บุพเพวายร้าย(สอง)
03.50%
แยกย้ายกับไอ้แบงค์และเจน ผมกลับแท็กซี่ขณะที่ผมอยู่ในแท็กซี่โทรหาคนรู้จักที่พอจะช่วยผมเรื่อง คนชื่อจักรได้
“ เออ กรูมีเรื่องให้ช่วย” ผมบอกหลักจากที่ทักทายตามมารยาทแล้ว
“ ช่วยตามคนที่จักร ปี 3ให้หน่อย”
“ ไม่ใช่ปี3เรา เราเปิดเทอมก็ปี 4แล้ว เอาปี 3 ตอนเปิดเทอม”
.
.
.
ผมกลับถึงคอนโดก็มาเศร้าเหมือนเดิม เอาแต่คิดเรื่องเก่าระหว่างผมกับปราง ซ้ำไปซ้ำมา จนเที่ยงคืนไอ้แบงค์มันกลับมา จากที่ไปดูหนังตั้งแต่ทุ่ม ไปดูถึงสงขลาหรือไงวะ หรือว่าหนังยาวมาก
“ ดูหนัง หรือทำอย่างอื่นด้วย” ผมถามอยากรู้ไปยืนข้างๆไอ้แบงค์ที่กำลังเปิดตู้เย็นเอาขวดน้ำมาเทใส่แก้ว
“ดูหนังอย่างเดียว”
“ 5 ชั่วโมง” ผมพูดไม่เชื่อเอามีดฟันคอ
“ จากนั้นกรูกับเจนไปนั่งรถเล่น”
“ เหรอ” ผมลากเสียงยาว ตอนนั้นไอ้แบงค์เทน้ำใส่แก้ว ผมก็กำลังคอแห้ง พอไอ้แบงค์เทเสร็จผมก็ยกแก้วขึ้นกินหมดแก้วครับ
“ ขอบคุณ” ผมบอกวางแก้วลงคืนให้แบงค์มันจะได้เทน้ำกิน แล้วเดินออกมานั่งโชฟา อยากให้เปิดเทอมเร็วๆ ถึงแม้ว่าจะอีกไม่ถึงอาทิตย์ก็ตามแต่มันช้าไม่ทันใจผม
อยากเจอไอ้เหี้ยจักร ปี 3 ตอนนี้ผมกำลังให้คนรู้จักรหารูปให้อยู่แต่ยังไม่ได้เรื่อง ก็เพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงเองผมไม่ควรรีบร้อน
ได้เจอกันแน่...
“ ยิ้มอะไร?” ไอ้แบงค์ถามไปเปิดโทรทัศน์เอารีโมทแล้วนั่งที่โซฟาตัวเดี่ยวข้างผมที่นั่งตัวยาว
“ กรูจะเอาคนมารับผิด!” ผมบอกหมายมั่น
“ มันไม่ยอมรับไม่ใช่รึไง !?”
“ ใช่ แต่กรูจะทำให้มันรับเอง” ผมบอก
“ มรึงจะทำยังไง?” ไอ้แบงค์ถามอีก นี่มรึงอยากรู้ไปทุกเรื่องใช่ไหม?
“ ไม่รู้ ตอนนี้กรูคิดไม่ออก ขอให้เจอตัวมันก่อน ดูว่ามันจะชั่วแค่ไหน ถ้ามันอยากเจ็บตัวก่อนก็ต้องจัดไป” ผมบอกแทบรอไม่ไหวที่รู้ว่าไอ้ชั่วมันเป็นใคร
“ คิดดีๆ…ชนะ ไม่ใช่ว่ามรึงเอาตัวเขามาได้ แล้วอะไรอะไรมันจะดีขึ้น ”
“ คิดดีแล้ว” ผมบอกมั่นใจมาก
“ ตามใจมรึง............... เออ คืนกรูนี้ค้างที่นี่นะ” ไอ้แบงค์บอกลุกขึ้น แล้วเดินเข้าไปในห้อง
ทำเหมือนห้องมรึงเลยนะ เดี๋ยวก็เก็บค่าเช่า จ่ายเป็นร่างกายดีไหม ห้าห้า
ผมนี่คิดแต่เรื่องเดียว ก็หื่นอ่ะ ทำไงได้มันอยู่ในกระแสเลือด
“ ........................” ผมมองตามไอ้แบงค์แล้วก็นั่งอยู่คนเดียวกับเสียงโทรทัศน์ที่พอไม่ได้ฟังก็ไม่รู้ว่ามันพูดอะไร
ไม่รู้จะเปิดทำไม เปิดก็ไม่ดู ผมคิดแล้วปิดด้วยรีโมท แล้วก็คิดว่าไปนอนดีกว่า
ไม่รู้ว่าตอนนี้ปรางนอนรึยัง แต่คงนอนแล้ว คนท้องต้องพักผ่อนมากๆจะมานอนเที่ยงคืน ตีหนึ่งเหมือนเมื่อก่อนได้ยังไง
ปราง
มีคนอยากดูแลก็ไม่ให้ดูแล ถือว่าทำบุญก็ไม่ยอมรึไง
ผมคิดเรื่อยเปลื่อยเดินเข้าห้องตามด้วยนั่งบนเตียงแล้วนอนลง
ชีวิตผมเหมือนจะปกติ เพียงแต่ไม่มีปราง...........................
.
.
.
เช้าผมตื่น ลืมตาขึ้นมาหน้าไอ้แบงค์อยู่แค่ปลายจมูก ขาข้างหนึ่งผมอยู่บนตัวไอ้แบงค์
เป็นเรื่องปกติครับเพราะผมเป็นคนนอนดิ้น แต่มันแปลกที่ผมกำลังจ้องหน้าไอ้แบงค์ จ้องคิ้วเข้มๆ ก่อนที่จะลุกขึ้น
ไปจ้องหน้ามันทำไม เห็นจนเบื่อ มรึงหล่อแต่น้อยกว่ากรูเยอะ อันนี้ผมพูดเรื่องจริง เพราะตอนนี้เขากำลังฮิตหล่อแบบเกาหลีเกาหลี(^^)
ผมหันไปมองไอ้แบงค์ที่นอนแล้วนึกหมั่นไส้มัน เจ้าของห้องตื่นแล้วผู้อาศัยนอนสบาย ผมเลยเอาตรีนนี่แหละยันๆไอ้แบงค์ให้มันตื่น เมื่อคืนผมว่าไม่ได้นั่งรถกินลมหรอก กินอย่างอื่น เมื่อคืนมาถึงก็กินน้ำเลยแถมยังนอนยังกะหักโหมแบกเสาเข็ม บอกว่านั่งรถกินลม หมาตัวไหนจะเชื่อ
พอโดนตรีนผมไอ้แบงค์มันก็งัวเงียลืมตาขึ้นแล้วหันมามองผม
“ อะไรชนะ?” ไอ้แบงค์ถาม หน้ายังไม่ตื่นเลยครับ
“ อะไรคืออะไร” ผมบอกไม่รู้ไม่ชี้ลุกขึ้น ใครถีบมรึงกรูไม่รู้ ^.^
“ ไม่มีก็ดี” ไอ้แบงค์บอก หลับตาลง แค่พริบตามันหลับไปอีก ยังกะละครตัดฉาก แต่ผมเห็นจนชินแล้วแบบนี้
ช่างหัวมัน
แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำจะไอ้อาบน้ำแต่งตัวไปหาปราง เขาว่าตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
เอาความดีเข้าสู้เว้ย!
.
.
.
ผมไปถึงบ้านปรางตอน 10 โมง แต่พอไปกดกริ่งแล้วรอเป็นาน 2 นาน จนกดไปหลายครั้งกลับไม่มีใครมาเปิด ผมเลยโทรหาปรางแต่ไม่รับ ไม่นานมีป้าแกงออกมา ผมรู้จักป้าแกงเพราะปรางแนะนำให้รู้จักครับ ป้าเป็นแม่บ้านที่ปรางและครอบครัวเคารพเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งเพราะทำงานมานานตั้งแต่อายุ 15 จนตอนนี้ 50 แล้วแต่ยังดูแข็งแรงดี
ป้าแกงเดินมาหาผมพร้อมสาวใช้ 2 คน แต่ 2 คนนี้ผมจำชื่อไม่ได้ครับแต่เคยเห็นหลายครั้ง พวกเธอหิ้วถังน้ำสีเขียวมาด้วยคนละถัง ท่าทางจะหนัก
“ ป้าแกงเปิดประตูให้หน่อยครับ” ผมบอกเหงื่อไหลเพราะยืนรอเกือบชั่วโมง
“ ป้าเปิดไม่ได้หรอกค่ะ คุณปรางฝากป้ามาบอกคุณชนะว่า ให้กลับไปเถอะมันไม่มีประโยชน์” ป้าแกงบอกสีหน้าลำบากใจมองผมที่ยืนจับกรงลูกประตู
“ แต่ผม..”
“นะคะ” ป้าแกงบอกปนขอร้อง
“ ผมอยากพบปรางจริงๆครับป้า ผมโทรไปปรางก็ไม่รับ” ผมบอกคิดว่ายังไงก็ไม่ยอมกลับถ้าไม่ได้เจอปราง
“ นะคะ อย่าให้ป้าลำบากใจไปมากกว่านี้”
“ ผมจะไม่กลับ จนกว่าจะได้พบปราง!” ผมบอกจริงจัง
“ ป้าไม่อยากทำแบบนี้นะคะ แต่คุณปรางบอกว่าถ้าคุณชนะไม่กลับก็ต้องทำแบบนี้” ป้าแกงบอกหันไปพยักหน้าให้สาวใช้ 2 คนที่มาด้วย ก่อนที่พวกเธอจะหิ้วถังน้ำที่เอามาด้วยมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วยกขึ้นสาดน้ำใส่ผมที่ยืนติดลูกกรงประตูอีกด้าน
ปราง
ผมเรียกชื่อปรางในใจตอนที่โดนน้ำเย็นๆปะทะหน้า
“กลับไปเถอะคะ” ป้าแกงมองผม แล้วก็เดินกลับเข้าไป
ผมยืนอยู่คนเดียว หน้าเปียก ตัวเปียก
และหดหู่
เสียใจและรู้สึกเหมือนไม่มีความหวัง
ผมเดินถอยหลัง เอามือลูบน้ำออกจากหน้า เดินกลับไปยังรถที่จอดตรงประตูรอจะขับเข้าไป แต่ไม่ได้เข้าไป ...
“ ..............”
ผมหันกลับไปมองบ้านสีขาวของปรางอีกครั้งก่อนที่จะเข้าไปนั่งในรถ บิดกุญแจ สตาร์ตรถ แล้วขับออกไปไม่เร่งรีบ
จิตใจห่อเหี่ยว ได้อีกผม
ปรางที่ว่านอกใจเพราะน้อยใจ เพื่อประชดประชันผม หรือว่าหมดรักแล้วกันแน่
ถ้ารักคงไม่ทำกันแบบนี้หรอก
“ ..........................”
เฮ้ย!!? ผมหักพวงมาลัย เพราะจะชนคนเข้าสิครับ! ยังดีที่ผมหักรถหลบทันด้วยเพราะผมขับรถไม่เร็ว ทุกอย่างมันจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คน 2 คน ลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัว อยู่หน้าข้างๆรถผม เขา 2 คนเห็นรถผมก็เลยดึงกันและกันเข้าริมถนนทำให้ล้มลงไปถึงจะหลบทันก็ตาม
พอจอดรถได้ผมก็รีบลงจากรถผมก็รู้ตัวว่าผิดที่เหม่อ
“ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” ผมรีบลงไปถาม
“ ก็เจ ด จะไม่เจ็บค่ะ” คนตัวสูงแต่งหน้าแต่งตัวสีสดมากเสื้อยืดเสีเขียว เดฟแดงหน้าคุ้นมาก แล้วผมก็หันไปมองอีกคนที่ตัวเล็กกว่า คนนี้ใส่กางเกงธรรมดา แต่เสื้อสีชมพูแบบชมพูจริงๆ
“ซีซี่มรึงเจ็บก็บอกว่าเจ็บดิ!” คนตัวเล็กพูดเหมือนต่อว่า อีกคนที่ตัวสูงตอบอะไรผมไม่รู้แต่บ่นอุบอิบ
“ ขับรถภาษาอะไรวะ คนเดินมาดีๆเกือบซวย” คนนี้ท่าทางไม่พอใจมาก คงเพราะท้องแขนข้างขวาถลอกจนมีเลือดซึมออกมาจากแขนขาวๆ .............หน้าคุ้นทั้งคู่
“ ขอโทษ เจ็บตรงไหนไหม? ” ผมถาม
2 คนนั้นมองผมตั้งแต่บนลงล่าง คงจะสังสัยว่าผมทำไมเปียกตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้ ผมทำเป็นไม่เห็นว่า 2 คนนี้มองผมด้วยความสงสัย
“ ถามอยู่ได้ ดูแขนดิ” คนที่ตัวเล็กกว่าพูดยื่นแขนออกมา
“ เดี๋ยวพี่พาไปหาหมอ” ผมบอกดึงมือที่ยื่นออกมา เจ้าของแขนสลัดออกทันทีครับ
“ ไม่ต้อง แค่นี้ไม่ตาย คราวหน้าก็ขับรถให้มันดีหน่อย เดี๋ยวจะไปสอยชีวิตใครเขาเข้า!” พูดพลางก้มมองเลือดที่ซึมที่แขนก่อน ผมมองดู...
“ พี่ใช่เพื่อนพี่วุฒิพี่ชายจุมไหมอ่ะ?” คนตัวสูงถามผม แล้วก็นึกออกทันที มิน่าล่ะผมถึงได้คุ้นตา 2 คนนี้มาก
“ ใช่ พี่ชื่อชนะ” ผมตอบ
“ ว่าแล้วเชียว พี่หล่อซีซี่จำได้” ผมหันไปยิ้มแบบจะดีใจก็ไม่เชิง
ชื่อซีซี่ผมจำได้แล้วครับ แต่ตอนนั้นผมไม่ยาวขนาดนี้ ผมก็เลยจำไม่ได้ ส่วนอีกคนถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อ ...จัก.................รและน่าจะมีอีกคน ชื่อยู
“ ส่วนเรา ชื่อจักรใช่ไหม?” ผมถาม คิดในใจว่าทำไมถึงมีแต่คนชื่อจักร วะ!?
เหมือนผมจะมีอคติกับคนชื่อจักรไปเสียแล้ว ผมจำได้ว่าตอนจุมหายไปใหม่ๆก็ให้นักสืบตามคนพวกนี้อยู่เหมือนกัน ผมลืมไปได้ไง
“ ..........” ไม่ตอบด้วยคำพูดแต่ตอบด้วยการพยักหน้า ก่อนที่จะพูดว่า
“ ไปเถอะซีซี่” หันไปหาซีซี่ด้วย
“ มรึงไปทำแผลก่อนดีป่ะ?” ซีซี่บอก ผมเห็นด้วย
“ ไปโรง-บาลเถอะ พี่จะได้รู้ว่าเรา 2 คนไม่เป็นไร ” ผมบอก จักรเลยเงยหน้ามองผมเหมือนชั่งใจ
หน้าเนียนๆ ขนตายาวมาก ผมมองริมฝีปากสีชมพูหน่อยๆว่าจะตอบผมว่าอะไร
“ นะจักร เดี๋ยวมันจะเป็นบาดทะยัก” ซีซี่บอกจักร ผมคิดว่าไม่น่าเป็นบาดทะยักหรอก แต่ไม่พูด แต่คอยฟังว่าจักรจะตอบว่าอะไร รู้สึกเหมือนตัวเองลุ้นชอบกล
สุดท้ายจักรยอมไปครับ แต่ไปทำแผลที่คลินิกตรงหัวมุม ส่วนซีซี่มือถลอกเหมือนกัน...
“ ขอบคุณครับ” จักรยกมือไหว้ผมหลังจากทำแผลเสร็จ ตรงท้องแขนทายาสีเหลืองและมี 1 ที่ติดผ้าก็อตขนาดครึ่งฝ่ามือ
“ พี่ผิดเองที่เอาแต่เหม่อพี่ทำแบบนี้เป็นหน้าที่แล้ว” ผมบอกไม่ได้เล่นบทพระเอก แต่มันจริงครับ น้องเขาไม่เป็นไรก็ดีแล้ว
** ** **
แซนวิช ถ้านั่นหมายถึง การที่มีมากกว่า 2 บนเตียงT^T เจ้าหญิงไม่เก่งขนาดนั้นหรอกเจ้าค่ะ
คิดว่าความรู้สึกก็แซนวิชได้
หลายๆท่านคงลืมไปว่าพี่ชนะเป็นไบรุก
^^~
แจ้งข้าว>>>น้องจุมจะไม่ออกมาพรุ่งนี้ วันนี้ค่ะ ...ครึ่งหลังของบุพเพวายร้าย(สอง)แต่พี่วุฒิก็มีบ้าง บางท่านอาจจะว่าเจ้าหญิงใจร้าย แต่พอเจอน้องจุมจะเข้าใจเน้อ หรือเปล่า?มาตามหาน้องจุมด้วยคนค่า
ตามซุ่มอ่านมาสักระยะนึงแล้วค่ะ หลังจากห่างหายไปจากเล้าเป็ดมานาน
เพื่อนรอบตัวอ่านเรื่องนี้กันหมด หัวMSN แต่ละคนนิ พี่วุฒิ FC กันทั้งนั้น ...เค้าก็ด้วยนะ
ใช้เวลา 3วัน 2 คืนในการอ่านเรื่องนี้จนจบ (ภาคแรกนะ )
อ่านตอนแรกๆ บอกตรงๆ รู้สึกรับไม่ค่อยได้ทำไมพระเอกถึงนิสัยแบบนี้ล่ะ เอะอะก็ตบ ไม่ถูกใจก็ข่มขืน แล้วก็ข่มขืนกันทั้งเรื่องนะ โอวว เลวทรามต่ำช้าเกินบรรยาย ...ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้กลายมาเป็นแฟนคลับพี่วุฒิได้ก็ไม่รู้ คาดว่าคงจะติดใจนิสัยถ่อยๆ ป่าเถื่อน หล่อร้ายๆ ...แบบนี้เค้าชอบบบบบ พี่วุฒิ ไอเลิฟยูค่า ^^
ติดใจเรื่องคาแรกเตอร์น้องจุมมาก เหมือนกับหลายๆเม้นที่ผ่านมา
น้องจุม น่าจะเป็นผู้ชายแบบว่า สามารถตอบโต้พี่วุฒิได้ ถ้าดูจากส่วนสูง แม้จะผอมบางกว่าก็เถอะ ...แต่ก็ไม่แม้แต่จะคิดตอบโต้ บางทีอ่านไปก็โมโหจุม ทำไมวะ มันตบมาก็ตบมันคืนเซ่ มันข่มขืนเรา ก็ข่มขืนมันคืนเซ่ ทำไมไม่ทำว้า~ (ไม่ได้โมโหพี่วุฒิเลยแม้แต่น้อย 55+ หล่อ ..ให้อภัยได้ค่ะ ) เนื้อเรื่อง ชวนให้คิดว่าน้องจุมต้องเป็นเคะเรียบร้อย น่ารัก ตัวเล็ก น่าทะนุถนอม แต่ก็ยังระลึกอยู่เสมอว่าน้องจุมมันออกจะตัวสูงใหญ่ สมชายกว่าผู้ชายบางคนอีก ตอนนิยังคิดภาพไม่ออกว่าผู้ชายตัวโตๆ2คน อุ้มกันเข้าห้อง มันจะเป็นยังไงนะ? คงจะแปลกพิลึก แต่ไม่คิดมากแล้วค่ะ ยังไงก็คิดว่า ถ้าน้องจุมตัวเล็ก คงจะตายคาทรีนพี่วุฒิไปนานแล้ว ดีแล้วที่จุมมันตัวใหญ่ ถึงได้ทนไม้ทนมือพี่วุฒิ บางทีแอบลุ้นให้น้องจุมลักลอบเล่นชู้กับพี่แบงค์ พี่แบงค์เท่~ หวั่นไหวแทนน้องจุม แต่ลึกๆคิดว่าพี่แบงค์น่าจะได้เสียกับพี่ชนะไม่ช้าก็เร็วแน่ ...แต่ก็ไม่(อีกละ) หมายถึง ภาคแรกนะ
จะเป็นบ้ากับพี่วุฒิเวอร์ชั่นเพอร์เฟ็คแฟน พี่วุฒิน่ารักมาก ช่วงสวีทหวานกับน้องจุม อ๊ายยย อ่านไปก็เขิลไป นั่งยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียว ชอบมาก แต่ช่วงเวลาความสุขมันมักจะสั้น อยู่ดีๆก็มีมือที่3 มาทำให้ทะเลาะกันอีกละ กลับมาหล่อร้ายๆ เหมือนเดิม อาจจะยิ่งกว่าเดิม ..น้องจุมหนีไปแล้ว หนีไปไหนงะ กลับมาเต๊อะ จุดนี้คิดว่าน้องจุมคงไปบวชตั้งแต่ที่โทไปสั่งเสียคุณแม่แล้ว สงสารพี่วุฒิเล็กๆ สมน้ำหน้าด้วย แต่ยังไงก็อยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิมน๊า (ต้องหาตัวคนส่งรูปให้เจอ แล้วจัดการขั้นเด็ดขาดด้วย)
กะว่าจะเม้นนิดเดียว ทำไมมันยาวแบบนี้นะ พอก่อนดีกว่า เด๋วจะกลับมาเม้นภาค 2 ต่อ
จะคอย F5 ทุกๆครึ่งวันค่ะ สู้ๆค่ะคุณเจ้าหญิง เค้ารักพี่วุฒิค่ะ
สวัสดีท่านซาดิสอีกท่าน 
ขอบคุณท่านWinterLove ที่ชอบเจ้าค่ะ แต่ระวังเกลียดพี่วุฒิแล้วจะรักพี่วุฒิเน้อ ปล. ต้อนรับ ท่าน kuro 
ปล.2 คำผิดขอบคุณ
ท่านกระต่ายชมจันทร์
ท่านriver
ท่านChae
ท่านSakin 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432322 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก