมาพูด  กูพยักหน้าส่งๆก่อนที่ไอ้มิ้วค์จะยกมือไหว้พวกกูแล้วเดินออกจากบ้านไป
   "กูแดกข้าวก่อน..จะได้นอนต่อ มึงก็เอาด้วยเปล่า จะได้แดกยาด้วยเลย" ไอ้โมทถาม
   "อืม" กูพยักหน้า  ถ้าไม่กินอาหารให้ครบ  ร่างกายกูไม่ไหวแน่ๆ  จะไปเมาแฮงค์แล้วไม่ดูแลตัวเองเหมือนสมัยมัธยมต้นมัธยมปลายไม่ได้แล้ว  ร่างกายมันเปลี่ยนไป  อายุมากขึ้นเหี้ยอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง 
   "เดี๋ยวมึง..เอาจริงนะ มันมาจริงๆเหรอวะ" กูที่เดินตามตูดไอ้โมทไปถามขึ้นอีกครั้งเพื่อต้องการคำตอบที่จริงจังกว่านี้
   "ไอ้โปรโทรหากูตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว..มันถามว่ามึงเป็นไงบ้าง" ไอ้โมทพูดพลางถอนหายใจ
   "แล้วมันก็มาพร้อมกับสลิ่มเมื่อตอนหกโมงครึ่งได้ พอมา..กูก็บอกว่ามึงเมาหลับอยู่ในห้องนี่แหละ แต่กูไม่ได้เข้ามาด้วยหรอกนะ สลิ่มมันเข้าไปคนเดียว..ประมาณสิบนาทีได้มั้ง แล้วไอ้โปรก็ไปส่งมันที่โรงเรียน" ไอ้โมทเล่าด้วยสีหน้าจริงจัง
   "จริงดิ งั้น..กูต้องทำไง เอ่อ..ไม่สิ ทำไมมันถึงมาหากูวะ กูทำผิดอะไรรึเปล่า" กูลุกลี้ลุกลนถามเพราะงงไปหมด ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างสลิ่มจะมาหากูถึงที่บ้าน
   "กูโทรหามันเลยไหมโมท งั้น..คนเมื่อเช้าก็" กูคิดและใช้สมองอย่างหนักมากกว่าสติที่เริ่มรวนแล้ว  เนื่องจากดีใจมากเกินเหตุ
   "ไม่มีใครมาจับแก้มกูนะ..พวกมึงไม่ได้จับใช่ไหม" กูพูดขึ้น  มือลูบแก้มตัวเองที่เมื่อกี้รับรู้ได้ถึงไออุ่น
   "จับห่าไร ใครจะไปพิศวาสมึง" ไอ้โมทว่าซะเสียงสูง
   "จริงอ้ะ" กูยิ้มหน้าบาน
   "มีไรขึ้นมาอีกล่ะ" ไอ้โมทจับผิดอย่างรู้ทัน  กูยิ้มกว้างแทนคำตอบ
   "เฮ้อ..เป็นเอามากนะน้องกู" ไอ้โมทบ่น  มันเลื่อนชามข้าวต้มมาให้กูตรงหน้า  กูเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนหยิบโทรศัพท์มากดโทรออกเพื่อถามความแน่ใจจากไอ้มิ้วค์ด้วยอีกคน
   "ว่าไงพี่" ไอ้มิ้วค์กดรับแทบจะทันที  เสียงรอบตัวมันค่อนข้างวุ่นวาย  คงอยูป้ายรถเมล์แล้วละมัง
   "เมื่อเช้ามึงเรียกชื่อกูแล้วนั่งใกล้ๆกู แล้วจับหน้ากูเปล่า" กูถามชุดเดียวจบ
   "หื้ม..หลงตัวเอง ใครจะไปทำลง" ไอ้มิ้วค์พูดเสียงแสยะ  แม่ง..ดูถูกกูได้อีก
   "ห่า งั้นแค่นี้แหละ" กูด่าน้องชายด้วยความหมันไส้แต่ปากกูเสือกยิ้ม  กร๊าก..ดีใจไปไหน
   "ไอ้เมตร กินข้าว..อย่าให้ต้องเรียกซ้ำ" ไอ้โมทตะโกนเรียกกู  กูรีบเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารทันที  ไอ้โมทเตรียมอาหารให้กูพร้อมสรรพ  พอรู้ตัวว่าตัวเองแทบกลืนอะไรไม่ลงด้วยเพราะอาการแฮงค์ก็สำนึกทันทีว่าไม่ควรแดกเยอะไปขนาดนั้น  แม่ง..กี่รอบๆก็ไม่เคยชิน  ไม่เคยเข็ดหลาบกับอาการแฮงค์สักที  แดกทีไรแดกไม่ยั้งตลอด..อนาถ
   "ไม่ต้องแดกยาแล้วมั้งไอ้นี่" ไอ้โมทแซวยิ้มๆ
   "ไร.." กูยิ้มให้
   "ดูเหมือนจะสำลักความสุข" มันว่ายิ้มๆ  กูเองก็ยิ้ม..ยิ้มจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว  แม่เจ้า

...........>>>><<<<............

[เบบี้]

ประมวลสมองได้เพียงแค่นี้แล

[sodium_lows]

  จิ้ม เบบี้ ก่อนอ่าน ขอบคุณคับกับสลิ่มสุดน่ารัก

[อนันตกาล]

   น่าร๊ากก รอตอนต่อไป

ขอบคุณมากค่ะ

[BeeRY]

จิ้ม sodium_lows กับกาลทะลุถึงเบบี้
พี่เมตร แกฝันไปอ๊ะป่าว น้องสลิ่มอาจจะมาจริง แต่อาจไม่ได้จับหน้าจับตาแกก็ได้นะ 55+
อยากเห็นสลิ่มง้ออ่ะเบบี้ อยากรู้ว่าจะสวีต หรือสยอง กร๊ากๆๆ

[A-J.seiya*]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
เรียกพี่ด้วยว่ะเฮ้ย !!!

ไม่ใช่แค่จับแก้มนะพี่เมตร หลิ่มมันเรียกพี่ด้วย (หัวเราะ)
อะเมซิ่งว่ะ
เมาๆ ก็ดีเหมือนกันนะ
อ่อยยยย
ยิ้มตามพี่เมตรเลยตรู
 

[♥a2k♥]

หายงอนสลิ่มตามพี่เมตรแล้ว ฮ่าๆ
ถ้าชอบเหมือนกันก็แสดงออกบ้างนะสลิ่ม
สงสารพี่เมตรมัน 555

[zatamare]

-*- เบเบ้ ขอคืบหน้ากว่าเน้จิ

[l3iZal2l2e]

กี๊ดดดดดดดดด
สลิ่มหัวไปกระแทกไรมาป่าววะ เอิ้กๆๆ ๆ
สลิ่มมาง้อแร้วววววววว (เหรอ?)

อยากเห็นสลิ่มง้อมั่งอะเบบี้ จัดมาๆ
เอาหวานๆ ๆๆ ๆ ตอนนี้หดหู่กะอิเฮียเมตร กร๊ากกกก
 

[iiดาวพระสุขლii]

ประมวลสมองได้เพียงแค่นี้แล

เหมือนสมองไอ้เมตร ตอนนี้ใช่ม่ะ...  5555 

[pattybluet]

'ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง~ '
เฮียเมตรสู้ !! 
ว่าแต่ ไม่ใช่ว่าเฮียเมาแล้วแอบเพ้อไปคนเดียวนะ ~

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[tawornfung]

เมตรบ้าไปแล้ว แบบนี้หลิ่มเริ่มมีใจให้แน่เลย

[DexTunG]

+1   

[Safina_safe]

นึกว่าวันนี้...จะปลาอยให้รอเก้อสะหล่ะ

มาต่ออีกนะจ้ะ...กะลังได้อารมณ์(ไหน....เอิ้กๆๆๆๆๆ)

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

กระโดดจิ้มไว้ก่อน เด๋วกลับไปอ่านตอนก่อนๆหน้านี้ก่อนนะ ทำไมถึงเมาได้ขนาดนี้นะ โฮะๆๆๆๆ


ขอบคุณที่มาต่อนะ  

+++++++++++++++++++++++

โฮะๆๆๆๆ แฟนแกเนื้อหอมนีสสสสสสสนึงต้องเข้าใจนะไอ้ลุงเมตร ก็นะ มีเรียกพี่เมตร&เซอร์วิสพิเศษจับหน้าลูบแก้มให้ด้วย สลิ่มเริ่มคิดไรด้วยแล๊ะช่ายป๊ะ อิอิ  

ต่อเซ๊ะ ต่ออีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  

[mantdash]

เบบี้ขยันมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ช่วงนี้ 

เด๋วผมซื้ออัลบั้มใหม่เจ้เอมี่ให้เป็นรางวัลน้า

ตอนนี้อิพี่เมตรมันมโนหรือว่าอะไรอีกละเนี่ย

สลิ่มรีบมาซ้ำเติมมันเร็วอย่าปล่อยให้ได้ใจ

[OHmeza019]

ปลื้มเลยไอเมตร  5 5

[chivalry]

ฝันไปปล่าวคิดถึงสลิ่มมากไปมั้งเมตร  
แล้วยังไม่สร่างเมาด้วย

[JJHJJH]

กร๊ากกกก บุญของไอ้พี่เมตรมาถึงแล้ว แหม๋ บาปกลบอยู่นาน

[wan]

แสงสว่างที่ปลายอุโมง 

วันนี้ขยันแฮะ ขยันอีกหน่อยสิ เบบี้ 

[~l3aml3ery~]

สลิ่มแอบจับแก้มพี่เมตรเหรอ กิ้วๆ

พี่น้องเค้ารักกัน เป็นห่วงเป็นใยกันดีเน๊อะ

ปล.นุ้งบิ้วน่ารักอ่ะ จะมีโหมดของนุ้งบิ้วบ้างอ่ะป่าว
+1จ้า