+
บุพเพวายร้าย(สอง)
01.50%
ผมเอาโทร-สับจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาและโทรหาคนที่ผมพอจะปรึกษาได้ ที่ตอนนี้ผมพอจะเล่าเรื่องให้ฟังได้
“ ฮัลโหล แบงค์ ตอนนี้กลับบ้านรึยัง?” ผมถามมองนาฬิกาบนข้อมือไปด้วย ตี 2 พอดี
“ กลับมาแล้วเพิ่งมาถึง” ไอ้แบงค์บอก
“ งั้นเดี๋ยวกรูไปค้างบ้านมรึง” ผมว่า
“ อ้าวแล้วปรางล่ะ?” ไอ้แบงค์ถามอย่างสงสัย
“ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง” ผมบอกแล้วกดออกทันที ตอนนี้ไม่อยากจะพูดอะไรแล้ว
ใจมันเจ็บจนแทบบ้า!
ขับรถเข้ามาในรั้วบ้านไอ้แบงค์ โดยคนที่มาเปิดคือไอ้แบงค์ จากนั้นมันก็วิ่งตามรถผม จนจอดรถหน้าตัวบ้านมัน
ผมออกจากรถ ไอ้แบงค์ก็ใส่ชุดนอนยืนรอผมอยู่หน้าประตูบ้าน
“ มีอะไร?” ไอ้แบงค์ถามเป็นห่วง คงเพราะด้วยสีหน้าผมด้วย ทว่าผมยังไม่อยากเล่าตอนนี้แต่อยากมีคนอยู่ด้วยมากกว่า ไม่อยากอยู่คนเดียวเลยมาหาไอ้แบงค์
“ ง่วง” ผมบอกเดินขึ้นไปชั้นบนก่อนไอ้แบงค์
“ มรึงมีเรื่องกรูรู้ ไม่งั้นมรึงไม่โทรหากรูและมาอยู่บ้านกรูแบบนี้” สู่รู้นักนะมรึง!
“ เดี๋ยวบอก” ผมบอกเดินเปิดประตูเข้าห้องไอ้แบงค์เพราะเคยมาหลายครั้งแล้ว ส่วนเจ้าของห้องเดินตามผมมาติดๆ
“ตามใจ .......................... งั้นมรึงไปอาบน้ำ แล้วมานอน หรือจะไม่อาบ ?”
“ .........................” ผมยังนิ่ง
“กรูจะไม่ถามไม่คาดคั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่จะ ให้มรึงบอกเอง” ไอ้แบงค์มันว่าเดินเอาไปผ้าเช็ดตัวสีขาวจากตู้มาให้ผม ผมมองผ้าเช็ดตัวแล้วมองหน้ามันแทน
“ มีไร?” ไอ้แบงค์ถาม
“ กรูเจ็บ!” ผมบอก
เกิดคำถามขึ้นว่ามันเพราะอะไร?
ทั้งที่ผมกับปรางก็รักกันดี เข้าใจกันทุกอย่าง ........อยู่ๆปรางก็มาบอกว่าเหงาเลยนอกใจ มันสมเหตุสมผล
ที่ไหนกัน! “ ................” ไอ้แบงค์มันเงียบ เพราะมันจะรอให้ผมบอกมันเองตามที่มันพูด
“ กรูเจ็บมากมรึงรู้ไหม?!” ปรางทำกับผมอย่างงี้ได้ยังไง ผมทั้งรักทั้งบูชาไว้เป็นแม่ของลูก ตอนนี้ลูกก็ไม่ใช่ลูกผม แล้วยัง?!...
“ ...............เรื่องปราง?” ไอ้แบงค์ถามเกริ่น
“ .....................”คราวนี้ผมเงียบบ้าง เรื่องปรางนั่นแหละ มรึงพูดถูก คนอย่างกรูจะมีเรื่องให้กลุ้มใจสักที่เรื่องกัน
“ จะเล่าตอนนี้ไหม?” ผมส่ายหน้าตอบ ว่าไม่เล่าตอนนี้ แผลมันใหม่และสดเกินไป ไปสะกิดมันเข้ามีแต่เจ็บมากขึ้น
ยิ่งคิดว่าผมกับปรางจะไม่เหมือนเดิมแล้วผมก็แทบทรุด และยังผู้ชายคนนั้นที่กอดปรางเหมือนที่ผมเคยกอด ก็ยิ่งเจ็บไปทั้งอก
มันเจ็บจริงๆด้วยสิ มีอะไรที่มันเจ็บกว่านี้ไหมวะ!!
ไอ้สัดชนะเอ๊ย!? เจ็บใจ มันเจ็บกว่าร่างกายจริงๆ กินยาก็ไม่หาย ทายาก็ไม่ได้
“ แบงค์ เขาว่าครั้งแรกของฝ่ายรับมันเจ็บสุดๆใช่ไหมวะ?” ผมถามมองหน้า ไอ้แบงค์มันบอกผมทั้งงงและแปลกใจ
“ ก็ไม่เสมอไป”
“……….” ผมดันอกไปไอ้แบงค์มันถอยหลังตามแรงผม พอขามาชนขอบเตียงผมผลักมันลงเต็มแรงครับ ก่อนที่จะขึ้นไปคล่อมตัวมันไว้ ไอ้แบงค์พยายามจะลุกขึ้นแต่ผมกดไหล่มัน และมันเองก็ไม่ได้ออกแรงจะขัดขืนด้วย สีหน้าไอ้แบงค์บอกว่าไม่เข้าใจการกระทำของผมเลย
“ ชนะมรึง?”
“ กรูอยากให้มรึงเอากรู แรงๆเจ็บๆเถื่อนเท่าไรยิ่งดี” ผมบอกอยากจะให้ร่างกายมันเจ็บกว่าใจที่เจ็บอยู่ตอนนี้!
“ มรึงหมายถึง..”
“ เออ กรูอยากให้มรึงฟันกรู
ฟัดกรู!” ผมบอก ก้มลงจะจูบมันแต่ไอ้แบงค์มันดันหน้าผมให้ถอยออกมา มันเริ่มใช้แรงจริงจังจากที่เมื่อกี้ไม่ได้ปฏิเสธผมเต็มแรงเท่าไร
“ ชนะมรึงเป็นอะไร
ของมรึง!” ไอ้แบงค์มันถาม
“ กรูไม่ได้เป็นอะไร ตกลงมรึงจะเอากรูไหม? ถ้าไม่เอากรูจะไปให้คนอื่นเอา!” ผมบอก ไอ้แบงค์มันชะงักและนิ่งไป
“............................”(ไอ้แบงค์)
“ อย่าบอกว่ามรึงทำไม่ได้!” ทำไมไม่ได้ดั่งใจเลยสักอย่าง!
“ มรึงเป็นเพื่อนกรูทำไม่ได้!” ไอ้แบงค์มันบอกผลักตัวผมออกมาในที่สุด แล้วลุกขึ้นนั่ง
“ ทำไมวะ กรูเป็นเพื่อนแล้วไง
ขนาดเมียเพื่อนมรึงจะเอามาแล้ว!” ผมพูด รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าอะไรเลยทั้งกับไอ้แบงค์ทั้งที่เรื่องความเจ็บปวดของผมมันไม่ได้เกี่ยวกับไอ้แบงค์เลยสักนิด
“ ชนะ!” ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“ พูดแทงใจดำมรึงล่ะ
สิ!” ผมว่า ยิ้มเหยียดๆไม่รู้ทำไมถึงได้ทำแบบนั้น คงเป็นการสมเพชตัวเอง
“ เรื่องมันผ่านไปแล้ว!” “ ผ่านไป 2 ปีแล้ว
แต่มรึงก็ยังรักจุม อยากเอาจุมไม่ใช่รึไง!” ผมพูดเหมือนยั่วโมโหไอ้แบงค์ ผมก็อยากให้มันโกรธแล้วชกผมมาเต็มๆสักหมัดอยู่เหมือนกัน
“ เออ กรูยังรักจุม!” ไอ้แบงค์มันพูดพร้อมกำคอเสื้อผม ใบหน้าแดงเพราะโกรธผม
“ แล้วที่นี้มรึงจะเอากรูได้หรือยัง?!”ผมถามท้าทาย
“ .................” ไอ้แบงค์จ้องหน้าผม ผมจ้องหน้ามัน
“ ..............
มรึงไม่เอากรู กรูเอามรึงเอง!” “ มรึงบังคับกรู มรึงต้องเสียใจ” “ กรูไม่เสียใจ!” ผมบอกเพราะคงจะไม่มีอะไรเสียใจไปมากกว่านี้แล้ว และเป็นฝ่ายจูบไอ้แบงค์ก่อน
เป็นจูบที่ดุเดือดมาก ทั้งผมทั้งมันต่างก็จูบแลกลิ้นกันไม่มีใครยอมใคร แม้กระทั่งตาก็จ้องกันไม่ลดละไม่มีใครหลบใคร ก่อนที่ไอ้แบงค์มันจะผลักผมลงนอนกับเตียง
“...................” ตามด้วยไอ้แบงค์มันแกะกระดุมเสื้อตัวเอง ตายังคงมองผมอยู่ ผมเองก็ถอดเสื้อตัวเองออกเหมือนกัน พอไอ้แบงค์มันถอดเสื้อมันเสร็จก็มาจูบแลกลิ้นกับผม มือก็บีบเค้นหน้าอกผมเรื่อยลงมามาหน้าท้อง ผมก็ทำแบบเดียวกัน
“ เอาช้างน้อยมรึงเข้ามา!” ผมบอกดูดเม้นต์ซอกคอไอ้แบงค์จนเกิดรอยแดงๆ ไปทั่ว
“ ................” มันไม่ตอบปลดเข็มขัดผม ปลดกระดุมกางเกง แล้วเอามือเข้าไปจับช้างน้อยของผม คราวนี้ผมสะดุ้งเล็กน้อยครับ เพราะมือมันเย็น
มันเอามือเข้าไปก็บีบไล่ด้านนอกด้านในอย่างชำนาญ ผมจะบอกว่าผมเก่งกว่านี้เยอะ แต่มรึงทำเสียววะ มรึงก็เก่งใช่ย่อยนี่หว่า
“ เข้ามาสิวะ!” ผมเร่งไม่ได้อยากเสียวอยากเจ็บปวด ยิ่งเจ็บเท่าไรยิ่งดีเพราะใจมันเจ็บจนจะตายอยู่แล้ว อยากให้เจ็บกายมากกว่าใจ เผื่อว่ามันจะได้ไม่ต้องไปสนใจหัวใจช้ำๆในอกนี้
คิดง่ายไหมละ ผมก็คิดได้แค่นี้แหละ
“ ชนะ กรูว่า..”
“ มรึงไม่ต้องว่า ของมรึงก็ตั้งแล้วจะมาสำนึกอะไรตอนนี้!!” ผมบอกเริ่มหอบ เพราะมือไอ้แบงค์มันเจ๋งมากเอาซ่ะผมจะไปเลย แต่ช้างน้อยไอ้แบงค์มันก็ตั้งขึ้นเพราะมือผมเหมือนกัน
พูดแล้วผมก็เอาดึงมือไอ้แบงค์ออกแล้วถอดกางเกงตัวเองเสร็จสรรพ
“ ชนะ?!” ผมเป็นฝ่ายผลักไอ้แบงค์ลงไปนอน ตามด้วยลงมือแก้ผ้ามัน
“ ลีลาทำไม กรูไม่เอาเสียวกรูจะเอาเจ็บ! ” ผมย้ำ
“ ชนะมรึงคิดดูดีๆว่าถ้ามรึงทำแบบนี้แล้ว
กรูกับมรึงจะเป็นยังไง!?” (เสียงไอ้แบงค์เริ่มไม่ปกติ เพราะอารมณ์มันก็ขึ้นแล้วเหมือนชายน้อยมัน)
“ มรึงกับกรูก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
ตอนนี้กรูทรมานมรึงจะไม่ช่วยกรูหรือไง!?” “แต่ไม่ใช่วิธีนี้!” “
แต่กรูจะเอาแบบนี้! ” ผมบอกลุกขึ้นนั่งทับตัวมัน ถอดกางเกงมันออกแล้วรู้สึกกลัวเหมือนกัน ของมันก็ใหญ่ดี แต่ไม่สน
ผมตัดสินใจแล้ว หรือว่าตัวเองบ้าไปแล้วก็ไม่รู้
“ ............” ผมมองหน้าไอ้แบงค์ แล้วยกสะโพกขึ้นก่อนที่จะกดลงบนช้างน้อยที่ตั้งอยู่ของไอ้แบงค์
ทันทีที่ปลายช้างน้อยไอ้แบงค์มันโดนก้นผม ผมก็กดสะโพกลงไป ได้นิดเดียวเองครับ
แม่งเจ็บวะ! ผมกัดฟัน.......
“ ชนะพอเถอะ!?” ไอ้แบงค์บอกผลักอกผม แต่ผมไม่ยอมกดสะโพกลง คราวนี้ผมร้องครับ
“ โอ๊ย!” “ชนะ!?” ไอ้แบงค์อุทานตกใจ
“ กรูอยากเจ็บ แบบนี้แหละดี” ผมบอกน้ำตาเล็ดครับ
“
มรึงอยากให้กรูทำกรูทำเอง” ไอ้แบงค์มันบอกผลักตัวผมออก(ตอนนั้นแรงผมหดหาย)
“ มรึงจะทำอะไร?” ผมถามนอนแผ่ราบกับเตียง เจ็บก้นแปล๊บๆ เมื่อกี้เกือบได้เลือดถ้าไอ้แบงค์มันไม่หยุดไว้ก่อน
“ เอาเจล” ไอ้แบงค์เปิดตู้เอาหลอดเจลออกมาแล้วขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง
“ กรูไม่เอาเจล กรูจะเอาแบบเจ็บๆ” ผมบอกแต่ไอ้แบงค์มันเอาเจลมาทาก้นผมและนิ้วตัวเอง
“มรึงอยากให้กรูทำ กรูก็ทำแต่กรูก็จะทำในสิ่งที่กรูอยากทำได้!” ไอ้แบงค์มันบอก
“ เซี่ย!” ผมสถบ แล้วจูบไอ้แบงค์ที่มันโน้มหน้าลงมา
ผมอยากเจ็บ หรือผมอยากให้มีคนปลอบผมกันแน่ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง ผมสับสน
“ ..................” ผมจูบไอ้แบงค์ ไอ้แบงค์จูบผม มือก็ลูบไล้ร่างกายกันและกันอย่างรุนแรง ราวกับกระหาย มันแรงมาผมแรงไป
แต่พอมันเอานิ้วเข้ามาในสะโพก ผมก็ดึงมือมันออก
“ไม่เอานิ้ว!” ผมบอก จ้องหน้าไอ้แบงค์จริงจัง
“ ...............” ไอ้แบงค์มันไม่ตอบ แต่ทำตามที่ผมบอก มันเอาช้างน้อยดันเข้ามาในก้นผม แขนผมคล้องคอมัน
“ เจ็บไหม?” ไอ้แบงค์ถาม ผมไม่ตอบแต่ก็ใช่ว่าไม่เจ็บ แต่ไม่มากเท่าที่คิด
“ มรึงค่อยๆดันทำไม! เอาเข้ามาครั้งเดียวเลยสิวะ!” ผมบอกแกมสั่ง เหงื่อเริ่มไหล ร่างกายเริ่มแกร็ง
ไอ้แบงค์มันไม่ฟังคำที่ผมบอกเลย ค่อยดันเข้ามาที่ละน้อย พอผมเริ่มเกร็งมันก็เริ่มผ่อนแรง จากที่ผมจะเจ็บมันก็เสียวสิครับ
ผมกำลังจะบอกมันอีก แต่ไม่ทันได้อ้าปากมันก็จูบผม แล้วผมมีรึจะปฏิเสธก็แลกลิ้นมันมั่วไปหมด ด้านล่างก็ขยับเข้ามาเรื่อยๆ มือมันก็จับช้างน้อยผมดึงขึ้นดึงลง ผมตอบแทบมันด้วยลูบไล้แผ่นหลังมันหนักๆ
ทำไมผมไม่เจ็บเลยล่ะครับ
นี่ผมกำลังจะเสียเวอร์จิ้นประตูหลัง ไม่ยักเจ็บเท่าที่คิด แต่เจ็บนิดหน่อยๆ บวกมากๆกับ
ความเสียวที่นำลิ่ว!
พอเสียวแล้วก็หน้ามืด ลืมอะไรอะไรไปหมดเพราะมองแต่เห็นแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า
“ ........................” ไอ้แบงค์มันเอาช้างน้อยมันเข้ามาจนมิดแล้ว จากนั้นมันก็เริ่มเร่งเข้าออก แขนผมกอดตัวมัน ปากผมกับปากมันยังจูบกันนัวเนียไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ลมหายใจร้อนขึ้น มากขึ้น
แต่แล้ว ไอ้แบงค์มันพยายามจะเงยหน้าขึ้นแต่ผมเอามือมาจับหน้ามัน มาจูบอีก แต่มันก็เอาหน้าออกไปจนได้
“ชนะ สิ่งที่เรามันมัน.......”
“
ไม่ต้องอะไรแล้ว ... เพราะกรูรู้ว่ามรึงแค่อยากช่วยกรู ช่วยปลอบกรู เรื่องตอนนี้ หลังจากนี้มรึงกับกรูจะลืมมันให้หมด! ” ผมบอก จ้องตากับแบงค์ก่อนที่จะเป็นฝ่ายโน้มลงหน้าลงมาหาผมก่อน
.
.
.
.
.
.
“ ..............................” ผมมองหลังเปลือยๆของไอ้แบงค์ที่มันนั่งหันหลังให้ผม มันคงกำลังรู้สึกผิด หรือไม่ก็กำลังบอกตัวเองว่ามันเพิ่งทำอะไรกับผมไปเมื่อกี้
“ ........................คิดมาก กรูปล้ำมรึงเอง” ผมที่นอนอยู่บอกมัน ก่อนที่เอาศอกยังตัวลุกขึ้น...ไอ้แบงค์มันยังไม่หันมา
ผมเอามือจับไหล่มันที่ยังคงนิ่งไม่ยอมหันมา แต่ไอ้แบงค์ก็ถามผม
“ จะเล่าได้หรือยัง?”
“ ปรางท้อง” ผมเงียบไปนานก่อนที่จะพูด นึกถึงใบหน้าปรางแล้วใจมันทุกข์ทรมาน ผิดหวัง เสียใจ หาทางออกให้ตัวเองไม่เจอ
“ แล้วไง ท้องก็รับดิ หรือว่ามรึงไม่รักปราง?” ไอ้แบงค์ยังคงถามแต่ไม่ยอมหันหน้ามา
“รัก”
“หรือมรึงกลัว?”
“ ปรางท้องกับคนอื่น!” ผมบอกเสียงสั้นและเร็ว ราวกับว่าไม่อยากให้มันเป็นความจริง ไอ้แบงค์มันหันกลับมามองผม เมื่อผมพูดจบ
“ ..........................” ไอ้แบงค์จ้องหน้าผม สายตามันพยายามเค้นว่า ผมพูดโกหก สีหน้าผมมันก็บอกว่าผมพูดความจริง
“ ....................................ปรางบอกมรึง?” ผมพยักหน้าตอบแทนคำพูด ดูสีหน้าไอ้แบงค์ก็รู้ว่ามันสงสารผมแค่ไหน เพราะมันก็รู้ว่าผมรักปรางมาก
ผมไม่เคยรักใครเท่าปราง ผมคิดว่าสักวันหนึ่งเรา 2 คนจะต้องแต่งงานกัน และมีลูกด้วยกันแต่มันพังแล้ว พังไม่มีชิ้นดี !
“ มรึงก็เลยบ้า มาหากรู และยังมา....” พูดไม่จบประโยคก็เงียบไปเสียก่อน
“
หรือมรึงจะให้กรูไปหาไอ้วุฒิ!” ผมบอกประชดประชันในน้ำเสียง ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อใจไอ้วุฒิแต่ไม่อยากเอาเรื่องไปให้มันอีก
“
มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ที่เราทำกันเมื่อกี้!” แบงค์พูดเสียงดังกว่าผมเมื่อกี้
“
มันเหมือนเดิม หรือคิดว่ากรูไม่ใช่เพื่อนมรึง! ” ผมตอบไปด้วยเสียงดังยิ่งกว่า
“ ......................................” ไอ้แบงค์ไม่ตอบ สีหน้าลำบากใจ
“มรึงจะเลิกกับปราง?” ไอ้แบงค์ถามผมเป็นการเปลี่ยนเรื่อง เหมือนไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก
“ ไม่รู้กรูคิดไม่ออก แต่กรูยังรักปรางอยู่ รักกันมาตั้งนานจะให้เลิกรักได้ในไม่กี่ชั่วโมงกรูทำไม่ได้” ผมบอกลุกขึ้นเหนียวตัวอยากอาบน้ำ เพราะมีอะไรกับไอ้แบงค์เมื่อกี้ 2 รอบแต่มันดุเดือดพอดู ถึงแม้ว่าไอ้แบงค์มันพยายามจะทนุถนอมผมก็ตามที แต่ผมก็เร่งจังหวะเองได้
พอลุกขึ้นเท่าเหยียบพื้นแล้วเดินเหมือนร่างกายมันเสียสมดุลจนต้องยื่นนิ่งๆแล้วให้ร่างกายมันปรับแป๊บหนึ่ง
“ เป็นอะไรไหม?” ไอ้แบงค์ถาม ผมส่ายหน้าตอบว่าไม่เป็นไร เดินเข้าห้องน้ำทั้งเปลือยๆ
พอเข้าไปในห้องน้ำก็หันกลับไปมองประตูที่ปิดไปแล้ว
“ .................................” ไม่คิดเลยว่าจะทำแบบนี้กับไอ้แบงค์เพื่อนที่คบกันมาเป็น 10 กว่าปี ผมก็เอาแต่ได้อยากเจ็บปวดด้วยวิธีบ้าๆอย่างไม่มีหัวคิด จะโทษเหล้าที่กินเข้าไปตอนในผับก็ไม่ได้ เพราะกินแค่จิบๆ มีสติดีทุกอย่าง
เอาแล้วไง ต่อไปจะเป็นยังไงล่ะ?
สุดท้ายผมก็มีอะไรกับเพื่อนไปแล้ว แถมยังรับอีกต่างหาก ว่าจะไม่ให้ใครเอาช้างน้อยมายัดก้นแต่ก็มาเสียให้ไอ้แบงค์คนใกล้ตัว และยังยัดเหยียดให้มันเอาผมอีก
จะโทษใครได้ล่ะ ผมเองแหละทุกอย่างเริ่มจากผมเต็มๆ
โธ่เว้ย!!
ทุกอย่างมันประดังเข้ามาในคราวเดียวแบบนี้จะรับยังไงไหว................
แต่มันก็เป็นไปแล้ว ควรจะทำอย่างที่พูด คิดว่าซ่ะมันไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน!
“ .......................” …………………………………
.
.
.
.
ผมออกมาไอ้แบงค์มันไม่อยู่ในห้อง แต่มันเอาชุดนอนของมันไว้ให้ผมเรียบร้อยแล้ว ชุดนอนขายาวสีม่วง เกย์ได้อีก สีอื่นมีไม่เอาให้เจาะจงเอาสีม่วง กลัวใครเขาไม่รู้หรือไง ว่าเพิ่งเสียบเพื่อนมา
ผมคิดแต่ก็ใส่ครับ มันอุตสาห์เตรียมไว้ให้
“ ....................................” ผมนอนลงบนเตียงสักครึ่งชั่วโมงได้แต่ไอ้แบงค์มันก็ยังไม่กลับเข้ามา ผมดูนาฬิกาจากโทร-สับหัวเตียงจะตี 4 แล้ว พอเห็นว่าจะตี4 ปากก็หาวฟอดๆง่วงนอนทันที ทีตะกี้ล่ะไม่ง่วงเชื่อตัวเองจริงๆ
ไอ้แบงค์ มรึงเป็น..
แค่ไหนกันถึงไม่ใช่เพื่อนแล้ว
และเพื่อนให้มากได้แค่ไหน?
** ** ** **
ชอบมากตามมาจาก เด็กดี เลยค่ะ
แต่ว่าตอนจบของภาค 1 เป็นอะไรที่ทำให้ .....ใจจะขาดชอบกล ( เวอร์ซะ)
ไม่ว่าเนื้อเรื่องจะเป็นยังไง จะหักดิบขนาดไหน แต่ก็อยากให้วุฒิคู่กับจุมคนเดียว
แต่ว่าจุมทำได้ยังไงที่หนีไปได้ตั้ง 2 ปี ..........คิดหนัก แต่ก็นะเดี๋ยวเจ้าหญิงก็เฉลยเอง
ภาค 2 พี่ชนะเป็นพระเอกด้วย นางเอกต้องสุดยอดแน่เลย จะรอค่ะ (รู้ไหมเพราะเราติดบุพเพฯ มากซะจนต้อเปลี่ยนมือถือใหม่เพื่อให้เล่นเน็ตได้ทุกทีทุกเวลา)
ขอบคุณค่ะ
.........
มากๆเจ้าค่ะ
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4745747 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก