หัวข้อ: ไอ้หนูบีของคุณลุงใหญ่......

[Y2Y]

ลุงใหญ่เอ๊ย จะมาตายน้ำตื้นกับเด็กแว๊น(รึเปล่า)เหรอนี่ 

[andyus1]

เอ้ย เจ้าเดกบีนี่ สุดยอด นี่หนูไม่ได้รู้สึกไรกับลุงเค้าเลยใช่ป่าวคร้าบ

555+ อย่างนี้ต้องพิสูจน์ ต้องให้ใครมาเกาะแกะลุงดู จะได้เหนว่าเดกบีมันจะจัดการยังงัย

[Chanta]

 

มาต่อเร็วๆนาั

เมื่อไหร่บีจะยอมใจอ่อนอ่ะ

 

[Little Devil]

จะโดนเด็กหลอกมั๊ยเนี่ย....

[tawan]

 

 

อายแทนเลย  น่ารักันจริงๆ

[PEENAT1972]

 

[ash]

นู๋บีน่าร้ากกกกกกกกกก

[kanda53]

   ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ

[NUTTYZERO]

  แหม่ะ...จะจีบกับหนูบีเนี้ย กฏเยอะดีนะคับ

แต่ก็เป็นกำลังใจให้ลุงใหญ่อยู่นะคับ 

มาต่อไวๆนะครับ เป็นกำลังใตให้อยู่คับ 

[KM]

ฮ่าๆๆ


ขำคนแต่ง

ไม่เศร้าจิงง่ะ  คนแต่งหลอกชัวร์

[bbyuqin]

กรี๊ดดด....น่ารักมากมายอ่ะ แล้วแบบนี้ลุงแกจะไปหาใครได้..... 

คบเด็กก็ต้องตามให้ทันนะลุง..กฎที่พูดมาแต่ละอย่างนี่แบบกั๊กลุงชัดๆๆ  ขนาดยังไม่ใช่แฟนนะเนี่ย เอิ๊กกก...


ปล.ขอบคุณนะคะที่กลับลำทันให้พล็อตมันกุ๊กกิ๊กน่ารักเหมือนเดิม...

[som]

ช่วยด้วย  ใครช่วยผมที  ตาของผมไฟลุกแล้ว

อิจฉาตาร้อน  จนตาติดไฟแล้ว

จะหวานอะไรกันขนาดนั้นครับลุง

[speedboy]

ข้อห้ามของหนูบี ทำลุงใหญ่ถอดลายเสือเลยนะครับ  อิอิ

มารอตอนต่อไปนะครับ

 

[kongkilmania]

น้องบีทั้งสองฮามวั๊กกกกมากกกกกกกก.........
ทั้งน้องบีคนแต่ง(แซวตัวเองก็ได้นะนั่น) แล้วก็น้องบีของลุงใหญ่
เท่าที่อ่านมา เจ๊เชื่อจริงๆแระ ว่านู๋บีไม่ได้รักคุณลุงเล๊ยยยยยย...ซักกะติ๊ด
ไม่หึง ไม่หวง ที่ไปอ้อนเคก็ไม่ได้ทำประชดคุณลุงจริงจิ๊งงงงง 5555

[Huo_To]

ตามเก็บเรื่องก่อน ๆ จนจบหมดแว้ววว   

ชอบน้องบี ตั้งแต่เป็นเอ็กซตร้า ให้แต่เรื่องของคนหลายคนแล้ว   
ไ้อ้เราก็ไม่นึกว่า คุณบี จะจัดคู่นี้มาให้เป็นเรื่องใหม่  กีสสสส  พลาดไปหลายวีค 

[tutu]

    น่ารัก...น่ารักจริงๆ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

อ่านสองตอนรวดเลย

ไม่เศร้าหรอกเน๊อะบีบีเน๊อะ เรื่องนี้ไม่เศร้าหรอกเน๊อะ

ก็ดีสิเรื่องอื่นก็ไม่เห็นมีเศร้าเล้ยยยยยยยย


น้องบี ลุงใหญ่ รีบมาน้า

[jasmin]

น่ารักได้อีก เด็กอารายเนี่ย น่าเอ็นดูจริงๆ

อย่างนี้ลุงใหญ่จะไปไหนรอดล่ะเนี่ย

[White..BroccO]

แพ้ทางแล้วสิลุง 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ฮาโหลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เจ้าของกระทู้เค้าหายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[PEENAT1972]

กลับมานะน้องบบี   ป้ารออยู่

[Ultramann]

อยากมีคนมาห้ามแบบนี้บ้างจัง อิอิ
อิจแาลุงจิ้งๆๆๆ   

[seaz]

น่ารักมากๆ เลย ช๊อบชอบ

[kongkilmania]

น้องบีคร๊าบบบบ...

พานู๋บีกะคุณลุงมาเสิร์ฟ... เอ๊ยยย มาส่งได้แล้วจ้า





ปล. อ่า่นเรื่องน้องต้นน้ำของพี่ไอดินจบไปอีกเรื่องแล้วน้า 555 ยังเหลือเรื่องไรอีกไม๊เนี่ย ที่รอดพ้นสายตาเราไปได้

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

บีบี :m11:กลับมาได้แล้ววววววววววววววววววว

[kikipanda]

อ่านตอนนี้แล้วเหมือนในหัวมีเพลง"ห้ามทิ้ง"ดังเป็นแบ็คกราวน์เลยค่ะ 


...เป็นแฟนฉันแล้วต้องทน จะบ่นก็ยังไม่ได้...รู้ไหมว่าฉันมันเอาแต่ใจมากเลย...ลองถามคนที่เคยเป็นแฟนฉันสิ หรือถ้าจะลองดีก็เอา... ค่


น่ารักทั้งลุง ทั้งหลาน เอ้ย...ทั้งพี่ใหญ่ทั้งน้องบีเลย รออ่านตอนต่อไปนะ 


ปล.สารภาพนิดนึง ตอนเห็นชื่อเรื่องแว่บแรก แอบคิดอกุศลนิดหน่อยล่ะ นึกว่าคุณไรเตอร์จะเขียนแนวโชตะ ความรักระหว่างชายวัยกลางคน กับเด็กน้อยอายุไม่เกิน 15 ซะอีก แฮ่ะๆ แอบใจเต้นนิดๆ นะเนียะ หุหุ แต่แนวนี้ก็ชอบค่ะ 

[sadness]

[8]

หลังจากออกจากร้านมาแล้ว ผมก็ไม่ได้ตรงกลับบ้านบีเลย แต่กลับมานั่งเล่นริมน้ำกันก่อน
“หยุดเลยนะมึง!” ผมต้องตกใจกับเสียงของไอ้เปี๊ยก เกิดอะไรขึ้นเนี่ย นั่งเล่นกันอยู่ริมน้ำอย่างสบายอารมณ์ อยู่ๆน้ำเสียงไอ้หนูของผมก็เปลี่ยนไป กลายเป็นเสียงแข็งขึ้นมาทันที
“บอกให้หยุดไง” ตาของบียังคงจ้องเขม็งอยู่ตรงด้านข้างตัวเอง น้ำเสียงไม่ได้ลดลงไปเลย
เมื่อผมหันไปมองตามตาคู่นั้นก็พบเข้ากับ.........................................ลูกแมว

“ไปดุมันทำไมหละ ดูสิมันกลัวใหญ่แล้ว” ผมเดินเข้าไปอุ้มลูกแมวตัวนั้นขึ้นมาไว้ในมือ
“ถ้าลุงก้าวมาอีกผมจะหาอะไรฟาดทั้งคนทั้งแมวเลย” ไอ้หนูชี้มาที่ผม แต่ตายังจ้องที่ลูกแมว
“กลัวหรอออ” ผมทำเสียงเจ้าเล่ห์พร้อมส่งสายตาล้อเลียนไปให้บี
“ไม่ได้กลัว แต่อย่ามาใกล้” ไอ้เปี๊ยกทำท่าสะดุ้งเมื่อผมจะโยนแมวไปหา
“ไม่กลัวงั้นก็ลองอุ้มดูสิ มันน่ารักออก” ผมเอามือลูบหัวลูกแมวเบาๆ ได้ยินเสียง “เมี้ยวววว” เบาๆ ยิ่งทำให้แมวน้อยตัวนี้น่ารักเข้าไปใหญ่
“หยุดเลยลุง....” บีตะโกนห้ามผม ตอนที่ผมจะยื่นแมวให้ ซึ่งพอพูดจบก็เดินหันหลังหนีไปเลย
“อ้าวจะไปไหนหละ” ผมร้องถาม ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกไปไกล
“กลับบ้าน!!”
“รอด้วยสิ......ไปก่อนนะแมวน้อย” ผมตะโกนบอกบี ก่อนจะหันมาลูบหัวลูกแมวในมือแล้ววางลงกับพื้น
“อย่าให้มือมาโดนนะ” ผมวิ่งตามบีมา หมายจะจับมือของบี แต่เจ้าตัวได้ชักมือหนี
“นี่อย่าพาลสิ”
“จะไปส่งบ้านไหม” พอบีได้ยินที่ผมถาม ก็หันมาทำตาแข็งใส่ผม พร้อมกับทำเสียงไม่พอใจถามกลับมา ผมก็ได้แต่มองกลับไป แล้วทั้งผมทั้งบีก็ขึ้นรถโดยไม่พูดอะไรกันอีก

“นี่ไม่คิดจะคุยกันเลยหรือไง” ผมทนกับสภาพอึดอัดแบบนี้ไม่ไหว เลยถามออกไป แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ
“อย่าทำตัวเป็นเด็กน่า....” ผมยื่นมือไปจะสัมผัสกับมือบี แต่เจ้าตัวก็ชักหนี
“บอกแล้วไงว่าอย่าถูกตัว”
พอผมได้ยินเสียงดุของบีก็ยิ่งหงุดหงิด กับแค่ผมอุ้มแมวเนี่ยนะ มันเป็นเรื่องถึงไม่ยอมคุยกัน
“ทำไมต้องมาใส่อารมณ์กับแมวแค่ตัวเดียวด้วยละ”
ตอนที่บีหันมามองหน้าผม ในสายตามันมีทั้งความโกรธ เศร้า และน้อยใจ
“ก็คนมันไม่ชอบจะทำไมหละ” น้ำเสียงดังกว่าเดิม
“เบาๆ” ผมหันไปปรามคนด้านข้าง ซึ่งมันไม่ได้ดีขึ้นเลย ยิ่งเหมือนเร่งชนวนให้ระเบิดเร็วกว่าเดิม

น้ำตาของบีเริ่มไหลลงมา แต่ตายังคงมองที่ผมนิ่ง
“เป็นอะไรนะ” ผมรีบหาที่จอดรถทันที เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆบีถึงร้องไห้ออกมา
หรือว่าผมจะดุแรงเกินไป แต่ทุกทีเจ้าตัวก็ไม่เคยยอมเลยนี่ ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
“ร้องไห้ทำไม” ผมเอื้อมมือไปรั้งร่างของบีเข้ามากอด พร้อมถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ปล่อยเลยนะ” ถึงน้ำตาจะไหล แต่ไม่มีการสะอื้นใดๆให้เห็น
“บอกให้ปล่อยไง” บีทุบมาที่แขนผม แต่ผมก็ยังคงกอดอยู่แบบนั้น
“จะดุทำไม ดุแล้วมาปลอบ...จะดุทำไม” น้ำเสียงตอนนี้เริ่มดังขึ้น เจ้าเปี๊ยกโวยวายทุบแขนผมใหญ่
“โอ๋...ๆๆๆ ไม่ดุแล้วครับ นิ่งนะ” ผมสับสนไปหมด ทำไมต้องร้องด้วย
“สนุกนักหรือไงแกล้งคนที่กลัวเนี่ย บอกว่าไม่ชอบแล้วยังจะมายัดเยียดอีก ปล่อยเลยนะ อย่ามายุ่ง”
“พี่ขอโทษครับ นิ่งนะ เดี๋ยวพาไปส่งบ้าน” ผมบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือก็ปาดเช็ดน้ำตาของบีที่ไหลลงมา ถึงผมจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงกลัวขนาดนี้ แต่แค่เห็นบีร้องไห้ ผมก็ไม่อยากรู้เหตุผลอะไรแล้ว อยากเพียงแค่ให้บีหยุดร้องเสียที

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ผมกลับขึ้นมาที่ห้องหลังจากที่ไอ้ลุงบ้านั่นมาส่งผม วันนี้ทำเรื่องไว้สองเรื่องแล้วนะลุง ไอ้เรื่องแฟนเก่านี่ถือว่าเคลียร์ตัวเองรอดพ้นได้ แต่อีกเรื่องนี่สิ ข้อหาหนักเอาการ แบบนี้ต้องหาทางเอาคืนให้ได้

ทำไมผมถึงกลัวแมว.....ถ้าใครสักคนมาเป็นแบบผม ก็คงจะเป็นเหมือนกัน ตอนนั้นผมอายุได้ไม่กี่ขวบเอง ผมเป็นเด็กที่รักแมว จนถึงวันที่แมวแม่ลูกอ่อนข่วนตบผมเพราะผมไปแย่งลูกแมวมา แล้วเด็กแบบผมจะทำอะไรได้ นอกจากจะเป็นความหลังฝังใจ ไม่ว่าแมวตัวใหญ่หรือลูกแมว ผมก็ไม่อยากเข้าใกล้ทั้งนั้น จริงๆผมแค่หนีก็หมดเรื่อง แต่ที่วันนี้เผลอร้องไห้ออกไป เพราะไอ้ลุงบ้านั่นหละ หาว่าผมเป็นเด็กที่ไม่มีเหตุผล......ไอ้เหตุผลนะมี แต่ไม่อยากบอกเว้ย มันน่าน้อยใจนัก ดุเอาๆ ทีใครทีมันนะลุง.......

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ไอ้เอ.....ช่วยกูหน่อยดิวะ” ตอนเช้าผมพุ่งไปที่บ้านบีทันที แต่บียังไม่ตื่นเลยคุยกับไอ้เอก่อน
“ยากวะ”
“มึงเป็นพี่นะเว้ย ช่วยกูหน่อยสิวะ”
มาถึงบ้านไอ้เอก็แปลกใจว่าผมมาได้ยังไง ยิ่งประหลาดใจเข้าไปใหญ่เมื่อผมบอกว่าบีงอนผม
ผมต้องยกสาเหตุมากมายมาโกหกมัน ทั้งเรื่องเจอกันบังเอิญที่ร้านเหล้า ทั้งบอกไปคุยกันเรื่องฝึกงาน ซึ่งไอ้เอก็ไม่ได้ซักไซ้ต่อ ผมเลยรอดตัวไป
“ใครๆก็รู้ว่าถ้าเป็นเรื่องแมวเนี่ย บีมันยอมฟังใครซะที่ไหน”
“แต่กูไม่รู้” ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ก็ไม่เคยรู้มาก่อนนี่ว่ามีเหตุการณ์ฝังใจแบบนั้น
“แล้วมึงจะสนใจทำไมวะ ว่ามันจะงอนหรือไม่งอนนะ” อ้าวไอ้นี่ถามแปลก แฟนกูทั้งคนนะเว้ยเฮ้ย
“กูไม่อยากให้ใครมาเกลียดกูนี่หว่า” เหตุผลฟังขึ้นไหมเนี่ย
“คราวนี้กูช่วยไม่ได้วะ” ไอ้เอพยักหน้า แล้วพูดตอบกลับมา

“บีคุยกับพี่ก่อนสิครับ” ระหว่างที่คุยกับไอ้เอ ซึ่งดูท่าแล้วไม่น่าจะมีอะไรดีขึ้นมา บีก็เดินลงมาจากชั้นบน
“สวัสดีครับพี่ใหญ่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” บียกมือไหว้ผม พร้อมกับถามด้วยสีหน้านิ่ง
“พี่เอ ผมไปอ่านหนังสือสอบที่มหาวิทยาลัยนะพี่” คราวนี้บีหันไปหาไอ้เอ พร้อมกันเดินแยกออกไป
“กูบอกแล้ว.....เล่นอะไรไม่เล่น เสือกเล่นแมว” ไอ้เอกระซิบให้ผมฟัง ผมไม่ได้สนใจรีบวิ่งไปหาบีก่อน แต่ช้าไปแล้วเพราะบีขี่มอเตอร์ไซด์คู่ชีพไปแล้ว ทำให้ผมรีบตามไปทันที

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

- - จะตามมาทำไมหละ - - ผมได้แต่คิดในใจ เพราะรู้ดีว่ารถหรูคันที่ตามผมมานั้นเป็นของใคร ก็เอาสิอยากตามก็ตามมา ผมตัดสินใจลดความเร็วลง เพราะรู้ว่ายังไงตาลุงนี่ก็คงจะตามผมอยู่ดี และผลลัพธ์ที่ได้ก้ทำให้ผมพอใจ ...... ทั้งเสียงแตรรถ เสียงตะโกนว่า ดังมาเป็นระยะ จากด้านหลัง ก็จะไม่ให้เป็นแบบนั้นได้ยังไงหละครับ ก็รถลุงแกเล่นขับช้าซะเต่าแทบกัดยางขาดแบบนั้น

พอมาถึงที่คณะผมก็เลือกที่นั่งที่สงบ เพราะต้องการใช้สมาธิในการอ่านหนังสือ แต่ก็สงบได้ไม่นาน เพราะตาลุงตามมานั่งฝั่งตรงข้าม
“บี...พี่ขอโทษ”
ผมเบี่ยงตัวหันข้างให้ลุง เพราะไม่อยากจะเห็นหน้า
“ดีกันนะ”
ไม่มีทางซะหละ รู้ไหมโมโหนะ โมโห
“เอาน้ำหวานไหม เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้”
เอาของกินมาล่อ คิดหรือว่าจะยอม
“ช่วยเงียบๆได้ไหมครับ ผมอ่านหนังสืออยู่” ผมเงยหน้าไปบอกคนตรงหน้า ซึ่งก็ได้ผลจริงๆ เพราะตอนนี้คนที่ส่งเสียงรบกวนผมตลอดได้เงียบเสียงลงไปแล้ว พร้อมกับทำหน้าเศร้าส่งมาให้เป็นระยะ

- - ดีกันนะ - - กระดาษใบหนึ่งถือเลื่อนมาให้ผมในระยะสายตา ในนั้นมีข้อความและมือที่ชูนิ้วก้อยให้ ผมมองแล้วก็ทำเป็นไม่สนใจ

- - ยิ้มหน่อยสิ - - กระดาษถูกเลื่อมาอีกครั้ง พร้อมกับตัวการ์ตูนหน้ากลมปากกว้าง แลบลิ้น ขยิบตาข้างหนึ่ง

- - พี่ผิดไปแล้ว - - คราวนี้ทำให้ผมปล่อบก๊ากเลยครับ เพราะในภาพมันเป็นรูปล้อเลียน เป็นตาลุงนั่งคุกเข่า ก้มหน้าอยู่ พร้อมกับรูปผมที่ยืนชี้นิ้วออกท่างิ้วหน้าตาบูดบึ้ง เหมือนกำลังเทศนาตาลุงอยู่

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ยิ้มแล้ว แบบนี้หายโกรธพี่แล้วสิ” ผมดีใจที่ไอ้เปี๊ยกยิ้มออกมาให้ผมสักที
“ใครบอกว่าหาย คิดเองเออเองนะลุง” บียังคงวางมาดนิ่ง หลังจากเพิ่งรู้สึกตัวว่าเผลอยิ้มมาแล้ว
“ไม่หายก็ไม่เป็นไร ไปกินก๋วยเตี๋ยวแมวไหม พี่หิวแล้ว” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องให้บีอารมณ์ดีขึ้น
“ไม่ไป......กินก๋วยเตี๋ยวทุกวันน่าเบื่อ” เหมือนจะปฏิเสธหรือเปล่านะแบบนี้ ผมกำลังนั่งคิดว่าจะไปทานอะไรดี บีก็เสนอกลับมา
“ไปกิน – ข้าวควาย - ดีกว่าลุง” พูดจบ ก็เก็บของใส่กระเป๋าทันที พร้อมกับพูดเร่งผมอีก

“เร็วสิลุง หิวไม่ใช่หรือไง”
เอาๆๆ....คราวนี้จะเป็นอะไรอีกหละ คราวก่อนก๋วยเตี๋ยวน่องแมว คราวนี้ข้าวควาย แต่ยังไงก็ยอมหละครับ เรื่องของกินนี่ทำให้หายโกรธได้เลยนะ......เด็กอะไรอารมณ์แปรปรวนขนาดนั้น เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวดี........................แต่ยังไง ก็น่ารักอยู่ดี 55555

[sadness]

บีบี :m11:กลับมาได้แล้ววววววววววววววววววว

จิ๊บ....ส่งลิงมาประท้วงเลยหรอ

อิอิ ขอโทษทีที่หายไปหลายวัน พอดีมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ
เลยไม่มีเวลาแต่งเลย ได้แต่เข้ามาดู
คราวนี้ลงให้แล้วนะ

กลับมานะน้องบบี   ป้ารออยู่

ถึงขนาดจุดธูปเรียกเลยหรอครับ อิอิ
สงสัยได้กลิ่นธูปเลยกลับมาถูก 5555

[KM]

มาล่ะ


ตามกลิ่นธูปมานี่เอง

กลิ่นสาปพุทธคุณ

ปล. คนอ่านติดโรงแรมผีด้วย ดีจายมาต่อล่ะ