หัวข้อ: พี่ครับ...อย่าทำร้ายใจกันมากไปกว่านี้เลย

[masanobu]

หวานซะ

น้องน้ำขอมา พี่ดินจัดไป

[sadness]

นายไอดินนี่ นิสัย.....
ต้องปรับตัวเข้าหาน้องด้วยเซ่ ความรู้สึกถ้ามันเสียไปแล้ว มันซ่อมไม่ได้ คิดถึงใจคนอื่นหน่อย
ตอนที่ ๖ แอบหวานนะ เขินอ่ะเขิน

ปล. จนถึงบัดนี้ก็ยังนึก รร ไม่ออก นึกออกแต่ รร ประจำชายล้วน รร นึง ที่มีข้าวต้มแผ่นเป็นอาหารขึ้นชื่อ

โรงเรียนประจำที่เป็น สห แล้วก็มีแต่สายวิทย์นะครับ ลองคิดเล่นๆดูนะครับ

[masanobu]

คุณบี คุณ Vesi คร้าบบบ ขอเดาบ้างนะคร้าบ
ไม่ มหิดลวิทย์ ก้อ จภ. มั้งคับ

ว่าแต่ สมาชิกชาวเล้า เดะวิทย์เยอะนะเนี่ย อิอิ

[sadness]

คุณบี คุณ Vesi คร้าบบบ ขอเดาบ้างนะคร้าบ
ไม่ มหิดลวิทย์ ก้อ จภ. มั้งคับ

ว่าแต่ สมาชิกชาวเล้า เดะวิทย์เยอะนะเนี่ย อิอิ

ถูกต้องนะคร้าบบบบบบ
1 ใน 2 นี่หละครับ เป็นโรงเรียนของผม
ที่ผมโดดหอประจำ อิอิ

[masanobu]

ขอบคุณคร้าบบบ คุณบี

อ่านฟิก คิดตาม ยิ่งถ้ามองเห็นภาพ โคดอิน สุดยอดอ่าคับบ

รักเล้าเป็ดคร้าบบ

[wattanai]

มหิดลแน่ๆเลยอะ......555++.......

เพราะมีแต่สายวิทย์......ชัวๆ...........
 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ชอบอ่ะ

ต่อเลยได้ป่ะ

[sadness]

[7]

   “จะไปไหนเนี่ย” ผมกำลังจะก้าวขาออกจากบ้านพ่อผมก็ขวางไว้เสียก่อน
   “มี ธุระนิดหน่อย เดี๋ยวมานะพ่อ” ผมตอบเลี่ยงๆ เพราะจริงๆแล้วผมจะไปหาพี่ดินต่างหาก ตั้งแต่ผมไปอยู่ที่บ้านยายผม ก็แทบจะไม่ได้ติดต่อพี่ดินเลย เมื่อวานนี้กลับมาถึงบ้านผมก้แทบจะพุ่งตัวไปหาพี่ดินทันที แต่ติดที่มันเย็นมากแล้ว กว่าจะขับรถไป กว่าจะกลับอีก ท่าทางคงจะดึกน่าดู ผมเลยเปลี่ยนมาเป็นเช้านี้แทน
   “ธุระอะไร แล้วที่ไหน”
   “ที่โรงเรียน!!!” ผมตอบแค่นั้นแล้วรีบวิ่งออกมาที่รถทันที
   “เฮ้ย ไอ้โรงเรียนที่ว่านี่มันโรงเรียนเก่าหรือที่ปัจจุบันวะ!!! เฮ้ย เฮ้ยยยยยยย” พ่อผมยังตะโกนถามไม่เลิก เอาเป็นว่าพ่ออยากคิดว่าโรงเรียนไหนก็เอาเถอะครับ 5555

   “ฮัลโหลก้อง...” ระหว่างทางที่ขับไป ผมก็โทรหาก้องไปด้วย เพราะผมไม่รู้ว่าบ้านพี่ดินอยู่ที่ไหนนะสิครับ
   “มีอะไรหรือเปล่าต้น” ก้องถามผมกลับมาด้วยน้ำเสียงเพลียๆ
   “นายรู้จักบ้านพี่ดินไหม บอกเราหน่อยสิ” ผมรวบรัดความทันที เพราะดูแล้วเพื่อนที่แสนดีของผมคงเพิ่งตื่นเพราะผมโทรไปปลุกแน่นอน
   “นายจะไปหาพี่ดินทำไมหรอ ให้เราไปด้วยไหม”
   “คือ เรามีอะไรจะถามพี่ดินหน่อยนะ เลยว่าจะไปหา นายไม่ต้องไปเป็นเพื่อนก้ได้” เอาหละสิ นายก้อง....นายจะมาอยากไปด้วยทำไมเนี่ย ผมอยากอยู่กับพี่ดินสองคนมากกว่า
   “มีอะไรจะถาม......ทำไมนายไม่โทรไปถามหละ ง่ายกว่าตั้งเยอะ” ก้องทวนคำพูดของผม แล้วถามกลับมา ทำให้ผมอึดอัดใจจริงๆ
   “โทร ไปแล้ว แต่พี่ดินไม่รับ เลยว่าจะไปหาเลยดีกว่า” ผมโกหกครับ เพราะผมตั้งใจจะไปทำให้พี่ดินตกใจเล่นๆที่ผมไปหา ถ้าผมโทรไปถามก่อน มันก็ไม่ตื่นเต้นนะสิครับ
   “เอาเบอร์บ้านไหม เดี๋ยวเราไปถามพี่กันให้” โอ๊ย........จะมาเซ้าซี้อะไรเนี่ยไอ้ก้อง
   “เฮ้อ...... เอาเป็นว่า เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเราจะถึงบ้านนาย ช่วยไปเป็นเพื่อนเราหาพี่ดินหน่อยแล้วกัน” ผมไม่มีทางเลือกแล้วครับ นอกจากจะต้องพาก้องมันไปด้วย

   “สวัสดีครับพี่กัน” พอมาถึงบ้านไอ้ก้อง ก้เจอพี่กันกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่พอดี
   “อ้าว มาได้ไงเนี่ยเรา มาหาก้องมันหรอ” พี่กันยิ้มทักทายผม
   “ครับ พอดีจะให้ก้องไปเป็นเพื่อนหาพี่ดินนะครับ” หน้าพี่กันจากที่มีรอยยิ้มอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งยิ้มบานมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
   “แล้วจะพาก้องไปด้วยทำไมหละ” พี่กันถามผมแบบยิ้มๆ เหมือนรู้ทัน
   “ก็ผมไม่รู้จักบ้านพี่ดินนี่ครับ ก็เลยว่าจะให้ก้องพาไป” ผมตอบแบบเสียไม่ได้
   “เอา งี้ไหม เดี๋ยวพี่บอกเราเอง ส่วนก้องนะเดี๋ยวพี่จัดการให้” พี่กันมากระซิบที่ข้างหูผม แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมเผลอพยักหน้าตอบพี่กันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้สึกตัวก้ตอนที่พี่กันยิ้มหน้าบานอยู่ตรงหน้านี่หละ

   ระหว่างที่ผมรอก้องลงมาจากบ้าน พี่กันก็บอกที่อยู่ของพี่ดินมาเรียบร้อยแล้ว รอแต่เจ้าตัวดีลงมานี่หละ
   “ไปกันยังต้น” ก้องร้องทักเมื่อเจอผม
   “จะไปไหน...”พี่กันถามก้องขึ้นมา
   “ผมจะไปเพื่อนต้นหาพี่ดินนะครับพี่กัน เดี๋ยวผมกลับมานะครับ”ก้องส่งยิ้มหวานให้พี่ชายตัวเอง
   “ไม่ต้องมายิ้มเลย อาบน้ำเจ้าบิ๊กแล้วหรือไง” บิ๊กนี่ก็คือหมาโกลเด้นของบ้านนี้หละครับ
   “เดี๋ยวกลับมาก่อนค่อยอาบก็ได้นะพี่กัน” ก้องเริ่มต่อรอง
   “ไม่มีทาง ต้นไปคนเดียวได้นะ” พี่กันหันมาพูดกับผม พร้อมขยิบตาให้
   “ต้นไม่รู้จักบ้านพี่ดินหรอกครับ ผมต้องไปเป็นเพื่อน” ก้องรีบพูดก่อนผมเสียอีก
   “งั้นเดี๋ยวพี่บอกทางเอง ส่วนเรานะก้อง ไปอาบน้ำให้เจ้าบิ๊กเลยไป”
   “พี่กันอะ......อดเที่ยวเลย โป้งแล้วด้วย” งอนไปแล้วครับเพื่อนผม
   “ทางสะดวกแล้วนะ โชคดีนะครับ” พี่กันหันมาพูดกับผม
   “ขอบคุณครับ” ผมรีบลาพี่กันออกมา ก่อนที่ก้องจะอาบน้ำให้เจ้าบิ๊กเสร็จ

   ผม ขับรถมาถึงบ้านที่พี่กันบอก บ้านหลังนี้ตามความคิดผมแล้ว มันใหญ่จริงๆ หน้าบ้านบอกชื่อนายตำรวจยศนายพล ส่วนนามสกุลนี่มันนามสกุลพี่ดินแน่นอนไม่ผิดแน่
   “ขอโทษครับ ผมมาพบพี่ดินครับ” ผมบอกพี่ที่เดินผ่านมาที่หน้าประตูพอดี
   “คุณดินหรือคะ เดี๋ยวสักครู่นะคะ พี่จะไปเรียนคุณดินให้” พี่สาวคนนี้เดินไปแล้ว สักครู่หนึ่งพี่สาวคนเดิมก็รีบวิ่งมาหาผมอีกครั้ง
   “ขอโทษนะคะ คุณชื่ออะไรคะ” ท่าทางและน้ำเสียงของพี่สาวคนนี้ดูรีบร้อนอย่างเห็นได้ชัด นี่ท่าทางจะโดนพี่ดินโวยมาแน่
   “ผมชื่อต้นน้ำครับ รบกวนพี่ช่วยบอกพี่ดินด้วยนะครับ” แล้วพี่สาวก็วิ่งไปอีกครั้ง
   ผมยืนรอไม่นานเท่าไหร่ คราวนี้เป็นพี่ดินเดินมาทางผมแทน
   “มา ได้ยังไงเนี่ย เข้ามาก่อนสิ” วันนี้พี่ดินดูน่ารักมากในสายตาผม เสื้อยืด กางเกงขาสั้น แค่นี้ทำไมผมต้องเห็นว่าน่ารักด้วยนะ คงเป็นเพราะคนใส่ชื่อไอดินสินะ อิอิ....ใส่อะไรก็ดูดีหมดหละ พี่ดินของผม
   “ผมซื้อของมาฝาก” ผมยื่นถุงของที่ผมซื้อมาให้พี่ดิน
   “แล้ว.......” ระหว่างยื่มมือมารับ พี่ดินมองหน้าผมอย่าสงสัย พร้อมกับถามเหมือนต้องการคำขยายเพิ่มเติม
   “เรียบร้อย ผมกลับหละ” ก้ผมแค่ต้องการมาเห็นหน้าพี่ดินนี่นา หลังจากนั้นก็จบแล้ว
   “เดี๋ยวสิ...มาแค่นี้นะหรอ” พี่ดินรั้งผมไว้ก่อนที่ผมจะหันหลังกลับ
   “แค่ นี้หละครับ เอาของมาให้ ผมก็จะกลับแล้ว” จริงๆผมนะตั้งใจมาหาพี่ดินมากไป จนลืมของฝากที่จะให้ก้องกับพี่กัน อย่างนี้คงต้องย้อนกลับไปอีกรอบ
   “จะรีบไปไหนหละ อยู่คุยกับพี่ก่อนสิ”
   “ผมจะเอาของฝากไปให้ก้องกับพี่กันด้วยนะครับ” ผมตอบพร้อมกับรอยยิ้ม
   “อย่างนั้นเองหรอ.....งั้นก็ไปเถอะ แล้วเจอกันที่โรงเรียนตอนเปิดเทอม” น้ำเสียงพี่ดินอ่อยลงไปทันที พร้อมกับสายตาที่ก้มมองพื้น
   “ครับ แล้วเจอกันครับ” ผมไม่เข้าใจพี่ดินจริงๆ คิดจะไปก้เดินไปเลย ไม่สนใจผมที่ยืนอยู่ที่เดิม ไม่มีตอบรับผมด้วย โกรธอะไรผมอีกหรือเปล่าหละเนี่ย

[sadness]

[8]

   ผม รู้สึกแปลกใจในท่าทีของพี่ดิน ตั้งแต่วันที่ผมเอาของฝากไปให้ ก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย ผมโทรไปหาก็ไม่รับ ไม่มีการโทรกลับ หรือถ้ารับก็คุยกันสองสามคำก็วาง เป็นอะไรของเค้ากันแน่นะ จนเมื่อเปิดเทอม พี่ดินเหมือนจะหลบหน้าผมเสียด้วยซ้ำ บนดาดฟ้าของหอพัก ที่ประจำของผมกับพี่ดิน ตอนนี้ก้เหลือผมเพียงคนเดียว ไม่มีพี่ดินมาคอยอยู่ข้างๆเหมือนปีที่แล้ว....

   “พี่กัน ..........” ก้องลากผมมาหาพี่ชายตัวเอง หลังจากเรียนวิชาพละเสร็จ ผมนะสนใจคนที่อยู่ข้างพี่กันมากกว่า แต่เค้าไม่หันมามองผมเลย
   “อะไรอีกหละเรานะ” พี่กันถามกลับมาแบบไม่ใส่ใจกับคำตอบที่จะได้รับ
   “อาจารย์โหดมากเลยพี่ ช่วยก้องด้วย...” เริ่มอ้อนพี่ชายแล้วครับเพื่อนผม
   “วิชาอะไรหละคราวนี้”
   “พละ!!” ก้องตอบกลับทันทีที่พี่กันถามเสร็จ
   “อืม วิ่ง 1 กิโลในเวลา 4 นาทีใช่ไหมหละ” พี่กันหันไปยิ้มให้พี่ดิน แล้วหันมาพูดกับน้องชายตัวเอง
   “ใช่ๆๆๆ พี่กันดูดิ โหดมากเลย” ตอนนี้ก้องมันเริ่มลงไปนั่งข้างๆพี่ชาย พร้อมกับเอาแขนตัวเองเกาะแขนพี่ชายไว้
   “มันก็แบบนี้หละ ปีที่แล้วพี่ก็สอบเหมือนกัน” พี่กันได้แต่ยิ้มให้กับท่าทางของน้องชายตัวเอง
   “แล้วสอบเมื่อไหร่หละ” พี่กันหันมาถามผม
   “สอบอาทิตย์หน้าครับ”
   “งั้น เดี๋ยวพี่ไปให้กำลังใจนะ”พี่กันปลอบน้องชาย ดูท่าแล้วพี่กันกับก้องไม่น่าจะห่างกันแค่ปีเดียวเลย เพราะก้องมันทำตัวเหมือนลูกแง่ของพี่กันเสียมากกว่าจะเป็นน้อง
   “ก่อนอื่นไปซื้อขนมกินกันก่อนดีไหม” แน้....เอาขนมมาล่อ พี่กันนี่ก็คงเห็นก้องมันเป็นเด็กจริงๆเสียด้วยสิ
   “เอาคร้าบบบบ เอาเยอะๆเลยนะ” ก้องตอบ พร้อมกับยิ้มแก้มปริ เอาเข้าไป หลอกง่ายจังวะก้อง
   “งั้นเดี๋ยวพี่มานะครับต้น อยู่เป็นเพื่อนดินมันก่อน เดี๋ยวพี่พาลิงไปซื้อขนมก่อน” พี่กันบอกผม พร้อมกับตบบ่าผมเบาๆ
   “ผมไม่ใช่ลิงนะพี่กัน” ก้องเริ่มเถียง
   “ไม่ใช่ได้ไง...หน้าเหมือนขนาดนี้” พี่กันก็ไม่ยอมน้อง
   เสียงเถียงกันของสองพี่น้องยังลอยมาให้ได้ยินเป็นระยะตอนเดินจากไป แต่คนที่นั่งเป็นใบ้ตลอดนี่สิ ไม่เห็นจะพูดอะไรออกมาบ้างเลย
   “เป็นไงบ้างครับพี่ดิน” ผมทนกับความอึดอัดแบบนี้ไม่ไหว เลยต้องเป็นฝ่ายหาเรื่องชวนคุยก่อน
   “อะไร....เป็นไง” พี่ดินตอบ พร้อมกับมองหน้าผม
   “พี่ดินสบายดีไหม” ถามอะไรวะเนี่ย โอ๊ย....เรื่องที่จะให้ถามมีตั้งเยอะ ถามไปได้ไงวะเนี่ย
   “อืม” สั้นๆ ง่ายๆแบบนี้เลยหรือพี่ดิน
   “อาทิตย์หน้าพี่จะไปดุผมสอบไหม” ผมลองหยั่งเชิงถามพี่ดิน
   “พี่ไม่ว่าง ขอตัวก่อนนะพี่จะไปห้องสมุด”พี่ดินลุกขึ้นยืน พร้อมกับตั้งท่าจะเดินจากไป
   “แต่ผมอยากให้พี่ไปดูผมสอบ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พร้อมกับจับที่ข้อมือของพี่ดินไว้
   “มี ไอ้กันไปดุแล้ว พี่คงไม่มีความหมายอะไรหรอก” พี่ดินพูดโดยที่ไม่หันมามองหน้าผม พร้อมกับใช้มืออีกข้างของตัวเอง แกะมือของผมออกไป ผมได้แต่มองตามหลังพี่ดิน เป็นอะไรของเค้ากันแน่นะ โกรธอะไรก้ไม่ยอมบอกเหตุผล รู้ไหมผมจะเป็นบ้าเพราะพี่แล้วนะ

   พอ ถึงวันสอบ พี่ดินก็ไม่มาจริงๆ มีแต่พี่กันมาให้กำลังใจน้องชายเพียงลำพัง การสอบวันนี้พวกผมต้องวิ่งรอบสนาม สองรอบครึ่ง รวมแล้วก็ 1 กิโลพอดิบพอดี ผู้ชายให้เวลา 4 นาที ส่วนผู้หญิง 6 นาที แบ่งกันสอบคนละรอบ โดยให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ระหว่างที่เดินไปเข้าที่เตรียมวิ่ง ผมยังหวังให้พี่ดินมาดูผม แต่มันก็เป็นแค่ความหวัง เพราะถึงเวลาแล้วพี่ดินก็ไม่มา
   ผมเริ่มออกสตาร์ทโดยทันทีที่ได้ยิน เสียงสัญญาณ ในหัวของผมมันว่างเปล่าไปหมด รู้แต่เพียงว่าผมกำลังวิ่ง วิ่งไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจคนรอบข้างว่าเป็นอย่างไร แต่พอเรื่องของพี่ดินกลับมาที่หัวผมอีกครั้ง มันทำให้ผมยิ่งสับสนกับท่าทางของพี่ดิน พี่ดินทำเหมือนไม่พอใจผม เหมือนผมไปทำเรื่องอะไรไว้ แต่ผมคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกสักทีว่าผมทำผิดอะไร เมื่อเกิดความหงุดหงิดที่คิดไม่ออก ผมจึงต้องหาทางออก โดยการออกวิ่งให้เร็วที่สุด วิ่งแบบไม่สนใจใคร ยิ่งหงุดหงิดก็ยิ่งวิ่ง
   สิ่ง ที่ผมกำลังทำอยู่นั้น ส่งผลกลับมาที่ตัวผมอย่างหนัก เพราะตอนนี้ร่างกายของผมเริ่มมีอาการเปลี่ยนไป ผมเริ่มรู้สึกเจ็บหน้าอก หายใจลำบาก แต่ผมก้ไม่ได้ใส่ใจมัน กลับก้มหน้าก้มตาวิ่งต่อไปเรื่อยๆ สิ่งที่ผมคิดในตอนนั้น คือผมต้องสอบผ่านให้ได้ ผมไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอของตัวเอง.....
   เมื่อมาถึงที่หมาย เหมือนสิ่งที่ผมตั้งใจทำได้สำเร็จลงแล้ว ผมก็คงไม่ต้องฝืนอะไรอีกต่อไป ภาพด้านหน้ามันเลือนลางเหลือเกิน ตาของผมกำลังค่อยๆปิดลงช้าๆ ขาของผมเริ่มหมดแรงแล้วค่อยๆล้มลงเรื่อยๆ ผมกำลังจะหมดสติ..........อีกไม่นานผมคงล้มกระแทกพื้นแน่ๆ แต่มันไม่เป็นแบบนั้น ผมรับรู้ได้ว่ามีคนมารับตัวผมไว้ พร้อมกับเสียงที่ตะโกนเรียกชื่อผม “น้ำ.....” พี่ดินแน่ๆ เพราะคนที่เรียกผมว่าน้ำ มีแค่พ่อของผมกับพี่ดินเท่านั้น ในที่สุด พี่ก็มาหาผมจนได้นะครับพี่ดิน.....

   ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พบว่าตัวเองอยู่ในห้องพยาบาลแล้ว ผมกวาดตามองรอบห้องก็พบกับสายตาดุๆของพี่ดิน
   “ทำไมทำแบบนี้” พี่ดินถามผมท่าทางโมโหมาก พร้อมกับจ้องหน้าผม
   “ทำอะไรหละครับ ผมแค่สอบแล้วเป็นลมเท่านั้นเอง” ผมหันหน้าหนี แล้วตอบแบบเลี่ยงๆ
   “อย่ามาโกหกพี่!!” พี่ดินจับแขนผมเขย่า พร้อมกับตะโกนใส่ผม
   “ผมไปโกหกพี่เมื่อไหร่”
   “อย่ามาคิดว่าพี่โง่นะ แค่เห็นอาการของเราพี่ก็รู้แล้ว ว่าเรานะ......”
   “ผม ไม่ได้เป็นง่อยนะ ผมไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร...!” ก่อนที่พี่ดินจะพูดจบประโยค ผมก็สวนกลับไปก่อนด้วยการตะโกนเช่นกัน เพราะผมก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว ทำไมละ การที่ร่างกายผมไม่เหมือนคนอื่น มันทำให้ผมต้องนั่งอยู่เฉยๆ ห้ามวิ่งหรือทำกิจกรรมอย่างอื่นที่เหมือนคนอื่นด้วยหรือไง ผมเกลียดที่สุดกับการที่ต้องเป็นแบบนี้ และยิ่งเกลียดที่สุด ที่มีคนมองผมด้วยสายตาสงสาร ผมไม่ชอบ ไม่ชอบเอามากๆ
   ร่างกายของผมไม่ แข็งแรงมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ภายนอกมองแล้วเหมือนคนปกติ แต่ด้วยอาการเหนื่อยง่าย หายใจไม่ทันของผม ทำให้ผมไม่สามารถที่ออกกำลังกายหนักๆ หรือทำอะไรที่ต้องใช้กำลังได้ เพราะผมมีอาการของกล้ามเนื้อหัวใจและปอดขยายตัวได้ไม่มาก ทำให้ร่างกายขาดออกซิเจนที่จะมาใช้ในการหายใจ ผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลยจริงๆ อยากเป็นเหมือนเด็กคนอื่นที่สามารถทำอะไรก้ได้ตามใจตัวเอง....
   หลัง จากที่ผมตะโกนออกไปแบบนั้น ทั้งห้องก้อยู่ในความเงียบ ก่อนจะมีเสียงเปิดประตู........พี่ดินเดินออกไปแล้ว เฮ้อจบแล้วกับความรักของผม ต่อไปนี้พี่ดินคงไม่มาสนใจผมอีกต่อไปแล้ว ระหว่างที่ผมคิดอยู่นั่น ความรู้สึกเย็นก็เกิดขึ้นที่บริเวณแก้มผม ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมอง
   “กินซะเด็กชายต้นน้ำ” พี่ดินยื่นนมกล่องมาให้ผม พร้อมกับรอยยิ้มที่ผมไม่ได้เห็นมานานแล้ว
   “แต่ว่า...” ผมกำลังจะถามพี่ดิน แต่ก้ถูกพี่ดินขัดเสียก่อน
   “อย่า พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เอาเป็นว่า ถ้าน้ำอยากจะวิ่ง อยากจะทำอะไรที่มากกว่านั้น พี่ก็จะไม่ขวาง แต่พี่จะคอยดูแลเรา หลังจากที่เราสนุกกับสิ่งที่ทำแล้ว” รอยยิ้มที่มี พร้อมกับคำมั่นสัญญาที่ให้ ทำให้ผมต้องยิ้มให้กับพี่ดิน สิ่งที่พี่พูดวันนี้ ผมจะถือเป็นสัญญาผูกมัดพี่ไว้กับผมแล้วนะพี่ดิน.....ยังไงผมไม่ปล่อยพี่ไป แน่

[CaroL]

 วู้น่ารัก

[หอยทาก]

เหอๆ
ต้นน้ำสู้ๆน้า

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ฮิ้ววววววววววววว


พี่ดินอยู่ดุนักสิ

ชอบเค้าก็บอกเค้าไปสิ

งอนอย่างนี้ใครเค้าจะรู้

[jasmin]

คู่นี้น่ารักเกินไปแล้ว 
พี่ดินขี้งอน+ขี้น้อยใจไปนิดแต่ก้ออบอุ่นดี
น้องน้ำห้ามทำหลุดมือเป็นอันขาด
ชอบพี่กันอ่ะ เป็นผู้ช่วยนายเอกประจำเรื่อง 555
รออ่านเรื่องนี้อยู่น๊า

[ever-never]

พี่ไอดิน ต้องเข้าใจ ต้นน้ำ ผิดแน่ๆ

[k[1mE]:D]

พี่ดินน่ารักมากๆอ่ะ

เหลือเวลาอีกน้อยนิดใช้ใหคุ้มนะน้ำและพี่ดิน

^^

 

[CaroL]

 

[vvivy]

พี่ดินน่าร้ากๆๆ

ชอบค่ะๆ

 

[Natavishi]

 

ซึ้งอ่ะ   อ่านไป  ฟังเพลง ไป 

เข้ากันกับเพลงสากลดีน่ะ


อิอิ

[nithiwz]

อ๊ากกกกกกกก เรื่องใหม่
เด็กชายต้นน้ำ กับ นายไอดิน เหอะๆๆๆๆ

น่ารักจังเลย  ทำไมต้นน้ำไม่แข็งแรง กลัวจะจบแบบหนังเกาหลีจัง 

รออ่านต่อนะครับ
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเลย โปรเจคเยอะฮิบหาย เหอะๆๆๆๆ

[maxtorpis]

5 stars

[Vesi]

นั่นสินะ จะทำร้ายใจกันไปทำไม รักเค้าก็บอกเค้าไปซิ

ปล. ไม่เคยไปมหิดล แต่มีเพื่อนที่จบมหิดลวิทย์

[yochio_shim]

พี่ดินน่ารักจัง


 

[iota]

ดินแม้จะดูแข็งและหยาบกระด้างแต่พอโดนน้ำเข้าไป
มันก็สามารถอ่อนนุ่มลงมาได้
ต้นน้ำ ไอดิน น่ารักมากมาย
พี่กันด้วยอบอุ่นเข้าใจเพื่อนและน้องเป็นอย่างดี

[jaylayjay]

 

[Dee^daY]

ความรักทำให้คนเราเป็นได้ทุกอย่าง
แม้กระทั่ง..ทาสผู้รับใช้..

[The_miracle]

ไอ้พี่ดินนี่ก็น้อยใจเก่งเนาะ น้องต้นน้ำก็เหมือนไม่รู้ประสา

เรื่องนี้น่ารักดีครับ แต่เริ่มได้กลิ่นความเศร้า  ขออย่าจบเศร้านะคนแต่ง

[thaitanoi]

ขอบคุณครับ น่ารักกันดีนะครับ

[nithiwz]

เหอะๆๆ  เพิ่งสังเกตบรรยากาศเหมือนมหิดลวิทย์ เหอะๆๆๆๆ
แต่แอบเดาว่าจุฬาภรณ์มากกว่า (มหิดลวิทย์ มันแปลกๆ อ่ะ อารมณ์แบบในบรรยากาศมันดีเกินกว่าจะเป็นมหิดลวิทย์)

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

อิอิ~ ยังไม่ได้อ่านนนน   

แต่จะมาถามไรหน่อย..ใส่ชุดแบบไหนคะ?  แล้วที่หอพักเป็นแบบไหน?  นอนห้องละกี่คน? 

ตอนม.ปลายไอจบจากจภ.ชลฯ ที่นั่นนะ 4 วันเป็นชุดพละหมด มีวันจันทร์วันเดียวที่ใส่ชุดนักเรียน

ทำเอาเอางงกันได้ว่านี่โรงเรียนกีฬาหรือว่าโรงเรียนวิทย์กันแน่แวะ ถ้าวันๆมันไม่เอาแต่เรียนและไม่มีภาษาที่ 3 ด้วย   

ถ้าบอกละเอียดๆหน่อยเด๋วก็รู้~~ 

[sadness]

[9]

โรงเรียน ของผมกลับมาสนุกอีกครั้ง เพราะตอนนี้พี่ดินกลับมาเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมแล้ว ผมไม่เคยเบื่อเลยที่จะนั่งคุยกับพี่ดิน ทุกครั้งที่ได้มองหน้า มันทำให้ผมยิ้มได้เสมอ
“ปีหน้าพี่ดินจะเรียนต่อที่ไหนครับ” วันนี้ก้เป็นเหมือนเช่นเคย ผมคุยกับพี่ดินในที่ของเราสองคน คือดาดฟ้านั่นเอง และที่ขาดไม่ได้ก็คือนมในมือผมนี่หละ เฮ้อ บังคับให้ผมกินนมทุกวัน เหมือนไม่เป็นเด็กยังไงอย่างงั้นเลย
“พี่จะไปเรียนที่กรุงเทพฯ”
“ทำไมต้องกรุงเทพฯหละ” ผมถามด้วยความสงสัย เพราะผมอยากให้พี่ดินเรียนที่นี่มากกว่า
“ก็ บ้านพี่อยู่กรุงเทพฯนี่นา” พี่ดินหันมาตอบผม เหมือนเป็นเรื่องปกติ และผมก้เพิ่งรู้เหมือนกันว่าพี่ดินมีบ้านอยู่ที่กรุงเทพฯ ก่อนหน้านี้ครอบครัวพี่ดินอยู่ที่กรุงเทพฯ แต่ด้วยความที่พ่อของพี่ดินต้องมารับราชการที่นี่ จึงมีบ้าน 2 แห่ง ทั้งที่กรุงเทพฯและที่จังหวัดนี้ด้วย
“งั้นผมก็ไม่ได้เจอพี่แล้วสิปีหน้า” ผมทำหน้าเศร้าๆ ก็อารมณ์ตอนนี้มันใจหายนี่ครับ อีกปีเดียวเท่านั้นเองหรอ
“พี่ยังไม่ตายนะ” พอผมได้ยินคำนี้ก็หันไปมองหน้าพี่ดินอย่างตกใจ เพราะผมไม่ได้แช่งพี่นี่ แต่พี่ดินกับส่งรอยยิ้มกลับมาให้ผม
“พี่ไม่หายไปเลยหรอก จะมากวนเราตลอดเลยดีไหม”
“ให้มันจริงนะพี่ดิน กลัวแต่จะมีสาวแล้วลืมน้อง” ผมทำเป็นพูดแก้เขินไปอย่างนั้น
“5555 ก็ต้องดุก่อนว่าสาวน่าสนใจกว่าน้องไหม” พี่ดินยิ้ม ทำหน้ายียวนใส่ผม
“โห ไรเนี่ย พี่อะไรไม่รักน้อง” ผมทำเป็นงอนพี่ดิน กอดอกหันหน้าหนี
“55555 น่ารักเชียว” พี่ดินหัวเราะกับท่าทางของผม พร้อมกับลูบหัวผมไปมา

“แล้วพี่ดินอยากเรียนอะไรครับ” หลังจากการเถียงไร้สาระของเราสองคน ผมก็เริ่มเข้าเรื่องสาระอีกครั้ง
“เรียนคณะวิทย์” พี่ดินตอบผมด้วยถ้อยคำที่ชัดเจน
“ทำไมพี่ไม่เรียนแพทย์หละ เก่งๆอย่างพี่สอบได้สบายอยู่แล้ว”
“พี่ว่าไม่หละ เรียนหมอช่วยเหลือได้แต่คนไข้ แต่เป็นนักวิจัยช่วยคนอื่นได้มากกว่า” ผมหละอึ้งกับคำตอบของพี่ดิน
“งั้นผมเรียนด้วย”
“แน่ใจนะ....”พี่ดินถามผมเหมือนไม่เชื่อ
“แน่สิครับ ผมก้อยากช่วยเหลือคนอื่นเหมือนกัน” แต่ถ้าถามความคิดของผมจริงๆละก้..... ผมอยากอยู่กับพี่ดินต่างหากละ อิอิ
“แล้วจะสอบเข้าได้หรอ” อ้าวพี่ดิน ไหงถามงั้นหละ
“อย่ามาดูถูกกันนะ ผมก็มีความสามารถนะพี่” ผมยืดตัว บ่งบอกว่าตัวเองก็เจ๋งนะคร้าบ
“เอาจริง.......”
“พูดงี้ต่อยปากกันเลยดีกว่า” ผมทำท่ากวนใส่พี่ดิน
“ตัวแค่นี้จะทำอะไรใครได้” พี่ดินเอามือทั้งสองข้าง มาจับที่แก้มของผม พร้อมกับขยับมือไปมา ทำให้หน้าผมหันตามแรงมือของพี่ดิน
“โอ๊ย..พี่ดิน ผมไม่ใช่เด้กแล้วนะ”ผมเริ่มประท้วง พร้อมกับเอามือมาจับที่แขนพี่ดิน เพื่อให้พี่ดินเอามือออกจากแก้มผม
“ก็น่ารักดีนี่นา” พี่ดินยังไม่เลิก แถมยังยิ่งสะบัดเร็วกว่าเดิมอีก

“เล่นอะไรเป็นเด็ก ไม่ไหวๆๆ” ผมกับพี่ดินหันไปมองที่ต้นเสียง พร้อมกับมือของพี่ดินที่ดึงกลับไป
“อ้าวก้อง มีอะไรหรือเปล่า” ผมหันกลับไปก้เจอเจ้าของเสียงทัก
“เปล่า เราแค่จะขึ้นมาคุยเล่นกับต้น ไม่คิดว่าจะเล่นอะไรเด็กๆกับพี่ดินอยู่” ก้องตอบพร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆบนหน้า
“คราวนี้พี่ก็ว่าผมเด็กไม่แล้วนะ เพราะพี่ก้เล่นอะไรเป็นเด็กเหมือนกัน” ก้องมันเดินไปบอกพี่ดิน อ๋ออย่างนี้เองหรอ ความคิดของก้อง
“ยังไงเราก็เด็กวันยังค่ำหละก้องเอ้ย” พี่ดินตอบกลับก้อง
“ไม่เอาอะ ผมไม่เด็กแล้วนะ ถ้าผมเด็กต้นก็เด็กเหมือนกัน” อ้าวอย่างนี้เค้าเรียกพาลนะก้อง
“ก็ ใครว่าน้ำไม่เด็กหละ เด็กทั้งคู่นั่นหละ” พี่ดินไหงพูดงั้นหละ ผมหันไปมองหน้าพี่ดินอย่างเคืองๆ แต่พี่ดินไม่ได้รู้สึกอะไรกับการมองของผมเลย สาวนนายก้องได้แต่ยิ้มพอใจกับคำพูดของพี่ดิน
“คุยไรกันอะ ขอก้องคุยด้วยคนสิ” ว่าเสร็จก้องมันก็นั่งลงข้างๆผม โดยไม่รอคำอนุญาตจากผมเลย เฮ้อ.........ผมหละอยากอยู่แบบสองต่อสองมากกว่านะ