8.
30% - หน้า 336
+
08
.70% ผมผลักประตูเข้าไปเสียงเพลงจังหวะกำลังมันส์ก็กระทบโสตประสาทหูผมทันที ผมเดินได้ไม่กี่ก้าวสายตาก็สอดส่ายสายตาหาเพื่อนที่รู้จักจะได้ไปแอบเนียนไปนั่งด้วย เพราะผมมาคนเดียวมันไม่สนุกหรอกครับถ้าไม่มีเพื่อน ..
“................” และสายตาก็ไปปะทะชายหญิงคู่หนึ่งที่ฝ่ายหญิงแทบตักฝ่ายชาย
ก็นั่งตักไปเลยดิวะ!
ไอ้แบงค์กับเจน
ผมเดินไปหาทั้งที่สมองยังไม่ทันได้สั่งการ
“ เจน แบงค์ไม่คิดว่าจะเจอกันนะเนี่ย” ผมบอกทำเป็นแปลกใจมากมายที่เห็นเจนกับไอ้แบงค์ที่นี่ พูดพร้อมหันไปยิ้มให้เจนและไอ้แบงค์ ไอ้แบงค์มันมองความผมด้วยความสงสัยคงจะคิดว่าบังเอิญได้ไงเพราะมันบอกผมเองว่าจะมาที่นี่
“ อ้าวชนะ มากับใคร?” เจนถาม วันนี้แต่งหน้าโคตรแจ่ม
“ มาคนเดียว กะมาหาเพื่อนที่นี่” ผมบอกนั่งเก้าอี้ข้างๆไอ้แบงค์(ตรงข้ามกับเจน)
“ และได้ไหมล่ะ?” เจนถามอีก
“ ได้แล้วก็เจนกับไอ้แบงค์ไง” ผมบอกรู้สึกว่ารอยยิ้มเจนจะแคบลง ก็ใครอยากจะให้คนมาขัดคอแฟนที่เพิ่งเริ่มคบกัน ช่วงนี้ข้าวใหม่ปลามันเลยล่ะผมรู้ แต่ผมหน้าด้านพอที่จะทำเป็นไม่รู้55
“ เจน แบงค์ไปตัวเข้าห้องแป๊บ” ไอ้แบงค์บอกเจนแล้วลุกขึ้นดึงแขนผมให้ตามมันไป
“ กรูไม่อยากเข้าห้องน้ำ!” ผมบอก
“ แต่เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ไอ้แบงค์บอกเสียงดุหลังจากลากผมมาได้สักพักแล้ว ผมเลยเดินตามมันเงียบๆเพราะเวลามันไม่พอใจก็น่ากลัวอยู่
เข้าไปในห้องน้ำ มันก็ยังพาผมเข้าไปในห้องน้ำของห้องน้ำ(เอ๊ะมันยังไง^^) พร้อมทั้งปิดประตู
“ มีเรื่องอะไรทำไมต้องมาคุยในนี้ด้วย?” ผมถามไม่ได้อายใครที่พากันหันมองก่อนหน้านี้ แต่สงสัยเท่านั้นเอง
“ จะได้คุยกันสะดวกไม่ต้องไปรบกวนใคร”
“ มีอะไรก็ว่ามา” ผมบอกยืนพิงผนังอีกด้าน
“ ใครดูแลจักร?” ไอ้แบงค์ถาม
โห้ เจอหน้าก็ถามหาจักร......
“ ไอ้วุฒิมั้ง” ผมบอกกวนมันสักหน่อย ทำเป็นเดือนร้อนดีนัก
“ ชนะ” (เสียงเข้ม)
ผมก็ไม่กล้าเล่นมากสิครับ เดี๋ยวมันโกรธ
“ หลับไปแล้ว” ผมบอก
“ มรึงก็เลยออกมาซ่ะงั้น”
“ เออ” ถามแบบนี้หงุดหงิด
“ จักรไม่แขนขาหักสักน่อย ไม่ต้องมีคนดูแลตลอด 24 ชั่วโมงหรอก” ผมบอกจะเดินออกไปเริ่มหงุดหงิดแล้ว
“ แต่มรึงควรจะดูแลน้องเขาจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาล มรึงจะได้รู้ว่าผลจากกระทำของมรึงมันส่งผลต่อคนอื่นและตัวมรึงเองยังไง!”
“ถ้าห่วงนักทำไมไม่ดูแลเองวะ!” ฉุนนะเว้ย! มาบอกผมให้ดูแลจักรอยู่ได้ ทีตัวเองมานั่งดริ้งจีบสาวเคล้าเสียงเพลงแต่ไอ้ผมไปเฝ้าคนป่วยที่เจ้าตัวก็ไม่อยากให้เฝ้า
“ ชนะ มรึงทำตัวมรึงเอง!”
“ แล้วไง มรึงเป็นเพื่อนหรือเป็นพ่อกรูสั่งกรูอยู่ได้!” ผมบอกเตะประตูป้าดเข้าให้ และแทบจะทันทีไอ้แบงค์ดึงตัวผมห่างออกมา
“ ไม่ต้องมาจับกรู!” ผมสะบัดตัว แล้วเปิดประตู
ผ่าง!? ไทยมุ่ง 5 คนยืนล้อมหน้าประตูที่พวกผมเข้า ?
“ .........” ผมหันไปมองไอ้แบงค์แล้วเดินชนไหล่ไทยมุ่งออกมา
ผมไม่เข้าใจไอ้แบงค์เลยว่าจะห่วงอะไรจักรนักหนา หรือว่ากลัวที่ผมจะทำอะไรที่มันรุนแรง.......เหมือนไอ้วุฒิหรือไง ผมคิดว่าตัวผมคงทำแบบนั้นไม่ได้ อย่างน้อยก็ตอนนี้
หรือว่าไอ้แบงค์มันสนใจจักร? แต่ไม่น่าจะใช่ เพราะผมคิดว่าไอ้แบงค์มันยังรักจุมอยู่ถึงแม้ตอนนี้มันจะคบกับเจนก็ตาม
ผมเดินออกมาไม่รอไอ้แบงค์ แล้วเห็นเขากำลังแด๊นซ์ท่าทางมันส์ก็เข้าไปประสมโรงกับเขาเลยครับ ผมไปดิ้นแป้บเดียวมีผู้หญิงมานัวเนียค่อยอารมณ์เย็นลงหน่อย แต่พอเห็นหน้าไอ้แบงค์ที่มันนั่งกับเจนกำลังมองมาอารมณ์พุ่งสูงกว่าเดิม ผมเลยไม่มองไอ้แบงค์เป็นการดีที่สุด
เต้นไปสักพักจากมีผู้หญิงมานัวเนียกลับเป็นผู้ชายน่าตาน่าหยิกน่ากอดมาแดนซ์ใกล้อย่างยั่วๆแทน สเป็คพอดีตัวขาวเล็กๆเลยเล่นด้วยสักหน่อย
“ มาคนเดียวเหรอ?” ผมถามเห็นโต๊ะที่อยู่ไกลๆว่างก็เล็งไว้แล้ว
“ ครับ” ยิ้มหวานตอบผมด้วย ท่าทางเรียบร้อยผิดกับที่คิดไว้
“ พี่ก็มาคนเดียว” ผมบอกล่อเหยื่อ
“ ครับ” ยิ้มหวานอีกแล้ว เล่นเอาใจเต้นเลย แต่คิดว่าจักรตอนยิ้มก็น่ารักเหมือนกัน(หวานไปทั้งตัวด้วยลองแล้วบอกได้)
“ งั้น เราไปหาที่นั่งไหม?” ผมถาม คิดว่าน้องเขาก็น่าจะโอเคอยู่แล้ว
“ ครับ” พูดพร้อมให้ผมจูงมือออกมา
“ พี่ชนะ แล้วน้องล่ะ?” ผมบอกชื่อและถามต่อ ก่อนจะนั่งเก้าอี้ตามด้วยโบกมือเรียกเด็กเสริ์ฟ
“ วิวครับ” น้องวิวบอกผม วิวตัวเล็กกว่าจักรครับ และก็เรียบร้อยกว่ามาก เป็นแบบที่ผมชอบทุกอย่าง น่ารักดีและท่าทางว่าง่าย
“ วิวเอาไร?” ผมถามจะสั่งดริ้งให้ พอจักรบอกผมก็สั่งของผมบ้าง
“ ทำไมถึงมาคนเดียวล่ะ รึว่าหนีแฟนเที่ยว” ผมบอกคิดว่าอย่างวิวมีแฟนแล้วแน่นอนครับ ใครจะปล่อยให้หลุดมือ
“ คงอย่างงั้นแหละครับ” ผมว่าแล้วไม่ผิด T^T
“ เหมือนพี่เลย แต่คนละหนีนะ” ผมบอกเพราะผมไม่ได้หนีแฟนเที่ยว
“ ก็หนีเหมือนกันแหละครับ” วิวพูดยิ้มหวานแต่เศร้าครับ ส่วนผมรู้สึกแปลกในความรู้สึกตัวเอง…..
“....................... ............. .. .”
“ แฟนผม เขาเป็นคนเจ้าชู้มีคนอื่นไม่ซ้ำเลย แต่เขาก็บอกว่ารักผมคนเดียวและทุกครั้งผมก็ยกโทษให้เขา จนเมื่อเย็น.......” วิวเงียบไป ผมก็ดันเงียบตามรู้สึกเหมือนว่าเรื่องมันใกล้ตัวเหลือเกินแต่ไม่ใช่
“ เจ้าชู้ก็เลิก อย่างวิว โสดได้ไม่นานหรอกคนรุมจีบเพียบ” ผมบอกไม่ได้คิดจะพูดเอาใจแต่น้องเขาน่ารักยิ้มหวานขนาดนี้ใครเป็นต้องละลาย
“ คนที่มาจีบไม่เท่าไรหรอกครับ แต่ผมนี่สิไม่รู้ว่ารักใครได้รึเปล่า เพราะผมก็ยังรักแฟนผมอยู่” วิวว่า เสียงแผ่วเบา
“ พี่ว่าผมควรจะทำยังไงดีครับ?” วิวถามผม แล้วกรอกดริ้งอ่อนๆที่เพิ่งเสริ์ฟลงบนโต๊ะเข้าปากจนหมดแก้ว ก่อนที่จะทำหน้าพะอืดพะอม
“..............” ผมไม่รู้จะตอบยังไงดีครับ เรื่องแบบนี้พูดได้ว่าเป็นเรื่องของคน 2 คนจริงๆ
“ พี่ว่าผมควรจะให้โอกาสแฟนผมไหม?” วิวถามหน้าแดงขึ้นมาทันทีทันใดจากคอกเท็ลแก้วเมื่อกี้ คออ่อนมากถึงมากที่สุด
“ วิว!?” ผู้ชายเสื้อยืดสีขาววิ่งเข้ามา ก่อนที่หันมาหาผม
“ ยุ่งอะไรกับเมียกรู!” ไอ้นี่มาก็กร่างเลย ผมลุกขึ้นยืนแบบแล้วมรึงมีปัญหาอะไรวะ!! เขาตัวเท่าผมครับ ตัวต่อตัวมีลุ้น
นี่คงจะเป็นแฟนวิว แต่ก็นะผมล่ะเกลียดพวกนอกใจ
“ เมียมรึงก็อยู่กับมรึงดิมาเกี่ยวอะไรกับกรู!” ผมบอก วิวก็ยืนขึ้นแต่เซคงเมา ผมว่าวิวไม่เคยกินเหล้าแน่ๆแก้วเดียวอ่อนๆยังจอดไม่จอดแหล่ และที่เข้ามาหาผมก่อนก็เพราะอยากประชดไอ้เบื้อกหน้าคมนี่
“ พูดงี้หาเรื่องเหรอวะ!” “ ก็ถูก!” ผมบอก ขณะที่วิวโดนไอ้เบื้อกที่ผมไม่รู้ชื่อดึงตัวไป
“ พัคมีไร!?” มีคนเข้มาเพิ่มอีกคน ไม่ใช่ครับ อีก 3 คน ไม่ใช่อีกครับ ความจริงแล้วมันตามไอ้พัคมาทั้งหมด 8 คนรวมไอ้พัคเป็น 9 ไหงมันเยอะขึ้นจนน่าตกใจ
“ ไอ้เซี้ยนี่มันจีบวิว!” ไอ้พัคบอกเพื่อนมัน (คนอื่นๆที่นั่งโต๊ะข้างเดินออกไปห่างเพราะคิดว่ามีเรื่องชัวว์ๆ)
“ พี่เขาได้ไม่ได้จีบ วิวไปให้ท่าพี่เขาเอง!” วิวบอกทั้งไอ้พัคตัวเหี้ยมันดึงแขนไว้ไม่ยอมปล่อย แม้ว่าวิวจะบิดแขนตัวเองให้หลุดก็ตาม อย่างว่าแหละครับวิวตัวก็แค่นี้จะแรงไหนไปสู้ ถ้าไม่ใช่เอ็ม 79
“ เงียบ เรื่องวิวเดี๋ยวกลับค่อยเคลียร์!!” ไอ้พัคมันตะคอกวิว
“ ทำไมต้องตะคอกด้วย” ผมบอกสงสารวิวครับ และคนที่ผิดงานนี้ก็คือไอ้พัคตัวเหี้ยที่มันนอกใจก่อนนี่แหละครับ วิวถึงต้องออกมาเที่ยวแบบนี้
“ มรึงเกี่ยวไร ผัวเขามาแล้วก็ไสหัวไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว!” ไอ้เหี้ยๆมากพัคไล่ผม แต่เรื่องไรผมจะไป ผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
“ กรูไม่ไป” ผมบอกนั่งลง
“ มรึงวอนอยากเป็นกระสอบให้เพื่อนกรูซ้อมเล่น ใช่ไหม!” ไอ้พัคมันว่าผมกลัวที่ไหน
หมับ! ไอ้พัคมันดึงคอเสื้อผมให้ยืนขึ้นส่วนวิว มันให้เพื่อนมันจับไว้แทน
“ ชนะ!? ” ผมหันไป ไอ้แบงค์เดินเข้ามาท่าทางมันบอกห่วงผม………
“ มีเรื่องอะไร?!” ไอ้แบงค์หันมาถามผมก่อน แต่ผมเงียบเลยหันไปไอ้พัคแทน
“ มีอะไรครับน้อง?”
“ เพื่อนพี่มายุ่งกับเมียผม!” ไอ้แบงค์หันไปมองวิว
“ คงไม่ใช่แล้วครับพี่ว่า เพราะนี่แฟนพี่” ไอ้แบงค์บอกไอ้พัคมองไอ้แบงค์ชั่งใจว่าจะเชื่อดีไหม แต่สุดท้ายก็ปล่อยมือจากคอเสื้อผม
“ แล้วไมพี่ไม่ดูเมียพี่ให้ดี ให้มายุ่งกับเมียผม” ไอ้พัคหน้าโง่เชื่อด้วย โง่วะ ไอ้แบงค์ก็แสดงละครต่อโดยการโอบไหล่ผม ผมงงอึ้งทึ้งแต่ยังไม่เสียวสิครับ O.0+!!
ไอ้แบงค์มันเล่นต่อได้อีก
“ แฟนพี่งอนเลยเดินหนีมา พี่เพิ่งหาเจอ” เรียกผมซ่ะเต็มปากว่าแฟน ผมก็เขินนิดหนึ่งก็ได้ เดี๋ยวไม่เนียน(ใจเต้นแปลกๆ)
“ ผมจะเห็นแก่พี่ วันนี้จะไม่เอาเรื่อง แต่ถ้ามีครั้งต่อไป ผมเอาแน่” ไอ้พัคมันไปเห็นแก่ไอ้แบงค์ได้ไงครับ ผมเป็นงง ก่อนที่มันจะลากตัววิวออกไป ผมก็มองตาม วิวหันกลับมายิ้มฝืนๆให้ผมด้วยก่อนที่จะรีบหันกลับไป
ผมคิดว่าพอกลับไปวิวไม่น่วมมากก็น่วมน้อย แต่ก็คิดว่าไอ้พัคที่ห่วงวิวขนาดนั้นคงไม่กล้าทำอะไรรุนแรง แต่ใครจะรู้อย่างไอ้วุฒิก็รักจุมจนไม่รู้จะรักยังไง แต่ก็ยังทำร้ายได้ขนาดนั้น
ความรัก มันยากจริงๆ
“ แตะอั๋งกรู” ผมบอกเพราะไอ้แบงค์ยังไม่เอาแขนไปจากไหล่ผม ไอ้แบงค์หันกลับมามองหน้าผมแล้วเอาแขนออกช้าๆไม่รีบ ก่อนที่นั่งลงบนเก้าอี้ที่วิวนั่งเมื่อครู่
“ มรึงไม่น่าไปยุ่งกับน้องเขา ใครๆก็รู้”
“ กรูไม่รู้” ผมพูดหลังจากนั่งลงแล้ว
“ ทำไมไอ้พัคมันใหญ่มาจากไหน?!” ผมถาม แต่คิดว่ามันคงใหญ่พอดู ไม่งั้นไม่กร่างขนาดนี้ แล้วตอนที่จะมีเรื่องก็ไม่เห็นใครจะเข้ามายุ่ง และอย่างหน้าตาอย่างวิวน่าจะมีคนมาคุยบ้างแต่กลับไม่มีจนกระทั่งมาหาผม
“ ก็พอดู” ไอ้แบงค์ตอบ
“ นี่ถ้ากรูไม่มาช่วยมรึง มรึงคงต้องไปไปนอนโรง-บาลเป็นเพื่อนจักร”
“ ใครขอร้อง แล้วยังมาเรียกกรูว่าแฟนกระดากปากวะ” ผมบอกไม่ยักเห็นเห็นเจน หรือว่ากลับไปแล้ว
“แล้วมรึงจะให้กรูทำยังไง..” ไอ้แบงค์ว่า ผมยักไหล่แต่ตอนนั้นแอบดีใจ55 บ้าวะผม
“ เจนล่ะ?” ผมว่าจะไม่ถามแล้วแต่มันอยากรู้มากๆ
“ กรูให้กลับไปแล้ว เดี๋ยวโดนลูกหลง”
“ เป็นห่วงกันจริ้ง!” ผมพูด
“ ทำไมพักนี้มรึงพูดประชดบ่อย” ไอ้แบงค์ว่า
“ กรูประชดที่ไหน แค่พูดธรรมดา” ผมไม่คิดว่าตัวเองพูดประชดแต่อย่างใด
“ กรูว่ามรึงแปลกวะ”
“ อะไรกรูแปลก มี3หู มีหางออกมาก็ไม่ใช่” ผมว่ายืนคิดกลับโรง-บาลดีกว่า
“ .................ไปไหน?”
“ ไปหาจักร” ผมบอกเดินออกมา ไอ้แบงค์ก็เดินตาม
“ ไปกินก๋วยเตี๋ยวโต้รุ่งกัน?” ไอ้แบงค์ชวนผมก็หิวครับ แต่ต้องทำหยิ่งไว้ก่อน
“ ไม่ล่ะไม่หิว” ผมพูด ไอ้แบงค์ก็เงียบไป ไม่คิดจะรบเร้าว่า ‘ไปเถอะชนะไปกินเป็นเพื่อนกรู’ หน่อยเลยครับ
คนอยากให้ง้อไม่ง้อ
“............” จนเดินมาถึงรถ รถไอ้แบงค์จอดคนละฟากกับรถผม
“ ชนะมรึงเป็นอะไร?” ไอ้แบงค์ถามผมแทนที่จะเดินไปรถตัวเองกลับเดินตามผม
“ มรึงนั่นแหละที่เป็นอะไร ถามกรูอยู่ได้ว่ากรูเป็นอะไร รึมรึงอยากให้กรูเป็นอะไร?” ผมพูดจะเปิดประตูรถแต่ไอ้แบงค์เอามือดันประตูรถผมไว้
“ ...............”(ผม)
“ มรึงมานี่ทำไม?” ไอ้แบงค์ถามผมอีก
“ ทำไมกรูจะมาไม่ได้ ขนาดมรึงยังมา แถมมากับเจน” ผมว่า
“ มรึงชอบดึงเจน เข้ามาเกี่ยวทั้งที่ไม่เกี่ยว”
“ มรึงก็เหมือนกันชอบดึงจักรเอามา ทั้งที่เป็นเรื่องของกรูไม่เกี่ยวกับมรึง” ไอ้แบงค์นิ่งไป ผมก็พูดมากไปอยู่ครับ ว่าไม่เกี่ยวกับไอ้แบงค์แต่ผมรู้สึกหงุดหงิดมากมันยังมาเซ้าซี่ผมอีก
‘ก็หนีเหมือนกันแหละครับ’ผมติดใจอะไรนักหนากับประโยคนี้ของวิว
“ กรูเป็นเพื่อนมรึง”
“ เออ มรึงเป็นเพื่อกรูย้ำอยู่นั่นแหละ กรูรู้ไม่ต้องย้ำ!” ผมว่า ไม่ได้มองหน้าไอ้แบงค์
“ ชนะ มรึงไม่ใช่คนหงุดหงิดง่ายแบบนี้ หรือว่าเรื่องปรางทำให้มรึง...”
“ ไม่ใช่ปราง!!” ผมพูดก่อนที่ไอ้แบงค์จะพูดจบ
“ แล้วมันอะไร ถ้ามีปัญหา ก็ปรึกษาดิ อย่าเก็บไว้คนเดียว” ไอ้เพื่อนแสนดีมันบอกผม แต่ผมจะบอกมันได้ยังไงว่าผมหงุดหงิดที่เห็นมันมากับเจน ผมอยากอยู่ใกล้ๆมันตลอดเวลา อยากมองหน้ามัน และคิดว่าผมกำลังหึงมันกับเจน ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร แต่มันเป็นไปแล้ว บางทีความรู้สึกนี้ มันอาจจะไม่ใช่เพิ่งเกิด รึว่ามันเพิ่งเกิดก็ตามแต่ ทว่ามันน่ากลัว
ปรางบอกผมว่าผมไม่เคยแคร์เธอ เพราะผมแคร์เพื่อนมากกว่า มันจะเกี่ยวกับความรู้สึกนี้ไหม ไม่รู้เลย......
“ มรึงไม่อยากรู้หรอก” ผมว่าจะเปิดประตูแต่ไอ้แบงค์ไม่ยอม
“ เล่ามา มีอะไร?” ไอ้แบงค์ถามเสียงเข้มจริงจัง
“ไม่มี” ผมตอบ คิดว่าผมก็แค่ห่วงเพื่อนเท่านั้นแหละ เพราะตลอด 2 ปีนี้ผมกับไอ้แบงค์แทบจะตัวติดกัน เพราะผมเป็นห่วงมันเรื่องจุม ทั้งพวกผมยังไปตามหาจุมด้วยกัน พอไอ้แบงค์มันมีแฟนผมประกอบกับผมที่เพิ่งถูกอกหักก็เลยรู้สึกเหงาเท่านั้นเอง
“ ชนะมรึงมี อย่าโกหก!” เพื่อนที่คบกันมักเป็นแบบนี้ แต่บางทีมันก็ไม่ดี
“บอกว่าไม่มีก็ไม่มีไงเล่า!” ผมว่าดันประตูให้เปิดออก
หมับ! ควับ!?
“ ชนะ กรูเป็นเพื่อนมรึงไหม?!” ไอ้แบงค์จับไหล่ผมแล้วให้หันหลังชนกับตัวรถถาม
“............”(ผม)
“ เรา 2 คนเคยมีความลับกันไหม ไม่เคย..”
“เคย” ผมพูดไอ้แบงค์เงียบ
“ ..............”
“ ตอนที่มรึงรักจุม มรึงก็ไม่บอกใคร”
“ มันเป็นเรื่องที่บอกไม่ได้ ...”(เสียงเบาลง)
“ กรูก็เหมือนกัน” ผมบอกแล้วสะบัดตัวจากไอ้แบงค์ เปิดประตูรถได้ก็กระแทกตัวเข้าไปนั่ง พร้อมทั้งขับรถออกมาด้วยความรวดเร็ว
ผมมองไอ้แบงค์ผ่านกระจกมองข้างและสุดท้ายกระจกมองหลังด้านบน
“ .....................”
ผมกำลังสับสนครั้งใหญ่ในชีวิต
.
.
.
ผมมาถึงห้องจักรกำลังมาเดินมาเข้าห้องน้ำ (ห้องน้ำอยู่ใกล้กับประตู) พอจักรเห็นผมก็หยุดหันมามองผม
“ จะเข้าห้องน้ำก็เข้าไป” ผมบอกเดินผ่านจักรเข้าไป (จักรก็เข้าห้องน้ำ)
ผมมานั่งโซฟาคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเอง
ผมไม่ได้รู้สึกแค่เพื่อนกับไอ้แบงค์อีกต่อไปแล้ว มันอาจจะเพิ่งเกิดหรือเกิดขึ้นมานานแล้วผมไม่แน่ใจแต่ตอนนี้ผมไม่สามารถควบคุบความรู้สึกของตัวเองได้
เพราะไอ้แบงค์เป็นแฟนกับเจนมันทำให้ผมหึง และเข้าใจตัวเองมากขึ้น...
“ ..............” จักรเดินกลับมาและขึ้นไปนอนบนเตียงแล้ว ผมเลยเดินไปหา
“ .....................”
หันกลับไปมองโซฟาผมคงจะนอนไม่หลับแน่คืนนี้ ผมเลยขึ้นไปนอนบนเตียงกับจักร
“ นี่มรึงจะทำอะไร!?” จักรถามจะลุกขึ้น ทว่าลุกขึ้นไม่ได้เพราะแขนผมกอดดอยู่ ถึงแม้จะจักรจะพยายามดิ้นก็ตาม
“ ไม่ทำอะไรหรอก แค่นอน แต่ถ้ายังยังพูดมาก
ได้ทำมากกว่านอนแน่! ” ผมขู่เพราะไม่มีอารมณ์จะพูดเล่น
“ ..................”
จักรเงียบคงเพราะรู้ว่าถ้าขืนไม่ยอมผมตอนนี้ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ผมเองก็ไม่รู้จะทำอะไรแค่ไหนแค่อยาก
อยาก
หาที่
พึ่ง
คงจะอย่างงั้น
“................” ผมกอดจักรเข้ามาอีกโดยที่จักรก็ยอมแต่โดยดี
** ** ** **
เริ่มจะ.......
:pig4:คำผิดขอบคุณ 1. ท่านChae (ครั้งที่แล้วเขียนผิดขอโทษด้วยเน้อ)
2.ท่านpattra_13 ( แค้นชนะทำไมเน้อ?)
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432193 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก