หัวข้อ: ต่างคน......ต่างหัวใจ

[jantaro]

 

[bbyuqin]

เมื่อไหร่ที่ตะวันจะให้ความสำคัญกับสายฟ้าจริงๆเสียที...

แล้วกว่าวันนั้นจะมาถึงไม่รู้ว่าสายฟ้าจะรอจนล้าเกินไปรึปล่าว....รออ่านต่อจ้า

[CaroL]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Y2Y]

เดาว่าที่ที ไม่ยอมรักโจ้ เพราะรู้ว่า ตะวันแอบรักโจ้แน่เลย 

[jantaro]

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 ::หายไปไหนน้า

[sadness]

[10]

“มึงทำแบบนี้ได้ไงวะ” ตอนเช้าเมื่อเจอหน้าไอ้ที ผมรีบเดินเข้าไปต่อว่ามันทันที แต่แทนที่มันจะสนใจ แต่มันกลับยกมือขึ้นห้ามผม พร้อมกับใบหน้าเรียบเฉย
“ก่อนที่มึงจะด่ากู กูขอพูดเรื่องสายฟ้าก่อน” มันมองหน้าผมนิ่งๆ ทำให้ผมเริ่มใจไม่ดี เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับสายฟ้า พอมันเห็นผมทำหน้างง มันจึงเริ่มพูดต่อ

“มึงรู้ไหมสายฟ้ายังไม่รู้จะไปต่อที่มหาวิทยาลัยไหน” หน้าของไอ้ทีก็ยังคงนิ่งเฉยเหมือนเดิม
“แล้วยังไงวะ” จากคำถามของมัน ทำให้ผมยิ่งงงเข้าไปอีก คนอย่างสายฟ้าจะมาเครียดอะไรกับการเข้ามหาวิทยาลัย เพราะยังไงก็สอบเข้าได้อยู่แล้ว
“โห่ไอ้โง่...” อยู่ๆไอ้ทีก็ตบหัวผมทีหนึ่ง
“ก็สายฟ้าเค้ารอเลือกมหาวิทยาลัยตามมึงไง” อ๋อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง นี่สายฟ้าให้ความสำคัญกับผมขนาดนั้นเลยหรือนี่ คิดแค่นั้นก็ทำให้ผมยิ้มออกมาได้นิดหน่อย
“ยังจะยิ้มอีก”
“ก็ทำไมหละกูมีความสุขนี่”
“มึงจะโง่ไปถึงไหนวะ มึงอยากให้สายฟ้าทิ้งความฝันของตัวเองแล้วตามมึงไปเรียนที่เดียวกันนี่นะ” เอาอีกแล้ว มันตบหัวผมอีกแล้วไอ้ห่าที แต่ที่มันพูดก็ถูกนะ ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะสอบติดหรือไม่ แต่ก็ยังอยากจะดึงสายฟ้าไว้ใกล้ๆต่อไป
“แบบนั้นก็ไม่ดีสิวะ” ผมพูดอย่างอ่อนใจ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริง ผมคงรู้สึกผิดกับสายฟ้ามากกว่าเดิม
“เพราะงั้นมึงต้องไปคุยกับสายฟ้าให้รู้เรื่องเข้าใจไหม” มันสั่งผมครับ พร้อมกับยกมือขึ้นจะตบหัวผมอีกรอบ แต่คราวนี้ไม่เป็นอย่างสองครั้งที่แล้ว ผมจับข้อมือของมันไว้ พร้อมกับถามกลับบ้าง
“แล้วมึงรู้เรื่องนี้ได้ยังไง” ผมจ้องหน้ามันนิ่งๆ
“ก็โทรไปคุยกับสายฟ้ามานะสิวะ” มันตอบกลับมาพร้อมกับทำหน้าตาตื่น เมื่อรู้ว่าตอบอะไรออกมา
“มึง...........โทรไป.........หาสายฟ้า” ผมถามมันแบบเน้นคำ
“ก็แค่ถามในฐานะเพื่อน” หน้ามันจ๋อยลงไปเล็กน้อย
“มึงจะตามสายฟ้าไปเรียนใช่ไหม ถึงถามถึงมหาวิทยาลัย” ผมว่าผมเดาไม่ผิดหรอกครับ เพราะตอนนี้มันก้มหน้าหนีผม
“จะอะไรก็แล้วแต่ มึงต้องไปคุยกับสายฟ้าเรื่องนี้ กูไปหละ” ก่อนที่ผมจะคาดคั้นอะไรมันมากกว่านี้ ตอนนี้มันดึงมือออกพร้อมกับวิ่งไปแล้วครับ นี่ผมจะโกรธมันดีหรือเปล่าเนี่ย ที่มันยังโทรไปหาสายฟ้าอยู่ แต่ก็ต้องขอบใจมันที่ทำให้ผมรู้ความคิดของสายฟ้า

“สายฟ้าจะไปเรียนต่อที่ไหน” ตอนนี้ทั้งผมและสายฟ้านั่งกันอยู่ที่สระหลังโรงเรียน และเมื่อผมถามคำถามนี้กับสายฟ้า รอยยิ้มของสายฟ้าก็หุบลงทันที พร้อมกับหันหน้าหนี
“ตะวันก็รู้คำตอบจากนาทีแล้วนี่” อืม สายฟ้านี่เก่งจริงๆที่เดาเรื่องราวได้
“รู้...เราถึงต้องมาคุยกับสายฟ้าไง” ผมจับใบหน้าของสายฟ้าให้หันมาหาผม
“ตอบเรามาตรงๆ สายฟ้าอยากสอบเข้าที่ไหน” ผมจ้องเข้าไปที่ดวงตาของสายฟ้า และสายฟ้าก็จ้องกลับมาเช่นกัน เพราะตอนนี้ไม่สามารถหันหนีไปไหนได้
“เราอยากเข้าที่มหาวิทยาลัย M” สายฟ้าตอบไม่เต็มเสียงนัก
“เรียนแพทย์?” ผมถามสายฟ้าต่อ และได้การพยักหน้ารับ
“เราก็เรียนไม่เก่งด้วยสิ ที่จะเข้าแพทย์ที่นั่น” ผมพูดออกไปพร้อมกับล้มตัวลงนอนหนุนตักสายฟ้า สีหน้าของสายฟ้าที่ผมเห็น แสดงออกถึงความเสียใจในคำพูดของผม
“แต่ถ้าเป็นคณะอื่น เราสัญญาว่าเราจะพยายามนะ” ผมจับมือสายฟ้ามากุมไว้ที่อก ระหว่างที่หลับตาลง ผมก็บอกในสิ่งที่ผมคิดออกไป
“อืม....ขอบใจนะ” ผมรู้ว่าตอนนี้สายฟ้ากำลังยิ้ม แม้ไม่ต้องลืมตาขึ้นไปดู ผมสามารถรับรู้ได้ในน้ำเสียงของสายฟ้า

มันจะเป็นอะไรไปหละที่ผมจะเลือกไปเรียนที่เดียวกับสายฟ้า เพราะอย่างผมไม่มีอะไรที่เป็นเป้าหมายอยู่แล้ว แต่กับสายฟ้ามันไม่ใช่ ผมรู้ที่สายฟ้าตั้งใจเรียนเพราะต้องมีจุดมุ่งหมาย แล้วทำไมผมจะต้องไปทำลายความหวังของสายฟ้าด้วย ถ้าในเมื่อสายฟ้าเลือกที่จะเรียนที่เดียวกับผมแล้วต้องทิ้งความฝันของตัวเอง แล้วทำไมคนที่ไม่มีเป้าหมายอย่างผม จะพยายามสอบเข้าที่เดียวกับสายฟ้าไม่ได้

- - สักวันนะสายฟ้า ถ้าเราลืมโจ้ได้จริงๆแล้ว เราจะรักสายฟ้าให้สมกับความรักที่สายฟ้ามีให้เรา - -

[OhJa]

ตะวันเริ่มรู้สึกดีๆกับสายฟ้าแล้วรึเปล่า
แต่ยังฝังใจกับโจ้อยู่
ลืมๆโจ้ให้ได้เร็วซะทีนะ 

[jasmin]

  ก็ลืมโจ้ให้ได้จริงๆซะทีซิ

มัวแต่ถ้าๆ จะลืมได้เมื่อไรล่ะ

อย่างนี้สายฟ้าก็น่าสงสารแย่

แอบเซงตะวัน ห่วงโจ้ แต่ก็หวงสายฟ้าด้วย จะเอาไงกันแน่จ๊ะ

[vvivy]

ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน..หลังจากมีนู่นนี่ทำให้ไม่ได้อ่านมาตลอด

ชอบสายฟ้ามากเลยค่ะ..เรื่องนี้คงไม่เศร้าเนอะ

อย่าบีบคั้นคนอ่านเหมือนตอนพี่ดิน กะ ต้นน้ำเลยนะคะ

รอติดตามค่ะ

[bbyuqin]

ซักวัน ของตะวันมันจะนานขนาดไหนนะ...
   รออ่านต่อจ้า

[namtaan]

สงสารสายฟ้าตลอดเลย
รอวันที่ตะวันรักสายฟ้าเต็มหัวใจ

บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณคุณบีค่ะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

รอจนกว่าฟ้าจะมีเวลา~ 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

- - สักวันนะสายฟ้า ถ้าเราลืมโจ้ได้จริงๆแล้ว เราจะรักสายฟ้าให้สมกับความรักที่สายฟ้ามีให้เรา - -

ระวังนาทีจะตีท้ายครัว

แล้วจะเสียใจนะตะวัน

+1  ให้บีบี เผื่อวันนี้จะใจดีมาต่ออีกรอบเน๊อะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
นานๆที ที มันจะทำตัวมีประโยชย์แต่เรื่องตามๆกันไปเรียนนี่ไม่ไหวนะ
หวังว่าโจ้จะหายไปจากใจตะวัน... ขอแค่นี้จะได้ไหม
นิว(ยิ้มๆ)

[CaroL]

สู้สู้ครับสายฟ้า

[KM]

เศร้าอ่ะ


เครียดๆๆๆ


มันเป็นวัฏจักร จริงๆ

[sadness]

[11]

“เย็นนี้ตะวันว่างไหม” ผมเงยหน้าจากจานข้าวที่ทานอยู่ เมื่อสายฟ้าถามผม
“ก็ไม่ได้ไปไหนนะ มีอะไรหรือเปล่าสายฟ้า” ผมตอบออกไปแบบไม่ได้ใส่ใจนัก ก่อนจะก้มหน้าทานข้าวต่อ
“งั้นไปส่งเราที่บ้านหน่อยนะ ก่อนกลับแวะหาอะไรทานกัน” สายฟ้าส่งยิ้มมาให้ผม ซึ่งผมก็ได้แต่พยักหน้ารับ พร้อมกับส่งยิ้มให้สายฟ้ากลับไปเช่นกัน

“ไอ้ตะวัน เลิกเรียนแล้ว ไปกันดีกว่า” วันนี้ไอ้ทีมันมาแปลก มันทำท่าจะลากแขนผมออกจากห้องเรียน
“อะไรของมึง ปล่อยเลยกูจะไปหาสายฟ้า” ผมเบี่ยงตัวหลบมือของมันที่จะจับแขนผม
“ก็นั่นหละ กูก็จะไปหาสายฟ้าเหมือนกัน” มันตอบมาทำให้ผมสงสัยทันที ผมได้แต่ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน
“เอาเถอะน่าไปได้แล้ว เดี๋ยวสายฟ้ารอนาน” มันบอกจบก็เดินออกไปเลย อะไรของมันเนี่ย
“เฮ้ย รอด้วย มึงจะรีบไปทำไมวะ มีอะไรกับแฟนกูหรือไง” ผมเดินไปกอดคอมันไว้ได้ทัน แล้วก็ถามด้วยความอยากรู้ แต่ทันทีที่ผมเห็นแววตาของไอ้ที เมื่อผมพูดคำว่าแฟนออกไป มันแสดงสายตาเศร้าลงทันที แต่ก็แค่ครู่เดียวเท่านั้น ที่มันจะกลับมาแสดงสีหน้าปกติ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่กูอยากเจอ ไม่ได้หรือไง มึงอย่าหวงนักเลยวะ ขอแค่มองมั่งได้ไหมวะ” ผมพูด ทำเหมือนประชด แต่สิ่งที่ผมรู้ได้คือ มันพูดออกมาจากใจจริง เมื่อมันแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แล้วผมจะต่อความให้มันยาวไปเพื่ออะไร จึงได้แต่ยิ้มให้กับมันแล้วเดินต่อไปหาสายฟ้า

“เดี๋ยวก่อนนาที คุยกันให้รู้เรื่องก่อน” ตอนนี้ผมกับไอ้ทีมาถึงหน้าห้องของสายฟ้าแล้ว แต่ก่อนที่จะเข้าไป โจ้ก็เข้ามาหยุดไอ้ทีไว้ก่อน
“เราว่าไม่มีอะไรต้องคุยแล้วนะ” ไอ้ทีพูด โดยไม่มองหน้าโจ้
“แต่เราไม่เข้าใจ ทำไมนาทีต้องทำเฉยเมยกับเรา”
“ก็แค่...อยากทำ พอใจหรือยังหละ” ไอ้ทีจ้องหน้าโจ้
“เราไม่ดีตรงไหน บอกเราสินาที” ตอนนี้โจ้เหมือนจะพยายามกลั้นอารมณ์โกรธไว้
“ไม่ใช่ไม่ดี แต่เราไม่ชอบก็เท่านั้น” ไอ้ทีมันตอบ พร้อมกับหันหลังหนี แต่โจ้ก็รีบคว้าแขนของมันไว้
“อย่ามายุ่ง!! ไม่อย่างนั้นความเป็นเพื่อนก็จะไม่เหลือ” ไอ้ทีหันมาชี้หน้าโจ้ พร้อมกับพูดชัดถ้อยชัดคำ และเดินไปหาสายฟ้าที่ตอนนี้เดินออกมาจากห้องแล้ว ถ้าผมมองไม่ผิด สายตาที่โจ้มองสายฟ้ามันเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็เพียงไม่นาน โจ้ก็หลบสายตาพร้อมกับเดินจากไป
“ทำเกินไปแล้วนะมึง” ผมบอกไอ้ที ก่อนที่จะหันวิ่งไปตามโจ้
“ตะวัน......เดี๋ยวสิตะวัน”ผมได้ยินเสียงคนเรียก ก็คงจะเป็นสายฟ้าแน่นอน แต่ตอนนี้ผมห่วงโจ้มากกว่าที่จะรับฟังเสียงใดๆ

ทำไมนะทุกครั้งที่โจ้เศร้า ผมต้องเอาตัวเองไปรับความเศร้านั้นไว้ตลอด ทั้งที่ก็รู้ดีว่าไม่สามารถแบ่งเบามาได้เลย แต่ก็ยังเอาตัวเองไปผูกไว้เสมอ ผมขี่รถกลับบ้านด้วยความเศร้าปนเหงาหลังจากส่งโจ้เรียบร้อยแล้ว เมื่อผมเหงาคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดก็คือ สายฟ้า แต่ตอนนี้ก็ดึกเกินกว่าที่ผมจะไปหาสายฟ้าได้ ผมจึงต้องเก็บอารมณ์เหล่านี้ไว้คนเดียว
“มาได้ไงวะ” ผมมาถึงบ้านก็ต้องแปลกใจ ที่เห็นไอ้ทีมายืนรออยู่ มันไม่ตอบคำถามผม ได้แต่เดินเข้ามาหา

- - ผัวะ - - อยู่ๆ ไอ้ทีก็เดินเข้ามาต่อยผม ซึ่งผมก้ได้แต่งงกับสิ่งที่มันทำ อารมณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ทำให้ผมยิ่งโมโหง่ายยิ่งขึ้น เตรียมจะต่อยมันคืน แต่ก็ต้องหยุด เพราะคำพูดของมัน
“วันนี้วันเกิดสายฟ้า” มันพูดไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินจากไป ทำให้อารมณ์โกรธเมื่อครู่นี้ของผม สงบลงได้ทันที

สายฟ้าไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผม แต่วันนี้สายฟ้าชวนผมไปทานข้าวเย็น
สายฟ้าไม่เคยห้ามผม เวลาที่ผมไปกับโจ้ แต่วันนี้สายฟ้าร้องเรียกผม

เอาอีกแล้วสิไอ้ตะวัน ทำให้สายฟ้าเสียใจอีกแล้วนะมึง เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมรีบวิ่งเข้าบ้านทันที ถ้าเป็นตอนนี้ ตอนที่สายฟ้าเสียใจ คงไม่ได้ทานอะไรอีกเป็นแน่ ผมจึงคิดจะทำอาหารไปให้สายฟ้า แต่ก็นั่นหละ ผมไม่เคยเข้าครัวมาก่อน กว่าที่จะทำข้าวกล่องเสร็จก็นานพอดูเหมือนกัน เมื่อเสร็จแล้ว ผมจึงรีบไปที่บ้านสายฟ้าทันที

“มีอะไรหรือเปล่าตะวัน” พอผมไปถึงบ้านสายฟ้าแล้ว ก็โทรหาเจ้าตัวทันที ส่วนของบ้านจะอยู่ที่ด้านหลังคลีนิค ซึ่งผมก็ไม่สามารถเข้าไปได้ ต้องยืนรออยู่ที่หน้าคลีนิคนั้น
“หิวไหม” ผมถามสายฟ้าด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับยื่นกล่องข้าวไปให้

“ข้าวไข่เจียว....” สายฟ้าพูดออกมาหลังจากเปิดฝากล่องข้าวแล้ว
“ขอโทษนะ เราทำอย่างอื่นไม่เป็นจริงๆ แต่เราอยากทำมาให้สายฟ้า” ผมลุกขึ้นจากรถไปยืนข้างๆสายฟ้า
“แค่นี้ก็ดีแล้วหละ ขอบใจมากนะ” สายฟ้ายังคงก้มหน้ามองกล่องข้าวในมือ
“ทานสิสายฟ้า ป่านนี้คงหิวแย่แล้ว” ผมยิ้มให้กับสายฟ้า
“อืม”
“เดี๋ยวก่อนสายฟ้า....” ก่อนที่จะได้ตักข้าว ผมก็ห้ามไว้ก่อน พร้อมกับหยิบไฟแช็คออกมาจากในกระเป๋า จุดมันแล้วยื่นไปหาสายฟ้า
“อธิษฐานก่อนค่อยเป่านะ” สายฟ้าทำสีหน้างงๆอยู่สักพัก ก่อนที่จะเข้าใจ และหลับตาอธิษฐาน เมื่อสายฟ้าเป่าเรียบร้อยแล้ว.....
“สุขสันต์วันเกิดนะ และขอโทษอีกครั้งครับ” ผมกระซิบข้างหูของสายฟ้า พร้อมกับหอมแก้มสายฟ้าไปทีหนึ่ง มันไม่ได้เกิดจากความเผลอแต่อย่างใด ผมรู้สึกเพียงแต่ว่า ผมอยากสัมผัสกับแก้มเนียนของสายฟ้า และผมก้ทำมันลงไปอย่างตั้งใจที่สุด.......

[Y2Y]

เราว่าไอ้ที่แคร์ความรู้สึกต่อสายฟ้ากลัวสายฟ้าเสียใจนะ  มันคือ รักแล้วหล่ะตะวันเอ๊ย 

[OhJa]

สงสารสายฟ้าอ่ะ 

[bbyuqin]

ถ้ายังเกิดแบบนี้ซ้ำๆๆ สายฟ้าก็คงทนไม่ไหวหรอกนะตะวัน....

เอาเค้าเข้ามายุ่งก็ดูแลเค้าหน่อย....รออ่านต่อจ้า

ปล.ยิ่งอ่านยิ่งติด..ลุ้นด้วย 

[jantaro]

ขแโทษอีกแว้ววว มานจามีอารายดีขึ้นม้ายเนี่ยยยย

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อ่านแล้ว... รักสายฟ้าหว่ะ
แต่ก้อไม่รู้นะ
ความเห็นผมคือว่า...
ทำไมโจ้ ถึงไม่เคยรู้ว่าตะวันชอบเลย ทั้งๆ ที่ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แปลกมากๆ
ส่วนที กับสายฟ้า ยังดูเป็นตัวละครที่เข้าใจอะไรๆ ได้ง่าย
เพราะว่าสายฟ้าก็ดูมีจุดยืนชัดเจน ไม่ได้ชอบนาที แต่ชอบตะวัน
ส่วนนาทีก็แรงไปนะ ที่ทำกับโจ้อ่ะ แต่ก็เข้าใจที่มาที่ไปอยู่ดี
ส่วนตะวันเข้าใจว่ายังตัดโจ้ไม่ขาด
แต่รีบตัดเหอะ ก่อนสายฟ้าจะมาตัดเมิงขาดไปก่อนเนี่ย
แล้วนาทีเพื่อนเลิฟยูก็จะคาบไปแดรกซะก่อน เหอๆ

[jasmin]

  รักครั้งนี้จะพังเพราะเพื่อนไหมเนี่ย
ตะวันก็วิ่งโร้ตามโจ้ตลอด
สงสารสายฟ้าจัง แต่ก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง
ที่ตะวันแคร์ความรู้สึกสายฟ้าขึ้นมาบ้างแล้ว

[sadness]

อ่านแล้ว... รักสายฟ้าหว่ะ
แต่ก้อไม่รู้นะ
ความเห็นผมคือว่า...
ทำไมโจ้ ถึงไม่เคยรู้ว่าตะวันชอบเลย ทั้งๆ ที่ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แปลกมากๆ
ส่วนที กับสายฟ้า ยังดูเป็นตัวละครที่เข้าใจอะไรๆ ได้ง่าย
เพราะว่าสายฟ้าก็ดูมีจุดยืนชัดเจน ไม่ได้ชอบนาที แต่ชอบตะวัน
ส่วนนาทีก็แรงไปนะ ที่ทำกับโจ้อ่ะ แต่ก็เข้าใจที่มาที่ไปอยู่ดี
ส่วนตะวันเข้าใจว่ายังตัดโจ้ไม่ขาด
แต่รีบตัดเหอะ ก่อนสายฟ้าจะมาตัดเมิงขาดไปก่อนเนี่ย
แล้วนาทีเพื่อนเลิฟยูก็จะคาบไปแดรกซะก่อน เหอๆ

จริงๆไม่ใช่โจ้ไม่รู้นะครับว่าตะวันรู้สึกดีๆด้วย
เพียงแต่....ไม่รับรู้มากกว่า

เพราะสนใจเพียงแต่นาทีเท่านั้น
เลยไม่คิดจะสนใจใครรอบข้าง

ขแโทษอีกแว้ววว มานจามีอารายดีขึ้นม้ายเนี่ยยยย

นั่นนะสิ เกลียดตามตะวัน ทำผิดซ้ำๆ แล้วก็ขอโทษอย่างเดียว ชิชิชิ

ถ้ายังเกิดแบบนี้ซ้ำๆๆ สายฟ้าก็คงทนไม่ไหวหรอกนะตะวัน....

เอาเค้าเข้ามายุ่งก็ดูแลเค้าหน่อย....รออ่านต่อจ้า

ปล.ยิ่งอ่านยิ่งติด..ลุ้นด้วย  

ขอบคุณที่ตามอ่านครับ แต่ตอนนี้คนแต่งยิ่งแต่งยิ่งเครียด
เริ่มหมั่นไส้ตามตะวัน สงสารสายฟ้าด้วย อิอิอิ

สงสารสายฟ้าอ่ะ  

สงสารด้วยคน   อยากต่อยตามตะวันจริงๆ

เราว่าไอ้ที่แคร์ความรู้สึกต่อสายฟ้ากลัวสายฟ้าเสียใจนะ  มันคือ รักแล้วหล่ะตะวันเอ๊ย  

รักโดยไม่รู้ตัว เลยทำให้หลายคนต้องเศร้า เฮ้อ.....

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 :z6:ทุกครั้งอ่ะตะวัน เมื่อไรแกจะคิดได้ว้าเบื้อกเอ้ย

สายฟ้าน่าสงสารตลอดอ่ะ

[sadness]

รักครั้งนี้จะพังเพราะเพื่อนไหมเนี่ย
ตะวันก็วิ่งโร้ตามโจ้ตลอด
สงสารสายฟ้าจัง แต่ก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง
ที่ตะวันแคร์ความรู้สึกสายฟ้าขึ้นมาบ้างแล้ว

กว่าตามตะวันจะรู้สึกตัวนี่ ไม่รู้สายฟ้าต้องเสียใจสักกี่รอบนะครับ
แต่ประเด็น เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนี่ น่าสนใจๆๆๆ อิอิ

:z6:ทุกครั้งอ่ะตะวัน เมื่อไรแกจะคิดได้ว้าเบื้อกเอ้ย

สายฟ้าน่าสงสารตลอดอ่ะ

ดูท่าตามตะวันจะโดนเหม็นขี้หน้าตามพี่ไอดินไปอีกคนแน่ๆ 5555

[Nichdia]

จบแบบไม่เศร้า

แต่อ่านแล้วมันเศร้าน้ะ

 

[vvivy]

ตะวันรักสายฟ้าเเล้วแน่ๆเลย..เพียงเเต่ยึดติดกับความรู้สึกเก่าๆที่มีให้โจ้คงเป็นเเค่ความผุกพัน??

 ....

[namtaan]

ความรู้สึกคนอ่านตอนนี้ เหมือนสายฟ้าเป็นตัวสำรองยังไงยังงั้น

ตะวันหันไปเมื่อไรก็เจอสายฟ้า
พอคิดแบบนี้ก็เลยยังเบาใจ ทำให้สายฟ้าเสียใจโดยไม่คิดก่อนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เมื่อไรตะวันจะเสียใจจริงๆซะที เสียใจไม่ใช่แค่รู้สึกผิด

บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ