+
บุพเพวายร้าย(สอง)
20.30%
ผมอาบเสร็จก็มองหาผ้าเช็ดตัวแต่ในห้องน้ำแต่ไม่มี ครั้นผมจะเดินโป้โต้งๆออกไป มีหวังจักรได้ไม่พอใจแค่ผมเดินใส่เสื้อกางเกงก็ไม่มองอยู่แล้ว เอ๊ะหรือว่าจะชอบแบบนี้มากกว่า ผมก็หุ่นดีขนาดนี้แต่คงไม่ใช่
ผมเลยเปิดประตูพอเอาหัวออกไปได้ แล้วบอกจักรเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ผม
“ จักรเอาผ้าเช็ดตัวให้พี่หน่อย” ผมบอกหัวที่ยื่นออกไปหันไปมองจักรที่หันมาแล้ว เมียผมน่ารักถึงจะทำหน้าดุก็ตาม
ถึงน้องเขาไม่รับเป็นผมสามีแต่ผมรับน้องเขาเป็นภรรยาแล้ว ...ไม่ได้ขี้ตู่แต่มันเป็นความจริง(ยิ้ม)
“ ทำไมไม่เอาเข้าไป” จักรว่า
“ พี่ลืม” ผมบอก เพราะนึกว่าจะมีในห้องน้ำแล้ว(แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าจักรอาจจะเตรียมไว้ให้)
“ ทำไมกรูต้องเอาให้มรึงด้วย!”
“ แล้วจะให้พี่ทำยังไง? พี่โป๊อยู่เนี่ย” ผมบอก
“ อยากได้ก็ออกมาเอาเอง!” จักรบอก ผิดกับที่ผมคิดไว้ ให้ผมออกไปแบบนี้เนียะนะ!!
ให้ผมออกไปก็ได้อยู่หรอก อย่ามาว่าที่หลังก็แล้วกันครับ
“..................” ผมกลับเข้ามาคิด ไม่รู้ว่าจักรอยู่ในอารมณ์...?_?
ผมเลยเอายื่นหัวออกมาถามจักรอีกที แต่เห็นจักรกำลังหัวเราะคิกคักเหมือนพยายามกลั้นไว้....... ??
ทำไม...ล่ะ
หรือว่าคิดว่าผมจะอายเลยคิดจะแกล้งผม ..........
ผมกลับเข้ามาในหัวน้ำอีก จักรคงคิดจะแกล้งผมจริงๆ
“...............” อยากแกล้งนัก ขอเอาคืนบ้างเถอะคิดเหรอว่าแค่นี้คนอย่างชนะจะอาย ให้มันน้อยๆหน่อยเมียรัก
คิดแล้วผมก็เปิดประตูออกมาเดินโท่งๆออกมา น้ำจากตัวก็หยดลงบนพื้นแหมะ (ช้างน้อยเรียงตัวกันอย่างว่าง่าย ...)
จักรหันมา หุบยิ้ม หน้าซีด
“
ไอ้ไอ้โรคจิต!” จักรด่าผมแล้วหันกลับไป ทั้งที่ตัวเองแท้ๆบอกให้ผมออกมาเอาผ้าเช็ดตัวเอง แต่ผมว่าน้องเขาจะโกรธที่ผมไม่มีปฏิกิริยาของคำว่าอาย
ผมน่ะหน้าด้านหน้าทนอยู่แล้ว
“ จักรบอกพี่เองว่าให้ พี่มาเอาผ้าเช็ดตัวเอง” ผมบอก แต่แอบขำจักรครับ หน้าซีดไปเลย
“มรึง!?” (จักร)
ผมเดินไปเปิดตู้ แต่ไม่ยักเห็นผ้าขนหนูสักผืน?
“ ไม่เห็นมีเลยจักร” ผมบอก หาไม่เจอจริงๆไม่ได้โกหก ครั้งที่แล้วผ้าขนหนูจะพับเรียบร้อยไว้ในตะกร้าสีขาวนี้ แต่ตอนนี้ว่างเปล่าไม่มี ที่อื่นก็ไม่มีด้วย
“ อะไรวะ! แค่นี้ ก็หาไม่เจอ” จักรพูดเสียงห้วนลุกขึ้นมา ก่อนที่จะเดินมาหาโดยไม่พยายามมองผม
ผมจับจ้องตัวจักร เดินเลี่ยงทางให้จักรมาให้ผ้าเช็ดตัวในตู้แทน
จักรหันไปมองในตะกร้าสีขาวทันที ก็เห็นๆอยู่ว่าไม่มี
“ ไปไหนวะ?” จักรว่า แต่ผมมาคิดดูเมื่อคืนตอนที่ผมเอาไปอาบน้ำมันก็เหลือผืนสุดท้ายแล้ว
ตอนออกมาผมตัวเปียกตอนนี้เริ่มหมาดๆแล้ว สงสัยผ้าเช็ดตัวคงไม่ได้ใช้
“ ไม่มีก็ไม่ต้องใช้!” จักรว่ายืนขึ้นหันมาเจอเจอผมก็ยืนนิ่งราวเขาเพิ่งเห็นผม ใบหน้าที่ดูจะไม่มีสีเลือดเพราะเพิ่งหายไข้ เริ่มเรียกเลือดขึ้นมาบนหน้าจนเป็นสีแดงกล่ำอย่างรวดเร็ว
“ หลีก!” จักรว่าเอามือปัดอกผม มือเจ้ากรรมของผมก็จับมือจักรทันที นิสัยมือไวทำไปก่อนที่ผมจะคิดด้วยซ้ำ
“ ปล่อย!” จักรพูดคิ้วขมวด ผมเลยรีบปล่อยครับ
“ ขอโ ทษ”
“ ไม่ต้อง!มันไม่พอ…” จักรว่าเดินกลับตัวรวดเร็ว !!??
แล้วเท้าก็ลื่น เพราะพื้นเปียก (น้ำไหลจากตัวผมนั่นแหละ)
“ จั
กร!!??” ผมรีบคว้าตัวจักรไว้ แล้วหมุนตัวกลับให้ผมเป็นคนที่ลงไปกับพื้นแทน
ตุบ! หลังของผมกระแทกพื้นด้วยน้ำหนักตัวผมเองและจักรที่ผมกอดอยู่ด้านบน
“.....
..........อุ้ก. .. ...”(ผม)
เจ็บ!
--------------------------- เงียบ---------------------------
ร่างกายผมและจักรไม่ขยับ ก่อนที่จักรจะเงยหน้าที่ติดกับอกผมขึ้นมามองหน้าผม
หัวใจผมเต้นแรงระรัว และผมก็สัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจน้องเขาที่มันเต้นแรงและเร็วกว่าปกติ
ร่างกายจักรที่แนบกับตัวผม ทำให้ผมหัวใจไม่สะดวก
“ จักร เป็นไรไหม?” ผมถามออกไปก่อน
“ .............” จักรที่มองหน้าผมรีบลุกขึ้นยืน ตามด้วยหันหลังให้ผมทันที
“ ไม่” จักรตอบ ลูบๆตามร่างกาย .. ผมลุกขึ้นเจ็บแปล๊บๆที่หลังคงต้องไปให้หมอเช็ค เผื่อว่าเป็นอะไรจะได้รักษาแต่เนินๆ
“ .............”
จักรเดินไปข้างตู้เสื้อผ้าแล้วดึงผ้าขนหนูที่ตากบนราวไม้เตี้ยๆให้ผม
“ เอาไปใช้ดิ” จักรว่าโยนให้ผมที่กำลังยืนขึ้น
“ ขอบคุณครับผม” ผมบอกเดินเจ็บๆเข้าห้องน้ำไป รู้สึกดีชะมัด!
*** ***
ท่านหมอนข้างเดียวดา
ท่านMotion_Lover
ท่านArtom
ได้จิ้มไข่+1 ท่านน้องทั้ง3 ด้วย (เขิน)
ท่านน้องมิมาเร็วอย่าจิ้มเจ้าแรงเดี๋ยวเจ้าหญิงล้ม 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432225 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก