ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0*****************************************
เรื่องสมมุติทั้งหมดน้าอย่าไปคิดอะไรกับมันมาก
แล้วก็เป็นเรื่องแรก แค่แบบว่าเกิดอยากจะพิมพ์ขึ้นมาแล้วมือมันกะพิมพ์ไปเรื่อยๆจนได้เป็นเรื่องขึ้นมานี่แหละ ยังไงก็ขอกำลังใจด้วยแล้วกันน้า
แล้วก็คำว่า "คลาสโนว่า" เราตั้งใจพิมพ์แบบนี้เองนะ แหะๆ
เรื่องนี้ จะมีการบรรยายแบ่งออกเป็น ตอนหลัก จะมีตัวละครทั้งหมด3ตัวบรรยาย คือ1.เพลง(นายเอก)2.พี่ภูมิ(พระเอก)3.เอก(เพื่อนนายเอกและเป็นคู่รอง)
ตอนพิเศษคนแต่งรับหน้าที่บรรยายเองค่ะในที่นี้รวมncด้วย
***************************
เทพบุตรคลาสโนว่าที่ใครๆต่างก็รู้ว่า"ไม่เคยรักใครจริง"คบใครไม่เกินอาทิตย์ไม่เคยจะง้อใครหรือไปจีบใครก็มีคนเข้ามาหาเอง ดันตกหลุดรักรุ่นน้องแสนสวยแล้วความรู้สึกยังบอกอีกว่าคนนี้แหละที่เค้ารอมาน เป็นคนที่เค้าจะยอมทุกอย่างเพื่อให้ได้สมหวัง แต่คนสวยของเค้าเป็นผู้ชาย ใช่ผู้ชายแล้วไงหละ รอมานานกว่าจะเจอคนที่ใจบอกใช่อยากจะเข้าหาเองทั้งทีจะสนทำไมเรื่องเพศ(ภูมิ)
สวยราวกับภาพวาด ใช่คำนี้ได้ยินจนชิน แล้วก็ยอมรับอย่างปฎิเสธไม่ได้ แต่อยากบอกว่าถึงจะยอมรับว่าตัวเองสวยแต่ก็ยังเป็นชายแท้100%นะ ถ้าคิดจะจีบกันหละก็เตรียมตัวเตียมใจไว้เลย หึหึ(เพลง)
*********************************************************
เริ่มกันเลยดีกว่า
ตอนที่1
“ไงคนสวยแต่งตัวเสร็จแล้วหรอเรา มาทานข้าวก่อนสิ แม่เตรียมไว้ให้แล้ว”เหอะๆเสียงแม่ผมทักผมเมื่อผมแต่งตัวเสร็จลงมาครับ 555 งงละสิทำไมแทนตัวเองว่าผมแล้วมีหางเสียงว่าครับ ทั้งที่คุณแม่ทักว่านสวย ไม่บอกหรอกเดี๋ยวรู้เอง
“แม่ครับ ผมเป็นผู้ชายนะครับ อย่าทักลูกชายแบบนั้นสิ” ครับผมเป็นผู้ชาย ชายแท้ๆ100%ด้วยแต่ทำไมคุณแม่ท่านถึงทักว่าคนสวยนะหรอ 555 ไม่บอกอีกนั่นแหละ มันจี๊ดใจลูกผู้ชายอย่างผมครับ
“จะให้แม่บอกว่าแกหล่อหรอ ไม่มีทางหรอก หน้าแกน่ะยังไงก็สวย สวยจนผู้หญิงยังอิจฉา รูปร่างแกอีก นี่ถ้าแม่ไม่เป็นแม่แกนะ ยังไงก็ไม่คิดว่าแกเป็นผู้ชายหรอก หรือแกจะเถียงห๊ะ” น่านมาเป็นชุดเลยครับแม่ผม จี๊ดใจผมเป็นที่สุดอ่ะ
“ครับๆ ไม่เถียงครับ ถึงไม่อยากยอมรับก็เถอะ แต่คุณแม่ครับเลิกทักแบบนั้นเถอะน้าฟังแล้วมันจี๊ดใจลูกผู้ชาย” เหอะๆ เถียงไม่ออกอ่ะครับ คุณแม่พูดมานั่นถูกทุกอย่างแหละครับ
“คงยากนะ ไอลูกชาย เพราะแม่เรียกของแม่อย่างนี้มาตั้งนานแล้ว คงยาก อีกอย่างพอเห็นหน้าแกแล้วมันอดไม่ได้อะ อ่อแล้วผมแกนะอย่าคิดที่จะไปตัดอีกหละ คงรู้นะว่าจะเจออะไร” น่าน ดูแม่ครับ ขอร้องก็ไม่รับปากยังมีขู่ไม่ให้ผมไปตัดผมอีก ฮือๆ จะตัดน่ะได้ครับ แต่ตัดสั้นคุณแม่ไม่ปลื้ม ชอบให้ผมไว้ผมถึงกลางหลัง บังคับให้ผมบำรุงผิวและผมอย่างดี ทำเหมือนผมเป็นลูกสาว ใช่ครับแม่ผมอยากได้ให้ผมเป็นลูกสาว ก็บ้านผม มีพี่ชาย2คน แล้วแม่อยากได้ลูกสาวอีกหนึ่งคนจึงพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แล้วได้ผมมาเป็นลูกคนสุดท้อง แต่ก็ดันเป็นผู้ชาย แต่ดันมีแววจะสวยตั้งแต่เด็ก แม่เลยเลี้ยงผมเหมือนเลี้ยงลูกสาวเลยครับ ไม่เคยยอมให้ผมตัดผมสั้นเหมือนผู้ชายทั่วๆไปแต่ดันชอบให้ผมไว้ผมยาวถึงกลางหลังนี่สิ ผมเลยผิวสวยหน้าสวยผมสวยจนถ้าคนไม่รู้จักจริงๆจะไม่รู้เลยว่าผมน่ะผู้ชายทั้งแท่ง
“ครับๆ ยอมแล้วครับไม่ทำ ไม่คิดจะทำแล้วครับ เข็ดตลอดชีวิตเลยครับ” เหอะๆจะไม่ให้เข็ดได้ไงครับ ครั้งนึงเคยไปตัดผมสั้นมา คุณแม่เห็น อึ้งค้างเลยครับ แล้วหาเรื่องสวดผมยับตั้งแต่เช้ายันเย็น จนแม่ไม่สบาย ผมนี่หูชาแล้วชาอีก แถมสวดไปหยิกไป พอหยิกก็บ่นอีกว่า “ฉันหยิกแก ผิวแกก็เป็นรออีก เห็นแล้ว ช้ำใจ” เอากับแม่ผมสิ ห่วงความสวยของผมที่เป็นผู้ชายมากกว่าตัวเองที่เป็นผู้หญิงซะอีก แล้วอย่าคิดนะว่าจะเลิกหยิกน่ะ ไม่เลิกหรอกคับของกำลังขึ้น หยิกต่อแต่เปลี่ยนจุดไปเรื่อยๆคับ นี่แหละที่ผมเข็ดหละ คือหยิกที่เดียวเป็นรอยที่เดียวเจ็บที่เดียวครับแต่นี่ เล่นซะ ผมไม่กล้าออกบ้านเลยครับ ตัวมีแต่รอยหยิก แล้วเช้ามาต้องโดนบ่นอีกหนึ่งชุดที่ทำให้คุณแม่หยิกจนเป็นรอย ท้วงติงไม่ได้ เศร้าไปเลยครับผมผิดทุกทาง
“ก็ดีถ้าแกจำได้ อ่อแล้วก็นะกินเสร็จแล้วก็รีบๆไปได้แล้วเดี๋ยวสาย” ไล่แล้วครับแม่ผม ไม่ว่าอะไรหรอกครับวันนี้ผมรีบจริงๆ เพราะตอนนี้ 7.30น. เค้านัดปฐมนิเทศ 8.30น. มีเวลา1ชั่วโมง ครับแต่ทำไมต้องรีบหรอครับแหะๆ กลัวรถติดไงครับ อีกอย่างนัดเพื่อนไว้ แล้วก็ต้องหาโต๊ะสาขาของตัวเองเพื่อที่จะลงทะเบียนอีก เดี๋ยวจะสายแล้วโดนรุ่นพี่ซ่อมตั้งแต่วันแรกอ่ะ
“ครับ ไปแล้วนะครับ ฟอดดดด” 555 ผมลาคุณแม่ก่อนจะหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่แล้ววิ่งไปที่รถเลยครับเดี๋ยวความเขินของคุณแม่ทำอันตรายผม
ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปมหาวิทยาลัยที่ผมสอบติด คณะวิศวะครับ สาขาคอมพิวเตอร์ มหาลัยดังที่ใครหลายคนก็หมายตานั่นแหละครับ มาถึงตรงนี้ผมก็จะกล่าวแนะนำตัวให้ฟังละกันนะครับ คงมีคนอยากจะรู้อยู่บ้างแหละเพราะดูเหมือนว่า ยังไม่มีใครรู้ชื่อผมเลย ผมชื่อเพลงครับ ชื่อจริงว่าภูมินทร์ นามสกุลไม่ขอบอกนะครับแต่ก็ขอบอกแค่ว่าผมฐานะปลานกลางครับ(แหม ถ้าคนไทยฐานะปานกลางแบบแกทุกคน ประเทศเราคนไม่มีคนจนจริงแล้วหละ : คนแต่ง) แล้วก็รูปร่างหน้าตาหหรอ เหอะไม่บอกหรอกครับมันจี๊ดใจที่จะอธิบายหน้าตาตัวเอง(จะไม่ให้แกจี๊ดใจได้ไง ก็แกน่ะมัน ตากลมโตสวยสีหน้าเงินเข้มน้ำเงินเข้มใครได้มองคงตกอยู่ในภวังค์ ขนตาเป็นแพรยาว รูปปากบางอิ่ม เย้ายวน ใบหน้าเรียวรูปไข่ ผมดำยาวถึงกลางหลังถูกสไลด์รับกับรูปหน้า หุ่นเพียวสมส่วน สวยราวกับภาพวาด ถึงจะสูงถึง176ซม.ก็เถอะ น้ำหนักไม่ขอบอกนะไปคิดกันเอาเอง : คนแต่ง) (ง่ะ เค้าอุตส่าห์ไม่บอก ตัวเองมาบอกคนอ่านเค้าทำไมอ่ะ งอน : เพลง) (ก็บอกๆเค้าไปเหอะที่รักสงสารคนที่เค้าอยากรู้อ่ะ อย่ามาทำงอนรู้หน่าว่าที่รักเขิน ที่บรรยายออกมาแล้วเหมือนผู้หญิงมากกว่า : คนแต่ง) (ครับๆยอมแล้วครับ ไม่ยอมเดี๋ยวจะยาว : เพลง) (รู้ตัวก็ดีแล้วจ้าที่รัก : คนแต่ง)
และแล้วตอนนี้ผมก็มาถึงมหา’ลัยแล้วครับ แล้วก็กำลังเดินไปที่หอประชุมพร้อมกับโทรหาเพื่อนรักไปด้วย แต่ทำไมมันรับช้า ก็ไม่รู้ ผมเลยเดินมาจนถึงหอประชุมแล้วครับ แล้วผมก็โทรติดสักที
[ว่าไงเพื่อนรักถึงแล้วหรอวะ] เหอะๆดูมันครับไม่มีความสำนึกว่าผมโทรหามันมือหงิกแล้ว
“เออ ทำไรของมึงนักหน้าวะ โทรกว่าจะรับ เจอจะตบหัวทิ่มดินเลยมึง” โมโหครับ มันบอกว่ามาถึงให้รีบโทรหาเดี๋ยวจะเดินไปรับ แต่พอถึงดันต้องเดินมาเองเพราะโทรหามันไม่ติด
[โห คนสวยอย่าโมโหสิครับ เพื่อนคนนี้ไปเข้าห้องน้ำมาครับ] หน้าเชื่อมากเลยมันทำมาเป็นเสียงหวานพูดเพราะ อย่างมัน ต้องเจอเหยื่อนอีกแน่ๆ
“กูไม่เชื่อมึงหรอก แล้วเหยื่อมึงอ่ะ หน้าตาเป็นไง พามาให้กูยลเลยหน้าหอประชุม”
[โห มึงนี่รู้ทันกูหมดเซ็งเลย เออๆเดี๋ยวกูพาไปหา] นั่นครับพอผมรู้ทันก็มาเลยครับสันดารจริงของมัน รอไม่นานผมก็เห็นเดินมากับหนุ่มหน้าหวานครับ น่ารักมากๆด้วย ย้ำครับว่าหนุ่ม ไม่ผิมหรอก เพื่อนผมอ่ะ ไบครับ หญิงก็ได้ชายก็ดี แต่ต้องชายหน้ารักๆออกหวานๆเหมือนผู้หญิงเท่านั้นนะครับ เพราะมันอ่ะ รุก แล้วก็จะถามหรอครับว่าทำไมผมรอดจากมัน ก็เพราะเล่นกันมาตั้งแต่เด็กความลับของกันและกันรู้หมดไส้หมดพุง แล้วก็ถึงผมจะสวยอะนะแต่มันรู้ครับว่าอย่างผมชายแท้แน่นอน เหอะๆ เรื่องที่มีมันรู้คนเดียวและไม่มีใครได้รู้ เพราะผมไม่เคยที่จะให้ใครได้รับรู้ ไม่เคยที่จะทำตัวให้เด่น แต่ที่เด่นตลอดก็เพราะไอ้หน้าสวยๆของผมนี่แหละครับ ผมยอมรับแหละครับว่าผมสวยจริง ส่องกระจกยังอยากจีบตัวเองเลยครับ ไม่ได้อยากยอมรับและอยากให้คนอื่นชมผมว่าสวยนะครับ แต่มันชินจนไม่คิดอะไรมากแล้ว แต่ถ้ามีผู้ชายคิดจะมาจีบผมหละก็ เห็นดีกันคับ ผมไม่บอบบางอย่างที่คิดหรอกนะครับ หึหึ
“ไงมึง บอกจะไปรับกุ แต่ดันต้องให้กุมารอมึงเนี่ย แล้วคนข้างๆอ่ะใครว่ะ” เอ่อเนียนครับเนียนเดี๋ยวเด็กมันตื่น 555 ไม่ค่อยสนับสนุนเลยครับ ผมอ่ะ แต่จะว่าไปผมเห็นเด็กมันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตอนเห็นห้าผมนะครับ เหอะๆ
“อ๋อโทษทีหวะไม่ได้ตั้งใจ พอดีกุเจอกับนิคเค้าน่ะ เลยคุยกันเพลินไปหน่อย” พูดพร้อมกับเดินมาโอบไหล่ผมครับ นิคก้มหน้าหงุดเลยครับทีนี้ ผมเลยจัดการตบหัวมันครับ มันร้องลั่นเลยครับ จนคนหันมามองกันหมด ผมเลยต้องแจกยิ้มให้คนพวกนั้นไปแก้อาย แล้วดึงหูมันมากระซิบ
“มึงหัดดูหน้าเด็กมึงบ้าง ร้องไห้แล้วมั้งนั่นมึงก็รูว่าหน้าตากูเป็นไง เข้าใจผิดหมดแล้วมั้งนั่นหน่ะ”มันเลยรีบวิ่งกลับไปดูแล้วแนะนำผมทันทีเลยครับ
“นิคครับ นั่นเพลงนะครับ เพื่อนสมัยเด็กของเอกเองครับ ยาไปหลงกลโดนความสวยของมันหลอกเอานะครับ เดี๋ยวจะหาว่าเอกไม่เตือน” น่านครับแนะนำเฉยๆไม่ได้ ถลกหนังผมอีก เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะเลยนี่
“ดีครับนิค เพลงนะครับ ยินดีรู้จัก คนน่ารักเสมอครับ” หยอดครับ555 นิคจะได้คลายเครียด
“เอ่อ ดีครับเพลง ยินดีที่ไดรู้จักเหมือนกันครับ” ว่าแล้วยิ้มให้ผมแต่เหมือนจะยังซึมๆอยู่ ผมเลยต้องยิ้มกลับแล้วรีบอธิบายเลยครับ
“ครับแล้วก็ ไม่ต้องกลัวนะครับนิค ผมน่ะเพื่อนไอเอกมันไม่มีการเป็นอื่นรู้ไส้รู้พุงกันจนชอบกันไม่ลงแล้วหละ555 แล้วก็ผมชายแท้น่ะครับ ถามเอกได้เลย ถึงหน้าตาจะไม่ให้ก็เถอะ” พูดแล้วยิ้มให้อีกฝ่ายยิ้มแล้วรับคำทันที
“เอ่อครับ ขอโทษครับที่เข้าใจผิด แต่เพลงสวยจริงๆนะครับ” อ่าวชมกันซะงั้น ไอเอกเลยทำหน้างอใส่ผมกับนิคแล้วเค้าไปอ้อนทันทีเลยครับดูมันขนาดพึ่งเจอกัน
“โถ่นิคครับ อย่าไปชมมันเลยนะครับ ชมเอกคนเดียวก็พอแล้วนะครับ” เหอะๆดูมันครับดูมัน นิคหน้าแดงเลย
แล้วการหยอกล้อก็จบลงครับเพราะพวกพี่ๆเค้าเรียกพวกเราไปลงทะเบียนแล้วต้อนเข้าหอประชุมแล้วครับและความบังเอิญมันคงมีจริงเพราะพวกผม3คนเรียนสาขาเดียวกันครับเลยนั่งด้วยดัน แล้วไอเอกมันก็นั่งหม้อนิคไปเรื่อยไม่สนใจจะดูจะฟังอะไร ส่วนผมก็ต้องนั่งดูนั่งฟังต่อไปเรื่อยๆมันก็เรื่องประวัติความเป็นมาของสถานศึกษากลับการแนะนำคณะต่างๆและการให้อาทนั่นแหละครับ แต่สิ่งที่ผมสนใจที่สุดคือ จบจากการปฐมนิเทศนี้ออกไอก็จะเริ่มการรับน้องทันทีเลยครับแล้วก็จะรับไปอีก1อาทิตย์ที่มหา’ลัยแล้วอีก1อาทิตย์ไปทะเลทางตะวันออกครับ นี่สิที่หน้าสนรับน้องนอกสถานที่ที่ทุกคนอยากจะไปแต่เดี๋ยวนี้ไปมีมหา’ลัยไหนจัดแล้ว แต่ที่นี่ยืนยันที่จะมีครับ เพราะไม่อยากให้นักศึกษาไปแอบจัดกันเอง ทำแบบนี้ทางมหา’ลับ รับรู้ และส่งอาจารย์ รับรู้ แล้วห่างเกิดอะไรขึ้นทางมหา’ลัยก็ยินดีที่จะรับผิดชอบเต็มที่ครับ เพราะชื่อมั่นในตัวนักศึกษาว่ามีความเป็นผู้ใหญ่พอมีวุฒิภาวะแล้วและยังเชื่อมั่นในบุคลากรของทางมหา’ลัยว่าจะสามารถดูแฃะลูกศิษย์ได้เป็นอย่างดี
ผมว่ามันเป็นความเชื่อมั่นที่จะทำให้ทุกฝ่ายอยู่ในกรอบที่เหมาะสมไม่มีวามรุนแรงในการรับน้อง แล้วไม่น่าจะมีการแอบพาน้องไปรับน้องกันเองนะครับ ผมว่าเวลา1อาทิตย์ที่อยู่ภายในมหาวิทยาลัยก็ทำให้เราสนิทกับเพื่อนและรู้จักสถานที่แล้วแถมยังมีความสามัคคีกันแล้วด้วย แล้วเวลาอีก1อาทิตย์นอกสถานที่คงจะสร้างความผูกพันให้พวกเราในฐานะเพื่อนพ้องและพี่น้องได้เป็นอย่างดี ถึงพวกเราจะโดนรุ่นพี่แกล้งบ้างอะไรบ้าง แต่ผมว่าทุกคนรู้ครับว่า เกิดจากความหวังดี ที่อยากให้เรารักและสามัคคีกัน เอาหละตอนนี้การปฐมนิเทศจบแล้ว ต่อไปคงจะเริ่มแล้วสินะการรับน้องที่ผมรอคอย
พอไปถึงพวกพี่ๆเค้าก็เตรียมข้าวเตรียมน้ำให้ทานกันครับเพราะว่าเที่ยงแล้ว พวกพี่ๆดูแลดีมากครับ ข้าวกล่องนี่ผมถือว่ารสชาติดีผิดคาดเลยครับ พวกพี่เค้ากะบอกกันมาว่าพวกพี่เค้าร่วมแรงกันทำเองครับ โหน่ารักมากๆเลยครับรุ่นพี่อ่ะ แล้วเดี๋ยวพอทานเสร็จพี่เค้าจะพาไปที่ซุ้มสาขาครับ เพื่อที่จะเริ่มกิจกรรมรับน้อง
“เอาหละน้อง เดี๋ยวน้องนั่งกันตามสบายนะครับ แต่ให้มันดูเป็นระเบียบนะ เพราะว่าจะมีอาจารย์คอยเช็คคะแนนกิจกรรม แล้วก็เดี๋ยวพี่จะเอากระดาษให้น้องแผ่นนึงนะ ให้น้องๆเขียนชื่อเล่นกับวันเดือนปีเกิดของน้องๆนะครับ เขียนเสร็จแล้วกะยื่นกับมาให้พี่ด้วยนะครับ แล้วเขียนกันทุกคนนะครับเพราะพี่จะนำไปทำป้ายชื่อให้ แล้วป้าชื่อเนี่ยสำคัญนะครับ เพราะแต่ละคณะแต่ละสาขา จะทำออกมาไม่เหมือนกัน ทำให้เราสามารถรู้ว่า เพื่อนคนไหนอยู่คณะหรือสาขาอะไรนะครับ” เหอะๆพี่เค้าร่ายยาวเลยครับ พี่คนที่พูดอยู่เนี่ย ผมว่าคงเป็นประธานรุ่นนะครับ พี่เค้าหน้าตาดีนะครับ จัดว่าหล่อเลยแหละ เห็นพวกสาวๆแอบชมกันใหญ่ แต่พี่เค้าดูเป็นคนมีความรับผิดชอบสูงครับ แล้วก็ เอาน้องๆอยู่ด้วย ไม่ได้ใช้เสียงดังขู่ แต่พูดจาดี แล้วเป็นกันเองครับ ดูใจดี แต่แฝงไปด้วย อำนาจของผู้นำ ตอนนี้เขียนชื่ออะไรกันเสร็จ ส่งกระดาษกับคืนไปให้พี่เค้าแล้วครับ แล้วทีนี้พี่เค้าจะให้แนะนำตัวให้พวกเรารู้จักครับ
“เอาหละครับ พวกพี่จะแนะนำตัวให้น้องๆรู้จักนะครับ จะได้รู้จักกันไว้ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันนะครับ เริ่มจากพี่ก่อนเลย พี่ชื่อ ตาร์ครับ ปี2 เป็นประธานรุ่นนะครับ มีอะไรปรึกษาได้ทุกเรื่องนะครับ ยกเว้นเรื่องเงิน พี่คงให้ไม่ได้เพราะพี่ก็มีปัญหาเรื่องนั้นเหมือนกัน” เหอะๆ พี่เค้าเป็นประธานรุ่นจริงๆด้วยครับ แต่ไอปัญหาเรื่องเงินที่พี่แกพูดอ่ะ ดูแล้วผมว่า มันมีปัญหาตรงที่ว่าไม่รู้จะเอาไปใช้อะไรให้มันหมดมากกว่า
“ส่วนพี่ชื่อฟ้านะค่ะ ปี2เหมือนกัน รองประธานรุ่นค่ะ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ ส่วนเรื่องเงินปรึกษาพี่ตาร์เลยค่ะเพราะปัญหาเรื่องเงินที่มันบอกคือ ไม่รู้จะใช้ยังไงให้เงินหมด” น่าน อย่างที่ผมพูดจริงด้วยครับ พี่ฟ้านี่ออกแนวน่ารักครับ แล้วก็กัดพี่ตาร์แบบนิ่มๆ ดูแล้วสงสัยเป็นแฟนกันชัวร์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
