บุพเพวายร้าย
33.
ขณะนี้เวลา 16 นาฬิกา 45 นาที กระผมนายชนะชัย รับบทนำ และกำลังปฎิบัติรักปี สองห้าห้าสาม เดินวนรอบรถสีแดงแปร้ด หาตำแหน่งอันเหมาะสม เพื่อวางตะปู ฮ่ะๆ ผมวางตะปูที่ดัดมาเรียบร้อย 2 ตัวที่ล้อรถด้านหลังของมัน เพื่อที่พอมันขับรถเอามาปุ๊บเหยียบปั้บ! มันก็จะออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและพอมันเห็นมันก็จะอารมณ์เสีย เตะล้อรถป้าบ2ป้าบก่อนที่เดินขึ้นบันได้ หรือไม่ก็ขึ้นลิฟขึ้นไปชั้น 1 แล้วเดินขึ้นแท็กซี่เพื่อไปรับจุม(ชั้นจดอดรถเป็นชั้นใต้ดินครับ) แต่ตอนนี้ผมขอโทรหาทีมงานอีกคนที่สแตนบายด์ว่าเหตุการณ์เรียบร้อยดีไหม?
“ กระเรียนขาว เรียกแมวเหมียว กระเรียนขาวเรียกแมวเหมียว”
“ แมวเหมียวเรียกกระเรียนขาว แต่ว่าไอ้ชนะ ทำไมต้องมีโค้ดด้วยวะ?” ไอ้แบงค์มันไม่เข้าใจอะไรหรือครับว่านี่มันภารกิจใหญ่จะเรียกธรรมดาได้ไง สมองน่ะคิดบ้าง
“ ไอ้แบงค์แผนนี้กรูคิด กรูเป็นบอส อย่าฝืนคำสั่ง” ผมบอกมันก่อนที่กลับมาพูดโค้ดเหมือนเดิม
“ หงส์ฟ้าเป็นไงบ้าง?”
“ ยังไม่มา แล้วหมีดำล่ะ?”
“ ยังไม่มาเหมือนกัน กระเรียนขาวขอทวนแผนการแมวเหมียว” ผมบอกขณะมองลิฟท์ไปด้วยเผื่อว่าไอ้วุฒิมันจะลงมาครับแล้ว ไอ้แบงค์ถอนหายใจก่อนจะตอบ
“แมวเหมียวทวนมา 6 ครั้งแล้ว ไม่ทราบว่ากระเรียนขาวความจำเสื่อมหรือไงฟ่ะ!” ไอ้แบงค์มันพูดเหมือนโมโหครับ แต่ความจริงมันอายที่ต้องแทนตัวเองว่าแมวเหมียวมากกว่าผมว่า
“ เออ ทวนแผนมาแมวเหมียว”
“ แมวเหมียวรับหงส์ฟ้ามาแล้ว พาไปเชฟเฮาล์ และแมวเหมียวต้องหาทางยืมโทรศัพท์ของหงส์ฟ้า มาปิดเครื่อง แล้วให้บอกว่าแบตหมด”
“ Excellent แมวเหมียวเอาตามนั้น” ผมวางโทรศัพท์จากไอ้แบงค์ ประตูลิฟท์เปิดออกมาพอดี ไอ้วุฒิออกมา พร้อมกุญแจรถในมือ แต่งตัวหล่อเฟี้ยว เดฟสีดำ เสื้อเชิ้ตสีม่วง(ม่วงจริงๆ) นี่มันไม่ขาวมากดับไปแล้ว เลยใส่ออกมาแล้วดูดี ว่าแต่มันแค่ไปรับเมีย ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต้องแต่งขนาดนี้เลยหรือวะ เวอร์ไอ้อีก
แต่ถึงจะแต่งหล่อ วันนี้ก็ไม่รอดมือไอ้ชนะคนนี้แน่
ผมหลบอยู่อีกด้านของรถสีดำที่จอดถัดจากรถมันมา 2 คันครับ
เป็นไปตามแผนครับ รถไอ้วุฒิยางแบน 5+ มันออกจากรถมาด้วยความหงุดหงิด แล้วออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับรถมัน พอมันเห็นมันก็สถบโมโห แล้วเตะยางรถไม่ต่ำกว่า 4 ครั้งผิดกับที่คิดว่าจะ 2 ครั้งหมายความว่ามันบ้ากว่าที่คิด
จากนั้นมันก็วิ่งขึ้นบันได คงจะออกไปขึ้นแท็กซี่ไปรับจุม ไอ้วุฒินี่ก็ประสาทแทนที่จะให้จุมนั่งแท็กซี่กลับมา แต่มันกลับนั่งแท็กซี่ไปรับ ............ก็มันบ้าครับผมลืมไป ^v^
หวังว่าไอ้แบงค์คงทำเวลาทันไม่งั้น เป็นเรื่อง!
แผนสำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่ง ตอนนี้ผมต้องรอเวลาเท่านั้น ผมภาวนาให้มันสำเร็จ.....
เวลา 17 นาฬิกา ผมที่นอนเล่นอยู่ในรถห่างจากคอนโดไอ้วุฒิไป 3 ช่วงตึก
กริ้งๆ
หมีดำโทรมา 5+ หมายความว่าแผนสำเร็จ เพราะถ้าแผนไม่สำเร็จมันต้องโทรมาก่อนหน้านี้คือจับได้ แผนแตก
“ชนะ จุมหายไป!” ไอ้วุฒิมันบอกผมเสียงตื่น อย่างที่กะไว้
“ หายไปไหน ? กรูงง กรูไม่เข้าใจ” ผมทำทีไม่ตกใจ และไม่เข้าใจที่มันพูด แต่ความจริงกรูรู้เฟ้ย!
“ กรูไม่รู้ วันนี้กรูไปรับมัน แต่รอแล้วรอเล่ามันก็ไม่ออกมา กรูเลยเข้าไปหามันในโรงเรียนแต่ไม่เจอ ถามใครก็ไม่มีใครรู้”
“ มรึงใจเย็นวุฒิ น้องเขาไปไหนหรอก” ผมบอก แต่ความจริงแล้ว ดิ้นเข้าไปไอ้วุฒิกรูชอบ เอาเลยทำให้กรูรู้ว่ามรึงคิดยังไงกับจุม 5+
“ กรูเย็นไม่ไหวแล้ว”
“ มรึงหาดีหรือยัง?”
“ ดีแล้ว”
“ น้องเขากลับบ้านหรือเปล่า”
“ กรูลองโทรหาแม่มันแล้วท่าจะไม่รู้จริงๆ”
“ เพื่อนล่ะ?” เพื่อนไม่รู้หรอกกรูถามไปงั้นแหละ แต่กรูรู้และจะไม่บอกมรึง^0^
“ เพื่อนที่โรงเรียนเก่า กรูให้พ่อจัดการ ตอนนี้ยังไม่รู้เรื่องว่าเป็นไง ส่วนเรื่องเพื่อนใหม่ก็เหมือนกัน” ไม่พ่อกับแม่ตามใจลูกอีกตามเคบ มันจะไม่เสียคนยังไง
“ แล้วมรึงเอาไง?”
“ ตอนนี้กรูอยู่ห้องมาดูเผื่อว่ามันกลับมาแล้ว แต่มันยังไม่กลับ เลยว่าจะไปดูที่โรงเรียนมันว่าจะหาอีกสักรอบ เผื่อมันไปหลับอยู่ที่ไหน มันยิ่งชอบไปหลับในห้องน้ำ ...อย่าให้กรูเจอมัน กรูจะเอามันให้เจ็บ!ที่ทำให้กรูเหนื่อย” นั่นมันยังไปคาดโทษจุมอีก กรูยิ่งไม่อยากให้มรึงเจอจุม
“ แล้วจุมยังทำให้มรึงเป็นห่วงด้วยใช่ไหม?” ผมถาม
“ .......................................” มันไม่ตอบ กรูพูดแทงใจดำมรึงล่ะสิอย่าคิดว่ากรูไม่รู้
“ กรูพูดถูกใช่ไหมที่มรึงเงียบ?” ต้องตอกย้ำมันครับ สะใจดี(อ้าวนี่ผมซาดิสเหรอ? ไม่นะ เขาชื่อชนะน้อย ไม่ใช่ไอ้วุฒิเถื่อน T^T)
“ ทำไม! ทำไมกรูต้องเป็นห่วงมัน” ไอ้ปากแข็ง กรูล่ะเซ็งมรึง เต้นขนาดนี้แล้วยังมาทำเก่ง
“ อ้าวมรึงไม่คิดเหรอว่าคู่อริมรึง หรือคนที่มรึงไปทำเค้าแค้นที่มีเป็นร้อย จะมาเอาเมียมรึงไปแก้แค้น ประมาณเอาไปซ้อม รุมโทรมอะไรเถือกนั้น”
“ ....................” เงียบครับ คิกๆตอนนี้ผมอยากเห็นหน้ามันจริงๆ ว่ามันจะซีดแค่ไหน
“ ว้า กรูไม่น่าพูดให้มรึงไม่สบายใจเลย มรึงอย่าถือคำพูดกรูเลยนะ” กรูพูดให้มรึงไม่สบายใจนั้นแหละถูกแล้วไอ้วุฒิ^V^
“ กรูว่าไม่น่าใช่ ถ้าเป็นคนพวกนั้นจริงมันไปยอมไปด้วยแน่ และถ้าจะเอาไปได้ต้องใช้กำลังเท่านั้น ตอนเลิกเรียนคนออกจะเยอะ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คนเห็น”
o.O! เสือกฉลาดอีก แต่กรูมีแผนสำรองไว้แล้ว
“ กรูก็ว่างั้น จุมมันคงไม่ไปกับคนที่ไม่รู้จักหรอก นอกเสียจากว่าจุมมันจะไปเอง”
“ มรึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง!” มันถามผมเสียงหาเรื่อง แน่จริงชกกรูสิไอ้วุฒิ5+ที่มันพูดเสียงแบบนี้หมายความว่ามันร้อนตัวครับ
“ กรูเห็นมรึงบังคับน้องเขาสารพัด แล้วยังทำร้ายร่างกายอีก กรูก็แค่คิดว่าจุมอาจจะหนีมรึงไปแล้ว” ชักนำแล้วคอยฟัง
“ .........................” มันเงียบครับ คงกำลังคิดในสิ่งที่ผมพูด
“ นี่กรูพูดให้มรึงไม่สบายใจหรือเปล่า มรึงอย่าถือความกรูเลยนะ กรูแค่คิดเล่นๆ” เอาเลยเชื่อกรูเลย ^V^กรูรออยู่
“ มันไม่กล้าหรอก” ไอ้วุฒิพูดเสียงอ่อนลง เพราะมันก็เริ่มไม่มั่นใจแน่ๆ
“ ใครจะไปรู้ คนเราพอถูกบังคับมากๆเข้าก็อาจจะไม่มีทางเลือก ก็ได้”
“ มันรักแม่มันมาก มันไม่มีทางหนีไปไหนที่ห่างจากแม่มัน”
“...................เหรอ......................ว่าแต่มรึงโทรหากรูมีอะไรให้ช่วย?” ผมถามพอจับน้ำสียงมันได้ว่ามันก็ไม่มั่นใจว่าจุมจะไม่หนีมันไป
“ กรูว่าจะให้มรึงมาช่วยหาที่โรงเรียนมัน อาจจะมีบางที่ที่กรูไม่สังเกต และฝากมรึงติดต่อไอ้แบงค์ด้วย มันปิดมือถือกรูติดต่อมันไม่ได้ กรูจะให้มันมาช่วยหาอีกแรง”
“ ได้ ได้ เดี๋ยวเจอกันที่โรงเรียนเลยแล้วกัน”
ผมวางโทรศัพท์ แล้วยิ้ม แผนได้สวยครับ จากนั้นผมก็นอนเล่นอยู่ในรถสักพัก เอาสัก 2 ชั่วโมงเลย นานดี5+แล้วบอกวารถติด
กริ้งๆ
ไอ้แบงค์โทรมาครับ ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่าวะ?
“ ชนะ น้องเขามีกุญแจห้องเหมือนกัน”
“ 0()O! จริงอ่ะ!! ” ตายห่า
“ กรูกำลังพยายามกล่อมให้อยู่ที่คอนโดมรึงเพราะเป็นคำสั่งไอ้วุฒิ จุมก็ไม่ว่าอะไรแต่บอกว่าจะขอกลับไปของที่ห้อง”
“ TTOTT แล้วตอนนี้มรึงอยู่ไหน?”
“ ร้านอิ่ม กรูพาจุมมากินข้าว นี่กรูก็แอบมาโทรในห้องน้ำ” TT^TT มรึงทำถูกแล้วเพื่อนเกลอ
“ เอางี้แบงค์ อีกสักครึ่งชั่วโมง มรึงพาน้องเขามาของที่คอนโด ส่วนเรื่องไอ้วุฒิกระเรียนขาวจัดการเอง”
“ มรึงจัดการดีๆล่ะ นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ถ้าไอ้วุฒิมันเห็นกรูกับจุม ....กรูน่ะไม่เท่าไร แต่จุมกรูไม่อยากคิด”
“ มรึงไม่ต้องคิดกรูเสียวแทน เพราะตอนนี้ไอ้วุฒิมันกำลังโกรธเป็นฟื้นเป็นไฟว่าจุมหายไปไหน และยังคาดโทษไว้อีกว่าถ้าเจอเจ็บตัวแน่”
“ ไอ้เซี้ยวุฒิ มันไม่สำนึกเลย” ไอ้แบงค์สถบแต่ก็พยายามบีบเสียงให้เบาลง
“ มันยังไม่รู้ตัว เดี๋ยวรอให้ผ่านไปสักวันดิ ขี้คร้าน....”
“ ตอนนี้ช่างมันเถอะ กรูไม่อยากจะพูดถึงมัน เดี๋ยวครึ่งชั่วโมงจะพาจุมไปเก็บของที่คอนโด” ไอ้แบงค์พูดแล้วตัดสายไปเฉยๆ ไอ้ฟายแบงค์งานนี้กรูเป็นบอสนะเฟ้ย! ตัดสายกรูได้งายยย
แต่ช่างมันเถอะครับ มันคงโกรธไอ้วุฒิ แต่มันก็น่าห่วงมันเหมือนกันครับ เดี๋ยวนี้ชอบใช้อารมณ์ถึงจะห่างชั้นกับไอ้วุฒิมากโขแต่มันก็มากไปสำหรับคุณสุขุมอย่างมัน ความรักทำให้คนเปลี่ยนไปท่าจะจริง
“................” ผมถอนหายใจ หนักใจกับเพื่อนแต่ละคน พอเสร็จเรื่องไอ้วุฒิ(ไม่คิดว่าจะเรียบร้อย แค่ทำให้ไอ้วุฒิมันรู้ตัวว่าจุมสำคัญกับมันแค่ไหน?)ผมก็จะช่วยเรื่องไอ้แบงค์บ้างครับเผื่อมันจะสมหวัง
ผมขับรถไปหาไอ้วุฒิที่โรงเรียนจุม พอไปถึงก็โทรหาว่ามันอยู่ไหน
“ อาคาร2” มันบอกผม ผมก็ขับตามไปเห็นรถBM สีดำ(ท่าทางพ่อคงเอามาให้ใช้ก่อน)ก็ขับไปจอดไม่ไกลกัน ไอ้วุฒิมันเดินลงบันไดมาพอดี
“ มันไปอยู่ไหนของมัน?” ไอ้วุฒิมันพูดเสียงหงุดหงิดปนร้อนใจ ผมเดินเข้าไปหามัน มันเหงื่อแตกซิกเลยครับ หน้าก็ดูเหนื่อยมาก ผมที่เชตมาอย่างหล่อตอนนี้เริ่มยุ่งๆแล้ว เดินหาไม่หยุดเลยสิมรึง(ฮา)
“ มรึงหาดีแล้วหรือวะ?”
“ ดีแล้ว ห้องน้ำกรูก็หาแล้ว หลายรอบแล้วด้วย” แล้วทำไมต้องเป็นห้องน้ำด้วย....? (ผมมารู้ตอนหลังว่าเวลาจุมเสียใจ ไม่มั่นใจ ถูกไอ้วุฒิทำร้ายมา มักจะเข้าไปหลบในห้องน้ำ..)
“ มาลองหาอีกรอบ เดี๋ยวกรูช่วยหา กรูเอาอาคาร 1กับ2 มรึงเอาอาคาร 3กับ 4 แล้วค่อยมาดูหาที่อีกอีกรอบ” ผมบอก มันจะกลับคอนโดไม่ได้คอนนี้
“ ได้” พูดจบมันก็วิ่งไปอาคาร 3เลยครับ ท่าจะร้อนใจมาก
“ .....................” ส่วนผมทำทีขึ้นไปอาคาร 2 แล้วเข้าห้องที่ใกล้ที่สุด แล้วนั่งครับ^0^จะไปหาทำไมหาไปก็ไม่เจอ
ดูดูไปไอ้วุฒิมันคงจะเป็นห่วงจุมมาก......ชักรู้สึกผิด
ไม่ถึงชั่วโมงไอ้วุฒิมันก็กลับมา ผมวิ่งออกไปหามัน ทำเหมือนเหนื่อยมาก อย่างที่ไอ้วุฒิกำลังเป็น
“ วุฒิไม่เจอ!” ผมตอบทำหน้าวิตกและเห็นใจมันมั่กมาก
“ มันคงจะไม่อยู่ในโรงเรียนจริงๆ” ไอ้วุฒิว่าหอบแฮ่กๆ ก้มตัวลงหน้าซีด
“ กรูก็ว่างั้น แล้วเราจะไปตามหาที่ไหน? ตอนนี้ก็เกือบทุ่มแล้วไม่รู้กินข้าวหรือยัง?”
“ กินไม่กินก็ช่างหัวมัน แต่อย่าให้กรูเจอมัน มันได้นอนโรงบาลเป็นเดือนแน่” ไอ้วุฒิมันพูด เมื่อกี้กรูเพิ่งจะสงสารมรึง แต่ตอนนี้กรูล่ะอยากให้จุมหนีมรึงไปจริงๆ ดูสิว่ามรึงจะทำยังไง ขู่อยู่ได้
ทั้งที่ก็เป็นห่วงวิ่งโล่จะเป็นจะตาย อย่างงี้กรูต้องเติมเชื้อ
“ วุฒิ กรูพูดจริงๆ นะว่ากรูกลัวว่าน้องเขาจะหนีมรึงไป” ผมบอกอย่างคนที่ห่วงใย(ซ่ะเมื่อไร)
“ มันไม่กล้าหรอก!”
“ งั้นตอนนี้ จุมอยู่ไหน? มรึงตอบกรูดิ?”
“ กรูไม่รู้!” “ น้องเขาบอกอะไรมรึงไหม ก็ไม่!”
“ มันไม่ทางกล้าหนี เพราะมันรู้ว่าถ้ากรูเจอมัน มันจะเป็นยังไง!” น่ะยังทำปากดี
“ แต่ตอนนี้น้องเขาหนีมรึงไปแล้วมรึงยอมรับความจริงเถอะ”
“ ไอ้ชนะ!” ไอ้วุฒิมันจับคอเสื้อผม ง้างกำปั้นขึ้นจะต่อย แต่มันยกหมัดค้างไว้
“เอาเลยมรึงชกกรูเลย เพราะมรึงแบบนี้ไงจุมถึงได้หนีมรึงไป และถึงมรึงจะชกกรูน้องเขาก็ไม่กลับมาหามรึงหรอก!” ผมบอก มือที่คำเสื้อผมและกำปั้นที่ยกค้างของไอ้วุฒิสั่นครับ ตามันก็แดงขึ้น
“ มันไม่กล้าหรอก มันไม่กล้าหือกับกรู มรึงก็เห็น” คราวนี้แม้แต่เสียงมันก็สั่นครับ ทั้งสั่นทั้งเบา
“ ที่กรูเห็นมีแต่มรึงตะคอกจุม ทำร้ายจุม ตบตี ………..ข่มขืนจุมเมื่อมรึงต้องการ แล้วมรึงคิดว่าถ้าเป็นมรึงมรึงจะทนได้ไหม แล้วมรึงจะหนีไปไหม?” ผมพูด แล้วปัดมือไอ้วูมิที่คอเสื้อออกง่ายๆ เพราะมันผ่อนแรงออกไปเกือบหมดแล้ว
“ แต่มันชอบกรู รักกรู มันจะหนีกรูไปได้ยังไง!”
“ มรึงไม่เข้าข้างตัวเองไปหน่อยหรือวุฒิ” ผมเติมเชื้อเข้าไปอีก
“ มันบอก กรูไม่ได้เข้าข้างตัวเอง”
“ ไหนมรึงบอกว่ามรึงไม่เชื่อใจจุม เพราะจุมโกหกมรึง ชอบตอแหล่แล้วที่จุมบอกว่ารักมรึง จะเชื่อได้แค่ไหน?”
“ มันไม่โกหกกรู!” ไอ้วุฒิมันเถียงผม อ้าวแล้วไหนมรึงบอกว่าไม่เชื่อที่จุมพูด มรึงเอาไงแน่ มรึงสับสนในตัวเองใช่ป่ะ?
“ ถ้ามรึงคิดอย่างงั้น แล้วทำไมถึงไม่เคยเชื่อใจจุม”
“ กรูไม่รู้ กรูไม่รู้”
“ แล้วมรึงจะรู้เมื่อไร มรึงต้องให้น้องเขาตายคาตีนมรึงเลยใช่ไหม? มรึงถึงจะเชื่อใจ” “ .....................” เงียบแบบนี้สำนึกผิดล่ะสิ ^v^
“ แต่ตอนนี้ ถึงมรึงจะรู้ตัวว่าทำผิดกับจุม น้องเขาก็หนีมรึงไปแล้ว”
“ กรูจะตามหามัน ยังไงก็ต้องเจอ”
“ เมื่อไรที่มรึงจะเจอ ตอนนั้นจุมเขาอาจจะไม่ได้ชอบไม่ได้รักมรึงแล้ว..”
“ มันไม่มีสิทธิ์เลือก”
“ มรึงจะตามจุมมาทรมานอีกทำไม ในเมื่อมรึงก็ไม่ได้ชอบบน้องเขา” ดูดิไอ้ปากแข็งมันจะตอบว่ายังไง
“ กรูเป็นผัวมัน มันเป็นเมียกรู กรูจะตามมันกลับมา” “ อ้าว ไหนว่ามรึงเลื่อนขั้นให้จุมเป็นนายบำเรอแล้ว” มันหันตาแดงๆมามองผมควับ แอร้ยยยมรึงจะฆ่ากรูหรือวะกรูเพื่อนพระเอกน่ะเฟ้ย!
“ มันเป็นเมียกรู!” อย่าตะคอกกรูไอ้วุฒิหูกรูจะแตก พูดเบาๆก็ได้กรูเข้าใจไม่ได้โง่
“ แต่เมียคือต้องรัก แล้วมรึงรักจุมเหรอวะ” คราวนี้ไอ้วุฒิมันมองผมจะกินเลือดกินเนื้อผมครับT^T ขนลุกอ่ะ ....ก็ได้กรูไม่ถามมรึงจะรักจะชอบจุมกรูยังไงกรูไม่อยากรู้(จริ้งจริง)
“ กรูชอบมันมาก” ไอ้วุฒิมันตอบ
“ ..............O.O…….” ใบ้กินกระผมไอ้ชนะครับ มันตอบได้หน้าเครียดอย่างหน้าด้านๆ
ในที่สุดก็ยอมรับมาสักที แต่ว่ามันจะใช่แค่ชอบเหรอ? ^O^
“ ...................ชนะมรึงมองหน้ากรูไม!” ที่กรูมองเพราะกรูไม่คิดว่ามรึงจะบอกว่าชอบจุมง่ายๆแบบนี้
“ ..............ตอนนี้ไม่ทันแล้ว จุมไม่ด้ยินหรอก ไม่รู้ว่าหนีไปอยู่ไหน?” ผมแกล้งยั่วมันอีก(กรูจะตายไม่วะ)
“ กรูบอกมรึงแล้ว มันหนีกรูไม่พ้นง่ายๆและไม่มีทางหนีพ้น ต่อให้มันหนีไปสุดฟ้า กรูก็จะลากตัวมันกลับมา” วาจามันซาดิสมิเปลี่ยนแปลงครับ T^T จุม พี่สงสารเรามากเลย ที่มาต้องตาต้องใจไอ้วุฒิซาดิส
กริ้งๆ
มือถือไอ้วุฒิดังครับ
“ มีไร?” มันพูดแล้วหยุดฟังครับ ก่อนที่มันจะเยียดยิ้ม ตามีประกาบยิบยับ น่ากลัวมากๆ
“ ได้เรื่องแล้ววะ” ไอ้วุฒิมันหันมาหา ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆอย่าบอกนะว่า ....|^T
“ คนของพ่อกรูที่เฝ้าคอนโดบอกว่า มันกลับมาแล้ว”
TT0TT นะนั่นไงกรูว่าแล้ว.....ลาก่อนโลกหน้าและโลกหน้า ชนะต้องตายเป็นแน่แท้แล้ว
“ นี่มรึงให้คนเฝ้าคอนโดเลยหรือวะ” ผมถาม ตกใจจนปอดหล่นไปกองอยู่ตาตุ่ม
“ ใช่!”
“...............” TT_TT’
“ รวมทั้งบ้านมันด้วย บ้านเพื่อนมันที่โรงเรียนเก่า และเพื่อนที่โรงเรียนใหม่เฉพาะบางคนที่สืบได้ เพราะกรูรู้ว่ามันหนีกรูคนเดียวไม่ได้หรอก มันต้องมีคนช่วย” แผนผมเหมือนเด็กอมมือไปเลยครับหากเทียบกับไอ้วุฒิแล้ว มรึงโคตะระน่ากลัวเลยไอ้วุฒิ กรูคบกับมรึงมานานเพิ่งประจักษ์ว่าอย่าได้ต่อกรกับมรึง ฮือ|^|
“ ...............” ใบ้แดก T^T
“ และถ้ามันจะหนีกรูไปจริงๆมันต้องกลับมาคอนโดตอนกรูไม่อยู่แน่แล้วมันก็จริง เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกรู ฮ่ะๆ” ไอ้วุฒิมันหัวเราะ แต่ผมซีดครับ ตายแน่กรู ตายแน่ไอ้แบงค์ ตายแน่ๆจุม >>>ปี๋ขอโทษ TT-TT ปี๋ไม่ได้ตั่งใจ
“ ละแล้ว ถ้าถ้า มรึงเจอจุม มรึงจะทำไง?” ผมถามปากเริ่มติดอ่าง (เหงื่อแตกแล้วกรู)
“ ตบมัน!” ไอ้วุฒิหันมาผม แล้วยิ้ม..อย่าหันมาทางกรู กรูไม่ใช่จุม!
“ แล้วค่อยถามว่ามันคิดจะหนีกรูไปจริงๆใช่ไหม?” ไอ้วุฒิมันบอกผม แล้วเดินไปเปิดประตูรถก่อนที่จะขับออกไปแบบไม่เห็นฝุ่น
จุมตายแน่ๆ
ผมรีบกดโทรศัพท์หาไอ้แบงค์ว่าภัยมาเยือนแล้ว แต่โทรไม่ติด เพราะมันปิดเครื่อง ซึ่งผมบอกให้มันปิดเองแหละ เพราะไม่งั้นมันจะยืมโทร-สับจุมมาปิดเครื่องได้ไง
พระเจ้า! ผมจะติดต่อใครได้! TT<>TT
ผมจำต้องขับรถตามไอ้วุฒิไป ขอไปห้ามทัพก่อนล่ะ
“ ................”
แบงค์ จุม อย่าเพิ่งตายนะ เพื่อนพระเอกแต่เล่นบทนำไปช่วยแล้ว(หวังว่าคงทัน)
ผมจอดรถหน้าคอนโดแล้ววิ่งเข้าไปขึ้นลิฟท์ให้ถึงชั้น 8 เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ผมอยากหายตัวได้จริงๆ เพราะลิฟท์มันเร็วไม่ทันใจป๋า
ลิฟท์ถึงชั้น 8 ก็พุ่งตัวออกมา แล้ววิ่งไปเข้าประตูที่ไม่ได้ล็อกเข้าไป
“ ...........O[]{}+!” ภาพที่เห็นคือไอ้แบงค์ยืนขวางไอ้วุฒิไว้ ข้างหลังไอ้แบงค์มีจุมยืนทำหน้าตกใจจนซีดเผือกอยู่ครับ
“ วุฒิ?” ไอ้วุฒิมันหันแค่หน้ามาหาผม สีหน้าผิดหวังมาก คงจะรู้ความจริงหมดแล้วล่ะสิ เขินจัง ^{}^ >>>>>>>TT||||||TT กรูขอโทษ
“ วุฒิกรูขอโทษ”
“ ไม่ต้องขอโทษ!” ขอโทษแต่โดนตะคอกกลับครับ
“ กรูไว้ใจพวกมรึง เชื่อใจพวกมรึงแต่สิ่งที่ตอบแทนกรู
คือพาเมียกรูหนี!” ไม่ได้พาหนี แตค่พาไปซ่อนไว้ชั่วคราว น่าสนุกออกมรึงว่าไหม >>>>> T^T กรูขอโทษ…
“ วุฒิอย่าไปโทษไอ้ชนะ แผนนี้กรูคิดเองแหละ เพราะกรูทนไม่ได้กับสิ่งที่มรึงทำกับจุม”
“ .............” มรึงช่างเป็นลูกผู้ชายตัวจริงแต่กรูไม่ชอบใครมาปกป้องมันไม่แมน บอสอย่างกรูต้องรับผิดชอบเอง
“ แบงค์ มรึงอย่าออกรับแทนกรู กรูเป็นคนต้นเรื่องแหละ” ผมบอก
“ จะมรึงหรือไอ้แบงค์มันก็คือมรึง 2 คนหักหลังกรู!!” “ ไม่ได้หักหลัง พวกกรูแค่อยากช่วยมรึงให้มรึงยอมรับตัวเองว่ามรึงชอบจุม และให้มรึงรู้ว่าจุมสำคัญกับมรึงแค่ไหนมรึงจะได้ใส่ใจจุม เลิกใช้กำลังกับจุมสักที!” ผมบอกไอ้วุฒิเสียงดัง กรูไม่ทนแล้วเฟ้ย! ไอ้ไร้เหตุผล(ต่อไปมันจะกำเริบเป็นไร้สมรรถภาพทางเพศ สาธุ)
ผัวกะ! ไอ้วุฒิต่อยผมเต็มแรง ผมล้มครับ ไอ้แบงค์มันก็เหมือนจะขยับตัวมาช่วยผม แต่มันก็ยืนอยู่ที่เดิม เพราะถ้าไอ้แบงค์มันมาช่วยผมล่ะก็ ไอ้วุฒิถึงตัวจุมแน่T^T
“ เซี่ยวุฒิ! กรูเจ็บนะเว้ย! ชกมาได้” ผมบอกยืนขึ้น เอามือจับมุมปากที่เลือดซิบ แต่ไอ้วุฒิมันหันไปหาไอ้แบงค์ จุมโน่น แหม่ง! ชกกรูแล้วไม่สนใจ
“ ไปหลบ ข้างหลังไอ้แบงค์ทำไม
หรือว่ากลัว กรู!” ไอ้วุฒิถามจุมที่ตัวสั่นปานเจ้าเข้า
“ วุฒิจุมไม่รู้ เรื่อง” ไอ้แบงค์บอก
“ ใช่มันไม่รู้เรื่อง แต่ตอนนี้มันรู้เรื่องแล้ว เพราะงั้นมันต้อง
มาหากรู! ”“ ........................” ไอ้แบงค์หันหน้ากลับไปมองจุมที่ตัวสั่นอยู่ข้างหลัง แล้วหันกลับมา
“ วุฒิ ขอร้องอย่าทำอะไร น้องเขาไม่รู้ กรูกับไอ้ชนะทำกันเอง”
“ แต่กรูอยากตบมัน ที่มันเชื่อคนง่าย มันทำไมไม่ถามกรูก่อน มันทำไมไม่โทรหากรู ถ้ากรูจะไปอังกฤษจริงก็ต้องบอกมันอยู่แล้ว” โห้ ตบเพราะเรื่องแค่นี้ เลวได้อีกเพื่อนกรู
“ แต่ครั้งที่แล้วมรึ...” (ไอ้แบงค์รนหาที่)
“ ครั้งนี้ก็ส่วนครั้งนี้!” หมีดำตะเบ็งเสียง บอกว่ามันเหลืออดแล้ว ไอ้ EQติดลบ
“ งั้นตบกรูแทน” O.o+! ไอ้แบงค์อาสาอยากโดนตบครับ
“ ......................” ไอ้วุฒิจ้องกลับไม่คิดว่าไอ้แบงค์จะพูดแบบนี้ ผมยังอึ้งเลย
“ พี่แบงค์ครับ ไม่ต้องหรอกครับ ผมผิดเอง..” จุมที่ยืนอยู่ข้างหลังไอ้แบงค์บอก คนดีไปไหนเนี่ย ผมล่ะอ่อนใจ - -‘
“ ไม่เป็นไรจุม แค่โดนตบเอง สบาย” ไอ้แบงค์พูดทำแมน
“ ได้..ถ้ามรึงอยากรับแทน แต่กรูจะไม่ตบมรึงแต่จะชกมรึง...”
“ เอาเลย” ไอ้แบงค์หลับตาลงครับ(อย่างเท่)
“ วุฒิ มรึงอย่าบ้าได้ป่ะ” ผมว่า
“ พี่วุฒิ .... อย่า ..!” จุมจะเดินไปหาไอ้วุฒิแต่ไอ้แบงค์เอามือกั้นไว้
“.........มันขอเอง กรูไม่ได้ฝืนใจ”
ผัวกะ! ไอ้แบงค์โดนต่อย ล้มไม่ต่างจากผม แต่คงจะแรงกว่าเพราะไอ้แบงค์มันตัวใหญ่กว่าผมยังล้มไม่เป็นท่า จุมตามลงไปประครองมันขึ้นมาทันที แต่ได้ทีไอ้วุฒิมันล่ะ มันเลยไปดึงแขนจุมออกมา(เรียกว่ากระชากจะเหมาะกว่า)
“ มานี่เลยมรึงตัวการ!..” 0.0 แต่จุมสบัดมือออกครับ เหลือเชื่อหน่อยๆ...
“ นี่มรึงกล้าสบัดมือกรู!” ดีมากจุม กล้ามากกว่านี้จุมพี่เอาใจช่วย 5+
“ ผมเกลียดพี่ ผมเกลียดพี่ ฮือๆ พี่ไม่มีเหตุผล” จุมพูดไป ร้องไห้ไป แต่ก็ถูกไอ้วุฒิดึงตัวขึ้นมาอยู่ดี น่าสงสารอ่ะT^T
“ นี่มรึง!?” ไอ้วุฒิหน้าซีดไม่มีเสียเลือด พูดไม่ออก ผมแอบสะใจอย่างแรงครับ
ดูดิว่ามรึงจะพูดว่าอะไร โดนพูดคำว่าเกลียดแล้ว สระจายยยยยยยย^V^
เจ็บปากครับ ต่อยกรูมาได้สมน้ำหน้า
** ** * * ** **
ตอนหน้าเป็นน้องจุมเหมือนเดิมเจ้าเค่ะ=^^~
ปล. วันนี้ว่าจะไม่อัพแล้ว แต่จุดธูปเรียกันเลยเลยร้อนทนไม่ไหว 5+++++ 
งานงงไม่ต้องทำกัน
ปล. ท่านน้องพลัม สวัสดี^^~
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432429 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก