บุพเพวายร้าย
55.50%
ไม่ว่าพี่ไหนที่พี่วุฒิสัมผัสผมมันก็ร้อนๆขึ้นมา
พี่วุฒิจูบผมนานมากจะปล่อยแค่ผมได้หายใจเป็นบางช่วงเท่านั้น ถึงจะจูบไม่แรงแต่พอนานเข้ามันก็เหมือนจะเจ็บขึ้นมา แต่พี่วุฒิคงพอรู้ครับเลยเอาลิ้นมาเลียแก้มผมแทน ทั้งมือก็ลูบต่ำลงไปในกางเกงยีนต์ผมสะดุ้งอีกครั้ง
“ พี่ พี่ครับ!?” ผมเรียกพี่วุฒิขึ้นมาเฉยๆ
“ อะไร?” พี่วุฒิว่า ใบหน้าที่คลอเคลียคอของผม ยกขึ้นหันมามองผม
“ ................?” ก่อนที่ดึงชายเสื้อผมขึ้น
“ พี่จะถอดแล้วนะ” พี่วุฒิบอก ดึงเสื้อยืดผมถอดในการดึงครั้งเดียว(ผมก็ไม่ได้ขัดขืนครับ)
ต่อด้วยการจูบที่ละจุด ไปทุกๆที่ตรงอก เลื้อยต่ำลงไป จนถึงหน้าท้อง ทำให้ขนที่ลุกอยู่แล้วยิ่งลุกจนหนาว ทั้งมือพี่วุฒิที่ค่อยๆเพิ่มแรงตรงน้องชายผม โดยเฉพาะส่วนปลาย ...ผมสะท้านจนเอวมันแอ่นตาม
“อะ อ่า” (เสียงผมคราง น่าอายมากๆ แต่ผมรู้สึกเสียวครับ มันทนไม่ไหว เลยเอามือปิดปากไว้)
ปากพี่วุฒิต่ำลงไป จนไปหยุดที่น้องชายผม พี่เขาเอามันเข้าไปในปาก ค่อยๆทำให้มันลึกเข้าไป บวกกับลิ้น..ผมถึงกับจะปล่อยออกมาเพราะมันเสียว ....มากครับ
“ พี่ ครับ ผมจะ......อะ .........อ่า~” ผมจะทนไม่ไหวแล้วครับ แต่พี่วุฒิยังไม่เอาปากออกไป ผมเลยพยายามกลั้นไว้ มือก็กำผ้าปูที่นอนแน่น เท้าจิกผ้าปูสั่นเล็กน้อย
ในร่างกายมันมีบางอย่างที่อยากทะลักออกมา
“ อ่ า ..พะพี่ ผมจะไป ....” ผมบอกน้ำตาคลอ มันสุดจะกลั้นแล้ว พี่วุฒิกลับยิ่งใช้ลิ้นกับน้องชายผม พามันลึกเข้าไปปากมากกว่าเดิมเท่าที่มันจะพาไปได้ ลมหายใจผมร้อนขึ้นเรื่อยๆ
…ไม่ไหวแล้ว...!
“ อ่า
!” ผมปล่อยน้ำออกมา ทั้งที่น้องชายยังอยู่ในปากพี่วุฒิ
“ พี่ครับ ขอโทษ” ผมบอกผงกหัวขึ้นมา เห็นพี่วุฒิกินมันเข้าไป ผมหายใจยาวขึ้นแต่ก็เร็วกว่าปกติอยู่ดี ร่างกายมันโล่งขึ้น
“ พี่ตั้งใจ” พี่วุฒิบอกคราวนี้ขึ้นมาทับร่างกายผมระหว่างขาทั้ง 2 ข้าง ผมรู้สึกถึงน้องชายพี่วุฒิที่มันแข็งอยู่ในกางเกง
“ รู้สึกดีไหม?” พี่วุฒิถาม ประสานตากับผม
“ครับ” ผมตอบหน้าร้อนๆหลบสายตาพี่วุฒิไปมองเก้าอี้แทน .....?
“ เห็นไหมไม่เห็นมีอะไรต้องกลัว .. ” พี่วุฒิบอกจับหน้าผมให้หันกลับมา
“ ยังจะมาอายอีก” พี่วุฒิก้มหน้าลงมา
“ ก็มันอายของมัน เอง” ผมบอกเสียงอ้อมแอ้ม พอสบตากับพี่วุฒิแล้วตามันก็พลุบต่ำลงมาอีก
ผมมองริมฝีปากสีแดงได้รูปของพี่วุฒิ เมื่อกี้ริมฝีปากนี้กับน้องชายผม และน้ำที่ผมปล่อยออกมา ..หน้าร้อนฉ่า!
“ เดี๋ยวจะทำให้ลืมอาย” พี่วุฒิบอกจูบแก้ม มือพี่จับหน้าผมข้างนั้นเป็นการดันหน้าผมกลายๆไม่ให้หันหนีไปไหนอีก
...แล้วผมก็หันหน้ากลับไป จนปากชนกับปากพี่วุฒิ ก่อนที่พี่วุฒิจะเป็นคนประทับริมฝีปากตามมา ลิ้นผมและลิ้นพี่วุฒิกำลังพันกันมั่วไปหมด พร้อมกันนั้นพี่วุฒิก็ปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายแล้วถอดเสื้อออก ก่อนที่จะเหวี่ยงมันให้พ้นมือ
“ .................” พี่วุฒิจ้องตาผม ผมก็จ้องหน้าพี่วุฒิแต่ได้ไม่นานผมก็เป็นฝ่ายหลับตาลง ไม่อาจะสู้สายตากรุ่มกริ่มตรงๆได้
กางเกงถูกถูกเลื่อนลงไปจนพี่วุฒิถอดออกจากขาผม น้องชายผมถูกมือพี่วุฒิจับเลื่อนเข้าออกปลายและจุดกำเนิด ... ทางเข้าก็ถูกมืออีกข้างสัมผัส..
……จนเมื่อ พี่วุฒิเอานิ้วเข้าไป ผมสะดุ้งเฮือก! รู้สึกเจ็บนิดหน่อย ทว่าจากนั้นไม่นานหลังจากที่พี่วุฒิให้นิ้วขยับมันก็เหมือนจะรู้สึกอย่างอื่นแทน แต่ผมกลับตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งพอนิ้วที่ 2 ที่3ตามเข้าไปมันเริ่มเจ็บมากขึ้น ผมกลัว มือผมที่จับไหล่พี่วุฒิเปลี่ยนเป็นผลักออก
“จุม!?”
“ พี่ครับ ไม่เอาแล้วครับ!?” ผมบอกหันหน้าหนีปากพี่วุฒิที่พยายามจะจูบผม
“ จุม ตั้งสติหน่อย”
“ พี่ผมกลัว ผมไม่เอาแล้ว!” ผมบอกพยายามจะขยับสะโพกให้หลุดจากนิ้วพี่วุฒิ
“ กลัวอะไร?”
“ ไม่รู้ ฮือๆ” ผมบอก รู้แต่กลัวมาก กลัวจนเย็นสันวาบ ร่างกายก็เกร็งก็สั่นขึ้นมาเฉยๆ
นิ้วถูกเอาออกไปแล้ว.....
“ จุม ไม่ต้องกลัว พี่อยู่จุม จุมไม่ต้องกลัวอะไร”
“ ..............ฮือๆ” ผมจ้องหน้าพี่วุฒิที่อยู่ใกล้แค่คืบ มือพี่วุฒิเกลี่ยน้ำตาบนหน้าผม
“ จุม นี่พี่วุฒิของจุมนะ”
“ ฮือๆพี่ผมกลัว”
“ พี่ พี่ รัก จุม ” พี่วุฒิพูดเสียงติดขัด
“พี่ครับ” ผมยังจ้องหน้าพี่วุฒิอยู่แต่แทบมองไม่เห็นเพราะคำว่ารักมันดังสะท้อนในหู ในหัว ในใจ จนตาเบลอ
“ ได้ยินหรือเปล่า พี่บอกว่ารักจุม” พี่วุฒิบอกอีกคราวนี้เสียงไม่สั่นเหมือนครั้งแรก สีหน้าก็จริงจังจนผมต้องจ้องมอง
“ ……………………………”
มันจะแปลก หรือเร็วไปไหมถ้าว่าผมก็รักพี่วุฒิเช่นกัน
หัวใจผม มันบอกผมว่าผมรักพี่วุฒิเหมือนกัน
“ ได้ยินครับ ผมได้ยิน” ผมบอกพยักหน้าน้ำตาไหล
“ พี่รักจุม ไปแล้ว ....................................................” ดวงตาพี่วุฒิมีสีแดง ผมเห็นน้ำใสๆคลอขอบตาพี่วุฒิแม้มันบางเบาก็ตาม
“ ผมก็รักพี่ ฮือๆ” ผมบอกเสียงเครือ
“ จุม”
“ ผมรักพี่เหมือนกันครับ” ผมโผเข้ากอดคอพี่วุฒิที่ก้มอยู่
ผมร้องไห้เพราะดีใจ ในอกมันเต้นอย่างยินดีอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ...
ผมรักพี่วุฒิ ไม่งั้นผมคงไม่ยอมพี่วุฒิมาจนถึงตอนนี้
ผมรักพี่
“ พี่ครับ เราต่อกันได้ไหม?” ผมบอกคลายแขนจากคอพี่วุฒิมาจ้องหน้าคนที่ผมรัก
“ ผมอยากให้ทุกๆอย่างของเราเชื่อมถึงกัน......” ผมมองแม้จะเขินมากกว่าเขินเสียอีก
“ จุมจะเป็นของพี่ และพี่จะเป็นของจุม” พี่วุฒิบอกจูบ ผมรับจูบหนักหน่วงแต่อ่อนหวานอย่างเต็มใจ
เป็นจูบจากพี่วุฒิ
เป็นจูบจากคนที่รักผม
เป็นจูบจากคนที่ผมรัก
เรารักกัน
.
พี่วุฒิพาน้องชายเข้ามาในตัวผม หลังจากที่วุฒิเอานิ้วออกมาแล้ว
ยังเจ็บอยู่....
“ เจ็บมากไหม?” พี่วุฒิถาม มองหน้าผม แต่ข้างล่างก็ดันเข้ามาเพิ่ม (พี่วุฒิเอาออยล์ที่เหลือจากคราวทาผิวไหม้มาทาน้องชายและก็ทานิ้วก่อนเอาเข้าไปในตัวผม พอเอานิ้วอออกไปก็เอาน้องชายเข้ามาแทนซึ่งคือตอนนี้)
“ ไม่ครับ .....” บอกว่าไม่แต่เจ็บครับ เพราะน้องชายพี่วุฒิ(ใหญ่)
“ ทนนิดหนึ่ง” พี่วุฒิบอก ผมพยักหน้ากระพริบตาปริบๆกลัวนิดหนึ่งครับ คราวที่แล้วที่โดนข่มขืนมันเจ็บแทบตาย แล้วตรงทางเข้ามันเป็นแผลด้วย ผมยังกลัวอยู่...
แล้วพี่วุฒิก็ดันน้องชายเข้ามาจนมิด ผมโผเข้ากอดพี่วุฒิลมหายใจอุ่นมากขึ้น ก่อนที่พี่วุฒิจะก้มลงจูบผม ผมตอบสนองนัวเนีย พี่เขากระแทกเข้าออกจนเตียงมันดังเอี๊ยดอาด(เตียงไม้และเล็กครับ) มันทำให้ผมรู้สึกเสียวๆจนแทบจะไม่รู้สึกเจ็บ ยิ่งพอหน้าอกโดนมือพี่วุฒิเน้นคลึงผมยิ่งหายใจถี่ จนบ้างครั้งก็เหมือนกลั้นหายใจ หรือเหมือนหายใจไม่ทัน
“ ................” พี่วุฒิกระชั้นเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆ แรงขึ้นอีก
เร็วขึ้น
เร็วขึ้น ผมรู้สึกเสียววาบที่ท้องน้อย พร้อมทั้งปล่อยน้ำออกมาคามือพี่วุฒิ ตามด้วยพี่วุฒิที่ปล่อยน้ำออกมาเหมือนกัน
“ ..............” ผมผ่อนลมหายใจเหนื่อยๆ พี่วุฒิเอาลิ้นเลียน้ำตาบนแก้มผมช้าๆ(ยังไม่ได้ออกน้องชายออกไปจากตัวผม)
“ ผมรักพี่นะครับ” ผมบอก มือพี่วุฒิปัดปลายเส้นผมไม่ให้ปรกหน้าของผม
“ พี่ก็เหมือนกัน” พี่วุฒิบอกแล้วเอาหน้าซุกไซร์ซอกคอผม ที่ตอนนี้เริ่มมีเหงื่อชุ่มๆ
“ อีกครั้งนะจุม” พี่วุฒิพูดจ้องหน้าผม แต่มือวนเวียนไปเบื้องล่างแล้ว
ตาผมมองต่ำลง เป็นแผ่นอกมีเหงื่อของพี่วุฒิ แล้วพูดเสียงเบาเพราะอายว่า
“ ครับ ”
* * * * *
เสียงนาฬิกาที่ตั้งไว้ดังปลุกผมให้งัวเงี่ยตื่น ทั้งที่เพิ่งจะนอนไปตอนตี 3 (ห้องไม่ได้ปิดไฟตั้งแต่เมื่อคืน)
“ วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียน” พี่วุฒิพูดพร้อมเอามือกอดผมที่ลุกขึ้นนั่งแล้วให้นอนลงมาอีก
“ ไม่ได้หรอกครับ นั่นเป็นหน้าที่” ผมบอก ลุกขึ้นมาอีก พี่วุฒิเลยเอาหน้ามาวางบนตักผมแต่ยังหลับตาอยู่
“ หน้าที่เมียล่ะ?” พี่วุฒิถาม ยังไม่ลืมตา
“ พี่อ่ะ” ผมว่าเอามือลูบหัวพี่วุฒิเล่น
“ แล้วตกลงจุมไปเรียนไหม?”
“ไปครับ และก็พี่ด้วย ตื่นได้แล้วครับ” ผมบอก แต่พี่วุฒิยังไม่ยอมลืมตาเลย ผมเลยเอามือช้อนหัวพี่วุฒิจะไปวางบนหมอนเพราะผมจะไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยค่อยกลับมาปลุกพี่วุฒิหลังจากอาบน้ำแล้ว
“ จุมจะไปหนายย?” พี่วุฒิลากเสียงยาวคว้าเอวผมไว้แล้วลืมตาขึ้น
“อาบน้ำครับ” ผมจ้องตาแล้วบอก
“ อาบด้วยกันไหม?”
“ ไม่ครับ!” ตอบทันที พี่วุฒิจ้องหน้าผมคืน
“ อายเหรอ?”
“ ก็ ..ครับ” ผมหันหน้าหนีไปมองประตูห้องน้ำ
“เมื่อคืนพี่ยังล้างตัวให้จุมเลย”
“ ก็เมื่อคืนพี่ตื้อผมนี่ครับ”
“งั้นตอนนี้พี่ตื้ออีกนะ”
“ ไม่ได้ครับ ผมจะรีบอาบเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย” ผมแกะมือพี่วุฒิออก แล้วลุกจากเตียงไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ แต่แล้ว…
ผมเซครับ พื้นมันเอียงเหมือนจะเป็นลมก็ไม่ใช่ และผมก็ไม่ได้หน้ามืด งง?
“ จุม” พี่วุฒิเรียกพร้อมกับมือจับต้นแขนผมเป็นการช่วยประคอง
“ มันแปลกๆครับ” ผมบอกหันหน้าไปหาพี่วุฒิ ร่างกายมันเหมือนไม่สมดุลซ้ายขวาก็ว่าได้ และตรงนั้นตรงที่พี่วุฒิเอาน้องชายใส่เข้าไปมันก็เหมือนว่ายังไม่มีอะไรค้างอยู่ แต่ไม่มีนะครับ เมื่อคืนเป็นคนล้างให้ผมเอง(หลังจากที่มีอะไรกัน 2 รอบ )
“ แปลกยังไง?” พี่วุฒิถาม
“ …………………” พอผมคิดที่จะตอบ ก็อายครับ เลยก้มหน้า
“ หรือว่าเจ็บ?” พี่วุฒิถามผมอีก
“ นิดเดียวเวลาเดินครับ แต่เวลาเดินมันเซๆยังไงพิกล” ผมว่า แต่ตอนนี้ร่างกายมันก็เริ่มจะจับทิศได้แล้ว
“ งั้นวันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียน”
“ ไม่ครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่งงๆ เซๆเท่านั้นเอง” ผมตอบเดินเข้าห้องน้ำ แต่ผมกลับหันไปมองพี่วุฒิยืนอยู่ที่เดิมอีกครั้งก่อนที่หันกลับไปอย่างรวดเร็ว ใจผมเต้นตึกตัก ทุกอย่างในสายตามันดูเจิดจ้ากว่าปกติ
ผมอาบน้ำเสร็จแล้วพี่วุฒิก็อาบต่อจากผมแต่ก่อนหน้านั้นสิครับพี่วุฒิพยายามมาคลอเคลียผมอยู่ตลอดทั้งที่ผมบอกให้รีบจะสายแล้ว กว่าจะยอมไปอาบน้ำได้ ผมต้องเสียเวลาเป็น 10 นาที 20 นาที
ผมแต่งตัวเสร็จ ก็ถือกระเป๋าลงมาข้างล่าง เอาไปไปวางไว้ตรงโชฟาไม้ห้องรับแขก แล้วเดินเข้าไปหาแม่ในครัว วันนี้แม่หยุดครับ
“ หอมจัง” ผมพูดทันทีที่ก้าวเข้าไปในครัว แม่หันหน้าจากอ่างล้างจานมาหาผม
“ จะ7 โมงแล้วเพิ่งลงมา แม่กำลังล้างมือว่าจะไปปลุก แล้วพี่เขาล่ะ?”
“ เดี๋ยวลงมาครับ”
* *** * *** *
เมื่อคืนว่าจะอัพแล้ว แต่เน็ตมันเข้าไปไม่ได้ เพราะ.. เลยได้แต่ดูเม้นต์ทางโทร-สับ
50 % อีกแล้วเน้อ T^T จนใจจริงๆ
ปล. ท่านน้อง padigree 
ปล.2 ใช่แล้วเจ้าค่ะ ท่านน้องกระต่ายชมจันทร์ เจ้าหญิงพลาดเองจำชื่อท่านน้องผิด 
เอาเป็นว่าขอบคุณคำผิดเน้อเจ้าค่ะ
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432173 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก