หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[K2KARN]

โอเค เข้าใจอนาคตพี่เมตรจริงๆ
อยู่ด้วยกันคงเป็นบ้านนี้หลิ่มคุม เหอๆ
กลัวเมียมาแต่ไกล ฮิฮิ้ว

[jira]

ตอบๆ
ปล.ไม่เขียนอ่ะค่ะ พอดีจะเอาเรื่องนี้ให้เหมือนต้าข้าวมากกว่า คือมองตัวละครมุมเดียวในตอนแรกจนจบเลยอ่ะค่ะ ส่วนถ้าจบแล้วมีอีกมุมไหมค่อยว่ากัน หิหิ
ปล.2อนาถตัวเองละกู กร๊ากกกก
ปล.3 เดี๋ยวมีแน่สเตปเทพอ่ะ แต่ใช้ในทางไหน ค่อยดูกันอีกที โย่ววววววววว
[/quote]
รับแซ่บ...ทั้ง ปล.1 - 3 ค่ะ (แต่นั่งจุ้มปุ๊กหน้าคอม  กอดหมอน รอดู ปล.3 อย่างชิดติดขอบจอ)
ไฟท์ติ้ง ไฟท์ติ้งเบบี้!!!!
ขอบคุณค่ะ 

[amito]

ขำเขต แหมแซวให้อายซะ สลิ่มอ่อนลงเยอะแล้วพี่เมตรรีบทำคะแนนนะ

[เบบี้]

   ตอนที่ 35  ไอ้เต็ม



   "ถึงกับมาเฝ้าเลยเหรอพี่" ไอ้เขตพูดแซวกู  กูหันไปมองมันที่กำลังเดินยิ้มแป้นมา  กูมานั่งรอสลิ่มตั้งแต่ห้าโมงเย็นแล้ว  ตอนแรกก็นั่งรอด้านนอกโรงยิมแต่เบื่อๆไม่มีอะไรทำ  เลยเข้ามานั่งด้านในแทน  พวกเพื่อนไอ้เขตที่เดินมาด้วยมองกูอย่างสงสัยนิดหน่อย 
   "มานานยัง" ไอ้เขตถามแล้วนั่งลงข้างๆกู
   "ก็สักพัก" กูตอบ
   "บอกไรให้เอาเปล่า" ไอ้เขตพูดขึ้น  มันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดเสร็จแล้วก็หันมามองหน้ากู
   "บอกไรวะ" กูถามงงๆ
   "พี่เห็นไอ้นั่นไหม..ไอ้คนขาวๆ ใส่เสื้อกล้ามสีดำน่ะ" ไอ้เขตพูดหน้านิ่งมองไปด้านหน้า  กูมองตามไป
   "มีตั้งสองคน ห่า" กูบ่น
   "ไอ้คนที่เล่นอยู่กับสลิ่มนั่นไง" ไอ้เขตขึ้นเสียงเล็กน้อย
   "ไมวะ" กูถามอีก
   "มันชอบสลิ่ม" ไอ้เขตพูดหน้านิ่ง
   "จริงอ่ะ" กูถามอย่างไม่เชื่อไอ้เขต
   "เขตจะโกหกพี่ทำไม มันแซวสลิ่มอย่างบ่อย..แต่สลิ่มทำเป็นไม่สนใจ ก็ประมาณว่าเพื่อนไรงี้" ไอ้เขตทำหน้าหน่าย
   "แล้วไงต่อ" กูซัก
   "ก็ไม่ไง บอกให้ฟังเฉยๆ หึหึ" ไอ้เขตยิ้มกว้าง
   "ครอบครัวร้าวฉานคืองานของเรา" มันพูด
   "ห่า" กูว่า
   "ก็คงเพื่อนแหละมั้ง" กูพูดเสียงเบา  แต่ในใจคิดไปไกลละ
   "เมาเหล้าก็แต๊ะอั๋งสลิ่มตลอดอะนะ" ไอ้เขตขึ้นเสียงเบาๆเหมือนจะให้กูเชื่อ
   "ห๊ะ ได้ไงวะ" กูอุทานเสียงแทบหลง
   "ไม่ได้ไง มันทำไปแล้ว..แต่โดนไอ้หลิ่มถีบให้ก็เลยน็อกเอ้าท์" ไอ้เขตพูดแกมหัวเราะ
   "เพื่อนกูนี่เสน่ห์แรงไม่เบา" ไอ้เขตทำสีหน้าจริงจังไปด้วย
   "แล้วทำไมสลิ่มถึงยังยอมให้มันใกล้ชิดขนาดนี้วะ ทีกูกว่าจะเข้าถึงได้แทบตาย" กูบ่น  หันกลับไปมองสลิ่มและไอ้นั่นที่เล่นกันสนุกสนาน
   "ก็เพื่อนอ่ะพี่ สลิ่มมันรักเพื่อนมากนะ..ก็เลยเป็นแบบนี้ ที่จริงไอ้เต็มก็ค่อนข้างแสดงตัวออกมานะว่าชอบสลิ่ม ออกเงินให้บ้าง ซื้อนู่นนี่ให้บ้าง ไอ้หลิ่มมันก็เอานะไม่ใช่ไม่เอา..แต่เหมือนมันทำเป็นมองไม่เห็นว่าไอ้เต็มทำไปเพราะอะไรมากกว่า" ไอ้เขตเล่า  กูเงียบ
   "อีกอย่าง..ที่ผมบอกพี่นี่ไม่ใช่อะไรหรอก ไอ้เหี้ยเต็มนี่ดูเหมือนไม่น่าไว้ใจว่ะ ไม่รู้ดิ..เพราะผมไม่ค่อยชอบมัน เลยคิดมากไปเองมั้ง" ไอ้เขตพูดขึ้นหน้าเครียด
   "ไว้ใจไม่ได้ยังไง" กูรีบถาม
   "ไม่รู้ว่ะพี่ อธิบายไม่ถูก..เอ่อ ไงล่ะ บางทีผมแอบมองมัน ผมก็เห็นมันชอบมองสลิ่มด้วยสายตาแปลกๆ เหมือนไม่ใช่แค่ชอบว่ะ..เหมือนกำลังคิดอะไรไปไกลมากกว่านั้น อืม..อีกอย่าง บางทีเวลามีผู้ชายมาจีบไอ้หลิ่ม ไอ้เต็มก็จะกันๆให้อะไรประมาณนี้อ่ะ ออกตัวแรงกว่าผมอีก..อย่างผมนี่ถ้าใครมาจีบสลิ่มไม่ว่าจะหญิงหรือชาย ถ้าสลิ่มออกท่าทางว่าไม่ชอบหรือไม่อยากยุ่ง ผมถึงจะช่วย..แต่ถ้ามันนิ่งๆ ผมก็จะไม่ยุ่งเพราะเรารู้ว่ามันยังไม่ต้องการความช่วยเหลือ" ไอ้เขตเล่า
   "งั้นมันชอบไอ้เหี้ยเต็มไรนี่ด้วยอ่ะดิ" กูเริ่มระแวงและหวั่นๆในตัวเอง
   "ห๊ะ..คิดได้" ไอ้เขตหันมาพูดใส่กูด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
   "ก็กูไม่รู้นี่หว่า" กูบอก
   "ไม่หรอก..มันพยายามทำเป็นไม่รู้มากกว่า เอ่อ..หรือว่ามันชอบวะ หึหึ" ไอ้เขตพูดแกมหัวเราะเหมือนต้องการแกล้งให้กูไขว้เขวอย่างนั้น
   "ห่า กูคิดมากนะเว้ย พูดส้นตีนไร..ให้กำลังใจกันบ้างไม่มี แค่นี้ก็จะตายห่าอยู่ละ" กูบ่นหน้าเครียด
   "แหม เฮียเครียด" ไอ้เขตแซวอีก
   "แล้วมันยังจีบสลิ่มอยู่รึเปล่าวะ" กูถาม
   "ไม่เชิงจีบนะ แต่เวลาไปไหนก็ไปด้วยกัน..แดกข้าวก็มาแดกด้วยกัน ไปซ้อมดนตรีมันก็ตามไปด้วย..บางเวลามันก็ชวนสลิ่มออกไปเที่ยว แค่สองคนนะ..ดีนะที่สลิ่มไปบ้างไม่ไปบ้าง ส่วนมากก็มาขลุกอยู่กับพวกผมซะมากกว่า ผมค่อยสบายใจหน่อย" ไอ้เขตเล่า
   "อยู่ห้องเดียวกันกับมึงเลยเหรอ" กูถามอย่างหวั่นใจ
   "คนละห้อง..เหอะๆ แต่ห้องประจำโฮมรูมของมันติดกับห้องผม"
   "ไม่ได้ต่าง สาด" กูว่าให้
   "เหอะๆ" ไอ้เขตหัวเราะเฝื่อนๆอีก
   "นี่มันคงยังไม่รู้ว่าพี่มาจีบสลิ่ม..แต่ไอ้เวกับไอ้วิทย์อ่ะรู้แล้ว สองคนนี้มันไม่ปากมากหรอก พวกมันไม่พูดเพราะมันไม่รู้ว่าสลิ่มต้องการให้พูดหรือเปล่า มันก็เลยเลือกที่จะเงียบไว้..เป็นว่าตอนนี้ไอ้เหี้ยเต็มยังไม่รู้ว่าพี่มาจีบไอ้หลิ่ม นี่ผมยังคิดอยู่เลยเนี่ย..ว่าถ้ามันรู้แล้วจะเป็นยังไง" ไอ้เขตเล่า
   "เจริญละ" กูบ่น
   "นี่อย่าบอกนะว่ากูต้องรบราฆ่าฟันกับไอ้เหี้ยนี่อีกคน" กูทำหน้าเซ็ง
   "ก็ไม่เชิง พี่อยากให้ไอ้หลิ่มมันไปคลุกคลีกับคนอื่นรึเปล่าล่ะ.หรือว่าพี่ชอบเวลาที่คนอื่นมาจีบมันรึไง" ไอ้เขตประชดกู
   "มึงเข้าใจป่ะว่ากูกับมันอ่ะยังไม่ได้เป็นแฟนกัน กูก็ออกตัวแรง..ทำอะไรไม่ได้" กูพูดว่า
   "งั้นแสดงว่าพี่ยอม" ไอ้เขตพูดด้วยสีหน้าไม่เชื่อกู
   "ส้นตีนเหอะ คนของกูก็คือคนของกูเว้ย..ไม่ว่าอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต..ยังไงๆ ก็ต้องเป็นของกู" กูยักคิ้วพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
   "หึ..พี่นี่โคตรมั่นใจในตัวเองเลยว่ะ นับถือ..นับถือ" ไอ้เขตพูดทำท่าซูฮก  กูได้แต่หัวเราะเพราะรู้ดีว่ามันประชด  พวกกูคุยไปพลางเพื่อนรอสลิ่ม  ไม่นานสลิ่มก็เดินมาหาพวกกูด้วยคงเพราะเห็นว่ากูนั่งคุยอยู่กับไอ้เขต
   "ไมยังไม่กลับ" สลิ่มเข้ามาถามไอ้เขต  มันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
   "รอมึงแหละ" ไอ้เขตตอบ
   "ไม.." สลิ่มถามอีก
   "บัวฝากเอานี่มาคืน" กูรีบหันไปมองทันทีว่า "นี่" ที่ไอ้เขตหมายถึงนั้นคืออะไร 
   "เฮ้อ" สลิ่มถอนหายใจเบาๆพร้อมกับรับพวงกุญแกตัวตุ๊กตาไปจากมือไอ้เขต
   "เป็นยังไง อะไรยังไง" ไอ้เขตพูดเหมือนซักถาม
   "ก็ไม่ไง..กูซื้อให้เองแหละ" สลิ่มตอบปัดๆ  กูได้แต่นั่งฟังเงียบๆอย่างมีสติ
   "แล้วไงวะ แล้วคืนทำไมอ่ะ" ไอ้เขตยังถามไม่เลิก  ดีแล้วที่มันถาม..เพราะกูก็อยากรู้เหมือนกัน
   "ก็คงงอนไรกูอีก" สลิ่มตอบพร้อมกับนำผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อตัวเองด้วย  สลิ่มเหลือบตามามองหน้ากูหน่อยๆ  กูไม่ได้ว่าอะไร  เอาแต่นั่งมองหน้ามัน
   "แล้วจะเอาไปคืนให้อีกเปล่า" ไอ้เขตถาม
   "คือทำไม..ก็เค้าเอามาคืนให้กูเองนี่" สลิ่มพูด  แหม..ถูกใจมากเลยที่รัก
   "สลิ่ม" พวกกูหันไปตามเสียงเรียกทันที  พบว่าไอ้คนที่ชื่อเต็มเดินมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสุดพลัง
   "ไปกินติมกันไหม เค้กร้านนี้ก็อร่อยสุดๆ..กูอยากให้มึงลองไปกิน" ไอ้เต็มพูดชวนไม่ได้เห็นหัวใคร
   "เอ่อ.." สลิ่มทำหน้าคิดก่อนจะหันมามองหน้ากูกับไอ้เขต
   "ไปไม่ได้ว่ะ" สลิ่มตอบแหยๆ
   "ไมอ่ะ" ไอ้เต็มถามด้วยสีหน้าผิดหวัง
   "ก็กลับกับรุ่นพี่กูน่ะ" สลิ่มตอบพร้อมกับหันหน้ามามองกูหน่อยๆ  คึคึ..อย่างน้อยมันก็ให้ความสำคัญกับกูเหมือนกันนะ  ไอ้เต็มเงียบไป  มันหันมามองเหมือนสำรวจกู  กูจึงมองกลับอย่างเอาความ
   "ไม่เป็นไร งั้นไว้วันหลังก็ได้" ไอ้เต็มพูด
   "งั้นกูไปนะ" มันบอกก่อนเดินไป
   "กวนตีน" ไอ้เขตพูดขึ้นลอยๆ  มันเท้าแขนลงด้านหลัง
   "คิดเหมือนกู" กูเสริม
   "พวกมึงนั่นแหละกวนตีน" สลิ่มว่าค้อน
   "กูออกจะหล่อเหอะ" ไอ้เขตย้อนไม่ได้เกี่ยวกับประเด็นเมื่อกี้เลยสักนิด
   "อืม..กูก็หล่อ" กูเลยเล่นด้วยเสียเลย
   "ประสาท" สลิ่มว่า  มันส่ายหัวเดินหนีไป
   "ขอบคุณ" ไอ้เขตหันมาก้มหัวยิ้มให้กูเหมือนขอบคุณที่กูรับมุขทุกครั้งที่มันพยายามเล่น
   "ขอบคุณเช่นกัน" กูรับมุขก้มหัวกลับเลียนแบบมันด้วย..กร๊าก  เข้ากันไม่มีปี่มีขลุ่ย
   "หึหึหึ" กูกับมันหัวเราะเจ้าเล่ห์พร้อมกัน  พวกกูลุกขึ้นเดินตามสลิ่มไป  กูกับสลิ่มเดินไปส่งไอ้เขตที่โรงจอดรถสำหรับนักเรียนที่ไอ้เขตนำรถไปจอดไว้  เสร็จแล้วจึงเดินไปหน้าโรงเรียนเพราะรถกูจอดไว้ที่นั่น
   "ฮัลโหล..แม่ ไมเพิ่งโทรมาอ่ะ" สลิ่มพูดขึ้น  กูหันไปมองก็เห็นมันคุยโทรศัพท์เดินตามหลังกูมา  เมื่อถึงรถกูก็ขึ้นคร่อม  หยิบหมวกกันน็อกมารอสลิ่มไว้เพราะต้องรอให้มันคุยให้เสร็จซะก่อน
   "แม่จะออกไปไน เหรอ..จ้ะ งั้นทิ้งเงินไว้ให้หลิ่มด้วย เดี๋ยวจะเข้าไปเอาอ่ะ" สลิ่มพูดยิ้มๆ  คำว่า "จ้ะ" ของมันฟังดูน่ารักพิกล  อีกอย่าง..ขอเงินง่ายเหมือนกูไม่มีผิด
   "อืม ครับ..แม่ๆ ขอเพิ่มด้วย หลิ่มจะไปซื้อหนังสืออ่ะ ค้าบ..ซื้อองุ่นนอกาให้หลิ่มด้วยนะ พรุ่งนี้หลิ่มจะเข้าไปเอา" มันพูดไปยิ้มไป
   "เออแม่ วันนี้น้องเลิกทุ่มครึ่งนะ" สลิ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้
   "อ่าว แม่ไม่ได้ไปรับน้องเองเหรอ" สลิ่มขมวดคิ้วติดกัน
   "แต่แม่..หลิ่มไม่ไว้ใจไอ้ลุงบ้านั่นเหรอกนะ" จู่ๆสลิ่มก็กระแทกน้ำเสียงขึ้นคล้ายหงุดหงิด  กูไม่ได้หันไปมองเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวครอบครัว  เดี๋ยวเขาจะหาว่าเสือกเอาได้
   "ลูกน้องพ่อแล้วไง หลิ่มกระทืบไม่ได้งั้นซิ..หลิ่มไม่สนหรอกนะ" สลิ่มว่าอย่างหาเรื่อง
   "แม่ หลิ่มไม่ชอบมันแม่เจ้าใจไหม" มันพูดเสียงยานคางเหมือนพยายามข่มอารมณ์ไว้พร้อมกับเดินส่ายไปมาอีกด้วย
   "ไม่รู้..หลิ่มจะคุยกับพ่อเรื่องนี้ หลิ่มไม่ชอบเวลาที่มันมององุ่น" มันพูดอย่างเอาแต่ใจ
   "แค่นี้นะแม่" มันตัดบท
   "เซ็ง" มันหันมาว่าน้ำเสียงกระแทกใส่กูเมื่อวางสายไปแล้ว
   "โว้ย!" สลิ่มร้องโวยออกมาเสียงดัง  สะบัดหัวอย่างโมโห  มือมันกำมือถือไว้แน่น
   "หมวก" กูบอกพร้อมกับยื่นให้  มันรับไปใส่ทั้งๆที่อารมณ์ไม่ดีอยู่
   "ไปบ้านกู" มันสั่งพร้อมกับขึ้นคร่อม
   "มีปัญหากันเหรอ" กูถามอย่างเป็นห่วง
   "ก็ไม่เชิง จะไปเอาเงิน..ไม่มีจะแดกนี่" มันว่าติดตลก  กูจึงขับรถตรงไปบ้านสลิ่มเลย 

   ติ๊งต๊อง~  ....สลิ่มกดกริ่งบ้านตัวเองเพราะบ้านล็อกจากด้านใน  ไม่สามารถเปิดเข้าไปเองได้
   "อ่าว..สลิ่ม" ป้าคนหนึ่งวิ่งมาเปิดประตูให้ก่อนมองมาที่กูอย่างสงสัย
   "พ่อยังไม่กลับมาใช่ไหมครับป้า" สลิ่มถาม
   "จ้ะ ยังเลย" ป้าแกตอบ
   "มึงรออยู่นี่ก่อนนะ แป๊บนึง" มันหันมาบอกกู  กูเพียงแค่พยักหน้าตอบ
   "พี่กุ้งไปกับแม่เหรอฮะ" กูได้ยินเสียงสลิ่มถามไปพร้อมกับเดินตามป้าแกเข้าบ้านไปด้วย  กูนั่งรออยู่บนรถอยู่อย่างนั้น  ได้ยินเสียงหมาเห่าเป็นระยะคงเพราะมันรู้ว่ามีคนแปลกหน้าอยู่หน้าบ้านมัน  กูมองสำรวจบ้านสลิ่มจากด้านนอก  ดูอนาถๆยังไงชอบกล  บ้านของมันสวยดี  กูชอบตรงที่ร่มรื่นดีผิดกับบ้านหลังอื่น  กูเห็นสลิ่มเดินเข้าเดินออกอยู่ตรงประตูบ้านครู่หนึ่งก่อนจะหายเข้าไปในตัวบ้าน  กูนั่งรอมันอยู่เกือบยี่สิบนาที  มันก็เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าเป้เพิ่มอีกหนึ่งใบ
   "พรุ่งนี้ป้าทำห่อหมกให้สลิ่มหน่อยสิ สลิ่มอยากกินอ่ะ" สลิ่มพูด  ถึงแม้คำพูดจะฟังดูเหมือนเป็นคำสั่ง  แต่น้ำเสียงที่มันทำเป็นน้ำเสียงเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆที่ฟังดูก็รู้ว่าสนิทกันมากแค่ไหน  ป้าที่เดินตามมาด้วยยิ้มรับ
   "หนูจะกลับมาเอาเหรอ" ป้าแกถาม
   "ฮะ" สลิ่มตอบ
   "ทำลอดช่องไว้ให้ด้วยก็จะดีมากอ่ะ หึหึ" สลิ่มหัวเราะ  มันยิ้มหน้าบานเลยเชียว
   "ได้จ้ะ" ป้าตอบยิ้มๆเช่นกัน
   "ไปนะครับป้า ฝากดูบ้านด้วย" มันบอกก่อนจะยกมือไหว้  ป้าแกรีบยกมือรับไหว้ทันที
   "ดูแลตัวเองด้วยนะคะคุณ" ป้าพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง  สลิ่มพยักหน้ารับก่อนจะหยิบหมวกกันน็อกไปใส่แล้วขึ้นคร่อมรถ  กูหันไปยกมือไหว้ป้าแกเป็นการบอกลาอย่างมีมารยาท  ป้าแกยิ้มยกมือรับไหว้อย่างเป็นมิตรก่อนจะปิดประตูบ้านไป
   "กลับหอนะ" กูพูดคล้ายถาม  ตอนนี้เหมือนกูเป็นทาสรับใช้  คนขับรถประจำตัวมันอย่างไรอย่างนั้น
   "อืม" มันตอบในลำคอ  กูขับรถพามันไปที่หอ  ระยะทางไกลโคตรพอสมควรได้อีกเพราะค่อนข้างอ้อม  เหมือนกับว่าโรงเรียนสลิ่มอยู่ตรงกลางประมาณนั้น  บ้านมันอยู่ฝั่งซ้ายส่วนโรงเรียนอยู่ฝั่งขวาอะไรงี้
   "อะไร" สลิ่มถามทันทีเมื่อกูดับรถแล้วทำท่าจะลงไปด้วย  กูเปิดเบาะรถเตรียมจะเก็บหมวกกันน็อก
   "อ่าว ก็ขึ้นไปด้วยไง" กูตอบหน้าตาย
   "มึงไม่กล้าบ้านไปอาบน้ำอาบท่าบ้างรึไง" มันว่า
   "อาแล้ว..อาบก่อนไปรับมึงนี่ วันนี้อาบสองรอบแล้วเหอะ" กูบอกมัน
   "งั้นก็ไปหาไรทำซะสิ" มันไล่อีก
   "ก็กำลังจะไปหาอยู่นี่ไง" กูตอบหน้าตาย
   "กูหมายถึงที่อื่น ไม่ใช่ห้องกู" มันขึ้นเสียง
   "จะขึ้นอ่า ไม่มีที่ไปอ่าครับ" กูทำหน้าทำตาใส่
   "ปัญญาอ่อน" มันว่า
   "แฮะๆ" กูหัวเราะ
   "งั้นไปซื้อกับข้าวมาให้กูเลย หิว" มันสั่ง  ทำท่าปากยื่นปากยาวอีก
   "ได้จ้า..กินอะไรดีจ๊ะ" กูทำท่านอบน้อม
   "ไรก็ได้สักสามสี่อย่างแล้วกัน อ๋อ..ซื้อน้ำแข็งมาให้ด้วยนะ" สลิ่มได้ที  มันทำเสียงเข้มสั่งกลับเลย
   "ครับผม" กูก้มหัวอีกครั้ง
   "ร้านเฮียโจตรงหัวมุมนี้นะ" มันชี้เจาะจงร้านอีก  กูพยักหน้าส่งๆแล้วเดินออกมา  สลิ่มเดินขึ้นห้องไปเลย  ส่วนกูก็เดินไปสั่งอาหารให้ว่าที่ภรรยาไปสามสี่อย่างอย่างที่เขาว่าไว้  ทั้งหมดจึงเป็นไข่เจียว  ยำไข่เค็ม  ผัดคะน้าหมูกรอบแล้วก็ต้มยำกุ้ง  กูคิดว่ามันคงชอบเพราะว่ากูชอบ..กร๊าก
   พอซื้อเสร็จกูก็เดินไปซื้อน้ำแข็งก่อนเดินกลับมาที่หอ  กูยืนรออยู่ที่ประตูนานพอควรกว่าจะมีคนเปิดให้  พอประตูเปิดก็แอบแฝงตัวเข้าไปแล้วขึ้นไปที่ห้องสลิ่มได้

   ก๊อก  ๆ ๆ ...ระหว่างที่กูยืนรอสลิ่มเปิดประตู  กูได้ยินเสียงมันคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้  ใจกูหวั่นนิดหน่อยเพราะกลัวว่าจะมีใครอยู่ด้านใน  ประมาณว่า..เกิดอาการหวงเขตแดนขึ้นมา
   "ไม่พ่อ!" คนด้านในกระแทกน้ำเสียง  มันเดินมาเปิดประตูให้พอดีก่อนจะเดินไปคุยโทรศัพท์ไป  กูเดินเข้าไปในห้องแล้วถอดรองเท้าออก  นำอาหารไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าวที่ติดกับประตูหน้าต่าง  กูมองไปรอบๆเพื่อหาจานชามเพราะไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน  ไม่กล้าถามมันด้วยเพราะมันคุยโทรศัพท์กับพ่อ(ตากู)อยู่
   "ให้พี่เปิ้ลมาทำแทน.." มันพูดแล้วนั่งลงที่หน้าตู้เย็นขนาดมินิ
   "ถ้าพ่อยังยืนยันว่าให้มันเป็นลูกน้องพ่ออยู่ พ่อก็ไม่ต้องเอามันเข้ามาในบ้าน..หลิ่มไม่ชอบขี้หน้า" มันพูดอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับหยิบจานชามออกมาจากตู้ที่อยู่ติดกับตู้เย็นนั่น
   "น้องมันก็รู้ตัว พ่อ..องุ่นก็ไม่ชอบเหมือนกัน ถ้าอย่างนี้ก็ให้น้องมันกลับเองไม่ดีกว่ารึไง..ให้ไอ้แก่นั่นไปรับ ปลอดภัยมากเลย" มันพูดคล้ายประชด  กูเดินไปรับจานชามมาจากมัน
   "นู่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา..ตกลงพ่อจะเอาอะไรเนี้ย หลิ่มไม่ได้เอาแต่ใจ" มันเน้นเสียงอย่างไม่ยอม
   "ก็ได้..จ้ายบริษัทยามก็ได้" มันตอบตกลง  กูยิ้มออกมา  อะไรมันจะหวงน้องปานนั้น
   "ส่วนเวลาที่ให้คนไปรับ ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ไอ้แก่นั่น..พี่เปิ้ลหรือว่าลุงจ๋าพันก็ได้" มันพูดแล้วลุกขึ้นยืน
   "ไม่งั้นพ่อนั่นแหละไปรับ..พ่อเป็นพ่อนะ น้องมันยังไม่โต พ่อนั่นแหละสมควรจะไปรับ..ไม่ใช่เอาเวลาเลิกงานไปกินเหล้า" มันกระแทกเสียงหน้างอ
   "พ่อออออออออออออออออ.." สลิ่มลากเสียงยาวออกมาจนกูเกือบขำ  เถียงได้เถียงดีจริงๆ
   "หลิ่มคุยกับแม่แล้วฮะ อืม..งั้นก็ได้ แล้วไง..เห็นแม่บอกว่าพ่อกลับดึกมาสองวันแล้วหนิ" มันพูดเหมือนหาเรื่องอย่างนั้น  นี่ตกลงมันเป็นลูกหรือว่ามันเป็นพ่อกันแน่ละนั่น
   "สองทุ่มนั่นแหละดึกแล้ว เวลากินข้าวมาตรฐานมันหนึ่งทุ่ม..ก็หลิ่มไม่ชอบ" มันพูดพร้อมกับเบะปากอีก  แม่ง..เอาแต่ใจได้อีก
   "อืมๆ ฮะ..พรุ่งนี้หลิ่มจะเข้าไปประมาณหกโมง ซื้อต้นไม้..ไม่ขนแล้ว พ่อก็เอาลูกน้องไปขนเหอะ หลิ่มไม่ขน..มันร้อนอ่ะ ก็ตอนนั้นหลิ่มบอกให้พ่อซื้อมาทีเดียวพ่อก็ไรไม่รู้ อื้อๆ..ไม่บ่นแล้ว ฮ่าๆๆๆ" หน้ามัยจากที่ขมวดคิ้วอยู่ดีๆจู่ๆก็หัวเราะออกมาซะอย่างนั้น  กูฟังไปแกะถุงอาหารไปด้วยจนหมด
   "ครับ..รู้แล้ว ค้าบ" มันขานก่อนตัดสายไปในที่สุด
   "มึงคุยกับพ่อจริงอ่ะ" กูถามมันอย่างสงสัย  นี่ถ้ามันไม่เรียกปลายสายว่าพ่อ..กูจะนึกว่ามันคุยกับเพื่อนนะ
   "เออสิ" มันตอบแล้วเดินมาดูอาหารที่วางอยู่
   "ทำไมเหมือนคุยกับเพื่อนเลยวะ ห่า..เอาแต่ใจฉิบหายได้อีก" กูพูดใส่
   "มึงว่ากูเอาแต่ใจเหรอ" มันหน้างอมองหน้ากู
   "เออ" กูตอบ
   "เรื่องของกู" กูคิดว่ามันจะงอนแต่มันกลับลอยหน้าลอยตาตอบอย่างไม่แคร์
   "หึ.." กูส่ายหัว
   "แต่ก็ดีนะ ไอ้เอาแต่ใจๆเนี้ย..กูชอบ" กูบอกอย่างมีเล่ห์นัย
   "..มันพยศดี" กูเสริมพร้อมกับยักคิ้วให้อีกฝ่ายด้วย  สลิ่มเบะปากด่ากูว่า.."บ้า" แบบไม่มีเสียง  กูยิ้มหวานให้  อีกฝ่ายเดินหนีไปหยิบช้อนส้อมมาก่อนที่เราจะเริ่มลงมือกิน  กินไปกูก็แกล้งมันไปด้วย  สนุกดีมีความสุข

...........>>>><<<<............

[เบบี้]

มาต่อละ แค่นี้ก่อน ..ดึกๆไม่ก็บ่ายๆวันนี้ คีย์กับตินที่บอร์ด
ส่วนใครอ่านไม่เม้น
ขอให้ "ได้แฟนมีหัวนมสี่หัวนมติดกันเป็นจตุรัสรอบสะดือ" กร๊ากกกกกกกกกก 
เลียกันสะใจพิลึก ฮ่าๆๆ

[Little Devil]

เริ่มน่ารักแล้ว
+1

[K2KARN]

ก๊ากๆ สลิ่มแม่มน่ารักเถอะ
ว่าแต่ตอนนี้ไอ้พี่เมตรคิดมั่งนะ
ตามเขตตลอดอะ ฮ่าๆ

[pattybluet]

โหยย... เฮียบอกไม่อยากออกตัวแรง 55+ กล้าพูดเนอะ
แต่ชอบเวลาเฮียแกคุยกับเขตอ่ะ ตลกดี เขตมันกวนประสาทดี  

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[kannooh]

ชอบสลิ่มอ่ะ

เป็นตัวของตัวเองโคตรๆ

เอาไปโคลนได้ป่ะ  จะเก็บไว้สักโหล

[OHmeza019]

ฮ่าๆๆ พยศ ดี

[PANGGii]

ฮ่าๆๆ มีคู่แข่งออกตัวแรงแล้วเว้ยยยยย
เครียดแน่มึงอิพี่เมตร ก๊ากกก


อุ้ยยย หลิ่มเอาแต่ใจสาดดดด

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

นู๋หลิ่มเอาแต่ใจ เอาแต่ใจมากมายแค่ไหนก็น่ารัก

ไอ้พี่เมตรกลายเป็นอะไรก็ไม่รู้

ไอ้เขตก็กวนตีนได้ซำเหมอ

ส่วนไอ้เต็มนี่ใครวะ ต่อไปมันต้องมีบทบาทมากกว่านี้แหงๆ เมตร นายรีบจัดการซะ

[สมุนไพร]

ชอบจังนะ...อีเรื่องท้าทายเนี่ยย

[pearleye]

รีบเม้นท์ด่วนนนนนนนนนนนนนนน กลัววววววววววว

หลิ่มน่าร๊าก  พี่เมตรน่าร๊าก

เมื่อไรจะ... กันสักทีน๊า

[bbyuqin]

ท่าทางไอ่พี่เมตรกับเต็มจะไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอเลยวุ้ย
แต่เดี๋ยวนี้พัฒนานะเนี่ย น้องหลิ่มปฏิเสธเพื่อน เพื่อนเพื่อไปกะอิพี่เมตร....เอิ๊๊กกก....

[JJHJJH]

จัดหนักให้ไอ้เต็มเลยพี่เมตรรรรรรรรรรร อิอิ

[dawa_11]

เม้นไว้ก่อนได้ปะ
เดี๋ยวจะกลับมาอ่านนะ

[anterosz]

เหอะๆๆ เมตรมีคู่แข่งแล้วเฟ้ยยย

แบบนี้ต้องรีบรวบหัวรวบหาง 

[ขนม]

อิหนูหลิ่มมึงจะเอาแต่ใจตัวเองไปไหน

น่ารักกกกๆๆๆๆๆๆ

ตัวมารเริ่มโผล่หัวมาอีกหนึ่ง งานนี้ตีกันมั่วแน่ 555

[meadthat]

ลุ้นๆๆๆตามด้่วยว่าจะเปงไงต่ออะครับ

[KM]

จะเม้นไม่เม้นดีเนี่ย อยากเห็นของแปลก ฮ่าๆๆ

[ï_Kiss_U♥]

ตล๊กกกกตลก เบบี้

[Xfish]

เจอแบบนี้ ต้องรีบรวบรัดซะแว้ว ใช่มั้ยเมตร 555    
แต่ก็นะ  ระวังๆ ไว้หน่อย  เดี๋ยวจะโดนสลิ่มจัดให้ไม่ใช่น้อย 5555

[aha]

 

[silverspoon]

พี่เมตร ค่อยๆซึมลึกในชีวิตสลิ่ม เดินหน้าต่อไป 

[CanonDNattari]

ขนาดยังไม่แรงนะอ้ายเมตร ถ้าแรงจะขนาดไหน ?

[pimkihae]

เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นนะ เริ่มเข้าห้องได้ แบบไม่ต้องอ้อนวอนนาน
ส่วน เต็ม เนี่ย ก็เริ่มหวั่นใจ
กลัวว่า เต็ม จะใช้ความเป็นเพื่อน มาใช้แผนหลอกล่อนู๋หลิ่มอ่ะจิ
อิพี่เมตรสู้ๆ พิชิตใจนู๋หลิ่มให้ไว  
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ  

[bobie]

ตกลงไอ้เต็มจะยังไงกับสลิ่มเนี่ย
ลุ้นๆๆๆ

[naja]

เมื่อไหร่จะมีแบบ NC ซักทีเนี่ยยย

[♥a2k♥]

สลิ่มคุยกะพ่อนี่ไม่เอาแต่ใจเลย  หวงน้องจริงๆ
พี่เมตรเป็นคนขับรถไปก่อน
ทำงานดีเดี๋ยวคงได้เลื่อนขั้น 555