(สอง)3
0. “ ………………….”จักรเงียบ
ทำไมจักรต้องถามเซ้าซี้ขนาดนี้ นั่นเพราะอยากรู้เรื่องของผมและทำไมถึงคิดว่าผมกำลังโทรศัทพ์กับแฟนเก่าซึ่งโอกาสมันน้อยมากที่จะได้คุยกับแฟนเก่า ถึงจะเป็นผมก็ตามเถอะ
ทำไมต้องเป็นแฟนเก่า จะเป็นใครก็ได้ จะเป็นเพื่อน พ่อ พี่ชาย ญาติพี่น้อง คนรู้จัก
ผมได้คำตอบเดียว จักรหึง และระแวง
“ หึงพี่เหรอ?” ผมว่าอมยิ้ม จักรหันหน้ามาตาเขียว
“ ใครหึง!?” (พูดพร้อมหน้าแดงทันทีเช่นกัน)
“ ไม่รู้สิ คนแถวนี้มั้ง” ผมพูดจงใจเต็มที่ที่จะไม่บอกว่าเป็นจักร แต่ยังไงคนที่ฟังก็ต้องคิดว่าเป็นตัวเองอย่างแน่นอน
“ ก็ลองเจ้าชู้ดูดิ จะทำให้ทำอะไรใครไม่ได้!?” จักรว่า ผมเสียวเจ้าน้องชายขึ้นแวบทันที
“ ไม่มีหรอก พี่เลิกหมดแล้ว พี่แฟนเป็นจักรไง จะไปมองใครได้ยังไง” ผมบอก ชักทำหน้าไม่ถูก
“ ให้มันจริง ไม่งั้นผมจะ…”
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูช่วยชีวิตช้างน้อยผมพร้อมๆกับไอ้แบงค์เดินเข้ามา
“ ไอ้วุฒิล่ะ?” ผมถาม เพราะเมื่อกี้ออกไปด้วยกัน
“ กลับไปแล้ว” ไอ้แบงค์บอกและมองหน้าผม
ไอ้วุฒิคงได้ข่าวจุมแน่ๆถึงได้รีบกลับไป
แล้วมรึงล่ะแบงค์?
“ ถ้ามรึงมีธุระที่สำคัญกว่าจะไปก็ได้” ผมบอกสบตาไอ้แบงค์ มันเองก็คงไม่อยากอยู่ที่นี่เท่าไร มันคงอยากไปกับไอ้วุฒิมากกว่า
“ ไม่มี เดี๋ยวกรูอยู่เฝ้ามรึงดีกว่า” ไอ้แบงค์ว่า แล้วไปหยิบบรรดาถุงที่มันวางไว้ตอนที่มาถึง มานั่งลงโชฟา พร้อมวางถุงเหล่านั้นลง
ผมแอบภูมิใจที่ไอ้แบงค์เลือกที่อยู่กับผมมากกว่าที่จะไปกับไอ้วุฒิ ไปตามหาจุม
“ ซื้ออะไรมา?” ผมถาม (จักรจะเดินไปนั่งบ้างผมดึงแขนไว้ เพราะอยากให้อยู่ใกล้ๆ)
“ แซนวิชทูน่า ซาลาเปา ผัดไท” ไอ้แบงค์บอก
“ จักรกินข้าวมาหรือยัง?” ไอ้แบงค์ถามจักร
“..ยัง ครับ..” จักรตอบ
“ งั้นมากินกับพี่” ไอ้แบงค์ว่า แต่จักรยังยืนอยู่
“ ......ไม่ต้องเกรงใจ พี่ซื้อมาเยอะ นี่ก็ซื้อมาเผื่อไอ้วุฒิด้วย” ไอ้แบงค์บอก จักรถึงได้เดินไปนั่งข้างๆไอ้แบงค์
“ ซื้อมาเผื่อไอ้วุฒิ และกรูล่ะ?” ผมถาม
“ มรึงกินแค่ข้าวโรง-บาลก็พอ ยิ่งเป็นตอนเย็นด้วยยิ่งไม่ควรกินเยอะ ร่างกายจะได้ไม่เหนื่อย” รู้สึกว่าพ่อแม่มรึงเป็นหมอน่ะไม่ใช่มรึง แต่ที่มรึงบอกเพราะเป็นห่วงกรู เท่านี้แหละที่กรูต้องการ
“ ขี้เหนียวล่ะไม่ว่า” พูดพลางมองจักรที่กำลังตักผัดไทกิน
น่ารักซ่ะไม่มี อีกคนก็หล่อแฮะๆ
“ ...............”(ผมยิ้ม)
“ จักรค้างที่นี่ไหม?” ผมถาม จักรหันมาทั้งที่กำลังเคี้ยว แล้วส่ายหน้า
“ ทำไมล่ะ?”
“ ..................” (จักรเอียงหัวไปมา ไม่ยอมบอกเหตุผล)
“ แบงค์ฝากไปส่งจักรด้วย”
“ เดี๋ยวผมกลับเองได้”
“ ไม่เป็นไรจักร ให้พี่ไปส่งนั่นแหละไอ้ชนะจะได้สบายใจ” ไอ้แบงค์ว่า เอาตะเกียบคีบกุ้งจากกล่องตัวให้เองให้จักร
“ ขอบคุณครับ แต่ว่าหลังจากนี้ผมจะไปบ้านเพื่อน” (จักร)
“ บ้านเพื่อน?” ผมนึกถึงชิดขึ้นทีทันที
“ ครับ ผมจะไปเอาของที่บ้านชิดก่อน”
เป็นชิดจริงๆ
“ จักร สนิทกับชิดเหรอ?” ผมถาม
“ ก็เรียนมาด้วยกัน 4 ปี”
ชิด ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่าจะเป็นคนที่ถูกไอ้วุฒิซ้อม ตอนที่จุมยังเรียนอยู่มอ6 และเป็นคนคนเดียวกับที่ผมอยู่กับจุมเมื่อวาน
“ แล้วจะไปเอาอะไร?” จักรวางส้อมลงทันที
“ ผมจะต้องพี่ทุกอย่างใช้ไหม?!” เสียงเริ่มไม่พอใจผม
“ พี่ก็แค่อยากรู้ ว่ามันคำคัญไหม ถ้าไม่สำคัญกลางค่ำกลางคืนก็อย่าเพิ่งไปเอา พรุ่งนี้ค่อยไปเอา”
“ ไม่เห็นเป็นไร”
“ เดี๋ยวให้ไอ้แบงค์ไปส่งแล้วรอรับกลับบ้าน”
“ ไม่เอาหรอก เกรงใจพี่แบงค์”
“ ....................”(ไอ้แบงค์เงียบ)
“ ไม่ต้องเกรงใจ ไอ้แบงค์เต็มใจ ใช่ไหมวะแบงค์?”
“ พี่พูดแบบนี้ พี่แบงค์จะปฎิเสธได้ยังไง พี่ชอบให้คนอื่นทำตามที่พี่ต้องการ!”
เหมือนเรื่องจะบานปลาย ไอ้แบงค์ยังนิ่งเงียบ
“ ก็พี่เป็นห่วงเรา”
“ ไม่ต้องห่วงผมเป็นผู้ชาย ไม่ต้องคอยระวังเหมือนผู้หญิงหรอก”
“ แล้วชิดล่ะ?”
“ เอ๊ะ!?พี่ชนะ พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง!? ชิดเป็นเพื่อนผมนะ!!” จักรว่ายืนขึ้น
“ ชิดเป็นเกย์ใช่ไหมล่ะ?” ผมว่า
“ เกย์แล้วไง เพื่อนก็คือเพื่อนดิ ถ้าเป็นเกย์แล้วจะต้องเอาผู้ชายทุกคนที่ขวางหน้าหรือไง เพื่อนเขาไม่กินกันเองหรอก!! แล้วตัวเองก็เกย์แท้ๆ”
โดยไม่ตั้งใจผมสบตากับไอ้แบงค์
“ ..................”
“ พี่....”
“ ถ้าพี่ระแวงผมกับชิด ผมก็ต้องระแวงพี่กับพี่แบงค์ใช่ไหม!?”
“ จักร................” ผมพูดไม่ออก
จุก คราวนี้ด้วยความตั้งใจผมหันไปมองไอ้แบงค์ แต่ไอ้แบงค์หันหน้าหนี
“ จักรพี่ขอโทษ...พี่แค่เป็นห่วง” ผมบอก จักรจ้องผมเขม็งก่อนที่จะนั่งลงช้าๆ
“ ผมเองก็เอาแต่อารมณ์เหมือนกัน” จักรว่า
เงียบ
“.....................” แล้วจักรลุกขึ้นอีก
“ ผมกลับแล้วกัน ส่วนของที่จะไปเอาบ้านชิด ผมจะไปเอาพรุ่งนี้”
“ ........................” น้องเขาอ่อนให้ผม
ผมควรจะดีใจ แต่กลับรู้สึกผิดร้ายแรง
“ ..................ถึงบ้านแล้วโทรพี่ด้วยนะ”
“ กว่าผมจะถึงบ้านก็เกือบ 3 ทุ่ม ตอนนั้นพี่คงนอนแล้ว”
“ พี่จะรอ”
“ อย่าเลยครับ พี่ป่วยพักผ่อนเยอะๆเถอะ”
“ งั้นโทรบอกไอ้แบงค์” ผมบอก
“ .................ครับ”
“ ไม่ต้องโทรหรอก เดี๋ยวพี่ไปส่งเราเอง” ไอ้แบงค์พูด
ผมแปลกใจ
“ พี่อยู่เป็นเพื่อนพี่ชนะเถอะครับ” (พูดพร้อมเดิน)
“ พี่ไปส่งเรานั่นแหละ ชนะมันจะได้ไม่ต้องกังวล”
จักรคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะยอมให้ไอ้แบงค์ไปส่ง
“ กลับแล้วนะครับ” จักรบอก
“ มาหอมทีหนึ่ง” ผมว่าพร้อมยื่นแขนรอให้จักรเดินมาหา
“ อายพี่แบงค์” (ยิ้ม)
“ พี่ไม่อาย”
“
แต่ผมอาย ไม่ได้หน้าด้านเหมือนพี่!” พูดแล้วก็เดินตรงไปที่ประตู ผมรีบพูดตามหลัง
“ พี่จะฝันถึงจักรนะ” จักรที่เดินไปถึงประตูแล้วหันมา(ไอ้แบงค์เดินตามหลัง)
“ ตามใจดิ” พูดแล้วหันกลับไปทันที
น่ารักชะมัด
“ ....................แบงค์ฝากด้วยนะ”
“.......................”
แล้วประตูก็ปิดลงเมื่อไอ้แบงค์เดินออกไป
“...............” ผมนอนลง
มีความสุขดี แต่กลับมีความไม่สบายใจอยู่เต็มอก คงจะเป็นเรื่องจุม ที่ผมปิดปังไอ้วุฒิอยู่ แต่ถึงผมบอกไปตอนนี้ ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าจุมอยู่ที่ไหน? แต่ชิดคงรู้
ผมจะต้องเริ่มจากชิดก่อน แต่ที่ไม่เข้าใจคือชิดไปอยู่กับจุมได้ไง หรือว่า ชิดกับจุมจะคบกัน ถ้าเป็นแบบนั้นเรื่องใหญ่แน่ ไอ้วุฒิคงไม่ยอม
ไม่ใช่
คง ไม่ยอม แต่ไอ้วุฒิไม่ยอมแน่นอน ผมไม่อยากคิดเลยว่า ไอ้วุฒิมันจะทำยังไง
“.....................” (พลิกตัวหันหลังให้ประตู)
มันต้องเป็นเรื่องของอนาคต
“.......................” เรื่องของอนาคต?
ปัจจุบัน คือตอนนี้....
“....................จักร”
คำพูดของจักรหลายๆคำ ทำให้ผมกังวลว่าจักรจะรู้เรื่องผมกับไอ้แบงค์
ถ้าจักรรู้ ...ผมไม่อยากคิดจะคิดเลย จักรต้องเลิกกับผมแน่
ไม่ได้! ผมไม่อยากเลิกกับจักร ผมรักน้องเขา อยากอยู่ด้วยกัน แต่ผมก็ไม่อาจจะเลิกกับไอ้แบงค์เช่นกัน ถึงแม้ว่าผมจะคิดเอาเองฝ่ายเดียวก็ตามว่าผมไม่ได้เป็นเพื่อนกับไอ้แบงค์แล้ว แต่มันมากกว่านั้น
ต้องไม่ให้จักรรู้ แค่นี้ก็จบ….ด้วยดี
“ .................” จะให้ผมคิดกับไอ้แบงค์เหมือนเพื่อนปกติผมทำไม่ได้หรอก
ก็ผม..ทำไม่ได้จริงๆ
.
.
.
.
ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมกำลังลืมตาในความมืดสลัวๆ ไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว? ตอนที่ผมนอนคิดเรื่องจักรกับไอ้แบงค์จำได้ว่าห้องยังสว่างอยู่ คนที่ปิดไฟคงเป็นพยาบาล หรือไม่ก็เป็นไอ้แบงค์
“...................”
ในห้องค่อนข้างมืดแต่ผมก็มองรู้ว่าอะไรเป็นอะไรเพราะสายตาที่เพิ่งตื่นย่อมชินความมืดแล้ว ผมมองหาไอ้แบงค์ในห้อง ไม่เจอ
คงเข้าห้องน้ำมั้ง.....
แกร๊ก!?
ประตูเปิดพอดีกับผมที่ผมหันไป แสงสว่างจากทางเดินด้านนอกสว่างกว่าที่เป็น ไอ้แบงค์เดินเข้ามาอย่างระมัดที่จะไม่ให้เกิดเสียง
“....................” ผมกำลังจะถามไอ้แบงค์ว่าไปไหนมา แต่ไอ้แบงค์ที่เดินตรงมาที่หาผมทำให้ผมเงียบ หลับตาซ่ะอย่างงั้น
ผมรู้สึกได้ว่าไอ้แบงค์หยุดที่ข้างเตียง
“.....................” ไอ้แบงค์กำลังคิดอะไรอยู่ ในขณะที่มองผมตอนนี้
..สงสาร สมเพช ห่วงใย หรือว่าเฉยๆอะไรกันแน่ที่หัวใจมรึง กรูเป็นอะไรกันแน่ ถ้ามรึงไม่บอกกรูคิดเอาเองก็ไม่ผิดใช่ไหม?
สัมผัสแก้ม?
มือไอ้แบงค์กำลังลูบหน้าผมอยู่ ก่อนที่หยุดเอาดื้อๆ
“ .............................................”
แต่แล้ว ผมก็รู้และสัมผัสได้ถึงริมฝีปากตัวเองที่กำลังโดนจูบ
จูบจริงๆครับ
จูบจริงๆผมไม่ได้เพ้อไปเอง ผมอยากจะลืมตาแล้วถามไอ้แบงค์ว่าทำไมทำแบบนี้ แต่ตัวเองกลับหลับตาแน่น
แบงค์ที่มรึงทำ..แบบนี้...เพราะมีใจให้กรูหรือเปล่า? แล้วทำไมไม่บอก....หรือว่ามีเหตุผลอื่น
อยากรู้
พรึ่บ!?
ผมลืมตาขึ้น แต่ผมเห็นแค่หลังไอ้แบงค์ที่กำลังเดินไปโซฟา(ห่างปลายเตียงออกไป)
“.............”
แต่รสจูบยังติดที่ริมฝีปากชัดเจน เป็นการเตือนว่าผมไม่ได้คิดไปเอง
หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆทั้งที่เมื่อกี้มันเต้นปกติ
[/] “ แบงค์” [/i] ผมเรียก ไอ้แบงค์หันมาทันที แต่นิ่ง คงตกใจที่ผมตื่น
“ หิวน้ำ” ผมบอก แต่ไม่ได้หิวน้ำหรอก
“.....................” ไอ้แบงค์เดินไปเปิดไฟ
ห้องสว่างขาว ผมเห็นหน้าไอ้แบงค์ชัดเจน
“..................”
ไอ้แบงค์เดินไปเทน้ำจากเหยือกก่อนที่ถือแก้วมาหาผมที่เตียง ผมไม่ได้สนใจแก้วในมือไอ้แบงค์เลยสักนิด ผมเอาแต่จ้องหน้าไอ้แบงค์
“ มีอะไร?” ไอ้แบงค์ถาม น้ำเสียงปกติไม่มีผิดเพี้ยน ราวกับว่าไม่มีอะไร
“ เปล่า?” ผมว่ารับแก้วน้ำจากไอ้แบงค์แล้วจิบก่อนที่จะคืนให้
“ .................” ผมนอนลงอีกครั้ง สายตายังมองไอ้แบงค์
ไอ้แบงค์ทำตัวได้ปกติจนผมคิดว่าหรือว่าเมื่อกี้ผมคิดไปเอง มันไม่ได้เกิดจริงที่ไอ้แบงค์จูบผม....
“ ไปส่งจักรถึงบ้าน 3 ทุ่มครึ่งเพราะรถติด” ไอ้แบงค์บอก
“ ...............” ไม่ต้องบอกหรอก เพราะถ้ามรึงไม่ส่งไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว แต่กรูอยากรู้คือ...
“ รู้แล้วนอนได้หรือยัง?” ไอ้แบงค์ว่า ผมหลบสายตาแล้วจะถาม ‘เมื่อกี้มรึงจูบกรูทำไม?’
“ กี่โมง?” เสียงที่พูดออกไป ไม่ใช่ที่อยากรู้
“ ตี 2” ไอ้แบงค์บอก
แล้วเมื่อกี้มรึงไปไหนมา?
“ เหรอ?” ที่ไม่กล้าถาม เพราะรู้ว่ามรึงปิดปังเอาไว้ไง?
“ นอนเถอะ กรูก็ง่วงเหมือนกัน” ไอ้แบงค์บอก แล้วก็เดินไปปิดไฟโดยไม่ได้รอคำตอบจากผม
ผมนอนคิด ถึงเหตุผลของไอ้แบงค์......
* * *
พยาบาลมาวัดไข้ตอนเช้าแล้ว ไอ้แบงค์อยู่ในห้องน้ำ ผมนั่งอยู่บนเตียงกำลังโทรศัพท์หาจักร เพราะน้องเขาบอกว่าจะมาหาผมวันนี้ แต่ไม่ได้บอกว่ากี่โมง
“ จักรวันนี้มาหาพี่ไหม?” ผมถามเมื่อจักรรับสาย
/“
ผมกำลังไป และใกล้จะถึงแล้ว สัก 20 นาทีได้”/ จักรบอก
“ มายังไง?” ผมถาม
/“
เบนต์ 20 ประตู”/ ??เบนต์ 20 ประตู??
“ เบนต์ 20 ประตู??”
/“
รถเมล์ไง”/ จักรบอก
“ ทำไมไม่บอกพี่ว่ามารถเมล์ เดี๋ยวให้ไอ้แบงค์ไปรับ เกิดเป็นลมใครจะดู” ผมบอกด้วยความเป็นห่วงและยังจำที่ผมเป็นลมได้ดี นึกว่าจะตายเสียแล้ว
/“
อะไรพี่ก็ใช้แต่พี่แบงค์ หัดเกรงใจเพื่อนซ่ะบ้างดิและผมไม่ใช่พี่สักหน่อยที่เป็นลมเพราะขึ้นรถเมล์”/ พูดเหมือนกำลังจะหัวเราะ
“ ก็มันแน่นขนาดนั้น ไม่ใครก็ใครก็เถอะ พี่เชื่อว่าพี่ไม่ใช่คนแรกแน่ๆ” ผมว่าขำตัวเอง นึกถึงสภาพตัวเองที่นั่งริมฟุตบาทแล้วรับตัวเองไม่ได้จริงๆ
ไม่ไหวจริงๆนั่นแหละ
/“
ก็คงใช่ แต่ผู้ชายตัวโตๆเป็นลมคงมีพี่เป็นคนแรก ตอนนั้นผมน่าจะถ่ายรูปพี่ไว้เป็นที่ระลึก”/
“ ดีแล้วที่ไม่ได้ถ่าย พี่ยังรับตัวเองไม่ได้” ผมว่า ถ้าจักรถ่ายรูปไว้ผมต้องทำทุกทางเพื่อลบรูปนั้นแน่ๆ
/“
เออ เอ๊ะ ผมเหมือนจะใช้มือถือไว้สักรูป 2 รูป”/ !?จริงอ่ะ
“ ไม่จริงน่า มาถึงแล้วต้องเอามือถือเราให้พี่ก่อนเป็นอันดับแรก” ผมรีบบอกไม่รู้ได้ว่าจักรพูดเล่นหรือพูดจริง
/“
เรื่องอะไร ฮ่าๆ”/ พูดพร้อมหัวเราะ
รู้เหมือนตัวเองโดนแกล้งอยู่เลยครับ
“........................” ไอ้แบงค์เดินออกจากห้องน้ำ ใส่เสื้อสีขาว กางเกงขายาวสีน้ำเง้นเข้ม มีผ้าขนหนูสีขาวคล้องคอ(เพิ่งอาบน้ำเสร็จ)
ผมชี้มือที่โทรศัทพ์ แล้วบอกไอ้ว่า ‘จักร’ โดยไม่ออกเสียง
/“
พี่กินข้าวยัง?”/จักรถาม
“ ยัง แต่พยาบาลเอาให้แล้ว” ผมบอก หันมองไอ้แบงค์ที่อยู่ข้างขวาของเตียงกำลัง จัดแจงอาหารในถาดและเข็นรถคร่อมเตียงมาหาผม
/“
พี่รอผมก่อนค่อยกินได้ป่ะ?”/
“ ทำไมเหรอ? หรือวาจักรจะมาป้อนพี่” ผมว่า
/”
เปล่า แต่แม่ทำกับข้าวมาให้”/ จักรบอก
ตามที่จักรว่าไม่เกิน 20 นาทีจะมาถึง ตอนนี้เองก็ 7 โมง 10 รอได้อยู่แล้ว
“ พี่จะรอ รีบมานะ คิดถึง” ผมบอก เงยหน้ามองไอ้แบงค์ที่เข็นรถคร่อมเตียงผมเรียบร้อยแล้ว
/” จะคิดถึงอะไรหนักหนา เพิ่งเจอกันเมื่อคืนเอง” จักรว่าเสียงเบาลงและตัดสายไปเฉยๆ
“ แบงค์ เดี๋ยวรอจักรแป๊บหนึ่ง น้องเขามีกับข้าวที่แม่ทำมาให้กรูมาด้วย” ผมบอกไอ้แบงค์อย่างภาคภูมิใจ แต่ก็อดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้
“ ................................อืมได้” ไอ้แบงค์ว่า เข็นโต๊ะคร่อมเตียงออกไปไว้ข้างๆเตียง
“ แบงค์ เมื่อคืน?” ผมว่าไอ้แบงค์หันมาที่ผมพูด
“ ทำไม?”(เสียงปกติ)
“ .....................................................................เปล่า แต่เมื่อคืนโคตรปวดแผลเลยอ่ะ หวังว่าวันนี้คงไม่ปวดเท่าไร” ทำไมถึงไม่พูดออกไป
นั่นเป็นเพราะผมอยากคิดเข้าข้างตัวเองมากกว่าที่จะให้ไอ้แบงค์บอกว่ามันไม่มีอะไร สู้เก็บความลับนี้ไว้คนเดียว และให้ให้ความหวังตัวเองดีกว่า ผมกุมความลับไอ้แบงค์ รู้สึกว่าเหมือนได้เข้าใกล้ไอ้แบงค์มากกว่าที่เคย
ยิ้ม หัวเราะในใจดีกว่า....ดีกว่า
“ ก็เป็นแบบนี้แหละ วันนี้ไม่ปวดเหมือนเมื่อวานหรอก..” ตอบให้กำลังใจ
“ แล้วมรึงนอนโชฟา หลับสนิทไหม?”
“ ก็ดี”
“ ................” ก็ดี..เพิ่งรู้ว่ามรึงเป็นคนโกหกได้เนียบเนียนขนาดนี้
“ เออน่าไม่ต้องเป็นห่วง” ไอ้แบงค์บอกยิ้มเล็กน้อย
“ แบงค์ เช็ดตัวให้กรูหน่อยได้ป่ะ?” ผมบอก อยากลองใจ อยากรู้ว่าไอ้แบงค์จะทำยังไง
“ ทำไม เหนียวตัวเหรอ?”
“ ก็ไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อวาน ….ถ้ามรึงไม่อยากทำเรียกพยาบาลให้ก็ได้” ไอ้แบงค์เป็นคนสบตาผมเอง
“ เดี๋ยวเช็ดให้ ถอดเสื้อรอเลย” ไอ้แบงค์บอก รูดม่านสีฟ้าเฉพาะด้านประตู ก่อนที่เดินไปล็อกประตู
ผมแกะเชือกเส้นเล็กๆที่ผูกไว้เป็นเสื้อที่ผมใส่ ตามด้วยถอดกางเกงด้วยเลย (ไม่ได้ใส่กางเกงใน)
“ ....................” มองตัวเองที่มีรอยช้ำที่สีเข้มกว่าเมื่อวาน เพิ่งรู้ว่าผมโดนไปเยอะเหมือนกัน
“ ......................หนาว” ผมบอกเมื่อไอ้แบงค์ถือผ้าหมาดๆเดินมาถึง (ผมนั่งขัดสมาธิ)
“ หนาวแล้วก็ยัง อยากเช็ดตัว” พูดเสียงดุ แต่ก็เริ่มเช็ดแขนผม
“ แหะๆ ก็อยากรู้ว่าคนบางคนเห็น ตัวเปลือยๆแบบนี้จะเกิดอารมณ์ไหม?” ผมว่า ไอ้แบงค์เช็ดต่อไป แต่ไม่ได้มองผม
“ แล้วเกิดไหมล่ะ?” ไอ้แบงค์ถามผม นั่นแหละที่ผิดปกติ
“ ...............” ผมยิ้ม
“ เกิด” ผมว่า ไอ้แบงค์หยุดมือที่กำลังเช็ดคอผม
“ ..............” ผมยกมือจับแก้มไอ้แบงค์ และทันทีที่มือแตะแก้ม ไอ้แบงค์สะดุ้งเล็กน้อย
“ รักกรูก็ได้ เพราะกรูก็รอมรึงรักอยู่” ผมโน้มหน้าขึ้นไปจะหอมแก้มไอ้แบงค์ แต่ไอ้แบงค์เอามือดันอกผมไว้แค่เบาๆ แต่ผมหยุดสบตาไอ้แบงค์
นิ่งงั้น
“ ........................”
“ ..............”
“ กรูอยากจูบมรึง จูบเลยดีไหม” ผมบอกมืออีกข้างจับแขนไอ้แบงค์ข้างที่ทาบกับอกของผม
“ ...............” ปากผมแค่แตะริมฝีปากไอ้แบงค์เบาๆ แค่นั้น ผมไม่กล้าทำมากกว่านั้น ทั้งที่ต้องการมากกว่านั้น
ความเงียบเข้าครอบง้ำห้องอีกครั้ง
เงียบ แต่หัวใจผมเต้นเร็วและแรงกว่าเดิม มือของผมที่เลื่อนมาจับอกไอ้แบงค์รับรู้ว่าอกไอ้แบงค์ก็เต้นแรงไม่แพ้กัน
“ แบงค์?” ......(เงยหน้ามองไอ้แบงค์)
“ ...................” ไอ้แบงค์หน้าซีด จนผมใจเสียรวบกอดตัวอีกฝ่าย
“ เป็นอะไรแบงค์!?”
“ ................”(ไอ้แบงค์)
“ ถ้ากรูทำให้มรึงลำบากใจมาก ขอโทษ ขอโทษ” ผมกอดไอ้แบงค์แน่น
“ ไม่ใช่มรึงหรอก” ไอ้แบงค์บอก
“.................”
“ ..............................................เพราะ กรู เอง”
?
ไม่เข้าใจ
“...............” ท่ามกลางความแรงในอกที่ดังระรัว ไอ้แบงค์โน้มหน้าลงมาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง
เต้นแรง หัวใจเต้นแรงจนแทบลืมหายใจ
“ แบงค์” เสียงผมสั่น
ริมฝีปากทาบทับลงมาเหมือนจะตอกย้ำความสงสัยในอกที่เต้นแรงนี้ มือผมลูบไล้เอวไอ้แบงค์ผ่านเสื้อยืดนุ่มๆ
“........................” ทว่ามือไอ้แบงค์ที่จับหน้าผมกลับหนักหน่วงและเร่งรีบ แล้วปลายนิ้วก็เลื่อนลงมาไหล่ หน้าอก หน้าท้อง และน้องชายที่หว่างขา ส่วนปลายถูกกระตุ้นจนมันตั้ง
ผมดึงกางเกงไอ้แบงค์ลง เอามาล้วงเข้าไปในกางเกงในสีขาว น้องชายไอ้แบงค์มันแข็งกอยู่ก่อนแล้ว
“ ........แบงค์ รักกรูใช่ไหม?” ผมถาม ...ไม่มีเสียงตอบ
“............ช ะ น ะ” เสียงไอ้แบงค์ที่ซอกคอผมแหบพร่า พร้อมๆกับมือที่จับตัวผมให้หันหน้าไปหาเต็มๆ ไอ้แบงค์อยู่หว่างขาผมที่เกร็งเตรียมรับร่างกายอีกฝ่าย
รอบๆทางเข้า..ไอ้แบงค์กำลังนวลคลึงเบาๆและสอดใส่นิ้วเข้าไป ผมร้องครางเพราะความเสียวทั้งข้างหน้าและข้างหลัง
“ อ่า อ้าแบงค์...” ผมครางเหงื่อซึม ไอ้แบงค์ทำท่าเหมือนจะย่อตัวลง
“ ไม่ต้อง แบงค์ ใส่เข้ามา จะไปแล้ว” ผมบอกพยายามจะกลั้นน้ำที่เอ่อล้นตรงส่วนปลาย
“ ....................” ไอ้แบงค์เอานิ้วทั้ง 2 ออก ผมโผเข้ากอดคอไอ้แบงค์ พร้อมๆกับลูบไล้ซอกคอไอ้แบงค์จนสุดท้ายดูดเม้นแรงๆเพราะมันจะทนไม่ไหวแล้ว
“ พร้อมนะ” ไอ้แบงค์ถามแต่ใส่เข้าไปแล้ว ผมกลั้นหายใจก่อนที่จะผ่อนลมหายใจเบาๆ รู้สึกเจ็บเราะไม่ได้ล่อลื่น และไอ้แบงค์ก็ดูจะรีบร้อนเหลือเกิน
“ อ่ะ!!?” ร่างกายผมรู้สึกแน่นไปหมดเพราะไอ้แบงค์ดันเข้ามาทีเดียวมิด
“ ................” ไอ้แบงค์กระแทกแรงๆ ตัวผมก็โยกเยกตาม
“.. .แบงค์จูบ” ผมว่าจับหน้าไอ้แบงค์ที่ก้มเลียหน้าอกให้มาจูบผม พวกผมสบกันรวดเร็วก่อนที่จูบแลกลิ้นกันนัวเนีย
ยิ่งไอ้แบงค์ขยับข้าออก ผมก็ยิ่งพยายามแนบร่างกายกับตัวไอ้แบงค์ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำ
ได้
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตู
“ ...............” คงจะเป็นจักร ผมกับไอ้แบงค์รู้ เพราะงั้นมั้งไอ้แบงค์ถึงได้โยกตัวเร็วขึ้น ผมกลั้นเสียงความรู้สึกซาบซ่านที่เอ่อล้นเต็มที่
ก็อกๆ
“....................” จักร… จิกเล็บลงเสื้อด้านหลังไอ้แบงค์ แล้วปลดปล่อยน้ำที่แน่นอยู่ภายในคามือมัน และไอ้แบงค์เองก็เช่นภายในตัวผมรู้สึกได้
“ ชนะ” เสียงไอ้แบงค์เปล่งออกมาเหมือนเพ้อ
“ แฮ่กๆ” ผมหอบกอดคอไอ้แบงค์ค้างอยู่
“..................”
...สบตา...
“ ...................” เป็นผมที่เอามือดันตัวไอ้แบงค์ออกไปก่อน แล้วคว้าผ้าเมื้อกี้มาเช็ดตัวเอง ไอ้แบงค์จับมือผม ผมก้มหน้าอยู่เลยไม่รู้ว่ามันทำหน้ายังไง
เสียงเคาะประตูเงียบไปแล้ว
“ คงเป็นจักร...” ผมว่า ไอ้แบงค์ก็จัดการตัวเองกับเอาผ้าอีกผืนจากห้องน้ำมาเช็ดพื้นและเดินออกไป
“ ...................” ผมคิดว่าว่าไอ้แบงค์มันคงมีใจให้ผมแล้วล่ะ
ผมควรจะดีใจ แต่กลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาด
“ ..................” อาจจะเป็นเพราะ ผมกลัวว่าจักรจะรู้เรื่องนี้ยังเรื่องที่ผมปิดปังเรื่องจุมอีก
ผมมองไปยังประตูแต่มองเห็นแค่ผ้าสีฟ้าที่ไอ้แบงค์รูดกั้นไว้ก่อนหน้านี้
ผ้าสีฟ้าที่มองเห็น ราวกับกำแพงหนา
ผมเอาผ้าเช็ดหน้าหลายครั้ง แต่ก็ยังคิดอะไรไม่ออก สมองดูว่างเปล่าไปชั่วขณะ
_ - _ - _ - _
บอกจะมาลงก่อนวันอาทิตย์ แต่ก็ทำไม่ได้ ต้องขอโทษจริงๆเน้อ
ที่พูดถึง น้องก่อสร้าง น้องDOOR MAN ท่านADOS กับเรื่องใหม่นั้น เป็นสิ่งที่ไกลแสนไกลมากT^T
ถ้า บุพเพฯ(สอง) มี 50 ตอน ตอนนี้ก็ ตอนนี้ที่30 เหลือ20 ก็20หาร4 = 5 เดือน กว่าเรื่องราวพี่ชนะจะจบ นี่ไม่นับตอนพิเศษที่จะลงอีก และพอเรื่องพี่ชนะลงเอย ก็ยังมี บุพเพวายร้าย(2.5)อีก เกือบๆปีเลยเดียว เพราะเจ้าหญิงไม่สามารถลงทุกวันเช่นน้องจุมต้นๆได้ และเรื่องที่ลงต่อจากนี้ก็เป็นโครงที่วางไว้ก่อนหน้านี้เจ้าค่ะ 
เข้ามาแก้ไขคำผิด
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432414 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก