Chapter 5
ในห้องพักศิลปินบริษัทGS Entertainment ชายหนุ่มผิวขาวร่างบางนั่งเหม่อ มองออกไปยังถนนที่การจราจรติดขัดเพราะฝนตกอย่างหนัก
“อ้าว พีมยังไม่กลับบ้านเหรอ ไม่มีอะไรแล้วนิ” พี่ฝนถามอย่างสงสัยหลังจากที่นัดนักร้องหนุ่มเข้ามาประชุมงานประจำเดือน
“พีมรอฝนหยุดตกก่อนนะครับ พอดีวันนี้พีมเอารถเข้าศูนย์ คงต้องนั่งแท็กซี่กลับ”
“เหรอ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ มีประชุมต่อน่ะ...นี่อย่าลืมล่ะวันศุกร์เปิดกล้องโฆษณาแล้วนะ ระหว่างนี้ก็ไม่มีอะไร พีมก็ถ่ายละครตามคิวเหมือนเดิมไม่ต้องเข้าบริษัท เราคงเจอกันอีกทีวันเดินทางเลย ให้พี่โทรไปปลุกมั้ยจ๊ะสุดหล่อ”
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวเจอกันเช้าวันศุกร์เลยครับ”
“โอเค งั้นพี่ไปก่อนล่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะ ช่วงนี้ห้ามปาร์ตี้ ห้ามเอาแอลกอฮอล์ทุกชนิดเข้าร่างกายด้วย พี่ขี้เกียจปวดหัว”
“คร้าบบบ” ซูเปอร์สตาร์หนุ่มตอบออกไปอย่างแกนๆที่ถูกผู้จัดการส่วนตัวแขวะเข้าให้
เฮ้อ~นึกถึงโปรเจ็คใหม่ หน้าไอ้เด็กบ้านั่นก็ลอยมาเลย นี่เราต้องทำงานกับไอ้นักร้องกวนบาทานั่นจริงๆหรือเนี่ย ชายหนุ่มผิวขาวนั่งพิงตัวกับโซฟาติดขอบกระจก มองออกไปยังถนนหนทางที่คราคร่ำไปด้วยรถท่ามกลางหยาดฝนโปรยปราย
และในเวลาเดียวกันที่ห้องทำงานฝ่ายดูแลศิลปิน(ห้องข้างๆ)
“พี่แจ๊ค น้ำเชี่ยวกลับก่อนนะคร๊าบบบ วันศุกร์เจอนกัน” วันนี้ร็อคเกอร์หนุ่มตาหวานคึกคักเป็นพิเศษเพราะเขากำลังจะไปสังสรรค์กับเพื่อนๆที่งานฉลองอัลบั้มของไมกี้ และที่สำคัญมันใกล้จะถึงวันเปิดกล้องงานโฆษณาตัวใหม่แล้ว ซึ่งหมายความว่ากำลังจะถึงวันที่เขาจะได้เดินทางไปถ่ายหนังโฆษณาที่พัทยากับนักร้องรุ่นพี่ที่น่ารักคนนั้น! แถมยังต้องค้างคืนที่นั่นอีกตั้ง2คืน ว่ะ ฮะ ฮ่ะๆๆๆๆ
“อืม นี่อย่าตื่นสายล่ะ งานนี้เราไม่ได้ทำงานคนเดียวแล้วรู้มั้ย” แจ๊คกำชับเด็กหนุ่มอย่างเคย
“คร๊าบบบบ ทราบแล้วคร๊าบบบบ ไปแล้วนะคร๊าบบบ”
“ขับรถดีๆล่ะ”
“รู้แล้วจ้า คุณแม่ขา” เด็กหนุ่มหันมาทำท่าตุ้งติ้งล้อเรียนผู้จัดการคนสนิท ทำเอาคนถูกแซวแทบจะคว้าที่ทับกระดาษปาเสยหัวฟูๆนั่นให้รีบออกไปแทบไม่ทัน
.
.
.
เฮ้ย! ไอ้ฝนบ้า! ทำไมต้องมาตกวันนี้ด้วยว่ะเนี่ย.. แท็กซี่เรียกอยากจริงๆ ชายหนุ่มร่างเล็กที่ยืนชะเง้อคอมองหาแท็กซี่ เขาาหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะตอนนี้เสื้อเชิ้ตตัวบางสีขาวดีไซน์เก๋เริ่มจะเปียกชุ่มแล้ว รู้อย่างนี้น่าจะเชื่อพี่ยามคนเมื่อกี้ที่จะช่วยออกมาเรียกรถให้ก็ดี ชายหนุ่มหัวเสียนึกโทษตัวเองที่ไม่รู้จะเป็นคนขี้เกรงใจใครไม่เข้าท่าไปถึงไหน
---ปิ้นนนน!! ปิ้นนนนนนนน!!---
ระหว่างที่พีมกำลังยืนลังเลอยู่ว่าจะเข้าไปนั่งรอฝนหยุดที่คอฟฟี่ช็อปคงดีกว่า อยู่ๆสปอร์ตซีดานสีดำคันงามก็โฉบมาจอดอยู่ตรงหน้า กระจกฟิลม์ทึบถูกลดลงเผยให้เห็นชายหนุ่มหน้าใส ในชุดนักศึกษาสวมแว่นสายตาทรงสวย ที่ชะโงกหน้าออกมาทักทายด้วยรอยยิ้มน่ารักประดับลักยิ้มบุ๋มข้างแก้ม
ใครอ่ะหน้าคุ้นๆแฮะ .. หนุ่มผิวขาวขมวดคิ้วมุ่นมองคนในรถงงๆ กระทั่ง
“ขึ้นมาก่อนซิพี่ ฝนตกนะ เดี๋ยวเปียกหมด” อ๊ะ! เสียงนี้ใช่เลย ไอ้เคโระกวนโอ้ยนี่หว่า ถึงว่าทำไมมันดูคุ้นๆจัง
“ไม่อ่ะ ชั้นจะกลับบ้าน” ทำไมต้องมาจอดตรงนี้ฟระเนี่ย เรากำลังเรียกแท็กซี่ด้วย เดี๋ยวเค้าก็ไม่จอดกันพอดี ความซวยกำลังจะมาเยือนอีกแล้วหรือเปล่าเนี่ย
“เร็ว! ขึ้นมาเร็วพี่ เปียกไปหมดแล้ว เดี๋ยวหวัดกินพอดี ไปไหนเดี๋ยวผมไปส่ง” เด็หนุ่มตะโกนแข่งกับเสียงฝนที่กระหน่ำลงมาไม่ขาดสายอีกครั้ง
“หึ~ ไม่เอา ฉันกลับของชั้นเองได้ นายไปเฮอะ รถติดอยู่ข้างหลังนายเต็มเลยน่ะ” ขอบใจนะแต่ชั้นไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณนาย
“บอกให้ขึ้น ก็ขึ้นมาเถอะน่า พี่ไม่ขึ้นผมก็จะจอดอยู่อย่างเงี้ยะแหละ” เสียงห้วนตอบกลับมาอย่างท้าทาย ทำเอาชายหนุ่มหน้าหวานงุ้นง่านชะเง้อมองไปที่ขบวนรถข้างหลังที่เริ่มติดมากขึ้นเพราะเจ้าเด็กหน้ามึนในรถนี่คนเดียวแท้ๆ.. ไอ้เคโระบ้านี่ตื้อจริงวุ้ย รถติดไปหมดแล้ว ..สุดท้ายพีมก็จำต้องขึ้นรถคันงามอย่างเสียมิได้ เพราะดูท่าแล้วเจ้าเด็กแสบนี่คงจะไม่ไปไหนแน่ถ้าเค้าไม่ขึ้น
“บ้านพี่อยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวผมไปส่ง” เด็กหนุ่มยิ้มหวานจนตาแทบปิด
“ทองหล่อ” พีมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงมึนตึง โดยไม่ได้หันไปมองคู่สนทนาเลยด้วยซ้ำ นึกหวั่นๆว่ามันคงจะไม่ขับรถพาไปเทกระจาดที่ไหนมั้ง
“บังเอิญจัง พอดีผมก็จะไปแถวๆนั้นเหมือนกัน” แต่เจ้าตัวแสบยังคงหันมาพูดคุยอย่างอารมณ์ดี แม้จะไม่ได้รับสัญญาณตอบกลับจากคนข้างๆสักเท่าไร
“........” นานเข้าสายฝนที่กระหน่ำลงก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด การจราจรก็ยิ่งติดขัดมากขึ้น น้ำเชี่ยวเหลือบไปเห็นหนุ่มร่างเล็กที่นั่งตัวเปียกและเสื้อสีขาวบางตัวนั้นนั่นก็แนบเนื้อซะจนมันเห็นไปถึงไหนต่อไหน ทำเอาร๊อคเกอร์หนุ่มสุดแสบแทบไม่เป็นอันขับรถ จากที่คิดเอาไว้ว่าจะแกล้งแซวเล่นให้หน้าขาวๆนั่นแดงแปร๊นเหมือนวันก่อน ก็เกิดอาการใบ้รับประทานทันที
“นายจะหันมาหาฉันทำไมบ่อยๆห๊ะ ขับรถเป็นเต่าเลยเนี่ย ให้ขับให้มั้ย?” คนยิ่งหนาวๆมองอยู่นั่นแหละ รถก็ติดอย่างงี้มันจะถึงบ้านเมื่อไหร่เนี่ยย~ ชายหนุ่มคิดในใจพลางกระชับแขนกอดตัวเองให้แน่นขึ้น
“.......” กระทั่งสติสะตังน้ำเชี่ยวเริ่มกลับมาเมื่อเห็นร่างขาวๆเริ่มซีดและสั่นเล็กน้อย คงเพราะแอร์เย็น
“เอาพี่เช็คตัวก่อน เดี๋ยวเป็นหวัดนะ” น้ำเชี่ยวรีบปิดแอร์แล้วหันไปคว้ากระเป๋าเป้ข้างหลังควานหาผ้าขนหนูออกมาให้กับคนข้างๆ
“ขอบใจ.....” วันนี้มาไม้ไปไหน ใจดีแปลกๆแฮะ
ไม่นานเจ้าของรถก็เกิดนึกขึ้นได้ว่ามีเสื้อที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวันก่อน จึงหันไปหาควานเอาถุงเสื้อที่เค้าได้จัดแจงดึงป้ายราคาออก เปลี่ยนถุงของร้านไว้เรียบร้อยเพราะตั้งใจว่าจะโมเมว่าเป็นเสื้อตัวเดิม
“อ่ะ ใส่ไว้จะได้ไม่หนาว” ยื่นถุงเสื้อไปข้างหน้าคนน่ารักที่กำลังนั่งสั่นงึกๆ ไม่พูดไม่จา
“ไรอ่ะ...” พีมหยิบเอาเสื้อในถุงออกมาอย่างเซอร์ไพรส์ เมื่อพบว่ามันกลับไปขาวสะอาดเหมือนใหม่แบบเดิมแล้ว
“โห...ไม่เปื้อนแล้วอ่ะ ขอบใจนะ” หูยยยย..สะอาดเหมือนใหม่เลยแฮะ เย้! ใบหน้าเรียวได้รูปหันมาฉีกยิ้มโชว์ฟันสวยให้กับหนุ่มน้อยที่ทำหน้าที่สารถีอย่างอารมณ์ดีเหมือนลืมตัว.. เค้าไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้เด็กหนุ่มข้างๆใจเต้นจนแทบจะหลุดออกมา เพราะสิ่งที่เหนือความคาดคิดของเด็กหนุ่มก็คือ นอกจากพีม พีราณุจะมีมาดนิ่งๆเท่ๆแบบที่ใครเห็นก็ชอบแล้ว เวลาที่ซูเปอร์สตาร์หนุ่มคนนี้ยิ้มตาหยีโชว์ฟันขาวตัดกับสีของริมฝีปากสดนั้นมันช่างน่ารักเกินคำบรรยายจริงๆ ช่างเหมือนกับตุ๊กตารูปปั้นที่ถูกบรรจงสร้างสรรค์มาอย่างวิจิตรงดงามอย่างไรอย่างนั้น
“เฮ้ย! ทะ..ทำไรอ่ะพี่ ไม่อายคนรึไง เฮ้ยยย!!” น้ำเชี่ยวสะดุ้งโหยงเมื่ออยู่ๆชายหนุ่มหน้ามนก็ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นหน้าอกแน่นเรียบเนียน กล้ามแขนขวาๆและกล้ามหน้าท้องสวยๆนั่น โอย~ภาพที่เห็นมันทำเขาแทบจะหยุดหายใจ ..'คุณโลหิตที่ไหลเวียนอยู่ในตัวกระผมคร้าบ อย่างเพิ่งทะลักออกมาตอนนี้นะครับ ไม่งั้นกระผมจะถูกตราหน้าว่าเป็นพวกลามกแน่ๆเลย' เด็กหนุ่มได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจพลางเอามือขึ้นมาปิดปากปิดจมูกไว้ก่อน
“ก็นายบอกเองว่าให้ฉันเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ แล้วนายจะโวยวายหาอะไรเล่า ทำอย่างกะฉันเป็นผู้หญิงงั้นแหละ ก็แค่ถอดเสื้อแค่เนี้ยไม่เห็นจะแปลกตรงไหน” ไอ้เด็กบ้านี่ก็ คนหนาวจะตายอยู่แล้ว บรือออออ
“......” เออมันก็ใช่นิหว่า คงจะหนาวล่ะซี้คนปากดี แต่รีบๆเปลี่ยนเร็วๆได้ม้ายยย เดี๋ยวรถคันอื่นเค้าก็เห็นกันพอดี อยากให้เค้าเห็นนักรึไงเว้ยย หึ่ม! เดี๋ยวพ่อหักเลี้ยวเข้าโรงแรมแม่มเลยนิ
“อ๊ะ เดี๋ยวนายเลี้ยวซอยหน้านั่นนะ จะถึงแล้ว” พ่อหนุ่มหุ่นซ่อนรูปที่ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นทันทีที่ได้สวมเสื้อตัวใหม่ที่อุ่นกว่าว่าพลางชี้ไม้ชี้มือไปยังจุดหมายข้างหน้า
“ค้าบบกระผม” ให้ตายเหอะ ไม่อยากให้ถึงเลย น้ำเชี่ยวได้แต่คิดขณะบังคับพวงมาลัยรถมาเทียบประตูรั้วบ้านบานใหญ่
“จอดตรงนี้แหละเดี๋ยวฉันเดินเข้าไปเอง ขอบใจนายมากนะ...”
“ฝนยังไม่หยุดเลย ให้ผมขับเข้าไปส่งในบ้านนะ จะได้ไม่เปียกอีก...กุญแจอะ เอามา”
“อะไร” พีมย้อนถามสีหน้างงๆ เจ้านี่ วันนี้มันกินยาผิดแน่ๆ ถึงมาดีกะเรางี้
“เอามาเร็ว เดี๋ยวผมลงไปเปิดให้พี่จะได้ไม่เปียก” เด็กหนุ่มดึงดันจนวินาทีสุดท้าย อย่างน้อยวันนี้เขาก็รู้แล้วว่าพีม พีราณุ ซูเปอร์สตาร์หนุ่มรูปงามคนนี้พักอยู่ที่ไหน วะฮะฮ่า
“.....” ชายหนุ่มหน้าหวานไม่ได้ตอบอะไรพลางควานหารีโมทประตูรั้วขึ้นมากด ให้พ่อสารถีหน้าเป็นได้สมใจสักที
“โห...บ้านหรือวังเนี่ย” น้ำเชี่ยวตาค้างกับภาพคฤหาสน์หลังโตตรงหน้าที่ตั้งตระง่านอยู่ท่ามกลางสวนสวยเขียวชะอุ่ม ไม่สงสัยเลยว่าแค่เสื้อนอกตัวเดียวที่พีมใส่ก็มีราคามากกว่าเงินเดือนของคนบางคนแล้ว
“เอ้ย!.ไม่ใช่ทางนั้น ทางนี้ๆ” พีมชี้บอกทางให้เจ้าเด็กหน้าตื่นหักพวงมาลัยขับเลาะไปอีกทางที่ถูกโรยด้วยกรวดขนานตามสนามหญ้าอีกด้านห่างจากคฤหาสน์หลังใหญ่นั่นพอสมควร
“พี่อยู่นี่เหรอ..” เด็กหนุ่มมองไปยังบ้านชั้นเดียวหลังย่อมๆสีขาวสะอาด ที่ถูกออกแบบโดยใช้กระจกใสเป็นกำแพงทั้งสามด้านทำให้มองเห็นเข้าไปถึงภายในที่ดูเหมือนจะตกแต่งโดยใช้เฟอร์นิเจอร์โทนขาวและครีม ด้านหน้าและด้านข้างของตัวบ้านมีระเบียงไม้สีขาวน่ารักประดับด้วยโมบายหลายสีระโยงระยางส่งเสียงดังกรุ้งกริ้งล้อสายลมอ่อนๆ ..อา แค่บ้านที่อยู่ยังดูน่ารักไม่แพ้เจ้าของเลยแฮะ
“หลังนู้นนะของพี่สาว ฉันอยู่คนเดียวที่นี่.. ขอบใจนายมากนะที่มาส่ง ไว้วันหลังฉันเลี้ยงกาแฟนายล่ะกัน” พีมพูดยิ้มๆแบบมีเลิศนัยพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์แปลกๆ สื่อความหมายได้ไม่ยาก ว่า...
“ฮ่าๆๆ..ถ้าพี่จะเลี้ยงกาแฟแบบวันนั้นที่หน้าลิฟท์ล่ะก็ น้ำเชี่ยวไม่เอานะ” เด็กหนุ่มตาหวานภายใต้กรอบแว่นใสฉีกยิ้มพร้อมกับหัวเราะอย่างเป็นกันเอง น่าแปลกที่เขารู้สึกเป็นกันเองกับนักร้องรุ่นพี่ตรงหน้าได้อย่างง่ายดาย ที่พูดแทนตัวเองว่าน้ำเชี่ยวนั่นก็ไม่รู้สึกกระดากปากเลยสักนิด อยากรู้จังว่าอีกคนจะรู้สึกเหมือนกันบ้างมั้ย ถ้าได้สักครึ่งของเขาก็คงจะดี
“เอาละๆเดี๋ยวฉันเข้าบ้านแระ ขับรถกลับดีๆแล้วกัน บาย..” หนุ่มหน้าหวานหันมาส่งยิ้มน่ารักก่อนจะเปิดประตูลง
“ดะ..ดะ เดี๋ยว พี่” เป็นธรรมดาของคนโลภที่พอได้คืบแล้วก็จะเอาศอก เด็กหนุ่มอึกอักขึ้นมาทันทีเมื่อคิดได้ว่าเย็นนี้เขามีนัดกับกลุ่มเพื่อนเอาไว้ และเขาก็อยากจะ..พูดไปเลยเซ่ ไอ้น้ำเชี่ยว จะติดอ่างทำไมกันว่ะ
“หืม...มีอะไร?”
“พะ..พี่ เอ่อ..คือว่า พี่ยะ..อยากไปดื่มด้วยกันหน่อยมั้ย เย็นนี้อ่ะ” โอ้ย พ่อแก้วแม่แก้ว เทวดาสิ่งศักดิ์ทั้งหลายช่วยน้ำเชี่ยวด้วย ขอให้เค้าตอบตกลงทีเถ๊อะ สาาธุ!
“......” หืออ..อะไร เจ้าเด็กนี่ !@#!!@!
... ชวนเราไปเที่ยวงั้นเหรอ
“มะ..ไม่เป็นไร ผะ..ผมแค่ชวนเล่นๆน่ะ พี่คงมะ..” อย่างกะเค้าจะอยากไปกับเอ็งอ่ะ ไอ้น้ำเชี่ยวหน้าโง่เอ้ย
“อืม...งั้นเดี๋ยวรอแป็บนะ ขอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อหน่อยละกัน” หนุ่มร่างเล็กตอบแบบยิ้มๆ แล้วก็เดินตัวปลิวหายเข้าไปในบ้าน ทิ้งให้เจ้าเด็กตาโตนั่งเป๋อเหรอ เพราะยังงงๆอยู่กับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
“....(ยังคงอึ้ง อ้าปากค้าง)...” เมื่อกี้เค้าว่าไงนะ รอแป็บงั้นเหรอ งั้นก็ตกลงไปนะซิ
เย้!!! อยากจะกรี๊ดดดดดดแบบผู้หญิงจังเลยโว้ยยยย เย้ๆๆๆ !! นี่ที่เค้าตกลง มันเป็นเพราะกูหล่อ หรือว่าเค้าใจง่ายกันว่ะเนี่ยยย.. วะหะฮ่า ๆๆ
.
.
**********************
เจอกันตอนหน้า ครับ
B a l l o o n
หัวข้อ: จังหวะรัก..จังหวะร็อค((My Sexy Darling))~จบseason1~ มาแจ้งข่าวจองFicหน้า56คับ (อ่าน 430486 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก