หัวข้อ: รักนี้...ลิ้นกับฟัน ตอน 28 ธันวา (อัพ 28/12/2016) หน้า 67

[shikyu3211]

ยังไม่เห็นฉากเซอไพรซ์ของฟูเลยนะ

[punthipha]

ต้อนรับกลับเมืองไทย 
      สนุกมาก

[B52]

จะมีแผนเซอร์ไพรส์ของถ้วยฟูตอนกลับเมืองไทยหรือเปล่าค่ะ

[honny]

ทำไมน้องน่ารักอย่างนี้เนี่ยถ้วยฟู อิอิ
ยังรอการเซอร์ไพรซ์ ของถ้วยฟู ที่จะโดนเซอร์กลับอยู่นะจ๊าาาาา

[monoo]

 

 
 

[bpyt]

ยิ้มตลอด 8 ตอน 1 สัปดาห์ในโตเกียวเลยค่ะ
แหมมม!! ว่าจะลอกแพลนถ้วยฟูซะหน่อย!!! แต่กลัวเป็นแบบตอนสุดท้าย "แพลนไม่อัพเดต" 5555

[fuku]

จบซะแล้ว เราเสพติดถ้วยฟูจริงๆแหละ อ่านแล้วระรื่นตลอดทุกตอนเลย


อยากให้คุณบัวรวมเล่มจัง

[sam3sam]

อะไรจะลอกโปรแกรมเที่ยวของโจมาทั้งดุ้นขนาดนั้น
เลยพลาดที่เที่ยวที่ต้องอัพเดตไปเลยนะถ้วยฟู
ฉลาดกับพี่ธันมาตลอด มาตกม้าตายเอาตอนกลับมาอวดรูปกับเพื่อนนี่แหละนะ
พี่ธันใจอ่อนกับถ้วยฟูตลอดๆ
ถ้าไม่ได้พี่ธันมาเล่าบ้างทริปนี้คงทั้งฮาทั้งหมั่นไส้ถ้วยฟูมากแน่ๆ
ขอบคุณนะพี่ธันที่ทำให้ทริปนี้กลายเป็นทริปหวานๆบ้าง  
ขอบคุณสำหรับสเปฯฟินๆนะคะคุณบัว
ปล.จะมีตอนเซอร์ไพรส์ตอนกลับมาถึงไทยหรือเปล่าคะคุณบัว

[Takarajung_TK]

ขอบคุณที่เขียนถ้วยฟูกับพี่ธันให้คลายความคิดถึงนะคะ
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ ถึงจะเขียนสเปมาแปดตอนก็ยังไม่เต็มอิ่ม

รอตอนต่อไปของถ้วยฟู , น้องหอย และเรื่องใหม่ของคุณบัวนะคะ

[SOMCHAREE]

โอ๊ยยยยยยยยย สนุกฝุดๆ รักพี่ธันกับน้องถ้วยฟูจัง ชอบผู้ชายเกรียนแบบนี้ที่สุด อ่านแล้วมีแต่รอยยิ้ม ขำฉากเกรียนของน้องฟูทุกฉากเลยค่ะ เขียนได้เก่งมากๆเลย อย่างที่พาไปญีปุ่น นี่ยังกะได้ไปเที่ยวเองเลย อยากอ่านเรื่องอื่นๆ ด้วยอ่ะค่ะ มีอีกมั้ยค่ะ^^ ขอบคุณนะค่ะ^^

[M_April]

ตอนพิเศษที่พิเศษสุดๆ ทำให้หายคิดถึงถ้วยฟูเลย

ถ้วยฟูโคตรน่ารักเลย 

[cinquain]

จะมีใครดีเท่าพี่ธันว์และร่าเริงเท่าถ้วยฟูอีกคะเนี่ย
ขอบคุณคุณบัวมากค่ะ 

[chaWice]

 

ขอบคุณตอนพิเศษนะ
คู่นี้น่ารักมาก
รอเรื่องใหม่ของนักเขียนเสมอ

[malula]

อยู่กับถ้วยฟูแล้วดีชีวิตมีรสชาติ
จะไปเที่ยวไหนกันอีก อย่าลืมแวะมาบอกนะ จะได้เกาะชิดติดขอบขอตามไปเที่ยวด้วย

[sirikanda28]

ขอบคุณค่ะ

[Prema]

สนุกมาก อ่านแล้วคิดถึงตอนไปเที่ยวญี่ปุ่นเลย

[Pawee]

เคยอ่านเรื่องนี้ที่บอร์ดนาบู ตามมาเจอตอนพิเศษ กรี๊ดกร๊าด ถ้วยฟูคนงาม คิดถึงมากมาย

ยังคงความเกรียนไว้ได้เหนียวแน่นจริงๆ อ่านไปก็ยิ้มไป มีความสุขมากกับเรื่องนี้

หลงรักถ้วยฟูอีกรอบ น่ารักมากกกกกก คุณคนแต่งแต่งดีมากๆ ชอบมากเลยยย

[eore]

มาตามอ่านน้องถ้วยฟู กับพี่ธัน...ยังสนุกเหมือนเดิมเลย
ขอบคุณค่า

[gayraygirl]

555+ ถ้วยฟูพลาดแล้ว

[bookie]

พี่ธันก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ ^^

[am_am]

ยาวจุใจมากเลย ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
ถ้วยฟู & มายเลิฟน่ารักมาก ๆ ค่ะ
ไม่มีฉากถ้วยฟูทำคุณไสยพี่ธันเหรอคะ 

[numilddy]

โอ้ยชอบ รักพี่ธันหัวจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
ถ้วยฟูเอาฮาหรอตัวเธอ

[โซดาหวาน]

คืออ่านจบแล้วทั้งตอนพิเศษ สนุกมากกกกกกกกกกก
ถ้วยฟูน่ารักอ่ะ เกรียนได้ใจ ชอบอ่ะ 5555
ส่วนพี่ธันนีก้อ..หาได้ที่ไหนคร๊าา ผู้ชายแบบนี้ อยากได้บ้าง

[Betterlife]

  ถ้วยฟูน่ารักมากๆ

[KKKwanGGG]

  เรื่องนี้สนุกแล้วก้อน่ารักมาก ๆ เลยครับ

[๛ナーリバス๛]

ครึ้มใจมานั่งอ่านนิยายเก่าๆ ที่เคยอ่ายจบไปนานมากแล้ว

ชอบพี่ธันมากเลย  ถ้วยฟู ก็น่ารัก  ดีใจได้อ่านเสปเพิ่มด้วย

ขอบคุณมากๆ ค่ะ  *-*

[mickeyz.min]

อยากจะได้ตอนพิเศษอีกหลายๆตอน

[Fate]

ทั้งเขินทั้งขำจริงๆถ้วยฟู
โอ้ยย น่าปวดหัวแทนพี่ธัน
แต่ก็คิดถึงสองคนนี้มากๆเลยค่ะ
ขอบคุณพี่บัวมากนะคะ

[xeruoh]

แวะเวียนมาบอกว่าคิดถึงงงงงงงงงงงงงง

[Dezair]

รักนี้...ลิ้นกับฟัน
ตอน รักนี้...ต้องเซอร์ไพรส์
By: Dezair


   ต้องให้บอกมั้ย...ว่านอกจากเดือนธันวาคมของทุกปีจะมีวันพ่อและวันรัฐธรรมนูญเป็นวันหยุดราชการที่ทำให้เจ้าของร้านอาหารอย่างผมอู้ฟู้เพราะคนแห่กันออกมาฉลองนอกบ้านแล้ว ในเดือนสุดท้ายของปียังมีวัน ‘สำ-มะ-คัน’อะไรอีก?



   ...โน้ว! อย่าบอกว่ามีกีฬาสี จริงอยู่ว่ากีฬาสีเป็นเรื่องจำเป็นสำหรับโรงเรียนประถมและมัธยม แต่ผมที่เลยวัยใส่ชุดนักเรียนมาแล้ว กีฬาสีไม่ได้จำเป็นกับชีวิตนะครับ...เอาล่ะๆ ก่อนที่ทุกคนจะเดากันให้มั่วไปกว่านี้ ผมเฉลยเลยแล้วกันว่าเดือนนี้มีวันพิเศษในปฏิทินชีวิตเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวัน นั่นก็คือ...



   ...วันเกิดไอ้หล่อธันวานั่นเอง!!!...



   แล้ววันเกิดทั้งที หนึ่งปีมีหนึ่งครั้ง เราก็ต้องมีเซอร์ไพรส์กันบ้างจริงมั้ยครับ ระดับปวิน รัตนวิจิตรคนนี้ บอกเลยว่าเซอร์ไพรส์ประเภทแกล้งป่วยใกล้ตาย หรือว่าแกล้งนอกใจไปหาคนอื่น หรือจะแกล้งไม่สนใจทำเนียนลืมวันเกิดมันนั้น เป็นแผนเซอร์ไพรส์ที่ธรรมดาเกินไป!! ระดับผมจะต้องเป็นเซอร์ไพรส์ขั้นแอดวานส์ที่จะทำให้มันจดจำและระลึกถึงวันเกิดปีนี้ไปอีกนานแสนนาน



   นั่นก็คือ...



...แผนเซอร์ไพรส์จัดงานวันเกิดผิดวัน!!!...


……………………………….
   



   วันที่ 28 ธันวาคม ก่อนวันเกิดไอ้หล่อ 3 วัน หลังจากเตี๊ยมกับมนุษย์ทั้งโลกรู้กันตั้งแต่บ้านผม บ้านไอ้หล่อ ผองเพื่อนของผม ผองเพื่อนของไอ้หล่อเรียบร้อยแล้ว ผมก็หอบเค้กก้อนเล็กๆและอาหารมื้อเย็นระดับภัตตาคารร้านเตาถ่านไปจัดโต๊ะที่คอนโดของเรา มีน้องเมสุดน่ารักมาช่วยติดสายรุ้งระโยงระยาง ตกแต่งคอนโดหรูหราให้กลายเป็นปาร์ตี้วันเกิดเล็กๆที่ในงานจะมีแค่ผมกับไอ้พี่ธัน งานวันนี้จะมีคนนอกมาร่วมด้วยไม่ได้ครับ เพราะอย่างที่บอกว่าผมตั้งใจจะทำเนียนเป็นจัดงานวันเกิดให้มันผิดวันนั่นเอง! นี่ลงทุนหน้าแตกด้วยตัวเองไม่ใช้แสตนด์อินเลยนะเนี่ย!



   จัดห้อง จัดโต๊ะอาหาร ทำทุกอย่างเรียบร้อยน้องเมก็ขอตัวกลับ ส่วนผมก็ซุ่มรออยู่ในห้องอย่างเงียบเฉียบ รออยู่ไม่เกินชั่วโมงไอ้พี่ธันก็กลับบ้านมาตรงเวลาไม่มีเถลไถล มันเปิดประตูเข้ามาปุ๊บ ผมก็ดึงสายรุ้งใส่มันดังปุ้ก! พร้อมตะโกนเสียงดังลั่น



   “แฮปปี้เบิร์ธเดย์!!!!!”



   ไอ้หล่อชะงักไปนิด มันเหลือบตามองรอบห้องที่มีสายรุ้งสะท้อนแสงวิบวับติดระโยงระยางบนเพดาน ก่อนจะเหลือบตามองไปที่โต๊ะอาหารที่มีเค้กพร้อมเทียนปักอยู่ ข้างๆเค้กคือช่อดอกกุหลาบขาวที่ผมตั้งใจหามาเป็นพร็อพสำหรับงานวันเกิดตอแหลงานนี้



   ผมเดินไปหยิบช่อดอกกุหลาบขึ้นมา ก่อนจะเดินมาหามัน แล้วคุกเข่ายื่นดอกไม้ให้



   “สุขสันต์วันเกิดนะพี่ธัน” มันมองผมงงๆ แต่ก็ยังมีมารยาทรับช่อดอกไม้ไป แล้วดึงแขนให้ผมลุกขึ้น



   “เอ่อ...ถ้วยฟู...” ดูเหมือนมันจะเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก มึงจะบอกใช่มั้ยว่าวันนี้ไม่ใช่วันเกิดมึง มาจัดงานวันเกิดให้ทำไม มึงพูดมาเลย พูดมาเลย กูได้เล่นบทต่อไป



   “มีอะไรเหรอ” ผมแอ๊บใสๆย้อนถามมันพร้อมด้วยดวงตาอันบริสุทธิ์ผุดผ่อง ที่สบกับสายตาอันเต็มไปด้วยความลำบากใจของมัน



   ...ไม่ลำบากใจยังไงไหวล่ะครับ ไอ้พี่ธันมันคงเริ่มทายได้แล้วล่ะว่าผมซื่อบื้อจัดงานวันเกิดให้มันผิดวัน และด้วยความรักมากมายที่มันมีให้ผม ก็เป็นธรรมดาที่มันจะลำบากใจหากจะหักหน้าผมกลางงานวันเกิดว่าผมจำวันเกิดมันผิด...



   “เอ่อ...”



ท่าทางมันจะพูดไม่ออก อย่างงี้ผมต้องกระตุ้นสักหน่อย



   “ทำไมทำหน้างงงั้นล่ะ วันนี้วันเกิดพี่ธันไม่ใช่เหรอ” ผมถามมันแล้วตีหน้าใสซื่อแบบยกกำลังสิบ



...มึงหัวเราะใส่หน้ากูก็ได้ บอกกูมาเลยว่ากูจำวันผิด วันนี้ไม่ใช่วันเกิดมึง พูดมาเลยๆ กูรออยู่!!...



“เอ่อ...ถ้วยฟู...พี่...เกิดวันที่ 31...” ไอ้พี่ธันพูดตะกุกตะกัก สีหน้ามันตอนนี้อยู่ในภาวะทั้งเกรงใจทั้งงุนงง ผมรู้ว่าที่มันดูจะเกรงใจผมเป็นเพราะมันเห็นผมจัดงานวันเกิดให้มัน มันคงกลัวผมเสียใจถ้าหากว่านี่คือการจัดงานวันเกิดผิดวัน และที่มันงุนงงก็เป็นเพราะทุกปีผมไม่เคยจัดงานวันเกิดให้มันผิด แต่อยู่ดีๆปีนี้ก็ดันมาจัดวันที่ 28 ซะงั้น หึหึหึ...ก็เพราะปีนี้กูกะเซอร์ไพรส์มึงไงล่ะ!



“เกิดวันที่ 31 ?...” ผมทำเป็นทวนถาม ยังคงตีสีหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไป ออสการ์ปีนี้ไปไหนไม่พ้นมือกูแน่!



“อืม...” ไอ้หล่อรับคำแผ่วเบา



“แต่ปีที่แล้ว...ปีที่แล้วก็จัดวันที่ 28 ไม่ใช่เหรอ”



“ปีที่แล้ว เมจะไปเที่ยวช่วงสิ้นปี ก็เลยจัดก่อน...” นั่นแหละครับ ประเด็นที่ทำให้ผมเลือกจัดงานวันเกิดให้มันวันนี้ เป็นเพราะผมสามารถอ้างอิงงานวันเกิดมันเมื่อปีที่แล้วได้ เนื่องจากปีที่แล้วน้องเมจะไปเที่ยวเขาใหญ่ตอนปีใหม่กับแฟน ก็เลยจัดงานวันเกิดไอ้หล่อล่วงหน้านั่นเอง


   “นี่หมายความว่า...ฟูจำวันเกิดพี่ธันผิด...”



เริ่มมาถึงไคลแมกซ์แล้วครับ ผมเริ่มทำตัวดราม่า ตีหน้าเศร้าอุตลุตจนไอ้หล่อต้องเข้ามาปลอบ



   “ไม่เป็นไรหรอกถ้วยฟู จัดวันนี้ก็ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย ถ้วยฟูจัดห้องสวยดีนะ ไหน...วันนี้มีอะไรกินมั่ง...” มันพยายามดึงผมไปที่โต๊ะอาหาร แต่ผมรั้งตัวเอาไว้แล้วทำหน้าเศร้าปานจะร้องไห้



   “นี่ฟู...ฟูจำวันเกิดพี่ผิด...ฟู...ฟูขอโทษ”



“ไม่เป็...น...ไ...”



“ฟูขอโทษ ฟูเสียใจ...เราคบกันมาตั้งนาน แต่ฟูกลับจำวันเกิดพี่ไม่ได้...”



“ไม่เป็นไรหรอกถ้วย...”



“ไม่เป็นไรได้ยังไง!! ฟูมันชั่วที่สุด!! ฟูมันเลว!! ทั้งๆที่ฟูบอกว่าพี่คือคนสำคัญของฟู แต่ฟูกลับ...”



   “ถ้วยฟู มันแค่เรื่องวันเกิดเอง ไม่เป็นไร”



   “ไม่!! มันไม่ใช่แค่เรื่องวันเกิด!! แต่วันเกิดของพี่คือวันสำคัญของฟู แค่วันเกิดของพี่ธันคนเดียว ฟูยังจำไม่ได้ ฟูจะมีหน้าไปเจอใครได้ยังไง!!..” อินเนอร์มาเต็ม มีเสียงซูดน้ำมูกเป็นของแถมด้วย ผมทำเป็นกรอกตามองเพดานเหมือนจะกล้ำกลืนไม่ให้น้ำตาไหล ทำเป็นกลืนก้อนสะอื้นลงคอให้ลูกกระเดือกวิ่งขึ้นวิ่งลง ก่อนจะหมุนตัวหันหลังให้มันเหมือนเวลานางเอกจะร้องไห้แบบไม่ให้พระเอกเห็นอ่ะครับ



   “ถ้วยฟู...อย่าคิดมากเลย” ไอ้หล่อพยายามปลอบอีกรอบ มันดึงผมให้หันกลับไปหามันแล้วสวมกอดผมเอาไว้ แต่ด้วยองค์นางเอกที่สิงอยู่ในตัว ผมเลยผลักมันออกห่างแล้วก้มหน้าหลบสายตา



   “ฟู...ฟูดีไม่พอจริงๆ...”



   “...ทั้งๆที่พี่ทำอะไรให้ฟูตั้งหลายอย่าง แต่แค่วันเกิดของพี่ ฟูยังจำผิด ฟูไม่มีหน้าจะไปพบใครอีกแล้ว...”



   ผมเงยหน้ามองมันอีกครั้งด้วยดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำใสซึ่งบิ้วท์อารมณ์หมาดๆเมื่อกี้ ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนไม่อยากเอื้อนเอ่ยสิ่งใด แต่ต้องตัดใจพูดเหมือนเวลานางเอกบอกลาพระเอก



   “เราห่างกันสักพักเถอะ!”



   “ห๊ะ!” ไอ้หล่อเหวอไปชั่วขณะ หน้าหล่อๆของมันงงเป็นไก่ตาแตก คงเพราะไม่คิดว่าแค่เรื่องจัดงานวันเกิดผิดวันจะกลายเป็นประเด็นใหญ่โตถึงขั้นที่ผมขอ ‘ห่างกันสักพัก’



   “ฟูทนเห็นหน้าพี่ไม่ได้! ยิ่งเห็น ฟูก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรดีเลย! แค่วันเกิดของคู่ชีวิตเพียงคนเดียวที่ฟูมี ฟูยังจำไม่ได้ มันเจ็บ! เจ็บไปทั้งหัวใจ! แค่ฟูคิดว่าฟูจำวันเกิดของพี่ไม่ได้ ฟูก็...ฟูก็รู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก ทรมานเหมือนคนจมน้ำ ฟูขอร้อง...อย่าให้ฟูทรมานอีกเลย ขอฟูกลับไปนอนที่บ้านนะ ให้เวลาฟูสักพัก แล้ว...แล้วเมื่อฟูพร้อม ฟูจะกลับมา โฮ!!!!” แล้วปิดท้ายประโยคน้ำเน่าด้วยเสียงร้องไห้เป็นซาวด์เอฟเฟ็ค จากนั้นผมก็รีบวิ่งเข้าห้องนอนแล้วปิดประตูขังตัวเองอยู่ในนั้น



   “ถ้วยฟู...” ไอ้หล่อเดินตามมาเคาะประตูส่งเสียงเรียก ผมปล่อยให้มันเรียกสักพัก ส่วนตัวเองเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้มัน



   “ถ้วยฟู!...” มันร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นกระเป๋าเดินทางในมือผม ปกติหน้ามันหล่อนะครับ แต่เวลานี้โคตรเหวออย่าบอกใคร ผมเกือบจะหัวเราะแล้ว แต่ด้วยหน้าที่และบทบาทที่ได้รับมา ก็ทำให้ผมทำได้แค่ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อไป



   “ฟูขอร้อง...ให้เวลาฟูหน่อยนะ...” ผมมองตามันหวานเชื่อมแต่อุดมไปด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส ก่อนจะทำเป็นส่งมือข้างหนึ่งขึ้นไปลูบแก้มมันด้วยความโหยหา



   “ดูแลตัวเองนะพี่ธัน ถ้าเจอกันข้างนอก...อย่าทักฟูเลยนะ ให้ฟูได้ทบทวนตัวเองหน่อย ว่าฟูเหมาะสมจะเป็นคนรักของพี่อยู่รึเปล่า...ลาก่อน” ผมปิดท้ายประโยคด้วยคำพูดปวดใจและตัดใจ ก่อนจะรีบหมุนตัวหมายจะเดินออกจากคอนโด



ทว่า...มีใครบางคนผิดบทครับ



   “ถ้วยฟู พี่ไม่ให้ไป!” ไอ้หล่อดึงแขนผมไว้แล้วกระชากผมกลับมาที่เดิม ก่อนจะแย่งกระเป๋าในมือผมไปด้วยใบหน้าดุดันและถมึงทึง ฉิบหายล่ะ! ลืมไปเลยว่ามีผัวโหด! ไอ้ตอนที่คิดบทพูดดราม่านั่นก็นึกว่าตัวเองมีผัวว่าง่ายไงครับ นึกว่าไอ้หล่อจะยอมปล่อยให้ผมลอยนวลออกจากที่นี่ไปแต่โดยดี ลืมไปเลยว่าหน้าอย่างมันทั้งรักและกักขังผมจะตายไป! แต่งานนี้จะมายอมเสียแผนกันกลางอากาศก็ไม่ใช่ผมซะด้วย ถึงจะไม่ได้เตรียมไดอะล็อกมาสำหรับการถูกมันรั้ง แต่ด้วยจรรยาบรรณของนักแสดง ในเมื่อกล้องเดิน ผู้กำกับสั่งแอ็กชั่น เราก็ต้องเล่นต่อจนกว่าจะถึงเวลาคัท!



   “พี่ธันปล่อยฟูไปเถอะ ฟูขอร้อง...” ผมพยายามบิดแขนออกจากมือมัน แต่ไอ้หล่อมือตุ๊กแกมาก เหนียวหนึบและแข็งโป้ก



   “ถ้วยฟู! มันแค่เรื่องจัดงานวันเกิดผิด ทำไมถ้วยฟูต้องไปนอนบ้านด้วย!” ไอ้พี่ธันถามเสียงเข้ม คิ้วเริ่มขมวดกันเป็นโบว์ ซึ่งนั่นหมายความว่ามันเริ่มหงุดหงิด...ซวยแล้วไง...มันกลายร่างเป็นพระเอกสวรรค์เบี่ยงไปซะแล้ว!!



   “ฟู...ฟูแค่อยากทบทวน...”



   “ทบทวนอะไร?!!” เอ่อ...นั่นสิ...กูจะต้องทบทวนอะไรวะ...



   “เอ่อ...ก็...ก็...ก็ทบทวนว่าฟูยังเหมาะจะเป็นคนรักของพี่อยู่มั้ย...” เวลานี้นางเอกอย่างผมไม่มีน้ำตาแห่งความดราม่าแล้วครับ มีแต่เหงื่อแตกซิกๆเพราะกลัวผัวนี่ล่ะ!



   “แค่เพราะว่าจัดงานวันเกิดผิดวันเนี่ยนะ?!”



   “ช...ใช่!...พ...พี่...พี่ธันปล่อยฟูให้กลับไปนอนบ้านเถอะ...”



ไอ้พี่ธันพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดและงุนงง มันจ้องหน้าผมอย่างเอาจริง แล้วตั้งตำถาม



   “ถ้วยฟูคิดจะเลิกกับพี่ใช่มั้ย”



   “เฮ้ย! ไม่ใช่!!” นี่มึงคิดไกลไปถึงขนาดนี้ได้ไงวะ! กูบอกว่ากูแค่อยากทบทวน ไม่ได้หาเรื่องเลิกกับมึง!!　



   “...ฟู...ฟูแค่อยากทบทวนเฉยๆ!...แค่ทบทวนไม่กี่วันเท่านั้นล่ะ เดี๋ยวก็กลับมานอนที่นี่!” ผมพยายามตั้งสติแล้วรีบย้ำหนักแน่นว่าที่จะย้ายกลับไปนอนบ้านนั้น แค่ไปนอนไม่กี่วัน มึงอย่าเพิ่งหาคนอื่นมานอนที่นี่ทับที่กู และอย่าเพิ่งคิดจะหาเมียใหม่มาฉลองปีใหม่ด้วย กูยังอยากเป็นเมียคนเดิมของมึง โอเคมั้ย?



   “แล้วทำไมไม่ทบทวนที่นี่! ทำไมต้องกลับไปนอนบ้าน?!”



   “ก็...ก็ถ้าอยู่ที่นี่แล้วจะได้ทบทวนเหรอ?! นอนห้องเดียวกัน ตื่นมาก็เจอกัน ก่อนนอนก็เห็นกัน แล้วมันจะได้ทบทวนได้ยังไงเล่า!” ดราม่าน้ำตานองจืดจางไปเรียบร้อย อินน่งอินเนอร์กระเด็นเรียบ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมต้องทำคือชักจูงให้มันยอมปล่อยให้ผมกลับไปนอนที่บ้าน!



   “ให้ทบทวนวันเดียว พรุ่งนี้จะไปรับกลับ!” เฮ้ย!! วันเดียวมันจะไปพอได้ยังไง?!



   “ขอสามวัน”



   “พี่ให้วันเดียว!” เอ้า!! แต่วันเกิดมึงคืออีกสามวันข้างหน้านะโว้ย! ถ้าพรุ่งนี้มึงไปรับกูกลับมานอนที่นี่แล้วกูจะเซอร์ไพรส์มึงยังไงล่ะ!!



   “แต่!...”



   “ไม่มีแต่ พี่ให้แค่วันเดียวก็คือวันเดียว! และถ้าจะกลับไปนอนบ้าน พี่ต้องเป็นคนไปส่ง!” มันทิ้งแขนผมลงเหมือนไม่อยากจะแตะต้องเนื้อตัวผมอีก ก่อนจะหมุนตัวเดินตึงตังถือกระเป๋าเดินทางของผมออกจากคอนโด ปล่อยให้ผมมองตามแล้วขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด



   ...ผิดแผน!! ผิดแผนเพราะมึงคนเดียว!!! เซอร์ไพรส์วันเกิดมึงไม่ต้องเอาดีมั้ย?!!! วุ้ย!!!!!...