บุพเพวายร้าย(สอง)
16.30%
ในตอนแรกผมคิดว่าจะไปส่งจักรที่บ้าน แต่ไม่คิดว่าจะดี พ่อแม่จักรเห็นผมอุ้มลูกชายเข้าไปในสภาพหมดสติแบบนี้ คงต้องมีการชักถามยาวเกิดขึ้นแน่ ผมเลยพาจักรไปที่คอนโดดีกว่า
ผมอุ้มจักรจากรถขึ้นมาบนห้อง แล้ววางจักรลงบนที่นอน ก่อนที่จะยืนดูเงียบๆ
“ ....................”
เมื่อคิดว่าตัวเองไปช้ากว่านิดเดียว ใจมันวูบหายไป ขอบคุณสัญชาติญาณของตัวเองที่ทำให้สามารถช่วยจักรไว้ได้
น้องเขาสำคัญกับผม
ตอนนั้นตอนที่ผมเจอนั่งอยู่ในห้องน้ำผมหัวใจผมกระตุกชาวาบ บางอย่างในตัวผมกำลังพังครืนลงมา
“ ไม่มีอะไรเลยใช่ไหมที่ จักรจะพูดกับพี่ดีๆ” ผมพูดกับตัวเอง ก้มลงเอามือเช็ดเหงื่อตามไรผมจักร แต่คิดว่าไม่พอ เลยเอาผ้าขนหนูบิดน้ำหมาดๆเช็ดหน้าเช็ดตาคราบน้ำตาให้ แล้วก็คิดเลยเถิดว่าเช็ดตัวให้เลยดีกว่า จะได้สบายตัวเช็ดรอยไอ้เหี้ยนั่นด้วย
เรื่องไม่จบแค่นี้แน่!? และเรื่องนี้คนที่จะช่วยได้คือไอ้วุฒิ มันเอากับผมแน่!
.
.
.
“ ไอ้เลว มรึงทำอะไรกรู!” เสียงก่นด่าและรู้สึกเจ็บที่อกกับบางอย่างที่ทุบกระหน่ำลงมา
ผมรีบตาขึ้นมาทันที่พร้อมเอาแขนเท้าให้ลุกขึ้น
“ ..............” จักรมองหน้าผมราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ อะไรจักร?” ผมถามยังรู้สึกง่วงอยู่มาก เพราะหลังจากที่เช็ดตัวให้จักรแล้วก็นั่งจ้องหน้าจักรไปเรื่อยๆ ตอน1 หนึ่งตอนนั้นเริ่มง่วงแต่ไม่รู้หลับไปตอนไหน
“
มรึงทำอะไรกรู!?” “ พี่ทำอะไร?!” ผมถาม เพราะไม่คิดว่าทำอะไรผิดต่อจักรจนต้องจักรต้องโกรธเกรี้ยวกันแบบนี้
“ มรึงมันฉวยโอกาส!!” จักรว่าคว้าหมอนมาฟาดผมไม่หยุด ผมยกมือขึ้นบัง
“ จักร จักร! พี่เปล่า พี่เปล่า” ผมบอกขณะที่จักรพยายามเอาหมอนฟาดผมไม่หยุด
“ แล้วทำไมกรูอยู่ในชุดนนี้!!” จักรตะคอกถาม ผมมองกลับไป จักรใส่ชุดนอนสีน้ำเงินที่ผมใส่ให้เมื่อคืนเพราะคิดว่าจะสบายตัวกว่ากางเกงขาเดฟที่ใส่อยู่เดิม
“ พี่เช็คตัวให้จักรก็เลยเปลี่ยนเสื้อให้ด้วย” ผมบอก รู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายที่ตอนนี้ก็โกรธจนหน้าเป็นสีแดงและพอพูดจบ บอกเลยว่ามากกว่าเดิม ผมรีบบอกเพิ่มเหมือนสำลัก
“ พี่สาบานว่าเมื่อคืนพี่ไม่ได้ทำอะไรจักรเลย ..จักรคิดดีๆ ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น” ผมบอกค่อยๆพูดทีละคำในท้ายประโยค และมือยังยกขึ้นมาป้องกันหมอนอยู่แม้ตอนนี้จักรจะหยุดแล้ว
“ เมื่อคืนพี่ไปช่วยจักรที่โดนทำอะไรอะไรที่ห้องน้ำในผับไง” ผมบอกสังเกตท่าทีจักรไม่ด้วย
“...............”
“ แล้วไง!?” จักรถาม เหมือนจะจำไม่ได้
“ จักรเป็นลมพี่ก็เลยพาจักรมาที่นี่” ผมบอก
“ แล้วทำไม มรึงไม่พากรูไปหาเพื่อนกรู
หรือพากรูกลับบ้าน!” “ ก็พี่เห็นว่า...”
“ ก็เพราะมรึงหาโอกาสจะหาเศษหาเลยกับกรูไง!!” จักรพูดสวน
“ พี่เปล่า จักรตรวจสอบร่างกายตัวเองได้เลย ว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรเลย” แค่จู๋จุ๊บปากไปหน่อยเดียวเอง
“ ..............” จักรจ้องหน้าผม หน้าแดงระเรื่อเพิ่มขึ้นจนหูแดงขึ้นมา
“ จริงๆ” ผมบอก แต่
ตุบ! จักรเอาหมอนฟาดผมเต็มๆ
“ จักร!?” (ผมโดนตลอด)
“ แล้วใครใช้มรึงช่วยกรู ใครใช้ให้มรึงมายุ่งกับกรู!!” จักรว่า
“ จักร?” ทำไม?????
“ กรูไม่อยากรับความหวังดีจากคนเลวๆอย่างมรึง กรูไม่ต้องการ!?” อะไรจะเกลียดผมปานนั้น ทั้งที่เมื่อคืนถ้าไม่ได้ผม ปานนี้ก็ ..คง................
“ ................”
แม่งเอ้ย! มองกรูดีบ้างสิวะ! ตื่นขึ้นมาก็ว่าเอาว่าเอา “ ไม่ว่าจะเกิดอะไรกับกรู อย่ามาเลือก!” “ ..............” ผมโกรธดิครับ ผมดึงหมอนจากจักรแล้วจู่โจ่มอีกฝ่ายด้วยการกำต้นแขนแน่น
“ ปล่อยกรู! อย่ามาจับ!!” จักรว่าดิ้น เอามือมือมาปัดหน้าผมที่โน้มไปหา
“
อย่า ไ อ้..!?” ผมจูบจักร รังเกลียดขยะแขยงผมยังกิ้งกือไส้เดือนดีนัก!? หงุดหงิดไม่พอใจ
เว้ย!? ทำดีไม่เคยเห็น หาแต่เรื่องเลว
ดีมาตลอด ทำเลวแค่ครั้งเดียวไม่ยอมให้อภัยสักที!!!!?!!!!
จักรแทบจะเหลือกตาจ้องผม ที่เอาปากกดริมฝีปากตัวเอง มือดันไหล่ผมแต่ตัวกลับยิ่งแนบร่างกายเข้าไปอีก
“ ..................”
ผมพยายามจะเอาลิ้นเข้าไปในปากจักร แต่จักรกัดเม้นริมฝีปากเอาไว้แน่น ก่อนที่หยาดน้ำตาจะไหลอาบแก้มลงมากับร่างกายที่สั่นสะท้าน
มือผมที่กำต้นแขนจักรอ่อนแรงลง และปล่อยจักรในที่สุด
บ้า ผมมันบ้าอีกแล้ว
โกรธคือโง่โมโหคือบ้า ทั้งโกรธทั้งโมโหคือทั้งโง่ทั้งบ้า
เลยพลาดแบบนี้ ................................
“ ..............” จักรเบือนหน้าหนีเอาแขนเช็ดน้ำตา
ทำไมผมถึงไม่ใจเย็นกว่านี้
ทำไมผมไม่คิดว่าผมที่ทำแบบนี้ก็ไม่ต่างจากไอ้บ้าที่ทำกับจักรในห้องน้ำเมื่อคืน
“ ถ้าพี่จะทำอะไรจักรมันไม่ยากหรอก แต่พี่ไม่ทำ เพราะพี่อยากให้จักรยอมเองมากกว่า” ผมพูดไม่ตรงกับใจเลยสักนิด ทั้งที่เมื่อกี้ก็ทำไปแล้ว
“ ..............” จักรไม่พูดลงจากเตียง
“ จะไปไหน?” ผมถาม
“ ....................” ไม่ตอบ
ทำเหมือนผมไม่มีตัวตน!
“ จะไปไหน?!” ผมว่าเสียงเข้ม จักรหันควับมาจ้องผมไม่พอใจ
“ ...............”
“ จะกลับบ้านใช่ไหม ? พี่ไปส่ง” ผมว่า รู้ว่าจักรมีเรียนตอนบ่าย ( แต่ตอนนี้ยังเช้าอยู่ )
“ ไม่ต้อง!” พูดทันที
“ พี่จะไปส่ง” ผมพูดเสียงเข้มอีก ...........และบอกตัวเองให้ใจเย็น อย่าโมโหไม่งั้นจะบ้าเอาอีก
“ ................มรึงชอบกรูมากเหรอ?” จักรถามที่ผมคิดว่าไม่น่าจะถาม
“พี่ชอบจักร อยากรู้จักจักรให้มากกว่านี้” ผมบอก
“ เร้ออออออออ” ไม่เชื่อที่ผมพูด ทั้งที่เคยบอกไปหลายครั้ง
“ จริงๆจักร” ผมพูดเข้าไปกอดจักรจากด้านหลัง แปลกที่จักรยอมแต่โดยดี…
“ ..................”
“ ทำไมจักรไม่ยอมเปิดใจรับพี่เข้าไปศึกษาดู”
“ .........................” ผมมองเสี้ยวหน้าที่ยังนิ่งงั้น ขนตายาวกระพริบถี่.. ไม่รู้ว่าจักรกำลังคิดอะไร
แต่ขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าจักรกำลังใจอ่อน ความเลวผมก็มี แต่ความดีไม่ใช่ว่าจะไม่เห็น สักนิดเถอะเห็นใจกันบ้าง
“ นะจักร พี่ขอโทษกับเรื่องที่แล้วมา”ผมบอก ไม่ได้มีความหวังมากนักแต่อยากพูดให้รับรู้ หวังว่าร่างบางๆที่ผมกอดอยู่นี้จะยื่นสิ่งที่หวังมาให้
** ** **
ก็อยากบอกอยู่ว่า สุดท้ายชนะจะลงเอยกับใคร แต่เดี๋ยวมันไม่มันส์ไงเน้อ
ก็มีทายถูกบ้าง..55
ท่านmimirin คำที่ถูกต้องขอบคุณเน้อเจ้าค่ะ
ปล.รู้สึกไม่สบายใจที่ไม่ได้ตอบเม้นต์ แต่อ่านทุกเม้นต์เน้อ 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4432217 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก