กระดึ๊บ เข้ามาอย่างเงียบๆ
หายไปหลายวัน แหะๆ ไม่มีข้อแก้ตัวจริงๆ
บางวันกลับมาเหนื่อยมาก กะงีบซักนิดแล้วจะต่อ ดันตื่นอีกทีตอนเช้า แหะๆ
บางวันก็ดันซื้อนิยายกลับมา กะว่าจะอ่านซักนิดแล้วจะต่อ ดันอ่านเพลินจนจบเล่ม หันไปดูนาฬิกาอ้าวจะเช้าแล้ว แหะๆ
บางวันเปิดเล้าเข้ามา กะว่าจะมาปั่นนิยายต่อ ดันอ่านนิยายของคนอื่นจนเพลิน แหะๆ
แหะๆ ไม่มีข้อแก้ตัว แต่วันนี้นายไม่อยู่ รีบมาต่อให้ด่วนๆ เลยค่ะ
อาจจะสั้นไปหน่อยนะคะ
แต่เค้าจะพยายามมาต่อนะ++++++++++++++++++++++++++++
ปลาทองสีชมพู : น้องเลิฟมันก็เนียนๆ ไปก่อนอะค่ะ แต่พี่เซฟคงไม่ฮามั้งคะ
tutu : โดนเหมือนกันค่ะ ชอบเพลงนี้มากๆ
Little Devil :เปลี่ยนพระเอกใช่ไหมคะ เอาใครดีหละ ขอบคุณที่บวกให้ค่า
JJHJJH : นอนดึกเหมือนกันเลยค่ะ แต่วันนี้เรามากลางวัน นายไม่อยู่ แอบปั่นนิยายได้ ฮ่าๆ ขอบคุณที่บวกให้ค่า
samsoon@doll : ขอบคุณที่บวกให้ค่า คนอ่านก็น่ารักค่ะ มาตามอ่าน ตามเม้นท์กันดึกๆ ดื่นๆ ส่วนนางมารนี่ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะใช่นางมารรึเปล่านะคะ อิอิ เขาก็ชอบชุดชั้นในของซาบรีน่าเหมือนกันใส่แต่ของซาบรีน่า
Aon : รักกันๆ
krappom : ให้ถีบสองทีเลยค่ะ เอาแรงๆนะ
IRIS : นั่นสิ กวนๆ เปิ่นๆ เอ๋อๆ ไม่ค่อยจะเต็มจริงๆ ด้วยนายเอกของเรา น้องจากนี้แล้วยังดื้อแถม เอาแต่ใจด้วยนะเนี่ย นี่มันนายเองหรือนางร้ายก็ไม่รู้เนอะ
OhJa : คนอ่านก็อย่าเพิ่งอ่อนใจนะคะ อิอิ
Zhenelle[♥] : อืมให้คนอื่นมาฉุดใครดีคะ พี่เซฟ หรือน้องเลิฟ
zingiber : ส่วนมากน้องเลิฟแกจะยี๊ใส่แชมป์นะคะ สงสัยจะหวีดกันไม่ไหว
yunjaejoong : กดเลยเหรอ เผื่อน้องทำไม่เป็นอะ ใครจะสอนดีหละ อิอิ
jantaro : อดทนรอเป็นเพื่อนน้องเลิฟด้วยนะคะ พี่เซฟใจแข็งจนน่าตบเนอะ
maxtorpis : 
wan2055 : เชียร์จนเวียนหัวเลยเนอะ
j3llnlyza : นั่นสิ หรือพี่เซฟแกจะสาว!!!
jiBtar : ใจร้าย แต่น้องเลิฟก็ยังรักนะ
lawnicon : พี่เซฟฮา ยังไง ใจร้ายจะตายเนอะ
Otaku : งอนกันจนจบเลยดีเปล่า ฮ่าๆๆ
vvivy : รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ
yunchun : นั่นดิๆ ให้คนอื่นมาฉกตัวเลิฟเลิฟไปเลยดีกว่าเนอะ
SecondaryTrauma : จริงๆ ค่ะสู้ไม่ตายสู้ต่อไป แต่อ่านตอนต่อไป พี่เซฟอาจตายได้
Praew_64 : ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่ชอบนะคะ ตามเชียร์น้องเลิฟด้วยนะคะ
jjuboy : ใจเย็นค่ะๆ รอหน่อยนะ ระหว่างรอคุณจูน (ขอเรียกคุณจูนนะคะ) ก็ไปต่อนิยายตัวเองมาให้อ่านก่อน แลกกัน อิอิ
Jellio : เดี๋ยวมีในแง่มุมของพี่เซฟแน่นอนค่ะ รอหน่อยนะคะ
InDY_Sky : เลิฟๆ คงไม่อยากยุ่งกะแชมป์ค่ะ กลัวแชมป์คิดไปไกล เดี๋ยวกู่ไม่กลับ
Ooคุณชายติ๋วoO : อ้าวคุณชาย เชียร์แชมป์ซะอย่างนั้น เปลี่ยนพระเอกดีไหมคะ
PeeYaR : จริงๆ แล้วพี่เซฟแกก็เป็นคนดีนะคะ ห่วงสิ่งมีชีวิตทุกอย่างบนโลก บางทีแกก็คงจะห่วงน้องเพราะเห็นเป็นเพื่อนร่วมโลกก็ได้ อาจจะยังไม่ใจอ่อน++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 10 ของเลิฟใครอย่าแตะแผนการ ‘ง้อ’ พี่เซฟ แบบ slow step ของผมก็ยังคงทำเนินไปเรื่อยๆ ทุกวันครับ ทุกเช้าผมจะต้องรีบออกจากบ้านไปซื้อปาท่องโก๋ ข้าวมันไก่ บางวันก็จะมีกาแฟ น้ำเต้าหู่ ติดไปด้วย เสร็จแล้วผมก็จะฝากไอ้แทนเพื่อนโม ไปให้พี่เขาครับ ให้เองกับมือกลัวเขาโยนทิ้ง
วันไหนที่พี่เขาไม่มีเรียน ผมก็จะเอาไปแขวนไว้หน้าบ้านครับ มื้อกลางวันก็เป็นขนมปัง นมสตอร์เบอรี่ ไม่ก็ผลไม้พี่เซฟชอบกินสับปะรดครับ บ่ายๆ ถ้าพี่เขาเตะบอล เล่นกีฬา ผมก็จะแวะซื้อพวกสปอนเซอร์ เกลือแร่ น้ำดื่มเย็นเจี๊ยบ ไปให้ ตอนเย็นผมก็จะเอาซุปไก่สกัดไปวางไว้บนกระโปรงหน้ารถพี่เขาครับ บางทีผมก็จะอัดเพลงเพราะๆ ไปให้ เพลงรักๆ สื่อถึงความในใจ ร้องเองเล่นกีตาร์เองครับ (กร๊ากกกกก กูเน่าได้อีกเนอะ)
กิจกรรมเหล่านี้ผมทำมาสองอาทิตย์แล้วครับ ทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ พี่เขาไม่อยู่มหาฯลัย ผมก็ไปแขวนไว้หน้าบ้าน นอกจากเหล่าบรรดาของกินขุนให้พี่เซฟอ้วนก่อนเชือด!!! ล้อเล่น ขุนให้แข็งแรงต่างหาก ผมก็จะแนบโพสอิทข้อความไปเสมอ ไม่ว่าจะเป็น...
‘ทานให้หมดนะฮะ ตอนเรียนจะได้ไม่หิว รักพี่เซฟ จากเลิฟของพี่เซฟ’‘ดื่มเกลือแร่แก้กระหายนะฮะ ค่อยๆ ดื่มเดี๋ยวจุกนะ รักพี่เซฟที่สุด จากเลิฟเลิฟของพี่เซฟ’‘ดื่มแบรนด์แล้วไปนอนซะนะฮะ (ดื่มง่ายๆ คล้ายๆ วีต้า) จะได้บำรุงสมองและร่างกาย เผื่อจะเลยไปถึงหัวใจด้วย อิอิ รักพี่เซฟนะฮะ เลิฟของพี่เซฟตลอดกาล’ ‘ฟังเพลงนี้นะฮะ พี่เซฟเป็น ‘เพลงรัก’ ของเลิฟนะครับ รักพี่เซฟมากที่สุด จากเลิฟของพี่เซฟ’เพลงรักเพลงหนึ่ง ที่อาจซึ้งและกินใจ
แต่ในตอนนี้ คงไม่มีเพลงรักเพลงไหน ที่จะบรรยายความในใจของฉันได้
เสียงของเธอ ไพเราะกว่าเสียงดนตรี จิตใจเธอดี ยิ่งกว่าเพลงไหนๆ
เวลาเธอยิ้ม มันหวานกว่าทำนองใดๆ มันมากมาย เกินกว่าจะอธิบาย
ถ้าหากว่าฉันรักเสียงดนตรี ฉันคงรักเธอคนนี้มากกว่า
ในวันนี้ฉันอยากบอกเธอว่า เธอคือเพลงรักของฉัน
ทุกท่วงทำนองที่ร้อยเรียง ทุกๆเสียงของเครื่องดนตรี
คำทุกคำ จากใจของฉันคนนี้
ถ้าหากว่าฉันรักเสียงดนตรี ฉันคงรักเธอคนนี้มากกว่า
ในวันนี้ฉันอยากบอกเธอว่า เธอคือเพลงรักของฉัน
คือเพลงรักของฉัน
ผ่านไปสองสัปดาห์ พี่เซฟก็ยังไม่เห็นมีวี่แววว่าจะใจอ่อนเลยอะครับ ผมพยายามแกล้งเดินผ่าน แล้วหันไปส่งยิ้มให้ แต่พี่เขาก็ทำเหมือนไม่เห็นผม เจ็บจี๊ดเลยครับ เฮ้อ จะทำไงต่อไปดีหละเนี่ย!!!
+
+
+
+
+
วันนี้ติดสอยห้อยตามไอ้โรสมากินข้าวกับเพื่อนกลุ่มมันครับ ก็เป็นเพื่อนคณะผมนี่แหละ รู้จักคุ้นหน้ากันดี หนึ่งในนั้นมีไอ้แชมป์ด้วยอยู่แล้วเซ็งห่าน ม่านั่งแดกข้าวมองหน้ากรู ยิ้มหวานใส่ กูไม่ใช่กับข้าวนะ แดกไม่อิ่มท้อง แต่อาจอิ่มใจ อ๊ากกกกก เสี่ยวจริงกรู นอกจากมีไอ้ตัวเลี่ยนนี้แล้วก็ยังมีแทนครับ วันนี้ผมกะเลี้ยงข้าวแทนนะฮะเลยให้ชวนแทนมาด้วย แทนเป็นแมสเซนเจอร์ให้ผมหลายครั้งแล้วครับ แถมมีข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ มาอัพเดธให้ตลอด
“พี่เซฟ เขายังไม่ใจอ่อนอีกเหรอวะ” ไอ้โรสเปิดประเด็นขณะกลื่นข้าวคำแรกลงท้อง
“ฮึ ยังอะ แต่ไม่เป็นไรสู้ต่อไป ตราบใดที่พี่เขายังไม่มีใคร” การให้กำลังใจตัวเองทำให้ชีวิตมีความสุขนะครับ
“เอ่อ เลิฟ เรามีเรื่องมาเล่าหวะ เรื่องพี่เซฟอะ” น้ำเสียงหดหู่แบบนี้ เรื่องดีแน่นอน
“เขามีแฟนแล้วหรือไง” ไอ้โรส ไอ้ปากหมา ตบปากตัวเองสิบทีเลย
“อืม เหมือนจะใช่หวะ” ไอ้เชี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หลอกกูและ พูดความจริงออกม๊าด่วนนนนน
“.................................”
“อ้าวพี่กูใบ้แดกเลย เล่ามาๆ เร็วๆ ยังไง” ไอ้โรส คงรู้ว่าผมช็อคอยู่
“มึงรู้จักบูมเด็กปี 1 บริหารที่เป็นเดือนเฟรชชี่ปีนี้เปล่าหละ” เฮ้ย กูฟังผิดรึเปล่า เดือนหรือดาว ชายหรือหญิง เอาให้แน่
“อ๋อออออ!!! ที่น่ารักๆ ขวาๆ ปากแดงๆ ตัวเล็กๆ น่ะเหรอ เป็นผู้ชายที่น่ารักมากๆๆๆๆ อะ แต่เขาดูนุ่มนิ่มไงไม่รู้เนอะ แต่อยากได้แบบนี้มากอดซักคน โอ๊ย โมตีหัวเราไมอะ” ไอ้เกรซแฟนไอ้โมครับ ไอ้นี่มันเรียนเอกเดียวกับผม ทุกคนดังในมหาฯลัยไม่มีทางที่ไอ้เกรซจะไม่รู้จัก ผมว่าถ้าไม่เป็นนักดนตรีไอ้เกรซคงเปิดโมเดลลิ่งได้ครับ
“เออ นั่นแหละ ช่วงนี้พี่เซฟ เอ่อ พี่เซฟ แกไปไหนมาไหนกะน้องบูมบ่อยนะ กลางวันก็ไปกินข้าวที่คณะของน้องบูม บางทีตอนเย็นก็กลับด้วยกัน แต่คงไม่มีไรมั้ง คือไม่รู้อะ ตอนแรกกูก็ไม่คิดไรนะ แต่พวกพี่เพื่อนๆ พี่เซฟ เขาแซวๆ อะว่าบูม เด็กใหม่ไอ้เซฟมัน” เหมือนใครตบหน้าผมเลยครับตอนนี้ หน้ามันชา เจ็บหัวใจเหมือนมีคนมาชกแรงๆ ตรงหน้าอก ตาผมเริ่มพล่าเลือน สองแก้มผมรู้สึกเย็นๆ แฉะๆ
“เฮ้ย เลิฟ ร้องไห้ทำไมครับ” ไอ้แชมป์ครับ คนแรกที่รีบตะโกนทักเสียงดัง
“ใจเย็นๆ ก่อนเลิฟ เขาอาจจะไม่ได้คบกัน หรือมันอาจจะไม่ได้มีอะไรเลยก็ได้ บางทีเขาอาจจะเป็นญาติกัน เป็นลูกของลุง หรืออะไรก็ได้ อย่าเพิ่งคิดมาก ไปสืบก่อน เอาให้ชัวร์” แม่งเจ็บใจหวะ ทำไมเป็นผมไม่ได้หละพี่เซฟ ทำไมเป็นเลิฟไม่ได้
“ถ้าเขาคบกับผู้หญิงกูจะไม่ว่าเลย นี่เขาไม่สนใจกู แต่เค้าหันไปคบกับผู้ชายอีกคน เพื่ออะไร จะให้กูช้ำใจตายไปต่อหน้าเลยเหรอไงกัน กูไม่ยอมแน่ กูจะไปดูน้ำหน้านังเด็กคนนั้นก่อน ของๆ กู กูเจอก่อน เฝ้าไว้นานแล้ว อยู่ดีๆ จะมีไอ้อีตัวไหนมาคาบไปแดกนี่ ข้ามศพกูไปก่อนเถอะ”
คราวนี้ผมโกรธจริงๆ นะครับ โมโหพี่เซฟครับ พี่จะทำอะไรกันแน่ จะประชดผมเหรอ? ให้ผมเลิกตามตอแยเหรอ? พี่คิดว่าพี่ทำวิธีนี้แล้วเลิฟจะยอมแพ้เหรอ? ไม่มีทาง!! พี่คิดผิด!!
ผมเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองมากนะครับ เมื่อก่อนยิ่งหนักกว่านี้ ตอนนี้โตขึ้นก็เลยดีขึ้นหน่อย บ้านผมสปอยล์ลูกมากครับ อะไรที่เป็นของๆ ผม ใครก็ห้ามแตะนะครับ ถ้าผมไม่อนุญาต ข้อนี้ไอ้โรสรู้ดีครับ ใครมาแตะเนี่ยบ้านแตกนะฮะ ผมสู้ยิบตาเลย แล้วไอ้เด็กนั่นมันเป็นใคร มาแตะสุดรักสุดหวงของผม พรุ่งนี้เราได้เจอกันแน่!!
+
+
+
+
+
+
รุ่งขึ้น ผมก็ยังคงปฏิบัติภารกิจเหมือนเดิมนะครับ ซื้อปาท่องโก๋ มาให้พี่เซฟ ฝากไอ้แทนไปให้ แต่ตัวผมมาซุ่มแอบสะกดรอยพี่เซฟครับ ผมมาคอยพี่เซฟที่ลานจอดรถประจำ มาแล้วครับรถคันคุ้นตา เอ๊ะ!! มีใครนั่งมาด้วย เฮ้ย หรือจะเป็นไอ้เด็กคนนี้ที่ชื่อไอ้บูม
ภาพที่ผมเห็นคือ ผู้ชายตัวขาว ขาวกว่าผมอีกครับ ตัวเล็กมาก สูงประมาณ 163 ได้มั้งครับ หน้าตาน่ารัก แก้มใส ปากแดง ตาปรือๆ เหมือนหลับมาในรถ ก้าวลงมาจากรถพี่เซฟ ในมือถือ Text book หนา 3 เล่ม ซักพักพี่เซฟล็อครถเสร็จ ก็เดินอ้อมมาช่วยถือหนังสือในมือไอ้เด็กคนนี้ แม่ง!!! เมื่อก่อนที่ตรงนั้นเป็นของกู มึงเป็นใครวะเดี๋ยวได้เห็นดีกัน
“พี่เซฟ” ผมรีบเดินตามหลังไปในระยะประชิด แล้วเรียกพี่เซฟเสียงดัง
“เมื่อวานได้ดื่มแบรนด์ที่เลิฟฝากให้ไหมครับ” พี่เซฟแล้วไอ้บูมหันมามอง ไอ้บูมทำหน้างงๆ แต่พี่เซฟทำหน้าได้นิ่งมากฮะ
“ใครเหรอฮะพี่เซฟ” นังน้องบูมมันคงเห็นพี่เซฟยืนเงี่ยบเลยเอื้อนเอ่ยออกมา
“คนรู้จักน่ะครับ ไม่ได้สนิทกัน ไปเถอะครับ เดี๋ยวไปหาอะไรกินก่อนเข้าเรียน” พี่เซฟพูดอย่างนี้ได้ไงอะ แต่จะให้พี่เขาตอบว่าเป็นแฟนก็ไม่ได้ แม่งหงุดหงิดหวะ
“พี่เซฟครับ วันนี้บูมจะได้กินปาท่องโก๋ที่พี่แทนเอามาฝากพี่อีกไหมครับ อร่อยจังเลยครับ เนี่ยพี่เซฟเอาให้บูมกินทุกวันจนบูมติดแล้วนะ ถ้าวันนี้ไม่มีบูมจะงอนพี่เซฟนะ” อีเด็กเวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร ใครให้มึงแดก ของๆ ที่รักกู กูซื้อมาให้ที่รักกูแดก
“พี่เซฟ ทำไมทำแบบนี้ ของที่เลิฟซื้อให้ เลิฟตั้งใจให้พี่ แล้วพี่เอาไปให้คนอื่นกินได้ยังไง ทำแบบนี้ ไม่อยากกิน ก็โยนทิ้งไปเลยดีกว่า ให้หมามันกินซะยังดีกว่า” ผมโมโหมากเลยครับ นังบูมมันรีบหันควับมาทางผมเลย
“อ๋อ ของๆ พี่เหรอฮะ แหวะ ถึงได้ว่าบางชิ้นมันก็ดูเหนียวๆ เหี้ยวๆ เก่าๆ เหมือนเจ้าของนี่เอง ไม่กินก็ได้ครับพี่เซฟ เดี๋ยวเช้านี้เรากินโจ๊กดีกว่าเนอะ เดี๋ยวบูมเป่าโจ๊กให้ พี่เซฟไม่ชอบกินอะไรร้อนๆ นี่ฮะ ไปกันเถอะ” กูยากกระทืบหน้าอีนังน้องบูม กระทืบเน้นๆ ตรงปากแดงๆ ของมันนี่แหละ
แล้วมันก็ลากพี่เซฟเดินหนีไปเลยครับ ผมรีบเดินตามไปชนกระแทกมันจากด้านหลังแรงๆ จนมันสะดุดลงไปล้ม
“อุ๊ย ขอโทษนะ เผอิญรีบไปเรียน ไม่ทันมอง ไม่รู้ว่ามีหมา มีแมว หรือคนเดินอยู่แถวนี้ มองไม่เห็นน่ะ” สมน้ำหน้า
“ทำไมทำตัวแบบนี้ ทำไมทำนิสัยอันธพาลแบบนี้ ผมบอกคุณแล้วว่าเราอย่ามายุ่งกับผมอีก เจ็บตรงไหนไหมครับบูม มาเดี๋ยวพี่พยุงไปห้องพยาบาล”
“พี่เซฟใจร้าย” ผมตะโกนใส่หน้าพี่เซฟแล้วรีบวิ่งไปเลยครับ ต่อให้ใครมาด่ามาว่าผมยังไง ผมก็สู้ ก็ด่าคืนได้ครับ แต่ขอแค่ผู้ชายคนนี้คนเดียว แค่คำพูดของเค้าไม่กี่คำ ก็ทำให้น้ำตาผมไหลได้แล้วครับ
ผมเสียใจ เจ็บใจ แล้วที่หนักสุดคือ น้อยใจครับ ตอนที่ผมหกล้ม ผมว่าผมเจ็บกว่าไอ้เด็กนี่อีก พี่เซฟไม่แม้แต่จะเข้ามาช่วยผม แต่แค่มันล้มลงไปแค่นี้ ดูแล้วไม่มีแผลซะหน่อย สำออยซะมากกว่า พี่เซฟต้องรีบเข้าไปประคองกันขนาดนี้ นี่พี่เลือกมันใช่ไหม คบกันจริงๆ ใช่ไหม!!!
ได้...นังน้องบูม เย็นนี้เจอกันแน่!!!!
+++++++++++++++++++++++++++
มาสั้นๆ แล้วแว๊บกลับไปทำงานต่อค่ะ
อย่าเพิ่งเหนื่อยใจกับพี่เซฟแกนะคะ
ทุกอย่างมีคำตอบค่ะ รอหน่อยนะ
จุ๊บบ!!!
หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13) (อ่าน 815657 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก