หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[som]

โห  มั่นใจสุดๆแสดงว่าของจริงเลยนี่ 

[KM137]

เพิ่งเข้ามาอ่าน

หนุกมากกกกกกก~~
ปลื้มสลิ่มอ่ะ

อนาคตอิพี่เมตรถ้าจะเป็นคนกลัวเมีย 5555

ปล.คำแช่งเบบี้น่ากลัว

[เบบี้]

เดี๋ยวอาจมาะ ครึ่งตอนละ

[naja]

รออยู่นะจ๊ะ

[เบบี้]

   ตอนที่ 36  ห้าเหยือกเพื่อเธอ



   "อ่าว..มาได้ไงวะ" สลิ่มถามทันทีที่เห็นไอ้เขตนั่งหน้าสลอนอยู่ในร้าน
   "เบื่อว่ะ" ไอ้เขตตอบหน้าเซ็ง
   "ทะเลาะกับพี่มึงมาอีกแล้วอ่ะสิ" สลิ่มเดา
   "เออ..ก็ ประมาณนั้น" ไอ้เขตตอบส่งๆแล้วเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ทั้งที่กอดกีตาร์อยู่ด้วย
   "เรื่องไรอีกละ" สลิ่มถามแล้วนั่งลงข้างๆกับเพื่อนมัน
   "เรื่องเดิมๆ แม่ง..ชอบกวนตีนกู เบื่อ" ไอ้เขตบ่นหน้าเครียดเลย
   "มึงก็สนใจเหี้ยไรวะ กูบอกให้มึงไม่ต้องไปเถียงมัน..มีเรื่องทีไรมึงก็ไปเถียงมันอยู่ได้ มันก็ไปกันใหญ่น่ะสิ" สลิ่มว่าพร้อมกัยหยิบหนังสือเพลงออกมาจากกระเป๋า
   "หลิ่ม" ไอ้เขตเรียก  สลิ่มหันไปมอง
   "กูขอเล่นดนตรีกับมึงได้ไหมวะ เล่นที่ร้านนี้อ่ะ" ไอ้เขตถามด้วยหน้าตาคาดหวัง
   "เอ่อ.." สลิ่มอ้ำอึ้ง  หันมามองหน้ากูเหมือนขอความคิดเห็นแล้วมองไปที่ไอ้ดิวกับไอ้ใหม่ที่นั่งอยู่นานแล้ว
   "มึงถามพี่เค้าเองสิ" สลิ่มตอบ  ไอ้เขตหันมามองหน้าพวกกูยิ้มๆ
   "นะคร้าบพี่ดิวพี่ใหม่" ไอ้เขตพูด้วยน้ำเสียงและสีหน้าอ้อนวอนขอร้องสุดๆ  แต่มันไม่ใช่แค่นั้น..ถ้าทำแบบธรรมดาทั่วไปคงไม่ใช่ไอ้เขต  มันนั่งลงคุกเข่ากับพื้นเพิ่มอีกด้วย
   "เอาไงวะ" ไอ้ดิวถามไอ้ใหม่
   "เล่นเฉพาะที่นี่อ่ะพี่ เล่นไม่ประจำก็ได้..ไม่เอาเงินก็ได้พี่ แต่ผมอยากเล่น เบื่ออ่ะ" มันพูด
   "เออ..ดี ไม่เอาเงิน" กูหัวเราะเพราะร้านกูได้กำไรเห็นๆ
   "นะพี่นะ" มันเข้าไปนวดไอ้ใหม่เสริมอีกด้วย
   "อืม..ก็ได้" ไอ้ใหม่พยักหน้าตอบ
   "เย้..ผมไม่เอาเงินหรอก แต่ถ้าผมมา ผมขอเล่นด้วยนะ" ไอ้เขตยิ้มพูด
   "ฟรีเกินไปไหมมึง" กูกัด
   "ก็ไม่ดีรึไงเฮีย มาเล่นเสริมให้เลยนะเนี้ย..อีกอย่าง ไม่ต้องซ้อมเยอะด้วย เพราะถึงไงผมก็รู้ทางสลิ่มอยู่แล้ว ซ้อมด้วยกันอยู่ทุกวัน" มันอวดใหญ่
   "เออ..แล้วแต่มึงเหอะ" กูปัด
   "เยส..มีที่ไป ไม่ต้องกลับบ้านไปทะเลาะกับไอ้แดนแล้ว" ไอ้เขตทำท่าทำท่าสะใจซะไม่มี
   "มึงนี่นะ" สลิ่มส่ายหัวเซ็งๆเหมือนไม่รู้จะเตือนอย่างไรแล้ว
   "จะขึ้นวันนี้เลยไหม" สลิ่มถามเพื่อนมัน
   "อ้ะแน่นอน" ไอ้เขตตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงผิดกับเมื่อตอนแรกถนัด  มันเดินตามสลิ่มเข้าไปที่ห้องพักนักดนตรี
   "ไอ้เมตร" ไอ้ใหม่กระซิบเรียก  หน้าตามีเล่ห์นัยอย่าบอกใคร
   "ไร" กูถามแล้วเดินไปหามัน
   "มีคนบอกว่าน้องเกทเค้าขอเบอร์มึงด้วยว่ะ" ไอ้ใหม่พูดด้วยสีหน้าดีใจแทนกูอย่างนั้น
   "จริงดิ" กูยิ้มอย่างอดภูมิใจไม่ได้เพราะอย่างน้อยคือกูไปชอบน้องเขาก่อนแต่ยังไม่ได้จีบน่ะนะ  ไม่คิดว่าน้องจะมาขอเบอร์กูอย่างนี้  แต่ไม่รู้สิวะ..กูไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรมากมายนักหรอก
   "อ่าว ไม่ดีใจเหรอวะ" ไอ้ดิวถามงงๆ
   "ก็ดี.." กูตอบ
   "แล้ว..มึงไม่เอาแล้วเหรอ" ไอ้ใหม่ถาม
   "ไม่ว่ะ" กูส่ายหัวยิ้มๆ
   ".............." ทั้งสองคนหุบปากเงียบทันใด  พวกมันทำหน้าแบบ..หน้าตาเหลือเชื่อกับคำพูดกูสุดๆ
   "ไม่น่าเชื่อออออออออออออออ.." ไอ้ใหม่กับไอ้ดิวพูดลากเสียงยาวพร้อมกัน  กูหัวเราะ
   "วันนี้กูจะไปแดกเหล้าบ้านไอ้ใหม่กัน ไปเปล่า" ไอ้ดิวชวน
   "ก็อยากไปนะ" กูนึก
   "Kเหอะ มาทำเป็น..มึงต้องไป" ไอ้ใหม่ว่าด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดใส่อีก
   "แต่ว่า.." กูอ้าปากจะปฏิเสธ  สำหรับกูในตอนนี้คือขึ้นอยู่ที่สลิ่ม  จะไปไหนได้ต่อหรือไม่ได้มันต้องขึ้นอยู่กับว่าสลิ่มจะให้กูทำอะไรได้บ้าง
   "กูไม่สน มึงต้องไป..ไม่งั้นกูเคือง" ไอ้ใหม่พูด
   "เออๆ..ก็ได้ แต่กูไปส่งสลิ่มก่อนนะ..แล้วพรุ่งนี้ไม่มีเรียนเหรอวะ" กูถาม
   "โดด" ไอ้ใหม่เลิกคิ้วตอบ
   "หึหึ..ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับผม" กูก้มหัวด้วยท่าทางกวนโอ๊ย  พวกมันหัวเราะ
   "กูไปซ้อมกับว่าที่เมียมึงก่อนนะ" ไอ้ใหม่พูดพร้อมกับลุกขึ้น
   "เอออออออ" กูลากเสียงกวนตอบยิ้มๆอย่างพอใจคำพูดของมัน
   "เดี๋ยวไอ้โปรมาค่อยขึ้นซ้อมอีกที มาสายอีกละไอ้ห่านี่" ไอ้ใหม่ส่ายหัวบ่นเซ็งๆก่อนเดินไป
   "ว่างแล้วใช่ไหม" พี่ปั๊นเดินมาถามกู
   "คร้าบ" กูตอบ
   "ห่า มานี่เลย..มาช่วยกูนี่ วันนี้ไอ้โมทเข้าดึก" พี่ปั๊นกวักมือเรียก  กูเดินไปหาที่เคาร์เตอร์
   "อ่าว ไมมันมาช้าล่ะ" กูถามอย่างอยากรู้
   "เห็นบอกว่าน็อก มาไม่ไหว..ขอนอนก่อนเดี๋ยวมา" พี่ปั๊นตอบ
   "เหรอ..แล้ว ให้เมตรทำไรล่ะ" กูถาม
   "คิดบัญชีของเมื่อวานให้กูหน่อย เดี๋ยวมา..ไปช่วยลุงปุ๊เช็คอาหารก่อน" มันบอกก่อนเดินออกจากเคาร์เตอร์แล้วเข้าครัวไป  กูเลยเดินเข้ามานั่งที่เคาร์เตอร์แทน  กูนั่งมองกระดาษที่เต็มไปด้วยตัวเลขซึ่งกูไม่ค่อยถูกกับมันเท่าไหร่นัก
   "เหี้ยละ" กูบ่นกับตัวเอง  กูเกลียดวิชาคณิตศาสตร์แต่ไม่ถึงกับเกลียดเข้าไส้หรอกนะ  พอเรียนถูไถไปได้  แล้วการที่กูมาเรียนบริหาร  ในบางครั้งก็ต้องเจอวิชาบัญชี  แล้วการที่กว่ากูจะสอบผ่านวิชานี้มาได้ก็แทบลากเลือด  กูเป็นคนคิดไม่รอบคอบ  พอจะคิดให้รอบคอบก็จะกลายเป็นคิดมาก  คิดจนปวดกระบาลเลยไม่สามารถหาจุดจบของตัวเลขได้สักที  แต่ถ้าบัญชีง่ายๆก็พอจะคิดอย่างรอบคอบได้เพราะมันไม่ต้องคิดอะไรมากเหมือนบัญชีที่เรียนในมหาวิทยาลัยน่ะนะ  ดังนั้น..เวลาที่กูจะต้องคิดบัญชีของร้าน  หลายครั้งกูจะหลุดเข้าไปในภวังค์เพราะกูต้องใช้สมาธิอย่างมาก  มากกว่าคนปกติทั่วไปอีกด้วย..
   กูคิดบัญชีพร้อมกับกดเครื่องคิดเลขอย่างตั้งใจ  คิดไปคิดมา  ทบทวนไปทบทวนมาหลายรอบแต่ตัวเลขกลับไม่เท่ากันสักรอบ  นี่แหละ..ผลของการไม่อยากกดเครื่องคิดเลขซ้ำของกู
   "ลุง" กูได้ยินเสียงเรียกแว่วๆแต่เอาไว้ก่อน  เพราะในตอนนี้กูกำลังจิ้มเครื่องคิดเลขอยู่อย่างตั้งใจ  มันเดินทางมาได้ครึ่งกระดาษแล้วและกูจะไม่มีทางหยุดอย่างเด็ดขาด 
   "ไอ้ลุง" เสียงเดิมเรียกอีก  ซึ่งแน่นอนกูรู้ว่าเป็นสลิ่มแต่กูก็ยังไม่อยากคุยกับมันตอนนี้อยู่ดี
   "แป๊บ" กูบอกได้แค่นั้นจริงๆ  พอสติหลุดพูดออกไปแค่ว่า "แป๊บ" มือกูก็กดผิดทันที
   "ห่า มึงอ่ะ" กูเงยหน้าขึ้นโวยด้วยอาการเซ็งสุดขีด
   "ไร" สลิ่มพูดเสียงห้วนอย่างไม่เข้าใจ  คิ้วชนกันมองหน้ากูงอนๆ  แม่ง..น่ารักดีว่ะ
   "เปล่า..แต่กูต้องคิดใหม่เลยเนี่ยเห็นไหม" กูชี้ไปที่กระดาษแล้วโทษเป็นความผิดของมันซะเลย  สลิ่มมองไปที่กระดาษก่อนเงยหน้าขึ้นมองหน้ากู
   "ไอ้โง่" มันว่าให้กูเต็มๆ
   "ห่า คนเราก็มีดีกันคนละด้านโว้ย" กูแก้ตัวก่อน
   "แต่สำหรับกู กูได้ทุกด้าน" มันเชิดหน้าและไม่พูดเปล่า  มันหยิบกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้ากูไปพร้อมกับเครื่องคิดเลขด้วย  มันนำไปวางไว้บนเคาร์เตอาร์โดยพอดีระดับสายตา
   "หน้าไหน" สลิ่มถาม  กูชี้ไปที่หน้ากระดาษที่กูคิดอยู่เมื่อกี้ที่กูคิดมาได้สามรอบแล้ว  แต่รอบที่สามตัวเลขดันไม่ได้เท่ารอบที่สอง  สลิ่มทำการกดเครื่องคิดเลขอย่างรวดเร็ว  เอ่อ..ทำไมมันถึงได้กดเร็วนัก  พอมันไล่จนหมดกระดาษมันก็กลับไปเริ่มต้นคิดใหม่ตั้งแต่แรกอีกครั้งหนึ่งเหมือนกับต้องการทบทวน  ไม่ถึงห้านาทีก็เสร็จ  อภินิหารมากๆ..จอร์ช!
   "ก็ได้เท่าที่เขียนอยู่ มึงคิดห่าไรมากมาย" สลิ่มบ่นทันที
   "ก็รอบเมื่อกี้มันได้ไม่เท่าเดิมนี่หว่า" กูพูดอย่างเขินๆ
   "แล้วนี่มีไร" กูถามถึงมัน
   "พี่ใหม่บอกให้ไปซื้อบัตรเติมเงินให้หน่อย วันทูคอลสามร้อย..ของกูด้วย ดีแทคสามร้อย" สลิ่มสั่งทีเดียวรวด
   "ห่า กูไม่ใช่คนใช้พวกมึงนะ" กูย้อนว่า  สลิ่มไม่พูดตอบ  มันวางเงินลงบนเคาร์เตอร์เหมือนเป็นคำสั่งเด็ดขาดใส่
   "แต่ซื้อให้ก็ได้" กูยิ้มแล้วหยิบเงินมาอย่างช่วยไม่ได้
   "แต่กูทำงานอยู่.." กูบอกมันแล้วมองไปที่กระดาษที่ยังคิดไม่เสร็จ
   "กูทำเอง ขืนให้มึงคิดอีกชาตินึงคงเสร็จ" ม
   "แฮะๆ" กูยิ้มแล้วหยิบกระดาษอีกแผ่นขึ้นมาให้มันด้วย
   "แผ่นนี้..หน้านี้ แล้วก็หน้านี้นะ..คิดรายรับกับรายจ่าย" กูยิ้มบอก
   "แล้วก็นี่ ของที่ซื้อวันนี้" กูอธิบายให้เสร็จสรรพ
   "เร็วๆด้วย" มันว่ากู
   "คร้าบ" กูขานตอบแล้วเดินออกมาจากเคาร์เตอาร์
   "เออ เดี๋ยวก่อน..มึงซื้อบัตรไปโทรหาใคร" กูหยุดแล้วหันไปถามมันอย่างจับผิด  ที่จริงกูแค่ต้องการหาเรื่องกวนมันเพื่อให้มันด่าไปอย่างนั้นเอง
   "กูจะซื้อไปโทรหาพระแสงวิมารที่ไหนมันก็เรื่องของกู" มันว่าแล้วเลื่อนเก้าอี้ที่เคาร์เตอร์ด้านนอกขึ้นนั่ง
   "ไม่ได้ เพราะกูโทรหามึงตลอดอยู่แล้ว..มึงไม่จำเป็นต้องใช้ ห้าสิบบาทก็พอแล้ว" กูบอกทำท่าจะหยิบแบงก์คืนสลิ่ม
   "กูจะเติมสามร้อย" มันขึ้นเสียงมองกูตาขวาง
   "มึงจะโทรหากิ๊กมึงเหรอ" กูแกล้งขึ้นเสียงกลับ
   "เออ" มันกระแทกเสียงตอบทันที  นี่คือคำตอบที่กูไม่ได้ตั้งรับไว้
   "งั้นก็ไม่ต้องเสือกเติม" กูหยิบเงินคืนมันหมดเลย
   "ไอ้เหี้ยเมตร" สลิ่มร้องเสียงหลงเหมือนอารมณ์ขึ้นแล้ว
   "มึงจะไปซื้อหรือไม่ไป" มันหยิบเงินไปกำแน่นจนแบงก์แทบหายเข้าไปหมด
   "ไปก๊าบบบบบ..แหม โมโหไปได้" กูรีบตอบด้วยกลัวมันโกรธ  จึงรีบหยิบเงินออกจากมือมัน  สลิ่มแบมือออกให้

   ฟอด~ ....กูพุ่งตัวเข้าไปหอมสลิ่มที่ไม่ทันได้ตั้งตัวทันที  อีกฝ่ายแทบผงะไป
   "อ้า.." กูทำท่าทำทางชื่นใจเต็มปอดที่ได้ลักหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างนั้น
   "ไอ้.." มันจับหน้าตัวเองยืนค้างไปแล้ว
   "ไปล่ะ" กูตัดบทแล้ววิ่งออกมาทันทีไม่รอให้มันด่า  กูเดินไปซื้อบัตรเติมเงินให้ที่เซเว่นซึ่งค่อนข้างไกลพอสมควร  แต่ไม่ไกลเกินที่จะเดินไม่ได้  พอซื้อเสร็จก็หาอะไรติดไม้ติดมือมาแดกด้วย
   "อ้ะ.." กูยื่นบัตรเติมเงินให้ไอ้ใหม่กับสลิ่ม
   "แหมะ ใช้ได้นี่หว่า" ไอ้ใหม่ยิ้มแซวๆแล้วรับไป
   "หึ" มันหัวเราะออกมาหน่อยๆเพราะกูดันเข้าไปผลักหัวมันให้หยุดแซวกูได้แล้ว
   "พี่โปรมาแล้ว" สลิ่มหันไปมองที่ประตูเมื่อไอ้โปรเปิดประตูเข้ามาพอดี
   "ไหน..ของสลิ่มล่ะ" สลิ่มลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าดีใจพร้อมกับเดินไปหาพี่ชายมัน
   "อ้ะ" ไอ้โปรชูสร้อยขึ้นตรงหน้าสลิ่มที่เหมือนหมาที่กำลังเห็นกระดูกอยู่ตรงหน้า
   "สวยโคตรอ่ะ" สลิ่มอุทานเสียงหลงพร้อมกับหยิบสร้อยออกไปจากมือไอ้โปรทันที  พวกกูได้แต่มองท่าทางของสลิ่มที่ดูจะดีใจมากอย่างเงียบๆ  ทำไมมันไม่ทำหน้าอย่างนั้นให้กูเห็นบ้างวะ  แม่ง..อยากได้บ้างอ่ะ  อยากเห็นหน้าตาแบบนี้บ่อยๆบ้าง
   "สามพันห้าค่าจี้ อีกสองพันห้าค่าสร้อย" ไอ้โปรพูดขึ้นหน้านิ่ง 
   "............." สลิ่มหุบยิ้มหันไปมองหน้าพี่ชายตนเอง  มันจ้องไอ้โปรอยู่อย่างนั้น  ส่วนพวกกูได้แต่เงียบอย่างไม่เข้าใจไอ้พี่น้องคู่นี้
   "ไหนบอกซื้อให้ไง" สลิ่มพูดขึ้นในที่สุด
   "ก็ฟังไม่หมดเอง พี่บอกเก็บเงินทีหลัง" ไอ้โปรพูดหน้านิ่ง  สลิ่มยืนเงียบไปเลย  มือมันกำสร้อยแน่น
   "งั้นเอาคืนไป" มันยื่นสร้อยกับให้ไอ้โปรด้วยสีหน้าบึ้งตึงได้อีก  ไอ้โปรอมยิ้มคล้ายกับจะหลุดขำออกมาอย่างนั้น
   "อ่าว ไม่อยากได้แล้วเหรอ" ไอ้โปรย้อนหน้าตาย
   "ก็พี่ไม่ได้ซื้อให้สลิ่มนี่" สลิ่มตอบ  มันพยายามทำสีหน้าไร้อารมณ์ใส่พี่ชายมัน
   "หึ.." ไอ้โปรหัวเราะออกมา  มันอมยิ้มมามองหน้ากู
   "หอมแก้มพี่ก่อนสิ" ไอ้โปรพูดขึ้น
   "เฮ้ย" กูร้อง
   "หอมแก้มก่อน แล้วเอาไป" ไอ้โปรพูด  สลิ่มหันไปมองหน้าไอ้โปรหน้าแดง  สายตาเหมือนไม่กล้าทำแต่ก็เหมือนลังเลด้วยความอยากได้
   "แต่.." สลิ่มเหลือบมามองพวกกูเล็กน้อย  กูยืนนิ่งเพราะเดาใจมันสองคนไม่ถูก
   "เอาเปล่า ถ้าหอมก็เอาไปเลย" ไอ้โปรยังต้อนไม่หยุด  กูรู้ว่ามันแกล้งแน่นอนอยู่แล้ว
   "ห่า มานี่..กูซื้อต่อเอง" กูทำท่าจะไปคว้าสร้อยออกมาจากมือไอ้โปรแต่มันกลับนำหลบได้ทัน  เรื่องไรจะให้ที่รักกูไปหอมแก้มมัน..พี่ชายก็พี่ชายเถอะ  พี่ชายเจ้าเล่ห์อย่างไอ้โปรกูไม่นับ
   "กูไม่ขาย" ไอ้โปรพูดเล่นหน้าเล่นตา พ
   "หอมเปล่า เร็วสิ..แต่ก่อนก็หอมออกบ่อย อายอะไร" ไอ้โปรว่า
   "ไม่" สลิ่มพูดเสียงเบาก่อนหันหน้าหนี
   "ม่าว..อาว เจงดิ" ไอ้โปรลุกขึ้นแล้วนำสร้อยไปห้อยลงตรงหน้าสลิ่มเหมือนยั่วไปมา
   "ไม่" สลิ่มตอบด้วยน้ำเสียงงอนๆ  หน้างอหงิกเป็นกระบวย  ไอ้โปรส่ายหัวกลับมานั่งลงอย่างเดิม  มันหันมาอมยิ้มให้กู
   "หึ อ้ะ..เอาไป" ไอ้โปรนำสร้อยไปยื่นให้  สลิ่มหันมามองทันควัน
   "ชอบไม่ใช่รึไง"
   "คึคึ.." สลิ่มหัวเราะ  ยิ้มแก้มแทบปริ  มันรีบคว้าสร้อยออกไปจากมือไปโปร
   "ขอบคุณค้าบ" สลิ่มพูดเสียงดัง
   "เจ้ของร้านเค้าบอกว่าถ้าไปรอบหน้าจะลดให้พิเศษ" ไอ้โปรพูด
   "จริงดิ มีรอบหน้าด้วยเหรอ" สลิ่มพูดอย่างดีใจ  ได้คืบเอาศอก
   "รอบหน้ามึงจ่ายเอง" ไอ้โปรว่าน้องชายมัน
   "โหย..งกว่ะ" สลิ่มเบะปากพร้อมกับแกะสร้อยขึ้นทาบคอตัวเองทันที
   "อยากได้ฟรีก็เอาแฟนไปด้วยดิ" ไอ้โปรเหลือบมองมาทางกู 
   "ไม่มี" สลิ่มพูดขึ้นเสียงแข็ง  สายตาชื่นชมสร้อยของตัวเองไป
   "ยืนหัวโด่อยู่นั่นไง เห็นงั้นก็กระเป๋าหนักไม่เบาเหมือนกันนะ" ไอ้โปรพูดแกมหัวเราะทำเอาพวกกูอมยิ้มกันออกมา
   "รอบหน้าเอาเส้นละแสนเลยครับ" กูเล่นกับมันด้วย
   "ถุ้ย..เก็บเงินไว้เติมน้ำมันเหอะ" สลิ่มเงยหน้าขึ้นว่ากูทำเอาพวกมันฮากันหมดทุกคน  กูยืนเขินไม่นานเท่าไหร่ก็ต้องออกมาเพราะพวกมันต้องซ้อมดนตรีต่อ
   "ห่าเฮีย นี่เล่นไปยังเนี้ย" ไอ้บาสพูดขึ้น  วันนี้มันก็มาที่ร้านกูอีกวัน  เป็นรุ่นน้องที่ดีคืออุดหนุนแต่ร้านเดิมไม่เปลี่ยนแปลง  ตอนนี้หน้ามันแดงก่ำได้ที่แล้ว
   "เล่าห่าไร ยังโว้ย" กูพูดตอบ  ไอ้บาสคงหมายถึงสลิ่มที่กูนั่งมองมันอยู่บนเวที  ตอนแรกก็ต้อนรับแขกไปเรื่อยแต่พอโต๊ะไอ้บาสมา  มันก็ลากให้กูมานั่งดื่มด้วยกัน  ดงของมันนั้นก็ไม่ต่ำกว่าสิบคนซึ่งกูสนิทกับพวกเพื่อนมันเกือบทุกคน  ยิ่งเหล้าเข้าปากด้วยแล้วนั่นยิ่งคุยกันง่ายมากขึ้น  เรียกได้ว่านั่งยาวไม่ลุกไปไหน
   "อ่อนว่ะเฮีย ไม่น่าเชื่อนะเนี้ย..ทำได้แค่มองรึไงวะ" ไอ้บาสแซวไม่หยุดปาก  กูว่ามันต้องการกวนตีนกูมากกว่า 
   "เออ กูมันอ่อน" กูส่ายหัว  เพื่อนมันที่นั่งอยู่ข้างกูขำ
   "ถุ้ย" ไอ้บาสถุยใส่หน้ากู  เรียกไดว่าเมาของจริง  กูหัวเราะอย่างไม่ถือสาเพราะถือคติของคนทำร้านเหล้าที่ว่า..อย่าถือคนบ้า  อย่าว่าคนเมา  ไม่งั้นทำร้านเหล้าไม่รุ่งแน่
   "จัดไปหนักๆเลยรอบนี้ เอาเปล่า" ไอ้บาสยิ้มเจ้าเล่ห์  กูมองมันอย่างไม่เข้าใจคำพูดที่ว่าว่ามันต้องการสื่อถึงอะไร
   "ไรของมึง" กูถาม
   "ไอ้เล้ง..ไอ้เล้ง" ไอ้บาสตะโกนพร้อมกวักมือเรียกไอ้เล้งที่กำลังเสิร์ฟอาหารอยู่  เมื่อมันเสิร์ฟเสร็จมันก็เดินมาหา  ไอ้เล้งเป็นรุ่นน้องของไอ้บาสอีกทีหนึ่ง
   "กระดาษกับปากกามาดิ" ไอ้บาสสั่ง  พูดไปก็กอดคอกูไปด้วย  ตอนนี้เหมือนกูเป็นรุ่นน้องมันมากกว่ารุ่นพี่นะ
   "เอ๊ย..ไม่ๆ เฮียต้องตกลงกับผมก่อนนนนนนนน" ไอ้บาสพูดเสียงยานคาง
   "ไรของมึง" กูขมวดคิ้วถาม  เริ่มหน่ายกับมันละ
   "เอางี้เฮีย เบียร์กี่เหยือก" มันชี้หน้ายิ้มเยิ้มๆ  พวกเพื่อนมันหันมามองกันเป็นตาเดียวเหมือนมีเรื่องน่าสนใจเกิดขึ้น
   "สอง" กูชูนิ้วเล่นกับมันหน่อย  ประมาณว่า..น้องพลับขอสอง
   "ถุยยยยย..งั้นพอ เลิกๆ" ไอ้บาสปัดเหมือนกับข้อเสนอนี้ไม่น่าสนใจพอ  พวกเพื่อนมันหัวเราะ
   "ไอ้เชี้ย..แดกไรมากมาย เดี๋ยวตับแข็ง" กูพูดขำๆ  ไอ้บาสส่ายหัวยิ้มๆ
   "มึงจะทำอะไร" กูถามมันก่อนเพื่อความปลอดภัย
   "เอาน่า.." ไอ้บาสปัด
   "ห้าเหยือก" กูเสนอ
   "จัดไป" ไอ้บาสพูด  มือมันจับคางกูอย่างหยอกล้อ  ห่านี่..เมาแล้วปีนเกลียวได้อีก  กูปล่อยเลยตามเลย  ไอ้บาสหันไปเขียนอะไรลงกระดาษอย่างตั้งใจ
   "ไปบอกไอ้มือเบสอ่ะ..บอกว่า พูดตามกูเลยนะ" ไอ้บาสพูดบอกไอ้เล้ง  ไอ้เล้งพยักหน้าตั้งใจฟัง
   "บอกมันว่าให้อ่านออกไมด้วย..บอกว่า โต๊ะพี่เมตรขอเพลงนี้พิเศษให้นักร้อง" ไอ้บาสพูด
   "เฮ้ย ห่า" กูร้องอย่างตกใจ  แม่ง..มันจะตรงเกินไปไหมละนั่น
   "จำได้ไหมเนี้ยไอ้เหี้ย" ไอ้บาสถามไอ้เล้งอย่างหาเรื่อง  เมาแล้วพาลสาด
   "จำได้ครับ" ไอ้เล้งรีบพยักหน้าตอบก่อนจะรับกระดาษไปดู  กูหันไปมองไอ้บาสที่กำลังหันไปคุยกับเพื่อนตนเหมือนนัดแนะอะไรกันสักอย่าง  กูมองตามไอ้เล้งที่เดินนำกระดาษแผ่นนั้นไปยื่นให้กับไอ้เขตที่อยู่บนเวที
   "เอ่อ..อ่ะแฮ่ม เค้าให้ผมอ่านออกไมด้วยอ่ะครับ หึ" ไอ้เขตพูดใส่ไมโครโฟน  เรียกจุดสนใจให้ลูกค้าหันไปมองอย่างตั้งใจฟัง  ไอ้เขตอมยิ้มมองไปที่กระดาษ
   "บอกว่าโต๊ะพี่เมตร เอ่อ..โต๊ะไหนครับโต๊ะพี่เมตร" ไอ้เขตรับมุข  กูรู้เลยว่ามันเล่นนอกบท
   "อยู่นี่ครับ อยู่นี่คร้าบ~" ไอ้สัตว์บาสตะโกนขึ้นเสียงดังพร้อมกับชูมือไปมาเรียกเสียงหัวเราะจากโต๊ะอื่น
   "ฮ้วววววววววววววววววววว" พวกเพื่อนไอ้บาสส่งเสียงเชียร์เสริมด้วย  โฮ่ฮิ้วอย่างกับนัดกันไว้อย่างนั้น 
   "โต๊ะพี่เมตร ขอเพลงนี้เป็นพิเศษ..เอ่อ ให้ นักร้องนำ" ไอเขตอ่านไปยิ้มไปพร้อมกับหันไปมองหน้าสลิ่มด้วย  ปากสลิ่มเหวอเล็กน้อย  หน้ามันแดงอย่างเห็นได้ชัด  สีหน้าเหมือนคนทำอะไรไม่ถูก  กูได้แต่นั่งมองยิ้มๆ
   "นี่ครับ" ไอ้เขตยื่นกระดาษให้เพื่อนตน  สลิ่มรับไปดูก่อนจะหันไปบอกนักดนตรีคนอื่นๆอย่างรู้กัน  พวกมันสลับตำแหน่งเครื่องดนตรีกันเล็กน้อยโดยให้ไอ้ใหม่ย้ายไปเล่นอิเล็กโทน  ไอ้เขตยังคงเล่นเบสเหมือนเดิม  ไอ้ดิวมาเล่นกีตาร์และไอ้โปรเล่นกลอง  หลังจากนั้นสลิ่มไม่ได้พูดอะไร  ปากมันจ่ออยู่ใกล้ไมโครโฟนอย่างเดียวเหมือนพยายามรักษาอาการ  พวกไอ้บาสยังคงส่งเสียงแซวเป็นระยะ  เรียกได้ว่าแซวกันเกินคุ้มสำหรับเบียร์ห้าเหยือกไปแล้ว  กูหันไปสั่งให้ไอ้เล้งนำเบียร์มาเสิร์ฟให้พวกมันแล้วลงบิลกูไว้  ไม่นานเสียงดนตรีก็บรรเลงขึ้น  กูทราบทันทีว่านั่นคือเพลงอะไร

   ~ รักเธอ  รักเธอ  ที่เคยพูดไป
   คงไม่มีความหมายสักเท่าไหร่ 
   ถ้าเธอนั้นไม่มั่นใจ  กับสิ่งที่ฉันได้ให้ไป
   ก็คง...ช้ำใจ ~
   ระหว่างที่สลิ่มร้องนั้น โต๊ะของพวกกูประสานเสียงกันได้ดีมาก  เสียงดังระงมจนแทบจะกลบนักร้องแต่สลิ่มสมาธิดีเหมือนเดิม  เสียงมันดียังไงก็คงดีอย่างนั้น

   ~ รักเธอ  รักเธอ  ที่เคยพูดไป
   นาน..เท่าไหร่คำนั้นยังคงเดิม
   หมดไปแล้วทั้งใจ  ไม่อาจรักเธอมากเกิน 
   เท่านี้  ไม่..ขอมากมาย ~
   กูได้แต่นั่งมองยิ้มๆอย่างมีความสุข  พอมันเหลือบมาเห็นว่ากูนั่งดูอยู่  อีกฝ่ายร้องเสียงตะกุกตะกักไปเล็กน้อย  พอเป็นอย่างนั้นมันจึงหลบสายตากูไปทันที

   ~ เพียง..คำพูดคำสุดท้าย
   จะรักแค่เธอไปจนวันตาย
   หมดสิ้นแล้วทุกสิ่ง
   แต่ฉัน  ไม่รู้ว่านานแค่ไหน
   วันที่ฉันหมดลมหายใจ
   แต่ใจฉันยังคง..รักเธอ ~
   เสียงพวกผู้หญิงแหกปากกันได้แบบ  กูยอมแพ้..โดยเฉพาะน้องแหวน  ร้องด้วยเพราะอินส่วนตัวรึเปล่าไม่ทราบ  แต่ตอนนี้กูรู้สึกได้ว่าห้าเหยือกแม่งคุ้มสุดๆอ่ะ

   ~ เพียง  คำพูดคำสุดท้าย
   จะรักแค่เธอไปจนวันตาย
   หมดสิ้นแล้ว..ทุกสิ่ง
   แต่ฉัน  ไม่รู้ว่านานแค่ไหน
   วันที่ฉันหมดลมหายใจ
   แต่ใจฉันยังคง...รักเธอ ~
   พวกเพื่อนไอ้บาสร้องลากเสียงยาวกว่านักร้อง  เรียกว่าเมากันปลิ้นเลยทีเดียว
   "ฮิ้ววววววววววววววววววววว~"
   "วี๊ดวิ้ว!" เสียงโต๊ะพวกกูดังอย่างกับอยู่ในงานวัด  ทั้งผิวปาก  โฮ่ร้องและกรี๊ด  แต่กูก็ไม่ได้ว่าปรามอะไรเพราะกูชอบ!
   "ชนนนนนนนนนนนน" พวกไอ้บาสยกแก้วขึ้นประสานเสียงกันอย่างดัง  กูเลยยกขึ้นชนไปกับมันด้วย
   "เฮีย หุบยิ้มปากเหอะ" ไอ้บาสหันมาว่ากูตาปรือ
   "สัตว์" กูด่ามันด้วยรักแล้วเข้าไปกอดคอมันด้วย
   "ผมบอกแล้วว่าคุ้ม" ไอ้บาสหัวเราะชอบใจ  พวกกูนั่งแดกเหล้ากันต่ออย่างสนุกสนาน  มองไปที่บนเวทีอีกรอบ  คนบนเวทีส่งสายตาค้อนๆมาให้เห็นแต่หน้ามันดันแดง  น่ารักได้อีกไหมวะ..สาด

..............>>>>><<<<<................

[เบบี้]

เพลงนี้ชื่อเพลง คำสุดท้าย ของ Slot Machine
แปะลิ้งค์...คงเป็นที่คุ้นหูดีอยู่แล้ว

http://www.youtube.com/watch?v=0_MDF0BdPQ4&feature=related



 

[iiดาวพระสุขლii]

^
^
^  
จิ้มทะลวงไปถึงลำไส้...    


ไม่มีอะไรจะเม้นท์....
เพราะกูนั่งอมยิ้มอยู่.....   คึคึ

[เบบี้]

^
^
^ 
จิ้มทะลวงไปถึงลำไส้...   


ไม่มีอะไรจะเม้นท์....
เพราะกูนั่งอมยิ้มอยู่.....   คึคึ

ดาวซินโดม เป็นบ้าไปแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกก

[P★RiTŸ]

โอ้ยยยยยยย
ไม่ไหวและ ปวดแก้ม  
แต่ผัวเมียคู่นี้ช่วยกันทำมาหากินกันดีเนอะ
ผัวอย่างอิพี่เมตรก็ทำงานใช้แรงไป
เมียอย่างสลิ่มก็นั่งเฉยๆทำงานใช้สมอง  
เหมาะกั๊นเหมาะกันเนอะ

[sakiko]

ว้าว

[Poes]

เข้ามากรี๊ดดดดดด เพลง พี่เมตรหุบยิ้มมั้ง รู้นะว่าดีใจ   ชอบนุ้งหลิ่มแก้มแดง

[pattybluet]

ฮิ้วววว ~~ น่าัรักอ่ะ เฮียเมตรคงหุบยิ้มไม่ได้ง่ายๆหรอก
ก้อขนาดเรายังพิมพ์ไปยิ้มไปเลยเนี่ย 555+

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[vvivy]

กี๊ดดดดดดดชอบนู๋หลิ่มเขิลหน้าแดงหุหุ...อิพี่เมตรหุบยิ้มมั่งระวังยิ้มมากไปปากฉีกถึงหูหรอกเหอๆๆ

[namtaan]

ตอนนี้ทำให้โลกเป็นสีชมพูด
น้องสลิ่มช่วยพี่เมตรทำงานด้วยเนี่ย

แต่ตอนท้ายทำเอาสลิ่มหน้าแดงแล้ว หน้าแดงอีก น่ารักอ้ะ

บวก 1 แต้ม ขอบคุณเบบี้นะจ๊ะ

[iiดาวพระสุขლii]

^
^
^ 
จิ้มทะลวงไปถึงลำไส้...   


ไม่มีอะไรจะเม้นท์....
เพราะกูนั่งอมยิ้มอยู่.....   คึคึ

ดาวซินโดม เป็นบ้าไปแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกก

แสด.....   ให้กรูนั่งร้องไห้หรือไง...แล้วอย่าพยายามเปลี่ยนชื่อกรูได้มั้ย....

"ดาวพระศุกร์ สุดแสนอำไพ"   โว้ย!!!!!!!!!!   

[OHmeza019]

ตอนนี้น่ารักมาก ชอบสุด ๆๆ อ่ะ อิอิ
มันต้องงี้ *

[JJHJJH]

ได้เวลาก้าวไปอีกขั้นของพี่มเตรแล้วเหอะ มั้ย อิอิ

[~l3aml3ery~]

ชอบตอนช่วยคิดเงินอ่ะ
นุ้งสลิ่มกะพี่เมตร น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก
+1

[a_tapha]

แหะๆ +1 ให้ไม่ได้   ลืม!!  กร๊ากกกกกกกกก กดไปแล้วเมื่อวาน

[kangkaw]

แว๊บเห็นตอนใหม่แต่เช้า รีบจิ้ม เม้นท์ กันลืม ถึงตอนนี้ไม่มีคำสาปแช่ง แต่
แน่ว่า ว่าคนเขียนมาร ต้องแช่งไว้  555
*********************************

  อายแทน สลิ่ม และนั่งยิ้มค้าง เป็นเพื่อนพี่เมตร   จัดไปอีกหลาย ๆ เหยือยเลยเฮีย คุ้มมมมมม


เบบี้ จะเอาอีก เค้าจะเอาอีก 

[bobie]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
น่ารัก
ชอบอ่ะๆ คราวหลังพี่เมตรขอเองเลย

[Mr.Frog]

แอร๊ยยยยยยยยยย
สลิ่มเขินนน อ่านตอนนี้แล้ว ยิ้มหน้าบาน
น่ารักอ่ะ

 :pig4:เบบี้ค้าบบบ

[jira]

เรื่องมันน่ารักขึ้นเรื่อย ๆแล้วนะคะเบบี้ 
แต่ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึก.....
เมื่อไหร่เมตรจะ  ซักทีวะ...น้องหลิ่มน่า  ชิบหาย 
ขอบคุณค่ะเบบี้
 

[pollapat]

เดินเรื่องช้ากว่าละครช่องหลายสีอิ๊ก แต่สนุกชิหายเลย นั่งอ่านไปอมยิ้มไป มีฟามสุข 

[nopkar]

โอ้ววววว ชอบๆๆตอนนี้ ฮาดี

[nOn†ღ]

อ่านแล้วได้แต่อมยิ้มแก้มตุ่ยกันไปเลยทีเดียว 

[สมุนไพร]

น่ารัก

[BeeRY]

น้องหลิ่มร้องไปเขินไป น่ารักจัง เป็นเค้าคงสติหลุด
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา

[Ramika]

หมู่นี้ เบบี้ น่ารักจริงๆ
สงสัยเกลือจะแพง เลยดองไม่ได้

[ขนม]

อ๊ากกกก ตอนนี้น่ารักทั้งคู่!!!!

ทั้งน้องหลิ่มกับอิพี่เมตร

ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ