+
บุพเพวายร้าย(สอง)
05.50%
นี่ผม............
รู้สึกเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง
จักรยังนอนนิ่ง .........................................................................................
“............” สาสมแล้ว คนอย่างจักรสมควรที่จะได้รับมัน คนที่ทำให้ผมกับปรางต้องเลิกกัน
สาสม
สมควร
ผมบอกตัวเอง
ผมยืนอยู่ที่เดิมไม่รู้นานเท่าไร จนเมื่อกริ่งหน้าห้องดังร้องเรียกให้ผมไปเปิดประตู แต่ผมไม่สนใจ
กริ่ง กริ่ง
แกร๊ก!!
บานประตูเปิดเข้ามา ผมถึงหันไป
“ ...................” ผมมองหน้าไอ้แบงค์ ไอ้แบงค์มองผมหน้ามันมความสงสัย ก่อนที่..
“ ชนะ!!? นี่มรึง!” ไอ้แบงค์ว่าพุ่งมองไปยังจักรที่นอนอยู่พื้นกับท่าเดิม
“นี่มรึงทำอะไร?!” ไอ้แบงค์ถาม จ้องจักรตาไม่กระพริบ ก่อนที่หันมาจ้องผมอีกครั้ง
“ กรูถามว่ามรึงทำอะไร!!?” ไอ้แบงค์ตะคอกผม
จะตะคอกทำไม ผมไม่ใช่ต้นเหตุให้เกิดเรื่องนี้!
“ มันยอมรับแล้ว มันพูดยั่วโมโหกรู เป็นการสมควรที่กรูจะทำ” ผมบอกจ้องไอ้แบงค์กลับ มันมาถึงก็มาไซโคกับผมทำไมไม่ถามบ้างว่าทำไมผมถึงทำแบบนี้
“ มันสมควรไหม?” ไอ้แบงค์พูดเสียงอ่อนลง คงเพราะมันอ่านสีหน้าผมออกว่าผมรู้สึกยังไง
“ สมควร” ผมตอบไม่ต้องคิด
“ มีวิธีอื่นตั้งมาก แต่มรึงเลือกที่จะ...”
“ มันคิดไปเองว่ากรูจะทำแบบนี้ เห็นกลัวจนลนลาน กรูเลยจัดให้” ผมบอก เพราะตอนแรกไม่คิดจะข่มขืนจักรหรอก .............
“ .......................” ไอ้แบงค์มันไม่พูด หันไปหาจักรที่นอนอยู่ แล้วนั่งลงดึงกางเกงจักรขึ้นตามขาใส่ให้ก่อนที่ช้อนตัวอุ้มขึ้นมา
“ จะพาไปไหน?” ผมถามจับมือไอ้แบงค์ไว้
“ พาไปห้องมรึงนี่แหละ รึ มรึงจะปล่อยน้องเขาไว้อย่างงี้!” ไอ้แบงค์พูดอุ้มจักรเข้าไป ผมเลยเดินตามไปด้วย
“ มรึงทบทวนสิ่งที่มรึงทำ... ...” ไอ้แบงค์บอกเมื่อเห็นผมเดินตามไปยืนข้างๆมันที่กำลังวางจักรลงบนเตียง
จักรหน้าซีด ตรงแขนมีรอยมือผมด้วย ไม่คิดว่าจะทิ้งรอยไว้ขนาดนั้น
ไอ้แบงค์ยืนขึ้น เดินไปเปิดตู้เลือกผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆ ตามด้วยเดินเข้าไปในห้องน้ำ กลับมาพร้อมเอาไปชุบน้ำบิดหมาดๆออกมา ก่อนที่จะลงมือเช็ดตัวให้จักร โดยเริ่มจากถอดกางเกง
“ จักรตัวร้อน” ไอ้แบงค์บอก ผมไม่ตอบมองหน้าจักรแทน
ตัวร้อน?
“ .........” ผมเดินออกมาสายตาก็เหลือบมองไปยังรอยเลือดที่บนพื้นกระเบื้อง เลือดออกเยอะกว่าการกระทำของผม..........
ทำไปแล้วจริงๆ
ช่างมันสิวะ ...ใช่ว่าจะเป็นคนดี ??
“ ...........................” ผมทิ้งตัวลงบนโซฟา สายตามองตรงมองเห็นนาฬิการูปกล่องสีชมพูข้างๆโทรทัศน์ที่ปรางซื้อให้ ทุ่ม 20 เอง หมายความว่าที่ผมยืนอยู่เมื่อกี้ไม่ได้นานอย่างที่คิด
ผมโทรหาไอ้วุฒิจะบอกมันว่าไม่ต้องช่วยผมแล้ว
“ ฮัลโหลวุฒิ เรื่องจักรไม่ต้องแล้ว” ผมบอก
“ กรูพอรู้ ก่อนหน้านี้กรูโทรบอกไอ้แบงค์ไปแล้วด้วยเรื่องที่มรึงพาจักรไปคอนโด” มิน่าล่ะไอ้แบงค์มันถึงมาได้จังหวะ การตามใครสักคนที่รู้หน้า รู้ชื่อ รู้ที่อยู่มันง่ายยิ่งกว่าหายใจโดยเฉพาะถ้าคนนั้นเป็นไอ้วุฒิ ผมคิดว่าหลังจากที่ผมบอกให้มันช่วย ไอ้วุฒิคงจัดการทันที
“ กรูยังบอกไอ้แบงค์ว่าจะทำอะไรก็รีบทำเพราะบ้านจักรไม่มีใครอยู่ ไม่ยุ่งยากด้วยตอนนี้” ไอ้วุฒิหาข่าวได้รวดเร็วจนน่ากลัว ทางที่ดีอย่าเป็นศัตรูกับมันจะดีกว่า
“ หมายความว่าจักรอยู่บ้านคนเดียว”
“ พ่อ แม่น้องสาวไปต่างจังหวัดตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วตอนนี้ยังไม่กลับ ถามจากเพื่อนข้างบ้านเห็นว่ามีโปรแกรมไป 2 อาทิตย์ยังฝากให้ดูบ้านให้” เพราะงั้นเมื่อเช้าที่ผมไปหาจักรถึงได้บอกว่าไม่มีใครอยู่ให้เข้าไปคุยในบ้านได้
“ ขอบใจ” ผมบอก ช่างเป็นจังหวะที่ไม่ต้องพะวงหน้าพะวงหลัง
“ ว่าแต่ว่ามรึงทำอะไรไปรึยัง?” ไอ้วุฒิถาม
“ ทำ” ผมตอบ
“ …….” ไอ้วุฒิเงียบ
“ ไม่รู้กรูคิดยังไงดันข่มขืนส่ะได้ ..” ผมว่าน้ำเสียงเหมือนปกติถ้าไม่ติดว่าใส่สำเนียงเยาะเย้ยลงไปด้วย
“ แต่ไม่ทันได้อะไรอะไร ก็สลบหนีกรูไป ก่อน ตอนนี้ไอ้แบงค์ดูอยู่ ทั้งที่กรูเพิ่งทำร้ายมาหยกๆ” ผมอธิบาย ไอ้วุฒิยังเงียบ
“ กรูทำถูกใช่ไหมวะ?” ผมถามคิดว่าจะดีมากถ้าไอ้วุฒิตอบว่าผมทำถูกแล้ว
“ ไม่รู้” ไอ้วุฒิตอบแค่นั้น แต่จริงใจดี
“ ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร กรูรู้ว่ามันถูกและกรูจะไม่หยุด” ผมบอกคิดว่าที่ทำไปไม่สมกับสิ่งที่ผมได้รับด้วยซ้ำ
“ ....................” ไอ้วุฒิเงียบไม่ออกความคิดเห็น
“ ถ้างั้นแค่นี้ก่อนวุฒิ ขอบคุณที่ช่วยกรู”
“ มรึงเพื่อนกรู”
“มรึงเพื่อนกรูเหมือนกัน” ผมพูดก่อนที่กดสายออก แล้วโทรหาปราง
‘หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามาถ ........’
ปรางปิดเครื่อง
ปิดเครื่องหนีผมแต่กับจักรยอมให้ไปถึงบ้าน
“ ..............................”
ผมเอาแขนวางหน้าผาก ความคิดมันหยุดนิ่งจนอึดอัด..
ทำก็ทำไปแล้วจะให้หยุดกลางคันได้ไง
ไอ้แบงค์เดินออกมา
“ ........เป็นไง?” ผมถาม
“ตัวร้อน มีไข้ ............................” ไอ้แบงค์อธิบาย
“เหรอ”(ผมลากเสียงยาว)
“ ชนะอย่าทำแบบนี้เลย กรูไม่เห็นด้วย นี่ไม่รู้ว่าพอน้องเขาตื่นขึ้นจะเป็นยังไง” ไอ้แบงค์ว่าหันมามองผม
“ ก็รู้ตัวว่าโดนกรูข่มขืนเอาไง” ผมว่า
“ ชน
ะ มรึงอย่ามาบ้า! มรึงไม่ใช่คนแบบนี้ถึงมรึงจะเป็นคนใจร้อน! อย่าให้ความแค้นบังตามรึงให้กลายเป็นอีกคน” ไอ้แบงค์พูด ผมเดินออกมาไม่อยากฟัง
“ กรูก็ไม่ได้ทำอะไร กรูแค่ตอบแทนคืนนิดๆหน่อยๆไม่ได้รึไง”
“ ชนะ!” ไอ้แบงค์จับไหล่ผม พร้อมทั้งดึงให้ผมหันกลับไป
“ มรึงก็รู้สึกผิดใช่ไหม?” ไอ้แบงค์ถาม
“ก็ไม่!” ผมตอบไม่กล้าสบตา
“ มรึงรู้สึกผิด” ไอ้แบงค์ยัดเหยียดความคิดมันให้ผมยอมรับให้ได้
“ รู้ว่าผิดกรูก็จะทำ!” ผมบอกตัดบท เดินหนีออกมาอีก ไอ้แบงค์เดินตามดึงต้นแขนผม
“................” ผมหยุด
“รับปากกรูว่าจะไม่ทำอะไรรุนแรงไปมากกว่านี้”
“ ....................” ผมไม่อยากรับปาก
“ ชนะ”
“ เออ” ผมพูดเดินหนี ไอ้แบงค์ปล่อยแขนผม
“ ไม่ว่ามรึงจะทำอะไรมรึงกับปรางก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม” เออ ไอ้พ่อพระ ไอ้ดีไอ้หล่อกรูมันเลว กรูมันคิดไม่เป็นต้องให้มรึงมาบอกกรู
“ .......................”
“ เดี๋ยวกรูออกไปซื้อยา จะซื้อข้าวมาด้วย จะเอาอะไร?” ไอ้แบงค์ถามผม ตัวมันเดินไปยืนรอหน้าประตูแล้ว
“ เอาอะไร?” ไอ้แบงค์ถามอีก ผมไม่ตอบเดินไปเลือกแผ่นDVD แล้วก็พลิกไปพลิกมายังกะจะดูว่าแผ่นมีอะไรผิดปกติ
“ ไม่พอใจอะไร?” ไอ้แบงค์ถาม ผมจะไม่พอใจอะไร ผมเป็นคนทำร้ายจักรแต่ไอ้แบงค์เป็นคนดูแลจักร ผมควรจะขอบคุณด้วยซ้ำ
“หรือว่ามรึงไม่พอใจที่กรูว่ามรึง”
“ เปล่า” ผมบอก
“ ..................”(ไอ้แบงค์)
“ กรูไม่หิว” ผมบอกเลือกเพลงได้ก็กดปุ่มเปิดแล้วใส่DVD เพลงอะไรไม่รู้ใส่ลงไปเพราะไม่ได้ดู ทำเลือกไปงั้นแหละครับ
“ ไม่หิวตอนนี้ เดี๋ยวดึกมาก็หิว” ไอ้แบงค์บอก แต่ก็ไม่รอให้ผมพูดอะไรก็เดินออกจากห้องไป
แค่ชั่วโมงเดียวไอ้แบงค์ก็กลับมา พร้อมข้าวกล่อง 2 กล่อง
“ กรูซื้อมาเผื่อจักรด้วยเผื่อน้องเขาตื่น” ไอ้แบงค์บอกผม เดินเอาเอาข้าวกล่องที่ซื้อมาไปวางไว้แล้วออกมาหาผมที่นั่งปล่อยบนโซฟา พร้อมๆกันนั้นมันก็โยนถุงสีขาวไว้บนตักผม
“.................” ผมเอาขึ้นมาดู ข้างในเป็นยาลดไข้ และยาทาของจักร
เอามาให้ผมทำไม
“ มรึงไม่คิดจะจัดการอะไรเลยรึไงชนะ?” ไอ้แบงค์ถาม แล้วจะให้ผมทำอะไร
“ กรูไม่เห็นต้องทำอะไร ยิ่งจักรทรมานกรูยิ่งมีความสุข” ผมบอกเงยหน้ามองไอ้แบงค์ที่ยืนอยู่
“ ..........แล้วตอนนี้มรึงซึมอะไร?” ไอ้แบงค์ถาม ผมไม่ตอบก่อนที่มันจะเดินเข้าไปในห้องนอนอีก แต่แค่แป้บเดียวเท่านนั้นมันก็ออกมาพร้อมเสื้อสีเขียวอ่อนของผม
“ตัวนี้มรึงใส่อีกป่ะ?” ไอ้แบงค์ถามผม
“ ไม่” ผมที่นั่งเพลงคลอๆบอก แต่ผมก็หันไปหาไอ้แบงค์ครับ เห็นมันเอาเสื้อผมเข้าไปในครัวแล้วออกมาพร้อมเสื้อตัวเดิมแต่เปียก?
“ ทำไร?” ผมถามงงไม่รู้ว่ามันทำแบบนี้ทำไม
“ แล้วใครทำอะไรไว้ล่ะ? ไอ้แบงค์ย้อน แล้วนั่งชันเข่าข้างหนึ่ง เช็ดรอยเลือดของจักรบนพื้น ผมลุกเดินไปหา
“ มรึงไม่จำเป็นต้องทำ” ผมบอก
“ งั้นให้มรึงทำ” บอกผมแล้วเอาเสื้อยัดใส่มือผม
“ กรูไม่ทำ! ”ผมว่าจะเอาเสื้อในมือคืนให้ไอ้แบงค์
“ แล้วใครจะทำ มรึงไม่ได้มีพ่อแม่ที่คอยเก็บกวาดอย่างไอ้วุฒิทำอะไรแล้วมรึงต้องเคลียร์เอง” ไอ้แบงค์ว่า เดินไปนั่งโซฟาที่ผมเพิ่งลุก เอาขาไขว้ห้างทำเป็นฟังเพลง
“ ...............ชิ” ทำเสียงในปาก
ส่วนผมนั่งลงเช็ดลอยเลือดที่แห้งเกรอะ พอเช็ดเสร็จก็เอาเสื้อไปทิ้งลงขยะในครัวรอให้แม่บ้านมาทำความสะอาดที่มาทำเว้นวัน
“ พอจักรตื่นขึ้นมากรูทำไง?” ผมเดินไปหาไอ้แบงค์ยังไม่ถึงแต่ก็ถาม ผมมีคำตอบอยู่แล้วล่ะแต่ต้องการความมั่นใจ
“ ไม่รู้จัดการเอง” ไอ้แบงค์ว่า ผมอุตสาห์ถาม หมั่นไส้ ผมเลยเดินไปเปิดโทรทัศน์และเปิดเสียงดังดูสิว่ามันจะมีหูฟังเพลงอย่างเดียวได้ไหม?
ไม่รู้นั่นแหละดีผมจะได้ทำตามที่ผมคิด
“ กวนทำไมชนะ?” ไอ้แบงค์ว่า หันมามองผมที่ยืนกอดอกมือถือรีโมท
“ ..............” ผมทำเป็นไม่ได้ยิน(ฮา)บังเอิญหูหนวกกะทันหัน
หมับ! ไอ้แบงค์ดึงแขนผมไปนั่งลงข้างๆมัน ผมก็ยอมนั่งลง
“ วันนี้กรูจะนอนที่นี่”(ไอ้แบงค์)
“ มรึงจะนอนที่ไหนล่ะ เตียงกรูก็โดนยึดไปแล้ว โซฟากรูก็จะนอน ถ้ามรึงนอนที่นี่ พื้น!” ผมบอก ไอ้แบงคค์หันมามองผม
จะมองกรูทำไม จะขอแบ่งโซฟากับกรูหรือ แค่กรูนอนคนเดียวก็ดิ้นไม่ได้แล้ว
“ .....................” ทำไมผมจะไม่รู้ไอ้แบงค์มันกลัวว่าผมจะทำอะไรจักรอีก มันเลยต้องอยู่เฝ้า
“ ไม่เป็นไรกรูนอนได้” ไอ้แบงค์บอกลุกขึ้นเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ก่อนที่ออกมาพร้อมหมอน 2 ใบ ตามด้วยโยนให้ผมใบหนึ่ง(โดนหน้าผมก่อนที่มันจะร่วงลงมา ไอ้แบงค์จงใจแน่ ไอ้นี่มันร้ายลึก..5)
“ .................” ไอ้แบงค์เดินไปปิดเพลง ปิดโทรทัศน์!? แอร้ย!ผมยังดูโทรทัศน์อยู่เลย
“ มรึงปิดโท-ทัดกรูทำไม!” “นอนเถอะจะ5 ทุ่มแล้ว”
“ ไม่เว้ย!! ไม่ง่วง” ผมบอกจะเดินไปเปิดโทรทัศน์
“ ชนะ” (ไอ้แบงค์) ผมหันไปมองไอ้แบงค์
“.....................”
กลายเป็นเกมส์จ้องตากันโดยไม่รู้ตัว
“.......................”ก่อนที่ผมจะตัดสินใจนอนก็ได้ ผมก็ไม่ได้อยากดูอะไรนักหรอก
“ นอนก็นอน” ผมบอก แล้วนอนลง ขาของผมมันยาว เลยต้องต้องพาดเกยที่เท้าแขนอีกด้าน นอนไม่ค่อยสบายตัวเท่าไร คิดว่าทำไมผมต้องยกเตียงผมให้จักรด้วย ผมไปนอนด้วยก็ได้ แต่ผมไม่คิดจะไปเลย
นอนตรงนี้ดีกว่า มีไอ้แบงค์นอนพื้นเป็นหมาด้วย ผมคิดแล้วก็เอาเท้าลงมาเขี่ยๆขาไอ้แบงค์เล่นๆ
“ ..................” แต่ไอ้แบงค์มันหลับไปแล้ว ท่าจะง่วง
ผมก็กร่อย นอนพลิกไปพลิกมา ข่มตาหลับแล้วก็หลับไม่ลง จนผมต้องพุดลุกขึ้นมานั่ง
“ ..............”
แล้วอยู่ๆก็เดินเข้าไปหาจักรในห้อง ในห้องมืดเพราะไอ้แบงค์ปิดไฟ แต่แสงไฟจากด้านนอกที่สาดผ่านประตูที่ผมเปิดค้างไว้ก็ทำให้เห็นว่าในห้องประกอบด้วยอะไรบ้าง
ผมมองหน้าจักรที่เกยกับผ้าห่ม
นอนการเมืองรึเปล่าวะไม่ยอมตื่นสักที
“ .........................”
ผมยืนอยู่ตรงนั้นนานพอดู ก่อนที่จะตัดสินใจ เดินออกมา พร้อมทั้งปิดไฟปิดประตู
เพิ่งแค่เริ่ม..........
.
.
.
.
แกร๊ก! เสียงบางอย่างกุกกักทำให้ผมที่นอนอยู่โซฟารู้สึกตัว ผมลืมตาขึ้นพบห้องมืดๆครับเพราะก่อนจะกลับมานอนผมปิดไฟเผื่อว่าจะได้หลับลงสักที ซึ่งเป็นผลครับ ผมไม่รู้ตัวว่าหลับไปนอนไหนจนมารู้สึกตัวก็เพราะเรื่องเสียงนี่แหละ
ผมฟัง...........
เงียบ
“................................”
เงียบเหมือนเดิมไม่มีความผิดปกติใดๆ จนเมื่อสายตามองเห็นร่างของ.....................................................จักร?! ผมจะลุกขึ้นแต่!? แต่มือถูกกำไว้
....โดยมือไอ้แบงค์ มันก็คงได้ยินเสียงเหมือนกัน เพราะมันดังพอดูคงเป็นเพราะพยายามจะให้มันเงียบที่สุดเลยเป็นการเกร็งมือพอไปโดนอะไรก็เสียงดังไปหมด เสียงมันต้องดังมากพอให้ผมตื่นขึ้นมาได้
“ .................” ผมก็เลยยังนอนอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จักรพยายามเดินเหยียบพื้นแต่ก้าวให้เงียบเชียบ ท่ามกลางความมืดที่ตอนนี้ตาผมปรับให้ชินได้แล้ว จักรเองก็คงเช่นกัน ถึงได้ไม่เดินชนอะไรเลย
.....เดินเซ
จักรเดินไปถึงประตู แล้วลูบๆคล้ำๆหากลอน ห้องผมจะเป็นที่จับแบบบิดขึ้นก็จะเปิดได้และก็มีกลอนแบบสแตนดาร์ดคล้องโซ่อีกอัน
จักรจับหมุนเปิดประตูช้าๆและเงียบ ผมที่ดูอยู่อยากจะหัวเราะดังๆ นี่คงกำลังคิดว่ากำลังจะหนีไปได้ง่ายๆ
“ ............” จักรยังเปิดประตูไม่ได้เพราะยังมีกลอนอยู่ แต่ใช้เวลาไม่นานจักรก็หาเจอ
ผมสะบัดมือจากมือไอ้แบงค์ที่จับอยู่ลุกขึ้นไปเปิดไฟ
พรึ่บ! พรึ่บ!? ไปสว่างทั่วทั้งห้อง เพราะเปิดไฟทุกดวงที่มีสวิตส์เปิดอยู่ตรนี้(ตรงห้องรับแขกจะมีสวิตซ์เปิดไฟแทบทุกดวงจากที่มีอยู่ปกติตามที่ต่างๆแล้ว หมายความว่าไฟ 1 หลอด จะมีที่สวิตส์เปิดปิด 2 ที่)
“ ...................” จักรเอามือบังแสงไฟที่สว่างกระทันหัน ตาก็หรี่ลงเพราะตาปรับไม่ทัน
** ** ** **
:pig2:ต้อนรับท่านน้องเม้นต์ใหม่ 
ท่านbowbeauty
ท่านvk_iupk
ท่านปีโป้-แยลลี่ ** ** ** **
คำผิด 
ท่านaorpp
ท่านYMP
ท่านpattra_13
ท่านกระต่ายชมจันทร์ ตอนพิเศษ พี่วุฒิ น้องจุม วันที่ 9 มิ.ย. 53เจ้าค่ะ (ฉลองครบรอบ 3 เดือน) เป็นตอนย้อนหลังเน้อเจ้าค่ะ
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432437 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก