Re: บุพเพวายร้าย26...................40%..................หน้า455
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13917.msg1127919#msg1127919 บุพเพวายร้าย(สอง)
+26.60%
ผมมาถึงคอนโดเกือบๆ 6 โมง คิดถึงคำพูดของจักรที่ตอบว่าให้ผมมารับไปมอไหม แล้วมันสุขใจจริงๆ
‘เรื่องของมรึง อยากมาก็มา ไม่อยากมาก็ไม่ต้องมา!’ เห็นได้ชัดว่าจักรยอมรับผมมากขึ้นมากๆ
“…………?…..” รถเก๋งสีดำเคลื่อนผ่านหน้ารถผมก่อนที่จะถอยเข้าจอดในซองแคบพอดีคัน(รถ)
รถไ
อ้แบงค์!? ผมรีบเปิดประตูรถ แล้วเดินเร็วจนเป็นวิ่งเยาะไปหาไอ้แบงค์ที่กำลังเปิดประตูรถออกมา
“ แบงค์!?” ผมเรียกตั้วแต่ยังไม่ข้ามไปอีกด้าน อีกฝ่ายหันมาแล้วขมวดคิ้วท่าทางสงสัยที่เห็นผม
“ มาได้ไง หรือว่า คิดถึงกรู?” ผมถามลากเสียง คิดเข้าข้างตัวเองไปไกลแล้ว
“ แล้วใครบอกว่าให้มาหา” ไอ้แบงค์ว่า ผมเข้าไปกอดคอไอ้แบงค์
“ ก็เขานี่แหละที่บอกให้ตัวเองมาหา” ผมว่า ไอ้แบงค์หันมามองหน้า ผมยักคิ้วดีใจที่เห็นไอ้แบงค์มาหาอย่างที่ผมบอก ตอนนี้รู้สึกว่าทุกอย่างดูจะเป็นอย่างที่ใจต้องการ
ทั้งจักรทั้งไอ้แบงค์
“ ชนะ อย่าเล่นดิ” ไอ้แบงค์ว่า ไม่ได้มีอารมณ์ใดๆที่มากกว่าปกติ
“ ไม่ได้เล่น เขาจริงจัง” ผมใช้แทนตัวเองว่า‘เขา’ พูดแล้วมันจักจี้ดี
“ ชนะ
! ” ไอ้แบงค์ว่า ผมหดมือที่กอดคอไอ้แบงค์กลับมา
“ เออ! รู้ว่ากรูชอบยังมาอีก จะไม่ให้กรูดีใจจนออกหน้าได้ยังไง!” ผมว่า เริ่มโกรธ จะบอกว่ามาหาในฐานะเพื่อนทั้งๆที่รู้ว่าผมรัก มาทำเป็นไม่รู้ความรู้สึกผม
ไม่ใจร้ายไม่หน่อยหรือไง !! “ ชนะอย่าพูดแบบนั้ได้ไหมทั้งที่มรึงเพิ่งไปหาจักรมา แล้วจะมาบอกว่าชอบกรู แล้วจักรล่ะ?” ไอ้แบงค์ว่า(ยังไม่ยอมขยับ)
“ก็รักเหมือนกัน” ผมตอบตามที่ผมรู้สึก
“ ชนะ!!” (น้ำเสียงบอกว่าโกรธ)
“ ก็กรูรู้สึกแบบนี้ หรือมรึงจะให้กรูโกหกว่ารักมรึงเท่านั้น ไม่ได้รู้สึกอะไรกับจักรเลย และที่กรูตามน้องเขาต้อยๆแค่เล่นๆ” “……………..”(ไอ้แบงค์)
“ กรูไม่ได้รักจักรมั้ง ถึงได้ยอมให้น้องเขาเตะกรูจนขาบวมไปหมด ปวดจะตายชัก” ผมว่า
“ มรึงรักจักรที่มรึงรู้สึกกับกรู มันต้องไม่ใช่ความรักแบบที่มรึงบอกน้องเขา”
“ แบบนั้นที่ว่าคือแบบไหน
แบบเพื่อนงั้นสิ!?บอกแล้วไงว่าอยากดูถูกความรู้สึกกรู!
ว่ากรูรู้สึกอะไรไม่รู้สึกอะไร!!” ความรู้สึกแบบเพื่อนใช่ไหมที่ยัดเหยียดให้กรู!! “ มรึงทบทวนตัวมรึงเองเถอะ” ไอ้แบงค์พูดมือจับประตูรถ คิดจะกลับ
“ กรูไม่ให้มรึงกลับ!” ผมบอกจับมือไอ้แบงค์ ที่ตอนนี้จ้องหน้าผมแล้ว
“ ชนะ”
“ คิดดีๆว่าจะกลับ หรือจะขึ้นไปบนห้องกับกรู” ผมบอก ในใจก็กลัวว่าไอ้แบงค์จะตอบว่า ‘จะกลับ’
“ ชนะ!” “ เลือกแบงค์ ……………..เลือกว่ามรึงจะกลับหรือจะยังไง” ผมย้ำถาม
“ ชนะ ทำไมมรึงเป็นได้ถึงขนาดนี้” ไอ้แบงค์พูด ผมยักยิ้มเจ็บปวด
“ นั่นสิ ทำ ไม กรู เป็น ได้ขนาด นี้ ” ผมว่า เบือนหน้าหนีหลบสายตาไอ้แบงค์ แต่มือไม่ยอมปล่อย
“ ชนะ กรูรู้ว่ามรึงยังทำใจไม่ได้เรื่องปราง แต่อย่าทำแบบนี้เลย มรึงเป็นเพื่อนกรู กรูไม่ทิ้งมรึงอย่างปรางแน่ อย่าผูกมัดกรูด้วยวิธีนี้”
“ ไม่ใช่แบงค์! ไม่ใช่อย่าเข้าใจผิด กรูไม่ได้คิดแบบนั้น เรื่องปรางกรูทำใจตั้งนานแล้ว และเร็วกว่าที่กรูคิดด้วยซ้ำ อาจเป็นกรูไม่รักปรางจริงๆ แต่จะว่าไปกรูก็เคยรักปราง” ตอนนั้นก็รัก…หรือ หลง
“ ชนะ แล้วที่มรึงบอกว่ารักกรู เป็นการรักจริงๆ หรือเปล่า?” เป็นคำถามที่ผมต้องหันหน้ากลับไปสบตากับกับไอ้แบงค์และนิ่งไปชั่วขณะ
“ รัก ก็คือรัก บางทีกรูอาจจรักมรึงมานานแล้ว แต่กรูไม่รู้ใจตัวเองเพราะมัวแต่ไปหลงอยู่กับอย่างอื่น และกรูก็มีมรึงอยู่ข้างๆมาตลอด กรูรู้ตัวด้วยซ้ำว่าให้ความสำคัญกับมรึงมากแค่ไหน?”
“………………………………….” ไอ้แบงค์มองหน้าผม
ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ไอ้แบงค์มองไม่ใช่แค่หน้า แต่ลึกและมากกว่านั้น
“ ได้ไหม?” (ผม)
“ คำนี้ มรึงก็พูดกับจักรใช่ไหม?” ไอ้แบงค์ถาม ผมพยักหน้าตอบ
“ อย่าพูดกับกรูเลย ไปพูดกับน้องเขาเถอะ” ไอ้แบงค์ว่าแกะมือผม
หมับผมเข้ากอดไอ้แบงค์แน่น
“ ไม่ได้! ไม่ได้แบงค์ ไม่ได้หรอก คำว่ารัก กรูก็จะพูดกับมรึง” ผมบอก
“ ช
นะ……………………”
“ กรูไม่ใช่จุม…………………… ใช่ไหม
กรูไม่ใช่จุม! ” น้ำตาผมไหล
“ ไม่ใช่ว่ามรึงใช่จุมหรือไม่ใช่”
“ แล้วมันอะไร!?” “ เพราะตัวมรึง……..” ไอ้แบงค์ว่า จับไหล่ผมทั้งซ้ายและขวาก่อนที่ดันตัวผมห่างออกมาช้าๆราวกับว่าต้องการให้ผมได้ทำใจ
“ แบงค์? …ขึ้นไปบนห้องกับกรู เถอะ” ผมจับมือไอ้แบงค์หลวมๆ
“……………………”(ไอ้แบงค์)
“ กรู ต้อง การ มรึง” ผมบอกไม่ได้รู้สึกอาย เพราะผมพูดความจริง
“……………………” ไอ้แบงค์เงียบ
“ กรูอยากได้มรึงมาก” ผมบอกอีก ไอ้แบงค์เบือนหน้าและสายตาหนีจากตาผมที่จ้องอยู่
“ มรึงยังรักจุมอยู่เลยรักกรูไม่ได้ใช่ไหม?” ผมถาม หัวใจเจ็บจนชาไปหมดแล้ว ขาที่กำลังปวดตอนนี้ก็แทบไม่มีแรงจะยืน แต่มันคงไม่ใช่เพราะจักรเตะผม แต่มันไอ้แบงค์ที่กำลังใช้คำพูดทำร้ายผม
“ เคยบอกแล้วว่าไม่ใช่เพราะจุม” (หันหน้ากลับมา) “ เพราะตัวมรึงเอง”
“ จะบอกว่ากรูไม่ดีพอสำหรับมรึงหรือไง!?” ผมถาม ในอกถูกกรีดด้วยของแหลมคม คำพูดที่ไอ้แบงค์บอกคือไม่ว่ายังไงก็ไม่รักผม
“ ไม่ใช่”
“ เพราะอะไรมรึงถึงไม่รักกรู”
“ชนะ!?”
“ ตกลงเอาไง!?” ผมถาม
“ ถ้าจักรรู้เรื่องนี้ มรึงคิดว่าน้องเขาจะรู้สึกยังไง?” ไอ้แบงค์ถามผม
ผมนิ่งไป
ถ้าจักรรู้เรื่องนี้
เรื่องที่ผมรักไอ้แบงค์………… … … … … …… …
“… . … … … …….”
ก็ไม่เกี่ยวกันไม่ใช่หรือไง
ไอ้แบงค์ก็ส่วนไอ้แบงค์ จักรก็ส่วนจักร คำว่าที่รักที่พูดออกไปผมรู้สึกอย่างงั้นจริงๆไม่ได้โกหกใครเลย
“ ไม่รู้ แต่ตอนนี้ กรูอยู่กับมรึง เรื่องอื่นกรูยังไม่อยากคิด” ผมบอกกุมมือไอ้แบงค์
“………… ……………………….”
“ นะแบงค์” ผมว่าพร้อมถึงแขนไอ้แบงค์ให้เดินตาม ซึ่งไอ้แบงค์ก็เดินตามผมมา
..
.
ผมกับไอ้แบงค์เดินเข้ามาในห้อง ผมปิดประตูทั้งที่มือยังกุมมือไอ้แบงค์อยู่ ก่อนที่หันมามองหน้าไอ้แบงค์เต็มๆ
ผมก้าวเดินเข้าไปประชิดตัวไอ้แบงค์ โน้มใบหน้าเข้าไปหาเหมือนเป็นสิ่งที่กำหนดไว้แล้ว
“……………………….” ก่อนที่ริมฝีปากผมจะสัมผัสริมฝีปากไอ้แบงค์ ลิ้นผมก็ยื่นไปสัมผัสก่อนเสียแล้ว
“ แบงค์” ผมเรียกชื่อไอ้แบงค์เบาๆ
“………………………………….ชะ นะ” ไอ้แบงค์ว่าโต้ตอบผม ด้วยริมฝีปากที่นุ่มนวล
ผมกำลังละลาย….
สายตาไอ้แบงค์ที่มองผมผ่านดวงตาคมเข้มแต่กลับอ่อนโยน ฝ่ามือที่ตอนนี้กำลังลูบไหล้ตัวผมมันอุ่นยิ่งกว่าสิ่งที่ผมเคยสัมผัส
“ แบงค์ไปเตียง” ผมบอกขณะที่กำลังจูบไซร้ซอกคอไอ้แบงค์
คำพูดของผมถูกกลืนหายไปเพราะทั้งผมกับไอ้แบงค์ก็ยังไม่มีใครยอมขยับจากหน้าประตู เรา2คนกัดรัดกันนัวเนียแต่ไม่รีบร้อน
ผมปลดกางเกงยีนต์ไอ้แบงค์ก่อนที่เอามือล้วงเข้าไป
“ ชนะ” (เสียงเบาในลำคอ)
“ ……………” ผมรู้ว่าไอ้แบงค์ก็ต้องการผมเช่นเดียวกัน
.
.
ผมกำลังนอนกอดไอ้แบงค์ที่หลับตาอยู่แต่ไม่ได้หลับ
“ แบงค์ กรูเอาแต่ใจใช่ไหม?” ผมถาม มือลูบแผ่นอกแข็งๆของคนที่นอนอยู่(ไอ้แบงค์ใส่ยีนต์ตัวเดียว ผมก็เหมือนกัน)
“ รู้ตัวก็ดี” ไอ้แบงค์ว่าเหมือนแดกดัน
“ รู้ตัวแต่ยังไง กรูก็อยากให้เป็นแบบนี้” ผพูดไอ้แบงค์ลืมตาขึ้น
“ สักวันหนึ่ง มรึงอาจจะต้องเสียใจ”
“ ……………” ผมลุกขึ้นนั่ง “ กรูไม่เสียใจทั้งตอนนี้และอนาคต”
“ ไม่มีใครรู้อนาคต”( สีหน้าจริงจังมองหน้าผม)
สีหน้าที่กำลังลำบากใจ…
“ คงใช่ เพราะไม่มีใครรู้ว่าจุมที่กลัวไอ้วุฒิจนแทบบ้าจะกล้าหนีไป..”
“ ใช่” ไอ้แบงค์ว่า สีหน้าเปลี่ยนไป
“ มรึงคงเป็นห่วงน้องเขามาก”
“ มาก” ไอ้แบงค์ตอบคำเดียว แต่ความหมายนั้นมากยิ่งกว่ามาก
“ ถ้ามรึงเป็นคนเจอจุมก่อนไอ้วุฒิ มรึงจะบอกไอ้วุฒิไหม?” ผมถาม คิดถึงหน้าจุมเมื่อเช้า ผมบอกได้เลยว่าจุมไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าอยู่ที่ไหน
“ ต้องบอก” ไอ้แบงค์ตอบ
“ ถ้ามรึงไม่พูดไอ้วุฒิก็ไม่รู้ มรึง อาจจะ ได้…..” ผมไม่กล้าพูดออกไปเพราะมันจะทำร้ายตัวเอง ใบหน้าไอ้แบงค์บอกว่า รู้และเข้าใจความหมายของคำที่ผมยังไม่พูดดี
“ ก็เพราะไม่ใช่กรูแค่คนเดียวที่อยากเจอจุม ไอ้วุฒิก็เช่นกัน มันรู้สึกยังไง กรูรู้และเข้าใจดี..”
“ กรูเองก็ เข้า ใจ ดี เหมือนกัน ว่าการรักใครสักคนมันเป็นยังไง…” ผมพูดเป็นนัย แต่สื่อความหมายชัดเจนว่ารักใครสักคนนั่นหมายถึงใคร
ไอ้แบงค์
“ รักใคร?” ไอ้แบงค์ถามลุกขึ้นนั่งเหมือนผม
ไม่คิดว่าจะถาม
“ มรึงไงแบงค์” ผมตอบ
“ จักรด้วย?”
“ ใช่”
จักรก็รัก“ มรึงบอกว่ารักจักร แต่กลับไม่คิดถึงใจน้องเขา ว่าจะรู้สึกยังไงที่มรึงมามีอะไรกับเพื่อนตัวเอง และยังบอกว่า รักกรู ซึ่งเป็นคำที่น้องเขาก็ได้รับจากมรึงเหมือนกัน”
“ มรึงจะให้กรูทำยังไง ในเมื่อกรูไม่อาจจะปฎิเสธเสียงหัวใจตัวเองได้” ผมว่า ก็รู้ว่าสิ่งที่ผมพูด ผมทำมันไม่มีสมเหตุสมผล ผมบอกว่ารักจักร แต่ก็ว่ารักไอ้แบงค์ ผมคิดถึงจักรแต่ยังคิดถึงไอ้แบงค์ ผมอยากกอดจักรทว่าก็ยังถูกไอ้แบงค์กอด……………
ไม่ได้หลายใจ เพราะหัวใจมีดวงเดียว และไม่ได้แบ่งความรักด้วย ผมให้ไปเต็มๆทั้ง 2 คน
………ไม่มีใครห้ามความรู้สึกนี้ได้
“ ………”
ไอ้แบงค์เหมือนกำลังจะพูดอะไร แต่เสียงกริ่งก็ดังมาขัดเสียก่อน
กริ้ง
กริ้ง กริ้ง ใครมา คงจะเป็นไอ้วุฒิ…
“ ……………” ไอ้แบงค์ลุกขึ้น เดินออกไปห้องด้านนอก ผมลุกตามไปติดๆ
ไอ้แบงค์เดินไปเปิดประตู ผมเดินไปเปิดตู้เย็นเอาขวดน้ำออกมา แล้วเทใส่แก้วก่อนที่จะกินจนหมดแก้ว ตามด้วยเทแก้วที่สอง แต่แก้วนี้ผมเทให้ไอ้แบงค์ คิดว่ามันคงจะหิวน้ำเหมือนกัน
ผมเดินถือแก้วน้ำ จะไปเอาไปให้ไอ้แบงค์
“ จักร!?” คนที่เดินเข้ามาคือ
จักร!? “ ……………” ผมมองจักร แล้วมองหน้าไอ้แบงค์(ยืนด้านหลังจักร)
“ กรูมาดูขามรึงว่าเป็นไงบ้าง แต่ความจริงกรูไม่ได้ตั้งใจจะมา กรูมาหาเพื่อนแถวนี้ก็เลยแวะมา อย่าคิดว่ากรูเป็นห่วงมรึง ” จักรบอก
ผมเพิ่งกินน้ำไปแต่กลับรู้สึกคอแห้งมาก
“ หน้ามรึงซีดๆ ขาไม่ทุเลารึไง เจ็มมากเหรอ?” จักรถาม
“ปะ เปล่า คือว่า.. พี่ยังเจ็บอยู่
ใช่! พี่ยังเจ็บอยู่” ผมบอก แล้วพูดกับไอ้แบงค์
“ แบงค์
น้ำ!?” เสียงผมสูงกว่าปกติ
“ นี่กรูซื้อยานวดมาให้ มียาแก้ปวดด้วย” จักรว่ายื่นถึงพลาสติกสีขาวมาให้
“ ……………” ผมคิดว่าจักรก็ส่วนจักร ไอ้แบงค์ก็ส่วนไอ้แบงค์ แต่ทว่าผมก็เกรงว่าจักรจะรู้เรื่องของผมกับไอ้แบงค์
ผมกลัวว่า ถ้าจักรรู้ ผมจะเสียจักรไป
~ =* * * -
60% มาแล้วววววววววววววว
ฝนท่านก็ตกมาได้ แทบทุกวัน อย่าลืมพกร่ม ดูแลร่างกายกันเน้อ
เจ้าหญิงชอบหน้าฝนเจ้าค่ะ
~^^ = 
ปล.เข้ามาแก้คำผิดเจ้าค่ะ