หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[buabuabua]

ค้างอะ ช่วยต่อไว ๆ ได้อยากอ่านต่อจังเลย เรื่องนี้สนุกมากกกกกกก

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

อร๊ายยยย~
เมตรหลิ่มพัฒนา

อยากบอกเบบี้ว่าเราแอบรอเขตกับมิวค์ อิอิ
นะนะ จัดมาๆ

[uknowvry]

“อุ้ย..ขอโทษ มันห้ามไม่ได้อ่ะ”ไอ้สลิ่มพูดหน้าตาย

อันนี้ฮามากกกกกก

[เบบี้]

หึ....
ดูหวังกันมากเนอะ "เขต+มิ้วค์"  อ่ะ...กร๊ากกกกกกกกก

[JJHJJH]

^
^
จิ้มบวกบี้ซะเลย

[เบบี้]

^
^
จิ้มบวกบี้ซะเลย

"จิ้มบวกบี้" กร๊ากกก ฟังดูน่ากลัวมาก ฮ๋าๆๆ

[ClioNe]

น้องสลิ่มกวนมาก ๆ ....  เป็นไงล่ะพี่เมตร..
คุณแม่น่าร๊ากกก กกก ..

[PANGGii]

ดูน้องเขตจะเบื่อบ้านเอามากๆๆ  แม่บ่นเยอะก้อมาอยุ่กะเจ้ก้อได้นะ..
เด่วเจ้ดูแลเปนอย่างดีเองงงง  ก๊ากกกกกก

เอ่อ..ดูจะตื่นเต้นกะการกินหมูกระทะกันมากเลยแหะน้องมิ้วววว
ฮาสลิ่มอ่ะ..“อุ้ย..ขอโทษ มันห้ามไม่ได้อ่ะ” 5555

[saseum]

สลิ่มนี้เล่นแรงตลอดเลยจริงๆ เดี๋ยวเมตรไม่มีใช้นะ อิอิ

ปล. อยากอ่านคู่วิทย์กะเวจ้า

[จริงใจ]

โดนซะแล้ว บักเมตร เต็มเป้าเลย 

[pimkihae]

5555++ ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี หึหึ
เอาน่า อิพี่เมตร ยอมเจ็บตัวนิดหน่อย (ไม่นิดละ--เมตร)
ได้กอดจูบ..ถือว่าได้กำไรละกัน
ชอบคุณแม่อ่ะ น่ารักที่สุดดด
เข้าใจลูกดีจังเลยอ่ะ
ขอบคุณเบบี้ที่มาต่อนะค่ะ

[zatamare]

5555 ใครเค้าจะไปห่วงมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ไอเมตร

[Phantom]

สลิ่มเอ้ยยย คิดว่าจะหวาน
ลงท้ายโหดจนได้ แต่ฮาอ่ะ
ยอกย้อนจริง ๆ เลย

[vvivy]

เหอๆๆ ไอพี่เมตรมันเนียนไปเรื่อย...นู๋หลิ่มเนียนกลับงี้แหละ

[nolirin]

  นู๋หลิ่มแอบเคลิ้ม
ถึงจะกลับลำเอาคืนที่หลังก็เถอะ ถือว่าเคลิ้มมมมม

[SoYiLovE]

จัดไปหนักๆแบบนี้แหละหลิ่ม อิอิ ชอบๆ โทษฐานทำตัวน่าหมั่นใส้เกิ๊นนนน

+๑ ให้เบบี้ด้วยยยย

[silw]

ความใจอ่อนเริ่มเห็นได้อย่างเด่นชัด

น่ารักจริงๆ คู่นี้

ม่าม๊าแบบนี้ถูกใจมากมาย

[DexTunG]

 

[kuku]

รักสลิ่ม

[BeeRY]

ตลกอ่ะ  น่าสงสารพี่เมตรที่ซู้ดดดดด
นี่ถ้าเกิดใช้การไม่ได้ขึ้นมาล่ะเซ็งแย่ 555
มันเริ่มจะหวานกันแระ แต่หวานแบบโหดๆ 

[rowetszaa]

สลิ่มๆๆๆ กวน...ได้อีก  ฮ่าๆๆๆ อ่านะ

รักเมตร รักสลิ่ม  อิอิ

baby อยากให้มีคู่ เวกะวิทย์ อ่ะ  จัดหน่อยดิคร้าบบบ อิอิ.. =)

[som]

ตื่นเต้นๆๆๆ
อยากอ่านตอนต่อไป

[papui]

บี้จ๋า มาต่อไวไว น้า

[yayu]

พยามยามต่อไปพี่เมตร สลิ่มใจอ่อนลงไปตั้งเยอะแล้ว 

[bobie]

ซี้ดเลยสิพี่เมตร
5555555

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

555+ ตอยจบยังจะฮาได้อีก

[┗◎┗◎]

เอาแล้วสลิ่มน่ารักกก
หวานแบบโหดๆ 555555

[amito]

สลิ่ม จัดหนักไปเดี๋ยวไม่มีใช้นะคะ

[เบบี้]

ตอนที่53  ตามประสาครอบครัว


“หิวว่ะ..แวะเซเว่นก่อนนะมึง”มันพูดบ่นอยู่ด้านหลังกูหลังจากที่นั่งเงียบมานาน
“โทรถามโปรเปล่าว่าเอาไรไหม”กูพูด
“อืม”สลิ่มตอบเบาๆ กูเห็นเซเว่นข้างหน้าไกลๆก็เตรียมตัวเปิดไฟเลี้ยวเข้าจอด พอถึงที่สลิ่มมันก็เอามือถือมากดโทรหาพี่ชายมัน มันเดินคุยนำเข้าเซเว่นไป กูก็ได้แต่เดินตามเข้าไปอ่ะนะ พอกูเดินเข้าไปก็เห็นสลิ่มมันหยิบตะกร้ามาห้อยไว้ตรงแขนแล้วเรียบร้อย กูเลยเดินไปหยิบตะกร้ามาจากมันแล้วมาถือแทนให้ มันเดินนำไปที่มาม่าก่อนที่จะหยิบซองมาม่าซองใหญ่ใส่ตะกร้า กูเลยหยิบรสที่กูชอบบ้าง มันก็เหลือบมองหน่อยๆแล้วมันก็เดินไปทางพนักงาน
“เอาฟุตลองไก่หนึ่ง บิ๊กไบทไก่หนึ่งแล้วก็ซาลาเปาไส้หมูแดง..เอ่อ กับ”ไอ้สลิ่มยืนคิดมือก็ยังถือมือถือจ่อหูอยู่
“มีขนมจีบกุ้งอ่ะ เอาเปล่า”มันถามคนปลายสาย
“ขนมจีบกุ้งสองครับ”มันหันมาสั่งพนักงาน แล้วหันมามองหน้ากูหน่อยๆ กูได้แต่ทำหน้าเฉยๆ เพราะกูไม่รู้นี่ว่ามันหันมามองทำไม
“เอ่อ..เอาซาลาเปาไส้หมูสับไข่เค็มด้วยครับ”มันบอกอีก
“กินหมดหรอ”กูพูด
“ไม่หมดจะสั่งไหม”มันย้อนแล้วเดินแทรกกูไปหยิบไข่ต้มซีพีมาใส่ตะกร้าอีก กูก็ได้แต่เดินตาม มันเดินไปหยิบแก้วแล้วเติมน้ำโค้ก ก่อนที่จะเดินนำๆไปหยิบน้ำเปล่าอีกสามขวด แล้วก็เดินๆไปหยิบโค้กขวดเล็กมาใส่ตะกร้าอีก
“เอ่อ..ที่รัก เราอยู่กันแค่คืนเดียวนะ”กูเตือนเมื่อเห็นมันกำลังจะหยิบน้ำส้มอีก มันค้างมือไว้หันหน้ามามองหน้ากูนิดหน่อย ก่อนที่จะวางขวดน้ำส้มลง
“ไม่กินก็ได้”มันพูดหน้าตากวนส้นตีนแล้วเดินไปที่มุมขนม มันเดินไปหยิบเลย์ซองสีส้มมาใส่ตะกร้า เดินไปหยิบฮานามิใส่ตะกร้าอีก แล้วก็หยิบเบนโตะกับปาปิก้ามาใส่ตะกร้าด้วย มันเดินทำหน้าคิดไปทั่วเซเว่นจนพนักงานเรียกนั่นแหละมันถึงเดินไปเอาของมา แล้วก็เดินไปเติมซอส เติมผักอะไรของมันไป พอมันจะเดินผ่านอาหารสดอีกรอบมันกลับหยุดชะงักเหมือนคิดๆ กูเลยก้าวถอยหลังเพราะคิดว่ามันต้องถอยหลังกลับมาแน่นอน และมันก็เดินมาหยิบเกี๊ยวกุ้งไปอีกหนึ่งกล่องแล้วให้พนักงานใส่เวฟ
“อิ่มละ”มันหันมายักคิ้วบอกกูอย่างกวนๆ กูได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินเอาตะกร้าไปวางที่เคาร์เตอร์
“กินเบียร์ได้ไหม”กูพูดถามแบบว่านึกขึ้นได้ว่าอยากกิน ที่จริงจะหยิบตั้งแต่เมื่อกี้แล้วแหละแต่เกรงใจมัน
“ปากมึงท้องมึงนี่ เกี่ยวห่าไรกับกูล่ะ”มันย้อน
“เกี่ยวดิ ก็มึงเป็น..”กูเตรียมพูดแกล้ง แต่สลิ่มมันหันมาค้อนก่อน กูเลยเดินหนีไปหยิบเบียร์มาสองกระป๋องแล้ววางก่อนที่จะหยิบเงินมาจ่าย แต่สลิ่มมันหยิบเอาแบงค์พันยื่นให้พนักงานก่อนกูไปแล้ว
“อะไร”กูพูดงงๆ แล้วยืนค้างๆมือก็ถือกระเป๋าสตางค์อยู่
“กูอยากกินไม่ใช่มึงอยากกินสักหน่อย”มันบอกหน้าตาย
“ในนั้นก็มีของกูเหมือนกันอ่ะ”กูพูด พนักงานเซเว่นแม่งก็ยืนมองงงๆ คิดเงินไปกูว่าหูพวกมันก็คงฟังไปด้วยแหละ เพราะว่ามันดึกมาแล้วไม่ค่อยมีคนหรอก
“แต่ของกูเยอะกว่า”มันบอก
“ก็กินด้วยกันไง งั้นหารกันก็ได้”กูบอก เพราะกูรู้อยู่แล้วแหละว่ามันไม่ยอมให้กูจ่ายทั้งหมดหรอก
“อืม ก็ได้”มันพนักหน้าตอบ ก่อนที่มันจะรับเงินทอนจากพนักงาน กูก็ถือถุงทั้งหมดมา แม่ง โคตรหนักได้อีก
“มึงกินงี้มากๆเดี๋ยวอ้วนนะ กินตอนกลางคืนด้วยอ่ะ”กูพูดบอกพร้อมกับเดินตามหลังมันที่กำลังเอาเงินใส่กระเป๋าสตางค์
“กูหิวนิ”มันตอบแล้วรับถุงจากมือกูไปเพราะว่ากูต้องขับรถ
“อีกอย่างไม่ได้กินบ่อยสักหน่อย..”มันพูดอีก
“ไม่กินบ่อยก็ดีแล้วคร้าบ เดี๋ยวที่รักอ้วนนะ เค้าเป็นห่วง”กูบอกยิ้มๆ

ปึกกกก!!

“ไรวะ”กูลูบหัวตัวเองที่โดนมันเขกซะแรง
“ปากเนี่ยนะ หยุดพูดซะบ้างเหอะ”มันพูดแล้วขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซด์ก่อนกูอีก
“เร็วๆ กูเมื่อย”มันพูดหน้างอ ก็มันเสือกขึ้นไปนั่งแล้วขาอีกข้างมันก็ยันพื้นอยู่ แขนมันสองข้างก็ถือถุงที่หนักมากๆอยู่ด้วย ก็ไม่แปลกที่จะเมื่อยอ่ะนะ
“แล้วมึงจะรีบขึ้นทำไม”กูพูดขำๆแล้วขึ้นคร่อมแล้วสตาร์ทรถขับไปที่โรงพยาบาลทันที


.............
.............


“ห่า กว่าจะมากันได้นะ”ไอ้โปรบ่นทันทีเมื่อพวกกูก้าวขาเข้าห้อง
“น้องมึงนั่นแหละ ซื้ออย่างกับหนีทัพ”กูบอก
“อย่าแดกนะ”ไอ้สลิ่มพูดใส่กู
“พี่โปรเป็นไงบ้าง”แล้วมันก็เดินสีหน้าอีกแบบไปหาไอ้โปรทันที แหม..ทีกับผัวนี่ข่มเอาข่มเอานะมึงนะ แฮะๆ..ขอนึกในใจนิดหน่อย แต่กูก็ปล่อยให้มันข่มไปอ่ะนะ
“ก็ดีขึ้นแล้ว วันมะรืนก็ออกได้แล้วแหละ”ไอ้โปรตอบ
“แล้วเมื่อเย็นแม่มาหาไหม เห็นแม่บอกจะมาหาอ่ะ”สลิ่มพูด
“มาแล้ว..เอาองุ่นมาให้ด้วย”โปรตอบน้องชายตัวเองยิ้มอย่างอ่อนโยน
“แล้วทำไมพี่โปรยังไม่นอนล่ะ กินตอนกลางคืนไม่เป็นไรหรอ”สลิ่มถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงทันที
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่บาดเจ็บนะ..ไม่ได้เกี่ยวกับภายในสักหน่อย แล้วซื้ออะไรมาบ้างล่ะ”โปรถาม
“เดี๋ยวสลิ่มจัดให้ แป๊บนึง”มันบอกพี่ชายตัวเองแล้วเดินเอากระเป๋าเป้ กับกระเป๋าของใช้มันไปวางไว้บนเตียงนอน ก่อนที่มันจะเดินหยิบอะไรบ้างไม่รู้เข้าห้องน้ำไป กูเดินไปเสียบกาน้ำร้อนที่แม่ไอ้โปรเป็นคนเอามาอ่ะนะ
“เหี้ยไร”กูพูดถาม เพราะหันไปเห็นไอ้เหี้ยโปรนอนจ้องมองมาทางกูเงียบๆ
“ไปเอามันมาได้ไง”โปรถาม
“ก็ไม่ไง ก็กูรักของกู ทำไมจะเอามาไม่ได้”กูย้อนกวนๆ
“ครวย”ไอ้โปรด่าให้หนึ่งดอกพร้อมกับส่ายหัวอย่างหน่ายๆ
“แม่กูรู้เรื่องแล้ว พรุ่งนี้เค้าให้สลิ่มมันไปกินข้าวที่บ้านด้วย”กูเดินไปบอกใกล้ๆไอ้โปรเพราะกลัวสลิ่มมันได้ยิน
“แล้วแม่มึงว่าไง”ไอ้โปรหันมาถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่ว่าไง เค้าก็ว่ากูแหละว่ากูทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังประมาณเนี้ย..แต่ก็ดูชอบสลิ่มดีนะ ไม่มีไรน่าเป็นห่วง จะเป็นห่วงก็ที่บ้านพวกมึงนั่นแหละ”กูย้อน
“เรื่องของมึงดิ้ เวลากูเอากูไม่ได้ไปเอากับพวกมึงด้วยสักหน่อย..จัดการเอาเอง แต่อย่าทำให้น้องกูเสียใจล่ะมึง”ไอ้โปรพูดบอกแกมขู่
“รู้แล้วน่า ขู่กูกี่รอบละ”กูพูดปัดๆแล้วเดินไปที่โต๊ะ แล้วสลิ่มมันก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี มันใส่บ๊อกเซอร์แล้วก็เสื้อยืดที่เปลี่ยนใหม่แล้วออกมา กูหยิบเบียร์กับน้ำไปแช่ตู้เย็น สลิ่มมันก็แกะมาม่าจัดการอะไรของมันไป
“ทำให้ด้วยนะ”กูบอกแล้วหยิบซองมาม่ายื่นให้มัน
“...............”มันไม่ตอบอะไรแต่รับซองไปเงียบๆแล้วเอาไปแกะจัดใส่ชามแล้วทำทุกอย่างให้ กูเลยเอาขนมทั้งหมดที่มันหยิบมาเมื่อกี้ไปวางไว้บนเตียงเพราะว่าโต๊ะมันเล็กมันวางของไม่พออ่ะ  กูเปิดกระป๋องเบียร์ออกมากระป๋องนึงไอ้โปรก็นอนมองกูตาปริบๆ
“หายก่อนค่อยแดก”กูบอกพร้อมกับซดให้มันเห็นแกล้งมันซะเลย กร๊าก
“เอ้..มึงล้างมือรึยังอ่ะ”มันปัดมือกูออกทันทีที่กูจะจับของกิน
“โหย”กูร้องแต่ก็ต้องรีบเดินไปถอดกางเกงออกก่อนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้า พอออกมาสลิ่มมันก็เอาเกี๊ยวกุ้ง กับซาลาเปาไส้หมูแดง กับขนมจีบไปเสิร์ฟให้พี่ชายมันถึงที่ไปแล้ว
“................”สลิ่มมันเดินกลับมาที่โต๊ะ แล้วหยิบชามมาม่าของตัวเองไป กูก็เอามาม่าของตัวเองมาเหมือนกัน มันอ้าปากถุงฟุตลองอะไรพวกนั้นที่มันซื้อมา
“หึ..”กูหัวเราะออกมาทันทีเมื่อเปิดจานที่ปิดถ้วยอยู่ก็เห็นว่ามีไข่ต้มอยู่บนมาม่าด้วย มันถูกหั่นแบ่งไว้ให้แล้วเรียบร้อย
“ทำไม..มาม่าบ้านมึงไม่ใส่ไข่ต้มรึไง”มันพูดดักก่อนอย่างหาเรื่อง
“ก็เปล่า..ก็ไม่เคยกินอ่ะ”กูบอก
“งั้นเอามา”มันพูดแล้วทำท่าจะตักไข่ต้มจากกูไป
“แต่กูอยากกินนี่ มึงทำให้ทั้งที”กูบอกแล้วเอามือตัวเองป้องถ้วยไว้ มันเลยชักมือกลับพร้อมกับส่งสายตาค้อนๆใส่ให้อีก พอมาม่าของทั้งกูและมันสุกได้ที่ก็เริ่มแดกกันไปอย่างเงียบๆ ทั้งกูและมันไม่พูดอะไร ไอ้โปรก็กินไปนั่งดูโทรทัศน์ไปด้วย
“มึงนั่งสะกดจิตกันรึไง ห่า..ชวนกูคุยบ้างไรบ้าง”ไอ้โปรพูดขึ้น
“ห่า..เผ็ดโว้ย เดี๋ยวค่อยคุย”กูบอกมัน เพราะว่ามันเผ็ดจริงๆ พอมันเผ็ดกูก็ไม่มีอารมณ์คุยละ กูมองไอ้สลิ่มนี่จมูกแดง แก้มแดงไปแล้วเรียบร้อย แต่มันก็กินไอ้มาม่าที่แดงเถือกนั่นไปเหมือนอร่อยซะเหลือเกิน
“หลิม..ขอกินนี่บ้างดิ”กูบอกมันแล้วชี้ไปที่ซาลาเปาที่วางอยู่ มันคงจะช่วยกูแก้เผ็ดได้บ้าง
“หึหึ..”มันหัวเราะออกมาทันทีเมื่อมองหน้ากู กูมองหน้ามันงงๆว่ามันหัวเราะไรวะ
“หน้ามึงแดง”มันพูด เอ่อ..มึงเอากระจกไหม ไม่ได้ดูหน้าตัวเองเลย
“ส่องกระจกก่อนไหมที่รัก”กูย้อน
“.................”ไอ้สลิ่มเงียบไปทันที มันหยิบซาลาเปามาแล้วแบ่งออกครึ่งนึง
“แค่นี้พอ..แดกมากโง่มาก”มันยื่นซาลาเปาให้กูพร้อมกับอวยพรปีใหม่ให้กูด้วย ห่า..ด่ากูตลอดๆ
“ห่า เผ็ดฉิบหาย”กูบ่น
“หึ..”มันหัวเราะอีกแล้วกินต่อ
“มึงใส่ไรให้กูอีกเปล่าอ่ะ”กูถามอย่างจับผิด
“ก็ซองพริกกูเห็นมันวางอยู่ กูก็คิดว่ามึงจะชอบ”มันเงยหน้าบอกแล้วฉีกยิ้มกว้างที่ได้แกล้งกู
“ชอบห่าไรล่ะ ไอ้ที่เค้าปรุงมามันก็เผ็ดแล้วมึงนี่”กูว่ามัน
“อ่าว จะไปรู้ไง”มันย้อนหน้าตายแบบไม่สนใจอะไรแล้วกินฟุตลองห่าไรของมันต่ออย่างสบายอารมณ์ กูก็ไม่มีอารมณ์แดกฟุตลองต่อละ มันเล่นใส่ทั้งซอสพริก ซอสมะเขือเทศบนกันแดงเถือกขนาดนั้น แดกเข้าไปเผ็ดซ้ำพอดีอ่ะ

ป๊อกกกก!!

กูเปิดเบียร์อีกกระป๋องเตรียมจะดื่มให้มันหายเผ็ดสักหน่อย
“แดกเข้าไป”สลิ่มพูดเสียงแข็งหน่อยๆมองมาทางกูแล้วก็หันกลับ กูเลยอ้าปากค้างงงๆ
“วันหลังไม่อยากให้กินก็บอกสิค้าบ”กูบอกยิ้มๆแล้วกระดกจิบสักหน่อย สลิ่มมันก็กินเสร็จพอดี มันก็จัดแจงเก็บซากที่เหลือนี่ไปทิ้งตรงถังขยะหน้าห้อง
“มึงเป็นเบ้น้องกูหรอ”ไอ้โปรพูดแซว
“สาด..รักเมียต้องเทิดทูนเมียเว้ย”กูบอกแล้วกระดกเบียร์แดกต่อ จะทิ้งตอนนี้ก็เสียดาย แดกไปสักหน่อยก่อนแล้วกันจะได้ทิ้งลง
“พี่โปร..ผ้าห่มมีแค่สามผืนเองหรอ”มันเดินเข้ามาถามพี่ชายมันหลังจากที่ทิ้งอาหารเรียบร้อยแล้ว
“อื้ม แม่พี่เอามาเมื่อวันก่อนน่ะ..”ไอ้โปรตอบ
“มึงนอนโซฟานะ”มันหันมาบอกกู
“อ่าว..”กูยืนมองหน้ามันงงๆ
“เรื่องดิ”กูย้อน
“ไม่เอาอ่ะ”มันหันมามองหน้ากูแล้วหันไปมองไอ้โปร
“นอนด้วยกันไม่เป็นไรหรอกน่า ทำเป็นผู้หญิงไปได้”กูบอก
“.................”ไอ้สลิ่มเงียบมองมาทางกูอีกครั้ง
“ไอ้โปรมันไม่ไรหรอก มึงไม่ต้องอายหรอกน่า..เดี๋ยวก็ชิน”กูพูดแล้วยักคิ้วประกอบพร้อมกับนั่งลงบนเตียงเป็นการเน้นย้ำบอกว่ากูไม่นอนโซฟาเด็ดขาด
“อีกอย่างไม่ต้องคิดจะไปนอนโซฟาแทนกูหรอกนะ เพราะกูไม่ให้นอน”กูพูด
“ลองคิดดีๆสิว่า..ที่ให้มาด้วยกันนี่เพราะอะไร กูไม่ใช่ให้มึงมาแล้วมานอนแยกกับกูหรอกนะ..คิดสั้นไปรึเปล่า”กูย้อน
“อะ..ไอ้”สลิ่มค้าง มองหน้ากูเหมือนอึ้งๆ หูเหอ หน้าแดงไปหมดเลยทันที

เพี้ยยยย

“หึ..”กูหัวเราะตอบเพราะเมื่อกี้กูลุกขึ้นเดินเข้าไปจะหอมแก้มมันโชว์ไอ้โปรสักหน่อย แต่มันหลบทันแล้วมือก็ไวเหมือนเดิม ตบเพี้ยเข้าที่หัวกูทันที
“ฝากด้วยมึง อาบน้ำก่อน”กูบอกไอ้โปรที่นั่งยิ้มอยู่บนเตียง กูเดินไปหยิบของในกระเป๋าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง กูหมายถึงอาบน้ำ ไม่ได้จัดการตัวเองแบบนั้นนะ กร๊าก
พออาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นสลิ่มมันนอนทำการบ้านอยู่บนเตียงฝั่งด้านในโดยมีกระเป๋ากั้นไว้แล้วเรียบร้อย
“...............”กูหันไปยิ้มยักคิ้วให้ไอ้โปร เหมือนอ่านกันออก พอกูนั่งลงบนเตียงสลิ่มมันก็หันมามองหน่อยๆแล้วชี้หน้ากูอีกพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตมาเรียบร้อย
“ห้ามล้ำมาด้วย”มันบอก
“หึ..ครับ”กูตอบแล้วห่มผ้าห่มเอนตัวลงนอน แต่ตะแคงข้างหันหน้าไปหามันที่นอนทำการบ้านอยู่ กูนอนมองหน้ามันอยู่อย่างนั้นจนอีกฝ่ายหันมาค้อนแล้วค้อนอีกประมาณว่า “ถ้ามึงไม่หยุดมองเดี๋ยวกูได้มีถีบ” กร๊าก แต่คนอย่างเมตรนี้หารู้สึกรู้สาไม่ กูก็นอนมองต่อไป มองต่อไป..มองต่อไป จนกูง่วง ตาเริ่มปิด เพลียและหลับนำมันก่อนไปในที่สุด เหอะๆ


.............
.............


“เจียมเพราะจนเป็นคนอย่างข้า
เกิดเป็นราชาเงินผ่อนเมืองไทย
ทํางาน ทําเงินทําเกินเงินเดือน
เศรษฐกิจคลาดเคลื่อน เงินเดือนไม่พอใช้

ให้ เราทํางานทําแลกเงินตรา
แต่ต่อตีราคาตํ่ากว่าความเป็นไป
การค้า การขายก็คิดให้มีเงินผ่อน
ดาวน์ไม่เดือดร้อนผ่อนตามสบาย
ข้าวของ เครื่องใช้ก็ซื้อได้ด้วยดาวน์
ผ่อนกันยาวๆ ดอกเบี้ยบานตะไท
ดอก ทวีคูณก็หมุนเดือนชนเดือน
เขาคอยมาเตือนว่าผ่อนช้าเกินไป
ก็อยากจะใช้ แต่สิ่งของจําเป็น เอย......”เอ่อ พวกมึงไม่ต้องสงสัยไปว่าแอ๊ด คาราบาวมาเล่นคอนเสิร์ตอะไรแถวนี้รึเปล่า เพราะแม่กูกำลังอินอย่างแรง คือมันเป็นเรื่องปกติของแม่กูอ่ะนะ จะว่าของบ้านกูด้วยก็ได้ คือในรถเนี่ยจะมีแผ่นซีดีเพลงเยอะมากๆ และหนึ่งในนั้นจะต้องมีคาราบาว วงดนตรีที่แม่กูปลื้มมากมาย แม่ชอบฟังมากๆก็มีอยู่สองวง วงแรกก็คาราบาว วงที่สองก็ Scorpions แค่นี้แหละ คือประมาณว่าถ้าแม่กูมาที่บ้านงี้นะ ที่บ้านและบนรถจะต้องเปิดแค่สองวงนี้เท่านั้น เปิดนอกจากนี้เดี๋ยวมึงโดนด่า ไม่ก็แอบเปลี่ยนเลยทันทีไม่มีการขอ เหอะๆ
“โหยแม่..เปิดฟังอ่ะ พี่สลิ่มเค้าชอบรึเปล่าก็ไม่รู้”ไอ้มิ้วค์พูดขึ้น ตอนนี้มันกลับสลิ่มนั่งอยู่เบาะหลัง
“เอ่อ ไม่เป็นไร”สลิ่มรีบพูดขึ้น
“ทำไม..หนูไม่ชอบฟังหรอสลิ่ม”แม่กูถามทันที
“อ่อเปล่าครับ..ชอบ ก็ฟังได้..เอ่อ..ก็ชอบ”มันบอกไปปนหัวเราะนิดหน่อยเหมือนเกร็งๆ
“เห็นไหมสลิ่มฟังได้..เพลงเพราะจะตายเนอะลูกเนอะ”แม่กูหาแนวร่วม คือสำหรับพวกกูไม่เป็นไรนะ เพราะว่าบ้านกูก็ฟังได้ทุกแนว ไอ้มิ้วค์เห็นมันอย่างนี้นี่ชอบฟังแต่ร็อคโซนอังกฤษทั้งนั้นอ่ะ ไม่ได้เข้ากับหน้าเลย แต่มีเวลาตอนที่กูเข้าไปที่ห้องมันตอนอ่านหนังสือ มันแม่งเปิดเพลงบรรเลงพวกกีตาร์คลาสสิก เปียโนไรงี้ กูนี่ก็ชอบฟังนะ แต่บางทีแม่งก็เบื่อ กูยังงงเลยว่ามันฟังไปได้ยังไง เหอะๆ
“ครับ”สลิ่มตอบยิ้มๆ มันกลับไปเอาหลังพิงเบาะเหมือนเดิม ตาก็มองออกไปนอกกระจก มือก็เท้าคางไว้อยู่ กูขับรถไปก็มองมันไปพลาง พอหันไปมองกระจกหลังไอ้ห่ามิ้วค์ก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่แกล้งกูอีก ปล่อยมันไปมันติงต๊อง
พอถึงที่หมายแม่กับไอ้มิ้วค์ก็ลากสลิ่มไปคนละแขน เดินพากันไปซื้ออาหารทันที ส่วนกูก็เป็นคนรับใช้อีกนั่นแหละ ไปเขนรถเขนเดินตามเค้าต้อยๆๆ
“สลิ่มไม่ชอบกินอะไร..หืม”แม่กูถามระหว่างที่ยืนจ้องอาหารสดอยู่
“กินได้หมดอ่ะครับ”มันตอบ
“ตับกินไหม”แม่ถาม
“กินครับ”มันตอบ
“แล้วหมูล่ะชอบไหม”แม่ถามอีก
“ก็ชอบครับ”มันตอบยิ้มๆ
“อืม..พี่สลิ่มกินเซี่ยงจี้ไหม”ไอ้มิ้วค์ถาม เพราะว่ามันตัวชอบเซี่ยงจี้เลยแหละ ส่วนตัวกูเองก็ชอบมากๆเหมือนกัน เวลาแม่ซื้อต้องซื้อไปเผื่อเยอะตลอด เพราะไอ้โมทมันก็ชอบกิน
“ชอบ..พี่กินได้ทุกอย่างอ่ะ”สลิ่มหันไปตอบแล้วยิ้มให้
“มิ้วค์ก็ชอบ”มันพูดหน้าตายิ้มแย้มร่าเริงเกินไปละ หลังจากนั้นคำถามที่แม่กับไอ้มิ้วค์ถามก็คือ ไส้อ่อนล่ะกินไหม..สันในชอบรึเปล่า..ปลาหมึกล่ะ..กุ้งล่ะ..ลูกชิ้นปลาล่ะ..หมูสาหร่ายล่ะ..ผักทั้งหลาย..บลาๆๆๆ กูได้แต่ยืนมองแล้วยิ้มกับภาพตรงหน้า
“ชอบเต้าหู้ใช่ไหมลูก”แม่กูถามเมื่อเดินไปถึงเต้าหู้ไข่ สลิ่มพยักหน้า แม่กูก็หยิบใส่รถเขนซะห้าหกอัน กูเอื้อมมือไปหยิบอีกสองอันจนแม่กูมองหน้า
“เมตรก็ชอบ”กูบอกหน้าตาย กูก็ชอบนี่หว่า กระเพาะควายกันทั้งนั้นอ่ะ
“ที่มีนี่จะหมดไหม..แกชวนเพื่อนมารึเปล่า”แม่ถาม
“ก็มีไอ้อาร์ม ดิวกับไอ้ใหม่แหละ แล้วก็เพื่อนสลิ่มอีกคน”กูบอก เพราะว่าเมื่อเช้ากูโทรชวนไอ้เขตแล้ว มันก็บอกว่าจะมา เห็นบอกว่าเบื่อๆไม่อยากอยู่บ้าน ยิ่งไม่มีร้องเพลงด้วยมันก็รีบรับปากเลยทันที
“งั้นก็เอาไปอีก..แร้งลง”แม่กูบ่นแล้วหยิบเต้าหู้อีกสองอัน ไอ้สลิ่มมันมองมาที่รถเขนที่อาหารเต็มไปหมด
“จะเอาไรอีกไหม”กูถามมันกระซิบนิดหน่อย เพราะกลัวว่ามันจะเกรงใจ ส่วนแม่กูกับไอ้มิ้วค์เดินไปดูเฟรชฟรายแล้วเรียบร้อย
“กูอยากกินหมี่หยกอ่ะ”มันพูดแล้วมองไปรอบตัวเองเหมือนหาหมี่หยก
“ไปหากัน”กูบอกพร้อมกับเขนรถเขนเดินหนีแม่กับมิ้วค์ไป สลิ่มมันก็เดินตาม พอมันเห็นหมี่หยกมันก็หยิบมาใส่รถเขน
“คนอื่นจะกินไหมอ่ะ มึงกินไหม”มันถาม
“กิน..เดี๋ยวบอกให้แม่ทำให้”กูบอกพร้อมกับหยิบใส่รถเขนอีกสองห่อใหญ่ แม่กับไอ้มิ้วค์เดินมาพร้อมกับเอาเฟรชฟรายมาใส่รถเขนอีก
“ซื้อไรอีกอ่ะ”แม่ถามมองหน้ากู
“เบียร์ เหล้า..โค้ก”กูบอกของสำคัญสำหรับกู เหอะๆ แม่ได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินจับมือมิ้วค์กับสลิ่มเดินนำหน้าหนีกูไปอีกละ
พอไปถึงโซนเหล้าแม่กูก็หยิบวิสกี้ที่แม่กินประจำ ก่อนที่จะหันไปหยิบแสงโสม
“คออย่างพวกมึง แสงโสมก็พอละ”แม่กูหันมาบอกกู
“ยังไงก็ได้..ซื้อให้พอเมาแล้วกัน”กูบอกหน้าตาย ไม่ได้สะเทือนแต่อย่างใด กร๊าก แม่ก็คงเอือมอีกรอบเดินไปหยิบโซดามา ส่วนมิ้วค์มันก็เดินไปหยิบโค้กขวดใหญ่มาสองขวด น้ำแดงขวดใหญ่อีกขวด กูก็ถือวิสาสะแบบเนียนๆเดินไปหยิบลีโอมาลังนึง ไอ้สลิ่มได้แต่ยืนมองกูงงๆ กูเอาลังไปเทินไว้บนรถเขนก่อนที่จะจัดแจงเอาของในรถเขนให้หลบไปแล้ววางลังมันลงไป แม่กลับมาอีกที่นี่มองแบบ เอ่อ..ไงอ่ะ ฮ่าๆๆ
“ใครอนุญาตไม่ทราบ”แม่พูด
“อนุญาตตัวเอง”กูตอบยิ้มๆ
“กินอะไรมากมายห๊ะ”แม่พูดหน้างอ
“โหยแม่ คนมาเยอะแยะ นี่จะพอรึเปล่าก็ไม่รู้เนี่ย”กูพูดความจริง
“แม่ให้มากินหมูกระทะ ไม่ได้ให้มากินเหล้า”แม่พูดอีก
“ก็หมูกระทะอาหารหลักไงแม่ เหล้านี่กับแกล้ม”กูบอกแล้วเขนรถหนีเนียนๆอีกครั้ง
“อย่างนี้แหละแม่พี่เมตรอ่ะ”ไอ้มิ้วค์เสริมอีก
“หนูไม่ต้องกินนะลูก มันไม่ดี..”แม่หันไปบอกไอ้มิ้วค์แล้วลูบหัวลูบหางลูกตัวเอง
“มึงกูอยากกินฮานามิ”สลิ่มเดินเข้ามาบอกเหมือนไม่อยากให้แม่กับไอ้มิ้วค์ได้ยิน
“กูจ่ายเองก็ได้นะ”มันพูดด้วยสีหน้าที่เกรงใจอีกครั้ง
“ก็เอาดิ้..ไม่เป็นไรหรอก แม่กูไม่ว่าหรอกน่า”กูบอกพร้อมกับเขนรถเขนนำไปที่มุมขนมเลยทันที กูอยากแดกไรกูก็หยิบเลยไม่สนใจ เพราะว่ายังไงแม่กูก็จ่ายอยู่ดีนี่ กร๊าก กลายเป็นว่าพอกูเห็นสลิ่มมันยืนจ้องอะไรกูก็หยิบมันแม่งหมดเลย พอไอ้มิ้วค์มามันก็ใช่ย่อยเมื่อไหร่ แม่ง จัดชุดใหญ่ไม่ยั้ง


“ใช้บัตรแกนะ”แม่กูพูดระหว่างที่อยู่ที่เคาร์เตอร์คิดเงินกำลังคิดเงินที่เลขมันขยับไปหลักสองพันกว่า
“อ่าว..”กูตอบงงๆมองหน้าแม่กู
“ใช้บัตรแกละกัน แม่ไปละ”แม่กูพูดยิ้มๆพร้อมกับตบไหล่กู แล้วกอดควงแขนกับไอ้มิ้วค์เดินจากกูไป มีการหันหน้ามายิ้มล้อกูกันอีกทั้งแม่ทั้งลูก
 “อ่าว แม่ๆ..เฮ้ย แม่”กูเรียกแม่ที่เดินหันหลังไม่ได้หันกลับมามองลูกชายเลยสักนิด กูหันกลับไปมองที่ตัวเลขอีกรอบ แล้วหันไปมองหน้าสลิ่มที่ยืนมองหน้ากูเงียบๆ
“ยินดีด้วยนะ”มันพูดหน้านิ่ง
“..............”กูยืนเงียบไม่รู้จะตอบห่าอะไร มองไปที่ของที่ยังอยู่ในรถเขนอีกเต็ม นี่กูกะว่าได้ใช้เงินแม่เต็มที่เลยนะ เงินแม่ที่มันออกมาจากกระเป๋าเงินแม่กูอ่ะ คือที่จริงบัตรที่อยู่ตรงกูนี่พ่อเปิดไว้ให้กูใช้เองแหละ วงเงินมันใช้ได้ไม่เกินสี่หมื่นแต่กูไม่ค่อยได้ใช้หรอก ส่วนมากจะไว้ซื้อรองเท้ากับกระเป๋ามากกว่า วงเงินที่กูใช้ได้อ่ะ พ่อกูจะเป็นคนไปจ่ายให้ เดือนๆนึงพ่อกูจำกัดให้รูดใช้ไม่เกินห้าพัน ถ้าเกินห้าพันต้องมีเหตุผลที่อธิบายได้ว่ากูเอาไปใช้อะไร ซื้ออะไรไป เพราะว่าเงินแต่ละเดือนส่วนของแม่กูก็ได้อยู่แล้ว แล้วนี่แม่มาให้กูรูดไปแล้วงี้กูจะได้เก็บไว้ใช้ส่วนของกูไหมเนี่ย แม่อ่ะ..โคตรแกล้งกูได้อีกอ่ะ นิสัยแม่งไรวะ
“กูไม่หนีมึงไปไหนหรอกนะไม่ต้องห่วง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะช่วยมึงจ่าย เหอะๆ”สลิ่มพูดพร้อมกับพยักหน้าเหมือนให้กำลังใจกู ที่ตัวเลขมันปาเข้าไปสามพันกว่าแล้ว
“ช่วยกูได้มาก”กูย้อนพร้อมกับหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาเตรียมพร้อมจ่ายเงินที่ไม่ได้เต็มใจเลยว่ะ ห่าเอ้ย..โดนแม่เล่นซะแล้ว เดี๋ยวแม่จะโดนกูไม่ใช่น้อย เดี๋ยวก่อนๆ..รู้จักไอ้เมตรน้อยไปละ

................>>>><<<<...............

[P★RiTŸ]

“สาด..รักเมียต้องเทิดทูนเมียเว้ย”

ประโยคนี้ดูเป็นตัวมึงไงก็ไม่รู้เนอะเมตร กร๊ากกกกกกก
เอิ่มมม แม่เมตรได้อีกอ่ะ