ตอนที่ 24ผมกำลังจะขยับตัวไปนั่งอีกฟากนึงของตัวรถ แต่ไอ้ฉานมันเอาท่อนขาที่โตกว่าท่อนซุงดักเอาไว้
แถมส่งสายตาปราม ไม่ให้ผมไปไหนไกลจากตัวมันอีกต่างหาก
แล้วกูจะกล้าออกเสียงคุยไหม
รู้งี้ มึงจะอนุญาติให้กูรับทำขี้เกลือสินเธาว์ ทำไมละเฮ้ย
ตอนกดรับโทรศัพท์ เสียงผมเป็นปกติอย่างที่สุด หากมันจะสั่น หรือมันจะผิดธรรมชาติบ้าง ก็เพราะไอ้คนข้างๆมันจ้องนี่แหละ ...
แต่ทำไม ปลายสายถึงได้เงียบไป แต่ผมยังรู้สึกได้ว่า เค้าเงียบแต่ไม่ได้วางสาย เหมือนชั่งใจอะไรสักอย่าง
ไอ้ฉานเองก็เห็นผมเงียบไป มันก็คอยเอาเท้ามาสะกิดขาผม ด้วยความอยากรู้ ไอ้ผมเองนั้น ก็ได้แต่ส่ายหน้าปฎิเสธมันไป
ก็เค้าไม่ได้พูดอะไรนี่เว้ยยยยย.......ผมส่งภาษาคาราโอเกะบอกมัน
แมร่ง ทางนู้นเงียบ ทางนี้เร่ง
ผมเริ่มเซ็ง หงุดหงิด และเริ่มจะพาล (คนข้างๆ)
มันมีไม่กี่ช่วงหรอกครับ ที่คนอารมณ์ดีอย่างผมจะหงุดหงิด แต่ครั้งนี้ มันมีปฎิกริยาเร้าจากหลายทาง ไหนจะนอนน้อย
ไหนจะเครียด ที่ไม่รู้จะคุยโทรศัพท์กับปลายสายยังไง แถมไอ้ฉานเองมันก็จ้องกดดันผมตลอดเวลาแบบนี้แล้วด้วย
ผมควรยุติทุกอย่างไว้ท่ามกลางความเงียบ หรือ ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ทุกอย่างมันเคลียร์ดีเนี่ย
สมองสองส่วนของผมกำลังประสานงานกันทางความคิดอย่างหนักหน่วง คิ้วผมคงขมวดจนเส้นเลือดปูดโปน
ไอ้คนข้างๆถึงได้ส่งปลายนิ้วโป้งมาคลึงคลายให้
“ พี่เต้ครับ ได้ยินเสียงเมฆมั้ยครับ ถ้าไม่ได้ยิน เมฆขออนุญาติวางนะครับพี่ สวัสดีครับ”
ผมพูดจบ ก็ไม่ลืมที่จะเว้นช่วงระยะเวลาสักครู เพื่อรอดูปฎิกริยาตอบกลับ
“อะ ได้ ยินครับ เอ่อ น้องเมฆ เอ่อ “ ปายสายตอบรับ แต่พูดตะกุกตะกักแบบคนกำลังประหม่าอย่างเต็มที่
เอาละครับพี่เมฆไม่ใช่คนใจร้ายอะไร
“ครับพี่เต้ “ ผมพูดประโยคนี้มาสองครั้งแล้ว และคิดว่า คงไม่ต้องพูดแบบนี้ไปจนจบบทสนทนาหรอกนะ
“พี่เต้ขอโทษนะครับ ถึงจะส่งข้อความมาขอโทษแล้ว แต่พี่ก็อยากพูดด้วยตัวเองมากกว่า”
“อ่าครับ ไม่เป็นไรครับ คิดว่าพี่เต้คงมีเหตุผลของพี่เต้ เมฆไม่ได้โกรธอะไรครับ” พูดกันตามตรง คนที่ผมควรจะโกรธ คือไอ้หมาบ้าข้างๆผมมากว่า เพราะถือว่าพี่เต้ยังไม่ได้ทำอะไรผมเลย
“น้องเมฆไม่โกรธจริงๆ เหรอครับ พี่เต้ยังอยากเจอน้องเมฆอยู่นะ แต่คิดว่าคงไม่มีหน้าไปเจอ “ ไม่โกรธแต่ข้องใจแต่ก็ไม่ถามหรอกนะครับพี่ (อันนี้คิดในใจ)
“ไม่เป็นไรนี่ครับ ไม่ถึงกับขนาดนั้นหรอกครับพี่ เมฆไม่ได้ซีเรียสอะไร แค่ตกใจนิดหน่อย แต่วิธีการทันสมัยดีอะครับ เนียนด้วยอ่ะ” เอ๊ะ! นี่พี่เมฆนิสัยไม่ดีนิดหน่อยเหรอ แอบกัดพี่เต้ไปด้วย ติดมาจากไอ้ฉานนะครับนิสัยนี้
“ขอโทษครับ พี่เต้ขอโทษจริงๆ” น้ำเสียงพี่เต้ กระตุกใจผมวูบเลยครับ มันเต็มไปด้วยความเศร้า นี่ขนาดได้ยินแค่เสียง ผมยังจินตนาการหน้าพี่เค้าออกเลยว่า เป็นยังไง
“เลิกโทษตัวเองเถอะครับ เมฆโอเคแล้วจริงๆ นะ พี่เต้ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอครับ” พี่เต้ก็น่าจะปิดเทอมเหมือนนะ หรือจบแล้วก็ไม่รู้ ปีสี่แล้วนี่นา ชวนพี่เค้าคุยครับ บอกตรงๆ ผมคิดว่า คนเราถ้าจะคบกันต่อควรลืมเรื่องที่ต้องเสียความรู้สึกออกไป
แล้วก็เปิดโอกาสมองกันใหม่ อย่างน้อยๆ เราอาจจะได้เพื่อนที่ดีเพิ่มขึ้นมาอีกคนนึงก้ได้ ใครจะไปรู้
“ไปทิเบตไงครับ แต่ไปอาทิตย์หน้าอะครับ น้องเมฆลงใต้เมื่อไหร่ครับเนี่ย” นั่นสินะ พี่เต้จะไปทริปครอบครัวนี่นา แต่ว่าเสียงพี่เต้ก็ยังดูไม่โอเคเท่าไหร่ แต่ครั้นผมจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ไอ้คนข้างๆก้เริ่มเอาเท้าสะกิดทำหน้าเป็นหมาอยากรู้อีกแล้ว
สมน้ำหน้ามันครับ ผมคุยกะพี่เต้ เรียกได้ว่า น้องๆจากกระซิบ ก็ทุกคนอยู่กันเต็มรถนี่ครับ จะโหวกเหวกโวยวายก็ใช่ที่ เดี๋ยวเค้ารู้กันหมด ไอ้ฉานก็ได้แต่ทำหน้าตาส่งสัญญาณว่าฝากไว้ก่อน
ผมกะพี่เต้คุยกันอีกนิดหน่อยก็วางสายไป ผมเองก็สับสนมากมายกับเรื่องอะไรแบบนี้ ทุกเรื่องมันถาโถมมาหาผมรวดเร็วเกินไป
ผมเอาหัวพิงเบาะแล้วหลับตา ไม่อยากตอบคำถามอะไรในตอนนี้ เพราะตัวเองยังตอบคำถามอะไรมันไม่ได้เหมือนกัน
ใครจะไปคิดว่าในชีวิตนี้ คนอย่างพี่เมฆ จะเป็นที่ช่วงชิงของผู้ชายกันเอง คิดแล้วกูก็จะบ้า
ตั้งแต่เกิดมาจนโตเป็นหนุ่ม ไม่มีเสน่ห์ต่อสตรีเพศ ก็น่าอนาถใจแล้ว
พอจะมีเสน่ห์เข้าหน่อยก็เสือกมีกับผู้ชายด้วยกันอีก
ไอ้เรื่องมีแฟน ก็ไม่เคยจะคิด ว่าจะมามีแฟนเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง
แถมมัน ยังเป็นผู้ชาย
นี่ผมต้องยอมรับแล้วใช่มั้ยว่า “เป็นเกย์” ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมกับไอ้ฉานก็มีอะไรกันแล้ว
และผมเองก็ไม่ได้นึกรังเกียจความสัมพันธ์ ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับมันเสียด้วยซ้ำ
พี่เมฆไม่รู้หรอกว่าการมีอะไรกับผู้หญิง มันสุขแบบไหน
แต่การมีอะไรกับผู้ชาย มันสุขมากมายจนอธิบายได้ยากจริงๆ ถึงแม้ครั้งแรกมันจะเกิดจากการฝืนใจ
แต่มันก็ยังดีว่าเกิดกับคนที่เรารัก ไม่ว่าจะรักแบบไหน ไม่ว่าก่อนหน้านี้ที่ผมกับมันยังเป็นแค่เพื่อนกัน
แต่ถ้าใครมาถามผมว่า ผมรักไอ้ฉานมั้ย ผมก็ตอบได้ว่า “รัก” แต่รักแบบไหน มันก็ค่อยๆชัดเจนไปตามกาลเวลาแหละครับ
ผมคงจมอยู่กับความคิดตัวเองนานมากไป จนคนข้างๆต้องออกแรงดึงผม ให้นอนสบายๆบนตักมัน
ไม่มีคำอธิบายใดๆ มากไปกว่า
“นอนแบบนี้ดีกว่า ไม่เมื่อย” แล้วมันก็หันกลับไปมองวิทิวทัศน์ด้านนอก ปล่อยให้ผมพักสายตาไปกับความสบายต่อไป
มันขยับตัวเองไปชิดริมหน้าต่างฝั่งนึง แล้วปล่อยให้ผมได้นอนเหยียดยาวตามสบาย มีมันนี่ผมอุ่นใจตลอดเวลาจริงๆ
ถ้าไม่นับเวลาที่มันโกรธและอาละวาดเป็นหมาบ้านะ
“ตายแล้วเมฆ นอนหนุนฉานสบายแต่ตัวเองแบบนั้น ฉานไม่ปวดเมื่อยจนชาไปแล้วเหรอ ทำไมทำแบบนี้ละลูก ฉานก็ยอมเมฆมากไปนะ ไม่ไหวๆ” เสียงแม่นิ่มโวยวายครับ บังเอิญว่าผมยัดเยียดความลำบากให้ฉานแสงสุดที่รักของแม่มากไป เลยแหวใส่ผมซะขนาดนั้น
ผมจะทำอะไรได้ นอกจากงัวเงียลุกขึ้นนั่ง สองข้างทางมืดแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้รถแล่นมาถึงส่วนไหนของประเทศไทย
นี่ผมนอนหลับไปนานแค่ไหนครับนี่
“ ก็มันให้เมฆนอนเองอะครับแม่ก็ เมฆไม่ได้บังคับมันสักหน่อย มึงก็นะ ให้แม่ว่ากูอยู่ได้” มันไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มๆใส่ผม
“ แล้วเป็นอะไร ทำหน้าเหมือนคนปวดท้องห้องน้ำ หืม มืดขนาดนี้ ไม่น่าจะมีปั๊มนะเว้ย” ผมรู้ครับว่ามันคงเมื่อย แต่ถ้าจะให้ถามดีๆ ถามหวานๆ พี่เมฆก็ทำไม่เป็นนี่ครับ
“ไม่เป็นอะไร แค่เหน็บกินอะ อูยยยยยย” เหอะ สมน้ำหน้า มึงอยากเป็นพระเอกนัก พี่เมฆเลยจัดให้ เต็มที่
ผมเอามือนวดๆ บีบๆ แถวต้นขามันครับ แบบนี้เนี่ยเค้าว่า ปากว่าตาขยิบป่าวหว่า ก็ถือว่าตอบแทนที่มันเสียสละตักให้ผมหนุนนะครับ
วิวสองข้างทางมืดมากครับ ถึงจะมีไฟส่องถนนเป็นระยะๆ แต่ว่ามันก็มืดอยู่ดี นานๆจะมีบ้านคนสักหลัง แถมต้นไม้ก็ใหญ่โตออกแนวน่ากลัวมากครับ
“ใกล้ถึงแล้วนะลูก นี่ใกล้เข้าเขตรีสอร์ทแล้ว มาถึงกันดึกดื่น คงยังไม่ได้เที่ยวชมอะไรนะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันนะ” แม่ครับ แต่เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดผมนะ แม่ยิ้มให้ผมทั้งปากทั้งนัยย์ตาเลยละครับ มันอุ่นขึ้นมาถึงในอกเลยทีเดียว
“ครับไม่เป็นไรครับ ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ เรามากันตั้งหลายวันนี่นา” คืนนี้พักเอาแรงก่อน พรุ่งนี้ค่อยตลุยกับทุกเรื่อง
“หิวกันมั้ยลูก แม่ให้ที่บ้านเค้าเตรียมข้าวต้มเอาไว้ให้ กินร้อนๆ ก่อนนอนดีมั้ย กลางวันที่นี่จะร้อน ถ้าออกไปทะเลนะ แต่กลางคืนจะเย็น ไม่หนาวแต่จะเย็นชื้นๆนะลูก กินอะไรร้อนๆจะได้หลับสบาย”
“ครับ ก็ดีครับ ขอบคุณมากครับแม่ครับ” ผมยกมือไหว้แม่ตัวเองครับ จริงๆแล้วแม่คงรู้ว่าวันนี้นอกจากนอนและปะทะคารมกะไอ้ฉานแล้ว ผมแทบจะไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย คงจะรู้ ว่าผมหิวแน่ๆ
“ดีขึ้นยังอ่ะ เหน็บอ่ะ หืม “ มันยิ้มครับ ส่ายหน้าไม่พูดอะไร แหม หมั่นไส้ มันเป็นพระเอกได้ตลอดเวลาจริงๆ ไม่มีหลุดบทเลยนะมึง ถ้าไม่ถามเดี๋ยวจะว่าพี่เมฆใจร้าย เนรคุณ เลยต้องเอาใจใส่กันนิดหน่อย เหอ เหอ
“ อืม นั่นสิ ฉาน ดีขึ้นหรือยังลูก เมฆอ่ะ หนักจะตาย เดี๋ยวกินอะไรร้อนๆ ก็คงดีขึ้นนะลูกนะ แม่เค้าบอกว่าใกล้ถึงแล้ว”
ฮือ ฮือ แม่นิ่มคร๊าบบบ ถึงเมฆจะเจอแม่ผู้ให้กำเนิดแล้ว แต่ลูกแม่นิ่มก็ยังชื่อเมฆอยู่นะครับ เป็นห่วงลูกเขยให้น้อยๆลงหน่อยก็ได้ ตัวพี่เมฆไม่ได้หนักมากมายอะไร มันอยากเป็นพระเอกเองช่วยไม่ได้นะครับ
“เมฆ ทำปากขมุบขมิบอะไรใส่แม่ นิสัยแย่ใหญ่แล้วนะเราอ่ะ หืม “ สลดเลยสิครับ เอาใจไอ้ฉาน แล้วมาพาลใส่พี่เมฆ อูย
ไอ้คนข้างๆมันค่อยๆยิ้มก่อนหลุดหัวเราะสะใจผมออกมาแบบเบาๆครับ ฝากไว้ก่อนเหอะมึง
รถเคลื่อนตัวมาจอดหน้าบ้านไม้ หลังใหญ่มากหลังนึงครับ มองฝ่าความมืดไป เหมือนบ้านไม้ในป่าครับ ตอนกลางวันต้องสวยมากแน่ๆ เลย แต่ว่า ผมไม่เห็นรีสอร์ทที่ว่าเลยนะเนี่ย มีแต่บ้านหลังนี้หลังเดียวเลย
“ ถึงแล้วละจ๊ะ ลงกันมาได้เลยนะ คนในบ้านคงจะหลับกันหมดแล้ว”
ผมมองดูนาฬิกา นี่มัน ห้าทุ่มกว่าแล้วนะครับ มีป้าคนนึงรอรับพวกเราอยู่หน้าบ้าน สักพักมีผู้ชายวัยกลางคนวิ่งมาสมทบครับ
หน้าบ้าน มีแผ่นไม้แผ่นใหญ่ แกะสลักไว้ว่า
“บ้านสยาวดี” ใช่ครับ มันคือชื่อแม่ผมเอง
เข้ามาในบ้านได้ บ้านสวยมากครับ เหมือนในสารคดี หรือหนังสือที่ผมเคยดูเลย เป็นบ้านไม้จริงทั้งหลัง มีสองชั้น รวมชั้นลอยครับ มีเทอเรซมองลงมาสู่ชั้นล่าง สวยมากครับ แม่ผมอยู่สบายใช่เล่นเลยนะเนี่ย บ้านหลังนี้ใหญ่กว่าบ้านผมสักสองสามเท่าได้ ผมไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า รู้ว่าแม่เค้าอยู่สบายไม่ลำบากจริงๆนะครับ ไม่ได้คิดว่า แม่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร แล้วทำไม วันนั้นถึงได้ทิ้งผมไว้ ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นจริงๆ แต่วูบนึงในความคิด น้ำตาผมมันก็ปริ่มๆจะไหล
จนไอ้ฉานมันมาตบบ่าผมเบาๆนั่นแหละครับ ถึงได้เก็บกลืนก้อนสะอื้นนั้นลงไป
เรารวมตัวกันที่โต๊ะกินข้าว เป็นข้าวต้มปลาทะเลสดๆ ร้อนๆ อร่อยมาก ผมฟาดไปหลายชามเลยทีเดียว
ก่อนจะแยกย้ายกันไปห้องใครห้องมัน ผมเองก็ต้องนอนกับไอ้ฉานตามระเบียบ
คิดแล้วก็สยิวในท้องน้อย ไม่รู้ทำไมเหมือนกันครับ
กำลังจะเปิดประตูเข้าไป
“พี่เมฆ พรุ่งนี้ แม่จะแนะนำน้องสาวให้รู้จักนะลูกคืนนี้น้องนอนที่รีสอร์ท เดี๋ยวให้น้องพาไปเที่ยวรีสอร์ท อยากเที่ยวที่ไหน ก็บอกน้องไปนะลูกนะ
วันนี้พักผ่อนก่อน “ แม่นั่นเองครับ ผมคิดว่าน้องสาวคนละพ่อ จะอยู่บ้านนี้ด้วยกัน ถึงว่าตอนเข้าบ้านมา มีแต่คนดูแลบ้าน
ภายในบ้านดูอบอุ่นแต่เงียบเหงาเหลือเกิน
“ครับผม” สองเสียงประสานกันเลยครับ แม่ยิ้มให้เราทั้งคู่ ก่อนจะเดินไปห้องใกล้ๆกันที่แม่นิ่ม อยู่
ไอ้ฉานเข้าห้องมาได้ก็กระโดดขึ้นเตียงก่อนเลย ไอ้นี่ ตัวก็สกปรกโสโครก เดินทางมาทั้งวัน น้ำก็ยังไม่ได้อาบ
กระโดดขึ้นเตียงสีขาวสะอาด น่ากระทืบให้ไส้ใหลจริงๆ
“เฮ้ยๆ ไปอาบน้ำ อย่าเนียนๆ มึงนี่สกปรกจริงเลยนะไอ้ฉาน ทะเล่อทะล่าขึ้นไปได้ ใครจะกล้านอนวะนั่น”
“น้อยๆหน่อยจ๊ะเมียจ๋า มามะ มามะ มาให้พี่ฉานกอดหน่อย “ ผมยกนิ้วกลางส่งให้มันไปครับ หมั่นไส้มัน ยิ้มทั้งหน้ายิ้มทั้งขา แถวกางแขนรออีก ฝันไปเหอะมึง
“โอ้โห ท้าทาย ท้า ทาย เดี๊ยวจัดให้ ชุดใหญ่ เอาให้เดินไม่ได้เลยดีมั้ย หือ อาบด้วยกันเลย นะ ดีมั้ย ไม่เสียเวลา”
เห็นมั้ยครับ ไอ้ฉานมันก็เป็นเทพบุตรต่อหน้าผู้ใหญ่เท่านั้นแหละ
อยู่กับผมอะ มันเป็นซาตาน
“อะไร อะไร มึงอย่ามาทะลึ่งนะเว้ยฉาน ไม่ใช่บ้านเรา มึงอายเจ้าที่เจ้าทางบ้าง กูกลัวเค้าแอบมอง”
แก้เก้อไปงั้นแหละครับ จริงๆเวลาไอ้ฉานพูดเรื่องสองแง่สองง่ามทีไร ผมอายจะตาย
พี่เมฆอายเป็นนะครับ
“ฉาน มึงว่า ถ้าวันนึง อะไร อะไร มันไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราหวังไว้ เราจะเป็นยังไงวะ”
ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมถามมันไปแบบนี้ครับ อยากตีปากตัวเองเหมือนกัน
เพราะไอ้ฉานมันขมวดคิ้วฉับเลยครับ
“อะไร อะไร ที่มึงว่า มันคืออะไรวะ หรือว่าวันนี้มึงกะไอ้พี่เต้ เหี้ยนั่น ให้ความหวังอะไรกันไว้”
“ไปกันใหญ่แล้ว พี่เต้เกี่ยวอะไรวะ ไม่เอาๆ กูพูดขึ้นมาเฉยๆ เอง มึงนี่นะคิดไปไกลเกิน”
“อย่าให้รู้ ว่ามีอะไรบิดบังอยู่นะเมฆ “ มันมองหน้าเอาเรื่องเลยครับ แมร่ง ไม่น่าปากพล่อยทำเสียบรรยากาศดีๆเลย
“ไม่มีอะไร อยู่ดีๆ มันคิดขึ้นมาเองเฉยๆ กูขอโทษนะ ตกลงจะอาบมั้ยน้ำอ่ะ เร็วๆดิ ดึกแล้วหนาวนะเว้ย นี่ก็รู้สึกหนาวๆแล้ว”
“เออ ๆ อาบด้วยกัน เดี๊ยวมึงเข้าไปแช่น้ำนาน ไม่สบายอีก กูเองก็ขี้เกียจรอ ง่วงแล้ว”
มันลุกขึ้นลงมาถอดเสื้อถอดกางเกงเดี๋ยวนั้นเลยครับ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราจะอาบน้ำด้วยกัน
แต่ทำไมครั้งนี้ ผมมองไอ้ฉานแล้วรู้สึกใจเต้น และ อายๆมันยังไงไม่รู้
ในสมองก็คิดไปแต่เรื่องคืนนั้น พาลให้วูบวาบในท้องน้อย
“อ้าว เป็นอะไร ยืนนิ่งอยู่ได้ ถอดเสื้อผ้าสิ”
เหมือนเสียงมัจจุราชมากระชากสติให้เข้าเนื้อเข้าตัวอีกครั้งครับ ผมค่อยๆถอดเสื้อผ้า ออกทีละชิ้น ยอมรับว่าเป็นครั้งแรกที่รู้สึกอายกับการทำอะไรแบบนี้ ไอ้ฉานมันเดินโทง โทง ไร้ยางอาย ไปหยิบผ้าขนหนูมาพันตัว
ก่อนที่จะหยิบอีกผืนนึงเดินมาทางผม มันปกติธรรมดา เป็นไอ้ฉานคนเดิม
แต่พี่เมฆคนนี้ไม่เหมือนเดิมอ่ะ ไอ้ฉานมันมีไรขนอ่อนๆขึ้นมาถึงสะดือเลยนะ แต่พี่เมฆอะไม่มี
ขนตามเนื้อตามตัวก็ไม่ค่อยมี ถ้าจะมีก็เป็นแค่ขนอ่อนๆเท่านั้น ไม่ได้เป็นขนแบบที่ไอ้ฉานมี
บางทีเวลามันเข้าใกล้ตัวผม บ่อยครั้งที่ขนมันมาสีแขนผมแล้วต้องสะดุ้ง เหมือนโดนกระแสไฟฟ้า
“คิดลามกอะไรอยู่ หืม หน้าแดงเลยนะมึง”
“ อะไร ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย” ต่อยหน้าท้องกลบเกลื่อน ความอายที่เลเวลสามครับ
“รอยหายไปเยอะแล้วนี่ เหลือไม่กี่รอย ที่เป็นรอยฟันอ่ะ ยังเหลืออยู่บ้าง เจ็บเหรอ”
ผมสะดุ้ง ไม่ใช่เพราะความเจ็บครับ แต่เป็นเพราะความร้อนที่นิ้วไอ้ฉานมันแตะโดนแผล
มันรู้สึกแปลกๆ อ่า
มันลูบๆที่แผล แล้วค่อยๆฝังหน้าลงไปที่ซอกคอผมครับ ปลายลิ้นชื้นๆ แตะลงตรงฐานคอเล่นเอาผมสะดุ้ง
“แหวะ เค็มอะ” อ้าวนะ ก็กูยังไม่ได้อาบน้ำ สมน้ำหน้า ใครบอกให้มึงเลียละวะไอ้บ้า
“สมน้ำหน้า” ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปครับ
ในอ่างอาบน้ำ มีน้ำรออยู่ในอ่างแล้ว แม่คงให้คนเตรียมไว้ให้ ลองเอามือแตะๆดู น้ำกำลังอุ่นพอดี มีกลิ่นหอมแบบไทยๆ
เหมือนกลิ่นดอกไม้อะไรสักอย่าง รู้สึกผ่อนคลายดีครับ ในห้องน้ำบรรยากาศเป็นใจมากสำหรับคู่รัก แสงไฟสีส้ม ในห้องน้ำที่เป็นไม้ๆ บรรยากาศโรแมนติก จนพี่เมฆเสียวตรงบ้นท้ายช่วงล่างเลยครับ
ฮึ่ยยยยยย นี่กูคิดอะไรอยู่ว๊า
กำลังเอามือวักน้ำเล่น คิดอะไรเพลินๆ ก็มีมือมากอดจากข้างหลัง ไม่ได้สะดุ้งเพราะตกใจ ก็รู้อยู่แล้วว่าใคร
แต่ที่สะดุ้งคือ มันไม่ได้กอดปล่าว มันฝังจมูกฝังปากลงมาที่แถวคอผมด้วย
สะดุ้งเพราะสยิวอะครับ แฮ่ แฮ่
“ฉานมึงจะทำอะไร เค็มไม่ใช่เหรอ ไหนว่าจะอาบน้ำ “ รีบดักทางมันไว้ก่อนครับ ทั้งๆที่น้องชายมันเริ่มผงกหัวแบบกึ่มๆ
เอ่อ........เมฆน้อยมันกำลังจะพยศกับพ่อมันแล้วค๊าบบ T_T
“ก็อาบน้ำไง แต่ก็ขอชื่นใจมึงก่อน ทำไม ทำไม หือๆ” มันพูดไปเริ่มฟัดแก้มผมไปแล้วครับ
แล้วพี่เมฆเองก็รู้สึกว่า มีของกึ่งแข็งกึ่งนิ่มจากคนข้างหลัง สะกิดไปมาแถวๆต้นขาอยู่นา
“ ฉาน ฉาน มึงจะแช่น้ำด้วยกันป่าว” เสียงเริ่มสั่นแล้วอะนะ
“อืม แช่สิ มันก็พอแช่สองคนนี่ ถึงไม่พอก็แช่ได้ มันซ้อนกันได้” แหมพูดหน้าตายเลยนะไอ้กูปรี
เราสองคนแช่น้ำในอ่างเดียวกันครับ กำลังจะหลับตาผ่อนคลายได้ที่
“เมฆ รุ้ป่ะ ว่าคนเป็นเมียอ่ะ เค้าต้องเตรียมตัวแบบไหนให้สามี”
“หือ มึงพูดถึงอะไรวะ เตรียมตัว เตรียมตัวอะไรอ่ะ”
“อ้าว ก็เตรียมตัว อ่ะ เตรียมพร้อม ฮึ่ย จะบอกงัยดีว่า มึงทำไมเข้าใจอะไรยากนักวะเมฆ”
“ห่ะ แล้วมึงทำไมไม่พูดให้มันเข้าใจอะไรง่ายๆ หละ มึงพูดยากๆ กูไม่เข้าใจแล้วมันแปลกตรงไหน”
“โอยย .. เอาวะ คือ มึงฟังดีๆนะ เวลาอาบน้ำอ่ะ ปกติมึงล้างแต่ข้างนอกใช่ป่ะ แต่ทีนี้พอมีสามีแล้วอ่ะ ต้องล้างข้างในด้วย เข้าใจยัง” มันพูดไปเขิลไปครับ นานๆ มันถึงจะเขิลนะเนี่ย ของแปลก เลย
“ยังไงวะ ล้างข้างในที่มึงว่า กูไม่ใช่ศรีธนญชัยนะ ที่จะต้องถอดใส้ออกมาล้าง”
“ ฮึ่ย เมฆอ่ะ มึงช่วยเข้าใจอะไรง่ายๆหน่อยดิว๊า ไม่ใช่ล้างแบบนั้น”
“แล้วล้างแบบไหน หละ มึงอย่ามาลีลาสิ อะไรของมึงเนี่ย ขยุกขยิกไปมาอยู่ได้”
“ก็ล้างตรงนั้นอ่ะ ล้างเข้าไปข้างใน”
“ในไหน” เอาละครับ ในเมื่อมันไม่เคลียร์ ผมเองก็พร้อมจะเล่นยี่สิบคำถามกับมัน
“พูดครั้งเดียวนะเว้ย ล้างก้นอ่ะเมฆ มึงต้องล้างเข้าไปในก้น เข้าใจมั้ย ต่อไปนี้อ่ะ”
“ เออ ก็ แค่นี้ ไม ไม่พูดแบบนี้แต่แรกอ่ะ อ้ำอึ้งอยู่ได้”
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย! หลังจากมีสติคิดได้ รู้สึกว่าเลือดทุกหยดในร่างกาย มารวมกันที่แก้มเลยครับ
ร้อนวูบวาบ
“มึงว่าอะไรนะ เฮ้ย ไม่เอา กูทำไม่เป็น” เขินครับเขิน เริ่มเอามือตีน้ำ เริ่มหาหนทางรอดเอาชีวิตกลับไป
“ก็ไม่รู้อ่ะ แต่ว่าต้องทำอะ ไม่งั้น กูก็จะได้ อะไร อะไร ที่ไม่อยากได้ของมึงมาอ่ะ”
เอาละครับ เราควรจะไร้เดียงสาแค่พองาม ผมเริ่มเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร
แต่ให้ตายเหอะครับ
ถ้าเป็นเกย์ พี่เมฆก็เป็น “มือใหม่หัดเกย์” ไม่ใช่ บอร์นทูบีเกย์ มาจากไหน
เพราะฉะนั้น ไอ้เรื่องแบบนี้ บอกตามตรงว่า มาเรียนรู้กับไอ้ฉานนี่แหละครับ
“แล้ววันนั้น ทำไม ไม่มี หละ”
“ไม่รู้สิ มันเป็นช่วงที่ มึงว่างเว้นจากศึกสงครามก้อนทองมั้ง” ห่ะ มีงี้ด้วยเหรอวะ
“แล้วมึงต้องล้างป่ะ “ แหม ความเท่าเทียมกันเท่านั้นครับ ที่พี่เมฆต้องการ
“ล้างสิ เดี๊ยวสอนให้นะ ว่ากูล้างไว้ให้มึงทำอะไร” แหม พูดไป ทำสายตาหลุกหลิกน่าสงสัยนะมึง
กูยิ่งกลัวๆ อยู่
“ฉาน เอ่อ เรารักกัน เป็นแฟนกัน โดยไม่ต้องมีเรื่องอย่างว่าไม่ได้เหรอวะ”
“อืม แล้วมึงไม่ว่าวให้ตัวเองได้มั้ยหละ” หงะ เชี่ย แมร่ง ถามคำถามยากไปไหม
“เฮ้ย นั่นมันเรื่องธรรมชาตินะเว้ย มันก็ต้องเอาออกบ้าง เดี๋ยวมันอัดอั้น แล้วล้นออกมาจากจมูกทางปากให้ทำไง สาด อายเค้าตายเลย”
“นี่ก็ธรรมชาติไง มึงต้องการ กูก็ต้องการ เราต้องการ ก็ต้องช่วยกัน เข้าใจป่าว”
“แล้วกูทำแบบที่ มึงทำด้วยได้ป่าว มันเจ็บอะฉาน มากเลยนะเว้ย โครตๆเลยกูขอบอก”
“ กูก็เจ็บ แต่อาจจะไม่มากแบบมึง แต่เดียวมีตัวช่วย บ่อยๆก็ไม่เจ็บหรอก “
หงะ พูดง่าย เหมือนถูสบู่รอบหัวนมเลยนะมึง แค่คิด พี่เมฆก็เกร็งส่วนนั้นแบบสัญชาตญาณพาไปแล้วครับ
“ทะลึ่ง อย่าไปพูดแบบนี้กะใครหละ” มันเอานิ้วดีดหูผมแล้วหัวเราะอะครับ
“อ้าว ทำไมอ่ะ ทีมึงยังพูดกะกูได้เลย แล้วจะห้ามทำไม” หงะ หน้ามันเริ่มโหด รู้สึกหูมันเริ่มจะมีควันจางๆออกมาแล้วนะ
“ กูพูดเล่นหรอกน่า บ้า น่าอายจะตาย จะให้ไปพูดกับใคร” ไม่ได้อ้อนนะครับ แค่เอาตัวรอด
“เอาเหอะ แล้วจะหาวิธีล้างมาให้ แล้วมึงก็ทำตามที่เค้าสอนแหละ วันนี้ก็ใช้ตัวช่วยไปก่อน
ห๊ะ อะไรนะ ถ้าพี่เมฆฟังไม่ผิด ไอ้หมาบ้ามันบอกวันนี้
โอย....... อยากจะเป็นลม มานพูดอะไรของมาน
“นะ “ มันเอาจมูก มาถูๆไซร้ แถวซอกคอผมด้วย โอยยยย สยิว
“อ่า คือ มันไม่ดีมั้ง ไม่ใช่บ้านเราอ่ะ แล้วนี่ น้ำเย็นหมดแล้วอ่ะ หนาว แล้ว เราเลิกเล่นกันเหอะ นอนได้แล้วเนาะ พรุ่งนี้ตื่นเช้าอ่ะ ไปเที่ยวกัน นะๆ” แหม พูดไปลิ้นพันกันรัวเลยครับ ไอ้คนข้างๆ ยิ่งหัวเราะ ผมก็ยิ่งพูดรัวๆ ยิ่งมือมันลูบไล้แถวๆเอวผมแล้ว
แข้งขาพากันอ่อนเรี่ยวแรงเลยครับ
ก่อนที่จะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ขอตัดไปที่ขอบอ่างได้มั้ย
ไม่ได้เหรอ
เอาเป็นว่า ปากไอ้หมาบ้า ประกบปากผมอะครับ
พี่เมฆเองกำลังจะอ้าปากประท้วง แต่ก็ไม่ทันจะเปล่งเสียงอะไร
มันก็ส่งลิ้นเข้ามาทักทายลิ้นผมอ่ะ แล้วมันก็เกี่ยวพันลิ้นกันไปมา
เคลิ้ม ทั้งนุ่มทั้งหวาน เลยต้องควานลิ้น ไปเกี่ยวลิ้นมันบ้าง
เอียงมุมปากไปมาสักนิด มันจะได้แนบชิดว่านี้
อืม ..... มันไล่ต้อนด้วยปลายลิ้น ก่อนที่จะเกี่ยวพันไปมา สลับกับควานไปทั่วโพรงปากผม
บางครั้งมันก็ผละออกมาขบเม้มเบาๆที่เปลือกปาก ทำให้ต้องส่งลิ้นออกมาเรียกปลายลิ้น
กลับเข้าไปหาความหวานกันใหม่ในปาก เดี๊ยวนี้ ไอ้ฉานมันไม่ได้แค่จูบแบบพันลิ้นไล่ต้อนกันไปมาในปากอย่างเดียว
มันมีดูดกลืนปลายลิ้น ให้ต้องครางฮึมฮัมในลำคออีกด้วย
มือมันเริ่มวนเวียนที่หน้าท้อง ไล่วนลงมาที่แอ่งสะดือ ก่อนลูบไล้ไปที่เอวและบั้นท้าย
ในน้ำ เราสัมผัสกันและกันในน้ำ
น้ำที่คิดว่าคลายความร้อนแล้ว กลับมาร้อนอีกครั้ง แต่เป็นความร้อนที่เกิดจากความต้องการพาไป
อ่อนไหว อ่อนหวาน เคลิบเคลิ้ม ล่องลอย
ครั้งนี้กับครั้งนั้น แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ก่อนที่อารมณ์จะไปไกลเกินเรียกกลับแบบนี้
“ เมฆ ฉานไม่ถนัดอ่ะ ไปที่เตียงเถอะนะ”
ไม่รู้ว่าพยักหน้าอนุญาตไปตอนไหน แต่ตอนนี้ ร่างผมลอยละลิ่วสู้อ้อมอกไอ้ฉาน
พี่เมฆสาบานนะครับ ว่าไม่ได้ใจง่าย แต่อารมณ์วูบไหว มันพาไปจริงๆ
==========================================
ตอนหน้าอีกแล้วคับท่าน
หัวข้อ: เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็น “ตะวัน” By TRomance "อัพเดทกล่อง+หนังสือตัวอย่าง P.81" (อ่าน 839743 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก