บุพเพวายร้าย(สอง)
0 6
“ จะไปไหน?” ผมถามหลังจากที่พยามยามปรับตาให้ชินแล้ว ตามด้วยเดินไปหาจักร(ไอ้แบงค์มันยืนขึ้นตั้งแต่พร้อมผม)
“ .......................” จักรมองผม หน้าซีด(น่าจะซีดอยู่แล้ว) ก่อนที่กลับตัวไปปลดล็อกกุญแจ ผมวิ่งเข้ากระชากตัวจักรเข้ามา
“ ปล่อย!!” จักรว่าแขว่งแขนขึ้นลงให้หลุดจากมือผม แต่ไม่หลุดเพราะผมไม่ปล่อย
“ คิดจะไปง่ายไปหน่อยมั้ง” ผมว่า ไอ้แบงค์ตามมายืนข้างๆผม
“ ปล่อยกรู!” จักรพูด (ใส่ชุดนอนสีฟ้าของผม คงเป็นไอ้แบงค์ใส่ให้)
กรูก็มรึงมรึงก็กรูดีเหมือนกันง่ายดี
“ ไม่ปล่อย!” ผมว่าลากตัวจักรกลับ ซึ่งง่ายมากสำหรับผม ลากคนป่วยที่แค่เดินยังเซ
“ชนะ ...”
“ อย่ายุ่งแบงค์!” ผมว่าลากจักรที่เอามือตีแขนผมกลับเข้าไปในห้องก่อนที่โยนจนไปนั่งกองบนเตียง
“ กรูไปทำอะไรให้ ถึงต้องทำแบบนี้!” “ เฮอะ” ผมว่า
ยังมาว่าไปทำอะไรให้
“ แย่งเมียกรู! ยังว่ามาทำอะไรให้” ผมพูด
“ กรูไม่เคยทำแบบที่มรึงพูด!” จักรยืนบนเตียง ผมดึงแขนให้นั่งลง แต่ไม่จักรไม่ยอมเลยกระชากแขนลงมาจนนั่งพับลง
“ แล้วสิ่งที่มรึงทำกับกรูมันเรียกว่าอะไร!!” ผมตะคอก
โกรธจนเลือดเดือด “ กรูทำอะไร กรูไม่ได้ทำ พี่ปรางเขาไม่ได้เป็นแฟนมรึงแล้ว
กรูก็มีสิทธิ์ใครก็มีสิทธิ์ที่จะจีบ!!” ผมยกมือขึ้นจะตบหรือจะชกดี......................ลังเล....
“ ...............”จักรจ้องหน้าผมว่าสิ่งที่พูดถูกต้อง ดวงตาสั่นเหมือนกำลังกลัวแต่ท่าทางกวนตรีน...มาก
ผวักะ! ผมตบจักรหน้าหัน
“ ชนะ!?” ไอ้แบงค์ล็อกตัวผมจากด้านหลังแล้วลากถอยห่างออกมา
“ แบงค์ปล่อยกรู !มรึงดูมันพูด..” ผมดิ้น มองจักรที่หันหน้ามาเผชิญหน้ากับผมด้วยสายตาโกรธผมไม่แพ้กัน แม้ใบหน้าสีขาวจะปรากฎรอยฝ่ามือสีแดงของผม
“ พี่ปรางเลิกกับมรึงโชคดีแล้ว
เพราะอยู่กับคนอย่างมรึงไม่มีทางมีความสุข!” ทนไม่ไหวแล้วเว้ย! ผมสะบัดจากไอ้แบงค์ได้ก็ตรงไปกระชากคอเสื้อมัน แต่ตัวผมก็ถูดดึงออกมาอีก
“ ชนะ กรูขออย่าใช้กำลัง!” ไอ้แบงค์พูด มือผมที่ยกจะต่อยค้าง แต่มันสั่น
แบงค์ อย่าห้ามกรู อย่าห้าม ....
“ ชนะขอเถอะ” ไอ้แบงค์พูด ผมจ้องจักร .........
“ ก็ได้!!” ผมเอามือลงมาดึงแขนจักรแทน
“ ลงมา!” ผมสั่ง
“ ปล่อย! กรูไม่ไป!!” จักรไม่ยอมดึงแขนตัวเองเข้าหาตัว ผมยิ่งดึงกลับมาแรงกว่าเดิมแล้วลากเข้าห้องน้ำ
“ ปล่อยกรู !! ไอ้ชั่ว!!” โวยวาย
“ ปล่อยก็ปล่อยวะ!” ผมพูดหลังจากที่เข้ามาในห้องน้ำแล้ว จักรมองผมไม่ไว่วางใจ ผมดูออกว่ากำลังกลัว
“ ไม่ให้ใช้กำลัง ใช้น้ำก็ได้” ผมว่าหมุนเปิดน้ำ ฝักบัว แล้วจับมารดตัวจักร
ซ่า!
“ ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้โรคจิต” จักรโวยวายพยายามปัดน้ำปัดฝักบัว
“ ชนะ! น้องเขาไม่สบาย”
“ กรูรู้ ไม่งั้นกรูไม่ทำ” ผมบอก สายตาบอกไอ้แบงค์ว่าห้ามยุ่ง
“ โอ๊ย!!” ผมร้องโดนจักรเหยียบตีนเต็มแรง ทำไมชอบทำแบบนี้เรื่อย หรือว่ามันเป็นไม้ตายของคนเตี้ยกว่า
“ เหยียบทำไมวะ!!” ผมว่า จักรไม่ตอบผลักตัวผม ผมปล่อยฝักบัวจับแขนจักร แต่จักรก็ไม่ยอมเช่นกัน
“......................ปล่อยกรู!!” จักรพูด ยกเท้ายกตรีนจะถีบ ผมก็หลบได้ทุกครั้ง(ผมเก่ง)
“ เร็วกว่านี้หน่อยดิ ไม่งั้นไม่โดน” ผมบอกท้าทาย ทำท่าสับขาหลอก จักรจ้องผมเอาเรื่อง แม้จะตัวสั่นคงหนาว
“ แน่ะ
จ้องจ้อง” ผมว่ายิ้มไปด้วย จักรเอาแต่แสดงออกทางสีหน้าเพราะร่างกายสู้ไม่ได้ ร่างกายพ่อแม่ให้มาแค่นี้ก็ต้องทำใจ
“.............” แต่แล้วจักรก็ดึงมือที่ผมจับมือจักร ไปกัด!! (กัดก็ต้องเป็นไม้ตายของคนเตี้ย)
เหี้ย! ผมสะบัดจากปากจักร
พอหลุดแล้วจักรก็จะหนี ผมก็ดึงตัวไว้ แต่
แต่ เอ้ย! ผมลื่น(น้ำ)
“ เอ้ย!!?” (ผม)
ตุบ! ผมกับจักรล้มลงไปด้วยกัน(ผมลื่นไปชนจักรทำให้ตัวจักรโดนพื้น)
“ โอ๊ย!” จักรร้องหน้านิ่ว ดันตัวผมขึ้น ผมยิ่งรู้แบบนั้นยิ่งทำอ่อยอิ่งพยายามลุกขึ้นอย่างช้าที่สุด
“ เป็นไงบ้าง?” ไอ้แบงค์ย่อตัวลงไปถามจักร แทนที่จะเป็นผมที่เป็นเพื่อนมัน
ห่วงกันเข้าไป!
“ ยังไม่ตายหรอก ไม่ต้องห่วง” จักรบอกสะบัดมือไอ้แบงค์ที่จะช่วยพยุง
“ เห็นไหมล่ะแบงค์ ดูความหวังดีของมรึง!” ผมว่าเจ็บเนื้อเจ็บตัวอยู่เหมือนกัน แต่คนที่เจ็บหนักคงเป็นจักร ที่ตอนนี้ลุกไม่ขึ้น
ไอ้แบงค์เดินไปหาจักร
“ พี่ช่วย” ไอ้แบงค์ยังไม่ล่ะความพยายามเป็นคนดี
“ ไม่ต้อง อีกคนร้ายอีกคนมาเป็นช่วย ก็เลวทั้งคู่นั่นแหละ!” จักรพูด
“ มรึงไม่มีสิทธิ์ว่าเพื่อนกรู!” ผมโกรธที่มาว่าไอ้แบงค์ทั้งที่คนที่เช็ดตัวให้ คนที่ขอร้องผมไม่ให้ต่อยมันก็คือไอ้แบงค์
“ หรือมันไม่จริง ไม่งั้นจะยืนดูเพื่อน
ทำร้ายคนแบบนี้รึไง!!” ก็มันสมควรทำไหมล่ะ มรึงก็เลวเหมือนกันแหละ
“ แบงค์ไม่ต้อง
ยังไงมันก็ไม่มองมรึงดีหรอก!” ผมบอกดึงไอ้แบค์ออกมา พร้อมทั้งปิดประตูห้องน้ำเสียงดัง
...ว่าไอ้แบงค์รู้เลวรู้จักไอ้แบงค์รึไง!
“ ชนะอย่าบอกว่ามรึงจะขังจักรไว้ข้างใน” ไอ้แบงค์ถาม ผมตอบว่า
“ เออ”(ผม)
“มรึงก็เห็นว่าน้องเขาไม่สบาย” ไอ้แบงค์พูดตกใจ
“ แค่แป้บเดียว” ผมบอก แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไร
“ ให้มันแน่” ไอ้แบงค์พูดรู้ทันผม พอดีกับจักรเปิดประตู ผมดึงประตูปิดทันที และแรงจากข้างในก็บอกว่าจักรพยายามจะเปิดประตู แต่เปิดไม่ออกเพราะผมจับลูกบิดเอาไว้
ปัง!!
ปัง! “ เปิดไอ้ชั่ว ปล่อยกรูออกไป!!” จักรตะโกน พร้อมกับทุบประตูไปด้วย ผมร้องกลับไป
“ ชั่วเลยไม่เปิดไง!!” ผมบอกออกแนวสะใจ
“ ไอ้เลว !?” จักรตอบกลับมา
ปัง ปัง! อีกด้านของประตูถูกทุบระรัว
“ กี่โมง?” ผมถามไอ้แบงค์ เพราะคิดว่าน่าจะยังไม่เช้า สักตี 4 ตี5มั้ง
“ ตี4” ไอ้แบงค์ตอบ
“ ชนะกรูว่าไม่ไหววะ ทำแบบนี้” ไอ้แบงค์บอกความดีมันเริ่มเข้าอีกแหละ
“ แบงค์ กรูว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้ว ถ้ามรึงจะพูดเรื่องนี้ให้กรูเลิก กลับไป” ผมไล่ ทำไมไอ้แบงค์มันไม่เข้าข้างผม
ผมเจ็บมันก็เห็น
“
ชนะ กรูไม่เห็นใครเป็นไอ้วุฒิ ต้องเป็นจุมอีก มรึงเข้าใจไห ม” ไอ้แบงค์บอกผมเสียงเบากว่าเดิม แววตาเจ็บปวด
..ก็ไอ้แบงค์มันรักจุม..
ปัง!
ปังปัง! “ เปิดประตู เปิดประตู!” เสียงจักรจากห้องน้ำ ในขณะที่ผมกับไอ้แบงค์จ้องหน้ากันเงียบกริบ
“ กรูไม่ใช่ไอ้วุฒิ” ผมบอกเค้นจากลำคอ ไอ้แบงค์มองผมเหมือนผิดหวัง
เจ็บ..
“ กรูจะกลับบ้าน เพราะถ้ากรูอยู่กรูจะช่วยจักร” ไอ้แบงค์บอก ผมเงียบ ก่อนที่ไอ้แบงค์จะเดินออกไปจากห้อง
“........................”
ปัง ปัง!
เสียงทุบประตูดังขึ้นอีก แต่คราวนี้เบาลง เหมือนหัวใจผมที่มันเต้นช้าลงกระทันหัน
“ ..............” ไอ้แบงค์เดินออกไป และคงจะออกไปจากห้องผมแล้ว
ผมหันกลับมามองประตูที่กำลังโดนทุบจากอีกด้าน
ทำไมแบงค์ทำไมไม่เข้าใจกรูบ้างก่อน ...ที่ ...จะปล่อยมือจากลูกบิดประตู
ประตูถูกดึงไปอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งผมเห็นจักร
แกร๊ก!?
ตุบ!! ล้มก้มกระแทกกับพื้นเปียก
“ คิดจะแกล้งกรูใช่ไหม!?” พูดพร้อมพยายามจะลุกขึ้นแต่นั่งพับลงไปอีก
“ รู้แล้วยังจะถาม” ผมตอบ เดินเข้าไปหา จักรถอยร่นและพยายามจะลุกขึ้น
“ มรึงเข้ามาทำไม!?” จักรถามยืนขึ้นโงนเงน ผมรู้ว่าจักรกลัวแต่ก็เดินเข้าไปหา ก็อยากให้กลัวอยู่แล้ว
อะไรอะไรมันก็แย่ไปหมด ทั้งปราง ทั้งแบงค์ มันมีตัวต้นเหตุตัวเดียว
ไอ้ตัวที่มันอยู่หน้าผมนี่แหละ
“ อย่าเข้ามา!!” จักรขู่ ลุกขึ้นยืนแล้วยกแขนกันผมไว้ไม่ให้เข้าไปถึงตัว
“ ...............” เอาสิวะ
เลวก็ได้
ลองมันสักหน่อย ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนดีมาจากไหน เลวบ้าง ชั่วบ้าง ดีบ้าง แต่ตอนนี้อยากชั่วสุดๆ
“ บอกว่าอย่าเข้ามาไงวะ!?” จักรพูดพร้อมสายตาสอดส่ายซ้ายและขวา คงกำลังจะหาทางหนี หรือไม่ก็ทางสู้!
“ ถ้ามรึงเข้ามาได้เจอดีแน่!” ขู่ผม ทั้งที่ตัวเองก็ไม่แน่ใจ จักรถอยหลังไปเรื่อยแล้วก็ติดผนังกระบื้องสีขาว
หมดทางหนี..
“ จะทำไงดีล่ะ คนที่เขาจะช่วยก็กลับไปแล้ว” ผมพูดรู้ดีว่าจักรสู้ผมไมได้หรอก ความรู้สึกเป็นต่อมันก็เหนือกว่ามันเพิ่มพูนขึ้น
“ .................” ผมก้าวยาวๆเข้าไปหา จักรหลบแต่ไม่ทัน ผมคว้าแขนข้างขวาและตามด้วยอีกข้าง
“ ปล่อยกรู!!” จักรตะโกนสะบัดแขนให้หลุด
“ เอาไงดีน้า” ผมว่าเบียดตัวเข้าไปแนบกับตัวจักร จะได้เอาตรีนมาถีบผมไม่ได้อีก
“ ..............” จักรเม้นปาก ผมก้มลงแล้วหยุดประสานตากับจักรก่อนที่จะมองต่ำลงไปพร้อมทำหน้าบ่งบอกว่าผมคิดอะไร
หน้าจักรตกใจมาก ตาก็เบิกกว้าง
“ มรึงคิดอะไรจะทำอะไร!?” หน้าจักรซีดลงเรื่อยๆ
“ กำลังคิดอยู่ อย่าถามรบกวนสมาธิ” ผมบอก ยิ่งรู้ว่ากลัวก็ยิ่งอยากให้กลัว
“ ชั่ว!!” จักรดิ้น ทั้งแขน ขา แต่สู้ไม่แรงไม่ไหวก็พยายามจะกัดผม
“ แอร้ย! เป็นหมาเปล่าเนี่ย เอาแต่กัด!” ผมว่า
“ เป็นหมาแล้วจะทำไม!!” “ จะจูบ” ผมว่า แล้วจูบเลย
ริมฝีปากกดบดริมฝีปากจักร พร้อมกับตาจักรที่ลุกโตมากขึ้น ลิ้นแข็งๆของผมพยายามจะดันปากจักรให้เปิดออกพอที่ลิ้นจะเข้าไป
“ ..........” ลิ้นผมเข้าไปเพียงนิดดียวผมก็รู้เจ็บแปล๊บทันที จนต้องเอาลิ้นออกมา
กลิ่นเลือดในโพรงปากผมชัดเจน !
“ นี่มรึงกัดลิ้นกรู!”
“ ไม่แค่กัดลิ้น!” ถุย
จักรถ่มน้ำลายใส่หน้าผม
“ .....................” ผมสงบนิ่งแทน ทั้งที่เลือดขึ้นหน้าจนแม้แต่เลือดในร่างกายก็อุ่นจนร้อน
มรึง!!!!
มรึง
“ ปล่อยกรู ไอ้วิปริต ไอ้ชั่ว ปล่อยกรู!” “ ......................”
ผมมองจักร และไม่คิดอะไรอีก
“ ปล่อยกรู อย่า!..” จักรร้อง ผมไซร้ซอกคอรุนแรง
เอาสิวะ เป็นผู้ชายโดนผู้ชายนี่แหละข่มขืน
“ ไอ้ ไอ้ทุเรศ ปล่อย !” ยิ่งร้องผมยิ่งทั้งดูด ทั้งเลียเหมือนกระหายมานานและมันทำให้ผิวเป็นรอยแดงชัดเจน เอาให้เจ็บให้เสียวกันไปเลย ดูดิว่าโดนยัดเหยียดแต่ร่างกายกลับชอบจะรู้สึก
ยังไง!! “ สัด ปล่อยกรู!” ผมท่าจะซาดิส ยิ่งร้องผมยิ่งไซร้เปลี่ยนข้างซ้ายขวาผิวเนียนสีขาวแดงเถือก
“ .................” มันเอาเมียผม ผมเอามัน
ยุติธรรม!! ผมรื้อฉีกทึ้งเสื้อชุดนอนที่จักรใส่
“ หยุด มรึงหยุด!” จักรเอามือมาจับมือผมให้หยุด แต่เรื่องอะไรที่ผมจะหยุดมีแต่มายั่วอารมณ์ให้พลุกพล่านมากกว่า
ผมฉีกเสื้อขาดกับมือ จักรตกใจจนมือที่ผลักดันตัวผมสั่นไปหมด ทั้งแรงก็อ่อนลงจนเห็นได้ชัด
ผมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างแปลกออกไป แต่ก็เสี้ยววินาที
“............” ผมได้ชิ้นเสื้อในมือก็จับแขนทั้งซ้ายและขวามาติดกันแล้วมัดด้วยเศษเสื้อนี่แหละ
จากนั้นผมอุ้ม ไม่สิต้องเรียกแบกจักรพาดไหล่แล้วเดินเร็วๆเข้าห้อง ก่อนที่โยนลงเตียง ผมขึ้นไปทับตัวจักรที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นด้วยซ้ำ
“ อย่าพี่!” จักรบอกเอามือที่ผมมัดไว้ดันอกผม
“ อย่าพี่ ผมยอมแล้ว” จักรพูด เรียกผมว่าพี่ดิบดี
“ ยอมอะไร?!” ผมถาม มือดึงกางเกงจักรลงไปง่ายๆ(ชุดนอนถอดง่าย)
“ .....................พี่อยากให้ผมยอมอะไรผมยอมหมด”
“ เหรอ?” ผมว่าเอามือลูบต้นขาจักร (คนถูกลูบขนลุก)
“ครับ” ทีนี้ล่ะพูดเพราะ
“ ตอนนี้ก็ยอมรับพี่เป็นผัวล่ะกัน”
“ ไม่มีทาง!” จักรว่า
“ ก็ลองดู เดี๋ยวได้เสียวจนขออีก” ผมบอกดูถูก
“ ไอ้เลว!” “ เฮอะ” ผมว่าไม่ยี่หละ
“ ....................”
ผมกดปากผมกับปากของจักรจนไม่มีช่องอากาศเล็ดลอด จักรส่ายหน้าหนีแต่ไม่พ้น มือผมปะป่ายลูบไล้ตามร่างกายเนียนๆลงไปไปด้านล่างจนมาถึงสะโพกมนๆ ผมยิ่งเค้นคลึงก่อนที่จะเอานิ้วเข้าไปด้านหลัง
ตัวจักรสะดุ้งและเกร็ง แค่นิ้วเดียวประตูหลังจักรก็บีบนิ้วผมแน่นทั้งข้างในยังร้อนจนระอุ (แผลจากเมื่อเย็น ผมทำเป็นมองไม่เห็น)
ผมไม่รอให้ช้าเพิ่มนิ้วเข้าไปจะได้ชินเร็วๆจะให้ขึ้นสวรรค์แบบข่มขืน ผมดึงนิ้วเข้าออกและหมุน ร่างกายจักรก็ยิ่งเกร็ง ไม่รู้เสียวหรืออะไร แต่น่าจะเสียวเพราะผมมีฝีมือพอตัว(ผมมั่นใจมาก)
“ ..........................” นิ้วที่สาม เหมือนร่างกายจักรจะแทบจะไม่ขัดขืน มือไม้อ่อนแต่น้ำตาไหลแทน ผมก็เห็นแต่ไม่สนใจ ..ไม่แคร์
แล้วผมก็เอานิ้วออกมาตามแทนด้วยช้างน้อยของผมที่ปักธงตั้งแต่จูบจักรในห้องน้ำแล้ว
“ ............” ผมปล่อยให้จักรได้หายใจเต็มปอดก่อนที่รับช้างน้อยผม แต่ไม่ปล่อยนานเดี๋ยวมีแรงสู้ (เลวทั้งที)
เอาช้างน้อยเข้าไปก็ทีเดียวสุด ผมได้ยินเสียงอึก ในลำคอจักร
จะดิ้นอีกทำไมวะ ไม่ทันแล้ว
ยิ่งดิ้นผมก็ยิ่งขยับสะโพกเข้าออกแบบแน่นๆฝืดๆนั่นแหละ
จักรรู้สึกยังไงผมไม่อยากรับรู้ แต่ผมโคตรรู้สึกดี มันทั้งแน่น ทั้งรัดจนผมขยับไม่กี่ทีก็แทบถึงปลายทางแต่ผมก็พออดใจไว้ ได้
ผมเอาปากมาจูบตามอกขาวเรื่อยลงมาหน้าท้อง จักรเหมือนกำลังบิดตัวหนี
“ ชั่ว!” จักรพูดพร้อมกัดฟัน ผมหมุนสะโพกคราวนี้จักรคราง ผมล่ะสะใจร่านก็ไม่บอก เดี่ยวจัดให้
ผมทั้งกระแทกจนตัวจักรโยกไปพร้อมๆกัน
“ .............” กรอบหน้าจักรเหงื่อออกทั้งที่แอร์ก็เย็นดี ใบหน้าแดง น้ำตาเต็มหน้า พยายามอยู่ตลอดเวลาที่จะให้หลุดจากช้างน้อยผม บางครั้งก็ใช้มือที่ผมไว้ดันตัวผม แต่ก็ครางออกมา ช่างขัดกันดีแท้ยิ่งตอนที่ผมกำไอ้ตัวเล็กของจักรล่ะก็อย่าให้พูดถึง...จนจักรปลดปล่อย เห็นไหมครับนี่ข่มขืนยังมีอารมณ์รวมกับผมขนาดนี้(ผมเก่ง)
“ กรูเกลียดมรึง!” จักรบอกผมทั้งคำพูดสีหน้า ว่าเกลียดผมมาจาก้นบึงของหัวใจ
“ เกลียดแต่ครางเสียงหวานซ่ะ” ผมว่าไม่ได้ทุกข์ร้อน ผมไม่ได้อยากให้ชอบผมสักหน่อย
“ กรูเกลียดมรึง!” จักรพูดอีก ทั้งที่ผมยังจับขายกขึ้นค้างอยู่
“ เกลียดเลยยิ่งเกลียดยิ่งดี ถูกคนที่เกลียดข่มขืนเอา เจ็บเจียนตายไหม?” ผมถามยั่ว จับขาจักรแทบจะตั้งฉากกับเพดาน แล้วกระแทกช้างน้อยเข้าหนักๆเข้าออกไม่กี่ครั้ง น้ำผมก็ทะลักออกมาในตัวจักรเยอะมาก ผมรู้สึกโล่งสบายในตัวในทันทีหลังจากที่กลั้นมานาน
จักรหลับตา
“ .............” ผมยิ้มแล้วก้มลงไปกระซิบที่ข้างหู
“ เดี๋ยวทำให้เกลียดกว่านี้” ผมบอกเริ่มบรรเลงใหม่
** **
ผมตื่นแล้วลุกขึ้น
“..............” แล้วหันไปมองจักรที่ยังหลับขดตัวอยู่ในผ้าห่ม
อะไรวะ!? ผมถามตัวเอง
มันเป็นงี้ได้ไง?
อย่าได้สนใจอะไรไอ้ชนะชัย ผมสั่งตัวผมเอง
แต่เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผมแค้นจักรข่มขืนจักรแทนที่ต่อย หรือทำให้บาดเจ็บอย่างอื่น แต่ทำแบบนี้ เพราะมันเป็นการหยาบศักดิ์ศรีที่ผู้ชายถูกทำเหมือนผู้หญิงไร้ค่า
ผมจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แค่คนคนหนึ่งที่ผมเกลียด ผมไม่จำเป็นต้องสงสาร หรือเห็นใจ เพราะมันสมควร
จากนั้นผมลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ พร้อมทั้งอาบน้ำเรียบร้อย ก่อนที่ออกมา แต่จักรก็ยังไม่ตื่น ผมยืนนิ่งคิดว่าจะปลุกดีไหม แต่สุดท้ายคำตอบผมคือไม่...
เดินไปส่องกระจก ทาครีมเสริมหล่อที่กระจกตามด้วยใส่กางเกงและเสื้อ(บวกกางเกงใน)
“.............” ผมถอนหายใจหันกลับไปมองจักร ดึงผ้าห่มออก ตัวมีรอยแดงสีเข้าเต็มตัว เพราะผม….
“..................”
ผมดีใจที่จะได้แก้แค้น ผมอยากจะทำร้ายจักรจนตัวสั่น แต่ผมได้ทำแล้วความรู้สึกผมกลับไม่ดีขึ้น
หรือว่าผมยังไม่ชิน
“ ชนะ!?” ผมตะโกนเรียกชื่อตัวเอง ใจผมมันไม่มีทางออก
ผลจากเสียงของผมจักรลุกขึ้นมา ผมหันไปมอง
“ ....................” จักรกลัวผม.....
ผมนึกถึงจุม
“ ..........................” ผมจุกพูดไม่ออก
“ พอใจหรือยัง?!” จักรตะโกนทั้งปากซีดสั่น พร้อมทั้งดึงผ้าห่มปกปิดร่างกาย ผมหันหน้าเมินเห็นหมดจนไม่มีอะไรเหลือยังจะหวง
“.......................” ผมไม่พอใจอะไรทั้งนั้น
“ ที่มรึงทำกับกรูพอใจหรือยัง?!” พูดทั้งปากทั้งตัวสั่น
“ ยังไม่พอ” ผมตะโกนไม่ใช่เรื่อง
ควับ!! หมอนทั้งใบถูกคว้างมาทางผมแต่แรงคนคว้างไม่ถึงมันจึงตกอยู่ตรงหน้าผมแทน
“ ถ้าทำได้แค่นี้อย่าทำ สมเพช” ผมว่าก้มลงเก็บหมอนแล้วคว้างใส่หน้าจักร โดนเต็มๆ
“ .......................” จักรจ้องผมเครียดแค้น
“ แค้น แค้น แค้นผัวตัวเอง
สะใจเว้ย!” ผมพูดพร้อมเดินเข้าไปหา จักรถอยจนชิดขอบอีกข้างของเตียง
“ .......................สารเลว”
“ จะให้พูดอีกไหมว่าใครกันที่มีผัวสารเลว” ผมพูดอีก
“ มรึงไม่ใช่ผัวกรู!” “ หลอกไปเถอะหลอกตัวเอง” ผมพูดแล้วเดินออกมา แต่ก็หันกลับไปยิ้มเย้ยจักรอีกครั้งก่อนที่หันกลับมา
ผมดูเหมือนผ่อนคลาย แต่ใจผมมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย
“ .................................”
ผมอยากจะเล่าเรื่องในใจผมให้ใครสักคนฟังทั้งที่ผมเป็นก่อเอง
ไอ้แบงค์ ไอ้วุฒิเพื่อน 2 คนที่ผมไว้ใจที่สุด
แต่เป็นไอ้แบงค์ไม่ได้ เพราะมันคงโกรธที่ผมทำแบบนี้ ทั้งที่ก็ห้ามแล้ว แต่ผมอยากโทรหามันมาก...
ผมอยากให้บอกผมว่าไม่เป็นไร ให้มันปลอบผม.............
“ ...................”
ผมเดินออกจากลิฟท์ไปหารถที่จอดอยู่ เข้าไปนั่งพยายามให้ทุกอย่างมันปกติ ตอนนี้นาฬิกาบนข้อมือ 11.30 นาที เที่ยงแล้วผมก็ต้องไปกินข้าว ผมโทรไปชวนไอ้วุฒิ
“ วุฒิ ไปกินข้าวกัน” ผมชวน
“ เอาดิ ร้านไหน?” ไอ้วุฒิถาม
“ P ห้างS กรูอยากกินอาหารญี่ปุ่น” ผมบอก
“ เที่ยงครึ่งเจอกัน แล้วมรึงโทรชวนไอ้แบงค์ยัง?”
“ ยัง” ผมตอบ ไอ้วุฒิเงียบไปครู่หนึ่งเหมือนรู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้แบงค์ ก่อนที่ถามผมว่า
“ ...................................มรึงจะโทรหรือให้กรูโทร”
“ เดี๋ยวกรูโทร” ผมบอก ไม่อยากคิดว่ามันมีอะไรเพราะมันไม่มี...
“ แล้วเจอกัน” (ไอ้วุฒิ)
ผมวางจากไอ้วุฒิโทรหาไอ้แบงค์
ตืด - ตืด - ตืด
“......................” เป็นครั้งแรกที่ผมโทรหาไอ้แบงค์ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นลุ้น และไม่มั่นใจ
ผมกลัวว่าไอ้แบงค์มันจะไม่รับโทรศัพท์ กลัวว่ามันยังโกรธผมอยู่...
“ ฮัลโหล” ได้ยินเสียงก็ดีใจอย่างน้อยก็ยอมรับโทรศัพท์
” แบงค์” ผมพูด
“ เออ ชนะมีไร?” เสียงไอ้แบงค์ปกติ เหมือนเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ ไปกินข้าวกัน กรูเลี้ยง” ไอ้แบงค์เงียบไป ผมลุ้น(ห่า อะไรวะ!)
“ ที่ไหน?”
“P ห้างS เที่ยงครึ่ง กรูโทรชวนไอ้วุฒิแล้ว”
“ ................แล้ว................” (ไอ้แบงค์)
ผมรู้ว่าไอ้แบงค์มันจะพูดดอะไรแต่ไม่พูด
“ แล้วอะไร.............”
“ จักร?” (ไอ้แบงค์)
“ จักรทำไม?” ผมถามเสียงแข็งขึ้นมาทันที
“ น้องเขาอยู่ไหน?” ผมอึ้งพูดไม่ออก
“ มรึงถามทำไม!?”
“ กรูอยากรู้ ว่ามรึงไม่ได้ทำอะไรอีก”
“ อยากรู้นักเดี๋ยวพาไปเจอ!” ผมบอกกดสายทิ้ง
** ** ** **
:pig2:ต้อนรับท่านน้องเม้นต์ใหม่เน้อเจ้าค่ะ หลายท่านอยู่ แต่เจ้าหญิงงงแล้วตอนนี้ 
** ** ** **
คำผิด 
ท่านChae (กลับมาแล้ว)
ท่านpattra_13
ท่านกระต่ายชมจันทร์ ทำไมชนะใจดำแบบนี้ แล้วแบงค์เนี่ยจะเป็นพระเอกของทกตอนเลยป่ะเนี่ย
เราว่าคนแต่งแอบชอบแบงค์แน่เลย ทำให้แบงค์ได้ใจคนอ่านมากๆเลยอ่ะ
เจ้าหญิงชอบทุกๆคนเจ้าค่ะ แต่ว่าเคยได้รู้จักผู้ชายดีๆชื่อ น้องแบงค์ ทั้งหล่อโฮก แต่ซวยมาชอบผู้หญิงไม่มีหัวใจหลอก...ตั้งแต่ลงบุพเพวายร้ายก็คิดเรื่องน้องแบงค์บ่อยครั้งจนบางทีน้ำตาซึมสงสาร...ทั้งตัวเอง...เร็วไปจริงๆ 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432343 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก