หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล ภาค๒ เรื่องราวของหมู

[Poes]

แอร๊ยยส์ แล้วภาคนี้ใครจะมายามวิกาลค่ะคุณบุหรง  คงไม่ใช่น้ำหยดนะ
จะบอกว่าคิดถึงพี่ต้นไม้ค่ะ 

[alterlyx]

มาตามติด ติดตาม และ บวก1 เป็นกำลังใจค่ะ
ขอรีเควส ความลึกลับซับซ้อนให้นั่งสะดุ้งกว่าภาคแรก ได้ป่าวค่ะ อิอิ 
ชอบการเล่าบรรยากาศฉากชวนตื่นเต้นของคุณบุหรงมากมาย
ปล. ภาค2 นี่ แต่ละตอน สั้นจังเลย T___T

[THIP]

อืม เริ่มมีเค้าคล้ายๆภาคแรกแระ  มีลุ้น มีลุ้นๆๆๆๆๆ   

[M@nfaNG]

   ยังไงล่ะเนี่ย

[jannie]

ทำให้มีความหวัง แล้วก็จากไป...หมูนะหมู

[samsoon@doll]

น้องน้ำคนนี้จะไม่เป็นแบบน้ำหยด ของพี่ต้นไม่ชิมิคะคุณบุหรง

ขอนะคะเรื่องนี้อย่าเศร้าเลย สงสารพี่ต้นไม้แล้ว ไม่อยากจะสงสารหมูซ้ำสองอีก 

[tutu]

นี่ภาคเเรกใจร้ายเเละ.....ภาคนี่ยังจะคิดว่าเหมือนคนเก่า...อย่ามาใจร้ายอีกสิ..เหมือนกันเเต่เเทนกันไม่ได้นะ..นายหมู 

คิดถึงต้นไม้...

[กิมตี๋หัดขับ]

น้องน้ำระวังผีอำ นะฮะ  







ปล.สงสัยไอ้หมูมานต้องเป็นเหมือนพี่ต้น แหงๆ 

[jasmin]

สงสารน้องน้ำอ่ะ ถูกมองเป็นคนอื่นแบบนี้ไม่ดีเลย

อ่านๆไปทำไมคิดถึงน้ำหยดล่ะ

เรื่องนี้หมูจะเป็นแบบพี่ต้นไม้ไหมอ่ะ ไม่อยากให้เศร้าเลย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  น้ำ ชลธี จะเป็นคนจริงๆไหมน๊า 555+
แล้วจะรออ่านต่อ
นิว(ยิ้มๆ)

[CorNnE PRiNCeS]

ความรัก คือ ความสงสาร

ความรัก คือ ความเข้าใจ

แต่

ความรัก ไม่ใช่ การทดแทน


 


น้องน้ำ จะเป็นไงมั่งน่ะ


แล้วพี่ต้นไม้กะน้ำหยด อีกหล่ะ เป็นไงมั่งหน้อ




จะรอนะฮะ


 

[LittleFoetus]

กลับมาอีกครั้ง
หลังจากภาคเเรกเรียกน้ำตาจากข้าน้อยผู้นี้ไปได้มากหลายนัก
สงสารน้ำกับพี่ต้นมากเลย  เเละเกลียดหมูเข้ากระดูก
ภาคนี้ขอให้พี่ต้นมีความสุขกับเขาบ้างนะขอรับ
อย่าเศร้าอีกเลย   เศร้ามามากพอเเล้ว

เป็นกำลังใจๆ

[cavalli]

 

[บุหรง]

บทที่ ๓

   หมูกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งหลังจากอาบน้ำเสร็จ มองไปที่เตียงอีกหลังหนึ่ง เห็นเพื่อนร่วมห้องนอนห่มผ้าแพรผืนบางอยู่บนเตียง เหมือนที่เขาเคยเห็น เพียงแต่ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยสนใจในตัวรูมเมทรุ่นน้องคนนี้เลยแม้แต่น้อย หมูวางขันน้ำที่มีกล่องสบู่และขวดแชมพูสระผมลงบนโต๊ะ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ พิจารณาดูใบหน้าของคนที่นอนอยู่บนเตียง วงหน้ารูปไข่ได้รูป ผิวสีน้ำตาลอ่อน หน้าผากกว้าง คิ้วบางเบาเรียวยาวจรดหางตา ดวงตาปิดสนิทมองเห็นขนตาเป็นแพยาวอยู่บางๆ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางเหมือนจะมีรอยยิ้มอย่างมีความสุข ทำให้ใบหน้านั้นดูอ่อนโยน จนหมูอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไปใกล้ๆ แล้วใช้มือแตะแก้มใสนวลเนียนอย่างแผ่วเบา
   “อื้อ ...” คนที่นอนอยู่ส่งเสียงเบาๆ พลางขยับตัวเล็กน้อย ยกมือขึ้นมาเกาใบหน้าจนหมูแทบจะชักมือกลับไม่ทัน
   “เฮ้อ ...”
หมูถอนหายใจยาว ถอยออกมาจากเตียงนั้น เดินไปยังตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อและกางเกงนอนออกมาผลัดเปลี่ยน เดินไปปิดไฟแล้วกลับมาล้มตัวลงนอนลงบนเตียงของตัวเอง
....................................................................
...................................
   “ตอนนั้นแกรู้สึกยังไงมั่งวะ” จิน เพื่อนสาวคนหนึ่งในกลุ่มถามขึ้น เมื่อได้รู้วีรกรรมของเพื่อน เมื่อเสร็จจากอาหารกลางวัน แต่ยังนั่งกันอยู่ภายในโรงอาหาร
   “มันก็เคลิ้มไปน่ะสิวะ ยืนนิ่งเลย” ชต เพื่อนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยตอบแทน แล้วก็มีเสียงหัวเราะจากคนรอบๆบนโต๊ะอาหารตามมา แต่ตัวคนพูดกลับมีสีหน้าบูดบึ้ง
   “ตอนนั้นเราตกใจตะหาก” น้ำเถียงอย่างไม่ยินยอม คิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากัน
   “อย่าปากแข็งเลยวะ เห็นนะเมื่อคืน ที่วิ่งเข้าไปหาพี่เค้าน่ะ” ชตผลักหัวน้ำเบาๆ
   “ก็อยู่หอเดียวกัน เลยไปขอกลับด้วยคน ทำไมอะ” น้ำยังรั้นเถียงต่อ
   “ว่าแต่รุ่นพี่คนนั้นหล่อมั๊ยวะ” จินถามอย่างสนใจ
   “อยากรู้เหรอ” เจน ฝาแฝดของจิน ก็เป็นคนหนึ่งในกลุ่มปี ๑ ในวันนั้นเอียงหน้าไปถาม จินก็พยักหน้าหงึกหงัก บ่งบอกความอยากรู้เสียเต็มประดา
   “นั่นไง คนนั้น” พอเจนบอก จินกับเพื่อนอีก ๓ คนรวมทั้งน้ำ ก็มองไปตามนิ้วที่เจนชี้ไป

   ชายหนุ่มในชุดนักศึกษา ๔ คนที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร คนแรกค่อนข้างผอมบาง อีกคนดูจะเจ้าเนื้อสักหน่อย แต่อีก ๒ คนที่เดินตามหลังมา ดูเด่นสะดุดตา ด้วยความสูงโปร่งและรูปร่างค่อนข้างหนาพอๆกัน ผิวของคนทั้งสองขาวแบบคนที่มีเชื้อสายจีน คนหนึ่งใบหน้าค่อนข้างกลม ดวงตาชั้นเดียว กับคิ้วเป็นแพหนา ปากนิดจมูกหน่อย ผมหยักศกเล็กน้อย ตัดซอยให้ยาวระต้นคอ อีกคนใบหน้าเป็นรูปยาวรี คิ้วดกหนา ตาเรียวยาว จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีแดงจัดค่อนข้างหนา ผมเส้นเล็กละเอียดยาวระต้นคอเช่นกัน แล้วทุกคนก็ต้องประหลาดใจ เมื่อคนที่ใบหน้ากลมหันมายิ้มให้พวกเขาทั้ง ๖ คน พร้อมกับโบกมือเหมือนจะทักทาย ทำให้คนที่มีใบหน้ายาวรีหันมองตาม เมื่อมองเห็นพวกเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ากลับไป

   “คนที่โบกมือให้พวกเรานั่นน่ะเหรอ” จินรีบหันมาถามน้ำ เมื่อเห็นเพื่อนของเธอโบกมือตอบ
   “นั่นพี่ต้อย วิดยา ปี ๓” น้ำตอบยิ้มๆ
   “อย่าบอกนะ ว่าเป็นคนอ้วนๆนั่น” เยาว์ เพื่อนสาวอีกคนหนึ่งเบ้หน้า
   “ไม่ใช่ยะ คนที่หันมามองพวกเราแล้วขมวดคิ้วตะหาก” เจนหันมาตอบ
   “กรี๊ดดดด .... ทำไมแกโชคดีอย่างงี้วะทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์ พวกแกเห็นท่ามองเค้ารึเปล่า แมนซะไม่มี” จินกรี๊ดกร๊าด
   “จะบ้าเหรอ โดนจูบกลางที่สาธารณะ ท่ามกลางสายตาประชาชนล้านเจ็ดเนี่ยนะ โชคดี” น้ำตอบเสียงเขียว
   “แล้วแกไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอไงวะ” โรจน์ หนุ่มอีกคนหนึ่งในกลุ่ม ยื่นหน้ามาถาม แววตาแสดงความอยากรู้ ไม่ต่างจากเพื่อนๆอีก ๔ คน
   น้ำนิ่งเงียบไป ก้มหน้ามองดูจานเปล่าตรงหน้า จนเพื่อนๆต้องหันมองหน้ากันแล้วอมยิ้ม เพราะเหมือนทุกคนจะรู้คำตอบแล้ว ยกเว้นแต่ชต ซึ่งทำหน้าเหมือนหมั่นไส้คนที่ไม่ยอมตอบอะไร แต่ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ

   “ตกลงได้คุยกันรึยัง” ต้อยถามแล้วก็อมยิ้ม
   “กับใครวะ” หมูตอบเหมือนไม่สนใจ แต่สายตากลับเหลือบมองไปทางโต๊ะที่อยู่ห่างออกไปอยู่บ่อยๆ
   “ถ้ามึงไม่สนใจ งั้นกูไม่เกรงใจนะ” พูดแล้วก็หันไปมองดูกลุ่มของรุ่นน้องต่างคณะด้วยแววตาเป็นประกาย
   หมูกลืนก้อนแข็งๆที่จู่ๆก็มาอยู่ในลำคอ เหลือบมองดูใบหน้าที่กำลังหัวร่อต่อกระซิกกับกลุ่มเพื่อน เขามองเห็นภาพใบหน้าของอีกคนหนึ่งซ้อนทับกับใบหน้านั้น แล้วความปวดร้าวก็เหมือนจะพุ่งขึ้นมาจนไม่สามารถทนได้
   “อ้าว ไปไหนวะหมู” มิตรร้องเรียกเมื่อเห็นหมูผลุนผลันลุกขึ้นเดินออกไปจากโรงอาหาร

   หมูเดินกึ่งวิ่งอย่างรวดเร็ว ตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านหนึ่งของโรงอาหาร พอเข้าไปแล้วกดลอคลูกบิดประตู ความอดทนพังทลายลง  ทรุดตัวลงนั่งยองๆกับพื้น พิงหลังไว้กับประตู ยกมือขึ้นปิดหน้า ที่มีน้ำตาไหลรินออกมา ส่งเสียงสะอื้นแผ่วเบา

[PAnppyJunJii]

 

สงสารหมู

หมูตัดใจจากน้ำหยดเถอะนะ

พี่บุหรง
ขอตอนพิเศษของน้องน้ำหยดนะคะ  Please

[LittleFoetus]

คิดถึงพี่ต้น....โปรดประทานพี่ต้นมาด่วนๆ นะขอรับ
พี่ตนจะมาหลงรักน้องน้ำอีกไหมเนี่ย  เเต่ท่าทางน้องน้ำจะชอบหมูซะมากกว่าอ่ะ
เซ็งเลยๆ   

ปล ถ้าจะให้ดีท่านบุหรง โปรดประทานน้ำให้พี่ต้นได้มีความสุขบ้างนะขอรับ

ส่วนเจ้าหมูนี่ก็ยกให้น้ำเหมือนกัน  เเต่เป็นน้ำคนเเรกที่ทิ้งพี่ต้นไปนี่เเหละเหมาะสมสุดๆ  กร๊ากสะใจ

[jannie]

เหมือนหมูจะเย็นชา....แต่ก็น่าเห็นใจ คนมีความหลังฝังใจ

[patee]

 

[jantaro]

 

[LifeTime]

ขอสารภาพว่า "ลืม" ต้นไม้กับน้ำหยด จบยังไง 
ขอย้อนกลับไปอ่านตอนจบภาคแรกก่อนนะ 

[กิมตี๋หัดขับ]

ลมบ้าหมู  น้องน้ำระวังตัว ด่วน

[jasmin]

หมูยึดติดกับน้ำหยดมากแบบนี้ สงสารน้องน้ำแย่เลย

ที่เย็นชานี้ เพราะไม่อยากเจ็บอีกรอบหรือป่าว

แบบลืมน้ำหยดไม่ได่อ่ะ คิดถึงน้ำหยดกับพี่ต้นไม้อีกแล้ววววว

[Poes]

คิดถึงพี่ต้นไม้  เค้ายังทำใจให้ยอมรับหมูไม่ได้อะ มันอคติไปแล้ว

[thaitanoi]

ขอบคุณครับไม่นึกว่าจะมีภาค2นะครับ หวังว่าคงจะไม่เศร้ามากนะครับ

[taem2love]

แวะมาลงชื่อให้คุณบุหลงก่อนนะ
เดี๋ยวไปอ่านก่อนแล้วจะมาเม้นให้อีก

[THIP]

คุณบุหรงตั้งใจจะเขียนให้หมูน่าสงสารชิมิ 

[LittleFoetus]

ภาคเเรกมันกระเเทกอารมณ์
พอมาต่อภาคนี้ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม
เห็นด้วยกับหลายคนที่บอกว่า อคติกับหมู  ไปเเล้วหล่ะ

ยังทำใจไม่ค่อยได้ที่จะเห็น คนที่ทำให้ความรักของคนสองคนที่รักกันมาก ต้องพลัดพรากจากกัน  จะมีความสุขกับรักครั้งใหม่
แล้วปล่อยพี่ต้น ซึ่งเป็นฝ่ายสูญเสียคนรัก ทุกข์ใจเพียงลำพัง
ส่วนตัวต้นเหตุอันร้ายกาจกลับมามีความสุขกับรักครั้งใหม่   

ปล1 ถ้าเป็นไปได้ช่วยเเต่งให้หมูรับกรรมที่ทำไว้อย่างสาสมทีเถอะ  ขอเอาเเบบรันทดๆเลยนะขอรับ
ปล2 รับได้ที่จะอ่านเรื่องเศร้า  ที่มีหมูเป็นฝ่ายสูญเสียบ้าง   <<เป็นข้อยกเว้นที่เต็มใจจะอ่านเรื่องเศร้า

ปล3  ข้าน้อยมันจิตไปเเลัวขอรับ.....

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
บางครั้งโชคชะตาเล่นตลกกับความรัก แต่ในบางครั้ง ก็ไม่ใช่่เรื่องตลกเลยที่ความยังเอิญแบบนี้เกิดจากโชคชะตา
แล้วจะรออ่านต่อ มาสั้นๆ แรงๆได้อีกนะ คุณบุหรง
นิว(ยิ้มๆ)

[LifeTime]

ไปอ่านมาละ...น้ำตาร่วงเหมือนเดิม สงสารต้นไม้กับน้ำหยด 

หลายคนอคติกับหมูไปแล้วซึ่งมันก็น่าอยู่...แต่คิดอีกทีหมูก็น่าสงสาร
สำหรับคนสำนึกผิด..เห็นน้ำหยดจากไปต่อหน้าต่อตา และเหมือนตัวเอง
เป็นต้นเหตุอีก...หมูก็เจ็บปวดเกินบรรยายแล้วละ...

[krappom]

น้องน้ำน่าสงสารนะเนี่ย
ถ้าน้องมันรู้ว่าทุกคนมองตัวเองเป็นอีกคนนึงจะรู้สึกยังไง