หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[JJHJJH]

^
^
จิ้ม+เผาขนซะเลย

[kaporzung]

ต่อได้แร้วจ้าาาา

[huimei]

 
เดินเล่นรอพี่เมตร

[PANGGii]

 
ฟัง..ยอม..รอน้องเขตตตตต

[ordkrub]

แล้วเมื่อไหร่หลิ่มจะยอมพี่เมตรจริงๆซักที

[naja]

สลิ่มอย่าเ่ล่นตัวมากนัก คนอ่านเห็นเวลาไอ้เมตรง้อแล้ว เบาหวานจะขึ้นเอา


อ้อ! พูดจากับพี่เอ๊ยผัวให้เพราะๆหน่อย เด๋วให้ไอ่เมตรจับกดอีกรอบนึงนะ

[Ryuse]

ยอมจริงๆกับตอนนี้
ว่าแต่...ไม่มีโหมดองค์ลงของ ญ ทัวร์อีกเหรอน่ะ กำลังรอลุ้นว่าตอนนี้หลิ่มมันจะทำยังไงต่อ
หรือเมตรจะเป็นที่รองพระบาทอีก แถมตอนนี้ไม่มีตัวช่วยอย่างคราวที่แล้วด้วย
แต่...ยังไงก็ช่าง ไอ้เมตรมันจะเจ็บตัวอีกแค่ไหน ขอให้สลิ่มถ้วยน้อยมันหวานจนพอจะเยียวยาไอ้เมตรมันได้ละกัน

[CHIVAS]

เหมือนแฟนกันจริงๆนะ ตอนนี้  อิอิ

พี่เมฆยอมแล้ว เมื่อไหร่น้องหลิ่มจะยอมมั่ง  ฮึ 

[JAROEN]

มายังง่ะ  รออยู่น๊า 

[@BUA@]

ทัวร์มาอีกแล้ว
 

[anterosz]

เข้ามารอหัวหลิมกะเมตร
อยากรู้ว่าไอ้เมตรจะงัดอะไรมาขอโทษหัวหลิมอีก 

 

[kangkaw]

หลงน้องหลิ่ม รอน้องหลิ่ม

[Kfc_Pizza]

หวัดดี เบบี้

พี่เมตรเป็นอย่างงัยบ้างอะ

พี่เมตรสู้ต่อไปนะคะ

น้องสลิ่มอะถ้ารักยอมพี่เมตรบ้างนะ

บายจ๊ะ

[both^^]

น้องหลิ่มคงจะตีกับความรู้สึกตัวเองอยู่อ่ะจิ

เรื่องทัวร์ก็รำคาญแทนพี่เมตรเลย

[aehJTS]

น่ารักมากเลยอะไอ้คุณเมตรของเราแบบว่าหน้าด้าน ๆ แบบเนียน ๆ

สลิมก็ไม่ว่าไรถ้าได้รับรู้ความรู้สึกสลิ่มด้วย คงกำลังแอบดีใจละซิ อิ.อิ 

  ให้คุณเบบี๋คะ

[nOn†ღ]

มาจิ้ม + รอเบบี้จ้ะ

 

[Kfc_Pizza]

มารอตอนต่อไป

ด้วยคนนคะ

บายคะ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เจ๊หายปวดท้องยังอ่ะ เป็นห่วงนะเนี่ยะ

ใช่ไรหายแล้วก็มาต่อบ้างอะไรบ้างก็ได้นะเจ๊

[PANGGii]

ซาาาาาาาาาาาหลิ่มมมมมมมมมมมมมมมมม
น้องงงงงงงงงงงงงง เขตตตตตตตตตตตตตตตตตตต

ยังไม่มารือ?     

[mascot]

ยอม ยอม ยอม ให้เลย อ้อนจังนะ

[naja]

จงมาๆๆๆ 

[เบบี้]

ตอนที่46  พ่อตากะแม่ยาย


“ห่ามิ้วค์”กูเรียกมันที่นั่งเหม่อลอยไปแล้ว เสียงเพลงก็ดัง มันยังจะหลับได้อีก
“ง่วงๆ”มันบ่นแล้วลูบหน้าลูบตาเหมือนจะให้ตัวเองตื่น
“กลับก่อนไหม”กูถาม แต่รู้ทั้งรู้แหละว่ามันไม่ยอมกลับตอนนี้หรอก เพราะว่ามันเป็นคนกลัวผีมากๆ กร๊าก มันจะกลับเองไม่ได้ตอนนี้เพราะว่าบ้านจะปิดไฟมืด เปิดไว้เพียงแค่ไฟหน้าบ้านเท่านั้น แต่มันน่ะอยู่บ้านคนเดียวได้เพราะว่าเวลามันอยู่มันจะเอาทุกอย่างขึ้นบนห้องนอนมัน แล้วมันก็เปิดไฟสว่างโร่ตลอด จะไม่มีการลงมาจากห้องตัวเองถ้าไม่จำเป็น เหอะๆ เลยเป็นว่าห้องนอนมันจึงมีห้องน้ำในตัว ส่วนห้องกูก็มีแต่ว่าห้องไอ้พี่โมทไม่มีเพราะว่ามันเสียสละให้น้องทั้งสองคน ฮ่าๆๆ
“ไม่”มันตอบชัดถ้อยชัดคำ
“หึหึ”กูหัวเราะกับอาการของมัน
“งั้นอย่าหลับ”กูบอกพร้อมกับยื่นบิลให้
“ฉี่ก่อน”กูบอกพร้อมกับยักคิ้วให้แล้วเดินหนีมาเข้าห้องน้ำ
“เฮ้ยเฮีย”คนทักกันระนาว ยิ่งกว่าบี้เดอะสตาร์ กร๊าก
“ว่าไงพี่”มันทักกันไม่หยุด
“ห่า มาอยู่เหี้ยไรกันตรงนี้ กูจะฉี่”กูผลักพวกมันแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
“อ่าวพี่เมตร เมาเปล่าเนี่ย”ไม่วายในห้องน้ำยังทักกูกัน  กูเดินไปฉี่ยิ้มค้างตั้งแต่เข้าห้องน้ำมาละ เพราะแม่งทักกูกันกูก็ต้องยิ้มดิ เหอะๆ พอกูจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมายืนอยู่กับไอ้พวกหน้าห้องน้ำที่ยืนออกันอยู่
“พี่จีบใครวะเมื่อกี้”เด็กที่รู้จักกูถาม
“กูเหมือนจีบหรอ”กูย้อนยิ้มๆยืนพิงพนังคุยกับพวกมัน
“โห ไม่รู้เลยมั้ง เสียงหวานเยิ้มขนาดนั้น”มันบอก
“กูบ่งบอกขนาดนั้นเลย”
“นักร้องนำนั่นหรอ”มันถามเหมือนอยากรู้
“มึงคิดว่าไงล่ะ”กูย้อน
“ก็น่ารักดี”มันบอก
“สัตว์ ของกู”กูรีบแสดงตัว
“นั่นแน่..ใช่จริงด้วย”มันยิ้มทันที
“พี่แม่งเป็นเกย์ของแท้เลยหรอวะ”ไอ้เหี้ยนี่แม่งสงสัยไม่มีอะไรจะถาม
“มึงจะถามให้มันได้เหี้ยไรขึ้นมา”กูย้อนพวกมัน ทำเอาพวกมันยืนขำกันหมด มันเด็กกว่าพวกกูกันหมดเลยด้วย มันก็เลยไม่กล้าอะไรมากนัก
“ลงแล้วน่ะ”พวกมันพูดเมื่อพวกนักดนตรีลงจากเวทีกันแล้ว
“มีผู้หญิงเยอะแยะชอบพี่นะ ไม่คิดจะเอาบ้างไงวะ”ไอ้เหี้ยนี่ก็พูดรอบที่ร้อยแล้วมั้ง เจอหน้ากูกี่ครั้งก็พูดแต่ประโยคนี้ ไม่รู้จะล้างสมองกูไปไหนนักหนา
“เหอะๆ”กูหัวเราะแค่นั้นกับประโยคนี้ทุกรอบ
“ไปต่อกับพวกผมเปล่า”มันถาม
“หึ ไม่ว่ะ ขอบใจ”กูตอบยิ้มๆ
“เดี๋ยวกูมา”กูบอกพวกมันเมื่อเห็นทัวร์มันเดินมาทางเข้าห้องน้ำ กูเดินออกมาทำเป็นไม่สนใจจนเดินสวนกับมันไป
“อะไร”กูหันไปถาม เพราะพอกูเดินถึงเคาร์เตอร์ทัวร์มันก็เสือกเดินมาหยุดยืนมองหน้ากู
“เปล่า”มันตอบหน้าตายแต่ยังเท้าแขนมองหน้ากูอยู่ ไอ้มิ้วค์ก็มองสองคนกูงงๆ
“จะทำอะไร”กูพูดขึ้นทันที เมื่อไอ้มิ้วค์มันยื่นบิลให้กูแต่ทัวร์มันเสือกแย่งไปต่อหน้าต่อตา
“กวนประสาทคนเล่น สนุกดี”มันพูดแล้วแสยะยิ้ม
“เอามา”กูพูดพร้อมกับจะเอากระดาษออกจากมือมัน แต่มันดันเอาหลบกูอีก
“เอามา”กูพูดเสียงยานอย่างไม่พอใจ แต่อีกฝ่ายยังเบะปากยิ้มเหมือนไม่สนใจอะไร
“ทัวร์”กูย้ำเสียง
“...............”มันเงียบเลิกคิ้วมองหน้ากูเหมือนจะอ่านกูออก
“เมื่อกี้เปิดเผยดีนี่”มันพูดแล้วยื่นกระดาษกลับให้กู พอกูจะรับไปมันก็เสือกดึงกลับอีก
“หึ..”มันหัวเราะเหมือนชอบใจซะงั้น เพราะเมื่อกี้ด้วยความรำคาญมันกูเลยดึงแขนมันเข้ามาหาตัวเองอย่างลืมตัวแล้วหยิบกระดาษออกมาจากมืดมันได้
“ยิ่งมึงทำอย่างนั้น กูก็ยิ่งอยากชนะมัน มึงรู้ไหม”มันพูดแล้วเอาแขนมาคล้องคอกูทั้งสองข้าง
“อย่าน่า”กูจับแขนมันจะให้ปล่อยออกแต่มันเสือกกอดไว้แน่น
“หึ”มันหัวเราะเหมือนชอบใจ
“มึงโรคจิตหรอทัวร์”กูพูดอย่างเซ็งๆ
“จะว่างั้นก็ได้”มันพูดแบบไม่แยแส
“โอ๊ะโอ”มันทำเสียงแล้วหันไปมองอีกด้าน จนกูต้องหันไปมองตาม
“อะ..สลิ่ม”กูตกใจมองหน้าอีกฝ่ายอย่างอึ้งๆ เพราะว่าสลิ่มมันเดินออกมาจากห้องพักพอดีพร้อมกับพวกไอ้โปร มันยืนมองหน้ากูก่อนที่จะเดินหน้านิ่งๆหนีกูไป
“เข้าใจผิดซะแล้ว”ทัวร์พูดไปยิ้มไป ไอ้ใหม่กับไอ้ดิวยืนมองกูสองคนเหมือนกำลังเซ็งๆกับกูอยู่
“ปล่อย”กูจับแขนมันกระชากออกจนตัวมันเซถอยไป
“ทำกับเมียแบบนี้ได้ไง”มันพูดเล่นหน้าเล่นตา
“.............”กูได้แต่ยืนเงียบลูบหัวตัวเองอย่างหงุดหงิดกับมัน
“ไปกับทัวร์คืนนี้สิ แล้วเดี๋ยวจะเลิกยุ่งให้ก็ได้”มันบอกพร้อมกับยักไหล่อย่างกวนๆ
“จิ้..”กูได้แต่เซ็งส่ายหัวกับมัน  กูก้าวขาจะไปจากตรงนี้ซะ เพราะกูเห็นสลิ่มมันเดินออกนอกร้านไปแล้ว
“พี่เมตรข้างนอกเค้ามีเรื่องกันอ่ะ”ไอ้เล้งมันวิ่งหน้าตาตื่นมาหากู
“ใครวะ”กูถามอย่างเพราะว่าเซ็งอีกเรื่องละ กูรีบเดินออกไปนอกร้านทันที
“เฮ้ย!!”กูร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นไอ้โปรมันกำลังมีเรื่องกับใครอีกห้าหกคน และที่กูตกใจมากกว่านั้นก็คือไอ้สลิ่มมันอยู่ในนั้นด้วยอ่ะดิ
“อ่าวไอ้เหี้ย”กูหันไปมองไอ้โมทที่มันพึ่งออกมาจากนอกร้านพอเห็นภาพตรงหน้ามันก็ได้แต่สบถด่าแค่นั้น กูรีบวิ่งเข้าไปช่วยไอ้โปรก่อนเพราะว่ามันกำลังโดนรุมกระทืบอยู่สามคน
“ไอ้เหี้ยนี่วอนหรอมึง”พวกมันด่ากูที่เข้าไปเสือกกับเรื่องของมัน
“เหี้ยไรวะเนี้ยไอ้โปร”กูถามมันไปทั้งๆที่กำลังต่อยกับพวกมัน ไอ้โปรลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลเพราะมันโดนเยอะเหมือนกันเมื่อกี้ก่อนที่มันจะสู้กับอีกฝ่าย

ผลักกกกกกกกกกกก!! ..โดนถีบซะกระเด็นเลยกู..

บอกได้คำเดียวว่า “ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด..มากกกกกกกกกกกกกกก” กว่าที่กูจะตั้งหลักได้ไอ้เหี้ยอีกฝ่ายก็รีบเข้ามาคร่อมกูก่อนที่จะง้างหมัดชกมาแต่กูหลบทันจนมือมันเองที่ทิ่มลงที่หินอย่างแรง กูตั้งหลักได้ก็งัดอีกฝ่ายให้ล้มลงก่อนที่จะกระหน่ำใส่ให้ไม่ยั้ง
“โอยยยย~~..เจ็บมือ”กูยิ้มบอกมันที่นอนหน้าอาบเลือดอยู่ตรงหน้ากู

เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงง!!!

กูหันไปมองด้วยความตกใจ
“ไอ้โปร!!”
“พี่โปร!!”
“ไอ้เหี้ยโปร!!”พวกกูตกใจค้างมองไอ้โปรที่โดนตีหัวด้วยขวดจนแตก ไอ้ใหม่กับไอ้ดิวรีบวิ่งเข้ามาช่วย
“ไอ้มิ้วค์มาดูไอ้เหี้ยนี่ไว้”กูตะโกนเมื่อเห็นไอ้มิ้วค์ที่กำลังวิ่งออกมาจากนอกร้าน พอกูเห็นไอ้เหี้ยพวกนั้นมันกำลังวิ่งหนีไปสามสี่คน กูก็รีบวิ่งตามไปทันที กูได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งตามกูมา ก็เห็นว่าเป็นไอ้สลิ่มแต่ตอนนี้กูไม่สนใจอะไรมากแล้วเพราะก็เห็นว่าไอ้สลิ่มมันยังคงสมบูรณ์ดีอยู่
“ไอ้สัตว์!!”กูตะโกนด่าพร้อมกับเร่งตีนหมากันสุดๆ  พวกมันรีบวิ่งหนีแล้ววิ่งแม่งโคตรไวจนผู้คนแถวนั้นแตกตื่นหลบกันระนาวเพราะมันเป็นแถบสถานบันเทิงด้วย กูกับไอ้สลิ่มเห็นพวกมันวิ่งไปที่รถยนต์ที่จอดอยู่ข้างถนน และคิดว่าวิ่งตามไม่ทันแน่แล้ว
“แม่งงงงงงเอ๊ย!!”กูสบถด้วยความโมโห แล้วคว้าขวดเบียร์ที่ทิ้งอยู่ใกล้ๆใส่รถมันจนขวดแตก เสียงกระทบกับกระจกรถอย่างดัง แต่ก็เท่านั้นเพราะกูเห็นพวกมันขึ้นรถแล้วขับออกไปต่อหน้าต่อตา
“สัตว์!!”ดูท่าแล้วไอ้คนที่วิ่งมากับกูด้วยนี่จะหงุดหงิดมากกว่ากูอีกนะ มันเล่นสบถซะเสียงดังลั่นจนคนหันมามองกันหมด ไอ้สลิ่มเตะนู่นนี่เหมือนระบายอารมณ์อย่างโมโห
“................”กูกับมันสองคนเงียบยืนมองหน้ากันอย่างหาทางออกไม่เจอ และหอบด้วยความเหนื่อย  เสียงหอบของกูและมันบ่งบอกได้ว่าอารมณ์ยังครุกรุ่นไม่แพ้กัน
กูกับมันยืนมองรถยนต์ของไอ้โมทที่ขับออกไปอย่างเร็วต่อหน้าพวกกู มันคงพาไอ้โปรไปหาหมอเป็นแน่
“ไปเหอะ”กูบอกมันก่อนที่จะเดินกลับมาที่ร้าน ไอ้สลิ่มเดินตามมาเงียบๆ กูหันไปเห็นหน้าตามันยังคงหงุดหงิดอยู่ไม่แพ้กู
“มึงรู้ไหมว่ามันเป็นใคร”มันถามขึ้น
“ไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้า..อริเก่าพวกกูก็ไม่น่าใช่ กูไม่ได้มีเรื่องกันมาหลายเดือนแล้ว”กูบอก
“ใครวะ”มันบ่น
“...............”กูได้แต่เงียบใช้สมองคิดทบทวนว่าพวกมันเป็นใคร ไม่เห็นไอ้โปรมันเคยบอกว่าไปมีเรื่องกับใครไว้นี่หว่า กูกับไอ้สลิ่มเดินกลับมาถึงที่ร้าน คนยังแตกตื่นกันไม่เลิก กูเห็นไอ้ใหม่กับไอ้ดิวยืนอยู่หน้าเครียด
“เป็นไงบ้าง”ไอ้ใหม่ถาม
“ไม่ทันว่ะ”กูบอก
“มึงรู้ไหมว่าใคร”กูถาม
“ไม่รู้ว่ะ..แต่เคยเห็นไอ้โปรมันพูดว่า แฟนเก่ากิ๊กมันจะมากระทืบมัน”ไอ้ใหม่บอก
“แฟนเหี้ยโปรรู้ไหม”กูถาม
“น่าจะไม่”ไอ้ใหม่ตอบอีก
“แล้วยังไงเนี่ย จะบอกแฟนมันว่าไง”กูพูดบ่นเหลือบหันไปเห็นไอ้สลิ่มมันกำลังกดโทรศัพท์
“ไอ้พี่โมทให้กูโทรแจ้งตำรวจแล้ว”ไอ้ดิวพูดบอกเมื่อมันเห็นกูหันไปมองไอ้สองคนที่นอนสลบอยู่ด้วยฝีมือกูคน ฝีมือไอ้สลิ่มคน
“เมียมึงมือหนักตีนหนักเหมือนกันว่ะ เล่นซะ เหอะๆ”ไอ้ดิวเดินมากระซิบใกล้หูกูมากๆเหมือนกลัวไอ้สลิ่มจะได้ยิน
“พี่ดิว พี่โมทพาไปโรงบาลไรอ่ะ”ไอ้สลิ่มหันมาถามทั้งๆที่โทรศัพท์ยังอยู่ที่หูตัวเอง
“โรงบาล........น่ะ”ไอ้ดิวบอก ก่อนที่ไอ้สลิ่มจะหันไปคุยต่ออีก ไม่นานมันก็วางสายลง
พวกกูยืนคุยกันอยู่หน้าร้าน ยืนเฝ้าไอ้เหี้ยสองตัวนี้ด้วย ไม่นานตำรวจก็มา พวกกูก็เลยต้องไปให้ปากคำที่โรงพัก ก่อนไปกูก็ต้องฝากร้านกับไอ้พี่ปั๊นให้ปิดร้านด้วยคืนนี้


.............
.............


“หนูเป็นอะไรตรงไหนไหม”กูมองผู้หญิงที่ดูมีอายุอยู่คนนึงเดินเข้ามาหาสลิ่ม กูได้แต่ยืนมองเพราะกูไม่ได้เจอนานแล้วแต่ก็ยังคงจำได้ดี
“สวัสดีครับ”กูยกมือไหว้อีกฝ่าย
“หวัดดีจ๊ะ”เธอหันมารับไหว้กูยิ้มๆ
“อ่าว มาแล้วหรอ”กูหันไปมองอีกคนเป็นผู้ชายที่กูก็จำได้เป็นอย่างดีเหมือนกัน
“มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน”พ่อไอ้สลิ่มบ่น
“หวัดดีครับ”กูยกมือไหว้พร้อมกับไอ้ดิวและไอ้ใหม่ด้วย ไอ้โมทก็ด้วยเช่นกัน ไอ้โมทมันมาพร้อมกับพวกกูหลังจากที่เอาไอ้โปรมาส่งที่โรงพยาบาลมันก็ตามไปที่โรงพักทันที
“น้ากิตติ กับ น้าปัท..ใช่ไหมครับ”ไอ้โมทพูดขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ กูได้แต่ยืนยิ้มเพราะกูยังไม่เคยเล่าเรื่องของกูกับไอ้สลิ่มให้ฟัง และโมทมันก็คงไม่ได้ระแคะระคายเรื่องไอ้สลิ่มเหมือนกูด้วย ก็มันไม่ได้ชอบนิเนอะ อีกอย่างมันก็คงไม่คิดว่าจะบังเอิญเว่อร์ด้วยแหละมั้ง
“ใช่”พ่อไอ้สลิ่มตอบอย่างงงๆมองไปที่ไอ้โมท
“เรา..”แม่ไอ้สลิ่มเพ่งมองไอ้โมทอย่างสงสัย
“ผมโมทไงครับ นี่ก็เมตร”ไอ้โมทบอกอย่างตื่นเต้น มึงจะตื่นเต้นหาไรฟะ กูรู้หมดละ ฮ่าๆๆ
“นี่อย่าบอกนะว่าลูกไอ้ยูร กับ ใจน่ะ”พ่อไอ้สลิ่มพูดอย่างตกใจมองมาที่กูด้วย กูได้แต่ยิ้มให้พ่อตาอย่างหยาดเยิ้ม กร๊าก
“ครับ”ไอ้โมทกับกูตอบพร้อมกัน ส่วนไอ้สลิ่มได้แต่นิ่งเงียบ
“มึงรู้นานแล้วรึยัง”ไอ้โมทหันมาพูดกับกูแทบจะแดกหัวกูละ
“นานมากแล้วล่ะ”กูตอบยิ้มๆ เหอะๆ
“ห่า”ไอ้โมทบ่นใส่เบาๆเหมือนไม่อยากให้แม่กับพ่อสลิ่มมันได้ยิน
“แล้วนี่สลิ่มก็..”ไอ้โมทชี้ไปที่ไอ้สลิ่มอย่างงงๆ แล้วหันมามองหน้ากู
“ก็..นั่นแหละ”กูตอบแค่นั้น เขินเหมือนกัน กร๊าก ส่วนไอ้สลิ่มหน้าแดงไปแล้วเรียบร้อย
“ห่า”ไอ้โมทพูดใส่รอบสอง
“แล้วก็ไม่บอกกู”มันกระซิบว่า
“แล้วนี่ไปยังไงมายังไงมาเจอกันได้เนี่ย”แม่สลิ่มถาม
“สลิ่มทำงานอยู่ร้านพี่โมทน่ะ”ไอ้สลิ่มแย่งพูดก่อน
“นี่หนู..”แม่สลิ่มหันไปมองหน้ามันอย่างตกใจ
“สลิ่มร้องเพลงตอนกลางคืนที่ร้านพี่โมท”ไอ้สลิ่มพูดซ้ำ
“..................”พ่อกับแม่ไอ้สลิ่มเงียบไป แต่สายตานี่แบบว่า เหอะๆ
“ได้เงิน”ไอ้สลิ่มพูดหน้านิ่ง
“อ่านหนังสือทุกวัน”มันพูดอีก พวกกูและทุกคนได้แต่ยืนเงียบว่าพ่อแม่ลูกเค้ากำลังอ่านอะไรกันยังไงอยู่
“การบ้านก็เสร็จมีให้เพื่อนลอกเป็นปกติดีทุกวัน”มันพูดอีก
“ชมรมมวยก็ยังซ้อมอยู่สลับกับดนตรี..ทุกอย่างปกติดี”ไอ้สลิ่มพูดเสียงเรียบเหมือนอธิบายให้พ่อแม่มันฟัง
“แล้วทำไมไม่บอกแม่”แม่มันพูดอย่างหงุดหงิด
“ขี้เกียจฟังแม่บ่น”มันบอกหน้าตาย
“แล้ว..”แม่ไอ้สลิ่มเหมือนกำลังจะระงับสติอารมณ์ตัวเองอยู่
“ไอ้ลูกคนนี้!”แม่ไอ้สลิ่มกระแทกเสียงใส่หน้ามัน แต่ไอ้สลิ่มยังนิ่งไม่ไหวติงใดๆ
“เอาน่าแม่”พ่อไอ้สลิ่มเข้ามาลูบไหล่แม่มันเบาๆ
“แม่ก็โมโหแบบนี้ สลิ่มถึงไม่อยากบอกไง”มันพูดหน้างอเหมือนกัน
“ก็แม่เป็นห่วง ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ”แม่มันพูดหน้าเครียด
“สลิ่มขอโทษ”มันพูดมองหน้าแม่ตัวเอง
“แล้วนี่มันก็อันตราย พี่เค้าก็โดนมาแบบนี้แล้ว..แล้วหนูล่ะ”แม่มันพูดอีก
“หนูก็อยู่ปกติอ่ะ ใครจะมาทำอะไร”มันพูดคิ้วขมวดมองแม่ตัวเอง
“ก็เพราะเป็นคนแบบนี้ไง”แม่มันพูด
“คนมันจะมีเรื่อง อยู่ตรงไหนมันก็มีเรื่องแหละแม่ สลิ่มรู้ตัวดีน่าว่าทำอะไรอยู่”มันพูดอย่างหงุดหงิดแล้วเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ใกล้ๆ
“เอาน่าคุณ อย่าหงุดหงิดเลย”พ่อสลิ่มพูดปลอบแม่มัน
“ดูนะ ลูกคุณน่ะ”แม่มันหันไปพูดใส่หน้าพ่อมันอย่างโมโห
“ลูกเราสองคนนั่นแหละ ที่เค้าเป็นนี่นิสัยคุณเลยนะที่จริงอ่ะ”พ่อมันพูดแบบไม่รู้สึกอะไรมากนัก
“นี่คุณ”แม่มันกระแทกเสียงอย่างโมโห
“ปกติมันก็มีเรื่องอยู่แล้ว แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก คุณไม่ชินหรอ”พ่อมันพูด
“ใช่..แม่ไม่ชินหรอ”ไอ้สลิ่มพูดขึ้น แม่ง ท่านั่งกวนตีนได้อีก
“เออสิ ต้องอีกนานเท่าไหร่ที่จะให้แม่สบายใจห๊ะ..อีกนานเท่าไหร่ถึงจะโต เลิกเอาแต่ใจทำอะไรไม่คิดเมื่อไหร่จะเลิกทำตัวแบบนี้สักที!”แม่มันหันไปว่าอีก
“แม่ไม่สบายใจหรอตอนนี้ สลิ่มเป็นลูกไม่ดีเลยใช่ไหม”มันเงยหน้าพูดมองหน้าแม่มันแบบตัดพ้อ
“................”แม่มันนิ่งเงียบไป ส่วนกู ไอ้โมท ไอ้ดิว ไอ้ใหม่ได้แต่ยืนเงียบ เหอะๆ
“ก็หนูรักตรงนี้ หนูชอบตรงนี้ ถึงหนูบอกแม่ก่อนแม่ก็ห้ามอยู่ดีแต่หนูก็จะทำอยู่ดี แล้วแม่จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา”มันพูด เอ่อ..เอาแต่ใจมากเลยอ่ะ
“แม่จะมาว่าหนูทำไมอ่ะ”เอ่อ..คือ เหี้ยละ น้ำตานองหน้าแล้วเมียกู มันพูดไปน้ำตามันก็หยดไป ก่อนที่มันจะเอาแขนเสื้อเช็ด แต่ท่านี่จะแมนไปไหน กร๊าก
“ไปปลอบดิ”ไอ้เหี้ยดิวกระซิบแซวกู
“เงียบไปเลยไอ้เชี่ย”กูด่าให้
“เอาน่าคุณ..แล้วจะร้องไห้ทำไมไอ้หลิ่ม”พ่อมันพูด
“พ่อก็ดูแม่ดิ พูดเหมือนสลิ่มไม่ดีอ่ะ..ทำไมอ่ะ ต้องทำยังไงถึงจะพอใจอ่ะ สลิ่มต้องดีแบบไหน ขนาดไหนแม่ถึงจะพอใจ..อึก”ไอ้สลิ่มพูดไปก็สูดขี้มูกไปมองหน้าพ่อมันกับแม่มันสลับไปมา
“...............”แม่กับพ่อมันได้แต่ยืนเงียบ
“ซู้ดดดดดดดดดดด”ไอ้สลิ่มสูดน้ำมูกตัวเอง ตัวมันก็ยังสั่นเพราะกำลังเหมือนบังคับให้ตัวเองไม่ร้องไห้
“ที่แม่พูดก็เพราะแม่เป็นห่วง พอแม่พูดเข้ามากๆก็หาว่าแม่บ่น ขอย้ายไปอยู่หอคนเดียวนึกว่าแค่นี้แม่เป็นห่วงไม่พอรึไง แล้วหนูก็เป็นของหนูอย่างนี้ อารมณ์ร้อนตลอดจะไม่ให้แม่เป็นห่วงได้ยังไง ดึกดื่นก็กลับบ้านคนเดียวอีก”แม่ไอ้สลิ่มพูดเสียงเบาลงเหมือนใจเย็นลงบ้างแล้ว
“สลิ่มเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่องุ่นสักหน่อย สลิ่มดูแลตัวเองได้”มันพูดไปสะอึกไปไม่มองหน้าแม่มัน
“ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายอะไรมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ”แม่มันพูดอีก เอ่อ..รู้สึกจะกระทบกูที่ยืนหัวดำตาดำอยู่นี่นะ ไอ้โมทแม่งก็เหมือนรู้ เอาแขนมากระแทกกูอย่างแซวๆ
“ไม่ทันละ หึ”ไอ้โมทกระซิบบอกกูเบาๆ กูได้แต่เอาศอกกระทุ้งท้องมันอย่างปรามๆ ไอ้พี่เวร
“ไม่รู้ แม่จะว่าไงก็ช่างแต่สลิ่มไม่เลิกร้องหรอก”มันพูดแบบไม่สนใจ
“เฮ้อออออออออ”แม่มันถอนหายใจก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างสลิ่มมัน
“แม่..”มันเรียกแม่ตัวเองเสียงดัง จนแม่มันหันหน้าไปมอง
“ทำไมแม่ต้องทำท่าอย่างนั้นด้วย”มันพูดถามแม่มันอย่างหาเรื่องเมื่อเห็นแม่ตัวเองนั่งเท้าเอามือกุมหน้าตัวเองเหมือนคนกำลังแก้ไขปัญหาอะไรไม่ได้สักอย่าง
“แม่เหนื่อยมากเลยหรอ ทำไมอ่ะ”มันเอาแขนไปคล้องแขนแม่ตัวเองไว้เหมือนต้องการคำตอบจากแม่ตัวเอง
“อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ”แม่มันพูด
“...............”ไอ้สลิ่มเงียบจ้องหน้าแม่มันอยู่สักพัก
“อึก..ก็ได้ เลิกก็ได้..ไม่มาแล้วก็ได้”ไอ้สลิ่มพูดเสียงสะอึกไปมา เฮ้ย..มึงเลิกตอนกลางคืนกูก็ไม่เจอมึงดิ
“...............”ทั้งแม่กับมันก็เงียบกันอีกรอบ แม่ไอ้สลิ่มจ้องหน้าไอ้สลิ่มนิ่งๆ ส่วนตัวมันเองก็สู้ตาแม่มันเองด้วยเหมือนกัน
“แน่ใจนะว่าดูแลตัวเองได้”แม่มันถามเสียงเรียบ ไอ้สลิ่มพยักหน้า อีกมือก็เอาเช็ดน้ำตาตัวเองที่เปื้อนแก้มอยู่
“กิจกรรมก็จะเอา”แม่มันถาม ไอ้สลิ่มก็ยังพยักหน้าอีก
“แน่ใจว่าเกรดจะไม่ตก”แม่มันถามอีกครั้ง
“ถึงไม่เข้าเรียนก็ไม่ตก”มันพูดตอบแม่มัน เอ่อ..ถ้าเป็นกูไม่เข้าเรียนนี่อย่างหวังว่าจะผ่าน กร๊าก
“ไหวหรอ”แม่มันถามย้ำด้วยความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด
“นอนพอหรอ”แม่มันถามไม่หยุด
“ถ้าไม่ไหวสลิ่มจะเลิกเอง ถ้าเหนื่อยหลิ่มก็จะบอกแม่นะ”มันพูดบอกแม่มัน
“อืม”แม่มันลูบแก้มลูกชายตัวเองเบาๆก่อนที่จะดึงเข้ามากอด กูหันไปเห็นพ่อมันยืนยิ้มส่ายหัวเหมือนจะชิน เหอะๆ เฮ้อ..แต่ผ่านไปได้ด้วยดีก็ดีวะ
“ขออย่างเดียว เย็นลงกว่านี้หน่อยนะลูก ถ้าหนูเย็นลงกว่านี้ทุกอย่างจะดีกว่านี้แน่”แม่สลิ่มพูดบอกลูกชายตัวเองอย่างเป็นห่วง ไอ้สลิ่มได้แต่เงียบพยักหน้าปล่อยให้แม่ตัวเองกอดไป
“อย่าถือสา เป็นงี้ประจำ”พ่อมันหันมาพูดบอกกู พวกกูได้แต่หัวเราะ เหอะๆ ตอบแค่นั้น
“แล้วนี่ยังไง เดี๋ยวคุยกันหน่อยนะ พ่อแม่เป็นยังไงกันบ้างเนี่ย”พ่อไอ้สลิ่มหันมาพูดกับพวกกู
“ก็สบายดีครับ”กูตอบ
“โตขึ้นเยอะเลยนะ”พ่อสลิ่มหันมามองหน้ากูแล้วยิ้มให้ กูได้แต่ยิ้มตอบ นึกในใจ “ขอลูกชายน้าด้วยนะครับ” กร๊าก
“ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้กลับไปเยี่ยมเลย แม่มีน้องอีกรึเปล่าล่ะ”พ่อสลิ่มถาม
“มีคนเล็กอีกคนครับ ชื่อมิ้วค์”ไอ้โมทตอบ ไม่แปลกที่พ่อสลิ่มจะไม่รู้จัก เพราะตั้งแต่ที่สลิ่มมันย้ายไป ไอ้มิ้วค์ยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ
“หมอออกมาแล้วครับ”กูบอก
“ย้ายคนไข้ไปห้องพิเศษนะครับ ต้องนอนรักษาตัวและรอเอ็กซเรย์อีกสามสี่วัน”หมอบอก
“ครับ”พ่อสลิ่มตอบ
“ตอนนี้ก็ปลอยภัยแล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วง แต่คงต้องรอเชคอาการคนไข้อีกทีหลังจากพื้นครับ”หมอพูด
“หมอขอตัวนะครับ”หมอบอกยิ้มๆ
“ขอบคุณครับ”พวกกูยกมือไหว้ก่อนที่หมอจะเดินไป
หลังจากนั้นพวกกูก็พากันไปที่ห้องพัก กลายเป็นตกลงกันว่ากูกับไอ้ใหม่จะนอนเฝ้าไอ้โปรเอง เช้าจะได้กลับบ้านกูแล้วไปเรียนเลยพร้อมกัน ไอ้โมทก็ต้องกลับไปรับไอ้มิ้วค์ที่ร้านพร้อมกับไปส่งไอ้ดิวด้วย ส่วนไอ้สลิ่มที่เถียงกับแม่มันว่าจะมาเฝ้าแต่ก็ไม่ได้เฝ้าเพราะว่ามันต้องไปเรียนแต่เช้า  คืนนั้นไอ้สลิ่มเลยต้องกลับกับพ่อแม่มันโดยปริยาย ส่วนพ่อกับแม่ไอ้โปรไม่ได้มาเพราะว่ายังอยู่ต่างจังหวัด และพี่ชายมันก็อยู่ต่างประเทศ ส่วนมากที่มันมีปัญหาอะไรก็จะมีไอ้ใหม่กับกูนี่แหละที่ช่วยเหลือกันไว้ พวกกูเลยสนิทกันเป็นพิเศษเพราะไม่ว่าเรื่องอะไรก็ช่วยเหลือกันเสมอทั้งๆที่รู้จักกันได้สองสามปีเท่านั้น แต่พวกกูก็ไว้ใจกันมากพอสมควรอ่ะนะ

...............>>>><<<<................

ตอนต่อจากนี้ก็ยังต่อ "สลิ่มกะเมตร" เหมือนเดิม
ปล.เม้นด้วยอะไรด้วย อย่าให้ต้องพูดมาก เดี๋ยวจะมี กร๊ากก

[Poes]

นุ้งหลิ่ม แทนตัวกะพ่อแม่ แมนมากลูก หนูทุกคำ   

[naja]

อ่ะๆๆ เมนท์ก้อได้ ชิส์

เจอกับพ่อตา แม่ยายแล้วเว๊ยยยยยยย
แต่...ท่าทางจะผ่านด่านแม่ยายยากหน่อยนะเมิงไอ้เมตร หุหุ

แหม นึกว่าไอ่เมตรจะเจ็บตัว แล้วน้องหลิ่มสุดที่รักจะไปคอยดูแล้วซะอีก กรั่กๆๆ

[toommin]

มาจิ้มตูดอย่างไว

อิอิ

[เบบี้]

แอบน่ารักไง กร๊าก

[pattybluet]

“พี่แม่งเป็นเกย์ของแท้เลยหรอวะ”ไอ้เหี้ยนี่แม่งสงสัยไม่มีอะไรจะถาม

อันนี้ฮามาก นึกหน้าเฮียแกตอนได้ยินคำถามนี้ออกเลย  

ยิ่งอ่านสลิ่มยิ่งค่อดจะน่ารัก ขนาดตอนเอาแต่ใจยังน่ากอดเลยอ่ะ  

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[pichayakamon]

“ได้เงิน”ไอ้สลิ่มพูดหน้านิ่ง
“อ่านหนังสือทุกวัน”มันพูดอีก พวกกูและทุกคนได้แต่ยืนเงียบว่าพ่อแม่ลูกเค้ากำลังอ่านอะไรกันยังไงอยู่
“การบ้านก็เสร็จมีให้เพื่อนลอกเป็นปกติดีทุกวัน”มันพูดอีก
“ชมรมมวยก็ยังซ้อมอยู่สลับกับดนตรี..ทุกอย่างปกติดี”

ส่วนข้าพเจ้า

"แบมือขอเงิน"
"อ่านหนังสือบ้างก่อนสอบ(แบบอัจฉริยะข้ามคืน)"
"เลคเชอร์ก็ลอกเพื่อนเป็นปกติ"
"ชมรมประสานเสียงก็ซ้อม(แต่เลท) สลับกับจ๊อกกิ้ง นานๆ ครั้ง"

[vvivy]

สลิ่มน่าร้ากกกก เเทนตัวเองว่าหนู  กี๊ดดดดดดดดดดดดดดด

[kaporzung]

เมตร พอต่อหน้าพ่อกะแม่สลิ่มล่ะเงียบเลยนะ ฮ่าๆๆๆ