[ตอนที่3]ผัวะ ... ตุ้บ ...
ผมรับอรุณด้วยลูกถีบเปี่ยมรักจากไอ้มิว ..
ดีมากมิว มึงช่างเป็นคนที่รักเพื่อนจริง ๆ -_-
"ไป ๆ รีบไป เค้าจะทำกิจกรรมกันแล้วมึงนี่"
พอมันบอก ผมก็รีบเด้งขึ้นมาจากเตียงแล้วไปอาบน้ำทันที หัวยังคงหนัก ๆ ตื้อ ๆอยู่เลยอาบไปทั้งมึน ๆ แบบนั้นแหละ แต่พอแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเปิดประตูออกมาจากห้อง ก็ได้เห็นพี่กายกับพี่บอยออกมาจากห้องพร้อมกัน โหย เท่านั้นแหละ หัวแล่นเลยครับ
"พี่กาย .. เอ่อ .. เมื่อคืนหลับสบายมั้ยครับ"
ผมแอบเหลือบไปมองไอ้พี่บอยนิดนึง มันก็มองผมตอบ
"อื้อ ซันล่ะ เป็นไงมั่ง"
"ก็ แฮงค์นิดหน่อยพี่ แต่ตอนนี้โอเคละ แต่พี่นอนสบายดีแน่นะเมื่อคืน ตื่นมาก็โอเคใช่มั้ย"
(ซันมันไม่ได้กินแค่ขวดชาเขียวเดียวเน้อ มันแวะเวียนมาเติมหลายรอบอยู่ อย่าเพิ่งคิดว่ามันคออ่อนขนาดนั้น -_-)
พี่กายจ้องหน้าผมเหมือนต้องการคำตอบว่าผมถามทั้งหมดไปเพื่ออะไร
"ป่ะ กาย รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่ทันกินข้าว"
ไอ้พี่บอยส่งเสียงเรียกพี่กายของผม (แล้วเหรอ) แล้วพี่กายก็โบกมือบ๊ายบายผมแล้วเดินจากไปกับพี่บอยอย่างรวดเร็ว
ผมเองยังคงไม่สบายใจหรอก แต่พอได้คำยืนยันจากพี่กายแล้วก็ดูไม่เห็นว่ามันจะเป็นการโกหกตรงไหนก็เลยวางใจไปกินข้าวแล้วก็ทำกิจกรรมในวันนั้น
ตอนทำกิจกรรมก็ไม่มีอะไรน่าสนใจครับ เค้าให้ทำอะไรก็ทำ ที่ค่ายจะเป็นกิจกรรมแบบเวียนฐาน ก็ให้หมุนฐานไปเรื่อย ๆ ตามกลุ่ม ผมไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับพี่กายซะด้วย เลยไม่สนุกเลย -_- ก็เลยเล่นให้มันเสร็จ ๆ ไป
จนถึงตอนเย็น ผมและมิวกลับมาอาบน้ำก่อนที่จะไปกิจกรรมรอบกองไฟในคืนสุดท้ายก่อนที่จะเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น ผมที่อาบเสร็จก่อนเลยไปยืนรับลมที่หน้าระเบียงโดยไม่ได้เปิดไฟ
แต่พอกำลังจะกลับเข้ามาก็ได้ยินเสียงมุ้งลวดห้องข้าง ๆ เลื่อนออกมาพอดีพร้อมกับร่างของใครคนนึงที่เดินออกมาด้วย ตอนแรกผมกะจะทักเพราะคิดว่าเป็นพี่กาย แต่พอเห็นว่าเป็นไอ้พี่บอยก็เลยขยับเท้าจะเข้าไปในห้อง แต่ก็ต้องชะงักเพราะประโยคที่ได้ยินพี่บอยคุยกับปลายสาย
"เออ .. ว่าไงนะ อ๋อ ยาน่ะเหรอ ยังไม่ได้ใช้เลยว่ะ กะว่าจะใช้คืนนี้ .. เออ .. แค่นี้นะ"
ผมที่เมื่อยเต็มทนเพราะต้องเอาตัวแนบมุ้งลวดเหมือนจิ้งจก แถมยังขยับตัวไม่ได้อีกถอนหายใจเมื่อไอ้พี่บอยเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว
เอาไงดีอ่ะ .. เอาไงดี ...
มันจะเผด็จศึกพี่กายคืนนี้แล้ว
บอกอาจารย์ดีมั้ย แต่ถ้าไม่มีหลักฐานไอ้พี่บอยก็จะไหวตัวทัน แถมพี่กายอาจจะเกลียดผมไปเลยก็ได้โทษฐานที่ไประแวงเพื่อนพี่กาย
ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากกว่านั้น เสียงตะโกนเรียกจากมิวก็ดังขึ้น เค้าเลยต้องกลับเข้าไปในห้อง ก่อนที่จะไปกิจกรรมรอบกองไฟด้วยหัวใจที่หนักอึ้งกว่าเมื่อวานซะอีก
"มึงเป็นไรวะซัน หน้าตาดูไม่ดีเลย"
"ก็ ..."
ผมกลับคำพูดลงไปในลำคอเมื่อเห็นพี่กายเดินมากับพี่บอยและพี่โบว์ พี่กายเมื่อเห็นผมก็เข้ามาทักอย่างร่าเริง ส่วนพี่โบว์ก็หน้าบานเชียวตอนที่เห็นไอ้มิว พี่โบว์บอกก่อนจะดึงตัวมิวไปว่า
"คืนนี้ไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าเพื่อนจะกลับดึกหน่อย"
ผมได้แต่พยักหน้า แล้วเดินไปกับพี่กายและไอ้พี่บอยอย่างเงียบๆ
บรรยากาศระหว่างเราสามคนมันค่อนข้างมาคุมาก พี่กายพยายามชวนทั้งผมและไอ้พี่บอยคุย พี่บอยก็คุยกับพี่กายปกติแต่ไม่คุยกับผมเลย ส่วนผมนั่นแทบจะเงียบที่สุดแล้ว เพราะในหัวมันวุ่นวายไปหมด
กิจกรรมรอบกองไฟก็มีการให้แต่ละกลุ่มแสดงละครหรือการแสดงที่คิดขึ้นมาได้ ผมเองไปยืนเป็นต้นไม้อยู่สิบนาทีเต็ม ส่วนพี่กายได้เล่นเป็นเจ้าหญิง ... (ผมดูซะตาเยิ้มเลยครับ)
พอเสร็จกิจกรรมก็มีเพลงให้เต้น ผมกับพี่กายก็แยกมาคุยกันเหมือนเมื่อวาน แต่ซักพักพี่กายก็ง่วงซะแล้ว เลยขอตัวกลับห้องไปนอน
ผมเดินไปส่งพี่กายที่หน้าห้อง พอพี่กายถึงห้องก็เคาะประตูเรียก ไอ้พี่บอยเดินมาเปิดในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียว มีหยดน้ำเกาะทั้งตัว ...
เฮ้ยยยยย !!!!
"พี่กาย .. ซันไปเล่นห้องพี่กายก่อนได้มั้ยอ่ะ พี่โบว์ว่าไอ้มิวจะกลับดึก ซันไม่อยากอยู่คนเดียว"
ผมเอาลูกอ้อนเข้าว่า พี่กายยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
"เอาดิซัน แต่พี่ง่วงแล้วนะ ยังไงซันนั่งคุยกับบอยไปก่อนก็ได้"
ผมขยับปากจะปฏิเสธ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าผมจะต้องเป็น กขค ให้ไอ้พี่บอยทำอะไรพี่กายได้ไม่สะดวก ก็เลยตกลงไป
ผมเข้ามานั่งดูทีวีในห้องพี่กาย จนพี่กายอาบน้ำเสร็จและนอนไปแล้ว ผมกับพี่บอยก็ยังไม่ได้คุยกันซักคำ
"ถ้าจะมานั่งเฉย ๆ ก็กลับไปเหอะ"
พี่บอยพูดลอย ๆ แต่มันกระแทกเข้าหูผมเต็ม ๆ
ผมหันไปมองพี่กายที่หลับสนิทไปแล้ว ก่อนจะหันไปกระซิบเสียงลอดไรฟันใส่พี่บอย
"ไม่กลับ .. จะมาเฝ้าพี่กาย .. เผื่อคนเลว ๆ แถวนี้จะมอมยาพี่กาย"
ไอ้พี่บอยได้ยินก็สะดุ้ง คงไม่คิดว่าผมจะรู้แผน
"อะไร .. พูดอะไร .. มีหลักฐานมั้ยที่พูดน่ะ"
ผมจ้องหน้ากลับด้วยแววตาโหดเหี้ยมที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เมื่อคิดว่าตอนนี้ไม่มีหลักฐานอยู่เลย ก็ได้แต่จิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดใจ
จนเวลาล่วงเลยไปถึงเกือบตีหนึ่ง หลังจากที่มาเบียดเบียนทั้งขนมและน้ำจากห้องพี่กายไปได้มากโข ผมก็ง่วงเต็มทน ต่างกับไอ้พี่บอยที่นั่งดูบอลอยู่อย่างสบายใจเต็มที่
แล้วผมก็หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมตื่นมาด้วยความมึนงง จำไม่ได้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นพี่กายนั่งยิ้มอยู่ตรงหน้า พี่บอยไม่อยู่ในห้องแล้ว
"อ้าว .. พี่กาย ซันหลับไปเหรอ .. แล้ว .. ไอ้ .. เอ่อ .. พี่บอยล่ะ"
"บอยเค้าไม่อยู่หรอก"
พี่กายตอบเสียงเบา แล้วก็ส่งยิ้มให้ผมอีก ผมรู้สึกเบลอ ๆ เลยยกมือขึ้นจะขยี้ตาซักหน่อย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมือทั้งสองข้างถูกจับมัดไว้กับหัวเตียง ผมหันไปมองมือตัวเองด้วยความงุนงง ก่อนจะก้มลงมองตัวผม
เฮ้ย !! แล้วผมโป๊ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"พะ พะ พะ .. พี่กาย .. ทะ .. ทำไมซัน .."
"พี่บอกซันแล้วใช่มั้ย .. ว่ามีบางคนที่น่าเป็นห่วงกว่าบอย"
พี่กายยังคงยิ้มกว้างให้ผม แต่รอยยิ้มนั้นดูน่ากลัวยังไงพิกล
"ดะ .. เดี๋ยว พี่กายหมายความว่าไงอ่ะ แล้วทำไมซัน ..."
พี่กายไม่ตอบผม แต่ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น เริ่มจากเสื้อนอนตัวบางสีฟ้า ทุกเม็ดของกระดุมที่ถูกปลดออกไปมันก็เผยผิวขาวจัดของพี่กายเพิ่มขึ้นทุกที ๆ ก่อนที่กางเกงนอนจะถูกปลดออกไปทางปลายเท้าของพี่กาย ผมตกตะลึงมองพี่กายแบบที่ผมไม่เคยรู้จักที่ตอนนี้มีแค่กางเกงในเนื้อบางสีขาวตัวเองห่อหุ้มตัวไว้
"รู้สึกยังไงบ้าง"
พี่กายถามผมเสียงกระเส่าพลางปีนขึ้นมาบนตัวผม ถ้าจะถามผมว่ารู้สึกอะไรมั้ย .. มันก็ต้องรู้สึกสิครับ แต่ว่าความกลัวมันมีมากกว่า
นี่พี่กายแน่เหรอ ... แล้วพี่กายเป็นอะไรไป .. ใช่ .. ผมต้องฝันแน่ ๆ เลย
"พี่กายตบผมหน่อย"
พี่กายชะงักทันทีที่ได้ยิน
"ทำไม ซันเป็นมาโซเหรอ"
ผมส่ายหน้าพรืด ...
"ไม่ .. ไม่ใช่ ซันแค่สงสัยว่าซันฝันไปรึเปล่า"
พี่กายได้ยินก็ส่งยิ้มมาให้อีกรอบ ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนตัวเบียดถูไถกับต้นขาของผม
"แล้วซันคิดว่าฝันรึเปล่าล่ะ"
ทั้งเสียงและท่าทางของพี่กายดูยั่วยวนเกินกว่าที่ผมจะทนได้ แต่ก่อนที่ผมจะขยับปากพูดอะไร พี่กายก็คว้าเอาซองใส ๆ ที่อยู่ที่หัวเตียงขึ้นมา ก่อนจะหยิบยาหนึ่งในสองเม็ดใส่ปาก แล้วก็ประกบมันลงกับปากผมทันที
ริมฝีปากบาง ๆ ของพี่กายบดเน้นอย่างรุนแรง ลิ้นเรียวของพี่กายผลักไสยาในปากให้ร่วงลงลำคอของผมได้อย่างรวดเร็ว พี่กายยิ้มกว้างพลางมองดูผมที่สำลักยาจนไอโขลกก่อนจะกลืนมันลงไปในที่สุด
"พี่ไม่น่ารักเหรอซัน"
พี่กายถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
"ปละ .. เปล่า .. พี่กายไม่น่ารักแล้วใครจะน่ารักล่ะ"
ผมพูดไปตามที่คิด แต่พี่กายกลับเอาฝ่ามือเล็ก ๆ ฟาดเข้าที่ไหล่ผมอย่างรุนแรง
"ไม่ต้องมาพูดเลย ... บอกว่าพี่น่ารัก แต่ซันกลับไม่มีอารมณ์อะไรเลยงั้นเหรอ ซันรู้มั้ยว่าคนอื่นน่ะเค้าพยายามแค่ไหนกันที่จะได้ตัวพี่ไปครอบครอง แต่พี่ก็ไม่เคย ... พี่เก็บไว้ให้ซัน .. ให้คนที่ไม่เคยคิดอยากได้มันเลย!"
พี่กายกระชากเสียงพูดประโยคยาว ๆ ที่ผมยังแปลความหมายไม่ได้เพราะตอนนั้นมันมึนไปหมด รู้สึกร้อนวาบ ๆ ที่ใบหน้าและส่วนล่าง
"รู้มั้ยว่าพี่น่ะชอบซันมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แล้วพี่ก็รู้ด้วยว่าซันชอบพี่ แต่ที่ซันทำก็แค่แอบมองพี่งั้นเหรอ .. พี่ลุ้นให้ซันเข้ามาทักพี่ตั้งกี่ครั้งแต่ซันก็ ..."
"แล้วทำไมพี่ไม่เข้ามาทักซัน"
ผมคราง
"ก็ .. พี่ก็อายน่ะสิ ถ้าพี่ไปทักซันก่อนแล้วซันไม่สนใจพี่ล่ะ ถ้าซัน ..."
"ซันไม่ ... โธ่พี่กาย .. ซันไม่รู้..."
"จนพี่จะจบ ม.หกแล้ว .. พี่จะต้องไปเรียนเมืองนอกแล้ว ซันยังไม่ยอมทำอะไรซักที พี่เลยต้องทำอย่างนี้ ถึงซันจะเกลียดพี่ จะกลัวพี่ พี่ก็ไม่เสียใจแล้วล่ะ พี่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเก็บมันไว้เพื่อซัน ... พี่ก็จะให้ซัน .. ไม่ว่ายังไงก็ตาม"
พี่กายพูดยืดยาว หยดน้ำตาใส ๆ ไหลลงมาจากใบหน้างามนั้นจนผมรู้สึกแย่ไปด้วย
ผมทำให้พี่กายร้องไห้ ...
"ไหนพี่กายสอบติด ม.xxx ไม่ใช่เหรอ .. แล้วทำไมต้องไปเรียนเมืองนอก"
"พ่อพี่อยากให้เรียนบริหาร จะได้กลับมาดูแลกิจการของที่บ้านได้"
พี่กายตอบแล้วก็จ้องผมนิ่ง ผมเองไม่รู้จะทำยังไง ยังคงรู้สึกว่ามันต้องเป็นฝันแน่ ๆ แต่ความรู้สึกบางอย่างที่พุ่งขึ้นมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวก็ทำให้ผมเลิกคิดอะไรไปชั่วขณะ
"พี่กาย .. ซันร้อน"
ผมพูดพลางบิดตัวไปมาให้ผ้าห่มผืนบางที่คลุมตัวอยู่หลุดออก พี่กายดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา
"พี่ว่าซันไม่ได้ร้อนหรอก .. มันคงเพราะ .. ฤทธิ์ยา"
ผมเองก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะส่วนกึ่งกลางลำตัวของผมมันก็ขยายมาตั้งนานแล้ว แถมดูมันจะคึกคักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาด้วย
"พี่กาย .. ปล่อยซันเถอะ .. ซันทนไม่ไหวแล้ว"
"ถ้าพี่ปล่อยซันซันจะทำอะไร"
"ซันก็จะ...เอ่อ..."
ผมทำปากเป็นคำว่าช่วยตัวเองเพราะไม่อยากพูดออกมาตรง ๆ พี่กายเห็นปั๊บก็น้ำตาคลออีกรอบ
"ซันไม่ต้องการพี่เหรอ ไม่อยากได้พี่เหรอ .. ซันคิดว่าพี่ทนอายขนาดนี้เพื่ออะไรน่ะ"
"ซันไม่ได้ .. ไม่ต้องการพี่นะ .. แต่ซันไม่อยากทำร้ายพี่ ซันไม่อยากให้พี่ต้องมาแปดเปื้อนเพราะซัน"
"ไม่ต้องพูดแล้ว !!!"
พี่กายแหวใส่ผมเสียงดังจนผมตกใจ แต่ที่ตกใจกว่าคือพี่กายถอดกางเกงในตัวเองออก แล้วก็ขึ้นมานั่งคร่อมบนท้องผมอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงมาจูบผม จูบที่แผ่วเบา แสดงถึงความโหยหาอย่างที่สุด มือสองข้างของพี่กายประคองหน้าผมเอาไว้ก่อนจะค่อน ๆ เลื่อนลงไปที่ลำตัวของผม พร้อม ๆ กับตัวของพี่กายที่เลื่อนลงไปเรื่อย ๆ จนใบหน้าอยู่แนบชิดกับกึ่งกลางตัวของผมทันที
ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตาผมแวบหนึ่งก่อนใช้ลิ้นเลียไล้วนรอบมันแล้วค่อย ๆ จุมพิตไปทีละจุด หลังจากนั้นเรียวปากสวยก็ครอบลงไปบนท่อนเนื้อของผมจนมิด ผมกัดฟันแน่นจากความเสียวที่พี่กายมอบให้ แม้ฟันคม ๆ ของพี่กายจะเผลอไปครูดมันบ้างแต่มันก็แสดงถึงความไม่ประสาของคนทำ
"พะ .. อื๊อ .. พี่กาย .. พอก่อน .. ซันไม่ไหวแล้วนะ"
พี่กายหยุดปากทันทีที่ได้ยิน ดวงตาแดงช้ำที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มาจ้องมาที่ผม ก่อนจะเดินไปหยิบขวดเล็ก ๆ ที่มีน้ำใส ๆ อยู่ข้างในมาจากปลายเตียง แล้วก็เทน้ำใส ๆ ในขวดลงที่ท่อนเนื้อของผมจนมันเปียกโชกเป็นมันวาว
"ซัน .. ให้พี่ .. เป็นของซันนะ"
ผมเองแม้จะรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ภาพทุกภาพมันเหมือนผ่านไปอย่างช้า ๆ ตั้งแต่ตอนที่พี่กายอมนิ้วกลางของตัวเองเข้าไป ก่อนจะค่อย ๆ จรดมันเข้ากับช่องทางด้านหลังของตัวเองแล้วก็หายใจหอบถี่ไปด้วย ดวงตาคู่สวยบนใบหน้าแดงก่ำนั้นหลับพริ้ม ริมฝีปากบางส่งเสียงครางกระเส่าเป็นระยะ ไม่นานนักพี่กายก็ลืมตา และขยับตัวมานั่งคร่อมส่วนสำคัญของผมไว้ มือเล็ก ๆ ของพี่กายจับให้มันตั้งขึ้นก่อนจะค่อย ๆ นั่งทับลงไป
ทุกวินาทีที่ความคับแน่นเพิ่มขึ้นบนชิ้นส่วนของผม ใบหน้าของพี่กายก็ยิ่งเหยเกมากขึ้นเรื่อย ๆ แสงจากไฟหัวเตียงสะท้อนให้ผมเห็นน้ำตาหยดเล็ก ๆ ที่เอ่อเต็มหน้าของร่างบางแต่พี่กายไม่ได้พูดอะไร ยังคงตั้งอกตั้งใจลดตัวลงไปเรื่อย ๆ
จนเมื่อมันผ่านเข้าไปได้ทั้งหมด ผมก็แทบจะถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ เพราะมันทั้งคับ ทั้งแน่น ทั้งบีบรัดแก่นกายของผมที่อยู่ข้างในเป็นจังหวะ ความอุ่นร้อนข้างในก็ทำให้ผมแทบจะคลั่ง พี่กายนั่งแช่ไว้ครู่หนึ่งก่อนจะค่อย ๆ ขยับเอวขึ้นลงช้า ๆ ทุกครั้งที่ขยับผมก็ยังเห็นพี่กายกัดฟันไปด้วย
ผมนั้นเสียวจนซันหลับตา แต่พอหลับตาแล้วก็ยังอยากเห็นหน้าพี่กาย เพราะคิดว่าคงไม่ใช่ทุกคนที่จะโชคดีอย่างผม ได้มาเห็นภาพตรงหน้านี้ ผมเลยอยากเก็บเกี่ยวภาพของพี่กายไว้ให้มากที่สุด
"ซัน .. ชอบมั้ย"
พี่กายถามเสียงกระเส่าเมื่อถึงจุด ๆ หนึ่งที่เหมือนพี่กายเองก็คลายความเจ็บไปบ้างแล้ว
ผมไม่ได้ตอบ เพราะตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริง ๆ เพียงแค่พี่กายขยับอีกไม่กี่ครั้งผมก็ปลดปล่อยออกมาจนหมด ถึงจะรู้สึกแย่อยู่บ้างที่เสร็จเร็วกว่าที่ตั้งใจไว้ แต่ก็คงต้องโทษความดีของพี่กายล่ะมั้ง
พี่กายค่อย ๆ ถอนตัวออกจากผมช้า ๆ ร่างเล็ก ๆ นั้นดูอ่อนแอและบอบบางเหลือเกิน ผมรู้สึกอยากกอดพี่กายเอาไว้แน่น ๆ พี่กายต้องมีความคิดเหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปเค้าคิดแน่ ๆ ที่ว่าการผูกมัดด้วยร่างกายนั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะบอกรัก แต่มันไม่จำเป็นเลยสำหรับผมที่สามารถรู้ได้ว่าตัวเองรักพี่กายมากแค่ไหนถึงไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ก็เถอะ
"พี่กาย .. ปล่อยซันหน่อย"
ผมร้องขอ พี่กายมองผมอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่น้ำตาจะไหลรินออกมาอีกรอบ แต่คนตัวเล็กก็ยอมเดินมาแก้มัดผ้าผืนยาวที่มัดผมไว้
"ขอโทษนะซัน .. ซันคงไม่ชอบ .. ใช่มั้ย .. พี่ขอโทษนะ ที่พี่ทำลายภาพพจน์ของพี่กายที่แสนดีของซัน .. พี่ขอ ..."
พี่กายเงียบไปเพราะริมฝีปากหนา ๆ ของผมที่ประกบแนบลงไป
"ไม่ใช่เลยพี่กาย ... แต่ถ้าพี่ยังมัดซันไว้อย่างนี้ แล้วซันจะกอดพี่ได้ยังไง ... ซันขอโทษพี่นะครับ ที่ซันไม่เคยแน่ใจ และไม่เคยกล้าพอที่จะพูด ... ซันขอบคุณพี่มากจริง ๆ ที่รู้สึกดีกับซัน .."
ผมกอดร่างเล็กไว้แนบอก พี่กายร้องไห้อีกครั้ง แต่ก็ยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตา
"ซันไม่รังเกียจพี่ใช่มั้ย"
ผมส่ายหน้าพลางจูบที่หน้าผากมนนั้นเบา ๆ
มือสองข้างโอบกอดและลูบไล้ลงมาตามลำตัว จนมาถึงแก่นกายของคนตัวเล็กที่ยังคงไม่สงบลง
"เดี๋ยวซันช่วยพี่เองนะ"
โดยไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของพี่กาย ริมฝีปากของผมก็ครอบลงไปทันที พยายามอยู่นานกว่าสามารถทำได้โดยที่ฟันไม่โดนแก่นกายของพี่กาย
คนตัวเล็กที่ตอนแรกร้องห้าม ตอนนี้กลับร้องครางไม่เป็นภาษา มือเรียวเล็กจิกลงไปบนเส้นผมของผมแน่น ก่อนจะหวีดร้องยาวแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มปากผม
ผมกลืนน้ำขาวขุ่นรสชาติเฝื่อนคอนั้นลงไป พี่กายละล่ำละลักขอโทษผมจนผมต้องบอกให้พอ
ผมยังนอนโอบกอดพี่กายที่นอนพิงอกผมอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่คาในใจผมมาตลอดในช่วงวันสองวันที่ผ่านมา
"พี่กาย .. แล้วพี่บอย .."
"บอยน่ะเพื่อนพี่ ... พี่บอกแล้วไง ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่ฝากบอยมันซื้อยามาให้ .. แล้วก็ให้มันเล่นละครอะไรนิดหน่อย"
"เฮ้ย !! แสดงว่า .. ที่ผ่านมา .."
พี่กายยิ้มเผล่ ก่อนจะค่อย ๆ หุบยิ้มลงแล้วเลื่อนสายตาไปมองที่ด้านล่าง
"ซัน ... ทำไมมันขึ้นมาอีกแล้วล่ะ"
ผมเองก็เขินไม่แพ้กัน แต่ก็คิดคำตอบได้แทบจะในทันที
"ก็ยามันดีมั้ง .. รับผิดชอบเลยนะ .."
"ซัน .. ไม่เอาแล้วววววววววววววว ... อ๊า ... อื๊อ .. ซัน...."
เสียงร้องห้ามแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวาน ..
แน่นอนว่ามันไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของค่ำคืนนั้น ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[ส่งท้าย]
ท่ามกลางผู้คนจำนวนมากที่เดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า สายตาเรียวเล็กพยายามสอดส่ายหาร่างสูงที่คุ้นเคย ก่อนจะยิ้มออกมาบาง ๆ เมื่อเห็นคนที่ตนเองหาอยู่กำลังเดินตรงมาพอดี
ทั้งสองคนโผเข้ากอดกันโดยไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบข้าง ซันฝากจุมพิตไว้ที่แก้มเนียนที่แสนคิดถึงแรง ๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะดึงคนตัวเล็กออกมาพิจารณา
"ตัวเล็กลงนะเนี่ย กินข้าวมั่งรึเปล่า"
"กินสิ ... ซันน่ะแหละ โทรมจัง .. อ่านหนังสือดึกเหรอ
ร่างสูงพยักหน้าพลางส่งยิ้มกว้างให้
"อยากมาอยู่กับที่รัก ก็เลยต้องขยันเป็นพิเศษไง"
มือเล็ก ๆ ฟาดเพียะเข้าให้ที่ไหล่กว้าง
"ไม่ต้องมาปากหวานเลย .. ป่ะ .. เอาของไปเก็บ เดี๋ยวจะพาไปกินร้านอร่อย"
พี่กายพูดพลางเดินนำไปที่รถคันเล็ก ๆ ของตัวเอง มีนักเรียนนอกคนใหม่เดินตามไปติด ๆ
มือสองมือจับกันไว้แน่น และมันจะเป็นอย่างนั้นต่อไป ... นานเท่านาน
จบบริบูรณ์ ~-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จากคนเขียนคนอ่านโดนหลอกอ่ะดิ ..
นั่นสินะ .. hahaha
บอกแล้วว่าช่วงนี้ไม่มีฟิคเศร้า .. มันเศร้ามาเยอะจนคนอ่านมาไซโคกันหมดแล้วว่าอย่าเศร้า ๆ ..
เดี๋ยวคนอ่านจะไม่ยอมอ่านเอา T_T แค่นี้ก็อ่า่นน้อยอยู่แล้ว .. อย่าให้น้อยกว่านี้เลย 555
จริง ๆ กะจะให้พี่กายแกล้งเล่นละครโดนพี่บอยปล้ำ แล้วซันโดดมาช่วยทางระเบียง แล้วหลังจากพี่บอยออกไปจากห้องแล้วซันก็โดนพี่กายมอมให้สลบอีกที
แต่ตูจะทำงั้นไปเพื่อ ... ไหน ๆ อิซันมันก็มาหลับอยู่ห้องคนงามอยู่แล้ว ...
โดนซะเลย .. สม !!! hahaha
ตอนแรกจะให้พี่กายเป็นเมะดีมั้ย แต่ก็ตัดใจเขียนไม่ลง อยากเขียนเคะแรง ๆ ซักที .. ปกติมีแต่น่าร๊ากกกกกก
ตอนแรกว่าจะมาช้ากว่านี้หน่อย รอให้เม้นกระเตื้องอีกนิด แต่พรุ่งนี้จะไป ญป แล้วกลัวคนอ่านรอเลยมาต่อให้ก่อนเลย
เค้าน่ารักอ่ะดี๊ ~~
น่ารักก็เม้นให้เยอะ ๆ หน่อยนะ ไม่ใช่แวบมาอ่านแล้วจากปายย
หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะคะ
||||Crazy_Y||||
หัวข้อ: แค่บอกว่ารัก (อ่าน 36127 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก