บุพเพวายร้าย(สอง)
พิเศษ.+80%
อิงเทพ
- - - - -
“ มาผับขนข้าวของมาจนหนักเป้ขนาดนี้กรูว่ามันไม่ใช่แล้วมั้ง” ไอ้กรบอก เป้สีดำของจุมวางอยู่บนตักมัน ซึ่งผมก็เห็นกับความคิดไอ้กรด้วย
“ และที่สำคัญยังมาเป็นลมอีก” ไอ้กรออกความเห็นเพิ่มเติม ผมมองจุมผ่านกระจกมองหลังแทนที่จะหันหน้าไป เพราะกลัวจะเผลอไปชนใครเขาเหมือนเมื่อกี้ ยังไงอย่าประมาทดีกว่า
มันก็น่าคิดจริงๆนั่นแหละครับ ว่าจุมมาเดินเตร่อะไรตอนตี 3
“ แม่งมรึงดูนี่ไอ้กร!?” ไอ้ชาว่า ตื่นเต้น ยกแขนจุมให้ไอ้กรดู (ดึงแขนเสื้อขึ้น)
“ ..ชามรึงจะทำอะไร?!” ผมถามตกใจ ไอ้กรขมวดคิ้ว เอาแขนอีกข้างของจุมมาดู มันเงียบ
“ ..........”
“ อะไร?”
“ เห็นป่ะ? นี่มันรอยมัดชัดๆเลยมรึง ดูดิ มีหลายรอยนะมรึง ทั้งใหม่ทั้งเก่าเลยมรึง กรูไม่อยากคิดถึงว่าสาเหตุว่าไอ้รอยนี่มาได้ไง …………” ไอ้ชาไม่พูดเปล่า ดึงชายเสื้อจุมขึ้น จนเห็นท้องแบนๆ
“ ชา มรึงทำไรเนี่ย?” (ตกใจสิครับ คนเขานอนไม่ได้สติ มาปลงมาเปิด)
“ ก็กรูสงสัยนี่ว้า” ไอ้ชามันยังหน้าด้านต่อไป
“ มีรอยช้ำ 2 ที” ไอ้ชาบอกสิ่งที่มันเห็น พวกผมพากันเงียบ แต่ได้ไม่นาน ไอ้ชาก็พูดขึ้นว่า
“ กรูฟัดธงว่าไอ้เหี้ยวุฒิ หรือไม่ก็พวกมันทำแน่ๆ”
“ ..............” แต่ผมไม่เห็นด้วยกับไอ้ชาทั้งเท่าไร จากที่จุมเคยไปเยี่ยมชิดหลายครั้ง เห็นว่าไอ้วุฒิมันเป็นห่วง หวงและจุมมากและน่าจะรักมากด้วย คงไม่ทำร้ายคนที่ตัวเองรักแบบนี้หรอก วันนั้นที่ผับก็เช่นกัน ไอ้วุฒิมันยอมให้จุมแม้ว่าเพื่อนมันจะไม่พอใจก็ตาม
“ ....................”
.
.
.
.
ถึงแมนชั่นไอ้ชา ผมเป็นคนแบกจุมขึ้นมาบนห้อง ก่อนที่จะพาไปนอนบนโชฟา แต่ไอ้ชาบอกให้พาไปนอนบนเตียงมันได้เลย ดูไอ้ชามันจะเป็นห่วงจุมมากกว่าที่คิด
ห้องไอ้ชาเป็นห้องชุด 1ห้องนอน โดยที่ห้องนอน ครึ่งหนึ่งของด้านกว้างเป็นกระจก (มีม่านสีฟ้า) ทำให้มองเห็นด้านในได้ และตอนนี้พวกผม 4 คนอยู่ด้านนอก
ในตอนแรกผมคิดว่าไปส่งไอ้ชาไอ้กร และไอ้บอยแล้วจะกลับบ้านแต่เปลี่ยนแผน เพราะจุมนี่แหละ
ไอ้บอยนอนบนโชฟา ผมเปิดโทรทัศน์ ไอ้ชาไอ้กรไปเอาเหล้าครัว บวกด้วยกับแก้มที่คงไม่พ้นเลย์และถั่ว
“ ติดต่อไม่ได้เลยวะ?” ผมว่าหลังจากโทรหาชิดไม่ติด
“ โทรหาใคร?” ไอ้ชาถามวางถาดจานกับแก้มลงบนโต๊ะกระจก
“ น้องกรู ว่าจะโทรบอกมันหน่อย เรื่องจุม” ผมบอก แต่จะเลิกโทรแล้ว เพราะดูท่าจะโทรไม่ติด ไอ้ชิดมันไปเที่ยวกับเพื่อนที่จังหวัดศ. เห็นว่าไปตั้งแคมท์ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ฯ ไปเป็นได้ว่าไม่มีคลื่น
“ ..............” ไอ้ชาชงเหล้างานถนัดของมันแล้วยื่นให้ ไอ้กรส่ายหน้าว่าไม่เอาแล้ว ผมเองก็เช่นกัน
“ แล้วทำไมพวกมรึงไม่บอกกรูตั้งแต่แรก กรูจะได้ไม่ต้องเอาออกมา” ไอ้พูดออกแนวงอน
“ กรูก็นึกว่ามรึงอยากกิน” ผมว่า
“ กรูด้วย”(ไอ้กร)
“ เออกรูอยากกิน!” พูดพลางชงเหล้าแรงๆจนหก
“ เปลี่ยนใจแระกรูกิน” ไอ้กรเข้าโหมดหวานเยิ้ม
“ อยากกินทำเอง”
“ ทำให้หน่อยดินะนะ” (ไอ้กร)
“ ไม่”“ อย่าเสียงดังดิ กรูจะดูหนัง” ผมบอกขัดคอพวกมัน พ่อแม่แม่งอนกันอยู่ได้ กรูอิจฉาโว้ย!55++
“ เรื่องของมรึง!” ไอ้ชาไอ้กรพูดพร้อมกัน ผมหัวเราะ ไอ้ชายิ้มจนหน้าแป้น ส่วนไอ้ชาดูท่าจะโกรธผมซ่ะแล้ว
“55++”“ ไอ้อิง มรึงหัวเราะทำเหี้ยอะไร!?”
“ แค่คิดว่ามรึง2 คนใจท่าจะตรงกัน” ผมว่าจงใจทำเสียงแหลมสูงแกล้งมันต่อ
“ มรึง!?”“ รักเขาชอบเขาจะมาเต๊ะท่าทำไม เป็นแฟนกันก็สิ้นเรื่อง เดี๋ยวมีลูกไม่ทันใช้ จะว่าอิงเทพไม่บอก”
“ ไอ้อิง” ไอ้ชาว่าเอาหมอนอิงโยนใส่ผม ไอ้กรมันก็หัวเราะดิครับ มันเลยโดนหมอนพิฆาตไปอีกรายและตอนหลังมันจะโดนอยู่คนเดียว
** **
โครม! ผมลืมตาตื่น หันซ้ายหันขวาว่าเสียงมาจากไหน?(ไอ้กรที่กำลังนอนกอดไอ้ชา ตื่นมาพร้อมๆกับผม)
ในห้อง ไอ้บอยกำลังไซร้คอจุม มือก็ดึงฉีกเสื้อน้องเขา
“ อย่า! อย่าครับ ” (เสียงจุม)
“ ไอ้บอย!” ผมลุกพรวดเข้าไปในห้อง แล้วดึงคอเสื้อไอ้บอยให้ปล่อยจุม โดยมีไอ้ชาไอ้กรตามเข้ามาช่วยอีก ก่อนที่จะโยนไอ้บอยเลยลงไปกองกับพื้น
“ มรึงทำเหี้ยอะไร!?” ผมตะคอก ยิ่งหันกลับไปมองจุมที่กำลังตัวสั่น ยิ่งโกรธไอ้บอย
“ อยากเอาคืนไอ้เหี้ยนั่น
แม่งซ้อมกรูนอนโรง-บาลเกือบ 2 อาทิตย์”
“ แล้วจุมเกี่ยวอะไรด้วย!?” “ เกี่ยวดิ มันเป็นคนของไอ้เหี้ยวุฒิ!”
“ แล้วมรึงจะไม่คิดหน่อยหรือไง ว่าทำไมน้องเขามานอนที่นี่ แค่เห็นหน้ามรึงก็คิดจะเอาคืนเลยหรือไง!?”
“ เออ” ไอ้บอยตอบ ก่อนที่จะยืนขึ้น เอามือเกาหัวยุ่งของตัวเอง
“ จุม” ไอ้ชาว่า เดินเข้าไปหาจุม แต่น้องเขาถอยหนี น้ำตายังเต็มหน้าอยู่เหมือนเดิม ??
ผมคิดว่าน้องเขาแปลกๆก็เข้าใจอยู่ว่าโดนไอ้บอยมันปล้ำ แต่อาการนี่สิมันดูมากไป ทั้งตัวสั่น ทั้งร้องไห้แต่ไม่ค่อยจะมีเสียง กอดเข่าตัวเองก้มหน้า แต่บางครั้งก็ใช้หางตาระแวงๆมองพวกผม
“ อิงกรูว่าจุมแปลกๆวะ?” ไอ้กรก็สังเกตเห็นเหมือนกับผม
“ นั่นดิ” (ไอ้ชา)
“ .................จุม” ผมว่า จุมนิ่งจากที่สั่นๆอยู่ก่อนที่จะเงยหน้ามองผม
“ พี่ อิง?” (จุมรู้จักกับผมช่วงที่ไปเยี่ยมชิด)
“...............เมื่อคืนเราเป็นลม พี่เลยพามาที่นี่” ผมอธิบายไม่อยากให้จุมตะหนกไปมากกว่านี้(แววตาจุมบอกอย่างั้น)
“ ขอบคุณครับ” จุมว่า จะลงจากเตียงแต่ก็เปลี่ยนใจกวาดสายตามองพวกผมทีละคน
“ ไม่เป็นไร พี่เองก็เกือบจะขับรถชนเราเหมือนกัน” ผมบอก
“ แล้ว.. กระเป๋าผม?” จุมมองหากระเป๋าของตัวเอง ไอ้ชาเดินออกไปเอามาให้จากด้านนอก ผมแปลกใจกับท่าทางจุม เพราะหลายๆอย่างแตกต่างจากที่ผมเจอจุมที่โรงพยาบาลมาก แปลกมากจริงๆครับ น้องเขาเหมือนกำลังสับสน และอาจจะกลัวพวกผมด้วย คงเป็นเพราะการกระทำของไอ้บอยเมื่อกี้ แต่มันไม่มากเกินไปเหรอ?
“ ขอบคุณนะครับ” จุมลุกขึ้นสะพายเป้
“ จะกลับบ้านเหรอ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ผมบอก รู้สึกเป็นห่วงจุม เพราะหน้าน้องเขาซีดมากไม่รู้จะไม่เป็นลมที่ไหนอีก
จุมทำท่าคิดอยู่ก่อนจะพูดว่า
“ ไม่เป็นไรครับ” ว่าแล้วก็เดินผ่านพวกผมออกไป
พวกผมมองหน้ากัน และเป็นไอ้ชาที่วิ่งตามจุมออกไป
“ จุม จุม” ไอ้ชาเรียก จุมหันกลับมา(ยังไม่ได้ออกนอกห้อง)
“ ครับ?”
“จำพี่ได้ไหม?” ไอ้ชาถาม
“ พี่??”(กำลังนึก)
“ พี่ไง ที่โดนพวกแฟนเรายำที่ผับ..แล้วพี่ก็เกือบจะโดนข่มขืน ดีที่เราช่วยไว้”
“ เอ่อครับ”
“พี่ขอบใจเรานะ”
“ ไม่เป็นไรครับ เป็นใครก็ต้องทำแบบผม” จุมตอบ แต่ตอนนั้น มีแค่จุมคนเดียวแหละครับที่ทำ พวกผมที่โดนซ้อมจนน่วม ช่วยเพื่อนยังไม่ได้เลย
“ ไม่หรอก เพราะเป็นจุม ถึงได้ช่วยชาพี่”
“………………………” ริมฝีปากจุมยิ้ม แต่ไม่เหมือนเท่าไร .. ก่อนที่จะหันตัวกลับไป
“ จุม” ไอ้ชาจับแขนจุม
“ อย่า!!” จุมพูดเสียงดัง แต่ไม่ได้ขัดขืน ไอ้ชาปล่อยทันที และน้องรีบถอยหลังซวนเซ ผมคิดว่าน้องเขาจะล้มรีบเข้าไปช่วย
“ อย่าครับ อย่าทำอะไรผม!!?” จุมยื่นดันตัวผมก่อนที่ทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น
“………………………” (พวกผม)
“ อย่า” เสียงแผ่วเบาจากปากจุม แต่ทำให้หัวใจผมสั่นสะเทือน และเพื่อนผมที่เหลือก็น่าจะไม่ต่างกัน
“………………….” ไอ้ชามันดึงแขนผมไปอีกมุมของห้อง
“ น้องเขา ต้องมีไรแน่” ไอ้ชาพูดบีบเสียงให้เบา ผมหันกลับไปมองจุมก่อนพูดว่า
“ อืม”
“ เหี้ย! มรึงพูดได้แค่อืมหรือวะ”
“ กรูไม่รู้ต้องทำยังไงนี่หว่า หรือว่ามรึงรู้” ผมถามมันกลับ
“ กรูก็ไม่รู้ แต่คิดว่าไม่อยากปล่อยน้องเขาไปทั้งแบบนี้ นั่นคือผู้มีพระคุณกรูเลยนะเว้ย!”
“ กรูรู้”
“ ไหนๆก็เช้าแล้ว ชวนจุมกินข้าวด้วยกันก่อน กรูก็จะโทรหาไอ้ชิดว่าเพื่อนมันอยู่กับกรู”
“ เอาตามนั้น” ไอ้ชาพูดจบก็เดินสะบัดไปหาจุมแล้ว (แล้วเมื่อกี้ใครลากกรูมา แม่งตอนนี้ไม่สนใจกรู)
“ จุม ถ้าไม่รีบไปไหน กินข้าวกับพวกพี่ไหม?” ไอ้ชาถาม
“…………………..” จุมส่ายหน้า
“ โอเคเอาตามนั้นนะ เดี๋ยวพี่ให้เพื่อนไปซื้ออะไรมากิน เอ๊ะสั่งแม็คดีกว่าเนอะ ง่ายดี” ไอ้ชามัดมือชกจุมและยังคิดเองจัดการเอง
“………………..” จุมไม่ตอบ แต่เสียงท้องร้องของจุมก็เป็นคำตอบได้ดี ก่อนที่จะเงยหน้ามองพวกผม
“ กินข้าวแล้วจะไปไหนค่อยไป พี่กลัวว่าจุมจะไม่มีแรงไปไหน” ไอ้ชาว่า(ยิ้ม)
.
.
เบอร์เกอร์มาส่งจากไอ้กรโทรสั่ง ราวๆครึ่งชั่วโมงได้ ผมกับไอ้กรยังไม่หิวเพราะปกติ7โมงแบบนี้ยังตื่น แต่ไอ้บอยและไอ้ชากิน พอเรียกจุมให้มากินด้วยกันน้องเขามา คงหิวแหละครับท้องร้องดังส่ะขนาดนั้น
“ กินให้อิ่มเลยนะจุม ไม่ต้องเกรงใจ” ไอ้ชาบอก( ไอ้ชากับผมนั่งฝั่งเดียวกัน จุมนั่งตรงกันข้าม ไอ้กรกินหมดไปอันหนึ่งแล้ว ตอนนี้กำลังดูโทรทัศน์ที่โซฟาเพราะไอ้ชาไล่ให้ไป ไอ้ชามันสังเกตเห็นว่าจุมยังเกร็งๆกลัวไอ้บอยอยู่ และไอ้กรที่ก่อนหน้านี้ไปเล่าเรื่องที่พวกผมได้พบจุมให้ใหไอ้บอยฟังที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกผม)
“ ครับ” จุมตอบ
“……………………” ผมหันไปใช้สายตาถามไอ้ชาว่าแล้วมรึงจะเอาไงต่อ ไอ้ชาส่ายหน้าไม่รู้ก่อนที่จะผลักถุงต่างๆที่ยังไม่เบอร์เกอร์ เฟร์นฟาย ไก่ทอด ทุกถุง(มันสั่งมาเหมือนให้คนกินเป็นสิบ )
“……………….”
ผมเริ่มถามจุมทำลายความเงียบ
“ ไอ้ชิดไปเที่ยวเขตรักษาพันธุ์สันตว์ป่าฯ จุมไม่ไปด้วยกัน ไหนๆก็ปิดเทอมแล้ว”
“ ไปไม่ได้หรอกครับ” ผมตอบ ผมได้คำตอบมากกว่านั้นว่าไอ้วุฒิคงไม่ยอมให้ไป แต่ไอ้ชาดูท่าจะไม่รู้เพราะ
“ ทำไมล่ะ?” ไอ้ชาถาม ผมเอาศอกสะกิดไอ้ชา ว่ามรึงน่ะเงียบไว้กรูเอง
“………………” จุมยิ้มลำบากใจ ไม่ได้ตอบ
พวกผมก็เลยจำใจต้องหุบปากกันต่อไป
“…………?!……” จุมกินเบอร์เกอร์หมดไปแล้ว4 และกำลังแกะกระดาษบันที่5 ไม่คิดว่าจะกินเยอะขนาดนี้
แต่พอจุมกินบันที่5หมดจะกินบันที่6 นี่สิครับ เยอะไปจริงๆ
“ จุมหิวมากเหรอ?” ไอ้ชาถาม จุมมองไอ้ชาเหมือนสงสัยในคำถาม?
“ ..............” จุมไม่ได้ตอบกินต่อครับ ผมมองหน้าจุมก็รู้น่าจะอิ่มเพราะกินช้ากว่าตอนแรกมากๆ แต่มันขัดแย้งในความคิดแหละครับว่าทำไมยังกินต่อทั้งที่อิ่มแล้ว
“ จุม”(ผม)
“ครับ?” (จุม)
“ อิ่มแล้วหรือยัง?” ผมถาม ไอ้ชามองหน้าผม
“ ครับ”
“ อิ่มแล้วกินต่อทำไม เดี๋ยวก็อ้วก” ผมบอก
“ ผมนึกว่าพี่ให้ผมกินให้หมด” ผมขมวดคิ้วกับคำตอบของจุม
“ กินให้อิ่ม ไม่ใช่กินให้หมด ใครจะบ้ากินหมดนี่!” ไอ้ชาบอก
“ แล้วทำไม พี่จะไปบังคับเรากินให้หมด” (ผม)
“............ก็” จุมเงียบไปเฉยๆ
“ ก็อะไร?” ไอ้ชา ทำหน้าสงสัย
“ ก็ทุกทีต้องกินข้าวให้หมดจาน อิ่มก็ไม่ได้” จุมบอก ผมรู้สึกโหวงเหวงในท้องทันที
“ ...............” ไอ้ชาจ้องมองจุมตาไม่กระพริบ
“.............”(ผม)
กริ้งๆ เสียงโทรศัพท์ไอ้บอย แต่มันอยู่ในห้องน้ำคงไม่ได้ยิน ผมเลยเดินไปหยิบจากโต๊ะขึ้นมาดูว่าใครโทรมา พอมันออกมาจากห้องน้ำแล้วจะได้บอกมัน
-นล-
ไอ้นลโทรมา ผมเลยกดรับ
“ ฮัลโหล นล ไอ้บอยมันอาบน้ำอยู่ มีไร?”
“ ข่าวด่วน ข่าวล่ามาเร็วเว้ย!” ไอ้นลพูดตื่นเต้นดี้ด้า
“ ข่าวอะไร?” ผมถามชักอยากรู้ว่ามันได้ข่าวอะไรมาถึงไอ้ออกอาการดีใจออกนอกหน้าขนาดนี้
“ ตอนนี้ไอ้วุฒิมันกำลังตามหาเด็กมันอยู่ คนที่ตามไปที่ผับที่หลังนั่นแหละ มรึงจำได้ป่ะ คนที่หน้าซื่อที่ช่วยไอ้ชาไง” ผมไม่ได้บอกไอ้นลเรื่องน้องชายผมโดนซ้อมเพราะไอ้วุฒิคิดว่ามาเกาะแกะกับผม เพราะงั้นมันเลยไม่รู้ว่าผมรู้จักกับจุมหลังจากนั้น
ที่ผมไม่บอกเพราะรู้ว่ามันต้องเอาเรื่องนี้มาพูดกับผมให้ผมแก้แค้นไอ้วุฒิแน่นอน นี่ขนาดเรื่องที่ผับตั้งหลายเดือนแล้วมันยังเจ็บใจไม่หาย ไอ้บอยก็เหมือนกัน
“น้องเขาช่วยไอ้ชา มรึงยังจะใช้น้องเขาเป็นเครื่องมืออีกเหรอวะ?” ผมถาม หันไปมองจุม(น้องเขากำลังกินน้ำ)
ไอ้นลเงียบไปแล้ว
“…………………………………. ก็มรึงอยากคืนไหมล่ะ? ถ้าพวกเราตามหาเด็กนั่นเจอก่อน ก็เอาเป็นเครื่องต่อรองไอ้เหี้ยวุฒิ คราวนี้แหละมรึงกรูขอเอาไม้หน้าสามฟาดไอ้เหี้ยวุฒิสักที” ไอ้นลพูด
“ ไม่อ่ะกรูไม่อยากสาวเรื่องนี้ต่อ และกรูก็ได้สัญญาไว้แล้วว่าจะเลิกแล้วต่อกันกัน ไม่คิดเอาคืนภายหลัง” ผมบอก
นี่ก็หมายความว่าจุมหนีมาจากไอ้วุฒิ………….มิน่า
“ แต่ไอ้บอย มันยังอยากจะแก้แค้นอยู่นะ มรึงไม่เอามันอาจจะเอาก็ได้ ถามมันดูหน่อย แล้วบอกให้มันโทรหากรู” ไอ้นลว่า
“ เออ เดี๋ยวกรูบอกมันให้”
“ แล้วไอ้ชา ไอ้กรอยู่กับมรึงป่ะ? ถามมันด้วยว่าคิดยังไง โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆ”
“ เออ กรูจะถามให้ แต่คิดว่าไอ้ชาไอ้กรคงไม่” ไอ้ชาไม่เอาด้วยอยู่แล้ว และถ้าไอ้ชาไม่เอาด้วยไอ้กรก็ไม่แน่นอน
พอผมวางโทรศัพท์ปั๊บ ไอ้บอยก็ออกจากห้องน้ำพอดี(น่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ผ้าอีกผืนเอาคลุมหัวไว้)
“ ไอ้นล มันโทรมา บอกว่าไอ้วุฒิกำลังตามหาจุมให้วุ่น แล้วถามว่ามรึงเอาไง” ผมว่านั่งลงบนเตียง
“ ………………..” ไอ้บอยหันไปมองจุม(ถึงพวกผมจะอยู่ในห้องนอนแต่มองเห็นข้างนอกและข้างหนึ่งของผนังห้องเป็นกระจก)
“ มรึงคงไม่คิดจะทำอะไรน้องเขาใช่ไหม?....................... เมื่อกี้มรึงก็เห็นว่าจุมมีท่าทางยังไงตอนที่มรึงจะปล้ำ” ผมว่า ไอ้บอยหันกลับมา
“ ………………………….ไม่รู้ดิ แล้วแต่มรึงแล้วกัน” ไอ้บอยบอก เดินไปหน้ากระจกแล้วเก๊กหล่อหันซ้ายหันขวาใส่กระจก (ไอ้บอยมีลักยิ้มที่แก้มข้างขวา)
“ กรูบอกไอ้นลไปแล้วว่ากรูไม่สนที่เอาคืนไอ้วุฒิ” ผมบอกยืนขึ้น แต่ไอ้บอยจับไหล่ผมเบาๆแล้วดันให้ผมนั่งลงเหมือนเดิม
“…………..”
จะแก้แค้นกันไปกันมาทำไม ไม่จบไม่สิ้นสักที ยิ่งแก้แค้นก็ยิ่งเจ็บเจ็บกันทั้งฝ่ายแม้จะผลัดกันเจ็บก็ตาม
“ แลกกับการที่กรูไม่แก้แค้นไอ้วุฒิ ขออะไรอย่างหนึ่ง” ไอ้บอยพูดสีหน้าจริงจัง
“ อะไร?”
“ ขอเอาทีหนึ่ง^^” (ไอ้บอยบอกแล้วยิ้ม)
ผมหยิบหมอนแล้ว
ตุบ! ตุบ!ตั้บ!
เอาหมอนฟาดไอ้บอยแม้มันจะเอามือขึ้นมาบัง แต่ผมหาทางตีมันจนได้
“ กรูให้มรึง100 ที!! เพราะครั้งเดียวมรึงไม่พอ!!!” ผมบอกหมอนเอาฟากลำตัวมันไม่ยั้ง
ตุบ!ตุบ!
***
จำที่พี่วุฒิจะหาเงืนด้วยตนเองได้ไหมเน้อ พี่วุฒิไปทำงานที่ร้านคอฟฟี่ช้อปของญาติพี่ชนะ และพี่ชนะก็ไปด้วย แต่ดันเจอ กลุ่ม 3 คนที่กวนบาทาที่เอาเครื่องสาดพี่ชนะ และพี่วุฒิก็ฟิวส์ขาดเข้าไปชกคนหนึ่งในนั้น คือพี่อิง ที่เหลือคือพี่กร พี่บอยเจ้าค่ะ
พี่ชิดเป็นพี่ชายนายชิดไง
ส่วนตอนนี้คือตอนที่พี่วุฒิเอาคืนพวกพี่อิง เจ้าหญิงกลับไปอ่านอีกยังคิดว่าน้องจุมนี่ยอดเลย
57- http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13917.msg912082#msg912082
ปล.ไม่ใช่วันอาทิตย์แต่ลงคงไม่ว่ากัน
==เข้มาแก้ไขคำผิดเน้อเจ้าค่ะ ผิดเยอะอย่างที่ท่านๆบอก พอดีไม่ได้เสียบคีย์บอร์ด พิมพ์ในโน๊ตบุ๊คเลยเด้งมั่วไปหมด (ไม่ได้เอาอะไรปิดไว้)
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432521 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก